فهرست مطالب نویسنده:
حسین برنجیان تبریزی
-
فصلنامه علوم زیستی ورزشی، پیاپی 42 (پاییز 1398)، صص 343 -352گلوکز، سوبسترای اصلی بافت ریه در شرایط فیزیولوژیک است، با این حال بررسی انتقال گلوکز در بافت ریه هنگام تمرین موضوعی است که کمتر مطالعه و بررسی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر بیان GLUT-1 و PDK1 در سطح mRNA بافت ریه است. چهارده سر رت نر نژاد ویستار (سن 4 هفته، 9±68 گرم) به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 9 هفته تمرین تناوبی شدید بود که با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع شد و با سرعت 70 متر بر دقیقه به پایان رسید. پس از نمونه برداری بافتی، با استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از تکنیک Real time RT-PCR بیان ژن ها بررسی شد. 9 هفته تمرین موجب کاهش بیان GLUT-1 در مقایسه با گروه کنترل شد که این تغییر معنادار نبود. همچنین متعاقب برنامه تمرینی بیان PDK1 افزایش یافت و تفاوت معناداری را با گروه کنترل 9 هفته نشان داد (05/0 P≤). با توجه به نتایج پژوهش این احتمال وجود دارد که هنگام تمرین سوبستراهای دیگری غیر از گلوکز درگیر فرایند سوخت وسازی بافت ریه شوند.کلید واژگان: بافت ریه, بیان ژن, تمرین تناوبی شدید, گلوکزSport Biosciences, Volume:11 Issue: 42, 2019, PP 343 -352Glucose is the major substrate of the lung tissue under physiological conditions. However, the glucose transfer in the lung tissue during training has not received enough attention. The aim of the present study was to determine the effect of HIIT on GLUT-1 and PDK1 expressions at mRNA level in lung tissue. 14 Wistar male rats (age: 4 weeks old, weight: 68±9 g) were randomly assigned to training and control groups. The training program included 9 weeks of HIIT which started with the speed of 25 m/min. and ended with the speed of 70 m/min. Following tissue sampling, RNA was extracted and cDNA was synthesized, and the expressions of genes were determined by real time RT-PCR technique. GLUT-1 gene expression decreased following 9 weeks of interval training compared with the control group and this change was not significant. Also, PDK1 expression increased following the training program and showed a significant difference with the control group during the 9 weeks (P≤0.05). According to the current results, it is likely that other substrates other than glucose are involved in metabolic pathways of the lung tissue during training.Keywords: gene expression, glucose, high-intensity interval training, lung tissue
-
نشریه گیاهان دارویی، پیاپی 72 (پاییز 1398)، صص 183 -191مقدمه
با وجود مصارف سنتی گیاه پرسیاوش، هنوز تحقیقات بالینی و ورزشی کاملی روی این گیاه ارزشمند صورت نگرفته است.
هدفهدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر عصاره پرسیاوش بر بیان ایمونوهیستوشیمیایی پروتئین های شوکی-گرمایی ریه، در رت های قرار گرفته در معرض هایپوکسی بود.
روش بررسینمونه های پژوهش حاضر را 24 سر رت نر نژاد ویستار (8 سر کنترل، 8 سر هایپوکسی- تمرین و 8 سر هایپوکسی تمرین مکمل)، کاملا سالم و بدون سابقه بیماری (سن 4 هفته و میانگین وزنی 9±72 گرم) تشکیل دادند. گروه تجربی پس از 6 هفته تمرین تناوبی، 3 هفته در محیط هایپوکسی نگهداری شد. نصف رت های تجربی در طی 3 هفته قرارگیری در هایپوکسی، روزانه 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره پرسیاوش دریافت کردند. جهت انجام آزمایش های ایمونوهیستوشیمیایی، بافت ریه خارج و سطح پروئین های HSP70 و HSP90اندازه گیری شد.
نتایجدر گروه تمرین- هایپوکسی نسبت به گروه کنترل، بیان پروتئین HSP70 و HSP90 به طور معنادار افزایش یافت (05/0 P≤). در گروه تمرین - هایپوکسی - مکمل نسبت به گروه تمرین - هایپوکسی، بیان پروتئین HSP70 و HSP90 به طور معنادار کاهش یافت (05/0 P≤).
نتیجه گیریتاثیرات کاهشی عصاره پرسیاوش بر بیان پروتئین های شوکی گرمایی پارانشیم ریه در شرایط هایپوکسی احتمالا دلالت بر کاهش شرایط استرس اکسایشی در ریه دارد.
کلید واژگان: پرسیاوش, پروتئین شوکی گرمایی, ریه, هایپوکسیBackgroundDespite the traditional use of the Adiantum capillus-veneris plant, there is little evidence of its clinical effects.
ObjectiveThe purpose of the present study was to investigate the effect of the Adiantum capillus-veneris extract on Immunohistochemical expression of Lung heat-Shock Proteins in rats exposed to hypoxia.
MethodsTwenty-four male Wistar rats (control: 8, training-hypoxia: 8, training-hypoxia-supplement: 8) without clinically evident disease were used. The rats were exposed to hypoxia environment for 3 week following 6 weeks interval training. Tweleve of the experimental samples were taken 500 ml Adiantum capillus-veneris extract per body weight (kg) in during exposure to hypoxia environment. Finally lung tissue was removed for immunohistochemistry tests of HSP70 and HSP90. To analyze of data, ANOVA test was used (α≤0.05).
ResultsExpression of HSP70 and HSP90 increased significantly in hypoxia group comparison with the control group (P≤0.05). Expression of HSP70 and HSP90 protein decreased significantly in the Supplement hypoxia group comparison with the hypoxia group (P≤0.05).
ConclusionReduction effects of Adiantum capillus-veneris extract on expression of the parenchyma lung heat- shock protein in hypoxia conditions was observed that probably indicate decreased oxidative stress in the lung.
Keywords: Adiantum capillus-veneris, Heat shock protein, Hypoxia, Lung -
مقدمهبا وجود شناخت کاهش بار تمرین ورزشی به عنوان الگویی برای افزایش عملکرد ورزشی در شرایط طبیعی، اطلاعاتی در ارتباط با تاثیر این الگوی تمرینی بر اندام های داخلی در شرایط هیپوکسی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ دهی پروتئین های HSP70 و HSP90 ریوی به کاهش بار تمرین در شرایط هیپوکسی بود.روش بررسینمونه های پژوهش حاضر شامل 24 سر رت نر نژاد ویستار (8 سر کنترل، 16 سر تجربی)، کاملا سالم و بدون سابقه بیماری (سن 4 هفته و میانگین وزنی 9±72 گرم) بود. گروه تجربی پس از شش هفته تمرین تناوبی، به مدت سه هفته در محیط هیپوکسی نگهداری شدند. نیمی از رت های تجربی در طی سه هفته قرارگیری در هیپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر (تیپر) پرداختند. جهت اندازه گیری میزان بیان پروتئین های HSP70 و HSP90 ، بافت ریه خارج شده و مورد سنجش قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده و 05/0p≤ سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هابیان پروتئین های HSP70 و HSP90 در گروه هیپوکسی نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار افزایش یافت (05/0p≤). در گروه هیپوکسی تیپر نیز نسبت به گروه هیپوکسی، بیان پروتئین های ذکرشده کاهش معنی دار نشان داد (05/0 p≤).بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد هیپوکسی سبب تنش بیولوژیکی ریه می شود که پاسخ محافظتی ریه از طریق افزایش بیان پروتئین های شوک حرارتی را در پی دارد و احتمالا اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر در شرایط هیپوکسی به حفظ هموستاز ریه کمک می کند.کلید واژگان: هیپوکسی, پروتئین شوک حرارتی, ریهEBNESINA, Volume:21 Issue: 1, 2019, PP 4 -12BackgroundDespite the recognition of reduced workload in exercise as a model to increase exercise performance in normal conditions, there is no information on the effect of this training pattern on internal organs in hypoxic conditions. The purpose of this study was to investigate the response of HSP70 and HSP90 proteins to taper in hypoxia.Materials and methodsThe samples were twenty-four healthy male Wistar rats (8 control and 16 experimental rats) with no history of disease (four-weeks old, 72±9 gr weight). The experimental group were participated in an interval training program for six weeks, and then remained in hypoxic conditions for three weeks. Half of the experimental samples performed taper technique during exposure to the hypoxic environment. At the end of experimental period, the lung tissues of all samples were removed and the expression level of HSP70 and HSP90 proteins were evaluated. One-way ANOVA method was used for data analysis and p≤0.05 was considered as significant.ResultsThe expression levels of HSP70 and HSP90 were significantly increased in the hypoxia group in contrast to the control group (p≤0.05).In the hypoxia-taper group, also, the expression of HSP70 and HSP90 was decreased significantly compared to the hypoxia group (p≤0.05).ConclusionThe results show that hypoxia can causes biological stress in lung tissue, leading to lung protective response by increasing the expression of heat-shock proteins, and performing of interval exercise training with less intense in hypoxic conditions may help to maintain lung hemostasis.Keywords: Hypoxia, Heat-Shock Proteins, Lung
-
ردیابی پروتئین های محافظتی HSP70 و HSP90 ریه، متعاقب 6 هفته تمرین تناوبی شدید
-
زمینه و هدفتمرین تناوبی شدید به عنوان یک استراتژی موثر در ایجاد سازگاری های تمرین استقامتی شناخته شده است. بااین حال تاثیر تمرین های ورزشی بر تغییرات میتوکندریایی بافت ریه به درستی شناخته نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های NRF-1 و PGC-1α در سطح mRNA بافت ریه بود.مواد و روش ها20 سر رت نر نژاد ویستار (سن 4 هفته، 9±68 گرم) به صورت تصادفی و مساوی به گروه های تمرین 6 هفته، تمرین 9 هفته، کنترل 6 هفته و کنترل 9 هفته تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه در انتهای هفته نهم به پایان رسید. پس از نمونه برداری بافتی، استخراج RNA و سنتز cDNA، بیان ژن ها با کمک تکنیک Real time RT-PCR مورد بررسی قرار گرفت.نتایجاین پژوهش نشان داد که تمرین باعث افزایش بیان NRF-1 و PGC-1α می شود. تفاوت معنی داری در بیان NRF-1 و PGC-1α بین گروه تمرین 9 هفته و کنترل 9 هفته ای مشاهده شد.نتیجه گیریبر اساس یافته های این پژوهش، به نظر می رسد تمرینات تناوبی شدید می تواند سبب تغییراتی در محتوی میتوکندریایی و احتمالا بایوژنز میتوکندریایی در بافت ریه شود.کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, بایوژنز میتوکندریایی, بافت ریهBackground and ObjectivesIt is well established that High-intensity Interval Training (HIT) may represent a time-efficient strategy to induce adaptations normally associated with endurance training. However, the effect of exercise on lung mitochondrial changes is not well understood.The purpose of the present study is to determine the effects of HIT on NRF-1 and PGC-1α genes at mRNA level in rat lung tissue.Materials and MethodsTwenty Wistar male rats (4 weeks old, 68±9 g weight) were randomly assigned to 6-week training, 9-week training, 6-week control and 9-week control groups. High-intensity interval training program was started with 25 m/min and gradually reached to 70 m/min at the end of the ninth week. Following tissue sampling, RNA extraction and cDNA synthesis, and the expressions of genes were determined by real time RT-PCR technique.ResultsNRF-1 and PGC-1α genes expression were increased following interval training. The expression of NRF-1 and PGC-1α between 9-week training and 9-week control groups was significantly different (P≤0.05).ConclusionAccording to the current study, it seems that intense interval training can cause changes in the mitochondrial content and the possibly of mitochondrial biogenesis in lung tissue.Keywords: high-Intensity interval training, Mitochondrial biogenesis, Lung tissue
-
سابقه و هدفبا توجه به این که یکی از اصلی ترین عوامل زمین خوردن در بین سالمندان ضعف عمل کرد عصبی-عضلانی و عدم تعادل می باشد، موضوع تعادل و بازتوانی آن مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی در آب و بی تمرینی بر عمل کرد عصبی- عضلانی و تعادل مردان سالمند سالم بود.مواد و روش ها30 مرد سالمند به دو گروه 15 نفره کنترل و تمرینات تعادلی در آب تقسیم شدند. تمرینات تعادلی در آب به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه یک ساعت انجام شد. قبل و پس از انجام تمرینات تعادلی در آب و بعد از چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی آزمون های Berg Balance Scale، Timed Up & Go و 5-Chair Stand به عمل آمد.یافته هانتایج نشان دادند عمل کرد عصبی-عضلانی و تعادل آزمودنی ها در گروه تمرینات تعادلی در آب به طور معنی داری بهبود یافت (05/0 P<). هم چنین در این گروه بین پس آزمون و چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی اختلاف معنی داری در این پارامترها مشاهده نشد (05/0 P>).نتیجه گیریتمرینات تعادلی در آب می تواند تاثیر معنی داری بر عمل کرد عصبی- عضلانی و تعادل مردان سالمند سالم داشته باشد و احتمال افتادن و به زمین خوردن آن ها را کاهش دهد. ضمن این که اثرات این تمرینات پس از دوره های بی تمرینی ماندگار هستند. از این رو، تمرینات تعادلی در آب به عنوان یک تمرین عصبی- عضلانی و تعادلی موثر برای مردان سالمند سالم توصیه می شودکلید واژگان: سالمندی, آب درمانی, ورزش درمانی, تعادل درمانی, تعادل عصبی, عضلانیIntroductionSince disorders in neuromuscular performance and imbalance are the main cause of falling among the middle aged, their aspects including rehabilitation of balance are the main concern the researchers attend to them. The aim of this study was to determine the effects of eight weeks aquatic balance training (ABT) and detraining on neuromuscular performance and balance in healthy middle aged male.Materials And MethodsThirty adult male subjects were randomized into two groups of ABT and control (n=15 per group). Berg balance scale, Timed Up and Go and 5-Chair stand tests, as they are indicators of balance and neuromuscular performance in older subjects, were taken as pretest and post-test and after four, six, and eight weeks of detraining as well. The ABT consisted of the sessions that lasted one hour, three times a week, for eight weeks.ResultsResults showed that neuromuscular performance and balance improved significantly in ABT group (P<0.05), and there were not any significant differences in these parameters between post-test and four, six, and eight weeks of detraining periods in this group (P > 0.05).ConclusionABT can affect neuromuscular performance and balance in healthy middle aged male, and reduce the probability of falling among them. Moreover, the effects of these training are persistent after detraining periods. Hence, ABT can be recommended as an effective neuromuscular and balance training in healthy middle aged male.
-
هدفهدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ویبریشن تمام بدن و دوره بی تمرینی بر عملکرد عصبی-عضلانی مردان سالمند سالم بود.روش بررسی30 مرد سالمند (6/9 ± 70 سال) در دو گروه 15 نفره تمرینات ویبریشن تمام بدن و گروه کنترل قرار گرفتند. قبل و پس از انجام هشت هفته تمرینات و بعد از چهار، شش و هشت هفته بی تمرینی آزمونهای Time Up & Go و 5-Chair Stand به عمل آمد که آزمونهایی برای ارزیابی عملکرد عصبی-عضلانی در افراد سالمند می باشند.یافته هانتایج روش های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس یک راهه نشان دادند که پس از انجام تمرینات، عملکرد عصبی-عضلانی آزمودنی ها در گروه تمرینات ویبریشن تمام بدن بطور معنی داری بهبود یافت (05/0 ≥ P). همچنین در گروه تمرین ویبریشن تمام بدن بین پس آزمون و شش و هشت هفته بی تمرینی اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0 ≥ P).نتیجه گیریبا توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که تمرینات ویبریشن تمام بدن می توانند تاثیر معنی داری بر عملکرد عصبی-عضلانی افراد سالمند داشته باشند و احتمال افتادن و به زمین خوردن سالمندان را کاهش دهند. ضمن اینکه اثرات این تمرینات ماندگار نیستند و پس از شش هفته بی تمرینی به سطح قبل از تمرینات رسیده اند و این احتمال وجود دارد که بتوان تمرینات ویبریشن تمام بدن را به عنوان یک تمرین تعادلی ایمن برای سالمندان توصیه کرد.
کلید واژگان: سالمندی, تمرینات ویبریشن تمام بدن, بی تمرینی, عملکرد عصبی, عضلانیObjectiveThe aim of this study was to examine the effect of eight weeks whole body vibration training (WBVT) and detraining periods on neuromuscular performance in healthy older men.Materials And MethodsThirty elderly male subjects (70±9.6 yrs) randomized in to two groups of WBVT and control (n=15 per groups). Timed Up & Go and 5-Chair stand tests, as they are indicator of neuromuscular performance in older subjects, were taken as pretest and posttest and after four, six, and eight weeks of detraining as well.ResultsResults of Repeated-measure ANOVA and one-way ANOVA showed that neuromuscular performance improved significantly in WBVT group (P ≤ 0.05). There were also significant differences between posttest and six and eight week of detraining periods in this group (P ≤ 0.05).ConclusionDue to results, WBVT could affect neuromuscular performance among healthy elderly subjects and reduce the probability of falling among them. Moreover, the effects of this training are not persistent, and the effects of this training received to early levels after six weeks of detraining. Hence, it is possible that WBVT can be recommended as safe balance training for elderly subjects. -
نشریه علوم ورزش، پیاپی 8 (تابستان 1390)، صص 11 -24
هدف مطالعه حاضر، بررسی تغییرات مقیاس تعادلی برگ پس از انجام دادن هشت هفته تمرین های ویبریشن تمام بدن و دوره بیتمرینی مردان سالمند سالم بود. 30 مرد سالمند 6/9 ± 70 سال در دو گروه 15 نفره یعنی؛ گروه تمرین های ویبریشن تمام بدن و گروه کنترل قرار گرفتند. پیش و پس از انجام دادن هشت هفته تمرین های و بعد از چهار، شش و هشت هفته بیتمرینی آزمون مقیاس تعادلی برگ به عمل آمد که آزمونی برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا در افراد سالمند است. نتایج روش های آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و تحلیل واریانس یکراهه نشان دادند که پس از انجام دادن تمرین ها، تعادل ایستا و پویا در گروه تمرین های ویبریشن تمام بدن به طور معنیداری افزایش یافت (05/0 ≥ P) همچنین در گروه تمرین ویبریشن تمام بدن بین پس آزمون و شش و هشت هفته بیتمرینی اختالف معنیداری مشاهده شد (05/0 ≥ P) با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت که تمرین های ویبریشن تمام بدن میتوانند تاثیر معنیداری بر تعادل ایستا و پویای افراد سالمند داشته باشند و احتمال افتادن و به زمین خوردن در آنها را کاهش دهند. ضمن اینکه آثار این تمرین ها ماندگار نیستند و پس از شش هفته بیتمرینی به سطح پیش از تمرین ها رسیدهاند و این احتمال وجود دارد که بتوان تمرین های ویبریشن تمام بدن را به عنوان یک تمرین تعادلی ایمن و سریع برای سالمندان توصیه کرد.
کلید واژگان: سالمندی, تمرین های ویبریشن تمام بدن, بی تمرینی, مقیاس تعادلی برگ -
هدف اصلی این تحقیق بررسی سطح کیفیت زندگی فرزندان شاهد و ایثارگر ومقایسه ی آن با دانش آموزان عادی جامعه و هم چنین شناخت رابطه وتاثیرمتغیرهایی چون استرس، سرمایه اجتماعی، عزت نفس و کانون کنترل درکیفیت زندگی فرزندان شاهد و ایثارگر بود. براساس روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای تعداد296دانش آموزانتخاب شد که از میان این تعداد 248دانش آموز عادی و46دانش آموزشاهد وایثارگر از بین دبیرستان های شیراز، کازرون و مرودشت بودند. از روش های آلفای کرانباخ برای پایایی و تحلیل ماده و نظر متخصصان برای محاسبه روایی پرسشنامه های پژوهش استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد که میزان کیفیت زندگی دانش آموزان خانواده های شهدا و ایثارگردرحد متوسط قراردارد؛ یعنی حدود2/62 درصداین افراد از کیفیت زندگی متوسطی برخوردارهستند و تنها6/15درصد ازکیفیت زندگی پایینی برخوردارهستند. آزمون تی برای گروه های مستقل نشان داد بین کیفیت زندگی دانش آموزان خانواده های شهدا وایثارگر و دانش آموزان عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین متغیرهای کیفیت زندگی، عزت نفس، کانون کنترل و سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت و معنی دار؛ و بین متغیرهای کیفیت زندگی واسترس رابطه منفی و معنی دار وجود دارد.همگی این روابط در سطح p< /05 و کمتر معنی دار بودند. رگرسیون چند متغیره نشان داد که ازمیان متغیرهای عزت نفس، کانون کنترل، سرمایه اجتماعی واسترس، کانون کنترل با بتای (36/) سهم بیشتری درمقدارکیفیت زندگی دانش آموزان خانواده های شاهد و ایثارگردارد.یعنی در سطح اطمینان 95 درصد؛ هرمقدارکانون کنترل درونی ترباشد افراد کیفیت زندگی بالاتری دارند.
کلید واژگان: کیفیت زندگی, عزت نفس, کانون کنترل, استرس, سرمایه اجتماعی و فرزندان شاهد و ایثارگرThe main goal of this study was to investigate the interrelationships among quality of life, self-esteem, locus of control, stress and social capital of Shahed and Esargar high school students of Fars. A total of 296 students (248 regular and 248 Shahed and Esargar high school students) were selected from Shiraz, Kazerun and Marvdasht high schools employing stage cluster sampling. A use was made of Cronbach’s alpha to establish the reliability of the instruments used in the study. A use was also made of item analysis and experts’ consensus to evaluate their validity. The results of the study revealedthat roughly 60% of Shahed and Esargar students had a moderate quality of life and only 15.6% of them had a low quality of life. Independent t-test indicated that there was no significant difference between the life quality of regular and Shahed and Esargar highschool students. Pearson correlation suggested that there was a positive relationship among Shahed and Esargar high school students’ quality of life, self esteem, locus of control and social capital. However, there was a negative relationship between their quality of life and stress (p<.05). Multiple regression analyses also showed thatamong these variables locus of control predicted approximately 36% of the variance in Shahed and Esargar high school students’ quality of life.
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.