جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سفیر" در نشریات گروه "علوم انسانی"
-
در «عصر فترت» به رغم جنگ های مداوم و عدم وجود دولت مرکزی نیرومند، ارتباطات سیاسی و تبادل سفیر در چارچوب مرزهای ایران، میان حکومت های عصر فترت و گاه خارج از مرزها با دولت های عثمانی و ممالیک صورت می گرفت. پژوهش حاضر به روش تاریخی مبتنی بر رویکرد توصیفی-تحلیلی و با بهره بردن از آثار تاریخ نگارانه و منابع تاریخی، در پی پاسخ به این پرسش است که سفارت ها در این عصر براساس چه ضرورت هایی صورت می گرفت؟ با چه موانع و مشکلاتی مواجه بودند و سفیران اعزامی چه جایگاهی داشتند؟ یافته های تحقیق نشان می دهد که در این دوره مانند ادوار پیشین، طبقه ای خاص به عنوان سفیر وجود نداشته است که شغلشان صرفا سفارت بوده باشد. هرگاه لازم می شد امیران یکی از افراد را به تناسب ضرورت سفارت و ماهیت دربار پذیرنده، انتخاب و مامور سفارت می کردند. آداب و تشریفات دیپلماتیک از مباحث بسیار مهم در امر سفارت است. پذیرش سفیر در هر دوره ای دارای آداب و رسوم خاصی بوده و از باورها و اعتقادات حاکم بر دربار نشات می گرفته است. سفارت ها با اهدافی چون خواستگاری و ازدواج، برقراری صلح و اتحاد، درخواست نیرو، مبادله اسیران و غیره صورت می گرفت. در این دوره سفیران با موانع و چالش هایی چون خطر حبس و زندانی شدن، بی توجهی دربار میزبان، رعایت نشدن شان و منزلت سفیر و حتی در مواقعی کشته شدن مواجه بودند.
کلید واژگان: سفارت, سفیر, عصر فترت, چوپانیان, مظفریان, جلایریان.Ghatfan was a prominent Adenani-Qaysi Arab tribal confederation in northern Najd, encompassing tribes such as Abs, Dhubyan, (and particularly its renowned sub-tribes Fazara) Murra, and Ashdja. The expansion and endurance of the Umayyad dynasty were heavily reliant on the strength of Arab tribes. This paper seeks to investigate the nature of the relationships between the Ghatfan tribes and the Umayyad rulers and to determine the ultimate position of these tribes within the Umayyad power structure. After a comprehensive analysis of the Ghatfan personalities, families, and tribes, their reciprocal interactions with the Umayyad regime are examined. The findings reveal that the Ghatfan tribes, especially Abs and Fazara, served as crucial pillars for the Umayyad state. In addition to familial ties, the Umayyads entrusted sensitive positions in the bureaucracy and military, particularly in border and rebellious regions, to the Ghatfan, enabling them to suppress internal uprisings and external threats.
-
عصر مغولان و سپس تیمور،از اثرگذارترین دوره های تاریخ ایران است که با خود تغییراتی را به وجود آورد. در این برهه شاهد تغییرات فراوانی در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی هستیم. یکی از عرصه هایی که دچار تغییر و تحول شد،آداب پذیرش سفرا بود. مغولان دارای آداب خاص خود در زمینه پذیرش سفیر بودند که به شدت متعهد به اجرای آنها بودند حتی در دوران مسلمانی خود نیز تنها پاره ای از اصول را که مغایر قوانین اسلام بود، کنار گذاشتند. این اصول در برخی از ادوار عصر تیموریان تداوم یافت و در برخی دیگر شاهد دگرگونی هستیم. در این دوره با وجود خصلت تهاجمی مغولان و تیمور، آنها از کارکردهای مبادله سفیر غافل نبودند و تبادل سفیر در این دوران با مقاصد متنوع صورت می گرفت.پژوهش حاضر به روش تاریخی مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی و با بهره بردن از منابع تاریخی در پی پاسخ به این سوال است که سفرا باتوجه به اهدافی که در ماموریت خود داشتند با چه موانعی و مشکلاتی روبه رو می شدند و این موانع و مشکلات چه پیامدهایی در پی داشته است؟
کلید واژگان: موانع سفارت, ایلخانی, تیموری, سفیرJostarha-ye Tarixi, Volume:13 Issue: 2, 2023, PP 319 -349The era of the Mongols and then Timur is one of the most influential periods in the history of Iran, which brought about changes. At this time, we are witnessing many changes in various political, cultural, social and economic fields. One of the areas that underwent changes was the manners of receiving ambassadors. The Mongols had their own customs in the field of receiving ambassadors, which they were strictly committed to implementing, even during their Muslim days, they abandoned only a part of the principles that were against the laws of Islam. These principles were continued in some periods of the Timurid era, and in others we witness a transformation.In this period, despite the aggressive nature of the Mongols and Timur, they were not oblivious to the functions of the ambassador exchange, and the ambassador exchange was done with various purposes during this period. The answer to this question is what obstacles and problems did the ambassadors face according to the goals they had in their mission and what consequences did these obstacles and problems have?
Keywords: : embassy obstacles, ilkhani, Timurid, ambassador -
آداب و تشریفات سیاسی از مباحث بسیار مهم در امر سفارت است. پذیرش سفیر در هر دوره ای آداب و رسوم خاصی داشت که از باورها و اعتقادات حاکم بر دربار نشات می گرفت. پژوهش حاضر به روش تاریخی، مبتنی بر رویکرد توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از آثار تاریخ نگارانه و منشآت دوره تیموریان، در پی پاسخ به این پرسش است که: سفارت و آداب استقبال و بار یافتن سفیران در عصر تیموریان چگونه و بر مبنای چه اصول و قواعدی بوده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که با وجود خصلت تهاجمی حاکمیت تیمور، او از کارکردهای تبادل سفیر غافل نبوده و سفارت های متعددی در زمان او و جانشینانش با اهداف متنوعی صورت گرفته است. از دیگر سو، آداب و تشریفات سفارت در دوره تیمور، متمایل به آداب مغولی بوده و به وسیله قانون یاسا حمایت می شد. در دوره شاهرخ، ابوسعید و سلطان حسین بایقرا، آداب و تشریفات سفارت به آداب ایرانی-اسلامی تمایل داشته است. شاهرخ قوانین یاسا در زمینه بار یافتن را از اعتبار انداخت. در تشریفات سفارت، آوردن هدیه برای خان و امرا تقریبا به صورت یک اصل ثابت بود و اگر سفیران هدیه به همراه نداشتند، در انجام ماموریت خود با مشکل روبه رو می شدند. امیران تیموری نیز اغلب به فرستادگان هدایایی می دادند. اسب، خلعت و زر یا پول، عنصر ثابت همه هدایا بوده است. سلاطینی چون شاهرخ، ابوسعید و حسین بایقرا، در مناسبات خود از کتاب نیز به عنوان هدیه استفاده می کردند تا ضمن هنردوست نشان دادن خود، هنر و خلاقیت درباریان خود در زمینه کتاب آرایی را به رخ بکشند. در این دوره، سفیران از مزایایی چون مصونیت سیاسی، برخورداری از معافیت های مالیاتی و تسهیلات دیگری از جمله امکانات اقامتی، غذایی و چاپاری برخوردار بودند. پذیرش سفیر در این دوره مانند دوران مغول، در انحصار فرمانروا نبود. امیران تیموری از آداب و تشریفات سفارت، به عنوان ابزاری برای نشان دادن عظمت و شکوه قدرت خود بهره می بردند.کلید واژگان: تیموریان, سفارت, سفیر, آداب و تشریفات باریابیPolitical customs and ceremonies are one of the most important issues in the embassy area. The reception of the ambassador in each epoch had particular customs that originated from the beliefs and convictions of The rule of rulers. The present research was conducted using the historical method and is based on a descriptive-analytical approach that attempts to answer the question, "What were the embassy and the customs of receiving and meeting ambassadors in the Timurid period and on what principles and rules were they based?" using the historiographical works and buildings of the Timurid period. The results of the research show that Timur, despite his aggressive character, did not neglect the function of exchanging ambassadors and that many embassies were held in his time and under his successors with different purposes. On the other hand, the customs and ceremonies of embassy during Timur's time were based on Mongol customs and were supported by the Yasa law. During the period of Shahrukh, Abu Saeed and Sultan Hossein Baiqara, the customs and ceremonies of the embassy tended toward to Iranian-Islamic customs. Shah Rukh overruled Yasa laws in the area of greeting and acceptance. In embassy ceremonies, bringing gifts to Khans and nobles was almost an established principle, and if the ambassadors did not bring gifts, they had trouble fulfilling their mission. Timurid amirs also frequently presented gifts to the envoys. Horses, robes and gold or money were constant components of all gifts. Sultans such as Shahrukh, Abu Saeed and Sultan Husayn Bayqara used books as gifts in their relations. He not only showed himself as an art lover, but also the art and creativity of his courtiers in the field of book design. During this period, ambassadors enjoyed benefits such as political immunity, tax exemption, and other facilities, including lodging, meals, and transportation. Acceptance of the ambassador in this period was not the monopoly of the ruler like during the Mongol era. The Timurid amirs used the customs and ceremonies of the embassy as a tool to show the greatness and glory of their power.Keywords: Timurians, embassy, ambassador, Acceptance Ceremonial, Etiquette
-
در دوره دیپلماسی کلاسیک، نقش سفیر دفاع از منافع ملی کشور خود در کشورهای خارجی و پیام رسانی بین مقامهای دو کشور بود. با تسهیل ارتباطات، افزایش تنوع کاری سفرا و نیز گوناگونی کارکنان سفارتخانه ها از حیث تخصص و عواملی از این دست، به تدریج نقش سفرا دستخوش تغییراتی اساسی شده است. پژوهش حاضر نظر به تغییر نقش سفیر در صحنه ی دیپلماسی و نیز ویژگی های جمهوری اسلامی ایران، در صدد آن است که الگوی شایستگی سفیر جمهوری اسلامی ایران را تدوین نماید. روش بکار گرفته شده در این پژوهش، روش کیفی تحلیل مضمونی است. داده های تحقیق تا دستیابی به مرحله اشباع نظری، از سه منبع مصاحبه با سفرا و دیپلماتهای سابق جمهوری اسلامی ایران در کشورهای مختلف، متن مقالات و مصاحبه های منتشر شده سفرای سابق اروپایی در این زمینه و همچنین بیانات مقام معظم رهبری در جمع سفرا و مدیران وزارت امورخارجه، گردآوری شده است. بدین ترتیب با تحلیل داده ها طی چند مرحله کدگذاری با استفاده از نرم افزار مکس کیو دی ای، 6 مضمون اصلی شکل گرفته و بر اساس آن الگوی شایستگی سفیر جمهوری اسلامی ایران مشتمل بر شش لایه «ارزش های اسلامی و ملی»،«ویژگی های اخلاقی، شخصیتی و عمومی»،«دانش تخصصی و عمومی»،«تجربه»،«توانایی های ذهنی و ارتباطی»و«مهارتهای مدیریتی، منطقی و ارتباطی»شکل گرفت.کلید واژگان: شایستگی, الگوی شایستگی, مدیریت بر مبنای شایستگی, سفیر, وزارت امور خارجهIn Classic Diplomacy, the role of ambassador was defending national interests in foreign countries and messaging between the authorities of two countries. By facilitation of communication, job diversification of ambassadors and enhanced diversity of embassies staff, gradually the role of ambassador changed basically. Considering this role change and the characteristics of Islamic Republic of Iran (IRI), this research was performed to design the competency model of the ambassadors of IRI. The methodology of this research is the qualitative method of thematic analysis. The data was collected, up to saturation, via 3 sources of "interviewing former ambassadors and diplomats of IRI in various countries", "the texts of the interviews or articles written by former ambassadors of different countries about the job of an ambassador or a good ambassador", and "the texts of the speeches of the supreme leader of IRI". After multiple stages of coding, using MAXQDA software, 6 major themes emerged and based on it, the Competency model of the Ambassadors of IRI was formed including 6 layers of “Islamic and national values”, “ethical, personality and general traits”, “specialized and general knowledge”, “experience”, “mental and communicative abilities” and “managerial, intellectual and communicative skills”.Keywords: competency, Competency model, Competency based management, ambassador, ministry of foreign affairs
-
صفویان پس از تاسیس و تثبیت حکومت خود در قلمرو جغرافیایی ایران متناسب با رویکردهای سیاسی و مذهبی که داشتند لزوم ایجاد پیوند هایی را در مناطق پیرامونی و فرامنطقه ای احساس نمودند. آن ها به منظور ایجاد ارتباط با دوستان برون منطقه ای و همچنین رساندن پیام های سیاسی و نظامی خود در موقعیت های جنگ و صلح با سایر ممالک ماموریت های مختلفی را به کارگزاران حکومتی واگذار کردند. این عناصر تحت عناوین فرستاده، سفیر و یا ایلچی وظایف خود را در ممالک دیگر پی می گرفتند. آنان بایستی برای وصول به مقاصد مورد نظر و انجام مطلوب ماموریت های محوله حائز ویژگی ها و شرایط قابل توجه و خاصی می بودند. مبتنی بر مقصد مورد نظر و نوع ماموریت محول شده، ویژگی های شخصیتی و جلوه های ظاهری فرستاده، بایستی به خوبی مورد رصد و ارزیابی قرار می گرفت. تنوع و فراوانی فرستادگانی که در دوره سلطنت طولانی صفویه به نقاط مختلف اعزام می شدند، بررسی چارچوب های مختلف شکلی و محتوایی هیات سفارتی را ضروری می سازد. نوشته پیش رو ضمن ارائه آماری نسبی از فرستادگان دوره صفوی، در صدد است مهمترین نکاتی را که در انتخاب و اعزام فرستادگان این دوره مورد تاکید و توجه بوده است، در معرض بررسی قرار دهد. بنابراین، سوال عمده نوشتار حاضر عبارت خواهد بود از این که فرستادگان و سفرای دوره صفویه می بایست حائز چه ویژگی هایی بوده و در ماموریت خود از چه الگوهایی تبعیت کنند؟ یافته های پژوهش نشان می دهد به رغم آن که در این دوره هنوز ساختارهای تشکیلاتی برای مناسبات سیاسی پایه گذاری نشده بود؛ اما فرستادگان و سفرا متناسب با نوع ماموریت می بایست حائز ویژگی های شخصیتی خاصی باشند و در عین حال در فرآیند انجام ماموریت از اصول و مبانی تعیین شده تبعیت نمایند. گو این که در طول انجام ماموریت نیز با چالش ها و موانع متعددی می بایست دست و پنجه نرم کنند.کلید واژگان: سفیر, ایران, صفویه, عثمانی, ازبک, هندSafavids, according to their political and religious approaches, found out that it is necessary to have relation with the regional and extra-regional countries after establishment and consolidation of the government. They assigned different missions to their governmental agents in order to make connection with the extra-regional friends and to convey their political and military messages under war and peace. The agents continued to do their duties in the other countries in the figures of envoy, ambassador or Ilchi. They should have particular and considerable specifications to achieve their purposes and to do the assigned missions, favorably. The agent's characteristic and his outward appearance should be properly evaluated according to the destination and the mission type. The various conformation framework of diplomatic body should be pondered because of the variety and abundance of the envoys dispatched to different parts of the world in the long kingdom age of Safavids. The present paper attempts to assess the important factors that have been considered in selecting and dispatching the envoys. Moreover, comparative statistics are presented about the envoys of Safavids. Herein, the main question is concerned with the feature of envoys or ambassadors and the plan of their mission. Although the organizational structures were not constructed for the political relations in this era, the findings demonstrate that the envoys should have specific characteristics corresponding to their mission; moreover, they should observe the determined principles in the process of accomplishing the mission. It seems that they confronted to many difficulties in this matter.Keywords: envoy, ambassador, Iran, Safavid, Ottoman, Ozbek, India
-
اسلام دین جهانی و حضرت محمد صلی الله علیه و آله آخرین سفیر الهی است. فلسفه تشریع اسلام و بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله، دعوت و هدایت انسان ها به کمال نهایی (توحید) است. دیپلماسی فعال و رعایت حقوق دپیلماتیک انجام این رسالت را منطقی تر و امکان پذیرتر می نماید. مقاله حاضر ضمن بازشناسی مفاهیم مرتبط و تحلیل نظری دیپلماسی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به نقش آن در توسعه دیپلماسی و حقوق دیپلماتیک می پردازد. اقدامات الهام بخش پیامبر صلی الله علیه و آله در این زمینه از نوادر تاریخ است. به نظر می رسد به رغم پندار کسانی که دیپلماسی و حقوق دیپلماتیک را محصول تمدن غرب می دانند این بحث خاستگاه دینی داشته و از مهم ترین آموزه های اسلام به شمار می آید.کلید واژگان: سفیر, حقوق سفیران, دیپلماتیک, دیپلماسی, رسول, روابط دیپلماتیکIslam is the universal religion and Prophet Muhammad (peace be upon him) and is the last of the divine ambassadors. The philosophy of the proclamation of Islam and the promise of the Prophet (peace be upon him) is to invite and direct human beings to the ultimate perfection (monotheism). Active diplomacy and observance of diplomatic law make this mission more rational and feasible. The present article, while recognizing the related concepts and theoretical analysis of the diplomacy of the Prophet (PBUH), addresses his role in the development of diplomacy and diplomatic rights. The inspirational actions of the Prophet (peace be upon him) in this field are of great importance. In spite of the opinion of those who consider diplomacy and diplomatic rights to be the product of Western civilization, this seems to be a religious origin and is one of the most important teachings of Islam.Keywords: ambassador, ambassadors, diplomacy, diplomacy, apostle, diplomatic relations
-
دیپلماسی در تاریخ سیاسی جهان به ویژه ایران پیشینه ای دیرینه دارد، گرایش به قدرت و حفاظت از منافع و دستاوردها از یک سو، وحشت از جنگ و پیامدهای ناگوار آن از سوی دیگر در ایجاد و توسعه روابط دیپلماسی به ویژه در میان هخامنشیان تاثیر گذار بوده است.از آنجایی که در دوره هخامنشیان، زندگی در پارس به سیاست و جنگ بیشتر از مسائل اقتصادی بستگی داشت، بنابرین بین هخامنشیان و کشورهای دیگر، روابط دیپلماسی وسیعی برقرار بوده است. بر این اساس،نقش سفیر بسیار مهم و حساس بود. سفیران انتخاب شده توسط شاهان هخامنشی باید پس از عبور از راه های دشوار و به جان خریدن خطرات بسیار به کشور مقصد می رسیدند، علاوه بر این،سفیران باید به زبان مردم بومی آنجا آشنا بوده و از راه های عبور و مرور و کشور مقصد اطلاعات کافی دریافت کرده و پس از بازگشت به کشور مبدا این اطلاعات را در اختیار شاهنشاه می گذاشتند و این در مورد سفیران هخامنشی نیز صدق می کرد. با وجود پژوهش های گسترده ای که درباره ی تاریخ هخامنشیان و روابط سیاسی و اقتصادی آن با کشورهای دیگر انجام گرفته است، تاکنون در منابع این دوره اشارت پراکنده ای به سفیر و سفارت خانهدر دوره هخامنشان شده است و هیچ یک بطور کامل به وجود سفارت خانه، جایگاه سفیر و حدود و اختیارات آن در دوره هخامنشیان نپرداخته اند. لذا این پژوهش بر آن است تا با استناد به منابع تاریخی و با استفاده از شیوه ی پژوهش های تاریخی به وجود سفارت خانه و جایگاه سفیر در دوره هخامنشیان بپردازد.کلید واژگان: سفیر, سفارت خانه, فرستاده, هخامنشیانDiplomacy has a long history in political world, particularly in Iran. Tendency to achieve power and maintenance of the interests and achievements on the one side, fear of the war and its dire consequences on the other side were effective in the creation and development of diplomatic relations in the Achaemenid period. In Achaemenid period life depended more on the war and diplomatic relationship than on the economy, so there was a wide diplomatic relationship between the Achaemenid and other countries. Ambassador and embassy had a significant and sensitive role. The Achaemenid ambassadors had to arrive to their destination after passing difficult roads and endangering their lives; beside this the ambassadors had to be familiar with the destination country language. They should have obtained information of different roads and inform the kings of Achaemenid after returning. Although manifold research papers have been conducted about the Achaemenid history and its political, economic relationship with other countries, no comprehensive paper has been done on the role of embassies, ambassadors and its powers in Achaemenid period. This paper attempts to investigate the embassies and ambassadors and their position in Achaemenid period.Keywords: Ambassador, Embassy, Messenger, Achaemenid
-
با گذشت سده های متمادی از جریان های تاریخی دوره غیبت صغرا، در برخی لغات آن دوره تحول صورت گرفته؛ به طوری که به نظر می رسد برخی واژگان مرتبط، معنای گذشته را از دست داده و به گونه ای دیگر فهمیده می شوند و البته بسیاری دیگر از این واژگان، با گذر ایام اصالت مفهومی شان را حفظ کرده اند. در هر صورت، واکاوی مجدد و شناخت صحیح این مفاهیم، ما را به شناخت دقیق تر برخی از مفاهیم تاریخی رهنمون می کند. از این میان، مولفه هایی همچون «امامیه» با گذر ایام در دوره غیبت صغرا بارور شده اند و اصالت مفهومی آن ها حفظ شده است؛ در حالی که مفاهیم دیگری همانند «غیبت»، «سفیر»، و «وکیل» بعد از دوره غیبت صغرا تا حدودی معنای گذشته خویش را از دست داده و مفهوم متفاوتی از آن ها ارائه شده است.کلید واژگان: تحول معنایی, امامیه, غیبت صغرا, حیرت, وکیل, سفیرWith the passage of prolonged centuries of historical trends of the minor Occultation, changes have occurred in some of the vocabularies of that time, so that it seems some related words have lost their past meaning and are understood differently and of course many of these words have preserved the originality of their concept with the passage of time. Anyway, further analysis and correct recognition of these concepts guide us to a precise understanding of some of the historical concepts. Meanwhile, the components such as the Twelvers have been fertile with the passage of time during the minor Occultation and their conceptual originality is preserved. While other concepts such as absence, the message-taker, and representative have lost their past meaning to some extent after the minor Occultation and a different concept is provided for them.Keywords: conceptual evolution, the Twelvers, minor Occultation, astonishment, representative, the message, taker
-
در مطالعه شرح حال وکلای اربعه در عصر غیبت صغرا، یکی از نکاتی که ذهن پرسش گر را به خود معطوف می سازد، اندک بودن شرح حال سمری، چهارمین وکیل خاص امام زمان(عج) در مقایسه با سه وکیل پیش از اوست. با توجه به جایگاه وکلای چهارگانه در روزگار غیبت صغرا، این سوال به ذهن می رسد که چرا مسئله چنین است؟ و مهم تر این که آیا این میزان اندک بودن اطلاعات، خدشه ای را متوجه جایگاه وکالتی ایشان نمی سازد؟ با مراجعه به اسناد مکتوب کتابخانه ای و ارائه توصیفی جامع از داده های موجود در مورد این شخصیت؛ چرایی کمبود اطلاعات، تحلیل تاریخی گردیده است. در این جستار مشخص گردید، میزان اندک داده ها تنها متوجه اطلاعات منصبی ایشان است و در بعد داده های زیستی، نسبت به سه وکیل قبلی کاستی ای مشاهده نمی گردد. همچنین کمبود داده های منصبی در بازه زمانی این مسئولیت و حوادث مربوط به آن، قابل تحلیل و درک است. نکته آخر آن که آرامش زمان سمری و قبول مسئله سترگ غیبت تامه، بدون چالش اجتماعی در میان امامیان، گویای جایگاه والای وکالتی این شخصیت است.کلید واژگان: امام مهدی(عج), سمری, وکلای اربعه, وکالت, سفیر, عصر غیبتIn the study of the biography of the four representatives (of Imam Mahdi (A.S)) in the minor Occultation period, a point that draws the attention of ones inquiring mind is the inadequacy of Samarris biography, the fourth special representative of Imam Mahdi (A.S) in comparison to the other three representatives. Considering the attorneyship status of the four representatives at the minor Occultation period, this question comes to the mind that why it is like this. And most importantly, does the paucity of information do any damage to his attorneyship status? By referring to the library written documents and providing a comprehensive description of the available data about this character, the whyness of paucity of data has been historically analyzed. It has been found that only in relation to the information about his position there is little amount of data and in terms of data related to his life time, no shortage is found in comparison to the other three representatives. Moreover, the shortage of attorneyship data in the timeframe of his responsibility and its related events is analyzable and understood. The last point is that the peace of Samarris time and the acceptance of the great issue of complete Absence, without any social challenges among the Twelvers, indicate the high position of the attorneyship of this character.Keywords: Imam Mahdi (A.S), Samarri, the four representatives, attorneyship, message, takers, Occultation era
-
این تحقیق بر آن بودهاست تا تفاوت نگرش سیاسی سنتی ایلچی های ایرانی را با نگرش دیپلوماتیک مدرن سفیران روسی در منطقه فرارود آشکار سازد. سفرنامه بخارا گزارش سفر یک ایلچی ایرانی است که از سوی محمد شاه قاجار به بخارا اعزام شد.سفارت نامه خوارزم نیز گزارش سفر میرزا رضا قلی خان ایلچیناصرالدین شاه قاجار است که به خیوه اعزام شد.سفرنامه ترکستان گزارشپاشینو مامور محرمانه روسیه در تاشکنداز سفر به فرارودمی باشد. شرح آسیای مرکزینیز گزارش کستنکو مامور نظامی روسیه در منطقه فرارود است. هر چهار متن تاریخی به یک دوره تاریخی درسده سیزدهم هجری در منطقهفرارودتعلق دارند؛یعنی از اندکی پیش از سلطه نظامی روس ها تا آستانه تهاجم آنان بهاین منطقه. در این تحقیق بر اساس روش مقایسه ای و تحلیل محتوا،نگرش دیپلوماتیک دو مامور ایرانی با دو مامور روسی مورد بررسی قرار گرفته است.حاصل تحقیق مبین این است که روس ها دنیاگرایانه در منابع، فرهنگ، اجتماع، دین، سیاست، آداب و رسوم جستجو می کنند و می خواهند از همه امکانات و منافع اقتصادی موجود نهایت بهره برداری را داشته باشند و با سلطه نظامی مالکیت سیاسی سرزمینی را از آن خود سازند. در حالی که ایرانی ها برای بزرگنمایی شکوه و جلال اعلی حضرت شاهنشاه می کوشند و فقط درپی باز پس گیری ولایات از دست رفته و آزادی اسیران خود می باشند.کلید واژگان: ایلچی, سفیر, نگرش سیاسی, ایران, روسیه, فرارود
-
دیپلماسی قدمتی به بلندای تاریخ حکومت (دولت) دارد و به این ترتیب دیپلمات همواره در کنار حکم ران بوده است. عرصه سیاست، آداب روابط سیاسی و شخصیت بازیگران سیاسی، برای بیش تر مردم حوزه ای مرموز و محاط در هاله ای اسرارآمیز است. آن چه در برداشت عمومی از این قلمرو مشترک است، وجود امتیازات اغواکننده و شخصیت غالبا زیرک، برنامه ریز، مدبر، بی رحم و گاه عدالت پیشه سیاست مداران است. دیپلماسی فنی تلقی می شد که از شکل گرفتن در قالب قواعد گریزان بود. آن هایی هم که دیپلمات بودند، بندرت از رموز این فن نوشتند. شاهنامه روایت حکم رانی ایرانیان از طلوع تاریخ آنان تا غروب حکومت ساسانیان است. جست وجو در شاهنامه برای استخراج آداب دیپلماسی و آئین مذاکره در دوران باستان، برخی از قواعد و ویژگی های این حوزه را بازنمایی می کند. سوال اصلی در مقاله حاضر این است که آداب سفارت و آئین مذاکره در دوران گذشته ایران چگونه بوده است؟ در پاسخ به این پرسش، مدعای مقاله آن است که دیپلماسی به دلیل تجربی بودن، قواعد و ویژگی هایی دارد که در طول زمان یک سان مانده اند، اما تشریفات آن تغییر کرده است. روش فهم ما برای استخراج قواعد و ویژگی های دیپلمات و دیپلماسی در ایران باستان توصیف و تحلیل بوده است.
کلید واژگان: شاهنامه, دیپلماسی, سفارت, سفیر, مذاکرهDiplomacy is an institution as old as the state; and diplomats have always been alongside rulers. For most people، politics and diplomacy is a mysterious realm، full of astonishing rewards. In the common perception، politicians and diplomats were often seen as shrewd، ruthless، planner and sometimes just characters. Diplomacy was also considered as a technique which did not comply with fixed rules. Diplomats seldom wrote about their profession. The Shahnameh is a narration of Iranian rule from the beginning of their history until the fall of the Sassanid. A search in the Shahnameh reveals certain rules and features of diplomacy in ancient Iran. The main question in this study is: what were the characteristics of diplomatic and negotiation rules in ancient Iran? In response to this question، it is argued that due to the experimental nature of diplomacy، its rules and attributes have remained constant during the time. The etiquette of diplomacy and negotiation، however، has changed. Rereading the Shahnameh، which is the research method used in this paper، points to this conclusion.Keywords: the Shahnameh, diplomacy, embassy, ambassador, negotiation -
«فرستاده» در مفهوم مطلق میانجی در نامور نامه حکیم توس، جایگاه ویژه و حضوری چشم گیر دارد. مقاله حاضر که حاصل بررسی موضوع سفارت در سراسر شاهنامه فردوسی است، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی در تبیین مواضع تیره و روشن آن کوشیده است. مواضع تیره یعنی زوایای پنهان و ابعاد مغفول مانده امر خطیر سفارت را کاویده و یافته های نوی را درباره ارکان سه گانه آن(فرستنده، فرستاده، پذیرنده) به دست داده است. در مواضع روشن سفارت یعنی آنچه کم و بیش در متون دیگر نیز به چشم می خورد، به برجسته سازی نکاتی که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته، پرداخته و نشان داده است که فرستاده همواره انتقال دهنده صرف پیام نبوده و از آنجایی که بخش اعظمی از کامیابی فرستنده بستگی به گزینش شخصی شایسته داشته است، در انتخاب فرستاده افزون بر ویژگی هایی نظیر خصوصیات اخلاقی و همسویی روحیه وی با پیغامی که حامل آن بوده، حتی به زیبایی ظاهری و تناسب اندام او نیز توجه می شده است. یافته های مقاله حاضر همچنین نشان می دهد که شان، میزان و حدود اختیار فرستادگان یکسان نبوده است. به فرستادگان کاردان در کنار وظایف معمول، اختیار تام تفویض می شده است تا بنا به صلاح دید خویش و اقتضای شرایط، اجازه اتخاذ تصمیمات از پیش تعیین نشده را داشته باشند. فرستادگان نیز بنا بر آداب رایج و تجربیات و شگردهای شخصی، برای برآمدن مقصود، دقایقی را به کار می بسته اند که در جای خویش شایان توجه است.
بررسی تمامی مصادیق پذیرش فرستاده در شاهنامه فردوسی نشان می دهد که هر چند پذیرفتن فرستاده آدابی داشته است، پذیرنده وی در تمامی موقعیت ها خود را ملزم به رعایت آداب و آیین های پذیرش نمی دانسته، بلکه پایبندی به آداب یادشده تابعی از متغیرهایی همچون دوستانه یا خصمانه بودن روابط طرفین، شان فرستنده، شان فرستاده، محتوای پیام و... بوده است و پذیرنده، متناسب با آنها شیوه هایی را برای مواجهه با فرستاده برمی گزیده است که به تفصیل درباره آنها سخن خواهیم گفت.
کلید واژگان: شاهنامه, فردوسی, فرستاده, سفارت, سفیر“Ambassador” has a special status in the absolute concept of intermediacy in the Great Book of Hakim-e Tous, Shahnameh of Firdausi. The article reviewed the matter of ambassadorship in allover Shahname and attempted to determine ambiguous and clear viewpoints using a descriptive-analytic method. It explored ambiguous stands i.e. hidden angles and neglected aspects of serious issue of ambassadorship and found new findings about the triple pillars (Sender, Ambassador, Receiver). The article highlighted less studied points regarding clear viewpoints of ambassadorship and showed that the ambassador is not always just a messenger; and since the great part of sender success depends on the selection of a competent ambassador, there were great emphasis on the moralities, and the sympathy of ambassador with the message itself and even his seeming beauty and organs’ symmetry. The findings showed that the status, position and authority limitations of ambassadors were not the same. In addition to routine duties, expert ambassadors had been delegated to make non-determined decision upon their own discretion and condition appropriateness. Ambassadors also applied punctilios based on common customs and personal skills to satisfy the needs of sender which are worth exploring. Reviewing all instances of ambassadors’ acceptance in Shahnameh of Firdausi showed that though there were some special habitudes for accepting the ambassador, the receiver were not forced to follow all habitudes and acceptance orders in all situations, but following orders and habitudes depended on variables like their friendship or hostility relations, the status of sender, the status of ambassador, the message content and so on, and regarding abovementioned issues, the receiver would select some method to encounter with ambassadors, which we will deal with in detail.Keywords: Shahnameh, Firdausi, Ambassador, Ambassadorship, Safir -
هدف اصلی این مقاله، تبیین تعلیمات سعدی در رعایت حقوق اتباع خارجی است. باید گفت که روابط بین ملت ها از دیرباز امری اجتناب ناپذیر بوده است. این روابط دارای شرایط و زمینه هایی است که اغلب، اندیشمندان و بزرگان قوم برای سیاستمداران تبیین می کنند. سعدی از جمله اندیشمندانی است که تعلیم و پرورش را از جوانی آغاز کرده و بیش از سی سال سفر به مناطق گوناگون جهان را در کارنامه خود دارد. وی در چگونگی بر خورد کارگزاران با بیگانگان دارای منشوری است که برخاسته از تعلیمات دینی و فرهنگ غنی ایرانی اوست. سیاست را در صورت همراه شدن با اخلاق می پسندد و رفق و مدارا با دیگر ملت ها و مذهب ها را رمز موفقیت و پیشترفت می داند. به طور خلاصه، شیخ شیراز اتباع خارجی را در چهار دسته بازرگان، مسافر، سفیر و غریب تقسیم کرده و عدم تجاوز به خاک همسایگان و فراهم آوردن امنیت برای رعایایی که در دو سوی مرزها زندگی می کنند، مورد تاکید قرار داده است. از نظر او سفیران، قبل و بعد از ابلاغ پیام در امان می باشند و این سنت دیر باز ایرانیان است که ادیان آسمانی نیز بر آن مهر تایید زده اند. در مجموع، بسامد موضوع نیک نامی کشور در رعایت حقوق اتباع خارجی و پرهیز از بد نامی، نقش اساسی در روابط بین المللی دارد. این نگاه و رویکرد سعدی به اتباع خارجی، حکایت از اندیشه های بلند اوست.کلید واژگان: سعدی و اتباع خارجی, بازرگان, سفیر, مسافر, غریبJournal Of Research Allegory in Persian Language and Literature, Volume:5 Issue: 16, 2013, PP 11 -34The main purpose of this paper is to explain and inteprete the teachings of saädi in respecting the rights of foreign nationals. it should be said that the relations amony nations was inevitable long ago. these relations consist some backgrounds and conditions that thinkers and the great men of nation explain them to politicians. saädi was thoughtful man who began teaching and education in youth. He has more than thirty trips around the different parts of the world in his works. He created a code on how authorieties behave with foreigners wich was drawn from Iranian religious teachings and pure-promoted culture. saädi accepts policy when it is accompanied with ethics. He knows acting moderately to other religions and nations as the key of success and development. in short, shekh Shiraz devided foreign nationals in to four classes as: business man, traveler, embassador and stranger. He didnt allow to violate the neibors land and emphasized on providing the peasants and nationals with security who live in two sides of frontiers.in saädi's opinons, embassadors must be in security before and after declaiving the message. It is the old coustom of iranians and the heaven religions confirmed it. On the whole, the frequency of being good fame of a country. and respecting the rights of freign nationals and evoiding defaming has an important role in international relations. This idea and approach of saädi to foreign nationals shows this ambitious thought.Keywords: Saadi, foreign nationals, businessman, embassador, traveler, stranger
-
با تشکیل دولت صفوی در ایران و ورود آن کشور به دایره مناسبات گسترده با قدرتهای بزرگ آن روزگار،بحث روابط خارجی و چگونگی آن به یکی از مسایل اصلی سیاست آن تبدیل گردید. این مقاله درصدد ارایه توصیفی از آداب و تشریفات دیپلماتیک در دربار صفوی می باشد و نیز پاسخ به این سیوال که در آن دربار تصمیمات مربوط به مسایل خارجی برچه اساسی اتخاذ می شد. این تحقیق نشان می دهد که هرچند بیشتر سفارتهای آن دوره بر جنبه های سیاسی- اقتصادی تاکید د اشتند؛اما دولت صفوی از آنها به عنوان وسیله یی برای نشان دادن شکوه و جلال خود استفاده می کرد.در خصوص تعیین خط مشی سیاست خارجی اگرچه به ظاهر شاه تصمیم گیرنده اصلی بود؛اما تصمیماتی که گرفته می شد براساس خرد جمعی بود که در مجلس مشورتی ریوس آن تعیین می گردید.
کلید واژگان: صفویه, سفیر, سفارت, وقایع نویس -
اسلام دین جهانی و حضرت محمد آخرین سفیرالهی است. فلسفه تشریع اسلام و بعثت پیامبر، دعوت و هدایت انسان ها به کمال نهایی است. دیپلماسی فعال و رعایت حقوق دیپلماتیک انجام این رسالت را منطقی تر و امکان پذیرتر می نماید...
کلید واژگان: سفیر, حقوق سفیران, دیپلماتیک, دیپلماسی, رسول, روابط دیپلماتیک -
اگر بخواهیم روابط فرهنگی و ادبی هند و ایران را از ابتدا تاکنون مورد بحث قرار دهیم بسیار گسترده خواهد بود و به درازا خواهد کشید. بنابراین در مقاله ی حاضر فقط آن بخش از روابط را که مربوط به نیمه ی دوم قرن بیستم میلادی می شود، بررسی می کنیم تا یادآوری شود که این ارتباط ها تا چه اندازه عمیق و چقدر گسترده و در عین حال مفید است. اشاره به اقدامات فرهنگی دو جانبه ی بعضی رهبران و مقامات ایران و هند، بررسی جایگاه سفارتخانه ها و خانه های فرهنگی، و نقش مجلات و نشریات، اشاره به استادان زبان فارسی و آثار ترجمه شده ی فارسی به هندی و بالعکس، بررسی نقش محققان و دانشمندانی که علاقه مند به ارتباط عمیق فرهنگی میان هند و ایران بوده اند و بحث در مورد مراکز ایرانشناسی و هند شناسی و همچنین انجمن های علمی استادان زبان فارسی در هند و ایران موضوع کار این مقاله است.
کلید واژگان: ایران, هند, روابط, سفیر, فرهنگ, فارسی, هندی, سنسکریتIt we want to discuss the cultural and literary relations of India and Iran from the very outset till this day, it would be quite extended and would lead to no end. Therefore, the article in hand reviews only that segment of the ties that relates to the second half of the twentieth century in order to establish and remind that to what an extent the rapport has been intensive and extensive, and at the same time quite advantageous. The paper thoroughly tackles bilateral cultural measures taken by certain Iranian and Indian authorities, scrutiny of the position of the embassies and cultural centers, the role of magazines and publications, hinting at the professors of Farsi language and the translation works from Farsi into Hindi and vice-versa, examining the role of researchers and scholars interested in the deep rooted cultural communication between India and Iran, and debating the centers of Iranology, and Indialogy, and the academic unions of Farsi professors in India and Iran.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.