ابراهیم پیری
-
هدف
پژوهش های دهه های اخیر نشان می دهد، تمرینات توان بخشی تاثیر قابل توجهی بر بهبود عارضه های مربوط به اندام فوقانی دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر مروری بر تاثیر انواع پروتکل تمرینی بر بهبود سندرم متقاطع فوقانی بود.
روش هامطالعه حاضر از نوع مروری سیستماتیک بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای ماه دسامبر سال 2011 تا ابتدای ماه آپریل 2024 بود، که در پایگاه های تخصصی PubMed،WOS ، Scopus ، SID،Magiran ،ISC Science Direct,، JCR و Google Scholar انجام گرفت. درنهایت 10 مقاله در ارتباط با انواع پروتکل تمرینی در خصوص افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها6 مقاله در حوزه تاثیر انواع پروتکل تمرینی اصلاحی جهت بهبود پاسچر در افراد مبتلا به عارضه سندرم متقاطع فوقانی نشان داد انجام این تمرینات برای رسیدن به پاسچر مناسب کمک کننده هستند. تعداد 4 مقاله به مطالعه در حوزه اثر انواع پروتکل تمرینی جهت بهبود تعادل پویا و ایستا در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی پرداخت که نشان داد انجام این پروتکل های تمرینی اثر قابل توجهی بر بهبود تعادل ایستا و پویای افراد دارد.<p).
نتیجه گیریمطالعه مروری حاضر نشان داد انجام تمرینات اصلاحی می تواند بر بهبود عارضه سندرم متقاطع فوقانی تاثیرگذار باشد.</p).
کلید واژگان: سندرم متقاطع فوقانی, کایفوز, سر به جلو, توان بخشیObjectiveResearch conducted in recent decades indicates that rehabilitation exercises have a significant impact on improving complications associated with the upper limbs. Therefore, the aim of the present study is to review the effect of various exercise protocols on the improvement of upper crossed syndrome.
MethodsThis study was a systematic review, involving a search for articles in both Farsi and English from December 2011 to April 2023. The search was conducted across specialized databases including PubMed, WOS, Scopus, SID, Magiran, ISC, Science Direct, JCR, and Google Scholar. Ultimately, 10 articles focusing on different exercise protocols for individuals with upper crossed syndrome were identified and examined.
ResultsSix articles addressed the effect of various exercise protocols on posture improvement in individuals suffering from upper crossed syndrome, indicating that these exercises contribute to achieving proper posture. Additionally, four articles investigated the impact of different exercise protocols on enhancing dynamic and static balance in individuals with upper crossed syndrome, demonstrating a significant improvement in both static and dynamic balance through the implementation of these exercise protocols.
ConclusionThe findings of this review study highlight the efficacy of corrective exercises in ameliorating upper crossed syndrome.
Keywords: Upper Crossed Syndrome, Kyphosis, Forward Head Posture, Rehabilitation -
مطالعات مروری در یک دسته بندی کلی به دو دسته اصلی مرور روایتی و مرور نظام مند تقسیم می شوند. روش تحقیق مروری روایتی و مروری نظام مند کاملا متفاوت می باشد. مقالات مروری روایتی می تواند بسته به علایق پژوهشگر نگارش گردد که از نقاط ضعف این سبک از مروری ها است، درحالی که مقالات مروری نظام مند ساختار سازمان یافته دارند و قابل اعتمادتر هستند. مروری روایتی برای موضوعات متنوعی مانند یافته های اپیدمیولوژیک، مفهوم و فرضیه ها، درک موارد خاص، روان پزشکی و دستورالعمل های درمانی را منعکس می کند درحالی که مروری سیستماتیک به عنوان یک پلتفرم استاندارد برای ارائه و به روزرسانی یافته های تحقیقاتی موجود به عنوان شواهد مطمئن، به سرعت و به طور فزاینده ای جایگزین مطالعه های روایتی سنتی شده اند. اکثر مجلات شروع به تغییر خط مشی خود در پذیرش مقالات مروری کرده اند، آن ها اولویت را به مرور سیستماتیک فقط به عنوان یک مقاله مروری منظم و به استثنای بررسی های روایتی داده اند تا بهترین شواهد را برای تمام سوالات اساسی و بالینی و فرضیه های بعدی ارائه دهند. مزیت عمده مرورهای سیستماتیک این است که آن ها بر اساس جستجوی متون به صورت جامع و سیستماتیک درصدد به حداقل رساندن سوگیری ها استوار هستند.
کلید واژگان: مروری روایتی, مروری نظام مند, نامه به سردبیرIn general segmentation, review studies are divided into two groups: narrative reviews and systematic reviews. The research methods for narrative and systematic reviews are completely different. Narrative review articles can be written based on the interests of the researcher, which is one of the weaknesses of this style of review, while systematic review articles have an organized structure and are more reliable. Narrative reviews cover diverse topics such as epidemiological findings, concepts and hypotheses of certain psychiatric diseases, current understandings of specific diseases, psychopharmacology, and treatment guidelines. This reflects the fact that systematic reviews have been rapidly and increasingly replacing traditional narrative (explicit) reviews as the standard platform for providing and updating currently available research findings as confident evidence. Most journals have changed their policy regarding the acceptance of review papers, giving priority to systematic reviews as regular review articles and excluding narrative reviews to provide the best evidence for all basic and clinical questions and further hypotheses. The major advantage of systematic reviews is that they are based on the findings of comprehensive and systematic literature searches across all available resources, minimizing selection bias and avoiding subjective selection.
Keywords: Narrative Review, Systematic Review, Letter To Editor -
هدف
ناهنجاری های مختلف در اندام تحتانی می تواند بر مکانیک حرکات انسان مانند راه رفتن، تاثیر منفی بگذارد و باعث بروز علائم ناپایداری در مفاصل اندام تحتانی شود. انحرافات ساختاری به ویژه در زانو و مچ پا، احتمال بروز آسیب در افراد را افزایش می دهد و ممکن است مانع مشارکت آن ها در فعالیت ها شود ازاین رو جهت بهبود ناهنجاری علاوه بر پروتکل تمرینی ممکن است فرد نیازمند به استفاده از ابزارهای حمایتی شود. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی استفاده از تراباند و بریس در پروتکل های تمرینی مختلف بر روی افراد دارای ناهنجاری زانوی پرانتزی و ضربدری می باشد.
روش هامطالعه حاضر از نوع مروری بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی از سال 2018 تا سال 2024 بود که در پایگاه های تخصصی Wos, Science direct, Sid, Magiran, Civilica, Isc, Pubmed, Scopus و Google scholar انجام گرفت. در نهایت 10 مقاله در ارتباط با تاثیر انواع پروتکل تمرینی با استفاده از تراباند و بریس جهت بهبود آسیب زانوی ضربدری و زانوی پرانتزی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها12نتایج سه تحقیق نشان می دهد استفاده از تراباند باعث بهبود و حفظ تعادل در عارضه زانوی ضربدری می شود. نتایج دو مقاله نشان داد استفاده از تراباند در بهبود زانوی پرانتزی نیز تاثیرگذار بوده و اثر مثبتی در تعادل داشته است. همچنین سه تحقیق نشان داد که استفاده از بریس نیز در بهبود عارضه زانوی ضربدری تاثیرگذار است و باعث بهبود تعادل می شود. یافته های دو مقاله نشان داد که استفاده از بریس در بهبودی زانوی پرانتزی و حفظ تعادل نیز نقش مثبت دارد.<p).
نتیجه گیریبنتایج نشان داد انجام تمرینات مختلف با بریس و تراباند هردو بر بهبود ناهنجاری های زانوی پرانتزی و زانوی ضربدری تاثیر مثبت دارد؛ اما تراباند در اجرای حرکات باعث محدودیت حرکتی نمی شود و همچنین نسبت به بریس از نظر هزینه به صرفه تر است.</p).
کلید واژگان: تراباند, بریس, زانوی ضربدری, زانوی پرانتزی, تمرینات اصلاحیObjectiveVarious lower limb abnormalities can adversely affect human movement mechanics, such as walking, and induce symptoms of joint instability. Structural deviations, particularly in the knees and ankles, elevate the risk of injury and may impede individuals from engaging in activities. Consequently, alongside exercise protocols, individuals may require supportive tools to address these deformities. Thus, the present study aims to investigate the efficacy of Traband and braces in diverse training protocols for individuals with genu varum and genu valgum.
MethodsThis study adopted a review approach, scouring Persian articles from 2018 to 2024 across databases including Wos, Science Direct, Sid, Magiran, Civilica, Isc, PubMed, Scopus, and Google Scholar. Ultimately, 10 articles pertaining to the impact of various training protocols utilizing Traband and braces on cruciate knee genu varum and genu valgum were scrutinized.
ResultsThree studies revealed that Traband usage enhances and sustains balance in genu valgum deformities, with two articles indicating its effectiveness in rectifying genu varum abnormalities. Additionally, three studies demonstrated braces' effectiveness in ameliorating genu valgum deformities, while two articles suggested their role in genu varum recovery.
ConclusionThe findings indicate that performing distinct exercises with braces and Trabands yields positive effects on knee brace and crossed knee deformities. However, Traband, due to its non-restrictive nature and cost-effectiveness, emerges as a favorable option compared to braces.
Keywords: Traband, Brace, Genu Valgum, Genu Varum, Corrective Exercises -
هدف
کمردرد (Back Pain; BP) یک مشکل رایج در دنیای امروز است و یکی از شایع ترین علل ناتوانی جسمی به شمار می آید. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیرات تمرینات توانبخشی با رویکرد ثبات دهنده عضلات مرکزی بر روی متغییرهای کینتیکی، کینماتیکی و الکترومایوگرافی طی راه رفتن، دویدن، فلکشن و اکستنشن تنه در بیماران کمردرد بود.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع مطالعه مروری بود. جستجوی مقالات مورد استفاده به زبان فارسی و لاتین از ابتدای ماه ژانویه 2000 تا ماه آگوست 2023 در پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar، ISC، Scopus، Pub Med، WOS، و SID انجام شد. 19 عنوان مقاله بر اساس معیار های ورود و خروج انتخاب شد. لازم به ذکر است که شرکت کننده ها دارای کمردرد غیراختصاصی بودند. مطالعاتی که دارای پروتکل تمرینی و گروه کنترل بودند در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. متغیر وابسته شامل کینماتیک و کینتیک و فعالیت عضلانی طی حرکات انتقالی بود. برای کیفیت سنجی مقالات از پرسشنامه Downs و Black استفاده شد.
یافته هانتایج 4 مقاله نشان داد که تمرینات توانبخشی با رویکرد استقامت عضلانی می تواند باعث بهبود فعالیت الکتریکی عضلات و کاهش کمردرد شود. نتایج 7 مقاله نشان داد که تمرینات تقویتی، کششی و ماساژ می تواند از طریق اصلاح راستای قامتی فرد بر بهبود درد موثر باشد. سایر مقالات در بازه ی زمانی حداقل 8 هفته ای نشان داد که تقویت عضلات مرکزی بدن می تواند منجر به سازگاری عصبی-عضلانی و افزایش فراخوانی تارهای عضلانی درگیر در مبتلایان به کمردرد شود.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که تمرینات توانبخشی با رویکرد تقویت عضلات مرکزی بدن می تواند منجر به بهبود انعطاف پذیری عضلات تنه، اصلاح راستای قامتی فرد و در نهایت کاهش کمردرد شود.
کلید واژگان: کمردرد, توانبخشی, عضلات مرکزی, حرکات انتقالیPurposeLow back pain is a common problem in world and one of the most common causes of physical disability. The aim of this review study was to investigate the effects of rehabilitation exercises with a central muscle stabilization approach on kinetic, kinematic and electromyographic variables during walking, running, trunk flexion and extension movements in patients with back pain.
MethodsSearch process for Persian and English articles from the beginning of January 2000 to August 2023 were performed in Google Scholar, ISC, Scopus, Pub Med, WOS, and SID databases. Finally, based on selection criteria, 19 articles were selected for final analysis through detailed reviews. The participants had non-specific back pain. Studies that included exercise protocols and control group were used in the present study. The dependent variables were kinematics and kinetics and muscle activity during transitional movements. Downs and Black questionnaires were used to evaluate the quality of the articles.
ResultsThe results of four articles showed that rehabilitation exercises with muscle endurance approach can improve the electrical activity of muscles and reduce back pain. The results of seven articles showed that strengthening, stretching and massage exercises can be effective in improving pain through correcting the person's vertical alignment. Other articles in a period of at least eight weeks showed that strengthening the central muscles of the body can lead to neuromuscular adaptation and increase muscle fibers recruitment in patients with back pain.
ConclusionThe present review have shown that rehabilitation exercises with the approach of strengthening the central muscles of the body can lead to improving the flexibility of the trunk muscles, correcting the person's vertical alignment and reducing the back pain.
Keywords: Back Pain, Rehabilitation, Core Muscles, Transitional Movements -
یکی از بزرگ ترین و پیچیده ترین مفاصل بدن انسان مفصل زانو است. ژنووالگوم (زانوی ضربدری) یکی از ناهنجاری های اندام تحتانی در صفحه فورنتال است که می تواند با تغییرات بیومکانیک اندام تحتانی همراه باشد. این مرور سیستماتیک به منظور ارزیابی اثر انواع تمرینات ورزشی اصلاحی و ابزارهای حمایتی در مبتلایان به زانوی ضربدری انجام شد. جستجوی مقالات از نوع پژوهشی اصیل، مروری و کارآزمایی بالینی به زبان فارسی و انگلیسی از پایگاه های استنادی WOS ، SID ، ISC ، Magiran ، Scopus ، PubMed و Google Scholar منتشر شده طی ژانویه 2008 تا ابتدای مارس 2023 انجام شد. تعداد 76 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و در نهایت 22 مقاله در ارتباط با اثر انواع تمرینات ورزشی و ابزارهای حمایتی بر عارضه زانوی ضربدری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته های یک مطالعه در ارتباط با اثر تمرینات هوازی با اثرگذاری بر شاخص توده بدنی و کاهش شدت ژنووالگوم بود. یافته های برخی از مطالعات در زمینه اثر مثبت انجام تمرینات مقاومتی و اصلاحی بر بهبود فعالیت الکتریکی عضلات و ثبات زانو بوده است. بررسی یافته های یک مطالعه نشان داد که استفاده از کفی طبی می تواند عاملی مهم برای افزایش حمایت از مفصل زانو هنگام فرود از پله ها باشد. یافته های شش مطالعه نشان دهنده اثر مثبت استفاده ارتز، گوه و بریس در مبتلایان زانوی ضربدری بودند. در حالی که تنها در یک مطالعه به اثر منفی استفاده از ابزارهای فوق به دلیل کاهش زاویه محدود کننده بریس مورد استفاده در مفصل زانو، افزایش نیروهای وارده و در نهایت افزایش آسیب اشاره شده است. در نهایت یافته های سه مطالعه با اثر مثبت استفاده از کنزیوتیپ در مبتلایان به عارضه زانو ضربدری مرتبط بودند. به نظر می رسد که انجام تمرینات ورزشی اصلاحی به ویژه تمرینات مقاومتی با تراباند و اصلاحی همراه با ابزارهای حمایتی همچون کفی برای حمایت قوس داخلی پا و کنزیوتیپ می تواند برای کاهش درجات والگوس زانو در مبتلایان به عارضه زانو ضربدری مفید واقع شود.
کلید واژگان: پای ضربدری, ورزش درمانی, کنزیوتیپ, کفی های ارتوزThis systematic review aimed to evaluate the effects of various corrective exercises and supportive tools in individuals with genu valgum. To ensure a comprehensive review, a search for original research, review articles, and clinical trials in both Persian and English was conducted using databases such as WOS, SID, ISC, Magiran, Scopus, PubMed, and Google Scholar. The search covered publications during January 2008 to March 2023. A total of 76 relevant articles were selected based on strict inclusion and exclusion criteria, with 22 articles ultimately reviewed and analyzed regarding the effects of various corrective exercises and supportive tools on genu valgum. Findings from one study indicated that aerobic exercises had a significant impact on reducing body mass index (BMI) and the severity of genuvalgum. Other studies reported positive effects of resistance and corrective exercises on improving muscle electrical activity and knee stability. One study demonstrated that the use of orthotic insoles could significantly enhance knee joint support during stair descent. Six studies highlighted the positive effects of using orthoses, wedges, and braces in individuals with genu valgum. Conversely, one study pointed out the negative impact of these tools, citing the reduced limiting angle of the brace, increased applied forces, and, ultimately, greater injury risk. However, findings from three studies overwhelmingly supported the positive effects of using kinesiotape in individuals with genu valgum, providing optimism about the effectiveness of these interventions. In conclusion, our review underscores the promising potential of corrective exercises, particularly resistance exercises with TheraBand, and the combination of these with supportive tools such as insoles for arch support and kinesiotape. These interventions show significant promise in reducing the degree of knee valgus in individuals with genu valgum. This hopeful outlook can inspire healthcare professionals and individuals seeking evidence-based interventions for genu valgum, empowering them with the knowledge to make informed decisions about their care.
Keywords: Genu Valgum, Exercise Therapy, Kinesio Tape, Orthotic Insoles -
هدف
تمرینات مقاومتی یکی از روش های تمرینی است که منجر به رشد عضلانی، پیشرفت عملکردی و پیشگیری از آسیب ورزشکاران می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر پیشرفت عملکرد رکورد دوندگان سرعتی نوجوانان بود.
روش هاپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. برای اجرای پژوهش حاضر 34 دونده نوجوان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته به تمرینات مقاومتی پرداختند. شاخص های قدرت مطلق، قدرت نسبی، توان اندام تحتانی و رکورد دوی 100 متر مورد بررسی قرار گرفت. آزمون تحلیل چند متغیری واریانس (MANCOVA) جهت مقایسه پیش آزمون و پس آزمون دو گروه مورد استفاده قرار گرفت. جهت مقایسه پس آزمون دو گروه از آزمون تی همبسته استفاده شد. از آزمون تی زوجی برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون گروه تمرین برای به دست آوردن اثر تمرینات مقاومتی استفاده شد. تمامی آزمون های آماری در محیط نسخه 26 نرم افزار SPSS اجرا شدند.
یافته هانتایج نشان داد که گروه تمرین که تمرینات مقاومتی با وزنه را به مدت هشت هفته اجرا کرده بودند نسبت به گروه کنترل افزایش قابل ملاحظه ای را داشته اند. همچنین فاکتورهای قدرت مطلق، قدرت نسبی، توان اندام تحتانی و دورسنجی اندام ها افزایش معنی داری را داشتند. علاوه بر این، ورزشکاران گروه تمرین کاهش رکورد دوی سرعت داشتند.<p).
نتیجه گیریتمرینات مقاومتی باعث افزایش هایپرتروفی در عضلات شده و موجب افزایش توان و بهبود رکورد دوی سرعت می شود؛ بنابراین می توان گفت ورزشکاران دوومیدانی برای بهبود عملکرد و ثبت رکورد بهتر از تمرینات مقاومتی در فصل آماده سازی استفاده کنند.</p).
کلید واژگان: توان, دوومیدانی, قدرت مطلق, قدرت نسبیObjectiveResistance training is a fundamental method for inducing muscle growth, enhancing functional capacity, and preventing injuries among athletes. The aim of this study was to investigate the effects of an eight-week resistance training program on the performance progress of young sprint runners.
MethodsThis semi-experimental study involved the selection of 34 young runners who were then randomly assigned to either a training group or a control group. The exercise group underwent resistance training sessions for eight weeks. Parameters including absolute power, relative power, lower limb power, and 100m sprint records were analyzed. The Multivariate Analysis of Variance (MANCOVA) test was employed to compare the pre-test and post-test results of the two groups. Additionally, the correlated t-test was used to compare post-test results between the groups. The paired t-test was also utilized to compare pre-test and post-test results within the training group. All statistical analyses were conducted using SPSS version 26.
ResultsThe findings revealed that the exercise group, which underwent resistance exercises with weights for eight weeks, experienced a significant improvement compared to the control group. Furthermore, factors such as absolute strength, relative strength, lower limb strength, and limb telemetry showed significant increases. Additionally, athletes in the training group achieved faster sprint records.
ConclusionResistance training promotes muscle hypertrophy, enhances power, and improves sprint records. Therefore, it can be concluded that athletes involved in track and field events utilize resistance training as part of their preparation to enhance performance and achieve record-breaking results.
Keywords: Power, Track, field, Absolute strength, Relative strength -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و دوم شماره 2 (پیاپی 210، اردیبهشت 1403)، صص 7541 -7553مقدمه
مفصل مچ پا به دلیل تحمل وزن یکی از آسیب پذیرترین مفاصل بدن می باشد. پای پرونیت یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در آب و تمرین با تراباند بر طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن بود.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به صورت نیمه تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور مساوی و تصادفی به سه گروه تراباند، تمرین در آب و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی مورد استفاده برای گروه تمرین در آب بر اساس دستورالعمل تجویز ورزشی کالج آمریکایی طب ورزش (ACSM)، و برای گروه تمرین با تراباند به وسیله تراباند با رنگ نارنجی در 3 ست با تعداد تکرار 14 حرکت انجام گرفت. در این مطالعه برای اندازه گیری طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی از دستگاه الکترومایوگرافی سطحی بدون سیم استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 0/05 P≤استفاده شد.
نتایجیافته ها نشان داد که اثر تعاملی زمان و گروه بر طیف فرکانس میانه الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی در گروه تمرین با تراباند طی راه رفتن، کاهش معنی داری داشت (0/02=P). سایر متغیرها از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون به لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان نداد (0/05<P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد یک جلسه تمرین در آب و تمرین با تراباند به لحاظ آماری تاثیر چندانی بر طیف فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی ندارد.
کلید واژگان: تمرین در آب, تراباند, طیف فرکانس, فعالیت الکتریکی عضلات, پای پرونیت, راه رفتنJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:32 Issue: 2, 2024, PP 7541 -7553IntroductionThe ankle joint is one of the most vulnerable joints in the body due to weight bearing. Pronated foot is one of the most common complications of the lower limbs. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of training in water and training with thera-band on the frequency spectrum of electrical activity of lower limb muscles in people with pronated foot during walking.
MethodsThe present research was a clinical trial study that was conducted in a semi-experimental and laboratory. The statistical sample of the present study included 45 students of University of Mohaghegh Ardabili who had pronated foot, were selected purposefully and were randomly and equally placed in three groups: TheraBand, exercise in water, and control. The training protocol used for the water training group was based on the sports prescription guidelines of the American College of Sports Medicine (ACSM), and for the training group with the thera-band, it was performed using an orange thera-band in three sets with repetitions of 14 movements. To measure the frequency spectrum of the electrical activity of the lower limb muscles, it was recorded using a wireless surface electromyography device. Likewise, analysis of variance with repeated measurements and Bonferroni post hoc test were used to analyze the data at a significance level of P≤0.05.
ResultsThe results showed that the interactive effect of time and group on the middle frequency spectrum of electromyography of the vastus medialis muscle in the exercises of the thera-band group during walking had a significant decrease (P=0.02). Other variables from the pre-test stage to the post-test did not show statistically significant differences (P<0.05).
ConclusionIt seems that doing exercises in water and thera-band doesn't statistically have much effect on the frequency spectrum of the electrical activity of the lower limb muscles.
Keywords: Training in Water, Thera-Band, Frequency Spectrum, Electrical Activity Muscle, Pronated Foot, Gait -
زمینه و هدف
خستگی یکی از عوامل موثر در تغییر فعالیت الکتریکی عضلات به شمار می آید. به طوری که این شاخص در ارتباط مستقیمی با افزایش پتانسیل آسیب های عضلانی و افت عملکرد در مراحل مختلف ورزشی قرار دارد. این مطالعه به منظور مقایسه فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی قبل و بعد از خستگی طی دویدن در افراد با سابقه COVID-19 در مقایسه با افراد سالم انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی روی 14 زن با سابقه ابتلاء به COVID-19 طی دو ماه گذشته (گروه تجربی) و 14 زن بدون سابقه ابتلاء به COVID-19 (گروه کنترل) با دامنه سنی 30-18 سال به روش نمونه گیری در دسترس در شهر اردبیل انجام شد. پروتکل خستگی با استفاده از تردمیل پیشرفته با سرعت 6 کیلومتر در ساعت شروع شد و سرعت تردمیل هر 2 دقیقه یک کیلومتر در ساعت افزایش یافت. از مقیاس ادراک 6 تا 20 Borg برای تعیین لحظه نهایی خستگی شرکت کنندگان استفاده شد. پروتکل خستگی دویدن در حالت پایدار بیش از 17 در مقیاس 6 تا 20 Borg یا 80 درصد حداکثر ضربان قلب به پایان می رسید. داده های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت قبل و بعد از پروتکل خستگی تحلیل شدند.
یافته هادر فرکانس فعالیت الکتریکی عضله پهن خارجی بین پس آزمون گروه کنترل و گروه تجربی افزایش آماری معنی داری وجود داشت (d=0.410, P=0.035). مقایسه بین اختلاف پیش آزمون - پس آزمون فرکانس فعالیت الکتریکی عضله پهن خارجی بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز پاسخ بارگیری دویدن در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری داشت (d=0.602, P=0.016). فرکانس فعالیت عضله نیم وتری بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز میانه استقرار دویدن دچار افزایش شد (d=0.261, P=0.005). اثر عامل خستگی بر فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی طی فاز هل دادن دویدن از نظر آماری معنی دار بود (d=0.140, P=0.049). فرکانس فعالیت عضله پهن خارجی بعد از خستگی در مقایسه با قبل از خستگی طی فاز هل دادن دویدن در گروه تجربی دچار افزایش گردید.
نتیجه گیریافزایش فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در فازهای مختلف دویدن پس از خستگی در افراد با سابقه ابتلاء به COVID-19 می تواند به دلیل کاهش هماهنگی عصبی عضلانی باشد.
کلید واژگان: دویدن, فعالیت الکتریکی عضلات, خستگی, COVID-19Background and ObjectiveFatigue is considered one of the factors effective in changing the electrical activity of muscles so that it is directly linked to increasing the potential of muscular injuries and functional decline in various stages of sports. The present study was conducted to evaluate the frequency of electrical activity of lower limb muscles before and after fatigue during running in individuals with a history of coronavirus disease 2019 (COVID-19) compared to healthy individuals.
MethodsThis quasi-experimental research was conducted on 14 women with a history of COVID-19 over the past two months (the experimental group) and 14 women without a history of COVID-19 (the control group) with an age range of 18-30 years using the convenience sampling method in the city of Ardabil. The fatigue protocol started using a sophisticated treadmill at a speed of 6 km/h, and the treadmill speed was accelerated by 1 km/h every 2 minutes. The Borg’s Rating of Perceived Exertion (RPE) 6-20 Scale was used to determine the participants’ final moment of fatigue. A steady-state running fatigue protocol ended at a score higher than 17 on the Borg’s RPE 6-20 scale or 80% of maximum heart rate. Electromyography data were analyzed using the data LITE biometrics software before and after the fatigue protocol.
ResultsThere was a statistically significant increase in the frequency of the electrical activity of the vastus lateralis (VL) muscle between the post-test of the control group and the experimental group (d=0.410, P=0.035). The pretest-posttest difference of the frequency of electrical activity of the VL muscle after fatigue compared to before fatigue during the loading response phase during running had a statistically significant increase in the experimental group than in the control group (d=0.602, P=0.016). The frequency of the activity of the semitendinosus muscle increased after fatigue compared to before fatigue during the mid-stance phase of running (d=0.261, P=0.005). The impact of fatigue on the frequency of the activity of the VL muscle during the push-off phase of running was statistically significant (d=0.140, P=0.049). The frequency of the activity of the VL muscle increased after fatigue compared to before fatigue during the push-off phase of running in the experimental group.
ConclusionThe increased electrical activity of the lower limb muscles in various phases of running after fatigue in individuals with a history of COVID-19 can be attributed to decreased neuromuscular coordination.
Keywords: Running, Electromyography, Fatigue, COVID-19 -
هدف :
کشتی جز ورزش های محسوب می شود که درصد بالایی از آسیب دیدگی ها را به خود اختصاص داده است. لذا هدف از این مطالعه، مروری بر آسیب های فیزیولوژیکی و بیومکانیکی رشته کشتی بود.
روش ها :
مطالعه حاضر از نوع کتابخانه ای و مروری سیستماتیک بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از سال 2010 تا سال 2022 بود که در پایگاه های استنادی وب آوساینس، پایگاه مرکز اطلاعات علمی و جهاد دانشگاهی، مگ ایران، اسکاپوس، پاب مد، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام و گوگل اسکولار صورت پذیرفت. 55 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. درنهایت 12 مقاله در ارتباط با بررسی آسیب های فیزیولوژیکی و بیومکانیکی رشته کشتی بود مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:
یافته ها نشان داد که میانگین آسیب ها در ناحیه تحتانی حدودا 34 درصد و در قسمت فوقانی 33 درصد بوده است. قسمت تحتانی بیشتر آسیب ها در مفصل زانو و مچ پا گزارش شده است و در قسمت فوقانی در ناحیه مفصل شانه و آرنج و کمر گزارش شده بود.
نتیجه گیری :
تبه نظر می رسد کاهش وزن شدید به همراه عدم رعایت اصول گرم کردن و سرد کردن در رشته کشتی در بروز آسیب های این رشته از اهمیت بالایی برخوردار است.
کلید واژگان: کشتی گیران, آسیب های ورزشی, کاهش وزن سریعObjective :
Wrestling is one of the sports that have a high percentage of injuries. Therefore, the aim of this study was to review physiological and biomechanical injuries in the field of wrestling.
Methods:
The present study was a library-based and systematic review. The search for articles in Persian and Latin was conducted from 2010 to 2022. This search was performed across different databases, including WOS, SID, Magiran, Scopus, PubMed, ISC, and Google Scholar. Fifty-five relevant articles were selected based on inclusion and exclusion criteria. Finally, 12 articles related to the review of physiological and biomechanical injuries in the field of wrestling were analyzed.
Results:
The findings showed that the average injuries in the lower area were about 34%, and in the upper area, it was 33%. In the lower part, most of the injuries were reported in the knee and ankle joints, and in the upper part, they were reported in the shoulder, elbow, and waist joints.
Conclusion:
It seems that excessive weight loss, along with non-observance of the principles of warming up and cooling down in the field of wrestling, is of great importance in the occurrence of injuries in this field.
Keywords: Wrestlers, Sports injuries, Rapid weight loss -
نامه به سردبیر (LTE)، ارتباط کوتاه با سردبیر مجله و یا هییت تحریریه است. این سبک از مقالات معمولا در پاسخ به انتشار اخیر در مجله نوشته می شود، اما می تواند در مورد موضوعی نامرتبط و مورد علاقه خوانندگان مجله باشد. بسیاری از مجلات از نامه به سردبیرها در یک بخش اختصاصی از مجله خود با عنوان (LTEs/Correspondence)، استقبال می کنند تا بحث فکری بین خوانندگان و نویسندگان را فراهم کنند. نامه به سردبیرها ممکن است توسط هییت خاصی اداره شود. بنابراین در این مقاله قصد داریم نکاتی در زمینه نوشتن یک نامه به سردبیر موفق را ارایه دهیم.
کلید واژگان: نامه به سردبیر, مکاتبه, دستورالعمل نامه به سردبیرA Letter to the Editor (LTE) is a brief communication to a journal’s editor or editorial team. It is usually written in response to a recent publication within the journal but can also cover an unrelated topic of interest to the journal’s readership. Many journals welcome LTEs within a dedicated section (e.g. LTEs/Correspondence) to stimulate intellectual discussions between readers and authors. LTEs may be handled by a dedicated ‘LTE’ team. Therefore, in this article, our aim is to provide practical tips on writing a successful LTE.
Keywords: Letter to the editor, Correspondence, LTE guidelines -
Creation a relationship between athletes and physical closeness between them can increase the risk of coronavirus at during team and group training. Therefore, the aim of the present study was to design a new smart training tool for ball sports in order to use at pandemic covid-19 period. This training tool includes 4 fixed mechanical rods to install the net on it, a movable column that can be adjusted at different angles, and 3 fixed mechanical rods to keep smart tool fixed on the ground. Also, another mechanism was used in this tool was a complex of electronic components which can count all impact there. The smart training tool can be a very useful tool in order to continue exercise program during the covid-19 pandemic and it can provide a healthy environment for athletes.
Keywords: Training, smart, COVID-19, technology -
چاقی به مشکلی جهانی تبدیل شده است که می تواند بر مکانیسم دویدن در این افراد تاثیر بگذارد. الگوی غیرعادی دویدن می تواند به اختلالات اسکلتی عضلانی و متعاقبا، به کاهش جذب شوک های ناشی از فعالیت بدنی، افزایش زانودرد و کمردرد، بی ثباتی مفاصل، کاهش زمان رسیدن به اوج نیروهای واکنش زمین و افزایش اوج نیروهای واکنش زمین منجر شود. از طرفی، تغییر و اختلال در مولفه های ذکرشده می تواند به افزایش نرخ بارگذاری، شکستگی های ریزاستخوان درشت نی، سندرم درد کشکک رانی، سندرم باند ایلیوتیبیال، فاسیای کف پا و سایر آسیب های بافت نرم منجر شود. با توجه به اهمیت مکانیک دویدن در افراد چاق و نبود مطالعات کافی در این زمینه، بررسی این موضوع از منظر علمی ضروری است؛ لذا به تمامی علاقه مندان به رشته بیومکانیک پیشنهاد می شود در این زمینه مطالعاتی انجام دهند.
کلید واژگان: دویدن, اضافه وزن, چاقی, آسیبObesity has become a global problem that can affect the mechanism of running in obese people. Abnormal running pattern can lead to skeletal-muscular disorders and subsequently a decrease in the absorption of shocks due to physical activity, an increase in knee and back pain, an increase in the joints’ instability, a reduction in the time to reach the peak of ground reaction forces, and an increase in the peak of ground reaction forces. On the other hand, a change and disorder in the aforementioned components can lead to an increase in loading rate, micro fractures of the tibia bone, patellofemoral pain syndrome, iliotibial band syndrome, plantar fascia, and other soft tissue injuries. Considering the importance of running mechanics in obese people and the lack of sufficient studies in this field, it is necessary to evaluate this issue scientifically. Therefore, all those interested in the field of biomechanics are suggested to conduct studies in this area.
Keywords: Injury, Obesity, Overweight, Running -
پای پرونیت به عنوان یکی از ناهنجاری های رایج پا می تواند بیومکانیک اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار دهد. استفاده از انواع ارتوزهای پا از جمله کفی و بریس در درمان این عارضه بسیار رایج است. نتایج موجود در رابطه با اثر ارتوزها بر درد و بیومکانیک مبتلایان به عارضه پرونیت پا متفاوت است. این مطالعه مروری در زمینه ارزیابی اثر ارتوزهای پا و کفش ها بر بیومکانیک اندام تحتانی و تعادل در افراد دارای پای پرونیت انجام شد. جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2004 تا انتهای سال 2022 بود که در پایگاه های تخصصی PubMed ، WOS ، Scopus ، ISC و موتور جستجو Google Scholar انجام گرفت. به علاوه نوع مطالعات جستجو شده از نوع مقالات پژوهشی اصیل، مروری و کارآزمایی بالینی بودند. 52 مقاله مرتبط با استفاده از کلید واژه های پای پرونیت، ارتوزهای پا، کفی طبی و کفش کنترل حرکتی انتخاب شدند و در نهایت 22 مقاله در ارتباط با اثر ارتوز و کفش بر عارضه پرونیت پا مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. یافته های 6 مقاله نشان دهنده بهبود تعادل و به طور خاص تعادل پویا بودند. بررسی یافته های 2 مقاله حاکی از اثرات مثبت در بهبود درد پاشنه بودند. تعداد 8 مقاله نیز گزارش نمودند کاهش نیروهای وارده بر مفاصل، جذب شوک و در نتیجه جلوگیری از آسیب های دویدن مرتبط با پرونیشن و بهبود فعالیت عضلانی در هنگام استفاده از ارتوز رخ می دهد. به علاوه، 4 مقاله بهبود عملکرد ورزشی در ورزشکاران، کاهش نیروهای عکس العمل زمین و همچنین تغییر در فرکانس فعالیت عضلات را گزارش نمودند. در نهایت تعداد 2 مقاله نشان داد که کفش کنترل حرکتی مانع تشدید آسیب در نتیجه افزایش خستگی و به دنبال آن افزایش بارگذاری مکانیکی در حین دویدن می شود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ارتوزهای پا و کفش کنترل حرکتی می توانند اثرات مثبتی بر تعادل، بهبود فعالیت عضلات اندام تحتانی، کاهش پرونیشن پا و نیروهای وارده بر پا و مفاصل اندام تحتانی داشته باشند.
کلید واژگان: پا, چرخش داخلی مچ پا, ارتوزهای پاFoot pronation, as one of the prevalent foot abnormalities, can influence the biomechanics of the lower limbs. The use of various foot orthoses, including insoles and braces, is very common in eliminating this problem. The results obtained regarding the effect of orthoses on pain and biomechanics of individuals with foot pronation are different. The present review study was conducted to evaluate the effects of foot orthoses and shoes on the biomechanics of the lower limbs and balance in individuals with foot pronation. The articles were searched in Persian and Latin languages during 2004-22 in the databases of PubMed, Web of Science (WOS), Scopus, Islamic Science Citation (ISC), and Google Scholar search engine. Moreover, the types of the searched studies were original research, review studies, and clinical trials. Using keywords of Foot pronation, Foot orthoses, Medical soles, and Motion-control shoes, 52 relevant articles were selected, and 22 articles regarding the effects of orthoses and shoes on foot pronation were finally analyzed. Eight articles also reported that reducing forces imposed on the joints, absorbing shock, preventing pronation-related running injuries, and improving muscle activity occurred when using orthosis. Furthermore, 4 articles reported improving sports performance in athletes, reducing the ground reaction forces, and changing the frequency of muscle activity. Finally, 2 articles showed that motion-control shoes prevented intensifying the injury due to increased fatigue and subsequently increased mechanical loading during running. The results of the present study demonstrated that foot orthoses and motion-control shoes could have positive effects on balance, improving the activities of the lower limbs and reducing foot pronation and force imposed on the foot and lower limb joints.
Keywords: Foot, Pronation, Foot Orthoses -
Today, many people in society choose running as a general or special activity in order to improve their physical and physiological capabilities. Choosing the right shoes in endurance running can have a great impact on the athlete's performance. Physiological energy economy and maximal oxygen consumption are of particular importance not only among runners but among all athletes. Therefore, the purpose of this research is to compare VO2 Max values and physiological energy economy when using double density spike shoes compared to simple spike shoes. Current study is semi experimental. The statistical sample of the current study includes 30 runners from Ardabil city, who were organized in a group, and the parameters of physiological energy economy, maximum oxygen consumption, resting heart rate, systolic blood pressure and 1600 meters running record were measured during running with both double density spiked shoes and regular spiked shoes. Also, to analyze the data, the analysis of variance test with repeated measurements was used at a significance level of P=0.05. The results of the present study showed not statistically significant difference in the values of maximum oxygen consumption, heart rate and 1600 meters running record with two simple and double density shoes after performing 1600 meters running test. However, the systolic blood pressure values while running with double density shoes were less different than the control shoes (P<0.001). It seems that the use of double density shoes does not have much effect on maximum oxygen consumption, heart rate and physiological energy economy. Therefore, in order to receive more confidence and make a more decisive conclusion, there is a need to conduct more research.
Keywords: VO2 Max, Physiological energy economy, Sports shoes -
پیش زمینه و هدف
خستگی یکی از عوامل موثر در تغییر فعالیت الکتریکی عضلات به شمار می آید، به نحوی که این شاخص در ارتباط مستقیمی با افزایش پتانسیل آسیب های عضلانی و افت عملکرد در مراحل مختلف ورزشی قرار دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه مقادیر فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی قبل و بعد از خستگی در افراد با سابقه کووید 19 در مقایسه با افراد سالم طی راه رفتن بود.
مواد و روش کارپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان با سابقه ابتلا به کووید-19 و زنان سالم استان اردبیل بود. نمونه آماری به تعداد 28 نفر با دامنه سنی 30-18 سال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه های آماری شامل دو گروه 14 نفر افراد سالم و 14 نفر افراد باسابقه ی کووید-19 بودند. روش پرسش از افراد برای سابقه ابتلا به بیماری کووید-19 به گونه ای که حداقل دو ماه از زمان ابتلا به این ویروس گذشته بود، درحالی که تست PCR آن ها قبلا مثبت شده بود در تقسیم بندی گروه های کووید-19 و افرادی که هیچ گونه علایمی نداشتند به عنوان گروه سالم انتخاب شدند. داده های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت قبل و بعد از پروتکل خستگی تحلیل شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه های تکراری جهت تحلیل آماری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 P<استفاده شد.
یافته هایافته ها نشان داد اثر تعاملی گروه و خستگی بر فرکانس فعالیت عضلات پهن خارجی (033/0=P)، پهن داخلی (029/0=P) و سرینی میانی (035/0= P) معنادار بود، به طوری که کاهش فرکانس فعالیت این عضلات بعد از خستگی نسبت به قبل از آن در گروه سالم بیشتر از گروه کووید بود.
بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد که کاهش فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در فازهای مختلف راه رفتن پس از خستگی در افراد مبتلا به کووید-19 متفاوت از افراد سالم است که می تواند زمینه ی جدی برای بروز آسیب و کاهش ثبات مفاصل حین راه رفتن باشد. بااین حال اثبات هر چه بهتر این موضوع نیاز به پژوهش های بیشتر در آینده دارد.
کلید واژگان: کووید-19, الکترومایوگرافی, خستگی, عضلات اندام تحتانی, راه رفتنBackground & AimsFatigue is one of the effective factors in changing the electrical activity of muscles, so that this index is directly related to the increase in the potential of muscle injuries and performance loss in various sports stages. Therefore, the aim of the present study was to compare the electrical activity values of the lower limb muscles before and after fatigue in the people with a history of Covid-19 compared to healthy people during walking.
Materials & MethodsThe present research was of semi-experimental and laboratory one. The statistical population of the present study included women with a history of Covid-19 and healthy women in Ardabil province. A statistical sample of 28 people with an age range of 18-30 years was selected by purposive sampling. The statistical samples included two groups of 14 healthy people and 14 people with covid-19. The method of asking people for their history of contracting the Covid-19 disease was in such a way that at least two months had passed from their infection and their PCR test results were already positive. healthy people didn't have any symptoms and had negative PCR results. Electromyography data were analyzed using Datalite Biometric program before and after the fatigue protocol. Two-way analysis of variance (ANOVA) with repeated measures was used for statistical analysis, and bonferroni post hoc test was used at the significance level of P<0.05.
ResultsThe results showed significant group-by-fatigue interaction effect for frequency of the vastus latlarais (P=0.031), vastus medialis (P=0.029), and gluteus medius (P=0.035) muscles during loading response phase. The reduction of frequency content at post-test compared with pre-test in healthy group was greater than that Covid-19 group.
ConclusionIt seems that the difference in the frequency of electrical activity of the muscles of the lower limbs in different phases of walking after fatigue in people with Covid-19 compared to healthy ones can be a serious reason for the occurrence of injury and decrease in the stability of the joints during walking. However, more confirmatory researches in the future are needed to prove this relationship.
Keywords: Covid-19, Electromyography, Fatigue, Lower Limb Muscles, Walking -
زمینه و هدف
پای پرانتزی یکی از ناهنجاری های اندام تحتانی می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر مروری بر تاثیر تمرینات ورزشی و ابزارهای حمایتی بر بیومکانیک حرکات انتقالی در افراد دارای پای پرانتزی بود.
مواد و روش هامطالعه حاضر از نوع مقاله مروری می باشد. جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2010 تا ابتدای ماه مارس سال 2023 بود که در پایگاه های استنادیWOS ،SID ، Magiran،Scopus ، ISC، PubMed و Google Scholar صورت پذیرفت. 32 مقاله در ارتباط با تاثیر تمرینات ورزشی و ابزارهای حمایتی بر عارضه پای پرانتزی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
یافته هایافته های 4 مقاله مرتبط با تمرینات هوازی نشان دهنده افزایش اوج نیروهای عکس العمل زمین و نرخ بارگذاری بود. یافته های 6 مقاله نشان دهنده اثرات مثبت تمرینات مقاومتی-اصلاحی بر بهبود تعادل و زاویه Q بود. به علاوه، بررسی 2 مقاله نشان دهنده کاهش شدت ناهنجاری به دلیل استفاده مکرر از کفی طبی بود. هم چنین، تعداد 11 مقاله به اثرات مثبت ارتز، بریس و گوه پرداختند. در نهایت، تعداد 2 مقاله نشان دهنده افزایش زاویه Q و تعادل به واسطه استفاده از کنزیوتیپ بود. یکی از مقالات در حوزه تیپینگ نشان داد که استفاده از کنزیوتیپ می تواند قدرت عضلانی را کاهش دهد. 6 مقاله به نحوی به اثرات منفی پروتکل تمرینی و یا ابزارهای حمایتی اشاره کرده اند یا هیچ گونه اختلاف معنی داری گزارش نکرده اند.
نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام تمرینات مقاومتی-اصلاحی به همراه استفاده مداوم از ابزارهای حمایتی در مقایسه با انجام تمرینات هوازی موثرتر باشد.
کلید واژگان: تمرینات ورزشی, ابزارهای حمایتی, پای پرانتزی, کنزیوتیپBackground and ObjectivesGenu varum is one of the abnormalities of the lower limbs. The aim of the present study was to review the effect of exercise training and support tools on biomechanics of transitional movements in people with genu varum.
Materials and MethodsThe present study was a review article. The search for articles in Persian and Latin was from the beginning of 2010 to the beginning of March 2023, which was done in the citation databases of WOS, ISC, SID, Magiran, Scopus, PubMed, and Google Scholar. 32 articles related to the effect of exercise training and support tools on genu varum were analyzed.
ResultsFindings of four articles related to aerobic exercises showed an increase in peak reaction forces and loading rate. Findings of six articles showed the positive effects of resistance-corrective exercises due to the improvement of balance and Q angle. Results of two articles showed a reduction in the severity of the abnormality due to the frequent use of the medical floor. Eleven articles discussed the positive effects of orthosis, braces, and wedges. Two articles indicated the increase of Q angle and balance due to the use of kinesio taping. One article demonstrated that the use of kinesio taping can reduce muscle strength. Six articles mentioned the negative effects of the exercise protocol or support tools or have not reported any significant differences.
ConclusionIt appears that performing resistance-corrective exercises along with the continuous use of support tools is more effective compared to performing aerobic exercises.
Keywords: Exercises, Support devices, Genu varum, Kinesio taping -
پژوهش های اخیر نشان می دهد توانبخشی تاثیر قابل توجهی بر بهبود عارضه های مربوط به زانو را دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر مروری بر تاثیر انواع پروتکل تمرینی و استفاده از ابزارهای حمایتی بر مکانیک حرکات انتقالی در سالمندان دارای عارضه استئوآرتریت زانو بین سال های 2023-2003 بود. مطالعه حاضر از نوع کتابخانه ای و مروری سیستماتیک بود. جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2003 تا ابتدای ماه مارس سال 2023 بود که در پایگاه های تخصصی Wos, SID, Magiran, Scopus, ISC, PubMed و Google Scholar انجام گرفت. 63 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. بررسی 8 مقاله نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی سبب بهبود ضعف عضلات، حس عمقی، تعادل و محدودیت دامنه حرکتی مفصل می شود. نتایج یک مقاله عدم بهبود درد پس از انجام پروتکل های تمرین پیلاتس را نشان داد. همچنین یکی از مقالات نشان داد تمرین در خشکی و آب تاثیر معنی-داری در بهبود تعادل در افراد مبتلا به استئوآرتریت ندارد. نتایج دو تحقیق در خصوص تیپینگ، کاهش درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو را گزارش کرد. بررسی 7 مقاله در خصوص انواع مختلف ارتزها کاهش درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو را گزارش کرد. همچنین مطالعه 3 مقاله نشان داد فعالیت بدنی برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو با شدت کم می تواند سبب بهبود درد و علایم مربوط به استئوآرتریت زانو شود. نتایج نشان داد که تمرینات توانبخشی و استفاده مداوم از ابزار حمایتی باعث کاهش درد و بهبود مکانیک حرکات انتقالی در افراد دارای استئوآرتریت زانو می شود.کلید واژگان: استئوآرتریت زانو, تمرینات ورزشی, بریس زانو, توانبخشی, کنزیوتیپResearches in recent decades show that rehabilitation has a significant effect on the improvement of knee complications. Therefore, the aim of this study was to review the effect of various exercise protocols and the use of support tools on transitional movements’ mechanics in the older adults with knee osteoarthritis between the years of 2003-2023. The current study was a library and systematic review. The search for articles in Persian and English was from the beginning of 2003 to the beginning of march 2023, wich was done in the citation database of Wos, SID, Magiran, Scopus, ISC, PubMed and google scholar. 63 related articles were selected based on inclusion and exclusion criteria. The results of one article showed no improvement in pain after performing Pilates exercise protocols. Also, one of the articles showed that training on land and water does not have a significant effect on improving balance in people with osteoarthritis. The results of two researches about taping showed a reduction in pain in patients with knee osteoarthritis. A review of 7 articles on different types of orthoses showed pain reduction in knee osteoarthritis patients. Also, the study of 3 articles showed that physical activity for patients with knee osteoarthritis with low intensity can improve the pain and symptoms related to knee osteoarthritis. The results show that rehabilitation exercises and continuous use of support tools reduce pain and improve transitional movements’ mechanics in individiuals with knee osteoarthritis.Keywords: Knee osteoarthritis, Sports exercises, knee brace, rehabilitation, Kinesio Taping
-
هدف:
مشکل چاقی و اضافه وزن به یک معضل جهانی تبدیل شده است که می تواند مکانیک دویدن را در این افراد تحت تاثیر قرار دهد. لذا هدف از پژوهش حاضر مروری بر مکانیک دویدن در افراد چاق یا دارای اضافه وزن بود.
روش ها:
مطالعه حاضر از نوع کتابخانه ای و مروری سیستماتیک بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای سال 2003 تا ابتدای ماه ژانویه سال 2023 بود که در پایگاه های استنادی وب آوساینس، پایگاه مرکز اطلاعات علمی و جهاد دانشگاهی، مگ ایران، اسکاپوس، پایگاه استنادی علوم جهان اسلام، پاب مد و گوگل-اسکولار صورت پذیرفت. به علاوه نوع مطالعه از نوع مقالات مروری بود. 17 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. در نهایت 12 مقاله در ارتباط با مکانیک دویدن در افراد دارای اضافه وزن و یا چاق بود مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها :
تعداد بررسی 3 مقاله نشان داد که مابین افزایش شاخص توده بدنی (BMI) و افزایش فشارهای کف پایی رابطه مستقیمی وجود دارد. به علاوه نتایج 2 مقاله در ارتباط افزایش نرخ بارگذاری در افراد چاق در حین دویدن بود. یافته های 2 مقاله حاکی از فروپاشی قوس های کف پایی و در نهایت کاهش شوک های ناشی از دویدن بود. بررسی نتایج یکی از مقالات نشان داد که در افراد دارای اضافه وزن یا چاق انجام تمریناتی همچون دویدن می تواند زمینه ای برای بروز ریزشکستگی های استخوان درشت نیی باشد. یافته های یکی از مقالات نیز نشان داد که افراد دارای شاخص توده بدنی بالا دامنه حرکتی کمتری نسبت به افراد با وزن نرمال در حین دویدن دارند. در نهایت یافته های 3 مقاله در حوزه فعالیت الکتریکی عضلات نشان داد که در افراد دارای اضافه وزن فعالیت هایی همچون دویدن می تواند در کاهش قدرت عضلات فلکسورهای کف پایی موثر باشد.
نتیجه گیری :
بر اساس مطالعه حاضر به نظر می رسد افراد چاق و دارای اضافه وزن در حین دویدن به دلایل بیومکانیکی در معرض آسیب قرار دارند.
کلید واژگان: دویدن, اضافه وزن, چاقی, آسیبObjectiveObesity and overweight have become global problems that can affect the mechanics of running in affected individuals. Therefore, the aim of the present study was to review the mechanics of running in obese or overweight individuals.
MethodsThe present study was a library and systematic review. The search for articles in Persian and English was performed from the beginning of 2003 until the beginning of January 2023. This search was conducted in various databases, including WOS, SID, Magiran, Scopus, PubMed, ISC, and Google Scholar. Additionally, the type of selected studies included original research, review articles, and clinical trials. Seventeen related articles were selected based on inclusion and exclusion criteria. Finally, 12 articles related to running mechanics in overweight or obese individuals were analyzed.
ResultsThe review of three articles showed that there is a direct relationship between an increase in body mass index (BMI) and an increase in plantar pressure. Additionally, the results of two articles were related to the increase in loading rate in obese individuals while running. The findings of two articles indicated the collapse of the arches of the feet and ultimately the reduction of shocks caused by running. Examining the results of one of the articles showed that in overweight or obese individuals, doing exercises such as running can be a reason for micro fractures of the tibia. The findings of one of the articles also showed that people with a high body mass index have a lower range of motion than people with a normal weight while running. Finally, the findings of three articles in the field of muscle electrical activity showed that in overweight individuals, activities such as running can be effective in reducing the strength of plantar flexor muscles.
ConclusionIt seems that obese and overweight individuals are at risk of injury during running due to biomechanical reasons.
Keywords: Running, Overweight, Obesity, Injury -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و یکم شماره 6 (پیاپی 202، شهریور 1402)، صص 6792 -6804مقدمه
پای پرونیت یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی است؛ لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی پروتکل تمرینی در آب و تراباند بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن بود.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به صورت نیمه تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور مساوی و تصادفی در سه گروه جای گرفتند. دامنه سنی آزمودنی ها 25-18 سال بود. فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. داده های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت تحلیل شد. همچنین برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار SPSS version 16 در سطح معنی داری 0/05 P≤استفاده شد.
نتایجنتایج نشان داد که اثر تعاملی زمان*گروه فعالیت عضلات دوقلو داخلی (0/001=P) و نیمه وتری (0/046=P) در سه گروه تمرین در آب، تراباند و کنترل طی فاز برخورد پاشنه اختلاف معنی داری داشت؛ نتایج تست تعقیبی نشان داد که فعالیت عضله دوقلو داخلی در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه تمرین در آب (0/001>P؛ 6/08=d) و تراباند (0/001>P؛ 3/66=d) به ترتیب 24/03 و 16/46 درصد افزایش معنی داری داشت همچنین فعالیت عضله نیمه وتری در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه تمرین در آب (0/041=P؛ 4/98=d) و تراباند (0/048=P ؛ 4/76=d) به ترتیب 21/06 و 19/01 درصد افزایش معنی داری داشت.
نتیجه گیریباتوجه به میزان اندازه اثر به نظر می رسد که تمرین در آب در مقایسه با تراباند اثرگذاری بهتری بر فعالیت دوقلو داخلی و نیمه وتری داشته است.
کلید واژگان: آب درمانی, تراباند, فعالیت الکتریکی عضلات, پای پرونیت, راه رفتنJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 6, 2023, PP 6792 -6804IntroductionThe ankle joint is one of the most vulnerable joints in the body due to weight bearing. Pronated foot is one of the most common complications of the lower limbs. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of exercise protocol in water and theraband on the electrical activity of lower limb muscles in people with pronate foot during walking.
MethodsThe present research was a clinical trial study that was conducted in a semi-experimental and laboratory. The participants of the present study included 45 students of University of Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran, who had pronated foot. They were selected purposefully and divided into three equal groups. The age range of the subjects was 18-25 years. To measure the electrical activity muscles of lower limbs, it was recorded using an electromyography device. Electromyography data were analyzed using biometric datalite program. In addition, analysis of variance with repeated measurements and bonferroni post hoc test was used, and the significance level was P≤0.05.
ResultsThe results showed that there was a significant difference between time*group activity of the gastrocnemius (P=0.001) and semitendinosus (P=0.046) in the three groups of training in water, theraband and control during the heel contact phase. Therefore, using the appropriate post hoc test (LSD), it was shown that the activity of the gastrocnemius muscle in the post-test compared to the pre-test in the group of training in water (P<0.001; d=6.08) and theraband (P<0.001; d=3.66) had a significant increase of 24.03 and 16.46%, respectively. The activity of the semitendinosus muscle in the post-test compared to the pre-test in the water training group (P=0.041; d=4.98) and theraband (P=0.048; d=4.76) had a significant increase of 21.06 and 19.01%, respectively.
ConclusionAccording to the present study, it seems that doing exercises in water and thera-band can play an effective role in improving the range of electrical activity of the muscles on lower limbs of people with pronated foot during walking. In addition, according to the effect size, it was found that training in water had a better effect on the activity of the gastrocnemius and semi tendinosus compared to thera-band.
Keywords: Hydrotherapy, Thera-Band, Electrical Activity Muscle, Pronated Foot, Gait -
زمینه و هدف
خستگی ناشی از دویدن در افراد با سابقه ابتلاء به کووید-19 به دلیل تغییرات الکترومایوگرافی می تواند منجر به تغییر نیروهای عکس العمل زمین گردد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه مقادیر اوج نیروهای عکس العمل زمین قبل و بعد از خستگی در زنان با سابقه کووید-19 در مقایسه با زنان سالم طی راه رفتن بود.
مواد و روش هاپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 14 زن با سابقه ابتلاء به کووید-19 و 14 زن سالم استان اردبیل در سال 1400 بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد با سابقه ابتلاء به بیماری کووید-19 دارای نتایج مثبت آزمایش کووید-19 (Polymerase chain reaction; PCR) در زمان ابتلاء بودند. از صفحه نیروی برتک با نرخ نمونه برداری 1000 هرتز برای ثبت نیروی عکس العمل زمین طی راه رفتن استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t دو نمونه مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد که به لحاظ آماری تفاوت معنی داری در مقادیر تغییرات میانگین پیش آزمون-پس آزمون بین زنان گروه سالم و کووید-19 وجود نداشت (05/0<P). با وجود این، مقادیر اختلاف میانگین پیش آزمون-پس آزمون متغیر اوج نیروی خارجی عکس العمل زمین دارای اختلافی نزدیک به سطح معنی داری (055/0=P)، با میزان اندازه اثر بالا (83/0=d) بود.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که عدم توانایی اعمال مکانیسم جبرانی در حین ظهور خستگی در افراد مبتلا به کووید-19 می تواند زمینه ای اصلی برای بروز آسیب و کاهش ثبات مفاصل حین راه رفتن باشد.
کلید واژگان: خستگی, نیروی عکس العمل زمین, کووید-19, راه رفتنBackground and ObjectivesRunning related fatigue in people with a history of COVID-19 can lead to an alteration of ground reaction forces due to electromyography changes. The aim of this study was to compare the peak values of ground reaction forces before and after fatigue in women with a history of COVID-19 and healthy women during walking.
Materials and MethodsIn the present quasi-experimental study, the statistical sample included 14 women with a history of COVID-19 and 14 healthy women in Ardabil province in 2021, who were selected by convenience sampling. People with the history of COVID-19 had a positive Polymerase Chain Reaction (PCR) test during the disease engagement. Bertec force plate with a sampling rate of 1000 Hz was used to record the ground reaction force data during walking. Data were analyzed using independent two-sample t-test.
ResultsThe results did not show any statistically significant difference in mean changes of pre- and post-test across healthy and COVID-19 women (p>0.05). However, the values of pre- and post-test mean differences of lateral ground reaction forces approach a significant level (p=0.055) with a high effect size value (d=0.83).
ConclusionIt appears that the inability to apply a compensatory mechanism during the appearance of fatigue in people with COVID-19 can be a serious reason for the occurrence of injury and reduce joint stability during walking.
Keywords: Fatigue, Ground reaction force, COVID-19, Walking -
مقدمه
پای پرونیت، به عنوان یکی از ناهنجاری های رایج پا می تواند بیومکانیک اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی چهارچوب علمی تحقیقات مرتبط با اعمال انواع پروتکل تمرینی بر عارضه پرونیشن پا بود و هم چنین انجام یک جمع بندی مطلوب و ارایه اطلاعات مناسب تری از تحقیقات پیشین می باشد.
در این مطالعه جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین در سال 2022-2019 پایگاه های استنادی WOS ، Magiran،Scopus ، PubMed، Springer و موتور جستجو Google Scholar صورت پذیرفت. تعداد 52 عنوان مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و شرط اولیه ورود به مطالعه را داشتند. پس از بررسی مجدد مقالات تعداد 18 مقاله که با هدف بررسی اثرات پروتکل تمرینی بر مکانیک بدن طی حرکات انتقالی در افراد دارای عارضه پرونیت پا بود، انتخاب شد.نتیجه گیریبه نظر می رسد که انجام تمرینات ورزشی برای بهبود تعادل، تقویت عضلات چهارسرران، عدم تغییر زوایای مفاصل اندام تحتانی حین فعالیت موثر بوده است. لذا پیشنهاد می شود متخصصان علوم توانبخشی با بهره گیری از اصول و مبانی علم تمرین، فعالیت-های تقویتی را در روند بهبودی مبتلایان به پای پرونیت مدنظر قرار دهند.
کلید واژگان: پرونیشن پا, تمرینات ورزشی, الکترومایوگرافی, نیروهای عکس العمل زمینJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 4, 2023, PP 6544 -6560IntroductionPronated foot, as one of the common foot abnormalities can affect the biomechanics of the lower extremity. The purpose of the present study was to investigate the scientific research related to the application of various exercise protocols on foot pronation complications, as well as to make favorable summary and provide more appropriate information from previous research. In this study, the search for articles in Persian and Latin languages in 2019-2022 was carried out on WOS, Magiran, PubMed, Springer databases, and Google Scholar. The number of 52 related articles was selected based on the inclusion and exclusion criteria. After another review on these papers, 18 articles that evaluated the effects of training protocols on body mechanics in individuals with pronated feet were selected.
ConclusionIt seems that performing exercise to improve balance, strengthening the quadriceps muscles, and not change the lower extremity joints angles during activity has been effective. Therefore, it is suggested that rehabilitation professionals consider reinforcement activities in the process of recovering pronated using the principles and science practice.
Keywords: Foot pronation, Sport training, Electromyography, Ground reaction force -
هدف
چاقی و اضافه وزن امروزه به یک معضل جهانی تبدیل شده است. تمرینات مقاومتی بالاترین اثرگذاری را بر قدرت عضلانی را دارد که می تواند منجر به ارتقای کیفیت زندگی افراد گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی با الگوی باردهی هرمی دوگانه و مسطح بر قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی هندبالیست های بی تمرین و دارای اضافه وزن بود.
مواد و روش هااین تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون–پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل هندبالیست های زنجان که حداقل 6 ماه تمرینات ورزشی نداشتند. نمونه آماری این مطالعه از بین 36 ورزشکار به روش تصادفی انتخاب شد و در سه گروه 12 نفره (گروه هرمی دوگانه، گروه هرمی مسطح و کنترل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه های هرمی مسطح و دوگانه به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) انجام شد. برای گروه کنترل هیچ برنامه ای در نظر گرفته نشد و فعالیت خاصی نداشتند. از آزمون آماری Shapiro-wilk برای نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. برای بررسی تفاوت درون گروهی و بین گروه ها به ترتیب از آزمون های آماری تی همبسته و آنووا استفاده شد. همه آنالیز های آماری با استفاده از نرم افزار spss ورژن 22 و نرم افزار EXELL ورژن 2010 استفاده شد.
یافته هاقدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی ورزشکاران بی تمرین و دارای اضافه وزن در طی هشت هفته تمرین مقاومتی با الگوی باردهی هرمی دو گانه و مسطح افزایش معنی داری را نشان داد (001/0=P). نتایج آزمون T گروه های همبسته نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی با الگوی هرمی دوگانه بر قدرت عضلانی اندام تحتانی ورزشکاران بی تمرین و دارای اضافه وزن تاثیر معنی داری داشته است (001/0=P).
نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات قدرتی با الگوی باردهی هرمی دوگانه و مسطح در بهبود قدرت آزمودنی های ورزشکار بی تمرین موثر بوده است. به نظر می رسد که تمرینات هرمی دوگانه نسبت به تمرینات از نوع مسطح در افزایش قدرت و یا حجم عضلانی برتری داشته است.
کلید واژگان: الگوی تمرین مقاومتی, بی تمرینی, هندبالیستJournal of New research approaches in management and accounting, Volume:7 Issue: 88, 2023, PP 34 -42PurposeObesity and overweight have become a global problem today. Resistance exercises have the highest effect on muscle strength, which can lead to the improvement of people's quality of life. The purpose of this study was to investigate the effect of 8 weeks of resistance training with a double and flat pyramid pattern on the muscle strength of the upper and lower limbs of non-exercising and overweight handball players.
MethodsThis research was semi-experimental with a pre-test-post-test design. The statistical population of the present study includes handball players from Zanjan who did not practice sports for at least 6 months. The statistical sample of this study was randomly selected from among 36 athletes and divided into three groups of 12 people (double pyramid group, flat pyramid group and control group). The exercise program of flat and double pyramid groups was carried out for eight weeks (three sessions per week). No program was considered for the control group and they did not have any special activities. Shapiro-Wilk statistical test was used for the normality of data distribution. Correlation t and ANOVA statistical tests were used to investigate intra-group and intergroup differences, respectively. All statistical analyzes were performed using spss software version 22 and EXELL software version 2010.
ResultsThe muscle strength of the upper and lower limbs of nonexercising and overweight athletes showed a significant increase during eight weeks of resistance training with a double and flat pyramid pattern (P=0.001). The results of the T-test of correlated groups showed that eight weeks of resistance training with a double pyramid pattern had a significant effect on the muscle strength of the lower limbs of untrained and overweight athletes (P=0.001).
ConclusionThe results of the present study showed that strength training with double and flat pyramid yielding pattern was effective in improving the strength of untrained athletes. It seems that the double pyramid exercises were superior to the flat type exercises in increasing strength or muscle mass.
Keywords: Resistance Training, Detraining, Handball Player -
هدف
هدف از انجام تحقیق بررسی اثر کفی Arch support بر مقادیر اوج نیروهای عکس العمل زمین و زمان رسیدن به اوج نیروهای عکس العمل در هندبالیست های دارای پای پرونیت هنگام پرش و فرود طی اجرای پرش سه گام بود.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق هندبالیست های مرد دارای پای پرونیت بودند. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد و 10 نفر افراد دارای پای پرونیت و 10 نفر سالم انتخاب شدند. کفی کفش مورد استفاده در این پژوهش دارای برجستگی در قسمت لبه داخلی پا (Arch support) بود. از دستگاه صفحه نیروی برتک برای اندازه گیری مولفه های نیروی عکس العمل زمین طی اجرای پرش سه گام استفاده شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معنی داری (0/05≥p) استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد مولفه قدامی-خلفی (0/004=p) و عمودی (0/001>p) نیروی عکس العمل زمین در گروه پای پرونیت در پرش سه گام در مرحله پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معنی داری داشت. زمان رسیدن به مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در گروه پای پرونیت در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معنی داری داشت (0/001>p). همچنین مولفه داخلی-خارجی (0/001=p) و عمودی (0/001> P) نیروی عکس العمل زمین در گروه پای پرونیت در مرحله پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در لحظه فرود کاهش معنی داری داشت. به علاوه زمان رسیدن به مولفه عمودی (0/001=P) نیروی عکس العمل زمین در گروه پای پرونیت در مرحله پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری داشت.
نتیجه گیریباتوجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت که استفاده از کفی Arch support می تواند منجر به کاهش نیروهای عکس العمل زمین و افزایش زمان رسیدن به اوج مولفه های نیروی عکس العمل زمین در هنگام فرود و افزایش نیروها و زمان رسیدن به اوج هنگام پرش در هندبالیست های دارای پای پرونیت شود که می تواند باعث کاهش آسیب و عملکرد بهتر شود.
کلید واژگان: پای پرونیت, کفی Arch support, نیروی عکس العمل زمین, هندبالیست هاPurposeThe purpose of this study was to determine the effectiveness of Arch Support insole on vertical GRF variables and time to peak compared to healthy group among handball players with pronated foot during jump and landing three-step shot technique.
MethodsThe current research was semi-experimental pretest-posttest design. The sample consisted of 20 male handball players with pronated foot. Participants were purposefully assigned into one of two groups: pronated foot and healthy group.The arch support insole used in this study had a bulge on the medial longitudinal arch part. Bartek's force plate device was used to measure the ground reaction force components during the three step jump. Statistical analysis of variance with repeated measurement was used at a significant level of p≤0.05.
ResultsThe results showed that there was a significant decrease in the anterior-posterior (p=0.004) and vertical (p>0.001) components of the ground reaction force in the pronated foot group during jumping in the post-test phase compared to the pre-test. There was a significant reduce in the time to pick the vertical component of the ground reaction force in the pronated foot group in the post-test compared to the pre-test (p<0.001). Also, There was a significant reduce in the medio-lateral (p=0.001) and vertical (p>0.001) components of the ground reaction force in the pronated foot group in the post-test compared to the pre-test at the moment of landing. In addition, there was a significant increase in the time to pick the vertical component of the ground reaction force in the pronated foot group in the post-test compared to the pre-test (P=0.001).
ConclusionAccording to the results of the research, it can be concluded that the use of arch support insoles might lead to reduce ground reaction forces and increase time to pick the components of the ground reaction force during landing and increase ground reaction forces and time to pick during jumping in handball players with pronated foot, that can lead to reduce injuries and better performance.
Keywords: pronated foot, arch support, Ground reaction forces, handball players -
هدف
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آنی و طولانی مدت تمرینات در آب و تراباند بر نیروی عکس العمل زمین طی راه رفتن در افراد با پای پرونیت می باشد.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح اندازه گیری تکراری با گروه کنترل بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی پسر دانشگاه محقق اردبیلی دارای پای پرونیت با دامنه سنی 25-18 سال بودند که به طور هدفمند و داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در سه گروه تمرین در آب، تمرین با تراباند و کنترل قرار گرفتند. سرعت راه رفتن و اوج مولفه های نیروی عکس العمل زمین در سه مرحله پیش آزمون، بلافاصله و بعد از 8 هفته تمرین در آب و تراباند مورد بررسی قرار گرفت. از صفحه نیروی برتک با نرخ نمونه برداری 1000 هرتز برای ثبت نیروی عکس العمل زمین طی راه رفتن استفاده شد. همچنین برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0≥p استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد سرعت راه رفتن بعد از 8 هفته تمرین با تراباند (0/032=P) و تمرین در آب (0/025=p) در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری داشت. مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در مرحله برخورد پاشنه بعد از 8 هفته تمرین در آب (0/002=P) و تراباند (0/032=P) در مقایسه با پیش آزمون کاهش معنی داری داشت. همچنین مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین در مرحله پیش روی بعد از 8 هفته تمرین با تراباند در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری داشت (0/015=P). به علاوه مولفه قدامی-خلفی نیروی عکس العمل زمین در مرحله پیش روی بعد از 8 هفته تمرین در آب در مقایسه با پیش آزمون افزایش معنی داری داشت (0/001=P).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات در آب و تراباند در بلند مدت اثر کلینیکی و درمانی بر افراد داری پای پرونیت دارد و برای اصلاح الگوی راه رفتن می تواند مفید باشد.
کلید واژگان: آب درمانی, تراباند, نیروی عکس العمل زمین, پای پرونیت, راه رفتنPurposeThe aim of the present study was to investigate the effect of immediate and long-term water and Thera-Band exercises on the ground reaction force in people with pronate foot during walking.
MethodsThe current research was semi-experimental with a repeated measurement design with a control group. The statistical sample of the present study included 45 male students of Mohaghegh Ardabili University with pronate, with an age range of 18-25 years, who voluntarily and purposefully participated in this study. Subjects were randomly assigned to three groups of exercises in water, exercise with Thera band and control. Walking speed and peak components of ground reaction force were investigated in three pre-test stages, immediately and after 8 weeks of training in water and traband. Bartek force plate with a sampling rate of 1000 Hz was used to record the ground reaction force during walking. Also, analysis of variance with repeated measurements and Bonferroni post hoc test were used to analyze the data at a significance level of p ≤ 0.05.
ResultsThe results showed that walking speed increased significantly after 8 weeks of training with theraband (p=0.032) and training in water (p=0.025) compared to the pre-test. The vertical component of the ground reaction force in the heel strike phase after 8 weeks of training in water (P=0.002) and theraband (P=0.032) had a significant decrease compared to the pre-test. Moreover, the vertical component of the ground reaction force in the push-off phase after 8 weeks of training with theraband had a significant increase compared to the pre-test (P=0.015). In addition, the anterior-posterior component of ground reaction force increased significantly in the push-off phase after 8 weeks of water training compared to the pre-test (P=0.001).
ConclusionAccording to the results of the research, it can be concluded that the exercises in the water and the traband have long-term clinical and therapeutic effects on people with pronate and can be useful for correcting the walking pattern.
Keywords: Hydrotherapy, Thera-Band, Ground reaction force, Pronate foot, Gait -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و یکم شماره 2 (پیاپی 198، اردیبهشت 1402)، صص 6362 -6377مقدمه
درد کشککی-رانی یکی از شایع ترین اختلالات عضلانی-اسکلتی ناحیه زانو می باشد، مطالعات گذشته به نحوی از اثرات مثبت تمرینات ورزشی اشاره کرده است. لذا بررسی انواع پروتکل های تمرین برای درمان این عارضه بسیار مهم می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی چهارچوب علمی تحقیقات مرتبط با اعمال انواع پروتکل تمرینی بر سندرم درد کشککی-رانی و هم چنین انجام یک جمع بندی مطلوب و ارایه اطلاعات مناسب تری از تحقیقات پیشین می باشد. در این مطالعه که از نوع مروری بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین در سال 2022 (تا ماه نوامبر) پایگاه های تخصصیWOS ، Magiran،Scopus ، Google Scholar، PubMed، Springer صورت پذیرفت. برای استخراج مقالات از کلید واژه های سندرم درد کشککی ران (Patellofemoral pain syndrome)، زانو(knee) و توانبخشی زانو (Knee rehabilitation) استفاده شد. 100 مقاله مرتبط بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. پس از بررسی 100 مقاله، تعداد 53 عنوان مقاله که نزدیک به عنوان پژوهش بودند معیار ورود به مطالعه حاضر را کسب نمودند. پس از بررسی مجدد مقالات تعداد 25 مقاله که با هدف بررسی پروتکل تمرینی بر عارضه درد کشککی-رانی بود انتخاب شد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که تمرینات ورزشی با هدف تقویت عضلات اطراف مفصل زانو در روند بهبودی و کاهش درد افراد مبتلا به عارضه سندرم درد کشککی-رانی موثر واقع شده است.
کلید واژگان: کشککی رانی, زانو, توانبخشیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 2, 2023, PP 6362 -6377IntroductionPatellofemoral pain syndrome is one of the most common musculoskeletal disorders of the knee area. Previous studies have pointed to the positive effects of exercise. Therefore, it is very important to check the types of exercise protocols for the treatment of this condition. The purpose of the present study was to investigate the scientific framework of research related to the application of various exercise protocols on patellofemoral pain syndrome, as well as to make a favorable summary and provide more appropriate information from previous researches. In this review study, the search for articles in Persian and English languages in 2022 (until November) was carried out on WOS, Magiran, Scopus, Google Scholar, PubMed, and Springer databases. The keywords of patellofemoral pain syndrome, knee and knee rehabilitation were used to extract articles. 100 relevant articles were selected based on inclusion and exclusion criteria. After reviewing 100 articles, the number of 53 article titles that were close to the research title met the criteria for inclusion in the present study. After re-examining the articles, 25 articles were selected with the aim of examining the exercise protocol on patellofemoral pain.
ConclusionIt seems that sports exercises with the aim of strengthening the muscles around the knee joint are effective in the recovery process and reducing the pain of people suffering from patellofemoral syndrome.
Keywords: Patellofemoral pain syndrome, Knee, Rehabilitation
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.