به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

saeed khorramnia

  • سید حمید پاکزاد مقدم، ضیاء نویدی، علی سرکوهی، سامرند فتاح قاضی، مژگان مهاجری ایروانی، امیرحسین اورندی، مهدی عالم رجبی، شهلا نوری اردبیلی، عبادالله شیری ملک آباد، سعید خرم نیا*
    پیش زمینه و هدف

    سیتومگالوویروس یکی از مهم ترین علل مرتبط با عفونت در نوزادان است که منجر به نقایص مادرزادی، ناتوانی های رشدی، شنوایی و حتی مرگ می گردد. این مطالعه باهدف تعیین شیوع عفونت سیتومگالوویروس در نوزادان در ایران از طریق یک مطالعه مرور نظام مند و متاآنالیز انجام گرفت.

    مواد و روش کار

    پایگاه های الکترونیکی PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، Scientific Information Database و Magiran به منظور یافتن مقالات مرتبط تا سپتامبر 2024 مورد جستجو قرار گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسی و انگلیسی بود. ارزیابی سوگرایی مطالعات با چک لیست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع 15 مطالعه مشاهده ای شامل 5889 نوزاد وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که شیوع سیتومگالوویروس در نوزادان برابر با 3 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (10/0- 01/0)، 05/0>P بود. همچنین شیوع سیتومگالوویروس در نوزادان پسر و دختر به ترتیب برابر با 2 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (10/0- 004/0)، 05/0>P و 3 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (16/0- 007/0)، 05/0>P بود. ارتباط آماری معناداری بین شیوع سیتومگالوویروس در نوزادان بر اساس سال انتشار مطالعات مشاهده نشد (05/0P>). اما ارتباط آماری معناداری بین شیوع سیتومگالوویروس در نوزادان و حجم نمونه مطالعات مشاهده شد (05/0>P). سوگرایی انتشار در مطالعه مشاهده شد (05/0>P).

    بحث و نتیجه گیری

    یافته های مطالعه حاضر نشان داد که شیوع عفونت سیتومگالوویروس در نوزادان بالا است ایجاد برنامه های نظارتی جامع برای مدیریت موثر و پیشگیری از عفونت سیتومگالوویروس در نوزادان ضروری است.

    کلید واژگان: سیتومگالوویروس, نوزاد, ایران, متاآنالیز, شیوع, مرور نظام مند
    Seyed Hamid Pakzad Moghadam, Zia Navidi, Ali Sarkoohi, Samrand Fattah Ghazi, Mojhgan Mohajeri Iravani, Amirhossein Orandi, Mahdi Alemrajabi, Shahla Noori Ardebili, Ebadallah Shiri Malekabad, Saeed Khorramnia*
    Background & Aim

    Cytomegalovirus is one of the most significant causes of infection in infants, leading to congenital disabilities, developmental disabilities, hearing loss, and even death. This study aimed to determine the prevalence of cytomegalovirus infection among infants in Iran through a systematic review and meta-analysis.

    Materials & Methods

    PubMed, Scopus, Web of Science, Science Direct, Scientific Information Database, as well as Magiran electronic databases were searched to find relevant articles published up to September 2024. A hand search was also conducted on primary review sources and key studies. The languages of the studies were limited to Persian and English. Bias assessment of the studies was performed using the Newcastle-Ottawa Scale checklist. Data analysis was conducted using Comprehensive Meta-Analysis software version 3.

    Results

    A total of 15 observational studies, including 5889 infants were included in the analysis. The results of the meta-analysis showed that the prevalence of cytomegalovirus in infants was 3% (95% confidence interval [CI]: 0.01–0.10; P < 0.05). Additionally, the prevalence of cytomegalovirus in male and female infants was 2% (95% CI: 0.004–0.10; P < 0.05) and 3% (95% CI: 0.007–0.16; P < 0.05), respectively. No statistically significant relationship was observed between the prevalence of cytomegalovirus in infants and the year of publication of the studies (P > 0.05). However, a statistically significant relationship was observed between the prevalence of cytomegalovirus in infants and the sample size of the studies (P < 0.05). Publication bias was noted in the study (P < 0.05).

    Conclusion

    The findings showed that cytomegalovirus prevalence is high in infants, and comprehensive surveillance programs are necessary for the effective management and prevention of cytomegalovirus infections in infants.

    Keywords: Cytomegalovirus, Infant, Iran, Meta-Analysis, Prevalence, Systematic Review
  • سعید خرم نیا، ضیاء نویدی، علی سرکوهی، مژگان مهاجری ایروانی، امیرحسین اورندی، امیرعلی اورندی، سامرند فتاح قاضی، عبادالله شیری ملک آباد، سیدحمید پاکزاد مقدم*
    پیش زمینه و هدف

    اختلالات خلقی- رفتاری در بیماران مبتلا به صرع شیوع بالایی دارد و تاثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی این بیماران می گذارد. اختلالات خلقی- رفتاری در بیماران مبتلا به صرع به دلیل تمرکز بر مدیریت تشنج، کمتر موردتوجه قرار گرفته است. این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع اختلالات خلقی- رفتاری در بیماران مبتلا به صرع در ایران انجام گرفت.

    مواد و روش کار

    یک جستجوی الکترونیک در پایگاه های PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، SID و Magiran تا آگوست 2024 انجام گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسی و انگلیسی بود. ارزیابی سوگرایی مطالعات با چک لیست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis3 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع 18 مطالعه شامل 2919 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که شیوع افسردگی، اضطراب، اختلال وسواسی، ترس مرضی، اختلال دوقطبی، استرس و ترس ناگهانی در بیماران مبتلا به صرع به ترتیب برابر با 36 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (49/0- 24/0)، P=0.03)، 27 درصد (95/0(41/0- 17/0)، P<0.001)، 27 درصد (95/0(30/0- 24/0)، P<0.001)، 18 درصد (95/0(28/0- 11/0)، P<0.001)، 3 درصد (95/0(08/0- 01/0)، P<0.001)، 13 درصد (95/0(71/0- 10/0)، P=0.19) و 5 درصد (95/0(07/0- 04/0)، P<0.001) بود.

    بحث و نتیجه گیری

    میزان شیوع اختلالات خلقی- رفتاری در بیماران مبتلا به صرع بالا است این وضعیت نه تنها بر سلامت روانی بیماران تاثیر می گذارد، بلکه می تواند به کاهش کیفیت مراقبت های پزشکی و افزایش بار درمانی منجر شود. بنابراین، شناسایی و درمان به موقع اختلالات خلقی- رفتاری در این بیماران ضروری است.

    کلید واژگان: صرع, اختلالات خلقی- رفتاری, شیوع, ایران, مرور نظام مند, متاآنالیز
    Saeed Khorramnia, Zia Navidi, Ali Sarkoohi, Mojhgan Mohajeri Iravani, Amirhossein Orandi, Amirali Orandi, Samrand Fattah Ghazi, Ebadallah Shiri Malekabad, Seyed Hamid Pakzad Moghadam*
    Background & Aims

    Mood-behavioral disorders are highly prevalent in patients with epilepsy and have significant effects on the quality of life of these patients. Mood-behavioral disorders in patients with epilepsy have received less attention due to the focus on seizure management. This study was conducted with the aim of investigating the prevalence of mood-behavioral disorders in patients with epilepsy in Iran.

    Materials & Methods

    An electronic search was conducted in PubMed, Scopus, Web of Science, Science Direct, SID, and Magiran databases until August 2024. Also, a manual search was performed in the sources of primary review and key studies. The language of studies was limited to Farsi and English. Assessment of study bias was done with the Newcastle-Ottawa Scale checklist. Data analysis was done using Comprehensive Meta-Analysis version 3 software.

    Results

    A total of 18 studies, including 2919 patients, were included in the study. The results of the meta-analysis showed that the prevalence of depression, anxiety, obsessive-compulsive disorder, phobia, bipolar disorder, stress, and panic in patients with epilepsy is 36% respectively (confidence interval 95% [0.24-0.49], P=0.03), 27% (95% [0.17-0.41], P<0.001), 27% (95% [0.24-0.30], P<0.001), 18% (95% [0.11-0.28], P<0.001), 3% (95% [0.01-0.08], P<0.001), 13% (95% [0.07-0.19], P=0.71), and 5% (95% [0.04-0.07], P<0.001).

    Conclusion

    The prevalence of mood and behavioral disorders in patients with epilepsy is high. This situation not only affects the mental health of patients but can also lead to a decrease in the quality of medical care and an increase in treatment burden. Therefore, timely identification and treatment of mood-behavioral disorders in these patients is essential.

    Keywords: Epilepsy, Mood-Behavioral Disorders, Prevalence, Iran, Systematic Review, Meta-Analysis
  • سعید خرم نیا، سید حمید پاکزاد مقدم، علی سرکوهی، امیرحسین اورندی، امیرعلی اورندی، مژگان مهاجری ایروانی، سامرند فتاح قاضی، احسان فلاح، عبادالله شیری ملک آباد، ضیاء نویدی*
    پیش زمینه و هدف

    پرستاران بخش های مراقبت ویژه با چالش های منحصربه فردی روبرو هستند که می تواند تاثیرات جدی بر سلامت روانی و عملکرد شغلی آن ها داشته باشد که منجر به افسردگی، استرس و اضطراب در آن ها گردد. این مطالعه باهدف تعیین میزان شیوع افسردگی، استرس و اضطراب در میان پرستاران بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های ایران از طریق مطالعه مرور نظام مند و متاآنالیز انجام گرفت.

    مواد و روش کار

    یک جستجوی الکترونیک در پایگاه های PubMed، Scopus، Web of Science، Science Direct، Scientific Information Database و Magiran تا ژوئن 2024 انجام گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. زبان مطالعات محدود به زبان فارسی و انگلیسی بود. ارزیابی سوگرایی مطالعات با چک لیست Newcastle-Ottawa Scale انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع 18 مطالعه مشاهده ای شامل 2611 پرستار وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که شیوع افسردگی، استرس و اضطراب پرستاران بخش های مراقبت ویژه به ترتیب برابر با 28 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (47/0- 14/0)،03/0=P)، 68 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (80/0- 53/0)،01/0=P) و 53 درصد (فاصله اطمینان 95/0 (76/0- 29/0)،76/0=P) بود. بین شیوع استرس با سال انتشار مطالعه رابطه معناداری وجود نداشت (05/0<P). سوگرایی انتشار در مطالعه مشاهده نشد.

    بحث و نتیجه گیری

    پرستاران بخش های مراقبت ویژه از افسردگی، استرس و اضطراب رنج می برند. بنابراین اقدامات جدی به منظور شناسایی و کاهش افسردگی، استرس و اضطراب پرستاران نه تنها به بهبود وضعیت آن ها کمک می کند، بلکه می تواند تاثیرات مثبتی بر کیفیت مراقبت از بیماران نیز داشته باشد.

    کلید واژگان: اضطراب, افسردگی, بخش مراقبت ویژه, ایران, پرستار, شیوع, استرس
    Saeed Khorramnia, Seyed Hamid Pakzad Moghadam, Ali Sarkoohi, Amirhossein Orandi, Amirali Orandi, Mojhgan Mohajeri Iravani, Samrand Fattah Ghazi, Ehsan Fallah, Ebadallah Shiri Malekabad, Zia Navidi*
    Background & Aim

    Nurses in intensive care units face unique challenges that can have serious effects on their mental health and job performance, leading to depression, stress, and anxiety. This study was conducted to determine the prevalence of depression, stress, and anxiety among nurses in critical care units in Iranian hospitals through a systematic review and meta-analysis.

    Materials & Methods

    An electronic search was conducted in PubMed, Scopus, Web of Science, ScienceDirect, Scientific Information Database, and Magiran until June 2024. A manual search was also conducted in key review articles and primary sources. The studies were limited to Persian and English languages. Study bias was evaluated using the Newcastle-Ottawa Scale checklist, and data analysis was carried out using Comprehensive Meta-Analysis software version 3.

    Results

    A total of 18 observational studies involving 2,611 nurses were included in the study. The results of the meta-analysis indicated that the prevalence of depression, stress, and anxiety among ICU nurses was 28% (95% confidence interval [CI] 0.14-0.47, P=0.03), 68% (95% CI 0.53-0.80, P=0.01), and 53% (95% CI 0.29-0.76, P=0.76), respectively. There was no significant relationship between the prevalence of stress and the year of publication of the study (P>0.05). Publication bias was not observed in the study.

    Conclusion

    Intensive care unit nurses experience depression, stress, and anxiety. Therefore, implementing effective measures to identify and alleviate these issues among nurses can enhance their well-being and positively impact the quality of patient care.

    Keywords: Anxiety, Depression, Critical Care Unit, Iran, Nurse, Prevalence, Stress
  • مریم کریمی بابااحمدی، مژگان مهاجری ایروانی، امیرحسین اورندی، امیرعلی اورندی، احسان فلاح، سامرند فتاح قاضی، عبادالله شیری ملک آباد، سعید خرم نیا*
    پیش زمینه و هدف

    کازیریویماب/ایمدویماب و باملانیویماب آنتی بادی های مونوکلونال هستند که در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 استفاده می گردند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی و ایمنی کازیریویماب/ایمدویماب در مقایسه با باملانیویماب در بیماران مبتلا به کووید-19 از طریق مطالعه مرور نظام مند و متاآنالیز بود.

    مواد و روش کار

    یک جستجوی نظام مند در پایگاه های PubMed، Scopus، Cochrane Library و Web of Science به منظور شناسایی مقالات مرتبط تا مارس 2024 مورد جستجو قرار گرفتند. به علاوه، یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. هیچ محدودیتی برای زبان مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزیابی سوگرایی مطالعات با ابزار رابینز انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Review Manager نسخه 4/5 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع، 10 مطالعه مشاهده ای شامل 10695 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد کازیریویماب/ایمدویماب در مقایسه با باملانیویماب به طور معناداری میزان بستری شدن در بیمارستان را کاهش داد (نسبت شانس:56/0 با فاصله اطمینان 95/0 (79/0- 40/0)، 001/0p<)،. بااین حال، هیچ اختلاف معناداری بین گروه های کازیریویماب/ایمدویماب و باملانیویماب در میزان مرگ ومیر (نسبت شانس:53/0 با فاصله اطمینان 95/0 (13/1- 25/0)، 10/0p=)، ویزیت بخش اورژانس (نسبت شانس:91/0 با فاصله اطمینان 95/0 (17/1- 71/0)، 48/0p=)، پذیرش در بخش مراقبت های ویژه (نسبت شانس:65/0 با فاصله اطمینان 95/0 (26/1- 33/0)، 20/0p=)، تهویه مکانیکی (نسبت شانس:28/0 با فاصله اطمینان 95/0 (54/1- 05/0)، 14/0p=)، و عوارض جانبی (نسبت شانس:44/0 با فاصله اطمینان 95/0 (34/1- 15/0)، 15/0p=)، مشاهده نشد.

    بحث و نتیجه گیری

    نتایج این متاآنالیز نشان داد که بین کازیریویماب/ایمدویماب و باملانیویماب تفاوتی در پیامدهای اثربخشی بالینی و ایمنی وجود ندارد. اما کازیریویماب/ایمدویماب اثربخشی بهتری در مقایسه با باملانیویماب در کاهش میزان بستری شدن در بیمارستان در بیماران مبتلا به کووید-19 دارد.

    کلید واژگان: باملانیویماب, کازیریویماب, کووید-19, اثربخشی, ایمدویماب, متاآنالیز, ایمنی, مرور نظام مند
    Maryam Karimi Babaahmadi, Mojhgan Mohajeri Iravani, Amirhossein Orandi, Amirali Orandi, Ehsan Fallah, Samrand Fattah Ghazi, Ebadallah Shiri Malekabad, Saeed Khorramnia*
    Background & Aims

    Casirivimab/imdevimab and bamlanivimab are monoclonal antibodies that are used in the treatment of patients with COVID-19. The aim of the present study was to compare the effectiveness and safety of the casirivimab/imdevimab versus bamlanivimab in COVID-19 patients through a systematic review and meta-analysis.

    Materials & Methods

    A systematic search was conducted in PubMed, Scopus, Cochrane Library, and Web of Science databases to identify relevant articles up to March 2024. Moreover, a manual search was performed in the sources of primary review and key studies. There was no restriction on the language of the studies. The risk of bias of the studies was conducted using the ROBINS-I tool. Data analysis was performed using Review Manager Software version 5.4.

    Results

    A total of 10 observational studies involving 10695 patients were included in the study. The results of the meta-analysis showed that casirivimab/imdevimab significantly reduced the hospitalization rate compared to bamlanivimab (odds ratio [OR]: 0.56, %95, 0.40-0.79, P<0.001). However, there was no significant difference between casirivimab/imdevimab and bamlanivimab groups in terms of mortality rate (OR: 0.53, %95, 0.25-1.13, P=0.10), emergency department visit (OR: 0.91, %95, 0.71-1.17, P=0.48), ICU admission (OR: 0.65, %95, 0.33-1.26, P=0.20), mechanical ventilation (OR: 0.28, %95, 0.05-1.54, P=0.14) and adverse events (OR: 0.44, %95, 0.15-1.34, P=0.15).

    Conclusion

    The results of this meta-analysis showed that there is no difference between casirivimab/imdevimab and bamlanivimab in terms of clinical effectiveness and safety. However, casirivimab/imdevimab has better effectiveness compared to bamlanivimab in reducing hospitalization rates in the patients with COVID-19.

    Keywords: Bamlanivimab, Casirivimab, COVID-19, Effectiveness, Imdevimab, Meta-Analysis, Safety, Systematic Review
  • امیرحسین اورندی، مژگان مهاجری، محسن منصوری، مینا سلاجقه، مهدی جلیلی، مراد اسماعیل زالی، حمید بابایی، عبادالله شیری ملک آباد، سعید خرم نیا*
    پیش زمینه و هدف

    آنتی بادی های مونوکلونال کازیریویماب و ایمدویماب به صورت داروی ترکیبی در درمان سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا SARS-CoV-2 استفاده می گردند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی بالینی داروی ترکیبی کازیریویماب و ایمدویماب در بیماران مبتلا به کووید-19 بود.

    مواد و روش کار

    پایگاه های الکترونیکی PubMed، Scopus، Cochrane Library و Web of Science به منظور شناسایی مقالات مرتبط از 2020 تا 2023 مورد جستجو قرار گرفتند. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. هیچ محدودیتی برای زبان مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزیابی سوگرایی مطالعات با ابزار رابینز انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Review Manager نسخه 5.4 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع 14 مطالعه شامل 461598 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که یک اختلاف معنادار بین گروه های کازیریویماب و ایمدویماب و درمان مراقبت استاندارد در میزان مرگ و میر (نسبت شانس:29/0 با فاصله اطمینان 95/0 (86/0- 10/0)، P<0.00001)، میزان بستری شدن در بیمارستان (نسبت شانس:35/0 با فاصله اطمینان 95/0 (54/0- 22/0)، P<0.00001)، نیاز به اکسیژن درمانی (نسبت شانس:23/0 با فاصله اطمینان 95/0 (46/0- 12/0)، P<0.00001)، بستری یا مرگ (نسبت شانس:40/0 با فاصله اطمینان 95/0 (43/0- 38/0)، P<0.00001) و تهویه مکانیکی (نسبت شانس:19/0 با فاصله اطمینان 95/0 (43/0- 08/0)، P<0.00001) مشاهده شد.

    بحث و نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه متاآنالیز نشان داد که کازیریویماب و ایمدویماب یک درمان اثربخش در کاهش میزان مرگ و میر، میزان بستری شدن در بیمارستان، نیاز به اکسیژن درمانی، بستری یا مرگ و تهویه مکانیکی در بیماران مبتلا به کووید-19 است.

    کلید واژگان: اثربخشی بالینی, کازیریویماب و ایمدویماب, کووید-19, درمان مراقبت استاندارد, 19
    Amirhossein Orandi, Mojhgan Mohajeri, Mohsen Mansouri, Mina Salajegheh, Mehdi Jalili, Morad Esmaiil Zali, Hamid Babaei, Ebadallah Shiri Malekabad, Saeed Khorramnia*
    Background & Aims

    Monoclonal antibodies cazirivimab and imdevimab are used as a combination drug in the treatment of severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV-2). The aim of this study was to investigate the clinical effectiveness of the combined medication of casirivimab and imdevimab in patients with COVID-19.

    Materials & Methods

    Searches were conducted in the electronic databases of PubMed, Scopus, Cochrane Library, and Web of Science to identify relevant articles from 2020 to 2023. Additionally, a manual search was performed in primary review sources and key studies. There were no language restrictions for the studies. The quality assessment of the studies was conducted using the ROBINS-I tool. Data analysis was performed using Review Manager Software version 5.4.

    Results

    A total of 14 studies involving 461598 patients were included in the study. The results of the meta-analysis showed that there was a significant difference between the casirivimab and imdevimab and standard of care groups in terms of mortality rate (odds ratio [OR]: 0.29, %95, 0.10-0.86, P<0.00001), hospitalization rate (OR: 0.35, %95, 0.22-0.44, P<0.00001), need for oxygen therapy (OR: 0.23, %95, 0.12-0.46, P<0.00001), hospitalization or death (OR: 0.40, %95, 0.38-0.43, P<0.00001), and mechanical ventilation (OR: 0.19, %95, 0.08-0.43, P<0.00001).

    Conclusion

    The results of this meta-analysis study showed that casirivimab and imdevimab is an effective treatment in reducing mortality rate, hospitalization rate, need for oxygen therapy, hospitalization or death, and mechanical ventilation in patients with COVID-19.

    Keywords: Clinical Effectiveness, Casirivimab, Imdevimab, COVID-19, Standard Care Treatment
  • سعید خرم نیا، مهدی جلیلی، مینا سلاجقه، محسن منصوری*
    پیش زمینه و هدف

    باملانیویماب یک آنتی بادی مونوکلونال برای درمان موارد خفیف تا متوسط بیماری حاصل از کرونا ویروس-19 (کووید-19) است. هدف از مطالعه مروری متاآنالیز حاضر، اثربخشی داروی باملانیویماب در مقایسه با درمان استاندارد در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 بود.

    مواد و روش کار

    پایگاه های الکترونیکی PubMed، Scopus، Cochrane Library و Web of Science به منظور شناسایی مقالات مرتبط از 2020 تا 2023 مورد جستجو قرار گرفتند. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. هیچ محدودیتی برای زبان مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزیابی کیفیت مطالعات با ابزار نیوکاسل انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Review Manager نسخه 5.4 انجام گرفت.

    یافته ها

    درمجموع، 16 مطالعه شامل 23166 بیمار کووید-19 وارد مطالعه شدند. نتایج متاآنالیز نشان داد که یک اختلاف معنادار بین گروه های باملانیویماب و درمان استاندارد در میزان مرگ و میر (نسبت شانس: 26/0 با فاصله اطمینان 95/0 (42/0-17/0)، P<0.001)، میزان بستری شدن در بیمارستان (نسبت شانس:45/0 با فاصله اطمینان 95/0 (66/0-31/0)، P<0.001) و میزان پذیرش در بخش مراقبت های ویژه (نسبت شانس: 39/0 با فاصله اطمینان 95/0 (72/0- 21/0)، P=0.003) مشاهده شد.

    بحث و نتیجه گیری

    طبق شواهد حاصل از بررسی فعلی، باملانیویماب مرگ و میر، خطر بستری شدن در بیمارستان و میزان پذیرش در بخش مراقبت های ویژه را در بیماران مبتلا به کووید-19 خفیف یا متوسط کاهش می دهد. نتایج این مطالعه می تواند به سیاستگذاران سلامت در انتخاب درمان های اثربخش در بیماران مبتلا به کووید-19 کمک کند.

    کلید واژگان: باملانیویماب, کووید-19, اثربخشی, درمان استاندارد, درمان
    Saeed Khorramnia, Mehdi Jalili, Mina Salajegheh, Mohsen Mansouri*
    Background &  Aims

    Bamlanivimab is a monoclonal antibody for the treatment of mild to moderate cases of Coronavirus disease 2019 (COVID-19). The aim of the current meta-analysis review study was to compare the efficacy of bamlanivimab and standard treatment in the treatment of patients with Covid-19.

    Materials & Methods

    PubMed, Scopus, Cochrane Library and Web of Science databases were searched to identify relevant articles from 2020 to 2023. Also, a manual search was performed in the sources of primary review and key studies. There were no restrictions on the language of the studies. Evaluation of the quality of studies was done with the Newcastle tool. Data analysis was done using Review Manager software version 5.4.

    Results

    In total, 16 studies including 23166 covid-19 patients were included in the study. The results of the meta-analysis showed that a significant difference was observed between the bamlanivimab and standard care groups in terms of mortality rate (odds ratio [OR] = 0.26, confidence interval [CI]: 0.17 to 0.42, P>0.001), hospitalization rate (OR= 0.45; 95% CI: 0.31 to 0.66, P>0.001), and ICU admission (OR= 0.39; 95% CI: 0.21 to 0.72, P=0.003).

    Conclusion

    According to evidence from the current review, bamlanivimab reduces mortality, risk of hospitalization, and intensive care unit (ICU) admission in the patients with mild or moderate Covid-19. The results of this study can help health policy makers in choosing effective treatments for Covid-19 patients.

    Keywords: Bamlanivimab, Covid-19, Efficacy, Standard Care, Treatment
  • Rouhollah Shabestan*, Bahman Amani, Behnam Amani, Saeed Khorramnia, Sara Zareei, Mohammad Reza Parsaie, Hormoz Kianian, Ali Charkameh, Arash Akbarzadeh
    Background

    COVID-19 continues to pose a significant healthcare challenge throughout the world. This study aimed to investigate epidemiological characteristics and associated mortality factors among hospitalized patients with COVID-19 in the Mazandaran province.

    Materials & Methods

    In this descriptive study, the medical information of patients admitted to 39 hospitals in 17 cities in Mazandaran province between February 20, 2020, and February 20, 2021, were initially assessed and then entered the survey based on the study criteria. For data analysis, statistical approaches such as Chi-square and Fisher's exact test were performed at a significance level of 5%.

    Results

    Out of the initial 34036 patients total patients, 21007 were included in the study with a mean age of 53.75±18.23 years, and 10219(48.6%) were males. The majority of cases and the highest mortality percent belonged to the age groups of 60 to 70 and 70 to 80. The Mortality proportion was 11.6% (n=2431), with a higher value in males than females. Moreover, the highest mortality rate was seen in ICU  (n=2803, 85.7%). Underlying diseases with the highest mortality rate were diabetes  (n=2058, 43%) and chronic heart disease  (n=166, 6.83%). The most common symptoms of illness were fever  (n=9025, 43%), hemoptysis  (n=5911, 28.10%), sore throat  (n=3771, 18%), and low blood pressure  (n=3626, 17.30%).

    Conclusion

    This study showed a high mortality rate among COVID-19 cases and dissected the related risk factors, including age, gender, underlying diseases, and ICU admission.

    Keywords: COVID-19, Epidemiology, SARS-CoV-2, Iran
  • مرتضی زابلی مهدی آبادی، چیمن کرمی، الهام صابر، مصطفی کمالی، امیرحسین اورندی، علیرضا داداشی، محسن امینی زاده، صادق احمدی ماژین*، سعید خرم نیا، مهدی نوری

    پیش زمینه و هدف:

    مولنوپیراویر یک داروی خوراکی آنتی ویروس است که در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 استفاده می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی و ایمنی مولنوپیراویر در درمان بیماران مبتلا به کووید-19 بود.

    مواد و روش کار

    یک جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Cochrane Library، Web of Science، Google Scholar و Trip database از 2019 تا 2022 انجام گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در منابع مطالعات مروری و کلیدی اولیه انجام گرفت. هیچ محدودیتی برای زبان انتشار مطالعات در نظر گرفته نشد. ارزیابی کیفیت مطالعات با سیستم های امتیازدهی جداد (Jadad) و نیوکاسل انجام گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis نسخه 3 انجام گرفت.

    یافته ها: 

    ده مطالعه با جمعیت کل 24221 بیمار وارد مطالعه شدند. یافته های متاآنالیز نشان داد که نسبت خطر (RR) بین دو گروه مولنوپیراویر و کنترل برای پیامد میزان مرگ و میر برابر با 67/0 (49/1- 30/0) (P=0.33)، برای میزان بستری شدن برابر با 40/1 (50/2- 78/0) (P=0.26)، برای بستری یا مرگ برابر با 09/1 (69/2- 44/0) (P=0.85)، برای تهویه مکانیکی برابر با 61/0 (12/1- 33/0) (P=0.11) و برای عوارض جانبی برابر با 93/0 (06/1- 82/0) (P=0.29) بود، که اختلاف میانگین برای این پیامدها معنادار نبود.

    بحث و نتیجه گیری:

     یافته های این مطالعه نشان داد که مولنوپیراویر تاثیری در کاهش میزان مرگ و میر، میزان بستری شدن، بستری یا مرگ و تهویه مکانیکی ندارد، هرچند که در بیماران بی خطر بود.

    کلید واژگان: کووید-19, اثربخشی, مولنوپیراویر
    Morteza Zaboli Mahdiabadi, Chiman Karami, Elham Saber, Mostafa Kamali, Amirhossein Orandi, Alireza Dadashi, Mohsen Aminizadeh, Sadegh Ahmadi-Mazhin*, Saeed Khorramnia, Nouri Mehdi

    Background & Aims:

    Molnupiravir is an oral antiviral drug which is used in the treatment of patients with COVID-19. The purpose of this study was to investigate the effectiveness and safety of molnupiravir in the treatment of patients with COVID-19.

    Materials & Methods:

    A systematic search was conducted in PubMed, Scopus, Cochrane Library, Web of Science, Google Scholar, and Trip database from 2019 to 2022. In addition, a manual search was performed in the sources of primary review and key studies. No restrictions were considered for the language of the studies. Evaluation of the quality of studies was done with Jadad and Newcastle scoring systems. Data analysis was performed using Comprehensive Meta-Analysis version 3 software.

    Results

    Ten studies with total population of 24221 patients were included in the study. The results of the meta-analysis showed that the risk ratio (RR) between the two groups of molnupiravir and control for the outcome of the mortality rate was 0.67 (0.30-1.49) (P=0.33), for the hospitalization rate was 1.40 (2.50-0.78) (P=0.26), for hospitalization or death was 1.09 (2.69-0.44) (P=0.85), for mechanical ventilation was 0.61 (1.33-0.12) (P=0.11), and for side effects was 0.93 (0.82-1.06) (P=0.29); the difference between means for these outcomes were not significant.

    Conclusion

    The findings of this study showed that molnupiravir has no effect on reducing mortality rate, hospitalization rate, hospitalization or death, and mechanical ventilation of the patients, although it was safe in the patients.

    Keywords: COVID-19, Effectiveness, Molnupiravir
  • Negin Shahrokhzadeh, Saeed Khorramnia *, Amin Jafari, Hassan Ahmadinia
    Background

     Postoperative pain management is one of the major challenges of surgeons and anesthesiologists.

    Objectives

     This study aimed to determine the efficacy of topical ketorolac in post-hemorrhoidectomy pain management.

    Methods

     This clinical trial was conducted on 84 candidates for hemorrhoidectomy (grade-II hemorrhoids) who visited Ali ibn Abi-Talib hospital of Rafsanjan, Kerman, Iran (2020 - 2021). The participants were selected through convenience sampling and randomly assigned to three groups of 28. The subjects were treated in topical (4 mL 0.5% Marcaine + 1 mL ketorolac at the surgical site), intramuscular (4 mL 0.5% Marcaine at the surgical site + 1 mL ketorolac intramuscularly), and control (4 mL 0.5% Marcaine at the surgical site) groups. Pain intensity was measured using the Numerical Pain Rating Scale 1, 6, 12, and 24 hours after surgery. The obtained data were analyzed using two-way repeated measures analysis of variance.

    Results

     Female and male patients constituted 46.4% and 53.6% of the participants, respectively. The mean pain intensity was significantly lower in the topical group than in intramuscular and control treatments in all four stages of pain assessment (P < 0.001). Some participants were treated with pethidine due to high pain intensity. However, the mean pain intensity gradually reduced over time in all three groups.

    Conclusions

     Study findings suggested that the topical administration of ketorolac and Marcaine was more effective than Marcaine used alone for relieving pain in patients undergoing hemorrhoidectomy.

    Keywords: Ketorolac, Hemorrhoidectomy, Pain
  • سیمین تاج شریفی فر، علیرضا داداشی، امیرحسین اورندی، عبادالله شیری ملک آباد*، سعید خرم نیا، فرشید الازمنی نوده
    زمینه و اهداف

    رمدسیویر یک داروی ضد ویروسی است که به طور گسترده در بیماران مبتلا به کووید-19 استفاده می گردد. هدف این مطالعه، مروری بر مطالعات مرورنظام مند و فراتحلیل رمدسیویر در بیماران مبتلا به کووید-19 بود.

    روش بررسی

    یک جستجوی الکترونیک در بانک های اطلاعاتی پابمد، اسکوپوس، کاکرن و وب آو ساینس تا دسامبر 2021 صورت گرفت. علاوه بر آن، دیگر بانک های اطلاعاتی نیز مورد جستجو قرار گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در مطالعات و سایر منابع به منظور یافتن شواهد انجام گردید. از پرسشنامه ارزیابی کیفی مروری (OQAQ) به منظور ارزیابی کیفیت مقالات استفاده شد.

    یافته ها

    17 مطالعه مرورنظام مند و فراتحلیل وارد مطالعه شد. نتایج نشان داد که رمدسیویر در 7 مطالعه باعث کاهش در مرگ و میر بیماران مبتلا به کووید-19 و در 7 مطالعه دیگر تاثیری در کاهش مرگ و میر بیماران در مقایسه با گروه کنترل نداشت. همچنین دیگر یافته های مطالعه نشان داد که رمدسیویر باعث افزایش بهبود بالینی، افزایش ریکاوری بالینی، کاهش زمان ریکاوری بالینی، و سریع تر شدن زمان ترخیص بیماران مبتلا به کووید-19 از بیمارستان می گردد. عوارض جانبی در اکثر مطالعات در گروه دریافت کننده رمدسیویر خفیف و ملایم بود.

    نتیجه گیری

    یافته های مطالعه نشان داد که میزان مرگ و میر ناشی از رمدسیویر در مطالعات، متفاوت است؛ بنابراین بهتر است این دارو با احتیاط مصرف گردد. عوارض جانبی به خوبی تحمل شد.

    کلید واژگان: رمدسیویر, اثربخشی بالینی, ایمنی دارویی, مرورنظام مند, فراتحلیل, کووید-19
    Simintaj Sharififar, Alireza Dadashi, Amirhossein Orandi, Ebadollah Shiri Malekabad*, Saeed Khorramnia, Farshid Alazmani Noodeh
    Background and aims

    Remdesivir is an antiviral drug that is widely used in patients with Covid-19. The aim of this study was to review the systematic review and meta-analysis studies of Remdesivir in patients with Covid-19.

    Methods

    An electronic search was conducted in PubMed, Scopus, Cochrane Library, and Web of Science databases up to December 2021. In addition, other databases were searched. A manual search of studies and other sources was also conducted to find evidence. The tool (Overview Quality Assessment Questionnaire) was used to evaluate the quality of articles.

    Results

    Seventeen systematic review and meta-analysis studies were included in the study. The results showed that Remdesivir in seven studies reduced the mortality of patients with Covid-19 and in seven other studies had no effect on reducing patient mortality compared to the control group. Other findings of the study also showed that Remdesivir increased clinical improvement, increased clinical recovery, reduced clinical recovery time, and accelerated the discharge time of patients with Covid-19 from the hospital. Side effects were well tolerated in most studies in the Remdesivir group. Adverse events were mild and moderate in most studies in the Remdesivir group.

    Conclusion

    The findings of the study showed that the mortality rate in patients treated with remedsivir in studies is different, so it is better to use this drug with caution. Adverse events were well tolerated.

    Keywords: Remdesivir, Clinical Efficacy, Drug Safety Biomarkers, Systematic Review, Meta-Analysis, COVID-19
  • سیمین تاج شریفی فر، علیرضا داداشی، امیرحسین اورندی، عبادالله شیری ملک آباد*، سعید خرم نیا، فرشید الازمنی نوده
    پیش زمینه و هدف

    فاویپیراویر یک داروی ضدویروسی هست که به طور گسترده در بیماران مبتلا به کووید-19 استفاده می گردد. هدف این مطالعه، مروری بر مطالعات مرور نظام مند و فراتحلیل فاویپیراویر در بیماران مبتلا به کووید-19 است.

    مواد و روش کار

    یک جستجوی الکترونیک در بانک های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Embase، Cochrane Library و Web of Science تا دسامبر 2021 صورت گرفت. علاوه بر آن، دیگر بانک های اطلاعاتی نیز مورد جستجو قرار گرفت. همچنین یک جستجوی دستی در مطالعات و سایر منابع به منظور یافتن شواهد انجام گردید. از ابزار (Overview Quality Assessment Questionnaire) به منظور ارزیابی کیفیت مقالات استفاده شد.

    یافته ها

     7 مطالعه مرور نظام مند و فراتحلیل وارد مطالعه شد. نتایج نشان داد که هیچ تفاوتی در میزان مرگ ومیر بین فاویپیراویر و کنترل در بیماران مبتلا به کووید-19 ازنظر آماری وجود ندارد. دیگر یافته های مطالعه نشان داد که میزان بهبود بالینی در دو مطالعه در روز 7 در گروه فاویپیراویر بالاتر از گروه کنترل بود درحالی که در مطالعه دیگر، تفاوت آماری معناداری بین فاویپیراویر و کنترل یافت نشد. همچنین دیگر یافته های مطالعه نشان داد که منفی شدن تست PCR در چهار مطالعه در گروه فاویپیراویر بالاتر از گروه کنترل بود اما در یک مطالعه تفاوت آماری معناداری بین دو گروه یافت نشد. همچنین تفاوتی در تهویه مکانیکی در گروه فاویپیراویر و کنترل یافت نشد. عوارض جانبی در اکثر مطالعات حاکی از آن بود که بین فاویپیراویر و کنترل تفاوتی وجود ندارد.

    بحث و نتیجه گیری

     نتایج نشان داد که فاویپیراویر در مرگ ومیر و تهویه مکانیکی تاثیری ندارد و تنها در میزان بهبود بالینی بیماران و منفی شدن تست PCR تاثیر دارد.

    کلید واژگان: فاویپیراویر, اثربخشی, ایمنی, مرور نظام مند, فراتحلیل
    Simintaj Sharififar, Alireza Dadashi, Amirhossein Orandi, Ebadollah Shiri Malekabad*, Saeed Khorramnia, Farshid Alazmani Noodeh
    Background & Aims

    Favipiravir is an antiviral drug that is widely used in patients with Covid-19. The aim of this study was to review the systematic review and meta-analysis studies of Favipiravir in patients with Covid-19.

    Materials & Methods

    An electronic search was conducted in PubMed, Scopus, Cochrane Library, and Web of Science databases until December 2021. In addition, other databases were searched. A manual search of studies and other sources was also conducted to find evidence. The Overview Quality Assessment Questionnaire tool was used to evaluate the quality of articles.

    Results

    Seven systematic review and meta-analysis studies were included in the study. The results showed that there was no statistically significant difference in mortality between Favipiravir and control groups in the patients with Covid-19. Other findings showed that the rate of clinical improvement was higher in two studies on day 7 in the Favipiravir group than that in the control group, while in another study, no statistically significant difference was found between Favipiravir and the control groups. Other findings of the study showed that negative RT-PCR result rate in four studies in the Favipiravir group was higher than that in the control group, although in one study no statistically significant difference was found between the two groups. Also, no difference in mechanical ventilation was found in the favipiravir and control groups. Regarding Side effects, most studies indicated that there was no difference between Favipiravir and control.

    Conclusion

    The results showed that Favipiravir has no effect on mortality and mechanical ventilation and only affects the rate of clinical improvement of patients and negative result for RT-PCR.

    Keywords: Favipiravir, Efficacy, Safety, systematic Review, Meta-Analysis
  • Fatemeh Jadidi *, Farzaneh Jadidi, Saeed Khorramnia, Gholamreza Bazmandegan
    Background

    Spinal anesthesia is the mostcommonanesthesia technique used for cesarean section. Postdural puncture headache (PDPH) is one of the consequences following spinal anesthesia.

    Objectives

    The primary aim of this study was to compare the incidence of PDPH with 25-gauge Quincke and Whitacre’s spinal needles. Secondary outcomes were mean severity of PDPH, need for analgesic, movement limitation, and associated symptoms and signs followed up for 1 week after surgery.

    Methods

    In this randomized trial study, 130 women were randomly divided into 2 equal groups based on the excel file and random between function. They received spinal anesthesia with either Quincke or Whitacre spinal needles. The incidence of PDPH was followed up 1 week later. Among PDPH women, secondary outcomes and symptoms/signs (such as nausea, vomiting, neck pain, and shoulder pain) were evaluated for 1 week after surgery.

    Results

    All 130 women completed the study. PDPH was observed in 16 women (12.3%), including 6 (9.2%) in the Whitacre group and 10 (15.4%) in the Quincke group, which was not statically significant (P = 0.424). However, secondary outcomes and associated signs and symptoms were more common in the Whitacre group than in the Quincke group, followed up for 1 week in this trial. It can be related to more primary headache history in the Whitacre group than in the Quincke group.

    Conclusions

    Overall, the Whitacre spinal needle is better than Quincke in reducing the incidence of PDPH, but primary headache history in young women causes higher mean severity of PDPH in them. Also, primary headache history causes more associated symptoms and signs in women with PDPH.

    Keywords: Quincke, Whitacre, Associated Symptoms, Signs, Cesarean, PDPH, Spinal Anesthesia
  • امین جعفری، سعید خرم نیا*، سمیرا امینی، الهام علی نیا قرا، سمیرا کوهستانی، سمیرا خرم نیا
    پیش زمینه و هدف

    عفونت های بیمارستان های یکی از شایع ترین علل مرگ و میر در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه هستند. به منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت ها در نوزادان بستری شده در بخش مراقبت های ویژه، آگاهی از میزان شیوع این عفونت ها امکان پذیر نمی باشد لذا این مطالعه مرور نظام مند و فراتحلیل با هدف بررسی شیوع عفونت های بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان در بیمارستان های ایران صورت گرفت.

    مواد و روش کار:

     یک مرور نظام مند در متون برای مقالات مرتبط در پایگاه های SID، MagIran، PubMed، Scopus، Sciencedirect و Google Scholar تا آبان 1398 انجام گرفت. مقالات محدود به زبان انگلیسی و فارسی بودند. همچنین به منظور افزایش حساسیت جستجو، فهرست منابع مطالعاتی که وارد فاز نهایی تحلیل شده بودند به صورت دستی اسکن شد. کیفیت مطالعات با چک ایست STROBE مورد ارزیابی قرار گرفت. متاآنالیز بر روی داده ها با استفاده از نرم افزار CMA نسخه دو انجام گرفت.

    یافته ها: 

    14 مطالعه وارد فراتحلیل شدند. ازآنجاکه مطالعات از همگنی کافی برخوردار نبودند از روش مدل با اثرات تصادفی استفاده گردید. یافته های فراتحلیل نشان داد که شیوع عفونت های باکتریایی در بخش NICU 3/10 درصد می باشد C.I=(0.078,0.135)).

    بحث و نتیجه گیری:

     بافته های متاآنالیز نشان داد که برآورد شیوع عفونت های باکتریایی بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه نوزادان در بیمارستان های ایران 10 درصد می باشد.

    کلید واژگان: عفونت بیمارستانی, بخش مراقبت های ویژه نوزادان, بیمارستان های ایران
    Saeed Khorramnia*, Samira Amini, Elham Aliniaghara, Samira Koohestani, Samira Khorramnia
    Background & Aims

    Bacterial infections in hospitals are one of the most common causes of death in neonates admitted to the intensive care units. In order to control and prevent these infections in neonates admitted to intensive care unit, it is not possible to know the prevalence of these infections. The purpose of this systematic review and meta–analysis was to estimate the prevalence of bacterial infections in neonatal intensive care units.

    Materials & Methods

    A systematic review of the literature for related articles was conducted in SID, Mag Iran, PubMed, Scopus, Science direct, and Google Scholar databases up to November 2019. The articles were limited to the English and Persian languages. In order to increase the sensitivity of the search, the reference lists of studies that entered the final phase was manually scanned. The quality of the studies was evaluated with the STROBE. Meta-analysis of data was performed using CMA version 2 software.

    Results

    14 studies were included in the meta-analysis. Since the studies were not homogeneous enough, the random-effects modeling method was used. The meta-analysis findings showed that the prevalence of bacterial infections in the neonatal intensive care unit was 10.3% C.I = (0.078,0.135).

    Conclusion

    The meta-analysis results showed that the prevalence of nosocomial bacterial infections in neonatal intensive care units is 10%.

    Keywords: Nosocomial Infection, Neonatal Intensive Care Unit, Iran
  • سعید خرم نیا، زوبین سوری، نگین بشری، فرشید فرح بخش، سمیرا خرم نیا، سمیرا کوهستانی*
    Saeed Khorramnia, Zoubin Souri, Negin Bashari, Farshid Farahbakhsh, Samira Khorramnia, Samira Koohestani*
    Background &  Objective

    APACHE scoring systems are performed to predict the mortality rate of patients admitted to the hospitalchr('39')s intensive care unit (ICU). At present, APACHE II, III and VI are used in ICUs of Iranian hospitals. Due to the high mortality rate in the ICU, compared to other parts of the hospital and the use of APACHE systems in predicting the mortality rate, determining the best predictor is very important. Therefore, this study was performed to determine the best system for predicting the mortality of patients admitted to the ICU.

    Materials & Methods

    An electronic search in SID, Magiran, PubMed, Scopus, ScienceDirect and Google Scholar databases was performed until November 2019 using keywords. The list of key study sources was also reviewed to find studies that may not have been found through electronic search. The quality of studies was assessed with STROBE checklist. Data analysis was performed using CMA software version 2.

    Results

    21 studies involving 3576 patients were meta-analyzed. 14 studies used the APACHE II, three studied used Apache III, and four studied used Apache IV. The meta-analyses found that the final estimate of the accuracy of the APACHE II in predicting mortality was 0.052 (CI = 0.030; 0.091), APACHE III 0.09 (CI = 0.029; 0.245), and APACHE IV 0.088 (C.I = 0.031; 0.228).

    Conclusion

    The findings of this study showed that the APACHE III had more accuracy in predicting the mortality rate of patients admitted to the ICU compared to APACHE II and IV. The ward has special care. It is recommended that this scoring system be used in hospitals to prioritize patients admitted to the ICU.

    Keywords: Mortality, APACHE, Intensive care unit
  • سعید خرم نیا، امین جعفری*، فرشید فرحبخش، الهام علی نیا قرا، بهنام امانی، بهمن امانی، آرش اکبرزاده
    پیش زمینه و هدف

    از شاخص میزان مرگ ومیر در بخش مراقبت های ویژه می توان جهت ارزیابی درمان های جدید و نیروی انسانی متخصص و تخصیص بهینه منابع استفاده کرد. مرگ ومیر در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران به صورت پراکنده گزارش شده است. هدف از این مطالعه، برآورد میزان مرگ ومیر کلی بیماران ICU در بیمارستان های ایران می باشد.

    مواد و روش کار

    یک مرور نظام مند در پایگاه های SID، MagIran، PubMed ، Scopus، ScienceDirect،  Web of scienceو Google Scholar برای مقالات مرتبط تا آبان 1398 انجام گرفت. همچنین فهرست منابع مطالعات کلیدی برای یافتن استنادهای بیشتر موردبررسی قرار گرفت. ارزیابی کیفیت مطالعات با استفاده از چک لیست STROBE انجام شد. نتایج مطالعات با استفاده از نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) نسخه 2 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    26 مطالعه شامل 8980 بیمار وارد مرور شد. یافته های فراتحلیل نشان داد که مرگ ومیر کلی در بیماران بستری در ICU برابر با 8/29 درصد است (95% CI=(0.259,0.340)). میزان مرگ ومیر در زنان و مردان به ترتیب برابر با 8/29 درصد (95% CI=(0.235,0.369))  و 2/29 درصد (95% CI=(0.211,0.389)) بود.

    بحث و نتیجه گیری

     مرگ ومیر در بیماران  ICUبیمارستان های ایران در مقایسه با سایر کشورها بالا است. بنابراین منابع و امکانات مراقبتی ویژه باید در ICU  موردتوجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: بخش مراقبت های ویژه, مرگ ومیر, ایران
    Saeed Khorramnia, Amin Jafari*, Farahbakhsh Farahbakhsh, Elham Aliniaghara, Behnam Amani, Bahman Amani, Arash Akbarzadeh
    Background & Aims

    The mortality rate index in the Intensive Care Unit (ICU) can be used to evaluate new treatments and specialist human resources and optimize resource allocation. Mortality in the ICUs of Iranian hospitals has been sporadically reported. The purpose of this study was to estimate the overall mortality rate of ICU patients in Iranian hospitals.

    Materials & Methods

    A systematic review was conducted in SID, MagIran, PubMed, Scopus, Web of Science, and Google Scholar for related articles until November 2019. Also, the reference lists of key studies were checked for additional citations. Quality assessment of studies was performed using the STROBE checklist. The results of the studies were analyzed using Comprehensive Meta-Analysis (CMA) software version 2.

    Results

    Twenty-six studies involving 8980 patients were included in the review. The findings of the meta-analysis indicated that the overall mortality in ICU patients was 29.8% (95% CI, 0.259_0.34; P<.05). The prevalence of mortality in men and women was 29.8% (95% CI, 0.211_0.389; P<.05) and 29.2% (95% CI, 0.235_0.369; P<.05), respectively.

    Conclusion

    Mortality rate in ICU patients in Iranian hospitals is high compared to other countries. Therefore, resources and facilities should be considered in the ICUs.

    Keywords: Mortality, Intensive care unit, Iran
  • سعید خرم نیا، رضا نژادحسن، فاطمه رجایی پور، زهرا اسداللهی*
    مقدمه
    سردرد، یکی از عوارض بیهوشی نخاعی در جراحی است. این نوع بیهوشی نقش عمده ای در عمل سزارین دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر وضعیت نیمه نشسته بر سردرد بعد از بیهوشی نخاعی در زنان تحت جراحی سزارین الکتیو انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه مداخله ای در سال 1397 بر روی 110 زن باردار تحت جراحی سزارین در بیمارستان نیک نفس رفسنجان انجام شد، افراد در زمان ریکاوری در دو گروه با پوزیشن سر 30 درجه و پوزیشن سر خوابیده (flat) قرار گرفتند. بروز و شدت سردرد با استفاده از مقیاس دیداری درد، در روزهای اول، دوم و سوم پس از جراحی بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های تی مستقل، کای دو و تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    میانگین شدت سردرد در گروه افراد با پوزیشن سر  صاف در روزهای اول، دوم و سوم به ترتیب 41/2±98/0، 16/2±87/0 و 92/1±78/0 و در گروه با پوزیشن 30 درجه سر 89/2±41/1، 70/2±30/1 و 33/2±12/1 بود. شدت درد در هر دو گروه در روزهای مختلف اندازه گیری کاهش معناداری (0001/0>p) داشت، هرچند این تفاوت بین دو گروه معنادار نبود (379/0=p).
    نتیجه گیری
    قرار دادن سر در وضعیت خوابیده در هنگام ریکاوری از بیهوشی نخاعی در زنان تحت جراحی سزارین الکتیو، باعث کاهش شدت سردرد پس از جراحی در مقایسه با وضعیت سر در پوزیشن 30 درجه شد، هرچند این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود.
    کلید واژگان: پوزیشن, ریکاوری, سردرد, سزارین
    Saeed Khorramnia, Reza Nejadhasan, Fateme Rajaeipoor, Zahra Asadollahi *
    Introduction
    Headache is one of the complications of spinal anesthesia in various surgeries. Spinal anesthesia has a major role in cesarean section. This study was performed with aim to investigate the effect of semi-sitting position on headache after spinal anesthesia in women undergoing elective Cesarean Section.
    Methods
    This interventional study was performed on 110 pregnant women with cesarean section at Rafsanjan Nikanfas Hospital in 2018. In recovery time, the subjects were placed into two groups: head position in 30 degree and flat position. The incidence and intensity of headache was assessed using the pain Visual Analogue Scale in the first, second and third days after the surgery. Data were analyzed by SPSS software (version 18) and independent t-test, Chi-square test and Two-way Repeated Measures ANOVA. P
    Results
    Mean of headache severity in the group with flat head position in the first, second and third days was 0.98 ± 2.41, 0.87 ± 2.16 and 0.78 ± 1.92, respectively, and in the group of 30 degrees head position was 1.41 ± 2.89, 1.30 ± 2.70 and 1.12 ± 2.33, respectively. The severity of pain in both groups was significantly decreased on different days (p <0.0001), although there was no significant difference between the two groups (p =.379).
    Conclusion
    Flat head positioning during recovery of spinal anesthesia in women undergoing elective cesarean section decreased the severity of postoperative headache compared with head position at 30 degrees, although this difference was not statistically significant.
    Keywords: Caesarean section, Headache, Position, Recovery
  • فریبا جمالی پاقلعه، محمود شیخ فتح الهی، سعید خرم نیا*
    زمینه و هدف
    یکی از عوارض آزار دهنده بی حسی نخاعی در عمل جراحی سزارین، سردرد بعد از پارگی سخت شامه (Post-Dural puncture headache; PDPH) است که در 2 تا 5 روز بعد از عمل جراحی ایجاد می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر بلاک دوطرفه عصب اکسی پیتال بزرگ (Greater occipital nerve block; GONB) در درمان PDPH بعد از جراحی سزارین می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، تعداد 74 خانم باردار که در سال 1396 تحت عمل سزارین با بی حسی نخاعی قرار گرفته بودند و با PDPH به کلینیک درد شهر رفسنجان مراجعه کردند، به صورت تصادفی در دو گروه 37 نفره قرار داده شدند. در گروه اول، درمان GONB با بوپیواکائین و دگزامتازون انجام گردید و گروه دوم، درمان دارویی خوراکی با استامینوفن و پره گابالین دریافت کردند. بیماران هر دو گروه، قبل از مداخله، 1، 6 و 24 ساعت پس از مداخله، از لحاظ شدت سردرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج آزمون آماری نشان داد که اثر متقابل (Interaction) نوع درمان و زمان ارزیابی سردرد از نظر آماری معنی دار است (912/130=F، 001/0P<). به این معنی که سرعت کاهش سردرد در طول دوره مطالعه، در گروه GONB به طور معنی داری بیش از گروه دریافت کننده درمان دارویی خوراکی بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج، با وجود موثر بودن هر دو روش درمانی، تاثیر GONB در کاهش شدت سردرد، بیش از درمان دارویی بوده است. به نظر می رسد GONB می تواند به عنوان یک تکنیک جایگزین موثر برای درمان PDPH به کار رود.
    کلید واژگان: بی حسی نخاعی, سردرد پس از پارگی سخت شامه, عصب اکسی پیتال بزرگ, سزارین
    F. Jamali Paghaleh, M. Sheikh Fathollahi, Saeed Khorramnia*
    Background and Objectives
    One of the annoying side effects of spinal anesthesia in cesarean section surgery is the post-dural puncture headache (PDPH) which occurs 2 to 5 days after the surgery. The aim of this study was to examine the effect of bilateral occipital nerve block (GONB) in the treatment of PDPH after cesarean section surgery.
    Materials and Methods
    In this randomized clinical trial, 74 pregnant women who underwent cesarean section with spinal anesthesia in 2017 and referred to Rafsanjan Pain Clinic with PDPH, were randomly assigned into two groups of 37. In the first group, GONB treatment was done by bupivacaine and dexamethasone and the second group received oral drug treatment with acetaminophen and pregabalin. Patients in either group were evaluated for headache severity before intervention, 1, 6 and 24 hours after intervention. Data was analyzed using two-way repeated measures ANOVA.
    Results
    The results of the statistical test showed that the interaction effect of the type of treatment and the time of the evaluation of the headache was statistically significant (F=130.912, p<0.001). This means that the rate of headache reduction during the study period was significantly higher in the GONB group than in the oral treatment ones.
    Conclusion
    According to the results, despite the effectiveness of both therapies, the effect of GONB on reducing headache severity was greater than that of medication. It seems that GONB can be used as an effective alternative to PDPH treatment.
    Keywords: Spinal anesthesia, Post-dural puncture headache, Greater occipital nerve block, Cesarean section
  • Fariborz Mehrani, Mahsa Fadaee, Sahar Sadat Dehghan Manshadi, Parisa Gozali Kalansara, Kosar Ahmadi, Amirhossein Orandi, Jayran Zebardast, Ali-Akbar Nejatisafa, Saeed Khorramnia, Negar Eftekhar, Hossein Majedi
    Background
    Low Back Pain (LBP) is a common musculoskeletal disorder which may have an occupational or non-occupational etiology and is seen in many health care providers. It is an important cause of morbidity and workplace absence. Various factors may result in LBP but the role of occupational stress and anxiety personality disorder is still unclear.
    Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of sedation with dexmedetomidine on the incidence of AF in patients admitted to the intensive care unit after CABG surgery.
    Methods
    Face-to-face interviews were conducted with 58 anesthesiologists working in the hospitals of Tehran University of Medical Sciences to evaluate the occurrence of LBP in the first year of work. The probable causes of LBP and the level of anxiety were assessed using a questionnaire designed for this purpose, based on Spielberger state-trait anxiety inventory (STAI), and the results were analyzed.
    Results
    Of 58 participants, 44 (75.9%) were men and 14 (24.1%) were women. The mean age of the participants was 45.6±6.3 years. Twenty-four of 58 participants (41.4%) reported LBP in the first year of work. Six participants (10.3%) did not have anxiety state but had LBP in the first year of work. Eighteen subjects (31%) with mild to severe anxiety state also had LBP in the first year of work. Nine anesthesiologists (15.5%) did not have anxiety trait but had LBP in the first year of work. Fifteen participants (25.8%) had mild to severe anxiety trait and had LBP in the first year of work.
    In general, 24 of 58 participants (41.4%) with an anxiety score of 47.52 (moderate level of anxiety) had LBP, and 34 of 58 participants with an anxiety score of 41.01 (moderate level of anxiety) did not have LBP. There was a significant correlation between the occurrence of LBP and the level of anxiety (P=0.014).
    The personality type, smoking, history of psychiatric disorders, occupational satisfaction, communication with colleagues, sleep quality, history of LBP during work years, especially in the first year, duration of LBP, stress in the first year of work, and weekly hours of exercise had a significant association with anxiety (P
    Conclusion
    LBP is a multi factorial disorder of human. It seems that LBP can be related to stress and mechanical factors.
    Keywords: low back pain, anesthesiologist, anxiety, occupational stress
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال