به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

mehrdad mahlooji

  • Mehrdad Mahlooji *, Raouf Seyed Sharifi
    An experiment was carried out to determine the effects of chelated zinc and nanoscale zinc oxide particles on tolerance salinity of barley. In the experiment, barley seeds were treated with different concentrations of chelated zinc (Zn-Chelated) and nanoscale zinc oxide (Nano-ZnO), and the effects of these treatments on seed germination, seedling vigor, plant growth, grain filling, and yield were studied. The inhibitory effect of nanoparticles and chelated zinc (1.5 ppm) was discovered.The results emphasize that water can be supplied to the barley followed by Zn-Chelated application with 0.5 ppm to get the desired results. With increasing salinity stress, seed germination and seedling vigor decreased sharply, so the highest obtained from control treatment and the lowest obtained from a salinity level of 18 dS m-1. The genotypes respond differently to salinity levels and alkaline soils. It seems that the Khatam genotype has more tolerance to salinity conditions. Consequently, an experiment was conducted in a strip-plot design with three replications. Based on the correlation coefficients, the kernel number per spike (KNS) showed the highest correlation with the grain yield in barley genotypes, followed by grain filling rate (GFR), maximum grain weight (MGW), thousand-kernel weight (TKW), number of spikes (NS), and saturation water deficit (SWD), respectively. Thus, not only a higher KNS and TKW, but also GFR, MGW, and proline in aboveground plant parts are crucial for successful tolerance in barley. These findings indicate that these agrophysiological traits could be key factors and useful tools for screening many samples in a short time.
    Keywords: foliar application, Germination, Proline, Seedling, Vigor index
  • مهرداد محلوجی*، رئوف سید شریفی، عباس نصیری دهسرخی
    به منظور بررسی تاثیر شوری آب آبیاری و محلول پاشی کلات و نانو اکسید روی بر عملکرد و برخی شاخص های رشد ارقام جو، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با آرایش بلوک های خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کیفیت آب آبیاری در سه سطح (آبیاری با شوری حداکثر دو دسی زیمنس بر متر تا پایان فصل رشد به عنوان شاهد، آبیاری با شوری متوسط بر اساس عرف محل معادل 10 دسی زیمنس بر متر و آبیاری با شوری زیاد و معادل 18 دسی زیمنس بر متر)، محلول پاشی کود روی (نانو اکسید روی، کلات روی، مخلوط کلات روی و نانو اکسید روی و عدم محلول پاشی روی) و سه رقم مختلف جو (نیمه حساس به شوری موروکو، نیمه متحمل نصرت و متحمل خاتم) بودند. نتایج نشان داد با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد دانه، وزن خشک (DM)، سرعت رشد محصول (CGR)، نسبت سطح برگ (LAR) و سطح ویژه برگ (SLA) کاهش یافتند. کلیه محلول پاشی های عنصر روی نسبت به تیمار شاهد (بدون روی) سبب افزایش DM، RGR، CGR و LAR شده و موجب افزایش عملکرد دانه گردید. رقم خاتم به دلیل داشتن DM، RGR، CGR، LAR، SLA و عملکرد دانه بیشتر نسبت به رقم موروکو برتر بود. از بین شاخص های مورد مطالعه، SLA با عملکرد دانه، همبستگی مثبت و معنی داری (r2=0.97) را نشان داد. در مجموع، به منظور افزایش شاخص های رشدی گیاه و هم چنین عملکرد دانه جو در شرایط شوری آب آبیاری، تغذیه برگی با کود روی و استفاده از رقم خاتم قابل توصیه می باشد.
    کلید واژگان: ریزمغذی, سرعت رشد محصول, سطح ویژه برگ, شاخص های فیزیولوژیک
    Mehrdad Mahlooji *, Raouf Seyed Sharifi, Abbas Nasiri Dehsorkhi
    Introduction
    Barley is one of the most important sources of livestock feed and is tolerant to drought and salinity. Salinity of water and soil resources is one of the most important agricultural problems in Iran. In salinity conditions, the availability of nutrients in the soil solution is reduced due to the high concentration of chlorine and sodium ions, which leads to disturbance in the nutrition and upsetting of the balance of plant nutrients. Therefore, the role of proper nutrition in these conditions is very important to help maintain the balance of nutritional elements and provide the proper growth and plant performance (Ahmadi et al., 2006). Due to the reduction of fresh water resources and the increase of fresh water consumption on the other hand, the access to water with suitable quality for agriculture is very limited (Mahlooji et al., 2018). It is obvious that in such conditions, it is inevitable to use water of poor quality for the production of agricultural products. Therefore, the current research was conducted with the aim of studying the effect of chelate and nanozinc solution spraying on the yield and growth indices of three barley cultivars under irrigation water salinity conditions.
    Materials and Methods
    In order to investigate the effect of irrigation water salinity and foliar application of chelate and zinc nano oxide on yield and some growth indices of barley cultivars, an experiment in the form of a randomized complete block design with arrangement of split blocks with three replications at the station Rodasht salinity research was conducted in Isfahan.Three water irrigation quality including w1=control, 1-2 dS/m (low salinity), W2=10 dS/m (common salinity in the region), W3=18 dS/m (high salinity) were evaluated in vertical factors. The horizontal factors were foliar spraying including (nano zinc-oxide, chelated zinc, mixture of nano and chelated and water spraying as a control). Three different barley including (Morocco as a moderate semi sensitive, Nosrat as a moderate tolerant and Khatam as a tolerant) cultivars spilted within vertical factors. Statistical analyzes and graphs were performed using SAS and Excel software and comparisons of means were performed using LSD test.
    Results and Discussion
    The results showed that with increasing salinity of irrigation water, grain yield, dry weight (DM), crop growth rate (CGR), leaf area ratio (LAR) and specific leaf area (SLA) decreased. Foliar application of Zinc element compared with no Zinc increased TDM, RGR, CGR, LAR and grain yield. Khatam cultivar was superior to Morocco cultivar due to its DM, RGR, CGR, LAR, SLA and higher grain yield.Among physiological indices, SLA showed a positive and significant correlation with grain yield (r2 = 0.97). Overall, in order to increase plant growth indices as well as grain yield of barley under salinity irrigation water, foliar application of zinc fertilizer and the use of Khatam cultivar (salt-tolerant) is recommended.
    Conclusion
    In general, the results showed that with increasing irrigation water salinity, grain yield, total dry weight, crop growth rate, leaf area ratio and specific leaf area of ​​barley decreased. Foliar application of zinc element compared to check (control) caused an increase in dry weight, relative growth rate, crop growth rate and leaf area ratio, and grain yield. Khatam variety was more tolerant to salinity due to its dry weight, relative growth rate, product growth rate and leaf area ratio, specific leaf area and grain yield compared to other varieties. It seems that the absorption of zinc from the soil by the plant roots is disturbed in the saline irrigation conditions, so the plant has shown a positive and appropriate reaction to the foliar application of zinc, which ultimately increases the growth and yield. He brought the plant with him. In general, it seems that in order to increase the growth indices and also the yield of barley grain under irrigation water salinity conditions, foliar feeding with zinc fertilizer and the use of Khatam variety are recommended.
    Keywords: Crop growth rate, Micronutrient, Physiologic indices, Specific leaf area
  • علی براتی*، حمیدرضا نیکخواه چمن آباد، الیاس آرزمجو، سید علی طباطبائی، مهرداد محلوجی، مجید طاهریان، سیروس طهماسبی، فضل الله حسنی، منوچهر طاهری مازندرانی

    هدف از این تحقیق ارزیابی برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه لاین های امیدبخش جو آبی جهت انتخاب لاین های پرمحصول و پایدار برای مناطق معتدل ایران بود. برای این منظور 19 لاین امید بخش جو همراه با رقم بهرخ (شاهد) در هشت ایستگاه تحقیقاتی کرج، ورامین، نیشابور، مشهد، بیرجند، یزد، اصفهان و شیراز (زرقان) به مدت دو سال (1400-1399 و 1401-1400) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثرهای ساده مکان و ژنوتیپ و برهمکنش دوگانه سال و مکان، برهمکنش سه گانه ژنوتیپ و سال و مکان معنی دار بودند. به منظور ارزیابی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه، از تجزیه گرافیکی GGEبای پلات به سه روش داده های سال اول، داده های سال دوم و میانگین داده های دو سال استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه GGE بای پلات نشان داد که در سال اول آزمایش دو مولفه اصلی اول و دوم به ترتیب 9/32 و 3/25 درصد، در سال دوم به ترتیب 9/28 و 6/24 درصد و در میانگین دو سال به ترتیب 02/31 و 02/19 درصد از تغییرات کل داده ها را توجیه کردند. ژنوتیپ های 3، 4، 11، 13 و 12 (به ترتیب با 6673 و 6663 و 6412 و 6340 و 6249 کیلوگرم در هکتار) بالاترین عملکرد دانه را داشتند. در سال اول آزمایش، ژنوتیپ های 3، 4 و 11، در سال دوم ژنوتیپ های 12 و 4 و در میانگین دو سال ژنوتیپ های 3 و 4 نزدیک ترین ژنوتیپ ها به ژنوتیپ مطلوب شناخته شدند. براساس نتایج این تحقیق، ژنوتیپ های 3 و 4 به عنوان ژنوتیپ های دارای عملکرد بالا و پایدار برای کشت در مناطق معتدل و یا استفاده در برنامه های به نژادی جو آبی ایران شناخته شدند. در بین هشت محیط مورد مطالعه، ایستگاه کرج از توانایی بیشتری در جداسازی و تمایز بین ژنوتیپ ها و نماینده بودن سایر محیط ها برخوردار بود و به عنوان مکان آزمایش مناسب برای گزینش ژنوتیپ های برتر شناخته شد.

    کلید واژگان: آزمایش های چند مکانی, مناطق معتدل, برهمکنش ژنوتیپ و محیط و جو آبی
    Ali Barati*, HamidReza Nikkhahchamanabad, Elias Arazmjoo, Seyyed Ali Tabatabaei, Mehrdad Mahlooji, Majid Taherian, Sirous Tahmasebi, Fazlollah Hassani, Manochehr Taheri Mazandrani
    Introduction

    The genotype and environment interaction is one of the main challenges in the breeding of different crop plants and causes different genotypes to perform differently under different environments. Assessment of genotypes and environment interaction for quantitative traits such as grain yield is very important for development of new improved cultivars.

    Materials and Methods

    Nineteen barley promising lines together with a commercial barley cultivar (cv. Behrokh as check) were evaluated across eight agricultural research stations in Karaj, Varamin, Neishabour, Mashhad, Birjand, Yazd, Isfahan and Shiraz (Zarghan) in 2020-21 and 2021-22 cropping seasons. Combined analysis of variance was performed for grain yield, andGGE bi-plot graphic analysis used fore the assessment of grain yield stability of barley promising lines.

    Results

    The results of combined analysis of variance showed that the effects of location, genotype, year × location and genotype × year × location interaction effect were significant on grain yield. Mean comparison, using LSD test, showed that promising lines; No. 3, No. 4, No. 11, No. 12 and No. 13 with grain yield of 6673, 6663, 6412, 6340 and 6249 kg.ha-1, respectively, were high yielding compared with cv. Behrokh as well as others. The grain yield stability analysis facilitated to identify promising lines with with high grain yield and yield stability. In the first year lines; No. 3, No. 4 and No. 11, in the second year lines; No. 4 and No. 12 and in the two years lines; No. 3 and No. 4 were close to the ideal genotype.

    Conclusion

    Barley promising lines; No. 3 and No.4 were identified as high yielding with high yield stability. These promising lines are adapted to temperate agro-climatic condition in Iran and can be used in irrigated barley breeding programs. Of the eight test locations, Karaj was the most discriminative and representative environment. Therefore, this location can be recommended as a suitable test location for the selection of superior genotypes adapted temperate agro-climate conditions in Iran.

    Keywords: Genotype × environment Interactions, Irrigated barley, Multi-environment trials, Temperate regions
  • احمد رمضانی*، مهرداد محلوجی

    به منظور بررسی تاثیر مدیریت آبیاری بر عملکرد و بهره وری آب در روش های مختلف کشت برنج، آزمایشی به صورت کرت‎های یک بار خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در منطقه لنجان اصفهان در سال 1398 به اجرا گذاشته شد. فاکتور اصلی، سه روش کاشت برنج شامل: متداول به عنوان شاهد (C1)، خشکه‎ کاری (C2) و نشاءکاری با آبیاری تلفیقی (C3) و فاکتور فرعی دو رقم برنج سازندگی و لاین امید بخش شماره 2 بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ارقام مورد استفاده و هم‎چنین روش های مختلف آبیاری از نظر عملکرد دانه و مصرف آب تفاوت کاملا معنی داری (در سطح احتمال 1%) داشتند. با این وجود اثر متقابل روش‎های کاشت و ارقام معنی دار (در سطح احتمال 5%) نبود. روش کشت متداول با مصرف 21008/3 مترمکعب آب در هکتار که 70 درصد بیشتر از روش خشکه ‎کاری و 21 درصد بیشتر از روش نشاءکاری با آبیاری تلفیقی بود، بیشترین عملکرد دانه (4709/7 کیلوگرم ‎در هکتار) را داشت. این میزان 21 درصد بیشتر از تیمار (C2) و 37 درصد بیشتر از تیمار (C3) بود. در تیمار (C2) بهره ‎وری فیزیکی آب 0/314 کیلوگرم بر مترمکعب بود که 29 درصد بیشتر از تیمار (C1) و 11 درصد بیشتر از تیمار (C3) بود. بر اساس نتایج این تحقیق در شرایط بدون محدودیت آب، روش کاشت متداول و در شرایط محدودیت آب روش خشکه‎ کاری (C2) با رقم برنج سازندگی در مناطق برنج‎کاری استان اصفهان توصیه می‎شود.

    کلید واژگان: آبیاری قطره‎ای نواری, خشکه‎کاری, کشت غرقابی متداول
    Ahmad Ramazani *, Mehrdad Mahlooji
    Introduction

    Rice (Oryza sativa) is one of the most important staple foods in the world. Currently, it is the staple food of more than 3.5 billion people, i.e., about 50% of the world population (IRRI, 2012). Puddled transplanting is the major system of rice planting in many parts of the world. This method is labor -intensive and requires a large amount of water. The Dry direct-seeded rice method, which does not need puddling and transplanting and in which the seeds are directly sown in tilled or no-tilled soil, is a feasible alternative to save water and labor. Water scarcity is the biggest challenge facing the production of agricultural products in Isfahan province, and currently more than 5,000 hectares of agricultural land are under rice cultivation. this research was carried out to investigate the effects of irrigation management on yield and water productivity in different planting methods of rice in the Lanjan region of Isfahan.

    Materials and Methods

    In order to investigate three rice planting methods, a field study was conducted using a split plot design based on a randomized complete block with three replications in the Lenjan region of Isfahan during 2019. The main plots included three rice planting methods Conventional flooding as a control (C1), dry seeding with drip irrigation (C2), and transplanting with integrated irrigation (C3). Two rice genotypes, Sazandegi and line No. 2, were considered sub -plots. During plant growth, the amount of irrigation water was calculated and applied based on the cumulative evaporation from the Class A evaporation pan. Using class A pan evaporation at the project site, the amount of daily evaporation was calculated by considering the relevant coefficients. The amount of irrigation water was calculated. Statistical analyses and graphs were performed using SAS and Excel software, and comparisons of means were performed using the LSD test.

    Results and Discussion

    The results showed that there were significant differences (5%) between genotype and planting methods in terms of grain yield and water consumption. However, the interaction between planting methods and genotypes was not significant (5%). The conventional flooding method (C1) by using 21008.3 m3.ha-1 water, which was 70% more than dry seeded with drip irrigation (C2) and 21% more than transplanting with integrated irrigation (C3), had the highest grain yield (4709.7 kg ha-1). This amount was 21% more than treatment (C2) and 37% more than treatment (C3). In treatment (C2), physical water productivity was 0.314 kg/m3, which was 29% more than in treatment (C1) and 11% more than in treatment (C3). Sazandegi used 200 m3.ha-1 water more than Line 2 and produced a higher grain yield (608 kg ha-1), while the physical water productivity of both varieties was the same.The results showed that the interaction between planting methods and genotype had a significant effect on  the number of tillers per square meter, the number of panicles per square meter, and plant height. The highest number of tillers (65) per square meter, panicle length (22.2 cm), and plant height (109.7 cm) were obtained in the conventional flooding method (C1) in Sazandegi. Also, the lowest plant height (80.5 cm in rice line No. 2) and number of tillers per square meter (41.3 and 46) were obtained in the dry seeded method with drip irrigation (C2) in Sazandegi and line No. 2, respectively, but the minimum panicle length (17.5 cm in line 2) was obtained in the transplanting method with integrated irrigation (C3).The effects of the interaction of planting methods × genotype on the number of panicles per square meter, number of grains per panicle, and 1000 grain weight were significant (1%). The means comparison showed that in the C1 treatment, the number of grains per panicle and the grain weight were higher than in C2 and C3. While the lowest number of panicles per square meter, number of grains per panicle, and 1000 grain weight were observed in C3, By reducing the amount of water consumed in the C2 and C3 treatments, the grain weight of the genotype increased compared to C1. The higher grain yield in treatment C1 can be attributed to the absence of drought stress, as well as the higher number of full grains per panicle and 1000 grain weight.

    Conclusion

    According to the results, the conventional flooding method is recommended with no water limitation. Despite the higher performance of the conventional flooding method, due to the water scarcity in Isfahan province, the dry -seeded method with drip irrigation and the Sazandegi cultivar is recommended and can be replaced in the future.

    Keywords: Conventional Flooding, Drip Irrigation, Dry Seeded
  • مهرداد محلوجی*، سیاوش برده جی، سعید عمرانی
    اهداف

    این آزمایش به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و کود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی ویژگی های فیزیولوژیک چهار رقم گندم انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو رژیم آبیاری (آبیاری 100 و 50 درصد نیاز آبی گیاه به ترتیب برای شرایط بدون تنش و تنش خشکی)، دو سطح کود نیتروژن (مقدار موجود در خاک و استفاده از 150 کیلوگرم اوره در هکتار) و ارقام گندم (پیشتاز، بهار، سپاهان و استار) بود.

    یافته ها

    تنش خشکی با کاهش محتوای کلروفیل a، b، کاروتنوییدها و محتوای نسبی آب برگ و همچنین افزایش میزان نشت یونی سبب کاهش معنی دار عملکرد دانه و عملکرد زیست توده شد. استفاده از نیتروژن در شرایط آبیاری بدون تنش، عملکرد دانه و عملکرد زیست توده را به طور معنی داری افزایش داد ولی در شرایط تنش خشکی سبب افزایش زیست توده و کاهش عملکرد دانه شد. در این آزمایش رقم پیشتاز بیشترین عملکرد دانه (4710 کیلوگرم در هکتار)، و رقم استار بیشترین میزان زیست توده (11639 کیلوگرم در هکتار) را داشتند. همچنین بیشترین عملکرد دانه و زیست توده در کلیه ارقام در تیمار آبیاری بدون تنش و استفاده از نیتروژن مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    استفاده از نیتروژن جهت افزایش عملکرد وابسته به میزان آب در دسترس گیاه می باشد و در شرایط تنش خشکی استفاده از نیتروژن نه تنها راهکار مناسبی جهت کاهش تاثیر تنش و کاهش عملکرد ناشی از آن نیست بلکه سبب تشدید تنش و کاهش عملکرد دانه در ارقام گندم مورد مطالعه شد.

    کلید واژگان: زیست توده, شاخص برداشت, عملکرد دانه, کلروفیل, نشت یونی
    Mehrdad Mahlooji *, Siavash Bardehji, Saeid Omrani
    Background and Objective

    This experiment was performed to investigate the effects of drought stress and nitrogen fertilizer on yield, yield components and some physiological characteristics of four wheat cultivars.

    Materials and Methods

    The experiment was carried out in double split plots in a randomized complete block design with three replications in the research farm of Isfahan University of Technology. Experimental factors include two irrigation regimes (irrigation 100 and 50% of plant water requirement for normal and drought stress, respectively), two levels of nitrogen fertilizer (soil content and use of 150 kg urea per hectare) and wheat cultivars (Pishtaz, Bahar, Sepahan and Star).

    Results

    Drought stress decreased grain and biomass yield by decreasing the content of chlorophyll a, b, carotenoids and leaf relative water content as well as increasing the amount of ion leakage. The use of nitrogen under normal irrigation conditions increased grain and biomass yield, but under drought stress conditions increased biomass and decreased grain yield. Pishtaz cultivar had the highest grain yield (4710 kg / ha), and Star cultivar had the highest amount of biomass (11639 kg / ha). Also, the highest grain and biomass yield were observed in normal irrigation and nitrogen treatment.

    Conclusion

    The use of nitrogen to increase yield depends on the amount of water available to the plant, and under drought stress conditions, the use of nitrogen is not only a good way to reduce the impact of water stress and yield, but also intensify stress and reduce grain yield of studied wheat cultivars.

    Keywords: Biomass, Chlorophyll, Harvest Index, Grain Yield, Ion Leakage
  • Amir Kazemi Arpanahi, Mehrdad Mahlooji *, Seyed Keyvan Marashi, Mani Mojaddam, Tayeb Sakinejad
    BACKGROUND
    Zinc is an essential low-use element involved in the activity of various enzymes. Carbonic anhydrase, which catalyzes the reversible conversion of carbon dioxide and water into carbonic acid, contains zinc and requires zinc for its activity. Zinc plays a role in protein metabolism, gene expression, structural and functional integrity of biological membranes and photosynthetic carbon metabolism.
    OBJECTIVES
    The present study was conducted with the aim of investigating the foliar application of zinc sulfate fertilizer on the amount of proline and zinc element in leaves and the yield of barley cultivars under saline water irrigation conditions.
    METHODS
    This research was done according split plots experiment based on randomized complete block design (RCBD) with three replications was carried out in the Station of Agricultural Research in Kabutrabad, Isfahan. Zinc sulfate application three levels (0, 0.5 and 1%) as the main factor and three cultivars (Armaghan (sensitive to stress), Goharan (tolerant to drought) and Mehr (tolerant to salinity)) were considered as secondary factor.
    RESULT
    The highest content of zinc in leaves (45.9 mg.kg-1) and number of seeds per spike (37.2) was observed with 1% zinc sulfate solution in Mehr cultivar. With 1% zinc sulfate foliar application, Mehr and Goharan cultivars had more leaf proline, 21.3% and 15.3%, respectively, compared to Armaghan cultivar. Foliar appkication of zinc sulfate with a concentration of 1% in Mehr, Goharan and Armaghan cultivars significantly increased seed yield by 22.2, 25.7 and 0.29%, respectively, compared to no foliar application of sulfate fertilizer.
    CONCLUSION
    In general, the results of the research showed that under irrigation water salinity conditions, Mehr varieity was superior to Gohran and Armaghan cultivars in terms of seed yield in response to zinc sulfate application.
    Keywords: Chlorophyll, Fertilizer, Low-use elements, Nutrition, Proline
  • علی براتی*، الیاس آزرمجو، مهرداد محلوجی، سید علی طباطبایی
    تنش شوری یکی از مهمترین تنش های غیر زنده در مناطق خشک و نیمه خشک جهان می باشد. به منظور شناسائی ژنوتیپهای جو دارای عملکرد مطلوب و پایدار در شرایط متاثر از تنش شوری، 18 لاین امیدبخش جو به همراه دو شاهد (رقم مهر و لاین MBS-97-6) در سه ایستگاه متاثر از تنش شوری یزد، اصفهان و بیرجند برای دو سال زراعی 400-1399 و 401-1400 مورد ارزیابی قرار گرفتند. مقایسه میانگین نشان داد که ژنوتیپهای G19، G17، G1، G20، G4 و G8 نسبت به سایر ژنوتیپ ها دارای عملکرد بالاتری بودند. نتایج تجزیه GGE بای پلات نشان داد که دو مولفه اصلی اول و دوم در مجموع دو سال 49/29 و 21/6 در صد و در متوسط دو سال 60/42 و 25/8 درصد از کل تغییرات عملکرد دانه را توجیه نمودند. ژنوتیپ های راس عبارت بودند از: G1، G2، G10، G11، G17، G18، G19 و G20. اصفهان به عنوان محیط دارای قابلیت نماینده بودن شناسائی شد که می تواند برای انتخاب ژنوتیپ های برتر مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس نتایج حاصل، ژنوتیپ های G4 با پدیگری Rojo/3/LB.Iran/Una8271//Gloria"S"/Com"S"/4/Kavir و G8 با پدیگری Manal / Alanda-01 // 1-BC-0152 /4/ Rojo /3/ LB.Iran / Una8271 // Gloria"S" / Com"S" و G20 با پدیگری Roho / Mazorka // Trompilo /3/ Lignee527/Nk1272 // Jlb70-63 به عنوان نزدیک ترین ژنوتیپ ها به ژنوتیپ ایده آل شناسائی شدند. ژنوتیپهای G4 و G20 برای کشت در یزد و ژنوتیپ G8 برای کشت در اصفهان و بیرجند مناسب تشخیص داده شدند.
    کلید واژگان: مناطق شور, ژنوتیپ های امید بخش, GGEبای پلات, محیط های ارزیابی
    Ali Barati *, Elias Arazmjoo, Mehrdad Mahlooji, Seyyed Ali Tabatabaei
    Salinity stress is one of the most important abiotic stresses in the arid and semi-arid areas of the world. To identify superior genotypes of barley with high grain performance and stability under salinity stress conditions, 18 promising genotypes along with two local checks (Mehr cultivar and MBS-97-6 line) were investigated in three saline regions (Yazd, Isfahan, and Birjand) in the 2020-21 and 2021-22 cropping seasons. Based on the results of means comparison, genotypes G19, G17, G1 (Check 1), G20 (Check 2), G4 and G8 genotypes showed the highest grain yield compared to the other genotypes. The results of the GGE biplot analysis indicated that the first two principal components in total and in averaged data of two years, accounted for 49.29% and 21.6%, 60.42% and 25.8% of the total variation of grain yield, respectively. The vertex genotypes were identified as G1, G2, G10, G11, G17, G18, G19 and G20. Isfahan had representativeness ability and was identified as the ideal location for the selection of superior genotypes. On the basis of results, genotypes Rojo/3/LB.Iran/Una8271//Gloria”S”/Com”S”/4/Kavir (G4), Roho / Mazorka // Trompilo /3/ Lignee527/Nk1272 // Jlb70-63 (G20) and Manal / Alanda-01 // 1-BC-0152 /4/ Rojo /3/ LB.Iran / Una8271 // Gloria”S” / Com”S”(G8) were recognized as the closest genotypes to the ideal genotype. Genotypes G4 and G20 were recognized as the best genotypes for cultivation in Yazd and G8 was recognized as the best genotype for cultivation in Isfahan and Birjand.
    Keywords: GGE biplot, Promising genotypes, Saline Regions, Test locations
  • سیاوش برده جی*، محمد بنایان، سارا زارع، مهرداد محلوجی، عباس نصیری دهسرخی
    این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 95-1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (50، 75 و 100 درصد نیاز آبی محاسبه شده از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان عامل اصلی و دو سطح استفاده و عدم استفاده از مالچ پلاستیکی تیره به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که استفاده از مالچ پلاستیکی در شرایط آبیاری بدون تنش (آبیاری 100 درصد نیاز آبی) سبب افزایش صفات تعداد دانه در بوته (5/7 درصد) و محتوای نسبی آب برگ (12/8درصد) شد و بر سایر صفات تاثیر معنی داری نداشت؛ اما در شرایط تنش ملایم (آبیاری 75 درصد نیاز آبی) باعث افزایش تمامی صفات بجز سرعت رشد نسبی شد و بیشترین تاثیر را بر عملکرد دانه (97/3 درصد) داشت. هم چنین در شرایط تنش شدید (آبیاری 50 درصد نیاز آبی) استفاده از مالچ پلاستیکی بیشترین تاثیر را بر صفت عملکرد دانه (312 درصد) داشت و بر سرعت رشد محصول و سرعت رشد نسبی تاثیر معنی داری نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد که حفظ رطوبت خاک و انجام آبیاری بر اساس نیاز آبی گیاه می تواند نقش مهمی در افزایش رشد و عملکرد داشته باشد. هم چنین مشاهده شد که انجام آبیاری به میزان 75 درصد نیاز آبی در شرایط استفاده از مالچ پلاستیکی بیشترین میزان عملکرد، کارایی مصرف نور، شاخص های رشدی و درصد روغن را تولید نموده و روشی موثر در کاهش میزان آب مصرفی در شرایط کم آبی می باشد.
    کلید واژگان: سرعت رشد محصول, سرعت رشد نسبی, کارایی مصرف نور, کم آبی, محتوای نسبی آب برگ
    Siavash Bardehji *, Mohammad Banayan, Sara Zare, Mehrdad Mahlooji, Abbas Nasiri Dehsorkhi
    Introduction
    In most developed nations, pumpkin-naked seed (Cucurbita pepo convar. Pepo var. Styriaca) is regarded as one of the most important and valuable plants in the pharmaceutical industry. In traditional and modern medicine, pumpkin-naked seed oil is used to treat a variety of diseases, including prostate hypotrophy, prevention of irregular heart contractions, and treatment of intestinal worms, as well as gastritis, atherosclerosis, decreased blood cholesterol, and decreased risk of bladder and kidney stones. Due to the fact that the environmental conditions for the growth of this plant are rarely optimal and the plants are subjected to a variety of stresses due to the influence of living and nonliving factors, plant yield is diminished relative to plant growth potential. The most significant non-living stress on plant growth and yield is typically drought, especially in arid and semiarid regions of the world such as Iran. About half of the world's agricultural lands are affected by drought stress. Drought stress has caused significant damage to the agricultural sector. Due to the importance of irrigation water in agriculture and the impact of drought stress on crop growth and yield, methods should be implemented to prevent water loss and improve the management of water resources in agriculture, which mitigates the effects of drought stress to some extent. Among these techniques is the use of plastic mulch. The use of plastic mulch in the cultivation of agricultural products for the purpose of increasing soil moisture by reducing the amount of sunlight reaching the soil surface and preventing water evaporation, reducing weeds in the field, and minimizing the damage caused by certain pests. Some crop yields have increased in agriculture throughout the world. This experiment was conducted to determine the effect of different irrigation levels and the use of plastic mulch on pumpkin-naked seed yield and yield components, growth indices, light consumption efficiency, and oil content as the most important quality traits.
    Materials and Methods
    This study was conducted at the Agricultural Research Station, Ferdowsi University of Mashhad, during 2015-2016 growing season using a split plot design based on randomized complete blocks with three replications. The treatments consisted of three irrigation levels (50, 75, and 100 percent water demand) as the main plot and two mulch surfaces (presence and absence of mulch) as the subplot. At the end of the growing season, yield and its components were evaluated.
    Results and Discussion
     The use of plastic mulch for non-stress irrigation (irrigation 100percent water requirement) increased the number of seeds per plant by 5.7% and the relative water content of leaves by 12.8%, but had no significant effect on other traits. However, under mild stress conditions (irrigation of 75% of water requirement), all studied traits except relative growth rate increased, with grain yield (97.3%) having the greatest effect. Also, under conditions of severe stress (irrigation of 50% of water requirement), the use of plastic mulch had the greatest effect on grain yield (312%) but no effect on crop growth rate or relative crop growth rate.
    Conclusion
    In general, the results indicated that maintaining soil moisture and irrigation based on the plant's water requirements can play a significant role in enhancing pumpkin growth and yield. In addition, it was observed that irrigation at 75% of the plant's water requirement and the use of plastic mulch produced the greatest yield, light consumption efficiency, growth indices, and oil content. Therefore, the use of plastic mulch is an effective method for reducing the amount of water a plant consumes in conditions of dehydration.
    Keywords: Drought stress, Product growth rate, Radiation Use Efficiency, Relative growth rate, Relative leaf water content
  • مهرداد محلوجی*

    این آزمایش به منظور بررسی تایثر تنش شوری و محلول پاشی کود روی بر پر شدن دانه و برخی صفات فیزیولوژیک سه رقم جو در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان در سال زراعی 93-1392 به صورت نوار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. شوری در سه سطح (کم، متوسط و زیاد به ترتیب 2، 10 و 18 دسی زیمنس بر متر) به صورت عامل عمودی، چهار سطح محلول پاشی کود روی (نانو اکسید روی، کلات روی، کلات + نانو و محلول پاشی آب) به صورت عامل افقی و سه رقم جو (موروکو، نصرت و خاتم) در فاکتور عمودی خرد شدند. نتایج نشان داد با افزایش شوری آب آبیاری، طول دوره پر شدن دانه، فلورسانس حداقل و حداکثر، حداکثر وزن دانه  کاهش و در نتیجه عملکرد دانه کاهش یافت. محلول پاشی کود روی تا شوری متوسط، افزایش عملکرد دانه ارقام را به همراه داشت. بیشترین شاخص سبزینگی (7/46)، فلورسانس حداقل (9/61) و حداکثر (2/314)، ماکزیمم وزن دانه (0367/0 گرم) در رقم خاتم مشاهده شد. مصرف کلات روی در شوری زیاد، کمترین میزان پرولین را در ارقام نصرت (4/141 میکرومول بر گرم) و خاتم (8/201 میکرومول بر گرم) تولید نمود. با افزایش شوری، مصرف کود روی باعث بالا رفتن میزان آنزیم پراکسیداز در ارقام نصرت وخاتم گردید. در شوری زیاد، عملکرد دانه تابع رقم و نوع محلول پاشی کود روی بود. در این سطح شوری، محلول پاشی با کود روی در رقم موروکو، کاهش عملکرد را به دنبال داشت؛ ولی رقم خاتم با کاربرد کلات روی، بیشترین دانه تولیدی (7/2622 کیلوگرم در هکتار) و پس از آن رقم نصرت نیز با محلول پاشی کلات روی (7/2454 کیلوگرم درهکتار) در جایگاه بعدی قرار داشتند به نظر می رسد که حضور عنصر روی در شرایط تنش شوری از طریق افزایش سرعت پرشدن دانه، طول دوره پرشدن دانه، وزن دانه و میزان آنزیم پراکسیداز،  تحمل گیاه به تنش بالا رفته، موجب کاهش میزان پرولین شده و نهایتا موجب افزایش عملکرد دانه می شود.

    کلید واژگان: آنزیم پراکسیداز, پرولین, کلات روی, نانو اکسید روی
    Mehrdad Mahlooji*

    To evaluate the effect of salinity stress and Zinc application on grain filling of three barley cultivars and some physiological traits this this experiment was arranged as a split block in a randomized complete block design with three replications at the Esfahan (Rodasht) salinity research station (2013-14). Three water quality treatments including (2, 10 and 18 dS/m) were evaluated in vertical factors. The horizontal factors were foliar spraying including (nano zinc-oxide, chelated zinc, mixture of nano and chelated zinc and water spraying as a control). Three different barley cultivars including (Morocco, Nosrat and Khatam) spilted within vertical factors. The results showed that with increasing salinity irrigation water, grain filling period, minimum and maximum fluorescence and maximum grain weight decreased, and eventually the grain yield decreased. To moderate salinity (10 ds/m), foliar application of Zinc fertilizer in all experimental cultivars increased grain yield. Khatam cultivar had the highest chlorophyll index (46.7), minimum (61.9) and maximum fluorescence (314.2) and maximum grain weight (0.0367 gr). At high salinity, Zinc application was produced the lowest amount of proline by Nosrat (141.4 μmole/g) and Khatam (201.8 μmole/g) cultivars. With increasing salinity, Zinc application was produced high amount of peroxidase anzyme at Nosrat and Khatam cultivars. At high salinity, grain yield was related to cultivar and kind of Zinc fertilizer. At this salinity level, foliar application with Zinc was reduced grain yield of Morocco cultivar but, foliar application of zinc chelate in Khatam cultivar (2622.7 kg/ha) and Nosrat cultivar (2454.7 kg/ha) had the highest grain yield. It seems that the use of zinc element under salinity stress conditions increased plant tolerance to stress by increasing grain-filling rate, grain-filling duration, maximum grain weight and peroxidase enzyme content. As a result, the plantchr('39')s tolerance to stress increase reduces the amount of proline and ultimately increases grain yield.

    Keywords: Chelated zinc, Nano zinc-oxide, Proline, Peroxidase enzyme
  • مهرداد محلوجی*

    به منظور بررسی تاثیر شوری آب، محلول پاشی کلات و نانو اکسید روی و اثر متقابل آن ها بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام جو، آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با توزیع بلوک های خرد شده با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات شوری و زهکشی رودشت اصفهان در سال های زراعی93-1391 انجام شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کیفیت آب آبیاری در سه سطح (2، 10 و 18 دسی زیمنس بر متر)، محلول پاشی کود روی (نانو اکسید روی، کلات روی، مخلوط کلات روی و نانو اکسید روی و عدم محلول پاشی روی) و سه رقم مختلف جو (موروکو، نصرت و خاتم) بودند. نتایج نشان داد با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد و اجزای عملکرد دانه کاهش یافت. محلول پاشی کلات روی، تعداد سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را افزایش داد. اثر متقابل سه گانه (شوری*محلول پاشی*رقم) بر همه صفات در دو سال آزمایش (بجز تعداد دانه در سنبله در سال اول) معنی دار و برش دهی انجام شد. با افزایش سطح شوری تا 10 دسی زیمنس برمتر، مخلوط نانو اکسید روی و کلات روی (در سال اول) و کلات-روی (در سال دوم) تاثیر مثبت بر عملکرد دانه ارقام جو داشت. در شوری 18 دسی زیمنس برمتر، عدم محلول پاشی در سال اول و محلول پاشی کلات روی در سال دوم مناسب ترین تیمار از نظر عملکرد دانه بود. با توجه به اینکه سال دوم پژوهش به شرایط نرمال (از نظر آمار سالیانه درازمدت هواشناسی) نزدیک تر بوده و واقعی تر به نظر می رسد، کاربرد کلات روی، بهترین توصیه برای داشتن عملکرد مناسب دانه است.

    کلید واژگان: برش دهی, تحمل شوری, ریزمغذی
    Mehrdad Mahlooji *
    Introduction

    Salinity limits production in the world and affects 19.5% of water lands. It is estimated that between 18 and 27 million hectares (10 to 15%) of Iran's land has salinity problems (Mahlooji et al., 2018); therefore, salinity of water and soil resources is one of the most important agricultural problems in Iran. Salinity is one of the major abiotic environmental stresses, which affects almost every aspect of plant life and significantly reduces crop yield and quality. Thus it is a serious threat to agricultural productivity, especially in arid and semi-arid regions. The response of plants to salinity depends on several factors such as growth and developmental stage, severity, duration of stress, and cultivar genetics (Seyed Sharifi et al., 2017). Nutrient availability is decreased in saline conditions because of high concentration of sodium, chloride and sometimes calcium ions in soil solution and plant nutrient balance is changed. These saline water sources reduce absorption, impair growth and deficiency of nutrients in the plant, including zinc. Recent studies have shown that the use of zinc sulfate and zinc nanoxide is effective due to the improvement of photosynthetic pigments and the plant's ability to tolerate salinity stress. Zinc micronutrients under salinity stress conditions increase the activity of antioxidant enzymes, proline accumulation and soluble sugars and chlorophyll content and play an essential role in improving plant growth. As a result, under these conditions, proper and adequate nutrition play an important role in maintaining nutrient balance and crop improvement (Ahmadi et al., 2006). In this regard, the aim of this research was to study the effects of zinc foliar application and saline water on growth indices and grain yield in barley (Hordeum vulgare L.) cultivars.

    Materials & Methods

    The experiment was conducted in a strip split block design with three replications at Esfahan (Rodasht) drainage and salinity research station in 2012-14. Three water irrigation quality treatments including W1=check, 1-2 dS/m (low salinity), W2=10 dS/m (a common salinity in the region), W3=18 dS/m (high salinity) were evaluated as vertical factor. The horizontal factors were foliar spraying including (Nano zinc-oxide, Chelated zinc, mixture of nano and chelated and water spraying as a check). Three different barley cultivars including (Moroco=moderate semi salt sensitive, Nosrat=moderate salt tolerant and Khatam= salttolerant) were spilted within the vertical factors. Data were analyzed using SAS software and the means were compared by Lsmeans test at 5% probability level.

    Results & Discussion

    The results showed that with increasing salinity of irrigation water, yield and grain yield components decreased. Foliar application of zinc chelate increased the number of spikes, 1000-kernel weight and grain yield. Khatam cultivar was the most salt tolerant, Nosrat cultivar was semi-tolerant to salinity and Morocco cultivar was more sensitive to salinity. Triple interaction (salinity * foliar application * cultivar) was significant on the all traits in the two years of the experiment (except for number of seeds per spike in the first year). That being the case, effects slicing was performed. With increasing salinity to moderate level (10 dS / m), the advantage of using a mixture of zinc oxide nanoparticles and zinc chelate (in the first year) and zinc chelate (in the second year) became apparent in which it had a positive effect on grain yield of barley cultivars. Under excessive salinity (18 dS / m), no foliar application (in the first year) and the foliar application of zinc chelate (in the second year) were found to be the most appropriate treatments.

    Conclusion

    It seems that the second year of research was closer to normal conditions (in terms of long-term annual meteorological data) and could be considered more representative of the real condition in the region where the foliar application of zinc fertilizer and the use of salt tolerant cultivar (Khatam) is recommended.

    Keywords: Micronutrients, Salinity tolerance, slicing
  • مجید طاهریان*، حمیدرضا نیکخواه، رضا اقنوم، محمد شریفی الحسینی، مهرداد محلوجی، منوچهر طاهری مازندرانی، علی طباطبایی، فضل الله حسنی

    مطالعه برهمکنش ژنوتیپ و محیط، سازگاری و پایداری عملکرد دانه ارقام در شرایط مختلف محیطی از اهمیت ویژه ای در برنامه های به نژادی  جو برخوردار است. به منظور ارزیابی سازگاری و پایداری عملکرد دانه لاین های امیدبخش جو، آزمایشی با 19 لاین همراه با رقم شاهد به رخ طی دو سال زراعی (1395 تا 1397) در هشت ایستگاه تحقیقاتی (کرج، ورامین، نیشابور، مشهد، بیرجند، زرقان، یزد و اصفهان) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تجزیه واریانس مرکب داده ها انجام شد و سپس جهت ارزیابی سازگاری و پایداری ارقام و لاین ها از روش چند متغیره GGE بای پلات استفاده شد. میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های جو در مجموع تمام مکان های مورد بررسی، در دامنه ای بین 5208 تا 5870 کیلوگرم در هکتار قرار داشت. بر اساس نتایج حاصل از روش GGE بای پلات، سهم مولفه اصلی اول از تغییرات کل 16/30 و سهم مولفه اصلی دوم 22/28 درصد و این دو مولفه در مجموع حدود 38/58 درصد از کل تنوع موجود را توجیه کردند. ژنوتیپ های مناسب در هر ابرمحیط با استفاده از بای پلات چند ضلعی شناسایی شدند. نتایج نشان داد که محیط کرج به شرایط محیط مطلوب نزدیک تر بود. بررسی همزمان سازگاری و عملکرد ژنوتیپ ها با استفاده از بای پلات مختصات محیط متوسط نشان داد که ژنوتیپ G7 جزء ژنوتیپ های برتر از نظرعملکرد و دارای سازگاری بالا بود. در مجموع بر اساس نتایج این تحقیق، ژنوتیپ G7 ژنوتیپ مطلوب بوده و نزدیک ترین ژنوتیپ ها به آن ژنوتیپ های G5، G13، G20 و G4 بودند. لاین های امیدبخش جو مورد ارزیابی از عملکرد دانه بالا، سازگاری عمومی و پایداری مطلوب در مناطق معتدل کشور برخوردار بودند. از بین این ژنوتیپ ها می توان لاین یا لاین های امیدبخش را پس از بررسی در آزمایشات تحقیقی ترویجی در مزارع کشاورزان مناطق معتدل کشور که در مقایسه با ارقام شاهد عملکرد بالا و خصوصیات مطلوبی داشته باشند، برای نام گذاری و معرفی گزینش نمود.

    کلید واژگان: برهمکنش ژنوتیپ و محیط, سازگاری, جو, ژنوتیپ مطلوب
    Majid Taherian*, Hamid Reza Nikkhah, Reza Aghnoum, Mohammad Sharifi Alhoseini, Mehrdad Mahlooji, Manoochehr Taheri, Ali Tabatabayi, Fazl-Allah Hassani

    Quantifying genotype × environment interaction effect and yield stability under different environmental conditions is very important challenge in plant breeding programs. The aim of this study was to quantify genotype × environment interaction effect on grain yield and grain yield stability of barley promising lines in temperate regions of Iran. Nineteen promising barley lines (G1-G19) along with one check cultivar (Behrokh), were evaluated at eight agricultural research stations (Karaj, Varamin, Birjand, Neishabour, Mashhad, Zarghan, Isfahan and Yazd) in 2016-17 and 2017-18 cropping cycles. The experimental design at all locations was randomized complete block with three replications. Combined analysis of variance and grain yield stability and compatibility analysis performed using GGE biplot method. The results of GGE biplot showed that the first component and second component explained 30.16% and 28.22% (overall 58.38%) of the total variation, respectively. The average grain yield of barley promising lines in all field stations varied from 5208 to 5870 kg.ha-1. In GGE biplot polygon, superior genotypes were identified in each mega environment. Among environments, Karaj could be considered as the closest environment to the ideal environment. Comparison of barley promising lines with ideal genotype identified G7 as the closest genotype to ideal genotype. Also the closest genotypes to G7 were G5, G13, G20 and G4. These barley promising lines had high grain yield, wide adaptation and grain yield stability in temperate regions of Iran. Among these genotypes, promising line(s) that maintained high grain yield and desirable agronomic characteristics compared to control cultivar can be selected as candidate line(s) for further verification in on-farm trials, and if proved superior for being released as commercial cultivars.

    Keywords: Adaptation, Barley, Ideal genotype, Genotype × environment interaction
  • Abbas Nasiri Dehsorkhi *, Hassan Makarian, Mehrdad Mahlooji, Seyed hassan Mirhashemi, Siavash Bardehji, Sima Sadat Seyedi, Navid Kargar Dehbidi

    An experiment was conducted at the Faculty of Agriculture, Shahrood University, as a randomized complete block design with four replications to investigate the effect of ultrasonic waves and seed priming on some quality traits of cowpea under soil application of trifluralin. Nine treatments were: T1: control, T2: ultrasonic waves, T3: ultrasonic waves + reduced herbicide dose (1 L ha-1), T4: ultrasonic waves + recommended herbicide dose (2 L ha-1), T5: hydro-priming, T6: hydro-priming + reduced herbicide dose, T7: hydro-priming + recommended herbicide dose, T8: reduced herbicide dose, T9: recommended herbicide dose. The results showed that the effect of treatments was significant on all traits except leaf phosphorus. The maximum chlorophyll a (1.30 mg g-1 FW), carotenoid (1.82 mg g-1 FW), leaf relative water content (79.9 %), and leaf nitrogen (3.97%) were obtained in ultrasonic treatment, which resulted in a significant increase of 28.7, 22.1, 7.9, and 18.5 percent, respectively, in comparison to the control. In comparison to the ultrasonic treatment, ultrasonic waves + recommended herbicide dose reduced chlorophyll b, RWC, and leaf nitrogen by 29.3, 21.1, and 35.3 percent, respectively. In comparison to herbicide application alone, the combination of ultrasonic waves and the recommended herbicide dose reduced chlorophyll a and total chlorophyll by 29.7 and 22.2 percent, respectively. Overall, the results of the present study showed that pretreating cowpea seeds with ultrasonic waves could increase photosynthesis pigments, relative water content, and leaf N (in the absence of herbicide use).

    Keywords: Carotenoid, Herbicide, Hydro-priming, Leaf nitrogen, Treflan
  • رامین روشنی، علی سلیمانی*، مهرداد محلوجی، محمدرضا نادری

    به منظور بررسی اثر محلول پاشی بر برخی از شاخص های فیزیولوژیک رشد ارقام جو مطالعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد اصفهان در سال زراعی 97- 1396 اجرا شد. تیمارها شامل محلول پاشی در 5 سطح : شاهد (آب)، سولفات روی، سولفات پتاسیم، اسید سالیسیلیک و سوپراکسید دیسموتاز در مرحله پنجه زنی با فاصله 7 روز و در 3 نوبت در کرت های اصلی و فاکتور ارقام شامل گوهران، مهر و ارمغان در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که محلول پاشی سولفات روی سبب افزایش شاخص سطح برگ (%50)، سرعت رشد نسبی (%11)، نسبت سطح برگ (%54) و عملکرد دانه (%18) نسبت به شاهد شد و بیشترین شاخص سطح برگ و نسبت سطح برگ توسط رقم ارمغان حاصل شد. بالاترین میزان ماده خشک کل (1027 گرم بر مترمربع) و سرعت رشد محصول (24/17 گرم بر مترمربع در روز) توسط اسید سالیسیلیک و بیشترین سرعت جذب خالص (10/99 گرم بر مترمربع در روز) توسط شاهد حاصل شد. در طی فصل رشد بیشترین میزان ماده خشک کل، سرعت رشد محصول، سرعت جذب خالص و سرعت رشد نسبی را رقم گوهران نسبت به سایر ارقام تولید نمود که نشان از استفاده بهینه از شرایط محیطی و تولید عملکرد بالاتر می باشد.

    کلید واژگان: سالیسیلیک اسید, سوپر اکسید دیسموتاز, سولفات پتاسیم, سولفات روی
    Ramin Roshani, Ali Solymani *, Mehrdad Mahlooji, Mohammad Reza Naderi

    In order to investigate the effect of foliar application on some physiological indicators of growth of barley cultivars, a study in the form of split plots in the form of complete randomized block design with three replications was performed at Kabutar Abad Agricultural Research Station in Isfahan in 2017-2018 cropping year. Treatments included five levels of foliar application ie: no foliar application, zinc sulfate, potassium sulfate, salicylic acid and superoxide dismutase in the tillering phase with an interval of seven days and in three turns, in the main plots and cultivar factor including Goharan, Mehr and Armaghan were placed in the sub-plots. Irrigation was complete and limited. The results showed that foliar application of zinc sulfate increased the leaf area index (50%), relative growth rate (11%), leaf area ratio (54%) and grain yield (18%) compared to the control and the highest leaf area index and leaf area ratio were obtained by the Armaghan cultivar. The highest total dry matter (1027 g.m-2) content and crop growth rate (24.17 g.m-2.day-1) were obtained by salicylic acid and the highest net absorption rate (10.99 g.m-2.day-1) was obtained by control solution. During the growing season, the highest amount of total dry matter, crop growth rate, net absorption rate and relative growth rate were produced by Goharan cultivar compared to other cultivars, which indicates the optimal use of environmental conditions and higher yield production.

    Keywords: Potassium sulfate, Salicylic Acid, Superoxide dismutase, Zinc sulfate
  • Ramin Rowshani, Ali Solymani *, Mehrdad Mahlooji, MohammadReza Naderi

    Salinity is one of the most important abiotic stresses and variables restricting the successful production of plant products around the world, with negative consequences for plant development and other metabolic processes. The effect of nutrient management (control, 0.5 percent K2SO4, 0.5 percent ZnSO4, and 1.5 Mm salicylic acid) on physiological parameters, antioxidant activities, and grain yield responses of three barley (Hordeum vulgare L.) cultivars (Armaghan, Goharan, and Mehr) were examined under salinity stress (1 and 12 dS/m of salinty). Salinity stress considerably lowers growth, yield components, and grain yield, according to the findings. The number of grains per spike and 1000-grain weight of all cultivars tested increased after foliar application of salicylic acid. ZnSO4, K2SO4, and salicylic acid influenced grain and biological yields. At a salinity of 12 dS/m, foliar treatment of ZnSO4, K2SO4, and salicylic acid boosted peroxidase, superoxide dismutase, ascorbate peroxidase, and catalase while decreasing hydrogen peroxidase and malondialdehyde. Under the influence of foliar application, the relative water content increased by 12 percent, while the leaf water potential dropped by 8 percent. Salicylic acid treatment had a stronger impact on Mehr cultivar yield and physiological parameters than ZnSO4 or K2SO4. These findings revealed that under the impact of salicylic acid, the Mehr cultivar was more appropriate than other cultivars.

    Keywords: foliar application, Potassium sulfate, Salicylic Acid, Zinc sulfate
  • Mehrdad Mahlooji *, Abas Nasiri Dehsorkhi
    Salinity is one of the most important abiotic stresses because it causes zinc to precipitate in an unusable form for plants and is influenced by saline-calcareous soils. This experiment was carried out in a strip split block design with three replications at the Esfahan Rodasht Drainage and Salinity Research Station to investigate the effects of agrophysiological responses of barley genotypes to zinc fertilization and water saline irrigation. As vertical factors, water irrigation quality at three levels, 2, 10, and 18, dS/m, were used. Fertilizer application included Nano zinc-oxide, zinc-chelate, a mixture of Nano zinc-oxide and zinc-chelate, and water as a control. Within vertical factors, three different barley genotypes are arranged, including Morocco (moderate semi-sensitive), Nosrat (moderate tolerant), and Khatam (tolerant). The results showed that the application of Zn-chelate fertilizer resulted in the highest grain yield, K+ concentration, and K+/Na+ ratio in shoots. In Khatam, stomatal conductance (gs), the maximum quantum efficiency of PSII (Fv/Fm), K+ and Zn2+ concentrations, and the K+/Na+ ratio were all higher than in Morocco. In comparison to Morocco, Khatam had lower Na+ and Ca2++Na+ contents. Furthermore, as salinity stress increased, all barley genotypes showed a decreasing trend in K+ content and the K+/Na+ ratio in shoots.
    Keywords: Chelate, Nano, Stomatal conductance, Yield
  • Mehrdad Mahlooji*

    To understand the agrophysiological barley associated with flag leaf temperature and canopy light interception under salinity and zinc foliar application (ZnFA), a field experiment was conducted in a strip-plot design with three replications in Isfahan, Iran. Saline irrigation water in three levels [2 (low), 10 (moderate) and 18 (high) dS m-1] were applied as vertical factors. Three barley genotypes [‘Morocco’ (salt-sensitive), ‘Nosrat’ (semi-salt-tolerant) and ‘Khatam’ (salt-tolerant)] were arranged within the vertical factors. The horizontal factors were four ZnFA [Nano-ZnO, Zn-EDTA, simultaneous applications of (Nano-ZnO + Zn-EDTA), and water (control)]. With increasing  salinity, light interception (LI), maximal efficiency of PSII (Fv/Fm), chlorophyll content (SPAD), relative water content (RWC),  number of spike (NS), kernel number per spike (KNS), thousand-kernel weight (TKW), and grain yield (GY) decreased, but electrolyte leakage (EL), flag leaf temperature (FLT) and proline  increased. Nano-ZnO had the highest EL and the lowest FLT, RWC, NS and KNS. Zn-EDTA application provided the highest LI, RWC, TKW and GY, and the lowest proline. Minus zinc application (check) had minimum LI, Fv/Fm, SPAD and GY. The tolerant genotype had maximum LI, proline, SPAD, RWC, KNS and GY, and minimum FLT, EL, NS and TKW. Overall, it was concluded that Zn-EDTA can be as a proper tool for increasing barley yield under salinity stress conditions. Likewise, this study has highlighted the close relationships existing between GY with, TKW (r= 0.89**), KNS (r= 0.46**), RWC (0.45**), NS (r= 0.36**), FLT (r= -0.32**), EL (r= -0.21**), and SPAD (r= 0.20**). These findings indicated that these physiological traits could be key factors, tools for screening, and provide useful information about stress tolerance mechanisms, which could be useful to plant breeders for selecting and developing salt-tolerant genotypes.

    Keywords: Canopy temperature, Electrolyte leakage, Light interception, Proline
  • مهرداد محلوجی*، مهرداد جناب
    مقدمه

    جو چهارمین غله زراعی در دنیا و در ایران دومین غله در تامین نیازهای غذایی است. با توجه به رشد جمعیت و کمبود غذا، بررسی راهکارهای افزایش تولید از اهمیت خاصی برخوردار است. بذرهای با کیفیت و دارای بنیه بالاتر در مواجه با تنش های زنده و غیرزنده، بهتر سبز شده و گیاهچه قوی تر با بنیه بالاتری دارند. به نظر می رسد یکی از راه کارهای مناسب در جهت کاهش یا تعدیل اثر تنش بر عملکرد، محلول پاشی با عناصر ریزمغذی می باشد که می تواند بر جوانه زنی و بنیه بذرهای تولیدی نیز موثر باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر تنش کم آبی و محلول پاشی گیاه مادری برخصوصیات جوانه زنی و بنیه بذرهای سه رقم جو، انجام گردید.

    مواد و روش ها

    آزمایش  جوانه زنی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار روی بذرهای حاصل از یک آزمایش مزرعه ای انجام شده در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان در سال زراعی 97-1396 انجام شد. عامل اول محلول پاشی در پنج سطح (بدون محلول پاشی، سولفات روی (نیم درصد)، سولفات پتاسیم (نیم درصد)، اسید سالیسیلیک (5/1 میلی مولار) و سوپراکسید دیسموتاز (3 در هزار) در مرحله شروع پنجه زنی با فاصله 7 روز و در 3 نوبت و عامل دوم ارقام جو در سه سطح (گوهران (متحمل به خشکی)، مهر (متحمل به شوری) و ارمغان (حساس به تنش) بودند. پس از برداشت بذور از تیمار تنش قطع آبیاری در انتهای فصل، صفات جوانه زنی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

    یافته ها

    محلول پاشی گیاه مادری جو در شرایط تنش خشکی آخر فصل، تاثیر معنی داری بر طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه، شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه، ضریب آلومتری و یکنواختی جوانه زنی بذر داشت. همچنین بین ارقام مورد مطالعه در شرایط کم آبیاری انتهای فصل، رقم گوهران توسعه بهتر ساقه چه و ریشه چه (شاخص وزنی بنیه گیاهچه) و یکنواختی جوانه زنی گیاهچه بالاتری داشت.

    نتیجه گیری

    محلول پاشی سولفات روی و سولفات پتاسیم روی رقم های مختلف جو،  شرایط متابولیکی مناسبی را در بذر بوجود آورده، که به دلیل توسعه بهتر ریشه چه و وزن خشک بیشتر آن نسبت به توسعه ساقه چه  و در نتیجه ضریب آلومتری بالاتر و استقرار بهتر گیاهچه (یکنواختی جوانه زنی گیاهچه) می تواند شرایط رشد بهتری را در شرایط تنش خشکی فراهم نماید.

    جنبه های نوآوری

    1- در شرایط تنش خشکی انتهای فصل، رقم جو گوهران به محلول پاشی پاسخ مثبت تری نشان داد.2- محلول پاشی های سولفات پتاسیم، سولفات روی و سوپراکسیددیسموتاز بر گیاه مادری رقم  جو گوهران در شرایط تنش خشکی آخر فصل، بیشترین طول ریشه چه، وزن خشک ریشه چه و وزن خشک ساقه چه را در بذرهای حاصل، ایجاد نمود.

    کلید واژگان: پتاسیم, روی, اسید سالیسیلیک, سوپراکسید دیسموتاز, شاخص بنیه گیاهچه, ضریب آلومتری
    Mehrdad Mahlooji*, Mehrdad Jenab
    Introduction

    Barley is the fourth largest cereal crop in the world and the second cereal crop in Iran in supplying food needs. Considering population growth and food shortages, it is important to look at ways to increase production. Seeds of higher quality and vigor emerge better when exposed to biotic and abiotic stresses and have stronger seedlings with higher vigor. It seems that one of the appropriate strategies for reducing or moderating the effect of stress on yield is foliar application with micronutrients which can also affect germination and vigor of the produced seeds. For this purpose, the effect of water stress and foliar application on germination characteristics and vigor of barley seeds was investigated. 

    Materials and Methods

    A factorial experiment was carried out based on CRD with four replications on the seeds resulted from a field experiment at Isfahan Kaboutarabad Agricultural Research Station, during the cropping year of 2018-19.  The main factors was foliar application at five levels: no foliar application(water use), zinc sulfate (0.5%), potassium sulfate (0.5%) and salicylic acid (1.5 mM), and superoxide dismutase (3 mg/liter) at the start of tillering for three times at seven day intervals and the sub-factor was genotypes was Goharan (drought tolerant), Mehr (salt-tolerant) and Armaghan (stress-sensitive). After harvesting, germination traits were evaluated.

    Results

    Foliar application of maternal barley plant at the late season drought stress had a significant effect on root and shoots length, root and shoot dry weight, length and weight vigor indices, allometric coefficient and germination uniformity of seed. Also among the studied cultivars in late season irrigation cut off conditions, Goharan cultivar had a better shoot and root development (seedling vigor weight index) and higher seed germination uniformity.

    Conclusion

    Foliar application of potassium sulfate and zinc sulfate on different barley cultivars resulted in favorable metabolic conditions in seed and due to better root development and higher dry weight than stem development and as a result, higher allometric coefficient and better establishment under late season drought stress, may provide better growth conditions under drought stress conditions.

     Highlights

    Goharan barley cultivar responds more positively to foliar application under late season drought stress conditions. Foliar application of potassium sulfate, zinc sulfate and super oxidase superoxide on Goharan cultivar maternal plant under late season drought stress condition led to the highest seedling root length, root dry weight and shoot dry weight.

    Keywords: Potassium, Zinc, Salicylic acid, Superoxide dismutase, Seedling vigor index, Alometric coefficient
  • مهرداد محلوجی*
    تغذیه گیاه مادری نقش بسزایی در جوانه زنی و بنیه بذور تولیدی دارد. به منظور بررسی خصوصیات جوانه زنی بذرهای گیاه مادری جو حاصل از کاربرد تیمارهای محلول پاشی در شرایط مصرف آب آبیاری شور (12ds/m)، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان در سال زراعی 97-1396 انجام گرفت. فاکتور اول، پنج تیمار محلول پاشی: بدون محلول پاشی (آب)، محلول پاشی با سولفات روی (نیم درصد)، سولفات پتاسیم (نیم درصد)، سالیسیلیک اسید (1/5 میلی مولار) و سوپراکسید دیسموتاز (3 در هزار) که در مرحله شروع پنجه زنی با فاصله 7 روز و در 3 نوبت روی گیاه مادری محلول پاشی شدند. فاکتور دوم، سه رقم گوهران، مهر و ارمغان بود. صفاتی از قبیل درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، شاخص طولی بنیه گیاهچه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه، شاخص وزنی بنیه گیاهچه، یکنواختی جوانه زنی و ضریب آلومتری اندازه گیری شد. در شرایط مصرف آب شور و محلول پاشی های مختلف انجام شده بر گیاه مادری، رقم مهر طول ریشه چه، طول ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه (بجز سولفات روی) بیشتری را تولید نمود. به نظر می رسد صفات طولی بذر (طول ریشه چه، طول ساقه چه و شاخص طولی بنیه گیاهچه) در انتخاب ارقام متحمل به شوری کارایی خوبی دارند. در محلول پاشی سولفات پتاسیم، یکنواختی جوانه زنی و سرعت جوانه زنی رقم مهر بیشتر از رقم ارمغان بود. بیشترین ضریب آلومتری بذر مربوط به تیمار محلول پاشی سولفات پتاسیم (0/85) و سولفات روی (0/84) در ارقام مهر (0/81) و ارمغان (0/83) بدست آمد.
    کلید واژگان: پتاسیم, روی, سالیسیلیک اسید, سوپراکسید دیسموتاز, مولفه های جوانه زنی
    Mehrdad Mahlooji *
    Application and nutrition of the maternal plant have a great role in germination and vigor of the produced seeds. In order to study the germination characteristics of barley native seeds obtained by application of different foliar application under saline irrigation (12 dS/m electrical conductivity), a factorial experiment with completely randomized design with three replications, was carried out at Isfahan Kaboutarabad Agricultural Research Station, in 2018-19. The first factor (foliar application) was in five levels: no foliar application, Zinc sulfate, Potassium sulfate, Salicylic acid and Superoxide dismutase at the beginning of tillering at 7 days interval and on three occasions. The second factor (barley cultivars) was Gohran, Mehr and Armaghan. Attributes such as germination percentage and rate, root length, shoot length, seedling vigor index, root dry weight, shoot dry weight, seedling vigor index, germination uniformity, and allometric coefficient was measured. Under saline water and different foliar application conditions, Mehr cultivar produced more radicle length, shoot length and seedling vigor index (except zinc sulfate). Seed longevity (root length, shoot length, seedling vigor index) appeared to be effective in selecting salinity tolerant cultivars. In foliar application of potassium sulfate, germination uniformity and germination rate of Mehr (salt tolerant) cultivar were higher than Armaghan (salt sensitive). The highest allometric coefficients of seed belonged to foliar application of potassium sulfate (0.85) and zinc sulfate (0.84) in Mehr (0.81) and Armaghane (0.83) cultivars.
    Keywords: Potassium, zinc, Salicylic Acid, Superoxide dismutase, Germination components
  • علی براتی*، سیدعلی طباطبایی، مهرداد محلوجی، محمدحسین صابری
    شوری یکی از تنش های غیر زنده مهم می باشد که تولید محصولات زراعی را در کل دنیا تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور بررسی اثر ژنوتیپ، محیط و اثرات متقابل ژنوتیپ × محیط بر عملکرد جو تحت تنش شوری، 18 لاین امید بخش جو به همراه دو شاهد در یک آزمایش طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سه ایستگاه تحقیقات کشاورزی متاثر از تنش شوری در اصفهان، بیرجند و یزد در طی سال های زراعی 93-1391مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب برای عملکرد دانه نشان داد که اثر ژنوتیپ و اثر متقابل سال×ژنوتیپ×مکان معنی دار می باشند. برای بررسی اثر متقابل و مشخص کردن ژنوتیپ های پایدار از مدل AMMI استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس AMMI نشان داد که اثر چهار مولفه اصلی بر عملکرد دانه معنی دار بود و مجموعا 96/02 درصد از کل واریانس عملکرد را توجیه کردند. بر اساس نتایج حاصل از مقایسه میانگین، ارزش پایداری AMMI و شاخص پایداری ژنوتیپ، لاین شماره 8 با شجره L. 527/NK1272//JLB70-63/3/1-BC-80320 به عنوان لاین پایدار و دارای عملکرد مطلوب شناسائی شد که می تواند به عنوان رقم جدید در مناطق متاثر از تنش و یا در برنامه های آتی اصلاحی مورد استفاده واقع شود و رقم خاتم نیز به عنوان ناپایدارترین ژنوتیپ شناسائی شد.
    کلید واژگان: پایداری عملکرد دانه, تنش شوری, جو, عملکرد دانه, مدلAMMI
    Ali Barati*, Seyed Ali Tabatabaee, Mehrdad Mahlooji, Mohammad Hossein Saberi
    Salinity is one of the most important abiotic stresses that affect crops production in worldwide. In order to investigate of genotype, environment effect and interaction effect of genoytpe×environment on barley grain yield under salinity stress, 18 promising lines with two checks were evaluated at three salinity affected agricultural researche stations include Isfahan, Birjand and Yazd using Randomized Complete Blocks design with three replications for two cropping seasons (2012-2014). Results of combined analysis of variance of grain yield showed that the genotype and year×genotype×environment interaction effect were significant. AMMI model was used to investigate of interaction effect and identify stable genotypes. Analysis of variance of additive main effects and multiplicative interaction (AMMI) showed that four IPCAs were significant and explained 92% of the total yield variation. In the base of results of mean comparison, AMMI stability value and genotype stability value, line No. 8 (L. 527/NK1272//JLB70-63/3/1-BC-80320) introduced as stable line with appropriate grain yield which could be used as new cultivar in salinity affected condition or for using in future breeding program and Khatam cultivar is identified as most unstable genotype.
    Keywords: AMMI Model, Barley, Grain Yield Stability, Grain Yield, Salinity Stress
  • سحر صیاد، منوچهر خدارحمی، حمیدرضا نیکخواه، بهزاد سرخی له لو، حمید تجلی، منوچهر طاهری، فضل الله حسنی، مجید طاهریان، مهرداد محلوجی
    این پژوهش برای تعیین پایداری عملکرد بر روی 18 لاین امیدبخش جو و دو لاین شاهد شامل نصرت و MB-86-5 در شش منطقه معتدل شامل کرج، اصفهان، بیرجند، ورامین، زرقان و نیشابور بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و در دو سال زراعی (1388 1390) انجام شد. بعد از انجام تجزیه مرکب، تجزیه پایداری با استفاده از روش گرافیکی و چند متغیره GGE biplot انجام شد. در این روش ژنوتیپ های 1، 2، 5 و 16 از پایداری بسیار بالایی برخوردار بودند. هچنین ابرمحیط به ترتیب شامل 1. کرج، ورامین و زرقان، 2. نیشابور و بیرجند و 3. اصفهان شناسایی شدند. برترین ژنوتیپ ها برای این سه ابرمحیط به ترتیب ژنوتیپ های 2، 5 و 16 هستند. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، ژنوتیپ های 2 (Kavir/Badia/3/Torsh/9cr.279-07/Bgs/4/Karoon/Kavir) با میانگین عملکرد 626/6 تن در هکتار و ژنوتیپ 16 (ZBL-2640) با میانگین عملکرد 438/6 تن در هکتار بعد از ژنوتیپ شاهد (1) با میانگین عملکرد 492/6 تن در هکتار به منزله سازگارترین ژنوتیپ ها شناخته و معرفی می شوند.
    کلید واژگان: ابرمحیط, اثر متقابل ژنوتیپ × محیط, اقلیم معتدل, پایداری, سازگاری
    Sahar Sayad, Manoochehr Khodarahmi, Hamidreza Nikkhah, Behzad Sorkhi Laleloo, Hamid Tajali, Manoochehr Taheri, Fazlolah Hasani, Majid Taherian, Mehrdad Mahlooji
    This study was performed for determine stability of the 18 promising barley lines and two check lines Nosrat and MB-86-5 in Six parts of the temperate zone including Karaj، Isfahan، Birjand، Varamin، Zarghan and Nishapur based on randomized complete block design)RCBD (with three replications and in two cropping seasons (2009-2011). Following combined analysis، grain yield stability assessment was performed using graphical multivariate GGE biplot analysis. Genotypes 1، 2، 16، 5 had very high yield stability. This method was reveald three mega- environments including 1. Karaj، Varamin and Zarghan، 2. Nishapur and Birjand and 3. Isfahan. Superior genotypes 2، 16 and 5 identified for these three mega-environments، Results of this study showed genotype 2 (Kavir Kavir / / Badia Badia / 3 / Torsh Torsh /cr. 279-07/ / 9cr. 279-07 / Bgs Bgs /4/ / 4 / Karoon Karoon / / Kavir Kavir) with an average yield of 6. 626 tons per ha and genotype 16 (ZBL-2640) with an average yield of 6. 438 tons per ha as stable genotypes after check genotype1 with an average yield of 6. 492 tons per ha.
    Keywords: addaptation_genotype × environment interaction_mega_environment_stability_temperate zone
  • احمد جعفری، مهرداد محلوجی
    به منظور انتخاب ارقام پرمحصول جو برای کشت در مناطق سردسیر استان اصفهان، عملکرد و اجزاء عملکرد نه ژنوتیپ جو در دو سال زراعی 84-1383 و 85-1384 در مزارع کشاورزان شهرستان فریدن درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مقایسه شدند. اثر سال، ژنوتیپ و اثرات متقابل آن ها بر عملکرد دانه و تعدادی از اجزای عملکرد معنی دار بود. همبستگی عملکرد دانه با تعداد سنبله در واحد سطح مثبت و معنی دار بود. مهمترین عامل تغییرات عملکرد دانه تراکم سنبله در واحد سطح بود. لذا افزایش تراکم بذر می تواند بر افزایش عملکرد دانه موثر باشد. همبستگی وزن هزار دانه با عملکرد دانه منفی و معنی دار بود. عملکرد دانه ژنوتیپ های دارای دانه ریزتر، بیشتر بود. ژنوتیپ های 2-74–CB (از ژنوتیپ های مناطق سرد)، 12-IFN و 13-IFN (انتخابی از توده های محلی اصفهان) از نظر عملکرد دانه و پاکوتاهی (و غیره) برتر از شاهد بودند.
    کلید واژگان: جو, مقاوم به سرما, سردسیر, اصفهان, عملکرد دانه
    Ahmad Jafari, Mehrdad Mahlooji
    In order to selection of superior cold tolerant barley genotypes for cold regions of Esfahan province, this study was conducted with nine barley varieties/lines in Fereidan area, and in two successive years (2002-2004). The research was carried out in on-farm pattern experiment and in a CRB design. Results showed that grain yield and some of yield components affected by year, variety and their interactions, significantly. Positive and significant correlation observed between grain yields and numbers of spikes per square meter. Changes of numbers of spikes per square meter were main cause of grain yield variations. Grain yields correlated with thousand kernel weight, negatively and significantly. The grain yield of CB-74-2 barley line was the highest in all years, significantly. Also, the grain yield of IFN-12 and IFN-13 barley lines, selected from Esfahan province’s local varieties, were significantly higher than check variety (Makooii).
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال