به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

پروین محمدی

  • مرتضی قیصوری، مهین کله هوئی*، عارف صابری، پروین محمدی
    امروزه منابع آب به یکی از نگرانی های عمده در مناطق خشک و نیمه خشک جهان تبدیل شده است. بارش کم و توزیع نامنظم آن در کشور ایران همراه با جمعیت سریع و افزایش فعالیت های کشاورزی، سبب خشک سالی های اخیر شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی و پیش بینی خشک سالی هواشناسی در استان تهران با استفاده از مدل ARIMA انجام شده است. برای ارزیابی شاخص بارش استاندارد (SPI) داده ها از هفت ایستگاه بارشی برای دوره 2020 - 2000 مورد استفاده قرار گرفت. سپس مدل ARIMA برای پیش بینی خشک سالی بر مبنای SPI اجرا، و برای هر ایستگاه بهترین مدل برای پیش بینی خشک سالی استخراج شد. نتایج نشان داد مدل های سری زمانی ARIMA قادر است به درستی تغییرات اقلیمی را مورد ارزیابی قرار دهد. هم چنین مطابق نتایج شاخص خشک سالی SPI برای دوره پیش بینی شده، مشخص شد که در تمام ایستگاه های مورد مطالعه وضعیت نزدیک به نرمال را داشته و در سال 2022 تا 2024 شرایط به سمت بهبود وضعیت بارش پیش رفته است که با توجه به بارش های اخیر در سطح ایران این مدل توانسته به خوبی به مدل سازی تغیرات اقلیمی بپردازد. با توجه شاخص SPI  خشک سالی در منطقه مورد نظر در وضعیت نزدیک به نرمال قرار دارد، می تواند برای مدیریت منابع آبی، حفظ بوم سازگان طبیعی و بهبود وضعیت اقلیمی آینده ابزار مناسبی باشد.
    کلید واژگان: استان تهران, شاخص SPI, مدل سازی, مدیریت منابع آبی, تغییرات اقلیمی
    Morteza Gheysouri, Mahin Kalehhouei *, Aref Saberi, Parvin Mohammadi
    Today, water resources have become one of the major concerns in arid and semi-arid regions of the world. Low rainfall and its irregular distribution in Iran, along with rapid population growth and increased agricultural activities, have caused recent droughts. The present study was conducted with the aim of investigating and forecasting meteorological drought in Tehran province using the ARIMA model. Data from seven rainfall stations for the period 2000-2020 were used to evaluate the Standardized Precipitation Index (SPI). Then, the ARIMA model for drought prediction was implemented based on SPI, and the best model for drought prediction was extracted for each station. The results showed that ARIMA time series models can correctly evaluate climate change. Also, according to the results of the SPI drought index for the forecasted period, it was found that the situation was close to normal in all the studied stations, and from 2022 to 2024, the conditions have progressed towards improving the rainfall situation, which according to the recent rainfall in Iran, this model It has been able to model climate changes well. According to the SPI index, the drought in the target area is close to normal, it can be a suitable tool for managing water resources, preserving natural ecosystems, and improving the future climate.
    Keywords: SPI index, Tehran province, Time Series, Water resources management, Climate change
  • آرش ملکیان*، پروین محمدی، مهدی قربانی، علی اکبر نظری سامانی

    تغییر اقلیم و پیامدهای ناشی از آن، بزرگ ترین معضل قرن بیست ویکم به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک است که همواره با چالش کم آبی و گرمای شدید روبه رو هستند. بر این اساس مشخصه وقوع پدیده تغییر اقلیم، کاهش بارش ها، افزایش درجه حرارت و افزایش وقوع پیامدهای حدی اقلیمی در آینده است که با توجه به ویژگی های جوامع و محدودیت ها می تواند پیامدهای زیان باری به همراه داشته باشد و وقوع چنین امری مشکلی اساسی خواهد بود. در تحقیق حاضر به منظور برآورد داده های دما و بارش دوره های آتی ایستگاه سینوپتیک کرمانشاه، از مدل گردش عمومی جو CanESM2 تحت سه سناریوی RCP2.6،RCP4.5  و RCP8.5 و مدل SDSM برای ریزمقیاس نمایی داده های خروجی استفاده شد. ارزیابی عملکرد مدل در پیش بینی متغیرهای اقلیمی بر اساس شاخص های ارزیابی در دوره 19612005 نشان دهنده عملکرد ضعیف تا بالای مدل در برآورد متغیر بارش (39/0R2=، 73/4،RMSE= 23/0-Ns=) و عملکرد قابل قبول مدل در برآورد متغیر دما (98/0R2=، 42/2RMSE=، 93/0Ns=) می باشد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، بارش در دوره 20202049 نسبت به دوره مشاهداتی 19612005 تحت سناریوی RCP4.5 افزایش و تحت دو سناریوی  RCP2.6و RCP8.5 دارای یک روند کاهشی می باشد. بارش در دوره 20502069 نسبت به دوره مشاهداتی تحت سناریوی RCP2.6 کاهش و تحت دو سناریوی RCP4.5 و RCP8.5 افزایش داشته است. همچنین در دوره 20702099 نسبت به دوره مشاهداتی و دوره 20502069 دارای یک روند کاهشی است. همین طور نتایج نشان داد که درجه حرارت در ایستگاه مورد مطالعه در دوره های 20202049، 20502069 و 20702099 به ترتیب با مقادیر میانگین 7/0، 5/1 و 3/3 سانتی گراد نسبت به دوره پایه 19612005 تحت سناریوهای مورد بررسی یک روند افزایشی را پیش رو خواهد داشت.

    کلید واژگان: تغییر اقلیم, گازهای گلخانه ای, مدل گردش عمومی جو, SDSM
    Arash Malekian*, Parvin Mohammadi, Mehdi Ghorbani, Ali Akbar Nazari Samani
    Introduction

    As proven by some researches, the atmosphere’s general circulation models (GCMs) well predict the temporal and special variations in climatic variables such as temperature and precipitation at a global scale. However, although these models can simulate the global climate in a three-dimensional grid for the whole world, the resolution of their images cannot display the details of the climate changes at regional scale. Therefore, to predict climate changes at regional and regional scales, downscaling tools are needed to be developed. This study, thus, sought to investigate the variations of temperature and precipitation in future periods in a semi-arid region in Iran. 

    Materials and methods

    To conduct this study, the Kermanshah province with average annual precipitation of 402.27 mm and mean temperature of 15.9° C was selected. To investigate the future climate change, we need a base period as an evidence or reference (1961-2005). The data used in this study were collected from station observations based on the required output and large-scale data NCEP and GCM gained from the nearest global network to the study area. To estimate the future periods’ temperature and precipitation data, the GCM model of the CanESM2 was applied under three scenarios including RCP 2.6, RCP 4.5 and RCP 8.5, and SDSM 4.2.9 model was used in this regard for downscaling the output data. The SDSM is a multivariate regression model for the production of climatic data via statistical downscaling techniques, seeking to generate high-resolution climatic data from GCM’s large- scale simulations data. This model is used when rapid and low-cost estimation of the climate is required.

    Results

    This study evaluated the model’s performance in predicting climatic parameters based on R2, RMSE, and NS. As confirmed by the results of RCP2.6, RCP4.5 and, RCP8.5, the values regarding the climatic parameters were modeled with acceptable accuracy. However, precipitation prediction was less accurate than temperature which could be attributed to the inaccuracy of the precipitation data and their unconditional nature.The study’s results showed that the annual mean temperature values in the period 2020-2049 under RCP2.6, RCP4.5 and RCP8.5 increased by 0.6, 0.7, and 0.9°C, respectively, compared to the base period. Moreover, the investigation of the prospective temperature changes in 2050-2069 period under the above-mentioned scenarios suggested that the temperature would increase throughout the year except in September, October, November, and December. The highest increase would occur in June by 6.6°C under RCP8.5, and the lowest increase would happen in October by 4°C under RCP2.6 scenario. Furthermore, the annual mean temperature values would increase by 0.8, 1.4 and 2.4°C in 2050-2069 under RCP2.6, RCP4.5 and RCP8.5 scenarios compared to the base period, respectively. It was also found that the temperature would increase in all season but autumn throughout 2070-2099, with the annual mean temperature values getting increased by 4, 1.9 and 4°C, respectively, under RCP2.6, RCP4.5, and, RCP8.5 scenarios.Precipitation values and its variations in 2020-2049 period indicated that the highest decrease in precipitation value would occur in March by 38.2 mm under RCP2.6 scenario and the highest increase in this parameter would occur in October by 127.5 mm. Moreover, the annual mean precipitation rata would be 6.4 mm lower in 2020–2049 period than the observed value based on RCP2.6 scenario, and it would increase by 2.6 mm in the same period under the RCP4.5 scenario compared to the baseline period, and it would decrease by 2.6 mm under RCP8.5 scenario. Precipitation values for the period 2050-2069 show that the highest decrease in precipitation in March was 38.3 mm under RCP2.6 and the highest increase in October to 127.5 mm under RCP4.5. Furthermore, according to the annual mean precipitation values for 2050-2069 period, it was found that the highest decrease in precipitation rate would occur in March by 38.3 mm under the RCP2.6 scenario, and its highest increase would occur in October by 127.5 mm under RCP4.5 scenario.Also, the annual precipitation rate in 2050-2069 period would increase by 2.6 mm and 4.2 mm under RCP8.5 and RCP4.5 scenarios, respectively, compared to the observation period, and it would decrease by 4.9 mm under the RCP2.6 scenario compared to the baseline period.The results of the precipitation rate for 2070-2099 period showed that the highest decrease would occur in March by 48.1 mm under the RCP2.6 scenario, and the highest increase would occur in September by 129.5 mm under the RCP8.5 scenario. Moreover, in 2070-2099 period, the average annual precipitation values would decrease by 0.6 and 7.4 mm under RCP2.6 and RCP4.5 scenarios, respectively, and it would increase by 7.8 mm under the RCP8.5 scenario compared to the base period. 

    Discussion and Conclusion

    The climate changes observed in the 20th and 21st centuries are incompatible with those of the past millennium. Arid and semi-arid regions are extremely vulnerable to climate changes. Therefore, identifying and comprehending the relationship between climate variables, and knowing their future changes are important for sustainable and efficient management of resources in such areas. According to studies conducted in this regard, climate change will inevitably occur in Iran. On the other hand, one of the most important issues in dealing with climate change in recent decades has been susceptibility to the climate changes. The investigation of the trends of the climatic data recorded in last decades, and the outputs of all climate models that predict future climates indicate that undeniable changes would occur in global climate.To conduct this study, the daily temperature and precipitation data of Kermanshah province’s synoptic station were used. However, non-conditional data presented more acceptable results. The study’s findings showed that in 2020-2049 period, the precipitation rate increased under RCP4.5 scenario compared to the observation period (1961-2005), and it increased in the same period under the RCP2.6 and RCP8.5 scenarios. It was also found that in 2050–2069 period, the precipitation rate decreased under RCP2.6 scenario compared to the observation period (1961–2005), and increased under RCP4.5 and RCP8.5 scenarios. Generally, it could be argued that the precipitation rate would increase in this period. Moreover, it could be said that the precipitation rate would be decreasing throughout the 2070-2099 period compared to the observation period, and temperature would experience an increasing trend during 2020 -2049, 2050-2069, and 2070- 2099 periods compared to the observed period.
    As indicated by the results, the Kermanshah province’s climatic conditions in the prediction period would considerably differ from the current situation, suggesting serious changes in the region’s climate status. Therefore, getting aware of the direct and indirect negative effects of the climate on different parts of the region and developing long–term strategic plans are necessary for dealing with such conditions.

    Keywords: General Circulation Model, Greenhouse Gases, HadCM3, SDSM
  • پروین محمدی، آرش ملکیان*
    کشورهای در حال توسعه به شدت در برابر مخاطرات اقلیمی آسیب پذیرند. تغییرات جهانی الگوها و رویدادهای اقلیمی، کیفیت و دسترسی به منابع طبیعی را تغییر می دهد. این وضعیت تاثیر گسترده ای بر نظام های اجتماعی و اقتصادی آنها دارد که تهدیدی برای جوامع امروز و نسل های آینده قلمداد می شود. جوامع روستایی از جمله بخش هایی است که بسیار تحت تاثیر نوسان ها و مخاطرات اقلیمی است، که برای حفاظت از معیشت خود در مقابل تاثیرات نوسان ها و مخاطرات اقلیمی نیازمند اعمال سازگارانه اند که برای مقابله و سازگاری با آنها، به فهم و شناخت علمی نیاز است. در این زمینه این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت سازگاری و مولفه های آن به مخاطرات اقلیمی در دو روستای سفیدبرگ و بیوندسفلی با استفاده از رویکرد شاخص ترکیبی با روش توصیفی- تحلیلی مبنی بر داده های پرسشنامه انجام گرفت. متغیرهای واردشده در این تحقیق شامل ویژگی های فردی و شاخص های ظرفیت سازگاری به مخاطرات اقلیمی شامل عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت است. میزان تاثیرگذاری هر یک از مولفه ها و تجزیه وتحلیل داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری پردازش شد. نتایج پژوهش نشان داد که اجتماعات محلی روستای بیوندسفلی با میانگین 33/2 و روستای سفیدبرگ با میانگین 88/2 کمتر از میانگین متوسط ظرفیت سازگاری (3) است و ظرفیت سازگاری اندکی در مواجهه با مخاطرات اقلیمی دارند. ظرفیت سازگاری کم دو روستای مذکور به طور مستقیم با مولفه های اقتصادی، اجتماعی، زیرساخت، دانش فردی و دولت ارتباط دارد. مولفه زیرساخت بیشترین ظرفیت سازگاری را داراست و مولفه های اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت ظرفیت سازگاری کمی دارند. بنابراین برای ارتقا و بهبود وضعیت ظرفیت سازگاری جوامع در مولفه های اقتصادی، اجتماعی، دانش فردی و دولت باید توجه ویژه ای شود. آگاهی قبلی سازمان های مرتبط از عوامل موثر بر ظرفیت سازگاری و اتخاذ سیاست های حمایتی می تواند افزایش ظرفیت سازگاری در برنامه ریزی راهبردهای تغییر مدیریت را امکان پذیر کند.
    کلید واژگان: راهبردهای تغییر مدیریت, زیرساخت, ظرفیت سازگاری, مخاطرات اقلیمی
    Parvin Mohammadi, Arsh Malekian *
    Developing countries are severely vulnerable to climate hazards. Global changes in climate patterns and events alter the quality and access to natural resources which leads to a widespread impact on their social and economic systems which is a kind of threat to today's societies and future generations. Rural communities are among the areas most affected by climate hazards and fluctuations, which require adaptive action to protect their livelihoods from the effects of climate hazards, which requires understanding and adaptation measures. The purpose of this study was to investigate the adaptation capacity and its components to climate hazards in two villages of Sefidbarg and Bivandsofla using a combined descriptive-analytic approach based on questionnaire data. The variables included in this study include individual characteristics and adaptation indices to climate hazards including economic, social, infrastructure, personal knowledge, and government. Effectiveness of each component and analysis of data collected were analyzed using statistical techniques. The results showed that the local communities of Bivandsofla village with average of 2.33 and Sefidbarg village with average of 2.88 have low adaptation capacity in the face of climate hazards phenomenon, and low adaptation capacity of these two villages directly related with economic, social, infrastructure, individual knowledge and the government. The infrastructure component also has the highest adaptation capacity and the economic, social, individual knowledge and government components have the lowest adaptability capacity. It is therefore necessary to pay special attention to improving the capacity of societies to adapt to the economic, social, individual and governmental components. Prior knowledge of the factors affecting adaptation capacity and the provision of supportive policies by related organizations may allow for increased adaptive capacity in planning change management strategies.
    Keywords: climate hazards, Adaptation capacity, Infrastructure, Management change strategies
فهرست مطالب این نویسنده: 3 عنوان
  • پروین محمدی
    پروین محمدی
نویسندگان همکار
  • دکتر آرش ملکیان
    : 4
    دکتر آرش ملکیان
    دانشگاه تهران
  • عارف صابری
    : 1
    عارف صابری
    دانش آموخته دکتری علوم ومهندسی آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
  • دکتر مرتضی قیصوری
    : 1
    دکتر مرتضی قیصوری
    دانش آموخته دکتری دانش آموخته دکتری علوم و مهندسی آبخیز، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران، دانشگاه تهران، تهران، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال