به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آسپروزین" در نشریات گروه "علوم انسانی"

جستجوی آسپروزین در مقالات مجلات علمی
  • سمانه داستاه*
    مقدمه

    فاکتورهای التهابی به عنوان مکانیسم مهمی در بروز دیابت نوع دو و بیماری های متابولیک شناخته شده اند؛ درحالی که تمرینات ورزشی منظم اثرات ضدالتهابی داشته و موجب سرکوب التهاب سیستمیک با درجه پایین در دیابت نوع دو می شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی همراه با مصرف مکمل استویا بر سطوح سرمی آسپروزین گلوکز و مقاومت انسولینی در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

    مواد و روش ها

    تعداد 60 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بطور داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته به تمرینات ورزشی منتخب پرداختند. عصاره استویا نیز روزانه یک گرم، 15 دقیقه قبل از وعده غذایی اصلی مصرف شد. مقادیر سرمی گلوکز خون ناشتا، HbA1C، شاخص مقاومت به انسولین و سطوح سرمی آسپروزین اندازه گیری شد.

    نتایج

    نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد بین تاثیر مداخلات مختلف اختلاف معنی داری در سطوح سرمی آسپروزین، سطوح گلوکز خون، HbA1C و مقاومت انسولینی وجود دارد. تمرینات ترکیبی همراه با مصرف مکمل استویا منجر به کاهش سطوح سرمی آسپروزین در گروه های تمرین ، مکمل، تمرین+مکمل شد (001/0>p). اما این تغییرات در گروه تمرین +مکمل چشمگیرتر بود.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که هر دو روش مداخله تمرینات ترکیبی و مصرف مکمل استویا روش موثری در کنترل قند خون و کاهش التهاب باشند و ترکیب این دو روش اثربخشی بیشتری بر کنترل گلیسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو دارد.

    کلید واژگان: آسپروزین, تمرینات ترکیبی, دیابت نوع دو, مکمل استویا
    Samaneh Dastah *
    Aim

    Inflammatory factors are known as an important mechanism in the occurrence of type 2 diabetes and metabolic diseases; while regular exercise has anti-inflammatory effects and suppresses low-grade systemic inflammation in type 2 diabetes. Therefore, the present study was conducted with the aim of investigating the effect of combined exercises with stevia supplementation on serum levels of asprosine, glucose and insulin resistance in obese women with type 2 diabetes.

    Methods

    60 women with type 2 diabetes voluntarily participated in the study and were randomly divided into four groups. The subjects of the exercise group participated in selected sports exercises for 12 weeks and three sessions a week. One gram of stevia extract was taken daily, 15 minutes before the main meal. Fasting blood glucose, HbA1C, insulin resistance index and asprosin serum levels were measured.

    Results

    The results of analysis of variance showed that there is a significant difference between the effects of different interventions in the serum levels of asprosine, blood glucose levels, HbA1C and insulin resistance. Combined exercises with stevia supplementation led to a decrease in the serum levels of asprosine in the exercise, supplement, exercise+supplement groups (p<0.001). But these changes were more significant in the exercise + supplement group.

    Conclusion

    It seems that both intervention methods of combined exercises and stevia supplementation are effective methods in controlling blood sugar and reducing inflammation, and the combination of these two methods is more effective in controlling glycaemia in patients with type 2 diabetes.

    Keywords: Asprosine, Combined Training, Type 2 Diabetes, Stevia Supplement
  • مهدی روستائی، علی اصغر رواسی*، امیر رشیدلمیر، رحمان سوری، حسین پیرانی

    مقدمه :

    آسپروزین یک هورمون پروتیینی است که به طور عمده توسط سلول های چربی ترشح و وارد جریان خون می شود. در پژوهش حاضر تاثیر 8 هفته تمرین تداومی بر سطوح سرمی آسپروزین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های چاق بررسی شد. 

    روش پژوهش: 

    در این زمینه، 32 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن 7 ± 23/180 گرم) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (8 سر)، کنترل چاق (8 سر)، تمرین سالم (8 سر) و تمرین چاق (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین تداومی، 8 هفته پروتکل تمرین را اجرا کردند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت ها بی هوش و کشته شدند. متغیرهای موردنظر در رت ها (سطوح سرمی آسپروزین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری، 05/0≥P استفاده شد. 

    یافته ها

    بین میانگین سطوح سرمی آسپروزین (p<0/001)، انسولین (p<0/001)، گلوکز ناشتا (p<0/001) و مقاومت به انسولین (p<0/001)، گروه های کنترل سالم، کنترل چاق، تمرین سالم و تمرین چاق، تفاوت معناداری وجود داشت. 

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد چاقی تاثیر معناداری در افزایش سطوح آسپروزین و تمرین تداومی تاثیر معناداری در کاهش سطوح آسپروزین دارد. بنابراین تمرین تداومی می تواند به عنوان راهبردی مهم در جهت کاهش سطوح آسپروزین و وزن استفاده شود.

    کلید واژگان: آسپروزین, تمرین تداومی, چاقی, گلوکز پلاسما, مقاومت به انسولین
    Mehdi Roostaei, AliAsghar Ravasi *, Amir Rashid Lamir, Rahman Soori, Hossein Pirani
    Introduction

    Asprosin is a protein hormone that is mainly secreted by fat cells and enters the bloodstream. In the present study, the effect of 8-week continuous training was investigated on serum levels of asprosin, insulin, and insulin resistance index in obese rats.

    Methods

    For this, 32 male Wistar rats (mean weight=180/23±7 grams) were randomly divided into four groups of Healthy Control (N=8), Obese Control (N=8), Healthy Training (N=8), and Obese Training (N=8). The continuous training group performed the training protocol for 8 weeks, and 48 hours after the end of the last training session, the rats were anesthetized and euthanized. The variables of interest (serum levels of asprosin, level of glucose, insulin, and insulin resistance index) were measured in rats. Data analysis was performed using the Kruskal–Wallis test at the significance level of α=0.05.

    Results

    There was a significant difference among mean serum levels of asprosin (p<0/001), insulin (p<0/001), fasting glucose (p<0/001), and insulin resistance index (p<0/001) in the Healthy Control, Obese Control, Healthy Training, and Obese Training groups.

    Conclusion

    Based on the results of the present study, it seems that obesity has a significant effect on increasing asprosin levels and continuous exercise has a significant effect on reducing asprosin levels. Therefore, continuous training can be used as an important strategy to reduce asprosin levels and weight.

    Keywords: Asprosin, Continuous training, insulin resistance index, Obesity, Plasma Glucose
  • حسین پیرانی*، سیروس چوبینه، امیر رشیدلمیر، مهدی روستائی

    در پژوهش حاضر تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح سرمی آسپروزین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی بررسی گردید. در این مطالعه، 32 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن 7 ± 180.23) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل سالم (8 سر)، کنترل دیابتی (8 سر)، تمرین سالم (8 سر) و تمرین دیابتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی شدید، 8 هفته پروتکل HIIT را اجرا کردند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و کشته شدند. متغیرهای مورد نظر در رت ها (سطوح سرمی آسپروزین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون کروسکال والیس در سطح معنی داری، 0.05≥p استفاده گردید. بین میانگین سطوح سرمی آسپروزین (0.001<p)، انسولین (0.026<p)، گلوکز ناشتا (0.001<p) و مقاومت به انسولین (0.001<p)، گروه های پژوهش، تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد دیابت تاثیر معناداری در افزایش سطوح آسپروزین و تمرین تناوبی شدید تاثیر معناداری در کاهش سطوح آسپروزین دارد. بنابراین HIIT می تواند به عنوان یک استراتژی مهم در جهت کاهش سطوح آسپروزین مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: آسپروزین, مقاومت به انسولین, دیابت, گلوکز پلاسما, تمرین تناوبی شدید
    Hossein Pirani *, Siroos Choobine, Amir Rashid Lamir, Mahdi Roostaei

    Type 2 diabetes is a risk factor for heart disease and has a major contribution in mortality due to cardiovascular diseases. In diabetics people, high levels of glucose is a very important issue that should be controlled. In the present study, the effect of 8-week HIIT was investigated on Serum levels of Asprosin, insulin, and insulin resistance index in diabetic rats. In this Investigation, A total of 32 male Wistar rats (mean weight, 180/23±7gr) were randomly divided into four groups of Healthy control (N=8), diabetic control (N= 8), Healthy training (N= 8) and Diabetic training (N= 8). The training group performed a 8-week High Intensity Interval Training, and 48 hours after the end of the last training session, the rats were anesthetized and euthanized. The variables of interest (Serum Levels of Asprosin, level of glucose, insulin, and insulin resistance index), were measured. Data analysis was performed using Kruskal–Wallis at significance level of p≤0.05.There was a significant difference among Asprosin (p>0/001), level of glucose (p>0/001), insulin (p>0/026), and Insulin Resistance Index (p>0/001) between the Healthy control Group, diabetic control Group, Healthy training Group and Diabetic training Group. According to the results of the present study, it seems that High Interval Intensity Training is an important strategy to decrease Asprosin, plasma glucose and Insulin resistance index in diabetics rat and it can be considered as an effective intervention method for treatment diabetes.

    Keywords: Asprosin, insulin resistance index, Diabets, Plasma Glucose, High Interval Intensity Training
  • روح الله حق شناس*، حسین پورحبیبی
    مقدمه و هدف

    آسپروزین یک هورمون پروتیینی ضدتنظیمی انسولین است و با بیماری های مزمن همچون چاقی و دیابت مرتبط است. از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژن آسپروزین بافت پانکراس رت های نر مبتلا به دیابت است.

    مواد و روش ها:

     32 سر رت نر ویستار، پس از القا دیابت با STZ به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل (n=8)، تمرین (n=8)، دیابت (n=8) و دیابت + تمرین (n=8) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین پس از آشنایی با پروتکل تمرین، 5 جلسه در هفته، به مدت هشت هفته، پروتکل تمرین هوازی را اجرا کردند. پس از اتمام پروتکل، بافت پانکراس استخراج و از روش RT- PCR برای اندازه گیری RNA و از روش الایزا برای سنجش بیان پروتیین آسپروزین استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس جهت تجزیه وتحلیل داده ها، در سطح معناداری (0.05>P) استفاده شد.

    یافته ها: 

    نتایج نشان داد القاء دیابت سطح بیان ژن و پروتیین آسپروزین در بافت پانکراس را به طور معنی داری افزایش داد (0.001>P). هشت هفته تمرین هوازی بیان پروتیین آسپروزین را در گروه تمرین به طور معنی داری کاهش داد (0.019=P) ولی کاهش در سطح بیان ژن و پروتیین آسپروزین در گروه دیابت +ت مرین نسبت به گروه دیابت معنی دار نبود.

    بحث و نتیجه گیری

    تمرین هوازی سطح آسپروزین بافت پانکراس را که در اثر دیابت افزایش یافته بود کاهش داد ولی قادر نبود آن را به سطح اولیه خود برگرداند. به نظر می رسد مسیر تاثیرگذاری ورزش مستقل از مسیرهای سلولی و مولکولی در بافت پانکراس است و بیشتر از طریق مسیرهای پیام رسانی سلولی در عضله نقش ایفا می کند و در رابطه با آسپروزین در سلول های تخریب شده بافت پانکراس در اثر ابتلا به دیابت علاوه بر ورزش نیاز به روش های کمک درمانی دیگر نیز وجود دارد.

    کلید واژگان: دیابت, تمرین هوازی, پانکراس, آسپروزین
    Rouhollah Haghshenas*, Hossein Poorhabibi
    Introduction and purpose

    Asprosin is a counter-regulatory protein hormone of insulin and is associated with chronic diseases such as obesity and diabetes. Therefore, the aim of this study is to investigate the effect of aerobic exercise on the expression of the asprosin gene in the pancreatic tissue of male rats with diabetes.

    Materials and methods

    32 male Wistar rats were randomly divided into 4 groups: control (n=8), exercise (n=8), diabetes (n=8), and diabetes+exercise (n=8) after inducing diabetes with STZ. After getting familiar with the training protocol, the rats in the training group performed the aerobic training protocol 5 times a week for eight weeks. After completing the protocol, pancreatic tissue was extracted and RT-PCR method was used to measure RNA and ELISA method was used to measure asprosin protein expression. Analysis of variance test was used to analyze the data (P<0.05).

    Results

    The results showed that induction of diabetes significantly increases the expression level of asprosin gene and protein in pancreatic tissue (P<0.001). Eight weeks of aerobic training significantly reduced asprosin protein expression in the exercise group (P=0.019) but the decrease in gene and protein expression of asprosin in the diabetes+exercise group was not significant compared to the diabetes group.

    Discussion and Conclusion

    Aerobic exercise reduced the level of asprosin in pancreatic tissue, which was increased due to diabetes, but was not able to return it to its original level. It seems that the effect of exercise is independent of the cellular and molecular pathways in the pancreatic tissue and plays a role mostly through the cell signaling pathways in the muscle, and in the damaged cells of the pancreatic tissue due to diabetes, in relation to asprosin addition to exercise, it is necessary to other treatment methods.

    Keywords: Diabetes, Aerobic Exercise, Pancreas, Asprosin
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال