دکتر همایون علاقه مند
-
Background
This study assessed the effect of different concentrations of 4‑methacryloyloxyethy trimellitate anhydride (4‑META) added to silane on microtensile bond strength (μTBS) of light‑cure and dual‑cure resin cement to hybrid and zirconia‑reinforced lithium silicate ceramics.
Materials and MethodsThis in vitro, experimental study was conducted on 32 Celtra Duo and 32 VITA Enamic ceramics bonded to Allcem Veneer light‑cure and Allcem dual‑cure resin cements using silane impregnated with 4‑META in 0%, 2.5%, 5%, and 10 wt% concentrations in 16 groups (n = 4). The μTBS of specimens was measured by a universal testing machine and analyzed by the Kruskal–Wallis and Mann–Whitney tests, and the mode of failure was determined under a stereomicroscope and analyzed by the Chi‑square test (alpha = 0.05).
ResultsThe lowest mean μTBS was recorded in the Enamic ceramic group with 4‑META (0%) bonded to dual‑cure cement (14.26 MPa), and the highest mean μTBS was recorded in Enamic ceramic with 4‑META (10%) bonded to light‑cure cement (18.59 MPa) (P < 0.001). The μTBS of Celtra Duo was significantly higher than that of Enamic in bonding to light‑cure cement using 4‑META (2.5%) (P = 0.003). All failures (100%) were adhesive in most groups. The frequency of adhesive failure was the lowest (90%) in Celtra Duo bonded to dual‑cure cement with 4‑META (5%).
ConclusionAccording to the results of this pilot study, the addition of 4‑META (10%) to silane caused a significant improvement in μTBS to light‑cure cement. The addition of 4‑META in all concentrations significantly improved the μTBS to Enamic ceramic in the use of dual‑cure cement; however, it had no significant effect on μTBS of Celtra Duo. Nonetheless, the results should be interpreted with caution due to the relatively small sample size.
Keywords: Ceramics, resin cements, silanes, tensile strength -
زمینه و هدف
ثبات بلند مدت درمان و جلوگیری از بازگشت تغییرات دندان ها یکی از چالش های درمان ارتودنسی است که با استفاده بلند مدت از نگهدارنده محقق می شود. از آنجایی که خصوصیات فیزیکی مکانیکی نگهدارنده ها نقش اساسی در این مساله دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی استحکام کششی، خمشی و خمش سه نوع نگهدارنده ثابت ارتودنسی انجام گرفت.
روش بررسیدر این مطالعه ازمایشگاهی نمونه های 8 میلی متری از سه نوع سیم ریتینر (12 نمونه از هر گروه) بر روی بلوک های پلی اتیلنی توسط چسب سیانوآکریلات مانت و توسط ماشین تست یونیورسال تحت نیرو فشاری قرار گرفتند. حداکثر استحکام خمشی و میزان خمش از روی نمودار تنش- کرنش ثبت شد. جهت بررسی استحکام کششی نمونه های مشابه تحت بار کششی قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس نرم افزار SPSS مورد مقایسه بین گروهی قرار گرفتند.
یافته هااختلاف آماری معنی داری بین استحکام خمشی (004/0=P)، خمش (001/0>P) و استحکام کششی (001/0>P) نگهدارنده های مورد بررسی مشاهده گردید. بیشترین و کمترین استحکام خمشی به ترتیب در سیم ریتینر Flat با میانگین (± انحراف معیار) 07/136±876/822 مگاپاسکال و Coaxial با میانگین (± انحراف معیار) 35/73±65/673 مگاپاسگال بود. بیشترین میزان خمش در سیم ریتینر Flat با میانگین (± انحراف معیار) 6/0±04/4 میلی متر دیده شد. اما استحکام کششی نگهدارنده Twisted با میانگین (± انحراف معیار) 46/83±7/699 مگاپاسکال بیشتر از دو نگهدارنده Flat و Coaxial بود.
نتیجه گیریبهترین استحکام خمشی و خمش مربوط به سیم ریتینر Flat و بالاترین استحکام کششی برای سیم ریتینر Twisted ثبت شد. به طور کلی میزان استحکام خمشی، خمش و استحکام کششی در سیم های ریتنر 3 رشته ای Twisted و Flat به مراتب بهتر از سیم ریتینر 5 رشته ای Coaxial بود، که بالا بودن استحکام خمشی و استحکام کششی به ترتیب، به معنای مقاومت بیشتر سیم در برابر نیروهایی است که با غذاهای سفت تر و چسبناک تر تولید می شود.
کلید واژگان: اپلاینس ارتودنسی, ارتودنسی, نگهدارنده ارتودنسی, ثابتBackground and AimsEnsuring the long-term stability of orthodontic treatments and preventing tooth relapse remains a significant challenge in orthodontics, often addressed through the extended use of retainers. Given the pivotal role of retainers' physical and mechanical properties in this regard, this study aimed to investigate the tensile strength, flexural strength, and deflection of three distinct types of fixed orthodontic retainers.
Materials and MethodsIn this laboratory study, each group comprised 12 samples of twisted, flat, and coaxial retainer wires, each measuring 8 mm in length. These samples were affixed onto the polyethylene blocks using cyanoacrylate adhesive and subsequently subjected to compressive loads using a universal testing machine. The maximum bending strength and deflection rate were recorded from stress-strain diagrams. To evaluate the tensile strength, the identical samples underwent tensile loading. Statistical analysis was performed utilizing SPSS software, employing analysis of variance tests to compare data between groups.
ResultsSignificant differences were observed in the bending strength (P=0.004), deflection (P<0.001), and tensile strength (P<0.001) among the investigated retainer wires. The flat retainer wire exhibited the highest bending strength, averaging 822.876±136.07 MPa, while the coaxial retainer wire showed the lowest, with an average of 673.65±73.35 MPa. Regarding deflection, the flat retainer wire displayed the highest average at 4.04±0.6 mm, surpassing the other two types of retainers. However, the tensile strength of the twisted retainer wires, averaging 699.7±83.46 MPa, exceeded that of both the flat and coaxial retainer wires.
ConclusionThe flat retainer wires demonstrated the highest bending and deflection strength, while the twisted retainer wires exhibited the highest tensile strength. Overall, the bending strength, deflection, and tensile strength of the 3-strand twisted and flat retainer wires outperformed those of the 5-strand coaxial retainer wires, increased flexural and tensile strengths imply a higher resistance of the wires to the forces induced by harder and more viscous foodstuffs.
Keywords: Orthodontic Appliances, Orthodontics, Orthodontic Retainers, Fixed -
Background
Graphene oxide (GO), a product of graphite, is a candidate for nano‑reinforcing cement‑based materials due to its good water dispersibility and excellent mechanical properties. On the other hand, zinc oxide (ZnO) is well‑known for its antibacterial characteristics as well. Therefore, we aimed to evaluate the impacts of adding ZnO and GO nanoparticles on the antibacterial properties of flowable composites.
Materials and MethodsIn this, in vitro experimental study was designated into five groups containing:(1) no nanoparticles as control group,(2) 1 wt.% ZnO nanoparticle,(3) 1 wt.% GO,(4) 1 wt.% physical compound of ZnO and GO, and (5) 1 wt.% chemical compound of ZnO and GO. The antibacterial properties of composite resin discs were evaluated by direct contact test. Data were analyzed using a one‑way analysis of variance, followed by Tukey’s post hoc tests (P = 0.05).
ResultsStreptococcus mutans colony counting in the first 24 h showed the least growth rate in the chemical compound group (2.2 × 105 ). However, in 7 days, the least colony number was observed in the GO group (2 × 103 ). Moreover, the physical compound showed the least bacterial adhesion.
ConclusionAdding GO alone to composites, compared to adding ZnO or physical and chemical compounds of GO‑ZnO, was more helpful to increase the antimicrobial characteristics.
Keywords: Composite resins, graphite, nanoparticles, zinc oxide -
Background
Graphene oxide (GO), a product of graphite, is a candidate for nano‑reinforcing cement‑based materials due to its good water dispersibility and excellent mechanical properties. On the other hand, zinc oxide (ZnO) is well‑known for its antibacterial characteristics as well. Therefore, we aimed to evaluate the impacts of adding ZnO and GO nanoparticles on the antibacterial properties of flowable composites.
Materials and MethodsIn this, in vitro experimental study was designated into five groups containing:(1) no nanoparticles as control group,(2) 1 wt.% ZnO nanoparticle,(3) 1 wt.% GO,(4) 1 wt.% physical compound of ZnO and GO, and (5) 1 wt.% chemical compound of ZnO and GO. The antibacterial properties of composite resin discs were evaluated by direct contact test. Data were analyzed using a one‑way analysis of variance, followed by Tukey’s post hoc tests (P = 0.05).
ResultsStreptococcus mutans colony counting in the first 24 h showed the least growth rate in the chemical compound group (2.2 × 105 ). However, in 7 days, the least colony number was observed in the GO group (2 × 103 ). Moreover, the physical compound showed the least bacterial adhesion.
ConclusionAdding GO alone to composites, compared to adding ZnO or physical and chemical compounds of GO‑ZnO, was more helpful to increase the antimicrobial characteristics.
Keywords: Composite resins, graphite, nanoparticles, zinc oxide -
مقدمه
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر درمانهای سطحی مختلف بر استحکام باند ریزکششی دو نوع زیرساخت کامپوزیتی با سرامیک IIMark Vita توسط سمان رزینی بود.
مواد و روش هاتعداد 64 نمونه به میزان مساوی از دو نوع کامپوزیت دوآل کیور Core.it و Build-it ساخته و توسط نور LED کیور شد. نمونه ها در هر گروه بطور تصافی به 4 زیرگروه تقسیم و با یکی از روش های اسید فلوریدریک 10%، لیزر Er:YAG، abrasion air تحت درمان سطحی قرار گرفتند (8 نمونه). یک گروه نیز به عنوان کنترل بدون درمان سطحی باقی ماند. سپس نمونه های هر زیرگروه توسط دو نوع سمان رزینی Duo-Link و Panavia F 2.0به بلوکهای سرامیکی Vita Mark II CAD/CAM باند شدند (4 نمونه). نمونه های حاصل به تعداد 2500 سیکل بین دو دمای 5 و 55 درجه سانتی گراد مورد ترموسایکلینگ قرار گرفتند و توسط دیسک برش با سرعت پایین جهت حصول 5 استوانه با سطح مقطع 1 میلی متر مربع برش زده شدند. آزمون استحکام باند ریزکششی با سرعت 0/5میلی متر بر دقیقه توسط ماشین تست یونیورسال انجام پذیرفت و الگوی شکست توسط استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. تفاوتهای آماری بین گروه ها با استفاده از آزمونهای ANOVA یک طرفه و آزمونهای مقایسه چندگانه Tukey تعیین شد.
یافته هابیشنرین میزان استحکام باند کششی بین 16 گروه مورد مطالعه در گروه با زیرساخت Core.it بدون درمان سطحی و سمان Duo-Link و در رتبه دوم با زیرساخت Build-it بدون درمان سطحی و سمان Panavia بود. بیشترین الگوی شکست مشاهده شده در تمامی گروه های مورد مطالعه، شکست کوهزیو در سمان رزینی بود(P value<0.05).
نتیجه گیریبا توجه به این مطالعه، درمانهای سطحی زیر ساخت توسط اسید فلوریدریک ، لیزرو هواسایی باعث کاهش استحکام باند آن با سرامیک شد و لذا استفاده از این درمانها پیشنهاد نمیگردد.
کلید واژگان: سمان رزینی, سرامیک, Vita Mark IIIntroductionThe aim of this study was to investigate the effect of different surface treatments on the microtensile bond strength (µTBS) of two types of composite substructures with Vita Mark II ceramics by resin cement.
Materials & MethodsSixty-four substructure specimens were molded from two dual-cure composites Core.it and Build-it, equally, and cured by LED light. The specimens of each group were randomly divided into 4 subgroups (n=8) treated by one of HF acid 10%, air abrasion, Er: YAG laser, and one group without any treatment (control group), and then the specimens of each group were bonded to Vita Mark II CAD/CAM ceramic blocks using two Duo-Link and Panavia F 2.0 resin (n=4 and 20 slice in any group). Each final specimen was thermocycled between 5 °C and 55 °C for 2500 cycles and then cut by a slow speed saw to obtain 5 sticks with cross-section dimensions of about 1×1 mm². The µTBS test was done at a speed of 0.5 mm/min by Universal Testing Machine. The fracture pattern was then determined using a stereomicroscope. Statistical differences between groups were determined by one-way ANOVA using Tukeychr('39')s multiple comparison tests.
ResultsAmong all 16 groups, the highest µTBS was observed in the group with Core.it substructure composite and Duo-link resin cement without any surface treatment and after that in the second step in build-it substructure composite group and Panavia resin cement without surface treatment. The most common fracture pattern in all groups was cohesive in resin cement (P value<0.05).
ConclusionAccording to this study, composite substructure surface treatment by hydrofloridric acid, laser and air abrasion reduced µTBS between substructure- ceramic and so is not recommended.
Keywords: Resin Cements, Ceramics, Vita Mark II -
Background
This study aimed to assess the effect of graphene oxide (GO) nanoparticles mouthwash on oral mucosa, Streptococcus mutans (S. mutans) count in the saliva of rats, and human enamel surface microhardness, in comparison with fluoride mouthwash.
MethodsThis study was conducted in two phases namely an animal study, and an in vitro experimental study. GO mouthwash (0.005%), sodium fluoride (NaF) mouthwash (0.05%), and a combination of both (0.05% NaF-0.005% GO) were prepared. The oral cavity of 36 rats was inoculated with S. mutans, and they were randomly divided into 4 groups according to the type of mouthwash. The control group received saline mouthwash. Fourteen days after using the mouthwashes, all rats were sacrificed, and the salivary S. mutans count was measured. The buccal and tongue mucosa were also histologically examined for the type and severity of inflammation, number of blood vessels, epithelial thickness, and epithelial keratinization. For microhardness testing, 40 sound extracted human premolars were randomly assigned to four groups (n=10) of culture medium with S. mutans and different mouthwashes. The enamel microhardness was measured at 7 and 14 days, and compared with the baseline value.
ResultsThe mean S. mutans count in the saliva of rats in GO and NaF-GO groups was significantly lower than that in other groups (p<0.001). Enamel microhardness in NaF and NaF-GO groups significantly increased at 7 and 14 days, compared with baseline.
ConclusionAddition of GO nanoparticles improved the antibacterial properties without causing adverse mucosal effects such as ulceration, acute inflammation or atrophy of the epithelium of the oral mucosa, but had no effect on surface hardness of the enamel.
Keywords: Nanoparticles, Streptococcus mutans, Sodium fluoride -
مقدمه
امروزه، کیتوزان کاربرد گسترده ای در دندانپزشکی دارد. کیتوزان به دلیل نفوذ در نسج دندان و ممانعت از ورود اسید و نیز دارا بودن پتانسیل ضد دمینرالیزاسیون؛ احتمال دارد با مکانیسم اچینگ دندانها در ترمیمهای باند شونده تداخل ایجاد کند. این مطالعه با هدف تعیین اثر کاربرد کیتوزان با غلظت ها و وزن های مولکولی متفاوت بر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای دندانهای شیری انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی، 50 دندان قدامی شیری ماگزیلاری انسان که به علت طرح درمان ارتودنسی کشیده شده بودند ، بطور مساوی بین گروه ها تقسیم گردیدند. گروه کنترل، کامپوزیت Filtek Z250 بدنبال استفاده از باند سلف اچ Single bond universal روی سطح باکال دندانها قرار داده و نوردهی گردید.در چهار گروه مطالعه ؛دندانها ابتدا به مدت60 ثانیه در محلولهای کیتوزان با دو وزن مولکولی کم و زیاد و غلظتهای 2/5 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر غوطه ور شدند سپس ترمیم با کامپوزیت همانند گروه کنترل انجام شد. مقادیر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای دندانها با Universal testing machine تعیین شد. نتایج با نرم افزار SPSS-18 و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مورد آنالیز قرار گرفتند. p<0.05 معنادار بوده است.
یافته هامقادیر استحکام باند به مینا در گروه کنترل معادل6/31+20/98 MPa و بدنبال آماده سازی با کیتوزان در وزن مولکولی پایین و غلظت 2/5 میلی گرم بر میلی لیتر، وزن مولکولی پایین و غلظت 5 میلی گرم بر میلی لیتر ، وزن مولکولی بالا وغلظت 2/5 میلی گرم بر میلی لیتر و نیز وزن مولکولی بالا و غلظت 5 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب برابر 7/25+17/92 ،6/03+16/02، 5/18+13/26، 8/95+17/67 MPa بوده است. تفاوت معنی داری از نظر مقادیر استحکام باند برشی در گروه های مختلف دیده نشد (P>0.05).
نتیجه گیریبه رغم کاهش اندک استحکام باند برشی، کاربرد کیتوزان در غلظت ها و وزن های مولکولی متفاوت تداخل آشکاری در استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای دندانهای شیری نداشته است.
کلید واژگان: کیتوزان, کیتین, مینا دندان, دندانهای شیریIntroductionToday, chitosan has a wide usage in Dentistry. Due to its penetration into tooth tissues, inhibition of the acid penetration and anti-demineralization capabilities, chitosan may interfere with the etching mechanism in the bonding restorations. The aim of this study was to evaluate the effect of chitosan with different concentrations and molecular weight on the shear bond strength (SBS) of composite to deciduous teethchr('39')s enamel.
Materials & MethodsIn this in vitro trial, 50 deciduous anterior human maxillary teeth, which extracted because of orthodontic treatment plan, were selected and divide evenly between groups. In the control specimens, Filtek Z250 composite were packed on buccal teeth surfaces after using self-etch primer single bond universal and light-cured. In four next groups the teeth were immersed into chitosan solution with low and high molecular weights and 5 mg/ml and 2.5 mg/ml concentrations for 60 seconds and restored with composite as control groups. The SBS of composite to the teeth enamel were determined with Universal testing machine. Data was analyzed by SPSS-18 software using one-way ANOVA and p<0.05 was considered significant.
ResultsThe SBS to enamel in the control specimens were 20.98 ± 6.31 MPa. The values were 17.92 ± 7.25, 16.02 ± 6.03, 13.26 ± 5.18 and 17.67 ± 8.95 MPa in the pretreatment with low molecular weight chitosan in 2.5 mg/ml , low molecular weight chitosan in 5 mg/ml , high molecular weight chitosan in 2.5 mg/ml and high molecular weight chitosan with 5 mg/ml concentrations respectively. No significant differences were found regarding SBS between groups. (P>0.05)
ConclusionDespite a slight reduction in SBS of the composite to the enamel of the treated compare to control, use of chitosan in different concentration and molecular weight did not interfere with the SBS of composite to the enamel of deciduous teeth.
Keywords: Chitosan, Chitin, Dental enamel, Primary teeth -
Objectives
This study aimed to evaluate the effects of hydrofluoric acid (HF) concentration and etching time on the surface roughness (SR) and three-point flexural strength of Suprinity and to analyze the surface elements before and after etching.
Materials and MethodsTo measure the SR, 70 specimens of Suprinity (2×4×5mm3) were assigned to seven groups (n=10). Six groups were etched for 20, 60, and 120 seconds with 5% and 10% HF and 7th group was the control group. Specimens were evaluated using atomic force microscopy (AFM). One specimen from each group was used to analyze the surface elements using scanning electron microscopy (SEM). For measuring the three-point flexural strength, 60 specimens were divided into six groups (n=10) and etched as previously described. The flexural strength was measured using a universal testing machine. T-test, one-way analysis of variance (ANOVA), and two-way ANOVA were used for statistical analyses (P<0.05).
ResultsThe 10% concentration of HF caused higher SR compared to the 5% HF. The effect of HF concentration on the flexural strength was significantly different in the 20- and 60-second etching groups. Different etching times had no significantly different effect on the SR. With 5% HF, the flexural strength was significantly higher for 20-second etching time than for the etching times of 60 and 120 seconds. With 10% HF, there was a significant difference in flexural strength between etching times of 20 and 120 seconds.
ConclusionsThe best surface etching protocol comprises 10% HF used for 20 seconds.
Keywords: Glass Ceramic, VITA Suprinity, Hydrofluoric Acid, Surface Properties, Flexural Strength -
مقدمه
سرامیک های دندانی به عنوان موادی ارزیابی می شوند که می توانند نمای دندان های طبیعی را بازسازی کنند. اچ کردن سطح داخلی ترمیم های سرامیکی با هیدروفلوئوریک اسید و به دنبال آن کاربرد عامل جفت کننده سیلانی روشی شناخته و توصیه شده برای افزایش استحکام باند می باشد. هدف اچ کردن ساختار سرامیکی، افزایش خشونت سطحی و انرژی سطحی و تمیز کردن ناحیه باند می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر غلظت های مختلف اسید هیدروفلوئوریک و زمان های اچ با آن بر خشونت سطحی سرامیک های IPS e.maxTM CAD و Vita mark IITM می باشد.
مواد و روش هادو غلظت مختلف اسید هیدروفلوئوریک ( 5% و 10%) و سه زمان مختلف اچ (20و 60 و 120 ثانیه) مورد ارزیابی قرار گرفت. الگوی اچ توسط میکروسکوپ الکترونی SEM بررسی شد و میزان خشونت سطحی توسط AFM اندازه گیری گردید. آنالیز عناصر سطحی هم با استفاده از طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس انجام شد. داده ها در SPSS نسخه 20 با استفاده از ANOVA و T-test انجام شد.
یافته هاخشونت سطحی بین گروه های مختلف در سرامیک Vita mark IITM تفاوت معنی داری را نشان نداد (0.973.(P= نتایج AFM نشان داد بین گروه های سرامیک IPS e.maxTM که با اسید 5% اچ شدند کمترین میزان خشونت سطحی در 20 ثانیه اچ دیده شد و بین گروه های اچ شده با اسید 10%، 120 ثانیه اچ بیشترین خشونت سطحی را ایجاد کرد. در گروه سرامیک های IPS e.maxTM در زمان 20 ثانیه اچ با اسید، تفاوت معنی داری در خشونت سطحی غلظت های اسید 5% و 10% مشاهده شد (در غلظت 5% کمتر از 10%) )0.012=p).
نتیجه گیریبین گروه های سرامیکIPS e.maxTM با اسید 5% و10% اچ شدند،افزایش زمان اچ کردن باعث افزایش خشونت سطحی می شود. برای هر دو سرامیک IPS e.maxTM و Vita mark IITM 20 ثانیه اچ با اسید 5% خشونت سطحی قابل قبولی را برای باند فراهم می کند.
کلید واژگان: سرامیک, اسید هیدروفلوئوریک, میکروسکوپ الکترونی روبشیIntroductionDental ceramics are considered as materials that can restore the appearance of natural teeth. Etching the inner surface of a ceramic restoration with hydrofluoric acid (HF) followed by using a silane coupling agent is a well-known and recommended method to increase the bond strength. The aim of etching on ceramic structure is to enhance the surface roughness (Ra) and energy and to cleanse the bonding area. The aim of this study was to evaluate the effect of different HF concentrations and etching times on the Ra of IPS e.max CADTM and Vita mark IITM.
Materials & MethodsTwo HF concentrations (5% and 10%) and three etching times (20, 60 and 120 seconds) were evaluated. Etched patterns were observed by scanning electron microscopy (SEM) and Ra was measured using atomic force microscopy (AFM). Surface element analysis was performed using energy dispersive X-ray spectroscopy (EDAX). Data were analyzed on SPSS 20 using ANOVA and T-test.
ResultsThe Ra had no significant difference among various Vita mark IITM specimens (P=0.973). Among IPS e.maxTM specimens etched with 5% HF, the AFM results showed that 20-s etching time had the lowest Ra and among those etched with 10% HF and 120-s etching time had the most Ra. In IPS e.maxTM specimens etched with acid for 20 s, a significant difference was observed in Ra of 5% and 10% acid concentrations (5% HF lower than 10% HF) (p=0.012).
ConclusionAmong IPS e.maxTM specimens etched with 5% and 10% HF, increasing the etching time lead to higher Ra. For both IPS e.maxTM and Vita mark IITM, 20-s etching with 5% HF provides acceptable Ra for the bond.
Keywords: Ceramics, Hydrofluoric acid, Scanning electron microscopy -
مقدمه
مطالعه حاضر با هدف ارزیابی افزودن سدیم فلوراید به ادهزیو نسل پنجم (Solobond M) بر میزان ریزنشت و محتوای کلاژن نوع Ι عاج انجام گرفت.
مواد و روش هااین مطالعه آزمایشگاهی بر روی 120 دندان پرمولر انسانی بدون پوسیدگی و نقص آناتومیک که به دلیل ارتودنسی خارج شده بودند، انجام گرفت. به منظور آزمون ایمنوهیستوشیمی 2 سری 20 تایی از دندان پرمولر و برای ارزیابی ریزنشت 2 سری 40 تایی از دندانهای پرمولر در دو بازه ی زمانی 24 ساعت و 3 ماه انتخاب شدند. در هر دو تست و در هر دو بازه ی زمانی نمونه ها به 4 گروه: 1-کنترل (فقط شامل(Solobond M ، 2-گروه باندینگ (Solobond M) حاوی فلوراید، 3-گروه باندینگ (Solobond M) و اعمال کلرهگزیدین بعد از اسید اچ، 4-گروه باندینگ (Solobond M) حاوی فلوراید به همراه اعمال کلرهگزیدین بعد از اسید اچ تقسیم شده و آزمون ها انجام پذیرفت.
یافته هاتوزیع ایمنوهیستوشیمی در زمان های 24 ساعت و 3 ماه، در گروه های کلرهگزیدین، فلوراید، فلوراید و کلرهگزیدین بطور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود. میزان نمره ایمنوهیستوشیمی در گروه کلرهگزیدین-فلوراید بیشتر از کلرهگزیدین بود (0.04=p). میزان میکرولیکیج در زمان های 24 ساعت و 3 ماه، در گروه های فلوراید-کلرهگزیدین و فلوراید بطورمعناداری پایین تر از گروه کنترل بود. میزان میکرولیکیج در گروه فلوراید کمتر از کلرهگزیدین بود. میزان ایمنوهیستوشیمی و میکرولیکیج در زمان 24 ساعت با 3 ماه در گروه های فلوراید-کلرهگزیدین، فلوراید، کلرهگزیدین تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که تاثیر فلوراید بر عدم تخریب کلاژن بیشتر از تاثیر کلرهگزیدین بوده است.
کلید واژگان: سدیم فلوراید, ادهزیو, کلاژن نوع 1IntroductionThe purpose of this study was to evaluate the addition of sodium fluoride to fifth-generation adhesive (Solobond M) on the degree of microleakage and type I collagen content of dentin.
Material & MethodsThe present in vitro study was conducted on 120 orthodontically extracted human premolars devoid of decay and anatomical defects. Two series of 20 premolars were selected to test immunohistochemistry (IHC) and two series of 40 premolars to evaluate microleakage in two time points of 24 hours and 3 months. In both tests and at both time points, the tests were performed on the samples divided into four groups: 1-control (only Solobond M), 2-bonding group (Solobond M) containing fluoride, 3-bonding group (Solobond M) containing Chlorhexidine (CHX) after acid etching, and 4-bonding group (Solobond M) containing fluoride+CHX after acid etching.
ResultsThe IHC score at 24 hours and 3 months was significantly higher in the CHX, Fluoride, and Fluoride+CHX groups compared to the control group. The IHC score in the CHX+fluoride group was higher than that in the CHX group (p=0.04). The degree of microleakage at 24 hours and 3 months was significantly lower in the Fluoride+CHX and Fluoride groups compared to the control group. The degree of microleakage in the Fluoride group was lower than in the CHX group. The IHC score and the microleakage degree had no significant difference in 24 hours and 3 months between the Fluoride+CHX, Fluoride and CHX groups.
ConclusionIt seems that the effect of fluoride on non-degradation of collagen is greater than that of the CHX.
Keywords: Sodium Fluoride, Adhesives, Collagen type I -
مقدمهمیزان استفاده از سرامیک های دندانی به دلیل زیبایی و زیست سازگاری افزایش یافته است. هدف این مطالعه بررسی اثر غلظت ها و زمان های مختلف اچینگ با اسید هیدروفلئوریک بر روی استحکام باند ریزکششی سرامیک های سوپرینیتی و انامیک می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی از دو غلظت 5% (A) و 10% (B) اسید هیدروفلئوریک در سه زمان 20 و60 و 120 بر روی سرامیک های انامیک و سوپرینیتی CAD/CAM استفاده شد. سطح نمونه های اچ شده، به عامل اتصال سیلان، پرایمر و کلیر فیل اس ای باند آغشته شد. سپس سمان رزینی (Panavia F.2) بر روی سطوح سرامیکی بکار گرفته شد و با نور کیور گردید. گروه هایEA20,EA60,EA120,EB20,EB60,EB120 برای سرامیک انامیک و SA20,SA60,SA120,SB20.SB60.SB120 برای سوپرینیتی را داشتیم. استحکام باند ریزکششی بین پرسلن و سمان رزینی با دستگاه machine universal testing اندازه گیری شد. نوع شکست نیز با بزرگنمایی 40 با استریومیکروسکوپ بررسی شد. اطلاعات بدست آمده باتست های ANOVA وChi-square آنالیز گردید.یافته هامیزان استحکام باند ریزکششی در گروه های EB20باP=0.008) EB60 ( وEB120 EB20 با ( P=0.005) به طورمعنادار با هم متفاوت بود. در گروه های SA120 با SB120 (P=0.012)و EA120 با EB120 (P=0.002)و EA60با EA120 (P=0.016) به طور معناداری متفاوت بود. در هر دو نوع سرامیک غلظت های مختلف و زمان های مختلف تاثیر معناداری بر میزان میانگین استحکام باند ریز کششی داشتند. در هر دو نوع سرامیک، زمان تاثیری بر نوع شکست نداشت. در سرامیک سوپرینیتی غلظت اسید بر نوع شکست موثر بود.P=0.028)).نتیجه گیریبهترین آماده سازی در سرامیک سوپرینیتی غلظت 5% اسید و زمان 120 ثانیه و برای انامیک غلظت 10% و زمان 20 ثانیه می باشد که بالاترین استحکام باند را ایجاد می کنند.کلید واژگان: سمان رزینی, اسید هیدروفلئوریک, سرامیک ها, ادهزیوIntroductionThe use of dental ceramics has increased due to their beauty and biocompatibility. The aim of this study was to evaluate the effect of hydrofluoric acid concentration and etching time on microtensile bond strength (μTBS) of the Enamic and Suprinity ceramics.Material & MethodsIn this in vitro study, two hydrofluoric acid (HFA) concentrations of 5% (A) and 10% (B) were used at the time of 20, 60 and 120 seconds (s) on the Suprinity and Enamic ceramics of CAD/CAM. The etched surfaces were impregnated with silane coupling agent as well as priming and Clearfil SE bond. Then, the Panavia F 2.0 resin cement was applied on the ceramic surfaces and light-cured. There were groups of EA20, EA60, EA120, EB20, EB60, EB120 for Vita Enamic and SA20, SA60, SA120, SB20, SB60, SB120 for Vita Suprinity. The μTBS between resin cement and porcelains was measured with universal testing machine. Mode of failure was observed under the stereo microscope at 40x magnification. Data were analyzed using ANOVA and Chi-square.ResultsThe μTBS was significantly different between EB20 and EB60 (p=0.008), EB120 and EB20 (p=0.005), SA120 and SB120 (p=0.013), EA120 and EB120 (p=0.002) as well as EA60 and EB60 (p=0.44). In both ceramics, different concentrations and etching times had significant effect on the mean of μTBS (p=0.016). In both ceramics, the time had no effect on the failure mode. For Suprinity ceramic, the HFA concentration had effect on the failure mode (P=0.028).ConclusionThe best surface treatment for Suprinity ceramic is 120 s with 5% HFA and for Enamic is 20 s with 10% HFA, which create the highest bond strength.Keywords: Resin cement, Hydrofluoric acid, Ceramics, Adhesives
-
مقدمهمطالعات نشان داده اند که سدیم فلوراید دارای اثر مهاری بر روی فعالیت آنزیم های ماتریکس متالوپروتئینازهای اندوژن می باشد. در این مطالعه تاثیر ادهزیو عاجی حاوی فلوراید بر دوام باند ریزکششی عاجی در طی زمان ارزیابی گردید.مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی، از 36 دندان مولر سوم سالم کشیده شده انسانی جهت ارزیابی استحکام باند ریزکششی ادهزیو نسل پنجم مدیفاید شده با فلوراید استفاده گردید. . سطوح عاجی اکسپوز ساییده شدند و توسط کامپوزیت رزین بیلدآپ گردید. سپس نمونه ها به صورت تصادفی بر اساس نوع ادهزیو به کار رفته به سه گروه 12 تایی تقسیم شدند. 1) دارای Solobond M به عنوان عامل ادهزیو (کنترل) ، 2) دارای Solobond Mحاوی یون فلوراید با غلظت ppm 5, 000به عنوان ادهزیو، 3) دارای Solobond M حاوی یون فلوراید با غلظت ppm 10, 000 به عنوان ادهزیو، استحکام باند ریزکششی و الگوی شکست نمونه ها پس از 24 ساعت و 3 ماه نگهداری در آب مقطر ارزیابی شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمون دو طرفه ANOVA و Tukey انجام شد. p<0. 05 معنی دار تلقی گردید.یافته هاگروه کنترل استحکام باند ریزکششی پایین تری در مقایسه با گروهای مورد آزمایش پس از24 ساعت و 3 ماه نشان داد (p<0. 05). ادهزیو حاوی یون فلوراید با غلظت ppm 5, 000 استحکام باند بالاتری از گروه کنترل پس از 3 ماه داشت p<0. 05). (بالاترین مقدار استحکام باند در گروه حاوی ppm 10, 000 فلوراید پس از 24 ساعت و 3 ماه بود(p<0. 05). .نتیجه گیریادهزیو های حاوی فلوراید استحکام باند بالاتری در مقایسه با ادهزیو بدون فلوراید پس از 24 ساعت و 3 ماه نگهداری در آب مقطر نشان دادند که باعث بهبود باند رزین- عاجی گردید.کلید واژگان: باندینگ عاجی, عاج, سدیم فلوراید, مهارکننده ماتریکس متالوپروتئینازIntroductionStudies have suggested that sodium fluoride (NaF) has an inhibitory effect on the activity of endogenous matrix metalloproteinase enzymes. This study assessed the effect of a fluoride-containing adhesive on microtensile bond strength (µTBS) over time.
Material &MethodsIn this experimental study, 36 extracted third molars were used to evaluate the µTBS of a 5th generation adhesive modified by NaF. The exposed dentin surfaces were abraded and built up using composite resin. Then, the specimens were randomly divided into three groups of 12 teeth based on the type of adhesive used: Solobond M with no inhibitor (control); Solobond M with 5,000 ppm NaF; and Solobond M with 10,000 ppm NaF. The µTBS and failure mode of specimens were evaluated after 24-hour and 3-month storage in distilled water. Data were analyzed using ANOVA and Tukey’s test. P<0.05 was considered as significant level.ResultsThe control group demonstrated a lower µTBS than the experimental groups after 24 hours and 3 months (p<0.05). The µTBS was higher in adhesive with 5,000 ppm NaF than in control group after 3 months (p<0.05). The group with 10,000 ppm NaF had the highest µTBS after 24 hours and 3 months (p<0.05).ConclusionThe fluoride-containing adhesives showed significantly higher bond strength values than the original adhesive without fluoride after 24-hour and 3-month storage in distilled water, leading to the improvement of resin-dentin bondsKeywords: Dental bonding, Dentin, Sodium fluoride, Matrix metalloproteinase inhibitors -
مقدمهیکی از فاکتورهایی که بر درجه پلیمریزاسیون تاثیر می گذارد،نوع دستگاه لایت کیور است.هدف ازاین مطالعه مقایسه اثر دستگاه های لایت کیور LED و QTH برمیزان سختی سطحی کامپوزیت و کامپومر است.مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی،30 نمونه از کامپوزیت و کامپومر به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند.نیمی از آنها با دستگاه LED و نیمی دیگر با Astralis 7 Halogen کیور شدند.49 نقطه در سطح مشخص شدند.سپس سختی این نقاط بوسیله دستگاه سختی سنجی ویکرز اندازه گیری شد.یافته هامیانگین سختی کامپوزیت های کیورشده با LED بیشتر از QTH بود،اما در کامپومر نتیجه ای بالعکس بدست آمد که از لحاظ آماری تفاوت معناداری داشت.کامپوزیت Z250 بطور معناداری بیشترین سختی را داشت و کمترین سختی مربوط به کامپوزیت Heliomolar بود.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که LED اثر بیشتری بر سختی کامپوزیت ها داشت اما در کامپومر QTH نتایج بهتری نشان داد.
کلید واژگان: کامپوزیت رزین, کامپومر, لایت کیور دندانی, سختیIntroductionOne factor affecting the degree of polymerization is the type of light-curing device. The aim of this study was to compare the effects of LED and QTH light curing units on the surface hardness of composite and compomer.Materials and MethodsIn this experimental study, 30 samples of composite and compomer were divided into 3 groups of 10 each. One-half of the subgroups in each group were cured with LED and the other half with Halogen light curing units (LCUs). 49 points on the surface were marked and then the hardness of these points was measured by using Vickers hardness test.ResultsThe mean hardness of composites cured by using LED was more than the Halogen group but in compomer it was reversed and this difference was statistically significant (p<0.001). Z 250 composite had the highest level of hardness and the lowest hardness was related to the Heliomolar composite and had significant difference. (p<0.001)ConclusionIn the present study, the results indicated that LED light curing unit had great effect on the hardness of composites but in compomer, the QTH showed a better result.Keywords: Composite resins, Compomer, Curing lights dental, Hardness -
سابقه و هدفصابونهای اسیدی، بازی و خنثی بر استحکام باند و مایکرولیکیج مواد چسبنده عاجی تاثیر دارند. تاکنون مشخص شد که صابون خنثی (سولفونات سدیم) بیشترین میزان تاثیر را در افزایش استحکام باند و کاهش مایکرولیکیج دارد. لذا در این مطالعه به بررسی میکروسکوپیک اثر سولفونات سدیم بر ضخامت لایه هایبرید و تگهای رزینی مواد چسبنده عاجی پرداخته شد.مواد و روش هادر این مطالعه آزمایشگاهی 20 دندان مولر سوم انسانی به صورت تصادفی در دو گروه ده تایی تقسیم و توسط دیسک، مینای سطح اکلوزال دندانها برای ایجاد میزک عاجی برداشته شد. گروه اول توسط اسیدفسفریک 35% اچ شده و محلول Excite استفاده شد و سپس یک حلقه شفاف به ارتفاع و قطر 2 میلیمتر روی میزک عاجی گذارده و با کامپازیت Tetric ceram آنرا پر و به مدت 40 ثانیه نور داده شد. در گروه دوم پس از اسید اچینگ و شستشو، سولفونات سدیم به مدت 30 ثانیه مالیده و شسته شد و مراحل بعدی مطابق گروه اول انجام شد. پس از تهیه برشهای باکولینگوالی به مدت 8 ساعت در محلول 6 نرمال اسیدکلریدریک و10 دقیقه در محلول NaOCL 1% قرار گرفتند و با میکروسکوپ الکترونی بررسی گردیدند. ضخامت لایه هایبرید و نیز طول و قطر تگهای رزینی بر حسب میکرون محاسبه شد.یافته هامیانگین طول تگهای رزینی در گروه دوم (71/4±88/16) بیشتر از گروه اول (32/6±31/14) بود. قطر تگهای رزینی در گروه دوم (88/0±04/3) بیشتر از گروه اول (3/1±1/2) می باشد. میانگین ضخامت لایه هایبرید در گروه دوم (69/3±73/15) بیشتر از گروه اول(22/8±66/13) می باشد. ولی در هیچ کدام از موارد اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان داد که استفاده از سولفونات سدیم بر میانگین قطر و طول تگهای رزینی و ضخامت لایه هایبرید تاثیر ندارد.
کلید واژگان: میکروسکوپ الکترونی, سولفونات سدیم, لایه هایبرید, تگهای رزینیBackground And ObjectiveWith effect of acidic, basic and neutral soaps in bond strength and microleakage of dentin bonding agents, we found that neutral soap (sodium sulfonate) had the most effective on bond strength increase and microleakage decrease. The aim of this research was microscopic examination of sodium sulfonate effect on thickness of dentin bonding agents hybrid layer and resin tags thickness.MethodsIn this laboratory study, 20 third molar teeth were randomly divided into two groups of ten and their occlusal surface enamel was removed by disc. First group was etched by phosphoric acid 35% and after using of Excite solution, a transparent cylinder with 2mm on height and diameter was put on dentinal surfaces and filled Tetric ceram composite resin and light cured for 40 seconds. In second group after etching and washing, sodium sufonate was rubbed for 30 seconds and washed and subsequent stages have done like first group. After preparation of buccolingual sections all of the samples were put in 6 normal solution of HCL for 8 hours and 1% NaOCL for 10 minutes and studied under electronic microscope. Thickness of hybrid layer and length and diameter of resin tags were calculated.FindingsThe length mean of resin tags in second group (16.88±4.71µ) was more than first group (14.31±6.32µ). The diameter mean of resin tags in second group (3.04±0.88µ) was more than first group (2.1±1.3µ). The thickness mean of hybrid layer in second group (15.73±3.69µ) was more than first group (13.66±8.22µ). But there was no significant difference in none of them.ConclusionUsing of sodium sulfonate was not effect on diameter and length of resin tags and thickness hybrid layer. -
زمینه و هدفیکی از فاکتورهای بسیار مهم و حیاتی در به دست آوردن خواص فیزیکی و کارآیی کلینیکی مواد ترمیمی هم رنگ دندان، پلیمریزاسیون کافی می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی میزان سایش کامپوزیت های سخت شده توسط دستگاه لایت کیور LED (Light Emitting Diodes) و مقایسه آن با سیستمهای لایت کیور هالوژن انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه آزمایشگاهی، 20 نمونه کامپوزیت لایت کیور Tetric Ceram رنگ A3 به ضخامت 2 میلیمتر و طول و عرض 10 میلیمتر در مولد برنجی، با زمان تابش نور به مدت 40 ثانیه و با فاصله یک میلیمتر از سطح تهیه شد. 10 نمونه توسط دستگاه LED (دیودهای تابنده نور) و 10 نمونه توسط دستگاه هالوژن پلیمریزه شدند. جهت انجام عمل سایش دستگاه سایش با قابلیت اعمال بار ساخته شد. پس از قرارگیری به مدت 10 روز در آب مقطر، نمونه ها در دستگاه سایش به ترتیب در دورهای سایشی 5000، 10000، 20000، 40000، 80000 و 120000 سیکل تحت نیروی 2 کیلوگرم و با ساینده ای از جنس کروم کبالت با قطر12/1 میلیمتر ساییده شد و قبل و بعد از پایان هر دور سایشی توسط ترازوی الکترونیکی با دقت 4-10 وزن شدند. آزمونهای t وpaired samples t برای بررسی نتایج مورد استفاده قرار گرفت.یافته هامیانگین وزن نمونه ها در هر دو گروه پس از انواع دورهای سایشی با قبل از سایش تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (P<0.05). در گروه هالوژن دورهای سایشی 5000 و 10000 با دورهای سایشی 40000، 80000 و 120000 اختلاف معنی داری داشتند. در گروه LED دور سایشی 5000 با 20000 و دور سایشی 20000 با 120000 اختلاف معنی داری را نشان داد. میزان سایش در کامپوزیت های سخت شده توسط نور هالوژن با LED اختلاف معنی داری نداشت (P<0.05).نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که دستگاه های LED و هالوژن از نظر مقاومت به سایش ترمیم کامپوزیتی اختلاف معنی داری با یکدیگر نشان نمی دهند.
کلید واژگان: سایش, کامپوزیت, دستگاه لایت کیور, درجه پلیمریزاسیون, هالوژن, دیودهای تابنده نورBackground And AimSufficient polymerization is a critical factor to obtain optimum physical properties and clinical efficacy of resin restorations. The aim of this study was to evaluate wear rates of composite resins polymerized by two different systems Light Emitting Diodes (LED) to and Halogen lamps.Materials And MethodsIn this laboratory study, 20 specimens of A3 Tetric Ceram composite were placed in brass molds of 2*10*10 mm dimensions and cured for 40 seconds with 1 mm distance from surface. 10 specimens were cured with LED and the other 10 were cured with Halogen unit. A device with the ability to apply force was developed in order to test the wear of composites. After storage in distilled water for 10 days, the specimens were placed in the wear testing machine. A chrome cobalt stylus with 1.12 mm diameter was applied against the specimens surfaces with a load of 2 kg. The weight of each samples before and after 5000, 10000, 20000, 40000, 80000 and 120000 cycles was measured using an electronic balance with precision of 10-4 grams. Data were analyzed using t test and paired t test. P<0.05 was considered as the limit of significance.ResultsMean weight in both groups had statistically significant difference before and after all cycles (P<0.05). In halogen group 5000 and 10000 cycles led to significant difference with 40000, 80000 & 120000 cycles (P<0.05). In LED group 20000 cycles had significant difference with both 5000 and 120000 cycles (P>0.05).ConclusionBased on the results of this study, LED and halogen light curing units resulted in a similar wear rate in composite resin restorations.
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شدهاست.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه میکند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایشها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامدهاست.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.