به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمود مدبری

  • اکبر نقوی*، محمود مدبری، پوران علیپور

      شاعران صاحب سبک در هر دوره با نوآوری، به سخن خود نوعی تشخص بخشیده اند. یک مورد از این نوآوری ها ساخت ترکیبات تازه است. شفیعی کدکنی از جمله شاعرانی است که بهره گیری از واژه های ترکیبی در شعر او بسامدی چشمگیر دارد. پاره ای از این واژه ها، برساخته شاعر هستند و پاره ای دیگر کمابیش در شعرکهن یا شعر معاصر فارسی سابقه کاربرد دارند. در این مقاله، توجه و تاکید بر نوواژه های مشتق و مرکبی است که شاعر متناسب با زبان شعر خود، ساخته و به کارگرفته است. با توجه به اهمیت واژه سازی در شعر، ضروری می نماید که این ویژگی در شعر شاعران شاخص زبان فارسی کاویده شود. شفیعی کدکنی یکی از شاعران برگزیده شعر معاصر است که سروده هایش مجال چنین کاوشی را می دهد. دستمایه پژوهش پیش رو، شیوه های ترکیب سازی در دو مقوله اسم و صفت و تاثیر آن در بهسازی سروده های این شاعر است. این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است. محدوده مورد بررسی، هفده دفتر شعر شفیعی کدکنی است که سرانجام در سه مجموعه، تجمیع شده اند. ساخت اسم و صفت مرکب و مشتق در شعر شفیعی کدکنی به یکی از این چند روش انجام گرفته است: اسم یا صفت مشتق حاصل از افزودن وند اشتقاقی به تکواژ پایه؛ دو اسم در کنار هم (اضافه مقلوب)؛ یک اسم و یک صفت (ترکیب وصفی مقلوب)؛ دو اسم در کنار هم با رابطه تشبیه (اضافه تشبیهی) و... . بسامد و گوناگونی اسامی و صفات مرکب و مشتق به کار رفته در شعر شفیعی کدکنی، شامل 85 مورد اسم، و 93 مورد صفت است.

    کلید واژگان: نوواژه, ترکیب سازی, مرکب, مشتق, شفیعی کدکنی
    Akbar Naghavi *, Mahmood Modab beri, Seddighe Alipoor
    Introduction

    The Persian poetry has ever been experiencing innovations as an actual element for distinguishing some poets from others, or a period’s poetry from the previous ones. This, in its turn, eventually leads to the emergence of different styles in poetry.Using innovations such as compound neologisms, the stylist poets of all ages have given some uniqueness to their language.Shafi’i-Kadkani is a rare eloquent poet in our time because of his close acquaintance with Persian’s classic language and literature, as well as his wide knowledge of contemporary poetry and literature. His simultaneous knowledge of classic andcontemporary literature is of a salient representation in his poetry. One among the linguistic characteristics of Shafi’i-Kadkani’s poetry is his intelligent use of compound words. Some of those words are coined by the poet himself, while the usage of some others could more or less be traced back to the classic or contemporary periods of Persian poetry. This paper lays stress on the derivational and compound neologisms that, according to his language of poetry, the poet has coined and used. Regarding the significance of word-formation in poetry, it seems an essential requirement to investigate this feature in the poems of prominent Persian poets.Shafi’i-Kadkani is a select poet of contemporary poetry whose verses fairly fit such an investigation. Compounding-processes in the nominal and adjectival categories, as well as their positive effects on the improvement of this poet’s verses, come within the scope of the present study. The poetic achievement of the poet throughout half a century, includes 17 poem-books compiled by the poet in three collections as follows:The first collection, entitled “A Mirror for Voices”, consists of seven poem-books, composed between 1337-1355, including ‘The murmur of voices’, ‘Night singing’, ‘Out of the leaf’s mouth’, ‘In Nishapur’s allées’, ‘Like a tree in the night rain’, ‘about being and singing’, and ‘The fragrance of the river Mulian’;The second collection, entitled “The mountain deer’s second millennium”, covers five poem-books named ‘The cypress of Kashmar’s elegies’, ‘A letter of desolation’, ‘The sonnet for sunflower’, ‘for the pigeons’ admiration’, and ‘The comet’;The third collection, entitled “An infant called happiness”, includes five poem-books named ‘below this welkin, and above this earth’, ‘The acme of thriving and composing’, ‘From everlasting to eternal’, ‘The petunias’ trumpet’, and ‘in a cold night with no song’.

    Methodology

    This research follows a descriptive-analytic method, and uses a library-based and note-taking research method to collect the data and elicit the necessary content. In this regard, besides the 17 poem-books of Shafi’i-Kadkani, more than 20 valid resources in Persian grammar and linguistics have been surveyed.

    Discussion

    To compose a poem, all poets employ some specific techniques and modes, one of which is the process of coining or inventing words and combinations, called lexical deviation by the formalists. This process is clearly and widely applied in Shafi’i-Kadkani’s poetic language. To survive and maintain its freshness and attraction, language needs neologisms. Word-formation process is divided into compounding and derivation. In compounding process, two different lexical items are combined to generate a new lexical item. This study investigates the process of compounding (combining lexical items) as well as the process of affixation (adding prefixes and/or suffixes to lexical items) under the general term of compounding since those processes are jointly utilized to convey new meanings and to invent new words with new meanings, too.More precisely, this paper focuses on studying compound/derived nouns and adjectives either narrowly used by other poets or coined by the intended poet with no record in previous works. It looks as if, while composing his poems, the poet has had in his mind an image of the complex word with no previous use, and having the knowledge of language capacity and potential, he has invented those words.Compound and derivative neologisms in Shafi’i-Kadkani’s poems could be divided into different types from a grammatical, linguistic or rhetorical point of view. This paper firstly divides those words into two major categories of Noun and Adjective, and then, based on the word-formation processes involved, investigates them in three different types of compounds, derivatives and compound-derivatives.Some processes to form compound nouns and adjectives used in Shafi’i-Kadkani’s poems are as follows:Inverted genitive compounds, combining two nouns: vine-leaf (تاک برگ), mourning-dress (سوک جامه), walnut-tree (گردوبن).Genitive compounds, combining two nouns without the genitive/ezāfe marker -e: pomegranate garden (باغ انار), sand-wind (ریگ باد).Compound nouns, combining two nouns (with a relation of simile) making a new nominal concept: fire-bush (آتش بوته), blood-leaf (خون برگ).Inverted adjectival compounds, combining an adjective and a noun with a total nominal concept: leaf-clothes (برگینه جامه), thirsty-year (تشنه سال), ominus weep (شوم شیون).Derivative nouns, derived from adding the suffix “-ā” to an adjective: quiet+ā (خامشا), wide+ā (فراخا), soft+ā (نرما) (softness).Derivative nouns, derived from adding the diminutive suffix “-ak” tonoun: rain+ak (بارانک), stream+ak (جویک).Derivative nouns, derived from adding the suffix “-vār/-vāre” (-like) to a simple noun: body-like (تنوار), wave-like (موجواره).Compound-derivative nouns, derived from adding a suffix to a noun-present stem combination: curtain-pulling (پرده پردازی).Compound adjectives, combining a noun and an adjective (in the form of inverted adjectival compounds): fettered-feet (بسته پا), a remote past year (دیرسال).Compound adjectives, combining an adjective (in adverbial function) and a noun: heavy-raining (تندبار), gentle-shining (نرمتاب).Compound adjectives, combining two nouns: mirror-ritual (آیینه آیین), winter-sleep (زمستان خواب).Compound adjectives, combining two nouns (having a relation of simile): brick paving (آجرفرش), silk-voice (ابریشم آوا).Compound adjectives, combining a noun and a present stem giving a present participle: sky-link (آسمان پیوند), resistance-burn (backbreaking) تابسوز, intellect-split (mind-illuminator) (خرد شکاف).Compound adjectives, combining a noun and a past stem giving a past participle: mirage-born (سراب زاد), shadow-grown (سایه رست).Compound adjectives, combining an adjective and a present stem: sharp-shine (تیزتاب), bright-adorn (روشن آرا).Derivative adjectives, derived from adding the suffix “-nāk” to a noun: odor+nāk (fragrant) (بویناک), smoky+nāk (smoky) (دودناک).Derivative adjectives, derived from adding the suffix “-ān” to a verb: germinate+ān (germinant, sprouting) (رویان), wash+ān (detergent) (شویان).Compound-derivative adjectives, derived from adding the suffix “-ān” to a noun-present stem combination: wing-open+ān (flying) (بال گشایان), shadow-drag+ān (shadow making) (سایه کشان).Compound-derivative adjectives, derived from adding the suffix “-gūn” (-like) to a compound noun: moon-shine+gūn (moonshine-like) (ماهتابگون).Compound-derivative adjectives, derived from adding the intensifying infix “-ā” between a reduplicated djective: green-ā-green (absolutely green) (سبزاسبز), soft-ā-soft (extremely soft) (نرمانرم).It should be noted that this paper disregards studying the common Persian compound/derivative nouns or adjectives used in Shafi’i-Kadkani’s poems, such as harm-doer (maleficent) (زیانکار),background (پیشینه), skillful (چیره دست), capillary (مویرگ), ration-eater (hireling) (جیره خوار), shamefaced (شرمگین), ill-fated (شوربخت), and many more similar examples.

    Conclusion

    Inventing word combinations is a distinguishing element in language, and a factor in bringing it out of its quotidian use. Compound and derivative nouns and adjectives in Shafi’i-Kadkani’s poems, have an idiosyncratic structure and an outstanding frequency. Besides making use of common combinations in old Persian poetry, he, if necessary, invents combinations, forms the compound and derivative words as he intends, and employs them in his poems. His skillfulness in inventing combinations brings an eye-catching sitting of combinational neologisms to his linguistic context eventually leading to a revival in his language. Moreover, Shafi’i-Kadkani paves the way for making and using such combinations in future, and in his turn, expands the lexical amount and enrichment of Persian language.The total number of compound and derivative nouns and adjectives invented and used by Shafi’i-Kadkani in his three poetic collections, counting the narrowly used compound nouns and adjectives in previous Persian poetry, is 85 (nouns) and 93 (adjectives).Investigating the nouns and adjectives used in Shafi’i-Kadkani’s three poetic collection gives the implicit result that his innovation in making and using compound and derivative nouns and adjectives in his first poetic collection, “A mirror for voices” (including 17 poem-books composed in 1337-1355), reaches to a total of 24 nouns and 32 adjectives (the sum total of 56). In his second collection, “The mountain deer’s second millennium” (including his next five poem-books), the number rises to 44 nouns and 44 adjectives (the sum total of 88), and in his third collection, “An infant called happiness” (including his five most recent poem-books), the number falls to 15 nouns and 18 adjectives (the sum total of 33).Considering the equal volume and temporal order of composing those three collections, it’s revealed that making and using such compound and derivative words in his second collection, enjoys a rise in relation to his first one, but meets a small fall in his last collection.

    Keywords: Neologism, Combining, Compound, Derivative, Shafi’i-Kadkani
  • محسن شفیعی بافتی*، محمود مدبری، نجمه حسینی سروری
    «سفر قهرمان» نظریه مشهور جوزف کمپبل است که با تاثیر از نظرات یونگ و با بهره گیری از نظرات ون جنپ بنا نهاده شده است. کمپبل سه مرحله جدایی، تشرف و بازگشت را به همراه زیرمجموعه هایشان برای الگوی خود در نظر گرفته است. این الگو و الگوهای دیگری که با تاثیر از آن پدید آمده اند پایه و مبنای نقد کهن الگویی است. در این مقاله داستان «زال و رودابه» شاهنامه فردوسی بر اساس این الگو به روش تحلیلی و توصیفی بررسی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که داستان زال و رودابه، در کلیات با الگوی سفر قهرمان جوزف کمپبل تطابق دارد اما در جزییات و زیرمجموعه ها با الگوی ذکر شده اختلافاتی دارد. در این داستان مرحله زیرمجموعه «شکم نهنگ» دیده نمی شود، در مرحله تشرف «وسوسه گری» وجود ندارد که بازدارنده زال از ادامه سفر باشد و در مرحله بازگشت مورد یا مواردی برای امتناع از بازگشت، فرار جادویی، رسیدن کمک و عبور از آستان بازگشت، دیده نمی شود.
    کلید واژگان: زال, رودابه, تشرف, گذار, سفر قهرمان
    Mohsen Shafie Bafti *, Mahmoud Modaberi, Najme Hosseini Sarvari
    "The hero's journey", Joseph Campbell's famous theory, is influenced by Jung's ideas and based on Arnold van Gennep's ideas. Campbell has considered the three-phase pattern (separation, transition, and return) along with their subsets as his model. This pattern, along with other patterns that have emerged from it, is the basis of the archetypal criticism. In the present article, by using analytical-descriptive method, the story of "Zāl and Rudāba" of Shāhnāmeh is analyzed based on this pattern. The findings of the research show that the story is generally consistent with Campbell's hero's journey pattern, but its details and subcategories have differences with the pattern. In the story, the stage of the "belly of the whale" is not seen; There is no "temptation" in the stage of transition to prevent Zāl from continuing the journey; and in the stage of return, refusal of the return, magic flight, and crossing of the return threshold are not seen.
    Keywords: Zāl, Rudāba, The Hero`s Journey, separation, transition, Return
  • مارینا مریخی*، محمود مدبری، محمدصادق بصیری
    زمینه و هدف

    موتیف یکی از مهمترین عناصر قوامبخش در آثار روایی است که از نظر ساختاری و معنایی میتواند بر متن تاثیر بگذارد و بسبب تکرار در موقعیت روایی، زیبایی و جاذبه و برجستگی معنایی ایجاد میکند. موتیفها در حماسه‌ها نیز حلقه‌ها‌ی ارتباطی بین حماسه‌های سروده‌شده هستند که بیشتر آنها بازآفرینی موتیفهای آثار متقدمتر هستند و میتوان آنها را به عناوین اصلی چون اشخاص، حوادث، مکانها، اشیاء، مفاهیم تقسیم کرد و برای هر عنوان زیرعنوانهای متعددی درنظر گرفت. این پژوهش با هدف یافتن موتیفهای پربسامد در حماسه‌های منتخب و بیان شباهت و تفاوت آنها و اثرگذاری آنها در روند و نتیجه حماسه‌هاست.

    روش مطالعه

    پژوهش حاضر با روش تحلیلی- توصیفی در ابتدا با بررسی آثار منظوم منتخب همچون غازاننامه، جروننامه، گشم‌نامه، ظفرنامه، همایون‌نامه، شرفنامه و تیمور‌نامه، موتیفها استخراج شده، سپس پربسامدترین آنها با زیرمجموعه‌های مختلف و نامگذاریهای مربوط بررسی شدند.

    یافته‌ها

    موتیفهایی چون علل جنگ، تدبیر، تاکتیک، پیمان و پیام، پربسامدترین موتیفهای آثار حماسی تاریخی پژوهش هستند. موتیف جنگ با عللی چون کینه‌جویی، اسلام‌گستری، قدرت‌جویی و قدرت‌نمایی با بیشترین بسامد در آثار حضور دارد. تدبیرهای حفاظتی، فریبکارانه و مخرب و تاکتیکها به شیوه‌های مختلفی چون شبیخون، سپاه‌آرایی، مانع‌گذاری، مانع‌گشایی، ترس‌افکنی و نفوذ در سپاه دشمن اعمال میشود. پیمانها از نوع وفادارانه، حفاظتی، اجباری، منفعت‌طلبانه، معکوس، و قاتل هستند. پیامها در دسته‌بندیهای مکتوب، شفاهی، پیشگویی، و خواب قرار میگیرند.

    نتیجه‌گیری

    موضوع اثر، سراینده، جهان‌بینی و نگرش او و خلاقیت زبانی و بیانی او در موتیفها تاثیر گذاشته و از نظر معنایی آنها را دچار تحول کرده است و بر کمیت و چگونگی حضور و نحوه کاربرد آنها در بستر تاریخی و مذهبی حماسه‌ها اثرگذار بوده است. موتیفها با وجود تنوع موضوعی، روایت حماسی را پیش میبرند و آگاهی خواننده را در عوامل بروز جنگ، دلایل شکست، پیروزی، و انگیزه‌‌های جنگ افزونتر میکنند.

    کلید واژگان: موتیف, حماسه, جنگ, تدبیر, تاکتیک, پیمان, پیام
    M. Merikhi*, M. Modabberi, M. Sadegh Basiri
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Motif is one the most important elements in consolidating narratives. It can affect the narrative both structurally and syntactically and due to repetition creates beauty, attraction and semantic salience in narrative situations. In epics, too, they are the links between the written epics, most of which are recreating the motifs of earlier works. They can be divided into main titles such as people, events, places, objects, concepts, and several subheadings can be considered for each title. The aims of this research are these: finding high frequency motifs in the selected epics, declaring their similarities and differences and specifying their effects in the processes and results of epics.

    METHODOLOGY

    Analytical-descriptive in which poetic books such as Ghazan Nameh, GaoonNameh, ZafarNameh, HomayounNameh, SharafNameh and TimurNmeh were studied as the first step. Then their motifs were extracted and the most frequent motifs and their different subclasses were specified and named.

    FINDINGS

    Motifs like causes of war, tact, tactics, treaty and message are the most frequent motifs of epic-historical works of this research. The motif of war with causes such as malice, Islamophobia, power-seeking and display of power is present in the works with the most frequency. Defensive, deceptive and destructive measures and tactics are applied in various ways such as ambush, corps formation, obstruction, deterrence, intimidation and influence in the enemy corps. Covenants are loyal, protective, coercive, utilitarian, reverse, murderous. Messages fall into the categories of written and oral, prophecy, and sleep.

    CONCLUSION

    In historical and religious dimensions. The subject of the work, the poet, his worldview and attitude, and his linguistic and expressive creativity have influenced the role of motifs.and changed them semantically. It has affected the quantity and manner of their presence and the manner of their use. The motifs, despite the variety of themes, advance the epic narrative and increase the reader's awareness of the causes of war, the reasons for defeat, victory, and the motives of war.

    Keywords: motif, epic, war, tact, tactic, covenant, message
  • نگین صدری زاده*، محمود مدبری، محمدرضا صرفی

    شباهت ساختار اسطوره و قصه به پیدایی نظریه های منجر شده است که بر مبنای آن ها می توان عناصر تکرارشونده میان اساطیر و قصه ها را کشف و تحلیل کرد. این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و بر اساس چارچوب نظری تحلیل روان شناختی کهن الگویی کارول. اس. پیرسون و هیو.کی مار در نظریه «بیداری قهرمان درون» و در بستر نظریه «سفر قهرمان» جوزف کمپبل تلاش کرده است روند سفر «قهرمان درون» در قصه «بهرام و گل اندام» را واکاود. پژوهشگران تلاش می کنند تا ضمن بررسی روند سفر قهرمان درون، چگونگی تجلی کهن الگوها را در مراحل سفر تحلیل کنند تا نشان دهند قهرمان قصه‏های عامه نیز همچون شخصیت های هشیوار با تجلی این کهن الگوها می توانند در فرایند تفرد گام نهند و سفر قهرمانی را پیش گیرند. از تحلیل ساختار اسطوره ای این قصه چنین بر‏می‏آید که قصه با بهره از سه مرحله «عزیمت»، «تشرف» و «بازگشت»، زمینه را برای ظهور کهن الگوها فراهم می سازد. قهرمان نیز سفر خود را با ترک خانه و کهن ‏الگوی «جست وجوگر»آغاز می‏کند و در روند سفر بنا بر موقعیت‏های داستانی، کهن‏الگوی درون قهرمان با دگردیسی مواجه می‏شود و سایر کهن‏ الگوها پدیدار می‏شوند. تغییر کهن ‏الگوی درون قهرمان سبب نمودهایی در کنش‏های بیرونی شخصیت می‏شود. بارزترین کهن الگوهای بهرام، «عاشق»، «جست وجوگر» و «جنگجو» است که درنهایت، با تشکیل خانواده که به نوعی «بازگشت» به محیط خانه است کهن الگوی «حاکم» بیدار می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد قصه «بهرام و گل‏اندام» ساختاری اسطوره ای دارد و به دلیل رویکرد روان شناختی خود بر پایه نظریات کهن الگویی قابل تحلیل و انطباق است.

    کلید واژگان: ادبیات عامه, ساختار اسطورهای, سفر قهرمان درون, بهرام و گل اندام, پیشینه ادبیات کودک
    Negin Sadrizade*, Mahmod Modabberi, Mohammadreza Sarfi

    The similarity between myth and story has brought about theories based on which recurring elements between myths and stories can be explored and analyzed. This research, borrowing a descriptive-analytical method and following the theoretical framework of Carol S. Pearson and Hugh K. Marr Psychological -archetypal analysis in "Awakening of the hero within", and Joseph Campbell's The “Hero's Journey” theory, tries to examine the process of the "hero within" journey in the story of Bahram and Golandam. The study tries to analyze the manifestation quality of archetypes throughout the journey to show that the hero of the folk stories, like the sages, can step into the process of individualism and starts the heroic journey via the manifestation of these archetypes. Analyzing the mythical structure of this story, it turned out that the story consists of three stages of “departure”, “initiation” and “returning” which pave the way for the advent of the archetypes. The hero starts the journey by leaving home, and then the explorer archetype begins. Throughout the journey, according to fictional situations, the inner hero archetype faces metamorphosis and other archetypes arise consequently. The most vivid archetypes of Bahram are “lover”, “explorer” and “warrior” when the end comes by forming a family which shows the "returning" stage to the home environment where the “ruler” archetype occurs. The results of this study show that the story of Bahram and Golandam has a mythical structure, and can be analyzed on the basis of the archetypes theories, due to its psychological approach.

    Keywords: folk literature, mythical structure, hero within journey, Bahram, Golandam, Children's Literature history
  • ملیحه علینژاد*، محمدرضا صرفی، محمود مدبری
    براساس نظریه پیرسن، 12 کهن‌الگو به‌عنوان راهکارهای «بیداری قهرمان درون» وجود دارند: معصوم، یتیم، حامی و جنگ‌جو، جوینده، ویران‌گر، عاشق، آفریننده حاکم، ساحر، فرزانه و لوده.‏.. . در این پژوهش با تکیه بر این نظریه به بررسی و تطبیق جلوه‌هایی از این کهن‌نمونه‌ها در زندگی آینه قهرمان رمان «کولی کنار آتش‏» اثر منیرو روانی‌پور که در مسیر دستیابی به هویت انسانی است، پرداختیم. و دریافتیم که روانی‌پور با روایت و پردازش داستان به سبک پست مدرن، آینه را که نمودی از کهن‌الگوهای معصوم و یتیم است با کهن‌الگوهایی چون حامی، عاشق، جنگ‌جو، جوینده، مرحله به مرحله به سوی سیر تکاملی زندگی‌اش سوق می‌دهد. این کهن‌الگوها هم می‌تواند به عنوان مرحله‌ای از سفر و هم به عنوان راهنمای سفر در زندگی آینه تجلی می‌یابند و او را به عنوان قهرمانی امروزی ‏تبدیل به آفریننده و ‏فرزانه‌ای نقاش با هویتی مستقل به میان قبیله‌اش بازمی‌گرداند.
    کلید واژگان: رمان, شخصیت, زن, پیرسن, بیداری قهرمان درون
    Maliheh Alinezhad *, Mohammadreza Sarfi, Mahmood Modaberi
    According to the theory of the Carol S. Pearson and Hugh K. Marr‎ ‎there are twelve archetypes as solution of awakening the hero ‎within ‎that including the innocent, orphans, protectors, warrior, explorer, ‎devastating, ‎lover, creator, ruling, sorcerer, wise, clown. In this study ‎to analyze the representative ‎of the characteristics of these archetypes ‎that there are in the characters in the ‎fiction of contemporary hero that ‎in the path of achieving human identity.‎ We ‎conclude that ‎Ravanypoor narrates and proceeds the novel in the postmodern style, ‎the character of "Ayene" in this novel ‎is the manifestation of the ‎innocent and orphans archetype‎ that with an aid of protectors,‎ ‎explorer‎‎, ‎lover and creator‎ passed the variant stages of his life and ‎evolution. These archetypes manifest as the stage of the travel, and ‎also the leader in the life and back her to the creator and painter wise ‎with the independent identity‎ to her family.
    Keywords: Novel, character, women, ‎ Carol S. Pearson, Awakening the hero ‎within
  • حکیمه مجاهدی*، محمدرضا صرفی، محمود مدبری
    رمزهای قمری، ویژگی هایی هستند که با کارکردها و تجلیات قدسی ماه (در مقام یک ایزد) مرتبط اند. این ویژگی ها به طور کلی شامل تغییر و دگرگونی، تنظیم زمان، بافتن تقدیر، باروری و باران زایی، تجدید حیات و مرگ و رستاخیز هستند که ماه به عنوان یک ایزد، جامع و عامل آن ها ست. هر چیز یا پدیده ای که دارای یک یا چند تا از این ویژگی ها باشد، نشان و رمزی قمری دارد؛ یعنی ماه حاکم و مسلط بر آن است. افسانه های ملی ایران به خوبی باورها و نمادهای مذهبی اساطیری را بازتاب می دهند. افسانه «چشمه پری» (منتخب از فرهنگ افسانه های مردم ایران) به صورت جامع، مجموعه ای از رمزهای قمری را در خود گرد آورده است. به همین جهت، نگارنده ها در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی این افسانه را مد نظر قرار داده اند تا از رهگذر بررسی آن، ردپای باورهای اساطیری قوم ایرانی را که متمایل به کیش های پرستش ماه و آب است نمایان سازند. به این منظور با در نظر گرفتن ویژگی های یاد شده، این افسانه ارزیابی شده است. آب، مهم ترین عنصر و یا رمز قمری است که مدار روایت و وقوع رویدادها پیرامون آن در گردش است. تقریبا تمام کارکردهای مرتبط با ماه در این افسانه به کار رفته است.
    کلید واژگان: رموز قمری, ماه, آب, طلسم, افسانه
    Hakimeh Mojāhedi *, Mohammad Rezā Sarfi, Mahmoud Modabberi
    Lunar symbols refer to features that are related to functions and holy manifestations of the moon (as a goddess). These features generally include transformation, adjustment of time, making fate, fertility and rain bearing, revitalization, death and resurrection. Anything or phenomenon that has one or more of these attributes presents a lunar symbol and the moon dominates it. The lunar symbols have also been reflected in Iranian national legends. The legend of "Cheshme Pari", selected from Iranian Legends and Fairy Tales Encyclopedia, covers a collection of lunar symbols. By using descriptive-analytical method, the authors of the present article try to examine the legend of "Cheshme Pari" and to show the trace of worship of moon and water in the mythological beliefs of the Iranian people. Water is the most important symbol and element of the legend; it is pillar of the narrative and is present at all events. Almost all of the functions related to lunar have been used in the legend.
    Keywords: Lunar symbols, Moon, Water, Legend, Talisman
  • نجمه حسینی سروری*، محمود مدبری، محمد جعفری

    کانونی سازی، یکی از راه های بیان کردن یا به دست آوردن دانش (آگاهی) در روایت است. در این مقاله، جهت درک چگونگی توزیع آگاهی در روایت شاهنامه از داستان خسرو و شیرین، این داستان از نظر شیوه های کانونی سازی مورد توجه قرارگرفته است. نتایج این بررسی نشان می دهد که وجه غالب روایت رخدادها در متن، کانونی سازی بیرونی است؛ یعنی دیدن و روایت کردن توامان رویدادها توسط راوی-کانونی گر، به شکلی که اغلب، خواننده چیزی بیشتر از شخصیت ها نمی داند. در کلیت اثر، تعلیق، مهم ترین عامل انگیزش خواننده نسبت به متن است که بر اثر پیش آگاهی فراتر خواننده (نسبت به اشخاص داستان) درباره سرنوشت شخصیت اصلی ایجاد می شود و در پاره روایت های داستان، به دلیل آگاهی برابر خواننده و اشخاص داستان، برانگیختن کنجکاوی مهم ترین دلیل برای خواندن متن است. در کانونی سازی های درونی نیز بیان عواطف و ذهنیت اشخاص داستان، موجب برانگیختن کنجکاوی خواننده می شود. مهم ترین عامل انسجام متن در ژرف ساخت اثر، وجه ایدیولوژیک کانونی سازی است.

    کلید واژگان: شاهنامه, داستان خسرو و شیرین, کانونی سازی, توزیع آگاهی
    Najmeh Hosseini Sarvari*, Mahmood Modabberi, Mohammad Jafari
    Introduction

    Focalization is a way of communicating or acquiring knowledge (information) in narratives. Studying ways of focalization in narrative means understanding and analyzing how the narrator distributes information. In different scenes of the story, the narrator, depending on the reaction he expects from the reader, gives the reader more information, equal to or less than the characters in the story. If the reader's knowledge is more than personalities, the result is suspense and if the reader's knowledge is equal to the characters, his reaction to the events and actions of the story’s characters is curiosity. And if the reader knows less about the story's characters than about the events, he is surprised. The purpose of this study is to investigate the ways of information distribution in the Shahnameh narrative of Khosrow and Shirin's story. It tries to explain methods and techniques of information distribution in the story and its impact on the reader.

    Review of Literature

    Gérard Genette was among the first narratology specialist that draw attention to the distinction between seeing and telling in the narrative and set the two factors of focalization and narrative against each other. By proposing this contrast, he attempted to avoid the common misconception of the two concepts of narrative mood and narrative voice where the former refers to focalization in narrative and the latter to narrative.Focalization is, in Genette's view, the view that things are inexplicably seen, understood, and evaluated and it is one way of expressing or acquiring knowledge through narration where two components are necessary: The Actor or Focalizator who, with his perception, directs the story, and Focalized (object), something or someone that the Focalizator sees. In other words, both the narrator and the characters give us information about the story world in different ways. Despite the narrator who speaks about his perception, emotion and ideology, the character does not say or give anything precisely, but actually feels it when he sees something or hears something about it. The narrator is the communicative voice we hear through him, the voice, the emotion, and the ideology of the character.Narration is the act of narrating and telling the story by the narrator and it is done when knowledge is unevenly distributed. There is no possibility for narration in a world where all viewers are complete and omniscient. Thus, examining the focalization practices in the narrative, means understanding and analyzing how the narrator distributes information. In Genette's opinion, narration can lack focus, depending on the narrator's presence in the narrative and the extent to which the narrator transfers information to the reader. Either it has an internal focus, that is, a person narrating a fixed or variable position or having an external focus.

    Method

    The methodology of this study is based on text description and analysis based on the structuralist narrative views of Genett and Rimmon Kenan. The method of analysis is based on dividing the story into three sequences and explaining the focalization techniques in each sequence. In each sequence, the most influential and contributing factors in distributing consciousness to the story are described as it is not possible to mention all the changes in the narrator's perspective or other focalizer of the story, nor does it lead to significant differences in research findings.

    Results and Discussion

    One of the most important aspects of artistic beauty of Shahnameh is Ferdowsi's art of storytelling and narration techniques. Narrationon techniques are all techniques that lead to the creation of different narratives of a story, the sequence in which events actually occur and is understandable from the text, and this requires narration, meaning the action or process of creating a manuscript. Narration is a way to alternate knowledge or awareness and is a set of possibilities to provide and monitor our access to a changing field of information. Therefore, attention to narrative techniques, can explain how information is distributed and presented and the effect of the text on the reader.Studying Ferdowsi's narrative techniques and the way information and focalization are provided in Khosrow and Shirin's story shows that the most important method of creating diversity in the narrative is changing the narrator-focalizer’s point of view and the dominant aspect of focalization in the story is objective focalization by the narrator-focalizer. Except from the opening scene, the wise narrator-focalizer's perspective is limited to one or a few characters or a closed scenes from a specific location, and except from the end of "About the greatness of Khosrow", it provides the reader with information, equal to the characters.In the story, the number of internal focalization (narrative from the perspective of characters) is much less than external focalization and in most cases, the internal focalizer places one person in the focalized position, thus revealing the focalizing emotions relative to the focalizing. In this way, the reader’s information is equal to the personality-focalizer and the reaction of the reader is curiosity.The dominant aspect of the story's coherence in the deep structure of the work is the ideological aspect of the story's focalization. As the narrator arranges all the events of the text from the beginning to the end in line with his ideology, he encompasses all the sounds in the text as a function of his voice.The main worldview of the narrative is the world’s unreliability, which is emphasized by the ill-favored image of prosperous people and the contradictions in the story. The author's voice, where clearly heard and distinct from the narrator's voice, is another emphasis on the ideological aspects of the text, which on one hand emphasizes the inescapability of death to the narrator's worldview and, on the other, expresses the author's ideology whosees himself immortal through speech.

    Conclusion

    In this paper, the Shahnameh narrative of "Khosrow and Shirin" has been studies in terms of focalization methods in order to understand how knowledge is distributed in. The results of this study show that the wise narrator-focalizer narrows the scope of his information through the change of perspective and objective focalization and equates the reader with the character in term of information seeking. Therefore, in the entirety of the work, suspense is the most important factor in motivating the reader towards the text, which is created by the reader's pre-conscious awareness of the main character’s destiny and because of the equal awareness of the reader and the story's characters, and in the part of the narrative of the story, stimulating curiosity is the most important reason for reading the text.The dominant aspect of the story's coherence in the deep structure of the work is the ideological aspect of the story's focalizations, which is perfectly consistent with the direct narration and clear voice of the narrator in cases where he speaks directly to the reader. The main worldview of the narrative, besides the world’s unreliability, is the ideology of the national epic of Iran; An ideology that considers art and wisdom indispensable to the king and considers killing the king a disgrace. The author's voice, while clearly heard and distinct from the narrator's voice, emphasizes the ultimate ideology of the text and the unconditional excellence of art and speech over royal glory.

    Keywords: Shahnameh, Story of Khosro, Shirin, Focalization, knowledge dissemination
  • محمود مدبری *، محسن شفیعی بافتی
    در این پژوهش برآنیم تا نگاه دو گروه از شاعران پارسی زبان را به یک پدیده یکسان که در این تحقیق «گنبد» در نظر گرفته شده است، بررسی نماییم. برای این کار، به بررسی کاربردهای گنبد در شعر هر یک از شاعران یادشده و برشمردن ویژگی ها و معانی مجازی در نظر گرفته شده برای «گنبد» در آن شعر، میپردازیم. با تجمیع و مقایسه نتایج حاصل از این بررسی ها، به شناخت تفاوتها و تشابهات بین نگاه دو گروه غزلسرا و داستانسرا به «گنبد» پی میبریم. پیش از پرداختن به بررسی تفاوت دیدگاه این دو گروه از شاعران به «گنبد»، مختصرا به بررسی «گنبد» از نگاه هنر مقدس و حکمت هنر اسلامی میپردازیم.
    کلید واژگان: گنبد, حافظ, سعدی, مولانا, خواجوی کرمانی, نظامی گنجوی
  • محمود مدبری *

    بشر و هند، نام قصه قدیمی از عشاق عرب است که در مدینه و در عهد پیامبر (ص) اتفاق افتاده و ابن الندیم، نام آن دو را در کنار نام دیگر عشاق معروف عرب آورده است. موضوع آن، عاشق شدن زنی شوهردار به نام هند است بر بشر، عابد یا شاعری که همیشه به مسجد النبی تردد می کرد . در نهایت، وصال این دو عاشق دست نداد و هردو جان باختند و در کنار یکدیگر به خاک سپرده شدند .
    این داستان روایت های نزدیک به هم در ادبیات عرب دارد و نخستین بار ، ابن سراج قاری ، از ادبا و محدثان مشهور قرن پنجم هجری، آن را در کتاب مصارع العشاق، به نظم و نثر نقل کرده است. در ادبیات فارسی با توجه به اشارات کوتاه شاعرانی چون فخرالدین عراقی، اوحدی مراغه ای و خواجوی کرمانی ، معلوم می شود که این داستان، دست کم تا عصر ایلخانی شهرت داشته است. حمدالله مستوفی، مثنوی بشر و هند را به نجیب الدین جرباذقانی نسبت داده و امین احمد رازی در تذکره خود، یازده بیت از آن را به نام این شاعر قرن هفتم نقل کرده است. در حال حاضر، هیچ نسخه ای از این کتاب در دست نیست .
    کلید واژگان: قصه بشر و هند, عشاق عرب, شعر فارسی, مثنوی, نجیب الدین جرباذقانی
    Mahmud Moddaberi*
    Bishr and Hind is the name of an old story of Arab lovers, which was set in Medina at the time of Prophet of Islam. Ibn al-Nadim has narrated the names of both of them along with the names of other famous Arab lovers. The story is about Hind, a married woman, falling in love with Beshr, a religious person or a poet who always went to the Prophet’s Mosque. But in the end, they could not be together, and they both died and were buried next to each other. This story has close narratives in Arab literature, and for the first time, Ibn al-Sarraj al-Qari, a famous spokesman and litterateur of the 5th century A.H., has narrated it in the Masare' el-'Oshshaq in verse and prose. In Persian literature, given few references made by poets, such as Fakhr ad-Din Iraqi, Awhadi Maraghai and Khwajou Kermani, it is revealed that this story was known at least until the Ilkhani period. Hamd-Allah Mostowfi has attributed the Masnavi Bishr and Hind to Najib ad-Din Jorbazaqani and Amin Ahmad Razi in his tadhkirah Haft Iqlim, has narrated eleven verses of it in the name of this poet of the 7th century A.H. Currently, there is no manuscript of this book in hand.
    Keywords: The story of Bishr, Hind, Arab lovers, Persian poetry, Masnavi, Najib ad-Din Jorbazaqani
  • حامد حسینخانی *، محمود مدبری، محمد صادق بصیری
    شاه جهانگیر هاشمی کرمانی از شاعران و عارفان قرن نهم و دهم هجری ، نسب او از طرف پدر و مادر به قاسم انوار و شاه نعمت الله ولی می رسد. با نظر به آثار او و به استناد منابع مختلف، او شاعری چیره دست و عارفی کامل بوده و می توان او را یکی از میراث داران بزرگ مکتب عرفانی نعمت اللهیه به شمار آورد. هاشمی در طول حیات خود سفرهایی داشته است؛ از جمله او در سالهای پایانی عمر خود، یعنی نیمه اول قرن دهم به شبه قاره (سند) کوچید و در آن سرزمین، مورد تکریم حاکم آنجا شاه حسن ارغون و بزرگان آن دیار بود. آثار او عبارتند از دیوان شعرش که از میان رفته است و تنها ابیاتی ازآن در برخی تذکره ها نقل شده و دیگری منظومه مهم و شور انگیز مظهر الاثار که به پیروی از مخزن الاسرار نظامی سروده شده و نسخه های متعددی از آن موجود است. هاشمی این مثنوی را در سال 940 ه در دیار سند سروده. او در سال 946 ه هنگام بازگشت از سند به دست راهزنان کشته شد. در این مقاله تلاش شده تا با جستجو در منابع مختلف و بررسی و تحلیل و تطبیق آنها، شرحی کامل و صحیح از احوال و زندگی و آثار هاشمی کرمانی ارائه شود.
    کلید واژگان: شاه جهانگیر, هاشمی کرمانی, منظومه عرفانی, مظهر الاثار, سند
    Hamed Hosseinkhani *, Mahmood Modaberi, Mohammad Sedegh Basiri
    Shah Jahangir Hashemi Kermani is a poet and mystic of the 15th and 16th centuries CE who was descended from Ghasem Anvar and Shah Nematollah Vally. After reviewing his works and other related historical documents and sources, it can be claimed that he was a great poet and mystic. His works can be categorized as the direct heritage of the mystic school of Nematollahiyeh. In his lifetime, Hashemi traveled extensively. Towards the end of his life he emmigrated to Sindh. There he was revered by Shah Hassan Arghoon, the ruler of Sindh, and other great personages of the region. His main verse collection was destroyed, and only a few of its poems have remained retrievable from some scattered Tazhkirahs. Mazhar-al-Asrar was his other work in which he was heavily inspired by Nezami’s Makhzan-al-Asrar. Fortunately, numerous copies of Mazhar-al-Asrar have survived. Composed in 1562 CE, Mazhar-al-Asrar was completed by Kermani while he was in Sindh. In 1568 CE, while he was returning from Sindh, he was killed by bandits. After reviewing and comparatively analyzing numerous sources, the present study presents a precise and comprehensive account of the life and the works of Shah Jahangir Hashemi Kermani.
    Keywords: Shah Jahangir, Hashemi Kermani, Mystic Verse Collection.Mazhar-al-Asar, Sindh
  • سعید پور امینایی*، محمود مدبری، محمد صادق بصیری
    نظریه حوزه های معنایی یکی از نظریات مطرح در معنی شناسی ساختگراست. حوزه معنایی مجموعه ای است از واژه ها که مشخصه معنایی خاصی موجب باهمآیی آنها میشود. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که چگونه میتوان این نظریه را در مطالعات سبک شناسانه به کار گرفت. میتوان از این نظریه در مطالعات معنی شناسانه ادبیات، از جمله سبک شناسی معنایی، بهره برد. معنی شناسی آثار ادبی و سبک شناسی معنایی تمرکز خود را بر وجود یا عدم معناهای فردی در برابر معناهای عمومی قرار میدهد، معناهای فردی خاصی که وقوعی قاعده مند در متون ادبی دارند. این پژوهش، ضمن بیان مبانی این نظریه در معنی شناسی، با تحلیل نمونه ای، کارآمدی این نظریه در مطالعات ادبی را نشان میدهد و تحلیل حوزه های معنایی را رهیافتی تازه در مطالعات سبک شناسانه معرفی میکند.
    کلید واژگان: جلال الدین عتیقی, دیوان شعر, نسخه خطی, مختصات سبکی
  • نازنین غفاری*، محمدصادق بصیری، محمود مدبری
    میرزا کاظم طبیب یزدی شاعر و طبیب برجسته اما گمنام عصر قاجار از خاندان حکیمان کرمان و منسوب به شجره ناظم الاطباء کرمانی است. دیوان شعر ایشان در قالب نسخه خطی منحصربه فردی در میان فرزندان و نوادگان وی به یادگار مانده است. در غزلیات میرزا کاظم التزام ویژه ای به چشم می خورد که به نظر می رسد باید خود او را مبدع این نوع التزام دانست. التزام، اعنات یا لزوم ما لا یلزم صنعتی از صنایع بدیع لفظی است که در کتب بدیعی تنها به مصادیق محدودی از آن اشاره شده است؛ درحالی که این صنعت در شمار تفنن های شاعرانه و دارای مصادیق متعددی است؛ از جمله این مصادیق، التزام به کاررفته در غزلیات میرزا کاظم است که در این نوشتار توصیف خواهد شد.
    کلید واژگان: میرزا کاظم طبیب یزدی, التزام, اعنات, لزوم ما لایلزم
    Nazanin Ghaffari *, Mohammadsadegh Basiri, Mahmood Modaberi
    Mirza Kazem Tabib Yazdi, was a significant but anonymous poet and physician of Qajar Period and from the Hakiman Family of Kerman. He was also in the family tree of the Nazem al-Atebba’of Kerman. In 1214AS/1250AH, he was born in Yazd. He passed his elementary level of education in Yazd and then moved to Isfahan to further his education. As the number of physicians were quite few during the Qajar Period, Mirza Kazem was ordered by the ruler of Yazd, Jalal aldole the son of Zal alsoltan, to go to Abarkooh to practice medicine and to stay there for the rest of his life. Eventually in the year 1304 HS/1343 HA he died with 90 years of age in Abarkooh. Only one complete handwritten version and one half-complete handwritten pre-version of Mirza Kazem Habib's Divan is available today. His Divan has more than 4200 verses and has been written in Sonnet, ode, Masnavi, Msmt, Tarji’ band, Tarkib band, quatrains and sub forms like Mostazad and refrain Mosammat and etc. In his poems he has selected the name "BASIR/Sage" for himself as a pseudonym which has remained with his offspring as their family name in the Pahlavi Period. Mirza Kazem is one of the innovative poets of the Qajar period. His innovation is observed in the figurative literature and literary elements that he has used from novel verbal commitment, which is also called Eltezam, Enat or Lozoom ma yalzam. In the book of Badi'(novelty) there has been only limited applicability of this literature, while Eltezam is one of the poetic pleasures of poets and has various applications. This literature has been used in Mirza Kazem's sonnets which seems that it could be assumed that he has been the founder of it, due to his massive use of the literature.
    In many of Badi' (novelty) Persian and Arabic books, paying attention to a letter(s) or the sound before, the deletion of one or a few letters, or the repetition of one or more words in a poem are examples of the application of Eltezam. Now, the definition of this literature could be more than these uses. In fact, Eltezam in general terms means the use of any kind of adverb which its use is not necessary and the poet uses it for aesthetic creation and by committing him/herself to using it, makes his/her own task difficult.
    The eltezam used in Mirza Kazem Tabib's poetry seems to be a creation of his own, which we have named Eghtezaye Darsadr. Using this literature gives the poem a certain music, yet only in the beginning words. From among the 165 sonnets which exist in Mirza Kazem Tabib Yazdi's Divan, 128 of them have been created with a careful consideration of Eltezam, which have made a total of 1272 verses of the Divan. The first commitment observed in these sonnets is their number of verses. Mirza Kazem Tabib has written most sonnets in ten verses, in such way that in the total of these sonnets only two of them have nine verses. Yet the commitment or Eltezam which we are concerned with here is the commitment that the poet feels in using a certain letter in a certain place of a verse. The poet seems to have attempted to make such a collection but it has remained unfinished. In the first section of this collection he has finished all verses of his sonnets with the first letter of the alphabet and hence he has named this section as "Bab A". Then he has continued orderly, in every sonnet of this section, he has considered a letter from the alphabet and has begun the first and second verses of the poem with that very letter. In the following sections, "Bab B", "Bab T" and "Bab C”, he does the same, and only after a few sonnets from "Bab J" the collection is remained unfinished.
    This literature, besides its aesthetic contribution and beauty that it has to the poem, has a few disadvantages too such as the use of rare archaic words and sometimes even changing the spelling of the words. Although these examples are the result of the difficulty of the Elztezam literature, but it is also received as a kind of frailty on the part of Mirza Kazem's poetry language. In general, as this special Eltezam adds a new pleasure to the elements of poetry, it is very crucial to know.
    Keywords: Mirza Kazem Tabib Yazdi, Eltezam, Einat, Lozoum ma Yalzam
  • طیبه گلستانی، محمود مدبری، محمدرضا صرفی
    معما و مفهوم پیچیده خلقت در جای جای زندگی و تفکر و تخیل بشر قابل مشاهده است. هنر و ادبیات، بستری مناسب برای بازتاب و به نمود درآمدن چنین مسئله شگفتی است. حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعری است که در دوره اوج شکوفایی تمدن اسلامی و شکل گیری مکاتب کلامی اشعری و معتزله و شیعه چشم به جهان گشود و کاخ نظم خود را با خرد و اندیشیدن درباره خدا، انسان و هستی پی افکند. مقاله حاضر با وارسی اصول و چارچوب حکمی و فلسفی مهمی (همچون: آغاز خلقت، حدوث یا قدم جهان هستی، ماده اولیه آفرینش و مراتب آفرینش) که درباره آفرینش عالم در عصر فردوسی وجود داشته است، بخش «گفتار اندر آفرینش عالم» شاهنامه را تحلیل می کند تا روشن شود آیا تفکرات رایج عصر فردوسی در بیان او درباره آفرینش عالم بازتاب داشته است یا نه. مشاهده خواهد شد که تفکرات حکمی و فلسفی ایرانیان باستان و فیلسوفان اسلامی چنان با یکدیگر همنشین شده اند که نمی توان فردوسی را در قلمرو گفتمان یا اندیشه ای خاص محصور کرد؛ بلکه او نماینده تفکرات حکیمانه «اسلام ایرانی» در روزگار خویش است.
    کلید واژگان: شاهنامه, فلسفه, کلام, حکمت, آفرینش
    Mahmood Modaberi, Mohamadreza Sarfi
    The mystery of creation as a complicated concept is present in all aspects of life, thinking, and imagination of human beings. Art and literature provide appropriate grounds for the reflection and representation of this amazing issue. Abolghasem Ferdowsi, is a poet who was born in the era which was the climax of the flourishment of Islamic civilization and formation of Mu’tazila, Ash’ari , and Shia schools of Kalam, and his poems are based on his wisdom and thoughts about God, man and existence. In this article “remarks about the creation of the world” as a part of Shahnameh is analyzed through studying the important philosophical principles and framework (e.g. creation of the world, pre-eternity or creation in time, the primary essence and the stages of creation) about the creation of the world in Ferdowsi era. This paper tries to show whether common beliefs of Ferdowsi era have been reflected in his remarks about the creation of the world. The results show that in Shahnameh the intellectual and philosophical thoughts of ancient Iranians and Islamic philosophers are accompanied together in a way that it is impossible to delimit Fedowsi to a specific discourse or thought, and he can be considered a representative of the wisdom of “ Islamic Iran” in his era.
    Keywords: Kalam, philosophy, Shahnameh, Wisdom, creation
  • جلوه مقیمی زاده، مژده سلاجقه، محمود مدبری
    هدف
    بررسی نسخه های خطی از لحاظ اطلاعات نسخه شناسی و کتابشناسی است. در نسخه شناسی، نوع خط، جلد، تاریخ و مکان کتابت، آرایه ها و تزئینات و در کتابشناسی، زبان، نوع نسخه، موضوع و پرنسخه ترین ها مورد مطالعه قرار گرفت. روش پژوهش: تعداد 639 نسخه خطی موجود در مرکز اسناد دانشگاه شهیدباهنر کرمان به روش توصیفی با رویکرد تحلیل محتوا بررسی شدند.
    یافته ها
    در جامعه مورد پژوهش 1012 رساله در 639 جلد نسخه خطی وجود دارد که از این تعداد 121 نسخه مجموعه خطی (93/18 درصد) است. زبان غالب نسخه ها، زبان عربی با 4/60% است. علوم دینی با 54 درصد، بالاترین سهم موضوعی را داراست. بیشتر نسخه ها (26%) مربوط به قرن سیزدهم و مکان کتابت 87 درصد نسخه ها متعلق به قلمرو ایران است. خط نسخ با 44 درصد بیشترین خط بکار رفته در نسخه ها روکش چرمی از نوع تیماج (43 درصد) بیشترین و جلد لاکی (15/0 درصد) کم ترین سهم را در تجلید نسخ جامعه مورد مطالعه داشته است.
    نتیجه گیری
    یافته های پژوهش نشان می دهد که کهن ترین نسخه موجود، مربوط به قرن نهم ه. ق است. خط نسخ بیش ترین نوع خط و تیماج بالاترین سهم را در تجلید نسخه ها داشته است. اصول فقه در شاخه علوم دینی بالاترین سهم موضوعی را داراست. پرنسخه ترین عنوان، فوائد الضیائیه اثر عبدالرحمن جامی است. همچنین در جامعه مورد پژوهش تعداد 22 نسخه نفیس وجود دارد.
    کلید واژگان: نسخه شناسی, کتابشناسی, نسخه ی خطی, تحلیل آماری, دانشگاه شهید باهنر کرمان
    Jelveh Moghimizade, mojdeh salajegheh, Mahmood Modaberi
    Purpose
    This research Studies the Manuscripts Available in terms of their codicological& bibliography. The codicological features: script, date and place of transcription, type of cover and ornamentation, also bibliography Information: language, types of manuscripts,subject and Similar Titles.
    Design/Methodology/Approach: The research is descriptive with Content analysis type, research population, the number of 639 manuscripts in the document center of Shahidbahonar University of Kerman
    Findings: There are 1012 treatise in 639 volumes of manuscripts that 121 collection (%18.93),The more manuscripts (%60.4) in Arabic. Religious Sciences with 54 percent, the highest share was allocated to the subject. A majority of the manuscripts(26%) are related to the 13thHijri.. The transcription place of most (%87) of these manuscripts is in Iran territory. The most commonly used type of script (%44) is Naskh. The most popular type of cover(%43)used for these manuscripts is Leather binding and the most infrequent type is laqured binding..
    Conclusion
    The oldest manuscript belongs to the 9thHijri century. The most commonly of script is Naskh&the most of cover used is Leather bindingThereligious jurisprudence is the highest share subject.. The highest Similar Titles is "Favaedolziaeie" alsothere are 22 valuable manuscript in the research population
    Keywords: Codicology, Bibliography, Manuscript, Content analysis, ShahidBahonar University of Kerman
  • محمدرضا صرفی، محمود مدبری، ملیحه علی نژاد
    توجه به موتیف، به عنوان یکی از عناصر کارا در نقد داستان از مباحث مهم نقد ادبی ‏است. ‏بلقیس سلیمانی از نویسندگان موفق زن است که از موتیف های سیاسی، ‏اجتماعی، فرهنگی و عاطفی مطرح معاصر در آثار خود استفاده کرده است. او نویسنده ای است که عقاید و نگرش فلسفی خاصی به زندگی دارد و با طرح موتیف های ‏‏اسطوره ای در رمان های خود بر عقاید و اندیشه هایش تاکید می کند. ‏‏همچنین وی ‏نویسنده ای اقلیم گرا است که به آداب و رسوم محل ‏زندگی اش توجه خاصی دارد.‏ دغدغه اصلی سلیمانی، موانع و مشکلات زنان در مسیر رشد و کمال ‏است. ‏در این پژوهش به روش تحلیل محتوا، موتیف های مکرر را در آثار بلقیس سلیمانی شناسایی کردیم و سپس به طبقه بندی انواع وکارکردهای موتیف های به کار رفته پرداختیم. ‏پس از تحلیل ساختار، محتوا و کارکرد ‏موتیف های به کار رفته‏ در آثار سلیمانی دریافتیم که موتیف های به کار رفته، اغلب از نوع موتیف های باورشناختی و اندیشه ای هستند. سلیمانی از کارکردهای گوناگون موتیف برای غنی ساختن ‏درونمایه آثار خویش بهره برده است. ‏همچنین ارتباط موتیف های به کار رفته در آثار سلیمانی را با دیگر عناصر داستان از قبیل شخصیت، صحنه یا زمان و مکان و پیرنگ داستان بررسی کردیم و نشان ‏دادیم که موتیف های به کار ‏رفته در آثار سلیمانی با شخصیت پردازی، پیرنگ و فضای داستان ارتباطی ‏تنگاتنگ ‏دارند.‏‏
    کلید واژگان: موتیف, انواع موتیف, کارکردهای موتیف, رمان, بلقیس سلیمانی
    Mohammad Reza Sarfi, Mahmoud Modaberi, Maliheh Alinezhad
    Considering the motif as one of the effective elements in criticism of stories is an important issue in ýliterary ýýcriticism. Belgheysý ýSoleymani, is one of the successful ýwomen writers ýwho use political, social, cultural and ýemotional motifs in their works. She has a distinctive view of life and takes advantage of motifs to emphasize these views. Belgheisý ýSoleymani is a local author and regards the customs around herý. Her main concern is the ýproblems of women on the way toward development and perfection.ý ý Using content analysis method, this study first identifies recurring motifs in the works of Soleymani and then categorizes them according to their types and functions. It was concluded that the motifs are mostly of ideological type, and that Soleimani takes advantage of different functions of motifs to enrich her works. The relationship between motifs and other elements of the story like character, setting, and theme were examined as well, and it was concluded that there Is a close relationship at work.
    Keywords: Motifs, Types of motif, Functions of Motif, Novelý, Belgheys ýSoleymani
  • محمود مدبری، زکیه تیموری رابر
    عدد سه در اغلب مذاهب، فرهنگ ها و اساطیر ملل با مفهوم نمادین خود یعنی کمال، اتمام و بسیاری و برای نشان دادن نهایت نیکی و یا بدی به کاررفته است. وجود سه گانه ها یکی از مصادیق کارکرد این عدد در شاهنامه است و اسطوره ضحاک یکی از بهترین نمونه های آن به شمار می رود. نتایج حاصل از این مقاله که به شیوه کتابخانه ای و با هدف بررسی سه گانه های نمادین داستان ضحاک و تقابل آن ها نوشته شده است، نشان می دهد که در این داستان، سه گانه ها نماینده مفهوم اساطیری عدد سه بوده و تقابل خیر و شر را نشان می دهند. ظهور سه باره اهریمن بر ضحاک او را به اوج ظلم و ستمگری می رساند. همچنین از هم گسیختگی سه گانه جمشید توسط ضحاک و سپس از بین رفتن سه گانه ضحاک توسط فریدون نشان می دهد که سه گانه ها گاهی در تقابل با یکدیگر قرار می گیرند و در این تقابل اگرچه سه گانه ها زوال قطعی ندارند اما غالب و مغلوب یکدیگر هستند؛ چنانکه در این اسطوره، فریدون به عنوان نماد کمال خیر و نشان اهورایی در پی براندازی سه گانه ضحاک (نهایت بدی) است و با قرار گرفتن در کنار برادران خود و خواهران جمشید به تقابل سه گانه اهریمنی (ضحاک) می پردازد و درنهایت اگرچه ضحاک مغلوب می شود، اما به طور کامل از بین نمی رود.
    کلید واژگان: اسطوره, ضحاک, شاهنامه, نماد, تقابل سه گانه
    Mahmoud Modaberi, Zakiyeh Teymoori Rabor
    Three as a number is used with its symbolic concepts of perfection, accomplishment, and plentitude in most of religions, cultures, and myths. Also this number is used to show the extremity of goodness and evil. The existence of triplets is one of the instances of the functions that the number three plays in Shahnameh and the myth of Zahak. The results of this library study, the aim of which is to investigate symbolic triplets of Zahak story and their opposition, show that triplets are the representative of mythical concepts of the number three and the opposition of goodness and evil. The three-times appearance of demon to Zahak makes him reach the climax of his cruelty and tyranny. Also, Jamshid’s triple undoing by Zahak, and then Zahak’s triple annihilation by Fereydoun show that sometimes triplets are in opposition to each other, and, though these triplets do not perish in this conflict, they are both predominant and conquered; in this myth, for instance, Fereydoun, as a symbol for perfect goodness and a sign of Ahura, is after the overthrow of Zahak (the extreme evil), and with the help of his brothers and Jamshid’s sisters, he fights the triple evil (Zahak); in the end, though Zahak is defeated, he is not destroyed completely.
    Keywords: Myth, Zahhak, Shahnameh, Symbol, Triplet opposition
  • ملیحه علی نژاد، محمدرضا صرفی، محمود مدبری
    آنیموس و آنیما مطابق با نظر یونگ کهن الگوها یا آرکی تایپ هایی هستند که در ناخودآگاه تمام بشریت وجود ‏دارند و مشترک هستند و ‏همین که به خودآگاه فرد می رسند، نمودهای مختلفی می یابند. ‏یگانگی با این کهن الگوها سبب تکامل مرد و زن می شود. در این مقاله، تلاش کردیم تا به بررسی جلوه های آنیموس در اشعار سیمین بهبهانی، فروغ فرخزاد و طاهره صفارزاده بپردازیم و جنبه ها و نمودهای مختلف آن را در آثار این شاعران نشان دهیم. تقدس آنیموس در گفتار زنان، به وضوح تجلی می یابد. آنیموس در نظر شاعران زن هم منجی شاعر و هم منجی بشریت است. تکیه گاه و امنیت دهنده است. زنان به دستیابی و اتحاد با آنیموس یا نیمه پنهان وجود خود نیازمندند و در طول زندگی خود، همواره به دنبال دستیابی و یگانگی با این کهن الگو هستند. پروتوتایپ یا پیش نمونه معشوق مذکر ایرانی، مشابه با شخصیت های اساطیری هستند. عوامل خانوادگی، اجتماعی و سیاسی در شکل گیری و رشد آنیموس و نوع نگرش به آن در زنان، موثر است. هرچند تظاهر ‏و نمودهای آنیموس به شکل واحدی نمی باشد اما سرانجام نتایج واحدی به دست می آید.
    کلید واژگان: آنیموس, فروغ فرخزاد, سیمین بهبهانی, صفارزاد
  • محمود مدبری، محمدرضا صرفی، محمدصادق بصیری، وحید قنبری ننیز
    شمس الدین کاشانی سراینده شهنامه چنگیزی یا همان تاریخ منظوم مغول از شعرای قرن هشتم هجری است. اطلاع ما از احوال و آثار احتمالی او بسیار اندک است. آنچه روشن است حضور او در دربار غازان خان ،(694-703ه .ق) و سلطان محمد خدابنده، الجایتو، (703-716 ه.ق) است. شمس کاشی شهنامه چنگیزی را که به نظم شده بخشی از جامع التواریخ است به پیشنهاد غازان خان و تایید و حمایت خواجه رشید فضل الله همدانی (645-718 ه.ق) به نظم در آورده است. اولین بار ادگار بلوشه، مستشرق فرانسوی، شمس کاشی را در جلد سوم فهرست نسخه های خطی کتابخانه ملی پاریس معرفی کرد، پس از او منوچهر مرتضوی در نشریه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز و سپس کتاب مسائل عصرایلخانان به معرفی شمس کاشی بر پایه نسخه پاریس پرداخت. از آن پس اندک اشاره ها راجع به شمس کاشی و شهنامه چنگیزی همه بر پایه نوشته های مرتضوی است. مقاله حاضر بر اساس نسخ خطی موجود از شهنامه چنگیزی و اطلاعاتی که از وی در جنگ ها و تذکره های خطی و چاپی است به معرفی شمس کاشی و اثر او می پردازد. همچنین هویت شمس کاشی صاحب شهنامه چنگیزی را با شمس الدین کاشی شاعر قرن ششم و اوایل قرن هفتم که با هم خلط شده است تفکیک می نماید.
    کلید واژگان: شمس کاشی, شمس الدین کاشانی, شهنامه چنگیزی, جامع التواریخ
نمایش عناوین بیشتر...
سامانه نویسندگان
  • دکتر محمود مدبری
    دکتر محمود مدبری
    استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال