به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

الهام بنائی

  • طاهره عبدیان، الهام بنایی، سمیه رمضانلی*
    مقدمه

    امیدواری و شاد بودن می تواند کیفیت زندگی افراد بخصوص سالمندی را تحت تاثیر قرار دهد از آنجاییکه روان شناسی مثبت گرا طیف وسیعی از استراتژی ها را برای افزایش شادی، امیدواری و سایر احساسات مثبت ایجاد می کند، لذا با توجه به اهمیت مسئله سالمندی و مسایل روان شناختی سالمندان، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر روانشناسی مثبت گرا بر شادکامی و امیدواری سالمندان شهر شیراز انجام گردید.

    روش کار

    این مطالعه از نوع تجربی بود که جامعه پژوهش را کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر شیراز (سال98)تشکیل می دادند. از بین مراکز نگهداری سالمندان شهر شیراز 60  نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در دوگروه آزمون (30نفر) و کنترل (30نفر) جایگزین شدند. گروه آزمون 8 جلسه 120 دقیقه ای آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا دریافت نمود و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. اطلاعات با پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، امیدواری اشنایدر جمع آوری گردید. بعد از پایان جلسات و 1 ماه بعد پس آزمون و پیگیری انجام شد. تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی و تحلیلی مثل آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر ، با نرم افزار SPSS   استفاده گردید.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار شادکامی و امیدواری به ترتیب (36/4±43/33) - (12/3± 93/42)، (78/3±36/46)-(98/1±66/51) درگروه آزمون قبل و بعد از مطالعه از تفاوت معنادار آماری برخوردار بوده است (05/0 > P). این در هرحالی است که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین مقایسه میانگین و انحراف معیار شادکامی، امیدواری در بین دوگروه آزمون و کنترل نیز بعد از مطالعه و پیگیری از تفاوت معنادار آماری برخوردار بوده است (05/0 > P).

    نتیجه گیری

    یافته های این پژوهش نشان داد که روانشناسی مثبت گرا می تواند شادکامی و امیدواری سالمندان را ارتقا دهد.

    کلید واژگان: شادکامی, امیدواری, سالمندی, روانشناسی مثبت مثبت
    Tahereh Abdian, Elham Banaee, Somayeh Ramezanli*
    Introduction

    Hopefulness and happiness can affect the quality of life of people, especially the elderly. Since positivist psychology creates a wide range of strategies to increase happiness, hopefulness, and other positive emotions, so considering the importance of aging and the psychological issues of the elderly, the aim of this study was to investigate the effectiveness of positive psychology of happiness and hopefulness of elderly people in elderly care centers.

    Methods

    This study was an experimental study in which the study population consisted of all the elderly people in elderly care centers. Among the elderly care centers in Shiraz, 60 people were selected by cluster random sampling and replaced in two experimental (30) and control (30) groups. The experimental group received 8 sessions of 120 minutes for 2 months based on positive psychology training and the control group did not receive any training during this period. The Oxford Happiness and Schnyder Hope Questionnaire was used to collect data. After the meetings, post-test and follow-up were performed 1 month later. For data analysis, SPSS version 21 was used. 

    Results

    The results showed that the mean and standard deviation of happiness and hopefulness respectively (33.43±4.36) - (42.93 ±3.12), (46.36 ± 3.78) - (51.66 ± 1.98) there was a statistically significant difference in the experimental group before and after the study (P <0.05). However, no significant change was observed in the control group. Also, the comparison of the mean and standard deviation of happiness and hopefulness between the two groups of test and control after the study and follow-up had a statistically significant difference (P <0.05).

    Conclusions

    Findings of this study showed that positive psychology can promote happiness and hopefuness in the elderly.

    Keywords: happiness, hopefulness, ageing, positive psychology
  • طاهره عبدیان*، الهام بنایی
    مقدمه

    کیفیت زندگی افراد عواملی مثل شاد بودن و لذت بردن از زندگی تحت تاثیر قرار دهد، با توجه به اهمیت مسئله سالمندی و مسایل روان شناختی سالمندان، این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش گروهی  مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا بر شادکامی ، کیفیت زندگی سالمندان شهر شیراز انجام گردید.

    روش کار

    این مطالعه از نوع شبه تجربی بود که جامعه پژوهش را کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر شیراز  تشکیل می دادند که 60 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمون 8 جلسه 120 دقیقه ای و به مدت 2 ماه آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا دریافت نمود. ابزار جمع آوری اطلاعات  پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، کیفیت زندگی WHOQOL-BREF بود. بعد از پایان جلسات پس آزمون و 1 ماه بعد از آن پیگیری انجام شد. برای تحیل داده ها از آزمون های توصیفی و تحلیلی مثل آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر ، با نرم افزار SPSS    نسخه 21 استفاده گردید.

    یافته ها

    میانگین و انحراف معیار شادکامی، کیفیت زندگی درگروه آزمون بعد از مطالعه و پیگیری از تفاوت معنادار آماری برخوردار بود (05/0 > P).  در هرحالیکه در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین مقایسه میانگین و انحراف معیار شادکامی، کیفیت زندگی در بین دوگروه آزمون و کنترل نیز بعد از مطالعه و پیگیری از تفاوت معنادار آماری برخوردار بوده است (05/0 > P).

    نتیجه گیری

    آموزش روانشناسی مثبت گرا در افزایش شادکامی و کیفیت زندگی سالمندان ساکن مراکز نگهداری سالمندان موثر است.

    کلید واژگان: شادکامی, کیفیت زندگی, سالمندی, روانشناسی مثبت گرا
    Tahereh Abdian*, Elham Banaee

    Interdiction:

     To affect the quality of life of people such as happiness and enjoyment of life, considering the importance of aging and psychological issues of the elderly, this study aims to investigate the effect of group training based on positive psychology on happiness, quality of life of the elderly Shiraz was done.

    Methods

    This study was a quasi-experimental study in which the study population consisted of all elderly people living in elderly care centers in Shiraz. 60 people were selected by cluster random sampling and replaced in two experimental and control groups. The experimental group received 8 sessions of 120 minutes for 2 months based on positive psychology training. The data collection tool of the Oxford Happiness Questionnaire was WHOQOL-BREF quality of life. After the end of the post-test sessions and 1 month later, follow-up was performed. To analyze the data, descriptive and analytical tests such as analysis of variance test for repeated measures were used with SPSS software version 21.

    Results

    Mean and standard deviation of happiness, quality of life in the experimental group after the study and follow-up had a statistically significant difference (P <0.05). However, no significant change was observed in the control group. Also, comparing the mean and standard deviation of happiness, quality of life between the experimental and control groups after the study and follow-up had a statistically significant difference (P <0.05).

    Conclusion

    Positive psychology training is effective in increasing the happiness and quality of life of the elderly people in elderly care centers.

    Keywords: Happiness, Quality of Life, Aging, Positive Psychology
  • زهرا خیالی، زهرا جاویدی، الهام بنایی، افسانه قاسمی*، عزیزالله دهقان
    مقدمه

    برای مدیریت و کنترل موفقیت آمیز دیابت، پایبندی صحیح بیماران به درمان اهمیت دارد و عوامل بیشماری بر توانایی پایبندی صحیح بیماران اثرگذار است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط ادراک از پیری و حمایت اجتماعی با پیروی از درمان در سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو در شهر فسا در سال 1397 انجام گردید.

    روش

    این مطالعه مقطعی بر روی 200 نفر از سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر فسا که بصورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی پرسشنامه های استاندارد تبعیت از درمان مدانلو، فرم کوتاه ادراک از پیری و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده بود.. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و آزمون های آماری توصیفی، کای اسکویر، تی مستقل و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه 92/7±05/72 سال و میانگین طول مدت بیماری آنها 17/3±38/11 سال و اکثر آنها (70 درصد) زن بودند. میانگین کل نمرات ادراک از پیری و حمایت اجتماعی درک شده در سالمندان مورد مطالعه به ترتیب 16/18±23/66 و 05/10±96/44 بود. همچنین میانگین کل نمره تبعیت از درمان در بیماران 61/19±91/154 بود که اکثر آنها (50/51 درصد) تبعیت از درمان متوسط داشتند. حمایت اجتماعی در هر 3 حیطه (حمایت خانواده، دوستان و افراد مهم)، جنس و نحوه گذران زندگی با پایبندی به درمان ارتباط آماری معنی داری داشت (05/0>P).

    نتیجه گیری

    . نتایج این مطالعه تایید کرد که حمایت اجتماعی می تواند بعنوان یک منبع ارزشمند در مداخلات با هدف بهبود مدیریت و کنترل بیماری دیابت مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: درک, پیری, حمایت اجتماعی, پیروی از درمان, سالمند, دیابت نوع دو
    Zahra Khiyali, Zahra Javidi, Elham Elham Banaei, Afsaneh Afsaneh Ghasemi*, Azizollah Dehghan
    Introduction

    For successful management and control of diabetes, proper patient adherence to treatment is important, and countless factors affect patientschr(chr('39')39chr('39')) ability to adhere properly. Therefore, this study aimed to investigate the relationship between Perception of Ageing and social support with follow-up treatment in the elderly with type 2 diabetes in Fasa in 2018.

    Method

    This cross-sectional study was performed on 200 elderly people with type 2 diabetes who referred to Fasa Diabetes Clinic in 2018. The participants were chosen through random sampling. Data collection tools, demographic and clinical information checklists were standardized questionnaires for adherence to Madanlu treatment, Short form of perception of aging and multidimensional scale of social support. Data were used using SPSS 22 software and was analyzed descriptive statistical tests, Kai Scoyer, T-independent and Logistic regression.

    Findings

    The mean age of the studied subjects was 72.05 ±7.92 years and the mean duration of their disease was 11.38 ± 3.17 years and most of them (70%) were women. The mean total scores of perception of aging and perceived social support in the elderly studied were 66.23 ± 18.16 and 44.96± 10.05, respectively.The mean total score of treatment adherence in patients was 154.91±19.61, most of whom (51.5%) had moderate treatment adherence. Social support was statistically significant in all three areas (family support, friends, and important people), gender, and lifestyle (P<0.05).

    Conclusion

    The results of this study confirmed that social support could be considered as a valuable resource in interventions aimed at improving the management and control of diabetes

    Keywords: Perception, Ageing, Social support, Treatment adherence, Aged, type 2 diabetes
  • الهام بنائی، شهناز پولادی*، مسعود بحرینی، رحیم طهماسبی
    مقدمه

      تمایلات و انگیزشهای فردی در افراد متفاوت با توجه به مزاجهای گوناگون متفاوت است. لذا این مطالعه با هدف بررسی رابطه مزاج با انگیزش تحصیلی در دانشجویان رشته پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در نیمسال دوم تحصیلی 97-1396 انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه توصیفی تحلیلی  بر روی 296 دانشجوی رشته های پرستاری و مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در نیمسال دوم سال تحصیلی 97-1396 انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مزاج  شناسی مجاهدی (1393) و انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند (1992)  به صورت خود گزارشی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 با ارایه شاخصهای توصیفی روش های آمار توصیفی و آزمون های کای-دو  در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    از بین 296 دانشجو، 94 نفر (8/31 درصد) دارای مزاج سرد و خشک ، 93 نفر (4/31 درصد) دارای مزاج سرد و تر ، 55 نفر(6/18 درصد) دارای مزاج گرم و تر و 54 نفر(2/18درصد) دارای مزاج گرم وخشک بودند. اکثر دانشجویان (33/69 درصد) از انگیزش تحصیلی خوبی برخوردار بودند. میانگین نمره انگیزش تحصیلی به ترتیب در دانشجویان با مزاج سرد و تر (6/18 ±  42/124)، مزاج سرد و خشک (01/20  ±  48/114)، مزاج گرم و تر (11/20 ±84/134) و مزاج گرم و خشک (74/20 ±39/137) بیانگر تفاوت معنا دار انگیزش تحصیلی دانشجویان با توجه به مزاج های آنان می باشد (001/0>p) به نحوی که بالاترین انگیزش تحصیلی در دانشجویان با مزاج گرم و خشک و کمترین انگیزش تحصیلی در دانشجویان با مزاج سرد و خشک مشاهده شد.

    نتیجه گیری

       نتایج  پژوهش حاضر نشان داد مزاج می تواند  نقش تعیین کننده ای در میزان انگیزش تحصیلی فرد داشته باشد. لذا پیشنهاد می گردد با بکارگیری آموزه های طب سنتی و اصلاح مزاج  توسط سیاستگزاران عرصه بهداشتی و همچنین متولیان امر آموزش، زمینه ارتقاء سطح انگیزش تحصیلی در دانشجویان فراهم گردد.

    کلید واژگان: دانشجویان پرستاری, انگیزش تحصیلی, مزاج
    Elham Banaee, Shahnaz Pouladi*
    Introduction

    Individual desires and motivations vary from person to person depending on different temperaments. Therefore, this study aimed to investigate the relationship between temperament and academic motivation of nursing and midwifery students of Bushehr University of Medical Sciences in the second semester of 2017-2018.

    Methods

    This descriptive-analytical study was performed on 296 nursing and midwifery students of Bushehr University of Medical Sciences in the second semester of the 2017-2018 academic year. Sampling was done by stratified random sampling. The data were collected by Self-report and using questionnaires of mojahedi temperament (2014) and vallerand motivation of academic achievement (1992). Data were analyzed by SPSS software version 22, using descriptive statistics and analytical tests as Chi-square at the significance level of less than 0.05.

    Results

    Out of 296 students, 94 people were with cold and dry temperament (31.8%), 93 people were with cold and wet temperament (31.4%), 55 people were with hot and wet temperament (18.6%), 54 people were with hot and dry temperament (18.2%). Most students (69.33%) had good motivation for academic achievement. The mean score of the motivation of academic achievement participant in students with cold and wet temperament was (124.42±18.6), cold and dry temperament was(114.48±20.01), hot and wet temperament was (124.84±20.11), and hot and dry temperament was(137.39±20.74) that showed a significant difference between studentschr('39') motivation of academic achievement according to their temperaments(p <0.001), so that the highest academic motivation in students with hot and dry temperaments and the least academic motivation were observed in students with cold and dry temperament.

    Conclusion

    The results of the present study showed that temperament can play a decisive role in a personchr('39')s academic. Therefore, it is suggested that by using the teachings of traditional medicine and temperament correction by health policymakers as well as those in charge of education, the field of improving the level of academic motivation in students should be provided.

    Keywords: Nursing students, Academic motivation, Temperament
  • الهام بنائی، شهناز پولادی*، مسعود بحرینی، رحیم طهماسبی
    سابقه و هدف

    مهارت های ارتباطی به‏عنوان رفتارهایی مهم، فرد را قادر به تعامل موثر کرده و بیانگر سلامت رفتاری و اجتماعی فرد می باشند. نظر به اهمیت مهارت ارتباطی در کسب مهارت های علمی، این پژوهش با هدف بررسی رابطه مزاج با مهارت ارتباطی در دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهر بوشهر در سال 1396 تا 1397 انجام شد.

    مواد و روش ها:

    پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی است که بر روی 300 نفر از دانشجویان پرستاری و مامایی شهر بوشهر به صورت تمام‏شماری در سال 1396 تا 1397 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مزاج شناسی مجاهدی (1393) و مهارت ارتباطی کوئین دام (2004) جمع آوری و با استفاده از نرم‏افزار SPSS ویرایش 22 با ارائه شاخص های توصیفی روش های آمار توصیفی و آزمون های کای-دو، T مستقل و تحلیل واریانس یک‏طرفه در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها:

    از بین 300 دانشجو، مزاج سرد و خشک 94 نفر(8/31 درصد)، مزاج سرد و تر 93 نفر (4/31 درصد)، مزاج گرم و تر 55 نفر (6/18 درصد) و مزاج گرم و خشک 54 نفر (2/18 درصد) بودند. میانگین نمره مهارت های ارتباطی بالاتر از حد متوسط بود (72/9±21/108). میانگین نمره مهارت های ارتباطی به ترتیب در دانشجویان با مزاج سرد و تر (84/6±48/107)، مزاج سرد و خشک (67/10±1/104)، مزاج گرم و تر (43/7±98/112) و مزاج گرم و خشک (42/8±72/112) بود. بین مزاج دانشجویان با مهارت ارتباطی رابطه معنی داری مشاهده شد؛ به طوری که دانشجویان با مزاج گرم و تر و همچنین مزاج گرم و خشک به نسبت دانشجویان با مزاج سرد و تر و مزاج سرد و خشک از مهارت ارتباطی بالاتری برخوردار بودند (0.001>p).
     
    نتیجه گیری:

    نظر به ارتباط مزاج با مهارت های ارتباطی پیشنهاد می شود توجه به مزاج دانشجویان و برنامه ریزی های لازم در خصوص اصلاح مزاج به منظور افزایش مهارت های ارتباطی دانشجویان در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: مهارت‏های ارتباطی, طب سنتی ایران, مزاج
    Elham Banaee, Shahnaz Pouladi*, Masoud Bahreini, Rahim Tahmasebi

    Background and purpose:

    Communication skills as important behaviors enable the person to have an effective interaction and avoid an undesirable response. These communication skills indicate behavior and social health. Considering the importance of communication skills in acquiring knowledge and skills of learners, the aim of this study is to investigate the relationship between temperament and communication skills of nursing and midwifery student of Bushehr University in 2017-2018.

    Methods and Materials:

    The present study is a cross-sectional correlation survey conducted on 300 nursing and midwifery students through census in Bushehr during 2017-2018. The data were collected using questionnaires of Mojahedi temperament (2014) and queendom communication skill (2004). Data were analyzed by SPSS software version 22, using descriptive statistics and analytical tests including Chi-square, independent T test and one way ANOVA considering the significance level of 0.05.

    Results

    Out of 300 students, 94 people possessed cold and dry temperament (31.8%), 93 people had cold and wet temperament (31.4%), 55 people had hot and wet temperament (18.6%) and 54 people had hot and dry temperament (18.2%). Mean score of communication skills was more than average (108.21±9.72). Mean score of communication skills participant in students with cold and wet temperament was 107.48±6.84, cold and dry temperament was 104.1±10.67, hot and wet temperament was 112.98±7.43, and hot and dry temperament was 112.72±8.42. There was a meaningful relationship between the students' temperament and communication skills. Hot and wet-tempered students as well as hot and dry- tempered students had higher communication skills than cold and wet-tempered and cold and dry-tempered individuals (p<0.001).

    Conclusion

    Meaningful relationship between temperament and communication skills suggested that focus of attention should be on student’s temperament and temperament modification planning is required in order to increase the communication skills of students.

    Keywords: Communication Skills, Persian Medicine, Temperament
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال