به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

hadi shafaii moghadam

  • هانیه دادگر، قاسم قربانی*، هادی شفایی مقدم
    توالی گوشته ای افیولیت کوه سیاه در شمال سبزوار و در پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد و عمدتا شامل هارزبورژیت، دونیت، لرزولیت، پیروکسینیت و عدسی های (لنزهای) کرومیتیت می باشند. درصد فورستریت الیوین در پریدوتیت ها  بین 91 تا 96 درصد بوده و در قلمرو پریدوتیت های ایزوبونین - ماریانا قرار می گیرند. میزان اکسید آلومینیم ارتوپیروکسن در هارزبورژیت ها و لرزولیت ها نسبتا پایین است و گرایش به ارتوپیروکسن های پریدوتیت های آبیسال- جلو قوس دارند. کلینوپیروکسن پیروکسنیت ها واجد اکسید آلومینیم و تیتان پایینی بوده و گرایش به پریدوتیت های جلوقوس داشته، در حالی که کلینوپیروکسن در هارزبورژیت ها و لرزولیت ها دارای اکسید تیتان و آلومینیم بالاتر است و در محدوده پریدوتیت های آبیسال واقع می گردند. اسپینل موجود در لرزولیت ها متمایل به پریدوتیت های آبیسال بوده، در حالی که اسپینل موجود در هارزبورژیت ها گرایش به پریدوتیت های جلوقوس و آبیسال نشان می دهند. اسپینل های دونیت ها دارای عدد کروم بالا بوده و به نظر می رسد که از یک مذاب بونینیتی در درجات بالای ذوب بخشی از یک منشا گوشته ای تهی شده تحت شرایط آب دار حاصل شده اند. شیمی کانی های پریدوتیت های مورد مطالعه بیانگر ماهیت دوگانه آبیسال - جلوی قوس - بونینیت هستند و به نظر می رسد که تکامل این سکانس گوشته ای در ارتباط با یک محیط فرافرورانش (سوپراسابداکشن) و حاصل از فرورانش زیر شاخه اقیانوس تتیس جوان  (خط درز (سوچر) سبزوار) به زیر ورقه البرز (توران) در زمان کرتاسه می باشد.
    کلید واژگان: شیمی کانی ها, پریدوتیت, پهنه فرافرورانش, کوه سیاه, افیولیت, سبزوار
    Hanieh Dadgar, Ghasem Ghorbani *, Hadi Shafaii-Moghadam
    The mantle sequence of the Kuh-Siah ophiolitic suite is located in N Sabzevar, Central Iran structural zone and consists mainly of harzburgite, dunite, lherzolite, pyroxenite, and chromitite lenses.  The Fo% of olivines in peridotites ranges between 91-96%, and plotting them in the Ezubonin-Mariana peridotites. The Al2O3 content of orthopyroxene in harzburgites and lherzolites is relatively low, showing a tendency towards orthopyroxenes of forearc-abyssal peridotites. The clinopyroxene in the pyroxenites also has low Al2O3 and TiO2 content and placing it in the forearc peridotite field. While this mineral in harzburgite and lherzolites have a higher content of Al2O3 and TiO2 and plots in the abyssal peridotites field. The spinel in lherzolites resemble oceanic peridotites, while in harzburgites, it shows a tendency towards forearc and oceanic peridotites. The spinels in dunites exhibit high Cr# and appear to be derived from a boninitic melt in high degrees of partial melting from a depleted mantle source under hydrous conditions. Based on minerals chemistry characteristics (indicating the dual nature of the MORB_IAT_BONINITIC), the evolution of this mantle sequence has been involved in a supra-subduction zone, resulting from the northward subduction of the sub-branch of Neotethys Ocean (Sabzevar suture) beneath the Alborz during the Cretaceous.
    Keywords: Minerals Chemistry, Peridotite, Supra-Subduction Zone, Kuh-Siah, Ophiolite, Sabzevar
  • ابراهیم محمدی گورجی، قاسم قربانی*، هادی شفایی مقدم

    گنبد های ساب ولکانیک آندزیتی - داسیتی نوده انقلاب و کوه کمرتنگ در دامنه شمالی نوار افیولیتی سبزوار و در بخش شمال شرق زون ساختاری ایران مرکزی واقع شده است. از نظر ژئوشیمیایی سنگ های مورد مطالعه دارای ماهیت متاآلومین، کالک-آلکالن تا کالک-آلکالن پتاسیم بالا، غنی شدگی از عناصر LREE و LILE و تهی شدگی در HREE و HFSE و آنومالی منفی در عناصر TNT (Ta-Nb-Ti) نشان می دهند و در یک محیط مرتبط با فرورانش تشکیل شده اند. با توجه به سایر ویژگی های ژئوشیمیایی آنها همچون میزان SiO2>62wt%، Al2O3>15wt%، Na2O>3.3wt%، MgO<2.2، Sr/Y>24، La/Yb>8، می توان این سنگ ها را به عنوان آداکیت-های غنی از سیلیس طبقه بندی کرد. ویژگی های پتروگرافی، ژئوشیمیایی و ایزوتوپی Rb-Sr و Sm-Nd ((87Sr/86Sr)i=0.7047-0.7045, ƐNdi=6.02-6.10) آداکیت های غنی از سیلیس مورد مطالعه نشان دهنده آن است که آنها از ذوب بخشی ورقه اقیانوسی فرورانده شده نئوتتیس (زیر شاخه دریا/اقیانوس سبزوار) به زیر توران در رخساره آمفیبولیت تا گارنت آمفیبولیت تشکیل شده اند و طی صعود به سطوح بالا هضم و آغشتگی خیلی کمی با پوسته قاره ای نشان می دهند.

    کلید واژگان: آندزیت - داسیت, آداکیت های غنی از سیلیس, ایزوتوپ های Sr-Nd, فرورانش
    E. Mohammadi Gorji, Ghasem Ghorbani *, Hadi Shafaii Moghadam

    Andesitic-dacitic subvolcanic domes of Nudeh Enghelab and Kuh Kamartang are located in the northern domains of the Sabzevar ophiolitic belt, and in the northeast part of the Central Iran structural zone. Geochemically, the studied rocks exhibit a metaluminous, calc-alkaline to high k-calc-alkaline nature, and are enriched in LILE and LREE and depleted in HFSE, HREE and negative anomaly in TNT elements, and have formed in an environment related to subduction zone. With attention to their other geochemical characteristics, such as a silica content (SiO2>61wt%), Al2O3>15wt%, MgO<2.2wt%, Na2O>3.3wt%, Sr/Y>24, La/Yb>8, can be classified these rocks as high silica adakites. The petrographical, geochemical and isotopic ((87Sr/86Sr)i=0.7047-0.7045, ƐNdi=6.02-6.10) characteristics display that the studied high silica adakites have been originated from partial melting of subducted oceanic slab of Neo-Tethys (Sabzevar sea/ocean sub-branch) under the Turan plate in amphibolite to garnet amphibolite facies and during the ascent to high levels, they show very little assimilation and contamination with continental crust.

    Keywords: Andesite, Dacite, High-Silica Adakites, Sr-Nd Isotopes, Subduction
  • قاسم قربانی*، فاطمه مردانی، هادی شفایی مقدم

    منطقه مورد بررسی از سرزمین های پی سنگی ایران در جنوب شرق شاهرود، شمال طرود و در شمال پهنه ساختاری ایران مرکزی است. مجموعه سنگ شناسی این منطقه طیف گسترده ای از سنگ های آذرین و دگرگونی با ترکیب های سنگی متنوع را شامل می شود. توده های گابرویی مورد بررسی بخش کوچکی از این مجموعه را تشکیل می دهند و کانی های شاخص تشکیل دهنده ی آنها شامل پلاژیوکلاز (لابرادوریت و بایتونیت)، پیروکسن (در گروه کلسیمی و از نوع اوژیت و کلینوانستاتیت)، اولیوین (کریزولیت)، بیوتیت و آمفیبول (در گروه کلسیمی و از نوع پارگازیت و پارگازیت هورنبلند) هستند. با توجه به شیمی کانی ها، ماهیت ماگمای سازنده این سنگ ها آهکی قلیایی بوده و گریزندگی اکسیژن طی تشکیل و تبلور آنها  بالا بوده است. دماسنجی های انجام شده برای این سنگ ها بیانگر توقف تبادل و تعادل نهایی کانی ها در دماهای 900 تا 1200 درجه سانتی گراد برای پیروکسن و دماهای 820 تا 990 درجه سانتی گراد برای آمفیبول است. فشارسنجی این سنگ ها بر پایه مقدار آلومینیم کل آمفیبول (مقدار Altotal بین 2 تا 5/2) مقادیر 52/6 تا 9/8 کیلوبار را برای کانی های پیروکسن، و 5 تا 7 کیلوبار را برای آمفیبول برآورد می نماید و این شرایط معادل با تشکیل و تعادل نهایی آنها در اعماق حدود 23 تا 32 کیلومتری پوسته پایینی هستند.

    کلید واژگان: دما-فشارسنجی, پیروکسن, آمفیبول, گابرو, شترکوه, جنوب شرق شاهرود
    Ghasem Ghorbani*, Fatemeh Mardani, Hadi Shafaii Moghadam

    The studied area is located in the southeast of Shahrood, north Torud, and northeast of the Central Iran structural zone. The area is one of the Iranian basement terrains which include a wide variety of igneous and metamorphic rocks. The study gabbroic bodies form a small part of this complex and their essential minerals are Plagioclase (labradorite, bytownite), pyroxene (calcic group and augite and clinoenstatite composition), olivine, biotite, and amphibole (calcic group and pargasite and pargasite hornblende composition). Based on the chemical composition of minerals, the magma forming of these rocks has calc-alkaline nature and during their crystallization, the fugacity of oxygen has been high. Geothermometry of pyroxene and amphibole suggest crystallization equilibrium temperatures at gabbroic rocks, for pyro,xene are  900-1200°C and for amphiboles are 820-990°C‑ respectively. Geobarometry calculation of these rocks, using an amount of total amphibole aluminum (Alt is between 2-2.5), estimated between 6.52 to 8.9 kbar and for pyroxene between 5 to 7 Kbar. These conditions are equivalent to the formation and final equilibrium at depth of 23 to 27 km of the lower crust.

    Keywords: Geothermobarometry, Pyroxene, Amphibole, Gabbro, Shotor Kuh, SE Shahrood
  • سیدعلی اکبر اسدی، قاسم قربانی*، هادی شفایی مقدم

    مجموعه آذرین - دگرگونی نی باز (غرب ساغند، شمال یزد) یکی از سرزمین های پی سنگی ایران به سن نئوپروتروزوئیک پایانی است که طیف گسترده ای از سنگ های دگرگونی و آذرین را شامل می شود. در برخی بخش های رسی دگرگونه این مجموعه می توان شواهد بارزی از ذوب بخشی، میگماتیت زایی و میلونیت زایی را مشاهده کرد. سن سنجی های انجام شده به روش K-Ar،  Rb-Srو حتی U-Pb بر این مجموعه و مجموعه های سنگی هم جوار (چون چاپدونی، تاشک و زمان آباد) چندین گستره سنی از پروتروزوئیک پایانی تا میوسن را نشان می دهند، ولی وجود کنگلومرای سرشار از قلوه های گرانیتی و گنیسی سرچشمه گرفته از سرزمین های پی سنگی در قاعده توالی رسوبی کرتاسه جنوب غرب ساغند بیانگر نادرست بودن سن های جوان تر از کرتاسه نسبت داده شده به مجموعه نی باز است. بعضی از سن های گزارش شده نیز تنها می توانند بازتابی از رخدادهای زمین ساختی و زمین ساختی دگرگونی باشند که در دوره های مختلف، بر این مجموعه و مجموعه های پی سنگی همجوار تاثیر گذاشته اند که از آن جمله می توان به دگرگونی در ژوراسیک میانی و فعالیت های ماگمایی در ائوسن تا میوسن اشاره کرد. براساس شواهد منطقه ای و روابط صحرایی، گستره زمانی570 تا 530 میلیون سال پیش با واقعیت های زمین شناسی منطقه ای بیشتر همخوانی دارد. رخدادهای این گستره زمانی به احتمال زیاد بخشی از دگرگونی های کوه زایی کادومین بوده است. بررسی ایزوتوپ های هافنیم گرانیت های این مجموعه نشان می دهد که eHf نمونه های مورد بررسی دارای مقادیر منفی بوده و از 02/1- تا 87/18- متغیر است. مقادیر منفی eHf با سرچشمه گرفتن مذاب های گرانیتی از ذوب سنگ های پوسته ای یا همان گنیس های مجموعه نی باز (غرب ساغند) همخوانی دارد.

    کلید واژگان: سن سنجی, نئوپروتروزوئیک, هافنیم, گرانیت, گنیس, نی باز, ساغند
    Seyed Aliakbar Asadi, Ghasem Ghorbani*, Hadi Shafaii Moghadam

    Neybaz igneous and metamorphic complex (west of Saghand, North Yazd) is one of the Late Neoproterozoic Iranian basement terrains which include a wide variety of igneous and metamorphic rocks. Some parts of metapelitic outcrops of this complex can be considered typical evidence of partial melting, migmatitization and mylonitization. The obtained ages of the complex and the adjacent complexes (such as Chapedony, Tashk and Zaman Abad), based on K-Ar, Rb – Sr, Sm-Nd and U-Pb methods, show several ages  ranging from Late Neoproterozoic to Miocene. But the presence  granitic and gneissic pebbles bearing conglomerate which originated from basement of the Lower Cretaceous sedimentary sequence of the southwest of Saghand indicate that age younger than Cretaceous which attributed to Neybaz complex are not correct. Some of the reported ages are only reflected the tectonomagmatic or tectonometamorphism events which affected these crystalline basement  complexes during different times, such as Middle Jurasic metamorphism and Eocene to Miocene magmatism activities. Based on the regional evidence and field relationships, the range of 570 to 530 Ma is more consistency with actual regional geology. The events happened during this time, most likely related to Cadomian orogenic evolutions. Hafni isotopic investigations on granitic rocks of this complex indicate that the eHf of the studied rocks show negative values and varies from -1.02 to -18.87. The negative eHf values correspound with originating of granitic melt from crustal rocks or the same gneissic rocks of Neybaz complex (west of Saghand).

    Keywords: Dating, Neoproterozoic, Hf, Granite, Gneiss, Neybaz, Saghand
  • فهیمه کوزه کولانی*، محمد رهگشای، هادی شفایی مقدم
    توده‏ های آذرین درونی دگرگون شده مافیک- حدواسط جنوب‏ باختری سلماس در شمال‏ باختری ایران و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان هستند. این توده‏ ها با ترکیب متاگابرو و متادیوریت در مجموعه‏ ای از سنگ‏ های آتشفشانی- رسوبی دگرگون شده منسوب به پرکامبرین نفوذ کرده‏ اند. سن‏ سنجی کانی زیرکن به روش U-Pb در دو نمونه از سنگ‏ های متاگابرویی، سن های 5/2±7/548 و 0/7±1/553 میلیون سال پیش و در نمونه ای از سنگ متادیوریتی نیز سن 5/6±542 میلیون سال پیش (نئوپروتروزوییک پایانی - کامبرین) را نشان می‏ دهد. برپایه داده های زمین‏ شیمیایی، این سنگ‏ ها از مذاب‏ های وابسته به پهنه های فرورانش پدید آمده‏ اند. مقدارهای (t)ԑHf در این سنگ‏ ها از 2/6+ تا 16/14+ است. سن مدل هافنیم سنگ‏ های مافیک- حدواسط جنوب‏ باختری سلماس، مقدارهای 593 تا 1000میلیون سال پیش (نئوپروتروزوییک) را نشان می‏ دهد. داده های سن‏ سنجی و ایزوتوپ Hf نشان می‏ دهند مجموعه نفوذی‏ های دگرگون شده مافیک- حدواسط به سن نئوپروتروزوییک پایانی- کامبرین در شمال‏ باختری ایران، به فرایند ماگمایی گسترش یافته (ماگماتیسم کادومین) در کناره شمالی گندوانا مرتبط است.
    کلید واژگان: سنگ هایمافیک- حدواسط, سن سنجی U-Pb, سن مدل Hf, فرایند ماگمایی کادومین, گندوانا, سلماس, پهنه سنندج- سیرجان
    Fahime Kozekoulani *, Mohammad Rahgoshay, Hadi Shafaii Moghadam
    The southwest Salmas metamorphosed mafic-intermediate intrusive rocks are located in Sanandaj-Sirjan zone in NW of Iran. The metamorphosed intrusives rocks comprise metagabbro and metadiorite that intruded the Precambrian metamorphosed volcanic-sedimentary rocks. U-Pb zircon dating of two samples of metagabbro rocks yielded age of Ca. 548/7±2/5 Ma to 553/1±7/0 Ma and one sample of metadiorite rock yielded age of 542±6/5 Ma (late Neoproterozoic-Cambrian). Based on the obtained geochemical results, these rocks were crystallized from subduction-related melts.The ɛHf(t) values of these rocks are variable from  to 힏. Hf model ages of mafic-intermediate rocks from the SW Salmas show values of 593-1000 Ma (Neoproterozoic). U-Pb zircon dating and Hf isotope results indicate that late Neoproterozoic-Cambrian metamorphosed mafic-intermediate intrusive rocks in the northwest of Iran were related to widespread magmatism (Cadomian magmatism) along the northern margin of Gondwana.
    Keywords: mafic- intermediate rocks, U-Pb geochronology, Hf model age, Cadomian magmatism, Gondwana, Salmas, Sanandaj- Sirjan zone
  • مرضیه بیاتی، حسن میرنژاد*، محمد رهگشای، یوسف وصالی، هادی شفایی مقدم
    مجموعه افیولیتی رباط در امتداد پهنه گسلی نایین-بافت و در محدوده غربی بلوک لوت واقع شده است. سنگ های آتشفشانی افیولیت های رباط مشتمل بر: بازالت های بالشی و گدازه های جریانی و توده ای است که به انواع آندزیت بازالتی، آندزیت، تراکی آندزیت، ریولیت و داسیت طبقه بندی می شود. نتایج تجزیه های ژئوشیمیایی نشان می دهد که این سنگ دارای دو گرایش توله ایتی و کالک آلکالن است و در نمودارهای تفکیک کننده محیط تکتونیکی در موقعیت های کمانی با خاستگاه فرافرورانشی قرار می گیرد. مطالعه رفتارهای ژئوشیمیایی عناصر مختلف با نمودارهای سنگ زایشی دو منبع گوشته ای متفاوت برای زایش سنگ های آتشفشانی افیولیت های رباط پیشنهاد می دهد: الف) یک منبع گوشته ای که به میزان اندک تا متوسط تحت تاثیر سیالات یا مذاب های ناشی شده از ورقه فرورانش قرار گرفته و مسئول ایجاد سری های توله ایتی جزایر قوسی است و ب) منبع گوشته ای که به شدت تحت تاثیر مذاب های ناشی از ذوب رسوبات همراه ورقه فرورانش شده قرار گرفته و مسئول ایجاد سری های کالک آلکالن است. به نظر می رسد که جایگیری این واحدهای آتشفشانی در میان توالی افیولیتی رباط در نتیجه فرآیندهای مرتبط با پدیده آغاز فرورانش و بالازدگی و ذوب بخشی استنوسفر غنی شده توسط رسوبات یا سیالات فرورانش کرده در منشا همراه با تاثیر پدیده های بعدی مانند: تفریق و ذوب بخش هایی از پوسته اقیانوسی باشد.
    کلید واژگان: واحدهای آتشفشانی, فرورانش, افیولیت های رباط, شهر بابک, استان کرمان, بلوک لوت
    Marzieh Bayati, Hassan Mirnejad, Mohammed Rahghoshay, Yusef Vesali, Hadi Shafaii Moghadam
    The Robat ophiolite complex is located along the Nain- Baft fault and at the western margin of the Lut block. The volcanic rocks in the Robat ophiolites consisting of pillow lavas, lava flows and massive units that are classified as andesi-basalts, andesites, trachy-andesites, dacites and rhyolites. Geochemical results show that these rocks have tholeitic and calc -alkaline affinities and reside in supra-subduction related arc settings in tectonic discrimination diagrams. Studying the geochemical behavior of elements by using various petrogenetic diagrams suggest the occurrence of two different mantle sources for Robat volcanic rocks: 1) a mantle source which was affected slightly to moderately by slab fluids and/or melts and is responsible for arc island tholeitic series, 2) a mantle source which is highly effected by melts derived from melting of sediments associated with subducting slab, and is responsible for calc -alkaline series. It seems that the emplacement of the volcanic rocks in the Robat ophiolitic sequence was probably the result of processes related to the initial subduction process, upwelling and partial melting of subducted sediment and asthenospheric fluids in the source, along with differentiation and melting of portions of the oceanic crust.
    Keywords: Volcanic units, Subduction, Robat ophiolites, Shahr, e, Babak, Kerman province, Lut block
  • هادی شفایی مقدم، حبیب شهبازی شیران
    بازالت ها، آندزیت ها، تراکی آندزیت ها، تفریت ها و لاتیت ها با گرایش شوشونیتی از مهم ترین توالی های ولکانیکی ائوسن منطقه لاهرود (اردبیل) هستند. پلاژیوکلاز، فلدسپار پتاسیم، بیوتیت و آمفیبول همراه با کلینوپیروکسن از مهمترین تشکیلدهندگان تراکی آندزیت ها (شوشونیت ها) هستند، در حالی که کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و بیوتیت از کانی های تشکیل دهنده بازالت های شوشونیتی (آبساروکیت ها) هستند. ولکانیک های منطقه لاهرود دارای غنی شدگی در عناصر نادر خاکی سبک بوده و با غنی شدگی در LILE و تهی شدگی در HFSE مشخص می شوند. خصوصیات پتروگرافی به همراه ژئوشیمی عناصر نادر خاکی و عناصر کمیاب نشان دهنده گرایش شوشونیتی آنها و اشتقاق از یک محیط مرتبط با فرورانش است. نقش رسوبات ورقه فرورانش شده در ناحیه گدازه های لاهرود با توجه به خصوصیات ژئوشیمیایی این گدازه ها محرز است. ولکانیک های مورد مطالعه از ذوب بخشی اندک (1/0< تا 3>) یک لرزولیتی گارنت-اسپینل دار حاصل شده اند. مقایسه ولکانیک های منطقه لاهرود با گدازه های پلیوکواترنری سبلان و ولکانیک های ائوسن منطقه هشتجین نشان دهنده گرایش ژئوشیمیایی گوشته ای و درجه ذوب بخشی متفاوت است. تشکیل این سری های آتشفشانی می تواند در ارتباط با پرشیب شدن و گسستگی صفحه فرورانش در یک زون برخوردی پس از فرورانش در نظر گرفته شود.
    کلید واژگان: ائوسن, تهی شدگی در عناصر با قدرت میدانی بالا, زون فرورانش, سنگ های ولکانیکی منطقه لاهرود, شوشونیت, غنی شدگی در عناصر نادر خاکی سبک
    Hadi Shafaii Moghadam, Habib Shahbazi Shiran
    Basalts, andesites, trachyandesites and latites with shoshonitic affinity are the main volcanic rocks of Eocene age in the Lahrud region (Ardabil). Plagioclase, K-feldspar, biotite and amphibole associated with clinopyroxene are the main constituents of trachyandesites (shoshonites) while clinopyroxene, plagioclase and biotite are the rock-forming minerals of basalts (absarokites). The Lahrud volcanic rocks show enrichment in LREE and are characterized by enrichment in LILE and depletion in HFSE. Petrographical observations along with geochemistry of rare earth and trace elements of these lavas suggest shoshonitic affinity and derivation from a subduction zone. The geochemical behavior of the Lahrud lavas reveals the role of the trench sediments in the source region and genesis of these volcanic rocks. These lavas exhibit low degree of partial melting from a garnet-spinel lherzolite source. The comparison between the Lahrud volcanic rocks with Plio-Quaternary lavas of Sabalan and Eocene lavas of Hashtjin region highlights the different mantle source and degree of partial melting for the genesis of these volcanic rocks. The formation of these lavas is linked to slab steepening and breakoff in a post subduction collision zone.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال