به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سارا فرج پور خزاعی

  • جواد وکیلی*، وحید ساری صراف، سارا فرج پور خزاعی
    مقدمه و هدف

    وابستگی نزدیکی بین اختلالات کارکرد میتوکندری کبد و توسعه چاقی و مقاومت به انسولین وجود دارد. همان طورکه در بیماری دیابت نوع دو مشاهده شده است، در شرایط مقاومت به انسولین، کاهش حساسیت انسولین سلول های کبدی، عضله اسکلتی و سلول های چربی مشاهده می شود. در طول دهه های اخیر فعالیت ورزشی به ابزار کمکی کلیدی در کنترل بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت نوع دو تبدیل شده است و پژوهش ها نشان می دهند که روش های تمرینی گوناگون در کاهش همه گیری و بهبود برخی از عملکردهای سوخت وسازی کبد موثر است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر شاخص های Parkin و Pink1 در بافت کبد موش های صحرایی دیابتی نوع دو است.

    مواد و روش ها

    در یک طرح تجربی، 30 سر موش صحرایی نر ویستار سه ماهه با دامنه وزنی 225-300 گرم به طور تصادفی در یکی از سه گروه 10 سری شامل کنترل سالم (C: تزریق درون صفاقی سرم سالین)، کنترل دیابتی (D: دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب همراه با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین) و دیابتی تمرین کرده (D+T: دیابتی شده به همراه تمرین) تقسیم شدند. روش تمرینی شامل دویدن با شدت 85-90 درصد سرعت بیشینه در 6 تا 12 وهله دودقیقه ای؛ پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود. همه آزمودنی ها، 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی، به روش بدون درد توسط متخصص کارآزموده بی هوش و جراحی شدند. برای تعیین تغییرات در نیمرخ بیان پروتیین های  Parkinو Pink1 در بافت کبد موش ها از روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بنفرونی برای تحلیل داده ها در سطح معناداری کمتر از پنج صدم استفاده شد.

    نتایج

    القای دیابت (D) موجب افزایش 51 و 63 درصدی به ترتیب در پروتیین های Parkin و Pink1 می شود، اگرچه از نظر آماری معنادار نیست (05/0≤P). با این همه، مداخله تمرینی موجب کاهش 45 و 38 درصدی در Parkin و Pink1 در گروه دیابتی تمرین کرده (D+T) در مقایسه با گروه دیابتی (D) شد، ولی معنادار نبود (05/0≤P).

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج می توان گفت که هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) برای مشاهده کاهش معنادار میتوفاژی در بافت کبد موش های دیابتی ناکافی است. با توجه به اندک تغییرات مشاهده شده، HIIT شاید یک راهکار پیشگیرانه برای افزایش بی رویه میتوفاژی ناشی از ابتلا به بیماری دیابت نوع دو داشته باشد. با این همه، نتیجه گیری قطعی درباره این شاخص ها و نحوه تاثیرپذیری آن ها از شرایط گوناگون نیازمند پژوهش های بیشتری است

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, میتوفاژی, دیابت نوع دو, بافت کبد
    Javad Vakili *, Vahid Sari-Sarraf, Sara Farajpour Khazaei
    Background and Purpose

    There is a close relationship between liver mitochondrial dysfunction and the development of obesity and insulin resistance. As observed in type 2 diabetes, in conditions of insulin resistance, a decrease in insulin sensitivity of liver cells, skeletal muscle and fat cells is observed. In recent decades, physical activity has become a key tool in controlling many diseases, including type 2 diabetes, and studies have shown that various training protocols are effective in reducing the epidemic and improvement of some metabolic functions of the liver. The purpose of this study was to evaluate the effect of eight weeks of high intensity interval training (HIIT) on Parkin and Pink1 proteins in the liver tissue of type 2 diabetic rats.

    Materials and Methods

    In an experimental design, 30 three-month-old adult male Wistar rats with a weight range of 250-300 g were randomly divided into three groups of 10 including healthy control (C: intraperitoneal injection of saline), Diabetic control (D: diabetic with high-fat diet combined with intraperitoneal injection of streptozotocin) and trained diabetic (D+T: diabetic with exercise) were divided. The training protocol encompassed running at an intensity of 85%-90% of the maximum speed in 6 to 12 two-minute intervals; 5 days a week for eight weeks. Fourty eight hours after the last training session and after 12 to 14 hours of fasting, all rats were anesthetized and operated by a trained specialist without pain. A method based on Western blotting was used to determine changes in the expression profile of Parkin and Pink1 proteins in the heart muscle tissue (left ventricle) of rats. The two-way analysis of variance and Bonferroni’s post-hoc test were used to analyze the data.

    Results

    Induction of diabetes (D) causes a 51% and 63% increase in Parkin and Pink1 proteins, respectively, although it is not statistically significant (P>0.05). In addition, exercise intervention caused a 45% and 38% decrease in Parkin and Pink1 in the trained diabetic group (D+T) compared to the diabetic group (D), but it was not significant (p≥0.05).

    Conclusion

    According to the results, it can be stated that eight weeks of HIIT is insufficient to observe a significant reduction of mitophagy in the liver tissue of diabetic rats. At the same time, based on the partial changes of the indices, HIIT might be a preventive measure against the abnormal increase of mitophagy as a result of type 2 diabetes. However, to making a definite conclusion about these indices and how they are affected by different conditions more researches are needed.

    Keywords: High intensity interval training, mitophagy, type 2 diabetes, Liver tissue
  • سارا فرج پور خزاعی، جواد وکیلی*، وحید ساری صراف
    مقدمه

    اختلال در عملکرد میتوکندری با بیماری هایی مانند چاقی، سرطان و دیابت نوع دو مرتبط است. تمرینات ورزشی در بهبود آسیب میتوکندریایی و استرس اکسیداتیو نقش دارد. لذا، هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا روی برخی شاخص های میتوفاژی بافت کبدی شامل: BNIP3 و  NIXرت های دیابتی نوع دو می باشد.

    مواد و روش ها

    30 سر رت نر ویستار سه ماهه با دامنه وزنی (300-225 گرم) به طور تصادفی در سه گروه 10 سری شامل: کنترل سالم (C)، کنترل دیابتی (D) و دیابتی + تمرین (D+T) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دویدن با شدت 90-85% سرعت بیشینه در 6 الی 12 وهله دو دقیقه ای؛ 5 روز در هفته به مدت هشت هفته بود. برای تعیین تغییرات بیان پروتیین های  BNIP3و NIX در بافت کبد رت ها از روش وسترن بلات استفاده شد. از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل داده ها استفاده گردید.

    یافته ها

    دیابت موجب افزایش غیر معنی دار پروتیین های (166/0 =P) BNIP3 و (140/0 =P) NIX گردید. تغییرات NIX در گروه دیابتی تمرین کرده در حدود 57 درصد کمتر از گروه کنترل دیابتی و در مقایسه با آن معنی دار بود (033/0=P).  در حالی که BNIP3 با وجود کاهش 37 درصدی، تغییر معنی داری نداشت (247/0 =P).

    بحث و نتیجه گیری

    هشت هفته تمرین تناوبی شدید باعث کاهش قابل توجه در بیان برخی پروتیین های دخیل در میتوفاژی در گروه تمرینی شده است. با این حال، اظهار نظر قطعی در رابطه با این شاخص ها و نحوه تاثیرپذیری آن ها از شرایط مختلف منوط به انجام تحقیقات بیشتری می باشد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, میتوفاژی, دیابت نوع دو
    Sara Farajpour Khazaei, Javad Vakili*, Vahid Sari Sarraf
    Background

    Dysfunction of mitochondria is associated with such diseases as obesity, cancer, and type 2 diabetes. Training plays a major role in the improvement of mitochondrial damage and oxidative stress. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of eight weeks of high-intensity interval training on some mitophagy indices in the liver tissue, including BNIP3 and NIX in type 2 diabetic rats.

    Materials and Methods

    A total of 30 three-month-old adult male Wistar rats with a weight range (250-300 g) were randomly assigned to four groups of 10 series, including healthy control (C), Diabetic control (D), and diabetic+Training (D+T). The training protocol includes running with intensity at 85%-90% of maximum speed in 6-12 two-minute intervals five days a week for eight weeks. A method based on Western blotting was used to determine changes in the expression of BNIP3 and NIX proteins in the liver tissue of rats. The one-way analysis of variance and the Bonferroni post hoc test were used to analyze the data.

    Results

    Diabetes increased BNIP3 and NIX proteins; nonetheless, it was not significant. The changes of NIX in the trained diabetic group were about 57% less than in the diabetic control group, and this difference was significant (P=0.033), while BNIP3, despite a 37% decrease, did not change significantly (P>0.05).

    Conclusion

    Eight weeks of intense intermittent training caused a significant decrease in the expression of proteins involved in mitophagy in the training group. Nonetheless, arriving at a definite conclusion on these indicators and how they are affected by different conditions depends on conducting further studies.

    Keywords: High-Intensity Interval Training, Mitophagy, Type 2 Diabetes
  • افشار جعفری، سارا فرج پور خزاعی، محمدرضا علی پور*
    مقدمه و هدف
    مقاومت به لپتین عامل خطر مهمی برای چاقی به حساب می آید. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک ماه تمرین ترکیبی با و بدون مصرف کافئین بر هزینه انرژی استراحت و مقاومت به لپتین زنان دارای اضافه وزن بود.
    مواد و روش ها
    20 زن غیر ورزشکار دارای اضافه وزن در قالب یک طرح نیمه تجربی دو گروهی پیش آزمون-پس آزمون به مدت چهار هفته در یک دوره تمرینات ترکیبی (3 جلسه 5/1 ساعته در هفته، تمرینات ایروبیک با شدت بین 85-65% ضربان قلب ذخیره و تمرینات مقاومتی با شدت 70-75 درصد یک تکرار بیشینه) با و بدون مکمل دهی کافئین (5 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن در روز) شرکت کردند. تغییرات هزینه انرژی استراحتی و مقاومت به لپتین طی دو مرحله (حالت پایه و 24 ساعت پس از اتمام دوره تمرینات) اندازه گیری شد.
    نتایج
    یافته ها حاکی که سطوح لپتین ناشتای سرمی پس از یک ماه در هر دو گروه کاهش معنی داری می یابد (04/0P=)، ولی میزان کاهش بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. هم چنین؛ مکمل دهی کافئین همراه با تمرینات ترکیبی توانست انرژی مصرفی استراحتی (REE) را افزایش داده و شاخص مقاومت به لپتین را پس از یک ماه کاهش دهد (032/0P=).
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که انجام یک ماه تمرینات ترکیبی ایروبیک-مقاومتی در هر دو گروه، بخصوص با توجه به کاهش بیشتر شاخص های مورد مطالعه در گروه مصرف کننده کافئین، امکان دارد از عوامل خطر مربوط به چاقی در دختران دارای اضافه وزن جلوگیری نماید.
    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, کافئین, چاقی, هزینه انرژی استراحتی, مقاومت به لپتین
    Afshar Jafari, Sara Farajpour Khazaei, Mohammadreza Alipour*
    Background and Objective
    Leptin resistance is an important risk factor for obesity. So, the present study was conducted in order to determine the effectiveness of one-month concurrent training with and without caffeine ingestion on the resting energy expenditure and leptin resistance in overweight women.
    Materials and Methods
    20 non-athlete and overweight women in a double-blind and quasi-experimental designs in the two groups pre-post intervention (concurrent training group + placebo and concurrent training group + caffeine) for 4 weeks of a concurrent training (three sessions per week for 1.5 hours per session; aerobic training with an intensity between 65-85% heart rate reserve and resistance training with an intensity of 70-75% of one repetition maximum) with and without caffeine (5 mg.kg-1.day). Changes in resting energy expenditure and leptin resistance during two phases (baseline and 24 hours after completing the training period).
    Results
    Serum fasting leptin levels significantly reduced in both groups following one month period of concurrent training (p=0.04). However, there was no significant difference between the two groups. Also, caffeine supplementation administered together with concurrent training could increase resting expenditure energy (REE) and decrease leptin resistance index after one month (p=0.032).
    Conclusion
    Based on the findings of this study, it can be concluded that one month of aerobic-resistance concurrent training in both groups, especially with considering the further reduction of the indices studied in the caffeine consumer group; maybe prevent the risk factors associated with obesity in overweight women.
    Keywords: Concurrent training, Caffeine, Obesity, Resting energy expenditure, Leptin resistance
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال