به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

iman zakavi

  • ایمان زکوی، جمشید بنایی بروجنی*، سعید کشاورز، الهام افتخاری
    زمینه و اهداف

    ترکیب گیاهی استراگل و تمرین هوازی ممکن است اثرات مثبت مضاعفی بر فرآیند التهاب پس از آنفارکتوس قلبی (MI) داشته باشند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات هوازی و مصرف استراگل بر سطوح پلاسمایی IL-6، TNF-α و IL-10 متعاقب MI در رت های ویستار نر انجام شد.

    روش بررسی

    رت های نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری قرار گرفتند و سپس توسط الکتروکاردیوگرافی ایجاد MI تایید شد. 32 راس رت نر (با سن 10-8 هفته) به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند و پروتکل تمرین هوازی را به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. گروه مصرف استراگل و گروه ترکیبی روزانه 9.58 میکرولیتر قطره استراگل دریافت می کردند. داده ها توسط آزمون آنکوای یک طرفه و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    هیچ یک از مداخلات تاثیر معنی داری بر فاکتوری های IL-10 و TNF-α نداشتند. اما بین میانگین تعدیل شده IL-6 گروه های پژوهش تفاوت معنی داری وجود داشت (0.003=p). تمرین هوازی و مصرف استراگل به صورت جداگانه تاثیر معنی داری بر IL-6 نداشت. در حالی که مداخله ترکیبی این دو به طور معنی داری موجب کاهش IL-6 متعاقب MI در رت ها شد (0.003=p).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که تمرین هوازی و مصرف قطره استراگل ترکیبی است که می تواند وضعیت التهابی را پس از MI بهبود بخشد.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, طب گیاهی, IL-6, IL-10, TNF-α, آنفارکتوس قلبی
    Iman Zakavi, Jamshid Banaii Broojeni*, Saeed Keshavarz, Elham Eftekhari
    Background and aims

    Stragol herbal composition and aerobic exercise may have additional positive effect on inflammation process after myocardial infarction (MI). So, this study aimed to analyze the effect of aerobic exercise and stragol consumption on plasma levels of IL-6, TNF-α, and IL-10 following a MI in male Wistar rats.

    Methods

    Male wistar rats were subjected to coronary artery occlusion surgery and then MI was confirmed by electrocardiography. Totally, 32 male rats (aged 8-10 weeks) were randomly devided into four groups. The aerobic exercises has lasted for six weeks (three training sessions in every week). Stragol consumption group as well as combined group have received 9.58 mL/day of stragol drop. The data has been analyzed according to one-way ANCOVA test and Bonferroni test.

    Results

    None of the interventions had a significant difference on IL-10 and TNF-α. But there was a significant impact between the adjusted mean IL-6 in all studied groups (p=0.003). The aerobic exercises and stragol had no significant impact on IL-6 separately whereas the combined intervention decreased IL-6 following a MI in rats (p=0.003).

    Conclusion

    It seems that aerobic exercises and administration of stragol drops is a combination that can improve the inflammatory state after MI.

    Keywords: Aerobic Exercises, Herbal Medicine, IL-6, IL-10, TNF-alpha, Myocardial Infarction
  • Iman Zakavi, Shila Nayebifar, Elham Ghasemi, Aliasghar Valipour*
    Background

    The application of supplements, herbal extracts, and exercise training for treatment of diseases and reducing chronic inflammation has been increased progressively among people. Thus, the aim of this investigation was to study the combined aquatic extract of Ferulago angulata boiss with aerobic exercise on pro‑inflammatory indices in obese males.

    Materials and Methods

    In this semi‑experimental study, forty young obese men (mean and standard deviation of age 34.59 ± 2.24 years, body mass index (BMI) 33.14 ± 2.75 kg/m2 ) were selected by purposed sampling and were randomly divided into four equal groups (n = 10), training, training‑supplementation, supplementation, and control. Participants in the supplementary groups received 50 mg/ml F. angulata extracts daily for 12 weeks. Aerobic training program included 12 weeks of training, 3 sessions/week, and each session was 20 min at 60%–%–70% of maximal oxygen consumption. Blood samples were taken from the participants 48 h before and after the intervention in fasting state. Data were analyzed using dependent t‑test, one‑way analysis of variance, and post hoc Tukey test at a significant level of P < 0.05.

    Results

    After 12 weeks of exercise and supplementation, levels of interleukin (IL)‑6 (P = 0.001), IL‑18 (P = 0.03), IL‑1 β (P = 0.001), tumor necrosis factor alpha (P = 0.001), weight (P = 0.001), BMI (P = 0.001), body fat percent (P = 0.001), and waist‑hip ratio (P = 0.001) decreased significantly and the mean changes of these indicators in training + supplementation group were significantly augmented as compared to the other three groups.

    Conclusion

    It appears that aerobic training plus F. angulata extract consumption have better effect on improvement of serum inflammatory factors in obese young men.

    Keywords: Ferulago angulata extract, interleukins, obesity, tumor necrosis factor alpha, training
  • Jamshid Banaii Broojeni*, Saeed Keshavarz, Iman Zakavi
    Background and objectives
    The purpose of the present study was to examine the effect of a progressive resistance-training program beside an energy deficit diet on body Composition, insulin resistance and plasma adiponectin levels in overweight adult men.
    Methods
    Twenty-five overweight men (age =32.1 ± 4.3 years, BMI =28.9 ± 1.3 kg.m-2) were randomly assigned into one of the two groups: resistance training+ diet (RD, n =15); and diet only (DO, n =12). Both groups undertook a 12-week weight loss program using a moderate isocaloric energy deficit.
    Results
    After 12 weeks intervention, there was equivalent significant weight loss for both groups (p <0.01). Total and abdominal fat mass, fasting insulin concentration and HOMA-IR score were decreased in both groups (p <0.01). All previously mentioned variables except fasting insulin levels were more significantly reduced in RD compared to DO group. There was a significant decrease in lean body tissue only in DO (p <0.01) group. We did not find any significant changes in plasma adiponectin concentration of the experimental groups. Reduction in insulin resistance had a significant positive correlation with abdominal and total fat loss (p < 0.05) and a negative correlation with lean mass loss (p < 0.05).
    Conclusion
    Adding a progressive resistance-training program to an energy deficit diet, without any change on magnitude of weight loss could prevent the loss of lean body mass and improve the reduction of total and abdominal fat mass and insulin resistance. Moreover, the change in body composition and insulin resistance was accompanied with no significant change in plasma adiponectin.
    Keywords: Resistance training, HOMA, Adiponectin, Weight loss
  • Iman Zakavi, Azimeh Karimian, Rafat Isazadeh, Mohammad Bahadoram, Hamid Salehiniya, Abdollah Mohammadian, Hafshejani, Shahram Tarahomi, Alborz Jafaee Sough, Ali Asghar Valipour *
    Objectives
    The aim of the present study was to evaluate the impacts of chavir aquatic extract (Ferulago angulata Boiss) along with aerobic exercises on serum levels of interleukin-10 (IL-10) and C-reactive protein (CRP) of obese males.
    Materials and Methods
    In this study, 40 males with body mass index (BMI) >30 kg/m2 and average age of 33.63 ± 4.78 years were randomly categorized into 4 groups of 10 individuals as control, combination (using the aquatic extract of chavir along with aerobic exercises), consumption of chavir aquatic extract, and aerobic exercises. The aerobic exercises in both groups of combination and aerobic exercises consisted of running on treadmill for 20 minutes in 60%-70% maximum oxygen uptake (VO2max). The aquatic extract consumption and the combination groups had to take 50 mg/mL/d of chavir aquatic extract every time. The control group received no intervention.
    Results
    Based on intragroup comparisons, body weight and BMI significantly decreased in the combination group; the content of body fat and waist-hip ratio (WHR) also reduced significantly in the aerobic, combination, and aquatic extract groups. In intergroup and intragroup comparison, CRP faced with a significant decrease in all groups (aerobic exercises, Ferulago aqueous extraction, and combination groups) and a considerable increase was also observed in the combination group regarding IL-10 variable.
    Conclusions
    Therefore, the effectiveness of the combination group regarding increasing IL-10 and decreasing CRP is more than other groups. As a result, using aqueous extract of F. angulata and doing aerobic exercise for 3 months reduced risk factors – cardiovascular, body composition, and increasing anti-inflammatory in obese men. Consequently, the effect of combination group to reduce the proinflammatory indexes and body factors of obese males was more compared to that of the other groups.
    Keywords: Aerobic exercises, Chavir, IL-10, CRP, Obesity
  • ایمان زکوی *، علی اصغر ولی پور، رفعت عیسی زاده، مژگان بنی هاشمی امام قیسی
    زمینه و هدف
    چاقی و اضافه وزن منجر به کاهش سطوح پلاسمایی گرلین و ابستاتین می شود. مطالعات درباره اثر برنامه تمرینی بر گرلین و ابستاتین، به ویژه در انسان ها، بسیار اندک و محدود است. هدف از این پژوهش، تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین نوجوانان چاق است.
    روش کار
    این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. تعداد 30 نوجوان چاق، هدفمند و در دسترس به طور تصادفی در دو گروه تجربی (شاخص توده بدنی (BMI) 55/3±046/31 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 71/2±74/34) و گروه کنترل (BMI 198/3±404/30 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی 465/2±06/35) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی برنامه تمرین ترکیبی (تمرین هوازی شامل دویدن روی نوار گردان برای مدت 20 دقیقه در 70-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (V02max)) و (تمرین مقاومتی با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) با 10 تکرار در هر حرکت برای 2 ست) را به مدت 12 هفته (هر هفته سه جلسه) انجام دادند. درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیرهای وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی (BMI یاBody mass index ) و حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) قبل و بعد تمرینات از هر دو گروه اندازه گیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی گرلین و ابستاتین گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. تمامی محاسبات آماری با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که مقادیر وزن، درصد چربی، BMI متعاقب انجام 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<) و V02max، مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<).
    نتیجه گیری
    می توان نتیجه گیری کرد 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و را کاهش و مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین را افزایش می دهد و همچنین همبستگی معناداری بین گرلین با ابستاتین وجود دارد. بنابراین ممکن است برنامه ترکیبی با کاهش وزن، BMI و درصد چربی باعث افزایش سطوح پلاسمایی گرلین و ابستاتین شود.
    کلید واژگان: تمرینات ترکیبی, گرلین, ابستاتین, چاقی
    Iman Zakavi *, Ali Asghar Vali Pour, Rafat Issazadeh, Reza Baharlooii Yancheshme
    Background
    Obesity and Overweight decrease plasma levels of ghrelin and obestatin. Studies on the effects of exercise on ghrelin and obestatin, especially in human, are few and limited. The aim of this study was assessing effect of 12 weeks combined exercise (Aerobic-resistance) on plasma levels of ghrelin and obestatin in obese adolescents.
    Methods
    Thirty obese adolescents were willing to cooperate voluntarily; they were randomly divided in two groups: experimental group (BMI 31.046±3.55Kg/m2, BF% 34.74±2.71) and control group (BMI 30.404±3.198Kg/m2, BF% 35.06±2.465). Then, the experimental group received combined exercise program aerobic training consisted of running on a treadmill for 20 minutes at 60-70% of maximal oxygen consumption (VO2max) and (intensity resistance training 70% of one repetition maximum (1RM) for 2 sets of 10 repetitions per movement) for 12 weeks (three sessions per week). The control group received no intervention but were followed. Variables including weight, body fat percentage, BMI, VO2max were measured in both groups before and after exercises. Blood samples were collected in two stages, 48 hours before and after exercise to measure of plasma levels of ghrelin and obestatin. Paired t-test was used for intergroup comparisons and independent t-test was used for comparison between the two groups. All statistical calculations were performed through SPSS software version 19.
    Results
    The findings showed that values of weight, body fat percentage, BMI performed after 12 weeks of combined exercise (aerobic - resistance) significantly decreased. VO2max, plasma levels of ghrelin and obestatin significantly increased (p
    Conclusion
    We can conclude that 12 weeks of combined exercise (aerobic - resistance) reduced weight, body fat percentage, and BMI; while it increased plasma levels of ghrelin and obestatin.
    Keywords: Concurrent Training, ghrelin, obestatin, obesity
  • ایمان زکوی، علی اصغر ولی پور، مژگان بنی هاشمی امام قیسی، بنفشه بیژنی، رفعت عیسی زاده
    فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) که از نظر ساختاری شبیه فاکتور رشد عصبی است، در قسمت هیپوکامپ تولید می شود و یکی از فاکتورهایی است که در دوران سالمندی در اثر فقدان فعالیت کاهش می یابد. کاهش BDNF بر حافظه، یادگیری و شناخت، ، جذب غذا و متابولیسم انرژی تاثیر می گذارد و سبب اختلال رفتاری می شود؛ با فعالیت ورزشی می توان این کمبود را جبران و حتی از بروز آلزایمر جلوگیری کرد. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر تمرینات پیلاتس بر سطح BDNF سرم در مردان سالمند بود. برای این منظور20 مرد سالمند به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل با میانگین سنی (گروه کنترل 67/2±65 سال، گروه تجربی 62/2±64 سال) و میانگین وزن (گروه کنترل 59/3±73 کیلوگرم، گروه تجربی 54/3±71 کیلوگرم) تقسیم شدند. از کلیه آزمودنی ها 24 ساعت قبل از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از پایان دوره تمرینی، به صورت ناشتا خون گیری به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت 12 هفته (هر هفته 5 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه) برنامه ورزشی پیلاتس را دریافت کردند. درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پیگیری شدند. به منظور مقایسه درون گروهی از آزمون آماری t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از t مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که سطوح BDNF سرم در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت (05/0>P). نتایج این تحقیق نشان می دهد که تمرینات پیلاتس به عنوان یک روش ایمن و موثر، سبب افزایش سطوح BDNF سرم مردان سالمند می شود. بنابراین، با توجه به اینکه BDNF در دوران سالمندی بر اثر بی تحرکی کاهش می یابد، می توان کمبود آن را با اجرای تمرینات کم هزینه و بی خطر پیلاتس جبران کرد.
    کلید واژگان: پیلاتس, سالمن, BDNF
    Iman Zakavi*, Aliasgar Valipoor, Mojgan Banihashemi Emam Ghaysi, Banafshe Bijani, Rafat Eisazadeh
    Brain-derived neurotrophic factor (BDNF), which is structurally similar to nerve growth factor is produced in the hippocampus and is one of the factors that is reduced by age due to lack of activity. Reduced BDNF has effects on memory, learning and cognition, behavioral disorders, food intake and energy metabolism that can be compensated with exercise and the incidence of Alzheimer can be prevented. The aim of this study was to investigate the effect of Pilates exercise on serum BDNF level in elderly men. 20 elderly men were randomly divided into experimental and control groups with mean age (control: 65 ± 2.67, experimental: 64 ± 2.62) and mean weight (control: 73 ± 3.59, experimental: 71 ± 3.54). Fasting blood samples were collected 24 hours before and 24 hours after the end of protocol. Then, experimental group received Pilates exercise for 12 weeks, 5 sessions per week, and 60 minutes per sessions while the control group received no intervention but were followed. Paired t test was used for intragroup comparisons and independent t test was used for intergroup comparison. Findings showed that BDNF levels significantly increased in experimental group compared to control (P
    Keywords: BDNF, elderly, Pilates
  • ایمان زکوی
    هدف از این پژوهش، تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی (هوازی - مقاومتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی نوجوانان چاق بود. این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. تعداد 30 نوجوانان چاق به طور تصادفی در دو گروه تجربی (قد 28 /165 سانتی متر، وزن 53/ 85کیلوگرم، سن 73 /13سال) و گروه کنترل (قد54 /164 سانتی متر، وزن 02 /83کیلوگرم، سن 93 /13سال) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی برنامه تمرین ترکیبی (تمرین هوازی شامل دویدن روی نوارگردان را به مدت 20 دقیقه و (تمرین مقاومتی با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) با 10 تکرار در هر حرکت برای 2 نوبت) را به مدت 12 هفته انجام دادند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی میوستاتین گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر وزن (P=0.000)، درصد چربی (P=0.000)، شاخص توده بدنی (P=0.000) و میوستاتین (P=0.000) متعاقب انجام 12 هفته تمرین ترکیبی به طور معنی داری کاهش یافت و حداکثر اکسیژن مصرفی (P=0.012) به طور معنی داری افزایش یافت (P≤0.05). می توان نتیجه گیری کرد 12 هفته تمرین ترکیبی وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و مقادیر پلاسمایی میوستاتین را در نوجوانان چاق کاهش می دهد. بنابراین اجرای برنامه تمرینی ترکیبی ممکن است در کاهش میوستاتین، پیشگیری آتروفی و کاهش توده عضلانی نوجوانان چاق موثر باشد.
    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, میوستاتین, نوجوانان چاق
    Iman Zakavi
    The aim of this study was assessing effect of twelve weeks combined exercise (aerobic-resistance) on plasma levels of Myostatin in obese youth. This study is a semi experimental one. Thirty obese adolescents willing to cooperate were divided in two groups: experimental group (height 165.28 cm, weight 85.53 kg, age 13.73 years old) and control group (height 164.54 cm, weight 83.02 kg, age 13.93 years). Then, the experimental group covered the combined exercise program (aerobic training consisted of running on a treadmill for 20 minutes and (resistance training with the intensity of 70% in one repetition maximum (1RM) with 10 repetitions per movement for 2 rounds) for12 weeks. While the control group received no intervention and just were observed. Blood samples were collected in two stages, 48 hours before and after exercise to measure the Myostatin plasma levels. Paired t-test was used for intergroup comparisons and independent t-test was used for comparison between two groups. Findings showed that Weight Values)P=0.000(, body fat percentage)P=0.000(, BMI)P=0.000 (and myostatin)P=0.000(after 12 weeks performing of combined exercise significantly decreased and VO2max)P=0.012 (significantly increased (p<0.05). We can conclude that after 12 weeks combined exercise, weight, body fat percentage, body mass index and plasma levels of Myostatin will reduce in obese youth. Thus, doing a combined training program may be effective in decreasing Myostatin, muscle atrophy prevention and loss of muscle mass of obese youth.
    Keywords: Combined Exercise, Myostatin, Obese Adolescents
  • Iman Zakavi *, Banafshe Bizhani, Mojgan Bani Hashemi, Emam Ghaisii
    Background
    The different effects of exercise on obesity in obese adolescents have not sufficiently been studied..
    Objectives
    This study aimed to investigate the effect of an eight-week rope skipping exercise on interleukin-10 (IL-10) and C-reactive protein (CRP) in obese and overweight adolescents..Patients and
    Methods
    In this semi-experimental study, using purposive convenience sampling 30 overweight and obese teens were randomly divided into two groups: the experimental (height 165.28 cm; weight 85.53 kg and age 13.73 years old) and control (height 164.54 cm; weight 83.02 kg and age 13.93 years old) groups. Then the experimental group performed the eight-week rope skipping exercise program while the control group did not receive any intervention and was only following up. Before and after the exercise, the variables including weight, fat percentage, body mass index (BMI) and the maximum oxygen consumption (Vo2max) in both groups were measured. To assess the amount of serum IL-10, CRP, 48 hours before and after the exercise, fasting blood samples were taken during the two-stage mode. The correlated t-test and the independent t-test were used to compare the intragroup and intergroup relationships, respectively..
    Results
    There was no significant change in the serum levels of IL-10 (P > 0.05); however, the intragroup comparison in the experimental group showed a significant increase in serum levels of IL.10 (P < 0.05). Moreover, the variables of the weight, BMI, fat percentage, V02max and CRP were significantly changed (P < 0.05)..
    Conclusions
    A rope skipping protocol increases the anti-inflammatory index, reduces the risk of cardiovascular disease, and improves the body compounds and immune system of the obese and overweight teens..
    Keywords: Exercise, IL, 10, CRP, Overweight, Obesity
  • Mojgan Banihashemi Emamghisi, Gholamreza Sharifi, Iman Zakavi, Alireza Babaei Mazreno *
    Introduction
    Stumbling or falling is a major health problem among the elderly which accounts for their majority of physical injuries such as pelvic fractures, disability, loss of independency and even death. The goal of the study was comparison of the effect of aerobic and resistance exercise on static and dynamic balance in old men.
    Methods
    A quasi-experimental study was conducted and thirty elderly males, who were referred to Jahandidegan institute of Borujen, were divided randomly in three empirical groups subdividing aerobic, resistance and control group. 24 hours before the start of and 24 hours after completion of eight weeks -aerobic and resistance exercise, all participants went under static and dynamic balance examination. The results were analysed by SPSS software edition 19.
    Results
    Mean and standard deviation of dynamic balance scores before the exercise for the resistance, aerobic and control groups were 1017.6±212.7, 930.5±238.2, 1119.6±287.3 and after eight weeks exercise were 851.7±155.5, 743.4±130.1, 1220.06±226.9 respectively. On the other hand, Mean and standard deviation of static balance scores before the exercise in resistance, aerobic and control groups were 2280.3±2286.2, 3534.9±4455.4, 1284.1±231.4 and after eight weeks exercise were 5563.4±8014.6, 6089±7888.4, 1297.1±214.4 respectively. ANOVA test revealed that the difference in changes of three groups were not statistically significant (P > 0.05).
    Conclusion
    Despite marginal correlation between static and dynamic balance as the outcomes of aerobic and resistant exercise these activities are proposed because such the exercises reduce incidence of falling events and related-injuries; and also risk of independency among older adults.
    Keywords: Aerobic, Aging, Balance, Exercise, Resistant
  • ایمان زکوی*، مهرداد شریفی، مریم پناهی زاده، علی اصغر ولی پور
    مقدمه و هدف
    اینترلوکین 18 و پروتئین واکنش گر (C (CRP دو ریسک فاکتور قلبی- عروقی هستند که در سال های اخیر مطرح شده اند و به طور مستقل خطر آترواسکلروز را نشان می دهند. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات طناب-زنی بر IL-18 و CRP نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق است.
    روش شناسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. تعداد30 نوجوان دارای اضافه وزن و چاق به طور تصادفی در دو گروه تجربی (تعداد: 15 نفر، قد28 /165 سانتی متر، وزن02/ 83کیلوگرم، سن 73/ 13سال، شاخص توده بدنی (BMI) 31/046) و گروه کنترل (تعداد: 15 نفر، قد54/ 164 سانتی متر، وزن 02/ 83کیلوگرم، سن 93/ 13سال، BMI 30/404) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی تحت تاثیر یک برنامه تمرینی طناب زنی فزاینده به مدت هشت هفته قرار گرفتند. در حالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیر های وزن، درصد چربی، BMI و حداکثر اکسیژن مصرفی(Vo2max) قبل و بعد تمرینات از هر دو گروه اندازگیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان IL-18،CRP سرم گرفته شد. به منظور مقایسه ی درون گروهی از آزمون آماری t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آنالیز واریانس دو طرفه استفاده شد.
    یافته ها
    پس از هشت هفته تمرینات طناب زنی در مقایسه درون گروهی با آزمون t همبسته متغیر های وزن (001 /0=P) و (BMI (P=0.001 و درصد چربی (P=0.001) و (IL-18 (P=0.001 و (CRP (P=0.001 کاهش معنی دار داشتند، ولی در مقایسه بین گروهی با آنالیز واریانس دو طرفه متغیر های وزن(P=0.501) و (BMI (P=0.257 و درصد چربی (068/ 0=P) کاهش غیر معناداری داشتند، (IL-18 (p=0.001 و (CRP (p=0.001 به طور معناداری کاهش یافتند و V02max افزایش معنی دار داشت (009/ 0=P).
    بحث و نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه انجام تمرین طناب زنی موجب کاهش اینترلوکین 18 و کاهش التهاب در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق شد، بنابراین ممکن است انجام این گونه تمرینات در پیشگیری و کاهش آترواسکلروز در نوجوانان چاق مفید باشد.
    کلید واژگان: طناب زنی, IL, 18, CRP, اضافه وزن, چاقی
    Iman Zakavi *, Mehrdad Sharifi, Maryam Panahizadeh, Aliasghar Valipour
    Background
    interleukin-18, and C-Reactive protein (CRP) are two Cardio - Vascular risk factors that have been raised in recent years and independently show the risk of atherosclerosis. The purpose of this study is to evaluate the effect of eight weeks roping on IL-18 and C-reactive protein in overweight and obese adolescents.
    Material And Methods
    This is a semi experimental study in which Thirty overweight or obese adolescents willing to cooperate voluntarily were randomly divided in two groups: experimental group (15 people, height 165.28 cm, weight 83.02 kg, age 13.73 years old and BMI 31.046) and control group (15 people, height 164.54 cm, weight 83.02 kg, age 13.93 years and BMI 30.404). Then, the experimental group was influenced by increasing roping exercise program which consisted of 8 sessions per week. While the control group received no intervention but were just followed. Variables including weight, body fat percentage, body mass index (BMI), VO2max were measured in both groups before and after exercises. Blood samples were collected in two stages, 48 hours before and after exercise to measure leukocytes, lymphocytes, neutrophils and levels of IL-18, CRP levels. Paired t-test was used for intergroup comparisons and two way variance analysis was used for comparison between two groups. All statistical calculations were performed by SPSS software version 19.
    Results
    After eight weeks roping in within groups comparison the variables weight (P=0.001), BMI (P=0.001), percent body fat (P=0.001), IL-18 (P=0.001) and CRP (P=0.001) were significantly decreased but in between groups comparison with variance analysis the variables weight (P=0.501), BMI (P=0.257), percent body fat (P=0.068), had an insignificant decrease, IL-18 (p=0.001) and CRP (p=0.001) significantly decreased and V02max (P=0.009) significantly increased.
    Conclusions
    Based on these results, roping exercise reduced IL-18 and decreased inflammation in overweight and obese adolescents, so it would be possible and useful to perform this exercise to prevent and reduce atherosclerosis in obese adolescents.
    Keywords: Roping, IL, 18, CRP, Overweight, Obese
سامانه نویسندگان
  • دکتر ایمان زکوی
    دکتر ایمان زکوی

اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال