مفهوم صدق از دیدگاه ویتگنشتاین

پرسش از صدق، به عنوان پرسش اصلی، راهنمایی برای ورود به اندیشه های ویتگنشتاین است. او می کوشد تا نشان دهد که زبان شناسی، معرفت شناسی، و هستی شناسی با یکدیگر سازگارند. اگرچه از دیدگاه او نمی توان به رسشی وجود شناختی پاسخی معرفت شناختی داد. و یا به عکس، گزاره ای وجود شناختی نمی تواند پاسخی برای یک پرسش معرفت شناختی باشد، اما، نباید نتایج حاصل از حوزه های گوناگون با یکدیگر متناقض باشند.
ویتگنشتاین اولیه به نظریه «مطابقت» در صدق معتقد است و ملاک آن را تجربه می داند. از دیدگاه او چون قضایای منطقی مطابقی ندارند، کاربرد نظریه یاد شده دربار ه آن ها قابل تصور نیست. او بر این باور است که منطقی بودن این قضایا به معنای سازوار بودن آن ها با یکدیگر است که وصفی ضروری برای آنان به شمار می رود.
ویتگنشتاین دوم توجه خود را از امور واقعی به کاربرد معطوف می کند. در این جا نظریه مطابقت فرو میاشد. صدق در چارچوب سیستم های مفهومی خاص اشکال زندگی کاربرد و معنا دارد.