عزت جعفرجلال
-
زمینه و هدف
مراقبت یکی از اساسی ترین عناصر پرستاری شناخته شده و به عنوان جوهر حرفه پرستاری تایید شده است. سرمایه روانشناختی جنبه مثبت زندگی انسان هاست و مبتنی بر داشتن هدف برای رسیدن به موفقیت و پایداری در برابر مشکلات تعریف می شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سرمایه روانشناختی با رفتار مراقبتی در پرستاران مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی لرستان شهر خرم آباد در سال 1401 انجام شد.
روش بررسیاین پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمام پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی لرستان شهر خرم آباد در سال 1401 بودند. نمونه پژوهش تعداد 300 نفر از پرستاران که شرایط، معیارهای ورود و تمایل به شرکت در مطالعه را داشتند بودند. نمونه گیری به روش تخصیص نسبتی متناسب بین مراکز انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از فرم مشخصات جمعیت شناختی، پرسش نامه سرمایه روانشناختی مک گی و پرسش نامه رفتار مراقبتی ولف و همکاران استفاده شد. از اسفند سال 1401 تا فروردین سال 1402 طول کشید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.
یافته هایافته ها نشان داد میانگین سنی افراد موردپژوهش برابر با 5/64±32/14 سال بود. بیشتر پرستاران زن (75/3 درصد)، متاهل (58/4 درصد) و دارای مدرک لیسانس (92/8 درصد) بودند. میانگین سرمایه روانشناختی پرستاران برابر با 18/80±112/55 و بیشترین میانگین سرمایه روانشناختی در بعد خودکارآمدی با میانگین 0/78±4/38 و کمترین در بعد خوش بینی 0/96±4/22 بود. میانگین رفتار مراقبتی پرستاران برابر با 32/05±201/23 و بیشترین میانگین رفتار مراقبتی در بعد دانش و مهارت حرفه ای با میانگین 0/88±5/07 و کمترین در بعد قائل شدن احترام برای دیگران با میانگین 0/83±4/52 بود. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رفتار مراقبتی با سرمایه روانشناختی و همه ابعاد آن (0/001>P) و بین سرمایه روانشناختی با رفتارمراقبتی و همه ابعاد آن همبستگی معنی داری وجود دارد (0/001>P). همچنین بین همه ابعاد سرمایه روانشناختی با همه ابعاد رفتار مراقبتی همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت (0/001>P). نتایج نشان داد بین مدرک تحصیلی (0/007=P) و وضعیت اقتصادی (0/001=P) با سرمایه روانشناختی پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود داردو بین سن (0/004=P)، وضعیت تاهل (0/025=P) و مدرک تحصیلی (0/044=P) با رفتارهای مراقبتی پرستاران نیز ارتباط معنی دار آماری وجود دارد.
نتیجه گیریسرمایه روانشناختی با رفتار مراقبتی و ابعاد آن ارتباط داشت؛ بدین معنی که پرستاران دارای سرمایه روانشناختی بالا، رفتار مراقبتی مناسب تری ارائه دادند و همچنین جنبه بیانی، روانی مراقبت در پرستاران دارای سرمایه روانشناختی بالا بهتر از سایر پرستاران نشان داده شده است که نشان دهنده اهمیت توجه به سرمایه روانشناختی و ابعاد آن و تاثیر آن بر جنبه های انسانی مراقبت که لازم است مد نظر مدیران قرار بگیرد.
کلید واژگان: سرمایه روانشناختی, رفتار مراقبتی, پرستارBackground & AimsCaring is one of the most fundamental elements of the nursing practice. On the other hand, psychological capital is a positive psychological state and is defined based on self-efficacy, hope, optimism to achieve success, and resilience when facing problems. This study aims to determine the relationship between psychological capital and caring behavior in nurses working in hospitals in Lorestan province, western Iran.
Materials & MethodsThis is a descriptive-correlational study with a cross-sectional design. The study population consists of all nurses working in four hospitals affiliated to Lorestan University of Medical Sciences in Khorramabad city in 2023. Of these, 300 nurses were selected. The sampling method was proportional allocation. To collect information, a demographic form, McGee’s psychological capital questionnaire, and Wolf et al.’s 42-item caring behavior inventory were used. The collected data were analyzed in SPSS software, version 20.
ResultsOf 300 questionnaires, 279 were completed. The caring behavior had a direct and significant correlation with psychological capital (r=0.407, P<0.001) and its all dimensions. The highest correlation was in the dimension of hope (r=0.398, P<0.001) and the lowest correlation was in the dimension of self-efficacy (r=0.281, P<0.001). Psychological capital also had a direct and significant correlation with all domains of caring behavior (P<0.001). There was a significant difference in nurses’ psychological capital based on educational level (P=0.007) and economic status (P=0.001). Also, there was a significant difference in nurses’ caring behaviors based on age (P=0.004), marital status (P=0.025), and educational level (P=0.044).
ConclusionThe psychological capital of nurses is related to their caring behavior; the nurses with high psychological capital show more appropriate caring behavior.
Keywords: Psychological Capital, Caring Behavior, Nurse -
زمینه و هدف:
پرستاران به عنوان بزرگترین گروه ارایه دهنده خدمات به بیماران از جمله در دوران همه گیری کووید-19 هستند. با تشدید این بیماری و نیاز به مراقبت پیشرفته تر، این بیماران در بخش مراقبت ویژه بستری می شوند. باتوجه به در قرنطینه ماندن، نداشتن ملاقات و دوری از خانواده نیاز به مراقبت معنوی در این بیماران به شدت احساس می شود و این بیماران نیازمند حضور پرستاران با صلاحیت جهت ارایه مراقبت معنوی می باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی صلاحیت مراقبت معنوی پرستاران بخش های مراقبت ویژه کووید-19 در بیمارستان های آموزشی شهر اراک انجام شد..
روش بررسی:
این مطالعه، یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی بود. در این مطالعه 142 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اراک از بهمن ماه سال 1400 تا خرداد ماه سال 1401 به شیوه نمونه گیری تمام شماری مشارکت کردند. ابزار گردآوری داده ها ابزار روا و پایاشده شایستگی مراقبت معنوی بود. داده ها تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شدند.
یافته ها:
نتایج مطالعه حاضر نشان داد، میانگین نمره کلی شایستگی مراقبت معنوی، 14/45±100/71 به دست آمد که از نمره میانه ابزار (81) بالاتر بود. سایر یافته ها حاکی از آن بود که از میان مشخصات فردی پرستاران، شایستگی مراقبت معنوی با وضعیت تاهل (0/044=P)، تمایل به داشتن اضافه کار (0/001>P)، سن (0/011=P)، کل سابقه کار (0/030=P) و سابقه کار در بخش ویژه (0/025=P)، ارتباط آماری معنا داری داشت، به گونه ای که در پرستاران متاهل، خواهان اضافه کار، سن بالاتر و سابقه کار بیشتر، شایستگی مراقبت معنوی بالاتر گزارش شد.
نتیجه گیری:
باتوجه به بالاتر بودن بودن میانگین نمره کلی شایستگی مراقبت معنوی از نمره میانه ابزار، شایستگی مراقبت معنوی در پرستاران مورد پژوهش مطلوب ارزیابی شد. نتایج این مطالعه می تواند پایه ای برای مطالعات آتی در جهت ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری و شایستگی مراقبت معنوی پرستاران باشد.
کلید واژگان: معنویت, مراقبت معنوی, شایستگی مراقبت معنوی, مراقبت ویژه, کووید-19Background & AimsNurses are the largest group of healthcare providers, especially during the COVID-19 pandemic. Patients with COVID-19 are in dire need of spiritual care due to being alone in quarantine, away from their families. The present study aims to assess the spiritual care competence of nurses in the special care units for COVID-19 in teaching hospitals in Arak, Iran
Materials & MethodsThis is a descriptive cross-sectional study. Participants were 142 nurses working in the special care units for COVID-19 in hospitals affiliated to Arak University of Medical Sciences in 2022, who were selected by a census method. The data collection tool was the spiritual care competence scale. The data were analyzed in SPSS software, version 16.
ResultsThe mean total score of spiritual care competence was 100.71±14.45, which was higher than the median score of 81. The spiritual care competence had a significant relationship with marital status (P=0.044), willingness to work overtime (P<0.001), age (P=0.011), total work experience (P=0.03), and work experience in the special care unit (P=0.025), such that spiritual care competence was higher in older married nurses with a willingness to work overtime and a higher work experience.
ConclusionThe spiritual care competence of nurses in the study hospitals is at a favorable level. The results of this study can help future studies in improving the quality of nursing care and the competence of nurses in spiritual care.
Keywords: Spirituality, Spiritual care, Spiritual care competence, Critical care, COVID-19 -
زمینه و هدف
تلاش برای بهبود کیفیت، موضوع مهم در نظام خدمات و مراقبت پرستاری است. همه گیری کووید-19 چالش های بزرگی را برای نظام های مراقبت های بهداشتی و به ویژه برای بخش های مراقبت ویژه ایجاد کرده است که می تواند در کیفیت مراقبت پرستاری ارایه شده به این بیماران موثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین کیفیت مراقبت پرستاری در پرستاران بخش مراقبت ویژه کووید-19 بوده است.
روش بررسیدر این مطالعه توصیفی- مقطعی که در سال 1401-1400 انجام یافت، 142 پرستار از بیمارستان های ولیعصر (ع)، امیرکبیر، امیرالمومنین (ع) و خوانساری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اراک به روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه کیفیت مراقبت پرستاری Martins که شامل 25 سوال در هفت حیطه است، توسط شرکت کنندگان تکمیل شد. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی Pearson انجام یافت.
یافته هایافته ها نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره کیفیت مراقبت پرستاری 74/7±83/83 بوده است که با توجه با بالاتر بودن نسبت به نمره میانه ابزار (5/62) مطلوب ارزیابی می شود. سایر نتایج حاکی از آن بود که در میان مشخصات فردی پرستاران، کیفیت مراقبت پرستاری با نوع استخدام (003/0=p)، سن، سابقه کار و سابقه کار در بخش ویژه (001/0>p) ارتباط آماری معنادار داشته است.
نتیجه گیریبا توجه به ارتباط معنادار بین کیفیت مراقبت پرستاری با نوع استخدام، سن و سابقه کار شرکت کنندگان در این پژوهش، توصیه می شود مدیران حوزه سلامت با لحاظ کردن تجربه پرستاران متبحر در بخش های ویژه، گامی موثر در تدوین سیاست های لازم در جهت ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری بردارند.
کلید واژگان: کیفیت, مراقبت پرستاری, بخش ویژه, کووید-19Hayat, Volume:29 Issue: 1, 2023, PP 89 -100Background & AimAttempting to improve the quality is an important issue in the nursing service and care system. The COVID-19 pandemic has created great challenges for healthcare systems, especially for the intensive care units, which can affect the quality of nursing care provided to these patients. The aim of this study was to determine the quality of nursing care in nurses working in the intensive care unit of COVID-19.
Methods & Materials:
In this descriptive-cross-sectional conducted in 2021-22, 142 nurses from Valiasr, Amir Kabir, Amir al-Momenin and Khansari hospitals affiliated to Arak University of Medical Sciences were selected by the census method. The Martins’ nursing care quality questionnaire (including 25 items in 7 domains) was completed by the participants. The SPSS software version 16 and independent t-tests, analysis of variance and the Pearson's correlation coefficient were used for the data analysis.
ResultsThe result showed that the mean score of the nursing care quality was 83.83±7.74, which was considered favorable due to being higher than the median score of the tool (62.5). Among the individual characteristics of nurses, the nursing care quality had a statistically significant relationship with the type of employment (P=0.003), age, work experience and work experience in the intensive care unit (P<0.001).
ConclusionConsidering the significant relationship of the nursing care quality with the type of employment, age and work experience, it is recommended that health managers take an effective step in formulating the necessary policies to improve the quality of nursing care by taking into account the experience of skilled nurses in intensive care units.
Keywords: quality, nursing care, intensive care unit, COVID-19 -
زمینه و هدف
توجه به عوامل دخیل در ایجاد فضای کاری مثبت و افزایش سلامت روان پرستاران حایز اهمیت است. یکی از این موضوعات جدیدی که در این باره مطرح شده سرمایه روان شناختی است. با توجه به اینکه پرستاران همواره در معرض شرایط چالش برانگیز جسمی، ذهنی و هیجانی هستند، مدیران بیمارستانی در فراهم کردن ساز و کارهایی در جهت کاهش خطرات بالقوه در زمینه کاری، مسئولیت دارند و شناخت فاکتورهای پیشگیری کننده مانند سرمایه روان شناختی، اولین قدم در طول رشد و توسعه سیاست های موثر در این زمینه محسوب می گردد، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین سرمایه روان شناختی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسیدر این مطالعه توصیفی جامعه مورد پژوهش تمامی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1398 بودند و نمونه مطالعه را 305 نفر از پرستاران واجد شرایط بودند. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تخصیص متناسب و انتخاب نمونه ها به روش مستمر در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سرمایه روان شناختی Luthans استفاده شد. تجزیه تحلیل داده تا با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت.
یافته ها:
یافته ها نشان داد که میانگین سرمایه روان شناختی کل نیز 25/15 ± 63/104 به دست آمد که با توجه به دامنه نمره 24 تا 144 در پرسشنامه سرمایه روان شناختی و میانگین نمره به دست آمده می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند. در بین مولفه های سرمایه روان شناختی نیز، بالاترین میانگین نمره مربوط به خودکارآمدی 70/4 ± 29/28 و کمترین میانگین نمره مرتبط با تاب آوری 37/4 ± 62/24 بود.
نتیجه گیری کلی:
با توجه به میانگین نمرات به دست آمده از این مطالعه می توان گفت که پرستاران از سطح سرمایه روان شناختی تقریبا بالایی برخوردارند و بیشترین میانگین نمره در بین مولفه های سرمایه روان شناختی مربوط به خودکارآمدی بود. با توجه به اینکه مولفه تاب آوری از متغیر سرمایه روان شناختی کمترین میانگین را کسب نمود، به نظر می رسد که توجه به آن در پرستاران دارای اهمیت بالایی باشد. همچنین می توان به اهمیت این متغیرها و تاثیرات آن ها در حیطه های فردی، کاری و سازمانی ازجمله تاثیرات فردی و روان شناختی و نتایج مراقبتی مانند ارتقا و بهبود کیفیت مراقبت ها و پیامدهای سازمانی اشاره کرد که اهمیت توجه به آن را دوچندان می کند.
کلید واژگان: سرمایه روانشناختی, پرستارانBackground & AimsNursing, the core and front line of the health system, is considered as one of the most challenging jobs due to problems such as lack of human resources, increasing demand in the clinical environment, constant changes in work schedule, client expectations, legal problems, and client mortality. Paying attention to influential factors including client health is important in creating a positive working environment and increasing the mental health of nurses. One of the issues raised recently is psychological capital, with four dimensions of self-efficacy, optimism, hope, and resilience. Psychological capital has a positive effect on work attitude and behavior and is positively related to constructive performance. In addition, psychological capital leads to better psychological health, better adaptation to stressful conditions, and increases nurseschr('39') ability to cope with the problems. Given that nurses are always exposed to physical, mental, and emotional challenges, hospital managers should provide mechanisms to reduce potential workplace risks. Recognition of preventive factors (e.g., psychological capital) is the first step towards the growth and development of effective policies in this area. Therefore, this study was conducted to determine the psychological capital of nurses working in academic medical centers of Iran University of Medical Sciences.
Materials & MethodsThis descriptive study was conducted to examine the psychological capital of nurses working in academic medical centers of Iran University of Medical Sciences in 2019. The study population was all nurses working in academic medical centers affiliated to Iran University of Medical Sciences in 2019 and the sample included 305 nurses with inclusion criteria (at least 1 year of clinical experience and not facing severe crises or death of loved ones during the last 6 months) from emergency departments, pediatric ward, ICU, CCU, internal ward, psychiatric ward, Operating room, obstetrics ward, surgical ward, dialysis unit, burn unit, oncology, and etc. Sampling was performed using proportional allocation procedure and samples were selected from academic medical centers of Iran University of Medical Sciences. The Psychological Capital Questionnaire devised by Luthans was used to collect the data. The questionnaire Includes 24 items in 4 subscales of hope, self-efficacy, resilience, and optimism, and is scored based on 6-point Likert scale ranging from 1 (strongly disagree) to 6 (strongly agree). Its score ranges from 24 to 144, with a higher score indicating a higher level of psychological capital. The Demographics Survey included information such as age, gender, marital status, employment status, education, work experience, income, employment in one or more hospitals, experience in the current ward, work experience in current hospital, job position, shift work. Sampling and collecting questionnaires took about 5 months (from October 2019 to March 2020) as the nurses were too busy. Data analysis was performed using SPSS software version 16. Descriptive statistics and inferential statistics were used to analyze the data. In the descriptive statistics part, frequency distribution tables were used to analyze the qualitative variables of the research and numerical indices of minimum, maximum, mean, and standard deviation were used to analyze the quantitative variables of the research. In inferential statistics part, Pearson correlation coefficient, independent t-test, ANOVA, and multiple linear regression model were used.
ResultsThe mean age of the subjects was 34.75 with a standard deviation of 7.71 years. 86.9% of the nurses were female and 86.6% had an undergraduate degree. Most nurses were married (55.4%). The economic status of 78.7% of the nurses was average and 89.8% of them did not report any specific chronic disease. 49.8% of the nurses were employed. The morning shift accounted for 63.3% of the work shift. The majority of participants were nurses (85.2%). Most of the participating nurses were working in intensive care units (38%). The average work experience of all participants was 10.44 ± 6.96. Their average work experience in the current wards was 4.82 ± 4.41 and also the average work experience in the current hospital was 8.26 ± 6.20. The results revealed that the mean of psychological capital was 104.63 ± 15.25, and given the score range of 24-144 in the Psychological Capital Questionnaire and the mean score, it can be concluded that nurses had a high level of psychological capital. Among the components of psychological capital, the highest mean score was related to self-efficacy of 28.29 ± 4.70 and the lowest mean score was related to resilience of 24.62 ± 4.37. Also, psychological capital had a statistically significant relationship with job position (P <0.001) and chronic disease (P = 0.050). Tukeychr('39')s multiple comparison showed that the mean score obtained for psychological capital of nurses was significantly lower than the one obtained for head nurses (P = 0.002) and supervisors (P = 0.029). It was also observed that the average score of psychological capital in nurses with chronic diseases was significantly lower than others. It should be noted that other personal and occupational variables had no statistically significant relationship with psychological capital.
ConclusionAccording to the mean scores obtained from this study, it can be said that nurses have an almost high level of psychological capital and the highest mean score among the dimensions of psychological capital was related to self-efficacy. Regarding the correlation of research variables with demographic characteristics, the results showed that the psychological capital of nurses was less than that of head nurses and supervisors, which increases the importance of addressing psychological capital in nurses. It is possible to provide the basis for improving their personal, professional, and caring performance by focusing on psychological capital in nurses and adopting proper planning for necessary training in this field. Considering that the resilience component of the psychological capital variable obtained the lowest average, paying attention to this component in nurses is of great importance. We can also point out the importance of these variables and their impacts on personal, occupational, and organizational areas, including personal and psychological effects and care outcomes such as improving the quality of care and organizational outcomes, which increases the importance of paying attention to it.
Keywords: Psychological Capital, Nurses -
زمینه و هدف
پیشگیری از آسیب به بیمار، ابتدایی ترین هدف در ارایه ی خدمات بهداشتی- درمانی است. مراقبت ایمن و کیفیت زندگی کاری، موضوعات مهمی هستند و مورد توجه بسیار قرار دارند و در بعضی از پژوهش ها به صورت جداگانه بررسی شده اند؛ ولی، راه بسیاری برای شناخت کامل و بهبود آن وجود دارد. این مطالعه، با هدف تعیین ارتباط مراقبت پرستاری ایمن و کیفیت زندگی کاری پرستاران بیمارستان های دولتی شهر رشت در سال 1399 انجام شد.
روش بررسیاین پژوهش، به صورت مقطعی، از نوع توصیفی- همبستگی انجام شد و ارتباط بین دو متغیر مراقبت پرستاری ایمن و کیفیت زندگی کاری 250 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر رشت، سنجیده شد. روش نمونه گیری طبقه ای و تخصیص نسبتی و با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی کاری پرستاران (تکمیل توسط پرستاران مورد پژوهش) و مراقبت پرستاری ایمن (تکمیل توسط سرپرستاران)، تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (t مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون)، استفاده شد. داده ها، توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS، نسخه 16 تحلیل شد و سطح معنی داری، کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها:
کیفیت زندگی کاری بیشتر (8/78%) پرستاران مورد پژوهش، در سطح متوسط بود و در بعد زمینه ی کاری، بالاترین و در بعد جهانی کار، پایین ترین میانگین نمره را داشتند. مراقبت پرستاری ایمن بیشتر پرستاران مورد پژوهش (44/94%)، در سطح خوب بود و در بعد مشارکت پرستاران، بیشتر و در بعد انجام مهارت های پرستاری کمتر از سایر ابعاد بود. مراقبت پرستاری ایمن، با کیفیت زندگی کاری و هیچ کدام از ابعاد آن ها، همبستگی معنی دار آماری نداشتند. اما مراقبت پرستاری ایمن با جنسیت، تاهل، وضعیت استخدامی، سن و سابقه کار ارتباط معنی دار آماری (001/0<p) داشت.
نتیجه گیری کلی:
با وجود کیفیت زندگی کاری متوسط، مراقبت پرستاری ایمن درحد خوبی بود؛ این در حالی است که بین مراقبت پرستاری ایمن با کیفیت زندگی کاری و هیچکدام از ابعاد آن ها همبستگی معنی دار آماری مشاهده نشد. این یافته احتمالا به دلیل وجود باورهای حرفه ای در کار پرستاران است که باعث شده با وجود کاستی های موجود در عوامل مربوط به کیفیت زندگی کاری، مراقبت ارایه شده همچنان کاملا ایمن باشد.
کلید واژگان: کیفیت زندگی کاری, پرستار, مراقبت پرستاری ایمن, عملکرد ایمن پرستارBackground & AimsOne of the primary goals of health service provision is to prevent patient harm and maintain patient safety. Patient safety is defined as minimizing the risk of unnecessary injuries compared to other treatments or lack of treatment. Safe nursing care has four dimensions of nursing skills, providing physical safety, providing mental safety, and nurseschr('39') cooperation with other members. The provision of safe care depends on the quality and efficiency of nursing services. The efficiency of nurses depends on the measures taken to preserve the body and mind of nurses and the improvement of the quality of their work life. Quality of work life emphasizes personal consequences and professional improvement to meet onechr('39')s needs in the four dimensions of personal life, work framework, work context, and global dimension of work. Safe care and quality of work life are important issues, and their dimensions have been assessed and identified separately in some studies, while they could be fully recognized and promoted through more approaches. The present study aimed to assess the correlation of safe nursing care and the quality of work life of nurses in the public hospitals of Rasht, Iran in 2020.
Materials & MethodsThis cross-sectional, descriptive-correlational study was conducted to assess the correlation between safe nursing care and quality of work life in eight public hospitals in Rasht. The participants included 250 nurses who were selected via stratified sampling based on the ratio of the total number of the nurses in the public hospitals of Rasht and each hospital department accessibly. Data were collected using a demographic questionnaire, Brookschr('39') quality of work life (QWL) for nurses (2005), and Rashvand safe nursing care questionnaire (2017). Brookschr('39') QWL questionnaire has four dimensions regarding the quality of work life of nurses with 42 items, including personal life (seven items), work framework (10 items), work field (20 items), global work dimension (five items). Each items was assigned a score within the range of 1-6 (Strongly Disagree=1, Strongly Agree=6) within the score range of 42-252. The reliability coefficient of this questionnaire has been confirmed at the Cronbachchr('39')s alpha of 0.91. Rashvand safe nursing care questionnaire had 33 items in the four dimensions of nursing skills (16 items), mental safety (four items), physical safety (seven items), team work (five items), and one general question. The demographic and QWL questionnaires were completed by the nurses, and the safe nursing care questionnaire was completed by the nursing supervisor. Sampling was performed during September 22-October 20, 2020, and each questionnaire was completed within 20-30 minutes. The inclusion criterion was employment in a public hospital in Rasht, and the exclusion criteria were incomplete questionnaires and not returning the questionnaires. After the sampling process, 250 questionnaires were collected. Data analysis was performed in SPSS version 16 using descriptive statistics (absolute and relative frequency, mean, and standard deviation) and inferential statistics (independent t-test, analysis of variance, and Pearsonchr('39')s correlation-coefficient), and the significance level was considered <0.05.
ResultsThe quality of work life of the majority of the nurses (78.8%) was moderate. The highest and lowest mean scores were obtained in the work field dimension (58.37 ± 15.74) and the global work dimension (41.92 ± 18), respectively. In the majority of the studied nurses (94.4%), the level of safe nursing care was favorable and higher, while their cooperation level with the other healthcare team members was lower comparatively. Safe nursing care had no significant correlation with the quality of work life and none of its dimensions. In addition, none of the demographic variables were significantly correlated with the quality of work life of the studied nurses. However, safe nursing care had significant correlations with gender, marital status, employment status, age, and work experience (P>0.001).
ConclusionDespite the moderate quality of work life, safe nursing care was considered favorable. However, no significant correlations were observed between safe nursing care, the quality of working life, and its dimensions. This finding could be due to the prevailing professional rules and beliefs in the nursing profession, which maintains safe care despite the limitations in the factors associated with the quality of work life. Although safe nursing care was favorable, the constantly increasing need for promoting the quality of care and the competition of care service organizations to attract more clients, safe nursing care must be enhanced continuously. According to the findings, the dimension of clinical skills was rather poor in terms of safe nursing care, which requires skills retraining and further monitoring in this regard. Since the global quality of work life mainly concerns nurses, chief executives must pay special attention to the salaries and wages of these individuals, as well as their job security and presenting a correct image of nursing to the society.
Keywords: Quality of Work Life, Nurse, Safe Nursing Care, Safe Performance of Nurses -
زمینه و اهداف
استرس ثانویه ناشی از آسیب را می توان به شکل یک خطر شغلی برای افرادی که مراقبت مستقیم از قربانیان آسیب را به عهده دارند برشمرد. پرستاران شاغل در بخش های روان پزشکی با چالش های جدی و پیچیده ای در محیط کار برای ارائه مراقبت های سلامت روانی مواجه هستند. تاب آوری و رفتارهای تاب آورانه به طور بالقوه به افراد کمک می کند تا بر تجارب منفی غلبه کنند و این تجارب را به تجارب مثبت تبدیل کنند. در این راستا، این پژوهش با هدف تعیین استرس ثانویه ناشی از آسیب و تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی شهر تهران در سال 1397 انجام شد.
روش بررسیاین پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی بود. واحدهای مورد مطالعه 200 نفر از پرستارانی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب به صورت دردسترس از چهار مرکز روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، شهیدبهشتی و تهران انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داد ه ها پرسشنامه های استرس ثانویه ناشی از آسیب و تاب آوری بودند. داده ها با نرم افزار SPSSنسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.
یافته هابراساس نتایج، 30 درصد پرستاران استرس بالا و شدید، 5/21 درصد استرس متوسط و 26 درصد استرس خفیف را گزارش کردند. میانگین استرس ثانویه پرستاران مورد پژوهش 03/10 ± 64/37 بدست آمد. میانگین نمره تاب آوری 63/13 ± 71/69 بدست آمد.
نتیجه گیری کلینتایج حاصل از مطالعه نشان داد که میانگین استرس ثانویه ناشی از آسیب پرستاران شرکت کننده در این تحقیق در سطوح خفیف و متوسط قرار داشت و تاب آوری آنها نیز بالاتر از میانه نمره ابزار بود. راهبرد هایی نظیر کاهش حجم کار، افزایش نظارت بر کارکنان و بهبود پشتیبانی کارکنان برای مدیریت استرس ثانویه ناشی از آسیب توصیه می شود. تاب آوری پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی نیز می تواند از طریق مدیریت استرس جسمی و روانی آن ها و ارتقای سلامت روانی آن ها ارتقاء یابد.
کلید واژگان: استرس ثانویه ناشی ازآسیب, تاب آوری, پرستاران, بخش روانپزشکیBackground & AimsSecondary traumatic stress could be described as an occupational hazard for those providing care to victims of trauma. Nurses in psychiatric wards are faced with severe and complicated challenges in the workplace to provide mental health care. Resilience and the associated behaviors help overcome negative experiences and turn them into positive experiences. The present study aimed to investigate secondary traumatic stress and resilience in the nurses at the psychiatric medical centers affiliated to Tehran University of Medical Science in 2018.
Materials & MethodsThis cross-sectional, descriptive study was conducted on 200 nurses engaged in the psychiatric medical centers affiliated to Iran University of Medical Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, and Tehran University of Medical Sciences. The participants were selected via stratified proportional allocation and convenience sampling. Data were collected using the secondary traumatic stress questionnaire and resilience scale. Data analysis was performed in SPSS version 16.
ResultsIn total, 30%, 21.5%, and 26% of the nurses reported high and severe, moderate, and mild secondary traumatic stress. The mean score of secondary stress was 37.64 ± 10.03 69.71 ± 13.63.
ConclusionAccording to the results, the mean score of secondary stress was moderate in the nurses, while the mean score of resilience was above the median of the questionnaire. The adoption of strategies such as the reduction of workload, increased staff oversight, and improvement of staff support are recommended for the management of secondary traumatic stress. Furthermore, the resilience of psychiatric nurses could be enhanced through proper physical and mental health management and promotion of mental health in these healthcare providers.
Keywords: Secondary Traumatic Stress, Resilience, Nurses, Psychiatric Ward -
زمینه و هدفبا توجه به ماهیت بیماری و وضعیت مددجویانی که تحت درمان هستند، در بخش های روانپزشکی فشار، تنش و استرس بیشتر از سایر بخش ها است که این امر ممکن است سلامت عمومی پرستاران در همه ابعاد را به خطر اندازد. این موضوع می تواند کیفیت زندگی کاری پرستاران راتحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انجام گرفته است.روش بررسیاین پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران که با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص نسبتی انتخاب شدند، شرکت داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل Quality of Work Life QuestionnaireوGeneral Health Questionnaire بود. در تجزیه و تحلیل آماری از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانساز طریق نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.یافته هامیانگین نمره کیفیت زندگی کاری کسب شده پرستاران مورد پژوهش در سطح متوسط و میانگین نمره کسب شده در سلامت عمومی آنان در سطح خوب به دست آمد. کیفیت زندگی کاری به طور کلی با سلامت عمومی در دو حیطه علائم اضطرابی و اختلال خواب (026/0P=) و علائم افسردگی (041/0P=) همبستگی معنی دار آماری معکوس داشتند یعنی با افزایش کیفیت زندگی کاری نمره سلامت عمومی در حیطه علائم اضطرابی و اختلال خواب.و علائم افسردگی.یافت که نشاندهنده بهبود سلامت عمومی در دو بعد ذکر شده می باشد.نتیجه گیری کلیکیفیت زندگی کاری می تواند سلامت عمومی پرستاران بخش های روانپزشکی را در ابعاد علائم اضطرابی و اختلال خواب و علائم افسردگی تحت تاثیر قرار دهد. به کارگیری سیاست هایی جهت ارتقاء شرایط کار و بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران می تواند اثرات مطلوبی بر سلامت عمومی آنان در بخش های روانپزشکی داشته باشد.کلید واژگان: کیفیت زندگی کاری, سلامت عمومی, پرستار, بخش روانپزشکیBackground & AimsThe level of tension and stress is comparatively higher in psychiatric units due to the nature of the disorders and conditions of the patients under treatment, which could threaten various aspects of the general health of psychiatric nurses. Furthermore, this issue could adversely affect the quality of work life in nurses. The present study aimed to investigate the association between the quality of work life and general health of the nurses in the psychiatric wards of the teaching hospitals affiliated to the medical universities in Tehran, Iran.Materials & MethodsThis descriptive-correlational study was conducted on 200 nurses engaged in the psychiatric wards of the teaching hospitals affiliated to the medical universities in Tehran. The participants were selected via stratified random sampling. Data were collected using the quality of work life questionnaire and general health questionnaire. Data analysis was performed in SPSS version 20 using descriptive and inferential statistics, including Pearson's correlation-coefficient, independent t-test, and the analysis of variance (ANOVA).ResultsThe mean scores of the quality of work life and general health of the nurses were moderate and favorable, respectively. Significant inverse correlations were observed between the quality of work life and general health in the dimensions of anxiety and sleep disorders (P=0.026) and depressive symptoms (P=0.041), so that the increased quality of work life could reduce the scores of these dimensions of general health.ConclusionAccording to the results, the quality of work life could affect the general health of psychiatric nurses in terms of anxiety, depressive symptoms, and sleep disorders. Therefore, the adoption of effective policies to improve the quality of work life could positively influence the general health of the nurses employed in psychiatric wards.Keywords: Quality of Work Life, General Health, Nurse, Psychiatric Ward
-
زمینه و هدف
اصول ایمنی دارویی بخشی جدایی ناپذیر و ضروری مراقبت از بیمار است. عوارض دارویی در سالمندان و نقش مهم پرستاران و تیم سلامت در رعایت این اصول در مراقبت از بیماران از اهمیت خاصی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش ایمنی دارویی بر دانش، نگرش و عملکرد پرستاران مراقب سالمند در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1396 انجام گرفت.
روش بررسیدر این پژوهش تجربی، 100 نفر از پرستاران از دو بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران با روش در دسترس انتخاب شدند و پس از انجام پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و اصول ایمنی دارویی، به روش غیرتصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرارگرفتند. گروه مداخله در یک برنامه آموزشی، اصول ایمنی دارویی را به صورت مبتنی بر وب از وب سایت بیمارستان به مدت دو هفته دریافت نمود. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. دو هفته پس ازمداخله، پس آزمون برای هر دو گروه انجام گرفت. برای مقایسه متغیرها از آزمون آماری آنالیز واریانس، تی مستقل و تی زوجی در سطح معنی داری (05/0P <) استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که دوگروه مداخله و کنترل از لحاظ مشخصات جمعیت شناختی کاملا همگن بوده اند. قبل از مداخله، بین دو گروه از لحاظ دانش، نگرش و عملکرد اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0P >) اما پس از آموزش اصول ایمنی دارویی بین گروه مداخله و گروه کنترل، از نظر میزان دانش (33/0P =)، نگرش (003/0P =) و عملکرد (027/0P =) تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین در گروه مداخله، نمرات دانش (001/0P <) و نگرش (001/0P <) به صورت معنی داری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت اما افزایش در عملکرد معنی دار نبود (34/0P =).
نتیجه گیری کلی: با توجه به مثبت بودن اثر آموزش اصول ایمنی دارویی مبتنی بر وب در افزایش دانش و نگرش پرستاران و از آنجایی که مهارت در انجام فعالیت عملی مستلزم درک و شناخت بهتر و علاقه به مفهوم و موقعیت است، پیشنهاد می شود روش های آموزشی نوین در مراقبت از بیمار سالمند در رشته های پرستاری گنجانده شود.کلید واژگان: ایمنی دارویی, آگاهی, نگرش, عملکرد, پرستار مراقب سالمندBackground & AimsPharmacovigilance is an integral part of patient care. Medication side-effects in the elderly and the key role of nurses and healthcare team in the safety of these patients are of utmost importance. The present study aimed to investigate the effects of pharmacovigilance training on the knowledge, attitude, and performance of geriatric nurses in the health centers affiliated to Iran University of Medical Sciences in 2017.
Materials &MethodsThis experimental study was conducted on 100 nurses employed in two teaching hospitals affiliated to Iran University of Medical Sciences, who were selected via convenience sampling. After the pretest, the nurses were non-randomly divided into two groups of intervention and control using the demographic and principles of drug safety questionnaires. The nurses in the intervention group received training on the principles of drug safety for the elderly for two weeks using a web-based program obtained from the website of the hospital, and the control group received no intervention. Two weeks after the intervention, posttest was performed on both groups. Data analysis was performed using the analysis of variance (ANOVA), independent t-test, and paired t-test at the significance level of P<0.05.
ResultsThe intervention and control groups were completely homogenous in terms of the demographic characteristics. Before the intervention, no significant differences were observed in the knowledge, attitude, and performance between the groups (P>0.05). After training on the principles of drug safety, significant differences were observed between the intervention and control groups regarding the level of knowledge (P=0.33), attitude (P=0.003), and performance (P=0.027). In addition, the scores of knowledge (P<0.001) and attitude (P<0.001) significantly increased in the intervention group after the training, while the improvement in the performance was not considered significant (P=0.34).
ConclusionConsidering the positive effects of web-based training on the principles of drug safety on improving the knowledge and attitude of nurses and since skilled performance is essential to the recognition of concepts and situations, it is recommended that novel educational methods for the care of elderly patients be incorporated into the curriculum of nursing education.
Keywords: Pharmacovigilance, Knowledge, Attitude, Performance, Elderly, Geriatric Nurse -
زمینه و هدفپرستاران از مهم ترین اعضای تیم مراقبت بهداشتی و درمانی هستند که مسئولیت مراقبت مستقیم از سالمندان را به عهده دارند. یکی از ارکان اصلی در ارائه هر مراقبت، داشتن نگرش مثبت در مورد دریافت کنندگان مراقبت است. کیفیت ارائه خدمت به سالمندان به خصوص سالمندان مبتلا به دلیریوم تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله نگرش پرستاران نسبت به این گروه است. این پژوهش نگرش پرستاران در چهار حیطه دانش، توانایی و اعتماد به نفس، قابلیت شناسایی و درک پیامدهای آن، تمایل به دانستن بیشتر و بار مراقبتی را نسبت به سالمندان مبتلا به دلیریوم بررسی نمود.روش بررسیاین مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بود. واحدهای مورد مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب به صورت در دسترس 200 نفر از پرستارانی بودند که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و در سه مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران مشغول به کار بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات فردی و ابزار نگرش پرستاران نسبت به دلیریوم با 38 سوال بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد و مقادیر 05/0 P≤معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هانتایج مطالعه نگرش پرستاران نسبت به مراقبت از سالمندان مبتلا به دلیریوم نشان داد نگرش سرپرستاران به طور معنی داری (005/0P=) بهتر از پرستاران است. نتایج آنالیز واریانس اختلاف معنی دار آماری (003/0P=) را با متغیر سابقه کار با سالمند نشان داد. همچنین سمت شغلی (سرپرستار) تنها متغیری بود که در مدل رگرسیون خطی معنی دار شد.
نتیجه گیری کلی: در این مطالعه، سمت شغلی و سابقه کار با سالمند بیشترین ارتباط معنی دار را با نگرش پرستاران نشان داد. برنامه ریزی کاربردی آموزش مداوم، مبتنی بر شواهد و عملکرد جهت ارتقاء نگرش و عملکرد پرستاران شاغل انجام شود. همچنین مراقبت از بیماران سالمند به کادری آموزش دیده، مجرب، مشتاق و علاقه مند واگذار شود.کلید واژگان: دلیریوم, نگرش, مراقبت سالمندیBackground & AimsNurses are one of the most important members of healthcare teams, who are directly responsible for the care of the elderly. Positive attitude toward the recipients of care plays a fundamental role in the provision of care. The quality of care provision to the elderly, especially those with delirium, is influenced by several factors, including the attitude of nurses toward this patient group. The present study aimed to assess the attitude of nurses toward the care of elderly patients with delirium in the dimensions of knowledge, ability and self-confidence, ability to identify and understand the consequences, willingness to enhance knowledge, and burden of care.Materials & MethodsThis cross-sectional, descriptive-analytical study was conducted on 200 nurses employed in three teaching hospitals affiliated to Iran University of Medical Sciences, Iran, who were selected via convenience, proportionate stratification sampling in case they met the inclusion criteria. Data were collected using questionnaires of demographic data and attitude of nurses toward delirium consisting of 38 items. Data analysis was performed in SPSS version 16 at the significance level of P≤0.05.ResultsThe attitude of head nurses toward the elderly patients with delirium was significantly better compared to nurses (P=0.005). The results of the analysis of variance indicated a significant difference with the variable of work experience with the elderly (P=0.003). In addition, occupational position (head nurse) was the only significant variable in the linear regression model.ConclusionAccording to the results, occupational position and work experience with the elderly had the most significant associations with the attitude of the nurses toward the elderly patients with delirium. It is suggested that continuous training, evidence-based, and performance-based education be implemented to improve the attitude and practice of nurses. Furthermore, the care of elderly patients must be assigned to trained, experienced, enthusiastic, and interested personnel.Keywords: Delirium, Attitude, Elderly Care -
مقدمهتوانمندی کاری مطلوب در کارکنان، اخیرا در سازمان ها مورد توجه زیادی قرار گرفته است ایجاد توانمندی کاری مطلوب در بیمارستان ها منجر به دست آوردهای مثبت فراوانی برای پرستاران و بیماران و در نهایت کل سیستم بهداشت ودرمان می شود تحقیقات نشان داده که توانمندی کاری در افراد ارتباط قوی با شرایط محیط کاری دارد، لذا این تحقیق به منظور بررسی سطح توانمندی کاری پرستاران در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 91 انجام گرفت.روش کاردر این مطالعه مقطعی 150 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مشخصات فردی و پرسشنامه شاخص توانمندی کاری بود جهت تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی درنرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.یافته هاسطح توانمندی کاری 7/44% از پرستاران درحد خوب بود. ارتباط خطی مثبت و معنی داری. بین سطح تحصیلات و توانمندی کاری پرستاران به دست آمد (003/0 = P) بین بیماری های تشخیص داده شده توسط پزشک و توانمندی کاری پرستاران رابطه آماری منفی و معنی دار به دست آمد (001/0 > P)، ارتباط خطی منفی و معنی داری در رابطه با رضایت به انجام اضافه کاری و توانمندی کاری به دست آمده است (038/0 = P).نتیجه گیریباتوجه به اینکه سطح توانمندی کاری حدود نیمی از پرستاران مورد مطالعه در سطح خوب می باشد لذا نگهداری این سطح از توانمندی کاری و ارتقاء آن در پرستاران می بایستی بیش ازپیش مورد توجه مدیران پرستاری در سطح کشوری و بیمارستانی قرار گیرد.کلید واژگان: توانمندی کاری, پرستارIntroductionRecently appropriate workability is widely considered in organizations. Developing appropriate workability in hospitals leads to many positive achievements for nurses and patients and totally for the whole health and treatment system. According to the researches, workability levels of persons are strongly related to their working place's conditions. So, this study was conducted to evaluate the level of working abilities of nurses in selected educational-medical centers of the Tehran University of Medical Sciences in 2012.MethodsIn this cross-sectional study, 150 nurses working in selected educational medical centers of the Tehran University of Medical Sciences were selected by the random sampling method. Data were collected using the demographic information and workability indicator questionnaire. Then, the data were analyzed by descriptive and inferential statistic tests and the SPSS 16 software.ResultsWorkability of 44.7% of the nurses was in an appropriate level. There was a linear and meaningful relation between the educational level and workability of the nurses (P = 0.003). A negative and meaningful statistical relation was found between diseases diagnosed by physicians and workability of the nurses (PConclusionsConsidering the good workability level of almost half of the nurses, maintaining this level of workability and improving it in nurses should be noticed more than before by nursing managers of the country and hospitals.Keywords: workability, Nurse
-
مقدمهرضایت شغلی پرستاران جزء بسیار مهمی از زندگی آنان است که می تواند بر امنیت بیمار، عملکرد و سودمندی و کیفیت مراقبت تاثیر بگذارد. عدم رضایت شغلی پرستاران به هر دلیلی که باشد می تواند تاثیر مستقیمی بر مراقبت ارائه شده به بیماران داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین رضایت شغلی پرستاران و رضایتمندی بیماران از خدمات پرستاری در مراکز آموزشی و درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1390 می باشد.روشاین پژوهش، مطالعه ای توصیفی تحلیلی و از نظر زمانی مقطعی است که در آن ارتباط بین رضایت شغلی پرستاران با رضایتمندی بیماران از خدمات پرستاری بررسی می شود. نمونه های مطالعه را 200 بیمار در حال ترخیص و 100 پرستار شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران از بخش های مختلف به غیر از بخش های ویژه، اورژانس، روانپزشکی و کودکان تشکیل دادند. داده های این مطالعه با استفاده از دو پرسشنامه سنجش رضایتمندی بیماران و سنجش رضایت شغلی پرستاران جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری کای اسکوئر و نرم افزار آماری SPSS ویرایش 16 انجام شد.یافته هااکثریت پرستاران (62%) از رضایت شغلی پایین، 34% از رضایت شغلی متوسط و تنها 4% از رضایت شغلی بالا برخوردار بودند. یافته های مربوط به رضایتمندی بیماران از خدمات پرستاری نشان داد که 4/19% بیماران از خدمات پرستاری ارائه شده رضایت کامل و 72% رضایت متوسط داشتند و تنها 6/8% ناراضی بودند. یافته ها به وضوح نشان داد در بیمارستان هایی که پرستاران رضایت شغلی بالایی داشتند بیماران نیز از رضایت کامل برخوردار بودند. در مقابل بیماران نیز در بیمارستان هایی که پرستاران آن رضایت شغلی پایین داشتند، ناراضی بودند.نتیجه گیریبا توجه به ارتباط نزدیک رضایت شغلی پرستاران و رضایتمندی بیماران در این مطالعه، مدیران پرستاری باید از عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران آگاه بوده و در جهت ارتقاء آن تلاش کنند چرا که سطوح بالای رضایت شغلی همراه با کیفیت بالای مراقبت پرستاری است.
کلید واژگان: رضایتمندی, رضایت شغلی, بیمار, پرستارIntroductionThe behavior of healthcare providers in a healthcare system constitutes a factor for patients’ satisfaction with the system. Nurses’ job satisfaction is an important part of their lives which influences patients’ security, as well as the quality and efficiency of healthcare services. Nurses’ dissatisfaction with their vocation, for any reason it might be, will have a direct impact on the quality of services provided for patients. The objective of this study is to determine the relationship between nurses’ job satisfaction and patients’ satisfaction with nursing service.MethodThis is a descriptive-analytic study conducted on 200 patients at discharging and 100 nurses from different wards (other than special wards, Emergency, Pediatric and Psychiatric) from hospitals of Iran University of Medical Sciences in 2010. The data were processed using descriptive statistics and Chi-Square tests. Data were entered into the statistical package for the social sciences version 16 for windows.ResultsThe majority of nurses (62%) had low satisfaction with their job; 34% had average satisfaction and only 4% were highly satisfied. The findings strongly indicate that patients were perfectly satisfied in hospitals where nurses had higher job satisfaction. Similarly, patients tended to be more dissatisfied in hospitals with nurses with low job satisfaction.ConclusionConsidering the close relationship observed in our study between nurses’ job satisfaction and patients’ satisfaction, nursing managers must become aware of the factors influencing the job satisfaction of nurses and take steps to improve them in order to achieve higher levels of job satisfaction alongside high-quality nursing services.Keywords: Satisfaction, job satisfaction, patient, nurse -
زمینه و هدفایمنی بیماران یکی از اهداف مهم ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری است. پرستاران در مراکزی فعالیت می کنند که فرهنگ های سازمانی متفاوتی دارد، از آن جا که عملکرد پرستاران در زمینه ایمنی بیمار امکان دارد تحت تاثیر فرهنگ سازمانی قرار گیرد، این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین درک پرستاران از فرهنگ سازمانی و عملکرد آنان در زمینه ایمنی بیماران یافته است.روش بررسیدر این پژوهش مقطعی که از نوع توصیفی- همبستگی است، تعداد 250 نفر از پرستاران و بهیارانی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، به روش نمونه گیری طبقه نسبتی از میان کارکنان پرستاری شاغل که در بخش های عمومی و اورژانس بیمارستان های غیرتخصصی دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1392 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون پیرسون، آزمون آنووا و آزمون تی مستقل در نرم افزار SPSS v.19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هادرک پرستاران از فرهنگ سازمانی با میانگین 41/11 ± 16/79 و 5/54% از کل نمره، سطح نسبتا مطلوب را به خود اختصاص داد. در حالی که عملکرد پرستاران در زمینه ایمنی بیماران با میانگین 5/14 ± 49/202 و 88% از کل نمره، در سطح مطلوب قرار داشت. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین درک پرستاران از فرهنگ سازمانی و عملکرد آنان در زمینه ایمنی بیماران همبستگی مثبت و معنادار (01/0> p) وجود دارد.نتیجه گیریبا توجه به ارتباط بین عملکرد ایمن پرستاران و درک آنان از فرهنگ سازمانی، به نظر می رسد بهینه سازی فرهنگ سازمانی از سوی مدیران و مسوولان در بیمارستان ها، می تواند موجب ارتقای عملکرد پرستاران در زمینه ایمنی بیماران شود.کلید واژگان: ایمنی بیمار, فرهنگ سازمانی, درک, پرستارHayat, Volume:19 Issue: 3, 2013, PP 5 -16Background and AimGoverning organizational culture in hospitals can affect patients’ safety through establishment of behavioral norms among nurses. This study aimed to determine the relationship between nurses’ perception of organizational culture and their performance about patients’ safety. Methods & Materials: In this cross sectional، descriptive-correlation study، we used stratified sampling method to recruit 250 nurses working in general wards and emergency departments of general hospitals in Babol، 2013. Data were collected through questionnaires and were analyzed using the descriptive and inferential statistic tests including the Pearson test، ANOVA test and T-test in the SPSS.ResultsNurses'' perception of organizational culture was «fairly desirable» (54. 5%). Performance of the nurses in the field of patients'' safety was «desirable» (88%). The Pearson test showed that there was a positive and statistically significant correlation between nurses’ perception of organizational culture and their performance in the field of patients’ safety (P<0. 01).ConclusionIt seems that improving organizational culture in hospitals can enhance nurses’ performance in the field of patients'' safety.Keywords: patient safety, organizational culture, perception, nurse
-
مقدمه
آموزش بالینی اساسی ترین بخش آموزش دانشجویان پرستاری به شمار می رود، که با تلفیق دانش تئوری و مهارت های عملی در نهایت سبب آماده سازی آن ها جهت ورود به عرصه مراقبت از بیمار و ارائه خدمات بالینی و درمانی می شود. روش های مختلف آموزش بالینی ارائه شده روی مهارت های بالینی کسب شده و رضایت دانشجویان تاثیر مستقیم دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط آمادگی بالینی دستیاران مربی با رضایت مندی دانشجویان پرستاری از آموزش بالینی انجام گرفت.
مواد و روش هااین مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است، تعداد 44 نفر دستیار مربی بالینی و 202 دانشجوی پرستاری که در سال 1391 تحت نظر ایشان مشغول آموزش بالینی بودند مشارکت داشتند. پرسش نامه آمادگی بالینی دستیاران مربی در دو قسمت مشخصات دموگرافیک و آمادگی بالینی و پرسش نامه رضایت مندی دانشجویان نیز شامل بخش مشخصات دموگرافیک و 25 سوال رضایت مندی بود. آنالیز داده ها در برنامه SPSS vol.16 انجام شد. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از روش های آمار توصیفی و توصیف نمونه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. هم چنین از مجذور کای جهت ارتباط سنجی اهداف و پاسخ به سوالات پژوهشی استفاده شد.
یافته های پژوهش: میانگین سن دستیاران مربی 40 سال و دانشجویان 5/22 سال بود. 75 درصد مربیان مدرک کارشناسی و 25 درصد ارشد بودند، میانگین سنوات کاری آن ها 34/16 سال و میانگین سابقه مربیگری ایشان 69/5 سال بود. 5/53 درصد از دانشجویان رضایت مندی بالا و تنها 4/10 درصد رضایت مندی پایین گزارش کرده اند. بین آمادگی بالینی مربیان و رضایت مندی دانشجویان ارتباط خطی با ضریب همبستگی 339/0 معنی دار بود.(P=0.024) ارتباط آمادگی بالینی با جنس(P=0.05)، وضعیت تاهل(P=0.01) و سابقه مربی گری(P=0.038) مربیان معنی دار بود. ارتباط رضایت مندی دانشجویان با جنس(P=0.004) و اشتغال به کار(P=0.001) دانشجویان معنی دار و در گروه مذکر و افراد شاغل بیشتر بود.بحث و نتیجه گیریبر اساس نتایج به دست آمده و معنی داری ارتباط خطی بین آمادگی دستیاران مربی و رضایت مندی دانشجویان پرستاری از آموزش بالینی ارائه شده، می توان از این مدل به عنوان مدل پیشنهادی و قابل اجرا در دانشکده های پرستاری و سایر مراکز آموزشی حمایت نمود. دقت در انتخاب افراد علاقه مند جهت آموزش عملی و بالینی، بررسی و برطرف نمودن نیازهای آموزشی، برگزاری جلسات هماهنگی بین مربیان و اعضای هیئت علمی و ارائه راهنمایی ها و طرح درس بالینی می تواند در ارتقاء آموزش بالینی و رضایت مندی دانشجویان از آن موثر واقع شود.
کلید واژگان: دستیار مربی بالینی, آموزش بالینی, رضایت مندی, دانشجویان پرستاریIntroductionClinical education is the most fundamental part of the curriculum of nurs-ing students that combines theoretical kno-wledge and practical skills and prepares them to enter the field of patient care and provide clinical and treatment services. Different ways of clinical education have a direct impact on the clinical skills acqu-isition and student satisfaction. So، this study aimed to investigate the relation bet-ween preparation of preceptors and nursing student’s satisfaction of clinical education.
Materials and MethodsThis research was a cross-sectional research study. 44 clinical preceptors and 202 nursing students parti-cipated in the research during 1391. The preparedness questionnaire for preceptors had two parts، the demographic and clinical preparation، and students'' satisfaction ques-tionnaire also had two sections including demographic information and 25 questions about their satisfaction. Data analysis was performed using SPSS 16. The collected data were analyzed using descriptive statist-ics and sample analysis methods. Also، the chi-square test was used to link survey objectives and research questions.
FindingsThe average of age was 22. 5 ye-ars for students and 40 years for preceptors. 75 percent of preceptors had bachelor deg-ree، and 25 percent had master degree. They had averagely 16. 34 and 5. 69 years services and preceptor experience، respectively. 53. 5 percent of students reported a high satisfac-tion and only 10. 4% reported a low satisfa-ction. There was statistically significant re-lation between clinical preparedness of preceptors and student satisfaction (P=0. 024). Relation between clinical prepar-edness and sex (P=0. 05)، marital status (P=0. 01) and coaching experience (P=0. 038) were significant and in the female groups، the number of married people and coaching experience was more than 5 years. Relation of student satisfaction with the sex (P=0. 004) and student’s employment (P=0. 001) were significantly higher in male and employed groups. Discussion &
ConclusionGiven to the rel-ationships between preceptor preparedness and nursing student’s satisfactions in the represented clinical education period، this model is suggested as an applicable and suitable one for nursing colleges and health related educational centers. The accurate selection of people who interested in clin-ical trainings، providing training and edu-cational requirements and holding coordin-ation meetings among preceptors and fac-ulty members and presenting guidelines and clinical education plan can promote clinical training and student’s satisfaction.
Keywords: preceptor, clinical education, sa, tisfaction, nursing students -
زمینه و هدفرضایتمندی بیماران شاخص مهم کیفیت مراقبت سلامت می باشد که به طور مکرر در برنامه ریزی و ارزشیابی خدمات سلامت مورد استفاده قرار می گیرد. از آن جا که بخش عظیمی از ارایه دهندگان خدمات سلامت را پرستاران تشکیل می دهند، مراقبت ارایه شده از سوی آن ها نقش به سزایی در چگونگی رضایتمندی بیماران دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان رضایتمندی بیماران از خدمات پرستاری ارایه شده در مراکز آموزشی و درمانی بوده است.روش بررسیاین پژوهش مطالعه ای توصیفی- تحلیلی مقطعی در مورد 200 بیمار در حال ترخیص در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران که از بخش های مختلف (به جز بخش های ویژه، اورژانس، روان پزشکی و کودکان) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، در سال های 89-1388 انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه رضایت بیمار (PSI) بود و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری کای اسکوئر و آنالیز رگرسیون خطی ساده انجام یافت.یافته هااکثر بیماران (72%) از خدمات پرستاری ارایه شده رضایت متوسطی داشتند. رضایتمندی بیماران با دو متغیر «نوع بخش» (001/0>p) و «بیمارستان» (001/0>p) از نظر آماری ارتباط معناداری داشت. در بین متغیرهای جمعیت شناختی، تنها سطح تحصیلات بیماران با رضایتمندی آن ها از خدمات پرستاری ارتباط معنادار آماری داشت (019/0=p).نتیجه گیریدر این مطالعه میزان رضایت بیماران از خدمات پرستاری در حد متوسطی قرار دارد. لذا باید آموزش کارکنان بیمارستان به ویژه پرستاران و ایجاد انگیزه در آنان برای مشارکت فعال در جلب رضایت بیماران در اولویت های مدیریت بیمارستانی قرار گیرد. باید توجه داشت که در بازار رقابتی ارایه خدمات بهداشتی و درمانی، مؤسساتی موفق تر خواهند بود که رضایت دریافت کنندگان خدمات را سرلوحه برنامه های خویش قرار دهند.
کلید واژگان: رضایتمندی بیمار, خدمات پرستاری, بیمارستانBackground and AimPatient satisfaction has been recognized as a key indicator of health care quality which is used by accreditation agencies to monitor quality of care in hospitals. A high proportion of health caregivers are nurses. The services provided by nurses are significantly influential in satisfaction of patients. The aim of this study was to assess patient's satisfaction from nursing care in hospitals of Iran University of Medical Sciences in 2010.Methods & Materials: In this cross-sectional study, we recruited 200 patients from different wards (except for special wards, Emergency department, Pediatric and Psychiatric wards) at the time of discharge from hospital through multistage sampling method. Data were collected using Patient Satisfaction Instrument (PSI). Data analysis was performed using descriptive statistics, chi-square and regression analysis.ResultsMajority of patients (72%) were moderately satisfied. Patient satisfaction had a significant relationship with the type of ward (P≤0.001), and type of hospital (P≤0.001). Of demographic variables, only patient's level of education was significantly associated with patient satisfaction (P≤0.019).ConclusionIn this study, patients were moderately satisfied from nursing care services. Educating hospital staff, especially nurses; and encouraging them to actively participate in activities to promote patient satisfaction should be a priority for hospital management. We should also consider that in a competitive market of health and treatment care giving, institutions that put patient satisfaction as their main goal are more successful. -
زمینه و هدفبا اینکه مراقبت انسانی اصل و جوهره پرستاری را تشکیل می دهد، اما در نظام مراقبت بهداشتی فعلی، این جنبه از مراقبت در نتیجه پیشرفت های فنآوری و محدودیت های سازمانی همچون کمبود تعداد پرستاران با مشکلاتی مواجه می باشد. در عین حال، کوتاه شدن مدت اقامت بیماران در بیمارستان و کاهش زمان مراقبت مستقیم درک بیماران از مراقبت پرستاری و رضایت از مراقبت ها را تغییر می دهد. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین رفتارهای مراقبتی کارکنان پرستاری از دیدگاه بیماران و رضایت آنها از مراقبت ها انجام گرفت.روش بررسیاین مطالعه از نوع همبستگی- توصیفی بود. 250 بیمار بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش نمونهگیری سهمی های انتخاب شدند. داده ها با استفاده از ابزار رفتارهای مراقبتی(CBI) و ابزار رضایت بیمار(PSI) گردآوری شد.یافته هایافته ها نشان داد، که در مقیاس رفتارهای مراقبتی، زیرمقیاس دانش و مهارت حرفهای بیشترین نمره و زیرمقیاس احترام قائل شدن برای دیگری کمترین امتیاز را دارا بوده اند. در مقیاس رضایت بیمار نیز، زیرمقیاس مراقبت فنی- حرف های بیشترین نمره و آموزش به بیمار کمترین نمره را به خود اختصاص داد. همچنین ارتباط معنی داری بین زیرمقیاس های رفتارهای مراقبتی با زیرمقیاس های رضایت بیمار از مراقبت ها و بین کل مقیاس رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار از مراقبت ها وجود داشت(000/0، P=72/0r=).بحث و نتیجه گیریارتباط مثبت بین رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار گویای آن است که پرستاران دلسوز که عواطف انسانی و هنر پرستاری را در مراقبتهای خود تلفیق نموده و زمان بیشتری را صرف مراقبت مستقیم از بیمار می کنند، نقش مهمی را در رضایت بیماران ایفا نموده و از این طریق به متابعت بیشتر بیماران از درمانها و بهبود وضعیت عملکردی آنها کمک می کنند. افزودن بر زمان مراقبت مستقیم از طریق افزایش تعداد پرستاران بالینی، توجه هوشیارانه پرستاران به مراقبت انسانی میتواند سطوح نارضایتی را کاهش دهد.
کلید واژگان: مراقبت پرستاری, رفتار, مراقبت از بیمار, رضایت مصرف کنندهIntroduction &Aim"Caring" is the central concept of nursing role, but in the current health care systems with huge advances in technology and scarce resourses as well as the issue of nursing personnel shortage, this aspect of nursing role would be questionable. Accordingly, this study was conducted to examine the relationship between nurse caring behaviors from patients’ perspectives and patient satisfaction.Material and MethodThis study was a descriptive-correlational design, with 250 patients, who where hospitalized in an educational center of Iran University of medical sciences. The subjects were selected by quota sampling method. The data collection instruments were Caring Behaviors Inventory (CBI) and Patient Satisfaction Instrument (PSI).ResultsThe study findings showed that, there were significant correlations between caring behaviors including respectfulness to others, assurance of human presence, positive connectedness, professional knowledge & skill, attentiveness to other's experience and patient satisfaction including Trust, Patient education and Technical- Professional care. Moreover, there was a strong, positive correlation between all variables of the nurse caring behaviors and patient satisfaction (r=0.72, P=0.000).ConclusionPositive relationship between nurse caring behaviors and patient satisfaction indicates that compassionate nurses with humanistic feelings and art and spending more time for direct caring for patients, play important roles on patient satisfaction. Therefore increasing the time period of direct caring by increasing the number of practice nurses and concerning humanisitic aspects of patient care would reduce the levels of patients dissatisfaction -
نظریه پردازان علوم مدیریت معتقدند هنگامی که مدیران و رهبران، کارکنان را در اتخاذ تصمیمات مشارکت می دهند سبب اتخاذ تصمیمات سازنده تر می گردند که پذیرفتن و اجرای آن از سوی کارکنان سهل تر می گردد و این امر سبب افزایش رضایت آنان و بهره وری در کار خواهد شد.
پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت سرپرستاران در تصمیم گیری و ارتباط آن با رضایت آنان از مشارکت در تصمیم گیری صورت پذیرفت.
ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که به صورت خود ایفا تکمیل شد، تعداد 94 نفر سرپرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران که بیشتر از شش ماه سابقه کار در بخش فعلی را داشتند، به روش سرشماری وارد پژوهش شده و نمونه پژوهش را تشکیل دادند. محیط پژوهش کلیه بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران در شهر تهران بود.
تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که 40.4 درصد سرپرستاران میزان مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط و 4/55 درصد میزان رضایت از مشارکت خود را در تصمیم گیری در حد متوسط ذکر نمودند. بین میزان مشارکت در تصمیم گیری و میزان رضایت از مشارکت ارتباط نسبتا قوی و معنی دار یافت شد (P=0.000، r=0.661).
با توجه به نتایج تحقیق، فرصت مشارکت سرپرستاران در تصمیم گیری، نقش مهمی در رضایت آنان از مشارکت خواهد داشت. برای بدست آوردن درک روشن تری از مفهوم مشارکت در تصمیم گیری ها در سازمان های مراقبت بهداشتی کشورمان پیشنهاد می شود بررسی های جامع تری بر روی مشارکت در تصمیمات پرستاری و سایر حرفه های خدمات بهداشتی و نیز ارتباط آن با برآیندهای مهم سازمانی انجام شود.
کلید واژگان: مشارکت در تصمیم گیری, رضایت از مشارکت در تصمیم گیری, پرستارانManagement theorists insist on the importance of the participation of employees in decision making processes, as it will affect their performance and the output of the work to be done in an easier way.The aim of this study, was to determine head nurse's level of participative decision making and its relationship to their satisfaction level. his study was a correlational study in which, head nurse's level of participative decision making and satisfaction levels were measured respectively. The data collection tools were Participative Decision Making (PDM) and Satisfaction of Participative Decision Making (SPDM) scales. Self report questionnaires were completed by head nurses, inside their work settings. In this study, 94 nurses with baccalaureate science in nursing (BSN) degree who have been working in teaching hospitals of Iran University of Medical Sciences were recruited. One of the inclusion criteria was working history of more than the period of 6 months in the work setting that selected by census method of sampling.Nurses obtained a moderate score in (PDM) and in (SPDM) scales. Findings, showed that a relatively strong statistically significant relationship between the two major variables of the study (r=0.661 P=0.000). Among the demographic variables, sex, educational level and job position, influenced more in this significant relationship.The results showed that, there is a statistical significant relationship between head nurses participative decision making and their satisfaction level. This study finding, helps the managers to facilitate participation of workers in making decisions in order to promote the efficacy of the organizations. The researcher strongly suggest furthur studies on participative decision making among other health professionals that might be necessary and could influence on quality of health care system organizations and the related outcomes. -
توزیع نام تناسب قدرت در بیمارستان ها باعث گردیده، بیشتر پرستاران در محیط کار خود احساس ناتوانی نمایند. هنگامی که مدیران و رهبران در قدرت و مسئولیتشان با کارکنان سهیم می شوند، انواع سازنده تر قدرت سازمانی ایجاد می گردد که منجر به افزایش بهره وری در کار خواهد شد. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین درک پرستاران از رفتارهای اقتدار بخش سرپرستاران و اقتدار شغلی خود انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه «همبستگی» بود که در آن درک پرستاران از رفتارهای اقتداربخش سرپرستاران و اقتدار شغلی خود، به ترتیب توسط مقیاس رفتار اقتدار بخش رهبر، تهیه شده توسط (Hui، 1994) و پرسشنامه شرایط اثر بخشی کار، تهیه شده توسط (Kanter، 1999) بررسی و سنجیده شد و سپس ارتباط بین آن ها مشخص گردید.
132 پرستار کارشناس شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد با بیش از شش ماه سابقه کار و بدون سابقه فعالیت مدیریتی، به روش سرشماری انتخاب شده و نمونه پژوهش را تشکیل دادند.
درک پرستاران از رفتارهای اقتداربخش سرپرستاران و همچنین از اقتدار شغلی خود در حد متوسط قرار داشت. بین درک پرستاران از این دو متغیر اصلی پژوهش ارتباط نسبتا قوی و معنی دار آماری مشاهده شد (0001/0> p). از بین متغیرهای فردی، تنها متغیر نوع بخش در این ارتباط تاثیر گذار بود (2/0= p).
نتایج مطالعه نشان داد که مدیران سازمانی، عامل مهمی در افزایش اثربخشی کار از طریق تسهیل دستیابی کارکنان خود به ساختارهای فرصت، منابع، اطلاعات و حمایت در محیط کار می باش ند، و همچنین اهمیت توجه مدیران به فرآیند اقتداربخشی را نشان می دهد. به منظور کسب درک روشن تری از مفهوم اقتدار شغلی در سازمان های مراقبت بهداشتی کشورمان، پیشنهاد می شود بررسی های جامع تری بر روی اقتدار در پرستاری و سایر حرف خدمات بهداشتی و نیز ارتباط آن با برآیندهای مهم سازمانی انجام شود.
کلید واژگان: اقتدار شغلی, رفتار اقتداربخش, قدرت شغلیPowerlessness has become endemic among most nurses in their work settings. It may be the result of inappropriate distribution of power in hospitals, allocating power to only a few at the top of hospital hierarchy imposing it. Determining the relationship between nurse's perception of their head nurse's empowering behaviors and their own work empowerment, a correlational study with contribution of 132 licensed nurses was carried on, in which nurses perceptions were measured by two self-report questionnaires. The results indicated that nurses obtained a moderate score in Leader Empowering Behavior (LEB). scale (=3.78 1.71) and also in Conditions of Work Effectiveness Questionnaires (C.W.E.Q) (=15.15 4.2). Also a relatively strong statistically significant relation between the two major variables of the study was identified (rs=0.518, p<0.0001). So, it can be revealed that organizational managers have important roles in increasing work effectiveness through facilitating employee's access to empowerment structures at work settings. Broader surveys on empowerment in nursing and other health care professions are suggested.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.