azam sattari
-
مجله علمی پزشکی جندی شاپور، سال بیست و یکم شماره 1 (پیاپی 136، فروردین و اردیبهشت 1401)، صص 138 -145
بیمار، خانم 95 سال های است که با عدم توانایی بلع مایعات و جامدات از شش ماه قبل مراجعه کرده بود و پس از مشخص شدن دلیل دیسفاژی ب هدلیل دایورتیکول بزرگ زنکر در قسمت ابتدایی مری و عدم توانایی تحمل جراحی ب هدلیل شرایط سنی و وخامت حال عمومی،تحت اولین دایورتیکولکتومی آندوسکوپیک قرار گرفت و با یک عمل دو ساعته آندوسکوپیک ابتدا دیواره عضله کریکوفارنژیوس شناساییشد و دایورتیکولکتومی از طریق برش عضله با نیدل نایف آندوسکیپی با استفاده از آندوسک انعطا فپذیر الیمپوس و بستن محل عمل باکلیپس انجام شد. هنگام و پس از عمل هی چگونه عارض های ایجاد نشد. سپس بیمار به مدت 48 ساعت ناشتا نگه داشته شد. سپس ابتداتغذیه با مایعات شروع شد و بعد از پنج روز بیمار با حال عمومی خوب و توانایی بلع غذا از بیمارستان مرخص شد. این عمل آندوسکوپیکاولین مورد انجا مشده در جنوب غرب ایران است
کلید واژگان: داورتیکول, زنکر مری, دایورتیکولکتومی آندوسکوپیکIn this case report study, the patient was a 95-year-old woman who was referred to the health centerdue to inability to swallow liquids and solids for 6 months. After determining the cause of dysphagiadue to a large Zenker’s diverticulum in the initial part of the esophagus, and the inability of patient totolerate surgery due to her age and general deterioration, she underwent the endoscopic diverticulectomy.Under a two-hour endoscopic surgery, the wall of the cricopharyngeal muscle was first identifiedand diverticulectomy was performed by cutting the muscle with an endoscopic needle knife, using theOlympus flexible endoscope and closing the surgery site with clips. There were no complications duringor after the surgery. The patient was kept fasting for 48 hours. After that, liquid feeding was started; 5days later, the patient was discharged from the hospital with a good general condition and the ability toswallow food. This was the first case of endoscopic diverticulectomy in the southwest of Iran.
Keywords: Zenker’s diverticulum, esophagus, Endoscopic diverticulectomy -
بسیاری از مواد غذایی دارای ساختاری بر پایه سیستم کف بوده که پایداری آن ها نقش مهمی در خصوصیات بافتی، ساختاری و بازارپسندی این محصولات دارد. در صنعت غذا از پلی ساکاریدهایی نظیر صمغ ها و ژلاتین جهت پایدار نمودن سیستم های غذایی بر پایه کف استفاده میشود. به این منظور اثر غلظت های مختلف ژلاتین (1، 2 و 3%) بر ویژگی های تولید کف پروتئین-های آلبومین و سدیم کازیینات (1 و 2%) بررسی شد. در این پژوهش میزان افزایش حجم، جزء حجمی کف و سرعت زهکشی بررسی شد و همچنین از پردازش تصویر جهت بررسی تخلخل، بعد برخالی، انتروپی و میزان کروی بودن حباب ها استفاده گردید. مشاهدات نشان داد که افزایش غلظت ژلاتین باعث کاهش تخلخل، انتروپی، بعد برخالی، سرعت زهکشی، جزء حجمی کف و اورران شد. افزایش غلظت پروتئین نیز باعث افزایش تخلخل، اورران، کرویت و بعد برخالی شد در حالی که اندازه حباب کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان از غلظت های مختلف ژلاتین برای پایدارسازی سیستم های غذایی حاوی کف استفاده نمود.
کلید واژگان: ژلاتین, آلبومین, سدیم کازئینات, پردازش تصویرMany foods have a structures base on foam; hence their stability has a key role in their textural, structural and acceptance properties. In food industrials, polysaccharides such as gums and gelatin use as stabilizer in foam-based food system. In this research effect of gelatin (1, 2, 3%) on foaming properties of albumin and sodium caseinatate (1 and 2%) has been investigated. Overrun, foam value fraction and drainage have been measured and also image processing used for evaluate porosity, fractal count, entropy and sphericity. Result showed that adding gelatin decreased porosity, entropy, fractal count, drainage, foam value fraction on and overrun. Adding protein caused porosity, overrun, fractal count and circularity increased while bubble size decreased. Therefore, we can use various amount of gelatin for stabilizing foam-base food.
Keywords: Gelatin, albumin, Sodium caseinate, Image processing -
نشریه پژوهش های علوم و صنایع غذایی ایران، سال شانزدهم شماره 2 (پیاپی 62، خرداد و تیر 1399)، صص 271 -286
بتاگلوکان یک پلی ساکارید خطی، بدون انشعاب، غیرنشاسته ای و محلول در آب است که در دیواره سلولی غلات به ویژه یولاف وجود دارد. با توجه به تاثیر فعالیت آنزیمی بر پایداری لیپیدهای یولاف لازم است که این آنزیم ها در طی فرآوری یولاف غیرفعال شوند. یکی از روش های موجود برای غیرفعال کردن آنزیم ها، فرآیند هیدروترمال است. در این پژوهش فرایند هیدروترمال با اتوکلاو در دماهای110 ، 120 و 130 درجه سانتی گراد در دو زمان 10 و 20 دقیقه بر روی آرد یولاف انجام شد و بتاگلوکان استخراجی از آن به روش آبی از نظر خواص فیزیکو شیمیایی و عملکردی و نیز ریولوژیکی مورد برررسی قرار گرفت. بتاگلوکان حاصل از آرد یولاف هیدروترمال شده در 120 درجه سانتی گراد به مدت 10 دقیقه بالاترین حلالیت را در 25 درجه سانتی گراد و کمترین حلالیت را در دمای 50 درجه سانتی گراد و تیمار 120 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه بیشترین حلالیت را در 75 درجه سانتی گراد داشت. میزان کف کنندگی بتاگلوکان استخراجی از آرد یولاف هیدروترمال شده در دمای 130درجه سانتی گراد به مدت 10 دقیقه، از سایر تیمارها کمتر بود و بتاگلوکان حاصل از تیمار هیدروترمال شده در دمای 110 درجه سانتی گراد به مدت 10 دقیقه از ثبات کف بالاتری برخوردار بود. در بررسی خصوصیات ریولوژیکی، تاثیر سرعت برشی بر میزان ویسکوزیته نشان داد که با افزایش سرعت برشی، میزان ویسکوزیته در تمامی نمونه ها کاهش یافت و بیشترین مقدار ویسکوزیته را بتاگلوکان حاصل از آرد یولاف هیدروترمال شده در دمای 120 درجه سانتی گراد به مدت 10 دقیقه داشت. در آزمون نوسانی شامل روبش دما، پارامترهای اندازه گیری شده شامل مدول الاستیک G′ و مدول ویسکوز G′′ بودند که مقدار G′ و G′′ در نمونه بتاگلوکان استخراجی از آرد یولاف هیدروترمال شده در تمامی نمونه ها کاهش یافت و نیز مدول الاستیک و ویسکوز بتاگلوکان استخراج شده از آرد هیدروترمال شده در دمای 120 درجه به مدت 10 دقیقه از سایر تیمارها بیشتر بود. در روبش فرکانس در فرکانس های پایین تر، G′′ از G′ بزرگتر است و هر دو با افزایش فرکانس افزایش می یابند و مقدار G′ وG′′ و η* بتاگلوکان استخراج شده از آرد هیدروترمال شده در دمای 120 درجه به مدت 10 دقیقه از سایر تیمارها در فرکانس 1 و 10 هرتز بیشتر بود.
کلید واژگان: بتاگلوکان, یولاف, خصوصیات رئولوژیکی, فرآیند هیدروترمالIntroductionOat establishes a healthy basis for food products. It has gained relevance in human nutrition because it is one of the few cereals with a high content of soluble fiber namely β -glucan, and is a good source of proteins, vitamins, and minerals (Butt et al., 2008). β-glucan is one such polysaccharide that has received much attention from the past few years due to its several health beneficial properties, including the ability to remove free radicals in a way identical to antioxidants (Gardiner, 2000). β-glucan is an unbranched polysaccharide consisting of β-D-glucopyranose units linked through (1→4) and (1→3) glycosidic bonds in cereals and (1→6) glycosidic bonds in fungal sources (Ahmad et al., 2016). β-glucan from different sources vary in their molecular structure, chain conformation, solubility, number of β- (1→3)- or β-(1→6)-linkage, and thus different biological activities (Descroix et al., 2006). β-glucan is regarded as an important functional ingredient to lower serum cholesterol, promote weight management, reduce glycemic response, enhance immune system, besides having a prebiotic effect (Zhu et al., 2016; Shah et al., 2016). β–glucan from barley and oat at a 3 g/day dosage as recommended by FDA would reduce cardiovascular disease risk including a reduction in blood glucose and also has satiety effects. Therefore, in order to meet the demands of people related to diets that have a low glycemic index and antioxidant property, non-starch polysaccharides like β-glucan can be used as an ingredient in the products to develop new functional foods (Lee et al., 2016). Oat grain’s fat content is more than that of wheat and it is full of lipase, lipoxygenase, and other hydrolytic enzymes. Over time, enzymes lead to the hydrolysis of the fats present in the oat that make the rancidity taste. Due to the effect of enzyme activity on the stability of oat flakes, these enzymes need to be deactivated during oat processing. One of the methods for disabling enzymes is a hydrothermal process (Doehlert et al., 2010). In this study, the effect of the hydrothermal process using autoclave on the physical and rheological properties of oat β-glucans at different times and temperatures has been investigated.
Materials and methodsIn this study, beta-glucan was extracted from oats using the hot water extraction method. Hulled oat grains, it put into the autoclave for hydrothermal processing, at three different temperatures of 110, 120 and 130°Ϲ in two different times (10 and 20 minutes) intervals, to measure the effect of time and temperature on physicochemical and functional and rheological properties of β-glucan. After extraction, the physiochemical and functional properties of extracted β-glucan such as solubility, foaming, foaming stability and rheological properties were tested. In order to measure the moisture, ash and protein content, the standard methods (AOAC, 2005) were used. The fat content of the flour was measured by the standard AACC method 25-30. The starch was determined by polarimetry method. For solubility measurement, according to Betancur-Anoka (2003) method, after preparing 90 ml of 1% w / v solution from each sample β-glucan, it was divided into 3 equal parts. Then each of them was placed in a warm bath of 25, 50 and 75 °C for 30 minutes. After centrifuging for 15 minutes at about 8000 g, 10 ml of the upper clear solution was transferred to an oven at 125 °C to reach a constant weight. Finally, solubility percentage at different temperatures was calculated.The foaming capacity and foam stability were studied using the temelli method (1997). For this purpose, 2.5 g, β-glucans was dissolved in 100 mL distilled water. The resulting solution was mixed vigorously for 2 min using a hand held food mixer at high speed in a stainless steel bowl with straight sides and volumes were recorded before and after whipping. To determine foaming capacity, foams were slowly transferred to a 1000 mL graduated cylinder and the volume of foam that remained after staying at 25 ± 2°C for 2 h was expressed as a percentage of the initial foam volume (Temelli et al. 1997; Ashraf Khan et al., 2016). β -Glucan gum solutions were prepared in duplicate in the desired concentration (1.0% of gum, w/w) using distilled water. The rheological properties of the samples were studied by an Anton Paar Physica Rheometer (Physica, MCR 301, Anton Paar GmbH, Germany), with a parallel plate geometry.
Results and discussionβ-glucan obtained from hydrothermal process on oat flour at 120°C for 10 minutes had the highest solubility at 25°C and the lowest solubility at 50°C, and 130°C treatment for 10 minutes had the highest solubility at 75°C from hydrothermal process on oat flour at 120°C for 10 minutes had the highest solubility at 25°C, and the treatment of 110°C for 10 minutes and also the treatment of 120°C for 20 minutes had the highest solubility at 50°C and 75°C. The amount of foam in treatment at 130°C for 10 minutes were lower than other treatments and the treatment at 110°C for 10 minutes had the highest foaming stability. In the study of rheological properties, the effect of shear rate on viscosity showed by increasing the shear rate, viscosity decreased in all samples. β-glucan from hydrothermal process on oat flour at 120°C for 10 minutes, had the highest amount of viscosity. In the temperature sweep the parameters included G′ modulus and G″ modulus, the amount of G′ and G″ in β -glucan sample that extracted from hydrothermal process on oat flour were decreased in all samples. Also, G′ and G″ of extracted β-Glucan from hydrothermal process on oat flour at 120°C for 10 minutes was higher than other treatments. In the frequency sweep, at a lower frequency, the amount of G″ was more than G′, and both of them were increased by an increasing frequency and the amount of G′, G″ and η* at 120°C for 10 minutes was higher than other treatments in the frequency of 1 and 10 (Hz). The results showed that the hydrothermal process had a significant effect on the properties and functional properties of β -glucan. Extracted β -glucan sample at 120°C for 10 minutes had the highest solubility at 25°C, and the sample had the lowest solubility at 50°C. The sample treated at 120°C for 20 minutes had the highest solubility at 75°C. The foaming capacity of the sample at 130°C for 10 minutes was lower than other treatments and the treatment at 110°C for 10 minutes had the highest foaming stability. In the study of rheological properties, the effect of shear rate on viscosity decreased in all samples and the treatment of 120°C for 10 minutes had the highest amount of viscosity. In temperature sweep measurement, the amount of G′ and G″ were decreased in all samples and at 120°C for 10 minutes it had the highest amount of G′ and G″. In the frequency sweep, at a lower frequency, the amount of G″ was more than G′, and both of them were increased by an increasing frequency and the amount of G′, G″ and η* at 120°C for 10 minutes was higher than other treatments in the frequency of 1 and 10 (Hz).
Keywords: B-glucan, oat, hydrothermal processing, rheological properties -
در این پژوهش استخراج بتاگلوکان از یولاف با روش استخراج آبی انجام شد. پس از آسیاب کردن دانه کامل جو دو سر پوست کنده ، تحت فرایند هیدروترمال توسط اتوکلاو در سه دمای 106 و 120 و 130 درجه سلسیوس در دو زمان 10 و 20 دقیقه قرار گرفت تا تاثیر دما و زمان بر خواص فیزیکوشیمیایی و عملکردی بتاگلوکان سنجیده شود. فرایند استخراج بتاگلوکان به روش آبی صورت گرفت. پس از استخراج ویژگی های فیزیکوشیمیایی و عملکردی بتاگلوکان استخراجی شامل راندمان استخراج، ظرفیت نگهداری آب، ظرفیت امولسیون کنندگی و پایداری امولسیون، ریز ساختار با میکروسکوپ الکترونی و شناسایی گروه های عاملی با FTIRمورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین راندمان استخراج بتاگلوکان از آرد هیدروترمال شده در دمای °Σ106 به مدت 20 دقیقه بود. بیشترین ظرفیت امولسیون کنندگی مربوط به تیمار°Σ 120 درجه به مدت 20 دقیقه، 35/17 درصد بود و بالاترین میزان پایداری امولسیون مربوط به تیمار °Σ 106 به مدت 20 دقیقه، 71/19 درصد بود و بالاترین میزان ظرفیت جذب آب مربوط به تیمار°Σ 120 به مدت 10 دقیقه به میزان 95/1 درصد بود. در بررسی ریز ساختار با میکروسکوپ الکترونی مشاهده شد که هر چه دما و زمان افزایش می یابد بافت بتاگلوکان حاصل اسفنجی تر و متخلخل تر است. نهایتا شناسایی گروه های عاملی بتاگلوکان یولاف با طیف سنجی FTIR در تیمارهای مختلف نشان داده شد.
کلید واژگان: بتاگلوکان, یولاف, هیدروترمال, خصوصیات فیزیکوشیمیاییIn this study, to extract beta-glucan from oats by hot water extraction method, after milling, we put it into hydrothermal process by autoclave, at three different temperatures of 106, 120 and 130 degrees Celsius in two different time (10 minutes and 20 minutes) intervals, to measure influence of time and temperature in physiochemical and functional properties of beta-glucan. The extraction process of β-glucan was accomplished by hydro extraction. The reason for choosing this extraction method was due to the higher purity of β-glucan and also has higher quality. After extraction, the physiochemical and functional properties of extracted β-glucan such as extraction efficiency, water holding capacity, emulsion capacity and stability, SEM and FTIR were tested. The result of this study showed that extracted β-glucan from hydrothermal flour had the highest extraction efficiency at 106°Ϲ in 20 minutes, had the highest emulsifier capacity at 120°Ϲ in 20 minutes (17.35%), and the highest emulsion stability at 106°Ϲ in 20 minute (19.71%), and also the highest rate of water absorption at 120°Ϲ in 10 minutes, which was 1.95%. In analyzing microstructure by Scanning Electron Microscope, it was observed that whatever the time and temperature has been increased, the b-glucan tissue would be spongy. Finally, identifying factors of the oats b- glucan by FTIR has shown in different treatments.
Keywords: Beta-glucan, oat, hydrothermal, physicochemical properties
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.