به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سیده مریم روضاتیان

  • زهرا امینی شلمزاری*، محمدرضا نصر اصفهانی، سیده مریم روضاتیان

    یکی از نکات برجسته در آثار نظامی آن است که شخصیت های هر منظومه براساس ویژگی های فردی خاص خود سخن می گویند؛ به گونه ای که می توان از شیوه سخن گفتن آنها به ابعاد شخصیتشان پی برد. این مقاله اقبالنامه را از این منظر تحلیل کرده است. زمانی که اسکندر از سه حکیم خود ارسطو، افلاطون و سقراط درخواست تنظیم خردنامه می کند، هریک متناسب با موقعیت و جایگاه و ویژگی فردی خود خردنامه ای برای پادشاه ترتیب می دهند. در این پژوهش کوشش شده است تفاوت های گفتمان این سه حکیم براساس مدل سه بعدی فرکلاف تحلیل شود. نظریه فرکلاف در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین بررسی می شود. سطح توصیف تحلیل یک متن در قالب لغات، نحو، نظام آوایی یا سطوح بالاتر از یک جمله است. در سطح تفسیر محتویات متن براساس ذهنیت مفسر یا دانش زمینه ای ارزیابی می شود و به دو بافت بینامتنیت و موقعیت تقسیم می شود. تبیین گفتمان را به عنوان یک فرایند اجتماعی بررسی می کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که منطق گفت وگو و تنظیم خردنامه افلاطون با ظرافت و براساس ارزیابی جایگاه و موقعیت پایین خود نسبت به پادشاه تنظیم شده است. درحالی که گفتمان ارسطو و سپس سقراط در سطح تحکم و فرمان دادن است. شیوه سخن گفتن ارسطو به گونه ای است که خود را هم پایه پادشاه می بیند و سقراط نیز مقام و جایگاه خود را در مواردی فراتر از پادشاه می شمارد؛ به گونه ای که از دستور دادن به پادشاه و یا استفاده از الفاظ تحقیرکننده ابایی ندارد.

    کلید واژگان: خردنامه, تحلیل انتقادی گفتمان, سقراط, افلاطون, ارسطو
    Zahra Amini Shalamzarri *, Mohammadreza Nasr Esfahani, Sayyedeh Maryam Rozatian

    A quintessential element in Nizami’s oeuvre is the correspondence between the characters’ articulation and discursive features. In other words, one can explore different layers of their subjectivity in light of their articulation. In this respect, this study investigates Nizami’s Iqbal-Nameh. When Alexander instructs his three advisors, Aristotle, Plato, and Socrates, to compile “Kherad-Nameh,” their individual formulation echoes their position and personality. This study aims to investigate the three advisors’ divergence of discourse in light of Fairclough's 3D model. He analyses the discourse in three levels: description, interpretation, and explanation. The description level is a textual analysis, the interpretation level is a contextual and intertextual analysis, and the explanation level is a socio-cultural analysis. This study concludes that in formulating “Kherad-Nameh,” Plato’s discourse is informed by his position beneath the king, Aristotle’s assertive discourse is informed by equating his position with the king, and Socrates’ authoritative/degrading discourse is informed by positioning himself above the king.

    Keywords: Kherad-Nameh, Critical Discourse Analysis, Socrates, Plato, Aristotle
  • مهدی محمدقاسمی، سیده مریم روضاتیان*، سید علی اصغر میرباقری فرد
    تذکره الاولیای عطار نیشابوری یکی از متون ادبی عرفانی است که در میان آثار عرفانی فارسی، جایگاه ویژه ای دارد. تردیدی نیست که عطار برای تدوین تذکره الاولیا از آثار عرفانی پیش از خود استفاده کرده؛ اما در نقل اقوال و حکایات از همه منابع، به شیوه یکسان عمل نکرده است. مقایسه بینامتنی تذکره الاولیا با متون پیش از عطار یکی از شیوه هایی است که ازطریق آن می توان هم به منابع اصلی عطار دست یافت و هم جایگاه عطار را، در مرتبه نویسنده متنی ادبی عرفانی، تحلیل کرد. در این مقاله برای تحلیل دقیق تر، اقوال مربوط به «رضا» از تذکره الاولیا با کشف المحجوب و ترجمه رساله قشیریه مقایسه بینامتنی شده است. پرسش اصلی پژوهش این است که «مناسبات بینامتنی تذکره الاولیا با دو اثر عرفانی پیش از خود چگونه است؟». دستاوردهای پژوهش نشان می دهد مناسبات بینامتنی اقوال درباره رضا در این سه اثر، در پنج دسته بینامتنیت مستقیم، کاهشی، افزایشی، چندگانه و تلفیقی قرار می گیرد. بیشترین مناسبت بینامتنی میان تذکره الاولیا و ترجمه رساله قشیریه بینامتنیت مستقیم و میان تذکره الاولیا و کشف المحجوب بینامتنیت کاهشی است. این مقایسه بینامتنی نشان می دهد عطار متناسب با اهدافی که در تالیف تذکره الاولیا داشته و نیز ویژگی های متون پیشین، اقوال را نقل کرده است. حذف عبارت های عربی، توضیح و تفسیر، تغییراتی است که عطار در اقوال ماخوذ از کشف المحجوب ایجاد کرده است؛ درحالی که تغییرات واژگانی، صرفی و نحوی متناسب با زبان فارسی و افزایش عناصر مخیل و تاکیدساز در اقوال برگرفته از ترجمه رساله قشیریه دیده می شود.
    کلید واژگان: تذکره الاولیا, ترجمه رساله قشیریه, کشف المحجوب, بینامتنیت, رضا
    Mahdi Mohammad Ghasemi, Sayyedeh Maryam Rozatian *, Sayyed Aliasghar Mirbagherifard
    AbstractAttar Neyshabouri's Tazkirat al-Awliya has a special place among Persian mystical works. Attar has used the mystical works before himself to compile Tazkirat al-Awliya, but he did not act in the same way in using all the sources. The intertextual comparison of Tazkirat al-Awliya with pre-Attar texts is one of the methods through which the main sources of Attar can be accessed. It can be used to analyze Attar's position as the author of a mystical literary text. In the present study, the sayings related to "Reza" from Tazkirat al-Awliya have been intertextually compared with Kashf al-Mahjoob and the translation of the Qushayriyah treatise. The main question of the research is: what is the intertextual relationship of Tazkirat al-Awliya with two mystical works before it? The results of the research show that the intertextual relationships of Reza's sayings in these three works are placed in five categories: direct intertextuality, reductive intertextuality, additive intertextuality, multiple intertextuality, and mixed intertextuality. Most of the intertextual relationships between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise are direct intertextuality, and between Tazkirat al-Awliya and Kashf al-Mahjoob are reductive intertextuality. This comparison shows that Attar has quoted the sayings in accordance with the goals he had in writing Tazkirat al-Awliya and also the characteristics of the previous texts. Removal of Arabic phrases, description and interpretation are changes that Attar has made in the sayings taken from Kashf al-Mahjoob.IntroductionWith the emergence of Islamic Sufism in the second century of Hijri, the creation of mystical works gradually began. At first, these works did not have a specialized approach and were mostly written based on Sharia-based topics. But from the 4th century of Hijri, mystical opinions and thoughts were organized and codified so that they could be transferred to others in the form of educational texts (Dehbashi & Mirbagheri Fard, 2004, p. 108). A significant part of the topics of these texts was explained by quoting sayings and anecdotes related to mystics. These sayings and anecdotes that passed from one text to another created an intertextual chain among mystical works. Attar Neyshabouri's Tazkirat al-Awliya is one of the main links in this chain that has transferred the sayings and anecdotes of the previous works, which were mainly Arabic and a few Persian, but with simple and didactic language to the later links with a literary and imaginative expression. Since intertextual studies are considered a suitable platform for analyzing common sayings and anecdotes in mystical texts, in this study, this platform has been used to compare the sayings related to Reza in Tazkirat al-Awliya with two Persian pretexts of this work, in order to explain what method Attar had in quoting the sayings from previous texts and why he chose this method.Materials and MethodsIn the present study, the position of the translation of the Qushayriyah treatise and Hojviri's Kashf al-Mahjoob among Attar's sources (focusing on Reza's sayings) has been explained using a descriptive-analytical method based on the intertextual approach and Genette’s theory of intertextuality.Research FindingsTazkirat al-Awliya has the most direct intertextual relationship with the translation of the Qushayriyah treatise. Also, the most intertextual relationship between Tazkirat al-Awliya and Kashf al-Mahjoob is of a reductive type which includes the removal of description and interpretation and Arabic phrases. The additive intertextuality can be seen only between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise where a part has been added to the narration of the pretext to complete the meaning. A quote is also common among all three works and is of multiple intertextuality type. In this type of intertextuality, the narration of Tazkirat al-Awliya has a direct intertextuality with the translation of Qushayriyah treatise, and a reductive intertextuality with Kashf al-Mahjoob in the example found in Reza's sayings.Discussion of Results and ConclusionsConsidering the results of the present study, examples of common sayings with one of the pre-texts can be found in Tazkirat al-Awliya which has been reduced in one part of the narration and increased or changed in another part. This type of intertextuality can be called mixed and according to different examples, sub-categories can be obtained for it. In Reza's common sayings, there are two examples of mixed between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise and one example with Kashf al-Mahjoob. This research shows that Attar made changes in Reza's sayings according to his goals. Removal of Arabic phrases and description and interpretation of the pretext, lexical, morphological, and syntactic changes appropriate to the Persian language and the increase of imaginative and emphatic elements are among the changes that Attar has made in quotations.
    Keywords: Tazkirat al-Awliya, Translation of the Qushayriyah treatise, Kashf al-Mahjoob, Intertextuality, Reza
  • زهرا امینی شلمزاری، محمدرضا نصر اصفهانی*، سیده مریم روضاتیان
    یکی از موارد کاربرد تضاد و متناقض نما در آثار ادبی وصف حال عاشق و معشوق است؛ زیرا قدرت عشق فراتر از آن است که در منطق گفتار عادی زبان جریان یابد. به همین سبب گاه برای شرح مفاهیم عشق بیان شاعر و نویسنده از گفتار عادی فراتر می رود که در آشکارسازی احوال عاشق و معشوق موثر است. در این پژوهش کوشش شده است تا با استفاده از تحلیل گفتمان انتقادی و مدل سه بعدی فرکلاف به این پرسش پاسخ داده شود که تضاد و تناقض در بیان احوال عاشق و معشوق چه نقش و جایگاهی دارد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که تضاد و تناقض در تمام سطوح نظریه فرکلاف آشکار است و نسبت به آنچه در متون بلاغی مطرح می شود، عمومیت بیشتری دارد. کاربرد تضاد و تناقض برای بیان احوال عاشق بیش از معشوق است. تفاوت جنسیت نیز سبب می شود شاعر از شیوه های متفاوت تضاد و تناقض برای احوال عاشق و معشوق بهره گیرد؛ به گونه ای که از تضاد برای جنس مرد که قدرت بیشتری نسبت به زن دارد، آشکارتر و محسوس تر بهره می گیرد؛ اما تضاد را برای جنس زن به آن سبب به کار می برد که در اجتماع آشکار شدن مسایل عشق برای آنها خلاف عرف محسوب می شود.
    کلید واژگان: تضاد و تناقض, عاشق و معشوق, فرکلاف, نظامی, لیلی و مجنون
    Zahra Amini Shalamzarri, Mohammad Reza Nasr Esfahani *, Sayyedeh Rozatian
    One of the cases of the use of Contradiction and Paradox in literary works is the description of the lover and the beloved, Because the power of love is beyond what can flow in the normal speech of the language. To describe the concept of love poets and writers go beyond ordinary language to better express the state of the lover and the beloved. In this research, an attempt has been made to answer this question by using critical discourse analysis and Fairclough's three-dimensional model, what is the role and position of Contradiction and Paradox in expressing the state of the lover and the beloved .The result of the research is that Contradiction and Paradox are evident at all levels of Fairclough's theory. The use of Contradiction and Paradox to express the state of the lover is more than the beloved. The gender difference makes the poet use different methods of contradiction and paradox to describe the lover and the beloved. The male sex has more power than the female, and the poet uses a more obvious contrast, But because revealing the issues of love for the female gender is against the custom, he uses contrast
    Keywords: Contradiction, paradox, Lover, beloved, Fairclough, Nezami, Lily, Majnoon
  • مریم رشیدی*، سیده مریم روضاتیان

    یکی از روش های کارآمد برای مطالعه ی زوایای معناشناختی زبان عرفانی در متون ادبی، تحلیل گفتمان انتقادی است که رویکردی جدید از تحلیل گفتمان در مطالعات زبان شناسی به شمار می رود و به تجزیه وتحلیل متون در پیوند با زمینه و بافت فرهنگی و اجتماعی می پردازد. در پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی و مطابق با الگوی سه سطحی فرکلاف، به تحلیل معناشناختی زبان عرفانی حافظ پرداخته می شود. بدین منظور پس از توصیف غزل های عرفانی حافظ مطابق با چارچوب زبان شناسی سیستمی- نقشی هلیدی و با تکیه بر فرانقش متنی زبان در آن چارچوب، با عنایت به بافت درون زبانی و برون زبانی غزل ها و با تحلیلی بینامتنی، به تفسیر و تبیین ایدیولوژیک آن ها پرداخته می شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که ویژگی های عرفانی شاخص در زبان عرفانی حافظ، ویژگی هایی است که با دیگر متون عرفانی اشتراکاتی دارد و ضمن ارایه ی مختصات بینامتنی و قواعد عام گفتمان عرفانی، منعکس کننده ی دیدگاه های شخصی و ایدیولوژیک حافظ در ارتباط با اوضاع فرهنگی-اجتماعی زمانه ی اوست. دستاورد تحقیق، توجیه و تبیین علمی، نظام مند و الگومدار زبان عرفانی حافظ و بیان چگونگی و چرایی شکل گیری، تولید و درک گفتمان عرفانی او با استفاده از معیارها و ابزارهای دقیق تحلیل انتقادی گفتمان است که نتایج پژوهش را بر پایه های مستدل و موثق زبان شناسی، استوار و از برچسب کلی گویی و خطاهای حاصل از آن مبرا می کند.

    کلید واژگان: تحلیل انتقادی گفتمان, غزلیات حافظ, گفتمان عرفانی, فرانقش متنی, فرکلاف, هلیدی
    Maryam Rashidi *, Sayyede Maryam Rozatian

    One of the effective methods to study the semantic aspects of mystical language in literary texts is critical discourse analysis, which is a new attitude of discourse analysis in linguistics studies that analyses texts considering cultural and social context. The present research analyses Hafez's mystical language with an analytic-descriptive method and based on three-level pattern of Fairclough. For this purpose, after describing Hafez's mystical poems according to Halliday’s systemic-functional linguistics framework and relying on the textual metafunction of language in that framework, by observing the interlingual and extralingual contexts of the poems and with an intertextual analysis, it interprets and explains them ideologically. The results of the research indicate that distinguished mystical features in Hafez's mystical language have some points in common with other mystical texts and besides presenting the intertextual characteristics and general principles of mystical discourse, they indicate Hafez's personal and ideological views in relation with cultural and social conditions of his time. The achievement of the present research is to justify and describe Hafez's mystical language scientifically and pattern based and also to express how and why his mystical discourse is formed, produced and comprehended with applying effective and reliable instruments of critical discourse analysis. Therefore, the achieved results are reliable and based on linguistics authentic and reasonable rudiments and are also far from generalization and its following mistakes.

    Keywords: Hafez’s sonnets, mystical discourse, critical discourse analysis, ‎Fairclough, Halliday, textual metafunction.‎
  • سمانه السادات آقادادی*، سیده مریم روضاتیان
    اخلاص در نزد سالکین اخراج خلق است از معامله حق تعالی، یعنی هیچ عملی را جز برای خدا انجام ندهد و جمیع اعمال و کردار و گفتار بنده مختص حق باشد. همچنین اخلاص نقش زیربنایی و بنیادینی در تکامل فردی و اجتماعی بشر بر عهده دارد و کمال، نقص، صحت و فساد تمامی مقامات و مراحل سیروسلوک تابع این فضیلت ارزشمند است. در این مقاله کوشش شده است به این پرسش پاسخ داده شود که شباهت ها و تفاوت های دو متن مهم حکمی عرفانی، یعنی شرح التعرف و رساله قشیریه از کارکرد هنری مفهوم اخلاص در شش بخش تبیین شده تحلیل تعاریف، بازتاب قرآن و حدیث در مبحث اخلاص، بررسی معنای مخلص و مخلص، مراتب اخلاص، آفات و نتایج اخلاص و ارتباط اخلاص با دیگر مقامات عرفانی چیست؟ همچنین از دستاوردهای این پژوهش، واکاوی میزان هنر تاثر و هم گرایی رساله قشیریه از شرح التعرف است که در قالب اثرپذیری عینی یا نقل به مضمون و محتوایی درآوردن اقوال مختلف داشته است.
    کلید واژگان: اخلاص, رساله قشیریه, شرح التعرف, تصوف, هنر
    Samaneh Al-Sadat Aghadadi *, Sayyedeh Maryam Rozatian
    In the view of spiritual seekers, sincerity is the manifestation of divine interaction, signifying that no action should be undertaken except for the sake of God, and all deeds and words of the servant should be exclusively dedicated to God. Furthermore, sincerity bears the fundamental and foundational role in the individual and societal evolution of humanity, and the perfection, imperfection, health, and corruption of all stages and levels of this journey are influenced by this valuable virtue. This article seeks to address the question of the similarities and differences between two significant mystical texts, namely the elucidation of "Taa'rrof" and Qoshareh's treatise on the artistic function of the concept of sincerity, which is discussed in six sections: the analysis of definitions, the reflection of the Quran and Hadith on the subject of sincerity, the study of the meanings of sincere and sincerity, the levels of sincerity, the disadvantages and results of sincerity, and the relationship of sincerity with other mystical authorities. What is the nature of this relationship? Furthermore, the achievements of this research are to elucidate the extent of the artistic impact and convergence of Qoshareh's treatise with the elucidation of "Taa'rrof," which has been presented through the tangible influence or the interpretation and content extraction of various statements.
    Keywords: Art, defined of Taa'rrof, Mystical ruling text, Qoshareh paper, sincerity
  • زهرا امینی شلمزاری، محمدرضا نصراصفهانی*، سیده مریم روضاتیان
    تحلیل گفتمان انتقادی یکی از نظریه های کارآمد برای تحلیل لایه های پنهان زبان و گفتمان است. براساس این نظریه، یکی از مولفه های اصلی برای بیان اهداف و اغراض گفتمانی، قدرت است. نورمن فرکلاف، نظریه پرداز مشهور حوزه تحلیل گفتمان انتقادی بر آن است که قدرت در روابط اجتماعی و به تبع آن  گفتمان بسیار تاثیرگذار است. در این پژوهش کوشش شد با کاربست الگوی سه بعدی فرکلاف، مولفه قدرت در منظومه خسرو و شیرین نظامی تحلیل و نمودهای زبانی آن از این منظر تبیین شود. فرضیه اصلی پژوهش این بود که نظامی در خسرو و شیرین، گفتمانی در خور قدرت و جایگاه اجتماعی هر یک از شخصیت های منظومه ساخته و پرداخته است. با تحلیل منظومه خسرو و شیرین در سه سطح الگوی فرکلاف، روشن شد که کاربرد متفاوت الفاظ، استفاده از وجه های مختلف زبانی و دستوری، تفاوت شیوه های اقناعی، دیدگاه متفاوت شخصیت های داستان نسبت به یکدیگر و صراحت و پوشیدگی در گفتار مستقیما به تفاوت نقش قدرت نابرابر در منظومه خسرو و شیرین نظامی بستگی دارد.
    کلید واژگان: تحلیل گفتمان انتقادی, فرکلاف, خسرو و شیرین, قدرت
    Zahra Amini Shalamzarri, Mohammad Reza Nasr Esfahani *, Seyedeh Maryam Rozatian
    Critical discourse analysis is one of the effective theories for analyzing the hidden layers of language and discourse. One of the main components for expressing the discourse goals is power. A famous theorist in the field of critical discourse analysis is Norman Fairclough who believes that power has an effect on social relations and discourse. In this research, an attempt has been made to explain the power in Khosrow and Shirin systems using a three-dimensional model of Fairclough. The main hypothesis of this research was that Nezami in Khosrow and Shirin has created a discourse appropriate to the power and social status of each character. Analyzing the poems of Khosrow and Shirin, it became clear that the different uses of words, the use of linguistic and grammatical aspects, the differences in persuasive methods, the different views of the characters in the story, and the ambiguity in speech depend on the difference in unequal power in the poems of Khosrow and Shirin.
    Keywords: Critical Discourse Analysis, Fairclough, Khosrow, Shirin, Power
  • مریم رشیدی*، سیده مریم روضاتیان

    یکی از روش های کارآمد برای مطالعه زوایای معناشناختی زبان عرفانی در متون ادبی، تحلیل گفتمان انتقادی است که رویکردی جدید از تحلیل گفتمان در مطالعات زبان شناسی به شمارمی رود و به تجزیه و تحلیل متون در پیوند با زمینه و بافت فرهنگی و اجتماعی می پردازد. پژوهش حاضر با روشی توصیفی-تحلیلی و مطابق با الگوی سه سطحی فرکلاف، زبان عرفانی حافظ را بررسی می کند و به این مسئله اصلی پاسخ می دهد که حافظ چرا، چگونه و با استفاده از کدام ساختارهای زبانی، گفتمان عرفانی اش را تولید و موجبات درک و دریافت آن را فراهم کرده است. بدین منظور پس از توصیف غزل های عرفانی حافظ مطابق با چارچوب زبان شناسی سیستمی-نقشی هلیدی و با تکیه بر فرانقش بینافردی زبان در آن چارچوب، با عنایت به بافت درون زبانی و برون زبانی غزل ها و با تحلیلی بینامتنی، توجیهات و دلایل لازم را از لایه های زیرین کلام او بیرون می کشد و به تفسیر و تبیین ایدیولوژیک آنها می پردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل ایفای فرانقش بینافردی در زبان حافظ، نشاندار و گفتمان مدارند؛ عمل ایدیولوژیک انجام می دهند و مولفه گفتمان شناختی به شمارمی آیند. تفسیر و تبیین این مولفه های معنایی بیان می کند جهان بینی، ایدیولوژی، روابط قدرت و ابزارهای معرفت شناختی، از عوامل اصلی موثر در تولید و درک گفتمان عرفانی حافظ است. دستاورد تحقیق حاضر، توجیه و تبیین علمی، نظام مند و الگومدار زبان عرفانی حافظ و بیان چگونگی و چرایی شکل گیری، تولید و درک گفتمان عرفانی او، با استفاده از معیارها و ابزارهای دقیق و قابل اتکاء تحلیل انتقادی گفتمان است که نتایج پژوهش را بر پایه های مستدل و موثق زبان شناسی، استوار و از برچسب کلی گویی و خطاهای حاصل از آن، مبرامی سازد.

    کلید واژگان: غزلیات حافظ, تحلیل انتقادی گفتمان عرفانی, فرکلاف, هلیدی, فرانقش بینافردی
    Maryam Rashidi *, Sayyedeh Rozatian

    One of the effective methods to study the semantic aspects of mystical language in literary texts is critical discourse analysis, which is a new attitude of discourse analysis in linguistics studies that analyses texts considering sociocultural context. The present research analyses Hafez's mystical language with an analytic-descriptive method and based on Fairclough’s pattern and answers to this issue: How and why did Hafez create his mystical discourse and make it comprehensible? For this purpose, after describing Hafez's mystical sonnets according to Halliday’s systemic-functional linguistics framework and relying on the interpersonal metafunction of language in that framework, by observing the interlingual and extralingual contexts and with an intertextual analysis, it pulls out the reasons and explanations required from the beddings of his words and interprets and explains them ideologically. The results of the research indicate that factors performing the interpersonal metafunction in Hafez’s language are marked and discursive; they play an ideological role and are considered discursive features. The interpretation and explanation of these meaning features indicate that worldview, ideology, power relations and epistemological devices are the main effective factors in the formation and comprehension of Hafez’s mystical discourse. The achievement of the present research is to justify and describe Hafez's mystical language scientifically and pattern based and also to express how and why his mystical discourse is formed, produced and comprehended with applying effective and reliable instruments of critical discourse analysis. Therefore, the achieved results are based on linguistics authentic and reasonable rudiments and are also far from generalization and its following mistakes.

    Keywords: Hafez&rsquo, s sonnets, Critical analysis of mystical discourse, Fairclough, Halliday, interpersonal metafunction
  • فاطمه سادات مدنی، سید علی اصغر میرباقری فرد*، سیده مریم روضاتیان

    تحلیل فرایند شکل گیری زبان عرفانی با توجه به سرچشمه اصلی آن یعنی قرآن، ساحت پژوهشی مهم و تازه ای است که به دلیل تنوع و وسعت متون عرفانی، پژوهش های بنیادین و خلاقانه ای را می طلبد که بتوانند در کشف ابعاد پنهان این زبان راهگشا باشند. بنابراین هدف این پژوهش ارایه یک الگوی پیشنهادی تازه برای تحلیل فرایند شکل گیری زبان عرفانی است که با عنوان رفتارشناسی واژه معرفی می گردد. رفتارشناسی واژه که به تحلیل تغییرات معنایی واژه های قرآنی در متون  تعلیمی عرفانی می پردازد، گامی در جهت تحلیل خلاقانه فرایند شکل گیری زبان عرفانی است. الگوی رفتارشناسی واژه، با بهره گیری از مزیت های نظریه میدانی1 کرت لوین2 در روان شناسی و نظریه ایزوتسو، شکل تازه ای از تحلیل زبان عرفانی را پدید می آورد. نظریه میدانی لوین به سبب توجه به تاثیرات محیطی بر رفتار3 و نظریه ایزوتسو به دلیل توجه به تاثیر مستقیم قرآن بر عرفان و تصوف اسلامی و مبحث معنی اساسی و معنی نسبی در این پژوهش کارآمد ند. دستاورد پژوهش آن است که رفتارشناسی واژه را به عنوان راهی تازه در جهت تحلیل زبان عرفانی ارایه می کند.

    کلید واژگان: قرآن, زبان عرفانی, رفتارشناسی واژه, معنی نسبی, توبه
    Fatemeh Alsadat Madani, Sayyed Ali Asghar Mirbagheri Fard*, Sayyede Maryam Rozatian

    Analyzing the process of mystical language formation, considering its main source, i.e. Qur’an, is an important new field of research. Due to the variety and extent of mystical texts, it requires fundamental and innovative researches so as to discover the hidden dimensions of this language. The aim of this research is then presenting a new proposed model for analyzing the process of mystical language formation, which is introduced as word behaviorology. Word behaviorology that analyzes the semantic changes of Qur’anic words in mystical textbooks is a step toward innovative analysis of the process of mystical language formation Word behaviorology model, using the advantages of Kurt Lewin's field theory in psychology and Izutsu's theory, creates a new form of mystical language analysis. Both Lewin's field theory, due to its considering environmental effects on behavior, and Izutu's theory, due to its considering the direct influence of Qur’an on mysticism, Islamic Sufism, basic and relative meaning, are very helpful in this research. The achievement of this research is that it presents word behaviorology as new path toward mystical language analysis.

    Introduction

     Mystical language, originating from all Islamic sources, is primarily related to the Qur'an, and its most important manifestation is mystical-literary works. The analysis of the reflection of this language based on word behaviorology opens a new path in the analysis of the process of formation of this language. Lewin's field theory is in the field of psychological studies and is used in the analysis of human behavior and the factors affecting it. This theory measures a person's behavior based on the environment around them. The reason for paying attention to this theory and introducing it to the field of linguistic studies is that due to its focus on the effect of environmental factors, it can be helpful in word analysis and the effect of environmental factors on its semantic changes in mystical language. The various dimensions, perspectives and details of Lewin's theory and its various applications in the analysis of psychological events are not the purpose of this study. What makes the basis of this research is the main ideas of Lewin's theory which are redefined according to their application in mystical language. On the other hand, in completing this research, what provides the effective and  creative application of Lewin's theory is the use of Izutsu's theory in the book of God and Man in the Qur'an.  In the second chapter of the book, by discussing “the Qur'an and the Post-Qur'anic systems”, he analyzes the direct impact of the Qur'anic system on subsequent conceptual systems, including Islamic mysticism. Furthermore, his discussions in the field of semantics, including basic meaning and relative meaning, which pay attention to the meaning of words, were used to analyze the semantic changes of Qur'anic words in mystical texts. Based on the creative use of theories and considering the differences that arise due to their application in mystical texts and the field of mystical language, these theories are used in a reconstructed process in this research. This application can lead to a new model in the analysis of mystical language.
     This template is provided for analyzing the language of phrases and mystical teaching texts. This research is done with the focus on the word Tawbah (repentance) in the text of Al-Ta'aruf Li-Madhhab Al-Tasawwuf by Al-Kalabadi. The authors have also written another article on "Analysis of the process of formation of mystical language". Research Question:The main question of this research is whether Lewin's field theory of psychology and Izutsu's theory of mystical language can be used to introduce the word behaviorology as a new way in analyzing the process of mystical  language formation?
    Research Hypothesis:The hypothesis of this research is that according to the capabilities of Lewin's field theory in psychology, by taking its focus away from man and his behavior, the focus of the theory can be shifted on the field of words and its behavior in mystical texts and with some fundamental changes, it can be introduced to the field of language studies. Therefore, by using the aforementioned theories, in a reconstructed process, a new model called the behavior of the word can be presented.

    Methodology

     Based on its purpose, this research is a fundamental one that seeks to introduce a new model for the analysis of mystical language.  The method of this research, considering its approach to the research problem, is descriptive-analytical in which researchers, using the mentioned theories, try to describe a new topic.  The method of collecting information is also library type. Accordingly, first in the theoretical part of the research, an introduction is provided in explaining the theories, and then a new form of combining the two theories in the behavioral model of the word is presented.  At the end, an example of the application of the new pattern will be shown.

     Literature Review

     This study, which for the first time presents a behavioral model of the word with the aim of analyzing the process of formation of mystical language in the Qur'an and shows an example of its use, does not have much research background;  Therefore, considering the main aspects of the research, some of the works that have paid attention to the formation of mystical language, its relationship with the Qur'an and the creation of a model, have been mentioned in the text of the article in the literature review section of the research.The theoretical foundations of the present study include part of Izutsu's theory in the book of God and Man in the Qur'an, as well as Kurt Lewine's field theory, the main ideas of which are introduced in the text of the article.

    Results

     The results of this study are: 1. This study as a step in analyzing the process of formation of mystical language, focusing on two points, namely the direct impact of the Qur'an on Islamic mysticism and mystical language according to Izutsu's theory and the creative use of Lewine's field theory in psychology, has designed the behavioral model of the word in mystical language; 2. This model, by including the environments that are formed around the word in the mystical text, showed that the behavioral model of the word can be used over time, with the aim of analyzing the semantic changes of words imported from the Qur'an to mystical teaching texts and by analyzing the semantic changes of the words in mystical texts, the evolution of mystical language can be studied. 3. The behavior of the word showed that a Qur'anic word entering the system of Islamic mysticism, when used by a writer in composing a mystical text, has four environments; lexical environment, mystical-linguistic environment, textual environment and other texts environment. The analysis of the interaction of these four environments in mystical teaching texts can draw a timeline which shows how the word entered into mysticism originated from the Qur'an and what new meanings it has received following the influence of the mysticism and Islamic Sufism based on environmental influences.4. The application of this model shows that Qur'anic words have relative meanings by entering the mystical educational texts under the influence of the four environments.  The meanings that are different from the Qur'anic meaning of the word and as a result of being in the conceptual system of Islamic mysticism have been loaded on the words and sometimes from the combination of words, new combinations have emerged which, although not used directly in the Qur'an, they have Qur'anic roots.  Drawing a pattern based on the word "Tawbah" (repentance) in Al-Ta'aruf showed that the word "Tawbah" entering this educational text, due to the influence of the mentioned environments, carries relative meanings which, although different from the Qur'anic meaning and formed under the influence of Islamic mysticism and Sufism, they are yet under the influence of the great Qur'anic system.  Therefore, according to the behavioral model of the word, in the process of formation of mystical language based on mystical educational texts, Quranic words accept new meanings by entering the system of Islamic mysticism, and by moving through a mystical-linguistic path, they create and develop a mystical language.

    Keywords: Qur’an, Mystical language, Word behaviorology, Relative meaning, Tawbah
  • سمیرا رکنی زاده، سیده مریم روضاتیان*، سید علی اصغر میرباقری فرد

    لف نیکالایویچ تالستوی، نویسنده حکیم و عارف روسی، علاوه بر خلق آثاری ارزنده و عالم گیر، مجموعه هایی گران بها از گفتارها و آموزه های سرآمدان ادب و حکمت در شرق و غرب عالم از کهن ترین روزگار تا روزگار خویش فراهم آورد. قصه موسی و شبان مولانا یکی از شاهکارهای ادب عارفانه است که تالستوی بدون اینکه سراینده این منظومه را بشناسد، تحت عنوان حکایتی عربی آن را در گزیده های خویش وارد کرد و از آنجا که این قصه را نقد حال خویش یافت، بدان دل بست و علاوه بر مجموعه آثار، در محافل و مراسلاتش آن را مکرر نقل کرد و از آن بهره ها جست. در این گفتار بر اساس روش کتابخانه ای و اسنادی، قصه موسی و شبان مولانا در آثار مختلف تالستوی آثاری که به فارسی در نیامده و به همین سبب ناشناخته مانده اند و مراسلات و مجالساتی که آن را ذکر کرده است، شناسایی و معرفی و بررسی شده ند؛ همچنین سبب دل بستگی او بدین قصه و چگونگی آشنایی اش با آن و اینکه از چه رو به عنوان قصه ای عربی راه به آثار او پیدا کرده است، شرح داده شد و مشخص گشت که تالستوی با این قصه در کتاب نویسنده ای حقوق دان با نام کانستانتین پترویچ پابدانوتسف مواجه شده است. پابدانوتسف در اثر خویش ضمن ارایه ترجمه روسی قصه موسی و شبان از سراینده این قصه با نام جلال الدین، معلم بلندآوازه، یاد می کند که حکایتی از او در منظومه ای به زبان عربی دیده می شود. در اثنای تحقیق درباره ماخذ تالستوی در نقل قصه موسی و شبان اطلاعاتی تازه و نو به دست آمد؛ از جمله آن ها پیدا شدن قصه ای است در ادبیات داستانی روسی که هم از جهت ساختاری و هم از جهت محتوایی، بسیار به قصه موسی و شبان مولانا نزدیک است. این اطلاعات نیز به عنوان دستاوردهای دیگر این پژوهش در اثنای این گفتار ارایه شد.

    کلید واژگان: مولوی, تالستوی, قصه موسی و شبان, قصه شیر برای خدا
  • زهرا امینی شلمزاری، محمدرضا نصراصفهانی*، سیده مریم روضاتیان

    تحلیل گفتمان انتقادی رویکردی بین رشته ای است که در آن سعی می شود نقش تحولات اجتماعی در مطالعات زبانی برجسته شود. این شیوه در پی آن است که نقش گفتمان را در روابط اجتماعی به ویژه روابطی که قدرت نابرابر را نشان می دهد، آشکار کند. فرکلاف، زبان شناس و پژوهشگر بریتانیایی، با ارایه ی مدل سه بعدی (توصیف، تفسیر و تبیین) چارچوب گسترده تری را برای این نظریه ایجاد کرد، به گونه ای که نقش موقعیت و اجتماع در آن به نحوچشمگیری برجسته شده است. به سبب گسترده بودن مباحث تحلیل گفتمان فرکلاف، در این پژوهش کوشش شده است تا مباحث گفتمان شناسی تنها در بخش واژه ها1 با علوم معانی، بیان و بدیع مقایسه و برای تحلیل خسرو و شیرین نظامی به کار گرفته شود. هدف این پژوهش آن است که با مقایسه ی دانش های بلاغی و رویکرد فرکلاف، تحلیل روشن تری از این رویکرد ارایه شود. نقش موقعیت و مقتضای حال در علم معانی به طورکامل بررسی شده؛ اما در علم بیان و بدیع به جز تعریض موردتوجه قرار نگرفته است. در نظریه ی فرکلاف موقعیت به همراه قدرت در تبیین مسایل مختلف به کار می رود. باتوجه به برجسته بودن نقش موقعیت در علم معانی و تحلیل گفتمان فرکلاف، کوشش شده است که نقش موقعیت در مباحث علم بیان و بدیع نیز تحلیل شود. از دستاوردهای این پژوهش آن است که نظامی در خسرو و شیرین در هر سه حوزه یعنی معانی، بیان و بدیع به نقش موقعیت و مقتضای حال مخاطب توجه داشته است. به بیان دیگر کوشیده ایم تا نشان دهیم بیان و بدیع در منظومه ی خسرو و شیرین در ساخت موقعیت برجسته برای کنش های کنشگران نقش اساسی و بنیادین ایفا می کند.

    کلید واژگان: بلاغت, تحلیل گفتمان انتقادی, توصیف, خسرو و شیرین, فرکلاف, موقعیت
    Zahra Amini Shalamzarri, Mohammadreza Nasr Esfahani *, Seyede Maryam Rozatian
    Introduction

    Sublime and subtile examples of Persian poetry such as Sa’di's fluent poems  or even Hafez's poetry, despite its complexities of the structure and hidden meanings, are usually pleasant, beautiful and completely understandable. In general the desire to discover the secret of this charm and greatness of the works of such classical authors in the East and the West has always aroused the curiosity of the researchers of language and the literary critics in the world.  They have studied this problem of poetry, since ancient times till today from various perspectives such as literary schools, rhetoric or literary theory hoping to discover perhaps the most fundamental secrets of the glory of poetic discourse.Although Saadi and Hafez have their own poetics, Hafez's, resemblance and closeness to  Sa’di is so obvious that sometimes  they have been studied together in numerous studies. 

    Research method and theoretical foundations

      The literary researchers, in their poetic studies have always tried to discover the most exact points about the form and meaning in poetry with a meticulousness regard in the subtleties of poetic language. They have tried then to name, analyze and classify these unknown mysteries of its magic. At last, they have recorded the collection of their knowledge in the branches of literary knowledge and theories. Based on these foundations we have tried to find and explain some incidents of imperceptible artistic devices in the poetry of Sa’di and Hafez, analyzed from a functionalistic view.Although the most important principle of the literary and artistic view in this article is to rely on the role and function that plays the elements and techniques in achieving the main goal of the work of art. Just as in the art of painting that all the elements of design, drawing, coloring glazing and lighting must serve the ultimate goal and the main purpose of the final oeuvre, the same principle is valid in poetry. From this point of view, the most fundamental neglect in the rhetorical and literary analysis of poetry is when the mere existence of poetic forms and literary figurers of speech is considered valuable and beautiful. In addition to it the lavish and bountiful terms to naming these artistic devices create a delusion.Another important principle is remembering that   the brilliance of the artistic function of the literary devices has different degrees in different poems, but in certain cases, with a seemingly simple linguistic device, it is possible to writing the miraculous associations in the poem, which creates colorful and wonderful auras of meaning around a verse.  Review of literatureUndoubtedly, the source of the ideas presented in this article, inspired and benefiting from the literary and linguistic teachings, is due to respected pioneers and promoters of literary and linguistic research in the world and Iran, and also the writers of a great number of books and articles written about the poetry of Sa’di and Hafez. They have been the source of inspiration for this article in general. The collection of this vast background, both in the field of literary theory, linguistics, and practical research, especially in the field of poetry of Sa’di and Hafez, is so extensive that it is not possible to mention even the names of a small part of them in this short space. However, none of examples of Sa’di and Hafez's poetry and their specific functionalist analysis in the present article are taken from the writings of others, because all of them are the result of the gradual achievement of the author's years of teaching and research. 

    Discussion

    In the present paper after explaining the generalities and theoretical principles, the following questions are discussed in detail:The method of functionalist analysis of new artistic arrangements in the poetry of Sa’di and HafezAn example of functionalist analysis of the literary industry in Hafez's poetryThe necessity of searching and analyzing the hidden and invisible artistic devices in poetryAn example of invisible artistic devices in Sa’di’s poetryAn example of invisible artistic devices in Hafez's poetryCodification of theoretical foundations of artistic functionalist analysis in poetryComplete functionalist analysis of a short work in Sa’di’s poetryAs can be seen in the above titles, first the purpose of functionalist analysis method to find invisible arrangements in the poetry of these two poets of Shiraz is explained and then some examples of them are provided. After that, the importance and necessity of this task in terms of better understanding the poetry of Sa’di and Hafez has been discussed. Then based on these topics and their poetical examples, an attempt has been made to formulate the theoretical foundations of functionalist artistic analysis. Finally as an actual example, a short poem by Sa’di has been analyzed according to these principles and general principles in order to show in practice the value and efficiency of this new method in poetry analysis.

    Conclusion

    Nowadays this idea is spreading that by using a new perspective and having a deeper understanding of the oeuvres and the ideas of ancient poets, it is possible to reveal the secrets and mysteries of pleasant and beautiful poems such as the works of Sa’di and Hafez. Theoretical discussions and practical analysis of examples presented in the present paper show that merely raising this issue is not enough to achieve tangible results and objective achievements. Achieving such a goal requires a coherent theory and the clear formulation of principles and a methodical way of studying the poems.It seems that the introductory plan based on theoretical foundations and practical examples presented in this article can potentially be applied to the poetry and even prose of other great figures of Persian literature, especially if each poet's special needs and occasions are considered.   

    Keywords: Sa’di, Hafez rhetoric, poetry analysis method, new literary devices, functions of language in poetry
  • آسیه کریمی، سید علی اصغر میرباقری فرد*، سیده مریم روضاتیان

    در تذکره الاولیاء حکایت ها و داستان هایی درباره تغیر احوال و توبه دیده می شود که نشان می دهد عارف در اثر بیداری از گناه و معصیت توبه می کند و به طاعت روی می آورد. این مسئله در مراحل مختلف سلوک نیز دیده می شود. عارف در منازل مختلف سلوک در اثر بیداری از طاعات، مقامات، احوال و حتی از هستی خود نیز توبه می کند. این امر موجب شکل گیری گونه وسیعی از ساحت های بیداری در این اثر برجسته عرفانی شده است؛ ازسوی دیگر براساس آرا و نظریات اهل معرفت، تحقق ساحت های بیداری در هر منزل، به منزل پیشین بستگی دارد؛ ازاین رو مسئله بیداری و چگونگی تحقق آن در پژوهش های عرفانی اهمیت بسیاری می یابد. این مقاله با روش کتابخانه ای و اسنادی و با بهره گیری از نظریات عارفان قرن دوم تا هفتم هجری ماهیت بیداری، مراتب و استمرار آن را در کتاب تذکره الاولیاء تبیین می کند. درنهایت، این یافته تازه در پژوهش های عرفانی به دست می آید که بیداری و انتباه در حکایت های تذکره الاولیاء محدود به آغاز سلوک عرفانی نیست و در همه مراحل و منازل سلوک دیده می شود؛ همچنین ساحت های مختلفی است که هر ساحت، ویژگی ها و آثار متفاوتی در سیر و سلوک دارد و بدون شناخت این ساحت ها، تحلیل و تبیین جایگاه منازل سلوک ممکن نیست.

    کلید واژگان: حکایت های عرفانی, یقظه, انتباه, منازل سلوک, تذکره الاولیاء
    Asiye Karimi, Sayyed Ali Asghar Mirbagherifard *, Maryam Rozatian

    There are anecdotes and stories about the spiritual transformation and repentance in Tazkirat al-Awliya which indicate that a gnostic person leaves sin and crime and starts  obedience and worship. This is seen in different aspects of Gnosticism. A gnostic repents in different aspects of Gnosticism such as obedience, hierarchy, position, situation, and even in its existence. This has caused to construct a broad range or awakening areas in this prominent mystical work. Besides, as mentioned by writers of gnostic texts, the  awakening areas in each position depends on an earlier position. So, the question of awakening, how it is realized, and how it is linked in mystical research is of great importance. This paper examines the nature of awakening, its extent, and its continuity in Tazkirat al-Awliya  through the library and documentary methods. The results show that awakening in Tazkirat al-Awliya anecdotes is not limited to the initiation of a mystical journey, but rather in all stages and aspects of the journey, and it has different areas each having different aspects, features, and effects in the journey. Without understanding these areas, it is not possible to analyze and explain the position of stages of the journey. 

    Introduction

    One of the central issues in the field of Islamic mysticism is the issue of human excellence and perfection. This issue has been raised in the form of moving from negligence to consciousness and its transcendent levels. Movement in this interpretation means a departure from power to action, which is done gradually or repulsively. According to the mystics, when the light of knowledge enters the heart of a gifted person, such a person must start moving in the path of perfection and reach the path to God to reach his goal and desire. So, the movement towards perfection does not beginunless one changes spiritually in his current life and changes his path, which is used to entertain him to the world  and takes a new path. For this reason, it is not possible to enter the path of perfection and walk its steps except with vigilance and awakening. The reflection of this issue can be seen in the anecdotes of Tazkirat al-Awliya. At the beginning of the conduct, the seeker repents from the realm of sin and negligence and turns to the realm of the path, and upon entering the realm of the path, these awakenings are constantly repeated. The sum of these anecdotes explains the areas of awakening in Tazkirat al-Awliya which can be classified into five general areas: the area of ​​disbelief to faith and sin, disobedience to obedience, neglect to consciousness, absence to presence, and presence to perdition. Considering the position of reprimand in the field of Islamic mysticism, it seems that it merits more study . In the meantime, Tazkirat al-Awliya is the best source for explaining the nature of awakening and its continuation in the form of mystical anecdotes due to its importance in expressing the moods and words of the great Sufis. 

    Material & Methods

    This research uses the library documentary method to draw a pattern of awakening areas in the stories of Attar Nishaburi’s Tazkirat al-Awliya, and the relationship of these areas with the mystical levels of the sect. For this purpose, first, a collection of topics from Persian mystical prose texts up to the seventh century AH was extracted and classified. Then, based on the views expressed in these texts, the nature of awakening, its levels as well as its continuity was explained in the anecdotes of Tazkirat al-Awliya.

    Discussion of Results & Conclusions

    The results of this study indicate that awakening in Tazkirat al-Awliya anecdotes is not limited to the initiation of a mystical journey, but rather in all stages and aspects of the journey. Also, awakening has different areas  each having different aspects, features, and effects in the journey. Without understanding these areas, it is not possible to analyze and explain the position of the stages of the journey . On the other hand, the analysis of awakening areas in the anecdotes of Attar's Tazkirat al-Awliya shows the necessity of the seeker's movement by using the topic of warning and awakening to the higher authorities and degrees of faith. In addition, theawakening as well as  the subsequent changes as the essence of conduct from the beginning of the path to the level that the seeker can achieve are influential in the course of human perfection.

    Keywords: Gnostics Anecdotes, vigilance, awakening, Stages of the Journey, Tazkirat al-Awliya
  • مریم سادات حجازی، سیده مریم روضاتیان*، زهره نجفی

    نظریه ساختار بلاغی رویکردی علمی است که در حوزه مطالعات زبان‌شناسی‌رایانشی مطرح شده است و ابزاری کارآمد برای توصیف متن در اختیار پژوهشگران قرار می‌دهد. در این ساختار هر بخش از متن نسبت به دیگر بخش‌های متن نقشی بر عهده دارد. متداول-ترین رابطه متنی، رابطه هسته-وابسته است. در این رابطه بخشی از متن برای بخش دیگر نقش مکمل ایفا می‌کند. نظام روابط این بخش‌ها با خواندن متن و ترسیم نمودارهای درختی به ‌تصویر کشیده می‌شود. در تحقیق حاضر نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که روابط پرکاربرد در ساختار متن پیام‌های بازرگانی مورد بررسی، رابطه‌هایی چون «بسطی»، «انگیزشی»، «ربطی»، «پس‌زمینه-ای»، «ممکن‌سازی»، «مشکل-راه‌حلی» و «شواهدی» است. طی بررسی به‌عمل‌آمده درصد فراوانی روابط «بسطی» و «انگیزشی» بیشترین نمود را در میان دیگر روابط دارا است و روابط بعدی، بسته به موضوع آگهی، متغیر بوده است. با شناخت روابط فوق در متن آگهی، می‌توان به کارکرد زبان بر مبنای نقش ترغیبی آن دست یافت؛ چراکه تمرکز پیام به سمت مخاطب است و به‌کارگیری چنین روابطی مخاطب را به خرید کالا و استفاده از خدمات ترغیب می‌کند. آمار و اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش به صورت داده‌های مقطعی و به‌ وسیله تکمیل پرسش‌نامه و مصاحبه با تعداد 100 نفر دانشجو به شکل تصادفی به دست آمده و با در اختیار قراردادن تعدادی از 268 نمونه متن پیام‌های بازرگانی جمع‌آوری گردیده است؛ سپس 7 رابطه بلاغی مورد اشاره به روش OLS (حداقل مربعات معمولی) که روشی متداول برای برآوردهای خطی است، به منظور تخمین میزان تاثیرگذاری بر مخاطبان با به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفته است. نتایج حاصل از تخمین روابط مذکور بر میزان تاثیرگذاری بر مخاطبان نشان می‌دهند روابط «بسطی» و «ممکن‌سازی» اثری منفی بر مخاطبان داشته و موجب کاهش تاثیرگذاری بر ایشان شده است. از طرفی در دیگر روابط، تاثیرات مثبتی در جذب مخاطبان مشاهده شده است.

    کلید واژگان: نظریه ساختار بلاغی, تحلیل گفتمان, نقش ترغیبی, رسانه, آگهی
    Maryam Sadat Hejazi, Sayyedeh Rozatian*, Zohreh Najafi

    Rhetorical structure theory is a scientific approach that has emerged in the field of linguistic-computational.It also seeks to use the most appropriate way to deliver a message by advertising agents of goods/services, and in addition to providing techniques to strengthen business texts in discovering hidden relationships in commercial. The present study aims to study the content of268 sample context of commercials in eight topics, during one year of Green Family Magazine, Success and Iran Newspaper .we study the relations between the text components of commercials in the context of rhetorical structure theory and what effect it and drawing tree diagrams. The results of this study the contextof commercials studied by the‌‌‌ research, relations such as “elaboration”,“joint”,“background”,“enablement”,“solutionhood”, and “evidence”.“Elaboration” has the most frequency Percentage. Then “enablement” has the greatest share. Subsequent relationships depend on the subject of commercials. By using “Elaboration”, “enablement”, and “evidence” relations, the author aims to engage the reader with the nucleus content, using the complementary section which is satellite.

    Keywords: Rhetorical structure theory, Discourse analysis, Conative function, Media, Commercial
  • فاطمه سادات مدنی مبارکه، سید علی اصغر میرباقری فرد*، سیده مریم روضاتیان

    فرایند شکل گیری زبان عرفانی گستره وسیع و ابعاد متنوعی دارد. هدف این مقاله آن است که برای تحلیل فرایند شکل گیری زبان عرفانی از قرآن الگویی تازه ارایه کند. این الگو دربرگیرنده مراحلی است که براساس آن ها می توان فرایند شکل گیری زبان عرفانی را از دستگاه زبان قرآنی در متون تعلیمی عرفانی تحلیل کرد. این الگو با ترسیم میدان های معنی شناختی، بر معانی نسبی واژه های قرآنی در متون تعلیمی عرفانی متمرکز است و از بازسازی نظریه ایزوتسو در کتاب خدا و انسان در قرآن حاصل می شود. تحلیل تغییرات معنایی واژه ها نیازمند توجه به ارتباط متن با جامعه و مولف است. بنابراین الگوی ارایه شده با توجه به ارتباط چهارگانه متن، جامعه، وضعیت عرفان اسلامی و مولف به دریافت دلیل تغییرات معنایی واژه های قرآنی در متون تعلیمی عرفانی کمک می کند. این پژوهش نشان می دهد که می توان در نگرشی دوسویه، مبتنی بر تاثیر قرآن بر عرفان اسلامی و تاثیر عرفان اسلامی بر معانی واژه های قرآنی، فرایند شکل گیری زبان عرفانی را به طور مستقیم از قرآن با یک الگوی تازه تحلیل کرد

    کلید واژگان: دستگاه زبان قرآنی, زبان عرفانی, متون تعلیمی عرفانی, شرح تعرف
    Fatemeh Alsadat Madani Mobarakeh, Sayyed Ali Asghar Mirbagheri Fard *, Sayyede Maryam Rozatian

    The process of mystical language formation spans a wide range and comprises various dimensions. The aim of this paper is to present a model for analyzing the process of mystical language formation derived from the holy Qur’an. This model consists of stages based on which the process of mystical language formation can be analyzed out of the Qur’anic language system in mystical-didactic texts. It focuses on the relative meanings of Qur’anic words in mystical-didactic texts via drawing semantic fields, and is developed from re-constructing Izutsu`s theory in the book God and Man in the Qur’an. The analysis of semantic changes of the words requires attention to the relationships among the text, society, and author. In view of that, the proposed model aids to understand the reason for semantic changes of Qur’anic words in mystical texts through considering the quadrilateralrelationships among the text, society, status of Islamic mysticism, and author. The research shows that in this reciprocal attitude, which is based on the influence of the Qur’an on Islamic mysticism and the influence of Islamic mysticism on the meanings of Qur’anic words, the process of mystical language formation can be directly analyzed from the Qur’an using this novel model.

    Keywords: Qur’anic language system, Mystical language, mystical-didactic texts, Sharh al- Ta'aruf (Commentary on al- Ta'aruf)
  • سید علی اصغر میرباقری فرد*، سید محمدجلیل مصطفوی روضاتی، سیده مریم روضاتیان

    شاعران و نویسندگان متون ادب فارسی همواره برای انتقال روشن تر مفاهیم موردنظر خود از شگردهای بلاغی متنوعی بهره جسته اند. یکی از رایج ترین شگردهای ادبی تشبیه است تا جایی که هیچ متن ادبی را نمی توان یافت که از ظرفیت های هنری تشبیه برای انتقال مفاهیم بهره نبرده باشد. مولوی در کتاب مثنوی معنوی که یکی از بلیغ ترین متون تعلیمی- عرفانی فارسی است در کنار بهره مندی از شگردهای مناسب ادبی، تشبیه را با ساختارهای متنوع به کار گرفته است. در میان اقسام تشبیه در مثنوی معنوی گونه ای تشبیه مشاهده می شود که درونمایه طنز دارد و مولوی برای انتقال مضامینی ویژه از آن بهره برده است؛ این گونه تشبیه را تشبیه طنز نامیده اند. سنت استفاده از شگردهای طنزپردازی در منظومه های عرفانی مانند بسیاری دیگر از نوآوری ها با سنایی آغاز می شود. مولوی علاوه بر تاثیرپذیری احتمالی از سنایی، خلاقیت های فراوانش را در طنزپردازی به ظهور رسانده است. یکی از گونه های طنز در مثنوی، تشبیهات معناداری است که صبغه فکاهی و طنز دارد. تبیین کارکردهای وجوه شبه طنز متنوع به کار رفته در تشبیهات طنز مثنوی از زمینه های اساسی این تحقیق است. در این مقاله کوشش شده به شیوه توصیفی- تحلیلی موارد یافت شده در مثنوی معنوی براساس ساختار بلاغیشان بررسی شود.

    کلید واژگان: تشبیه طنز, مولوی, مثنوی
    Sayed Aliasghar Mirbagherifard *, Sayed Mohammadjalil Mostafavirozati, Sayedeh Maryam Rozatian

    The writers and poets of Persian literary texts have always used diverse rhetorical techniques to transfer their concepts more clearly. One of the most commonly used literary techniques is simile. This popularity is to the extent that no literary text could be found without benefiting from simile’s artistic capacity for conveying concepts. Mawlawī also used  simile with various structures along with appropriate literary techniques in Masnavi which is one of the most eloquent Persian mystical-educational texts. Among the similes in the Masnavi Ma’navi, a type of simile is observed that has a satiric theme and Mawlawī has used it to convey special concepts. This kind of simile is named satiric simile. Like many other innovations, the tradition of using satirical techniques in mystical poems begins with Sanai. In addition to the possible influence of Sanai, Mawlawī brings into existence his various innovations in satire. One of the type of satires in Masnavi is the meaningful similes that have satirical backgrounds. Explaining the functions of various similar aspects in satiric similes is one of the important purposes of this research. The present research attempted to study the found cases in Masnavi Ma’navi based on their rhetorical structure using a descriptive-analytic method.

    Keywords: Satiric similes, Mawlawī, Masnavi
  • سمانه السادات آقادادی، سید علی اصغر میرباقری فرد*، طاهره خوشحال دستجردی، سیده مریم روضاتیان

    از شرایط مهم و اساسی برای به کارگیری روشی علمی و هدفمند و برنامه محور در تحقیقات عرفانی تعیین و تبیین سنت و مشرب عرفانی اهل تصوف یا به تعبیر دیگر واکاوی اصول و فروع مبانی عرفان اسلامی است. روش شناسی معرفت یکی از ویژگی های اصلی سنت های عرفانی است که می تواند برگرفته از منابع مختلف نقل، عقل و کشف و شهود باشد. نویسندگان این پژوهش می کوشند ضمن بررسی بازتاب روش های نقلی و عقلی در مثنوی، اثبات کنند تنها روش متقن معرفت شناسی روش کشف و شهود است و دو شیوه دیگر زمانی ارزشمند است که با روش کشف و شهود مطابقت یابد. به بیان دیگر، مطابق سنت و مشرب عرفانی مولانا خداشناسی (معرفت الرب) وابسته به خودشناسی (معرفت النفس) است؛ بنابراین سالک با کاربرد ابزار مختلف شیوه شهودی می کوشد، پله پله و به تدریج میزان مواجید عرفانی خود را ارتقا دهد تا از خود و ماسوی الله بیرون آید و به خودشناسی رسد. این امر در مثنوی معنوی از مرتبه تزکیه نفس آغاز می شود و با عشق ادامه می یابد. سپس مراتب کمال آن در سکر و حیرت طی می شود تا سرانجام در مرتبه فنا این توفیق نصیب سالک شود؛ در این مرتبه سالک به کل از غیر خدا تهی می گردد و تنها به اختیار و اراده او حرکت می کند؛ بنابراین به مقصود و غایت نهایی خود یعنی توحید و معرفت الرب دست می یابد.

    کلید واژگان: سنت و مشرب عرفانی, روش, معرفت, مثنوی معنوی, مولانا
    Samaneh Al Sadat Aghadadi, Sayyed AliAsghar Mirbagherifard *, Tahereh Khoshhal Dastjerdi, Sayyedeh Maryam Rozatian

    One of the important conditions for the use of scientific, purposeful and program-based method in mystical research is to determine and explain the tradition and mystical disposition of mystics, or in other words, the principles and practices of Islamic mysticism. The methodology of knowledge is one of the main features of mystical traditions that can be derived from various sources, quotes, and, discovery and intuition. This study seeks to investigate the reflection of traditional and rational methods in Masnavi, and to prove ‘discovery and intuition’ as the only reliable epistemological method. The other two methods are valuable when they are consistent with discovery and intuition. In other words, according to Mawlana's tradition and mystical disposition, theology (the knowledge about God) depends on self-knowledge (the knowledge of the Self). Therefore, the seeker, using various tools of intuition, strives to gradually increase his mystical sensations to come out of himself and what is beyond God and to reach to knowledge. In Masnavi- Ma'navi, it starts from the order of the purity of the inside and goes on with love. It is then perfected in a state of intoxication and amazement, until at least the seeker at the ending stage is completely devoid of non-God entities and moves only in His power and will. At this stage, the seeker achieves his ultimate goal, that is, monotheism or the knowledge of God.

    Keywords: Tradition, Mystical disposition, method, knowledge, Masnavi- Ma'navi, Mawlana
  • مریم رشیدی*، سیده مریم روضاتیان، سید علی اصغر میرباقری فرد
    یکی از مباحث مغفول در بلاغت فارسی، مبحث «اشفاق» است که قسمی از ترجی به شمارمی‌آید. اشفاق با ابزارها و کارکردهایی مشخص، بحثی قابل توجه در نحو و بلاغت عربی است و بایسته است در بلاغت فارسی مبتنی بر بلاغت عربی نیز جایگاه خویش را بیابد. این مقاله بر آن است مبحث اشفاق را در زبان و بلاغت فارسی تبیین‌کند و با استشهاد از زبان حافظ به تعریف و تثبیت جایگاه آن در علم معانی فارسی بپردازد. بدین منظور پس از بیان کلیاتی درباره ترجی و اشفاق در لغت، نحو و بلاغت عربی، جایگاه آن را در بلاغت فارسی می‌کاود و با روشی توصیفی تحلیلی، ابزارها و کارکردهای آن را در غزلی از حافظ بررسی‌می‌کند. علاوه بر آن با طرح نکاتی نو تحت عنوان «کارکرد فعل خواستن در تبدیل خبر به انشا» و «امکان تفکیک تمنی و ترجی در بلاغت فارسی» مباحثی قابل اعتنا را به ساحت علم معانی عرضه ‌می‌‌کند.
    کلید واژگان: ترجی, اشفاق, زبان, بلاغت, حافظ
    Maryam Rashidi *, Sayedeh Maryam Rozatian, Sayed Aliasghar Mir Bagherifard
    One of the ignored topics in Persian rhetoric is “Eshfagh” which is accounted a part of “Tarajji”. Eshfagh is a considerable topic in Arabic syntax and rhetoric with specific means and functions, and it deserves to find its position in Persian rhetoric that is based on Arabic rhetoric. This article wants to describe the topic of Eshfagh in Persian language and rhetoric, and define its position in Persian semantics using language of Hafez. Hence, after explanation of some generalities about Tarajji and Eshfagh in philology, syntax and Arabic rhetoric studies its position in Persian rhetoric and investigates the means and functions of Tarajji and Eshfagh in one sonnet of Hafez using the descriptive-analytic method. Additionally, offers noticeable issues in the realm of Persian semantics, introducing new remarks entitled “The function of verb want in transforming information to composition” and “The possibility of separation of Tamanni and Tarajji in Persian rhetoric”.
    Keywords: Tarajji, Eshfagh, Language, Rhetoric, Hafez
  • فروغ فرجام، علی اصغر میرباقری فرد*، سیده مریم روضاتیان
    می توان گفت نوع مخاطبان یک اثر و بستری که نوشته در آن نشو و نما می یابد، تعیین کننده و پردازشگر محتوایی نو و دگرگونه از مفهومی واحد است و در متنی که به اقتضای حال خوانندگان پدید می آید، تاثیر خود را نشان می دهد. این مقاله با چنین رویکردی به عوارف المعارف و دو ترجمه آن از ابومنصور اسماعیل اصفهانی و عبدالرحمن بزغش شیرازی پرداخته است. پژوهشگران در این مقاله می کوشند چهار منظر جهان بینی مترجمان، ظهور خلاقیت های آنان، تاثیر پسند و ذوق شخصی در پردازش ترجمه و تاثیر زیست بوم این دو مترجم را در جایگاه معیار سنجش برگزینند. از تطبیق رویکرد کلی دو مترجم چنین نتیجه گرفته می شود که در ترجمه عوارف از ابومنصور توجه داشتن به خوانندگان، موجب گرایش او به اختصار و نیز هنرنمایی های لفظی و آراستگی کلام شده است؛ اما عبدالرحمن در معارف العوارف نسبت به دخل و تصرف در متن، کاملا خوددارانه رفتار می کند و ترجمه ای دقیق و لفظ به لفظ ارائه می دهد. به نظر می رسد دخل و تصرف های ابومنصور در شماری از جمله ها به دگردیسی اندیشه های سهروردی انجامیده است؛ به گونه ای که او گاهی محوریت کلام را در دست می گیرد و نظریه های خود را جانشین متن و اندیشه های سهروردی قرار می دهد. این در حالی است که عبدالرحمن می کوشد تاحد ممکن تحریفی در اندیشه های سهروردی پدید نیاید. به نظر می رسد فضای غمبار اصفهان در زمان استیلای مغول، چندان اجازه ظهور ترجمه ای دقیق و تخصصی را به ابومنصور نمی داده است؛ به طوری که مطالب عوارف را در حد یک سوم تقلیل می دهد. ازسوی دیگر محیط به نسبت امن و آرام فارس پذیرای مفاهیم سهروردی در لایه هایی دقیق تر بوده و به عبدالرحمن مجال می داده است که تک تک عبارات عوارف را به شکلی عالمانه ترجمه کند.
    کلید واژگان: ترجمه عوارف المعارف, معارف العوارف, بستر فرهنگی مترجم
    Forough Farjam, Ali Asghar Mirbagherifard *, Maryam Rozatian
    A work’s intended audience and the context from which it springs and in which it develops can determine and generate a new and altered content for certain concepts which are unitary at the origin. This influence becomes evident when a target text ends up being clearly attuned to the readers’ needs and concerns. Taking such influences into account, the present paper examines Suhriwardī’s ʿAwārif al-Maʿārif and two of its translations by Abū Manṡūr Ismāʿīl Iṡfahānī and ʿAbd al-Raḥman Buzğuš Šīrāzī. The author has chosen four criteria – the translators’ world view, the nature of their imagery, the influence of their personal convictions on their work, and the impact of their lifeworld – as yardsticks for assessing the two works. The comparison reveals that in Abū Manṡūr’s translation of the ʿAwārif his paying attention to the readers’ likes and dislikes makes him inclined to succinctness and leads him to exhibit his eloquence, whereas ʿAbd al-Raḥman, in his Maʿārif al-ʿAwārif forbears to meddle with the text in favour of a more literal rendition. It appears that Abū Manṡūr’s interference results in an alteration of Suhriwardī’s thought in a number of ways and that the translator in some places seizes control of the meaning replacing Suhriwardī’s statements and thoughts with his own theories. ʿAbd al-Raḥman, on the other hand, is striving, as far as possible, not to distort Suhriwardī’s thinking. It appears that the gloomy atmosphere of Isfahan during the reign of the Mongols prevented Abū Manṡūr from providing an exact and specialist translation, whereas the relatively safe and calm environment of the Fars province, where ʿAbd al-Raḥman lived and worked, proved conducive to a deeper understanding of Suhriwardī’s concepts and enabled him to give an accurate and scientific rendition of every single expression of the ʿAwārif.
    Keywords: translation of ʿAwārif al-Maʿārif, Maʿārif al-ʿAwārif, cultural context of the translator
  • فروغ فرجام، سید علی اصغر میرباقری فرد*، سیده مریم روضاتیان
    نگاه اهل تحقیق و عارفان و سالکان طریقت به آثار عرفانی، اغلب بر متونی متمرکز بوده است که علاوه بر طرح مبانی نظری، برنامه ها و راهکارهایی تربیتی ارائه دهند. عوارف المعارف در ابتدای سده هفتم، مجموعه معارف زاهدانه ای را عرضه کرد که موجب شد تا قرن ها تدریس آن، پیش شرط تاسیس بعضی خانقاه ها باشد. عوارف المعارف ابوحفص شهاب الدین عمر سهروردی علاوه بر طرح مبانی سلوک عرفانی، به بیان حد و مرز و جوانب مثبت و منفی هر دستور صوفیانه می پردازد و ازاین روی به لحاظ نقد   دیدگاه های مخالفان تصوف، معرفی متشبهان و چگونگی رفع شبهات، شاخص است. ضرورت ترجمه این اثر و اهتمام بدان موجب شد هریک از مترجمان به تناسب، بهره ای به مخاطبان برسانند. از میان ترجمه ها، به بررسی تطبیقی دو اثر پرداخته ایم که هر دو در انتهای قرن هفت و ابتدای قرن هشت پدید آمده است؛ ترجمه ابومنصور اصفهانی و ترجمه عبدالرحمن شیرازی. نوع پردازش ساختاری متن، سبک زبانی و بیانی مترجمان، برتری ها و نقاط ضعف هریک، ازجمله نکاتی است که در این مقاله بررسی شده اند. مهم ترین یافته این پژوهش آن است که ترجمه عوارف المعارف صرفا اقتباسی از عوارف المعارف محسوب می شود و معارف العوارف ترجمه ای دقیق، جامع و متعهد به پیام سهروردی است؛ هرچند که نثر ابومنصور اصفهانی خیال انگیزتر (دارای صورخیال بیشتر) است و فضای شاعرانه تری دارد.
    کلید واژگان: ساختار, معارف العوارف, ترجمه عوارف المعارف, عبدالرحمن بزغش شیرازی, ابومنصور عبدالمومن اصفهانی
    Forough Farjam, Sayyed Ali Asghar Mirbagherifard *, Sayyede Maryam Rozatian
    Mystics and truth-seekers, in their readings of mystical texts, have predominantly focused on texts which, in addition to giving an account of theoretical principles, provide didactic programs and strategies. Awarif ul-Maarif laid out a comprehensive source of mystical knowledge before the reader of the early seventh century. Its inclusion in the syllabus became, for centuries to come, a prerequisite for the foundation of new Khanqahs. In addition to providing an account of the principles of spiritual practice, Awarif ul-Maarif defined the limits of and identified positive and negative aspects of Sufi precepts. In doing so, it distinguished itself by criticizing the theories of opposers of Sufism, discussing skeptics’ ideas and pointing out how skepticism could be overcome. The need for a translation of this work and the efforts undertaken in this respect led to renderings by various translators each benefitting the reader in its own way. This article compares two of these translations, i.e. Abu Mansur Isfahani and Abdurrahman Shirazi’s translations which date back to the late seventh and early eighth century respectively. The article deals with the texts’ structural approaches, the translators’ style and mode of expression, and the strengths and weaknesses of their translations. The most important finding is that Isfahani’s version is merely an adaptation of the original Awarif—albeit it is written in a more poetic style and engaging the reader’s imagination to a greater extent—whereas Shirazi’s Maarif ul-Awarif is an accurate and comprehensive translation which remains faithful to Suhrawardi’s message.
    Keywords: Structure, Awarif ul-Maarif, Maarif ul-Awarif, Translation, Abdurrahman Shirazi, Abu Mansur Isfahani
  • آسیه کریمی*، سید علی اصغر میرباقری فرد، سیده مریم روضاتیان

    در میان حکایت های پرشمار متون و تذکره های عرفانی، حکایاتی درباره تحول روحی عرفا دیده می شود که بخش عظیمی از فضای این آثار را در بر گرفته است. این حکایت ها شرح احوال عارفانی است که در اثر واقعه های غیبی، متحول و به طریقت صوفیان وارد شده اند. چگونگی ورود اهل سلوک به طریقت در حکایت های تحول روحی بسیار شبیه به یکدیگر است. این شباهت به سبب فرایند منظم و مشخصی است که در این حکایت ها دیده می شود. فرایند مذکور در مقدمات، واقعه و آثار و نتایج دارای عوامل مشترکی است که در این حکایت ها آمده است. فرایند شکل گیری تحول روحی عارفان مختص به نقطه آغازین سلوک نیست و در سیر استکمالی عارف به مراتب و درجات برتر نیز دیده می شود. ازاین رو پرسش های مطرح در این پژوهش آن است که چگونه این تحولات اتفاق می افتد؟ چه آثار و نتایجی را در بر دارد؟ عناصر تشکیل دهنده آن ها در عرفان اسلامی چیست؟ آیا همه عرفا به یک شیوه تحول می یابند؟ این مقاله با بررسی فرایند شکل گیری حکایات مربوط به تحول روحی، این مطلب را تبیین و اثبات می کند که تحول در عرفان اسلامی مبتنی بر عوامل و عناصر مشابهی است که نقشی اساسی در تمام مراحل سلوک و طریقت دارد.

    کلید واژگان: تحول روحی عارفان, حکایات عرفانی, متون عرفانی, سلوک, احوال عارفان
  • سیده مریم روضاتیان *، نجمه گرامی
    سلامان و ابسال، داستانی رمزی و تمثیلی است که در تمدن یونانی ریشه دارد؛ اما در فضای فرهنگ ایرانی پرورده شده است. وجود روایات متعدد از این داستان در پیشینه ادبی ایران، بیانگر اهمیت آن در میان اندیشمندان ایرانی است. قابلیت های بالقوه این اثر رمزی در ایجاد مضامین عمیق، دست مایه شاعران و نویسندگان بسیاری قرار گرفته است؛ پدیدآورندگانی که برای برآوردن انتظارات مخاطبان، در سده های پیوسته این اثر را بازآفرینی کردند. ابن سینا نخستین کسی است که از قابلیت های رمزی سلامان و ابسال بهره برد. سپس برخی متفکران نام آور ایرانی مانند فخر رازی، خواجه نصیر طوسی، جامی و نویدی، مفاهیم باطنی این روایت را کشف کردند. خواجه نصیر با تلاش چندین ساله به دو روایت از سلامان و ابسال دست یافت که در ظاهر متفاوت به نظر می رسید. او بر آن بود که مقصود ابن سینا از سلامان و ابسال در نمط نهم اشارات با روایتی همخوانی بیشتری دارد که ابوعبید گرگانی، شاگرد ابن سینا، به استاد خود نسبت داده است. برخی صاحب نظران معاصر مانند هانری کربن نیز نظر خواجه نصیر طوسی را تایید کرده اند. بررسی تاویل های یک اثر در نقد ادبی نوین جایگاه ویژه ای به دست آورده و ژرار ژنت پژوهشگر معاصر فرانسه بخشی از ترامتنیت خود را با عنوان فرامتنیت به آن اختصاص داده است. به همین سبب در این پژوهش تلاش شد تا به این پرسش پاسخ داده شود که آیا با بررسی شرح ها و تاویل های سلامان و ابسال، به گونه های تازه ای از فرامتن می توان دست یافت؟ دستاوردهای برخاسته از این پژوهش به بازیابی دو گونه فرامتنی گسسته و پیوسته انجامید. همچنین این پژوهش بیانگر آن است که بیشتر شرح و تاویل های سلامان و ابسال با تاثیر پذیرفتن از اندیشه های فلسفی ابن سینا پدید آمده است.
    کلید واژگان: سلامان و ابسال, حنین بن اسحاق, ابن سینا, فرامتنیت, ژرار ژنت, فرامتن گسسته, فرامتن پیوسته
    Maryam Rozatian*, Najmeh Gerami
    Salaman and Absal is a symbolic and allegorical story which though has root in Greek civilization but has been formed in Iranian culture. The existence of several narratives of this story in our literary history show its importance among thoughtful group of Iranian society. The potential of this symbolic story to create the profound concepts has been influenced by the creativity of several poets and writers. They have recreated it through consecutive centuries in order to comply the expectations of readers. Sheikh Al-Rayis Abu Ali Sina is the first person which has coded Salaman and Absal. Then, Fakhr Razi, Khaje Nasir toosi, Jami and Navidi have tried to decode the esoteric concepts of this narrative. With several years of effort, Khaujeh-nasir made two apparently different narratives from Salaman and Absal and aimed at finding the purpose of Abu Ali Sina in Namat nine of “Al-Isharat, Al-Tanbihat" book with the narration attributed to his master by Abu Abid Gorgani, the student of Ibn Sina. Since the study of the interpretations of a work in modern literary critique has also gained a certain place, and Gérard Genette, French contemporary researcher, has allocated part of his transtextuality as metatextuality. In this research, we tried to answer the question that can we achieve a new type of metatextuality with studying the commentaries and paraphrases of Salaman and Absal? The result of this study is the retrieval of two types of continuous and discontinuous metatextualities. This research also shows that the dominant descriptions of Salaman and Absal have been made by the influence of the philosophical thoughts of Ibn Sina.
    Keywords: Salaman, Absal, Hunayn ibn Ishaq, Ibn Sina, Metatextuality, Gerard Genette, Discontinuous Metatextuality, Continuous Metatextuality
  • فرزانه امیرپور، سیده مریم روضاتیان *
    تحلیل گفتمان برگرفته از گرایش های نوین زبان شناسی است و می کوشد روابط و احساسات نهفته در کلمات و درون متن را آشکار کند. این نظریه به طور مستقیم با تاثیرپذیرفتن از اندیشه میشل فوکو ایجاد شد و در متون ادبی به موضوعاتی فراتر مانند پیوند معنایی، نحو جملات، کنش های گفتاری، بافت، بسامد کنش ها و انواع جملات می پردازد. این پژوهش در پی آن است تا ثابت کند همه گزاره های تحلیل گفتمان با منشا غربی در علم معانی فارسی نیز وجود دارد. به همین سبب در این پژوهش نامه های عاشقانه چهار منظومه غنایی برپایه الگوی تحلیل گفتمان بررسی و سپس با مباحث علم معانی تطبیق داده می شود. سبک نحوی جملات و کنش های گفتاری نامه های عاشقانه در هر چهار منظومه، رابطه مستقیمی با پیوست معنایی و بافت موقعیتی جملات دارد و با تغییر این بافت، سبک نحوی جملات و کنش های گفتاری نیز تغییر می کند. علم معانی بر اقتضای حال تاکید دارد و آن را شرط اصلی بلاغت می داند؛ با تطبیق کنش ها و سبک نحوی جملات با این علم روشن شد کنش های کلامی در نامه های عاشقانه کاملا درست و بنابر اقتضای حال به کار رفته است.
    کلید واژگان: تحلیل گفتمان, میشل فوکو, علم معانی, نامه های عاشقانه
    Farzane Amirpour, Maryam Rozatian *
    Discourse analysis is derived from the modern fields of linguistics and tries to reveal the relationships and emotions behind the words and inside the text. This idea which has been directly influenced by Michel Foucault, deals with topics beyond the sentence, such as semantic connection, grammar, speech acts, context, frequency of acts, and kinds of sentences. The present study tries to prove that all of the propositions in discourse analysis originating from the West exist in Persian semantics as well. Therefore, love letters of four lyrical poems have been reviewed based on discourse analysis method, and then adjusted to topics of rhetoric. Grammar's style of sentences and speech acts of love letters in all four poems are directly related to semantic connection and situational context of the sentences. Also, by changing the texture, grammar style of sentences and speech acts alter as well. Then again, by the implementation of the actions and grammar's style with verbal actions are used in love letters based on how the audience is influenced.
    Keywords: discourse analysis, Michel Foucault, semantics, Romantic Letters
  • سیدعلی اصغر میرباقری فرد، سیده مریم روضاتیان، عباسعلی ابراهیمی مهر*
    پس از قرآن و سخن پیامبر(ص)، تعالیم اهل بیت(ع) بیشترین تاثیر را بر متون عرفانی داشته است. محتوای عمیق کلام اهل بیت(ع) و نیز جنبه های بلاغی کلام ایشان، عوامل مهمی بوده تا شعرا و نویسندگان آن را مورد استفاده قرار دهند. استفاده متون عرفانی از تعالیم اهل بیت(ع)، با اغراض گوناگون و به شیوه های مختلف انجام گرفته است. در این مطالعه سعی می شود بشیوه نقلی-استنادی، شیوه های بازتاب کلام اهل بیت(ع) در آثار برجسته عرفانی ادب فارسی تا پایان قرن ششم هجری، مورد بررسی قرار گیرد. بدیهیست تبیین پیوند ناگسستنی این متون با تعالیم اهل بیت(ع)، از نکات مهمی ست که این پژوهش را بیش از پیش مورد توجه قرار میدهد.
    کلید واژگان: بازتاب, اهل بیت(ع), تعالیم, متون عرفانی ادب فارسی
  • معصومه محمدی *، سیدعلی اصغر میر باقری فرد، سیده مریم روضاتیان
    علم بلاغت، یکی از مهم ترین علوم ادبی است که قواعد و اصول آن برای تبیین و توضیح فصاحت و بلاغت کلام به کار می رود؛ و علم معانی، یکی از شاخه های اصلی بلاغت است که کلام را از نظر معانی ثانوی و موافقت آن با حال و مقام می سنجد. نخستین کتاب های بلاغی به زبان عربی نگاشته شد و همواره مورد توجه علمای بلاغت فارسی بوده است. پایبندی اهل بلاغت فارسی به تعاریف و قواعد بلاغت عربی و بی توجهی به تفاوت ها و ویژگی های کلام در زبان فارسی، باعث بروز اشتباهاتی در منابع بلاغی شده، تاجایی که برخی قواعد و اصطلاحات مطرح شده در این کتاب ها، در زبان فارسی کاربرد ندارد و بیشتر مثال ها، عربی است. یکی از مباحثی که در علم معانی با نام «انشای طلبی» بررسی می شود، مبحث نداست. تعریف و جایگاه ندا در فارسی و عربی متفاوت است درحالی که مباحث مربوط به آن بدون در نظر گرفتن وجوه تفاوت و اختلاف، وارد بلاغت فارسی شده است. تبیین وجوه اختلاف مبحث ندا در بلاغت فارسی و عربی، یکی از مباحثی است که نشان می دهد بازنگری منابع بلاغی فارسی و تقسیم کلام در علم معانی ضرورت دارد. در این مقاله، با نقد مبحث ندا در حوزه علم معانی، کوشش می شود جایگاه آن، باتوجه به ویژگی های دستوری و معنایی تبیین شود. نتایج این تحقیق می تواند در اصلاح و بازنگری علم معانی فارسی و نقد مباحث تقسیم کلام نیز به کار گرفته شود.
    کلید واژگان: بلاغت, معانی, انشا, ندا, بلاغت فارسی, بلاغت عربی
    Masoome Mohammadi *, Ali Asghar Mirbagherifard, Seyyedeh Maryam Rowzatian
    Rhetoric is one of the most important literary sciences whose rules and principles are used to explain the eloquence and rhetoric of the word. Semantics is one of the main disciplines of rhetoric that measures the word in terms of its secondary meanings and its compatibility with the condition and position. The first rhetorical books were written in Arabic and the Persian rhetoricians have always benefited from them. Their adherence to the rules and definitions of Arabic rhetoric and their neglect of the differences and features of speech in Persian language have resulted in mistakes in rhetorical sources, to the extent that some of the terms and rules have been presented in these books are not used in Persian and most of the examples are in Arabic. One of the topics discussed in semantics, under the title of "Insha-ye-Talabi" (it is when the speaker wants something from the audience), is about voice. The definition and also the position of voice in Arabic Language are different from what in Persian, while the related discussions have been entered in Persian rhetoric regardless to the differences. The explanation of these differences between Persian and Arabic rhetoric in discussions about voice makes the review of Persian rhetorical sources and the division of speech in semantics necessary. It has been tried, in present paper, to present an analytic criticism of the position of voice due to its syntactic and semantic features in Persian rhetoric. The results can be used in adjustment of Persian semantics and criticism of speech division discussions.
    Keywords: Rhetoric, Semantics, Composition, voice, Persian rhetoric, Arabic rhetoric
  • مریم رشیدی، سیده مریم روضاتیان *
    در ترجمه های فارسی قرآن کریم برای فعل «کاد» و صیغه های مختلف آن که مسئله ای بحث برانگیز در آثار نحوی، تفسیری و تحقیقی است، معادل های متعددی برگزیده شده است. یکی از این معادل ها، ساخت های فعلی مصدر «خواستن» است که در برخی از ترجمه های کهن و معاصر انتخاب شده است. پژوهش حاضر با بررسی ترجمه های مذکور و با دامنه ای محدود در 60 ترجمه منثور، به این مسئله می پردازد که آیا «خواستن» می تواند بار معنایی «کاد» را در ترجمه آیات قرآن انتقال دهد و کارکرد دقیق آن را عهده دار شود یا خیر؟ برای پاسخ به این پرسش، پس از بیان ویژگی های نحوی و بلاغی فعل «کاد» در زبان عربی، ویژگی های «خواستن» در دستور زبان فارسی ارزیابی و کارکرد بلاغی آن بررسی می شود. سپس با رویکردی تحلیلی- تطبیقی، آیاتی که «خواستن» را به عنوان برابر فارسی «کاد» می پذیرد، شناسایی و با اقامه دلایل نحوی- بلاغی، کارکرد مقاربه «خواستن» به عنوان یکی از برابرهای معنایی مناسب برای فعل «کاد» در ترجمه قرآن، تبیین می شود. یافته های پژوهش حاضر دال بر این است که فعل «کاد» با احتوای مفهوم کلی مقاربه الامر، در برخی آیات، حامل معنای اراده کردن، میل داشتن و قصد داشتن برای انجام دادن فعلی دیگر است و در برخی آیات، حامل معنای پیش بینی، توقع، انتظار، امکان و احتمال وقوع فعلی دیگر که در هر دو مورد، «خواستن» با احتوای مفاهیم مشابه و متعارف در زبان فارسی، می تواند بار معنایی «کاد» در آیات مورد نظر را انتقال دهد و کارکرد آن را متناسب با ساختار زبان فارسی، بر عهده گیرد.
    کلید واژگان: ترجمه قرآن, کاد, خواستن, نحو, بلاغت
    Maryam Rashidi, Sayyede Maryam Rozatian*
    In the Persian translations of the Holy Quran, numerous equivalents have been used for the verb “kaada” and its different forms which is a controversial issue in syntactic, interpretive and investigative works. One of these equivalents is verbal structures of the infinitive “want” that has been chosen in some of the ancient and contemporaneous translations. The present research studies the mentioned translations with a limited scope of 60 prose translations and considers whether the verb “want” is able to transmit the exact definition of “kaada” in the Holy Quran`s translations or not? Therefore, after explaining kaada`s rhetorical and syntactic features in Arabic language, it assesses the verb want features in Persian grammar and researches its rhetorical functions. Afterwards it recognizes the verses where “kaada” has been translated to want and with presenting syntactic and rhetorical reasons it explains the verb want as one of the most rational equivalents for “kaada” in Holy Quran`s translations. This research’s findings indicate that besides the main meaning of kaada it can have the meaning of willing and desiring in some verses, and the meaning of predicting, expecting and possibility in some other verses which in both cases, want in Persian language can present the same definitions and do the same functions with absolute conformation with Persian language structures.
  • سیده مریم روضاتیان، فاطمه سادات مدنی *
    عطار نیشابوری، شاعر و مولفی است که با قرارگرفتن در دوره ای بین عصر سنایی و روزگار مولوی، حلقه اتصال آغاز و اوج مسیر عارفانه شعر فارسی شده است. در آثار عطار باتوجه به آشنایی او به داستان پردازی و استفاده از حکایات گوناگون، مشابهت های مضمونی با یکدیگر دیده می شود. در این پژوهش حکایات مشترک تذکره الاولیا و مثنوی منطق الطیر بررسی و برای دریافت نحوه ارتباط و مناسبات آنها با یکدیگر، از مباحث بینامتنی و به ویژه نظریه ژرار ژنت استفاده می شود. در این نظریه روابط بین متون بررسی شده است؛ چنان که براساس دسته بندی های ارائه شده در آن، می توان روابط میان بین را بررسی و تحلیل کرد. نکته مهم آن است که باتوجه به ویژگی های منحصربه فرد متون ادبی زبان فارسی، می توان از دسته بندی های پیشین فراتر رفت و برای گسترش آنها اقدام کرد. این گونه بررسی ها ارتباط بین آثار عطار و روش او را در نحوه به کارگیری حکایات در دو کتاب مذکور روشن می کند. همچنین آثار عطار با قرارگرفتن در جایگاه نمونه های ادبی سبب ایجاد دسته بندی های تازه در حوزه بینامتنیت می شوند.
    کلید واژگان: بررسی بینامتنی, ژرار ژنت, عطار, تذکره الاولیا, منطق الطیر
    Sayyedeh Maryam Rozatiyan, Fateme Sadat Madani *
    Living in a period between Sanāie and Mowlavi, Attar of Nishapur is a poet and writer who becomes the connection loop of the beginning and the peak of mystical path of Persian poetry. With regard to his acquaintance with storytelling and the use of various narratives, there are thematic similarities in his works. The intertextuality discussions, especially what has been posed in the theory of Gérard Genette, have been used in present research to analyze the common narrations of Tazkirat al-awlia and Mantiq al-Tayr and o find their relations in a way that their relation can be analyzed according to the categories of this theory. The important point is that, due to the unique features of Persian literary texts, it is possible to go beyond the classifications and to expand them. Such studies make the relationship between the works of Attar and the method he uses to narrate in these two books clear.
    Keywords: Intertextual Study, Attar, Tazkirat al-Awlia, Mantiq al-Tayr, Gérard Genette
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال