فهرست مطالب mehran hesaraki

انتخاب همه

ارزشیابی تست تکانه آسپیراسیون معده در پیشگویی نیاز به سورفکتانت در نوزادان با سن حاملگی کمتر مساوی 34 هفته مبتلا به بیماری غشاء هیالین

مهران حصارکی، سیده مهتاب میراستوار مقدم*، سلیمان سروانی

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و سوم شماره 1 (پیاپی 168، فروردین و اردیبهشت 1399)، صص 2138 -2148

مقدمه

بیماری غشاء هیالین [1] (HMD) از شایع ترین بیماری های تنفسی در نوزادان نارس است. علت اصلی بیماری کمبود سورفکتانت بوده و علایم بالینی آن شامل تاکی پنه، دیسترس تنفسی، سیانوز، گرانتینگ و افزایش نیاز به اکسیژن است. به طور کلی دو روش برای تجویز سورفکتانت وجود دارد، 1-پروفیلاکتیک 2- درمانی (Rescue). هدف مطالعه حاضر تاثیر تست تکانه آسپیراسیون معده در پیشگویی نیاز به سورفکتانت در نوزادان است.

روش کار

مطالعه حاضر به صورت توصیفی تحلیلی بوده که در آن کلیه نوزادان تازه متولد شده با سن حاملگی کمتر یا مساوی 34 هفته که دیسترس تنفسی داشتند و علایم بالینی بیماری غشا هیالین مانند گرانتیک، سیانوز، رتراکشن بین دنده ای و زیر دنده ای داشته اند مورد مطالعه قرار گرفتند و علل غیر از موارد ذکر شده جزء معیار خروج بوده و از مطالعه خارج شدند. روش نمونه گیری به کار رفته آسان بوده و اطلاعات از طریق مصاحبه ،بررسی اسناد جمع آوری گردید. سپس دادها وارد نرم افزار SPSS v21 شد و به منظور تجزیه تحلیل داده ها و از آمارهای توصیفی و آزمون رگرسیون برای تعیین نسبت شانس استفاده شد.

نتایج

در مطالعه حاضر 91 نوزاد شرکت داشتند که 62 (68.1%) نوزاد پسر و 29 (31.9%) نوزاد دختر بوده اند. میانگین وزنی نوزادان در هنگام تولد 593±1662 گرم و میانگین سنی آن ها 2.5±31.7 هفته بود. میزان زایمان های طبیعی و سزارین صورت گرفته در این مطالعه به ترتیب 35 (38.5%) و 56 (61.5%) است. در این مطالعه دیابت، فشارخون، اعتیاد، تجویز کوتیکواسترویید و جنسیت رابطه معنی داری با بیماری غشاءهیالین داشتند (P<0.05). برطبق مطالعه حاضر نوع زایمان صورت گرفته با بیماری غشاء هیالین رابطه معنی داری نداشت (P>0.05).

بحث و نتیجه گیری

مطالعه ما نشان داد که فرزندان مادران مبتلا به فشارخون، اعتیاد و دیابت کمتر از سایرین به بیماری غشاءهیالین مبتلا شده و نیاز به تجویز سورفکتانت می باشند. همچنین تجویز داروهای کورتیکواستروییدی به مادران نیز با بروز بیماری غشاء هیالین ارتباط دارد.

کلید واژگان: بیماری غشا هیالین, آزمایش تکان آسپیره ترشحات معده, سورفاکتانت, نوزاد نارس}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Gastric aspirate shake test for predicting of surfactant therapy in premature neonates with gestational age ≤ 34W with hyaline membrane disease

Mehran Hesaraki, Seyedeh Mahtab MirOstovar Moghadam *, Soleyman Saravani

Medical Journal of Mashhad University of Medical Sciences, Volume:63 Issue: 1, 2020, PP 2138 -2148

Introduction

Hyaline membrane disease (HMD) is one of the most common respiratory diseases in preterm infants. The main cause of the disease is surfactant deficiency and its clinical symptoms include respiratory distress tachypnea, cyanosis, granulation, and increased oxygen demand. There are generally two methods of administering surfactants, 1- prophylactic 2- Rescue. This study aimed to evaluate the effect of gastric aspiration impulse test on predicting the need for surfactant in neonates.

Materials and methods

This study was a descriptive-analytic study in which all newborn infants less than or equal to 34 weeks of age had respiratory distress and clinical symptoms of hyaline membrane disease such as granitic, cyanosis, intraretinal retraction. And sub-ribs were studied and causes other than those listed are exclusion criteria and excluded. The sampling method was easy and data were collected from an oral interview of pregnant mothers, checking the files and completing the questionnaire. Data analysis software was SPSS v21 and descriptive statistics and regression tests were used for odds ratios.

Result

In this study, 62 (68.1%) neonates were male and 29 (31.9%) were female. The mean birth weight of neonates was 1662±593 g and their mean age was 31.7±2.5 weeks. Normal delivery and cesarean section in this study were 35 (38.5%) and 56 (61.5%), respectively. According to the findings, diabetes mellitus had a significant relationship with hyaline membrane disease. Hypertension, addiction, corticosteroid administration, and gender were also significantly associated with membrane disease (P <0.05). According to the present study, there was no significant relationship between the type of delivery and hyaline membrane disease (P> 0.05).

Conclusion

Our study showed that the offspring of mothers with hypertension, addiction, and diabetes were less likely than others to have membrane disease and need to be given surfactants. The administration of corticosteroid drugs to mothers is also associated with the development of hyaline membrane disease.

Keywords: Hyaline Membrane Disease, Aspiration Shake Test, Gastric Discharge, Surfactant, premature infant}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
Evaluation of the Antimicrobial Activity of Silver Nanoparticles on Antibiotic-Resistant Pseudomonas aeruginosa

Aliakbar Nasiri, Roghayeh Afsar Gharebagh, Seyed Ali Nojoumi, Majidreza Akbarizadeh, Sharareh Harirchi, Masoud Arefnezhad, Shahla Sahraei, Mehran Hesaraki, Mahdi Afshari, Fereshteh Javadian*, Maryam Sheykhzade Asadi, Zahra Shahi, Aliyeh Sargazi

International journal of basic science in medicine, Volume:1 Issue: 1, Jun 2016, PP 25 -28

Background
Antimicrobial resistance is one of the major characteristics of infectious agents. Silver nanoparticles (AgNPs) have been introduced as novel antibacterial agents in accordance with the traditional treatments. Our purpose of this study was to evaluate the antimicrobial activity of AgNPs on the Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa) that are resistant to antibiotics.
Methods
During a cross-sectional study, we tried to evaluate 20 strains of P. aeruginosa isolated from the urine cultures of patients admitted to the hospital due to urinary tract infections. The AgNPs were commercially purchased. The minimum inhibitory concentration (MIC) of AgNPs in different concentrations was determined by the dilution in wells on bacteria. The antibiotic susceptibility pattern of P. aeruginosa was evaluated by the Kirby-Bauer disk diffusion standard.
Results
Current study indicated that P. aeruginosa were resistant to four types of agents including ampicillin (85%), nitrofurantoin (65%), nalidixic acid (65%), and ciprofloxacin (15%) and result of nanosilver indicated that the most MIC was 100 ppm concentration, and six strains of P. aeruginosa were inhibited by it.
Conclusion
Our study presented a new type of silver nanoparticle and indicated that they can be embedded in bone cement to prevent infections once synthetic conditions are tailored for such applications.

Keywords: Nanosilver, Antimicrobial activity, Pseudomonas aeruginosa, Minimum inhibitory concentrations (MIC), Antibiotic, resistant}

Abstract View Paper Original: English
بررسی خاصیت ضدمیکروبی عصاره های اتانولی گیاهان آویشن، مورد و سیر بر روی تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس آرئوس

زهرا سپهری، علی اکبر نصیری، مهران حصارکی، فرشته جوادیان *، زهره کیانی، زیبا فولادوند

مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سال بیست و یکم شماره 6 (پیاپی 77، بهمن 1393)، ص 1019

زمینه و هدف
جمعیت های متشکل از یک گونه یا گونه های متنوع باکتری به صورت چسبیده به یکدیگر و یا به سطوح زنده و غیر زنده در زمینه ای از پلی ساکاریدهای خارج سلولی بیوفیلم نامیده می شود. توسعه بیوفیلم یک فرآیند پیچیده است که نیازمند رفتارهای جمعی باکتری می باشد و در مقایسه با زندگی منفرد فوایسد زیادی را برای باکتری در بر دارد. بیوفیلم پراکنش باکتری و بیماری زایی باکتری را افزایش می دهد. از آن جایی که این باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف مقاوم می باشد؛ امروزه از عصاره های گیاهی برای از بین بردن آنها استفاده می کنند. هدف این تحقیق بررسی اثر ضد میکروبی عصاره های چند نمونه گیاهی بر روی میزان تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس آرئوس مقاوم به آنتی بیوتیک است.
مواد و روش ها
17 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از حلق و بینی افراد بیمارستانی و غیر بیمارستانی جدا شده است و بررسی اثر عصاره های گیاهی بر روی تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از میکروپلیت های 96 خانه تعیین شده است.
یافته ها
اثر ضد باکتریایی عصاره گیاه هان سیر، آویشن و مورد در غلظت های مختلف نشان داد که علی رغم مقاومت نسبی اکثر سویه ها در غلظت های مورد استفاده، بیشترین حساسیت در غلظت های 1.25، 2.5 و 5 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره ها می باشد و غلظت 10 میلی گرم بر میلی لیتر از همه عصاره ها به عنوان(حداقل غلظت کشندگی) MBC در نظر گرفته شده است. در غلظت های MIC هر عصاره گیاه تشکیل بیوفیلم به طور کامل متوقف شده و در زمان 24 ساعت تنها رشد باکتری مشاهده شده و هیچ گونه بیوفیلمی در معرض هیچ کدام از عصاره ها دیده نشد؛ در صورتی که در کنترل بدون عصاره از زمان 24 ساعت تشکیل بیوفیلم شروع شده و در 6 ساعت بیشترین تشکیل بیوفیلم اما، در 24 ساعت میزان بیوفیلم کم تر شده است.
نتیجه گیری
نتایج نشان داد که عصاره های گیاهی کاهش دهنده تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس می باشند؛ این امر نقش مهمی در کاهش بیماری دارد.

کلید واژگان: عصاره گیاهی, بیوفیلم, استافیلوکوکوس اورئوس, مقاومت آنتی بیوتیکی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Evaluation of the effect of antimicrobial activity of ethanol extract of Myrtus communis, Zataria multiflora Boiss and Allium sativum on biofilm formation by Staphylococcus aureus

Zahra Sepehri, Aliakbar Nasiri, Mehran Hesaraki, Fereshteh Javadian *, Zohreh Kiani, Ziba Foladvand

Journal of Sabzevar University of Medical Sciences, Volume:21 Issue: 6, 2015, P 1019

Background and
Purpose
Development of antibiotic resistance among pathogenic bacteria motivates attempts to search for newer antimicrobial agents. In this research study, antibacterial effect of plant extract of M. communis, z.multiflora and Allium sativum on biofilm formation by strains of Staphylococcus aureus resistant to the antibiotic were investigated. Methods and Materials: 17 samples were separated from nose and throat of hospital and non-hospital personnels. The effect of extracts on biofilm formation by S.aureus and its resistant respect to the antibiotic were determined using a microplate96.
Results
Effect of antibacterial extracts used at different concentrations showed that, despite the relative resistance of most strains at concentrations used, the maximum sensitivity was at concentrations of 1.25, 2.5 and 5 mg/ml of extracts and concentration of 10 mg/ml of the extract was considered as MBC. Bacterial growth was observed only at 24 hours and no biofilm was observed at any of the extracts.
Conclusion
Results showed that plant extracts can reduce biofilm formation by Staphylococcus aureus and, therefore, they can play an important role in reducing disease.

Keywords: Plant extract, Biofilm, S.aureus, Antibiotic resistance}

Abstract View Paper Original: Persian
Brain Natriuretic Peptide: A Predictor for Severity Respiratory Distress Syndrome in Newborns

Iraj Shahramian, Noor Mohammad Noori, Elham Sharafi, Abbas Ali Ramezani, Mehran Hesaraki

Journal of Comprehensive Pediatrics, Volume:4 Issue: 4, Nov 2013, PP 189 -193

Background
Respiratory distress syndrome (RDS) is considered as one of the most popular prematurity-related respiratory problems and among the most prominent reasons of deaths in preterm infants..
Objectives
Brain Natriuretic Peptide (BNP) is the secret of the volume and pressure overload response of the vessels and decreases due to resistance as well as rises in systemic vessels and also in decline of pulmonary artery pressure. In the present paper, BNP is considered as a biomarker for prediction of RDS scoring..
Materials And Methods
In this case, 65 preterm infants under 37 weeks with an Apgar score more than seven and 65 healthy term infants were chosen. All of them were controlled for three days in NICU and then divided into 4 groups based on the RDS scoring and intensity, as well as chest x-ray findings; normal, mild, moderate, and severe. Serum BNP of all the infants was measured through ELISA kit and a questionnaire was filled up for each infant based on his/her demographic information and clinical findings. The collected data were analyzed by SPSS software based on the independent statistical t-test, one-sided variance analysis and X2. P < 0.05 was considered as the significant..
Results
The study results revealed a significant difference between the two groups regarding the pregnancy age, weight and type of delivery between cases and control groups (P ≥ 0.05); but there was no significant difference between BNP in cases and control groups (P ≤ 0.05). However, the comparison between the mean of pregnancy weight, pregnancy age, and BNP based on RDS frequency among the patients was significant (P ≥ 0.05)..
Conclusions
The results of this study demonstrated that serum BNP level correlates with increased RDS scoring. Therefore, it is possible to use BNP as the prediction marker for the progressive changes of RDS which occur in premature infants..

Keywords: Brain Natriuretic Peptide, Respiratory Distress Syndrome, Severity, Infant, Newborn}

Abstract View Paper Original: English
مقایسه ی اثر روش کانولای بینی با جریان بالا با روش فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی در درمان نوزادان مبتلا به سندروم زجر تنفسی

رامین ایرانپور، علیرضا صادق نیا، مهران حصارکی

مجله دانشکده پزشکی اصفهان، پیاپی 143 (هفته سوم امرداد 1390)، ص 761

مقدمه
اگر چه ایجاد فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی (Nasal continuous positive airway pressure یا NCPAP) در درمان نوزادان مبتلا به سندروم زجر تنفسی یک روش غیر تهاجمی و موثر است، اما بعضی عوارض مثل آسیب به تیغه ی بینی و عدم تحمل تجهیزات لازم برای برقراری این روش در نوزادان دیده شده است. هدف ما در این مطالعه، ارزیابی تاثیر و ایمنی روش کانولای بینی با جریان بالای گرم و مرطوب (High flow nasal cannula یا HFNC) در مقایسه با فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی در درمان نوزادان نارس با سندروم زجر تنفسی بود.
روش ها
تعداد 70 نوزاد نارس با سن حاملگی 30 تا 35 هفته مبتلا به سندروم زجر تنفسی در بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی (از بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان) به صورت تصادفی انتخاب و به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول از بدو تولد فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی دریافت کردند و این روش تا بهبود زجر تنفسی و بر طرف شدن نیاز به اکسیژن ادامه پیدا کرد (گروه NCPAP) و گروه دوم برای 24 ساعت اول فشار مثبت مداوم راه هوایی دریافت کردند و سپس تحت روش کانولای بینی با جریان بالای گرم و مرطوب قرار گرفتند تا زمانی که زجر تنفسی و نیاز به اکسیژن بر طرف گردید (گروه HFNC). دو گروه از نظر مرگ و میر و ناخوشی هایی مثل آنتروکولیت نکروزان، باز بودن مجرای شریانی، خون ریزی داخل بطنی، بیماری مزمن ریه، پنوموتوراکس، خون ریزی ریوی، آپنه، سپسیس، طول مدت بستری، زمان لازم برای کامل شدن تغذیه ی دهانی و طول مدت نیاز به اکسیژن مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 11 با یکدیگر مقایسه گردیدند. مقدار P کمتر از 05/0 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها
تفاوتی در میزان مرگ و میر، طول مدت بستری، زمان لازم برای بهبود زجر تنفسی، آنتروکولیت نکروزان، خون ریزی داخل بطنی، بیماری مزمن ریه، پنوموتوراکس، خون ریزی ریه، آپنه، سپسیس، زمان لازم برای تکمیل تغذیه ی دهانی بین دو گروه مورد مطالعه، دیده نشد. در طی مطالعه، نوزادان گروه HFNC در معاینه، مخاط بینی طبیعی تری داشتند (0001/0 > P). طبق نظر پرستاران به کار بردن روش HFNC از روش فشار NCPAP راحت تر بود (0001/0 > P).
نتیجه گیری
روش HFNC در درمان نوزادان نارس (با سن حاملگی بیشتر از 30 هفته) مبتلا به سندروم زجر تنفسی، بعد از 24 ساعت از شروع درمان با NCPAP به اندازه ی روش NCPAP به تنهایی موثر است. به علاوه، به کاربردن روش HFNC آسان تر از NCPAP بوده است و همچنین مخاط بینی نیز آسیب ندیده و به صورت طبیعی حفظ می شوند.

کلید واژگان: کانولای بینی با جریان بالا, فشار مثبت مداوم راه هوایی از طریق بینی, نوزاد, سندروم زجر تنفسی}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

High-Flow Nasal Cannula versus Nasal Continuous Positive Airway Pres-sure in the Management of Respiratory Distress Syndrome

Ramin Iranpour, Alireza Sadeghnia, Mehran Hesaraki

Journal Of Isfahan Medical School, Volume:29 Issue: 143, 2011, P 761

Background
Although nasal continuous positive airway pressure (NCPAP) in the treatment of respiratory distress syndrome (RDS) is an effective and a non-invasive method, some complications such as septal trauma and intolerance of NCPAP apparatus are occurred. Our objectives are to assess safety and effectiveness of humidified high flow nasal canola (HFNC) as compared to NCPAP in premature neonates with RDS.
Methods
Seventy uncomplicated preterm infant (30-35 weeks gestation) with RDS at the neonatal ward of Shahid-Beheshti hospital, Isfahan, Iran, randomized into two groups; Group1 (CPAP) received NCPAP from birth and continued till respiratory distress (RD) and oxygen (O2) need improved and Group 2 (HFNC) received NCPAP for the first 24 hours after birth, then standard HFNC till RD and O2 need improved. Outcomes measures of interest included: death, morbidity such as necrotizing enterocolitis (NEC), patent ductus arteriosus (PDA), (Intraventricular hemorrhage (IVH), chronic lung disease (CLD), pnumothorax, pulmonary hemorrhage, apnea, sepsis, duration of hospitalization, duration of full entral feeding and duration of O2 need. Data entered to computer and outcomes were compared between 2 groups with SPSS software (vesion 11). P values less than 0.05 were considered statistically significant.
Findings
There were no differences in death, duration of hospitalization, failure to treatment, duration of improvement of RD, NEC, PDA, IVH, CLD, pnumothorax, pulmonary hemorrhage, apnea, sepsis, duration of hospitalization, duration to reach to full entral feeding between two groups (NCPAP, HFNC). During the study, those on HFNC had more normal examination of nasal mucosa (P < 0.0001). According to neonatal nurses opinions, application of HFNC was easier than NCPAP for neonates (P < 0.0001).
Conclusion
HFNC (after received NCPAP for the first 24 hours of birth) is as effective as NCPAP in the management of RDS in premature neonates more than 30 gestational weeks. In addition, HFNC performed easier than NCPAP with maintaining a normal nasal mucosa.

Abstract View Paper Original: Persian

بدانید!

در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

فهرست مطالب mehran hesaraki