بررسی رابطه خشونت خانگی وطلاق عاطفی در میان زنان متاهل شهر تهران در سال1395

شناسایی عوامل تاثیرگذار بر طلاق عاطفی با توجه به تبعات بسیار سوء این مشکل اجتماعی، می تواند نقش مهمی را در پیشگیری از وقوع آن بازی کند. به نظر می رسد یکی از دلایل اصلی طلاق عاطفی، پدیده خشونت خانگی علیه زنان باشد. پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه خشونت علیه زنان با طلاق عاطفی در بین زنان متاهل شهر تهران انجام شده است.
پژوهش حاضر از نوع مطالعات پیمایشی-همبستگی (مقطعی) است که رابطه خشونت خانگی علیه زنان و طلاق عاطفی را مورد مطالعه قرار می دهد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمام زنان متاهل شهر تهران در سال 1395 می باشد. برای انتخاب زنان متاهلی که با همسر خود درحال زندگی هستند از روش نمونه گیری خوشه ای(چندمرحله ای) استفاده شد. حجم نمونه ی برآورد شده 402 نفر می باشد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن(2000) و پرسشنامه خشونت خانگی علیه زنان حاج یحیی(2001) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها پس از جمع آوری آن ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 و بهره گیری از آزمون های آماری پیرسون، اسپیرمن وتحلیل رگرسیون لوجستیک انجام گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین خشونت علیه زنان با طلاق عاطفی وجود دارد. و ابعاد خشونت خانگی علیه زنان بین 2/40% تا 7/53% از تغییرات واریانس طلاق عاطفی را پیش بینی می کند. از بین متغیرهای دموگرافیک، پایگاه اقتصادی-اجتماعی با طلاق عاطفی رابطه مثبت و معنادار داشته و بین سن، مدت ازدواج و تعداد فرزندان با طلاق عاطفی ارتباط معناداری مشاهده نشد.
خشونت خانگی علیه زنان مشکلات شدیدی به خانواده تحمیل می کند. زنان دچار خشونت خانگی نیازمند توجه بیشتر در جهت کاهش طلاق عاطفی هستند. نتایج این مطالعه به سیاست گذاران و برنامه ریزان کار با خانواده و زنان پیشنهاد می کند که در برنامه ریزی سیاست اجتماعی و مداخلات مرتبط در حوزه سلامت، به نقش خشونت خانگی علیه زنان در طلاق عاطفی توجه نموده و از آن استفاده نمایند. این سیاست گذاری ها و تدوین مداخلات مرتبط می تواند به کاهش آمارهای طلاق رسمی نیز کمک کند.