mohammadreza jalali nadoushan
-
Background & Objective
CD24 is a small, highly glycosylated membrane protein whose expression is associated with tumorigenesis and the progression of several types of cancer. Prostate adenocarcinoma is one of the most common cancers in men, and microscopic Gleason grading is an important factor affecting prognosis. This study aims to investigate the relationship between immunohistochemical expression of CD24 and its relationship with benign prostatic hyperplasia (BPH) and Gleason grade in prostate adenocarcinoma.
MethodsThis cross-sectional study was conducted on 163 patients, with an average age of 70.63±9.05 years, including 78 (47.9%) patients with prostate adenocarcinoma and 85 (52.1%) patients with benign prostatic hyperplasia., referred to Mostafa Khomeini Hospital in Tehran between 2018 and 2021, who underwent open prostatectomy or Trans Urethral Resection of Prostate (TURP). Immunohistochemical staining was used to evaluate CD24 expression, and Gleason grade was determined in the case of prostate adenocarcinoma. Data were analyzed with SPSS 22 and a P-value<0.05 was considered statistically significant.
ResultsThe percentage and intensity of CD24 staining in prostate adenocarcinoma patients was significantly higher than in BPH patients (P<0.05). Gleason score strongly correlated with the percentage and intensity of CD24 staining (P<0.05). The immunoreactive score, obtained by multiplying the CD24 expression percentage with staining intensity, was also significantly related to the Gleason score (P<0.05).
ConclusionCD24 expression can be considered as a factor in differentiating cases of prostate adenocarcinoma from benign prostatic hyperplasia. Also, a high level of this marker can indicate the progress of prostate cancer.
Keywords: CD24, Prostate Adenocarcinoma, Gleason Grade, BPH -
مقدمه و هدف
فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) ارتشاح سلول های اندوتلیال و آنژیوژنز را تحریک می کند. افزایش بیان VEGF با پیامد بالینی ضعیف در بسیاری از بدخیمی ها مرتبط بوده است. چندین مطالعه نیز بیان افزایش یافته ی VEGF را در کارسینوم پاپیلری تیروئید گزارش کرده اند. لذا مطالعه ی حاضر با هدف بررسی بیان VEGF در کارسینوم پاپیلری تیروئید و ارتباط آن با عوامل موثر بر پیش آگهی انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه ی مقطعی، در مجموع 80 نمونه ی بلوک پارافینی کارسینوم پاپیلری تیروئید از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید مصطفی خمینی (ره) تهران طی سال های 1396 تا 1400 مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با مارکر VEGF قرار گرفتند. شدت بیان VEGF در سلول های توموری به صورت خفیف (کمتر از 25%)، متوسط (50-25%) و قوی (بیشتر از 50%) درجه بندی شد. ارتباط درجه ی بیان VEGF با فاکتورهای سن، جنسیت، اندازه ی تومور، تهاجم به کپسول و متاستاز به غدد لنفاوی با SPSS 16 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.
نتایجمیانگین سن بیماران مورد بررسی 48/14±56/40 سال و 58 بیمار (5/72%) زن بودند. بیان خفیف، متوسط و قوی VEGF به ترتیب در 3/21%، 35% و 8/43% نمونه ها مشاهده شد. ارتباط آماری معنی داری بین بیان VEGF با سن، جنسیت و اندازه ی تومور وجود نداشت. افزایش بیان VEGF به طور معنی داری با فراوانی بالاتر تهاجم به کپسول و متاستاز غدد لنفاوی مرتبط بود (P<0.001).
نتیجه گیریافزایش بیان VEGF به طور شایع در کارسینوم پاپیلری تیروئید مشاهده می شود. بیان افزایش یافته ی VEGF یک فاکتور خطر مستقل برای تهاجم به کپسول و متاستاز به غدد لنفاوی بوده و می تواند به عنوان یک فاکتور پیش آگهی منفی و همچنین یک فاکتور بالقو ه ی درمانی در کارسینوم پاپیلری تیروئید مطرح باشد.
کلید واژگان: کارسینوم پاپیلری تیروئید, آنژیوژنز, فاکتور رشد اندوتلیال عروقی, پیش آگهیBackground and ObjectiveVascular endothelial growth factor (VEGF) induces proliferation of endothelial cells and angiogenesis. VEGF overexpression has been associated with poor clinical outcome in many malignancies. Also, several studies have reported increased expression of VEGF in papillary thyroid carcinoma. So, present study aimed to evaluate VEGF expression and its association with prognostic markers in papillary thyroid carcinoma.
Materials and MethodsIn this cross-sectional study, totally 80 formalin fixed- paraffin embedded samples from papillary thyroid carcinoma patients referred to Shahid Mostafa Khomeini hospital, Tehran during 2017 to 2021 were immunohistochemically stained by VEGF marker. VEGF expression intensity in tumor cells scored as mild (Less than 25%), moderate (25-50%) and strong (more than 50%). Relation between VEGF expression grade with age, gender, tumor size, capsular invasion and lymph node metastasis was analyzed by SPSS software version 16.
ResultsAverage of patient's age was 40.56±14.48 years and 58 patients (72.5%) were female. Mild, moderate and severe expression of VEGF was seen in 21.3%, 35% and 43.8% respectively. There was no significant relationship between VEGF expression with age, gender and tumor size. Increased expression of VEGF was significantly associated with increased rate of capsular invasion and lymph node metastasis (P<0.001).
ConclusionVEGF overexpression is frequently seen in papillary thyroid carcinoma. Increased expression of VEGF is an independent prognostic factor for capsular invasion and lymph node metastasis and could be considered as a poor prognostic and potential therapeutic factor in papillary thyroid carcinoma.
Keywords: Papillary Thyroid Carcinoma, Angiogenesis, Vascular Endothelial Growth Factor, Prognosis -
سابقه و هدف
سرطان پروستات دومین علت مرگ ناشی از بدخیمی ها در مردان است. تشخیص زودرس و شناسایی فاکتورهای موثر بر پیش آگهی بیماران به پیش بینی پیامد بالینی و انتخاب نوع درمان برای هر بیمار کمک می کند. ارتباط بیان CD117 با پیش آگهی تومورهای مختلف نشان داده شده است و شواهدی از نقش این مارکر در بیماری زایی کارسینوم پروستات وجود دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان مارکر CD117 در هایپرپلازی خوش خیم و آدنوکارسینوم پروستات و ارتباط آن با درجه گلیسون بود.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی، بلوک های پارافینی از 85 نمونه هایپرپلازی خوش خیم و 78 نمونه آدنوکارسینوم پروستات که طی سال های 1397 تا 1400 به بیمارستان شهید مصطفی خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند، مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی ضد CD117 قرار گرفتند. رنگ آمیزی غشایی و سیتوپلاسمی در بیش از 10 درصد سلول های اپی تلیال توموری به عنوان نتیجه مثبت در نظر گرفته شد.
یافته هادر مطالعه حاضر، بیان مثبت CD117 در 1/27 درصد نمونه های هایپرپلازی خوش خیم و 50 درصد نمونه های آدنوکارسینوم پروستات مشاهده شد که تفاوت آماری معنی داری را نشان می دهد (003/0P=). ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت بیان CD117 با درجه گلیسون اولیه وجود نداشت (166/0P=)، اما درجه گلیسون ثانویه و نمره گلیسون مجموع، ارتباط آماری معنی داری را با وضعیت بیان CD117 نشان دادند (به ترتیب002/0 P= و017/0 P=).
استنتاجبراساس یافته های این مطالعه، بیان مارکر CD117 در نمونه های کارسینوم پروستات بالاتر از نمونه های هایپرپلازی خوش خیم پروستات می باشد و افزایش میزان بیان آن با افزایش درجه گلیسون تومور به عنوان یکی از معیارهای تعیین پیش آگهی کارسینوم پروستات ارتباط دارد.
کلید واژگان: کارسینوم پروستات, درجه گلیسون, هایپرپلازی خوش خیم پروستات, CD117Background and
purposeProstate cancer is the second cause of cancer-related death in men. Early diagnosis and identification of prognostic factors help to predict clinical outcome and select the most effective treatment protocol in each patient. The relationship between CD117 expression and various tumor prognoses has been identified and there is evidence for the role of this marker in prostate cancer pathogenesis. So, the aim of this study was to evaluate CD117 marker expression in prostate benign hyperplasia and adenocarcinoma, and to find its association with Gleason grade.
Materials and methodsIn this cross-sectional study, paraffin blocks of tissue samples obtained from 85 patients with prostatic benign hyperplasia and 78 patients with prostatic adenocarcinoma, who referred to Shahid Mostafa Khomeini hospital during 2018 to 2021, were immunohistochemically stained by anti-CD117 antibody. Membranous and cytoplasmic staining in more than 10% of epithelial tumor cells was considered as positive result.
ResultsPositive CD117 expression was found in 27.1% of prostatic benign hyperplasia and 50% of prostatic adenocarcinoma samples showed a statistically significant difference (P=0.003). There was no significant relationship between CD117 status expression and primary Gleason grade in prostatic adenocarcinoma samples (P=0.166); however, secondary Gleason grade and total Gleason score had a significant relationship with CD117 expression status (P=0.002 and P=0.017, respectively).
ConclusionCD117 expression was higher in prostatic carcinoma compared to benign prostatic hyperplasia and its higher expression was associated with higher Gleason grade as one of the most important prognostic factors in prostatic carcinoma
Keywords: prostate carcinoma, Gleason grade, benign prostatic hyperplasia, CD117 -
Background & Objective
Prostatic adenocarcinoma (PAC) is one of the most common tumors worldwide. Immunohistochemical expression of cytokeratins has been evaluated in the diagnosis and prognosis of tumors. The aim of the present study is the evaluation of Cytokeratin-7 (Ck-7) and Cytokeratin-19 (Ck-19) expression and its relationship with Gleason score in patients with PAC.
MethodsIn this cross-sectional study, 78 samples from 78 patients with PAC referred to Mostafa Khomeini Hospital were gathered. Samples were immunohistochemically stained by Ck-7 and Ck-19 markers. The percentage of each marker in tumor cells was determined, and its relationship with Gleason scores and Gleason grade groups was analysed by SPSS version 24.
ResultsThe expression of Ck-7 and Ck-19 were seen in 37.2% and 82.1% of samples, respectively. The mean of Ck-7 expression in tumor cells was 4.98%±7.19 (ranged 0 to 26%), while the mean of Ck-19 expression was 41.02%±23.36 (ranged 0 to 78%). There was no relationship between Ck-7 expression with Gleason scores and Gleason grade groups. However, Ck-19 expression was increased in higher Gleason scores and Gleason grade groups (P<0.001). No relationship was found between age and Ck-7 (P=0.309) and Ck-19 (P=0.375).
ConclusionThe Ck-7 expression in PAC samples is weak and focal and had no relationship with the Gleason scores and Gleason grade groups. However, Ck-19 expression in PAC was high and was associated with tumor dedifferentiation of samples. There was no relationship between the expression of both markers with the patient's age.
Keywords: Ck-7, Cytokeratin-19, Ck-19, Cytokeratin-7, Gleason score, PAC, Prostatic adenocarcinoma -
سابقه و هدف
شناسایی فاکتورهای مرتبط با پیش آگهی بدخیمی ها در تصمیم گیری های درمانی و تعیین افراد پرخطر اهمیت ویژه ای دارند. باتوجه به این که شایع ترین بدخیمی تیرویید کارسینوم پاپیلری می باشد، در این مطالعه میزان بیان و نقش CD44 در تعیین پیش آگهی کارسینوم پاپیلری تیرویید مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش هااین مطالعه توصیفی تحلیلی در بیماران مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید که طی سال های 1394 تا 1398 در بیمارستان مصطفی خمینی تهران تحت تیروییدکتومی قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و خصوصیات ماکروسکوپی و میکروسکوپی توده ها از گزارش های پاتولوژی استخراج شد. بیان CD44 از منفی تا بسیار شدید طبقه بندی شد. در نهایت، ارتباط بیان CD44 با خصوصیات دموگرافیک بیماران و ویژگی های پاتولوژیک تومور بررسی شد.
یافته ها80 بیمار مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید (58 زن و 22 مرد) با میانگین سنی 4/59±40/85 سال مورد بررسی قرار گرفتند. میزان تهاجم به غدد لنفاوی و کپسول به ترتیب 27/5درصد و 48/8درصد و میانگین اندازه تومور 2/27±3/55 سانتی متر بود. تمام بیماران بیش از 5 درصد بیان CD44 داشتند و بیان شدید CD44 (43/8درصد) بیش ترین فراوانی را داشت و در 21/3 درصد موارد نیز بیان بسیار شدید بود. تفاوت معنی داری در وضعیت بیان ژن CD44 برحسب جنسیت، سن و اندازه تومور وجود نداشت (0/05>p). اما بیان CD44 با تهاجم به غدد لنفی (7/55O=R) و به خصوص تهاجم به کپسول (24/52O=R) ارتباط داشت.
استنتاجبا توجه به ارتباط میزان بیان CD44 با تهاجم به کپسول و تهاجم به غدد لنفاوی در کارسینوم پاپیلری تیرویید، می توان از این بیومارکر به عنوان یک فاکتور موثر برای تعیین پیش آگهی بیماران استفاده کرد.
کلید واژگان: کارسینوم پاپیلری تیروئید, CD44, پیش آگهیBackground and purposeIdentifying the prognostic factors of malignancies is of particular importance in therapeutic decisions and identification of high-risk patients. Since the papillary thyroid carcinoma (PTC) is the most common thyroid malignancy, we aimed to investigate the expression and prognostic role of CD44 in patients with PTC.
Materials and methodsThis cross-sectional study was performed in patients with PTC who underwent thyroidectomy in Tehran Mostafa Khomeini Hospital, 2015-2019. Demographic information, and macroscopic and microscopic characteristics of the tumor were extracted from pathology reports. CD44 expression was classified from negative to extremely positive. We assessed the correlation between CD44 expression and patients' demographic characteristics and clinicopathological characteristics of the tumor.
ResultsEighty PTC patients (58 females and 22 males) with a mean age of 40.85±4.59 years were studied. The frequency of lymph node and capsule invasion were 27.5% and 48.8%, respectively. The mean tumor size was 3.55±2.27 cm. All patients had more than 5% CD44 expression. Strongly positive and extremely positive cases of CD44 expression accounted for 43.8% and 21.3% of the cases, respectively. There was no significant difference in CD44 expression according to sex, age, and tumor size (P> 0.05). But, CD44 expression was found to be significantly associated with lymph node invasion (OR= 7.55) and especially capsule invasion (OR= 24.52).
ConclusionConsidering the relationship between CD44 expression and capsule and lymph node invasion in PTC, this biomarker can be used as a prognostic factor of more invasive disease in patients with PTC.
Keywords: papillary thyroid carcinoma, CD44, prognosis -
مقدمه و هدفمرفین احتمالا با تغییر سطح گلوتامات در هسته های هیپوتالاموسی باعث القایPCOS) Polycystic ovary syndrome) میشود. در این پژوهش اثر تداخلی دوزهای پایین کتامین با PCOS ناشی از مرفین بررسی شد.مواد و روش ها48 سر موش ماده نژاد ویستار باکره در محدوده وزنی 220-250 گرم انتخاب و به طور تصادفی در هشت گروه دسته بندی شدند. گروه اول مرفین (5 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی دریافت کرد. گروه های دوم تا چهارم کتامین دریافت کردند (1، 2، 4 میلی گرم بر کیلوگرم). در گروه های 5 تا 7، کتامین (1، 2، 4 میلی گرم بر کیلوگرم) 20 دقیقه جلوتر از مرفین (5 میلی گرم بر کیلوگرم) تزریق شد. گروه کنترل فقط سالین (1 میلی لیتر بر کیلوگرم) گرفت. پس از 48 ساعت، نمونههای خون و سرم برای تعیین سطوح هورمونی تهیه گردید و تخمدان و رحم حیوانات بیومتری و به کمک هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی شدند. تجزیه و تحلیل آماری با آنالیز واریانس (ANOVA) تحت 05/0=α انجام شد.نتایجمرفین و کتامین تنها موجب القای PCOS شدند. با این حال، تجویز کتامین قبل از مرفین، باعث کاهش معنی دار تعداد کیست در تخمدان گردید. همچنین در گروه دریافتکننده مرفین، افزایش نسبی قطر رحم مشاهده شد که این امر به دلیل پیش تیمار کتامین متوقف شد. این اثرات با کاهش سطح FSH و تغییر مقادیر استروژن و پرولاکتین ارتباط نشان داد. نتیجه گیری: اثر تداخلی کتامین با مرفین کاملا به تغییر در سطح هورمون گنادوتروپین بستگی دارد.کلید واژگان: مرفین, کتامین, دوز پایین, سندرم تخمدان پلیکیستیک, موش بزرگ آزمایشگاهیBackground and ObjectiveMorphine can induce PCOS (Polycystic ovary syndrome) probably by changing glutamate level at the hypothalamic nuclei. This study used low doses of ketamine to survey the interaction of ketamine with morphine-induced PCOS.Materials and Methods48 female Wistar rats were selected as virgins in the weight range of 220-250 g, and categorized randomly into eight groups. The first group received morphine (5 mg/kg) intraperitoneally. The second to fourth groups received ketamine (1, 2, and 4 mg/kg). In groups 5 to 7, the ketamine (1, 2, and 4 mg/kg) was pre-injected to morphine (5 mg/kg) over a period of 20 min. Control group received only saline (1 ml/kg). After 48 h, the blood and serum specimens were provided to record hormone levels, and the animals’ ovaries and uteri were biometrically examined and stained by H & E. Statistical analysis was performed by analysis of variance (ANOVA) under α=0.05.ResultsThe morphine as well as single ketamine induced the PCOS. However, taking ketamine prior to morphine caused a meaningful reduction in the number of cysts in the ovary. There was also a relative increase in uterine diameter in the group receiving morphine, which was stopped due to ketamine pre-treatment. These effects showed correlation with decreased levels of FSH, and change in estrogen, and prolactin amounts.ConclusionThe interference effect of ketamine with morphine is completely dependent on changes in gonadotropin level.Keywords: Morphine, Ketamine, low dose, polycystic ovary syndrome, Rat
-
Background and Objective
Menopause in women is associated with many complications that most of them are related to the decrease of estrogen levels in this period. Treatment with high doses of estrogen is common but has side effects. In this study, the effect of l-arginine administration on the level of this hormone in elderly rats was investigated.
Materials and MethodsElderly Wistar rats were first studied with the help of Papanicolaou test to identify the stage of female sexual cycle. If confirmed to have diestrus phase, the rats were randomly classified into the following groups: control (saline 1 ml/kg, i.p.) and l-arginine group (5, 25, and 50 mg/kg). They were injected saline or l-arginine over a period of three to nine days. At the end, the rats were anesthetized by an i.p. injection of ketamine 100 mg/kg and xylazine 20 mg/kg and the blood samples were collected and the estrogen levels were measured with ELISA kit. The rats’ ovaries and uteri were also biometrically examined and fixed in the formalin. They were stained by H&E method and the number of cysts in the ovaries were counted. Data were analyzed by the ANOVA.
ResultsL-arginine at all doses (5-50 mg/kg) during all injection periods from three to nine days significantly increased the estrogen levels, but prominently reduced the ovarian cysts at the lowest dose (5 mg/kg).
ConclusionLow doses of l-arginine over short periods of time can relieve menopausal problems including estrogen levels and ovarian status, probably by the modulator nitric oxide.
Keywords: Menopause, Nitric oxide, Elderly, Rat -
مقدمه و هدف
پیشآگهی کارسینوم پاپیلری تیرویید بستگی به سن و جنس، اندازهی تومور، وجود متاستاز در عقدهی لنفاوی، تهاجم به کپسول، چندمرکزی بودن و سابقهی پرتو تابی دارد. امروزه برای تعیین پیشآگهی تومورهای مختلف از مارکرهای مختلف از جمله سیتوکراتین 7 استفاده میکنند. در مطالعهی حاضر هدف بررسی بیان سیتوکراتین 7 در کارسینوم پاپیلری تیرویید و تعیین ارتباط آن با عوامل موثر بر پیشآگهی میباشد.
مواد و روش هادر این مطالعهی مقطعی تعداد 87 بلوک پارافینی از بیماران مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید که به بیمارستان مصطفی خمینی تهران مراجعه کرده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی از نظر بیان سیتوکراتین 7 مورد ارزیابی قرار گرفتند و بیان این مارکر به صورت ضعیف (+)، متوسط (++)، قوی (+++) و شدید (++++) در نمونهها تعیین شد. سپس ارتباط بیان سیتوکراتین 7 با برخی فاکتورهای موثر بر پیشآگهی بررسی شد..
نتایجمیانگین سنی بیماران 97/16 ± 13/40 سال و 4/87% آنها زن بودند. بیان سیتوکراتین 7 در تمام نمونههای مورد بررسی مشاهده شد. 2/86% آنها بیان متوسط و ضعیف و 8/13% آنها بیان قوی و شدید داشتند. بیان کاهشیافتهی سیتوکراتین 7 به طور معنیداری با افزایش سن و افزایش درگیری غدد لنفاوی مرتبط بود اما با جنسیت، اندازهی تومور و تهاجم به کپسول ارتباطی نداشت.
نتیجهگیری:
بیان مارکر سیتوکراتین 7 در نمونههای کارسینوم پاپیلری تیرویید شایع میباشد و با درگیری غدد لنفاوی ارتباط دارد اما با اندازهی تومور و تهاجم به کپسول به عنوان شاخصهای مهم موثر بر پیشآگهی ارتباطی ندارد. بنابراین نتیجهگیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات درازمدت دارد.
کلید واژگان: کارسینوم پاپیلری تیروئید, سیتوکراتین 7, پیش آگهیBackground and ObjectivePrognosis of papillary thyroid carcinoma is associated with age, sex, tumor size, lymph node metastasis, capsule invasion, multifocality, and history of radiation. Today, for prognostic evaluation of different tumors, various markers such as cytokeratin 7 are used. So, in this study our aim was evaluation of cytokeratin 7 expressions in papillary thyroid carcinoma and its correlation with prognostic factors.
Materials and MethodsIn this cross-sectional study, 87 paraffin blocks from patients with papillary thyroid carcinoma referred to Mostafa Khomeini hospital were evaluated for Cytokeratin7 expression by immunohistochemistry method. Expression of this marker was determined as poor (+), moderate (++), strong (+++) and severe (++++). Then the association of cytokeratin 7 with some prognostic factors was evaluated
ResultsThe patient's mean age was 40.13± 16.97 and 87.4% of patients were female. Cytokeratin 7 expression was seen in all samples. 86.2% of samples showed poor and moderate expression and 13.8% of them showed strong and severe expression. Reduced expression of cytokeratin 7 was significantly associated with an increase in age and lymph node involvement but was not associated with sex, tumor size, and capsule invasion.
ConclusionCytokeratin 7 expression is prevalent in papillary thyroid carcinoma samples and it is associated with lymph node involvement but it is not associated with tumor size and capsule invasion as important prognostic factors in papillary thyroid carcinoma. So, definite conclusion in this regard needs long-term studies.
Keywords: Papillary thyroid carcinoma, Cytokeratin 7, Prognosis -
سابقه و هدف
گواترمولتی نودولر، بزرگی خوش خیم غده ی تیرویید و کارسینوم پاپیلری تیرویید، شایع ترین نوع سرطان تیرویید است. امروزه می توان از مارکرهای ایمونوهیستوشیمی در تشخیص و پیش آگهی تومورها استفاده نمود. در مطالعه ی حاضر در نمونه های گواتر مولتی نودولر و کارسینوم پاپیلری تیرویید، بیان مارکر CD117 و ارتباط آن با عوامل موثر در پیش آگهی مقایسه شد.
مواد و روش ها:
در این مطالعه مقطعی، در 60 بیمار مبتلا به گواتر مولتی نودولر و 60 بیمار مبتلا به کارسینوم پاپیلری تیرویید، که طی سال های 97-1390 در بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران تحت جراحی تیروییدکتومی قرار گرفته بودند، بیان مارکر CD117 در بافت تیرویید با روش ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرارگرفت و از نمره صفر تا 3 درجه بندی شد.
یافته ها:
در تمامی نمونه های خوش خیم و بدخیم CD117 بیان شد: در نمونه های بدخیم 95 درصد نمره 1 و 5درصد نمره 2 و در نمونه های خوش خیم حدود 52درصد نمره 1 و 48درصد نمره های 2 و 3 مشاهده شد، به طوری که نمره ی بیان آن در نمونه های بدخیم با اختلاف معنی دار کم تر بود (05/0< P). همچنین افزایش بیان CD117 با کاهش درگیری غدد لنفاوی و افزایش اندازه ی تومور ارتباط داشت (05/0<p)، ولی با دیگر عوامل موثر بر پیش آگهی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (081/0=p).
استنتاجبا توجه به نتایج متناقض در مورد ارتباط بیان CD117 با فاکتورهای موثر در پیش آگهی، انجام مطالعات بیش تر توصیه می شود.
کلید واژگان: گواتر مولتی نودولر, کارسینوم پاپیلاری تیروئید, CD117, پیش آگهیBackground and purposeMultinodular goiter is a benign enlargement of thyroid gland and papillary thyroid carcinoma is the most common type of thyroid cancer. Today, immunohistochemical markers can be used in diagnosis and prognosis of tumors. The aim of this study was to compare the expression of CD117 in multinodular goiter and papillary thyroid carcinoma and its association with prognostic factors.
Materials and methodsIn this cross-sectional study, samples of thyroid tissue from
60 multinodular goiter and 60 papillary thyroid carcinoma cases who underwent thyroidectomy in
Tehran Mostafa Khomeini Hospital during 2011-18, were evaluated for CD117 expression via immunohistochemistry. The expression intensity was scored 0-3.ResultsCD117 was expressed in all samples with generally lower expression scores in malignant samples: 95% and 5% of malignant cases showed scores 1 and 2, respectively. Almost 52% and 48% of benign cases showed score 1 and scores 2 and 3, respectively (P<0.05). Increased CD117 expression was associated with decreased lymph node involvement and increased tumor size (P<0.05), but there was no significant relationship between this marker and other prognostic variables (P=0.081).
ConclusionThere are contradictory findings on the relation between CD117 expression and prognostic factors in malignant cases, therefore, further studies are recommended to clarify the association.
Keywords: multinodular goiter, thyroid papillary carcinoma, CD117, prognosis -
مقدمه
زردچوبه گیاهی است که در طب سنتی مصرف فراوان دارد. در طب مردمی ایرانی، مخلوط زردچوبه و زرده تخم مرغ برای رفع التهابات ناشی از دررفتگی و پیچ خوردگی مفاصل استفاده می شود. از آنجایی که لسیتین به عنوان یکی از اجزای زرده تخم مرغ، عاملی جذب افزا می باشد، به نظر می رسد علت استفاده از زرده تخم مرغ افزایش جذب زرچوبه و در نتیجه افزایش اثرات ضدالتهابی آن باشد.
هدفهدف از این تحقیق، یافتن نقش لسیتین در این فرمولاسیون طب مردمی ایرانی بوده است.
روش بررسیپایه پماد با استفاده از موم، وازلین، پارافین و اوسرین تهیه شد. عصاره هیدروالکلی زردچوبه (2/5 و 5 درصد) با لسیتین (5 و 15 درصد) یا بدون لسیتین به پایه پماد اضافه شدند. اثر ضدالتهابی پمادها در آرتریت موش صحرایی بررسی شد. پمادها روزی یکبار به مدت 20 روز روی مفاصل ملتهب مالیده شدند و اندیس آرتریت، α-TNF و تغییرات هیستوپاتولوژیکی مفاصل بررسی شدند.
نتایجاندیس آرتریت در همه گروه ها کاهش یافت ولی در گروه های زردچوبه 2/5 درصد و زردچوبه 5 درصد با لسیتین 15 درصد تغییرات معنیدار بود. α-TNF در همه گروه ها کاهش داشت، ولی کاهش آن در گروه زردچوبه 2/5 درصد بیشتر بود. تغییرات هیستوپاتولوژیک در گروه های زردچوبه در مقایسه با گروه پایه پماد کمتر مشاهده شد.
نتیجه گیری:
به نظر می رسد درمانگرهای محلی ایرانی، زرده تخم مرغ را به عنوان چسباننده در فرمول استفاده می کنند. به عبارت دیگر زردچوبه 2/5 درصد بدون لسیتین در فرم پماد نسبت به سایر فرمولاسیون ها ارجحیت دارد.
کلید واژگان: زردچوبه, التهاب, طب مردمی ایران, موش صحراییBackgroundTurmeric (Curcuma longa L.) is widely used in traditional medicine. In Iranian folk medicine, turmeric and egg yolk mixture is used for inflammation due to dislocations and strains. Since lecithin (one of the component of egg yolk) is an absorption enhancer, it seems this phospholipid can increase turmeric absorption and its anti-inflammatory effect.
ObjectiveIn order to find the role of lecithin in the folklore formulation, anti-inflammatory effects of ointments containing turmeric extract and lecithin have been studied.
MethodsOintment base was prepared using bees wax, vaseline, liquid paraffin and eucerin. Then, hydroalcoholic turmeric extract (2.5 % and 5 %) with lecithin (5 % and 15 %) or without lecithin were added to the ointment base. Anti-inflammatory effect of the ointments was assessed in arthritis model in rat using complete Freund’s adjuvant. Ointments were used daily on the inflamed joints for 20 days. Finally, arthritis index, TNF-α concentration and histopathological changes of joints were determined.
ResultsThe results showed that arthritis index has decreased in all groups but it was significant in groups of turmeric 2.5 % and turmeric 5 % with lecithin 15 %. TNF-α was decreased in all samples but reduction was more significant in group turmeric 2.5 %. Histopathological changes were significantly less in turmeric groups compared to ointment base group.
ConclusionIt seems that local healers use egg yolk as a binder in formulation. In other words, turmeric 2.5 % ointment is preferable compared to other formulations.
Keywords: Turmeric, Inflammation, Iranian folk medicine, Rat, Curcuma longa -
Background
Papillary thyroid cancer is the most common type of thyroid malignancies. For a more accurate diagnosis, immunohistochemistry has been used widely in recent years. Epithelial membrane antigen has been detected in several benign and malignant lesions, and its use as a marker of malignancy has been sought in some studies.
ObjectivesThe current study aimed to determine the presence and level of expression of epithelial membrane antigen in papillary thyroid carcinoma and multinodular goiter.
MethodsEighty-five samples of papillary thyroid carcinoma and 40 cases of multinodular goiter were stained histochemically for epithelial membrane antigen. The intensity of staining was classified in a semi-quantitative manner (1+ to 4+). Demographic data of the index cases, history of metastasis, and lymph node involvement, if any, were collected as well.
ResultsAll PTCs and 87.5% of MNGs were positive for EMA. EMA was expressed more strongly in PTCs than in MNGs (P < 0.00). EMA reactivity was directly associated with lymph node involvement, capsular invasion, and size of the tumor (P = 0.008, P < 0.001, and P < 0.001, respectively). The intensity level of 2 or higher had high specificity for differentiating PTC from MNG.
ConclusionsStrong expression of EMA may be a good marker of malignancy in differentiating PTC from MNG. This marker may also be regarded as an index of invasive behavior of PTC.
Keywords: Immunohistochemistry, Papillary Thyroid Carcinoma, Multinodular Goiter, Lymph Node Involvement, Epithelial Membrane Antigen, Capsular Invasion -
As COVID-19 was declared as a pandemic by the World Health Organization (WHO) in March 2020, it is an emerging need to discuss different aspects of this pandemic. In any pandemic, valid and rapid laboratory diagnostic tests are critically important for early diagnosis, which will increase the rate of successful treatment and more importantly prevent the spread of the disease.
Keywords: serology, Testing, SARS-CoV-2, Challenges -
مقدمه و هدف
مورفین اثرات نامطلوبی بر دستگاه تولید مثلی مادینه دارد. این پژوهش اثرات تداخلی MgSO4 و نالوکسان را در هسته میانی شکمی هیپوتالاموس (VMH) موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) با تخمدان های پلی کیستیک) القا شده با مورفین(بررسی می نماید.
مواد و روش کار80 سر موش ماده (200-250 گرم) تحت شرایط استاندارد نگهداری و با دستگاه استریوتاکس (در مختصات -1/92 :AP، 9 :V و 0/5 :L) جراحی شدند و بعد از بهبود، تحت ریز تزریق مورفین (0/1 تا 0/4 میکرو گرم/ رت) و مقدم بر آن، نالوکسان هیدروکلراید (0/4- 0/1 میکرو گرم / رت) و نیز MgSO4 (5- 1 میکرو گرم / رت) مقدم بر نالوکسان داخل VMH قرار گرفتند. گروه کنترل سالین (1 میکرو لیتر / رت، داخل VMH) دریافت کرد. سه روز پس از آزمایش، نمونه های رحم، تخمدان و مغز جمع آوری شدند و با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین مورد مطالعه هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند.
نتایجیافته ها نشان داد که دریافت مورفین به صورت داخل VMH نسبت به گروه کنترل باعث پیدایش منظره پلی کیستیک در تخمدان ها می شود. این عارضه با پیش تزریق نالوکسان برگردانده شد ولی با پیش تیمار منیزیم سولفات مقدم بر نالوکسان مجددا بازگشت نشان داد. درحالی که منیزیم سولفات به تنهایی تاثیر معنی دار بر تخمدان نداشت. به علاوه اثر التهابی مورفین بر تخمدان و رحم با پیش تزریق نالوکسان برگشت ولی با مداخله منیزیم سولفات این امر نیز بی اثر شد. این مواد بر نورون های هسته VMH اثر معنی دار نداشتند.
بحث و نتیجه گیریاثر مورفین با ایجاد ارتباط با گیرنده mu اپیوییدی القا شده ولی مکانیسم انتقال سیگنال وابسته به کلسیم است.
کلید واژگان: مرفین, تخمدان پلی کیستیک, گیرنده mu اپیوئیدی, VMH, موش آزمایشگاهی بزرگAim & IntroductionMorphine has adverse effects on the female reproductive system. The aim of this study was to investigate the interference effects of MgSO4 (intra ventromedial hypothalamus (VMH) and naloxone in the rat with polycystic ovaries induced by morphine.
Materials & Methods80 female rats (200-250 g) kept under standard conditions were surgically coordinated (Anterior- Posterior: -1/92, Ventral: 9, Lateral: 0.5) using a stereotactic device. After recovery they were microinjected morphine (0.1-0.4 µg/rat, intra-VMH) and pre-injected naloxone hydrochloride (0.1-0.4 µg/rat, intra-VMH) and also MgSO4 (1-5 µg/rat) prior to the naloxone. The control group received physiological saline (1 µL/rat, intra-VMH). 3 days after the experiment, uterus, ovary and brain samples were collected and studied histopathologically using hematoxylin & eosin.
ResultsThe ovaries in group in which morphine was injected showed polycystic features as compared to the control group. This effect was reversed by the naloxone pre-injection, but, prior treatment with MgSO4 returned the aspect. However, this substance alone did not have a significant effect on the ovaries. In addition, the inflammatory effect of morphine on the ovary and the uterus was reversed with pre-injection of naloxone, but it was also returned by the MgSO4. These materials did not have significant effect on neurons of VMH.
Discussion & ConclusionsThese results indicate that the effect of morphine is mediated by mu opioid receptor which is dependent to the calcium ion signalling mechanism.
Keywords: Morphine, poly cystic ovary, mu opioid receptor, VMH, Rat -
مقدمه و هدف
ضایعه فشاری طناب نخاعی عارضه نسبتا شایع جوامع در حال رشد است.
مواد و روش ها16 سر موش صحرایی بالغ ضایعه نخاعی دیده با وزن 250 تا 300 گرم از نژاد اسپراگوداولی در4 گروه بصورت تصادفی قرار گرفتند، گروه ها شامل: الف) لامینکتومی با تزریق روزانه داخل صفاقی استیل ال کارنیتین ب) لامینکتومی با تزریق روزانه داخل صفاقی سرم فیزیولوژی ج) گروه الف + اعمال فشار مکانیکی بر نخاع و د) گروه ب + اعمال فشار مکانیکی بر نخاع. پس از 4 هفته موشها کشته و نمونه بافت نخاعی شان جهت مورفومتری با میکروسکوپ نوری و فراساختاری بوسیله میکروسکوپ الکترونی مطالعه شدند. داده های بدست آمده به وسیله آزمون آماری آنوا و در ادامه آزمون توکی با نرم افزار SPSS Ver 19 مورد بررسی فرار گرفت. سطح معنی داری 05/0 ≥ p در نظر گرفته شد.
نتایجبررسی مورفولوژی کاهش تعداد سلول های عصبی حرکتی را بدنبال فشار مکانیکی نشان داد. استیل ال کارنیتین مرگ سلول های عصبی را کمتر کرد و به حفظ فراساختمان سلولهای عصبی حرکتی در محل سیناپسها با حفظ تعداد و شکل میتوکندری ها کمک کرد.
بحث و نتیجه گیریدر این تحقیق استیل ال کارنتین بر بهبود فراساختمان سیناپس نورون حرکتی پس از ضایعه فشاری موثر واقع شد. همچنین این ماده برحفظ و افزایش سلول های عصبی حرکتی و کاهش مرگ آنها اثر کرد. البته میزان تاثیر این تغییر در بهبود ضایعه نخاعی ناشی از فشار مکانیکی نیازمند بررسی های بیشتر است.
کلید واژگان: استیل ال کارنیتین, ضایعه طناب نخاعی, فرا ساختمان سیناپس, موش صحرایی بالغBackground and ObjectiveSpinal cord compression is a relatively common neurological complication in developing country. This study was designed to assess neuroprotective effect of acetyl L-carnitine.
Materials and Methods16 adult Sprague Dawley rats weighing 250 to 300 g were divided into 4 randomized groups, namely, A-laminectomy with daily intraperitoneal injection of acetyl L-carnitine. B- laminectomy with daily intraperitoneal injection of saline. C- group A+ mechanical compression and D- group B+ mechanical compression. After 4 weeks, they were sacrificed for morphological study by light microscope and ultrastructure of synaptic zone of motoneurons was evaluated by electron microscope. The results were analyzed by Tukey’s and ANOVA by SPSS Ver 19. Furthermore, the significance level was P<0.05.
ResultsThe morphological results indicated that compression causes reduction of spinal cord motoneurons. Acetyl L-carnitine decreased this reduction of motoneurons after spinal cord compression and preserved motoneurons ultrastructure in synaptic zone and mitochondria.
ConclusionIn this study, acetyl L-carnitine was effective on preservation of ultrastructure of motoneuron synapses after mechanical compression in spinal cord. Of course, the measure of these changes in means of decreasing the effect of mechanical compression after spinal cord compression needs further researches.
Keywords: Acetyl L-carnitine, Spinal cord injury, synapse ultrastructure, Adult rat -
Introduction & Objective
Male fertility depends on the proper function of a complex system of organs. Harmful effects of morphine on male reproduction and fertility are well documented. Dopamine facilitates sexual behavior in different animal species. The antagonizing of dopamine D2 receptors with sulpiride was aimed to investigate the interaction of dopaminergic system with morphine-induced infertility.
Materials and MethodsA total of 48 adult male Wistar rats with a weight range of (220-320 g) were studied. In the first category, morphine (5 mg/kg) was injected i.p. The next groups received sulpiride (1-4 mg / kg) alone and prior (20 min) to morphine (5 mg / kg). The control group received only saline (1 ml / kg). All rats were sacrificed under deep anesthesia a week after. Their testicles were collected for examination. LH, FSH and testosterone were measured in the sera. Data were analyzed by ANOVA.
ResultsSignificant decreases in dimensions of testicles were observed in groups’ rats that receiving morphine or sulpiride prior to the morphine. Seminiferous tube destruction was observed in morphine and in group that receiving sulpiride prior to morphine; destruction was increased with increasing dose of sulpiride. Significant decrease of serum testosterone level was observed in rats receiving morphine and high dosage of sulpiride. Significant increase in serum testosterone level was observed in group receiving sulpiride prior to morphine.
ConclusionIt seems that dopamine has an interacting effect with morphine on induction of male infertility and its mechanism is probably carried out through dopamine D2 receptors.
Keywords: Sulpiride, Dopamine, Infertility, Morphine, male Rat -
Background and ObjectiveMorphine can cause harmful effects in the ovaries. The silver nanoparticles (Ag-NPs) used in health care because of antimicrobial properties, can diffuse into the brain blood barrier. This study investigated the protective effect of Ag-NPs on the induction of polycystic ovary (PCO) due to injection of morphine intra-ventromedial hypothalamus (intra-VMH) of rat compared with the animal receiving the drug (10-100 mg/kg) intraperitoneally (i.p.) twice daily for 7 days to lead to addiction.Materials and MethodsThe rats (bought of Pasture Institute of Iran weighing 200-250 g) were housed under standard conditions and fed ad libitum. They were randomly divided to addict to drug or morphine (0.001 to 0.4 μg/rat) receiving into the VMH (AP: -1.92) a week after stereotaxic surgery. Ag-Nps (0.01, 0.001 and 0.0001 μg/rat) were administered intra-VMH alone or prior to morphine effective dose (0.4 μg/rat). Control group was given only saline. By the end of the treatment, the animals’ ovaries and/or brain were dissected and studied histopathologically. The ovaries were also checked by the marker of the NO, NADPH-diaphorase.ResultsAll experimental rats’ ovaries treated morphine showed polycystic characteristics and the NO activation was evidenced in the ovaries in the comparison with the saline group (pKeywords: Polycystic ovary, Morphine, Intra-ventromedial hypothalamus, Nanosilver particles, Rat
-
مقدمه و هدفضایعه فشاری بروی طناب نخاعی سبب بروز طیف وسیعی از اختلالات حسی و حرکتی می گردد. در این تحقیق سعی شد پس از ایجاد مدل فشاری بر نخاع موش صحرایی بالغ تغییرات بافتی بررسی شود. بدین منظور واکنش گلیوز با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی بابیان آنزیم CNP ase و GFAP و تاثیر استیل ال کارنیتین در این روند ارزیابی شد.مواد و روش ها24 موش صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی در 4 گروه بصورت تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام لامینکتومی مهره های 9 تا 11 پشتی با توجه به گروه مطالعه یا کنترل اعمال فشار (30 گرم بر واحد سطح) و تزریق روزانه داخل صفاقی استیل ال کارنیتین (300 میلی گرم) انجام شد. پس از 4 هفته تمامی نخاع ها خارج و بررسی مورفومتری و ایمنوهیستوشیمی به صورت میانگین ± خطای استاندارد بیان گردید. پس از مشخص نمودن توزیع داده ها برای مقایسه نتایج از آزمون تی و آنوای یک طرفه با نرم افزار SPSS Ver19 استفاده شد.نتایجنتایج مورفومتری حاکی از کاهش تعداد سلول های عصبی حرکتی به دنبال فشار مکانیکی است. استیل ال کارنیتین سبب کاهش این روند گردید (05/0 ≥ p). همچنین استیل ال کانیتین سبب کاهش سلول های آستروسیت شد (05/0 ≥ p).نتیجه گیریبرای اولین بار استیل ال کارنیتین در واکنش گلیوز مطالعه و نتایج حاکی از کاهش آستروسیت ها و افزایش حدودا سه برابر اولیگودندروسیت ها شد. با پیش فرض تولید میلین جهت مشخص شدن نقش بیشتر استیل ال کارنیتین پیشنهاد بررسی درازمدت و چگونگی انتقال پیام عصبی می گردد.کلید واژگان: استیل ال کارنیتین, گلیوز, موش صحرایی بالغBackground and ObjectiveContusion injury causes a major variety of functional and sensory disorders. In this research, we tried to study histological changes after performing contusion model in spinal cord. For this reason, we investigated the effect of acetyl L-carnitine on gliosis reaction by using immunohistochemistry method for GFAP and CNPase after spinal cord injury(SCI).
Materials and MethodsIn this study, 24 male adult Sprague-Dawley rats were randomly divided into 4 groups. Laminectomy at T9-T11 was done in all of the rats and based on control groups or study groups, normal saline or acetyl L-carnitine (300 mg/kg) was injected. In study groups, SCI was done by 30 gr compression. After 4 weeks, spinal cords were extracted for morphometry and immunohistochemistry study and data were analyzed using t test and ANOVA at p<0.05.
ResultsMotoneurons reduced after SCI and acetyl L-carnitine reduced this reduction in addition to reduction of astrocytes (p<0.05).
ConclusionFor the first time it was shown that in gliosis reaction, acetyl L-carnitine could reduce astrocytes and increase oligodendrocytes (about 3 times) and this improvement may be due to myelin production and also due to better conduction. Further study is needed to distinguish synapse conduction.Keywords: Acetyl L-carnitine, Gliosis, Adult Rat -
BackgroundMany features of anticancer drugs, including cytotoxicity and/or cytokine induction, are studied using cell lines or human blood leukocytes. However, in a disease such as multiple myeloma, most cancerous cells are resided within bone marrow mononuclear cells. In the present study, we investigated the effect of pomalidomide on apoptosis and IL-2 production of bone marrow mononuclear cells in patients with multiple myeloma and controls.Materials and MethodsThe Bone Marrow Mononuclear Cells from 10 multiple myeloma patients and 10 controls were cultured using pomalidomide for 48-hour. Apoptosis induction rate, viability, cytotoxicity, and IL-2 production were evaluated.ResultsThe results showed that apoptosis and cytotoxicity significantly increased in bone marrow mononuclear cells of multiple myeloma patients cultured in the presence of pomalidomide (PConclusionThe results of the current study confirmed the toxic effect of pomalidomide on bone marrow mononuclear cells of patients, with no toxic effect on controls. On the other hand, pomalidomide has the potential to increase IL2 production within bone marrow mononuclear cells and consequently make changes in the immune response, which requires further studies for more clarifications.Keywords: Pomalidomide, Multiple myeloma, Apoptosis, Interleukin-2
-
BackgroundMany features of anticancer drugs, including cytotoxicity and/or cytokine induction, are studied using cell lines or human blood leukocytes. However, in a disease such as multiple myeloma, most cancerous cells are resided within bone marrow mononuclear cells. In the present study, we investigated the effect of pomalidomide on apoptosis and IL-2 production of bone marrow mononuclear cells in patients with multiple myeloma and controls.Materials and MethodsThe Bone Marrow Mononuclear Cells from 10 multiple myeloma patients and 10 controls were cultured using pomalidomide for 48-hour. Apoptosis induction rate, viability, cytotoxicity, and IL-2 production were evaluated.ResultsThe results showed that apoptosis and cytotoxicity significantly increased in bone marrow mononuclear cells of multiple myeloma patients cultured in the presence of pomalidomide (PConclusionThe results of the current study confirmed the toxic effect of pomalidomide on bone marrow mononuclear cells of patients, with no toxic effect on controls. On the other hand, pomalidomide has the potential to increase IL2 production within bone marrow mononuclear cells and consequently make changes in the immune response, which requires further studies for more clarifications.Keywords: Pomalidomide, Multiple myeloma, Apoptosis, Interleukin-2
-
Background
Despite observed post Sulfur Mustard (SM) exposure hemolysis, serum bilirubin concentration does not significantly increase in SM-exposed casualties. The concentration of serum bilirubin can be related to serum levels of inflammatory cytokines.
ObjectivesIn this study, the relationship between the serum levels of Interleukin (IL)-1α, IL-1β, IL-1Ra, Tumor Necrotizing Factor (TNF)-α and IL-6 with serum bilirubin concentration was investigated.
MethodsOverall, 368 individuals, who were exposed to SM in 1986, and 127 non-exposed control participants were studied in the context of hematological factors, serum bilirubin and inflammatory cytokines. Total serum bilirubin and direct bilirubin were analyzed using an enzymatic method, while the inflammatory cytokines were evaluated by enzyme linked immunosorbent assay (ELISA).
ResultsThe concentration of inflammatory cytokines in the exposed group was significantly different compared to the control group, however the serum concentrations of total and direct bilirubin did not differ between the two groups. Among cytokines, other than the relationship between the IL-6 concentrations and bilirubin level, there were no significant correlations between the levels of other cytokines with direct and total bilirubin.
ConclusionsConsidering the lack of correlation between bilirubin concentrations and levels of inflammatory cytokines other than IL-6, we should identify other confounding factors for lack of increase in bilirubin in SM casualties, despite the observed hemolysis
Keywords: Mustard gas, bilirubin, inflammatory cytokines, Iran -
بررسی رابطه بیان انکوپروتئینBCL-2 با برخی عوامل موثر در تعیین پیش آگهی بیماران سرطان پاپیلری تیروییدمقدمه و هدفکارسینوم پاپیلاری (PTC) شایعترین نوع سرطان تیروئید می باشد. BCL-2 یک پروتئین مهارکننده آپوپتوز است که بروز آن در کارسینوم پاپیلاری افزایش می یابد و همراه با سایر عوامل انکوژن در پاتوژنز کارسینوم پاپیلاری نقش دارد هدف این مطالعه بررسی رابطه بیان انکوپروتئینBCL-2 با برخی عوامل موثر در تعیین پیش آگهی بیماران سرطان پاپیلری تیرویید می باشد.مواد و روش هااین پژوهش مقطعی بر روی 85 نمونه بیماران مبتلا به سرطان پاپیلاری، که توسط تیروئیدکتومی به دست آمده بودند، انجام گرفت. اطلاعات مربوط به سن، جنس و معاینات بیماران از جمله درگیری گره های لنفاوی و اندازه تومور، از پرونده بیماران گردآوری شد. پس از تهیه لام و رنگآمیزی، تهاجم کپسولی در نمونه ها بررسی وبرای بیان انکوپروتیین BCL-2 از روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) استفاده شد.نتایجمیانگین سنی بیماران (75 نفر زن و 10 نفر مرد) 4/16±8/40 سال بود. میانگین اندازه تومورها 2/2±7/3 سانتی متر بود. در 11نمونه (٪9/12) تهاجم کپسولی مثبت و در 74 نمونه (٪1/87) تهاجم کپسولی منفی بود. در 19نمونه درگیری غدد لنفاوی مثبت و در 66 نمونه منفی بود. 71 نمونه (٪5/83) BCL-2 مثبت و 14 نمونه (٪5/16) BCL-2 منفی بودند. بیان ژن BCL-2 با درگیری گره های لنفی و تهاجم کپسولی رابطه معنی داری نداشت (05/0نتیجه گیریبیان BCL-2 در کانسر پاپیلاری میزان بالایی می باشد و با اندازه تومور ارتباط معناداری دارد. درگیری گره های لنفی و تهاجم کپسولی ارتباطی با بیان BCL-2 ندارند.کلید واژگان: کارسینوم پاپیلاری تیروئید, اندازه تومور, تهاجم کپسولی, درگیری غددلنفاوی, بیانBCL-2Background And ObjectivePapillary thyroid carcinoma (PTC) is the most common thyroid malignancy. Expression of BCL-2, an apoptosis inhibitor, is higher in papillary thyroid carcinoma cells. Prognosis of PTC is associated with some factors such as age, gender, tumor size, capsular invasion and lymph node involvement. The aim of this study was to demonstrate relation between BCL-2 oncoprotein expression and these prognostic factors in PTC.Materials And MethodsIn this cross-sectional study, 85 pathology samples of PTC patients were analyzed for capsular invasion and BCL-2 oncoprotein expression by immunohistochemistry method. Other data such as age, gender, tumor size and lymph node involvement were collected from clinical records of patients. Data were analyzed by SPSS.ResultsThe mean age was 40.8 ±16.4 years (75 females and 10 males). The mean tumor size was 3.7±2.2 cm. Meanwhile, 11 samples had capsular invasion and the others were negative. Lymph node involvement was positive in 19 samples (22.3%). The BCL-2 expression was positive in 71 samples (87.1 %). There was no significant relation between BCL-2 expression and lymph node involvement and capsular invasion. A significant relation was seen between tumor size and BCL-2 expression. BCL-2 expression was associated with a larger tumor size.ConclusionBCL-2 expression in PTC patients was high and has relation with tumor size. Lymph node involvement and capsular invasion have not any relation with BCL-2 expression.Keywords: Papillary thyroid carcinoma, Size of tumor, Capsular invasion, Lymph node involvement, BCL-2 expression
-
نشریه دانشور پزشکی، پیاپی 126 (دی 1395)، صص 25 -34مقدمه و هدفسرطان ها از مشکلات مهم جوامع هستند. در سال های اخیر فراورده های گیاهی برای یافتن اثرات ضدسرطانی و ایمونومدولاتوری مورد توجه قرار گرفته اند. SIM5 یک فراورده گیاهی است که اثرات افتراقی قابل توجهی بین سلول های سالم و رده های سرطانی داشته است؛ ولی تابه حال مستقیما بر روی سلول های بیماران بررسی نشده است. در این مطالعه اثر SIM5 بر سلول های مونونوکلئر جداشده از مغز استخوان بیماران مالتیپل میلوما و افراد سالم بررسی گردید.مواد و روش هاباقی مانده نمونه های مغز استخوان بیماران (7 نفر) و همچنین افرادی که حین بررسی مغز استخوان، نهایتا مشکل پاتولوژیک خاصی در لکوسیت های آن ها تشخیص داده نشد (7 نفر-گروه شاهد) در نظر گرفته شدند. سلول های تک هسته ای جدا شد و با SIM5 و فراکشن R10 مجاور گشت. پس از 48 ساعت، توکسیسیته با تست LDH و فعالیت حیاتی با تست MTT سنجیده شدند.نتایجدر بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما، SIm5 موجب افزایش مرگ ومیر سلول ها می شود؛ ولی در گروه شاهد غیرسرطانی چنین اثری ندارد. هم بستگی قوی بین توکسیسیته با تعداد پلاسماسل های مغز استخوان مشاهده شد. در نمونه های سرطانی کاهش فعالیت سلولی در حضور SIm5 دیده می شود؛ ولی در نمونه های گروه غیرسرطانی افزایش فعالیت روی می دهد.نتیجه گیریتاثیر SIM5 بر سلول های نمونه سالم و سرطانی متفاوت است و اثر توکسیک آن متمرکز بر سلول سرطانی است؛ لذا این فراورده برای مطالعه بیشتر بسیار باارزش محسوب می شود.کلید واژگان: SIM5, مغز استخوان, مالتیپل میلوما, تکثیر سلولیBackground And ObjectiveCancers are among the serious problems in communities. In recent years, herbal products have been very promising regarding their anti-tumor and immunomodulatin potentials. SIM5, a herbal preparation, has had good results in discriminating between cancerous cell lines and normal cells, but have not examined directly on patients cells yet. In this study, bone marrow mononuclear cells from cancerous and non-cancerous samples were used to study the effects of SIM5.Materials And MethodsRemained bone marrow samples of multiple myeloma patients (7 cases) and individuals who clinically needed bone marrow examination, but finally were diagnosed with no serious pathologic conditions in their leukocytes (7 cases) were considered as control group. Mononuclear cells were isolated and cultured with SIM5 and R10 fraction. After 48 h incubation, toxicity was assessed using LDH release test and vital activity with MTT test.ResultsCell toxicity with SIM5 was observed only in multiple myeloma samples and not in control group samples. There was a strong correlation between toxicity and the number of plasma cells in bone marrow mononuclear cells. SIM5 induced a decrease in vital activity of cancerous cells but an increase in the normal bone marrow samples.ConclusionSIM5 has distinct effects on normal and cancerous cells, and its toxic effect is focused on the latter. Therefore, it possesses the properties of an ideal product to be studied more seriously.Keywords: SIM5, Bone Marrow, Multiple myeloma, Cell proliferation
-
IntroductionDespite the reduction in the incidence of gastric cancer during the past 75 years, it remains the most common cause of death from cancer in Iran and now despite all the progress made, the 5-year survival of patients is generally 15%. Thus, improvement in current treatments seems necessary. Given the richness of Iranian medicine in ancient texts, a detailed study of the effects of medicinal plants native to Iran in particular is essential. In this research, the cytotoxicity effect of Arnebia euchoromaon AGS was reviewed.Materials And MethodsIn this study, cells were cultured in RPMI at different concentrations of Arnebia euchoroma extract (5,2,1,0.2,0.1,0.05 and 0.02 mg/ml) at intervals of 24,48 and 72 h and the number of living cells compared with the control group and cytotoxicity effect were measured by MTT assay.ResultsWithin 24 hours, drug effects on reduction of cell growth of AGS in comparison to the control group at 5, 1, 0.1, 0.05 and 0.02 mg/ml were significant (P values are 0.0305, 0.0465, 0.0137, 0.0274 and 0.0003, respectively). Within 48 hours, concentrations of 0.1 and 0.02 mg/ml were significant (P values are 0.0398 and 0.0143).Within 72 hours, 5, 0.05 and 0.02 mg/ml reductions were significant (P values are 0.0402, 0.0073 and 0.0349, respectively).ConclusionAccording to the results, Arnebia euchoroma significantly has no killing effect on AGS. Only in the 0.02 mg/ml concentrations the reduction was significant at three times, with a fatality rate of about 20%, which is not enough to be considered cytotoxic.Keywords: Gastric adenocarcinoma, Cytotoxic, Arnebia euchroma, In Vitro
-
PurposeThe purpose of this study was to evaluate the results of a teamwork revision endoscopic dacryocystorhinostomy (DCR) in eyes with previously failed external DCR.MethodsThis retrospective study was performed on 50 failed external DCR subjects who underwent a teamwork revision endoscopic DCR by an ophthalmologist and an otolaryngologist. Paranasal sinus CT scanning was performed for each patient before the revision surgery. During surgery, any abnormal tissue noticed before silicone intubation was sent for pathological evaluation.ResultsEndoscopic revision DCR was performed on 50 failed external DCR subjects with one‑year follow‑up. Of these, 31 were female (62%). The age range of the subjects was 18‑88 years (mean: 59.98 years). Sinus CT showed at least one abnormality in 94% of cases. Revision endoscopy showed septal deviation (66%), scar formation (32%), ostium problems (28%), and sump syndrome (6%). Pathologic and clinical findings showed that chronic inflammation had a significant association with scar tissue and septal synechia (P = 0.001 and 0.008, respectively). At the final follow‑up, anatomical and functional success was achieved in 45 out of 50 (90%) of subjects.ConclusionEndoscopic revision DCR when performed as cooperation of otolaryngologists and ophthalmologists may help resolve the endonasal problems and increase the success rate.Keywords: Endoscopic Dacryocystorhinostomy, External Dacryocystorhinostomy, Failure Rate, Success Rate
-
BackgroundNasal inflammatory disorders such as chronic rhinosinusitis and nasal polyp are among the most prevalent complications with high socioeconomic costs. Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) plays a key role in angiogenesis and cell proliferation. In the present study the effect of VEGF on the development and prognosis of chronic rhinosinusitis and nasal polyp was investigated.MethodsThis cross sectional study was performed on the nasal histological specimens of two groups of patients suffering from nasal polyp or chronic rhinosinusitis, and the expression of VEGF in the two groups was compared immunohistochemically. Based on the percentage of VEGF-positive cells the specimens were classified into four scores. Furthermore, the relations between the VEGF expression and some demographic characteristics were evaluated.ResultsThe VEGF immunohistochemistry findings indicated a significantly higher expression of VEGF in nasal polyp group compared to chronic rhinosinusitis without nasal polyp group. In terms of VEGF-expression scoring, in both groups most of the specimens were classified as score-2, namely indicating 10-50% of VEGF-positive epithelial cells. In both groups no significant relation between VEGF expression and age or sex of the patients could be seen.ConclusionLocal modulation of VEGF expression might be taken as a putative therapeutic strategy in management of sinunasal inflammatory disorders, especially nasal polyps.Keywords: VEGF, Nasal polyp, Chronic rhinosinusitis
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.