به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمد بوجارپور

  • ویدا آریامنش، محسن ساری*، مرتضی چاجی، محمد بوجارپور، سمیه سالاری

    تاثیر انتخاب آزاد بین منابع علوفه ای یونجه و جاشیر به همراه کنسانتره بر هضم و رفتارهای تغذیه ای 18 راس بره نر عربی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار به مدت 45 روز مورد بررسی قرار گرفت. تیمار ها شامل انتخاب آزاد بین 1- یونجه و کنسانتره، 2- جاشیر و کنسانتره، 3- یونجه، جاشیر و کنسانتره بود. به دلیل اهمیت روغن های اسانسی گیاه جاشیر، این ترکیبات اندازه گیری شدند و ترکیبات آلفا بیسابولول، بتاپینن، آلفا پینن و دلتا-3- کارن بیشترین مقادیر را داشتند. امکان انتخاب بین دو علوفه در تیمار سوم ، مصرف ماده خشک و نسبت علوفه مصرفی را در مقایسه با دیگر تیمار ها افزایش داد. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، NDF و ADF در تیمار دوم، حاوی جاشیر به عنوان تنها علوفه، بالاتر از دیگر تیمارها بود و کمترین زمان خوردن در روز در این تیمار مشاهده شد. مدت زمان خوردن به ازای گرم NDF و ADF مصرفی در تیمار سوم با انتخاب آزاد بین دو علوفه کمترین مقدار را داشت. بره های تیمار انتخاب آزاد یونجه و جاشیر نسبت به تیمار دریافت کننده یونجه مدت زمان بیشتری را صرف نشخوار نمودند. بیشترین مدت زمان نشخوار به ازای گرم NDF و ADF مصرفی در تیمار دریافت کننده جاشیر به عنوان تنها علوفه مشاهده شد. در کل، انتخاب آزاد بین دو منبع علوفه بجای یک منبع، افزایش مصرف خوراک را به دنبال داشت. استفاده از علوفه جاشیر به عنوان تنها علوفه جیره اگر چه قابلیت هضم را بهبود بخشید، اما موجب کاهش مصرف مواد مغذی شد. پیشنهاد می شود، این علوفه به همراه یک علوفه دیگر مانند یونجه استفاده شود.

    کلید واژگان: انتخاب آزاد, رفتار مصرف خوراک, علوفه دارویی, قابلیت هضم
    Vida Aryamanesh, Mohsen Sari *, Morteza Chaji, Mojammad Bojarpour, Smayyeh Salari
    Introduction

     Ruminants require roughage in their diets to maximize production and to maintain health by sustaining a stable environment in the rumen. There is a need to identify local plants that can offer high quality forage to local ruminants. P. ferulacea (family: Umbelliferae) is a valuable forage grass found in high mountain areas of South-east Iran. Local farmers cut and wilt the plant, prior to feeding it to sheep.Sheep are selective and spend a lot of time selecting and sorting feed materials. Domestic livestock are herbivores that evolved to eat a wide array of vegetal species and typically select a diverse diet even when their nutritional requirements can be met by ingesting a single feed. A free-choice feeding method partially mimics nature and facilitates selection based on nutrient requirements that fluctuate along with feed quality and availability. Also, this method requires less use of manpower and equipment.The information available regarding the effects of ad libitum supply of concentrate and the possibility of free-choice provision of forage in lambs is very limited. Also, limited data is available concerning nutritional behaviors of lambs fed high-concentrate diets, and this information is even more limited in terms of providing feed-choice. The aim of this study was to investigate the effect of free-choice provision of two forage sources including alfalfa and P. ferulacea in addition to concentrate on digestibility and behavior of Arabian lambs.

    Materials and method

    A total of 18 male lambs of Arabic breed with an average of 90 ± 8 (SD) days of age and body weight of 19 ± 3 (SD) kg were used in the study in a completely randomized design for 45 days. Lambs were housed individually in pens (1.3 m×1.5 m) in an open shed building. Cages were separated by a metal fence with a bar design that allowed contact between animals. The animals were randomly assigned to one of the three experimental diets including free choice between; 1- alfalfa hay and concentrate, 2- P. ferulacea and concentrate, and 3- alfalfa, P. ferulacea and concentrate. The lambs were fed the total mixed rations ad libitum once daily at 0800 h and had free access to fresh water at all times.Essential oils of P. ferulacea were identified using gas chromatography–mass spectrometry. Samples taken for DM and chemical analysis were oven-dried at 55 °C for 48 h and then ground to pass through a 1- mm screen. Chemical analyses were performed in duplicate. Feed offered and refusal of each lamb were recorded daily. Digestibility was measured by total collection of feces during a 5-d period. The behavior of lambs was recorded with nine video cameras that were connected to a digital video recorder. Video recordings continuously observed visually for each lamb over a 48-h period. Recorded activities were registered together with their beginning and ending times. Data for each activity are reported as the total time, expressed in minutes, in which the lamb maintained this specific activity. Chewing behavior was divided into eating and ruminating.Intake and digestibility data were analyzed using a GLM procedure of SAS 9.2. Multiple mean comparison were carried out using Tukey's test. Animal behavior from video recordings was analyzed using a GLIMMIX procedure of SAS. Comparison. For the different statistical tests, significance was declared at P<0.05.

    Results and Discussion

    The compounds of α-bisabolol, β-Pinene, α-Pinene and δ-3-carene had the highest amounts among P. ferulacea essential oils. Free-choice provision of two forages increased dry matter intake and the proportion of consumed forage compared to other treatments. Forbes and Provenza (22) reported that in free-choice provision between forage and concentrate, ruminants allocate about 20% of the dry matter intake to forage. This finding is in an agreement with observed ratio of forage consumption in treatments with one forage source but is less than the observed value in the treatment with free access to two forages (36.2%). Among the mechanisms that may be involved in this increase is the greater diversity of forages that act as a stimulus for its consumption. Lambs consumed P. ferulacea as the only forage source showed higher digestibility of dry matter, organic matter, NDF and ADF compared to other treatments. Low lignin content of P. ferulacea compared to alfalfa is one of the main reasons for its higher digestibility. Lambs receiving P. ferulacea as the only source of forage had the lowest time spent eating per day compared to the other treatments. When animals were given a choice between alfalfa and P. ferulacea, the time spent eating increased significantly compared to P. ferulacea alone. Lambs that had access to two sources of forage had the lowest feeding time per gram of NDF and ADF compared to other treatments. This decrease could be due to the higher consumption of dry matter as well as NDF and ADF in this treatment compared to other treatments. Lambs that had access to two forage sources spent more time ruminating compared to the alfalfa recipient treatment. The highest duration of rumination per gram of NDF and ADF was observed in P. ferulacea treatment as the only source of forage. It has been shown that the chewing per gram of forage NDF is higher in animals with lower NDF intake (4). In this regard, Grant (24) suggested that there is an adaptive mechanism when consuming low-forage diets by increasing chewing per gram of forage NDF. Non-nutritional behaviors including self grooming, licking and biting fixed objects and laying time were not affected by treatments.

    Conclusion

    Providing two forage sources instead of one source, led to an increase in dry matter intake. The higher digestibility of dry matter, organic matter, NDF and ADF in the treatment of P. ferulacea compared to alfalfa indicates the high nutritional value of this forage. Due to the limited information available on free concentrate supply and the lack of examination of rumen and liver health indicators in the present study, any practical conclusion regarding ad libitum concentrate intake requires further research.

    Keywords: digestibility, Feeding Behavior, Free choice, Medicinal forage
  • عباس مسعودی، محمد بوجارپور*

    این آزمایش به منظور بررسی عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه ‏های خونی جوجه‏ های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف پوسته سویا از سن یک تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره شاهد و جیره ‏های حاوی 5/2، 5 و 5/7 درصد پوسته سویا بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن پوسته سویا به صورت خطی و درجه دوم میانگین خوراک مصرفی روزانه جوجه های گوشتی را در دوره ی آغازین، دوره ی رشد و کل دوره کاهش داد (05/0>p). در دوره آغازین، افزودن پوسته سویا به جیره میانگین افزایش وزن روزانه جوجه ها را به صورت درجه دوم کاهش داد (0213/0=p). افزودن پوسته سویا در دوره رشد و کل دوره سبب بهبود ضریب تبدیل خوراک به صورت خطی و درجه دوم در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0>p). افزودن 5 درصد پوسته سویا به جیره سبب افزایش معنی دار  شاخص تولید نسبت به تیمار شاهد شد. هیچ یک از فراسنجه‏ های مورد سنجش لاشه جوجه‏ های گوشتی تحت  تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). همچنین، مصرف سطوح مختلف پوسته سویا تاثیر معنی داری بر فراسنجه‏ های خونی مورد مطالعه نداشت. غلظت آنزیم کبدی آلانین آمینوترانسفراز جوجه‏ های گوشتی مصرف کننده جیره‏ حاوی 5/2 درصد پوسته سویا به طور معنی داری بیشتر از تیمار شاهد بود (01/0>p).  به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد، با توجه به تاثیر مثبت پوسته سویا بر ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید می‏توان از پوسته سویا تا سطح 5 درصد در جیره جوجه‏ های گوشتی استفاده نمود.

    کلید واژگان: پارامترهای خونی, شاخص تولید, فیبر نامحلول, مرغ گوشتی
    Abbas Masoudi, Mohammad Bojarpou*

    The current study was carried out to investigate the effect of dietary inclusion of soybean hull on performance, carcass characteristics and blood parameters of broiler chickens from the age of 1 to 42 days. A total of 240 day-old broiler chickens (Ross 308) which were randomly assigned to 4 dietary treatments with 5 replicates of 12 birds in each replicate. Experimental treatments were control diet and diets containing 2.5, 5 and 7.5% of soybean hull. Results of present study showed that, adding the soybean hull decreased linearly and quadratically (P<0.05) the average daily feed intake (ADFI) at starter, grower and the whole period, Inclusion of soybean hull in broilers diets reduced quadratically (P=0.02130) the average daily weight gain (ADWG) at starter period. The addition of soybean hull at grower period and the whole of period improved linearly and quadratically. (P<0.05) the feed conversion ratio (FCR) compared to the control treatment. Supplementing 5 percent of soybean hull in broilers diet significantly (P<0.05) increased the production efficiency factor (PEF) compared with the control diet. None of the carcass characteristics of broiler chickens were affected by experimental treatments (P>0.05). Also, different levels of soybean hull had no significant effect on blood parameters (P>0.05). The concentrations of Alanine aminotransferase in broiler chickens fed 2.5% soybean hull was significantly higher than the control group (P<0.01).  In general, the results of present study indicated that due to the positive impact of soybean hull on conversion ratio and production efficiency factor, it can be used up to 5% in broiler diets.

    Keywords: Blood parameters, Broiler chicken, Indicator of production, Insoluble fiber
  • ابراهیم بحرینی، محمد بوجارپور، سید عبدالله حسینی*، سمیه سالاری، هدایت الله روشنفکر، امیرحسین علیزاده قمصری

    این مطالعه به منظور تعیین تریونین مورد نیاز جوجه های گوشتی سویه آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) با استفاده از پاسخ های عملکرد، ایمنی و فراسنجه های خونی در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 سطح تریونین (66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و16/1 درصد)، 5 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تعیین نیاز با استفاده از روش خط شکسته صورت گرفت. میانگین خوراک مصرفی روزانه در دوره 22 تا 42 روزگی تحت تاثیر سطح تریونین جیره قرار نگرفت. میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراکی در گروه 66/0 درصد تریونین نسبت به سایر گروه ها به ترتیب کمتر و بیشتر بود. غلظت گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کلسیم، فسفر، آلبومین، پروتئین کل، LDL وگلوبولین سرم تحت تاثیر سطوح مختلف تریونین قرار نگرفت. غلظت اسید اوریک سرم در پرندگان دریافت کننده 96/0 درصد تریونین نسبت به سایر گروه ها کاهش و سطح HDL سرم در پرندگان مصرف کننده 66/0 و 76/0 درصد ترویونین افزایش یافت. تعداد گلبول های سفید و قرمز خون، درصد هماتوکریت، هتروفیل ، لنفوسیت ، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، تیتر آنتی بادی شامل ایمونوگلوبولین G، ایمونوگلوبولین M و آنتی بادی کل در پاسخ به تزریق SRBC تحت تاثیر سطوح مختلف تریونین قرار نگرفت. با در نظرگرفتن اسید اوریک و HDL سرم، مقدار تریونین مورد نیاز در دوره پایانی به ترتیب 058/1 و 995/0 درصد برآورد شد. به طور کلی، دامنه بین 9/0 تا 1 درصد به عنوان مقدار مورد نیاز تریونین در جوجه های گوشتی آرین 386 در دوره پایانی (22 تا 42 روزگی) توصیه می شود.

    کلید واژگان: پاسخ ایمنی, ترئونین مورد نیاز, جوجه گوشتی آرین, عملکرد, فراسنجه های خونی
    Ebrahim Bahreini, Mohammad Bojarpour, S. A. Hoseini *, Somaya Salary, Hedayatollah Roshanfekr, Amir Hossein Alizadeh Ghamsari

    This study was conducted to determine threonine requirement of Arian 386 broiler chickens at finisher period (days 22 to 42), using performance, immunity and blood parameters responses in a completely randomized design with six levels of threonine (0.66, 0.76, 0.86, 0.96, 1.06 and 1.16%), five replicates and 20 birds per each replicate. Requirement was determined by broken line method. Average daily feed intake was not affected by dietary level of threonine during days 22 to 42. Average daily weight gain and feed conversion ratio in broiler chickens fed the level of 0.66% threonine were respectively lower and higher compared to the other groups. The serum concentrations of glucose, cholesterol, triglyceride, calcium, phosphorus, albumin, total protein, LDL and globulin were not affected by different levels of threonine. The serum concentration of uric acid was reduced in birds received 0.96% threonine comparing the other groups and serum HDL level was increased in birds fed with 0.66 and 0.76% threonine. Number of white and red blood cells, percentage of hematocrit, heterophil, lymphocyte, heterophil to lymphocyte ratio, titer of antibody including IgG, IgM and total antibody in response to SRBC injection were not affected by different levels of threonine. Considering serum uric acid and HDL, threonine requirement during finisher period were estimated 1.058 and 0.995%, respectively. Totally, range of 0.9-1.0% can be suggested for threonine requirement of Arian 386 broiler chickens in finisher period (days 22 to 42).

    Keywords: Arian broiler strain, Blood parameters, Immune responses, performance, Threonine requirement
  • حمید پرنده، طاهره محمدابادی*، محمد بوجارپور، مرتضی چاجی

    هدف از این آزمایش، بررسی تاثیر فرآوری سرشاخه ی خرما با اوره یا آنزیم بر قابلیت هضم، رفتار مصرف خوراک و بعضی فراسنجه های خونی و شکمبه ای گوسفند عربی بود.  در این تحقیق از 16 راس گوسفند عربی با میانگین سن 8 ماه و وزن 5/1±28 کیلوگرم استفاده شد.  جیره ی آزمایشی شامل 50 درصد کنسانتره و 50 درصد علوفه بود.  تیمارها شامل 1) جیره ی حاوی کاه گندم (شاهد)، 2) جیره ی حاوی سرشاخه ی خام خرما، 3) جیره ی حاوی سرشاخه ی خام خرما + 3 گرم در کیلوگرم آنزیم ناتوزیم و 4) جیره ی حاوی سرشاخه ی خرما عمل‎آوری شده با 4 درصد اوره بودند.  در این آزمایش 21 روز جهت عادت پذیری و 14 روز جهت نمونه برداری در نظر گرفته شد.  در پایان آزمایش قابلیت هضم مواد مغذی، رفتار مصرف خوراک و فراسنجه های خونی و شکمبه ای تعیین شدند و داده های به دست آمده در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه و تحلیل شدند.  خوراک مصرفی، قابلیت هضم ماده ی خشک و ماده ی آلی و غلظت کلسترول خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.  با این حال قابلیت هضم NDF و ADF و همچنین غلظت گلوکز و نیتروژن اوره ای خون و نیتروژن آمونیاکی شکمبه به طور معنی داری در گوسفندان دریافت کننده ی جیره حاوی سرشاخه ی خرما عمل آوری شده با اوره افزایش پیدا کرد.  جیره ی حاوی سرشاخه ی خرما همراه با اوره بیش ترین فعالیت نشخوار و جویدن را در دام به دنبال داشت و بیش ترین میزان pH شکمبه با مصرف جیره حاوی سرشاخه ی خرمای فراوری نشده مشاهده گردید.  نتایج نشان داد که فرآوری سرشاخه ی خرما با اوره و یا آنزیم بدون تاثیر منفی بر دام، باعث بهبود ارزش تغذیه ای آن شده و قابلیت هضم را بالا می‏برد.  بنابراین شاید بتوان از آن ها به جای کاه گندم در جیره ی گوسفند عربی استفاده کرد.

    کلید واژگان: اوره, آنزیم, سرشاخه خرما, فراسنجه های خونی و شکمبه, گوسفند عربی
    Hamid Parandeh, Tahereh Mohammadabadi *, Mohammad Bojarpour

    The aim of this experiment was to investigate the effect of processing date palm leaves with urea and enzyme on digestibility, rumination and some blood and rumen parameters of Arabian sheep. In this research, 16 Arabian sheep with an average age of 8 months and weight 28 ± 1.5 kg were used. The ratio of concentrate/forage in the treatments was 50:50. Treatments were including 1) diet contains wheat straw (control), 2) diet contains crude date palm leaves, 3) diet contains crude date palm leaves+ 3 g/kg Natuzyme enzyme and 4) diet contains date palm leaves processed with 4 % urea. In this experiment it is considered 21 days for adaptation and 14 days for sampling. At the end of the experiment, nutrient digestibility, feeding behavior and blood and rumen parameters were determined and the obtained data were analyzed in completely randomized design. Results showed feed intake, digestibility of dry matter and organic matter and blood cholesterol level were not influenced by experimental diets (P>0.05). However, digestibility of NDF and ADF, blood glucose and urea and ruminal ammonia concentration significantly increased in sheep fed with date palm leaves processed with urea (P

    Keywords: Urea, Enzyme, date palm leaves, blood, rumen parameters, Arabi sheep
  • مریم زاده امیری، محمد بوجارپور، سمیه سالاری، مسعود قربانپور نجف آبادی، مرتضی ممویی
  • علی محمد هوشمندی، محمد بوجارپور، سمیه سالاری، اکبر یعقوبفر *
    زمینه مطالعه
    رقام جو دارای مقادیر متفاوتی از مواد ضد تغذیه ای بوده که اثرات منفی بر اکوسیستم روده طیور دارند و غلظت کلسترول خون را کاهش می دهند.
    هدف
    مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر فرآوری جیره های غذایی حاوی ارقام جو بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی، فعالیت آنزیمی ، غلظت اسیدهای چرب فرار دستگاه گوارش و غلظت لیپیدهای سرم خون جوجه های گوشتی صورت گرفت.
    روش کار
    آزمایش به روش فاکتوریل 2×2×3 و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل ارقام جو (فجر، ریحانه و یوسف) ، شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و سطح آنزیم (g/kg 0 و 05/0 ماده خشک) بودند. از تعداد 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس درقالب12 تیمار، 3 تکرار و 27 قطعه جوجه به ازای هر تکرار استفاده گردید.
    نتایج
    میزان فعالیت آنزیم های آمیلاز ژژونوم، لیپاز پانکراس وpH تحت تاثیر اثرات اصلی (به استثنای واریته) و اثرات متقابل قرار گرفت (0. 05>P). فرآوری (پلت نمودن، افزودن آنزیم و یا ترکیبی از پلت و آنزیم) جیره های حاوی واریته های مختلف جو، بویژه جیره های حاوی جو واریته ریحانه سبب کاهش میزان ویسکوزیته محتویات گوارشی (0. 05>P) و افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار و درصد نسبی اسید استیک و اسید بوتیریک شد (0. 05>P). تغذیه پرندگان با جیره های حاوی جو واریته فجر، جیره های پلت و یا جیره های حاوی آنزیم، میزان گلوگز ، کلسترول و HDL خون را کاهش داد (0. 05>P).
    نتیجه گیری نهایی: با توجه به اینکه جو واریته ریحانه در مقایسه با سایر واریته ها میزان پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای محلول پایین تری داشت، لذا این واریته به فرآوری و افزودن آنزیم پاسخ مناسبتری نشان داد و سبب بهبود خصوصیات مورفولوژیکی روده باریک گردید.
    کلید واژگان: فرآوری, ارقام جو, جوجه های گوشتی, فعالیت آنزیمی, مورفولوژی روده باریک
    Ali Mohammad Hoshmandi, Mohammad Bojarpour, Somayeh Salari, Akbar yaghobfar*
    BACKGROUND
    Barley cultivars contain different anti-nutritional factors that have negative effects on the intestinal ecosystem and reduce blood cholesterol concentration.
    Objectives
    This study aimed to determine the effect of processing barley cultivars on the intestinal morphology, enzyme activity and volatile fatty acids of the small intestine and serum lipid levels of broiler chickens.
    Methods
    The experiment was carried out using a factorial experiment with a completely randomized design. Factors were barley cultivars (Fajr, Reyhaneh, and Yosef), diet form (mash or pellet) and enzyme level (0 and 0.05 g/kg dry matter). Around 927 one day of old Ross 308 broiler chickens were assigned into 12 treatments, 3 replicates and 27 chickens in each replicate.
    Results
    Pancreatic amylase, lipase enzyme activity and digesta pH are affected by main (except for cultivar) and interaction effects (P< 0.05). Feed Processing (pelleting, adding enzyme or combination of pelleting and enzyme) of barley cultivars, especially diets containing Ryhaneh barley cultivar reduced digesta viscosity and increased the concentration of volatile fatty acids and relative percentage of acetic acid and butyric acid (P<0.05). Diets containing Fajr barley cultivars, enzyme or pelleted diets significantly decreased blood glucose, cholesterol and HDL concentration (P<0.05).
    Conclusions
    Due to lower amount of soluble NSP compared with the other barley cultivars, Ryhaneh cultivar resulted in a better response to processing as well as enzyme addition, and improved the morphological characteristics of the small intestine
    Keywords: Processing, Barley cultivars, Broiler chickens, Enzyme activity, Intestinal morphology
  • غلامعلی صنیعی *، محمد بوجارپور، جمال فیاضی، مجتبی زاهدی فر
    این مطالعه با هدف مقایسه ی اثر جیره های پلت شده حاوی سطوح مختلف ویناس نیشکر بر مصرف خوراک، گوارش پذیری و فراسنجه های شکمبه ای در بره های نر لری-بختیاری و در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی حاوی سطوح صفر، 5، 10، 15، و 20 در صد ویناس نیشکر در ماده خشک به جای ملاس نیشکر بود. طول دوره ی آزمایش مجموعا 25 روز و شامل 15 روز عادت پذیری و 10 روز نمونه برداری بود. اضافه کردن ویناس به جیره، گوارش پذیری ماده خشک را تحت تاثیر قرار نداد (05/0P>). گوارش پذیری پروتئین خام در جیره ی حاوی20 درصد ویناس نسبت به سایر تیمارها کمتر بود (05/0P<). گوارش پذیری عصاره ی اتری در جیره ی حاوی 10 درصد ویناس نسبت به جیره ی شاهد کاهش، و در سایر جیره ها افزایش نشان داد (05/0P<). گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی نیز در جیره ی 15 درصد ویناس نسبت به سایر جیره ها بیشتر بود (05/0P<). با افزایش سطح ویناس در جیره ها، غلظت اسیداستیک، اسیدبوتیریک و کل اسیدهای چرب فرار کاهش یافت (05/0P<). در مجموع، ویناس نیشکر را می توان بدون تاثیر سوء بر گوارش پذیری و تخمیر شکمبه ای تا سطح 15 درصد ماده خشک در جیره ی بره های نژاد لری-بختیاری جایگزین ملاس نمود و باعث جلوگیری از دفع آن به محیط زیست شد. به هر حال، برای نتیجه گیری صحیح تر باید بازده رشد دام و بازده اقتصادی گنجاندن ویناس نیشکر را در جیره در نظر داشت.
    کلید واژگان: اسیدهای چرب فرار, گوسفند, ملاس, نیتروژن آمونیاکی شکمبه, ویناس
    GHolam Saniei*
    The aim of this study was to compare the effect of pelleted diets containing different levels of sugarcane Vinasses on dry matter (DM) intake (DMI), digestibility and ruminal parameters in male lambs using a completely randomized design with 5 treatments and 5 replications. The experimental diets were containing 0, 5, 10, 15, and 20% levels of sugarcane Vinasses in DM instead of sugarcane molasses. The experiment lasted for 25 days, including 15 days of adaptation and 10 days for sampling. No significant differences were observed for digestion of DM in response to vinasse addition (P>0.05). Digestibility of crude protein at the level of 20% Vinasses was lower than that of other groups (P<0.05). Ether extract digestibility decreased at the level of 10% Vinasses compared to control, and increased in other diets (P<0.05). Digestibility of NDF at level of 15% Vinasses was higher than that of other levels (P<0.05). The amount of acetate, butyrate and total volatile fatty acids was decreased by increasing the level of Vinasses (P<0.05). In total, sugarcane vinasse can be substituted for molasses without any adverse effect on digestibility and ruminal fermentation up to 15% of DM in Lorry-Bakhtiari male lambs diet and preventing its release to the environment. However, in order to make a more correct conclusion, we must consider the efficiency of animal growth and the economic efficiency of the inclusion of sugarcane vinasse in the diet.
    Keywords: Molasses, Ruminal Ammonia, Sheep, Vinasses, Volatile Fatty Acids
  • حمید شهدادی جهرمی، طاهره محمدآبادی*، محمد بوجارپور، مرتضی چاجی، قاسم مقصودی نژاد
    این آزمایش به منظور بررسی اثرات شکل فیزیکی جیره کاملا مخلوط (به صورت بلوک و مش)، در قالب طرح چرخشی (2×2) با دو تیمار بر روی 10 راس بره ی نر شال با میانگین وزن اولیه 31 کیلوگرم انجام شد. جیره ی غذایی بر اساس نیازهای بره ی پرواری به صورت کاملا مخلوط تهیه شد و نیمی از آن به صورت بلوک فشرده و نیمی دیگر بدون تغییر در تغذیه بره ها مصرف شد. استفاده از خوراک بلوک شده سبب افزایش مصرف خوراک و دریافت مواد مغذی در بره ها شد (05/0>P). قابلیت هضم ماده ی خشک، ماده ی آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی، چربی خام و انرژی تحت تاثیر شکل فیزیکی خوراک قرار نگرفت در حالی که درصد ابقای نیتروژن درگوسفندان تغذیه شده با بلوک بیش تر بود (05/0>P). مدت زمان مصرف خوراک، مدت نشخوار، زمان استراحت و کل فعالیت جویدن دام ها، طی 24 ساعت، تحت تاثیر شکل فیزیکی خوراک قرار نگرفت اما میزان مصرف ماده خشک و ماده آلی و دریافت مواد مغذی در واحد زمان با مصرف جیره بلوک شده نسبت به جیره مخلوط مش افزایش نشان داد (05/0>P). همچنین مصرف خوراک به صورت بلوک سبب بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در بره ها شد (05/>P). به طور کلی، بلوک کردن مواد خوراکی سبب بهبود عملکرد تغذیه ای، به ویژه ابقای نیتروژن، در بره ها شد.
    کلید واژگان: ارزش غذایی, بلوک, خوراک کامل, گوسفند
    H. Shahdadi, T. Mohammadabadi *, M. Bojarpour, M. Chaji, Gh. Maghsoudinejad
    This research was conducted to study the effects of physical form of total mixed ration (in Block and Mash form) in sheep nutrition. In a 2×2 change-over design with two treatments and 5 replicates, 10 Shal lambs with average initial weight of about 31 kg were fed for two periods and 22 days per period. An unique ration (to supply fattening lambs) was formulated and prepared in TMR, then it was shared out in two parts where one part processed in Densified Block Ration (DBR) and the other part fed as mash TMR form. Results showed that the dry matter, organic matter and nutrients intake were increased when the animals received DBR compared to the mash TMR (P
    Keywords: nutritive value, complete feed block, sheep
  • نسرین مهدوی راد، مرتضی چاجی *، محمد بوجارپور، مهدی دهقان بنادکی
    هدف آزمایش بررسی ظرفیت بافری شماری از بافرها یا قلیایی کننده ها و تاثیر آن ها بر هضم و تخمیر جیره های پر کنسانتره بود. از غلظت های 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 گرم در 100 میلی لیتر انواع بافرها و قلیایی کننده ها شامل: بی کربنات سدیم، سدیمسسکویی کربنات، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم، بنتونیت سدیم، زئولیت و بافر ترکیبی (75/0 درصد سدیم سسکویی کربنات+ 75/0درصد بی کربنات سدیم) استفاده شد. pH اولیه محلول بافری، مقدار اسید هیدروکلریک مصرف شده برای تغییر ناگهانی pH به 2/5 یا زیر آن و pH نهایی ثبت شد. کمترین هیدروکلریدریک اسید مصرف شده برای کاهش ناگهانی pH به ترتیب مربوط به محلول بافری حاوی بنتونیت سدیم، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم و شاهد بود و بیشترین آن برای سطح 5/1 و 2 درصد سدیم سسکویی کربنات، بافر ترکیبی و سطح 5/1 و 2 درصد بی کربنات سدیم بود. بافر زئولیت نیز مقاومت مناسبی در برابر تغییر pH نشان داد و تفاوت معنی داری با بافر ترکیبی و یا بافر بی کربنات سدیم نداشت. تیمارهای مورد استفاده در آزمایش تولید گاز شامل: جیره شاهد یا پایه بدون افزودن بافر و مقادیر 5/0 تا 2 درصد بی کربنات سدیم، 5/0 تا 2 درصد سدیم سسکویی کربنات، 5/0 درصد بنتونیت سدیم، 2 درصد کربنات منیزیم، 5/1، 2 و 5/2 درصد زئولیت و بافر ترکیبی بود که به جیره پایه افزوده شدند. بیشترین گاز تولیدشده مربوط به بافرهای سدیم سسکویی کربنات، بی کربنات سدیم، بافر ترکیبی و زئولیت بود. بنابراین، از نظر ظرفیت بافری و حجم گاز تولیدشده، سدیم سسکویی کربنات بهترین جایگاه و پس از آن بافر ترکیبی، بی کربنات سدیم و زئولیت نیز بافرهای مناسبی برای استفاده در جیره های حاوی مواد متراکم زیاد در تغذیه نشخوارکنندگان ارزیابی شدند.
    کلید واژگان: بی کربنات سدیم و زئولیت, سدیم سسکویی کربنات, ظرفیت بافری, pH
    Nasrin Mahdavirad, Morteza Chaji *, Mohammad Bojarpour, Mehdi Dehghan Banadaki
    The aim of present experiment was to investigate the buffering capacity of some buffers or alkalizers, their effect on digestion and fermentation of high concentration diets. The concentration of 0, 0.5, 1, 1.5, 2 g in 100 ml from different buffers and alkalizing agents including: sodium bicarbonate, sodium sesquicarbonate, magnesium oxide, magnesium carbonate, sodium bentonite, zeolite and combined buffer (0.75% sodium bicarbonate 0.75% sodium sesquicarbonate) was used. The initial pH of the buffer solution, the amount of consumed hydrochloric acid for abrupt changes of pH to 5.2 or below it, and the final pH was registered. The lowest amount of the hydrochloric acid was consumed for solutions containing sodium bentonite, magnesium oxide, magnesium carbonate and control for suddently dropping their pH; and highest amount by sodium sesquicarbonate, combined buffer and sodium bicarbonate, respectively. The zeolite buffer also indicated a proper resistance to pH changes and did not have a significant difference with the combined buffer or sodium bicarbonate buffer. The treatments in gas production were included: control or basal diet without buffer, and amounts of 0.5 to 2% sodium bicarbonate, 0.5 to 2% sodium sesquicarbonate, 0.5% sodium bentonite, 2% magnesium carbonate, 1.5, 2 and 2.5% of zeolite and combined buffer, which were added to basal diet. The highest produced gas was in the sodium sesquicarbonate, sodium bicarbonate, combined buffers and zeolite. Therefore, sodium sesquicarbonate, combined buffers, sodium bicarbonate and zeolite had the best position respectively, which were evaluated as suitable buffers for using in diets containing high concentration ingredients for feeding the ruminant animals.
    Keywords: Buffer capacity, pH, sodium sesquicarbonate, sodium bicarbonate, zeolite
  • علی کیانی، طاهره محمدآبادی *، خلیل میرزاده، مرتضی چاجی، محمد بوجارپور
    در این آزمایش، تاثیر مغز میوه بلوط بر قابلیت هضم و تخمیر شکمبه ای و برخی فراسنجه های خونی در گوسفند عربی و بز نجدی بررسی شد. در این تحقیق، مغز میوه بلوط (63 درصد) ‏در تغذیه ‏شش راس گوسفند عربی و شش راس‏بزنجدی با متوسط وزن زنده 3±50 کیلوگرم برای مدت 28 روز استفاده شد و قابلیت هضم و تخمیر، رفتار نشخوار و برخی فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. داده های به دست آمده در قالب طرح پلات های خرد شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تاثیر اثر دام و تیمار قرار نگرفت. صرف نظر از نوع دام، ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم پروتئین خام در تیمار شاهد بالاتر و صرف نظر از نوع تیمار، قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی در بز بالاتر از گوسفند بود (05/0P<). میزان نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه بین تیمار شاهد و بلوط در بز و گوسفند تفاوت معنی داری نداشت. تفاوتی در مدت زمان مصرف خوراک، نشخوار و جویدن به ازای ماده خشک، الیاف نامحلولدرشویندهخنثیو پروتئین خام مصرفی بین دو جیره شاهد و بلوط در گوسفند و بز مشاهده نشد. تغذیه میوه بلوط به دام ها، اثری بر میزان گلوکز، نیتروژن اوره ای، کلسترول و تری گلیسیرید خون در بز و گوسفند نداشت. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که می توان از میوه بلوط به میزان 63 درصد در جیره بز نجدی و گوسفند عربی استفاده نمود.
    کلید واژگان: بز نجدی, فراسنجه های خونی, قابلیت هضم, گوسفند عربی, مغز میوه بلوط
    Ali Kiani Asil, Tahereh Mohammadabadi *, Khalil Mirzadeh, Morteza Chaji, Mohammad Bojarpour
    In this experiment, the effect of oak kernel on digestibility, rumen fermentation and some blood parameters of Arabi sheep and Najdi goat were investigated. In this research, oak kernel (63 %) was used for feeding six Arabi sheep and six Najd goats with the mean live weight of 50±3 Kg for 28 days, and digestibility and fermentation, rumination and some blood parameters were measured. Obtained data were analyzed in split plots design. The results showed that dry matter intake and digestibility of dry matter, crude protein and neutral detergent fiber were not affected by treatment and type of livestock. Regardless of the type of livestock, dry matter intake and crude protein digestibility in control treatment was significantly higher and regardless of the type of treatment, the digestibility of dry matter and neutral detergent fibre of goat was higher than sheep (P
    Keywords: Arabian sheep, Blood parameters, Digestibility, Najdi goat, oak kernel
  • غلامعلی صنیعی*، محمد بوجارپور، جمال فیاضی، مجتبی زاهدی فر
    این مطالعه جهت تعیین ارزش و مقایسه فراسنجه های تولید گاز ملاس و ویناس در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار انجام شد. جهت تهیه مایع شکمبه از سه راس گوسفند نر بالغ فیستول دار استفاده شد. جیره های آزمایشی شامل: جیره 1) جیره پایه +20 درصد ملاس + صفر درصد ویناس (شاهد)، جیره 2) جیره پایه + 15 درصد ملاس + 5 درصد ویناس، جیره 3) جیره پایه + 10 درصد ملاس + 10 درصد ویناس، جیره 4) جیره پایه + 5 درصد ملاس + 15 درصد ویناس، و جیره 5) جیره پایه + صفر درصد ملاس + 20 درصد ویناس بودند. بر اساس نتایج به دست آمده پتانسیل تولید گاز، نرخ گاز تولید شده، انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در ملاس بطور معنی داری بیشتر از ویناس بود (05/0P<). عامل تفکیک، تولید توده میکروبی و راندمان تولید توده میکروبی در سطح 10 درصد ویناس کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد (05/0P<). حجم تولید گاز در سطح 15 درصد ویناس در تمامی ساعات انکوباسیون نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در در سطح 15 درصد ویناس افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد(05/0P<). به طور کلی جایگزینی ویناس با ملاس به نسبت 15 درصد در جیره های غذایی، باعث افزایش ارزش غذایی جیره ها می شود.
    کلید واژگان: تولید گاز, ملاس, ویناس, هضم پذیری
    Gh. Saniei *, M. Bujarpur, J. Fayazi, M. Zahedifar
    This study was conducted to compare the nutritive value of molasses and vinasses by in vitro gas production technique using rumen fluid collected from three fistulated mature male sheep. The experiment used the completely randomized design with 5 treatments and 6 replications. Rumen fluid was collected from three fistulated mature male sheep.The experimental diets included: diet 1) basal diet 20% molasses 0% vinasses (control), diet 2) basal diet 15% molasses % vinasses, diet 3) basal diet 10% molasses 10% vinasses, diet 4) basal diet 5% molasses 15% vinasses, and diet 5) basal diet 0% molasses 20% vinasses. Potential of gas production, rate of gas production, metabolizable energy, digestibilityof organic matter and short-chain fatty acids from molasses were more than those from vinasses (P
    Keywords: Gas production, Molasses, Vinasses, Digestibility
  • بهروز یاراحمدی، مرتضی چاجی*، محمد بوجارپور، خلیل میرزاده، مرتضی رضایی
    این آزمایش با هدف اثر اسپرس آبی و دیم عمل آوری شده با آب یا اوره بر جمعیت میکروبی شکمبه، فراسنجه های تولیدگاز و خصوصیات تخمیر برون تنی انجام شد.تیمارها شامل علوفه اسپرس عمل آوری شده (با آب یا اوره) و بدون عمل آوری بودند. داده های روش گاز در قالب طرح اندازه گیری های تکرارشونده و سایر داده ها در قالب طرح کامل تصادفی آنالیز شد. نتایج نشان داد عمل آوری با اوره و آب باعث کاهش درصد ماده خشک شد. بیشترین میزان درصد پروتئین خام مربوط به عمل آوری با اوره(25/14درصد) بود. اثر عمل آوری با آب و اوره بیشترین درصد کاهش ترکیبات فنولی، تانن کل و تانن متراکم را در اسپرس آبی داشت (05/0>P). نتایج نشان داد اسپرس آبی عمل آوری شده با آب و اوره دارای پتانسیل تولیدگاز و نرخ تولید گاز بالاتری بود. افزایش گاز تولیدی در تیمارهای عمل آوری اسپرس آبی با آب یا اوره نشان دهنده اثر تانن-زدایی عمل آوری با آب یا اوره بر اسپرس بود. بیشترین و کمترین میزان ماده آلی هضم شده واقعی مربوط به تیمارهای اسپرس آبی عمل آوری با آب و اسپرس دیم بدون عمل آوری (به ترتیب با 296 و 105میلی گرم) بود. در مورد فاکتور جداکننده تیماراسپرس آبی عمل آوری با آب (01/6 میلی لیتر بر میلی گرم) اختلاف معنی دار با دیگر تیمارها داشت(05/0>P). کمترین و بیشترین غلظت نیتروژن آمونیاکی به ترتیب مربوط به اسپرس دیم بدون عمل آوری و اسپرس آبی و دیم عمل آوری شده با اوره بود (05/0>P). اثر تیمارها بر جمعیت کل باکتری های شکمبه، باکتری های سلولولایتیک و پروتوزوآها معنی دار شد (05/0< P). تانن اسپرس موجب کاهش تولید گاز در کل فرآیند تخمیر شکمبه در پایان انکوباسیون شد. در مجموع، عمل آوری اسپرس با آب و اوره موجب تغییر جمیت باکتری های کل، سلولولیتیک، پروتوزوآها و در نهایت افزایش سنتز توده میکروبی شد. به طور کلی عمل آوری اسپرس با آب روش موفق و ارزان تری نسبت به روش استفاده از اوره بوده و قابل توصیه می باشد.
    کلید واژگان: اسپرس, تولید گاز, جمعیت میکروبی, تانن, عمل آوری
    Behrouz Yarahmadi, Morteza Chaji*, Mohammad Boujarpour, Khalil Mirzadeh, Mortezai Rezaei
    This experiment with aim to determine the effect of the tannins in dry land and irrigated sainfoin forage treated by water or urea on gas production (GP) parameters, in vitro fermentation characteristics and microbial population was carried out. Treatments were consist of untreated irrigated sainfoin (UNIS), untreated dry land sainfoin (UNDS), irrigated sainfoin by water (ISTW),dryland sainfoin treated by water (DSTW), irrigated sainfoin treated by urea (ISTU) and dry land sainfoin treated by urea (DSTU). Data of GP method were analyzed by Repeated Measurement and data other analyzed with CRD design. The results showed that treated by water or urea was due to reduce dry matter (DM). The most crude protein (CP) was relation to treated by urea (14.25%). The effect of treated by water or urea had the most decreasing of total phenolic compounds, total and condensed tannin in irrigated sainfoin (P
    Keywords: Gas production parameters, Microbial population, Tannin, Sainfoin, Treated
  • مرتضی نادعلی، سمیه سالاری، محمد بوجارپور، محسن ساری، صالح طباطبایی وکیلی، رزیتا کاووسی
  • پرویز اردونی *، خلیل مبرزاده، طاهره محمدآبادی، محمد بوجارپور
    به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف برگ پسته وحشی بر آنزیم های کبدی، فراسنجه های خونی و شاخص‏های عملکردی جوجه های گوشتی، از 192 قطعه جوجه یک روزه سویه‏ی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 12 قطعه جوجه (از هر دو جنس) در هر تکراراستفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های حاوی سطوح صفر(شاهد)، یک، دو و سه درصد برگ پسته وحشی بود. نتایج آزمایش نشان داد که در طول دوره آزمایش، اثر برگ پسته وحشی بر مقادیر خوراک مصرفی و افزایش وزندر دوره آغازین، در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی دار بود (05/0P<)، اما میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن در دوره رشد و کل دوره به‏طور معنی داری تحت تاثیر قرار نگرفت. در همین راستا ضریب تبدیل نیز تحت تاثیر قرار نگرفت.تاثیر تیمارهای آزمایشی بر میزان آنزیم های AST و ALTمعنی دار نبود، ولی میزان آنزیم ALP تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی کاهش معنی داری داشت(05/0P<). میزان گلوکز، کلسترول کل وHDL کلسترول سرم خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. اثر تیمارهای آزمایشی بر میزان تری‏گلیسرید وLDL کلسترول سرم خون کاهش معنی‏دار بود(05/0˂P). باتوجه به نتایج حاصل، برگ پسته وحشی می‏تواند به عنوان یک افزودنی گیاهی با خاصیت کاهندگی میزان آنزیم‏های کبدی و همچنین کاهش تری‏گلیسرید و LDL کلسترول در جیره طیور مورد ‏استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: آنزیم های کبدی, برگ پسته وحشی, جوجه گوشتی, خصوصیات لاشه, فراسنجه های خونی
    Parviz Ordouny *, Khalil Mirzadeh, Tahereh Mohammadabadi, Mohammad Bojarpoor
    To evaluate the effect of different levels of wild pistachio leaves on liver enzymes, bloodparameters and performance indicators of broiler chickens, 192 one-day old Ross 308 broiler chickens in the completely randomized design, including 4 treatments, 4 replicates and 12 chicks (both sexes), per experimentalunits were used. The experimental treatments includedrationscontaining levelsofzero (control), 1, 2, and 3 percent of wild pistachio leaf powder. The results of this experiment showed that effect of wild pistachio leaf on feed intake and daily gain significantly reduced compared to control treatment in the initial period (P˂0.05), but feed intake and daily gain were not significant in the growth period and total period.The feedconversion ratio was not significantly affected (P > 0.05). The effect of experimental treatments was not significant on AST and ALT, but the ALP enzyme was significantly reduced by the experimental treatments (P˂0.05). The amount of glucose, total cholesterol and HDL cholesterol of serum were not significantly affected. The effect of experimental treatments on triglyceride and LDL cholesterol serum reduction was significant (P˂0.05). According to the results, wild pistachio leaf can be used as an additive plant with reducing feature on liver enzymes and triglyceride and LDL cholesterol in poultry diets.
    Keywords: blood parameters, Broiler chicken, Carcass characteristics, Leaf of wild pistachio, Liver enzymes
  • مریم زاده امیری، محمد بوجارپور، سمیه سالاری، مسعود قربانپور نجف آبادی، مرتضی ممویی
  • عزیز رضایی صالح بابری، مرتضی چاجی*، طاهره محمدآبادی، محمد بوجارپور
    آزمایش حاضر به منظور مقایسه عملکرد بره های نر آمیخته نسل اول رومانف×لری بختیاری و لری بختیاری انجام گرفت. از هر نژاد 15 راس بره (با وزن اولیه 1±20 کیلوگرم) با جیره متوازن به صورت آزاد تغذیه شدند و در پایان دوره پروار و در فواصل 15 روزه وزن کشی انجام گرفت. افزایش وزن روزانه، مصرف روزانه مواد مغذی، قابلیت هضم جیره، pH و نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه، گلوکز و نیتروژن اوره ای خون تعیین شد. فعالیت جویدن دام ها در طی 24 ساعت مورد بررسی قرار گرفت. بعد از اتمام دوره پروار، تعداد سه راس بره از هر گروه ذبح و وزن لاشه گرم و امعاء و احشاء اندازه گیری شد. قابلیت هضم ماده خشک (35/62 در برابر 79/58 ٪) و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (92/39 در برابر 84/35 ٪) در نژاد لری بختیاری بیشتر از حیوانات آمیخته بود (05/0>P). کل فعالیت جویدن (min/day 25/576 در برابر 50/473) در دام های آمیخته بیشتر از نژاد لری بختیاری بود (05/0P<). میانگین افزایش وزن روزانه (kg/d 190/0 در برابر 156/0)، ضریب تبدیل خوراک (86/4 در برابر 04/6) و بازده لاشه گرم (65/58 در برابر 07/52 ٪) در بره های آمیخته بهتر از نژاد لری بختیاری بود (05/0>P). در مجموع وزن امعاء و احشاء در نژاد لری بختیاری بیشتر از حیوانات آمیخته بود (05/0>P). به طور کلی، به سبب عملکرد بهتر، شاید بتوان بره های نسل اول آمیخته رومانف×لری بختیاری را در کنار نژاد لری بختیاری در خوزستان برای پرواربندی استفاده نمود. با این حال، بهتر است برای تایید نتایج این آزمایش، پژوهش های بیشتری صورت گیرد.
    کلید واژگان: آمیخته گری, بازده لاشه, بره رومانف×لری بختیاری, فعالیت جویدن, مصرف خوراک
    A. Rezaee Salehbabri, Morteza Chaji *, T. Mohammadabadi, M. Bojarpour
    Present experiment was conducted to compare the performance of Romanov×Lori Bakhtiari crossbred (F1) and Lori Bakhtiari male lambs. Fifteen lambs (initial body weight of 20±1 kg) from each group were fed ad libitum by a balanced diet, and weightd at the end of fattening period and at 15-days intervals. Average daily gain, daily feed intake, diet digestibility, rumen pH and ammonia nitrogen, blood glucose and urea nitrogen were determined. Chewing activity was studied during 24 h. At the end of fattening period, three lambs from each group were slaughtered, and the hot carcass and offal weights and were measured. Dry matter (58.79 vs. 62.35 %) and acid detergent fiber (35.84 vs. 39.92 %) digestibility in crossbred lambs were less than Lori-Bakhtiari sheep (P
    Keywords: Crossbreeding, Carcass efficiency, Romanov×Lori Bakhtiari lamb, Chewing activity, Feed intake
  • علی محمد هوشمندی *، محمد بوجار پور، اکبر یعقوبف، سمیه سالاری، حسن رکنی
    تاثیر شکل فیزیکی خوراک، رقم جو و افزودن آنزیم بر قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی و انرژی قابل متابولیسم جیره جوجه های گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×3 با سه رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، دو شکل فیزیکی خوراک (آردی و پلت) و دو سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) در قالب یک طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار و 27 قطعه جوجه در هر تکرار، بررسی شد. جیره های حاوی جو رقم ریحانه در مقایسه با سایر ارقام قابلیت هضم ایلئومی پروتئین و چربی، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت بالاتری داشتند (05/0P<). پلت نمودن جیره ها، انرژی خالص، انرژی قابل متابولیسم ظاهری و انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت را کاهش (05/0P<) و افزودن آنزیم به جیره ها مقدار این شاخص ها و همچنین قابلیت هضم پروتئین و چربی را افزایش داد (05/0P<). با توجه به این نتایج، استفاده از آنزیم در جیره حاوی جو رقم ریحانه به شکل پلت در تغذیه جوجه های گوشتی، قابلیت هضم و انرژی زایی جیره را افزایش می دهد.
    کلید واژگان: انرژی قابل متابولیسم, جوجه گوشتی, رقم جو, شکل فیزیکی خوراک, قابلیت هضم ایلئومی
    Mohammad Bojarpour, Akbar Yaghoobfar, Somayeh Salari
    This experiment was conducted to evaluate the effects of physical form, barley variety and enzyme addition on Ileal digestibility, apparent metabolizable energy (AME) and energy efficiency of broiler chickens.The experiment was carried using a factorial experiment with a completely randomized desiegn. Factors were barley varity (Fajr, Reyhaneh, and Yosef), diet form (mash or pellet) and enzyme level (0 and 0/05 g/kg dry matter). Here 927 one day-old Ross 308 broiler chickens were assigned to 12 treatments, 3 replicates and 27 chickens in each replicate. The results of experiment indicated that the digestibility of nutrients, AME, apparent metabolizable energy corrected to zero nitrogen retention (AMEn) and energy efficiencies (NE/AMEn) affected by barley variety (p 005), NE, AME and AMEn (p
    Keywords: Barley variety, Broiler chickens, Ileal Digestibility, Metabolizable Energy, Physical form
  • ابراهیم بحرینی، محمد بوجارپور، سید عبدالله حسینی*، سمیه سالاری، هدایت الله روشنفکر
    به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف اسیدآمینه ترئونین بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی سویه آرین 386در دوره آغازین (1 تا 21 روزگی)، آزمایشی با استفاده از 600 قطعه جوجه گوشتی و در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 30 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح 66/0، 76/0، 86/0، 96/0، 06/1 و 16/1 درصد ترئونین بودند. جهت جلوگیری از اثرات محدودکنندگی سایر اسیدهای آمینه، سطوح سایر اسیدهای آمینه بالاتر از توصیه ها تنظیم گردید. فاکتورهای اندازه گیری شده شامل: افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی، ایمنوگلوبولین G ، M بودند. نتایج نشان داد که صفات عملکردی و پاسخ های ایمنی تحت تاثیر سطوح افزایش ترئونین قرار گرفتند. به این صورت که افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و ایمنوگلوبولین M تفاوت معنی داری نشان داد (P<0/05). از طرفی، پاسخ به گلبول قرمز گوسفندی و ایمنوگلوبولین G تفاوت معنی دار نبود P>0/05)).
    کلید واژگان: ترئونین, عملکرد, پاسخ های ایمنی, جوجه های گوشتی
    E. Bahreini, M. Bojarpour, A. Hoseini *, S. Salari, H. Roshanfekr
    To investigation the effect of different levels of the threonine amino acid on performance and immune response of Arian strain broiler chickens in the first period (1 to 21 days), an experiment was conducted by using 600 broiler chicks in a completely randomized design with 6 treatments, 5 replications and 30 birds per each experimental unit (rep). Experimental treatments were consisting of 0.66, 0.76, 0.86, 0.96, 1.06 and 1.16 percent of threonine amino acid. To prevent the inhibitory effects of other amino acids, amino acids levels were adjusted higher than the recommendations. Factors measured were including daily gain, feed intake, feed efficiency and immune response. The results showed that yield and immune response in a non-linear responded to increased levels of threonine. So that the daily gain, feed intake, feed conversion ratio and immunoglobulin M showed a significant difference (p0.05).
    Keywords: Threonine, Performance, Immune responses, Broiler
  • علی محمد هوشمندی *، محمد بوجارپور، اکبر یعقوبفر، سمیه سالاری، حسن رکنی
    آزمایشی با روش فاکتوریل 2×2×3 با قالب کاملا تصادفی در 12 تیمار ، 3 تکرار و 27 قطعه جوجه در هر تکرار برای بررسی تاثیر شکل خوراک، رقم جو و مکمل آنزیمی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی با استفاده از 972 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 اجرا شد. عامل های اصلی و سطوح هر عامل شامل رقم جو (فجر، ریحانه و یوسف)، شکل خوراک (آردی و پلت) و سطح آنزیم (صفر و 05/0گرم در کیلوگرم) بودند. بر اساس نتایج حاصله در کل دوره پرورش، مقدار مصرف خوراک و سرعت رشد تحت تاثیر اثرات اصلی و اثرات متقابل تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (05/0> P). اثرات اصلی (به استثنای رقم) و اثرات متقابل شاخص کارآیی تولید را تحت تاثیر قرار_دادند (05/0> P). پلت نمودن جیره و استفاده از آنزیم، عملکرد و درصد وزن نسبی کبد و صفرا را به طور معنی داری بهبود داد (05/0> P). عیار پادتن تولیدی علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و ایمنوگلوبولین نوعIgM تحت تاثیر اثرات اصلی و اثرات متقابل بین عوامل قرار نگرفت، اما غلظت ایمنوگلوبولین نوع IgG با افزودن آنزیم به جیره ها بطور معنی داری افزایش یافت (05/0> P). نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از جو رقم ریحانه به شکل پلت و همراه با آنزیم بدون اثر منفی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی قابل توصیه است.
    کلید واژگان: پاسخ ایمنی, جوجه گوشتی, رقم جو, پلت, شاخص تولید
    A. M. Hooshmandi *, Mohammad Bojarpour, Akbar Yaghobfar, Somayeh Sallary, Hasan Rokni
    A 3*2*2 factorial experiment with a completely randomized design in 12 treatments, 3 replicates and 27 chickens in each replicates was conducted to evaluate the effects of physical form, barley variety and enzyme addition on growth performance; carcass characteristics and immune system response of broiler chickens with use of 927 one day of old Ross 308 broiler chickens. .Main effects and levels of Factors were barley varity (Fajr, Reyhaneh, and Yosef), diet form (mash or pellet) and enzyme level (0 and 0/05 g/kg dry matter).Results showed that feed intake and growth rate are affected by main effects and interaction effects over the entire raising period (P 0.05) but increased levels of IgG with the addition of enzymes to the diet(P
    Keywords: Barley varietys, Broiler chickens, Pellet, Production index, Immune system response
  • زینب یوسفی، طاهره محمدآبادی*، مرتضی چاجی، محمد بوجارپور
    زمینه مطالعاتی: گیاه برهان با داشتن برگ‏های فراوان، نیتروژن و کلسیم بالا می‏تواند به‏عنوان مکمل خوراک دام مورد استفاده قرار گیرد.
    هدف
    هدف از انجام این آزمایش، بررسی خصوصیات شیمیایی، فراسنجه های تجزیه‏ شکمبه‏ای و ناپدید شدن بعد شکمبه‏ای برگ، گل و غلاف برهان در نشخوارکنندگان بود.
    روش کار
    ترکیب شیمیایی این نمونه ها با روش‏های استاندارد و فراسنجه ‏های تجزیه‏پذیری شکمبه‏‏ای با تکنیک کیسه های نایلونی اندازه‏گیری شد. ناپدیدشدن شکمبه‏ای ‏و بعد شکمبه‏ای پروتئین‏خام در جیره های حاوی مقادیر مختلف برگ، غلاف و گل برهان (25، 50، 75 و 100 درصد) جایگزین شده با یونجه نیز تعیین شد.
    نتایج
    میزان پروتئین برگ‏ها (4/22درصد)، گل‏ها (75/22 درصد) و غلاف برهان ( 73/17 درصد) در مقایسه با پروتئین یونجه (17 درصد) بالاتر بود. بخش سریع‏تجزیه، کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه ماده‏خشک برگ برهان 33/0 درصد، 37/0 درصد و 05/0 درصد در ساعت؛ گل برهان 45/0 درصد، 44/0 درصد و 03/0 درصد در ساعت و غلاف برهان 37/0 درصد، 18/0 درصد و 10/0 درصد در ساعت بود. بیشترین بخش سریع‏تجزیه پروتئین مربوط به گل برهان (48/80 درصد) و کمترین مقدار مربوط به یونجه (17/23 درصد) بود. بیشترین بخش کندتجزیه و ثابت نرخ تجزیه پروتئین مربوط به یونجه (به ترتیب 13/0 درصد و 75/58 درصد در ساعت) و کمترین بخش کند تجزیه مربوط به غلاف برهان ( 54/13درصد) بود. نتایج نشان داد جیره های حاوی 25 و 100 درصد برگ (20/39 و 18/45 درصد) و غلاف (81/51 و 38/20درصد)و جیره های حاوی 75 و 100 درصد گل برهان (84/52 و 92/27درصد)، بالاترین مقدار پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP) و پروتئین عبوری (RUP) را نشان دادند که میزان پروتئین قابل تجزیه در این جیره ها در مقایسه با جیره شاهد (49/8 درصد) افزایش معنی‏داری داشت (05/0>P).
    نتیجه گیری نهایی: بنابراین برگ، گل و غلاف برهان به دلیل ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبه‏ای و ناپدید شدن بعد شکمبه‏ای مناسب، پتانسیل استفاده در تغذیه نشخوارکنندگان را دارند، اما به‏دلیل محدود بودن اطلاعات در این زمینه نیاز به مطالعه بیشتری می‏باشد.
    کلید واژگان: برهان, ترکیب شیمیایی, تجزیه پذیری شکمبه ای, نشخوار کنندگان
    Z. Uosefi, T. Mohammadabadi *, M. Chaji, M. Bojarpour
    Background
    Siris including plenty leave, high nitrogen and calcium and can be used as livestock feed.
    Objective
    The aim of this experiment was to investigate chemical composition and parameters of rumen degradation and post-ruminal disappearance of siris leave, flower and pods in ruminants.
    Methods
    Chemical composition was measured using standard methods and parameters of rumen degradation were determined using in situ technique. Post-ruminal disappearance of protein for diets containing different levels of siris leave, flower and pods as replacement of alfalfa were determined.
    Result
    Protein content of leave (22.4%), flowers (22.75%) and siris pods (17.73%) was more than alfalfa protein (17%). Fraction a (rapidly degradable), b (slowly degradable) and c (constant rate of degradable) of dry matter were 0.33 %, 0.37 % and 0.05 %/h for leave, 0.45 %, 0.44 % and 0.03 %/h for flower and 0.37 %, 0.18 % and 0.1 %/h for pods, respectively. The highest fraction (a) of protein was for siris flower (80.48 %) and lowest was for alfalfa (23.17 %). The highest fraction (b) and (c) of protein in alfalfa (58.75 % and 0.13 %, respectively) and lowest fraction (b) of protein was for the siris pods (13.54 %). The results showed that diets containing 25 (39.20 %, 45.18%) and 100% siris leave (20.38, 51.81%) and diets containing 75 and 100 % siris flower (27.92 %, 52.84 %) had highest RDP and RUP, and content of RDP were significantly increased in compared with control diet (P
    Conclusion
    Therefore, because of proper chemical composition and rumen degradation and post-ruminal disappearance of leave, flower and pods in siris can be used in ruminant nutrition, but it needs to further studies.
    Keywords: Chemical composition, Rumen degradation, Ruminants, Siris
  • بهروز یاراحمدی*، مرتضی چاجی، محمد بوجارپور، خلیل میرزاده، مرتضی رضایی
    این آزمایش با هدف بررسی اثر علوفه اسپرس و نسبت های علوفه به کنسانتره بر مصرف خوراک، توازن نیتروژن، ترکیب اسیدهای چرب،بیوهیدروژناسیون شکمبه ای و ترکیب اسیدهای چرب شیر با استفاده از هشتراس میش نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرار شونده انجام شد. تیمارهای یک تا چهار به ترتیب با نسبت های علوفه به کنسانتره 65:35(با و بدون اسپرس) و 35:65 (با و بدون اسپرس) تنظیم شد. مقدار ماده خشک مصرفی بین جیره های آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت.ا بقای نیتروژن در میش هایی که جیره بانسبت علوفه به کنسانتره 65:35(با اسپرس) و 35:65(با و بدون اسپرس) را دریافت کردند، بیشتر بود (05/0P<). جیره حاوی کنسانتره بالاشامل اسپرس (تیمار یک) بیشترین غلظت اسید واسنیک همراه با غلظت کم تر اسید استئاریک را در مایع شکمبه داشت(05/0P<). میزان بیوهیدروژناسیون ظاهری جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس(تیمار یک) نسبت به سایر تیمارها برای اسید اولئیک،لینولئیک و لینولنیک به ترتیب 2/10، 3/12 و 1/7 درصد کاهش داشت (05/0P<).اثر تیمارهای آزمایشی برغلظت اسیدهای چرب و اسنیک، لینولئیک کانژوگه، لینولئیک و لینولنیک چربی شیر معنی دار و جیره حاوی کنسانتره بالا شامل اسپرس (تیمار یک) درمقایسه با سایر تیمارها بیشتر بود (05/0P<). بر اساس نتایج حاصل، تغذیه میش های شیرده با جیره های حاوی کنسانتره بالا و علوفه اسپرس موجب افزایش غلظت اسید واسنیک و اسید لینولئیک کانژوگه در چربی شیر شد.
    کلید واژگان: اسپرس, بیوهیدروژناسیون, ترکیب اسید چرب شیر, میش شیرده, نسبت علوفه به کنسانتره
    Behrouz Yarahmadi *, Morteza Chaji, Mohammad Boujarpour, Khalil Mirzadeh, Morteza Rezaei
    This experiment was carried out the aim of the effect of sainfoin forage and forage:concentrate ratios on feed intake, nitrogen balance,ruminal biohydrogenation and milk fatty acid profile in dairy ewes using of eight Lori breed ewes according to a replicated 4 × 4 Latin square design. Treatments were adjusted from one to four according to forage:concentrate ratios of 35:65 with and without sainfoin and 65:35 with and without sainfoin. Dry matter intake was not significant among experimental diets. Retention of N was higher in ewes that receiveddiets consist of forage:concentrate ratios of 35:65 with sainfoin and 65:35 with and without sainfoin (P
    Keywords: Dairy ewe, forage to concentrate ratio, Milk fatty acid profile, Sainfoin, Biohydrogenation
  • بهروز یار احمدی، مرتضی چاجی*، محمد بوجارپور، خلیل میرزاده، مرتضی رضایی
    سابقه و هدف
    اسپرس یک گیاه علوفه ای چند ساله متعلق به خانواده بقولات بوده و کاشت آن بیشتر به صورت آبی و دیم به منظور تولید علوفه می باشد. عمل آوری با آب یا اوره یکی از روش های مناسب برای کاهش غلظت تانن ها می باشد. این آزمایش با هدف تعیین ترکیبات شیمیایی، ترکیبات فنولی و تانن، قابلیت هضم و تجزیه پذیری دو رقم علوفه اسپرس دیم و آبی عمل آوری شده با آب یا اوره و بدون عمل آوری در گوسفند انجام شد.
    مواد و روش ها
    تیمارها شامل 6 تیمار علوفه اسپرس آبی و دیم عمل آوری شده (با آب یا اوره) و عمل آوری نشده بودند. ترکیب شیمیایی و ترکیبات فنولی، تانن کل و تانن متراکم و تجزیه پذیری با طرح کاملا تصادفی، آزمایش تعیین قابلیت هضم با شش راس گوسفند نر نژاد لری در قالب طرح مربع لاتین چرخشی6 ×6 و داده های مربوط به نیتروژن آمونیاکی و pH به روش اندازه گیری تکرار شده در زمان تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    بین تیمارهای مختلف بیشترین درصد پروتئین خام (25/14 درصد) مربوط به عمل آوری با اوره بود. بیشترین غلظت کل ترکیبات فنولی، تانن کل و تانن متراکم به ترتیب با 58/5، 36/5 و 35/3 درصد مربوط به اسپرس دیم بدون عمل آوری بود و با تیمارهای دیگر تفاوت معنی دار داشت (05/0P
    کلید واژگان: اسپرس, تانن, تجزیه پذیری, عمل آوری با آب یا اوره, قابلیت هضم
    B. Yarahmadi, M. Chaji *, M. Bojarpour, Kh. Mirzadeh, M. Rezaii
    Background And Objectives
    Sainfoin is a perennial forage plant belonging to the legume family, cultivated in both rainfed farming and irrigated area for grazing and hay production for the feeding of livestock. The present experiment was conducted to determine chemical composition, total phenolic compounds and tannin, nutrients degradability and digestibility of two type sainfoin, cultivar rainfed and irrigated conditions sainfoin forage, in sheep.
    Materials And Methods
    There was six treatments, consisted of untreated irrigated sainfoin (UNIS), untreated rainfed sainfoin (UNDS), irrigated sainfoin by water (ISTW), rainfed sainfoin treated by water (DSTW), irrigated sainfoin treated by urea (ISTU) and rainfed sainfoin treated by urea (DSTU). Data of chemical composition, total phenolic compounds, total and condensed tannin and degradability were analyzed based on completely randomized design and digestibility were analyzed with using a latin square (change over) design. as well data of pH and N-NH3 with repeated measurements on time.
    Results
    Among treatment, the highest crude protein content (14.25%) was related to irrigated sainfoin treated by urea (ISTU). The highest concentration of total phenolic compounds, total tannin and condensed tannin was for rainfed sainfoin (5.58, 5.36 and 3.35%, respectively). Therefore, Treatment by water or urea in irrigated sainfoin compared to non-treated irrigated sainfoin, and rainfed sainfoin treated by water or urea, was the highest percent of the reduction in phenolic compounds, total tannin and condensed tannin. Treatment by water or urea resulted to increased of DM digestibility. The water treatment increased effective degradability (ED) of DM in irrigated sainfoin compared with other treatments. The ISTW treatment had higher degradability of neutral detergent fiber (NDF) than other treatments. Treatment by water and urea lead to increasing the ED of sainfoin nutrients.
    Conclusion
    Generally, the results showed that using water or urea for the treatment of sainfoin was a suitable method for decreasing or elimination of tannin undesirable effects.
    Keywords: Degradability, Digestibility, Sainfoin, Tannin, Treatment by water or urea
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال