به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

رامین جهانگیرفرد

  • رامین جهانگیرفرد*
    مقدمه

    اتفون از دسته سموم ارگانوفسفره است که برای تحریک رشد گیاه به کار می‌‌رود. ژل رویال ماده‌‌ای با خواص آنتی‌اکسیدانی و برای تقویت دستگاه ایمنی موثر است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر ژل رویال بر مولفه‌های اسپرمی، توان باروری آزمایشگاهی و شاخصه‌‌ های استرس اکسیداتیو در موش سوری صورت گرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، 20 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به 4 گروه کنترل و تجربی تقسیم‌بندی شدند. در گروه‌‌ تجربی، حیوانات اتفون را با دوز mg/kg 480 دریافت کردند؛ سپس ژل رویال با غلظت mg/kg 200 به‌تنهایی و همچنین همراه با هورمون اتفون، به‌طور روزانه از طریق دهانی خورانده شد. پس از تیمار، برای ارزیابی مولفه‌های اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی، نمونه‌‌های اسپرم از دم اپیدیدیم جمع‌‌آوری و برای شاخصه‌‌های استرس اکسیداتیو، بافت بیضه اخذ گردید. سطح P˂0.05 معنا‌‌دار در نظر گرفته شد.

    یافته‌ها

    کاهشی در میزان تحرک و قدرت زنده‌مانی اسپرم‌‌ها، درصد لقاح، بلاستوسیست، جنین‌‌های هچ‌شده و همچنین افزایشی در میزان آسیب به DNA و نبود بلوغ هسته‌‌ای اسپرم‌‌ها و جنین‌‌های بلوک‌شده در گروه‌‌های تجربی نسبت به گروه کنترل وجود داشت؛ همچنین میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی و مالون‌دی‌آلدیید در گروه‌‌های دریافت‌کننده اتفون، به‌ترتیب کاهش و افزایش یافتند، این در حالی است که ژل رویال می‌‌تواند از آثار تخریبی ناشی از استرس اکسیداتیو اتفون جلوگیری ‌‌کند (P˂0.05).

    بحث و نتیجه‌گیری

    بر اساس نتایج این مطالعه، ژل رویال می‌‌تواند اثر بهبودی بر اسپرم‌‌های اپیدیدیمی و توان باروری آزمایشگاهی داشته باشد.

    کلید واژگان: ژل رویال, اتفون, مولفه های اسپرمی, استرس اکسیداتیو, لقاح داخل آزمایشگاهی
    Ramin Jahangirfard*
    Introduction

    Ethephon is an organophosphorus that used to stimulate plant growth. Royal Jelly is a substance with antioxidant properties and is effective for strengthening the immune system. This study aimed to determine the effect of Royal Jelly on sperm parameters, in vitro fertilization, and oxidative stress indicators in mice.

    Material & Methods

    In this experimental study, 20 adult male mice (NMRI strain) were divided into four control and experimental groups. The experimental group received Ethephon at 480 mg/kg. Royal Jelly was then administered orally and daily at a concentration of 200 mg/kg alone and in combination with Ethephon. After treatment, sperm samples were collected from the tail of epididymis to investigate sperm parameters and in vitro fertilizing potential; moreover, the testis tissue was taken for oxidative stress examination. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant. (Ethic code: IR-UU_AEC-811/پد/3)

    Findings

    A decrease in the sperm motility and viability, fertilization rate, blastocyst, and hatching embryos, as well as an increase in DNA damage, lack of nuclear maturation, and blocked embryos was observed in the experimental groups, compared to the control group. Moreover, Total Antioxidant Capacity and Malondialdehyde in the groups receiving Ethephon decreased and increased, respectively. However, Royal Jelly can prevent the adverse effects of oxidative stress (P<0.05).

    Discussion & Conclusion

    According to the results of this study, royal jelly can have an amelioration effect on epididymal sperm and in vitro fertilizing potential.

    Keywords: Ethephon, In vitro fertilization, Oxidative stress, Royal jelly, Sperm parameters
  • رامین جهانگیرفرد، غلامرضا نجفی*، علی شالیزار جلالی، عباس احمدی، الهام زاده هاشم

    زمینه و هدف:

     اتفون، هورمونی است که برای تسریع روند رشد گیاهی به کار می رود. اغلب پس از ورود به بافت ها سبب ایجاد اختلال در دستگاه تولیدمثلی و کاهش قدرت باروری در اسپرم می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر اتفون بر پارامترهای مورفولوژیکی جنین و جایابی پروتئین کت اسپر2 در اسپرم انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، 78 سر موش سوری نر و ماده نژاد NMRI به طور کاملا تصادفی به گروه های کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. گروه های آزمایشی اتفون را با دوزهای 120، 240 و 480 mg/kg و همچنین گروه کنترل مثبت داروی نیوستیگمین (mg/kg 0/1) دریافت کردند. پس از تیمار، حیوانات بیهوش شدند و به روش جابه جایی مهره های گردنی آسان کشی گردیدند. سپس نمونه های اسپرم از دم اپیدیدیم برای ارزیابی PCR و ایمونوهیستوشیمیایی اخذ شدند و تا زمان بررسی در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری شدند.

    یافته ها

    نتایج حاصل از پارامترهای مورفولوژیکی نشان داد که میزان درصد هچ شدگی، قابلیت زنده مانی، تعداد زاد و ولد و طول جنین در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل، کاهش داشت. همچنین کاهشی در بیان ژن کت اسپر2 در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل دیده شد. نتایج ایمونوهیستوشیمیایی اسپرم مشخص کرد که مکان هایی برای جایابی پروتئین کت اسپر2 در گروه های آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد (0/05<p).   .

    نتیجه گیری

    هورمون اتفون با تولید رادیکال های آزاد باعث کاهش ویژگی های ظاهری جنین می شود. همچنین با کاهش بیان ژن کت اسپر2 و عدم جایابی پروتئین در اسپرم سبب اختلال در قدرت باروری و تولیدمثل می گردد.

    کلید واژگان: کت اسپر2, واکنش زنجیره ای پلی مراز, اسپرم, موش
    Ramin Jahangirfard, Gholamreza Najafi *, Ali Shalizar Jalali, Abbas Ahmadi, Elham Zadeh Hashem
    Introduction

    Ethephon is a hormone used to accelerate the plant growth regulator processing. Mostly, after entering to the tissues, causing disturbance in reproductive system and subsequently decreased sperm fertility potential. The aim of this study was to investigate the effect of ethephon on embryonic morphological parameters and CatSper 2 protein localization in sperm.

    Materials and Methods

    In this experimental study, 78 males and females (NMRI Strain) mice randomly divided into experimental and control groups. The experimental groups received ethephon at doses of 120, 240 and 480 mg/kg as well as the positive-control group received neostigmine (0.1 mg/kg). After treatment, the animals were sacrificed and euthanized. Sperm samples were collected from cauda epididymis for qRT-PCR and immunohistochemically evaluation and stored at -70 ° C until examination.

    Results

    The results of morphological parameters showed that hatching percentage, viability, number and length of fetuses in experimental groups were lower than control group. There was also a decrease in the expression of CatSper 2 gene in the experimental groups compared to the control group. Sperm immunohistochemical results indicated that there was no localization for the CatSper 2 protein in the experimental groups versus the ones (p<0.05).

    Conclusion

    Ethephon by producing free radicals causes decreased embryonic morphological features. It also impairs fertility and reproduction by decreasing the expression of CatSper 2 gene and lack of protein localization in sperm.

    Keywords: CatSper 2, polymerase chain reaction, sperm, Mice
  • Ramin Jahangirfard*
    Background & Objectives

    Toxic free radicals produced by titanium dioxide nanoparticles have adverse effects on the reproductive system and can affect the semen quality and decrease fertility. The purpose of this study was to assess the effect of titanium dioxide on in vitro fertilizing potential in albino mice.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 24 adult male mice were divided into 4 control and experimental groups. The experimental groups received titanium dioxide at 2.5, 5 and 10 mg/kg by gavage. After the end of the treatment period, animals were sacrificed by cervical dislocation and then sperm samples were collected from cauda epididymis to investigate in vitro fertilization. The level of p<0.05 was considered significant.

    Results

    In vitro fertilization results showed that titanium dioxide significantly reduced embryonic quality and stages of embryological development compared to the control animals. Also, the percentage of arrested embryos in the experimental groups was significantly enhanced versus the control (p<0.05).

    Conclusion

    The present results exhibited that oxidative stress produced by titanium dioxide causes sperm quality decline and decrease in vitro fertilizing potential in a dose-dependent manner.

    Keywords: Sperm, Titanium dioxide, Embryonic development, In Vitro Fertilization, Mouse
  • Ramin Jahangirfard*
    Background & Objectives

    Coenzyme Q10 has potent antioxidant properties and is involved in the redox cycle as an energy carrier. Silver nanoparticles increase the potential hazards on the reproductive system by producing reactive oxygen species and reduce sperm quality and fertility. The aim of this study was to investigate the effects of silver nanoparticles on in vitro fertilizing potential and oxidative stress indices in mice.

    Materials & Methods

    In this study, 20 adult male mice were divided into 5 control and experimental groups. The control group did not receive any substances. In the experimental groups, silver nanoparticles were fed at doses of 50 and 100 mg/kg. In one group, coenzyme Q10 was given at a dose of 200 mg/kg alone. In the last group, the animals received silver nanoparticles + coenzyme Q10 together. After the treatment period, the mice were euthanized. For testosterone investigation, blood sampling and then for IVF evaluation, sperms from the tail of the epididymis were taken. Testicular tissue was sampled to assess TAC, and MDA and were analyzed by one-way ANOVA and then Tukey test (p<0.05).

    Results

    IVF results showed that the quality of the fetus and its growth stages in the experimental groups were significantly diminished compared to the control group (p<0.05). Also, malondialdehyde level and total antioxidant capacity in experimental groups increased and decreased significantly compared to the control group, respectively.

    Conclusions

    The present results exhibited that coenzyme Q10 was able to improve the adverse effects of silver nanoparticles on the reproductive system, sperm quality, and fertility.

    Keywords: Silver nanoparticles, IVF, Embryologic development, Oxidative stress, Coenzyme Q10
  • رامین جهانگیرفرد، غلامرضا نجفی*، علی شالیزار جلالی، عباس احمدی، الهام زاده هاشم
    زمینه و اهداف

    اتفون یکی از مهم ترین سموم ارگانوفسفره است که بر روی دستگاه تولیدمثل اثر سوء داشته و اختلالاتی را در رابطه باکیفیت مایع منی و کاهش قدرت باروری ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اتفون بر پارامترهای اسپرمی، خصوصیات و توان باروری آزمایشگاهی در موش سوری است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، 90 موش نر بالغ به 6 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم بندی شدند. گروه های آزمایشی اتفون را با دوزهای پایین، متوسط و بالا و همچنین گروه کنترل مثبت داروی نیوستیگمین بروماید (1/0 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. پس از تیمار، حیوانات به روش جابجایی مهره های گردنی آسان کشی شدند و نمونه های اسپرم از دم اپیدیدیم برای ارزیابی پارامترهای اسپرمی و لقاح داخل آزمایشگاهی جمع آوری شدند. سطح 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد.

    نتایج

    کاهش در تحرک و قدرت زنده مانی اسپرم بین گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل دیده شد. بر این اساس اتفون می تواند آسیب به DNA و عدم بلوغ هسته ای را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. نتایج لقاح داخل آزمایشگاهی نشان داد اتفون به طور قابل ملاحظه ای باعث کاهش کیفیت جنین و مراحل رشد جنینی در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین درصد جنین های متوقف شده در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (05/0<P).

    نتیجه گیری

    نتایج حاضر نشان داد که استرس اکسیداتیو ناشی از اتفون باعث آسیب به DNA اسپرم می شود و به دنبال آن کیفیت اسپرم و توان باروری آزمایشگاهی را در حالت وابسته به دوز کاهش می دهد.

    کلید واژگان: اتفون, لقاح داخل آزمایشگاهی, رشد جنینی, اسپرم, موش
    Ramin Jahangirfard, Gholamreza Najafi*, Ali Shalizar Jalali, Abbas Ahmadi, Elham Zadeh Hashem
    Background & Objectives

    Ethephon is one of the most important organophosphorus pesticides that has an adverse effect on the reproductive system and can impair the semen quality and decline the fertility. The aim of this study was to evaluate the effect of ethephon on sperm parameters, characteristics and in vitro fertilizing potential in male mice.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 90 adult male mice were divided into 6 control and experimental groups. The experimental groups received ethephon at low, medium and high doses and the positive control group received neostigmine bromide (0.1 mg/kg). After treatment, animals were euthanized by cervical dislocation and sperm samples were collected from cauda epididymis to evaluate sperm parameters and in vitro fertilization. The level of p<0.05 was considered significant.

    Results

    A decrease in sperm motility and viability was observed between the experimental groups compared to the control group. Nonetheless, ethephon can remarkably increase DNA damage and lack of nuclear maturation. In vitro fertilization results showed that ethephon significantly reduced embryonic quality and stages of embryological development compared to the control group. Also, the percentage of arrested embryos in the experimental groups was significantly enhanced compared to the control group (p<0.05).

    Conclusion

    The present results showed that oxidative stress induced by ethephon causes damage to sperm DNA and subsequently decreases the quality of sperm and in vitro fertilizing potential in a dose dependent manner.

    Keywords: Ethephon, IVF, Embryonic development, Sperm, Mouse
  • رامین جهانگیرفرد، احمدرضا راجی*، امیر مقدم جعفری، حسین نورانی
    زمینه و هدف

    نانوذرات تیتانیوم دی اکساید ترکیبات شیمیایی هستند که در مواد صنعتی و غذایی از جمله مواد آرایشی، خمیردندان، مواد رنگی و سفید کردن شیر بدون چربی به وفور استفاده می شود. ویتامین  Eیک ترکیب رژیم غذایی که به عنوان یک آنتی اکسیدان مهاری رادیکال های آزاد می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی ویتامین E بر تغییرات هیستومورفومتری، پارامترهای بیوشیمیایی و استرس اکسیداتیو همچنین غلظت تستوسترون است.

    مواد و روش ها

    در مطالعه حاضر، 35 موش بالغ نر به 7 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم بندی شدند. گروه های آزمایشی تیتانیوم دی اکساید را با دوز 5/2، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم و همچنین گروه کنترل مثبت ویتامین E را با دوز 100 واحد بین المللی به صورت خوراکی دریافت کردند. بعد از تیمار، حیوانات از طریق جابجایی مهره های گردنی آسان کشی شدند و نمونه های بیضه اخذ شدند. سطح 05/0<p معنی دار در نظر گرفته شد.

    نتایج

    نتایج هیستومورفومتری نشان داد که وزن بیضه و بدن، ضخامت کپسول بیضه، قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپیتلیوم زایا، شاخص های اسپرماتوژنز و میوز کاهش یافتند. در حالی که ضریب سلول های سرتولی و ضریب جایگزینی مجدد سلول های اسپرماتوگونی تغییرات معناداری نداشتند. همچنین، نتایج بیوشیمیایی نشان داد افزایشی در مالون دی آلدیید و کاهشی در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، فعالیت آنزیم کاتالاز، میزان پروتئین همچنین غلظت تستوسترون مشاهده شد (05/0<p).

    نتیجه گیری

    نانوذرات TiO2 با دوز بالا باعث ایجاد اثرات سوء پاتولوژیکی می گردد. در حالی که ویتامین E توانست اثرات سمی تیتانیوم دی اکساید را بر روی بافت بیضه حیوانات مورد مطالعه بهبود بخشد.

    کلید واژگان: هیستومورفومتری, موش, بیضه, تیتانیوم دی اکساید, ویتامین E
    Ramin Jahangirfard, AhmadReza Raji*, Amir Moghaddam Jafari, Hossein Nourani
    Background & Objectives

    Nano titanium dioxide particles (TiO2) are chemical compounds that are widely used in industrial and foodstuff such as cosmetics, toothpaste, colored materials, and non-fat milk whitening. Vitamin E (Vit E) is a dietary compound that functions as an antioxidant scavenging free radicals. The goal of this study was to carry out the protective effect of vitamin E on histomorphometry, oxidative stress factors and biochemical parameters as well as testosterone concentration.

    Materials & Methods

    In the present study, 35 adult male mice were divided into 7 control and experimental groups. The experimental groups received TiO2 at 2.5, 5 and 10 doses, and the positive control group received vitamin E (100 IU) mg/kg alone (by gavage tube). After treatment, animals were euthanized by cervical dislocation and testes samples were taken. The level of p<0.05 was considered significant.

    Results

    The results of histomorphometry revealed that the weight of testis and body, testicular capsule thickness, seminiferous tubules diameter, germinal epithelium height, spermiogenesis and meiotic indices were reduced while sertoli cells and repopulation index had no significant changes. Also, biochemical results showed the Malondialdehyde was enhanced and it diminished the total antioxidant capacity, catalase enzyme activity, protein content, as well as testosterone concentration. (p<0.05).

    Conclusion

    The TiO2 nanoparticles caused detrimental pathologic effects when used at the highest doses. However, vitamin E could ameliorate the toxic effects of TiO2-induced on testicular tissue in experimental animals.

    Keywords: Histomorphometry, Mice, Testis, Titanium dioxide, Vitamin E
  • رامین جهانگیرفرد، علی شالیزار جلیلی *، رسول شهروز
    Ramin Jahangirfard, Ali Shalizar *, Rasoul Shahrooz, Gholamreza Najafi, Aram Minas
    In order to conduct this study, eight adult turkey heads were obtained. Pituitary glands were harvested following cranial bones removal and examined morphologically and anatomically as well as topographically. Then, tissue sections were prepared and stained using Hematoxylin and Eosin, Alcian blue, orange G and periodic acid-Schiff staining techniques. The results showed that turkey pituitary gland as a pea-sized structure is located in the ventral part of the cerebrum and composed of adenohypophysis and neurohypophysis parts. Moreover, histological analyses revealed that sinusoids are well-developed at the distal part of the adenohypophysis and irregular masses of endocrine cells exist among them. Distributions of basophilic cells in the distal part of adenohypophysis were significantly higher than those of other endocrine cells, while the acidophilic cells had the lowest distribution. Lower and higher numbers of chromophobe cells were also found compared to those of basophilic and acidophilic cells, respectively. These findings were mostly similar to the other birds’ pituitary gland anatomical and histological features, but there were also differences in cellular elements distributions along with infundibular cavity topography.
    Keywords: anatomy, Histology, Pituitary gland, Turkey
  • سید سجاد حجازی*، رامین جهانگیرفرد
    کوآنزیم کیوتن یک ویتامین و یا ماده شبه ویتامینی محسوب شده و مانند سایر ویتامین ها به طور طبیعی در منابع غذایی یافت می شود. در سال های اخیر داروهای مختلفی جهت درمان دیابت مفید شناخته شده اند، اما اثر درمانی یا محافظتی تعداد کمی از آنها از لحاظ ریزبینی مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، اثر مکمل کوآنزیم کیوتن بر تغییرات ساختار بافت بیضه در موش های صحرایی دیابتی شده توسط آلوکسان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه 10تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد، گروه دوم به عنوان کنترل کیوتن (mg/kg 75 به مدت یک ماه به طور خوراکی)، گروه سوم به عنوان دیابتی شده با آلوکسان (mg/kg 120 تک دوز به طور داخل صفاقی) و گروه چهارم به عنوان دیابتی تیمار با کیوتن در نظر گرفته شد. وزن بیضه، طول بیضه، ضخامت کپسول بیضه و ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز و همچنین میزان تستسترون  خون در گروه های مختلف اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون های تعقیبی مقایسه ای چندگانه دانکن انجام پذیرفت. مکمل کیوتن  اثر تعدیل کننده ای بر آسیب بیضه ناشی از دیابت از خود نشان داد به طوری که، در این گروه ساختار بافتی بیضه نسبتا طبیعی بود و چروکیدگی لوله های منی ساز و تخریب سلول های رده جنسی در مقایسه با گروه دیابتی بسیار اندک به نظر می رسید. همچنین، کیوتن توانست از گسترش عروق در فضای زیرکپسول و داخل کپسول بیضه که در گروه های دیابتی چشمگیر بود، جلوگیری کند. نتایج نشان داد که استفاده از کوانزیم کیوتن به عنوان یک آنتی اکسیدان، بافت بیضه و سلول های اسپرماتوژنیک آن را در موش های صحرایی از آسیب ناشی از دیابت محافظت می کند.
    کلید واژگان: آلوکسان, بیضه, کیوتن, موش صحرائی
    Seyyed Sajjad Hejazi *, Ramin Jahangirfard
    Coenzyme Q10 is considered as a vitamin or a vitamin-like substance which is found in food resources naturally like other vitamins. In recent years, several drugs have been used effectively for treatment of diabetes, but the treatment or protective effect of few of them have been studied microscopically. In the present study, the complementary effect of Q10 on testicular structure in alloxan-induced diabetic rats was studied. Forty male Wistar rats were randomly divided into four groups of 10 rats. The first group was the control group; the second group was the control group treated with 75 mg/kg Q10 for one month, orally (gavage); the third one was the alloxan-induced diabetic treatment group in which a single dosage of 120 mg/kg alloxan was administered intra peritoneally, and the fourth group was the diabetic treatment group treated with Q10. The rats’ weight, testis weight, seminiferous tubule diameter, testicular capsule thickness and seminiferous tubular epithelium thickness were measured. Statistical analysis was performed using ANOVA and Duncan,s multiple range test. Q10 demonstrated a modifying effect on the diabetic rats’ testicular damage such that damages in tissue structure and the sex cells, as well as shrinkage of the seminiferous tubules were observed very slightly. Furthermore, Q10 could inhibit the infiltration of the vessels into and under the capsule space which was significant in diabetic group. The use of Q10 as an antioxidant significantly protected the spermatogenic cells, testicular capsule, testis weight, and seminiferous tubule diameter from the damage of diabetes in rats.
    Keywords: Alloxan, Testis, Q10, Rat
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال