lida saeed
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هشتاد و یکم شماره 12 (پیاپی 275، اسفند 1402)، صص 993 -999زمینه و هدف
یکی از عوامل موثر بر نتیجه بارداری، شاخص توده بدنی اولیه و مقدار وزن گیری دوران بارداری است. هدف مطالعه حاضر، بررسی ارتباط بین BMI اولیه مادر و افزایش وزن دوران بارداری با پیامدهای بارداری بود.
روش بررسیمطالعه مقطعی حاضر از شهریور 1400 تا شهریور 1401، روی 455 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان افضلی پور کرمان انجام شد. برای گردآوری داده ها، وزن اولیه مادر، قد مادر، میزان افزایش وزن طی بارداری و BMI محاسبه و به چهار طبقه پایین تر از نرمال، نرمال، اضافه وزن و چاق تقسیم شد. عوارض مادری-جنینی در فرم ثبت اطلاعات درج شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، تحلیلی و SPSS software, version 24 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) استفاده شد.
یافته هامیانگین سن زنان 82/6±56/27 سال بود. BMI بیش از 40% آنها (4/44%)، نرمال (26-8/19) و بیش از 45% آنها دارای اضافه وزن 5/11-16 بودند (5/45%). بین BMI اولیه با افزایش وزن دوران بارداری (001/0=P)، دیابت بارداری (001/0=P) و وزن نوزادان (019/0=P) ارتباط معناداری وجود داشت. بین افزایش وزن دوران بارداری با زایمان زودرس (001/0=P)، زایمان طبیعی (001/0=P)، دیابت بارداری (001/0=P) و آپگار نوزادان (001/0=P) نیز ارتباط معناداری دیده شد.
نتیجه گیریبالا بودن BMI مادر و افزایش وزن دوران بارداری می توانند موجب عوارضی در مادر و جنین شوند. بنابراین، مراقبت های دوران بارداری باید با دقت بیشتری انجام شوند و ارایه دهندگان مراقبت های خدمات سلامت، باید مادرانی را که BMI غیرطبیعی و افزایش وزن بارداری نامناسب دارند در گروه پرخطر و تحت مراقبت خاص قرار دهند تا عوارض مادری و جنینی به حداقل برسد.
کلید واژگان: شاخص توده بدنی, جنین, عوارض مادری, بارداری, افزایش وزنBackgroundOne of the factors affecting the outcome of pregnancy is the primary body mass index (BMI) and the amount of weight gain during pregnancy. This study aimed to check the relationship between mother's initial body mass index and weight gain in pregnancy with pregnancy outcomes.
MethodsThis cross-sectional study was conducted on 455 pregnant women referred to Afzalipour Hospital in Kerman, Iran, from August 2021 to August 2022. These pregnant women were included in the study through easy and accessible sampling. The mother's initial weight was recorded through the mother's health card. The height of the mother was measured using a standard meter and the final weight of the mother before delivery was measured using a standard scale available in the department. Other information of the mothers was extracted from their records. Weight gain during pregnancy and initial body mass index were calculated and divided into four categories, less than normal, normal, overweight and obese. Maternal-fetal complications were included in the information registration form. Descriptive and analytical statistical methods and SPSS version 24 software were used to analyze the data.
ResultsThe average age of women was 27.56±6.82 years. Body mass index of more than 40% of them (44.4%) was normal (19.8-26) and more than 45% of them were overweight 11.5-16 (45.5%). There was a significant relationship between initial body mass index and weight gain during pregnancy (P=0.001), gestational diabetes (P=0.001) and newborn weight (P=0.019). There was also a significant relationship between weight gain during pregnancy with premature birth (P=0.001), vaginal delivery (P=0.001), gestational diabetes (P=0.001) and newborn Apgar (P=0.001).
ConclusionHigh body mass index of the mother and weight gain during pregnancy can cause complications in the mother and the fetus. Therefore, prenatal care should be done more carefully and health care providers should place mothers who have abnormal body mass index and inappropriate weight gain in pregnancy in the high-risk group and under special care to minimize maternal and fetal complications.
Keywords: Body Mass Index (BMI), Fetus, Maternal Complications, Pregnancy, Weight Gain -
Background
Among several causes of infertility, urogenital infections seem to be influencing factors. The effect of bacterial or viral sexually transmitted infections (STIs) on human fertility is not well understood. The aim of this study was to determine the frequency of STIs in cervical samples of infertile and fertile women and study the relationship between these agents and infertility.
MethodsIn this case-control study, cytobrush was used for collecting of cervical sample from each infertile and fertile woman (n=95) who attended Research and Clinical Centers for Infertility in Kerman, Iran. PCR and real-time PCR methods were used to detect the presence of bacterial (genital Ureaplasma species, genital Mycoplasma species, Chlamydia trachomatis (C. trachomatis), and Gardnerella vaginalis) and viral (herpes simplex virus, human papillomavirus (HPV), and Epstein- Barr virus) agents, respectively. Fisher's exact test and the logistic regression with the significance level of ≤5% were used for statistical analyses.
ResultsIn general, 78.94% and 14.73% of specimens were positive for one or more studied microorganisms, respectively. Among studied agents, only the infection with HPV was significantly different between infertile and fertile groups (p=0.005) which may enhance the likelihood of female infertility (OR=5.30, 95% CI:1.47-19.11, p< 0.05). After adjusting for age, irregular menstrual cycle, abnormal vaginal discharge, and ectopic pregnancy, the odds ratio of infertility in HPV-infected women increased (OR=7.02, 95% CI:1.52-32.3, p<0.05).
ConclusionSince HPV infection is asymptomatic, periodic screening of women in reproductive age especially infertile couples is recommended for early diagnosis and prevention of infection progression and cross contamination.
Keywords: Female, Infertility, Iran, Sexually transmitted infections -
سابقه و هدف
اضطراب قبل از جراحی سزارین از جمله اختلالات شایعی است که با عوامل مختلفی ارتباط دارد. براساس طب سنتی ایران مزاج نشان دهنده ویژگی های اختصاصی هر فرد می باشد که برای پیشگیری، درمان و تدابیر مشکلات اهمیت دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط انواع مزاج با اضطراب قبل جراحی سزارین انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1401-1400بر روی 327 مادر باردار کاندید جراحی سزارین در شهر کرمان انجام شد. پرسشنامه مزاج و اضطراب قبل از جراحی سزارین در بخش زنان و مامایی تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده های کمی با آزمون Anova و T-test و تجزیه و تحلیل متغیرهای کیفی با آزمون کای دو با نرم افزار آماری SPSS (نسخه21) انجام شد.
یافته هامیانگین سنی مادران باردار 6/33±29/24 سال بود.37/7 درصد مادران، بارداری دوم خود را تجربه می کردند. میانگین نمره اضطراب آشکار در مادران سرد مزاج8.29 ± 54.43 و در مادران گرم مزاج 9/81 ± 34/44 بود.
استنتاجمیزان اضطراب آشکار در مادران سرد مزاج بیش تر از مادران گرم مزاج و دارای مزاج معتدل است. بنابراین از دیدگاه طب سنتی، تدابیر لازم برای مادران سرد مزاج قبل از عمل جراحی توصیه می شود.
کلید واژگان: اضطراب, سزارین, مزاجBackground and purposeAnxiety before Cesarean section (C-section) is one of the common disorders that is caused by different reasons. According to Iranian traditional medicine, temperament indicates the specific characteristics of each person and its understanding is of great benefit in prevention and treatment of diseases and implementing interventions. The present study was conducted to determine the relationship between temperament and anxiety before C-section.
Materials and methodsThis descriptive analytical study was conducted in 327 pregnant women candidates for C-section in Kerman, Iran 2020-2021. Spielberger State-Trait Anxiety Inventory and Salmannezhad Temperament (Mizaj) Questionnaire were completed at gynecology ward before C-section. Analysis of quantitative data was done applying ANOVA and T-test and analysis of qualitative variables was done using Chi-square test in SPSS V21.
ResultsThe average age of pregnant women was 29.24±6.33 years and 37.3% were experiencing their second pregnancy. The mean scores for latent anxiety before C-section in cold-tempered mothers and warm-tempered mothers were 54.43±8.29 and 34.44±9.81, respectively, (P=0.001).
ConclusionThe level of latent anxiety before C-section was higher in cold-tempered mothers than warm-tempered and moderate-tempered mothers. Therefore, necessary measures considering traditional medicine are recommended for cold-tempered mothers before surgery.
Keywords: anxiety, caesarean section, temperament -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیستم شماره 3 (پیاپی 146، Mar 2022)، صص 221 -230مقدمه
ویتامین D و گلوکز در سیستم تولید مثل زنان نقش مهمی دارد.
هدفهدف از این مطالعه بررسی تاثیر سرم ویتامین D و مایع فولیکولی بر نتایج تکنیک های کمک باروری (ART) بود.
مواد و روش ها102 زن نابارور در این مطالعه مقطعی وارد مطالعه شدند. همه بیماران نابارور تحت درمان روتین قرار گرفتند. در روز تخمک کشی، نمونه ای از خون محیطی و مایع فولیکولی آنها برای تعیین سطح ویتامین D و گلوکز جمع آوری شد. ما همچنین نتایج ART از جمله تعداد تخمک، 2PN و تعداد جنین، میزان لانه گزینی، حاملگی شیمیایی، کلینیکال و میزان سقط را ارزیابی کردیم. سرانجام اثر ویتامین D و گلوکز سرم و مایع فولیکولی بر نتیجه ART ارزیابی شد.
نتایجدر حاملگی کلینیکال مثبت و منفی سطح ویتامین D سرم، ویتامین D مایعات فولیکولی، گلوکز ناشتا وگلوکز مایع فولیکولی تفاوتی وجود نداشت. اختلاف معنی داری بین نتایج ART بر اساس سطح ویتامین D وجود نداشت. گلوکز مایع فولیکولی در سه گروه کمبود، ناکافی و کافی ویتامین D به ترتیب 65/14 ± 20/65، 90/14 ± 47/63 و 64/15 ± 97/55 بود. گلوکز مایع فولیکولار در گروه کافی ویتامین D از گروه های دیگر کمتر و از نظر آماری معنی دار بود (01/0 = p). هیچ ارتباطی بین سه سطح ویتامین D مایع فولیکولی و نتایج ART وجود نداشت. از نظر آماری در گلوکز ناشتا سرم طبیعی سطح ویتامین D مایع فولیکولی به طور قابل توجهی پایین تر از گلوکر ناشتا پره دیابتی بود (001/0 > p).
نتیجه گیریمطالعه حاضر نشان داد که سطح ویتامین D سرم، میزان ویتامین D مایع فولیکولی، گلوکر ناشتای سرم و قند مایع فولیکولار پارامترهای قابل پیش بینی برای نتایج ART نیستند.
کلید واژگان: ویتامین D, مایع فولیکولی, حاملگی, تکنیک های کمک باروریBackgroundVitamin D and glucose play an important role in the female reproductive system.
ObjectiveThe aim of this study was to assess the effect of serum and follicular fluid vitamin D on assisted reproductive technique (ART) outcomes.
Materials and Methods102 infertile women were enrolled in the study. All cases received the routine in vitro fertilization protocol. On the oocyte retrieval day, a sample of their peripheral blood and follicular fluid was obtained to determine the level of vitamin D and glucose. We also evaluated ART outcomes including oocytes, 2 pronucleus and embryo number, implantation, chemical and clinical pregnancy, and abortion rate. Finally, the effect of serum and follicular fluid vitamin D and glucose on the ART outcomes was assessed.
ResultsThere was no difference in the characteristics, serum vitamin D, follicular fluid vitamin D, fasting blood sugar (FBS), or follicular fluid glucose between the women with vs. without a positive clinical pregnancy. There was no significant difference between the ART outcomes based on vitamin D level. The mean follicular fluid glucose levels in women who were deficient, insufficient and sufficient in vitamin D were 65.20 ± 14.65, 63.47 ± 14.90 and 55.97 ± 15.64, respectively. Follicular fluid glucose was lower in women with sufficient vitamin D levels and this difference was statistically significant (p = 0.01). There was no relationship between the three follicular fluid vitamin D levels and ART outcomes. In women with normal FBS levels, the level of follicular fluid vitamin D was significantly lower than in the women with pre-diabetic FBS status (p < 0.001).
ConclusionThe present study showed that serum vitamin D level, follicular fluid vitamin D level, FBS, and follicular fluid sugar were not predictive parameters for ART outcomes.
Keywords: Vitamin D, Glucose, Follicular fluid, Pregnancy, Assisted reproductive techniques -
تزریق داخل رحمی گنادوتروپین کوریونی انسان (HCG) در روز تخمک کشی و تاثیر آن بر نتایج درمان کمک باروریInternational Journal of Reproductive BioMedicine، سال نوزدهم شماره 9 (پیاپی 140، Sep 2021)، صص 773 -780مقدمه
واسطه های متعددی در لانه گزینی جنین نقش دارند. یکی از این واسطه ها گنادوتروپین کوریونی انسان (HCG) است.
هدفهدف از این مطالعه بررسی تاثیر تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمک کشی بر نتایج تکنیک های کمک باروری بود.
مواد و روش ها126 بیمار داوطلب، در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شرکت کردند. تمام بیماران نابارور پلن درمانی معمول را دریافت کردند. در گروه مورد بعد از تخمک کشی، 1000 واحد HCG به داخل حفره رحم تزریق شد. در گروه کنترل، پروتکل های درمانی کاملا مانند گروه مورد بودند اما در روز تخمک کشی هیچ گونه دارویی به داخل حفره رحم تزریق نشد. میزان لانه گزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی و میزان سقط جنین در دو گروه مقایسه شد.
نتایجمیزان حاملگی شیمیایی در 15 نفر (3/27%) از گروه HCG و 14 نفر (5/25%) از گروه کنترل مثبت بود. حاملگی بالینی در 13 نفر (6/23%) از هر گروه مثبت بود. حاملگی شیمیایی و بالینی در دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. میزان سقط جنین در گروه کنترل بالاتر از گروه HCG بود اما این بالاتر بودن از نظر آماری معنا دار نبود (9/42 در مقابل 7/26).
نتیجه گیریدر مطالعه حاضر، برای اولین بار، ما تزریق داخل رحمی 1000 واحد HCG پس از تخمک کشی را بررسی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که این روش باعث بهبود میزان لانه گزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی در سیکل های درمانی کمک باروری نمی شود. در این زمینه، مطالعات بیشتری لازم است تا نقش تزریق داخل رحمی HCG در روز تخمک کشی را در نتایج کمک باروری نشان دهد.
کلید واژگان: تخمک کشی, گنادوتروپین کوریونی انسان (HCG), حاملگی, تکنیک های کمک باروریBackgroundSeveral mediators play an important role in implantation. One of these mediators is human chorionic gonadotropin (HCG).
ObjectiveTo evaluate the effects of HCG intrauterine injection on the day of oocyte retrieval on the result of assisted reproductive techniques (ART).
Materials and MethodsIn this randomized clinical trial study, 126 women who were referred to Afzalipour Infertility Center between December 2018 to December 2019 undergoing in vitro fertilization/intracytoplasmic sperm injection cycles were enrolled and assigned to two groups of: a case (n = 62) and a control group (n = 64). The protocols for both groups were the same; except that the case group was injected with the protocols for both groups were the same, except that the case group was injected with 1000 IU of HCG into uterine cavity following the oocyte puncture, while no medication was administered to the control group. The implantation rate, chemical pregnancy, clinical pregnancy, and abortion rates were compared between the two groups.
ResultsPositive chemical pregnancy was seen in 15 (27.3%) cases of the case group and 14 (25.5%) of the control group. No significant difference was seen in the chemical and clinical pregnancy rates between the groups. The abortion rate was higher in the control group but that was not significant.
ConclusionA 1000 IU of HCG intrauterine injection after oocyte retrieval does not improve implantation, chemical or clinical pregnancy rates in ART cycles. Further studies are needed to clearly understand the role of HCG intrauterine injection in the day of oocyte retrieval in ART outcomes.
Keywords: Oocyte retrieval, Chorionic gonadotropin, Pregnancy, Assisted reproductive techniques -
The authors regret that the start date of the study was published incorrectly (Pages 671 and 672). The start date must be changed from August 2018 to May 2018. The authors would like to apologize for any inconvenience caused. The online version of article has been updated on July 14, 2021.
-
مقایسه استفاده واژینال استرادیول با مصرف خوراکی آن در بیماران با آندومتر نامناسب:یک مطالعه مشاهده ایInternational Journal of Reproductive BioMedicine، سال هجدهم شماره 8 (پیاپی 127، Aug 2020)، صص 591 -596مقدمه
ضخامت آندومتر (EMT) به عنوان شاخصی از پذیرش آندومتر و یک عامل پیش آگهی در IVF/ICSI شناخته شده است. آندومتر نازک منجر به کاهش میزان بارداری و لانه گزینی و افزایش احتمال سقط جنین می شود. بیمارانی که برای FET آماده می شوند، نیاز به مکمل استروژن اضافی یا مداخلات دیگری در صورت آندومتر نازک دارند.
هدفاین تحقیق به منظور مقایسه نتایج بالینی آمادگی آندومتر با استفاده از قرص استرادیول والرات بصورت خوراکی و واژینال در بیمارانی که ضخامت آندومتر نازک دارند، انجام شده است.
مواد و روش هااین یک مطالعه سطح مقطعی، شامل 79 بیمار (سیکل) که تحت درمان انتقال جنین فریز قرار گرفتند می باشد. آماده سازی آندومتر با استفاده از قرص استرادیول والرات از روز دوم قاعدگی آغاز شد. در روز 13 قاعدگی، در صورتی که ضخامت آندومتر کمتر از 7 میلی متر بود، در گروه خوراکی (OE)، بیماران قرص استرادیول والرات را ادامه دادند. اما در گروه واژینال (VE)، بیماران قرص استرادیول والرات را بصورت واژینال استفاده کردند. حاملگی شیمیایی، حاملگی بالینی و سقط زودرس جنین بین دو گروه مقایسه شد.
نتایجنرخ سقط زودرس در گروه VE در مقایسه با گروه OE کمتر بود (5/2% در مقابل 8/18%، 40/0=p) با وجودی که بیماران گروه VE میزان کمتری بارداری شیمیایی را در مقایسه با گروه 25% (OE در مقابل 4/34%، 440/0 p=) نشان دادند، میزان بارداری بالینی برای آنها بیشتر بود (5/22% در مقابل 6/15%، 644/0=p)، به ویژه در افراد بالای 34 سال (5/37% در مقابل 1/11، 355/0=p.).
نتیجه گیریتجویز واژینال قرص های استرادیول در زنان مبتلا به آندومتر نازک، منجر به نرخ قابل قبول حاملگی و میزان پایین سقط جنین زودرس، به ویژه در افراد مسن که بیشتر در خطر وقوع حوادث ترومبوآمبولیک هستند می شود.
کلید واژگان: انتقال جنین فریز شده, آماده سازی آندومتر, استرادیول والراتBackgroundEndometrial thickness is regarded as an indicator of the receptivity of the endometrium. Patients preparing for frozen embryo transfer need some interventions in case their endometrium is thin.
ObjectiveThis study aimed to compare the clinical outcomes of oral administration of estradiol valerate with its vaginal type in women with inappropriate endometrial thickness.
Materials and MethodsThis cross sectional study comprised of 79 women (cycles) who had undergone frozen-thawed embryo transfer. On the 13th day of the cycle, vaginal sonography was performed in case the thickness of the endometrium was < 7 mm; in the oral group, the patients continued using oral estradiol valerate tablet. However, in the vaginal group, the participants applied estradiol valerate tablet vaginally. Finally, the chemical and clinical pregnancy rate, also, early miscarriage rate were compared between the two groups.
ResultsThe early miscarriage rate was lower in the vaginal group in comparison with the oral group (p = 0.040). Women in the vaginal group showed a lower rate of chemical pregnancy compared to the oral group, but this difference was not statistically significant (25.0 vs. 34.4%, p = 0.440). The rate of clinical pregnancy in the two groups was not statistically significant, although the vaginal group had a higher pregnancy rate (22.5% vs. 15.6%, p = 0.464), especially in women older than 34 years (37.5% vs. 11.1%, p = 0.355).
ConclusionVaginal administration of estradiol tablet in women with thin endometrium leads to a lower rate of early miscarriage.
Keywords: Endometrium, Thickness, Frozen, Embryo transfer, Estradiol valerate -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هجدهم شماره 4 (پیاپی 123، Apr 2020)، صص 287 -294مقدمه
مهارکننده های آروماتاز، آروماتیزه شدن آندروژن ها را به استروژن ها مهار می کنند؛ این باعث کاهش فیدبک منفی استروژن در محور هیپوتالاموس-هیپوفیز می شود و افزایش ترشح FSH منجر به افزایش رشد فولیکولار می شود.
هدفهدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر افزودن لتروزول به گنادوتروپین بر نتایج Ivf در افراد با پاسخ تخمدانی نرمال می باشد.
مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی تصادفی، 100 بیمار با پاسخ تخمدانی نرمال که کاندید تحریک تخمدانی کنترل شده بودند به صورت تصادفی به دو گروه (50 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. در گروه مورد لتروزول به گنادوتروپین در پروتکل آنتاگونیست اضافه شد. گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست مرسوم را دریافت کردند. پیامد اصلی حاملگی بالینی و شیمیایی بود و پیامد ثانویه تعداد تخمک های بالغ، میزان لقاح، میزان استرادیول و دوز کل مصرفی گنادوتروپین ها بود
نتایجویژگی های بالینی و دموگرافیک اساسی هر دو گروه مشابه بود. سطح استرادیول در روز تزریق hCG و دوز مصرفی گنادوتروپین در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (045/0 =p). تعداد تخمک های بالغ در گروه مورد بالاتر بود (اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (09/0 =p)). علاوه بر این، ضخامت آندومتر بطور معنی داری در گروه مورد کمتر بود. اختلاف معنی داری در میزان لقاح، میزان حاملگی شیمیایی و کلینیکی بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجه گیریگرچه اضافه کردن لتروزول به گنادوتروپین در بیماران با پاسخ تخمدانی نرمال دوز مصرفی گنادوتروپین را کاهش می دهد ولی میزان حاملگی را افزایش نمی دهد.
کلید واژگان: لتروزول, تحریک تخمدانی, حاملگیBackgroundAromatase inhibitors prevent the aromatization of androgens into estrogens, which reduces the negative feedback of estrogen on the hypothalamicpituitary axis. It is clear that increasing the secretion of follicle-stimulating hormones results in an increased follicular growth.
ObjectiveThis study aimed to evaluate the effect of adding letrozole to gonadotropin on in vitro fertilization outcomes in normal responders.
Materials and MethodsIn this randomized clinical trial, 100 normal responder women candidate for controlled ovarian stimulation were randomly enrolled in two groups (n = 50/each). In the case group letrozole was added to gonadotropin in the antagonist protocol. The control group received the conventional antagonist protocol. The main outcome was clinical and chemical pregnancy; and the second outcomes were the number of mature oocytes, the fertilization rate, estradiol level, and the total dose of gonadotropins.
ResultsBasic clinical and demographic features were comparable between the groups. Estradiol level on the day of human-chorionic-gonadotropin administration and the total gonadotropin consumption were significantly higher in the control group than the case group (p = 0.045). In addition, the number of MII oocytes was higher (but not significantl) in the case group than the control group (p = 0.09). Moreover, the endometrial thickness was significantly lower in the case group. There were no significant differences in fertilization rate and chemical and clinical pregnancy rates between the two groups.
ConclusionAlthough adding letrozole to gonadotropin in normal responders reduces the total dose of gonadotropin, it does not improve the pregnancy outcomes.
Keywords: Letrozole, Ovarian stimulation, Pregnancy -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هفدهم شماره 9 (پیاپی 116، Sep 2019)، صص 671 -676مقدمه
لقاح آزمایشگاهی برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک روش مهم درمانی است. استفاده از روش های جدید جهت بهبود نتایج بالینی هنوز مورد نیاز است.
هدفاین مطالعه با هدف بررسی اثربخشی روش شروع اولیه پروژسترون(PPOS) و مقایسه آن با پروتکل آنتاگونیست در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد.
موارد و روش هادر کل 120 زن PCOS که از آگوست تا ژانویه سال 2019 که کاندیدای درمان با روش های کمک باروری بودند، در این کارآزمایی بالینی شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه PPOS از روز دوم چرخه 20 میلی گرم در روز دیدروژسترون خوراکی دریافت کرد و گروه کنترل پروتکل آنتاگونیست را دریافت کردند. نتایج حاملگی در دو گروه مقایسه شد.
نتایجتعداد تخمک های بالغ (MII)، میزان بلوغ، تعداد لقاح یافته (PN 2) و سطح سرمی استرادیول در روز تحریک نهایی تخمک گذاری در گروه PPOS از نظر آماری پایین تر بود (019/0p= ، 035/0p= ، 032/0p= ، 030/0 p=). سطح LH سرم در روز تحریک نهایی تخمک گذاری در گروه PPOS از گروه آنتاگونیست بالاتر بود (005/0 =p). اگرچه نوع شدید سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در هیچ یک از شرکت کنندگان وجود نداشت، اما سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه PPOS کمتر بود (001/0 =p). همچنین میزان بارداری شیمیایی و بالینی در گروه آنتاگونیست بالاتر بود، گرچه از نظر آماری معنی دار نبود (به ترتیب 363/0 =p، 093/0p=).
نتیجه گیریمطالعه ما نشان می دهد که روش شروع اولیه پروژسترون، میزان بارداری شیمیایی و بالینی زنان نابارور مبتلا به PCOS را بهبود نمی بخشد.
کلید واژگان: پروژسترون, سندرم تخمدان پلی کیستیک, تحریک کنترل شده تخمدان, انتقال جنین منجمد ذوب شده, میزان حاملگیBackgroundIn vitro fertilization is an important therapy for women with polycystic ovarian syndrome (PCOS). The use of new ways of improving clinical results is yet required.
ObjectiveThis study was aimed to investigate the efficacy of progesterone primed ovarian stimulation (PPOS) and compare with conventional antagonist protocol in PCOS.
Materials and MethodsA total of 120 PCOS women who were candidates for assisted reproductive technology treatment from August to January 2019 were enrolled in this RCT and were placed into two groups, randomly (n= 60/each). The PPOS group received 20 mg /day Dydrogesterone orally since the second day of the cycle and the control group received antagonist protocol. The pregnancy outcomes including the chemical and clinical pregnancy, the miscarriage rate, and the percent of gestational sacs/ transferred embryos was compared in two groups.
ResultsNumber of MII oocyte, maturity rate, Number of 2 pronuclei (2PN) and serum estradiol levels on trigger day were statistically lower in PPOS group (p = 0.019, p = 0.035, p = 0.032, p = 0.030), respectively. Serum LH level on trigger day in PPOS group was higher than antagonist group (p = 0.005). Although there wasn’t sever ovarian hyper simulation syndrome in any participants, mild and moderate ovarian hyper simulation syndrome was less in PPOS group (p = 0.001). Also, the chemical and clinical pregnancy rate were higher in the antagonist group, althoughit was not statistically significant (p = 0.136, p = 0.093 respectively).
ConclusionOur study demonstrate that PPOS does not improve chemical and clinical pregnancy rate of the infertile women with PCOS.
Keywords: Progesterone, Polycystic ovarian syndrome, Controlled ovarian stimulation, Frozen-thawed embryo transfer, Pregnancy rate -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هفدهم شماره 7 (پیاپی 114، Jul 2019)، صص 483 -488مقدمه
انتقال جنین آخرین و مهمترین مرحله در سیکل های کمک باروری (ART) است. پیشنهاد شده است که موکوس سرویکس به روش های مختلف با انتقال جنین تداخل می نماید. چند مطالعه نشان می دهد که چرخش کاتتر می تواند با آزاد کردن موکوس مانع جابه جایی جنین شود.
هدفدر این مطالعه گذشته نگر، نتایج حاصل از انتقال جنین فریز شده (FET) بر اساس چرخش کاتتر در هنگام خروج آن بررسی شد.
موارد و روش هادر این مطالعه گذشته نگر مقطعی، پرونده بالینی 240 زن که سیکل های FET را تجربه کرده بودند، بررسی شد. افراد مورد مطالعه به دو گروه تقسیم شدند: گروه مورد A 120 نفر چرخش کاتتر هنگام خروج آن انجام شد، و گروه کنترل B 120 نفر چرخش کاتتر انجام نشد. در پایان، حاملگی های کلینیکی و شیمیایی و میزان لانه گزینی بین دو گروه مقایسه شد.
نتایجویژگی های بالینی و دموگرافیک اساسی دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. اختلاف معنی داری بین دو گروه از لحاظ میزان حاملگی شیمیایی (3/43%، در مقابل 7/21%، 001/0=p) مشاهده شد. علاوه بر این، در گروه مطالعه میزان حاملگی کلینیکی به طور معنی داری بیشتر (35/33% در مقابل 2/14%، 002/0=p) بود.
نتیجه گیرینتایج تحلیل داده ها در این تحقیق نشان داد که چرخش کاتتر هنگام خارج شدن، باعث افزایش لانه گزینی و حاملگی بالینی می شود.
کلید واژگان: انتقال جنین, تکنیک کمک باروری, لانه گزینی, حاملگیBackgroundEmbryo transfer (ET) is the last and the most clinical process in assisted reproductive technology cycle. It has been suggested that cervical mucus interacts with an adequate embryo transfer in different ways. A few studies showed that catheter rotation could discharge mucus entrapped in the embryo to neutralize embryo displacement.
ObjectiveThe aim of this present study was to compare the outcome of frozen embryo transfer (FET) based on catheter rotation during withdrawal.
Materials and MethodsIn this case-control study, the clinical documents of 240 women who experienced frozen embryo transfer cycles were reviewd. The subjects were divided into two groups (n = 120/each), including A) the rotation treatment group (360°) that underwent ET using catheter rotation and B) the control group including the subjects who experienced ET with no catheter rotation. Clinical and chemical pregnancies and implantation rates were compared between two groups.
ResultsResults showed that there is no significant difference between the basic clinical and demographic features of both groups (p > 0.05). A significant difference was observed in terms of the rate of chemical pregnancy between groups (21.7% vs 43.3%, p = 0.001 respectively). In addition, the rate of clinical pregnancy was significantly higher in study group than the control (33.35% vs 14.2%, p = 0.002 respectively).
ConclusionOur results demonstrated that catheter rotation during withdrawal increased the implantation rate and clinical pregnancy.
Keywords: Embryo transfer, Assisted reproductive technique, Implantation, Pregnancy
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.