parviz dabaghi
-
سابقه و هدف
ویتیلیگو نوعی بیماری مزمن پوستی است. با توجه به اینکه این بیماری ظاهر فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم روان شناختی مانند افسردگی، گوشه گیری، اعتمادبه نفس پایین در این بیماران بسیار شایع است. هدف مطالعه ی حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and Commitment Therapy; ACT) بر علائم روان شناختی بیماران مبتلا به ویتیلیگو بود.
مواد و روش هامطالعه ی حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل نابرابر بود. جامعه ی آماری شامل سربازان و نظامیان مبتلا به ویتیلیگو بود که در سال 1399 در مراکز نظامی نیروهای مسلح تهران مشغول به خدمت بودند. از بین این مراکز نظامی، گروه آزمایش (11=n) درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند و گروه کنترل (13=n) هیچ مداخله ای دریافت نکردند. آزمودنی ها ابزارهای پژوهش را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود افسردگی، کیفیت زندگی، پذیرش و کاهش اجتناب تجربه ای در بیماران مبتلا به ویتیلیگو شده است. در اضطراب و ذهن آگاهی بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. میزان تفاوت بین گروه ها متوسط بود.
نتیجه گیریدرمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو درمانی مبتنی بر شواهد است و روان شناسان می توانند از این درمان برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم روان شناختی بیماران استفاده کنند.
کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, علائم روان شناختی, لک وپیسBackground and ObjectiveVitiligo is a chronic skin disease. Considering that this disease affects a person's appearance, psychological symptoms, such as depression, isolation, and low self-confidence, are very common in these patients. The present study aimed to determine the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on psychological symptoms of patients with vitiligo disease.
Materials and MethodsThe present study employed a quasi-experimental design featuring a pre-test, post-test, and unequal control group. The statistical population of the research comprised soldiers and other military personnel with vitiligo who were serving in military centers of the armed forces in Tehran in 2020. The experimental group (n=11) received ACT, and the control group (n=13) did not receive any intervention. The subjects completed the questionnaires before and after the intervention. The analysis of covariance was used to analyze the data.
ResultsThe results indicated that ACT improved depression, quality of life, and acceptance, and reduced experiential avoidance in vitiligo patients. No significant difference was observed in anxiety or mindfulness between the two groups. The effect size indicated that the differences between the groups were moderate.
ConclusionACT is an evidence-based treatment for vitiligo patients, and psychologists can use this treatment to improve the quality of life and reduce the psychological symptoms of these patients.
Keywords: Acceptance, Commitment Therapy, Psychological Symptoms, Vitiligo -
مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، سال بیست و هشتم شماره 2 (پیاپی 109، تابستان 1401)، صص 182 -195اهداف
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) بر شدت درد، اضطراب، افسردگی و افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به درد مزمن: کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد.
مواد و روش هاجامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) ارتش تشکیل دادند. از بین این بیماران، افرادی که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند و تمایل به شرکت در پژوهش را داشتند 50 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شد و به شکل تصادفی 25 نفر به گروه آزمایش و 25 نفر به گروه کنترل تخصیص داده شد. پس از انتخاب بیماران و تخصیص تصادفی آنها به گروه های آزمایش و کنترل، در قبل و پس از درمان پرسشنامه های پژوهش به بیماران جهت تکمیل داده شد. این پرسشنامه ها شامل پرسشنامه اندازه گیری شدت درد (NPRS)، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت- فرم کوتاه (WHOQOL-BREF)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، پرسشنامه ی افسردگی بک - ویرایش دوم (BDI-II) بود. پس از اخذ رضایت نامه کتبی شرکت در پژوهش، افراد گروه آزمایش درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (8 جلسه هفتگی) را دریافت کردند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای رعایت اصول اخلاقی، پس از پایان پژوهش، برای گروه کنترل درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس اجرا شد. تحلیل داده ها توسط روش تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره و با استفاده از نرم افزار SPSSV19 انجام شد.
یافته هانتایج تحلیل ها نشان داد، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) شدت درد، اضطراب و افسردگی را در بیماران مبتلا به درد مزمن کاهش داد (p<0/05). همچنین یافته ها نشان داد درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) کیفیت زندگی بیماران مبتلا به درد مزمن را افزایش داد (p<0/05).
نتیجه گیریدر کنار درمان های دارویی رایج برای درد مزمن می توان از درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) در راستای افزایش کیفیت زندگی و کاهش شدت درد، اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به درد مزمن استفاده کرد.
کلید واژگان: درد مزمن, درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, اضطراب, افسردگی, کیفیت زندگی, شدت دردObjectivesThis research aims to investigate the effectiveness of mindfulness-based stress reduction (MBSR) on pain intensity, anxiety, depression, and quality of life of patients with chronic pain via randomized clinical trials.
MethodsThe study population consisted of all patients with chronic pain referred to Imam Reza Army Hospital. Of these patients, 50 cases who met the inclusion criteria and were willing to participate in the study were selected through convenience sampling and randomly assigned to the experimental (n = 25) or control groups (n = 25). After selecting the patients and randomly assigning them to the two groups, the research questionnaires were completed by the patients before and after the treatment. After obtaining a written consent letter from the research participants, the experimental group received MBSR therapy (8 weekly sessions) while the control group did not receive any intervention. The questionnaires included the numeric pain rating scale (NPRS), the World Health Organization quality of life (WHOQOL) (WHOQOL-BREF), the Beck anxiety inventory (BAI), and the Beck depression inventory-second edition (BDI-II). To comply with the ethical principles, after the end of the study, MBSR therapy was administered to the control group as well. The data were analyzed via analysis of variance and multivariate analysis of covariance in the SPSS software, version 19.
ResultsThe results of the analysis showed that MBSR therapy reduces pain severity, anxiety, and depression in patients with chronic pain (P < 0.05). The findings also showed that MBSR therapy improves the quality of life of patients with chronic pain (P < 0.05).
ConclusionAlong with the common medications for chronic pain, MBSR therapy can be used to improve the quality of life and reduce the severity of pain, anxiety, and depression in patients with chronic pain.
Keywords: Chronic pain, Mindfulness, Anxiety, Depression, Quality of life, Pain management -
مقدمه
هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و کنترل تکانش گری سربازان دارای سابقه خودزنی بود.
روش کاردر یک طرح پژوهشی نیمه آزمایشی تعداد 20 نفر سرباز که دارای علایم خودزنی بودند بر اساس ملاک های ورود به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (10 نفر) و گروه کنترل در انتظار درمان (10 نفر) اختصاص داده شدند. مشارکت کنندگان گروه آزمایش 12 جلسه مداخله درمان رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) به صورت گروهی دریافت نمودند. مشارکت کنندگان هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 2 ماهه به وسیله آزمون پرسشنامه کنترل تکانش گری بارت (B I S-11)، پرسشنامه تنظیم شناختی- هیجانی گارنفسکی (CERQ-P) و پرسشنامه رفتارخودآسیبی گراتز (GISB) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:
نتایج تحلیل داده ها، نشان داد که درمان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک گروهی بر اصلاح راهبردهای تنظیم هیجان سربازان دارای سابقه خودآسیبی تاثیر مثبت داشت و همچنین آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی به شکل گروهی بر کاهش تکانش گری سربازان تاثیر مثبت داشت. همچنین این درمان روی برخی از خرده مقیاس های تنظیم هیجان و تکانش گری سربازان دارای سابقه خودآسیبی اثربخش بوده است.
بحث و نتیجه گیری:
نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به طور معناداری در افزایش تنظیم هیجان و کنترل تکانش گری سربازان دارای سابقه خودزنی موثر می باشد.
کلید واژگان: رفتاردرمانی دیالکتیکی, تنظیم هیجان, کنترل تکانش گری, خودزنی, سربازIntroductionThe purpose of the present study was to investigate the effectiveness of dialectical behavior therapy on emotion regulation and impulsivity control in self-reported soldiers.
MethodsIn a quasi-experimental research design, 20 soldiers with self-harm symptoms were selected based on available sampling criteria and randomly divided into two experimental groups (10 subjects). And the control group (n = 10). Experimental group received 12 sessions of dialectical behavior therapy intervention in both groups. Participants in both groups were evaluated by Barratt Impulsiveness Scale (BIS-11), Garnefsky Cognitive-Emotional Regulation Questionnaire (CERQ-P), and the Self-Behavior Questionnaire Gratz (GISB) in three stages of pre-test, post-test, and 1-month follow-up. Data were analyzed by repeated measure ANOVA and SPSS software.
ResultsThe results showed that group-based dialectical behavior therapy had a positive effect on the modification of emotion regulation strategies in soldiers with a history of self-injury and group dialectic behavior therapy training had a positive effect on reducing impulsivity. It has also been effective on some subscales of emotion regulation and impulsivity of soldiers with a history of self-harm.
ConclusionThe results showed that dialectical behavior therapy has a significant effect on increasing emotion regulation and impulsive control of soldiers with a history of self-harm.
Keywords: Dialectical behavior therapy, Emotion Regulation, Impulsive Control, Self-harm, Soldier -
سابقه و هدف
یکی از ویژگی های منحصر به فرد مدل ابعادی یا جایگزین اختلال شخصیت DSM-5، توجه به خصایص شخصیت در سنین نوجوانی است. در مورد روایی و ساختار مدل جایگزین اختلالات شخصیت در فرهنگ های غربی مطالعات زیادی انجام شده است. این مطالعه با هدف بررسی مدل جایگزین اختلال شخصیت در نوجوانان و مقایسه ویژگی های روانسنجی فرم اصلی، کوتاه و مختصر پرسشنامه شخصیت (PID-5) در نمونه ای از نوجوانان ایرانی انجام شد.
مواد و روش ها:
در این پژوهش مقطعی، 404 نفر (4/54 درصد دختر) از نوجوانان 18-13 سال شهر تهران، با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس در مطالعه شرکت داشتند. مشارکت کنندگان فرم مداد کاغذی پرسشنامه های PID-5، مقیاس تکانشگری بارات (BIS-11)، فرم های اضطراب و افسردگی از سیستم اندازه گیری نتایج مبتنی بر گزارش بیمار(PROMIS) را تکمیل کردند.
یافته ها:
ضریب آلفای کرونباخ در فرم اصلی پرسشنامه برای 5حوزه در دامنه ای از 81/0 (حوزه مهارنداشتن) تا 88/0 (حوزه روان پریشی)، برای فرم کوتاه در دامنه 74/0 (حوزه گسستگی) تا 86/0 (حوزه روان پریشی) و در فرم مختصر در محدوده 67/0 (حوزه عاطفه مندی منفی) تا 76/0 (حوزه روان پریشی) به دست آمد. ضرایب همبستگی خصیصه ها با نشانگان افسردگی، اضطراب و تکانشگری در سه فرم پرسشنامه معنادار بود (05/0P≤ و 01/0P≤). بررسی تحلیل عاملی نیز ساختار پنج عاملی هر سه فرم پرسشنامه را تایید کرد.
استنتاجبه طور کلی هر سه فرم نسخه نوجوانان پرسشنامه PID-5 دارای روایی و قابلیت اطمینان مطلوبی بود و از آن ها می توان برای اهداف مختلف بالینی و پژوهشی استفاده کرد. فرم مختصر عمدتا برای غربالگری مناسب است و دو فرم اصلی و کوتاه می توانند برای بررسی خصیصه های نابهنجار شخصیت در نوجوانان استفاده شوند.
کلید واژگان: DSM-5, خصیصه شخصیت, اختلالات شخصیت, پرسشنامه شخصیت, PID-5, نوجوانانBackground and purposeOne of the unique features of the Dimensional or Alternative Model of Personality Disorders (AMPD) in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5), is considering personality traits in adolescence. There are many studies on the validity and structure of DSM-5’s AMPD in Western culture. The aim of this study was to investigate the AMPD in Iranian adolescents and comparing the psychometric characteristics of the original, short and brief forms of Personality Inventory for DSM-5 (PID-5).
Materials and methodsA cross-sectional study was carried out in 404 adolescents aging 13-18 years old, including 54.4% females, living in Tehran, Iran who were selected via convenience sampling. All participants completed the paper-based forms of the PID-5, Barratt Impulsivity Scale (BIS-11), and Patient-Reported Outcomes Measurement Information System (PROMIS)–Emotional Distress—Anxiety and Depression—Short Forms.
ResultsCronbachchr('39')s alpha coefficient in the original form of PID-5 ranged from 0.81-0.88 (disinhibition and psychoticism, respectively) for five domains. For short form it was between 0.74 and 0.86 (detachment and psychoticism, respectively) and for brief form the Cronbachchr('39')s alpha coefficient was between 0.67 and 0.76 (negative affectivity and psychoticism, respectively). There were significant correlations between personality traits and the symptoms of depression, anxiety, and impulsivity in all forms of PID-5 (P≤0.05, P≤0.01). Factor analysis confirmed the 5-factor structure of the original, short and brief forms of PID-5.
ConclusionThe original, short, and brief forms of PID-5 showed good reliability and validity. This supports that all three PID-5 forms can be used for various clinical and research purposes. The brief form is mainly suitable for screening, while the original and short forms can be used in investigating abnormal personality traits in adolescents.
Keywords: DSM-5, personality traits, personality disorders, personality inventory, PID-5, adolescents -
زمینه و هدف
با توجه به شیوع بالای علایم اضطراب و افسردگی در جانبازان، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی به عنوان یک روش درمانی جدید با مواجهه درمانی طولانی مدت به عنوان یک روش درمانی پیشنهادی و معمولی در درمان جانبازان جنگ با اختلال PTSD مزمن و علایم اضطراب و افسردگی آن ها به عنوان اختلالات همراه انجام شد.
روش ها:
این مطالعه به روش نیمه تجربی با گروه کنترل (در انتظار درمان) به صورت پیش آزمون و پس آزمون با پیگیری 3 ماه روی 57 نفر از جانبازان مراجعه کننده به برخی بخش های روان پزشکی بیمارستان های نظامی شهر تهران اجرا شد. جهت انجام مطالعه، 17 نفر به گروه آزمایش 1 (دریافت کننده درمان فراشناختی)، 17 نفر به گروه آزمایش 2 (دریافت کننده مواجهه درمانی طولانی مدت) و تعداد 23 نفر به گروه کنترل به صورت تصادفی تخصیص داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل: فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL-M - ویرایش نظامی)، سیاهه افسردگی بک (BDI-II)، سیاهه اضطراب بک (BAI-II) و پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته بود.
یافته ها:
با در نظر گرفتن همسانی گروه ها، نتایج پژوهش نشان داد که اثربخشی هر دو مداخله روی کاهش نشانه های افسردگی و اضطراب یکسان بوده است. اما بین گروه های دریافت کننده درمان فراشناختی و مواجهه درمانی طولانی مدت با گروه کنترل در انتظار درمان در زمینه متغیرها تفاوت معناداری وجود داشت که این موضوع نشان دهنده اثربخشی هر دو مداخله درمانی روی متغیرها است (001/0=P).
نتیجه گیری:
یافته های حاضر نشان داد که درمان فراشناختی هم می تواند به عنوان یکی از مداخلات درمانی اثربخش جدید در حوزه PTSD مزمن ناشی از جنگ در کنار سایر درمان های روان شناختی PTSD (مواجهه درمانی طولانی مدت) همچنین خود به تنهایی مطرح باشد.
کلید واژگان: PTSD, نشانه های اضطراب, نشانه های افسردگی, درمان فراشناختیJournal of Military Medicine, Volume:22 Issue: 12, 2021, PP 1186 -1198Background and AimDue to the high prevalence of anxiety and depression symptoms in veterans, the present study aimed to compare the effectiveness of metacognitive therapy as a new treatment with long-term exposure therapy as a recommended and conventional treatment in the treatment of war veterans with chronic PTSD and symptoms of anxiety and depression as comorbidity.
MethodsThis quasi-experimental study with a control group (waiting for treatment) was performed as a pre-test and post-test with a follow-up of 3 months on 57 veterans referring to some psychiatric wards of military hospitals in Tehran, Iran. Seventeen people were randomly assigned to the experimental group 1 (receiving metacognitive therapy), 17 to the experimental group 2 (receiving long-term exposure therapy) and 23 to the control group. Research tolls included, Post Traumatic Stress Disorder Index (PCL-M - Military Edition), Beck Depression Inventory (BDI-II), Beck Anxiety Inventory (BAI-II), and a demographic Researcher-made questionnaire.
ResultsBy considering the matching of the groups, the findings showed that the effectiveness of both interventions on reducing depression and anxiety symptoms was the same. However, there was a significant difference between the groups receiving metacognitive therapy and long-term exposure therapy with the control group in the field of variables, which indicates the effectiveness of both therapeutic interventions on the variables (P=0.001).
ConclusionThe current findings showed that metacognitive therapy can also be considered one of the most effective new therapeutic interventions in the field of chronic PTSD caused by war along with other psychological therapies of PTSD (long-term exposure therapy).
Keywords: PTSD, Anxiety Symptoms, Depression Symptoms, Metacognitive Therapy -
زمینه و هدف
رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا پیش بین قوی اقدام به خودکشی در آینده محسوب می شود. رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در نمونه های نظامی بیشتر است. به منظور فهم بهتر این رفتار و عوامل مرتبط و میانجی آن پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتار خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان انجام شد.
روش ها:
طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی مدل معادلات ساختاری بود. تعداد 254 سرباز از ارتش در شهر تهران در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های خود آسیبی عمدی، ناگویی هیجانی، علایم شخصیت مرزی و شفقت به خود را تکمیل کردند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از نسخه 23 نرم افزار SPSS و Liserl-8.80 انجام شد.
یافته ها:
رفتارهای خودجرحی با نمره کلی ناگویی هیجانی (39/0r=،01/0>p) و علایم مرزی (64/0r=،01/0>p) رابطه مثبت و معنی دار دارد، در حالی که با شفقت به خود (69/0-r=،01/0>p) رابطه منفی و معنی دار دارد. همچنین شفقت به خود با نمره کلی ناگویی هیجانی (41/0r=-،01/0>p) و علایم مرزی (60/0r=-،01/0>p) رابطه منفی و معنی دار دارد. علاوه بر این، نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شفقت به خود نقش میانجی را در رابطه بین ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی با اقدام به رفتارخودجرحی غیرخودکشی گرا ایفا می کند.
نتیجه گیری:
بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت شفقت به خود به عنوان عامل محافظت کننده در برابر اثرات منفی ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عمل می کند. ناگویی هیجانی و علایم شخصیت مرزی عامل موثری در اقدام به رفتارهای خودجرحی است که می تواند به واسطه سازه شفقت به خود میانجی گری شود؛ بنابراین این عامل را می توان در تدوین برنامه های پیشگیری و درمانی برای رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا در سربازان مدنظر قرارداد.
کلید واژگان: شفقت به خود, ناگویی هیجانی, رفتارهای خود جرحی غیر خودکشی گرا, علایم شخصیت مرزی, سربازانJournal of Military Medicine, Volume:22 Issue: 12, 2021, PP 1242 -1250Background and AimNon-suicidal self-injurious behaviors could strongly predict future suicide attempts. To better understand this behavior and related and mediating factors, this study was conducted to determine the mediating role of self-compassion in the relationship of Alexithymia and symptoms of Borderline Personality with non-suicidal self-injury behaviors in soldiers.
MethodsThe study design was descriptive-correlational through structural equation modeling. The sample of the study (n=254) was selected by convenience sampling method among all the army soldiers in Tehran, Iran in 2019. The soldiers completed the scales including the Deliberate Self-harm Inventory (DSHI), Borderline Personality Scale (STB), Self-Compassion Scale (SCS) Short-Form, Cognitive Flexibility Inventory (CFI), and The Perth Alexithymia Questionnaire. Data were analyzed via Pearson correlation coefficient and the path analysis of structural equation modeling using SPSS-20 and Lisrel-8.80.
ResultsThe NNSI is significantly correlated with a general score of Alexithymia (p=0.01, r=0.39) and borderline symptoms (p=0.01, r=0.64). However, it has a negative correlation with self-compassion score (p=0.01, r=-0.60). The self-compassion score is also negatively correlated with the general score of Alexithymia (p=0.01, r=-0.41) and borderline symptoms (p=0.01, r=-0.60). Moreover, the results of the path analysis showed that self-compassion acts as a mediator between the relation of NSSI with Alexithymia and borderline symptoms.
ConclusionSelf-compassion could be a protective factor against the negative effects of Alexithymia and borderline symptoms. In other words, the critical Alexithymia and borderline symptoms leading to NNSI behaviors are mediated by self-compassion. Thus, including this protective factor in preventive and therapeutic programs for NNSI in soldiers is highly recommended.
Keywords: Self-compassion, Alexithymia, Non-suicidal Self-Injury Behaviors, Symptoms of Borderline Personality, Soldiers -
زمینه و هدف
با توجه به شیوع بالای خودزنی در دوره سربازی بعنوان یک دوره مهم و بعضا پر استرس برای جوانان، تعیین راه های پیشگیری و کاهش آن ضروری است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر بهبودی تنظیم شناختی- هیجان در سربازان اقدام کننده به خودزنی انجام شد.
روش ها:
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی از نوع مداخله ای قبل و بعد بود که در سال 1398 انجام شد. جامعه آماری شامل 20 نفر از سربازان مراجعه کننده به بیمارستان روان پزشکی 505 نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران بود که به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و در 2 گروه 10 نفری (آزمایش و کنترل در انتظار درمان) تخصیص یافتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در انتظار درمان هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارها شامل سیاهه خودگزارشی خودزنی (ISAS)، پرسشنامه تنظیم شناختی - هیجان (CERQ)، مقیاس طرح واره هیجانی لیهی (LESS) و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود.
یافته ها:
میانگین سن سربازان در گروه آزمایش و کنترل در انتظار درمان به ترتیب 1/6±19/7 و 1/7±19/5 سال بود. همه مرد و مجرد بودند. تحلیل نتایج با استفاده تحلیل کوواریانس چندمتغیره حکایت از آن داشت که طرحواره درمانی هیجانی به طور معناداری اقدام به خودزنی (75 درصد) را در سربازان دریافت کننده مداخله کاهش و تنظیم شناختی- هیجان (76 تا 89 درصد در تمام ابعاد تنظیم شناختی - هیجان) را به طور معناداری در آنان افزایش داده است (01/0>P).
نتیجه گیری:
با توجه به نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می شود روان شناسان مراکز مشاوره نظامی پس از طی نمودن دوره های آموزشی لازم، رویکرد طرح واره درمانی هیجانی را به عنوان یکی از مداخله های درمانی اثربخش در درمان و کاهش اقدام به خودزنی در کارکنان پایور و وظیفه به کار بگیرند.
کلید واژگان: طرحواره درمانی هیجانی, تنظیم شناختی- هیجان, خودزنی, سربازBackground and AimGiven the high prevalence of self-mutilation during military service as an important and sometimes stressful period for young people, it is essential to identify the interventions that prevent or reduce this problem. This study aimed to investigate the effectiveness of Emotional Schema Therapy on improving cognitive emotion regulation in the soldiers with self-mutilation attempts.
MethodsThis study was conducted following a pretest-posttest quasi-experimental study design in 2019. The participants in this study consisted of 20 soldiers who referred to (505 Army Psychiatric Hospital) and were selected using availability sampling assigned to two groups, the experimental group and the control group awaiting treatment (10 in each group). Participants in the experimental group received 10 sessions of Emotional Schema Therapy for 90 minutes per week, and participants in the control group awaiting treatment did not receive any intervention. The instruments used in this study included Inventory of statements about self-injury (ISAS), Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ), Leahy Emotional Schema Scale (LESS), and a researcher-made demographic information questionnaire.
ResultsThe mean ages of soldiers in the experimental and control groups were 19.7±1.6 and 19.5±1.7 years old, respectively. All participants were male and single. The results obtained from Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) confirmed the effect of Emotional Schema Therapy on reducing self-mutilation attempts (75%) and increased cognitive emotion regulation (76-89 percent) in soldiers (P<0.01).
ConclusionAccording to the findings of the present study, it is suggested that Emotional Schema Therapy was effective and psychologists in military counseling centers after completing the necessary training courses, use the emotional schema therapy approach to treat and reduce self-mutilation attempts in soldiers.
Keywords: Emotional Schema Therapy, Cognitive Emotion Regulation, Self-mutilation, soldiers -
Background
Screening for personality disorders through reliable instruments is of high importance for clinical and preventive purposes. Examining the psychometric properties of measures in societies with diverse cultures can improve their external validity. This research is specifically aimed to studying psychometric properties of the McLean Screening Instrument for Borderline Personality Disorder (MSI‑BPD) in a sample of Iranian men serving military service.
Materials and MethodsThe Persian version of the MSI‑BPD was prepared through forwarding translation, reconciliation, and back‑translation. A sample of 254 soldiers was selected through the convenience sampling method in Tehran and completed a set of questionnaires, including the MSI‑BPD, The Deliberate Self‑harm Inventory (DSHI), Borderline Personality Scale (STB), Cognitive Flexibility Inventory (CFI), and Self‑Compassion Scale (SCS) Short‑Form. The construct validity of the MSI‑BPD was assessed using confirmatory factor analysis and divergent and convergent validity. Internal Consistency and test‑retest reliability (2 weeks’interval) were used to evaluate the reliability. Data analysis was conducted using LISREL (version 8.8) and SSPS (version 22) software.
ResultsMSI‑BPD and its subscales were found to be valid and reliable measures, with good internal consistency and good test‑retest reliability among soldiers. In terms of convergent validity, MSI‑BPD and subscales showed a significant positive correlation with self‑report measures of DSHI and STB. MSI‑BPD and subscales showed negative correlation with SCS Short‑Form and CFI, thus demonstrated a good divergent validity. The results of this study also provide support for both one‑factor and two‑factor models of the MSI‑BPD.
ConclusionThe MSI‑BPD showed good validity and reliability, making it a useful measure to Screening borderline personality disorder in the Iranian population. Screening offers a means of identifying persons for more detailed evaluation for early intervention and for research. The MSI‑BPD is an efficient instrument suitable for screening purposes among soldiers.
Keywords: Esmaeil Mousavi Asl1, Parviz Dabaghi1, Arsia Taghva2 -
Background
Toxoplasmosis, with worldwide distribution, may have tissue cyst in a different organ such the brain. The mental disorder associated with toxoplasmosis among soldiers has been poorly studied.
ObjectivesThe purpose of this study was to investigate mental disorders among soldiers with chronic toxoplasmosis.
MethodsA total of 239 soldier’s blood samples from one of the garrison in Tehran, Iran, were collected and sera were detected for IgG against T. gondii using the ELISA technique.
ResultsOf all examined, sera 69 (28.87%) were positive, who were interpreted as the chronic toxoplasmosis. There was no significant association between mental disorders and chronic toxoplasmosis. The positive chronic toxoplasmosis was significantly higher in the consumption of unpasteurized milk, undercooked meat, and juicy and soil-related occupations.
ConclusionsIt seems that the immune system may control the parasite completely and prevalence of chronic toxoplasmosis was high in the region.
Keywords: Toxoplasma gondii, Soldiers, Mental Disorder, Iran -
مقدمه
از میان اختلالات شخصیت، اختلال شخصیت مرزی از سخت ترین و جدی ترین اختلالات روان پزشکی است و یکی از موثرترین درمان های روانی بر بهبود علایم آن، درمان های موج سوم هستند. هدف از انجام این مطالعه، مرور سیستماتیک مطالعات انجام شده در زمینه تاثیر درمان های موج سوم بر اختلال شخصیت مرزی بود.
روش بررسیدر این مرور سیستماتیک، جستجوی مقالات کارآزمایی بالینی انجام شده در ایران به زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه های اطلاعاتی با کلید واژه های «اختلال شخصیت مرزی»، «رفتار درمانی دیالکتیک»، «درمان پذیرش و تعهد» و «طرحواره درمانی» و همچنین معادل انگلیسی آنها انجام شد.
یافته هادر مجموع تعداد دوازده مقاله تمام متن، مورد بررسی نهایی قرار گرفت. پس از جستجو، غربالگری و ارزیابی، نتایج نشان داد که تمامی مطالعات به طور کلی (نمره کلی)، بیانگر تاثیر مثبت مداخلات موج سوم بر بهبود نشانه های شخصیت مرزی بودند، اما در برخی نشانه ها (مانند احساس خشم، عقاید پارانویید، احساس پوچی، روابط بین فردی، تکانشگری و...) تفاوت نتیجه وجود داشت. همچنین یافته ها نشان داد که این درمان برای گروه های خاص از جمله مبتلایان به سوء مصرف مواد و زندانیان نیز موثر بوده، اما این سودمندی در هر یک از گروه ها متفاوت بوده است.
بحث و نتیجه گیریمطالعات مورد بررسی در افراد مختلف، حجم نمونه کم و بافت های فرهنگی گوناگون انجام شده اند. بر طبق این یافته ها ، مداخلات درمانی موج سوم بر بهبود علایم اختلال شخصیت مرزی موثر بود، در عین حال بررسی تاثیرات آن بر برخی نشانه ها، نیازمند مطالعات بیشتر است.
کلید واژگان: اختلال شخصیت مرزی, مرور سیستماتیک, طرحواره درمانی, درمان پذیرش و تعهدEBNESINA, Volume:21 Issue: 4, 2019, PP 74 -86BackgroundAmong personality disorders, borderline personality disorder is one of the severe and serious psychiatric disorders, and one of the most effective psychological treatments to improve its symptoms is third-wave psychotherapies. The purpose of this study was to perform a systematic review focused on the effect of third wave psychotherapies on borderline personality disorder.
Materials and methodsIn this systematic review, a search of clinical trials articles was done in Persian and English using the keywords "Borderline Personality Disorder", "Dialectical Behavior Therapy", "Acceptance and Commitment Therapy " and "Schema Therapy".
ResultsTotally, twelve full-text articles were reviewed. After searching, screening, and evaluation, the results showed that all studies in general (overall score) had reported a positive effect of third wave interventions on improving borderline personality disorder, yet there were differences in some symptoms (such as anger, paranoid beliefs, absurdity, interpersonal relationships, impulsivity, etc.). The findings also showed that this therapy was effective for specific groups, including addicts and prisoners, but such usefulness was different in each group.
ConclusionIn summary, studies were conducted on different individuals, small sample size, and different cultural contexts. According to these findings, the third-wave therapeutic interventions were effective in improving symptoms of borderline personality disorder. Further studies, however, are required in order to investigating its effects on some symptoms.
Keywords: Borderline Personality Disorder, Systematic Review, Schema Therapy, Acceptance, Commitment Therapy -
زمینه و هدف
بیماری ایدز یکی از خطرناکترین بیماری های عفونی و در حال گسترش در بین نوجوانان و جوانان می باشد. سربازان و پایوران نظامی جز گروه هدف در برنامه ریزی کشوری پیشگیری از بیماری ایدز می باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی برنامه آموزش پیشگیری از بیماری ایدز برای کاهش عوامل خطر ابتلا به این بیماری با رویکرد مبتنی بر جامعه انجام شد.
روش هامطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای قبل و بعد، از نوع نیمه تجربی بود که در دو پادگان نظامی در استان خراسان رضوی (شرق ایران) در سال 1397 انجام گرفت. نمونه های مطالعه از دو پادگان نظامی به صورت نمونه گیری در دسترس و با توجه به لیست و تعداد سربازان و پایوران در هر پادگان به صورت سهمیه ای انتخاب گردیدند. برای هر گروه مداخله و کنترل حداقل 150 نمونه محاسبه گردید. از پرسشنامه بین المللی ایدز و مهارت های زندگی استفاده شد. بر اساس رویکرد مبتنی بر جامعه (نیازهای آموزشی و استفاده از نیروهای کلیدی پادگان)، محتوای اموزشی تدوین گردید. در کل 7 جلسه آموزشی در گروه مداخله شامل 6 جلسه آموزشی (یک ساعته در طی دو هفته) برای سربازان و پایوران و یک جلسه برای مسئولین آموزش پادگان برگزار گردید. پس ازمون سه ماه بعد از آخرین جلسه آموزشی انجام گرفت.
یافته هادو گروه از نظر سن همسان بودند (05/0P>). متغیرهای اسطوره های انتقال، نگرش و آگاهی در رابطه با بیماری ایدز (001/0P=) و متغیرهای تصمیم گیری، روابط بین فردی، تفکر خلاق و تفکر انتقادی در رابطه با مهارت های زندگی (001/0P=) پس از مداخله آموزشی به صورت معنی داری در گروه مداخله افزایش پیدا کردند. متغیرهای درک خطر شخصی در رابطه با ایدز (630/0P=) و متغیر حل مسئله (594/0P=) پس از مداخله آموزشی در گروه مداخله تغییر معنی داری نیافتند.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد استفاده از برنامه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد مبتنی بر جامعه می تواند عوامل خطر ابتلا به ایدز در سربازان و پایوران را کاهش دهد. بنابراین پیشنهاد می گردد برای کاهش عوامل خطر ابتلا به ایدز در سربازان و پایوران، آموزش مهارت های زندگی در برنامه آموزشی پادگان ها به عنوان یک رویکرد لازم، نهادینه گردد.
کلید واژگان: بیماری ایدز, آموزش, پیشگیری و کنترل, رویکرد مبتنی بر جامعه, کارکنان نظامیBackground and AimAIDS is one of the most dangerous infectious diseases which is spreading among adolescents and young people. Soldiers and military staff are among the target groups in national AIDS prevention program. The purpose of this study was to determine the effectiveness of AIDS prevention education program to reduce the risk factors of this disease with a community-based approach.
MethodsThis was a quasi-experimental study designed with pre-test and post-test that were conducted in two the military barracks in Khorasan Razavi Province (east of Iran) in 2018. Study samples were selected from two military garrisons as available sampling and based on the list and number of soldiers and guards in each garrison. For each intervention and control group, at least 150 samples were calculated. The International AIDS and Life Skills Questionnaires were used. Based on a community-based approach (Educational needs and the use of key forces of the military barrack), educational contents were provided. In total, seven educational sessions were held in the intervention group, including six educational sessions for soldiers and military staffs (one hour in two weeks) and one educational session for military barrack training authorities. Post-test was performed three months after the final educational session.
ResultsThe two groups were matched for age (P>0.05). The variables of transmission myths, attitudes and awareness about AIDS (P=0.001) and the variables of decision making, interpersonal relationships and creative and critical thinking relating life skills (P=0.001) were significantly increased after intervention. Personal risk perception variables relating AIDS (P=0.630) and problem solving variable (P=0.594) did not change significantly after intervention.
ConclusionThe results of this study revealed that using a life-skills educational program with a community-based approach can reduce the risk factors for AIDS in soldiers and military staffs. Thus it is recommended to include life skills education in training program of military barracks as a necessary approach for reducing the risk factors for AIDS in soldiers and military staff.
Keywords: Acquired Immunodeficiency Syndrome, Education, Prevention, control, Community-based, Military Personnel -
Job burnout can reduce job performance. The present study aimed to investigate the job burnout syndrome and its effective factors among military personnel. In this cross-sectional study, 930 military personnel from different areas were selected via cluster sampling. For data collection, the job burnout questionnaire and the job description index were used. The findings showed that 33.8 percent of the personnel were at a low level, 46.5 at a moderate level, and 19.7 percent at an intense level of emotional exhaustion. Considering depersonalization dimension, 51.7 percent were at low level, 37.7 at the moderate level, and 10.5 percent at an intense level. Finally, regarding the lack of personal accomplishment, 47.8 percent were at low level, 31.1 at the moderate level, and 21.1 percent at an intense level. The results of MANOVA showed a significant difference with respect to job burnout among the personnel based on demographic characteristics. Finally, the results revealed a significant relationship between job description index, job burnout, and its components. Accordingly, managers and authorities are suggested to pay more attention to the effective factors influencing job burnout among military personnel.Keywords: Job, Burnout, Military, Satisfaction
-
زمینه و هدفپرسشنامه اختلالات شخصیت بر اساس DSM-5 (PID-5) یک ابزار تشخیصی است که با هدف تشخیص گذاری مبتنی بر خصیصه در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (PID-5) ایجاد شده است. با توجه به نیاز به ابزارهای پایا در زمینه تشخیص اختلالات شخصیت به زبان فارسی و در پرسنل نظامی، پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه اختلالات شخصیت بر اساس ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (PID-5) در پرسنل وظیفه انجام شد.روش هاپژوهش حاضر از نوع مطالعات مقطعی و با هدف هنجاریابی پرسشنامه بود. مشارکت کنندگان در پژوهش 401 نفر از پرسنل وظیفه بودند، که در سال 1395 در نیروهای سه گانه ارتش جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت بودند. پس از ترجمه پرسشنامه PID-5 به روش ترجمه مستقیم و معکوس، گردآوری داده ها صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-16 استفاده شد.یافته هاضریب کلی آلفای کرونباخ خصیصه ها 93/0 و حوزه ها 88/0 بود. دامنه آلفای کرونباخ محاسبه شده برای 24 خصیصه پرسشنامه از 60/0 تا 82/0 بدست آمد که ضریب اطمینان قابل قبولی است، و فقط در خصیصه بدگمانی آلفای محاسبه شده 50/0 بود. آلفای کرونباخ محاسبه شده برای حوزه ها نیز در دامنه ای از 71/0 (ضدیت) تا 84/0 (روانپریشی) بدست آمد.نتیجه گیریبطور کلی نسخه فارسی پرسشنامه شخصیتی PID-5 از پایایی و ثبات درونی قابل قبولی در ارزیابی نشانگان اختلالات شخصیت و ویژگی های شخصیت برخوردار است. از این رو در پژوهش و تشخیص اختلالات شخصیت در پرسنل وظیفه، سازمان های نظامی و انتظامی با اطمینان می توان از آن استفاده کرد.کلید واژگان: پرسشنامه PID, 5, ویژگی های روانسنجی, اعتبار, پرسنل وظیفهBackground And AimThe Personality Inventory for DSM5 (PID5) was created to aid a trait-based diagnostic system for personality disorders (PDs) in the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed. [DSM5]). Given the need for access to reliable diagnostic instruments of mental disorders in Persian language for military personnel, the present study was designed to translate and determine the reliability and internal consistency of the Personality Inventory for Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (PID-5) instrument in soldiers.MethodsThis study had a cross-sectional design. The research sample was 401 Iranian army soldiers. PID-5 was translated via forward and backward translation method (English-Persian). Soldiers then completed the questionnaire. The data were analyzed by SPSS-16.ResultsTotal Cronbach's alpha coefficient for Traits and Domains was 0.93 and 0.88, respectively. The range of obtained Cronbach's alpha for 24 facets were 0.60 to 0.82. which is considered acceptable and the lowest alpha was observed for suspiciousness (0.50). The range of Cronbach's alpha coefficient for Domains was 0.71 (Antagonism) to 0.84 (Psychoticism).ConclusionThe Persian version of PID-5 instrument had good reliability and internal consistency for the evaluation of personality traits. PID-5 may be used with confidence in the research and diagnosis of personality traits in the military setting.Keywords: PID, 5, Psychometric Properties, Reliability, Soldiers
-
BackgroundSeveral studies have shown that Attentional Bias plays a role in the beginning, persistence and relapse of Substance Abuse Disorder. Therefore, identifying the factors related to Attentional Bias in Substance Abusers is important. In so doing, the present study was aimed at examining the relationship between attentional bias, Anxiety Sensitivity and Metacognitive Beliefs in Substance Abusers with an emphasis on mediating effects of Emotion Regulation Strategies.MethodsThe present study is fundamental in terms of the objective and descriptive regarding data collection which was conducted within the framework of a correlation study. The statistical universe comprised a group of soldiers in Tehran who were considered as Substance Abusers and had been referred to Addiction Treatment Centers of Baharestan County. Among the statistical universe, 120 participants were selected by non-random purposive sampling. Finally, Anxiety Sensitivity, Metacognitive Beliefs, Emotional Regulation Strategies and the Stroop test questionnaires were conducted on the sample. For sorting, processing and analysis of data and the evaluation of the research hypothesis, we used the SPSS and LISREL. To examine the relationship between variables, the Pearson correlation and path analysis were used.ResultsPearson correlation results indicated that Anxiety Sensitivity, Metacognitive Beliefs, Suppression, and Reappraisal have a significant relationship with the Attentional Bias.The results of the path analysis revealed that the direct effect of Anxiety Sensitivity and Metacognitive Beliefs on the Attentional Bias is not significant, but these structures may have an effect on the Attentional Bias only through the mediator variables (Suppression and Reappraisal).ConclusionAn individual resorts to metacognitive beliefs to get rid of the negative emotions caused by high Anxiety Sensitivitybut these emotions get intensified in this process and the individual in the long term experiences Substance Abuse through avoidance strategies such as Suppression.Therefore, whenthe personexperiences negative emotions, he will have an Attentional Bias toward liberating signs of Substance Abuse inside and outside.Keywords: Attentional Bias, Anxiety Sensitivity, Emotion Regulation, Metacognitive Beliefs, Reappraisal, Substance Abuse Disorder, Suppression
-
با توجه به افزایش جمعیت سالمندان در جهان و اینکه بخشی از سالمندان ناتوان بوده و احتیاج به مراقبت دارند و ترجیح نگهداری آنها در منزل، توجه به مراقبین و کاهش فشار مراقبتی آنها ضروری به نظر می رسد. لذا در این پژوهش به بررسی تاثیر مدیریت استرس بر کیفیت زندگی مراقبت کنندگان از سالمند ناتوان پرداخته شده است. این پژوهش به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با 10 جلسه مداخله به شیوه گروهی انجام شد. گروه مطالعه 33 زن بود که مراقبت از بستگان سالمند خود را برعهده داشتند و به صورت تصادفی در 2 گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. جهت بررسی کیفیت زندگی از آزمون کیفیت زندگی 36سوالی استفاده شد و نتایج حاصله با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش مدیریت استرس بصورت معنی داری باعث ارتقاء کیفیت زندگی به صورت کلی و در ابعاد (محدودیت های ناشی از مشکلات هیجانی، انرژی و نشاط، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی، درد و سلامت عمومی) می شود و در زیر مقیاس های عملکرد جسمانی و محدودیت های ناشی از مشکلات جسمانی تاثیر معناداری مشاهده نشد. مطابق با یافته های پژوهشی و با توجه به ضرورت حفظ فرهنگ اسلامی و ایرانی در خصوص نگهداری سامندان ناتوان در منزل و مراقبت از سوی خانواده، پیشنهاد می شود برنامه های پیشگیرانه با بهره گیری از روش مدیریت استرس بطور ادواری روی این مراقبین اجرا شودکلید واژگان: مراقب, سالمند ناتوان, کیفیت زندگی, مدیریت استرسDue to increase of elderly people in the world and the fact that most of them are disabled، require special consideration and prefer to be cared after at home، paying attention to the caregivers and reducing their stress seems necessary. This study is aimed to assess the effect of stress management on improving of the quality of life of family caregivers. This research is a quasi-experimental study with pretest and posttest. The participants were 33 family caregivers that have been selected and randomly divided into two groups as experimental and control. The experimental group participated 10 sessions of 3 hour stress management classes weekly. SF36 questionnaire was used to assess the quality of life. The collected data were evaluated by covariance (ANOVA) and were analyzed by SPSS software. Results of the study showed experimental group scores significant increase in comparison with control group (P < 0. 05) in all sub-scales (body pain، general health perceptions، emotional role functioning، social role functioning، mental health) except physical functioning & physical role functioning). Subsequently the results indicated that stress management is considered as an important part of the treatment.Keywords: Caregiver, quality of life, stress management
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.