به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

فرزاد میرزایی آقجه قشلاق

  • زهرا عباسی ناوند، جمال سیف دواتی*، مجتبی علیپور عین الدین، حسین عبدی بنمار، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، رضا سید شریفی

    این پژوهش با هدف بررسی فرآوری سیلاژ کاه نخود با اوره، ملاس و آنزیم سلولاز بر ترکیب شیمیایی، تولید گاز، قابلیت هضم شکمبه ای و روده ای به روش آزمایشگاهی انجام شد. اندازه گیری های ترکیب شیمیایی و تولید گاز به روش های استاندارد و تعیین قابلیت هضم نمونه ها با دستگاه دیزی تو و به روش گارگالو انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، بدون ملاس و بدون آنزیم، 2- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، بدون ملاس و با آنزیم سلولاز قارچی (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 3- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، بدون ملاس و با شیرابه شکمبه (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 4- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، بدون ملاس و با نسبت مساوی آنزیم سلولاز و شیرابه شکمبه (20 میکرولیتر از هرکدام به هر گرم کاه)، 5- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با دو درصد ملاس و بدون آنزیم، 6- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با دو درصد ملاس و با آنزیم سلولاز قارچی (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 7- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با دو درصد ملاس و با شیرابه شکمبه (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 8- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با دو درصد ملاس و با نسبت مساوی آنزیم سلولاز و شیرابه شکمبه (20 میکرولیتر از هرکدام به هر گرم کاه)، 9- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با چهار درصد ملاس و بدون آنزیم، 10- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با چهار درصد ملاس و با آنزیم سلولاز قارچی (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 11- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با چهار درصد ملاس و با شیرابه شکمبه (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 12- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با چهار درصد ملاس و با نسبت مساوی آنزیم سلولاز و شیرابه شکمبه (20 میکرولیتر از هرکدام به هر گرم کاه)، 13- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با شش درصد ملاس و بدون آنزیم، 14- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با شش درصد ملاس و با آنزیم سلولاز قارچی (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 15- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با شش درصد ملاس و با شیرابه شکمبه (40 میکرولیتر به هر گرم کاه)، 16- کاه نخود حاوی اوره (5/3 درصد)، با شش درصد ملاس و با نسبت مساوی آنزیم سلولاز و شیرابه شکمبه (20 میکرولیتر از هرکدام به هر گرم کاه)، که به صورت فاکتوریل (چهار سطح ملاس و چهار منبع آنزیم) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. افزودن هر سه آنزیم به کاه نخود در ساعات دو، چهار، شش و هشت، همراه با شیرابه شکمبه از ساعت 12 تا 96 منجر به افزایش تولید گاز شد. ترکیب سطوح دو و چهار درصد ملاس با نسبت مساوی دو آنزیم در تمامی ساعات انکوباسیون باعث افزایش تولید گاز شد (05/0>P). نتایج نشان داد که ملاس چهار درصد و آنزیم باعث افزایش پتانسیل تولید گاز شد. ترکیب ملاس با سلولاز قارچی و نسبت مساوی دو آنزیم باعث کاهش نرخ ثابت ناپدید شدن ماده خشک شد. میانگین قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، انرژی شیردهی و اسیدهای چرب زنجیر کوتاه در همه تیمارها در مقایسه با شاهد معنی دار بود (05/0 >P). فرآوری کاه نخود با ملاس و ترکیب شیرابه شکمبه و نسبت مساوی دو آنزیم با سطوح مختلف ملاس باعث افزایش قابلیت هضم شکمبه ای پروتئین خام آن و سطح چهار درصد ملاس باعث افزایش قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش شد (05/0>P). در مجموع، تیمار کاه نخود با سلولاز قارچی، شیرابه شکمبه و نسبت مساوی آن ها همراه با سطوح مختلف ملاس توانست ارزش غذایی آن را بهبود دهد.

    کلید واژگان: ارزش غذایی, انرژی قابل متابولیسم, فراسنجه های تغذیه ای, گوارشپذیری
    Zahra Abbasinavand, Jamal Seifdavati *, Mojtaba Alipour Einaldin, Hossein Abdibenemar, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh, Reza Seyedsharifi
    Introduction

    The limitation of animal feed resources has increased the tendency to use agricultural residues such as straws in feeding ruminants. It has been reported that livestock production decreases when using low-quality crop residues due to the low palatability, energy level and protein of these feed materials. In other hand, high consumption of straws decreases ruminant's performance because of feed intake restriction, low digestibility and the presence of anti-nutritional factors such as silica, tannin and lignin in straws. The use of fibrolytic enzymes of foreign origin increases the usability of forage, which results in increased production. One of the most important methods of processing wooden materials is the use of chemicals, especially alkaline materials, especially urea. Adding molasses as an energy-generating part and urea as a non-protein nitrogen source simultaneously provides the rumen microorganisms with a source of energy and protein. In general, the addition of enzymes to the diet is used for the purpose of supplementing and compensating the defects of the enzyme system of the ruminant’s digestive system, removing anti-nutritional substances and increasing the availability of nutrients in the animal body. The purpose of this research was to investigate the effect of processing chickpea straw with urea, molasses and enzymes on chemical composition, ruminal and intestinal digestibility, gas production and disappearance under laboratory conditions. So that the results of this research can be optimally used in animal nutrition.

    Materials and Methods

    This research was conducted on processed chickpea straw with urea, molasses and, enzyme source of fungal cellulase and rumen liquid. The tested feed material was chickpea straw, which was processed with urea, molasses and enzymes. Enzymes included fungal cellulase and rumen liquid. The tested feed ingredients were ground using a special mill with a sieve with 2 ml pores and then sieved using a 50 micrometer sieve to remove particles smaller than 50 micrometers.To perform the gas test, first, the sample of the tested feed (chickpea straw enriched with urea, molasses and enzyme) was ground with a 1 mm grid. Measurements of chemical composition and gas production were carried out by standard methods and the determination of the digestibility of samples was done with Daisy ǁ device and Gargalo's three-step method. After performing the initial calculations and collecting all the data, statistical analysis of the data was done using the SAS statistical software in the form of a completely random design and a 4x4 factorial experiment with the GLM procedure.

    Results and Discussion

    According to the results, processing chickpea straw with urea, molasses, and enzymes increased the percentage of dry matter and the amount of crude protein in the treatments. However, it decreased the percentage of cell wall and cell wall without hemicellulose. The processing of chickpea straw with urea, rumen liquid and a mixture of two enzymes and the combination of all three enzymes with a level of 4% molasses increases the digestibility of dry matter in the total digestive system, and the addition of molasses and the combination of rumen liquid and a mixture of two enzymes with different levels of molasses were increased the digestibility of crude protein in the rumen (P<0.05). Adding all three enzymes to chickpea straw at 2, 4, 6, and 8 hours, but with rumen juice from 12 to 96 hours, has led to an increase in gas production. The combination of molasses levels of 2 and 4% with a mixture of two enzymes increased gas production in all hours of incubation (P<0.05). The average constant rate of disappearance and gas production potential of chickpea straw was significantly different among all treatments (P < 0.05). The results showed that molasses and enzyme increased the constant rate of disappearance and 4% molasses and enzyme increased the gas production potential. The combination of molasses with fungal cellulase and the mixture of two enzymes decreased the constant rate of disappearance and gas production potential. The average laboratory digestibility of organic matter, metabolizable energy, lactation energy and short chain fatty acids were significant in all chickpea straw treatments (P < 0.05).

    Conclusion

    In general, based on the obtained results, the use of urea, molasses, and enzyme sources including fungal cellulase and rumen liquid has successfully increased the nutritional value, gas production parameters, and digestibility of chickpea straw. Among the experimental treatments, processing chickpea straw with 3.5% urea, 4% molasses, and fungal cellulase enzyme improved the nutritional value the most. Further animal experiments are needed to confirm these results. More research is required in the field of using agricultural waste in animal nutrition.

    Keywords: Digestibility, Metabolizable Energy, Nutritional Parameters, Nutritional Value
  • Bahman Navidshad *, Neda Sadeghi, Tohid Mokarrami, Ali Kalantari Hesari, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh
    A factorial experiment with a completely randomized design was carried out to examine the effects of reducing dietary crude protein (CP) and incorporating threonine, arginine, valine, isoleucine, and tryptophan synthetic amino acids supplements (SAA) on broiler chickens. The experiment involved 180 Ross 308 broilers divided into six treatments with six replicates each. The experimental treatments were as follows: 1- Standard diet, 2- Standard diet + SAA, 3- Diet with 2% reduced CP, 4- Diet with 2% reduced CP + SAA, 5- Diet with 4% reduced CP, and 6- Diet with 4% reduced CP + SAA. The 4% CP reduction diet decreased body weight gain in the starter and finisher periods (P < 0.05). The 4% lower CP also decreased feed intake in the grower, finisher and whole of the experiment (P < 0.05), and the same effect was observed for the 2% reduced CP diet only in the grower and entire experiment (P < 0.05). The same negative effects of lower dietary CP were also found for feed conversion ratio (FCR) (P < 0.05). The SAA supplements improved weight gain in the starter and the whole experimental period (P < 0.05). Feed intake did not show any change following SAA incorporation; however, SAA had a significant positive effect on FCR (P < 0.05). The only significant effect of experimental factors on small intestine morphology was a higher villus thickness in birds fed 2% less CP compared to the control (P < 0.05). The lower dietary CP led to increased serum cholesterol, triglyceride and HDL-c concentrations (P < 0.05). The serum total protein and albumen in the group fed 2% less CP was higher than the two other groups (P < 0.05). The only effect of SAA was an increased serum HDL level (P < 0.05). The results suggest that SAA supplementation could compensate for the negative effects of 2% but not the 4% lower dietary CP.
    Keywords: Broilers, Amino Acids, Dietary Protein, Intestinal Morphology
  • نیما نشانه، حسین عبدی بنمار*، جمال سیف دواتی، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، اباذر قنبری اردی
    هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات سطوح مختلف انرژی بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و قابلیت هضم مواد مغذی بره های نژاد مغانی و آمیخته رومانف- مغانی بود. در این تحقیق، تعداد 24 راس بره پرواری با میانگین وزنی 5±30 به صورت یک آزمایش فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار گروه و شش تکرار به مدت 75 روز استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل: 1) بره های نژاد مغانی تغذیه شده با جیره سطح انرژی پایین، 2) بره های نژاد مغانی تغذیه شده با جیره سطح انرژی بالا، 3) بره های آمیخته رومانف- مغانی تغذیه شده با جیره سطح انرژی پایین، 4) بره های رومانف- مغانی تغذیه شده با جیره سطح انرژی بالا بودند میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر عامل ژنوتیپ و سطح انرژی جیره قرار گرفتند. به طوری که بره های آمیخته رومانف- مغانی ضریب تبدیل و افزایش وزن روزانه بهتری نسبت به بره های مغانی داشتند. بره های مغانی به طور معنی داری درصد دنبه بیشتر و درصد لاشه بدون دنبه کمتری نسبت به بره های آمیخته رومانف- مغانی داشتند. استفاده از چربی محافظت شده (سطوح بالاتر انرژی) در جیره درصد دنبه را کاهش و درصد لاشه بدون دنبه را افزایش داد. بره های آمیخته تغذیه شده با مکمل چربی تحت تاثیر عامل متقابل ژنوتیپ و سطح انرژی بالاترین میزان گلوکز را داشتند. بره های آمیخته رومانف- مغانی غلظت آلبومین بالاتر و غلظت نیتروژن اوره ای خون پایین تری داشتند. براساس نتایج این مطالعه، آمیخته گری نژاد دنبه دار مغانی با نژاد رومانف می تواند به عنوان یک راهکار کارآمد برای افزایش عملکرد و کاهش درصد دنبه لاشه و بهبود بازده لاشه باشد. از طرفی، تامین انرژی از چربی نیز ممکن است موجب کاهش نسبی درصد دنبه شود.
    کلید واژگان: آمیخته رومانف- مغانی, بره های پرواری, عملکرد پروار
    Nima Neshaneh, Hossein Abdibenemar *, Jamal Seif Davati, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh, Abazar Ghanbari Erdi
    Introduction
    Moghani sheep, one of the dominant meat breeds among Iranian sheep, is known for its good body size, resistance to changes in weather conditions, and capacity to produce heavy-weight lambs. The Romanov breed is known worldwide for its early sexual maturity, long breeding season, and high productivity. Among high-yielding breeds, the Romanov breed achieves higher twinning and fertility, higher weight of ewes, optimal shelf life of lambs, and heavier final weight of lambs. During past years, increasing productivity of Iranian native sheep breeds, including the Moghani breed, has been implemented through cross-breeding with high-yielding foreign breeds such as the Romanov breed to improve growth and twining rates and reduce size of the fat-tail. Crossbreeding is a way to improve poor production and reproductive characteristics of livestock. Due to the lack of information regarding the fattening performance and carcass characteristics of the Romanov-Moghani crossbreeds, the aim of this study was to investigate the fattening performance carcass characteristics, blood parameters, feed intake and digestibility of Moghani and Romanov-Moghani crossbreed fattening lambs under diets with different energy levels.
    Materials and Methods
    This research was conducted using 24 male lambs (10 Moghani lambs and 10 Romanov-Moghani cross-bred lambs) as a factorial design with 4 experimental groups and 6 replications (lambs) in each group. The duration of the experiment was 75 days. The experimental groups in this research include: 1) Moghani lambs fed low energy diet, 2) Moghani lambs fed high energy diet, 3) Romanov-Moghani lambs fed low energy diet, 4) Romanov-Moghani lambs fed high energy diet. A rumen-protected energy powder (Energizer RP-10, IFFCO, Johor, Malaysia) was used to increase the energy level in high-energy diets. Fattening performance was measured by weighing the lambs every two weeks. At the end of the experiment, all the lambs were slaughtered and the carcass characteristics, including hot carcass percentage, cold carcass percentage, tail percentage, and back fat thickness were measured. After 24 hours of storage in 4ºC, back-fat thickness between the 14th and 13th vertebras were measured with a digital caliper. Blood samples were drawn from the jugular vein of all lambs 3 hours after feed consumption, and the samples were immediately centrifuged at 3500 rpm for 15 minutes then the plasma samples were frozen at -20 ºC till analysis day determining concentrations of blood parameters including glucose, blood urea nitrogen, cholesterol, triglyceride, total protein, albumin, and globulin were determined using commercial kits and spectrophotometer. All the data were analyzed in the form of a completely random design and factorial experiment using the GLM method for statistical analysis.
    Results and Discussion
    The results showed that Moghani lambs had significantly more tail percentage and lower tailless carcass percentage than Romanov-Moghani mixed lambs. Feeding a diet with a higher level of energy by feeding protected rumen fat decreased the percentage of the tail and increased the percentage of the carcass without the tail. Moghani lambs fed with high-energy diet had the highest back fat thickness compared to all groups. On the other hand, the average daily weight gain was only influenced by the energy level of the diet. Based on the results, Romanov-Moghani crossbred lambs had a higher weight gain than Moghani lambs, and feeding fat supplement improved livestock performance. Due to the fact that no significant difference was observed in the feed consumption of lambs due to fat supplement feeding, therefore, the better fattening performance of lambs in the groups fed with fat supplement can be attributed to the increase in energy intake in these animals as well as the higher efficiency of the metabolic energy conversion of fats compared to carbohydrates (McDonald et al., 2012). Based on the obtained results, Romanov-Moghani cross-bred lambs had a higher weight gain than pure lambs, and also fat supplement feeding improved the performance of livestock. Therefore, crossbreeding fat-tailed Moghani breed with a tailless breed such as Romanov can be considered as an efficient method to reduce carcass tail percentage and improve carcass yield. On the other hand, providing energy in the form of fat may also result in a relative decrease in the tail percentage.
    Conclusion
    In general, the results of this experiment indicated that crossbreeding fat-tailed Moghani breed with a tailless breed like Romanov can be considered as an efficient method to reduce tail percentage and improve carcass yield. On the other hand, providing energy in the form of fat may also lead to a relative decrease in tail percentage.
    Keywords: Crossbreed Romanov Moghani, Fattening Lambs, Fattening Performance, Moghani Breed
  • فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، علی نوری، بهمن نوید شاد، لیلا کاویانی فیضی، سمیرا کرامتی جبه دار
    این پژوهش با هدف بررسی اثرات جیره ای سطوح مختلف پودر تفاله انار با یا بدون آنزیم تانن آز بر عملکرد و برخی پارامترهای خونی بره های پرواری انجام شد. بدین منظور از 25 راس بره نر مغانی با متوسط وزن 2± 30 کیلوگرم و میانگین سنی حدود هفت ماهه، در پنج تیمار و پنج تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: گروه 1 (شاهد، جیره عاری از تفاله انار و آنزیم)، تیمار 2 (جیره حاوی 5/2 درصد پودر تفاله انار)، تیمار 3 (جیره حاوی 5 درصد پودر تفاله انار)، تیمار 4 (جیره حاوی 5/2 درصد پودر تفاله انار + 05/0 درصد ماده خشک جیره آنزیم تانن آز) و تیمار 5 (جیره حاوی 5 درصد پودر تفاله انار + 05/0 درصد ماده خشک جیره آنزیم تانن آز) بود. در طول 74 روز دوره آزمایش (شامل 14 روز عادت پذیری) پارامترهای عملکردی دام شامل میزان مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن اندازه گیری و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. همچنین جهت تعیین، غلظت فراسنجه های خونی و فعالیت آنزیم های کبدی در روزهای 30 و 60 دوره پرورشی نمونه گیری انجام شد. گنجاندن سطوح مختلف تفاله انار در جیره منجر به تفاوت معنی دار فعالیت آنزیم آلانین فسفاتاز و افزایش گلوکز خون در بین تیمارهای آزمایشی شد (05/0>P). همچنین باعث کاهش اوره خون شد. هیچ یک از پارامترهای عملکردی شامل افزایش وزن، مصرف خوراک در کل دوره آزمایشی تحت تاثیر مصرف تفاله انار با یا بدون آنزیم تانن آز قرار نگرفت. اما ضریب تبدیل غذایی در تیمار های حاوی تفاله انار با آنزیم تانن آز بهبود یافت. بیشترین میزان شاخص آنتی اکسیدانی مربوط به جیره حاوی 5 درصد پودر تفاله انار + 05/0 درصد ماده خشک جیره آنزیم تانن آز بود. بنابراین سطح 5 درصد تفاله انار در کنار آنزیم تانن آز سبب افزایش سلامت دام و بهبود عملکرد رشد حیوان می گردد.
    کلید واژگان: بره پرواری, تانن آز, تفاله انار, عملکرد رشد, فراسنجه های خونی
    Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh *, Ali Nori, Bahmam Navidshad, Leila Kaviani Feizi, Samira Karamati Jabehdar
    Introduction
    One of the important by-products is the pomegranate pulps which is pulp left after pomegranate juice. The presence of significant amounts of biologically active compounds such as phenolic acid, flavonoids, and tannins in pomegranate fruit ensures its high nutritional value. Pomegranate peel is a part of the fruit that has very high antioxidant properties and contains high amounts of polyphenols such as tannins. There have been numerous reports of the negative effects of tannins on consumer animals. One of the compounds that can bind to tannins and reduce their harmful effects is the tannase enzyme. So, this study aimed to investigate the effects of using different levels of pomegranate pulp without or in combination with tannase enzyme in the diet of fattening lambs on performance, nutrient digestibility, and some blood parameters.
    Materials and Methods
    After preparing pomegranate pulp, drying it, and preparing tannase enzyme, 25 male Moghani lambs with an average weight of 30±2 kg and the average age is about 7 months, were used in four treatments in a completely randomized design. experimental treatments include 1- control, 2- 2.5% pomegranate pulp powder, 3- 5% pomegranate pulp powder, 4- 2.5% pomegranate pulp powder + 0.05 % dry matter of tannase enzyme 5- 5% pomegranate pulp powder + 0.05 % dry matter of tannase enzyme. During the experimental period, the performance parameters including feed intake, weight gain, and feed conversion ratio were measured. The concentration of blood parameters and the activity of liver enzymes containing ALP, ALT, and AST in the blood of lambs were determined. The Data obtained were analyzed using SAS (9/1) statistical software.
    Results and Discussion
    The experimental treatments demonstrated no significant impact on the weight gain and feed intake of the lambs. However, when examining the amount of feed consumption and daily feed consumption, higher values were observed during the second 30 days of the rearing period in comparison to the initial 30 days.While nutrient digestibility remained largely unaffected, a notable trend in the digestibility of dry matter was observed. Further comparisons between treatments revealed a higher digestibility of organic matter, neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF), and ash in the group receiving 2.5% pomegranate pomace. These findings provide insights into the potential influence of pomegranate pomace supplementation on specific aspects of nutrient utilization in lamb diets. Fat in the treatment of 2.5% pomace with enzyme and digestibility of crude protein was higher in the treatment of 5% pomace with the enzyme. The comparison of different pomace levels showed that the use of high levels of pomegranate pomace (5%) increased blood glucose and the lowest blood urea concentration was obtained by feeding 5% pomace. The lowest concentrations of HDL and LDL in the blood also belonged to the control treatment. The use of tannase enzymes in the diet also increased the concentration of glucose parameters and decreased blood urea. The highest amount of glucose of the studied lambs were observed in the first thirty days of sampling. In the present study, the use of pomegranate pomace increased glucose in both rearing periods and decreased blood triglyceride levels in the second rearing period. Alanine phosphatase (ALP) enzyme activity was significant in the second period, the breeding period (P<0.05). The highest level of activity of this enzyme was observed in the blood of lambs fed with 2.5% of dung. The activity of alanine aminotransferase (ALT) and aspartate aminotransferase (AST) was not significant between sampling periods (P<0.05). Feeding different levels of pomegranate pomace powder with or without tannase enzyme had no significant effect on blood malondialdehyde concentration as an antioxidant index of the blood of fattening lambs. However, the comparison between the experimental treatments showed that the highest level of this index was found in the blood samples obtained from lambs fed with a diet containing 5% of pomegranate pomace powder + 0.05% of the dry matter of the tannase enzyme diet.
    Conclusion
    The inclusion of different levels of pomegranate pomace in the diet led to a significant difference in the activity of the alanine phosphatase enzyme among the experimental treatments (P<0.05) and increased blood glucose (P<0.05). None of the functional parameters, including weight gain, and feed consumption, were affected by the use of pomegranate pulp with or without tannase enzyme during the entire experimental period. However, the food conversion coefficient improved in the treatments containing pomegranate pomace with tannin enzyme. The highest amount of antioxidant index related to the diet containing 5% of pomegranate pomace powder + 0.05% of the diet's dry matter was tannase enzyme. Therefore, the level of 5% of pomegranate pomace along with the tannase enzyme increases animal health and improves animal growth performance.
    Keywords: Blood parameters, Fattening lamb, Growth performance, Pomegranate pulp, Tannase
  • محمد شاهی، حسین عبدی بنمار*، جمال سیف دواتی، فرزاد میرزائی آقچه قشلاق، بهرام فتحی آچاچلوئی
    مقدمه و هدف

    سیستم پرورش بره در مرتع می تواند سرعت رشد بهتری را وقتی جیره غذایی با مکمل های کنسانتره همرا باشد فراهم می کند. تغذیه تکمیلی می تواند محدودیت خوراک طبیعی را با جایگزینی بخشی از علوفه مرتعی با کنسانتره به ویژه در فصول با بارندگی کم را جبران نماید. به هر حال، در دسترس بودن و هزینه های بالای خوراک های کنسانتره ای سبب استفاده ی محدود آن ها در گله داران کوچک شده است. هدف از این پژوهش بررسی سطوح مختلف کنسانتره بر افزایش وزن، عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و رفتار چرای بره های شیرگیری شده نژاد قزل تحت چرا بود.

    مواد و روش ها

    این پژوهش با استفاده از 32 راس بره نژاد قزل (میانگین وزن 2/7±29/3) در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 8 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) شاهد، دسترسی آزاد به چرای مرتعی 2) دسترسی آزاد به چرای مرتعی به همراه 150 گرم مکمل کنسانتره به ازای هر بره در روز، 3) دسترسی آزاد به چرای مرتعی به همراه 250 گرم مکمل کنسانتره ای به ازای هر بره در روز و 4) دسترسی آزاد به چرای مرتعی به همراه 350 گرم مکمل کنسانتره به ازای هر بره در روز بودند. برای تعیین افزایش وزن روزانه، بره ها در ابتدا و انتهای دوره (64 روزگی)، صبح زود قبل از شروع چرا توزین شدند. رفتار چرای بره ها در مرتع به صورت مشاهده مستقیم هر 5 دقیقه یک بار در طول دسترسی به مرتع ثبت شد. در انتهای دوره، خون گیری موقع ظهر حدود 3-4 ساعت پس از چرا از سیاهرگ وداج انجام و نمونه ها برای تعیین گلوکز، اوره، پروتیین کل، آلبومین، کلسترول و تری گلیسیرید ارزیابی شدند. جمع آوری نمونه های مدفوع با کیسه های پارچه ای ویژه که به کپل دام بسته می شدند انجام گرفت.

    یافته ها

    تغذیه مکمل کنسانتره سبب بهبود معنی دار افزایش وزن روزانه شد ولی بین سطوح مختلف تغذیه با مکمل کنسانتره تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در بین صفات رشد، طول بدن و ارتفاع بدن به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند. مدت زمانی که بره ها صرف چرا در مرتع کردند تحت تاثیر معنی دار تغذیه سطوح مختلف مکمل کنسانتره قرار نگرفت. تغذیه مکمل کنسانتره به‎طور معنی‎داری سبب افزایش قابلیت هضم ماده آلی شد. تغییرات گلوکز خون بره ها در طول دوره آزمایشی بین گروه شاهد و تیمارهای دریافت کننده مکمل کنسانتره معنی دار بود. سود خالص به‎ازای هر بره نیز در اثر تغذیه با مکمل کنسانتره به‎طور معنی‎داری افزایش یافت.

    نتیجه گیری

    تغذیه مکمل کنسانتره در شرایط مرتع در بره های قزل سبب افزایش معنی دار در عملکرد رشد و نیز با توجه به سود خالص بیشتر از نظر اقتصادی مقرون به صرفه خواهد بود. بر اساس نتایج به دست آمده تغذیه حداقل روزانه 150 گرم تا 350 گرم مکمل کنسانتره در هنگام پرورش بره های قزل در شرایط چرای مرتعی توصیه می شود.

    کلید واژگان: بره قزل, تغذیه, چرای مرتعی, مکمل کنسانتره ای
    Mohammad Shahi, Hossein Abdi-Benemar*, Jamal Seifdavati, Farzad Mirzaei, Bahram Fathi-Achachlouei
    Introduction and objective

    The lamb rearing system in the pasture can provide a better growth rate when the diet is accompanied by concentrate supplements. Supplementary feeding can compensate the limitation of natural feed by replacing part of pasture fodder with concentrate especially in low rainfall seasons. However, availability and high costs of concentrate diets have caused their limited use by many small farmers. The purpose of this research was to investigate the effect of different levels of concentrate supplement on weight gain, growth performance, blood parameters and grazing behavior of weaned Ghezel lambs under grazing conditions.

    Material and Methods

    This experiment was conducted by using 32 male Ghezel lamb (average weight = 29±2.7) in a completely randomized design with 4 treatments and 8 replications. The experimental treatments were 1) a control treatment consisting of free access to pasture grazing, 2) free access to pasture grazing with 150 g of concentrate supplement per day per head, 3) free access to pasture grazing with 250 g of concentrate supplement per day per head and 4) free access to pasture grazing with 350 g of concentrate supplement per day per head. In order to determine the daily weight gain, the lambs were weighed at the beginning and end of the period in the morning before the start of grazing. The grazing behavior of lambs in the pasture were recorded by direct observation every 10 minutes during access to the pasture. At the end of the experiment, blood samples were taken at noon from jagular vein and the samples were evaluated to determine glucose, urea, total protein, albumin, cholesterol and triglyceride. Feces samples were collected using special fabric bags that were tied to the animal's tail.

    Results

    The results of the present study showed that concentrate supplement improved the daily weight gain, but no significant difference was observed between different levels of feeding with concentrate supplement. Among growth traits, body length and body height were significantly affected by experimental treatments. The amount of time lambs spent grazing in the pasture was not affected by feeding with different levels of concentrate supplementation. Supplemental feeding of concentrate increased the digestibility of organic matter. Changes in blood glucose of lambs during the experimental period were significant between the control group and the groups receiving the supplemental concentrate. Net profit per lamb also increased due to feeding with concentrate supplement.

    Conclusion

    The results of the present study showed that feeding Ghezel lambs with concentrate supplement in pasture conditions caused a significant increase in growth performance and it will be economical due to more net profit. Based on the obtained results, it is recommended to feed at least 150 grams to 350 grams of concentrate supplement daily when rearing Ghezel lambs in pasture grazing conditions

    Keywords: Concentrate supplement, Ghezel lamb, Nutrition, Pasture
  • طناز طالبی، جمال سیف دواتی*، فرزاد میرزائی آقچه قشلاق، حسین عبدی بنمار، رضا سیدشریفی، صیاد سیف زاده، مجتبی علیپور عین الدین
    مقدمه و هدف

    متخصصین تغذیه دام به دنبال ترکیباتی جایگزین، با توانایی بهبود فرایند تخمیر می باشند. مانند این ترکیبات جایگزین می توان به پروبیوتیک ها و گیاهان دارویی اشاره کرد. از بین گیاهان دارویی که خاصیت ضدمیکروبی هم دارند می توان بومادران و زنجبیل را نام برد. هدف از این پژوهش بررسی اثرات پودر بومادران و زنجبیل بر گوارش پذیری و میزان گاز تولیدی علوفه های اسپرس و یونجه در شرایط برون تنی بود.

    مواد و روش ها

    بدین‎منظور اندازه گیری گوارش پذیری برون تنی علوفه یونجه، اسپرس و مخلوط 50 درصد یونجه و 50 درصد اسپرس در اثر استفاده از پودر بومادران و زنجبیل به روش تیلی و تری اصلاح شده هلدن انجام گرفت. سطوح مختلف پودر بومادران و زنجبیل در سه سطوح صفر، 1/5 و 3 درصد به سرنگ های 100 میلی لیتری حاوی علوفه های یونجه، اسپرس و مخلوط یونجه و اسپرس اضافه گردید و میزان گاز تولیدی با انکوباسیون سرنگ ها در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت اندازه گیری و داده های حاصل در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه وتحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان دادند که افزودن 3 درصد زنجبیل و پودر بومادران در علوفه اسپرس گوارش پذیری ماده خشک از 55/71 به 68/76 و 74/65 درصد (0/0458=p)، گوارش پذیری ماده آلی در ماده خشک از 52/62 به 64/95 و 62/09 درصد (0/0468=p) و انرژی قابل متابولیسم از 8/42 به 10/39 و 9/93 مگاژول برکیلوگرم ماده خشک (0/0489=p) به روش هلدن را به‎ ترتیب افزایش داد. درحالی که استفاده از زنجبیل و پودر بومادران تاثیر معنی داری بر گوارش پذیری ماده آلی، گوارش پذیری ماده آلی در ماده خشک و انرژی قابل متابولیسم یونجه و مخلوط یونجه- اسپرس ایجاد نکرد. نتایج مربوط به گوارش پذیری به‎ روش مک نیون نشان داد که افزودن 1/5 و 3 درصد پودر بومادران و زنجبیل در علوفه اسپرس و یونجه توانست سبب کاهش میزان گاز تولیدی در زمان های 3، 6، 12، 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت انکوباسیون گردد. اما افزودن پودر بومادران و زنجبیل بر مخلوط یونجه- اسپرس تاثیر معنی داری بر میزان گاز تولیدی ایجاد نکرد. نتایج به‎ روش آزمون گاز نشان داد افزودن 1/5 و 3 درصد بومادران و زنجبیل در علوفه اسپرس و یونجه سبب کاهش میزان گوارش پذیری ماده آلی، کل اسیدهای چرب زنجیرکوتاه و انرژی قابل متابولیسم نسبت به گروه شاهد گشت. در این میان 3 درصد زنجبیل بیشترین اثر کاهشی را بر میزان گوارش پذیری ماده آلی از67/80 به 50/14 و 45/99 درصد (0/0092=p)، کل اسید چرب های زنجیرکوتاه از 1/77 به 0/76 و 0/66 میلی‎مول (0/0183=p) و انرژی قابل متابولیسم از9/88 به 7/47 و 6/79 مگاژول برکیلوگرم ماده خشک (0/167=p) به‎ ترتیب در علوفه اسپرس داشت. همچنین این روند کاهشی مشابه ی در علوفه یونجه برای فراسنجه های تغذیه ای آزمون گاز نیز ادامه داشت. مخلوط یونجه و اسپرس با افزودن سطوح مختلف بومادران و زنجبیل تحت تاثیر قرار نگرفت.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش افزودن سطوح 1/5 و 3 درصد پودر بومادران و زنجبیل در علوفه اسپرس و یونجه نتوانست میزان گاز تولیدی و فراسنجه های حاصل از آزمون گاز را بهبود بخشد.

    کلید واژگان: اسپرس, بومادران, زنجبیل, گاز تولیدی, یونجه
    Tannaz Talebi, Jamal Seifdavati*, Farzad Mirzaei Aghjeh Qeshlagh, Hossein Abdi Benemar, Reza Seyed Sharifi, Sayyad Seifzadeh, Mojtaba Alipour Einaldin
    Introduction and Objective

    Animal nutritionists are looking for alternative compounds with the ability to improve the fermentation process. Probiotics and medicinal plants can be mentioned among these alternative compounds. Yarrow and ginger can be mentioned among medicinal plants that have antimicrobial properties. The aim of this study was to investigate the effects of yarrow and ginger powder on the digestibility and gas production of sainfoin and alfalfa hay in laboratory conditions.

    Material and Methods

    For this purpose, the in vitro digestibility of sainfoin and alfalfa hay and a mixture of 50% alfalfa and 50% sainfoin were measured due to the use of yarrow and ginger powder by Tilley and Terry's modified Holden method. So that different levels of yarrow and ginger powder at three levels of zero, 1.5 and 3% were added to 100 ml syringes containing alfalfa, sainfoin, and a mixture of alfalfa and sainfoin, and the amount of gas produced by incubating the syringes at times 2, 4, 6, 8, 12, 24, 48, 72 and 96 hours of measurement and the resulting data were analyzed in a completely randomized design.

    Results

    The results showed that the addition of 3% of ginger and Yarrow powder in sainfoin hay increased the digestibility of dry matter from 55.71 to 68.76 and 74.65% (P=0.0458), the digestibility of organic matter in dry matter from 52.62 to 64.95 and 62.09 percent (P=0.0468) and metabolizable energy increased from 8.42 to 10.39 and 9.93 MJ kg-1 DM (P=0.0489) by Holden's method, respectively. While the use of ginger and yarrow powder did not have a significant effect on the digestibility of organic matter, the digestibility of organic matter in dry matter and metabolizable energy of alfalfa and alfalfa- sainfoin mixture. The results related to the digestibility according to the McNiven method showed that the addition of 1.5 and 3% of yarrow and ginger powder in sainfoin and alfalfa hay could reduce the amount of gas production at times 3, 6, 12, 24, 48, 72, 96 and 120 hours of incubation. However, the addition of yarrow and ginger powder to alfalfa- sainfoin mixture did not have a significant effect on the amount of gas produced. The results of the gas test method showed that the addition of 1.5% and 3% of yarrow and ginger in sainfoin and alfalfa hay reduced the digestibility of organic matter, total short chain fatty acids and metabolizable energy compared to the control group. Among these, 3% of ginger has the most significant reducing effect on the digestibility of organic matter from 67.80 to 50.14 and 45.99% (P=0.0092), total short chain fatty acids from 1.77 to 0.76 and 0.66 milli moles (p=0.0183) and metabolizable energy from 9.88 to 7.47 and 6.79 MJ kg-1 DM (P=0.0167) respectively in sainfoin hay. Also, this similar decreasing trend continued in alfalfa hay for the nutritional parameters of the gas test. A mixture of alfalfa and sainfoin was not affected by the addition of different levels of yarrow and ginger.

    Conclusion

    It is concluded that the addition of 1.5 and 3% levels of yarrow and ginger powder in sainfoin and alfalfa hay could not improve the amount of gas production.

    Keywords: Alfalfa, Gas Production, Ginger, Sainfoin, Yarrow
  • زهرا بهلولی، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، اکبر ابرغانی، بهمن نویدشاد، میرداریوش شکوری، اردوان قربانی
    سابقه و هدف

    تهیه منظم علوفه با کیفیت خوب و جیره غذایی مناسب منجر به تولید مقرون به صرفه شیر و گوشت می شود. در ایران، عرضه کم و ناکافی و عدم دسترسی کافی علوفه و همچنین جیره های مصرفی نامتعادل محدودیت های اصلی هستند که به طور منفی قابلیت تولید گاومیش را تحت تاثیر قرار داده و از اینرو منجر به غیراقتصادی بودن پرورش این حیوان شده است. برای فایق آمدن به مشکلات مذکور باید شناخت جامع از مناطق، روش های پرورشی، مسایل، مشکلات تولیدی و تغذیه ای گاومیش ها وجود داشته باشد. بنابراین هدف مطالعه حاضر، تعیین ارزش تغذیه ای خوراک مصرفی گاومیش ها تحت شرایط مرتع و بسته استان اردبیل به منظور برآورد کمبود جیره مصرفی و ارزش تغذیه ای مراتع تحت چرای گاومیش در سه زیستگاه اصلی گاومیش در استان اردبیل بعنوان مناطق با شرایط اکولوژیکی  نیمه خشک گرم، نیمه خشک سرد و نیمه مرطوب سرد بود.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر با هدف سنجش قابلیت هضم، انرژی قابل متابولیسم، تولید گاز و فراسنجه های تجزیه پذیری، تولید توده میکروبی و اسیدهای چرب فرار جیره و علوفه مرتعی مصرفی گاومیش های استان اردبیل با استفاده از تکنیک تولید گاز در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. رویشگاه های مرتعی شاخص روستاهای پرورش دهنده گاومیش با مساعدت بخش دام سنگین معاونت بهبود تولیدات دامی سازمان جهاد کشاورزی استان اردبیل شناسایی و سه منطقه پرورشی بیله سوار (سامان روستای دمیروف)، مشگین شهر (سامان روستای قره بولاخلار) و نمین سامان روستای آرپا تپه (فندوقلو) انتخاب و زمان شروع و طول مدت چرای گاومیش در این مراتع تعیین شد. نمونه برداری گیاهی در سه مرحله رویشی شامل: اوایل، اواسط و اواخر فصول چرایی انجام و برای تعیین ترکیبات شیمیایی و آزمایشات قابلیت هضم مخلوط شدند. همچنین در این مطالعه دو نوع جیره در شرایط بسته برای تغذیه گاومیش ها در سامان های روستایی انتخاب شده مورد استفاده قرار گرفت. جیره سنتی که توسط گاومیش داران استان به گاومیش تغذیه می شد که در این مطالعه به عنوان جیره غذایی "کنترل (شاهد)" در نظر گرفته شد. "جیره استاندارد شده" که با استفاده از اقلام غذایی متعارف در هر سامان روستایی و بر اساس احتیاجات گاومیش تنظیم شد. در هر دو جیره مصرفی، نمونه برداری از اقلام غذایی (علوفه و کنسانتره) مورد استفاده در جایگاه بسته جهت تعیین ترکیبات شیمیایی و آزمایشات هضمی، قبل از تهیه جیره ها و از تمام بخش های علوفه انبار شده و کنسانتره های تهیه و یا خریداری شده بود، صورت گرفت. سپس نمونه های تهیه شده به مدت 2، 4، 8، 16، 24، 48، 72 و 96 ساعت جهت مطالعات هضمی انکوباسیون شدند.

    نتایج

    نتایج حاصله، مقادیر بالاتر تولید گاز، فراسنجه های b و c (بخش کندتجزیه و نرخ تولید گاز)، انرژی متابولیسمی (ME)، انرژی خالص شیردهی (NEL)، قابلیت هضم ظاهری (AOMD) و حقیقی ماده آلی (TOMD)، قابلیت تخمیر ظاهری (AFOM) و حقیقی ماده آلی (TFOM)، اسیدهای چرب فرار (SCFA) و نیز تولید توده میکروبی شکمبه ای (BM) و بازده تولید آن را در جیره های بالانس شده نسبت به جیره های سنتی در تمامی مناطق مورد مطالعه نشان دادند (05/0>P). تولید گاز و فراسنجه های b و c، ME، NEL، AOMD، TOMD، AFOM،TFOM ،SCFA  و توده میکروبی شکمبه ای و بازده تولید آن در علوفه های مرتعی اوایل دوره چرا هر منطقه میانگین مقادیر بالاتری را نسبت به اواسط و اواخر نشان داد، پارامترهای مذکور روند کاهشی از اوایل به اواخر دوره چرا داشتند (05/0>P). مقادیر TOMD و  TFOMدر نمونه های مرتعی اوایل دوره ی چرا منطقه نیمه خشک گرم بیله سوار نسبت به هر سه دوره چرایی دو منطقه سردسیری نمین و مشگین شهر بالاتر بود (05/0>P) ولی مقادیر SCFA و BM در نمونه های مرتعی اوایل دوره چرا مناطق سردسیر مقادیر بالاتری را در مقایسه با منطقه نیمه خشک گرم نشان دادند (05/0˂P).

    نتیجه گیری

    نتایج این تحقیق نشان داد جیره های بالانس شده (استاندارد) ارزش تغذیه ای بهتری نسبت به جیره های سنتی (کنترل) دارند و می توان از این جیره ها بجای جیره سنتی در تغذیه گاومیش ها استفاده کرد. در رابطه با نمونه های مرتعی تحت چرای گاومیش ها ارزش تغذیه ای مراتع بیله سوار نسبت به مراتع مشگین شهر و نمین که ارزش تغذیه ای نزدیک بهم دارند، بالاتر بوده و نشان دهنده ی شباهت ها و اختلافات کیفیت مراتع مناطق مورد مطالعه می باشد.

    کلید واژگان: گاومیش, علوفه مرتعی, جیره مصرفی, سامان عرفی, ارزش تغذیه ای, برنامه ریزی خوراک دهی دام در مرتع
    Zahra Bohlooli, Farzad Mirzaei Aghjeh Gheshlagh*, Akbar Abarghani, Bahman Navidshad, Darioush Shakouri, Ardavan Ghorbani
    Background and Objectives

    Ensuring the availability of high-quality forage and a balanced diet is essential for cost-effective milk and meat production in buffaloes. In Iran, limited forage supply, poor access to forage, and imbalanced diets are major constraints that negatively impact buffalo production and hinder profitable breeding. To address these challenges, a comprehensive understanding of buffalo breeding areas, methods, production issues, problems, and feeding practices is crucial. This study aimed to determine the nutritional value of feed consumed by breeding buffaloes under stable and rangeland grazing conditions in the primary buffalo breeding habitats across different climatic regions of Ardabil province.

    Methodology

    The nutritional value of feed consumed by buffaloes was assessed using gas production techniques in a completely randomized design. Digestibility, metabolizable energy, gas production and degradability parameters, microbial mass production, volatile fatty acids, and grazing diets were evaluated. The study was conducted in three selected locations: Damirof in Bilesavar, Gharabaghlar in Meshginshahr, and Arpatapeh Fandoghlu in Namin counties. Grazing periods and paddocks for buffalo herds were determined based on the Deputy of Livestock Production Improvement's recommendations. Plant samples grazed by buffaloes were collected at three stages of the grazing season in Meshginshahr and Namin (May 15 to June 15, June 15 to July 15, and July 15 to August 15), and one month earlier in Bilesavar (March 15 to July 15). Chemical composition and digestibility tests were conducted on the plant samples. Two types of diets, a "traditional diet" commonly used by buffalo breeders (control diet) and a "standardized diet" formulated based on metabolic energy and protein requirements for buffaloes with an average weight of 550 kg, were selected for feeding buffaloes in stable conditions. Chemical composition and digestion tests were performed on the fodder and concentrate used in the diets.

    Results

    The results revealed that the balanced diet (standard diet) had significantly higher values of gas production, parameters b and c (slow decomposition and gas production rate), metabolizable energy (ME), net lactation energy (NEL), apparent organic matter digestibility (AOMD), true organic matter digestibility (TOMD), apparent fermentation of organic matter (AFOM), true fermentation of organic matter (TFOM), volatile fatty acids (SCFA), and rumen microbial biomass (MB) production and efficiency compared to the traditional diet (control) (p < 0.05) in all paddocks. Gas production, parameters b and c, ME, NEL, AOMD, TOMD, AFOM, TFOM, SCFA, and rumen microbial biomass and efficiency showed higher mean values during the early grazing season in each paddock compared to the middle and end of the grazing season. Overall, these parameters exhibited a decreasing trend throughout the grazing season (p < 0.05). The TOMD and TFOM values were higher in the early grazing season in the warm semi-arid region of Bilesavar compared to the cold regions of Namin and Meshginshahr (p < 0.05). However, SCFA and MB values were higher in the early grazing season in the cold regions compared to the warm semi-arid region (p < 0.05).

    Conclusion

    The study demonstrated that balanced diets (standard) had superior nutritional value compared to traditional diets (control) commonly used by buffalo breeders in the selected paddocks. Therefore, these balanced diets can be recommended as alternatives to traditional diets for feeding buffaloes. Additionally, the nutritional value of rangeland habitats varied depending on plant species composition, growth stage, and climatic conditions. For effective stocking intensity and livestock feeding planning in the rangeland, these variations should be considered.

    Keywords: Bufallo, Breeding area, Rangeland forage, Consumed diet, paddock, Nutritive value, Planning livestock feeding in the rangeland
  • علی عبادی، بهمن نویدشاد*، حسین محب الدینی، فرزاد میرزائی آقجه قشلاق
    زمینه و هدف

    تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر ضایعات سیب زمینی به همراه مولتی آنزیم بر عملکرد رشد، صفات لاشه، پارامترهای خونی و پارامترهای مورفومتری روده جوجه های گوشتی انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5تیمار و 5 تکرار (تعداد 14 قطعه جوجه گوشتی از هر دو جنس در هر تکرار) و جمعا با 350 قطعه انجام شد. جیره های آزمایشی حاوی سه سطح ضایعات سیب زمینی (صفر، 15 و 25 درصد) و دو سطح مولتی آنزیم (صفر و 2/0 درصد)  و از روز 11 تا 42 مورد استفاده قرار گرفت.

    نتایج

    مطابق نتایج میزان افزایش وزن روزانه گروه شاهد در دوره پایانی و کل دوره بهتر از سایر تیمارها بود. ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد درگروه های تغذیه شده با ضایعات سیب زمینی پایین تر از گروه شاهد بود. دردوره پایانی ضریب تبدیل غذایی درگروه شاهد به طورمعنی داری پایین تر از سایرگروه های آزمایشی بود و این رویه درکل دوره پرورش نیز مشاهده شد. نسبت طول روده به وزن زنده درپرنده های تغذیه شده با سطح 25 درصد ضایعات سیب زمینی صرف نظر از کاربرد آنزیم، بالاتر از سایر گروه ها بود. ضایعات سیب زمینی درجیره غذایی باعث افزایش وزن نسبی سنگدان و کاهش چربی محوطه بطنی نسبت به گروه شاهد شد. سطح بالای ضایعات سیب زمینی (25درصد) به همراه مولتی آنزیم  بطور معنی داری موجب کاهش میزان تری گلیسریدها وLDL کلسترول  شده و همچین تیمار فوق منجر به بالا رفتن سطح HDL کلسترول سرم نسبت به گروه شاهد شده است. در ریخت سنجی روده نیز ارتفاع  ویلی در ژژنوم و ایلیوم، همچنین عمق کریپت فقط در ایلیوم  به طور معنی داری تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت.

    نتیجه گیری

    به طورکلی با توجه به نتایج تحقیق حاضر، استفاده از ضایعات سیب زمینی به همراه مولتی آنزیم تاثیر مثبتی بر غلظت سرمی HDLکلسترول، پارامترهای مورفومتری روده و افزایش وزن بدن جوجه های گوشتی دارد.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, ضایعات سیب زمینی, فراسنجه های خونی, مولتی آنزیم, مورفومتری روده
    Ali Ebadi, Bahman Navidshad *, Hossein Mohebodini, Farzad Mirzaei Aghjegheshlagh
    Introduction and Objective

     

    The aim of this study was to investigate the effect of potato waste on growth performance and carcass traits of broiler chickens.

    Material and Methods

    The study carried out in a completely randomized design with five treatments, four replications, 14 broiler chicks each. The experimental diets were consisted of three levels of potato wastes (0, 15 and 25%) and two levels of multi-enzyme (0 and 0.2%).

    Results

    Feed intake was not affected by the type of experimental diet during the growth period, the final period and the whole rearing period. Daily weight gain was not significantly different between the experimental groups but at the end of the experiment and the control group was better than other treatments. Growth conversion factor was lower in the potato-treated groups than in the control group. In the final period, the feed conversion ratio in the control group was significantly lower than the other experimental groups and this was also observed throughout the rearing period. It had no effect on carcass percentage, and relative weights of pancreas, liver, bursa Fabricius, spleen and heart. The ratio of intestinal length to live weight in birds fed 25% of potato lesions was higher than other groups. Potato lesions in the diet increased the relative weight of the gizzard and decreased abdominal fat compared to the control group (P<0.05).

    Canclusion

    According to the results of this study, the use of potato plus enzyme in relation to different levels of non-enzyme potato wastes had a positive effect on HDL cholesterol, intestinal morphometery and body weight gain in broilers.

    Keywords: blood parameters, Intestinal morphometery, Broiler, Potato waste
  • مهناز حقی جمادی، جمال سیف دواتی*، حسین عبدی بنمار، فرزاد میرزائی آقجه قشلاق، رضا سید شریفی
    مقدمه

    پیشرفت های اخیر در فناوری نانو نشان می دهد که از ذرات در مقیاس نانو در پزشکی، مواد افزودنی غذایی و عرصه های مهندسی استفاده می شود. با این حال ، سمیت احتمالی آن ها برای مردم، حیوانات و بهداشت محیط هنوز مشخص نیست. مس یک ماده معدنی کمیاب ضروری است و به عنوان یک کوفاکتور برای بسیاری از آنزیم های موثر در فرآیندهای زیستی بدن ضروری است. براساس گزارش های منتشر شده، مس آلی یا مس به فرم نانو ذرات در مقایسه با سولفات مس زیست فراهمی بیشتری دارد. تحقیقات نشان داد که تخمیر شکمبه ای گوسفندان با مقادیر مختلف ذرات نانو اکسید مس تولید اسید استیک و اسید چرب فرار با مقدار مناسب ذرات نانو اکسید مس باعث تحریک تخمیر شکمبه می شود. در پژوهشی افزودن مکمل مس در جیره های شاهد رشد میکروارگانیسم های شکمبه را بهبود بخشید و تخمیر شکمبه ای ماده آلی را افزایش داد و غلظت اسید های چرب فرار را در محیط کشت بالا برد. اثرات نانو مس در سطوح صفر، 10، 20 و30 میلی گرم در کیلوگرم نانو مس، روی قابلیت هضمی علوفه یونجه تاثیر معنی داری نداشت. همچنین نشان داده شد که قابلیت هضمی ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنصی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی یونجه با سطوح مختلف نانو مس و یک علوفه محلی دیگر تحت تاثیر قرار نگرفت. در کل اضافه کردن کمتر از 30 میلی گرم در کیلو گرم نانو مس هیج تاثیری روی هضم مواد خشبی توسط میکروب های شکمبه نداشت. روش آزمایشگاهی تولید گاز به عنوان تکنیک سودمند برای برآورد مصرف خوراک، قابلیت هضم ماده آلی و ماده خشک، انرژی متابولیسمی خوراک و مطالعات تخمیر شکمبه ای نشخوارکنندگان به کار برده می شود

    هدف

    این تحقیق با توجه به نوظهوری نسبی فناوری نانو و مطالعات کم در زمینه اثرات نانو اکسید مس بر منابع پروتیینی مختلف بررسی اثرات نانو اکسید مس بر کنجاله های سویا، پنبه دانه، کلزا و همچنین منابع حیوانی شامل بقایای کشتارگاهی طیور، پودر ماهی و پودر خون از طریق روش های مختلف آزمایشگاهی انجام گرفت.

    مواد و روش

    نمونه های مورد مطالعه از تولیدکنندگان ترکیبات خوراکی، بخش کشاورزی و کشتارگاه شمال غرب ایران در استان اردبیل (مشکین، گرمی و اردبیل) طی سال های 2014 تا 2016 تهیه شد. در نمونه های آماده شده از کارخانه های محلی، برای جلوگیری از تجزیه و از دست دادن روغن آن ها از حمل مواد با جاذب رطوبت مانند سبوس گندم استفاده گردید. بدین ترتیب، برخی از آنالیزها با آنالیزهای استاندارد جهانی خوراک مطابق نبود و مقادیر دیواره سلولی آن ها بیشتر بود. نمونه ها به طور تصادفی برای بررسی انتخاب گردیدند. سپس دو نمونه مرتبط محلی به طور تصادفی از هر منطقه معروف انتخاب گردید. گاز تولید شده از سرنگ های انکوبه شده در 2 ، 4 ، 6 ، 8 ، 10 ، 12 ، 16 ، 24 ، 36 ، 48 و 72 ساعت برای نمونه ها اندازه گیری شد. برای این منظور سه سطح صفر ، 30 و 60 قسمت در میلیون نانوذرات اکسید مس در سه نوع پروتیین گیاهی (کنجاله سویا ، کنجاله کانولا و کنجاله پنبه دانه) و سه نوع پروتیین حیوانی (بقایای کشتارگاهی طیور، پودر ماهی و پودر خون) در یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و دو بار اجرا شد (در کل 6 تکرار). نتایج به دست آمده از آزمایش بیوگاز تولید شده برای اندازه گیری های مکرر توسط نرم افزار آماری SAS (2003) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقایسه حداقل تفاوت معنی دار (LS mean) انجام شد. بقیه داده ها در یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و سه تیمار محاسبه شد و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن با سطح معنی داری پنج درصد انجام شد.

    یافته ها

    نتایج به دست آمده نشان داد که پس از 72 ساعت، بیشترین میزان گاز تولیدی از پروتیین گیاهی برای کنجاله سویا (4/58 میلی لیتر در 200 میلی گرم ماده خشک) و بین پروتیین حیوانی برای پودر ماهی (7/36 میلی لیتر در هر 200 میلی گرم) بود. بیشترین ماده آلی قابل هضم (DOM) و اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFA) مربوط به کنجاله سویا و کوچکترین آنها مربوط به پودر خون بود. همچنین، بالاترین میزان انرژی قابل متابولیسم (ME) کنجاله سویا برای سطوح صفر ، 30 و 60 قسمت در میلیون نانواکسید مس، 48/6 ، 65/5 و 52/6 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک بود و حداقل مقادیر این مورد برای پودر خون به ترتیب 07/3، 91/3 و 01/4 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک دریافت شد. حداکثر و حداقل مقادیر پروتیین میکروبی (MP) به ترتیب برای کنجاله سویا و پودر خون به ترتیب 92/52 و 17/22 گرم در کیلوگرم DOM به دست آمد.

    نتیجه گیری

    در صورتی که افزودن نانو اکسید مس روی پارامترها در مقایسه با شاهد اثر افزایشی داشته باشد نشانگر تامین نیاز و احتیاجات به این عنصر در محیط کشت و رشد میکروب ها برای تخمیر بوده است و بر عکس اگر کاهش داشته باشد مسمومیت دارد و در صورت بیش از نیاز مصرف اثر سوء و سمی بر میکروب ها دارد و اگر فرق معنی دار با شاهد گذاشته باشد بیانگر تامین و عدم اثر منفی و سوء بر میکروب ها و محیط کشت و تخمیر بوده است. بنا براین طبق یافته های این تحقیق، از آنجا که ذرات در مقیاس نانو مس دارای فعالیت ضد میکروبی بالایی هستند و دارای خواص میکروبی هستند ، افزودن آن ها به پروتیین های گیاهی و حیوانی باعث افزایش اثر ضد باکتری برخی از این پروتیین ها و کاهش تولید بیوگاز می شود. افزودن ذرات در مقیاس نانو مس به دلیل ترکیب شیمیایی برخی از این پروتیین ها ، تولید بیوگاز را بهبود بخشید. بنابراین در این مطالعه، بین پروتیین های گیاهی و حیوانی تفاوت معنی داری وجود داشت. همان طور که مشاهده شد، بیشترین میزان گاز تولید شده از پروتیین های گیاهی پس از افزودن ذرات مقیاس نانو مس از کنجاله سویا گزارش شد لیکن در میان انواع پروتیین حیوانی، در پودر ماهی حاصل شد. پس به طور کلی، استفاده از ذرات نانو اکسید مس می تواند پارامترهای تخمیر را در برخی از انواع منابع پروتیینی بهبود بخشد.

    کلید واژگان: انواع پروتئین, تولید گاز, پارامترهای تغذیه ای, روش آزمایشگاهی, نانو اکسید مس
    Mahnaz Haghi Jamadi, Jamal Seifdavati *, Hosein Abdi-Benemar, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh, Reza Seyedsharifi
    Introduction

    Recent advances in nanotechnology suggest that nanoscale particles were used in medicine, dietary additives, and engineering arenas. However, their possible toxicity to people, animals, and environmental health is still unclear. The researchs showed that the ruminal fermentation of sheep with different levels of copper oxide nanoscale particles produced acetic acid and volatile fatty acid at the appropriate amount of copper oxide nanoscale particles stimulates rumen fermentation.

    Aim

    This investigation was designed to evaluate copper oxide nanoscale particles' supplementation with plant and animal protein types by biogas production method.

    Material and method

    The produced gas from incubated syringes at 2, 6, 12, 24, 48 and 72 h was measured by Menke and Steinggass (1988) assay. For this purpose three amounts of 0, 30, and 60 ppm of copper oxide nanoparticles was impregnated in three types of plant proteins (soybean meal, canola meal and cottonseed meal) and three types of animal protein (poultry offal meal, fish meal and blood meal) and were applied in a completely randomized plan by three replications and two-run (a total of 6 repetitions).

    Results

    The obtained results indicated that after 72 h, the highest of produced gas achieved for soybean meal from plant protein (58.4 mL/200 mg dry matter (DM)) and in animal protein sources was obtained for fish meal (36.7 mL/200 mg DM). The higher digestible organic matter (DOM) and short-chain fatty acids (SCFA) were related to soybean meal, and the smaller of them was related to a blood meal. Also, the higher metabolizable energy (ME) of soybean meal for the quantities of zero were 30 and 60 ppm of copper oxide nanoscale particle, 6.48, 5.65, and 6.52 MJ/Kg DM, and the lower values of this case was found for blood meal 3.07, 3.91, and 4.01 MJ/Kg DM, respectively. The maximum and minimum amounts of microbial protein (MP) were achieved for soybean meal and blood meal 52.92 and 22.17 g/kg DOM, respectively.

    Conclusion

    As a whole, copper oxide nanoscale particles could be improved fermentation parameters in some of the protein types.

    Keywords: Copper oxide nanoscale particles, gas production, In vitro, Nutritional parameters, Protein types
  • احمد رنجبر، بهمن نویدشاد*، محمدرضا اسدی، علی کلانتری حصاری، فرزاد میرزائی آقجه قشلاق
    مقدمه و هدف

    افزایش سرعت رشد جوجه های گوشتی برخی عوارض از جمله بیماری های متابولیکی نظیر آسیت و عارضه مرگ ناگهانی را در پی دارد و یکی از راهکارهای پیشنهادی برای کاهش این عوارض کاهش سرعت رشد پرنده ها از طریق محدودیت غذایی است. از طرف دیگر منابع چربی غنی از اسیدهای چرب امگا 3 نیز اثر شناخته شده ای در  بهبود سلامتی دارند. آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات متقابل محدودیت غذایی و استفاده از روغن ماهی در جوجه های گوشتی با محوریت مطالعه اثرات بافتی بر روده کوچک و کبد طراحی گردید.

    مواد و روش ها

    تعداد 675 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه راس 308 در قالب یک آزمایش فاکتوریل  3 × 3 و طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار، 5 تکرار و 15 قطعه جوجه مورد استفاده قرار گرفتند. فاکتورهای مورد بررسی عبارت بودند از  محدودیت غذایی در سه سطح صفر، 6 یا 12 ساعت گرسنگی طی هفته اول دوره رشد و جایگزینی کل روغن جیره با روغن ماهی در سطوح  صفر، 12 یا 18 روز آخر پرورش در دوره پایانی.

    یافته ها

    محدودیت غذایی 12 ساعته طی هفته اول دوره رشد باعث کاهش مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه شد و ضریب تبدیل غذایی در اثر مصرف روغن ماهی کاهش یافت. محدودیت غذایی باعث کاهش قطر هپاتوسیت ها و حجم هسته هپاتوسیت ها و افزایش حجم سیتوپلاسم هپاتوسیت ها و حجم سینوزوییدهای کبدی شد. مصرف روغن ماهی باعث کاهش معنی دار قطر هپاتوسیت، حجم سیتوپلاسسم و حجم سینوزوییدهای هپاتوسیت ها و نیز افزایشی وابسته به دز در حجم هسته هپاتوسیت ها شد. در دودنوم و ژژنوم محدودیت غذایی باعث کاهش ارتفاع ویلی شد. نسبت عمق کریپت به ارتفاع ویلی نیز در دودنوم در اثر 12 ساعت محدودیت غذایی افزایش یافت.  مصرف روغن ماهی به مدت 18 روز در انتهای دوره پرورش باعث افزایش معنی دار طول پرز در دودنوم شد اما در ژژنوم اثری عکس مشاهده گردید.

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان دادند که 6 ساعت محدودیت غذایی طی هفته اول دوره رشد، اثری منفی بر صفات تولیدی جوجه های گوشتی ایجاد نمی نماید و از طرف دیگر تغییرات قابل توجه بافتی مشاهده شده در کبد و بافت روده گواه موثر بودن برنامه های محدودیت غذایی و نیز مصرف روغن ماهی بر متابولیسم جوجه های گوشتی است.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, روده کوچک, روغن ماهی, محدودیت غذایی, هپاتوسیت
    Ahmad Ranjbar, Bahman Navidshad*, MohammadReza Assadi, Ali Kalantari-Hesari, Farzad Mirzaei
    Introduction and Objective

    Increasing the growth rate of broilers leads to some metabolic diseases such as ascites and sudden death syndrome and one of the proposed solutions to reduce its effects is to reduce the growth rate of birds through feed restriction. On the other hand, fat sources rich in omega-3 fatty acids also have a known effect on improving health. The present experiment was designed to investigate the interaction effects of dietary restriction and the use of fish oil in broilers with the focus on studying the effects on the small intestine and liver tissues.

    Material and Methods

    A total of 675 one-day-old male broiler chickens from Ross 308 strain were used in a 3*3 factorial experiment with a completely randomized design with 9 treatments, 5 replications and 15 chickens. The factors studied were dietary restriction at three levels of zero, 6 or 12 hours of starvation during the first week of the growing period and replacement of all dietary oil with fish oil at zero and the last 12 or 18 days of the finisher period.

    Results

    12-hour dietary restriction during the first week of the growth period reduced feed intake and daily weight gain, and feed conversion ratio decreased due to fish oil consumption. Dietary restriction decreased hepatocyte diameter and hepatocyte nucleus volume and increased hepatocyte cytoplasm volume and hepatic sinusoid volume. Consumption of fish oil significantly reduced hepatocyte diameter, cytoplasm volume and hepatocyte sinusoid volume as well as dose-dependent increase in hepatocyte nucleus volume. In the duodenum and jejunum, dietary restriction reduced villi height. The ratio of crypt depth to villi height also increased in the duodenum due to 12 hours of feed restriction. Consumption of fish oil for 18 days at the end of the finisher period significantly increased the villi length in the duodenum, but in the jejunum, the opposite effect was observed.

    Conclusion

    The results of this study showed that 6 hours of dietary restriction during the first week of the grower period did not have a negative effect on the production traits of broilers and on the other hand significant tissue changes observed in liver and small intestine tissue testify to the effectiveness of dietary restriction programs and consumption of fish oil on the metabolism of broilers.

    Keywords: Broiler, Dietary restriction, Fish oil, Hepatocytes, Small intestine
  • اردوان قربانی*، لیدا عندلیبی، فرید دادجو، کبری محمدزاده نی، فرزاد میرزائی آقجه قشلاق، کاظم هاشمی مجد، مهدی معمری، فرزانه عظیمی مطعم
    سابقه و هدف

    نقش مراتع در تولید فرآورده های دامی از لحاظ تولید خوراک دام دارای اهمیت است که دو سوم از کل هزینه تولید در واحدهای مختلف پرورش دام، به هزینه خوراک اختصاص دارد. مرتع داران عملکرد دام را برآیند نهایی کیفیت علوفه مرتع می دانند. کیفیت علوفه به عنوان توانایی تولید مرتعی در فراهم نمودن سطح مطلوب عملکرد دام (تولید گوشت، شیر و پشم) تعریف شده و ارزش غذایی علوفه بیانگر مقدار انرژی و مواد مغذی است که در دسترس دام قرار می گیرد. هدف این پژوهش تعیین عناصر معدنی و ارزش غذایی گونه های Tanacetum chiliophyllum Sch.Bip. و Potentilla reptans L. (گونه های غالب منطقه) طی سه مرحله فنولوژیکی (رویشی، گل دهی و بذردهی) و در دو جهت جغرافیایی شمالی و جنوبی مراتع شغال دره شهرستان نمین استان اردبیل بوده است.

    مواد و روش ها

     تعداد دو سایت در منطقه شغال دره از توابع شهرستان نمین واقع در استان اردبیل برای نمونه برداری انتخاب شد. این منطقه در مجاورت و تحت تاثیر آب و هوا و اقلیم دریای خزر و دیواره کوهستان البرز غربی و نفوذ هوای مرطوب به این منطقه قرار دارد. نمونه برداری از 50 پایه به روش تصادفی انجام شد. پس از خشک و آماده سازی نمونه ها برای انجام مراحل آزمایشگاهی، مواد معدنی ماکرو (نیترات، کلسیم، فسفر، ازت، سدیم و پتاسیم)، مواد معدنی میکرو (آهن، مس، روی و منگنز) و ویژگی های شیمیایی دیواره سلولی بدون همی سلولز[1] و الیاف نامحلول در شوینده خنثی[2]، ماده خشک، چربی خام، خاکستر خام و پروتیین خام) با استفاده از روش های آزمایشگاهی استاندارد در مراحل رویشی مختلف گونه ها اندازه گیری شد.

    نتایج

    نتایج با استفاده از مقایسه میانگین بررسی شد و نشان داد که اختلاف بین دو گونه T. chiliophyllum و P. reptans در پتاسیم، کلسیم، نیترات، فسفر، روی، مس و منگنز (01/0>p) و در آهن و خاکستر خام (05/0>p) معنی دار بوده است. مرحله رویشی باعث ایجاد اختلاف معنی دار در آهن، روی، منگنز و درصد چربی شد (01/0>p). جهت جغرافیایی نیز با اختلاف معنی دار (05/0>p) در مقدار پروتیین خام، ماده خشک، NDF، آهن، کلسیم و نیترات شد. طبق نتایج به دست آمده میزان عناصر ماکرو، میکرو و میزان پروتیین خام گونه های مورد بررسی در مراحل مختلف رشد کم تر از حد بحرانی و میزان ماده خشک بیش تر از حد بحرانی بود. این نتایج نشان دهنده اهمیت نقش ویژگی های ذاتی، مرحله رشد و شرایط محیطی در تعیین ویژگی های کیفیت علوفه هستند.

    نتیجه گیری

     نتایج تحقیق بیانگر اهمیت عملکرد گیاهان در اکوسیستم ها، تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر نوع گونه، جهت جغرافیایی و مرحله رشد است. هر یک از این عوامل می توانند تاثیر به سزایی بر کمیت و کیفیت گیاهان مرتعی داشته باشند؛ بنابراین شناخت عوامل محیطی و میزان اثر آن ها بر پوشش گیاهی برای احیاء اکوسیستم های مرتعی حایز اهمیت است. نتایج مقایسه کیفیت علوفه دو گونه نشان داد که گونه P.reptans  از ارزش علوفه ای بالاتری نسبت به T.chiliophyllum برخوردار است. پیشنهاد می شود با اجرای سیستم های چرایی و به عبارت دیگر برنامه ریزی خوراک دهی دام در مرتع، به گونه ای عمل شود تا ضمن حفظ وضعیت مرتع، عملکرد دام نیز در سطح مطلوبی نگه داشته شود و از کاهش وزن جثه دام ها جلوگیری گردد.

    کلید واژگان: مراحل رویشی, مواد معدنی ماکرو, مواد معدنی میکرو, ویژگی های شیمیایی, شهرستان نمین
    Ardavan Ghorbani*, Lida Andalibi, Farid Dadjou, Kobra Mohamadzade Ni, Farzad MirzaieAghche Gheshlagh, Kazem Hashemi Majd, Mehdi Moameri, Farzane Azimi Motam
    Background and objectives

    The role of rangelands in the production of livestock products is important in terms of animal feed production. The value is two-thirds of the total cost of production in different livestock farming units. Rangeland managers consider livestock performance to be the ultimate result of the quality of the rangelands forage. Forage quality is defined as the ability to produce optimal level of livestock yields (meat, milk and wool production). The nutritional value of forage indicates the amount of energy and nutrients available to the animal. The purpose of this study was to determine the minerals and nutritional value of Tanacetum chiliophyllum Sch.Bip. and Potentilla reptans L. (dominant species of region) during three phenological stages (vegetative, flowering, seeding) and in two geographical directions of rangelands in Shoghal Darreh rangelands, Namin County of Ardabil province.

    Methodology

    Two sites in the Shoghal-dareh area of Namin county in Ardebil province were selected for sampling. The area is in the vicinity of Caspian Sea. Humadity of the area links to the Sea, the West Alborz Mountain. Samples were randomly collected from 50 species. Dried specimens were taken into laboratory for the following, detemination of macro minerals (nitrate, calcium, phosphorus, nitrogen, sodium and potassium), micro minerals (iron, copper, zinc and manganese) and chemical properties (ADF, NDF, dry matter, crude fat, crude ash, and crude protein) using standard laboratory methods at different vegetative stages.

    Results

    The results were compared using compare mean for statistical analysis and showed that the differences between T. chiliophyllum and P. reptans in potassium, calcium, nitrate, phosphorus, zinc, copper and manganese were significant (P<0.01) and in iron and ash they were significant (P<0.05). Phenological stages made a significant difference (P<0.01) in iron, zinc, manganese and fat. Aspect made a significant difference (P<0.05) in crude protein, dry matter, NDF, iron, calcium and nitrate. According to the results, the amount of macro elements, micro and crude protein levels in different stages of growth were lower than critical and the amount of dry matter was higher than the critical. These results indicate the importance of the role of intrinsic characteristics, growth stage and environmental conditions in determining forage quality characteristics.

    Conclusion

    The results of this study confirm that plant performance in ecosystems is affected by various factors such as species, aspect and growth stage. Each of these factors can have a significant impact on the quantity and quality of grassland plants. Therefore, studies on the impact of different environmental factors and growth stages needed to enable actuality-based management planning to exploit rangelands properly. The results of comparison of forage quality of two species showed that P. reptans had higher forage value than T. chiliophyllum. It is suggested that grazing systems should operate in such away that while maintaining the rangeland status, the livestock function could be kept at a favorable level.

    Keywords: Vegetative Stages, Macro Minerals, Micro Minerals, Chemical Properties, Namin County
  • داود ارشادی، بهمن نوید شاد*، حسین محب الدینی، فرزاد میرزائی آقجه قشلاق، سمیرا کرامتی جبه دار

    این پژوهش به منظور بررسی تاثیر کنجاله سیاه دانه همراه با مولتی آنزیم بر عملکرد رشد و برخی عوامل مرتبط با سلامت جوجه های گوشتی انجام گرفت. آزمایش مذکور در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار با تعداد 14 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در هر تکرار و جمعا با 350 قطعه جوجه گوشتی انجام شد. تیمارها شامل: جیره بدون کنجاله سیاه دانه و آنزیم (شاهد)، 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه (بدون آنزیم)، 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه و 2/0 درصد مولتی آنزیم، 15 درصد کنجاله سیاه دانه (بدون آنزیم)، 15 درصد کنجاله سیاه دانه و 2/0 درصد مولتی آنزیم از 10 تا 42 روزگی بودند. شاخص های مورد بررسی شامل عملکرد رشد، درصد لاشه و وزن نسبی اجزای لاشه، برخی لیپیدهای سرم خون و ریخت سنجی مخاط روده بودند. بطوری که کمترین ضریب تبدیل غذایی در جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد و جیره حاوی 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه بدون آنزیم مشاهده شد (05/0P<). درکل دوره آزمایشی نیز کمترین مصرف خوراک و افزایش وزن در گروه های دریافت کننده 15 درصد کنجاله سیاه دانه (هر دو حالت با آنزیم و بدون آنزیم) مشاهده شد (05/0P<). کمترین ضریب تبدیل غذایی نیز در گروه شاهد و گروه دریافت کننده 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه بدون آنزیم مشاهده شد (05/0P<). در نهایت در کل دوره آزمایشی وزن نهایی بدن در تیمار شاهد بیشترین بود. بیشترین میزان ضخامت پرز ژژنوم و ایلیوم نیز در جوجه های دریافت کننده 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه بدون آنزیم نسبت به  سایر گروه ها مشاهده شد (05/0>P). بطور کلی، بر اساس نتایج حاصل استفاده از کنجاله سیاه دانه باعث افت عملکرد جوجه ها شده و استفاده از مکمل آنزیمی هم نتوانست این اثرات منفی را رفع کند. استفاده از سطح 5/7 درصد کنجاله سیاه دانه تاثیر مثبتی بر شاخص های ریخت سنجی (بدون مصرف آنزیم) در جوجه های گوشتی نشان داد.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, ریخت سنجی, کنجاله سیاه دانه, مولتی آنزیم, عملکرد
    Davood Ershadi, Bahmam Navidshad *, Hossein Moheboddini, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh, Samira Karamati Jabehdar
    Introduction

    This study was performed to evaluate the effects of nigella sativa meal and multi enzyme on growth performance, relative weight of carcass components, blood parameters and intestinal morphology of broiler chicken.

    Materials and Methods

    The experiment was carried out in a completely randomized design with five treatments in four replicates and 14 chickens in each replicate (80 chickens). Broiler chickens was fed with diets including: without nigella sativa meal and enzymes (control), 7.5% nigella sativa meal (without enzymes), 7.5% nigella sativa meal with 0.2% multi enzyme, 15% nigella sativa meal (without enzymes) and 15% nigella sativa meal with 0.2% multi enzyme for 42 days. Then, the performance of chickens, blood biochemical indicators, intestinal morphology and economic index were measured and recorded. Finally, the analysis of data was performed using GLM method by SAS software. The means were compared using Duncan's multiple range tests.

    Results and Discussion

    The results showed that, treatments did not have a significant effect on feed intake, daily weight gain and feed conversion ratio during the growth period. Whereas, the effect of experimental treatments was significant on feed intake, daily weight gain and feed conversion ratio in the finishing period. The lowest feed conversion ratio was observed in chickens fed control group and 7.5% nigella sativa meal without enzyme (P<0.05). In total experimental period, the lowest feed intake and weight gain were observed in the groups receiving 15% nigella sativa meal (both with and without enzymes; P<0.05). The lowest feed conversion ratio was observed in the control group and the group receiving 7.5% enzyme-free nigella sativa meal (P<0.05). Finally, in the total experimental period, the final body weight was significantly the highest in the control group (P<0.05). The high levels of nigella sativa meal and enzymes used in this study may have significantly reduced feed intake and feed conversion ratio due to the increase in fiber intake compared to lower levels. On the other hand, the use of different levels of nigella sativa meal and enzymes did not have significant effect on carcass percentages and carcass components, only using 15% nigella sativa meal without enzymes increased the ratio of intestinal length to live weight compared to other treatments. Due to the different results presented in different studies, the levels of use of nigella sativa meal in this study are probably less than the level affecting the relative weight of body organs. According to blood indices, the different treatments did not have any significant effect on serum lipids include cholesterol, triglyceride, HDL and LDL. The lack of significant effect of using different levels of nigella sativa meal in the present study is probably due to the use of low levels. Indeed, the use of enzymes with high levels of nigella sativa meal resulted in significantly increase in height of villus jejunum and ileum compared to the control group (P<0.05). The thickness of villus jejunum and ileum of broiler chicken fed 7.5% nigella sativa meal without enzyme increased significantly than the other treatments (P<0.05). The use of 15% nigella sativa meal significantly decreased villus height to crypt depth ratio of jejunum and ileum than the same level without enzymes, but 7.5% nigella sativa meal with enzyme resulted in higher villus height to crypt depth ratio than the without enzymes group (P<0.05). The improvement in villi height to crypt depth ratio may be related to the antimicrobial properties of black seed. For this reason, when the microbial activity in the contents of the intestine decreases at the surface of brush border, the need for enterocytes and new cells to multiply in the intestine decreases, resulting in higher villi height and less crypt depth. Since the main source of protein in poultry diets comes from soybean meal, replacing new and inexpensive sources is a great economic help to reduce feed costs. The replacement of soybean meal by nigella sativa meal decrease feed costs and increase profitability without adversely affecting the broilers.

    Conclusion

    According to the results, the use of nigella sativa meal reduced the performance of chickens and the use of enzyme supplements could not eliminate these negative effects. On the other hand, 7.5% nigella sativa meal (without enzyme supplements) had a positive effect on morphometric indices.

    Keywords: Nigella Sativa, Growth performance, Multi Enzyme, Morphometric
  • ژیلا زند عموقین، بهمن نویدشاد*، حسین عبدی بنمار، فرزاد میرزادی آقجه قشلاق، علی مهدوی

    مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف پودر گیاه دارویی ترخون بر عملکرد رشد، صفات لاشه، سیستم ایمنی و جمعیت میکروبی ایلیوم جوجه های گوشتی مبتلا به بیماری آنفلانزا، با استفاده از 432 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیره بدون افزودنی (شاهد)، جیره حاوی 5/0 درصد پودر گیاه ترخون، جیره حاوی 1 درصد پودر گیاه ترخون و جیره حاوی 5/1 درصد پودر گیاه ترخون. عملکرد جوجه ها در مراحل مختلف و در پایان مراحل آزمایش ثبت شد. در روز 34 آزمایش، خونگیری از ورید بالی جهت اندازه گیری عیار پادتن بر علیه نیوکاسل و آنفولانزا انجام گرفت. در روز 38 پرورش به دو پرنده از هر تکرار محلول رقیق شده 5/0 درصد  SRBC به میزان 5/2 سی سی تزریق گردید و یک هفته بعد نمونه خون از طریق ورید بالی تهیه شد و سپس سطوح تیتر آنتی بادی علیه SRBC و مقدار IgM و IgG در سرم تعیین شد. در پایان آزمایش از هر تکرار 2 قطعه پرنده (نر وماده) کشتار و محتویات ایلیومی از آنها جمع آوری شد. همچنین وزن قطعاتی مانند سینه، ران ها، چربی حفره شکمی، کبد، قلب، طحال و بورس فابریسیوس تعیین شد. نتایج نشان داد که استفاده از پودر گیاه ترخون در همه سطوح، بدون تاثیر معنی دار بر مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک پرنده ها را در مرحله پایانی پرورش به طور معنی داری بهبود بخشید (05/0> p). وزن قلب در پرنده های تغذیه شده با جیره های حاوی پودر ترخون در مقایسه با جیره   شاهد کاهش یافت (05/0> p). جیره حاوی 5/1 درصد پودر گیاه ترخون بطور معنی داری تولید آنتی بادی  IgMسرم را افزایش داد. مکمل کردن جیره با هر کدام از سطوح پودر گیاه ترخون در مقایسه با تیمار شاهد باعث کاهش معنی دار جمعیت اشریشیاکلی جوجه ها و همچنین جیره حاوی 5/0% پودر ترخون، جمعیت لاکتوباسیلوسی را نیز در مقایسه با تیمار شاهد کاهش داد. نتایج حاضر حاکی از آن است که استفاده از پودر گیاه ترخون در جیره جوجه های گوشتی موجب بهبود عملکرد رشد آن ها شد. با توجه به یافته های این پژوهش سطح بهینه مصرف 5/0 تا 1 درصد می باشد.

    کلید واژگان: ترخون, صفات تولیدی, پارامترهای ایمونولوژیکی, جمعیت باکتریایی ایلئوم, جوجه های گوشتی, آنفولانزا
    Zhila Zand Amooghein, Bahman Navidshad *, Hossein Abdi Benmar, Farzad Mirzaei Aghjegheshlagh, Ali Mahdavi

    The present study was performed to evaluate the effects of different levels of tarragon powder on growth performance, carcass traits, immune system and microbial population of broiler ileum using 432 Ross 308 strains in a completely randomized design. During the test, the broiler herd became infected with the flu. Experimental treatments were: diet without additives (control), and experimental diets containing 0.5, 1 or 1.5% percent of dried tarragon powder.  The performance of chickens was recorded in different stages and at the end of the experimental stages. On day 34 of the experiment, blood samples were taken from a vein to measure antibody titer against Newcastle and influenza. On day 38, two birds from each replicate were injected with diluted 0.5% SRBC solution at a rate of 2.5 cc. One week later, a blood sample was taken through a wing vein and then antibody titer levels against SRBC and serum IgM and IgG levels were determined. At the end of the experiment, 2 birds (male and female) were killed from each replication and ileal contents were collected. The weight of parts such as chest, thighs, abdominal fat, liver, heart, spleen and bursa of Fabricius was also determined. The results showed that the use of tarragon powder at all levels, without a significant effect on feed consumption, significantly improved the feed conversion ratio of birds in the final stage of rearing (p <0.05). Heart weight in birds fed diets containing tarragon powder decreased compared to the control diet (p <0.05). Diet containing 1.5% tarragon powder significantly increased serum IgM antibody production. Supplementing the diet with any of the tarragon powder levels in comparison with the control treatment significantly reduced the population of Escherichia coli in chickens and also the diet containing 0.5% of tarragon powder reduced the lactobacillus population in comparison with the control treatment. The present results indicate that the use of tarragon powder in the diet of broilers improved their growth performance. According to the findings of this study, the optimal level of tarragon powder consumption is 0.5 to 1%..

    Keywords: Tarragon, performance traits, immunological parameters, ileum bacterial population, Broiler chickens, influenza disease
  • ساسان حیدری میاندوآب، بهمن نویدشاد*، نعمت هدایت ایوریق، فرزاد میرزادی آقجه قشلاق، علی مهدوی

    تخم مرغهای بارور از گله مرغ مادر سویه گوشتی راس 308 تهیه شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از تیمار شاهد شامل تزریق یک میلی لیتر سرم فیزیولوژیک و تیمارهای تزریق سطوح 50، 75 یا 100 ppm محلول نانو ذرات مس در محل اتاقک هوایی تخم مرغ در روز اول دوره جوجه کشی. مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن روزانه در کل دوره در گروه 100ppm بالاتر بود (05/0<p). ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارهای مختلف در کل دوره تفاوتی نشان نداد. عیار پادتن علیه ویروس آنفولانزا و نیوکاسل توسط تیمارهای آزمایشی تحت تاثیر قرار نگرفت (05/0>p). کل گلبول های سفید و هتروفیل ها در جوجه های گوشتی در سن 10 روزگی در گروه 50 ppm  نانو مس کاهش نشان داد (05/0<p)، در صورتی که در لنفوسیت های همین گروه (50 ppm)  افزایش معنی داری مشاهده شد (05/0<p). کاهش خطی در سطح تری گلیسرید سرم با مصرف سطوح 75 و 50 ppm نانو  ذرات مس در مقایسه با گروه شاهد مشاهده گردید (05/0 >P). سطح کلسترول و HDL سرم در گروه 50 ppm نانو ذرات مس کمتر از گروه 75 ppm نانو ذرات مس و نیز گروه شاهد بود (05/0 >P). سطح LDL سرم تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.  نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده اثر مثبت تزریق درون تخم مرغی نانو ذرات مس به ویژه در سطح 50  ppm بر صفات تولیدی، سطح کلسترول و تری گلیسرید جوجه های تفریخ شده بود.

    کلید واژگان: بازدهی تولیدی, تزریق درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, سیستم ایمنی, نانو ذرات مس
    Sasan Heidari Miandoab, Bahman Navidshad *, Nemat Hedayat Evrigh, Farzad Mirzaei Aghjegheshlagh, Ali Mahdavi

    This study was carried out to evaluate the effects of in ovo injection of copper nanoparticles on the performance and immune system of broilers. Fertile eggs from Ross 308 breeder broiler flock were divided into 4 groups as follows. The group was injected with one mL of physiologic serum and the groups injected with copper nanoparticle solutions at doses of 50, 75 and 100 ppm in the air cell, at the first day of incubation. The daily feed intake and average daily gain at the rearing period was higher in 100 ppm group (P <0.05), while there was no diference in feed conversion ratio. There was no diference in antibody titers against the influenza virus. The higher and lower antibody titer against Newcastle virus were observed in the group injected with 75 ppm and 100 ppm nano-Cu injected group, respectively (P <0.05). Total white blood cells and heterophils in broilers at 10 days of age were decreased in 50 ppm nano copper group (p <0.05), however, the lymphocytes of the same group (50 ppm) was significantly increased (P <0.05). The hematocrit percentage of blood samples at 10 days of age in broiler chickens in 100 ppm nao copper group decreased (P <0/05). A linear decrease in serum triglyceride levels was observed with the in ovo injection of 75 and 50 ppm copper nanoparticles compared to the control group (P <0.05). Serum cholesterol and HDL levels in the 50 ppm copper nanoparticles groups  were lower than the group of 75 ppm copper nanoparticles and the control group (P <0.05). Serum LDL levels were not affected by experimental treatments. The results of this study showed the positive effect of in ovo injection of copper nanoparticles, especially at 50 ppm level on feed intake, growth rate, and feed conversion ratio and serum cholesterol and triglyceride levels.

    Keywords: broiler chiken, Cu nano particles, immune system, in ovo injection, performance
  • توحید مکرمی، بهمن نویدشاد*، نعمت هدایت ایوریق، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق
    زمینه مطالعه

    ایجاد تغییر در جنسیت جنین تخم مرغ های با جنسیت ماده توسط ترکیبات مهارکننده آروماتاز امکان پذیر بوده و باعث بهبود عملکرد جوجه های گوشتی می شود.

    هدف

    در مطالعه حاضر اثر تزریق داخل تخم مرغی 1/0 میلی گرم از مهار کننده های آروماتازی شامل عصاره قارچ تکمه ای، عصاره برگ گیاه گزنه و هیدروکلرید فدرازول بر تغییر جنسیت جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت.

    روش‎ کار: 

    تعداد 336 عدد تخم مرغ نطفه دار تولیدی از مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 به چهار گروه تقسیم شده و در ابتدای روز پنجم انکوباسیون مورد تزریق داخل تخم مرغی قرار گرفتند. یک گروه نیز به عنوان گروه شاهد با تزریق آب مقطر در نظر گرفته شد. جوجه های هچ شده در قالب یک طرح کامل تصادفی با 4 تیمار و 6 تکرار به مدت 42 روز پرورش یافتند.

    نتایج

    تزریق 1/0 میلی گرم داروی هیدروکلرید فدرازول، عصاره قارچ تکمه ای و گزنه به ترتیب باعث ایجاد 100، 67/66 و 5/37 درصد تغییر جنسیت شد (05/0 <p). در کل دوره پرورش جوجه های حاصل از تیمار تزریق داخل تخم مرغی هیدروکلرید فدرازول و عصاره قارچ تکمه ای، خوراک مصرفی روزانه و افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به گروه شاهد و عصاره گیاه گزنه داشتند (05/0 <p). داروی هیدروکلرید فدرازول باعث کاهش میزان تری گلیسرید و کلسترول VLDL سرم شد (05/0 <p)، ولی در مورد کلسترول، کلسترول HDL و کلسترول LDL اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف وجود نداشت (05/0 >p). تعداد گلبول های سفید و درصد هماتوکریت خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0 >p). تزریق داخل تخم مرغی عصاره قارچ تکمه ای باعث افزایش معنی دار میانگین تعداد رشته های عضلانی و میانگین قطر رشته های عضلانی نسبت به سایر تیمارها شد (05/0 <p).

    نتیجه گیری نهایی: 

    یافته های این مطالعه تایید کننده اثر مثبت تزریق درون تخم مرغی عصاره قارچ تکمه ای بر برگشتگی جنسی و افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن در کل دوره پرورش جوجه های گوشتی بود.

    کلید واژگان: مهارکننده های آروماتازی, تغییر جنسیت, عصاره قارچ تکمه ای, عصاره گیاه گزنه, هیدروکلرید فدرازول
    Tohid Mokarrami, Bahman Navidshad *, Nemat Hedayat Evrigh, Farzad Mirzaei Aghjegheshlagh
    BACKGROUND

    It is possible for Sex reversal of eggs with female embryo using anti-aromatase agents, and the hatchlings have an improved performance.

    OBJECTIVES

    The present study was conducted to survey the effect of in ovo injection of 0.1 mL Nettle (Urtica dioica) and mushroom extracts and Fadrozole hydrochloride as anti-aromatase agents  on sex differentiation of broiler chickens.

    METHODS

    366 fertile eggs from Ross 308 strain broiler breeders were divided into 4 groups. At the beginning of the fifth day of incubation in ovo injection operation was carried out. A control group was injected with 0.1 mL distilled water. The hatched chickens were then reared in a completely randomized design with 4 treatments and 6 replicates for 42 days.

    RESULTS

    In ovo injection of 0.1 mL of fadrozole hydrochloride, mushroom and nettle extracts led to 100, 66.67 and 37.5 percent sex reversal, respectively (p < /em><0.05). During the whole of the experimental period, daily feed intake and daily weight gain of chickens of fadrozole hydrochloride and mushroom extract groups were higher than those on the control and nettle extract (p < /em><0.05). Fadrozole hydrochloride reduced levels of serum triglyceride and VLDL (p < /em> <0.05), but there was no significant difference in cholesterol, HDL-cholesterol and LDL cholesterol levels (p < /em>> 0.05). White blood cells and hematocrit percentage were not affected by experimental treatments (p < /em>> 0.05). Compared with other treatments, in ovo injection of mushroom extract caused a significant increase in the number and average diameter of muscle fibers (p < /em><0.05).

    CONCLUSIONS

    The findings of this study confirm the significant anti-aramatogenic properties of the mushroom extract and the positive effect of in ovo injection of  mushroom extract on the sexes reversal and improvement in performance of broiler chickens.

    Keywords: Aromatase inhibitors, sex differentiation, Mushroom extract, Nettle extract, Fadrozole hydrochloride
  • سمیه بخشی زاده، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، اکبر تقی زاده، جمال سیف دواتی، بهمن نویدشاد

    زمینه مطالعاتی:

    استفاده از برخی از مواد معدنی بخصوص عنصر روی می تواند بر پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری ‏شکمبه ای جیره غذایی دام ها تاثیر بسزایی داشته باشد.

    هدف

    این مقاله به منظور بررسی اثرات افزودن اشکال مختلف ‏عنصر روی ، بر روی پروفایل تخمیر و تجزیه پذیری شکمبه ای خوراک گاوهای شیرده با تولید بالا صورت گرفت.

     روش ‏کار:

     آزمایش در 4 دوره 28 روزه شامل 21 روز عادت دهی و 7 روز نمونه برداری اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) ‏جیره شاهد (بدون مکمل روی) 2 جیره شاهد +40 پی پی ام اکسید روی 3) جیره شاهد+ 40 پی پی پی ام روی-گلایسین 4) ‏جیره شاهد +40 پی پی ام نانو اکسید روی. در روش تولید گاز 300 میلی گرم از نمونه غذایی در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، ‏‏24، 36، 48، 72 و 96 انکوباسیون گردید. در روش کیسه نایلونی مقدار 5 گرم نمونه در ساعات 0، 2، 4، 8، 12، 16، 24، ‏‏36، 48، 72 و 96 انکوباسیون گردید.

    نتایج

    تیمار حاوی گلایسین-روی، نانو روی و اکسید روی بترتیب بیشترین و ‏تیمار شاهد کمترین میزان تولید گاز را به خود اختصاص دادند (05/0‏p <‎‏). تیمار گلایسین- روی و نانو روی بطور ‏معنی داری موجب افزایش غلظت اسیدهای چرب فرار، افزایش نسبت پروپیونات و کاهش نسبت استات به پروپیونات شدند ‏‏(05/0‏p <‎‏). افزودن منابع مختلف عنصر روی موجب کاهش میزان نیتروژن آمونیاکی نسبت به تیمار شاهد گردید (05/0‏p <‎‏). ‏نتایج نشان داد که تیمارهای گلایسین- روی و نانو روی موجب افزایش تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک نسبت به ‏تیمارهای شاهد و اکسید روی شدند (05/0‏p <‎‏). از نظر تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین، تیمارگلایسین-روی و نانو روی ‏موجب کاهش تجزیه پذیری، نسبت به تیمار معدنی و شاهد شدند (05/0‏p <‎‏).‏‎

    نتیجه گیری نهایی:

    ‏‎ ‎نتایج این آزمایش نشان ‏می دهد که افزودن منابع مورد مطالعه عنصر روی به جیره های گوسفندان می تواند عملکرد شکمبه را بهبود بخشیده و ‏باعث افزایش تجزیه پذیری مواد مغذی در شکمبه شود. ‏

    کلید واژگان: پروفایل تخمیر, تجزیه پذیری شکمبه ای, گوسفند, عنصر روی
    Somayeh Bakhshizadeh, Farzad Mirzaei, Akbar Taghizadeh, Jamal Seifdavati, Bahman Navidshad
    Introduction

    Zinc is an essential trace mineral for all forms of life because it plays an important role in ‎DNA and RNA synthesis by increasing replication and cell proliferation. Zn deficiency in grazing and ‎forage feed is widespread in Iran and other countries, so Zn supplements are generally required for ‎ruminants. Several kinds of Zn sources have been used in diet ruminants. Supplemental Zn is usually ‎added to animal diets in the form of inorganic Zn (Zno and Znso4), However,. Many studies reported ‎that organic Zn is absorbed more readily by ruminants than inorganic Zn. Recently, a novel elemental ‎Zn source used in animal diets. The development of nano technology holds unique properties for nano ‎Zn, because nanometer particulates exhibit novel characteristics, such as great specific surface area, high ‎surface activity, high catalytic efficiency and strong absorbing ability. The objectives of this study were to evaluate the effects different forms of zn on feed digestibility, rumen fermentation of diatery dairy ‎cows with high production using gas production and nylon bags techniques.‎

    Material and methods

    The Zno naoparticles were prepared by chemical co-precipitation method. The ‎basal diet for sheep and dairy cows were provided according to NRC (2007) and NRC (2001) ‎respectivelely, to meet requirements, except of Zn. The four various tretments in the current experiment ‎were as: (1) the basal without Zn supplementation. (2) the basal diet plus 40 mg Zn/kg DM as zinc ‎oxide (Zno), (3) the basal diet plus 40 mg Zn/kg DM as zinc glycine (ZnGly, ZnGly, B-TRA MIX R ‎‎2C, 18.5% Zn) and (4) the basal diet plus 40 mg Zn/kg DM as Zn nano (zn>99%, 15-20 nm). Four ‎ruminal fistuled male sheep were used in a replicated 4×4 Latin square, experiment with four 28-day ‎periods (21 day adaptation and 7 day sampling collection each period). Nylon bags methods 5g of ‎samples were incubated in the rumen of fistulated sheep for 0, 2, 4, 8, 12, 16, 24, 36, 48, 72 and 96 h ‎for determination degradability of dry matter (DM) and crude protein (CP). The gas production was ‎recorded after 2, 4, 6, 8, 12, 16, 24, 36, 48,72 and 96 h of incubation. Ruminal fluid were used for pH, ‎ammomia-N, voliate fatty acids (VFA). ‎

    Results and discussion

    In present study, the highest amount of gas production was obtained in ‎organic, nano and in organic zin supplemented treatments respectively. Zinc supplementation ‎significantly increased the OMD, SCFA and ME concentrations (p < 0.05). The results of this study ‎showed that Zinc supplementation significantly (p < 0.05) decreased the N-NH3 concentration in ‎different experimental groups. There was no effect on molar proportion of acetate and butyrate ‎‎(p < 0.05), whereas that of propionate was linearly (p < 0.05) increased with increasing nano-zn and ‎glycine-zn supplementation. As a result, ratio of acetate to propionate was decreased. Total ruminal ‎VFA concentration was increased (p < 0.05) as Zinc Supplementation. Increasing the concentration of ‎total volatile fatty acids in the rumen can be due to improved microbial fermentation in the rumen. In ‎situ trial, adding zn in forms nano and organic increased the DM disappearance (p < 0.05). Also zn ‎supplementation significantly increased ;b; fraction of DM of diatery cows with high production in ‎different experimental groups. The present results suggested zn functions to maintain the production of ‎proteolytic digestive enzymes and activity of protein decomposing bacteria could be improved by zn. In ‎‎24 to 96 hours incubations crude protein degradability zn-glycine and nano-zn was significantly ‎‎(p < 0.05) lower than zn oxide and control treatments. Also zinc Supplementation in forms nano and ‎organic decreased (p < 0.05) ;b; fraction and ;ED; of crude protein of diatery cows with high production ‎compared to control and zinc oxide treatments. The reason for this can be because of the low solubility ‎of proteins dietary due to bonding with the zinc element in the rumen or the change in the activity of ‎the proteolytic microbes.‎

    Conclusion

    The results suggested that the addition of zinc in the forms of organic and nano increased ‎the fermentation and degradability of the dietary high production dairy cows compared with inorganic ‎form. Also, there was no difference in digestibility and fermentation between organic and nano forms; ‎hence, in order to select the nanoparticulate or organic form of zinc element in the diet of animals, it ‎was necessary to pay attention to their price and price in the market.‎

    Keywords: Fermentation profile, Rumen degradability, Sheep, Zinc
  • سمیرا کرامتی جبه دار، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، بهمن نویدشاد، علی مهدوی، حمید استاجی، نعمت هدایت ایوریق
    زمینه مطالعه

      نقش کلستریدیم پرفرینجنس در ایجاد بیماری هایی که از طریق خوراک منتقل می شوند، مسئله مهمی است که در صنعت خوراک انسان و دام وجود دارد. افزایش نگرانی ها درباره مقاومت آنتی بیوتیکی انسان را وادار به یافتن جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها کرده است.

    هدف

    هدف از تحقیق حاضر بررسی فعالیت ضد میکروبی عصاره تفاله انگور، عصاره پوسته پسته و عصاره تفاله انار در حضور یا عدم حضور نشاسته مقاوم به عنوان پری بیوتیک بر کلستریدیوم پرفرینجنس بود.  

    روش کار

    برای این هدف، نشاسته مقاوم (فایبرسول 2) فراهم شده و عصاره تفاله انار، پوسته پسته و تفاله انار آماده شد. میزان فنول کل و تانن عصاره ها به ترتیب به وسیله روش فولین سیوکالتو و استاندارد اسید تانیک تعیین شد. فعالیت ضد میکروبی عصاره ها در ترکیب یا بدون نشاسته مقاوم با استفاده از روش حداقل غلظت بازدارندگی علیه باکتری کلستریدیوم پرفرینجنس ارزیابی شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که 100 پی پی ام از عصاره پوسته پسته توانست به عنوان یک بازدارنده رشد برای کلستریدیوم پرفرینجنس عمل کند. نشاسته مقاوم به تنهایی قادر به ممانعت از رشد کلستریدیوم پرفرینجنس نبود. درحالی که 400 پی پی ام از مخلوط عصاره تفاله انگور و نشاسته مقاوم از رشد کلستریدیوم پرفرینجنس ممانعت کرد؛ در مقابل، عصاره پوسته انار در هر دو حالت بدون نشاسته مقاوم و در ترکیب با نشاسته مقاوم مانع رشد این باکتری نشد. از سویی دیگر، عصاره پوسته پسته در مخلوط با نشاسته مقاوم و بدون نشاسته مقاوم در مقایسه با سایر تیمارها نتوانست از رشد باکتری کلستریدیوم پرفرینجنس جلوگیری کند.

    نتیجه گیری نهایی

    عصاره تفاله انگور در هر دو حالت، همراه با نشاسته مقاوم و بدون نشاسته مقاوم، توانست در ممانعت از رشد کلستریدیوم پرفرینجنس موثر باشد.

    کلید واژگان: پری بیوتیک, ترکیبات فنولی, فعالیت ضد میکروبی, کلستریدیوم پرفرنجس, نشاسته مقاوم
    Samira Karamati Jabehdar, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh *, Bahman Navidshad, Ali Mahdavi, Hamid Staji, Nemat Hedayat Evrigh
    BACKGROUND

    Clostridium perfringens, as a bacterial agent causing foodborne illnesses, is of great importance in thefood industry. On the other hand, the increasing concern of antibiotic resistance is forcing humans to find an alternative toantibiotics.

    OBJECTIVES

    This study aimed to evaluate the antimicrobial activity of the extracts of grape pomace, pistachio peel,and pomegranate pomace against Clostridium perfringens (C. perfringens) in the presence or absence of resistant starch(RS) as a prebiotic.

    METHODS

    The RS (Fibersol-2) was purchased, and the extracts of grape pomace, pistachio peel, and pomegranate pomacewere prepared. The total phenolic content and tannin of extracts were determined by Folin-Ciocalteu and standard tannic acidmethod, respectively. The antimicrobial activity of the extract with or without RS was evaluated using the minimum inhibitory concentration (MIC) against C. perfringens.

    RESULTS

    Our findings showed that 100 ppm of pistachio peel extract could act as an inhibition factor against the growthof C. perfringens. The RS alone was not able to prevent C. perfringens growth. In contrast, 400 ppm dilution of RS+grapepomace extract could restrain C. perfringens growth. In contrast, the pomegranate pomace extract with and without RScould not inhibit its growth. On the other hand, the RS±pistachio peel extract could not prevent C. perfringens growth, incomparison with other treatments.

    CONCLUSIONS

    We concluded that grape pomace extract, both with and without RS, effectively prevented C.perfringens growth.

    Keywords: Antimicrobial activity, Clostridium perfringens, phenolic compounds, Prebiotic, resistant starch
  • مهدی جمالی، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، جمال سیف دواتی، بهمن نویدشاد، رضا سید شریفی، رقیه ولی زاده یونجالی

    به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک و اسیدآلی عملکرد، رشد اسکلتی، فعالیت تغذیه، فراسنجه های خونی و ایمنی گوساله های شیرخوار، آزمایشی با استفاده از 36 راس گوساله شیرخوار با میانگین وزنی 2±36 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 4 تکرار، به مدت 75 روز انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه بدون افزودنی (شاهد)، 2- جیره پایه به اضافه 2 گرم پروبیوتیک در روز برای هر راس ، 3- جیره پایه به اضافه 3 گرم پروبیوتیک در روز برای هر راس ، 4- جیره پایه به اضافه 3 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس ، 5- جیره پایه به اضافه 5/4 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس ، 6- جیره پایه به اضافه 2 گرم پروبیوتیک و 3 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس ، 7- جیره پایه به اضافه 2 گرم پروبیوتیک و 5/4 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس ، 8- جیره پایه به اضافه 3 گرم پروبیوتیک و 3 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس و 9- جیره پایه به اضافه 3 گرم پروبیوتیک و 5/4 گرم اسیدآلی در روز برای هر راس بودند. نتایج نشان داد که جیره های آزمایشی اثر معنی داری بر میانگین افزایش وزن روزانه  و وزن نهایی، و پارامترهای سلامتی داشته و باعث بهبود وضعیت سیستم ایمنی و وضعیت سلامتی گوساله ها شدند. همچنین این مطالعه نشان داد که اضافه کردن پروبیوتیک، اسیدآلی و ترکیب این مواد افزودنی به شیر تاثیری بر رشد اسکلتی و رفتار تعذیه گوساله های هلشتاین نداشت.

    کلید واژگان: اسید آلی, پروبیوتیک, تغذیه, گوساله, هلشتاین
    Mehdi Jamali, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh*, Jamal Seyfdavati, Bahman Navidshad, Reza Seyedsharifi, Roghayeh Valizadeh Yonjalli
    Introduction

    Calf breeding has been one of the most important and sensitive management programs in cattle farms. Therefore, using the right nutrition strategies for their improved growth and health is very important. For this reason, antibiotics have long been used in many countries to increase the growth of livestock due to their inhibitory effect on harmful bacteria in the gastrointestinal tract. In the last decades antibiotics were used for stimulating growth and increasing viability in calves, because of improving antibiotic resistance finding new techniques for improving growth and viability and reducing weaning weight is necessary. Adding supplemental levels of probiotic and organic acids can increase the immune system and improve health of calf.

    OBJECTIVES

    In this study, the effects of different levels of probiotic and organic acids additive were investigated on blood metabolites, immune response and health of Holstein calves.

    Material and Methods

    In order to determine the effects of different levels of probiotic and organic acids on the performance, skeletal growth and feeding activity of infant calves, the experiment was conducted using 36 Holstein calves with a mean weight of 36 kg ± 2 in a completely randomized design with nine treatments and four replicates. The experiment lasted for 75 days in Moghan Agro-Industrial Company located in Parsabad city, Ardebil province. Treatments included: 1. basal diet without additive (control), 2. basal diet containing 2 g probiotic additive, 3.basal diet containing 3 g probiotic, 4. basal diet containing 3 g organic acid, 5. basal diet containing 4.5 g organic acid, 6. basal diet containing 2 g of probiotic and 3 g of organic acid, 7. basal diet containing 2 g of probiotic and 4.5 g of organic acid, 8. basal diet containing 3 g probiotics and 3 g of organic acid and 9. basal diet containing 3 g probiotic and 4.5 g organic acid. The study evaluated feed intake, body weight gain, feed conversion ratio, skeletal growth, nutrition behavior, blood parameters, immune response and the calves health state. The test results were analyzed in a completely randomized design with SAS statistical software version 9.1.

    Results and discussion

    The results showed that experimental diets had a significant effect on feed intake and daily gain, blood glucose and cholesterol and improved the immune system and health status of calves (p <0.05). In contrast, the experimental diets do not have a significant effect on the final weight and feed conversion ratio. This study also showed that the addition of probiotic, organic acid and the combination of these additives did not affect skeletal growth and feed intake activity of Holstein calves. Experimental treatments at 60 days and the whole period had a significant effect on feed intake. In general, probiotics increase food intake through their effects on the processes of digestion and absorption of nutrients. The average daily weight gain in the first, second and whole months of the period was affected by experimental diets but the overall effect of treatments in time periods was not significant. Blood glucose concentrations were increased in calves receiving treatment 5, which could be attributed to the created suitable environment in the intestinal tract due to the consumption of organic acids, which may have contributed to the digestion and absorption of more nutrients and As a result, it increases the blood glucose levels. Experimental diets had a significant effect on the white blood cell percentage in both sampling times (45 and 75 days). In general, the improvement of the immune system by probiotics is done through three ways of increasing general antibodies, increasing macrophage activity and increasing the production of local antibodies on the mucosal surface of tissues such as the intestinal wall. The effect of organic acids on the immune system is still largely unknown, but in general it can be said that organic acids improve digestion and absorption of nutrients as well as reducing harmful bacteria and help the immune system improvement.

    Conclusion

    based on the obtained results dietary treatments do not have any adverse effect on calves' performance. Moreover, it can be concluded that feeding probiotic and organic acid to the calves could have positive effects on animal performance and health state, so supplementing the diets by these substances is a good mean to improve the calves’ growth.

    Keywords: Calf, Holstein, Nutrition, Organic acid, Probiotic
  • سلیمان بدرزاده اورنج، جمال سیف دواتی*، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، حسین عبدی بنمار، رضا سید شریفی

    لازمه استفاده بهینه از اجزای و پسماند باقلا در تغذیه دام آگاهی از کیفیت و ترکیبات مغذی آن می باشد. هدف از این تحقیق تعیین ارزش غذایی، انرژی متابولیسمی، قابلیت هضم شکمبه ای و بعد از شکمبه ای در اجزای مختلف باقلا Vicia faba L. به صورت خام و فرآوری شده با اوره و ملاس با استفاده از روش های  in situ و in vitro بود. نتایج نشان داد که ترکیبات شیمیایی، پتانسیل و نرخ تولید گاز، ماده آلی قابل هضم، انرژی متابولیسمی، و اسید های چرب کوتاه زنجیر بین اجزای مختلف باقلا دارای اختلاف معنی دار هستند. همچنین نتایج نشان داد که فرآوری غلاف باقلا با 3 درصد ملاس و 5/1 درصد اوره به دلیل فراهمی همزمان و مناسب اسکلت کربنی و منبع نیتروژن موجب کاهش میزان الیاف نامحلول در شوینده ی اسیدی آن و به عبارتی افزایش قابلیت هضمی آن شد. براساس نتایج حاصل، بیشترین میزان قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و انرژی متابولیسمی در اثر عمل آوری غلاف باقلا با 5/4% ملاس و 5/1% اوره  (5/4 + 5/1 درصد ماده خشک) مشاهده گردید. با افزایش سطح ملاس قابلیت هضم ماده خشک در غلاف باقلا در کل دستگاه گوارش افزایش یافت. دانه باقلا دارای ارزش غذایی بیشتری نسبت به سایر اجزای آن بوده و مقدار فیبر در پوسته دانه بیشتر بود. به طور کلی دانه باقلا با پروتئین حدود 71/24 درصد و انرژی قابل متابولیسم 94/8 مگاژول برکیلوگرم دارای ارزش غذایی خوبی برای تغذیه دام است. لیکن غلاف باقلا نیز ارزش تغذیه ای مناسبی به عنوان منبع فیبر غیر علوفه ای برای نشخوارکنندگان دارد.

    کلید واژگان: ارزش غذایی, باقلا, ترکیب شیمیایی, تولید گاز, قابلیت هضم
    Soleiman Badrzadeh Orange, Jamal Seif Davati*, Farzad Mirzaei Aghjeh Qeshlagh, Hossein Abdi benmar, Reza Seyyed sharifi
    Introduction

    [1] Pulses are important crops belonging to the Leguminosae family. Faba bean (Vicia faba L.) production has a long history of numerous and valuable uses in feed and food. Faba beans have been successfully used as a substitute for soybean meal or rapeseed meal in dairy cow rations. Faba bean pods can be used as feed for ruminants. Good quality silage can be made from faba bean plants. Technological treatments may have an impact on the degradability of nitrogen of faba bean. Molasses-urea mixed is a liquid feed supplement suitable for adding into the dry part of the diet or any other component during the processing of complete mashes or feeds. The purpose of the study was the determination of nutritional value of pods, seed hulls and seeds of faba bean (vicia faba L.) and survey the effect of different levels of urea and molasses on nutritional value faba bean pods silage using in vitro methods.

    Materials and Methods

     In order to determine the chemical composition and in vitro ruminal degradability pods, seed hulls and seeds of faba bean cell wall, nylon bag and test gas technique were applied. After preparation of faba bean and isolating pods, seed hulls and seeds and drying, chemical composition analysis for dry matter, crude protein, ether extract, organic matter, ash, neutral detergent fibre (NDF) and acid detergent fibre (ADF) were done as AOAC. This research was carried out in a completely randomized design with 10 treatments and 3 replicates per treatment in two runs including: 1- faba bean pods of untreated (control), 2- faba bean pods of processed molasses (1.5% DM), 3- faba bean pods processed with molasses (3% DM), 4 - faba bean pods of processed molasses (4.5% DM), 5 - pods processed with urea (1.5% DM), 6- faba bean pods processed with molasses + urea (1.5% and 1.5% DM), 7 - faba bean pods of processed caraway with molasses + urea (3 and 1.5% DM, respectively), 8 - faba bean pods of processed with molasses + urea (4. 5% and 1.5% DM), 9- seeds hulls of faba bean and 10- faba bean seeds. Faba bean pod processing with urea and molasses was performed according to Chaudhry method (2000a) and Hue et al (2008) method. The digestibility of rumen according to Holden (1999) method and digestibility of intestinal according to Mc Niven method were investigated inside the simulator’s (DiasyII Incubator) digestive tract incubated. Amount and rate of gas production were estimated according to Orskov and McDonald model. The amount of DMD, OMD, DOMD (in percentage terms) and ME (in MJ/kg) for the amount of gas production at 2, 4, 6, 8, 12, 24, 48, 72, and 96 hours after incubation were recorded and the average parameters of fermentation with gas production (ml /200 mg DM), in vitro OMD (percent), ME (MJ/kg DM) and short-chain fatty acids (mmol) were calculated. This experiment was conducted in a completely randomized design with 10 treatments and 3 replicates by 2 run in each treatment and analyzed using Mixed procedure of SAS.

    Results and Discussion

    There was a significant difference between treatments in the chemical composition of different parts of faba bean. Treatment compounds 5, 6 and treatment compound 7 were the highest and the lowest ADF, respectively. Processing faba bean pods with 3% of DM molasses +1.5% of DM urea reduced ADF due to at the same time the provision and suitable carbon skeleton and nitrogen materials and in the other words lead to increasing digestibility faba bean pods. Also results in this experiment showed that the ruminal DM and CP digestibility of treatments were significant. The highest DM digestibility was related to faba bean seeds and pods of processed with molasses and urea (3-1.5) and (4.5-1.5), respectively, and the lowest DM digestibility was related to seed hulls. With increased levels of molasses, total the digestive tract DM digestibility of bean pods had increased. The post ruminal digestibility was not significantly different between treatments of bean pod silage except for treatments 3 and 4 compared to control.
    The comparison of the process gas produced (ml/200 mg DM) of showed that the highest amount of gas produced was in the 24 hours after incubation in faba bean pod treatments in molasses (1.5% dry matter) resulting in more ME compared to control treatment. Among all treatments, the highest produced gas in the 96 hours after incubation was related to faba bean seeds due to (60.3 ml/200 mg DM), and therefore, the ME was higher, and the lowest amount was related to faba seed hulls (20.3 ml/200 mg DM). Probably one of the reasons for lowering the amount of gas produced in the faba seed hulls compared to the bean seeds is related to the highest cell wall of hulls.

    Conclusion

     The variation in the results of opposite studies with the results of this experiment on the nutritional value of the different faba bean components depends on the level and quality of the processing and the amounts of rapidly digested carbohydrate for facilitating the synergy of nutrient supply. In this experiment, the chemical composition, potential and rate of gas production, OMD, ME, SCFA and MP were significantly different between different bean components. Although more studies are needed to determine the best percentage of addition of molasses to different levels of urea or the use of other compounds that are able to bind to possible anti-nutritional compounds, but bean pod processing with 3% molasses and 1.5% urea caused a decrease in the amount of ADF, in other words, its digestibility, due to its coherent and suitable synchronicity with the carbon frames and nitrogenous materials. The seed of faba bean had the heist nutritional value than other parts of faba bean and amount of NDF was the highest in seed hulls. Totally seed of faba bean with 24.71% CP and 8.94 Mj/kg ME is a valuable nutritional source for feeding of animal. But the bean pods also have a good nutritional value as a non-forage fiber source for ruminants.

    Keywords: Chemical composition, Digestibility, Faba bean, Gas production, Nutritional value
  • معصومه خوش گفتار کفشگر کلائی، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، جمال سیف دواتی، بهمن نویدشاد، نعمت هدایت ایوریق، سمیرا کرامتی جبه دار
    زمینه و هدف

    مصرف مکمل های سلنیومی در تغذیه دام به دنبال افت عملکرد ناشی از کمبود سلنیوم جیره، بسیار مقرون به صرفه است. با پیشرفت فن آوری های تغذیه ای، محصولات جدید مکمل های سلنیومی مانند نانوسلنیوم دردسترس بوده، که نیازمند تحقیق و مقایسه با محصولات پیشین است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات تغذیه منابع مختلف سلنیوم بر عملکرد، متابولیت های خونی و پاسخ ایمنی در گوساله های هلشتاین و دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد است.

    روش کار

    تعداد 24 راس گوساله شیرخوار هلشتاین و دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد با میانگین وزنی 1±43 کیلوگرم، در قالب طرح کاملا تصادفی مختلط، به مدت 75 روز بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1-جیره پایه بدون مکمل سلنیوم (دورگ هلشتاین-مونت بیلیارد)، 2-جیره پایه بدون مکمل سلنیوم (هلشتاین)، 3-جیره پایه + 3/0میلی گرم مکمل نانوسلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (دورگ هلشتاین - مونت بیلیارد)، 4-جیره پایه + 3/0میلی گرم مکمل نانوسلنیوم در هر کیلوگرم ماده خشک (گوساله های هلشتاین)، 5-جیره پایه + 3/0میلی گرم مکمل معدنی سلنیت سدیم در هر کیلوگرم ماده خشک (دورگ هلشتاین -مونت بیلیارد)، 6-جیره پایه + 3/0میلی گرم مکمل معدنی سلنیت سدیم در هر کیلوگرم ماده خشک (هلشتاین) بودند. مصرف خوراک و وزن بدن، گلوکز، کلسترول، تری گلسیرید، پروتئین کل، اوره، گلوتاتیون پراکسیداز، لنفوسیت، نوتروفیل و مونوسیت خون اندازه گیری شد.

    یافته ها

    منابع مختلف سلنیوم بر عملکرد و فراسنجه های خونی گلوکز، کلسترول، تری گلسیرید، اوره و پاسخ ایمنی گوساله ها تاثیر معنی داری نداشت. اما پروتئین کل خون و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز افزایش یافت. نوع مکمل در میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز تاثیری نداشت.

    نتیجه گیری

    نوع مکمل سلنیومی بر عملکرد و پارامترهای خونی گوساله های هلشتاین و هلشتاین-مونت بیلیارد تاثیرگذار نبود.

    کلید واژگان: ایمنی, سلنیوم معدنی, عملکرد, گوساله, نانو سلنیوم
    M.Koshghoftar Kafshgarkolae, F.Mirzaei Aghjehgheshlagh*, J.Seifdavati, B.navidshad, N.Hedayat, S.Karamati Jabehdar
    Inroduction & Objective

    The supplementation of selenium in animal nutrition is useful after a decline in performance due to selenium deficiency of diet. As nutritional technologies progress, new Selenium supplements such as nano selenium are available, which requires research and comparison with previous products. Thus, the aim of this study was the evaluation of selenium sources effect on performance, blood metabolites and immune response in Holstein and Holstein- Mont Bilyard Hybrid calves.

    Material and Method

    24 sucking Holstein and Holstein-Mont Bilyard calves with mean body weight of 43±1 kg were divided in a completely randomized design for 75 days. The experimental treatments included: 1- basal diet without supplementation of selenium for Holstein-Mont Bilyard calves, 2- basal diet without supplementation of selenium for Holstein calves, 3- basal diet+0.3 mg/kgDM supplementation of nano-selenium for Holstein-Mont Bilyard calves, 4- basal diet+0.3 mg supplementation of nano-selenium for Holstein calves, 5 - Basal diet + 0.3 mg/kgDM Sodium selenite for Holstein- Mont Bilyard calves, 6- basal diet + 0.3 mg/kgDM sodium selenite for Holstein calves. The daily feed intake of calves and body weight gain and the concentrations of metabolites such as glucose, urea, triglyceride, cholesterol, total protein, glutathione peroxidase enzyme activity and the percent of lymphocyte, neutrophil and monocyte of blood samples were determined.

    Results

    There was no significant effect on performance and also on blood glucose, cholesterol, triglycerides, urea and immune response in calves. But blood total protein and glutathione peroxidase activity increased in calves. In general, the source of supplements was not effective in the level of glutathione peroxidase activity of treatments.

    Conclusion

    There was no significant effect on performance and blood parameters of Holstein and Holstein-Mont Bilyard calves.

    Keywords: calf, Immune, Inorganic Selenium, nano selenium, performance
  • فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، نادر سیفی حاجی خانلو، بهمن نویدشاد، سعید نیک بین، سمیرا کرامتی جبه دار

    این تحقیق به منظور بررسی تاثیر ژل آلویه ورا و مکمل اسید لینولییک مزدوج (CLA) بر عملکرد، متابولیت های خونی و فراسنجه های ایمنی گوساله های شیر خوار هلشتاین به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. بدین منظور، تعداد 24 راس گوساله نر و ماده با میانگین سنی 10-1 روزه و میانگین وزنی 8±38 کیلوگرم به مدت 60 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: (1) جیره پایه شامل خوراک آغازین و شیر کامل (شاهد)، (2) جیره پایه+250میلی گرم ژل آلویه ورا به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، (3) جیره پایه+20 گرم مکمل CLA (بر اساس هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی) و (4) 250 میلی گرم ژل آلویه ورا+20 گرم مکملCLA بودند. میزان مصرف خوراک، افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی، متابولیت های خونی و شاخص های ایمنی و سلامتی اندازه گیری شدند.بین تیمار شاهد و سایر تیمارها از نظر مصرف خوراک و عملکرد گوساله های شیرخوار هلشتاین تفاوت معنی داری مشاهده نشد. اثر متقابل ژل آلویه ورا و CLA بر غلظت گلوکز خون معنی دار بوده و گوساله های دریافت کننده 250 میلی گرم ژل آلویه ورا کمترین غلظت گلوکز (33/88 میلی گرم در دسی لیتر) را داشتند (05/0<p).  از طرفی، اثر زمان بر تعداد گلبول سفید خون، درصد لنفوسیت و مونوسیت معنی دار بود (05/0<p) و استفاده از 20 گرم CLA سبب افزایش درصد مونوسیت خون (33/5 درصد) در مقایسه با عدم استفاده از CLA (58/3 درصد) شد (05/0<P). به طور کلی، اثر متقابل استفاده از ژل آلویه ورا و مکمل CLA بر عملکرد و وضعیت سلامت گوساله های شیرخوار هلشتاین معنی دار نبود.

    کلید واژگان: اسید چرب مزدوج, عملکرد, سلامت, گوساله, گیاه دارویی
    F. Mirzaei Aghjehgheshlagh *, N. Seyfi Hajikhanlou, B. Navidshad, S. Nikbin, S. Karamati Jabehdar

    This study was conducted to evaluate the effect of Aloe vera gel and conjugated linoleic acid supplement feeding on performance, blood metabolites and immune parameters in Holstein calves in a completely randomized design with a 2×2 factorial arrangement. This study was carried out using 24 male and female Holstein calves (with average age of 1-10 days and 38±8 kg weight) with four treatments and six replications for 60 days. The treatments were: (1) basal diet including starter and whole milk (control), (2) basal diet + 250 mg/kg body weight Aloe vera gel, (3) basal diet+20 g/kgDM complementary conjugated linoleic acid (CLA) and (4) Basal diet+250 mg/kg body weight Aloe vera gel+20 g/kgDM of CLA. The Dry matter intake, weight gain, feed conversion ratio, blood parameters and immune and health factors were measured. Results showed that there were no significant differences between the control and other groups in terms of feed intake and performance of Holstein calves. The interaction effect of Aloe vera gel and CLA was significant on blood glucose concentration and calves receiving 250 mg Aloe vera gel had the lowest glucose concentration (88.33 mg/dL) (P>0.05). On the other hand, the effect of time on white blood cell, lymphocyte and monocyte was significant (P<0.05) and using 20 g CLA increased blood monocyte (5.33%) compared with no CLA treatments (3.58%; (P<0.05). In general, the interaction effect of aloe vera gel and CLA supplementation was not significant on performance and health status of Holstein calves.

    Keywords: Conjugated fatty acid, Performance, Health, Calf, Medicinal plant
  • لیلا آقازاده، سعید نیک بین*، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، نعمت هدایت ایوریق
    زمینه مطالعاتی

    آنالیز ژنتیکی جمعیت های وحشی برای حفظ تنوع زیستی و افزایش دانش در مورد بقای این گونه ها و یافتن عوامل تهدید کننده و یا کمک کننده در حفظ این جمعیت مهم و ضروری می باشد.

    هدف

    لذا مطالعه حاضر برای شناسایی توده ژنتیکی موجود، بررسی چگونگی روابط، شکل گیری و تنوع ژنتیکی مارال های ایرانی با بهره گیری از اطلاعات توالی ناحیه D-Loop از ژنوم میتوکندریایی انجام شد.

    روش کار

    جهت انجام پژوهش حاضر نمونه های خون، مو یا بافت 78 راس مارال اخذ و DNA آنها استخراج گردید. ناحیه D-Loop از ژنوم میتوکندریایی با استفاده آغازگرهای اختصاصی با روش PCR تکثیر شده و تمامی محصولات PCR توالی یابی گردید. سپس توالی های مورد نظر با استفاده از نرم افزارهای BioEdit جهت بررسی تنوع نوکلیوتیدی هم تراز شد، با استفاده از نرم افزار Mega ، درخت فیلوژنتیکی رسم گردید. توالی های مارال با استفاده از نرم افزار DnaSPآنالیزشد.

    نتایج

    نتایج حاصل منجر به شناسایی جهش هایی گردید که به ایجاد 5 هاپلوتیپ برای ناحیه D-Loop منتهی شد و تنوع هاپلوتیپی، تنوع نوکلیوتیدی و متوسط تفاوت نوکلیوتیدی برای ناحیه D-Loop به ترتیب  218/0 ، 0007/0 و 491/0 به دست آمد. شاخص های تنوع ژنتیکی نشان داد که شش جمعیت مورد بررسی مارال احتمالا تجربه باتل نک را پشت سر گذاشته است.

    نتیجه گیری

    در پرتو نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل جمعیت ها از این هاپلوتیپ ها ، می توان نتیجه گیری کرد که نوسانات اخیر در اندازه جمعیت و وقفه در جریان ژن به دلیل انتقال گوزن های قرمز یک جمعیت به سایر زیستگاه ها در گذشته باشد.

    کلید واژگان: تنوع زیستی, فیلوژنی, مارال, D-Loop, mtDNA
    L Aghazadeh, S Nikbin *, F Mirzaei, N Hedayat
    Introduction

    The breeds and subpopulations of any species, which are the result of mutation processes, genetic drift, natural selection and gene-environment interactions, are very precious. They have been inherited down to the present generation, and their preservation is of great value and importance (Alijani, 2009). Genetic analysis of wild populations is essential for conserving biodiversity, increasing knowledge about the survival of these species, and finding the factors that threaten or contribute to the survival of these populations. The red deer is one of the biggest free-ranging mammals of central Europe and as it is not endangered in terms of population numbers, is the perfect model for studying the genetic population effects of a multitude of deliberate and unintentional anthropogenic influences on natural populations over a long period of time (Kiabi et al, 1998). Red deer gene pools are affected by habitat fragmentation, keeping of populations in enclosures, translocations, (re)introductions, and trophy hunting (Bruford et al, 2003). Various schedules of population regulation by hunting are applied throughout Europe. Many autochthonous stocks have been hybridized with the introduced animals, thus blurring the historical boundaries between formerly natural populations (Hiendleder et al, 1998). The objectives of the present studies were to gain insight into phylogeographic history; to characterize and quantify the genetic diversity within and among populations to implement conservation and management strategies, and to compare different molecular marker systems with regard to their respective resolution power (Cavalli –Sforza, 2003). For this purpose, a research program was designed to characterize populations of Iranian red deer (Cervus elaphus), using the mitochondrial control region (CR). In order to understand the origin, phylogeny, and phylogeography of the species C. elaphus, the DNA sequence variation of the mitochondrial D-loop gene of five populations of deer was examined from the entire distribution area of Cervinae with an emphasis on Iran. Several methods, including maximum parsimony, maximum likelihood, and nested clade analysis revealed that red deer originated from the area between Noshahr and other populations. The mitochondrial DNA (mtDNA) data do not support the traditional classification of red deer as only one species nor its division into numerous subspecies. The discrepancies between the geographical pattern of differentiation based on mtDNA D-loop and the existing specific and sub-specific taxonomy based on morphology are discussed. The present study was carried out to identify the existing gene pool, study the relationship and genetic variation of the Maral (Caspian red deer, C. elaphus) using the D-loop sequence data from the mitochondrial genome.

    Material and methods

    Blood, hair or tissue samples were taken from 78 Maral and their DNA was extracted. Sampling was carried out in coordination with Environmental and Wildlife Organization of the provinces of Ardebil, East Azarbaijan, Qazvin, Golestan and Mazandaran, as well as the Museum of Natural Resources and the reserves of the Gene Bank of Tehran. Blood samples were taken from those animals that were captured for population health check or treatments to use fumigant drugs and pneumatic gun in vacuum tubes contained EDTA. Hair samples were also taken directly from live animals and other tissue samples were provided from dead animals which newly dehorned. The D-loop region of the mitochondrial genome was amplified using specific primers with PCR and all PCR products were sequenced. A total of 130 sequences of D-Loopregion from deer species (52 sequences from NCBI and 78 sequences from Maral populations were studied) wereused for bioinformatics analysis between the species. The sequences were aligned and compared using BioEdit software to find nucleotide diversity. Using Mega software, a phylogenetic tree was drawn.  Haplotypes and genetic diversity parameters including nucleotide diversity, haplotype diversity, genetic distance, genetic differentiation, nucleotide frequency, etc., were performed using the DnaSp 5.10 software. DnaSP software was used to analyze the genetic data of the population, haplotypes and genetic diversity parameters, specific alleles, Rst, Fst values, and genetic distances of the 6-population hierarchy including Arasbaran, Ziaran, Semeskandeh, Fandoghlu, Ghorgh, Noshahr. Finally, NETWORK software applied to analyze the network to identify haplotypes.

    Results and discussion

    The results of Maral sequence analysis using DnaSP software led to the identification of mutations that resulted in the creation of 5 haplotypes for the D-loop region. The haplotype diversity, nucleotide diversity and mean nucleotide difference for the D-loop region were 0.218, 0.0007 and 0.491, respectively. The negative and significant Tajima D test result demonstrated an inbreeding among the populations. Results showed that the Noshahr population was in highest genetic distance from other populations. The genetic distance estimated for other populations were low. The phylogenetic tree using the D-Loop region showed that the Maral's populations is divided into two main branches. The main branch of the first consists of the population of Noshahr and its second main branch is divided into two branches, the first branch of which is Arasbaran, Ziaran, Semaskand, Gorgan, and Fandoghlo, and the second branch of the population is Noshahr. It revealed that there were a close relationship among Arasbaran, Ziaran, Semaskand, Gorgan and Fandoghlo populations, while Noshahr population showed a higher diversity. The genetic diversity indices showed that the 6 investigated populations of Maral have probably experienced a bottleneck (Yuasa et al, 2006). Results of analysis D-loop sequences of Maral and other deer species showed that red deer, fawn deer and yellow deer were in a branch, but each was in separate groups, and Shoka was a separate branch. In this study, all Iranian Maral in a separate group of European, Asian and American red deer placed in one branch (Zamani, 2014). Placement of Polish red deer in the Maral Cluster, in network analysis, was an interesting result (Lorenzini, 2015); however, no historical evidence was found to support this result.

    Conclusion

    In conclusion, the recent fluctuations in population size and interruption in the gene flow are due to the past geographical transfer of red deer from a population to other habitats. A high risk of inbreeding was observed in Maral populations. Therefore, for conserving the populations, it is necessary to consider a program for introducing new blood from other populations and increasing their genetic diversity.

  • Roghaie Barzegar Mashak, Jamal Seifdavati *, Hossein Abdi, Benemar, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh, Reza Seyedsharifi, Taher Yalchi
    The purpose of this study was to investigate the effect of processed alfalfa silage with acetic acid and Ecosyl on feed intake, microbial protein synthesis and blood parameters in four Moghani male sheep (90±2 kg BW) using a changeover design consisting of four 14-day periods. The experimental treatments were 1) alfalfa silage without additive as control, 2) alfalfa silage treated with Ecosyl, 3) alfalfa silage treated with 5% acetic acid, and 4) alfalfa silage treated with acetic acid and Ecosyl. The results showed that feed intake was not affected by treatments. The amounts of excreted purine derivatives were 12.29, 7.02, 12.03 and 8.64 g/d for alfalfa silage (control), alfalfa silage treated with acetic acid or Ecosyl and their combination. Also, the adsorbed purine derivatives values were 13.46, 7.19, 13.14 and 9.12 g/d for control, alfalfa silage treated with acetic acid or Ecosyl and their combination. Untreated alfalfa silage, treated with either acetic acid, Ecosyl or their combination resulted in 9.79, 5.23, 9.56 and 6.63 g/d of microbial protein synthesis, respectively. The excreted purine and adsorbed purine derivatives and microbial protein synthesis were reduced in alfalfa silage treated with acetic acid and Ecosyl and their combination (P<0.05). There were no significant differences in blood metabolites among the treatments, except for cholesterol values. Alfalfa silage treated with acetic acid alone did not change the nutritional values; however, alfalfa silage treated with acetic acid and Ecosyl improved the nutritional parameters in sheep.
    Keywords: alfalfa silage, acetic acid, Ecosyl, purine derivatives
  • طناز طالبی، جمال سیف دواتی*، صیاد سیف زاده، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق، حسین عبدی بنمار، رضا سید شریفی
    زمینه مطالعاتی

    افزودن پودر گیاهان داروئی آویشن و حبه سیر می تواند بر  قابلیت هضم و گاز تولیدی علوفه های اسپرس و یونجه در شرایط آزمایشگاهی تاثیر گذار باشد.

    هدف

    این آزمایش برای بررسی تاثیر سطوح مختلف افزودن پودر آویشن و پودر حبه سیر بر قابلیت هضم و گاز تولیدی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.

    روش کار

    در این مطالعه سطوح مختلف پودر آویشن و پودر سیر (صفر، 5/1 و 3 درصد) به سرنگ های 100 میلی لیتری حاوی علوفه های یونجه، اسپرس و مخلوط یونجه و اسپرس افزوده شد و میزان گاز تولیدی با انکوباسیون سرنگ ها در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت بررسی  و داده های حاصل در قالب طرح کاملا تصادفی تجزیه و تحلیل شدند.

    نتایج

    افزودن 5/1 درصد پودر آویشن و سیر به علوفه اسپرس سبب بهبود قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی قابل هضم، قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و انرژی متابولیسمی در مقایسه با شاهد گردید (0/05>P). همچنین افزودن 3 درصد پودر سیر افزایش معنی داری را در قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و انرژی متابولیسمی نسبت به شاهد نشان داد (0/05>P). نتایج نشان داد که افزودن 5/1 و 3 درصد سیر به علوفه اسپرس کمترین میزان ماده آلی قابل هضم، اسید چرب کوتاه زنجیر، انرژی متابولیسمی، پتانسیل تولید گاز و نرخ تولید گاز در مقایسه با سایر تیمارها شد (0/05>P). همچنین نتایج نشان داد که 3 درصد سیر در علوفه یونجه کمترین میزان ماده آلی قابل هضم، اسید چرب کوتاه زنجیر، انرژی متابولیسمی و پتانسیل تولید گاز در مقایسه با شاهد داشت (0/05>P). مخلوط یونجه و اسپرس تحت تاثیر معنی داری افزودن افزودنی های گیاهی در مقایسه با شاهد قرار نگرفت.

    نتیجه گیری نهایی

    استفاده از سطوح 5/1 درصد آویشن و سیر سبب بهبود قابلیت هضم شد. همچنین استفاده از 3 درصد سیر کاهش میزان گاز تولیدی و فراسنجه های تخمیری حاصل از تست گاز را به دنبال داشت.

    کلید واژگان: آویشن, اسپرس, انرژی متابولیسمی, سیر, قابلیت هضم و یونجه
    T Talebi, J Seifdavati *, S Seifzadeh, F Mirzaei, H Abdi Benmar, R Seid Sharifi
    Introduction

    Between 2 to 12% of a ruminant’s energy intake is typically lost through the enteric fermentation process. Ruminant production is associated with nitrogen loss especially in the form of ammonia from urine and manure management during composting. These contribute to greenhouse emission and environmental pollution in general. In the past few decades, feed additives such as antibiotics, ionophores, methane inhibitors, and anti-protozoa agents have been successfully used to reduce these rumen energy, nitrogen releases and metabolic disorders (Calsamiglia et al. 2007), though   increase production efficiency. Therefore, ruminants’ nutritionists try to use compounds that increase the efficiency of energy and protein intake by changing the population and activity of ruminal microorganisms (Fereydounpour et al. 2016).   These alternative compounds are probiotics, organic acids, and medicinal plants (Calsamiglia et al. 2007). The essential oils are secondary plant metabolites, which have antimicrobial properties and can be suitable substitutes for antibiotics to alter rumen microbial activity. Also, a research has shown that the essential oils and their constituents have the potential to improve nitrogen and energy utilization in ruminants (Patra et al. 2006). Talebzadeh et al (2012) reported that the essential oil of thyme at 150, 300, 450, and 600 micrograms per ml of culture medium was used only at concentrations above 450 mg decreased the real digestibility of organic matter. Adding powdered herbs such as thyme and garlic cabbage can affect the in vitro digestibility and the amount of in vitro gas production in sainfoin and alfalfa and their mixture. Thymol is a main phenolic component in thyme and carvacrol is also a minor component (Leung and Foster 1996). These compounds are involved in oxidation and reduction reactions. Thyroid has a large antimicrobial activity by preventing the bacteria growth. Researchers reported that active compounds in garlic containing allycine, diallylsulfide, and di-allylene sulfide, which can affect ruminal harmful bacteria. Considering the various compounds and effects of thyme and garlic and the need for further studies on medicinal plants, this study carried out to investigate the effects of adding levels of thyme powder and garlic on digestibility and fermentation parameters of sainfoin and alfalfa forage in laboratory conditions.

    Material and methods

    A study was conducted to investigate the effect of adding different levels   of thyme powder and garlic cabbage powder on digestibility and the amount of in vitro gas production at three levels of 0, 1.5, and 3% for alfalfa, sainfoin and mixed alfalfa and sainfoin based on a completely randomized design. Measurement of digestibility of alfalfa forage, sainfoin and mixture of 50% alfalfa and 50% sainfoin were carried out using thyme powder and garlic cabbage powder by Holden method (2000). In this method, the nylon bag was used instead of filtration and a daisy (rumen simulator) incubator was used instead of a hot water bath. Menke et al (1979) method was used to measure the amount of gas production. The amounts of short chain fatty acids, digestibility of dry matter, organic matter in dry matter, and metabolizable energy were estimated using related equations (Menke and Steinggass 1988). The data obtained from the method of gas production analyzed in a completely randomized design with repeated measurements. Data digestibility by Holden was investigated in a completely randomized design using SAS (2003) software.

    Results and discussion

    The results showed that adding 1.5% thyme and garlic to sainfoin forage improved digestibility of dry matter, organic matter digestibility, digestibility of organic matter in dry matter, and metabolizable energy compared with control group (P <0.05). Also, adding 3% garlic powder showed a significant increase in digestibility of organic matter in dry matter and metabolizable energy compared with the control group (P <0.05). But adding 1.5% and 3% thyme and garlic powder to alfalfa and mixed alfalfa and sainfoin had not a significant effect on dry matter digestibility, organic matter digestibility, digestibility of organic matter in dry matter and metabolizable energy compared with the control group. The results showed that adding 1.5 percent of garlic powder to sainfoin was reduced the amount of produced gas compared with the control group for 6, 24, 48 hours after incubation and also adding 3 percent of garlic powder to sainfoin was decreased the amount of produced gas compared with the control group for 6, 24, 48, 72, 96 and 120 hours after incubation (P <0.05). This trend was followed by the reduction of the amount of gas for treatment of 3% garlic + alfalfa at 3, 6, 12, 24, 48, 72, 120 times compared with the control group (P <0.05). Feeding 1.5% of garlic powder was increased the amount of produced gas at 3, 48, 72, and 120 hours of incubation compared with the control group (P <0.05). The results showed that adding 1.5 and 3% garlic powder to sainfoin forage had the lowest amount of digestible organic matter, short chain fatty acid, metabolizable energy, gas production potential and gas production rate compared with other treatments (P <0.05). Also, results showed that 3% of garlic powder in alfalfa had the lowest amount of digestible organic matter, short chain fatty acid, metabolizable energy, gas production potential compared with the control group (P <0.05). Adding plant additives had no significant effect on mixed of alfalfa and sainfoin compared with the control group. The essential oils that contain high levels of effective components (Fraser et al. 2007) or even low ones (Castillejos et al. 2006) can affect digestibility. This is due to the sensitivity of fibrolytic bacteria to the active components of all essential oils (Benchaar et al. 2007).

    Conclusion

    The effect of different levels of thyme and garlic on the nutritional value and digestibility of forage and sainfoin showed that addition of 1.5% of garlic and thyme improved the digestibility of forage by Holden method. Generally, adding thyme to forage at most of the times did not significantly improve the amount of gas produced compared with the control group, but at some times there was a numerical increase in the amount of produced gas. Adding 3% garlic at most of the times and 1.5% garlic at some of the times caused a significant reduction in the amount of produced gas compared with the control group. It can also be concluded that the use of 3% garlic reduced the fermentation parameters obtained from the gas test (total volatile fatty acid, metabolizable energy, and digestibility) in sainfoin and alfalfa. The results of this study suggest that the addition of thyme and garlic can change the fermentation parameters and the amount of gas production, which is different depending on their usage amount.

    Keywords: Alfalfa, Digestibility, Garlic, Metabolizable energy, Sainfoin, Thyme
  • سمیرا کرامتی جبه دار، فرزاد میرزایی آقجه قشلاق*، بهمن نوید شاد، علی مهدوی، حمید استاجی
    پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر تغذیه نشاسته مقاوم به عنوان نوعی پری بیوتیک و عصاره حاوی ترکیبات پلی فنولی پوسته پسته بر عملکرد، فراسنجه های هماتولوژی و خونی گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. برای انجام این مطالعه تعداد 54 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (27 نر و 27 ماده) در قالب طرح فاکتوریل کاملا تصادفی در 9 تیمار و 6 تکرار، به صورت تصادفی در هر یک از تیمارها شامل تیمار شاهد (بدون افزودنی)، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم، تیمار دریافت کننده 1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 3600 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم+1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 8 گرم نشاسته مقاوم+3600 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم+1800 میلی گرم ترکیبات فنولی، تیمار دریافت کننده 16 گرم نشاسته مقاوم+3600 میلی گرم ترکیبات فنولی مورد استفاده قرار گرفتند. افزایش وزن، میانگین مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی گوساله ها، فراسنجه های هماتولوژی و خونی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که رشد گوساله ها تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفته و افزودن نشاسته مقاوم و عصاره حاوی ترکیبات فنولی تاثیری بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل غذایی گوساله های هلشتاین نداشت. همچنین هیچکدام از فراسنجه های هماتولوژی و متابولیکی خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. اما اثر دوره بر گلوکز، تری گلیسیرید،کلسترول و پروتئین کل خون معنی دار بود.
    کلید واژگان: نشاسته مقاوم, عصاره فنولی, عملکرد, ایمنی, فراسنجه خونی, گوساله
    Samira Karamati Jabehdar, Farzad Mirzaei Aghjehgheshlagh*, Bahman Navidshad, Ali Mahdavi, Hamid Staji
    The present study was performed to determine the effect of resistant starch as a type of prebiotic and phenolic compound extract on performance, hematological and blood parameters of suckling Holstein calf. For this, 54 suckling Holstein calves (27 male and 27 female) were randomly assigned in 9 treatments including: RS1 (8 g resistant starch), RS2 (16 g resistant starch), PE1 (1800 mg phenolic compounds), PE2 (3600 mg phenolic compounds), RS1+PE1 (8 g resistant starch+1800 mg phenolic compounds), RS1+PE2 (8 g resistant starch+3600 mg phenolic compounds), RS2+PE1 (16 g resistant starch+1800 mg phenolic compounds), RS2+PE2 (16 g resistant starch+3600 mg phenolic compounds) in a completely randomized factorial design with 9 treatments and 6 replications. The weight gain, feed intake and feed conversion ratio of calves, hematological and blood parameters were measured. The results showed that weight gain didn’t affected by experimental treatments and feeding of resistant starch and phenolic extracts had no effect on daily weight gain, daily feed intake and feed conversion ratio of Holstein calves. The hematological and metabolic parameters did not affected by experimental treatments. But the effect of period on blood glucose, triglyceride, cholesterol and total protein was significant.
    Keywords: Blood Parameter, Calf, Immune, Phenolic extract, Performance, Resistant Starch
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 50 عنوان
  • فرزاد میرزایی آقجه قشلاق
    فرزاد میرزایی آقجه قشلاق
    استاد تمام علوم دامی - دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر جمال سیف دواتی
    : 17
    دکتر جمال سیف دواتی
    دانشیار علوم دامی تغذیه نشخوارکنندگان، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
  • دکتر بهمن نویدشاد
    : 17
    دکتر بهمن نویدشاد
    استاد Faculty of Agriculture، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
  • اردوان قربانی
    : 9
    اردوان قربانی
    استاد منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
  • رضا سیدشریفی
    : 7
    رضا سیدشریفی
  • دکتر سمیرا کرامتی جبه دار
    : 4
    دکتر سمیرا کرامتی جبه دار
    (1398) دکتری تغذیه دام، دانشگاه محقق اردبیلی
  • مجتبی علی پور عین الدین
    : 2
    مجتبی علی پور عین الدین
    دانشجوی دکتری تغذیه دام، علوم دامی، کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال