به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

حامد دانش پژوه

  • نعیمه دهقانی، حامد دانش پژوه *

    اکسی متولون (Oxymetholone) یک استروئید آنابولیک-آندروژنیک فعال خوراکی است. این دارو در سال 1959 با متیله شدن کربن 17 آلفا و اشباع شدن کربن 5 آلفا تستوسترون به دست آمد. این دارو در دوزهای کم جهت درمان بیماریهایی نظیر؛ کم خونی، کمبود رشد در کودکان، کاهش گسترش ویروس ایدز در بدن و نارسایی های قلبی استفاده می شود. متاسفانه؛ برخی ورزشکاران از این دارو به دلیل خاصیت آنابولیکی و تاثیر آن بر رشد عضلانی، به عنوان داروی نیروزا در غلظت های بالا استفاده می کنند. در این مطالعه تاثیر داروی Oxymetholone در دوز بسیار بالاتر از حد فیزیولوژیک بدن، بر روی کبد موش سوری ماده نژاد NMRI مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور 12 میلی گرم/کیلوگرم/روز دارو به صورت درون صفاقی به موش های بالغ (45 روزه) به مدت ده روز تزریق شد. نتایج بدست آمده از تزریق درون صفاقی اکسی متولون بر تعداد سلول های کوپفر کبد در موش های بالغ نشان می دهد که تعداد سلول های کوپفر افزایش یافته که این افزایش در 001/0 >p معنی دار است. همچنین با توجه به هیستوگرام های مربوط به تعداد سلول های هپاتوسیت کبد، قطر سلول های هپاتوسیت کبد و تعداد هسته های دوتایی در کبد و نتایج به دست آمده، دیده می شود که هیچ تفاوت معنی داری در مقایسه بین گروه های شم، کنترل و تجربی در 05/0 >p بوجود نیامده است. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد مصرف مکمل های استروییدی اکسی متولون می تواند باعث ایجاد آثار مخرب بر بافت کبد ورزشکاران شود.

    کلید واژگان: داروی نیروزا, اکسی متولون, استروئید, کید, موش
    Naeimeh Dehghani, Hamed Daneshpazhouh*

    Oxymetholone is an oral active anabolic-androgenic steroid. This drug was obtained in 1959 by methylating the 17α carbon and saturating the 5α carbon of testosterone. This drug in low doses are used to treat diseases such as; Anemia, lack of growth in children, reducing the spread of the AIDS virus in the body and heart failure are used. Unfortunately; some athletes use this drug as an energy-boosting drug in high doses due to its anabolic properties and its effect on muscle growth. In this study, the effect of Oxymetholone in a dose much higher than the physiological limit of the body was investigated on the liver of NMRI female mice. For this purpose, 12 mg/kg/day of the drug was injected intraperitoneally to adult mice (45 days old) for ten days. The results obtained from intraperitoneal (IP) injection of oxymetholone on the number of Kupffer cells in the liver in adult rats (NMRI) show that the number of Kupffer cells increased, which is significant at P<0.001. Also, according to the histograms related to The number of liver hepatocyte cells, the diameter of liver hepatocyte cells and the number of double nuclei in the liver and the results obtained, it can be seen that there is no significant difference in the comparison between the sham, control and experimental groups at P<0.05. The results of the present study show that the consumption of oxymetholone steroids can cause harmful effects on the liver tissue of athletes.

    Keywords: Energizing Drug, Oxymetholone, Steroid, Liver, Mice
  • رضا یدی، فاطمه حق شناس گتابی، نعیمه دهقانی*، حامد دانش پژوه

    به دلیل مقاومت روز افزون باکتری های بیماریزا به آنتی بیوتیک های جدید پژوهش گران در پی یافتن مواد ضدمیکروبی با منشا گیاهی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک های غیر موثر هستند. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر ضدباکتریایی عصاره هیدروالکلی گیاه آویشن دنایی بر روی باکتری های شیگلا فلکسنری، یرسینیا انتروکولیتیکا و استرپتوکوکوس سالیواریوس می باشد.

    روش بررسی

    در این مطالعه تجربی، گیاه آویشن دنایی جمع آوری و عصاره گیاه به روش خیساندن (ماسراسیون) تهیه و اثرات ضد میکروبی این گیاهان در رقت های 65/0، 25/1، 5/2، 5 و 10میلی گرم بر لیتر با استفاده از روش انتشار در دیسک بر روی باکتری های شیگلا فلکسنری، یرسینیا انتروکولیتیکا و استرپتوکوکوس سالیواریوس در مقایسه با آنتی بیوتیک های پنی سیلین، جنتامایسین، تتراسایکلینو ونکومایسین تعیین و قطر هاله عدم رشد اندازه گیری شد.  هم چنین حداقل غلظت مهار کننده رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) عصاره ها بر علیه سه باکتری موردنظر تعیین گردید.

    یافته ها

    نتایج به دست آمده نشان داد که عصاره گیاه آویشن بر استرپتوکوکوس سالیواریوس در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر بیش ترین اثر را داشته و قطر هاله عدم رشد 33/20 اندازه گیری گردید. هم چنین  این عصاره ها بر روی باکتری یرسینیا هیچ اثری نداشتند. برای اثرمتقابل آنتی بیوتیک در باکتری حداکثر قطر هاله عدم رشد برای آنتی بیوتیک تتراسایکلین و باکتری استرپتوکوکوس به دست آمد، اما در اثر متقابل آنتی بیوتیک ونکومایسین و باکتری یرسینیا هاله ای تشکیل نشد. مقدار MIC مربوط به گیاه روی باکتری های استرپتوکوکوس سالیواریوس و شیگلا فلکسنری مقدار مشابهی را نشان داد که برابر 65/0 میلی گرم بر لیتر بود و مقدار MIC روی باکتری یرسینیا انتروکولیتیکا برابر25/1 میلی گرم برلیتر به دست آمد. هم چنین مقدار مولفه MBC برای گیاه آویشن دنایی روی باکتری یرسینیا و شیگلا برابر 5/2 میلی گرم بر لیتر و برای باکتری استرپتوکوکوس سالیواریوس برابر 25/1میلی گرم بر لیتر به دست آمد.

    نتیجه گیری

    بنابراین، عصاره هیدرو الکلی گیاه آویشن دارای اثر بازدارندگی بوده و این عصاره بر باکتری استرپتوکوکوس اثر بیش تری نسبت به دو باکتری یرسینیا و شیگلا نشان می دهد.

    کلید واژگان: آویشن دنایی, شیگلا فلکسنری, یرسینیا انتروکولیتیکا, استرپتوکوکوس سالیواریوس
    Reza Yadi, Fatemeh Haghshenas Gatabi, Naeimeh Dehghani *, Hamed Daneshpazhouh
    Introduction

    Due to increasing resistance of pathogenetic bacteria to the new antibiotics, the researchers are seeking of finding the antimicrobial materials with herbal origins as the replacement of ineffective antibiotics. The aim of doing of this study is evalution of the antibacterial effect of hydro alcoholic extraction of the plant of thymus daensis on the bacteria of shigella flexneri, Yersinia enterocolitica and streptococcus salivarius. 

    Investigation method

    in this practical study, the plant of thymus daensis were collected and the extraction of plant were prepared by the method of maceration and the antimicrobial effects of these plant in the amounts of 0.65, 1.25, 2.5, 5 and 10 mg/l were prepared by using the method of transmission on disk on the bacteria of shigella flexneri, Yersinia enterocolitica and Streptococcus salivarius compared with the antibiotics of Penicillin, Gentamicin, Tetracycline and Vancomycin and drop of halo of lack of growth was measured. Also the minimum concentration of restraining of growth (MIC) and the minimum concentration of lethalithy (MBC) of extractions against three concerned bacteria were determined.

    Results

    The obtained results showed that the extraction of thymus daensis on streptococcus salivarius in the concentration of 10mg/l had the most effect and the drop of halo of lack of growth were respectively measured as 20.83, 20.33, 19. Also this extractions didn’t have any effect on the bacterium of Yersinia for mutuol effect of antibiotic in bacterium the maximum drop of halo of lack of growth for antibiotic of Tetracycline and bacterium of Streptococcus salivarius was achived but in the mutual effect of antibiotic of Vancomycin and the bacterium of Yersinia any halo wasn’t composed. The amount of mic related to thymus daensis on the bacteria of Streptococcus salivarius and Shigella flexneri showed a similar amount the equals to 0.65 mg/l and the amount of mic related to thymus daensis on the bacterium of Yersinia enterocolitica was achieved equals to1.25 mg/l. the amount of mbc component for the plant of Thymus daensis on the bacteria of Yersinia and Shigella was achived equals to 2.5 mg/l and for bacteria of Streptococcus salivarius was achived equals to 1.25 mg/l .

    Conclusion

    There for, the hydro-alcoholic extraction of thymus daensis  has an inhibitory effect, this extractions showed more effect on the bacterium of Streptococcus than two bacteria Yersinia and Shigella.

    Keywords: Thymus Daensis, Shigella Flexneri, Yersinia Enterocolitica, Streptococcus Salivarius‎
  • حامد دانش پژوه، نسیم حیاتی رودباری، مهدی دیانت پور*، یاسر تهمتنی، زهرا خدابنده جهرمی

    انجماد یک روش نگه داری طولانی مدت تخمک می باشد که در روش های کمکی باروری نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دو محلول انجمادی و دوستاکسل بر تغییر بیان ژن های اتوفاژی همچون Atg5 و Beclin-1 در تخمک MII موش سوری پس از انجماد شیشه ای با روش کرایوتاپ می باشد. برای رسیدن به این هدف، تخمک های MII موش سوری جمع آوری شده و در دو غلظت متفاوت از محلول های انجمادی اتیلن گلیکول 15%، دی متیل سولفوکساید 15% و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS1) A و اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه (VS2) B منجمد شدند و برخی از گروه ها قبل از انجماد تحت تاثیر دوستاکسل قرار گرفتند. پس از ذوب، تخمک ها لقاح داده شدند. درصد زنده مانی و لقاح تخمک های منجمد و ذوب شده ارزیابی و تغییر بیان ژن های (Atg5 و Beclin-1) با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج نشان داد تفاوت های معنی داری بین درصد بقا و درصد لقاح گروه های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده مانی و لقاح در گروه VS1 نسبت به گروه VS2 کاهش یافت. همچنین درصد زنده مانی و لقاح گروه های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه های انکوبه نشده بود. این مطالعه نشان داد انجماد شیشه ای با کرایوتاپ، ترازهای نسخه برداری ژن های اتوفاژی را در اووسیت های MII منجمد ذوب شده تغییر می دهد همچنین پیش انکوبه کردن اووسیت با دوستاکسل قبل از انجماد شیشه ای می تواند تراز نسخه برداری Atg5 و Beclin-1 را در گروه های آزمایشی کاهش دهد و در بالا بردن درصد بقا و درصد تشکیل جنین های دو سلولی موثر واقع شود.

    کلید واژگان: انجماد شیشه ای, تخمک, دوستاکسل, کرایوتاپ, ‏Atg5‎‏ و ‏Beclin-1‎‏ ‏
    Hamed Daneshpazhouh, Nasim Hayati Roodbari, Mehdi Dianatpour *, Yaser Tahamtani, Zahra Khodabandeh

    Freezing is a long-term egg storage method that plays an important role in assisted reproductive methods. The aim of the present study is to investigate the effect of freezing solutions and docetaxel on the expression changes of autophagy genes such as Atg5 and Beclin-1 in mouse MII oocytes after glass freezing by cryotop method. To achieve this goal, mouse MII oocytes were collected and frozen in two different concentrations of 15% ethylene glycol, 15% dimethyl sulfoxide and 0.5 M sucrose in group A (VS1) and 7.5% ethylene glycol, glycerol. 7.5% and 0.5 M sucrose were frozen in group B (VS2) and some groups were affected by docetaxel before freezing. After thawing, the eggs were fertilized.The percentage of survival and fertilization of frozen and thawed oocytes was evaluated and the expression changes of genes (Atg5 and Beclin-1) were investigated by RT-PCR method. The results showed that there are significant differences between the percentage of survival and the percentage of fertilization in the freezing groups compared to the control group (P<0.05). The percentage of survival and fertilization in the VS1 group decreased compared to the VS2 group. Also, the percentage of survival and conception of the groups pre-incubated with Docetaxel was higher than the non-incubated groups. This study showed that vitrification with cryotop changes the transcript levels of autophagy genes in frozen-thawed MII oocytes, and pre-incubation of oocytes with docetaxel before vitrification can decrease the transcript levels of Atg5 and Beclin-1 in the experimental groups and above Increase the percentage of survival and the percentage of formation of two-celled embryos.

    Keywords: vitrification, oocyte, docetaxel, Cryotop, ATG5, Beclin-1‎
  • حامد دانش پژوه، نسیم حیاتی رودباری، مهدی دیانت پور*، زهرا خدابنده جهرمی، یاسر تهمتنی
    زمینه و هدف

    پژوهش حاضر به منظور بررسی مقایسه ای تاثیر ماده دوستاکسل بر روی لقاح آزمایشگاهی، درصد زنده مانی و داربست سلولی تخمک ها پس از انجماد شیشه ای با دو ماده انجمادی متفاوت می باشد.

    روش کار

    برای رسیدن به این  منظور موش های ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون های PMSG و HCG برای تخمک گذاری تحریک شدند. توده سلولی کومولوس اطراف تخمک با استفاده از آنزیم هیالورونیداز 1/0% برداشته و سپس تخمک ها به 8 گروه آزمایشی شامل گروه های کنترل، دوستاکسل، دوستاکسل+ محلول انجمادی1، دوستاکسل+ محلول انجمادی2، دوستاکسل+ انجماد شیشه ای 1، دوستاکسل+ انجماد شیشه ای2، انجماد شیشه ای 1 و انجماد شیشه ای 2 تقسیم گردیدند. تخمک های بالغ در محلول های انجمادی اتیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید با غلظت 15 درصد و ساکارز 5/0 مولار در گروه انجمادی 1 و محلول های انجمادی اتیلن گلیکول 5/7 %، گلیسرول 5/7 % و سوکروز 5/0 مولار در گروه انجمادی دوم منجمد شدند. پس از ذوب شدن، درصد زنده مانی و لقاح آن ها تا مرحله دو سلولی بررسی گردید. رنگ آمیزی میکروتوبول ها در تخمک ها با آنتی بادی آلفاتوبولین انجام گردید.

    یافته ها

    نتایج نشان می دهد تفاوت های معنی داری بین درصد زنده مانی و درصد لقاح گروه های انجمادی در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد (P<0.05). درصد زنده مانی و درصد لقاح در گروه انجمادی اول نسبت به گروه انجمادی دوم کاهش یافت اما این دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری بایک دیگر نداشتند. هم چنین درصد زنده مانی و درصد لقاح گروه های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه های انکوبه نشده بود

    نتیجه گیری

    با توجه نتایج حاصل دوستاکسل با کاهش آسیب های وارده به اسکلت سلولی تخمک می تواند در بهبود تکنیک های تولید مثلی موثر باشد.

    کلید واژگان: انجماد شیشه ای, تخمک, محلول انجمادی, دوستاکسل, کرایوتاپ
    Hamed Daneshpazhouh, Nasim Hayati Roodbari, Mehdi Dianatpour *, Zahra Khodabandeh, Yaser Tahamtani
    Inroduction & Objective

    The aim of the present study was to investigate the effect of docetaxel on the survival rate and in vitro fertilization of oocytes after vitrification by two cryopreservation solution.

    Materials and Methods

    For this NMRI mice (8-10 weeks old) were superovulated by injecting PMSG and HCG. Oocytes are surrounded by cumulus and corona cells and must be denuded by 0.1% hyaluronidase enzyme. The oocytes were then divided into 8 experimental groups including control, docetaxel, docetaxel + vitrification 1 solution; docetaxel + vitrification1; vitrification1; docetaxel + vitrification 2 solution; docetaxel + vitrification2; vitrification2. Mature oocytes were vitrified in ethylene glycol and dimethyl sulfoxide solutions at 15% concentration and 0.5 M sucrose in cryopreservation solution1 and ethylene glycol and glycerol at 7.5 concentration and 0.5 M sucrose in cryopreservation solution2. After thawing, their survival and fertilization rates were assessed up to the two-cell stage. Staining of the microtubules in the oocytes was performed with alpha-tubulin antibody.

    Results

    The results showed a significant difference in survive and fertilization rates compared to the control group (P<0.05). The rate of survival and formation of 2-cell embryos in the first cryopreservation group decreased compared to the second cryopreservation group but the two groups were not statistically significant. The results showed that survival and fertilization rates in pre-incubated groups with docetaxel were higher than non-incubated groups.

    Conclusion

    Docetaxel could improve reproductive techniques by reducing the damage to the oocyte cytoskeleton.

    Keywords: Vitrification, oocytes, cryopreservation solution, Docetaxel, cryotop
  • زهرا خدابنده، ایمان جمهیری، نعیمه دهقانی، حامد دانش پژوه، بهیه نام آور جهرمی، مهدی دیانت پور، ساناز علایی*
    پیشینه

    دستاکسل در انجماد تخمک مفید است.

    هدف

    اثر دستاکسل بر بقا، میزان لقاح و بیان mRNA ژن های مربوط به آپوپتوز در تخمک های بالغ منجمد شده بررسی گردید.

    روش کار

    تخمک های بالغ به هشت گروه آزمایشی تقسیم شدند شامل 1) کنترل، 2) دستاکسل، 3) دستاکسل + محلول کرایوپروتکتانت 1 (CPA1)، 4) دستاکسل + CPA2، 5) دستاکسل + ویتریفیکاسیون 1 (Vit1)، 6) دستاکسل + Vit2، 7) Vit1، و 8) Vit2. میزان بقا و لقاح و سطح بیان mRNA Bcl-xl، Bax و کاسپاز-3 به عنوان ژن های مرتبط با آپوپتوز مورد بررسی قرار گرفت.

    نتایج

    میزان بقا در گروه های Vit1 و Vit2 به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (P<0.05). میزان لقاح در دستاکسل + Vit1، دستاکسل + Vit2، Vit1 و Vit2 به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل، دستاکسل و گروه های مرتبط با استفاده از دستاکسل + CPAs بود. بیان Bax در گروه هایی که تخمک ها منجمد شده بودند به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین بیان آن در گروه Vit2 در مقایسه با گروه دستاکسل + Vit2 به طور معنی داری افزایش یافت. بیان ژن Bcl-xl در گروه دستاکسل + CPA2، دستاکسل + Vit2 و Vit2 نسبت به گروه دستاکسل به طور معنی داری کمتر شد. نسبت Bax/Bcl-xl در گروه های دستاکسل + CPA2، دستاکسل + Vit1، دستاکسل + Vit2، گروه Vit1 و Vit2 در مقایسه با گروه کنترل، دستاکسل و دستاکسل + CPA1 به طور معنی داری افزایش یافت. بیان کاسپاز-3 در هر شش گروه در مقایسه با گروه های کنترل و دستاکسل به طور معنی داری افزایش یافت. بیان آن در گروه Vit1 و Vit2 به ترتیب نسبت به دستاکسل + Vit1 و دستاکسل + Vit2 به طور معنی داری افزایش یافت.

    نتیجه گیری

    دستاکسل با تغییر در بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز، آسیب به تخمک ها را در طول انجماد بهبود می بخشد و اثرات آن به محلول انجماد مورد استفاده در انجماد تخمک ها وابسته است.

    کلید واژگان: آپوپتوز, دستاکسل, لقاح, تخمک, انجماد شیشه ای
    Z. Khodabandeh, I. Jamhiri, N. Dehghani, H. Daneshpazhouh, B. Namavar Jahromi, M. Dianatpour, S. Alaee *
    Background

    Docetaxel is beneficial in oocyte cryopreservation.

    Aims

    The effect of docetaxel, on the survival, fertilization rate and mRNA expression of apoptosis-related genes of vitrified mature oocytes was investigated.

    Methods

    Mature oocytes were divided into eight experimental groups, including I) control, II) docetaxel, III) docetaxel + cryoprotectant agent 1 (CPA1), IV) docetaxel + CPA2, V) docetaxel + vitrification 1 (Vit1), VI) docetaxel + Vit2, VII) Vit1, and VIII) Vit2. The survival and fertilization rates, and the mRNA expression level of Bcl-xl, Bax and caspase-3 as apoptosis-related genes were evaluated.

    Results

    The survival rates in Vit1, and Vit2 groups were significantly lower than in the control group (P<0.05). The fertilization rates in docetaxel + Vit1, docetaxel + Vit2, Vit1, and Vit2 were significantly lower than the control, docetaxel, and related groups using docetaxel and CPAs. Bax expression was significantly increased in groups which oocytes vitrified. Also, its expression in the Vit2 group increased significantly in comparison to the docetaxel + Vit2 group. The expression of the Bcl-xl gene was downregulated in docetaxel + CPA2, docetaxel + Vit2 and Vit2 compared to docetaxel group. The Bax/Bcl-xl ratio significantly increased in docetaxel + CPA2, docetaxel + Vit1, docetaxel + Vit2, Vit1 and Vit2 groups compared to control, docetaxel and the docetaxel + CPA1 group. Caspase-3 expression significantly increased in all six groups in comparison to the control, and docetaxel groups. Its expression significantly increased in the Vit1 and Vit2 groups in comparison with docetaxel + Vit1, and docetaxel + Vit2, respectively.

    Conclusion

    Docetaxel ameliorates the damages to oocytes during vitrification by altering the expression of apoptosis-related genes and its effects are dependent on the vitrification solution used in cryopreservation of oocytes.

    Keywords: Apoptosis, Docetaxel, Fertilization, Oocytes, Vitrification
  • نعیمه دهقانی، مهدی دیانت پور*، سید ابراهیم حسینی، زهرا خدابنده، حامد دانش پژوه

    دوستاکسل به عنوان یک عامل پایدارکننده می تواند به طور بالقوه آسیب وارد شده به اسکلت سلولی تخمک را در طول انجماد شیشه ای کاهش دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر داروی دوستاکسل بر روی درصد بقا و لقاح آزمایشگاهی تخمک ها پس از انجماد شیشه ای می باشد. موش های ماده نژاد NMRI با سن 8 تا 10 هفته با تزریق هورمون های PMSG و HCGتحریک تخمک گذاری شدند. با استفاده از آنزیم هیالورونیداز 1/0% توده سلولی کومولوس اطراف تخمک برداشته شد. سپس تخمک ها به 5 گروه آزمایشی شامل گروه های کنترل، دوستاکسل، دوستاکسل+ محلول انجمادی، دوستاکسل+ انجماد شیشه ای و انجماد شیشه ای تقسیم شدند. تخمک های بالغ در محلول های انجمادی اتیلن گلیکول و دی متیل سولفوکساید با غلظت 15 درصد و ساکارز 5/0 مولار منجمد شدند. پس از ذوب، درصد بقا و لقاح آنها تا مرحله دو سلولی بررسی گردید. رنگ آمیزی میکروتوبول ها در تخمک ها با آنتی بادی آلفاتوبولین انجام شد. میزان لقاح هر گروه در مقایسه با گروه کنترل کاهش قابل توجهی نشان داد (001/0=P). میزان تشکیل جنین های دو سلولی در هر دو گروه انجمادی (دوستاکسل+ انجماد شیشه ای و انجماد شیشه ای) به طور قابل توجهی نسبت به غیرانجمادی کنترل (001/0=P) و دوستاکسل (004/0=P) پایین تر بود. نتایج نشان داد درصد بقا و لقاح در گروه های پیش انکوبه شده با دوستاکسل بیشتر از گروه های انکوبه نشده بود، بنابراین دوستاکسل با کاهش آسیب های وارده به اسکلت سلولی تخمک می تواند در بهبود تکنیکهای تولید مثلی موثر باشد.

    کلید واژگان: انجماد شیشه ای, تخمک, دوستاکسل, کرایوتاپ‏
    Naeimeh Dehghani, Mehdi Dianatpour *, Seyed Ebrahim Hosseini, Zahra Khodabandeh, Hamed Daneshpazhouh

    As a stabilizing agent, docetaxel can potentially reduce the damage to the oocyte cytoskeleton during vitrification. The aim of the present study was to investigate the effect of docetaxel on the survival rate and in vitro fertilization of oocytes after vitrification. NMRI mice (8-10 weeks old) were superovulated by injecting PMSG and HCG. Oocytes are surrounded by cumulus and corona cells and must be denuded by 0.1% hyaluronidase enzyme. The oocytes were then divided into 5 experimental groups including control, docetaxel, docetaxel+vitrification solution; docetaxel+ vitrification and vitrification. Mature oocytes were vitrified in ethylene glycol and dimethyl sulfoxide solutions at 15% concentration and 0.5 M sucrose. After thawing, their survival and fertilization rates were assessed up to the two-cell stage. Staining of the microtubules in the oocytes was performed with alpha-tubulin antibody. The fertilization rate of each group showed a significant decrease compared to the control group (P=0.001). The rate of formation of 2-cell embryos in both vitrified groups (docetaxel+ vitrified and vitrified vitrified) was significantly lower than non-vitrified (control (P=0.001) and docetaxel ((P=0.004)). The results showed that survival and fertilization rates in pre-incubated groups with docetaxel were higher than non-incubated groups, so docetaxel could improve reproductive techniques by reducing the damage to the oocyte cytoskeleton.

    Keywords: Cryotop, docetaxel, oocytes, vitrification
  • مسعود مشهدی اکبر بوجار، مهناز آذرنیا، عباس شکروی، حامد دانش پژوه
    ماکروسیکلیک دی آمید دی بنزوسولفوکسید، ترکیبی است با ساختار حلقوی-تاجی شکل و دارای گروه های فعال آمیدی، اکسیژنی و سولفوکسید. داخل حلقه آن آب گریز است و می تواند با کاتیون های سدیم، پتاسیم یا کلسیم پیوند دهد و به دلیل خاصیت چربی دوستی در خارج از حلقه خود می تواند از عرض غشاء عبور کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین پاسخ آنزیم های آنتی اکسیداتیو به اثر غلظت های متفاوت این ترکیب پس از تزریق درون صفاقی به موش های نژاد Balb/C انجام گرفت. هم چنین مقادیر بیومارکرهای حاصل از تخریب رادیکال های اکسیژنی بررسی شدند. نتایج نشان داد که میزان 50 LD این دارو 2500 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن است. به موش های بررسی شده دوز50 subLD با غلظت 1500 میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت منفرد تزریق شد. بعد از یک هفته بررسی بافت شناسی کبد نشان داد که سلول های هپاتوسیت، طناب های هپاتوسیتی، سلول های کوپفر، سینوزوئیدها و فضای پورتال در مقایسه با گروه شاهد هیچ گونه تغییر معنی داری نیافتند. در حالی که بافت شناسی بیضه ها نشان داد که حجم و وزن بیضه، تعداد سلول های بینابینی، قطر لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوگونی نوع A و B، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و اسپرماتوزوئید و سلول های سرتولی به طور معنی داری کاهش یافتند. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیداتیو شامل سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز در کبد و بیضه در یک روند وابسته به غلظت رو به افزایش گذاشتند در صورتی که این افزایش برای بیومارکرهای تخریب اکسیداتیو یعنی مالون دی آلدئید و دی تیروزین فقط در بافت بیضه و در خون محیطی مشاهده شد. بنا بر این با توجه به پژوهش حاضر نتیجه گیری می شود که ترکیب مورد استفاده دارای اثرات سمی بوده است. بعد از یک هفته از کاربرد آن در زیر غلظت 50 LD، بافت بیضه به نحو شاخص تحت تاثیر قرار گرفت، ولی بافت کبد احتمالا به دلیل قابلیت های متابولیک زیاد در متابولیسم مواد و توان بیش تر فعالیت آنتی اکسیدانی، اثرات نامطلوب بافتی نشان نداد.
    کلید واژگان: ماکروسیکلیک دی آمید, سمیت زیست شناختی, آسیب اکسیداتیو, آنزیم های آنتی اکسیداتیو, بیضه, کبد
    Dibenzo sulfoxide macrocyclic diamides possess a hydrophilic cavity surrounded by hydrophobic ring, which enable them to diffuse from cell membrane and interfere with different living systems including ion channels. This study evaluated cytotoxicity effects of this compound in a range of different doses on Balb/C mouse via inter peritoneal injection. Results showed that LD50 concentration was at 2500 µg/Kg.bodyweight. Histological evaluation of animals livers after one-week treatment to 1500 µg/Kg of this compound revealed insignificant changes in hepatocyte cords, portal area, sinusoids and cells of coopfer and hepatocytes with respect to control animals. On the other hand, Histological evaluation of animals’ testis indicated significant decrease in weight, seminiferous tubule diameter and volume of testis and also in the cell number of spermatogonia (A and B), primary spermatocytes, spermatides, spermatozoids and sertoli. In this condition of exposure, antioxidative enzyme activities of peripheral blood, liver and testis increased in a dose dependent manner and reached the highest and significant levels at 1500 µg/Kg. However, the increase in oxidative damage biomarkers including malondialdehyde (MDA) and dityrosine were considerable for peripheral blood and testis. Accordingly, the studied compound had toxic effect and could affected testis when the animals were treated with chemical agent subLD50 for one week. The liver didn’t show toxicity effect of this compound even at 1500 µg/Kg exposure for one week. It could be attributed to high metabolism potential and marked antioxidative activities of this tissue.
  • مهناز آذرنیا، حامد دانش پژوه*، نعیمه دهقانی
    زمینه و هدف

    اکسی متولون، نوعی استروئید آنابولیک- آندروژنیک فعال خوراکی است. این دارو در سال 1959 و با متیله شدن کربن 17- آلفا واشباع شدن کربن 5- آلفا تستوسترون به دست آمد. از این دارو در دوزهای کم برای درمان بیماری هایی نظیر کم خونی، کمبود رشد در بچه ها، کاهش گسترش ویروس ایدز در بدن و خسارات ونارسایی های قلبی استفاده می شود. برخی ورزش کاران از این دارو به دلیل خاصیت آنابولیکی و تاثیر آن بر رشد عضلانی، به عنوان داروی نیروزا در دوزهای بالا استفاده می کنند. در این مطالعه آثار داروی اکسی متولون در دوز بسیار بالاتر از حد فیزیولوژیک بدن، بر روی تخمدان موش سوری ماده نژاد NMRI بررسی شده است.

    روش بررسی

    به این منظور، داروی اکسی متولون با دوز 12 میلی گرم در کیلوگرم در هر روز به صورت درون صفاقی به موش های نابالغ(28روزه) که در سه گروه تجربی، شم و کنترل قرار گرفته بودند، به مدت هفتاد روز تزریق شد.

    یافته ها

    نتایج تجزیه وتحلیل آماری نشان داد که در مدت زمان تزریقات، ناهنجاری های معنی داری در گروه تجربی درمقایسه با گروه کنترل وجود دارد. این ناهنجاری ها شامل کاهش وزن و قطر تخمدان، کاهش تعداد جسم زرد، افزایش فولیکول های بدوی، کاهش فولیکول های اولیه، کاهش فولیکول های در حال رشد،کاهش فولیکول های گراآف،کاهش فولیکول های آترتیک،کاهش قطر لایه گرانولوزا وکاهش هورمون پروژسترون است.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از اکسی متولون در گروه تجربی، رشد تخمدان و هم چنین تخمک گذاری را کاهش می دهد.

    کلید واژگان: اکسی متولون, استروئیدهای آنابولیک, آندروژن ها, اووسیت ها
    M. Azarnia, N. Dehghani, H. Daneshpajooh

    Background and objectives Oxymetholone is an orally-administered active anabolic-androgenic steroid. This drug was synthesized in 1959. It is a 17α-methylated 5α-saturated compound. It is used for the treatment of a variety of diseases including anemia growth delay in children myocardial damage in heart failure and treatment of HIV associated wasting. This is one of the drugs used in high doses by the doping athletes because of its anabolic effects and its influence on muscular mass. In this study the effect of oxymetholone in supraphysiologic doses was evaluated on oogenesis in NMRI mice. Methods In our experiments 12 mg/kg/day oxymetholone was injected intraperitoneally to 4- and 6-week old mice for 70 days. Results The results demonstrated a significant difference between treatment and control groups after both 35 and 70 days of treatment. This drug led to significant decrease in the number of corpus lutea decrease in the number of atretic follicles decrease in the weight and diameter of ovaries decrease in the diameter of granulosa layer increase in number of primordial follicles decrease in number of primary follicles decrease in number of growing follicles decrease in the number of graafian follicles and decrease in the progesterone level. Additionally disordered formation of granulosa layers and growing of oocytes in antra anomaly of the ovular medulla and formation of two oocytes in one folliculus were observed in some mice. Conclusion The results show that oxymetholone decreases the ovarian growth and the rate of ovulation.

بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال