مهمترین مبانی مدرنیته انسان گرایی(اومانیسم)، دنیا گرایی(سکولاریسم)، عقل گرایی(راسیونالیسم) است. در دوره پست مدرن، خود بنیادی انسان متزلزل شده اما هنوز این بشر زمین خورده،خود بنیادی خویش را ترک نکرده، بلکه راه های غیر عقلی را برای جبران کاستی های خرد مادی در برآوردن آرزوهایش به کار آورده که در این گیر و دار، غرب به مرام های معنوی شرق روی آورده است. عرفان پست مدرن، نوعی از هندوئیسم است که با برخی آموزه های بودیسم ترکیب شده و به نام مدیتیشن متعالی (TM) ارائه شده است. در این عرفان مراقبه، تمرکز، آرامش، رهایی از رنج زندگی وجود دارد، اما آموزه های ماورای طبیعی هرگز.