فهرست مطالب حسین نصیریان

کم کاری کونژنیتال تیروئید بیماری خطیری است که در صورت تشخیص و درمان به موقع از عوارضی مانند عقب افتادگی ذهنی پیشگیری می شود. اغلب در بدو تولد، بدون علائم بالینی است ولی باعث تشدید یا طول کشیدن زردی نوزادی می-شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین وجود رابطه بین زردی به عنوان علامت بالینی غیراختصاصی و کم کاری کونژنیتال تیروئید است.
این مطالعه مقطعی روی140 نوزاد ترم سالم با سن 28-1 روز و میزان بیلی روبین توتال بیش ازmg/dl10 در چهار بیمارستان آموزشی انجام گرفت و تست های تیروئید در مورد آنان انجام شد. هورمون محرک تیروئید (TSH) به میزان بیش از mu/l10 و هورمون تیروکسین (T4) به میزان کمتر از μg/dl7 به عنوان کم کاری کونژنیتال تیروئید در نظر گرفته شد.
در 2/14% نمونه ها (3 نفر) سطح هورمون T4 پایین بود. با توجه به اینکه TSH در 2 نفر >mu/l10بود، با بررسی بیشتر تشخیص هیپوتیروئیدی به میزان یک مورد در 140 نوزاد گذاشته شد.
در این مطالعه شیوع هیپو تیروئیدی در نوزادان مبتلا به زردی، 7:1000 بود. اکثر نوزادان مبتلا ابتدا بدون علامت بالینی اختصاصی هستند؛ بنابراین باید نسبت به تظاهرات بالینی غیر اختصاصی که زردی از زودرس ترین آنها است هشیار بود. تحت نظر داشتن این نوزادان و تکرار تست ها ضروری به نظر می رسد.

تشنج ناشی از تب شایع ترین اختلال تشنجی دوران کودکی است. به علت خطرات ناشی از تشنج که ممکن است متوجه کودک شود، توجه به عوامل خطرزا و کشف موارد خطرساز جدید، اهمیت به سزایی دارد. هدف این مطالعه، تعیین نقش کمبود پتاسیم و برخی عوامل خطرزا در بروز تشنج ناشی از تب در جمعیتی از کودکان در شهر مشهد بود.
در این مطالعه ی مورد- شاهدی 212 کودک با سن 6 ماه تا 6 سال در دو گروه مورد و شاهد وارد مطالعه شدند. در گروه مورد 110 کودک که دچار تشنج ناشی از تب شده بودند و در گروه شاهد، 102 کودک تب دار بدون تشنج قرار داشتند. سطح سرمی پتاسیم و نیز معیارهایی از جمله سن، جنس، مدت زمان و علت تب، وزن زمان تولد، دور سر، سابقه ی قبلی ابتلا به تشنج ناشی از تب و کم خونی نیز در دو گروه مقایسه شدند.
در گروه مورد، سطوح پتاسیم به صورت معنی داری از گروه شاهد کمتر بود. وقوع تشنج همراه با تب در جنس مذکر، همراه با عفونت تنفسی و اوتیت مدیا، در اوایل شروع دوره ی تب، همراه با وجود سابقه ی قبلی ابتلا، وزن بالاتر در زمان تولد و دور سر بزرگ تر به صورت معنی داری بیشتر بود.
علاوه بر سایر عوامل، کمبود سطح سرمی پتاسیم نیز نقش مهمی در بروز تشنج همراه با تب دارد. اقدامات پیشگیری از این عوامل خطر، منجر به کاهش بروز تشنج ناشی از تب می گردد. مطالعات بیشتری جهت تایید و نیز بررسی عوامل احتمالی ناشناخته توصیه می شود.

تغذیه انحصاری با شیر مادر، منافع مهمی برای طول زندگی شیرخوار و مادردارد. اهداف مطالعه، تعیین شاخص های رشد در شیرخواران ≤6 ماه که منحصرا از شیر مادر تغذیه می شوند، مقایسه آن با منحنی رشد استاندارد و بررسی کفایت تغذیه انحصاری برای رشد مناسب در 6 ماه اول است.
این مطالعه مقطعی، به تعیین شاخص های رشد در 500 شیرخوار با تغذیه انحصاری از شیر مادر طی 6 ماه اول زندگی پرداخت که به مراکز بهداشت در طی 10 سال مراجعه کرده بودند، سپس شاخص های رشد با منحنی استاندارد رشد مرکز آمارهای بهداشتی آمریکا(NCHS) National Center Health Statistics مقایسه گردید.
میانگین رشد شیرمادر خواران ایرانی در محدوده صدک اول بالای میانگین در منحنی استاندارد بود.
این مطالعه بیانگر کافی بودن تغذیه انحصاری با شیر مادر برای رشد مناسب در 6 ماه اول است. شاخص های رشد شیرخواران هر منطقه با استاندارد بین المللی تفاوت دارند و نیاز به استفاده از نمودارهای رشد کشوری همواره وجود دارد و تا زمان دستیابی به این نمودارها،در مورد شیر مادر خواران از منحنی رشد مخصوص شیرمادر خواران (سازمان بهداشت جهانی)استفاده گردد

Objective: Recent studies have shown that amoxicillin، taken once a day may be as effective as oral penicillin V، three or four times a day، as an effective choice for treatment of group A β-hemolytic streptococcal (GABHS) pharyngitis. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of once-daily amoxicillin vs intramuscular benzathine penicillin G in the treatment of streptococcal pharyngitis.
Material & Methods: Children 6-15 years of age presenting to a private pediatric clinic with GABHS pharyngitis in the urban population of Mashhad، Iran. Prospective randomized controlled study in which patients were randomly assigned to receive orally amoxicillin (750 mg once daily) for 10 days versus a single shot of intramuscular benzathin penicillin G (600.000-1.200.000IU). They received orally amoxicillin by a health worker and compliance was monitored. After 48 hours if the first throat culture was positive، the patients were reevaluated by the same physician، and a second throat culture was obtained to evaluate bacteriologic response to treatment. Ninety-nine patients had throat swabs that yielded positive results on culture. In the latter group، 31 children were randomly assigned to receive intramuscularly penicillin، and 68 children were randomly assigned to receive once-daily amoxicillin. Outcomes were measured by impact on the clinical course and response، eradication of GABHS within 48 hours and compliance. Eleven of the amoxicillin-treated patients refused to take the drug، were noncompliant، or did not return for the follow-up visit. Three of this group، had residual positive culture 48 hours after treatment، and had bacteriologic failure with intramuscular penicillin. These were excluded as carriers، leaving 54 amoxicillin-treated patients. The children in the two treatment groups were comparable with respect to age and، gender.
Findings: There were no significant differences in the clinical and bacteriological response، bacteriologic failure and residual positive cultures between the two groups after 48 hours. In the amoxicillin group، 18.9% failed to respond to treatment compared to 6.4% in the penicillin group. The difference was not statistically significant (P-value = 0.1).
Conclusion: Our study was in line with two studies comparing oral forms of drugs. These data demonstrate that once-daily therapy with amoxicillin is as effective as intramuscular benzatine penicillin G for the treatment of GABHS pharyngitis.

این یک واقعیت است که اکثر پزشکان باور ندارند که تنها با تحریک پستان و ایجاد انگیزه در خانم غیرحامله و بدون زایمان، می توان به مقدار کافی شیر تولید کرد تا نیازهای کودکی را که به فرزندی پذیرفته است فراهم نماید.
در این مطالعه ما یک خانم 30 ساله که نمی توانست حامله شود و یک نوزاد پسر را به فرزندی پذیرفته بود، برای ارضای میل مادری تحت القا شیردهی قرار داده و به مدت 2 سال، کودک را از نظر الگوی رشد مورد پایش قرار دادیم. در این مدت الگوی رشد کودک که از شیر تولید شده توسط این مادر تغذیه شده بود، بر منحنی نرمال منطبق بوده است.

رتروویروسهای انسانی، از مهمترین ویروسهای بیماری زا هستند که مهمترین آنها ویروس نقص ایمنی (HIV) می باشد. در آستانه ورود به هزاره سوم، بیماری ایدز یکی از مشکلات اجتماعی و بهداشتی کشنده بشر است. در سال های اخیر هر روز افق های تازه ای در ارتباط با شناسایی و درمان این بیماری گشوده می شود. انجام مطالعه منشاء شناسی (Phylogenetic) این ویروسها در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
در این مطالعه کوشش بر آن است که بررسی ملکولی و منشاء شناسی ویروس HIV مورد ارزیابی ملکولی قرار گیرد زیرا شناخت منشاء ملکول تشکیل دهنده این ویروس ها باری تحقیقات آینده پژوهشگران مفید خواهد بود.
مطالعه منشاء شناسی ملکولی ویروس HIV بر روی گروهی از معتادان ایرانی که در انتهای سال 1384 در دانشگاه علوم پزشکی مشهد نام نویسی کرده بودند انجام شد. نمونه خون 12 نفر توسط روش های ایمنولوژیکی (ELISA و Western Blot) و شمارش لنفوسیت های T نوع CD4+، مورد بررسی قرار گرفت و HIV مثبت تشخیص داده شدند. درخت های Phylogenetic توسط روش اتصال مجاور ساخته شدند و نرم افزار Tree view برای رسم شجره نامه مورد استفاده قرار گرفت. فواصل ژنتیکی نیز توسط روش دو پارامتری Kimuras محاسبه گردیدند.
تمام نمونه های HIV-1 در مشهد از نظر منشاء شناسی در گروه با توالی های مرجع زیر گروه A در نواحی تحت ژنومی gag و به همان میزان env دسته بندی شدند که هیچگونه ارتباط منشاء شناسی نزدیکی را با توالی های مرجع هیچ یک از زیر گروه های A و نیز اشکال نوترکیبی در گردش با پایه A نشان ندادند. نمونه های مشهد در دسته جداگانه ای قرار گفتند که نشان دهنده ارتباط Phylogenetic قوی و معرفی عفونت HIV-1 اخیر در این جامعه و با تکامل ژنتیکی محدود ویروس در گردش می باشد.
در آنالیز منشاء شناختی، ارتباط نزدیک ویروس مشهد با ویروسهای مناطق جنوبی صحرای آفریقا مشخص شد.
اپیدمی HIV-1، گروه های در معرض ابتلا (با برتری در معتادان تزریقی) را در ایران تحت تاثیر قرار می دهد. این ویروس از گونه های ویروسی با زیر گروه A مشتق شده است، بعلاوه ارتباط قوی منشاء شناختی بین موارد جدا شده، تقویت کننده این احتمال است که ویروس عامل بیشتر از کشورهای آفریقایی بخصوص اوگاندا منتقل شده تا از کشورهای همسایه ایران در حالیکه کشورهای همسایه ایران، منبع اصلی گونه های زیر گروه A هستند که در تمامی اروپا شایع است.

ژیاردیوز یکی از شایعترین انگل های گوارشی در کشورهای در حال توسعه و شایعترین علت سوء جذب اکتسابی در کودکان این مناطق می باشد. بیماران دچار علائمی همچون مدفوع چرب، دل درد، نفخ شکمی، اسهال و حتی عقب افتادگی رشد می گردند. لذا درمان مناسب این بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است.
در این مطالعه به مقایسه تاثیر و عوارض دو داروی فورازولیدون و مترونیدازول در درمان کودکان مبتلا به ژیاردیا خواهیم پرداخت.
این یک مطالعه به روش کارآزمایی بالینی است که در حد فاصل زمانی شهریور 1383 تا شهریور 1385 در بین کودکان سنین 3 تا 6 سال مراجعه کننده به مطب یا کلینیک اطفال بیمارستان 22 بهمن انجام شده است. طی این مدت 100 کودک مبتلا به ژیاردیا که بیماری آنها توسط آزمایش مدفوع 3 نوبتی که وجود تروفوزوئیت تایید شده بود در دو گروه 50 نفری انتخاب شدند و هر گروه تحت درمان با شربت مترونیدازول یا فورازولیدون قرار گرفتند. پس از اتمام دوره درمان مجددا آزمایش مدفوع 3 نوبتی تکرار می شد و براساس پرسشنامه های تهیه شده برای هر بیمار اطلاعات مربوط به تاثیر درمانی و عوارض دو دارو، مورد تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS قرار گرفت.
تفاوت معنی داری در تاثیر درمانی دو داروی فورازولیدون و مترونیدازول در کودکان مبتلا به ژیاردیا وجود نداشت. 8 کودک مبتلا (16%) که تحت درمان با فورازولیدون قرار گرفتند دچار عوارضی همچون کهیر و استفراغ شدند که در مقایسه با یک کودک (2%) تحت درمان با مترونیدازول که دچار استفراغ مکرر شد بطور معنی داری عوارض بیشتری نشان دادند (P-value=0.031).
با توجه به عدم وجود تفاوت معنی دار در تاثیر دو دارو از یک طرف و بروز عوارض دارویی بیشتر حین درمان با فورازولیدون از طرف دیگر پیشنهاد می گردد تا در ریشه کنی ژیاردیوز کودکان از مترونیدازول استفاده گردد.