به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

khoobdel m

  • فاطمه رحمتی نجارکلایی، مهدی خوبدل*، محمد قاسمی، ربیع الله فرمانبر، محمدرضا جعفری، طاهره کمالی خواه
    مقدمه
    آمارها حاکی از افزایش بروز بیماری ایدز در جوانان ایرانی است. بررسی میزان آگاهی و رفتار پرخطر جوانان برای برنامه ریزی پیشگیرانه از HIV/AIDS از اهمیت بسیاری برخوردار است.
    هدف
    مطالعه حاضر با هدف تعیین آگاهی و فراوانی رفتارهای خطرساز در زمینه بیماری ایدز در دانشجویان تازه پذیرفته شده دانشگاه تهران در سال تحصیلی 88-1387 جهت بکارگیری نتایج تحقیق در طراحی برنامه های آموزشی پیشگیری از ایدز طراحی و اجرا گردید.
    روش کار
    با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای و سیستماتیک تعداد 664 دانشجو بصورت تصادفی از 12 دانشکده دانشگاه تهران در سال تحصیلی 88-87 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها،حاوی 29 سوال در مورد راه های انتقال و پیشگیری از بیماری ایدز و رفتارهای پرخطر مرتبط با بیماری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (جداول، شاخص های مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (کای اسکوئر) انجام گرفت.
    نتایج
    92درصد از جامعه مورد بررسی، آگاهی خود را نسبت به بیماری ایدز، در حد مطلوب و 1/71 درصد دانشجویان شانس خود را برای ابتلا به ایدز، کم گزارش نمود ند. بیشترین منابع اطلاعاتی قبلی دانشجویان رسانه های جمعی شامل تلویزیون و نشریات به ترتیب (1/93%) و (82%) بوده با این وجود بیش از(20%) دانشجویان مورد بررسی دارای رفتارهای مخاطره آمیز در زمینه بیماری ایدز بودند و در حدود (6/45%) نیز آگاهی مطلوبی از روش انتقال ویروس ایدز نداشتند. بعلاوه بین میزان آگاهی با سن و رشته تحصیلی ارتباط معنی داری وجود داشت(0001/0>‍P).
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته ها، میزان آگاهی دانشجویان در مورد بیماری ایدز مناسب می باشد اما در مورد رفتارهای پیشگیری، آگاهی کمی داشتند. علاوه بر این درصد قابل توجهی دارای رفتارهای پرخطر در زمینه بیماری ایدز بوده اند. بنابراین آموزش رفتارهای محافظتی از بیماری های آمیزشی و ایدز و نیز تبیین راه های انتقال ویروس ایدز و چگونگی پیشگیری از آن برای دانشجویان در بد ورود به دانشگاه ها و در حین تحصیل، توصیه میگردد.
    کلید واژگان: سندرم کاهش ایمنی اکتسابی, دانشجویان, آگاهی, عوامل خطر
    Rahmati Najarkolaei F., Khoobdel M. *, Ghasemi M., Farmanbar R., Jafari M. R, Khamalikhah T
    Introduction
    Statistics indicate increase of HIV/AIDS incidence in Iranian youth. Knowledge and high risk behavior assessment in youth is important in preventive planning of HIV/AIDS.
    Objective
    Present study aimed to determine knowledge and frequency of high risk behaviors about HIV/AIDS among newly accepted students at Tehran University in 2009 in order to use study findings in designing preventive educational programs on AIDS.
    Methods
    A total of 664 students from 12 faculties of Tehran University were chosen using random stratified systematic sampling. Data collection instrument consisted of 29 questions regarding transmission and prevention and high risk behaviors of this disease. Data were analyzed by descriptive statistics (tables، central criteria and frquency) and analytical tests (Chi-square).
    Results
    Based on findings 92% of them reported their knowledge level regarding AIDS as satisfactory and about 71. 1% of them identified themselves to be at low risk of HIV/AIDS. The most previous information source was media including television and publications (93. 1% and 82% respectively). However more than 20% of students had high risk behavior towards HIV/AIDS and almost 45. 6% didn''t have satisfactory knowledge on ways of HIV/AIDS transmision. In addition there was a significant relationship between knowledge level and age and field of study (p<0. 0001).
    Conclusion
    Considering the results، students had appropraite knowledge level on HIV/AIDs but they are unware of STDs and preventive behaviors. In addiation، many of students had high risk behavior toward HIV/AIDs. It is recommended to implement university STDs and HIV/AIDs educational programs by emphasizing preventive behaviors for newly entered students.
    Keywords: Acquired Immunodeficiency Syndrome, Students, knowledge, Risk factors
  • مهدی خوبدل، کامران اکبرزاده، حسین جعفری، علی مهرابی توانا، علی موسوی جزایری، جواد رفیع نژاد، مرتضی ایزدی، علی اکبر اصفهانی، یونس جهانی، محمد نوبخت
    اهداف
    مورچه هایی که توانایی گزش و نیش زدن و تزریق سم به بدن انسان را دارند، تحت عنوان مورچه های نیش زن نامیده می شوند. این مطالعه با هدف شناسایی و تشخیص مورچه های نیش زن، بررسی شیوع نیش خوردگی و عوامل اپیدمیولوژیک مرتبط با آن در سه جزیره ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه توصیفی- مقطعی از بهمن سال 1388 تا تیر 1389 در سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی روی 318 نفر نظامی که به روش تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. صید مورچه های نیش زن با روش صید فعال و دستی صورت گرفت. تعیین شیوع و وضعیت مورچه گزیدگی به کمک تکمیل پرسش نامه انجام شد. داده ها با روش های آماری توصیفی و آزمون های استنباطی شامل آزمون مجذور کای، من ویتنی، ضریب همبستگی اسپیرمن و گاما به کمک نرم افزار SPSS 12 انجام شد.
    یافته ها
    گونه مورچه نیش زن، پاکی کوندیلا سنارنسیس مایر، 1862 تعیین شد. شیوع مورچه گزیدگی به طور میانگین، 1/70% برآورد شد و شیوع فصلی آن در سه جزیره دارای الگوی یکسان و در بهار و تابستان شایع تر بود. 4/84% از موارد نیز در اندام های حرکتی بود. مهم ترین علایم شامل احساس درد، خارش شدید و التهاب موضع و در برخی موارد با تشکیل تاول همراه بود.
    نتیجه گیری
    مورچه گزیدگی در جزایر مورد مطالعه اگرچه خطرناک نبوده و به شوک و مرگ منتهی نمی شود، ولی باعث ایجاد درد و خارش و سوزش زیاد و نیز سلب آسایش و کاهش کارآیی سربازان می شود، بنابراین اقدامات پیشگیرانه و نیز کنترل این مورچه ها می بایست انجام گیرد.
    کلید واژگان: مورچه نیش زن, خلیج فارس, نظامی, ایران, ابوموسی, تنب بزرگ و کوچک
    Khoobdel M., Akbarzadeh K., Jafari H. Mehrabi Tavana A., Mousavi Jazayari A., Rafienejad J., Iizadi M., Aliakbar Esfahani A. A., Jahani Y., Nobakht M., Bahmani M. M., Rahimi M
    Aims
    Ants with the ability of biting and injecting poison to human body are called sting ants. This study was conducted to identify and determine the ant types and the prevalence of ant sting and related epidemiological factors in three Greater Tunb, Lesser Tunb and Abu-Musa islands, Iran.
    Methods
    This descriptive cross-sectional study was performed during Jan-July 2010 in Greater Tunb, Lesser Tunb and Abu-Musa islands on 318 military individuals who were selected by random sampling method. The ant collection was done by active hand-catch method. The ant sting prevalence and related epidemiological factors were determined by questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistical methods including Chi-square test, Mann-Whitney test and Spearman and Gamma correlation by SPSS 12 software.
    Results
    The species of sting ant was Pachycondyla sennaarensis Mayr, 1862. The mean prevalence of sting was 70.1%. The seasonal incidence of sting in three islands had the same pattern and was more common in spring and summer. 84.4% of ant sting had occurred in limbs. The main symptoms caused by the ant stings include pain, severe itching and local inflammation and blisters in some cases.
    Conclusion
    Although sting bite is not much dangerous in the studied islands and does not lead to anaphylactic shock and death, the pain and itching and burning would cause discomfort for soldiers and reduce their efficiency. Therefore, preventive measures and control of these ants should be considered.
    Keywords: Sting Ants, Persian Gulf, Military, Iran, Abu, Musa, Greater, Lesser Tunb
  • قربان یونسی، عارف معروف، مهدی خوبدل
    اهداف
    بررسی آفات انباری در هنگام ورود محصول و نیز در طول توقف آن در انبار، از اهمیت ویژه ای در کنترل آفات برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین آلودگی آشکار و پنهان غلات و حبوبات به حشرات آفت در انبارهای مواد غذایی مرکزی مستقر در استان تهران بود.
    روش ها
    این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1389 در انبارهای غلات و حبوبات مرکزی مستقر در استان تهران انجام شد. نمونه برداری از غلات و حبوبات و جداسازی حشرات آفت آشکار و پنهان طبق روش موسسه استاندارد تحقیقات صنعتی ایران انجام گرفت. درصد ضایعات هر محصول از طریق شمارش و توزین دانه های ضایعه دیده در هر 100 گرم نمونه تعیین شد.
    یافته ها
    میانگین ضایعات در مجموع و بدون درنظرگرفتن زمان نمونه برداری و نوع محصول 005/0 (± 001/0) گرم در هر 100 گرم نمونه برآورد شد. لپه و لوبیا چیتی به ترتیب دارای بیشترین و کمترین ضایعات بودند. آفت زنده آشکار در عدس، لپه و لوبیا قرمز و آفت پنهان در برنج تایلندی و عدس مشاهده شد. در بین حشرات آفت مشاهده شده، سوسک چهارنقطه ای حبوبات و شپشه دانه دار برنج به ترتیب دارای بیشترین فراوانی نسبی بودند.
    نتیجه گیری
    میزان ضایعات غلات و حبوبات در انبارهای دو واحد مورد بررسی کمتر از حد مجاز است و محصولات فوق از مرغوبیت لازم برخوردار هستند. سیستم انبارداری برای کنترل آفت و جلوگیری از رشد آن در داخل انبارها مطلوب است، ولی وجود آفات پنهان، نشان دهنده نامناسب بودن روش غربالگری محصولات در حین ورود به انبار است.
    کلید واژگان: آفات انباری, حشرات, غلات و حبوبات, آفات پنهان, انبار مواد غذایی
    Younesi G., Marouf A., Khoobdel M
    Aims
    The survey of storage pest while entry and maintenance in the warehouse is of special importance in pest control. The aim of this study was to determine the obvious and hidden contamination of stored cereals and beans with insect pests in the warehouses of Tehran.
    Methods
    This descriptive cross-sectional study was carried out in 2010 in the central warehouses of Tehran province. Sampling of cereals and beans was performed according to the method of Standards Institute and Industrial Research of Iran. Products’ waste percentage was determined by calculating and weighing the damaged seeds per 100 grams of sample.
    Results
    Overall, the mean contamination of cereals was 0.005 (± 0.001) grams per 100 grams regardless of the sampling time and the product type. The highest and lowest rate of contamination was respectively observed in split pea and wax bean. Obvious live pests were observed in lentil, split pea and red bean and hidden pests were seen in rice and lentil. Among the identified live insect pests Callosobruchus maculates and Oryzaephilus surinomensis were more abundant, respectively.
    Conclusion
    The rate of contamination of cereals and beans in the warehouses of the two studied units is less than the permitted limit and products have the needed quality. The warehouse management system is desirable for controlling pests and preventing their growth, but the isolation of hidden pests shows that the screening methods of products on entry time are inappropriate.
  • مهدی خوبدل
    اهداف
    عوامل مختلفی می توانند در دوام مولکول های پرمترین روی الیاف آغشته، تاثیر گذار باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عوامل محیطی نظیر جریان هوا، باران و گذشت زمان بر میزان باقیمانده پرمترین در الیاف پارچه های انواع یونیفرم های نظامی بود.
    روش ها
    بررسی حاضر مطالعه ای تجربی است. در این مطالعه پارچه های یونیفرم های رایج در نیروهای نظامی و انتظامی ایران با امولسیون غلیظ حشره کش پرمترین 10% به میزان 2 μg/cm 125 و به روش غرقابی آغشته شد. سپس تاثیر عوامل محیطی جریان هوا، غوطه ورسازی در آب و نیز گذشت زمان بر باقیماندگی پرمترین لباس های آغشته مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین میزان باقیماندگی پرمترین از روش پیشرفته کروماتوگرافی لایه نازک استفاده شد.
    یافته ها
    پس از قرارگیری به مدت 12 هفته مداوم و شبانه روزی در معرض جریان هوا، به طور میانگین و بدون در نظر گرفتن نوع یونیفرم، 2 μg/cm 2 ± 7/89 معادل 7/71% میزان پرمترین روی الیاف باقی ماند. پس از 5/12 ساعت غوطه ورسازی یونیفرم های آغشته به پرمترین در آب، 2 μ g/cm 7/2 ± 5/93 معادل 75% میزان پرمترین روی الیاف باقی ماند. نگهداری پارچه های آغشته به مدت 6 ماه به دور از تاثیر عوامل محیطی در تاریکی و شرایط آزمایشگاهی به صورت بسته بندی شده، باعث کاهش معنی داری در میزان پرمترین آن نشد.
    نتیجه گیری
    عوامل محیطی نظیر باد و جریان هوا، باران و فعل و انفعالات شیمیایی که به مرور و در اثر گذشت زمان اتفاق می افتد، همگی در دوام و بقای پرمترین موجود در یونیفرم های آغشته، اثر ملایم و کمی دارند و نمی توانند تاثیر زیادی در کاهش کارآیی یونیفرم های آغشته داشته باشند.
    کلید واژگان: آغشته سازی, پرمترین, یونیفرم های نظامی, جریان هوا, باران, گذشت زمان
    Khoobdel M
    Aims
    Various factors can affect the resistance and durability of permethrin molecules on the impregnated fabrics. The aim of this study was to evaluate the effect of environmental factors such as weathering, rinsing and aging on endurance and persistency of permethrin residues in the fibers of clothes in military uniforms.
    Methods
    This survey is an experimental study. In this study, common Iranian military and police uniforms’ clothes were impregnated by concentrated emulsion of permethrin insecticide, at 125 μg/ cm2 using a dipping method. Then, the influence of environmental factors such as weathering, rinsing, and aging on the persistency of impregnated clothes were analyzed. The amount of permethrin residue was determined by High Performance Thin Layer Chromatography (HPTLC) technique.
    Results
    Without considering the uniforms, on average, 89.7±2 µg/cm2 of the permethrin equivalent to 71.7% remained after 12 weeks of permanent, day and night weathering. After rinsing of impregnated uniforms with permethrin for 12.5 hour in water, only 93.5±2.7 µ g/cm2 of permethrin, equivalent to 75%, remained in fabrics. Keeping the impregnated clothes for 6 months away from the influence of environmental factors in darkness, and laboratory condition in package form, did not significantly reduces the amount of permethrin.
    Conclusion
    The environmental agents such as wind and weathering, raining and chemical reactions which happen gradually and with the passage of time, all have a moderate and little effect and cannot considerably affect the reduction of the efficiency of impregnated uniforms.
  • مهدی خوبدل
    مقدمه
    عقرب گزیدگی از مشکلات بهداشتی بویژه در مناطق جنوب کشور ما به حساب می آید و سالانه موارد زیادی از عقرب گزیدگی در نیروهای نظامی مستقر در مقرها و پادگان های دور از شهرها و بویژه در مناطق مرزی گزارش می شود. با توجه به اینکه گزارشات شفاهی و کتبی از افزایش موارد عقرب گزیدگی در سربازان مستقر در پادگانهای شهرستان تایباد واقع در نواحی مرزی شرق کشور وجود داشت و از سوی دیگر اطلاع دقیقی از گونه های عقرب های این منطقه در دست نبود، لذا این مطالعه در جهت شناسایی و تعیین گونه عقرب های شهرستان تایباد انجام گرفت. علاوه بر این کسب اطلاعات نسبی از وضعیت عقرب گزیدگی نیروهای نظامی نیز در چند منطقه نظامی این شهرستان بعنوان یک هدف جانبی در نظر گرفته شد.
    مواد و روش کار
    تحقیق حاضر یک نوع مطالعه توصیفی مقطعی و از لحاظ علوم بیولوژی یک نوع مطالعه فونستیک می باشد که در سال 80-1379 در شهرستان تایباد به انجام رسیده است. برای صید عقرب ها در محیط های و پادگان های موجود در شهرستان تایباد در هنگام روز از روش جستجو و صید مستقیم آنها در پناهگاه ها و مکانهای احتمالی اختفای عقرب ها استفاده شد. برای این منظور با استفاده از انبر دسته بلند، وسایل مستعمل و زباله های موجود در محوطه های نظامی و همچنین انبارهای مواد غذایی و مهمات مورد بازبینی قرار گرفت. در موقع شب هم برای صید از نور فرابنفش استفاده شد. صید عقرب های حفار و نیمه حفار نیز در خارج از شهرها و در دشت ها و با یافتن لانه های فعال آنها انجام گرفت. برای کسب اطلاع نسبی از وضعیت عقرب گزیدگی در سربازان حاضر در مناطق نظامی نیز در زمینه سوابق عقرب گزیدگی، مشاهده یا مواجه با عقرب و غیره، از 123 سرباز حاضر در دو منطقه نظامی تایباد سئوال شد. پرونده های سربازان عقرب گزیده نیز در مرکز بهداشتی درمانی نظامی مستقر در شهر تایباد مورد بازبینی قرار گرفت.
    نتایج
    در این مطالعه 4 گونه عقرب که همگی از خانواده بوتیده (Buthidae) بودند، از شهرستان تایباد صید گردید. سه گونه از عقرب ها شامل الیویروس کوکازیکوس ((Olivierus caucasicus، مزوبوتوس اپئوس (Mesobuthus eupeus)، ارتوکایروس اسکروبیکولزوس ((Orthochirus scrobiculosus در محیط های نظامی صید گردید و ادنتوبوتوس دوریه(Odontobutus doriae) فقط در محیط دشت و در خط مرزی تایباد با تربت حیدریه یافت شد. موارد ثبت شده عقرب گزیدگی در سربازان مستقر در منطقه تایباد 100 مورد در سال و بدون تلفات جانی بوده است. شیوع عقرب گزیدگی در محیط های نظامی تایباد 8/17% و ترس از عقرب 15% برآورد گردید.
    نتیجه گیری
    وجود سه گونه عقرب O.caucasicus، M.eupeus، O.scrobiculosus در شهرستان تایباد قطعی است. همچنین با توجه به اینکه 3 گونه عقرب صید شده در محیط های نظامی، جزء عقربهای خطرناک ایران محسوب نمی شوند، بنابراین به نظر می رسد علی رغم افزایش مواجه و موارد عقرب گزیدگی در سربازان مستقر در منطقه تایباد، مشکل خاصی از این نظر آنها را تهدید نمی کند و در حال حاضر عقرب گزیدگی مشکل حادی برای نظامیان حاضر در منطقه به حساب نمی آید.
    کلید واژگان: عقرب, عقرب گزیدگی, تایباد, نیروهای نظامی
    Vatani H., Khoobdel M
    Aims. This study performed to identify and determine the scorpion species in Taybad city. In addition, obtaining relative information of scorpion sting status in military forces in some military regions of this city considered. Methods. This is a descriptive-cross sectional study and in biological sciences aspect of faunistic survey, which achieved in 2001 in Taybad city. To capture scorpions in day light, direct search and capture method in scorpion's haven and possible hidden places done. To get information about scorpion sting's soldiers in military regions, scorpion sting’s history, observation of scorpions, etc., 123 soldiers questioned in two military regions of the city. Scorpion stung soldier's files in military health center located in Taybad also reviewed. Results. In this study 4 species of scorpions all were from Buthidae family, captured in Taybad city. Three species including Mesobuthus eupeus, Oliverus cuocasicus and Orthochirus scrobiculosus captured in military environment. Only Odontobuthus doriae found in plains and border line of Taybad with Torbat Heydarieh. There are 100 cases of scorpion sting's soldiers annually in Taybad region without life loss. Conclusion. Three scorpion species O. caucasicu, M. eupeus and O. scrobiculosus exist in Taybad city. It seems that in spite of increase in scorpion sting's soldiers in Taybad region, there is no sincere threat and scorpion sting is not an acute problem.
  • سید مسعود داوودی، پژمان بختیاری، مهدی خوبدل *
    مقدمه

    بیماری درماتیت پدروس یک عارضه تاولی با بثورات قرمز و خود التیام یابنده پوست می باشد که بواسطه حشره ای کوچک متعلق به جنس پدروس (Paederus) از خانواده استافیلینیده (Staphylinidae) ایجاد می شود. این بیماری در نقاط مختلف جهان انتشار دارد و در ایران نیز در مناطق گرم و مرطوب، بویژه در استانهای گیلان و مازندران و خوزستان انتشار دارد.
    تشخیص این بیماری در برخی موارد بدلیل تنوع موجود در علامت و نشانه های بیماری، نوع، شکل، اندازه و محل ضایعه در اندام های مختلف بیماران مشکل می باشد. این مطالعه در نظر دارد علائم و نشانه های بارز بیماری و سایر ویژگی های این نوع درماتیت را در بیماران مورد بررسی قرار دهد.

    مواد و روش کار

    این مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی است و در سال 1379 از ابتدای شهریور ماه تا اخر مهر ماه بمدت 2 ماه برروی 94 نفر از بیماران درماتیت پدروس انجام شد. جمعیت مورد مطالعه از بین افراد بیمار مبتلا به درماتیت پدروس است که برای درمان به درمانگاه ها و بیمارستان شهرستان بهشهر مراجعه نموده بودند، انتخاب شد.
    افراد مورد مطالعه تحت معاینه پزشک متخصص پوست قرار گرفته و اطلاعات حاصل از بیماران از قبیل علامت و نشانه های بیماری، نوع، شکل، اندازه و محل ضایعه در اندام های مختلف بیماران به همراه اطلاعات دموگرافیک آنها در داخل پرسشنامه جمع آوری شد و مورد آنالیز آماری قرار گرفت.

    نتایج

    بر طبق نتایج این مطالعه درماتیت پدروس یک بیماری چند علامتی بوده و بیشترین علامت بیماری و شکایات بیماران در محل ضایعه درماتیت بصورت خارش و سوزش توام با درد گزارش شده است همچنین شایع ترین نشانه بالینی بیماری درماتیت پدروس در این مطالعه وجود اریتم و وزیکول بصورت توام در محل ضایعه بود (51%) که در برخی از آنها با پوسچول نیز همراه بود. بیشتر ضایعات ناشی از این بیماری در این بررسی در گردن و صورت (31%) و همچنین دست (30%) بیماران مشاهده شد. شکل بیشتر ضایعات درماتیت پدروس مشاهده شده در این مطالعه بصورت خطی (35%) و یک کانونی (38%) و در اندازه 6-2 سانتیمتری می باشد.

    نتیجه گیری

    بر طبق یافته های این مطالعه شایعترین علامت درماتیت پدروس در مناط شمال ایران سوزش و خارش توام با درد در محل ضایعه می باشد. از بارزترین نشانه های بالینی این بیماری وجود توام اریتم و وزیکول و در برخی مواقع همراه با پوسچول در محل درماتیت می باشد.ضایعات درماتیت پدروس بصورت خطی بوده و در اندازه 6-2 سانتیمتر می باشد. این بیماری در ماه های شهریور و مهر و در سنین 30-12 سال بدلیل مواجه بیشتر از شیوع بالاتری برخوردار است که در تشخیص بیماری می توان به پزشکان کمک نماید.

    کلید واژگان: درماتیت پدروس, درماتیت خطی, درماتیت تاولی, علامت و نشانه های بیماری, سوسک هاس تاول زا
    Davoodi S. M., Bakhtiyari P., Khoobdel M

    Introduction. The paederus dermatitis is a dermatitis with vesicle and erithma that heals spontaneously. Its causes is a small insect of the rove beetles family with the name of pederasts in staphylinide.this disease is in the scattered of the word and in Iran we see in wet and warm area, specially in Gilan and Mazandaran and Khuzestan. We have problem in diagnosis of this disease because of variety in signs and symptoms, kinds of figure and area. In this study we want to show the signs and symptoms and the other specifications of this type of dermatitis.Material and Methods. This investigation is a cross sectional study. This study accomplished in 2000-2001 from the last month of summer till next two month. Sample study was 94 patients with paedrus dermatitis. The samples were chosen from the patients how they are coming for treatment the paedrus dermatitis to the clinics or hospitals of behshahr city. the patients visited by the dermatologist and the patients information including signs and symptoms, types, sizes, shapes and the location of the rash in different organs with dermographic information collected and analyzed. Results. According to this study the paedrus dermatitis is a multiple signs and symptoms diseases. The most common sign and symptom of this disease was the itching and burning twin pain. The most common clinical sign of this disease in this study was erithma and vesicle in location of rash (51%)that in some patients with postula.the most common location of rash was the neck and face(31%)and so hand(30%). The most common shape of the rash in paedrus dermatitis was linear (35%) and in single area (38%) with 2-6 cm in size.Conclusion. According to the finding of this study the most common sign in paedrus dermatitis in a northern city in Iran was burning and itching twin pain. The most common finding in patients is erithma and vesicle and in some patients with pustule. The rash of paedrus dermatitis was linear 2-6cm in size. This dermatitis in reason of the more contacts in Mehr and Sahrivar were the more prevalence that this clue can help the physicians to the diagnosis.

  • مهدی خوبدل، محمدعلی عشاقی، محمدرضا آخوند، یونس پناهی، رمضانعلی عطایی، حامد رمضانی
    مقدمه
    هر چند در طی چند دهه اخیر، دی اتیل متا تولوآمید (DEET) به عنوان پرمصرف ترین و موثرترین ماده دافع حشرات مطرح بوده است، اما اثرات زیانبار سمی و آلرژیک آن باعث شده است که ایده جایگزینی مواد دافع دیگر به جای آن قوت گیرد. در این بین ماده دی متیل فتالات ((DMPکه در طی سالهای دور به عنوان دافع حشرات مورد مصرف بوده، در سالهای اخیر نیز مجددا مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر در نظر دارد ویژگی فنیDMP ایرانی و خارجی را از لحاظ دوز موثر(ED50، ED95) با استفاده از دو متد استاندارد و اصلاح شده مورد بررسی و مقایسه قرار دهد.
    مواد و روش کار
    در این مطالعه دوز موثر DMP ساخته شده در ایران و DMP خارجی (ساخت شرکت Merck) با استفاده از متد استاندارد ((ASTM و متد اصلاح شده در مقابل دو گونه Anopheles stephensi و Culex pipiens و با استفاده از داوطلب انسانی مورد بررسی قرار گرفت. در متد استاندارد در هر با تست 4 غلظت از ماده دافع به همراه شاهد به طور هم زمان مورد آزمایش قرار گرفت، در حالی که در مدل اصلاح شده در هر بار فقط یک دوز از ماده دافع تست گردید. در نهایت تفاوتهای موجود در بین DMP ایرانی و خارجی و نیز اختلاف موجود در نتایج دو متد فوق با استفاده از آنالیز رگرسیون پروبیت(Probit) در نرم افزار SAS (Statistical Analysis System) و آزمونهای آنالیز واریانس و T-test با یکدیگر مقایسه شد.
    نتایج
    نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که از لحاظ دوز موثر اختلاف معنی داری بینDMP ایرانی و خارجی وجود ندارد. ولی بین دو متد تست از لحاظ دامنه ED95- ED50اختلاف وجود دارد. به طوری که در متد اصلاح شده این دامنه گسترده تر شده، فاصله ED50 تا ED95 زیادتر می شود. همچنین در این مطالعه تفاوتهایی نیز بین دو گونه پشه مورد تست از لحاظ دوز موثر و میزان دورکنندگی مشاهده شد.
    بحث: بر طبق این یافته ها،DMP سنتز شده در ایران قابلیت رقابت و پتانسیل جایگزینی بجای DMP خارجی را دارد. همچنین هر دو متد استاندارد و اصلاح شده دارای معایب و محاسنی هستند، ولی با توجه به این یافته ها به نظر می رسد برای تست مواد دافع حشرات، متد استاندارد مناسب تر از متد اصلاح شده باشد؛ علاوه بر این برای تعیین دوز موثر مواد دافع حشرات، پشه Anopheles stephensi مناسب تر از Culex pipiens می باشد.
    کلید واژگان: دی متیل فتالات, DMP, دوز موثر, مواد دافع حشرات, Anopheles stephensi, Culex pipiens
    Khoobdel M., Oshaghi M. A., Akhoond M. R., Panahi Y., Ataee R. A., Ramazani H
    Introduction
    The most common mosquito repellent formulations available on the market contain deet (N, Ndiethyl-m-toluamide), which has shown good repellency against biting insects. Although effectiveness, deet is not the ideal product, as allergic and toxic effects have been documented. To avoid these adverse effects, research on repellents derived from plant extracts and some other chemical repellents, to replace deet. The repellent dimethyl phthalate (DMP) is again attended due to its safety to human. This study investigates the repellency and effective dosage of DMP, which is synthesized and formulated in Iran, comparing with Germany dimethyl phthalate against Anopheles stephensi and Culexpipiens using human bait methods.
    Material And Methods
    Two repellents includes Iranian and Merck dimethyl phthalate (DMP) were evaluated against Anopheles stephensi and Culex pipiens, using American Society for Testing and Material (ASTM) standard procedure, a free choice method based on the variable dose-fixed time. Also a modified of ASTM method we used for determination of effective dosages of the repellents. In laboratory repellent test, dimethyl phthalate was evaluated against An. stephensi and Cx. pipeins when applied to human skin. The experiments with two models of cages conducted twice on each of the four human volunteers (4 males).
    Result
    In ASTM method there were no significant differences between the two repellents (Iranian and Merck’s DMP) as indicated by the ED50 and ED95 values (P>O.05). But, there were significant differences in repellent sensitivity between An. stephensi and Cx. pipiens at the ED95 level. In modified ASTM method there were no significant differences between the two repellents against An. stephensi, as indicated by the ED50 values (P>O.05). But, there are significant differences between the two repellents against Cx. pipiens based on ED50 value. Disclussion: Results of this study showed that the Iranian synthesized DMP has necessary potential and specificity to compare with Merck manufactured product. With both methods relative difference of effective dose of different repellents can be indicated, but standard method is better than modified method. Based on the result of our study, An.stephensi was distinguished as ideal species for repellents test in the laboratory.
    Keywords: Dimethyl phthalate (DMP), Anopheles stephensi, Culexpipiens, Effective dose, Repellent
  • علی مهرابی توانا، عزت الدین جوادیان، یاور راثی، حمید نخعی، علیرضا زهرایی، مهدی خوبدل، عباس محمودزاده، رمضانعلی عطایی
    مقدمه
    لیشمانیوز یکی از بیماری های شایع و مهم در جهان است و در اکثر نقاط جمهوری اسلامی ایران نیز انتشار دارد. لذا، یکی از معضلات اصلی بهداشتی کشورمان محسوب می شود. چنانچه در سال 1375، این بیماری در منطقه تایباد شایع گردید. لذا، این مطالعه به منظور تعیین ناقل و مخزن بیماری طراحی و اجرا گردید.
    روش کار
    مطالعه حاضر در شهرستان مرزی تایباد از استان خراسان به انجام رسید. در این مطالعه پشه خاکی های منطقه در طول سال 1379-1378 به وسیله تله چسبان صید شد و فون و فراوانی فصلی آن ها تعیین گردید. علاوه بر این جوندگان منطقه نیز برای تعیین مخزن بیماری صید شدند.
    نتایج
    این مطالعه نشان داد که گونه غالب منطقه Phlebotomus sergenti می باشد، در ضمن بایستی اضافه نمود که شواهد اپیدمیولوژیک موجود، احتمالا دلالت بر لیشمانیوز نوع شهری در منطقه باشد. به علاوه بررسی های اپیدمیولوژیک حکایت از آن دارد که شیوع بیماری از سال 1375 رو به افزایش بوده است.
    بحث: با توجه به یافته های این تحقیق، پراکندگی پشه خاکی های لیشمانیای روستایی در منطقه تایباد و عدم اثبات قطعی ناقلین این نوع لیشمانیا و نیز عدم آلودگی جوندگان صید شده، به نظر می رسد لیشمانیوز شایع از نوع شهری باشد. تایید قطعی نیازمند بررسی های مولکولی می باشد.
    کلید واژگان: لیشمانیوز جلدی, تایباد, پشه خاکی, بوم شناسی, Phlebotomus sergenti
    Mehrabi Tavana A., Javadian E., Rasi Y., Nakheei H., Zahraeei A. R., Khoobdel M., Mahmoodzadeh A., Ataee R. A
    Aims. Cutaneous leishmaniasis, endemic in many parts of I.R.IRAN, is considered a big health problem. The aim of this survey was to find out the vectors and reservoirs of the disease. Methods. The present study was carried out in Taibad (Khorasan proveince in the east of I.R.IRAN). Throughout this two-year study (1999-2000) sand- flies with sticky traps were collected. The sand-flies’ fauna and their seasonal abundance were identified. In addition, in order to find out the reservoir of the diseases the rodents of the area were collected. Results. This study showed that the Ph. sergenti is the most common species in the area. It must be noted that other epidemiological evidence in Taibad was indicative of the existence of anthroponotic Cutaneous leishmaniasis. Furthermore, Cutaneous leishmaniasis has been increasing since 1996. Conclusoin. Based on the finding of this study, distribution of rural sand flies in Taibad, non- identified carriers of leishmaniasis and not contamination of collected rodents it seems that common leishmaniasis is the urban type. Confirmation requires molecular research.
  • نعمت الله اسمی، علی مهرابی توانا، قاسمعلی عمرانی، علی اکبرکریمی زارچی، مهدی خوبدل، فهیمه فلاح، فیروز ولیپور
    مقدمه
    جمع آوری و دفع بهداشتی زباله همواره یکی از مشکلات جوامع بشری بوده است. در محیط های طبیعی و کوهستان، به دلیل ویژگی های این مناطق که به عنوان مکانی برای ورزش کوهنوردی و نیز تفریح مردم و همچنین موقعیت توریستی آنها مورد علاقه بسیاری از افراد است. بنابراین، جمع آوری و دفع بهداشتی زباله می بایست مورد توجه بیشتر قرار گیرد. با توجه به این که جمع زیادی از نیروهای نظامی، طی یک عملیات مانور به قله سبلان صعود کردند، این مطالعه به منظور بررسی وضعیت زباله در آن منطقه طراحی و اجرا شد.
    مواد و روش کار
    در این تحقیق با حضور در محل و توزیع 205 پرسشنامه به صورت تصادفی و تکمیل آن اطلاعات نظر سنجی جمع آوری گردید. به علاوه، کیسه زباله در اختیار همه افراد قرار داده و از افراد خواسته شد تا نسبت به جمع آوری زباله های شخصی اقدام نمایند. در مسیر برگشت، زباله ها در مکان مشخص شده جمع آوری شدند. پرسشنامه های تکمیل شده با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شدند. همچنین نمونه گیری از زباله های تولیدی، تفکیک، آنالیز و توزین آنها در محل صورت گرفت.
    نتایج
    نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد، سرانه زباله در اردوی سه روزه نیروهای بسیجی و سپاهی جهت صعود به قله سبلان، 485 گرم به ازای هر نفر در روز می باشد که شامل 6/18 درصد قوطی کنسرو، 3/9 درصد ظروف یک بار مصرف، 6/53 درصد کارتن و مقوا، 5/16 درصد نان خشک و 2 درصد مواد فسادپذیر تعیین گردید. همچنین بر اساس تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها، میانگین سابقه عضویت در بسیج و سپاه، سابقه کوهنوردی و سن به ترتیب 47/13، 87/5 و 93/33 به دست آمد.
    بحث: یافته های این مطالعه نشان می دهد وضعیت جمع آوری و دفع بهداشتی زباله در این اردو نامطلوب می باشد و از مجموع پرسشنامه های تکمیل شده 94 درصد به اهمیت و ضرورت دفع بهداشتی زباله تاکید نموده اند. همچنین، در پاسخ به سؤال راه حل کاهش تولید زباله در کوهستان و تجمعات نظامی، آموزش به کوهنوردان، استفاده از مواد غذایی کم حجم و پرانرژی و ملزم نمودن افراد به جمع آوری و تحویل زباله در مکان مشخص به عنوان راه حل های مناسب معرفی شده است. همچنین، بر اساس یافته های این تحقیق میزان آشنایی افراد با نحوه جمع آوری و دفع بهداشتی زباله در کوهستان معنی دار بوده و هر چه سابقه عضویت در بسیج و سابقه کوهنوردی و سن بیشتر باشد میزان آشنایی بیشتر بود.
    با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد، اصلی ترین و اساسی ترین پارامتر در کاهش زباله در کوهستان آموزش به افراد باشد. به علاوه، استفاده از مواد غذایی که زباله کمتری را تولید می کنند و نیز در نظر گرفتن مکان های خاص جهت جمع آوری زباله در مسیر اصلی کوهستان و به کارگیری تیم بهداشت محیط در اردوهای بزرگ و سراسری می تواند، ضمن کاهش مقدار زباله ها، از آلوده شدن محیط زیست پیشگیری نماید.
    کلید واژگان: جمع آوری زباله, دفع بهداشتی زباله, کوهنورد, نیروهای بسیجی و سپاهی
    Esmi N., Mehrabi Tavana A., Omrani Gh., Karimi Zarchi A. A., Khoobdel M., Fallah F., Valipour F
    Aims.The collection and disposal of waste has always posed a problem for human society. Mountains, ever so popular with people and tourists eager to spend time in nature, require more attention in this regard. This survey was designed and carried out to assess waste collection and disposal by a large number of army personnel climbing Mount Sabalan as part of a military maneuver. Methods. 205 questionnaires were randomly distributed at the location, and the data were analyzed by statistical methods and SPSS software. In addition, everyone was given a plastic rubbish bag and instructed to take the rubbish to a designated spot on his return. Sampling, analysis and weighing were done in the place. Results. The results of this study show that on each day of the three-day maneuver there was 485 grams of rubbish per capita, comprising 18.6% cans of food, 9.3% recyclable food plates, 53.6% cardboard containers, 16.5% bread and 2% decaying substances. The average years of membership in Basij (Volunteer Mobilized Forces), climbing experience and age were 13.47%, 5.87% and 33.93%, respectively. Conclusion. The survey reveals that the collection and disposal of rubbish in this camp was undesirable, although 94% of those answering the questionnaire stressed the importance of waste disposal and stated that the best way to reduce the accumulation of rubbish in mountains is to raise public awareness, consume high- calorie food and oblige individuals to collect rubbish at designated spots. There was also a direct relationship between the length of service in Basij, climbing experience and age with the rate of waste collection and disposal. Raising public awareness and education, the most fundamental factors in tackling pollution in mountains, can reduce up to 70% of the rubbish usually accumulated. Furthermore, environmentally friendly packaged food, allocation of clearly-signed waste disposal spots and deployment of a team of hygiene experts are highly recommended.
  • مهدی خوبدل، علی مهرابی توانا، رضا میرنژاد، رویا اسدزاده، فائزه ساده وندی
    افغانستان یک کشور کوهستانی است که به آب های آزاد راه ندارد. جمعیت آن تا پایان سال 2003 میلادی، 213/717/28 نفر برآورد شده است که در حدود 31 درصد آن باسواد هستند. در مطالعه حاضر کلیه اسناد و مقالات و متون علمی قابل دسترسی در مجلات داخلی و خارجی، کتب و سایت های مختلف اینترنت مورد بررسی قرار گرفته است و اطلاعات موجود در زمینه وضعیت بهداشتی درمانی، شاخص های بهداشتی و بیماری های شایع در مناطق مختلف افغانستان جمع آوری شده است.
    برطبق اطلاعات به دست آمده افغانستان یکی از کشورهای فقیر دنیا است و از لحاظ رتبه بندی اوضاع بهداشتی درمانی سازمان جهانی بهداشت در رتبه های آخر قرار دارد. شاخص های بهداشتی به ویژه شاخص امید به زندگی آن (47 - 46 سال) نشان دهنده وضعیت اسفبار زندگی مردم در این کشور است.
    از مهمترین بیماری های افغانستان می توان به مالاریا، سل، لیشمانیوز، وبا، سرخک، فلج اطفال و انواع بیماری های اسهالی اشاره کرد که سالانه جان عده زیادی از مردمان این کشور به ویژه کودکان آن را می گیرد.
    تجاوز و حمله کشورهای مختلف به افغانستان و جنگ های متوالی داخلی، اقتصاد این کشور را فلج کرده است و در پی آن سیستم بهداشتی درمانی نیز دچار مشکلات عدیده گردیده است که در نهایت افغانستان به یک کشور بحران زده، بیمار و ویران تبدیل شده است.
    کلید واژگان: افغانستان, بیماری های عفونی, شاخص های بهداشتی, وبا, سل, مالاریا
    Khoobdel M., Mehrabitavana A., Mirnejad R., Asadzadeh R., Sadevandi F
    Afghanistan is a mountainous country without connection to any seas or oceans. Up to 2003, the population of this country was 28,717,213 with 31 percent literate people. The present study has considered papers, articles and information from different relevant scientific websites and required information about health indexes and prevalent infectious diseases in Afghanistan were collected. According to these survey, Afghanistan is one of the poorest countries in the world. The health indexes, especially life expectancy index (46-47 year) are disappointing. Every year lots of people die from different diseases, particularly Malaria, Tuberculosis, Leishmaniasis, Cholera, Measles, Poliomyelitis and Diarrhea. This country has these disappointing health problems because of many wars that have faced in the last three decades.
  • علی اکبر کریمی زارچی، علی مهرابی توانا، هادی وطنی، مهدی خوبدل، داود اسماعیلی
    به عفونت ناشی ازسارکوپت اسکابئی (Sarcoptes scabiei var huminis)گال می گویند که یک بیماری جلدی پاپولی با خارش بسیار شدید مخصوصا در شب ها، همراه است. آمار موجود مؤید آن است که این بیماری در مراکز نظامی گزارش شده است. لذا، هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع گال و عوامل مؤثر بر آن در پادگان های آموزشی می باشد.
    این مطالعه، از نوع توصیفی به روش مقطعی می باشد.جامعه مورد مطالعه شامل کلیه سربازان و کارکنان هفت پادگان آموزشی نیروی زمینی سپاه می باشند که در نیمه دوم سال 1378 و نیمه اول سال 1379 حضور داشتند. در حین معاینه بالینی، افرادی که دچار خارش بودند با استفاده از تست جوهر، تشخیص داده می شدند. داده های این مطالعه با کمک برنامه نرم افزاری SPSS for Windows(version 10.0) و با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    در این تحقیق، 35000 نفر زیر دیپلم، 23000 نفر دیپلم و 850 نفر فوق دیپلم و بالاتر در حال گذراندن دوره های مختلف آموزشی بررسی شدند. از جمعیت مورد مطالعه 66 نفر دچار بیماری گال شده بودند. در نتیجه میزان شیوع گال تقریبا 1/1در هزار تعیین گردید. اکثر افراد مبتلا (8/78%) دارای تحصیلات زیر دیپلم بودند. سربازانی که هفته ای یکبار امکان استحمام داشتند، بالاترین نسبت بیماری (8/54) در آنها دیده شد. از نظر وضعیت پتوها، سربازانی که از پتوی مستعمل استفاده کرده بودند، بیشترین نسبت بیماری (2/95) مربوط به آنها بود.
    این مطالعه نشان داد که ارتباط بین بیماری و سطح تحصیلات از نظر آماری معنی دار است (P <0.5). در نتیجه جهت کنترل بیماری لازم است گروه هایی که سطح تحصیلات پایین تری دارند، مورد مراقبت بیشتر قرار گیرند. با عنایت به این که دراین مطالعه، بالاترین نسبت بیماری در افرادی که شغل والدین آنها کشاورزی و دامپروری و هفته ای یکبار امکان استحمام داشتند و نیز از پتوی مستعمل استفاده کرده بودند، مشاهده شده است، بنابراین توصیه می گردد، فاکتورهای مذکور مورد توجه جدی قرار گیرند.
    کلید واژگان: گال, میزان شیوع, پادگان های آموزشی, مطالعات مقطعی
    Karimi Zarchi A. A., Merabi Tavana A., Vatani H., Khoobdel M., Esmaili D
    Scabies is caused by Sarcoptes scabiei and it's characteristics are dermal diseases, including papule/noduls with itching especially during the night.The disease can be seen during natural disasters as well as war time, when the hearth condition become of rack of hygiene level in the community. Therefor the disease courd be seen in these situations as epidernic form. This cross-sectional study. seven barracks as a training centers of soldiers belongs to land forces of Islamic Revolutionary Guard corps were studied during 1999-2000. clinical symptoms of patients recorded In order to diagnostic, lndian ink was applied for individual patient who suffered from the disease signs and symptoms. During this study, 35000 soldiers with under Diploma degree(high Schoor), 23000 sordiers as Diploma degree and 850 technician and soldiers higher university education were studied.The data were analysed by spss version l0 software. Only 66 patients diagnosed as scabies, prevalence was 1.l in 1000 and the remained of soldiers were well and healthy free of the disease. The result showed that (52)78.8% soldiers were under Diploma degree. The soldiers who have had a bath once a week they had the highest proportion of infection(54.8 %). with regard to blanket situation for soldiers who applied re-used blankets also had highest infection too (95.2 %). We investigated total, prevalence rate of disease with 1. 1 × l0. The disease is endemic in many developing countries including Iran. However, the disease can be seen in epidemic form in disaster situations or wartime conditions. As a results of lack of hygiene, either as a personal or public requirement. Fortunately, the disease was well controlled in different training barracks, which mentioned above. because of improvement of soldier’s hygiene in recent years. This indicates that, investment of health in these communities. strongly correlated to reduction of PR of the disease.Based on this findings the highest proportion of infection were seen in patients with parents job as farmer (P<0.05).
  • مهدی خوبدل، حسن فجرک، حسین لدنی، منصوره شایقی، رویا اسدزاده
    در طول تاریخ، بشر همواره در معرض آزار و اذیت حشرات و سایر بندپایان واقع شده و تلفات زیادی را در مقابل بیماری های منتقله به وسیله آنها متحمل گردیده است. نیروهای نظامی به لحاظ نوع فعالیت شان به ویژه در جنگ و مانورها و در مناطق مرزی و یا پادگان های آموزشی و نظامی، در تماس نزدیک با بندپایان هستند، لذا متحمل خسارت می گردند. در طول سال های دفاع مقدس نیز نیروهای نظامی ایران در معرض گزش حشرات و ابتلا به بیماری هایی از قبیل لیشمانیوز، تب سه روزه، مالاریا، گال و عقرب گزیدگی و نیز آزار و اذیت ناشی از گزش پشه ها بوده اند.
    استفاده از سمپاشی در بیشتر مواقع به لحاظ وسعت مکان های استقرار نیروهای نظامی و نیز متغیر بودن اثر آنها کمتر عملی بوده و لذا در بیشتر موارد از مواد دافع و دورکننده حشرات (repellents) به صورت موضعی استفاده شده است. با این حال، تلاش برای دست یابی به روش های جدید ضروری است. آغشته سازی یونیفرم های نظامی به حشره کش پرمترین به عنوان یک شیوه جدید برای حفاظت نیروهای نظامی از گزند حشرات در طی دهه های اخیر مطرح گردیده است. در این روش دوز مؤثر و بی خطر (mg/cm2 250/0 - 125/0) پرمترین بر روی پارچه قرار می گیرد که می تواند به طور مؤثر نیروهای نظامی را از گزند بندپایان مختلف از قبیل کنه ها، هیره ها، شپش، کک، ساس، پشه ها و سایر حشرات حفظ نماید. بر طبق مطالعات انجام گرفته میزان بقای پرمترین در یونیفرم های آغشته و اثربخشی آن در حدود 6 ماه تا یکسال برآورد گردیده است و در مواردی پس از 6 - 5 بار شستشو نیز اثر خود را به طور کامل حفظ نموده است. تاکنون بررسی های زیادی در کشورهای مختلف بر روی یونیفرم های آغشته به پرمترین انجام گرفته و در اکثر موارد نتایج آن رضایت بخش بوده است. امروزه یونیفرم ها جزء سیستم دفاع و حفاظت نیروهای نظامی ارتش های آمریکا، فرانسه، استرالیا، پاکستان و چند کشور دیگر در مقابل گزش بندپایان محسوب می گردد. در این مقاله مروری بر جنبه های مختلف کاربرد یونیفرم های آغشته به حشره کش ها ارایه شده است.
    کلید واژگان: یونیفرم های نظامی, پرمترین, آغشته سازی به حشره کش
    Khoobdel M., Fajrak H., Ladoni H., Shayeghi M., Asadzadeh R
    During history, human beings always have been exposed with insect's mischiefs and so have bear many injuries such as malaria, plague, yellow fever and typhus. Military person is subjected more, because of settling in borderling eara maneuvers and battle fields. During imposed war between lran and lraq many diseases Such as leishmaniasis, papatasi fever, and scabies were occurring. Because of vasttness and extent of situated area by military, using insecticide is impossible; as a consequence, using repellents are preferred. During recent decades, the method of impregnation of military uniforms with permethrin has been suggested. In this method, effective and safe dosage of permetrin is about 0.125- 0.250 mg/cm². In this way, military persons are protected against many arthropods such as tick, mite, lice, fleas, bedbug and mosquitoes. Durability of permethrin on military uniforms is about 6-12 month. In some cases, the effectiveness is remains after 5-6 times washing. Up to now many countries have investigated about these lnsectisides. The majority of results were satisfied. Considering this issue, many modern armies such as USA, French, Australia and Pakistan are utilizing this kind of uniforms in their Armies.. In conclusion, Concerning of military uniforms impregnation with permetrine surveys should be accomplished.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال