به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

omid mohammaddoost

  • امید محمددوست، فاطمه شب خیز*، علی اکبرنژاد قره لو
    زمینه و هدف

    بالارفتن شاخص های التهابی از جمله TNF-α، باعث ایجاد و گسترش عوارض قلبی-عروقی می شود. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر 6 هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX) و مصرف خوراکی عصاره آبی برگ انبه (Mangifera indica) بر سطح سرمی TNF-α و شاخص توده بدنی در مردان دارای اضافه وزن و چاق غیرورزشکار بود.

    روش ها

    در این پژوهش نیمه تجربی، 48 مرد غیرورزشکار دارای اضافه وزن و مبتلا به چاقی در دامنه 25-20 سال، به شکل تصادفی در 4 گروه کنترل، عصاره آبی برگ انبه، تمرین+دارونما، تمرین+عصاره تخصیص یافتند. افراد به مدت 6 هفته (3 جلسه در هفته) به انجام تمرین مقاومتی کل بدن (TRX) و مصرف عصاره آبی برگ انبه (2 کپسول 500 میلی گرمی در روز) پرداختند. سطح سرمی TNF-α، 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، به روش الایزا، اندازه گیری شد. مقادیر وزن، شاخص توده بدنی، دور کمر به دور لگن (WHR) نیز ثبت شد.

    یافته ها

    پس از 6 هفته مداخله در مردان غیرورزشکار دارای اضافه وزن و مبتلا به چاقی، غلظت سطح سرمی TNF-α در گروه های تمرین+دارونما، تمرین+عصاره و عصاره، کاهش معناداری نسبت به پیش آزمون داشت (0.0001=P). پس از مداخله، تمرین+عصاره، تمرین+دارونما، و مصرف عصاره به تنهایی باعث کاهش معنی دار TNF-α شد (001/0>P). وزن بدن، شاخص توده بدنی و WHR، در گروه تمرین+دارونما و تمرین+عصاره نسبت به گروه عصاره و کنترل کاهش معناداری داشت (001/0>P).

    نتیجه گیری

    شش هفته تمرین TRX و مصرف عصاره برگ انبه به واسطه کاهش عوامل التهابی مانند TNF-α، ممکن است در کاهش وضعیت التهابی و شاخص توده بدنی و WHR مردان جوان دارای اضافه وزن و چاق غیرورزشکار موثر باشد. این یافته ها ممکن است بینشی در مورد اجرای برنامه های ورزشی مفید و موثر برای مردان جوان چاق ارائه نماید.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی کل بدن, عصاره برگ انبه, عامل نکروز تومور آلفا, چاقی
    Omid Mohammaddoost, Fateme Shabkhiz*, Ali Akbar Nejad
    Background and Aim

    The increase in inflammatory markers, including TNF-α, contributes to the development and progression of cardiovascular complications. This study aimed to investigate the effects of six weeks of total body resistance training (TRX) and oral consumption of aqueous extract of mango leaves (Mangifera indica) on serum TNF-α level and body mass index (BMI) in overweight and obese non-athletic men.

    Methods

    In this semi-experimental study, 48 overweight and obese non-athletes aged 20 to 25 years were randomly assigned to four groups: control, mango leaf extract, exercise + placebo, and exercise + extract. For six weeks (three sessions per week), participants engaged in total body resistance training (TRX) and consumed aqueous mango leaf extract (two capsules of 500 mg per day). Serum TNF-α level were measured 24 hours before the first session and 48 hours after the last training session using the ELISA method. Additionally, measurements for weight, BMI, and waist-to-hip ratio (WHR) were recorded.

    Results

    After six weeks of intervention, serum TNF-α levels significantly decreased in the exercise + placebo, exercise + extract, and mango leaf extract groups compared to pre-test values (P = 0.0001). In the post-test, both the exercise + extract and exercise + placebo groups, along with the mango leaf extract group, demonstrated a significant reduction in TNF-α levels compared to the control group (P < 0.001). Furthermore, body weight, BMI, and WHR were significantly reduced in the exercise + placebo and exercise + extract groups compared to the mango leaf extract and control groups (P < 0.001).

    Conclusion

    Six weeks of TRX training combined with the consumption of mango leaf extract may effectively reduce inflammatory markers such as TNF-α, as well as decrease BMI and WHR in young overweight and obese non-athletes. These findings suggest valuable insights for implementing effective exercise programs aimed at addressing obesity in young men.

    Keywords: Total Body Resistance Training (Trx), Mango Leaf Extract, Mangifera Indica, Tumor Necrosis Factor Alpha, Obesity
  • امید محمددوست*، فاطمه شب خیز، علی اکبرنژاد قره لو
    مقدمه و هدف

    فعالیت بدنی بر التهاب اثر دوگانه دارد، در هیمن راستا نتایج مطالعات بسیار متناقض است. لذا هدف پژوهش حاضر، اثر تعاملی شش هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX) و مصرف خوراکی عصاره برگ درخت انبه بر اینترلوکین-12 و شاخص های آنترپرومتریکی دانشجویان پسر دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال بود.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش نیمه تجربی، 48 دانشجوی پسر دارای اضافه وزن و چاق غیرفعال با دامنه سنی 25-20 سال به صورت هدفمند انتخاب و در چهار گروه 12 نفره : کنترل، عصاره، تمرین و تمرین+عصاره تقسیم بندی شدند. شش هفته (سه جلسه در هفته) به انجام تمرین TRX و مصرف روزانه 2 بار کپسول 500       میلی گرمی حاوی عصاره برگ انبه بعد از صرف نهار و شام پرداختند. نمونه گیری خونی، 24 ساعت قبل و 48 ساعت متعاقب آخرین جلسه تمرین انجام گرفت. سطح سرمی اینترلوکین-12 به روش الیزا با استفاده از کیت انسانی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یکراهه و سطح معناداری کمتر از 05/0 در نرم افزار SPSS-25 تحلیل شدند(05/0>P).

    نتایج

    تفاوت معناداری در سطوح اینترلوکین-12، گروه های تمرین، تمرین+ عصاره و عصاره نسبت به پیش آزمون مشاهده شد(p=0.001). اختلاف پیش و پس آزمون گروه ها با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه بر روی وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و سطوح اینترلوکین-12 در بین گروه های پژوهش تفاوت معناداری نشان داد (05/0>p بین گروهی).

    نتیجه گیری

    شش هفته تمرین مقاومتی کل بدن (TRX) و مصرف عصاره برگ انبه، ممکن است در کاهش وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و سطوح سرمی اینترلوکین-12 موثر می باشد. از طرفی یکی از راه های کنترل التهاب، انجام تمرین  TRXبه همراه عصاره برگ انبه است.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی کل بدن (TRX), عصاره برگ انبه, اینترلوکین- 12, اضافه وزن و چاقی
    Omid Mohammaddoost *, Fateme Shabkhiz, Ali Akbarnejad
    Background and Objective

    Physical activity has a dual effect on inflammation and the results of studies are very contradictory. The aim of this study was the interactive effect of six weeks of TRX training and oral intake of mango tree leaf extract on interleukin-12 and anterometric indices of overweight and inactive obese male students.

    Materials and Methods

    In a semi-experimental research, 48 overweight and inactive obese students with an age range of 20-25 years were purposefully selected and divided into 4 groups of 12: control, extract, exercise and exercise+extract. For six weeks (three sessions per week), they did TRX exercises and took 500 mg capsules containing mango leaf extract twice a day lunch and dinner. Blood sampling was done 24 hours before and 48 hours after the last training session. Interleukin-12 serum level was measured by ELISA method using human kit. Data were analyzed with dependent t-test and one-way analysis of variance and significance level less than 0.05 in SPSS-25 software (P<0.05).

    Results

    A significant difference was observed in the levels of interleukin-12 in the exercise, exercise+extract and extract groups compared to the pre-test (p=0.001). The pre- and post-test differences between the groups using one-way analysis of variance on weight, fat percentage, body mass index and interleukin-12 levels showed a significant difference between the research groups (p < 0.05 between groups).

    Conclusion

    Six weeks of TRX training and consumption of mango leaf extract may be effective in reducing weight, fat percentage, body mass index and interleukin-12 serum levels. On the other hand, one of the ways to control inflammation is to do TRX exercises with mango leaf extract.

    Keywords: TRX Training, Mango Leaf Extract, Interleukin-12, Overweight, Obesity
  • Hamidreza Taji, Mohammadreza Batavani *, Mohsen Ghofrani, Omid Mohammaddoost
    Background and aims

    The α-actinin-3 (ACTN3) gene plays a key role in muscle signaling pathways and sarcomere contraction. Iranian weightlifters are among the most successful world and Olympic champions. Therefore, the present study was performed to compare the genetic profile of the single-nucleotide polymorphism of the ACTN3 gene in elite Iranian male weightlifters vs. non-athletes.

    Methods

    This cross-sectional study was of a qualitative-quantitative type. Subjects included 30 volunteer elite male weightlifters, including all of Iran’s premier league, members of the national team, Olympic, world, and Asian champions of Isfahan province, with a mean age of 21.77 ± 7.11, the height of 179.87 ± 6.98, and the weight of 96.87 ± 22.73 (Mean ± SD) versus 30 volunteers available healthy non-athletes who were the same in age, height, and weight as weightlifters. After completing the consent form and physical health measurement questionnaire, participants’ saliva samples were collected, and DNA was extracted accordingly. Genotypes were determined after performing the polymerase chain reaction via the Tetra-Arms method and electrophoresis. Data were analyzed by SPSS (version 20) and the chi-square test (P < 0.05).

    Results

    The prevalence of the RR genotype in selected weightlifters (56.7%) was significantly higher than that of other genotypes (χ2 = 13.40, P = 0.03). There was a significant difference in ACTN3 R/X genotype distribution (P = 0.039, χ2 = 6.48) between weightlifters and non-athletes.

    Conclusion

    A higher prevalence of the RR genotype of the ACTN3 gene in selected elite male weightlifters versus non-athletes can be likely considered for selecting genetically predisposed individuals.

    Keywords: Sport genomic, Single-nucleotide polymorphism, Weightlifting, Elite, Non-athletes
  • Marzieh Hosseini Nasab *, Omid Mohammaddoost

    Miners are exposed to different pollutions in mineral environments. This study aimed to investigate the pulmonary function and respiratory disorders in the workers of Nahbandan city caused by dust and dirt. The semi-experimental study was conducted on 30 workers with occupational exposure to dust (exposure group) and compared them with 30 workers without occupational exposure to dust. Two rounds of spirometry were performed for them after they completed a standard respiratory questionnaire. Data were analyzed using paired t-test and one-way ANOVA in the confidence level of p<0.05 in SPSS-22 software. The clinical symptoms pulmonary in the exposure group were significantly higher than the clinical symptoms pulmonary in the group without exposure (p<0.05). Pulmonary function was significantly lower in the exposure group than in the without exposure group (p<0.05). The second Spirometry showed that the average of all parameters at the end of the work shift was decreased compared to the corresponding values before exposure. These values were not considerable (p>0.05), but the average of inhalable dust in mines was 1.75 times the allowable occupational contact in Iran. Stone mine dust is associated with irreversible chronic changes in pulmonary function parameters and respiratory symptoms. Consequently, all workers must wear special masks at work, and the daily work schedule should be reduced.

    Keywords: Occupational exposure, respiratory disorders, Dust, workers in stone mines, FVC
  • مریم نجفی، مجید وحیدیان رضازاده*، امید محمددوست
    مقدمه

    ان-متیل دی آسپارتات از عوامل اصلی شکل پذیری سیناپسی است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مصرف مکمل جنسینگ و تمرین هوازی بر ان- متیل دی آسپارتات دانش آموزان دختر غیر ورزشکار بود.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش نیمه تجربی، جامعه آماری، کلیه دانش آموزان دختر15 تا 18 ساله شهر زاهدان بودند که از بین آن ها 48 نفر به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل، کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته دویدن در سالن ورزشی به مدت 25 تا 40 دقیقه و با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره بود. آزمودنی های گروه های مکمل جنسینگ را  500 میلی گرم در روز (250 میلی گرم صبح و 250 میلی گرم عصر) مصرف کردند. در مرحله پیش آزمون از ورید بازویی دست راست هر آزمودنی 5 سی سی خون گرفته شد. سپس 48 ساعت پس از پایان مداخله (6 هفته) در شرایطی مشابه با مرحله پیش آزمون، نمونه گیری از آزمودنی ها مجددا تکرار شد. سطح پلاسمایی NMDA به روش الایزا اندازه گیری شد. آنالیز داده ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه، آزمون تعقیبی بونفرونی و آزمون t زوجی انجام شد و سطح معناداری 05/0> P در نظر گرفته شد.

    نتایج

    سطوح ان-متیل دی آسپارتات به طور معناداری بعد از 6 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ در گروه تمرین+ مکمل نسبت به سایر گروه ها افزایش یافت. علاوه بر این سطوح ان-متیل دی آسپارتات نیز در همین گروه (تمرین+مکمل) نسبت به پیش آزمون پس از 6 هفته انجام تمرین و مصرف مکمل جنسینگ به طور معناداری افزایش نشان داد (0.001=P). همچنین شاخص ان-متیل دی آسپارتات در گروه های تمرین، مکمل+ تمرین و مکمل نسبت به مقادیر پایه افزایش داشت (0.001=P)، درحالی که تغییری در شاخص مذکور در گروه کنترل مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ تاثیر قابل توجهی بر بهبود میزان ان-متیل دی آسپارتات در دختران غیر ورزشکار دارد.

    کلید واژگان: مکمل جنسینگ, تمرین هوازی, ان متیل دی اسپارتات, دانش آموزان دختر
    Maryam Najafi, Majid Vahidian-Rezazadeh*, Omid Mohammaddoost
    Introduction

    N-methyl D-aspartate (NMDA) is one of the leading causes of synaptic formability. This study aimed to investigate the effect of ginseng supplementation and aerobic exercise on NMDA levels in non-athlete female students.

    Materials and Methods

     In this quasi-experimental study, the statistical population included all female students aged 15 to 18 years in Zahedan. Among the eligible individuals, 48 were selected voluntarily and purposefully and were randomly divided into four groups: "Exercise," "Exercise + Supplement," "Supplement," and "Control." The training protocol included six weeks of running in the gym for 25 to 40 minutes. Exercise intensity was 60 to 70% of the reserve heart rate. Subjects in the supplement groups received 500 mg of ginseng daily (250 mg in the morning and 250 mg in the afternoon). In the pre-test stage, five ccs of blood were taken from the right arm vein of each subject. Then, 48 hours after the end of the intervention (end of the sixth week), sampling of the participants was repeated in conditions similar to the pre-test stage. ELISA measured plasma NMDA levels. Data were analyzed by two-way analysis of variance, Bonferroni post hoc test, and paired t-test, and the significance level of P<0.05 was considered.

    Results

     N-methyl D-aspartate levels increased significantly after six weeks of aerobic exercise and ginseng supplementation in the exercise + supplement group compared to the other groups. In addition, the levels of NMDA in the same group (Exercise + Supplement) showed a significant increase compared to the pre-test after six weeks of exercise and ginseng supplementation (p=0.001). Also, the N-methyl D-aspartate index increased in the exercise, Exercise+Supplement, and supplement groups compared to baseline values (p=0.001). In contrast, no change in this index was observed in the control group.

    Conclusion

     Aerobic exercise and ginseng supplementation significantly improve N-methyl D-aspartate level in non-athlete girls.

    Keywords: Aerobic Exercise, Female Students, Ginseng, N-Methyl D-aspartate
  • مهدیه پیری، محمدرضا باتوانی*، محسن غفرانی، امید محمد دوست
    مقدمه

    ریباند ترامپولین ورزش های جذاب و نوین سال های اخیر می باشد، بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر 6 هفته تمرینات ریباند ترامپولین بر شاخص های قلبی عروقی، ‏شاخص توده بدنی ‏و نیمرخ لیپیدی زنان چاق و دارای اضافه وزن است.

    مواد و روش ها

    جامعه آماری پژوهش تجربی حاضر 20 نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن شهر زاهدان ‏(‏kg/m2‎‏5/27≤‏BMI‏) ‏بودند، که در 2 گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم و شرکت کنندگان گروه تمرین 6 هفته 4 جلسه ای و هر جلسه 5/1 ساعت با استفاده از تشک ترامپولین تمرین کردند. شاخص های فیزیولوژیکی، توده بدنی و لیپیدی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از روش آماری t وابسته و مستقل و آزمون آنکوا با کمک نرم افزار spss-21 استفاده شد و سطح معنی داری نیز 05/0≤ P در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    نتایج کاهش معنی داری را در مقادیر LDL (از 52/1 ± 90/92 به 81/3 ± 10/73)، کلسترول (از 96/1 ± 10/182 به 32/6 ± 30/166)، تری گلیسرید (از 33/1 ± 30/108 به35/5 ± 30/95) و شاخص توده بدنی (از 07/1 ± 44/29 به 02/1 ± 38/27) و افزایش معنی داری در مقادیر HDL (از 75/2 ± 60/59 به 09/3 ± 00/77) و حداکثر اکسیژن مصرفی‏ (از 31/1 ± 50/45 به 31/1 ± 80/57) را در پس آزمون گروه تمرینی نسبت به مقادیر پیش آزمون خود نشان داد (05/0> P). همچنین این تغییرات در گروه تجربی نسبت به مقادیر پس آزمون گروه کنترل نیز وجود داشت (05/0> P).

    بحث و نتیجه گیری

    6 هفته تمرین ریباند ترامپولین بر کنترل نیمرخ لیپیدی، شاخص های قلبی عروقی و شاخص توده بدنی زنان چاق دارای اضافه وزن تاثیرات سودمندی داشت؛ احتمالا بتوان این پروتکل تمرینی را برای بهبود این شاخص ها در گروه های هم جنس مبتلا به چاقی و اضافه وزن بویژه جهت تنوع تمرین، پیشنهاد کرد.

    کلید واژگان: ریباند ترامپولین, نیمرخ لیپیدی, شاخص های قلبی عروقی, زنان چاق دارای اضافه وزن
    Mahdieh Piri, MohammadReza Batavani*, Mohsen Ghofrani, Omid Mohammaddoost
    Background

    Trampoline rebound is one of the recent interesting exercises. The present study aimed to investigate the effect of six weeks of trampoline rebound exercises on cardiovascular indices, body mass index, and lipid profile of obese and overweight women.

    Materials and Methods

    The statistical population of the present quasi-experimental study consisted of 20 obese and overweight women in Zahedan ( (BMI) ≤27.5 kg/m2), and randomly assigned to two groups of exercise (n=10) and control (n=10). The subjects participated in four 90-min sessions of rebound trampoline exercises for six weeks using a trampoline mat. Physiological, BMI, and lipid parameters were measured in two stages of pre-test and post-test. Data were analyzed in SPSS software (version 21) using independent and dependent t-test, as well as an ANCOVA test. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant.

    Results

    The results demonstrated a significant decrease in post-test values ​​of LDL (from 92.90±1.52 to 73.10±3.81), cholesterol (from 182.10±1.96 to 166.30±6.32), triglyceride (from 108.30±1.33 to 95.30±5.35), and body mass index (29.44±1.07 to 27.38±1.02), as well as a significant increase in HDL (from 59.60±2.75 to 77.00± 3.09) and Vo2max (from 45.50±1.31 to 57.80±1.31) in posttest of the training group, compared to their pre-test (P<0.05). Furthermore, there were the same changes in these parameters in the exercise group, compared to the post-test values ​​of the control group (P<0.05).

    Conclusion

    As evidenced by the results of this study, six weeks of trampoline rebound training had beneficial effects on controlling lipid profile, cardiovascular indices, and body mass index of obese and overweight women. This training protocol is suggested to improve these indicators in the same groups with obesity and overweight, especially for the variety of exercises.

    Keywords: Cardiovascular indices, Lipid profile, Obese, overweight women, Trampoline rebound
  • دانیال کلانتری، عباس صالحی کیا*، محمدرضا رضایی پور، امید محمددوست
    سابقه و هدف

    ورزش همراه با رژیم غذایی مناسب و دارودرمانی از روش های اساسی درمان دیابت نوع 2 است. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل ایزوفلاون سویا بر تغییرات هموگلوبین A1C و قند خون بیماران دیابتی نوع 2 بود.

    مواد و روش ها

     در این مطالعه نیمه تجربی، 56 زن و مرد مبتلا به دیابت نوع 2، مراجعه کننده به کلینیک زاهدان، با دامنه سنی 35-25 سال حضور داشتند که به روش نمونه گیری هدفمند و به طور تصادفی به چهار گروه (14 نفره) (هفت زن و هفت مرد): دریافت مکمل و تمرین هوازی، تمرین هوازی، دریافت مکمل و کنترل، تقسیم شدند. تمرین هوازی، 12 هفته انجام شد و گروه های مکمل، روزانه یک قرص ایزوفلاون سویا (50 میلی گرمی) مصرف کردند. 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از پایان مداخله، خون گیری به صورت ناشتا صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با SPSS-22 و روش های آماری تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری (05/0>P) انجام شد.

    نتایج

    در هر چهار گروه موردمطالعه در قند خون (FBS) و هموگلوبین AC1 (HBA1C) زنان و مردان کاهش معنی داری مشاهده شد (05/0>P)؛ در مقایسه بین گروهی فقط در فاکتور FBS مردان تفاوت معنی دار مشاهده گردید (05/0>P) و در فاکتور HBA1C بین گروهی تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05/0>P).

    نتیجه گیری

     تمرین هوازی و مکمل ایزوفلاون سویا (با دوز 50 میلی گرم در روز) موجب بهبود در فاکتورهای  FBSو HBA1C در بیماران دیابتی نوع 2 می شود. بنابراین احتمالا می توان تمرین هوازی و مصرف مکمل ایزوفلاون سویا را جایگزین دارودرمانی در بهبود بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نمود؛ ولی این مساله، نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق تر دارد.

    کلید واژگان: ایزوفلاون سویا, تمرین هوازی, قند خون ناشتا (FBS), هموگلوبین A1C
    Danial Kalantari, Abass Salehikia*, MohammadReza Rezaei, Omid Mohammaddoost
    Background

    Exercise along with sutible diet and medication are the basic methods of treating type 2 diabetes. The present study aimed to investigate the effect of aerobic exercise and isoflavone soy supplementation (Glycine soja) on changes in hemoglobin A1C and fasting blood sugar in type 2 diabetic patients.

    Materials and Methods

    In this semi-experimental study, 56 men and women with type 2 diabetes referred to Zahedan Dietetic Clinic with a range of 25-35 years through targeted sampling and randomly in four groups (of 7 females and 7 males) were divided into aerobic supplementation, aerobic exercise, supplementation, and diet. The study lasted 12 weeks and aerobic exercise. One Isoflavone soy tablet (50 mg) was given daily. The diet of all groups was 5% lower calorie restriction and 10% daily energy increase. Blood sampling was performed 24 hours before and 48 hours after the intervention. SPSS-22 software and dependent T-statistical methods and one-way analysis of variance at a significant level (P<0.05) were used to analyze the data.

    Results

    In all four groups, FBS and HBA1C factor of men and women decreased significantly (P<0.05), but in the FBS factor men compared to the intergroup, all four groups had a significant difference (P <0.05).

    Conclusion

    Aerobic exercise and soy isoflavone supplementation (50 mg daily) improve the risk factors for type 2 diabetes. Therefore, exercise and consumption of soy isoflavone supplement can be used as an alternative to drug therapy in the recovery of patients with type 2 diabetes, but this issue needs more and more accurate research.

    Keywords: Blood glucose, Exercise, Glycated hemoglobin A, Isoflavones, Soybeans, Soy foods, Soybean proteins
  • محبوبه معصوم پور، مجید وحیدیان رضازاده، امید محمددوست*
    مقدمه

    هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین TRX و مصرف کورکومین بر شاخص های آسیب عضلانی در زنان ورزشکار بود.

    مواد و روش ها:

     این مطالعه نیمه تجربی بر روی 36 زن سالم ورزشکار با دامنه سنی 25 - 18 سال و توده بدنی 25 - 5/18 کیلوگرم بر مترمربع انجام شد. افراد به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 12 نفره شامل تمرین+ دارونما، تمرین+کورکومین و کورکومین تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل شش هفته تمرین TRX (سه جلسه در هفته؛ هر جلسه هشت حرکت) بود. همچنین مکمل کورکومین به شکل کپسول500 میلی گرمی روزانه بعد از ناهار تجویز می شد. داده ها با آزمون های تی همبسته و آنوا یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 با نرم افزار Spss-22 تجزیه و تحلیل شدند.

    نتایج

    مقادیر پس آزمون مربوط به شاخص کراتین کیناز در گروه های تمرین+دارونما (02/0=P) و گروه تمرین+کورکومین (03/0=P) کاهش معنی داری داشت. همچنین این کاهش در شاخص لاکتات دهیدروژناز در گروه های مذکور مشاهده شد (به ترتیب 04/0=P و04/0=P). بین گروه تمرین+دارونما با گروه کورکومین در شاخص های کراتین کیناز (00/0=P)، لاکتات دهیدروژناز (02/0=P)، تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین گروه تمرین+ کورکومین با گروه کورکومین در شاخص های کراتین کیناز (00/0=P)، لاکتات دهیدروژناز (05/0=P) تفاوت معنی داری مشاهده گردید.

    نتیجه گیری:

     جهت کاهش آسیب های عضلانی می توان از تمرین TRX به عنوان روش موثر در کاهش درد و کوفتگی بعد از ورزش استفاده کرد. علاوه بر این روش تمرینی، مصرف مکمل گیاهی کورکومین در بهبود سریع تر درد و کوفتگی بعد از ورزش موثر باشد.

    کلید واژگان: تمرین TRX, کورکومین, آسیب های عضلانی
    Mahbobe Masopor, Majid Vahidian Rezazadeh, Omid Mohammaddoost*
    Introduction

    The aim of this study was to evaluate the effect of six weeks of TRX training and curcumin consumption on muscle injury indices in female athletes.

    Materials and Methods

    This quasi-experimental study was performed on 36 healthy female athletes with an age range of 18-25 years and a body mass of 18.5.5 kg / m2. Subjects were purposefully selected and randomly divided into three groups of 12 people including exercise + placebo, exercise + curcumin and curcumin. The training protocol consisted of six weeks of TRX training (three sessions per week; eight sessions per session). Curcumin supplementation is also given in the form of 500 mg capsules daily after lunch. Data were analyzed by paired t-test and one-way ANOVA at a significance level of 0.05 with Spss-22 software.

    Results

    Posttest values ​​related to creatinine index were significantly reduced in the exercise + placebo (P = 0.02) and exercise + curcumin (P = 0.03) groups. Also, this decrease in lactate dehydrogenase index was observed in the mentioned groups (P = 0.04 and P = 0.04, respectively). There was a significant difference between exercise + placebo group and curcumin group in creatine kinase (P = 0.00), lactate dehydrogenase (P = 0.02) indices. Also, a significant difference was observed between the exercise + curcumin group and the curcumin group in the indices of creatine kinase (P = 0.00) and lactate dehydrogenase (P = 0.05).

    Conclusion

    To reduce muscle injuries, TRX training can be used as an effective method to reduce pain and bruising after exercise. In addition to this exercise method, taking curcumin herbal supplement is effective in faster recovery of pain and contusion after exercise.

    Keywords: Curcumin, TRX Exercises, Muscle Injury
  • محسن رکن ابادی، محمدرضا رضایی پور، مریم بان پروری، امید محمددوست*
    مقدمه و هدف

    دوران بلوغ تحت تاثیر چاقی است. هدف، بررسی تاثیر تعاملی مصرف عصاره آبی استویا و تمرین هوازی بر شاخص مقاومت به انسولین و ترکیب بدن پسران و دختران چاق در دوران بلوغ بود.

    مواد و روش ها

    تحقیق نیمه تجربی؛ 60 پسر و دختر چاق 17-12 سال که در چهار گروه: تمرین هوازی، استویا، تمرین هوازی + استویا و کنترل قرار گرفتند. سطوح گلوکز و انسولین در حالت ناشتا اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین به روش HOMA- IR محاسبه شد. آزمودنی ها به مدت 12 هفته، هفته ای سه جلسه با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تمرین کردند. مکمل به مدت 12 هفته روزانه 12 سی سی عصاره به صورت محلول در آب را در 3 نوبت پس از وعده غذای اصلی مصرف شد. داده‌ها با آزمون‌های تی وابسته و آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 p < با spss-22 تجزیه‌ و تحلیل شدند.

    نتایج

    کاهش شاخص توده بدنی، توده چربی بدن، انسولین و گلوکز سرم و همچنین افزایش توده خالص بدن در گروه تمرین هوازی+استویا در دختران و پسران معنی دار بود (05/0 ≥p). در همه گروه ها بجز گروه کنترل کاهش HOMA-IR معنی دار بود؛ اما بین تغییرات آن در دو گروه تمرین هوازی و کنترل، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

    نتیجه‌گیری:

    تمرین هوازی و مصرف عصاره آبی استویا تغییرات مطلوبی در HOMA-IR و ترکیب بدنی آزمودنی ها ایجاد کرد اما بخشی از این تغییرات حاصل فرایند طبیعی رشد در دوران بلوغ است.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, گیاه استویا, شاخص مقاومت به انسولین, ترکیب بدن
    Mohsen Roknabadi, Mohammadreza Rezaeipour, Maryam Banparvari, Omid Mohammaddoost *
    Background and Objective

    Puberty is affected by obesity. The aim was to investigate the interactive effect of stevia aqueous extract consumption and aerobic exercise on insulin resistance index and body composition of obese boys and girls during puberty.

    Materials and Methods

    Semi-experimental research; 60 obese boys and girls aged 12-17 years who were divided into four groups: aerobic exercise, stevia, aerobic exercise + stevia, and control. Fasting glucose and insulin levels were measured and the insulin resistance index was calculated by the HOMA-IR method. Subjects practiced three sessions a week for 12 weeks with an intensity of 60 to 85% of maximum heart rate. Supplement for 12 weeks daily 12 cc of the water-soluble extract was taken 3 times after the main meal. Data were analyzed by paired t-test, one-way analysis of variance, and Bonferroni test at the significant level of p

    Results

    The decrease in body mass index, body fat mass, insulin, and serum glucose as well as the increase in net body mass in the aerobic + stevia exercise group were significant in girls and boys (p < 0.05). HOMA-IR reduction was significant in all groups except the control group, but there was no significant difference between the changes in the two groups of aerobic exercise and control.

    Conclusion

    Aerobic exercise and consumption of aqueous stevia extract made favorable changes in the subjects' HOMA-IR and body composition, but some of these changes are due to the natural growth process during puberty.

    Keywords: Aerobic training, Stevia, Insulin resistance index, Body composition
  • مطهره میرمحزون، عباس صالحی کیا، امید محمددوست*
    سابقه و هدف

    زندگی ماشینی، فعالیت را از جسم بشر دور و چاقی را جایگزین آن کرده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف کورکومین بر سطوح سرمی اینترلوکین-12 و شاخص های آنتروپرومتریکی زنان چاق غیرفعال بود.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش نیمه تجربی، 48 زن چاق با دامنه سنی30-20 سال به صورت هدفمند انتخاب شدند و در چهار گروه 12نفره: کنترل، کورکومین، تمرین و تمرین + کورکومین قرار گرفتند. آزمودنی ها هشت هفته به انجام تمرینات ترکیبی (تمرین هوازی با شدت 60 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی با شدت 55 تا 75 درصد یک تکرار بیشینه) و مصرف روزانه 80 میلی گرمی کورکومین پرداختند. نمونه گیری خونی، قبل از شروع تمرین و بعد از آخرین جلسه تمرین انجام گرفت. سطح اینترلوکین-12 به روش الایزا و با استفاده از کیت اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند.

    نتایج

    در سطوح سرمی اینترلوکین-12 و شاخص توده بدنی گروه های تمرین، تمرین + کورکومین و مصرف کورکومین، نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0>P درون گروهی). اختلاف پیش و پس آزمون گروه ها در سطوح سرمی اینترلوکین-12 و شاخص توده بدنی در بین گروه های پژوهش تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0>P بین گروهی).

    نتیجه گیری

    هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف کورکومین، تغییر معنی داری را در سطوح سرمی اینترلوکین-12 ایجاد می کند. فعالیت بدنی سبب کاهش وزن و درنتیجه کاهش شاخص توده بدنی افراد می شود، ولی کورکومین به تنهایی تغییری در شاخص های آنتروپرومتریکی افراد ایجاد نمی کند.

    کلید واژگان: تمرین ترکیبی, کورکومین, اینترلوکین-12, شاخص های سلامت, زنان چاق غیرفعال
    Motahare Mirmahzoon, Abass Salehikia, Omid Mohammaddoost*
    Background

    Activity has turned away from the human body by machine life and has replaced with obesity. This study aimed to investigate the interactive effect of eight weeks combined training and curcumin consumption on serum levels of interleukin-12 and some anthropometric indicators in obese sedentary woman.

    Materials and Methods

    Semi-experimental study, Forty-eight obese women with an age range of 20-30 years were purposefully selected and divided into four groups of 12 people: control, curcumin, exercise and exercise+curcumin and for eight weeks to do combination exercises (aerobic exercise with an intensity of 60 to 80% of the MHR and resistance training with an intensity of 55 to 75% of a maximum repetition) and daily intake of curcumin of 80 mg. Fasting blood samples were taken before and after the last training session and interleukin-12 levels were measured by ELISA using kits. Data were analyzed using dependent t-test and one-way analysis of variance and significance level less than 0.05 in SPSS-22.

    Result

    There was a significant difference in levels of interleukin-12 and body mass index between the groups of exercise, exercise+curcumin and curcumin consumption compared to the pretest (p<0.05 intragroup). The difference between pre- and post-test group differences on levels of interleukin-12 and body mass index was significantly different between the research groups (p<0.05 between groups).

    Conclusion

    Eight weeks of combined training and curcumin consumption had a significant change in levels of IL-12. Physical activity causes weight loss and thus a decrease in body mass index, but the consumption of curcumin alone does not change the anthropometric indicators of individuals.

    Keywords: Circuit-based exercise, Curcumin, Interleukin-12, Health status indicators, Obese sedentary women
  • فریده سعید نعمت پور، احمد ابراهیمی عطری، ناهید بیژه، امید محمددوست*
    زمینه و هدف

    در این تحقیق هدف مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی برتعادل نیمه پویای دانشجویان دختر غیر ورزشکار بود.

    روش شناسی

    پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی 36 دانشجوی دختر غیرورزشکار دارای سلامت جسمانی با میانگین سنی 9/0±32/20  در سه گروه (11 نفر گروه کنترل، 12 نفر گروه پایداری مرکزی و 13 نفر گروه تعادلی) انجام گرفت. آزمودنی ها در 2 گروه تمرینی برنامه تمرینی شان را 2 جلسه در هفته به مدت 4 هفته اجرا نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل نیمه پویای آزمودنی ها با استفاده از سیستم بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از جمع آوری و واردکردن داده ها درمحیط نرم افزارSPSS  نسخه 20 با استفاده از روش های آماری، برای نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و سپس از روش تحلیل واریانس یکطرفه، همگن بودن سه گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید.

    یافته ها

    مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنی دار در شاخص های کلی و قدامی خلفی دختران غیر ورزشکار بود که این معناداری در مقایسه میانگین های بین گروهی، به نفع گروه پایداری مرکزی بوده است (05/0 ≤P). 

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته های بدست آمده می توان گفت که تمرینات پایداری مرکزی روشی مناسب برای افزایش و بهبود تعادل می باشد. از این رو لازم است که برنامه تمرینی پایداری بخش مرکزی جهت توسعه تعادل نیمه پویا از نوع کاربردی (عملکردی) باشند.

    کلید واژگان: تمرین تعادلی, تمرین پایداری مرکزی, تعادل نیمه پویا, دختران غیرورزشکار
    Farideh Saeed Nematpour, Ahmad Ebrahimi Atri, Nahid Bijeh, Omid Mohammaddoost *
    Background

    This study aimed to compare the effect of two types of core stability and balance training program on the semi-dynamic balance of non-athlete girls.

    Methodology

    This quasi-experimental pre and post-test on 36 healthy female student-athlete with a mean age 20/32+0/9 in three groups (11 people controls group, 12 people in central sustainability group, 13 people in equilibrium group) Was performed The subjects in the two groups practice their training program conducted 2 sessions per week for 4 weeks. Before and after the training period, semi dynamic balance of subjects were evaluated using the Biodex system. After collecting and importing data into environment of SPSS 20.0 software, using statistical methods, the Kolmogorov-Smirnov test for normality of the data and the analysis of variance the three groups were evaluated. ANOVA and Tukey's test was used to compare changes within the group and between groups

    Results

    Compare the results of the test balance, represents a significant difference in the overall index and anterior posterior of non-athletic girls that this meaningful comparison of the group, in favor of sustainability is central.

    Conclusion

    According to the findings, it can be said that the core stability exercises appropriate method to enhance and improve balance. Hence it is necessary to develop a training program lasting central part of the semi-dynamic balance of functional (performance).

    Keywords: Athletic girls, Semi dynamic balance, Balance training, Core stability exercises
سامانه نویسندگان
  • امید محمددوست
    امید محمددوست

اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال