سعید رضا نوری مفرد
-
مقدمه
آدیپونکتین یکی از شناخته شده ترین آدیپوکاین ها با اثرات ضد التهابی است، که نقش مهمی در تنظیم متابولیسم بدن ایفا می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) در برابر تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر سطوح گردشی آدیپونکتین در افراد با و بدون بیماری های متابولیکی است.
روش هاجستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Web of Science مرکز جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلید واژه های "HIIT" و «آدیپونکتین» برای یافتن مقالات فارسی و انگلیسی منتشر شده تا ماه October سال 2022 انجام شد. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. از آزمون I2 برای محاسبه ناهمگونی و تحلیل بصری فونل پلات و تست Egger برای تعیین سوگیری انتشار استفاده شدند.
یافته هاآنالیز داده های 28 مداخله (24 مطالعه) نشان داد که HIIT منجر به افزایش معنی دار آدیپونکتین می شود [004/0P= ،(68/0 الی 12/0CI:) 40/0]. همچنین، آنالیز داده های 8 مداخله نشان داد که HIIT منجر به افزایش غیر معنی دار آدیپونکتین نسبت به گروه MICT شد [07/0P= ،(86/0 الی 04/0CI: -) 41/0].
نتیجه گیرییافته های مطالعه حاضر نشان داد که HIIT روش تمرینی مناسب و کارآمد برای افزایش آدیپونکتین به ویژه در افراد با اختلالات متابولیکی است.
کلید واژگان: تمرین تناوبی, تمرین تداومی, آدیپونکتین, چاقیBackgroundAdiponectin is one of the most well-known adipokines with anti-inflammatory effects that plays an important role in regulating the whole-body metabolism. The aim of this study was to investigate the effect of high-intensity interval training (HIIT) versus moderate intensity continuous training (MICT) on the circulating levels of adiponectin in individuals with and without metabolic disorders.
MethodsA systematic search was conducted in the databases of PubMed, Web of Science, Academic Jihad Center and Magiran using the keywords "HIIT" and "adiponectin" to identify Persian and English languages published articles until October 2022. Effect size (SMD) and 95% confidence interval were calculated using CMA2 software. I2 test for calculation of the heterogeneity and visual interpretation of funnel plot test and Egger test for assessment of the publication bias were used.
ResultsData analysis of 28 interventions (24 studies) showed that HIIT resulted in a significant increase in adiponectin [0.40 CI: 0.12 to 0.68), P=0.004]. Also, the data analysis of eight interventions showed that HIIT led to a non-significant increase in adiponectin compared to the MICT [0.41 CI: -0.04 to 0.86), P=0.07].
ConclusionsThe findings of the present study showed that HIIT is a suitable and efficient training method to increase adiponectin, especially in people with metabolic disorders.
Keywords: Interval training, Continues training, Adiponectin, Obesity -
مقدمه
قهوه سبز به دلیل داشتن ترکیبات زیست فعال هایپولیپیدمیک بر پروفایل چربی اثرگذار است. قهوه سبز به همراه تمرین مقاومتی، دو عامل محتمل برای بهبود پروفایل چربی محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر همزمان تمرین مقاومتی و قهوه سبز بر پروفایل چربی و قند خون افسران نیروی دریایی دارای اضافه وزن و چاق بود.
روش پژوهش:
در این تحقیق نیمه تجربی، 48 مرد چاق دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین مقاومتی (R-Ex)، قهوه سبز (GC)، تمرین مقاومتی-قهوه سبز (R-Ex+GC) و کنترل (Con) تقسیم شدند. تمرینات چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته بود. قهوه سبز به مقدار 400 میلی گرم در روز به مدت هشت هفته مصرف شد.
یافته هانتایج نشان دهنده کاهش معنادار LDL، TG و TC در گروه R-Ex نسبت به گروه GC بود. همچنین سطوح TG و TC در گروه R-Ex+GC نسبت به گروه GC کاهش معنادار داشت.
نتیجه گیریطبق نتایج این تحقیق هر دو نوع مداخله مصرف قهوه سبز و تمرین مقاومتی به صورت تنها می تواند بر بهبود پروفایل چربی و قند خون در افسران نیروی دریایی دارای اضافه وزن و چاق موثر باشد. علاوه بر این، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مصرف قهوه سبز و تمرین مقاومتی به صورت همزمان می تواند تاثیرات سودمند بیشتری بر بهبود پروفایل چربی در مردان دارای اضافه وزن و چاق ایجاد کند. به طور کلی انجام تمرینات مقاومتی به همراه استفاده از مکمل های گیاهی مانند قهوه سبز تاثیرات مفیدی بر سوخت وساز چربی ها دارد.
کلید واژگان: اسیدکلروژنیک, پروفایل چربی, تمرین مقاومتی, قهوه سبزIntroductionGreen coffee affects lipid profile due to its hypolipidemic bioactive compounds. Green coffee along with resistance training are considered as two possible factors for improving lipid profile. This study aimed to investigate the simultaneous effect of resistance training and green coffee on lipid profile and blood glucose in overweight and obese naval officers.
MethodsIn this quasi-experimental study, 48 overweight and obese men were randomly assigned to four Resistance Training (R-Ex), Green Coffee (GC), Resistance Training + Green Coffee (R-Ex+GC), and Control (Con) groups. The training was performed in four sessions a week for eight weeks. An amount of 400 mg of green coffee was consumed per day for eight weeks.
ResultsThe results showed a significant decrease in LDL, TG, and TC in the R-Ex group compared with the GC group. Also, the levels of TG and TC in the R-Ex+GC group had a significant decrease compared with the GC group.
ConclusionAccording to the results of this research, both types of intervention, GC supplementation and R-Ex alone can be effective in improving lipid profile and blood glucose in overweight and obese naval officers. In addition, the results of this study indicated that consuming GC and R-Ex at the same time can have more beneficial effects on improving lipid profile in overweight and obese men. In general, performing resistance exercises along with the use of herbal supplements such as GC has beneficial effects on lipid metabolism.
Keywords: Chlorogenic Acid, Green Coffee, Lipid Profile, Resistance Training -
زمینه و هدف
عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم ترین شاخص آنژیوژنز است که ممکن است در پاسخ به فعالیت ورزشی افزایش پیدا کند. با این همه، آثار حاد فعالیت ورزشی بر این شاخص متناقض گزارش شده است. ازاین رو هدف تحقیق حاضر فراتحلیل حاضر بررسی اثر حاد فعالیت ورزشی بر VEGF گردش خون در بزرگسالان است.
مواد و روش هابه منظور استخراج مقالات اصیل، جست وجوی جامع در پایگاه های اطلاعاتی PubMed ,Scopus ,Web of Science، مرکز جهاد دانشگاهی، مگیران و Google Scholar تا تاریخ 10 اسفند 1401 برای مطالعات فعالیت ورزشی حاد بر سطوح گردش خونی VEGF انجام گرفت. معیارهای ورود به فراتحلیل شامل مطالعات چاپ شده در مجلات فارسی زبان و انگلیسی زبان، مطالعات با آزمودنی های انسان با میانگین سنی بیشتر از 18 سال، مطالعات بررسی کننده اثر حاد فعالیت ورزشی و مطالعات با اندازه گیری مقادیر سرمی یا پلاسمایی VEGF بود. برای تعیین اندازه اثر مقادیر تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CIs) با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. سطح ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار نیز با آزمون Egger بررسی شد. همچنین تحلیل زیرگروهی برای وضعیت سلامتی (دارای بیماری مزمن و سالم) و نوع فعالیت ورزشی (هوازی، مقاومتی و تناوبی با شدت بالا) انجام گرفت.
نتایجروی هم رفته 27 مقاله (49 مداخله ورزشی) شامل 704 آزمودنی وارد فراتحلیل حاضر شدند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که فعالیت ورزشی حاد به تغییرات معنادار در VEGF بلافاصله پس از فعالیت ورزشی نسبت به پیش از فعالیت ورزشی منجر نمی شود [14/0P= ,(40/0 تا 05/0CI: -) 17/0]. نتایج تحلیل زیرگروهی بر پایه وضعیت سلامت آزمودنی نشان داد که فعالیت ورزشی اثر معناداری بر VEGF در افراد سالم نداشت [40/0 P=،10/0SMD:]، درحالی که تمایل به افزایش VEGF در بیماران شد [05/0 P=،30/0SMD:]. نتایج تحلیل زیرگروهی بر پایه نوع فعالیت ورزشی نیز نشان داد که فعالیت ورزشی مقاومتی [008/0P=، 58/0SMD:] به افزایش معنادار و فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا [06/0P= ,29/0SMD:] به افزایش غیرمعناداری VEGF منجر می شود، درحالی که اثر فعالیت ورزشی هوازی [95/0P= ,009/0SMD:] معنادار نبود.
نتیجه گیریروی هم رفته یافته های فراتحلیل حاضر نشان می دهد که نوع فعالیت ورزشی نقش موثری در پاسخ VEGF به فعالیت ورزشی حاد ایفا می کند. فعالیت ورزشی مقاومتی و تناوبی با شدت بالا ممکن است به افزایش VEGF گردش خون بلافاصله پس از فعالیت ورزشی منجر شوند، درحالی که فعالیت هوازی تاثیر چشمگیری ندارد. همچنین فعالیت ورزشی ممکن است VEGF را در افراد با بیماری های سوخت وسازی-قلبی افزایش دهد، درحالی که در افراد بدون بیماری مزمن موثر نباشد.
کلید واژگان: آنژیوژنز, فعالیت ورزشی, VEGFBackground and PurposeVascular endothelial growth factor (VEGF) is the most important marker of angiogenesis that may increase in response to exercise. However, the effect of acute exercise on this marker has been reported inconsistently. Therefore, the aim of this systematic review and meta-analysis is to investigate the effect of acute exercise on circulating VEGF in adults.
Materials and MethodsIn order to extract original articles, a comprehensive search was conducted in the databases of PubMed, Scopus, Web of Science, SID, Magiran and Google Scholar until 2023 March 1 for studies investigating the effects of acute exercise on circulating levels of VEGF. The meta-analysis criteria included studies published in Persian and English language journals, studies with human subjects with an average age of more than 18 years, studies investigating the effect of acute exercise, and studies measuring serum or plasma VEGF levels. To determine the effect size, standardized mean differences (SMD) values and 95% confidence intervals (CIs) were calculated using CMA2 software. The level of heterogeneity was assessed using the I2 test and the publication bias was also assessed with Egger's test. Furthermore, subgroup analysis was performed for health status (with chronic disease and healthy) and type of exercise (aerobic, resistance and high-intensity interval exercise).
ResultsIn total, 27 articles (49 exercise interventions) including 704 subjects were included in the meta-analysis. The results of data analysis showed that acute exercise did not lead to significant changes in VEGF immediately after exercise compared to baseline [0.17, (CI: -0.05 to 0.40, p=0.14). The results of subgroup analysis based on the health status showed that exercise had no significant effect on VEGF in healthy subjects [SMD: 0.10, p=0.40], while it tended to increase VEGF in patients [SMD: 0.30, p=0.05]. The results of the subgroup analysis based on the type of exercise also showed that resistance exercise [SMD: 0.58, p=0.008] leads to a significant increase and high-intensity interval exercise [SMD: 0.29, p=0.06] leads to a non-significant increase in VEGF, while the effect of aerobic exercise [SMD: 0.009, p=0.95] was not significant.
ConclusionIn general, the findings of this meta-analysis showed that the type of exercise plays an effective role in the responses of VEGF to acute exercise. Resistance and high intensity interval exercise may lead to an increase in circulating VEGF immediately post exercise, while aerobic exercise does not have significant effects. In addition, exercise may increase VEGF in people with metabolic-cardiovascular disease, whereas, it is not effective in healthy individuals.
Keywords: Exercise, angiogenesis, VEGF -
مقدمه
هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین با شدت بالا (HIIT) بر سطح سرمی لپتین افراد با و بدون بیماری های مزمن بود.
روش پژوهش:
در این تحقیق از جست وجوی نظام مند در مقالات فارسی و انگلیسی منتشرشده تا دسامبر 2022، در پایگاه های اطلاعاتی وب آف ساینس، اسکاپوس، پابمد، مرکز جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلیدواژه های مربوط استفاده شده است. پس از انتخاب مقالات موردنظر و بر اساس معیارهای ورود به تحقیق، فراتحلیل نتایج انجام گرفت. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. برای بررسی ناهمگونی، از آزمون I2 و برای سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد. تمامی تحلیل ها با استفاده نرم افزار CMA2 انجام گرفت.
یافته هانتایج تحلیل داده ها نشان داد که HIIT به کاهش معنا دار لپتین [008/0P= ،(07/0- تا 48/0CI: -) 28/0-] منجر شد. همچنین آنالیز داده های 9 مداخله نشان داد که تفاوت معنا داری بین HIIT و تمرین تداومی (MICT) بر مقادیر گردشی لپتین وجود نداشت [82/0=P ،(27/0 تا 34/0CI: -) 03/0-]. نتایج تحلیل زیرگروهی بر اساس وضعیت سلامتی آزمودنی ها نشان داد که HIIT به کاهش معنا دار لپتین در افراد با بیماری های مزمن منجر می شود.
بحث:
HIIT به کاهش مقادیر گردش خونی لپتین، به ویژه در افراد با بیماری های مزمن منجر می شود. با وجود عدم تفاوت معنا دار بین HIIT و MICT، HIIT مداخله مقرون به صرفه از لحاظ زمانی برای کاهش لپتین است.
کلید واژگان: تمرین تناوبی, تمرین تداومی, چاقی, لپتینIntroductionThis study aimed to investigate the effect of High-Intensity Interval Training (HIIT) on serum leptin levels in individuals with and without chronic diseases.
MethodsIn this research, a systematic search was conducted in Persian and English articles published until December 2022, in Web of Science, Scopus, PubMed, SID, and Magiran databases using relevant keywords. After selecting the desired articles based on the inclusion criteria, a meta-analysis of the results was performed. Effect size (SMD) and 95% confidence interval were calculated using CMA2 software. The I2 test was used to identify the heterogeneity, and for the publication bias, the Funnel Plot test and the Egger test were used. All analyzes were performed using CMA2 software.
ResultsThe results of data analysis showed that HIIT led to a significant decrease in serum leptin [-0.28 (CI: -0.07 to 0.48, p=0.008)]. Also, the data analysis of 9 interventions showed that there was no significant difference between HIIT and Medium Intensity Continuous Training (MICT) on circulating leptin levels [-0.03 (0.27 to 0.34 CI, p=0.82)]. The results of the subgroup analysis based on the health status of the subjects showed that HIIT resulted in a significant decrease in leptin in individuals with chronic diseases.
ConclusionHIIT leads to a decrease in circulating leptin levels, especially in individuals with chronic diseases. Despite the lack of significant differences between HIIT and MICT, HIIT is a time-efficient intervention for leptin reduction.
Keywords: Continuous training, interval training, leptin, Obesity -
هدف :
دیابت نوع 2 با افزایش التهاب سیستمیک مرتبط است که ممکن است باعث افزایش بیماری های قلبی عروقی شود که تمرین ورزشی یک درمان بالقوه برای آنها به شمار می رود. با این حال، اثرات تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر نشانگرهای التهابی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به بررسی های بیشتر نیاز دارد. بنابراین ما یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل را برای بررسی اثر HIIT بر روی نشانگرهای التهابی در بیماران دیابت نوع 2 انجام دادیم.
روش شناسی:
PubMed، Scopus و Web of Science تا 23 اردیبهشت 1401 برای مطالعات HIIT در مقابل کنترل یا HIIT تنها بر روی نشانگرهای التهابی مانند CRP، IL-6 و TNF-a در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 جستجو شدند. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی HIIT، التهاب و دیابت نوع 2 انجام شد. اندازه اثر تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و فاصله اطمینان 95٪ با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد.
یافته هااز بین 257 مطالعه مستخرج شده، یازده مطالعه شامل 257 شرکت کننده (143 نفر زن و 114نفر مرد) با محدوده سنی 44 تا 71 سال وارد متاآنالیز شدند. HIIT اثر معنی داری بر کاهش TNF-α [01/0p= ،(13/0- الی 12/1CI: -) 62/0-] و CRP [02/0p= ،(08/0- الی 21/1CI: -) 65/0-] در بیماران دیابتی نوع دو دارد. با این حال، شواهد قابل توجهی برای اثر HIIT بر IL-6 [10/0p= ،(06/0 الی 70/0CI: -) 31/0-] بیماران دیابتی نوع دو وجود نداشت.
نتیجه گیریاین نتایج نشان می دهد که HIIT می تواند باعث بهبود سیتوکین های التهابی و همچنین CRP در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شود.
کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, سایتوکین های التهابی, پروتئین واکنشی C, دیابت نوع 2Biannual Journal of Applied Health Studies in Sport Physiology, Volume:9 Issue: 2, 2023, PP 123 -137AimType 2 diabetes is associated with increased systemic inflammation that may be increased cardiovascular diseases for which exercise training is a potential therapy. The effects of high intensity interval training (HIIT) on inflammatory markers in Type 2 diabetes patients, however, require further elucidation. We therefore performed a systematic review and meta-analysis to investigate the effect of HIIT on inflammatory markers in Type 2 diabetes patients.
MethodsPubMed, Scopus, and Web of Science were searched up to May 2022 for HIIT vs. Control or only HIIT studies on inflammatory makers i.e. CRP, IL-6 and TNF-α in Type 2 diabetes patients. The search was performed using the HIIT, inflammation and type 2 diabetes keywords. Standardized mean difference (SMD) effect sizes and 95% confidence intervals were calculated using CMA2 software.
ResultsAmong the 257 extracted studies, 11 studies including 257 participants (143 women and 114 men) with an age range of 44 to 71 years were included in the meta-analysis. HIIT was beneficial for promoting a reduction in TNF-a [-0.62 (95% CI: -1.85 to -0.13), p = 0.01] and CRP [-0.65 (95% CI: -1.21 to -0.08), p = 0.02]. However, there were no significant evidence for an effect of HIIT on IL-6 [-0.31 (95% CI: -0.70 to -0.06), p = 0.10] in Type 2 diabetes patients.
ConclusionsThese results suggest that HIIT could induce improvements inflammatory cytokines as well as CRP in Type 2 diabetes patients.
Keywords: High Intensity Interval Training, Inflammatory Cytokines, Reactive Protein C, Type 2 diabetes -
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال بیست و چهارم شماره 1 (پیاپی 121، فروردین و اردیبهشت 1401)، صص 52 -65
مقدمه:
سندرم متابولیک با افزایش التهاب مزمن همراه است و تمرین ورزشی مداخله ای است که می تواند در بهبود نشانگرهای التهابی موثر باشد. از این رو، هدف مطالعه حاضر مروری نظام مند همراه با فراتحلیل بر نتایج پژوهش هایی است که تاثیر تمرین ورزشی برنشانگرهای التهابی اینترلوکین 6 (IL-6)، عامل نکروزدهنده تومور آلفا (TNF-α) و پروتیین واکنشی C (CRP) را، در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک، بررسی نموده اند.
مواد و روش هاجستجو در پایگاه های اطلاعاتی اصلی شامل پاب مد، اسکوپوس و وب او ساینس تا 21 خرداد 1401 (11 ژوین2022) برای مطالعات تمرین ورزشی در برابر شاهد بر روی نشانگرهای التهابی IL-6، TNF-α و CRP صورت گرفت. کلمات کلیدی به کار گرفته شده شامل تمرین ورزشی، التهاب و سندرم متابولیک بود. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و فاصله اطمینان 95% با استفاده از نرم افزار CMA2 برای تعیین اندازه اثر استفاده شد.
یافته هابیست و دو مطالعه شامل؛ 779 آزمودنی مبتلا به سندرم متابولیک وارد فراتحلیل حاضر شدند. نتایج نشان می دهد که تمرین هوازی منجر به کاهش معنی دار TNF-α [P=0/003 ،(0/24- الی 1/24 - : CI) 0/74-] و CRP [P=0/001 ،(0/25- الی 0/87 - :CI) 0/56-] شده در حالی که، اثر تمرین ورزشی بر کاهش IL-6 [P=0/224، (0/20 الی 0/85 -:CI) 0/32-] معنی دار نبوده است.
نتیجه گیریتمرین ورزشی منجر به کاهش نشانگرهای التهابی در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک می شود که ممکن است دلیلی بر آثار مفید تمرین ورزشی بر بهبود وضعیت متابولیکی و سلامت قلبی عروقی در این بیماران باشد.
کلید واژگان: تمرین ورزشی, سایتوکین های التهابی, پروتئین واکنشی C, سندرم متابولیکIntroductionMetabolic syndrome is associated with an increase in chronic inflammation, in which exercise training may be an effective intervention for the improvement of inflammatory markers. Accordingly, this study aimed to investigate the effect of exercise training on the inflammatory markers of interleukin 6 (IL-6), tumor necrosis factor alpha (TNF-α), and C-reactive protein (CRP) in patients with metabolic syndrome.
Materials and MethodsIn this study, the PubMed, Scopus, and Web of Science databases were searched during June 2022 for studies addressing the effects of exercise training versus control on inflammatory factors, including IL-6, TNF-α, and CRP. The search keywords were exercise training, inflammation, and metabolic syndrome. Standardized mean difference (SMD) and 95% confidence interval were used to determine the effect size using CMA2.
ResultsTwenty-two studies including 779 subjects with metabolic syndrome were included in the meta-analysis. Exercise training significantly decreased TNF-α [-0.74 (CI: -0.24 to -1.24), p=0.003] and CRP [-0.56 (CI: -0.25 to 0.87, p=0.001); however, the effect of exercise training on the decrease of IL-6 was not significant [-0.32 (CI: 0.20 to -0.85), p=0.22].
ConclusionExercise training decreases inflammatory markers in patients with metabolic syndrome, which may be a reason for the positive effects of exercise training on improving the metabolic status and cardiovascular health in such patients.
Keywords: Exercise training, Inflammatory cytokines, C-reactive protein, Metabolic syndrome -
بر خلاف افراد غیرفعال و اغلب ورزشکاران آماتور که معمولا به برنامه های تمرینی خاص پاسخ نشان می دهند. این وضعیت در مورد ورزشکاران حرفه ای هنوز نامعلوم است.و نتایج تحقیقات معدودی که در این زمینه وجود دارد نیز ضد و نقیض است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته برنامه ورزشی منتخب بر پارامترهای قلبی- تنفسی، ترکیب بدنی و میزان متابولیسم پایه BMR در ورزشکاران حرفه ای بود.
روش تحقیقبرای این منظور 7 ورزشکار تیم ملی مشت زنی با میانگین قد3/22±2/176 سانتی متر و وزن 51/18±91/74 کیلوگرم انتخاب شدند قبل و پس از اتمام دوره به لحاظ متغیرهای قلبی- تنسی(اکسیژن مصرفی در آستانه لاکتات، حداکثر اکسیژن مصرفی میزان تهویه در سه شرایط استراحت، آستانه لاکتات وmax ²VO تعداد ضربان قلب آستانه لاکتات، و تعداد ضربان قلب در شرایط max ²VO) BMRو ترکیب بدنی(وزن توده چربی درصد چربی BMI،LBM، توده عضلانی و میزان کل مایعات بدن)به کمک دستگاه گازآنالایزر و دستگاه اندازه گیری ترکیب بدنی مورد ارزیابی قرار گرفتند همچنین همبستگی بین متغیرهای ترکیب بدنی، قلبی- تنفسی وBMR مدنظر قرار گرفت. نتایج آزمونt جفتی نشان داد این برنامه خاص(با شدت و الگوی ارایه شده) تاثیری بر متغیرهای ترکیب بدنی در آزمودنی های مورد نظر ندارد هرچند متغیرهای قلبی- تنسی برخی از متغیرهای قلبی- تنسی (تهویه دقیقه ای) با اکثر پارامترهای ترکیب بدنی، و همچنین رابطه BMR با بیشتر شاخص های ترکیب بدنی بود.
بحث و نتیجه گیریدر کل یافته های ما بیان گر آن است که احتمالا چنین برنامه می تواند بر فاکتورهای قلبی- تنسی مورد نظر تا حدودی اثرگذار باشد. خصوصا چنان چنان چه طول دوره تمرینی طولانی تر باشد. اما ظاهرا ویژگی های ترکیب بدنی ورزشکارانی در این سطح تاثیر قرار نمی گیرد
کلید واژگان: برنامه ورزشی, تهویه دقیقه ای, ضربان قلب, اکسیژن مصرفی, ترکیب بدنی, بوکسورPurposeThe purpose of this research was to assess the effects of 8-week special exercise training on cardio-respiratory parameters، body composition and basal metabolic rate (BMR) in elite athletes.
MethodsFor this reason، 7 male boxer of national team (height، 176. 2±22. 3; weight،74. 91±18. 51) were selected. They were evaluated by gas analyzer and body composition analyzerbefore and after the training program about cardiorespiratory variables (including: lactate thresholdoxygen consumption (Vo2@LT)، maximal oxygen consumption (Vo2max)، rest ventilation (VER)، lactate threshold ventilation (VELT)، ventilation in Vo2max conditions [VEVo2max]، lactatethreshold heart rate (HRLT)، and lactate threshold in maximal heart rate (HRLT)، BMR، and bodycomposition variables (such as: weight، fat mass (FM)، body fat percent (BF%)، Body Mass Index (BMI)، Lean Body Mass (LBM)، Muscle Mass (MM)، and Total Body Fluid (TBF). Furthermore،correlation among cardiorespiratory، body composition، and BMR properties was studied.
ResultsResults of paired t-test showed that this special exercise training does not have any effect on body composition، although، cardiorespiratory variables had improved (however، in more cases was not significant). In this manner، results from Pearson correlation indicated that some cardiorespiratory variables (such as VE) had been associated with most of body composition parameters. In addition، this correlation exists between BMR and most of the body composition parameters.
ConclusionsIn conclusion، our study may demonstrate that such program can be effective on mentioned cardiorespiratory indices especially if training program is extended. However، body composition seemingly is not affected in elite athletes.
Keywords: Exercise program, ventilation, heart rate, Vo2, body composition, boxers
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.