جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « bronze age » در نشریات گروه « تاریخ »
تکرار جستجوی کلیدواژه «bronze age» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
این مقاله به منظور شناخت روند تکاملی کشاورزی و تنوع گونه های گیاهی بر مبنای مطالعات باستان گیاه شناسی بدست آمده از محوطه باستانی حوضه رودکر در منطقه فارس از دوره نوسنگی تا عصر برنز را مورد بررسی و پژوهش قرار داده است. شواهد بدست آمده، بیانگر کشت غلاتی مانند انواع گندم (Triticum) و جو (Hordeum) در این منطقه بوده است. علاوه بر دانه ها، وجود تیغه های داس و خمره های نگهداری غذا در دوره لپویی فارس نیز حکایت از فعالیت های کشاورزی و اهمیت آن در زندگی مردمان فارس باستان دارد. علاوه بر غلات مقدار زیادی گیاهان خودرو نیز شناسایی گردیده که برخی از آنها احتمالا به عنوان گیاهان دارویی مورد استفاده قرار می گرفته است. حضور گیاهان در دسته بندی حبوبات نیز مانند نخود سبز (Pisum sativum)، ماشک Vicia) sativa) و عدس (Lens culinaris) می تواند بیانگر پراکنش و تنوع گونه های گیاهی در حوضه رود کر باشد که شرایط زیست محیطی امروزی نیز این موضوع را تایید می کند. در عصر برنز نیز گیاهان با دسته بندی میوه ها مانند پسته (Pistacia sp.)، بادام (Amygdalus sp.) و انگور(Vitis vinifera) نیز شواهدی یافت شد که نشان از شناخت و استفاده بشر از انواع مختلفی از محصولات کشاورزی بوده است.
کلید واژگان: کشاورزی, باستان گیاه شناسی, حوضه رود کر, دوره نوسنگی, عصر برنزIn order to understand the evolutionary process of agriculture and the diversity of plant species based on the Archeaobotanical studies obtained from the ancient site of Kor river basin in Fars region, this article has investigated and researched from the Neolithic period to the Bronze Age. The obtained evidences indicate the cultivation of cereals such as wheat (Triticum) and barley (Hordeum) in this region. In addition to seeds, the presence of sickle blades and food storage vessels in the Lapoei period of Fars also tells about the agricultural activities and its importance in the life of the people of ancient Fars. In addition to cereals, a large amount of car plants were also identified, some of which were probably used as medicinal plants. The presence of plants in the category of legumes, such as green peas (Pisum sativum), vetch (Vicia sativa) and lentils (Lens culinaris) can indicate the distribution and diversity of plant species in the Kor river basin, which is confirmed by today's environmental conditions. In the Bronze Age, plants with fruit categories such as pistachios , almonds and grapes were also evidences that showed the recognition and use of different types of agricultural products by humans. The evidence shows that the oldest period in the Kor river basin located in Rahmat Abad Tape, cultivated plants included cereals such as wheat, barley and legumes. In addition to grains, the inhabitants of this period also used wild fruits available in the region, such as pistachios and almonds.
Keywords: Keywords, Agriculture, Archeaobotany, Kor River Basin, Neolithic Period, Bronze Age -
Linear Elamite writing was used during the Bronze Age in the southwestern lowlands and central highlandsof the Iranian plateau. The comparison of Linear-Elamite and Indus writing from the northern part of the Indiansubcontinent contribute to our understanding of literacy in these regions. They are, as far as we can tell, notdirectly related to each other, but the idea of writing and the general way of creating pictographic and abstractgraphemes representing a language and transmitting meaning may have spread from one region to the other sincethe beginning of the Middle Bronze age around 2200 BCE. Both writing systems share several features such asgeneral methods of sign modification and reading direction, but the type of writing and degree of phonetizationseems to be very different. Therefore, the exploration and comparison of both writing systems will contribute tothe overall study of the origin of writing in Southwest Asia.Keywords: Bronze Age, Epigraphy, Linear-Elamite, Indus Writing, Elamo-Dravidian Language
-
The Shahr-Draz site is located in Southeast Iran in the Daman River basin in the center of the Shahr-Draz village of Iranshahr County in the center of Sistan and Baluchistan Province. The Bampur River basin is one of the important ancient areas in the Baluchistan region. Bampur River is formed by the joining of small rivers such as Karvandar and Daman and many other small branches and flows in the east-west direction. Daman and Bampur Rivers were the center of the formation of significant sites in the Bronze Age, which played an essential role in the formation of human communities. The Daman River basin has been a communication corridor between the north, center, and south of Baluchistan. To protect the Shahr-Draz site, the first author was commissioned by the General Directorate of Cultural Heritage of Sistan and Baluchistan Province to conduct a field survey and sounding to determine the core zone and propose the buffer zone for this site in the summer and fall of 2020, which lasted 45 days. During this period, the site was carefully surveyed step-by-step, and 14 trenches with 1 × 1 m dimensions were dug in different directions. During the project, 112 potsherds were identified, registered, and studied. The present research aims to study the found pottery from this site and compare it with other simultaneous sites in neighboring areas. This work has been done with the purpose of a comprehensive understanding of the condition of this site and the extent of its cultural interactions to realize the cultural dynamics of the region. In this research, two methods of documentary and field research have been used. The results show that the Shahr-Draz site with an area of about 35 hectares in the Daman River basin had cultural continuity during the Bronze Age and the pottery of this site has the most similarities with the pottery of the ancient sites of Bampur and the Pakistan region. In addition, based on the typology of pottery, it seems that in the Bronze Age, the Daman River basin had not only extensive regional and extra-regional relations, but was also one of the important communication routes and the connecting point between the sites of Central Baluchistan and the sites of Soghan Valley, Makran, Sistan, and Baluchistan of Pakistan.Keywords: Shahr-Draz site, Baluchistan, the Daman River basin, Bronze Age, Pottery, Comparative typology
-
In the case of the Archaeology of southeast Iran, many archaeologists have paid attention to the objects that were produced there and considered them as commercial items in Susa and Mesopotamia. This commercial relationship, in its trans-regional form, caused the transference of beliefs and Ideologies. The evidence of such relationships can be seen in the evidence of Tepe Yahya, Shahdad, South Konar Sandal, and Shahr-i Sokhta all are located in southeastern Iran. However, there is some evidence of a kind of relationship between Mesopotamia and the inhabitants of southeast Iran, but there is no evidence of direct contact between them. Based on the classic interpretation of the intercultural material it seems that this relationship was not limited only to raw or processed materials and meantime some ritual and ideological notions were transferred directly or indirectly between these two worlds. A good example is the presence of the serpent motif in southeast archaeological sites in Iran that comes with different forms and concepts over seals, metal vessels, painted and plastic pottery, and other products of the existing cultures like Tepe Yahya, Shahdad, Jiroft, Bampur, and Shahr-i Sokhta. The serpent-like motifs have been seen from the 6th and 5th millennium BC as a sign or symbol of the underworld god. Perhaps no other motif like the serpent can represent the transference of beliefs and thoughts from low to high lands and it seems as we move farther from the borders of cultural Iran, it declines in importance and presence.Keywords: Bronze Age, Southeast Iran, Susa, Mesopotamia, Serpent motifs
-
آسیب پذیری بالقوه جوامع اولیه در برابر بلایای طبیعی مانند خشک سالی، سیل و قحطی ناشی از تغییرات آب و هوایی موضوع مهمی است که نیاز به مطالعات دقیقی دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات احتمالی تغییرات دیرینه محیطی و اقلیمی بر سکونتگاه های عصرمفرغ در جنوب شرق ایران و سلسله های اصلی حاکم بر ایران براساس شواهد باستان شناسی و تاریخی مرزهای سرزمینی، رونق اقتصادی و سیاسی است. تطبیق تغییرات اقلیمی و فرهنگی در جنوب شرق ایران می تواند اطلاعات بسیار گران قیمتی را در اختیار محققین قرار دهد. در این راستا، پژوهش پیش رو سعی دارد پاسخ های مناسبی به این پرسش ارائه نماید که آیا تغییرات اقلیم بر جوامع باستانی جیرفت تاثیر گذاشته است یا خیر؟ و در نگاهی کلان تر تغییر اقلیم تا چه اندازه بر رونق اقتصادی و نفوذ سیاسی سلسله های حاکم بر ایران تاثیر گذاشته است؟ در مطالعه حاضر با استفاده از ترکیبی از شاخص های ژئوشیمیایی و گرده شناسی، تغییرات دیرینه اقلیمی جنوب شرق فلات ایران درطول 4000سال گذشته بررسی خواهد شد. فعالیت های کشاورزی قابل توجه، بین 3900 تا 3700 سال پیش از حاضر هم زمان با شرایط اقلیمی معتدل در جنوب شرق ایران وجود داشته اشت. شرایط خشک همراه با افزایش گرد و غبار از 3300 تا 2900 سال پیش از حاضر بر منطقه حکم فرما بوده است. شرایط مرطوب در جنوب شرق ایران از حدود 2900 تا 2300 سال پیش از حاضر، هم زمان با شکوفایی حکومت های منطقه ای مانند مادها، اورارتوها، مانناها در نیمه غربی ایران و پس از آن شاهنشاهی هخامنشی در سراسر ایران بزرگ، کشاورزی گسترده را تسهیل نموده است. افول شاهنشاهی هخامنشی هم زمان با آغاز یک دوره خشک بوده است که برای نزدیک به 200سال، کشاورزی در جیرفت را کم رونق نموده است. جنوب شرق ایران بار دیگر بین 1550 و 1300سال پیش از حاضر شرایط مرطوبی را تجربه کرده است، که با رونق اقتصادی اواسط تا اواخر شاهنشاهی ساسانی هم پوشانی زمانی دارد.
کلید واژگان: تغییر اقلیم, ساسانیان, عصرمفرغ, مغزه رسوبی, هخامنشیانThe potential vulnerability of primitive societies to natural disasters, such as droughts, floods, and famines caused by climate change, is an important issue that requires careful study. The main aim of this research is to investigate the possible effects of ancient environmental and climatic changes on Bronze Age settlements in southeastern Iran, as well as the main dynasties that ruled Iran based on archaeological and historical evidence of territorial boundaries, economic and political prosperity. Adaptation of climatic and cultural changes in the southeast of Iran can provide valuable information for researchers. In this regard, this article aims to answer the question of whether climate change has affected the ancient societies of Jiroft, and to what extent climate change has affected the economic prosperity and political influence of the ruling dynasties that have affected Iran. In the present study, using a combination of geochemical and pollinological indicators, we examine paleoclimatic changes of the southeastern plateau of Iran during the past 4000 years. Significant agricultural activities existed between 3900 and 3700 years ago in the southeast of Iran during moderate climatic conditions. Dry conditions with increased dust prevailed over the region from 3300 to 2900 years ago. Wet conditions from about 2900 to 2300 years ago facilitated extensive agriculture and coincided with the flourishing of regional governments such as the Medes, Urartos, and Mannas in the western Iran, and after that the Achaemenid Empire throughout Greater Iran. The decline of the Achaemenid Empire coincided with the beginning of a dry period that made agriculture less prosperous in Jiroft for nearly 200 years. Southeast Iran experienced humid conditions between 1550 and 1300 years ago, which coincided with the economic prosperity of the middle to late Sassanid Empire.
Keywords: Climate Change, Sassanid, Bronze Age, Sediment Core, Achaemenids -
منطقه جنوب شرق ایران و به طور اخص حوزه تمدنی هیرمند در اواخر هزاره چهارم و هزاره سوم پیش ازمیلاد نقش کلیدی در تجارت های منطقه ای و فرامنطقه ای داشته است. در این برهه زمانی شاهد شکل گیری بزرگ ترین مرکز شهری با استقرار های اقماری بی شمار، مراکز صنعتی و تخصص گرایی و درپی آن ها مدیریت اداری و پیچیدگی های اجتماعی و اقتصادی هستیم. تاکنون پژوهش های متعدد باستان شناسی در این منطقه صورت گرفته که در این بین کمتر به بررسی نظام های مدیریت اداری براساس شواهد باستان شناسی پرداخته شده است. ازسوی گروه باستان شناسی دانشگاه زابل شش فصل کاوش در تپه طالب خان به منظور آموزش دانشجویان این گروه و هم چنین بررسی شاخصه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی حوزه تمدنی هیرمند صورت گرفت که شواهد باستان شناسی متعددی از مدیریت اداری به دست آمده که در این پژوهش سعی بر آن است تا براساس کاوش های صورت گرفته در فصول پنجم و ششم تپه طالب خان به بررسی شواهد مرتبط با مدیریت اداری در این استقرار اقماری شهرسوخته پرداخته شود. با توجه به اهداف فوق، پرسش های این پژوهش عبارت است از این که چه شواهدی از نظام مدیریت اداری از تپه طالب خان به دست آمده و شاخصه های فرهنگی آن ها چیست؟ طی کاوش در تپه طالب خان شواهد متعددی از حسابداری و مدیریت اداری مانند: مهر، اثرمهر، کالاشمار به دست آمد که نشان می دهد در هزاره سوم پیش ازمیلاد در این منطقه، جامعه رتبه ای وجود داشته و علاوه بر تولید مواد مختلف، کنترل و نظارت دقیقی بر آن ها وجود داشته است. در این پژوهش ساختار اداری حوزه تمدنی هیرمند با نگرش بر نظام مدیریت اداری موردبررسی قرار گرفت. می توان یافته های باستان شناسی به دست آمده از تپه طالب خان شامل: مهر، اثرمهر، کالاشمار، گویچه و لوحه های گلی شمارشی را به عنوان شواهدی مهم از نظام های مدیریتی و اداری تپه های اقماری شهرسوخته در هزاره سوم پیش ازمیلاد درنظر گرفت.
کلید واژگان: حوزه تمدنی هیرمند, دوره مفرغ, تپه طالب خان, مدیریت اداری, حسابداریThe southeast region of Iran, especially the Hirmand civilization area, played a key role in regional and inter-regional trade during the late 4th and 3rd millennia BC. During this period, we witness the formation of large urban centers with numerous related settlements, workshops, and specializations, followed by administrative management, and social and economic complexity. So far, many archaeological studies have been conducted in this region, but little has been done to study administrative management systems based on archaeological evidence. The Department of Archaeology at Zabul University conducted six seasons of fieldwork at Tepe Taleb Khan in the framework of the student’s educational excavations. As a result, and due to the fact that this mound is a representative of the Hirmand Civilization, the recovered evidence helped us to examine the cultural, social, and economic aspects of this civilization. Ample archaeological evidence related to administrative management was documented at the site. Here, an attempt is made to read such evidence that was recovered in the fifth and sixth seasons of excavation. According to the objectives, the main questions are as follows: What was the nature of administrative-related evidence that was recovered from Tepe Taleb Khan? And what are their cultural significance? During the excavations, numerous pieces of evidence related to accounting and administrative management were found, including seals, sealing-related material, and tokens, which could reflect social hierarchy in the region during the third millennium BC. In addition, the production of such various materials was controlled by the elites. In this research, the administrative structure of the Hirmand civilization was studied within the framework of the administrative management system. The archaeological findings obtained from Tepe Talebkhan include seals, sealing, tokens, bullae, and numerical clay tablets. They could collectively be considered as important evidence related to the management and administrative systems, correlated to what happened in the related settlement of Shahr-i Sukhta during the third millennium BC.
Keywords: Hirmand Civilization, Bronze Age, administrative management, accounting -
در ادبیات باستان شناسی، اشیا کوچک قابل حمل سنگی، گلی، استخوانی یا فلزی، معمولا به قطر 1-5 سانتی متر، با یک سطح منقوش به صورت کنده یا شیاردار با یک دسته حلقوی سوراخ دار، مهر نامیده می شوند. مکانیسم کارکرد مهرها در دوران پیش ازتاریخ، تفاوت های آشکاری را نشان می دهند. بارزترین تفاوت ها را می توان در پیدایش مهرهای استوانه ای و یا پیدایش مهرهای مشبک فلزی در عصر مفرغ مورد توجه قرار داد. هدف از پژوهش حاضر، طبقه بندی و گونه شناسی و شمایل نگاری مهرهای یافت شده از تپه حصار دامغان است. مقاله حاضر در پی پاسخ به پرسش های ذیل است: از جمله این که، مهرهای تپه حصار به لحاظ گونه شناسی، چه اشکالی را شامل می شود؟ نقش مایه های به کاررفته بر روی مهرهای تپه حصار چه موضوعاتی را در بر می گیرند؟ این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است که سعی دارد با رویکرد کتابخانه ای به طبقه بندی و گونه شناسی مهرهای یافت شده از تپه حصار دامغان بپردازد. مهرهای حصار Iو II اغلب از بافت قبور و مهرهای حصار III اغلب از بافت معماری یافت شده اند. مهرهای حصار از سنگ ها و مواد متفاوتی ساخته شده اند که برخی از مواد، بومی بوده و برخی دیگر از مناطق دیگر به محوطه وارد شده اند که بیانگر گستره تجارت و بازرگانی محوطه تپه حصار دامغان است. نتیجه این مطالعه نشان می دهد که اغلب مهرهای تپه حصار از نوع مهر مسطح یا استامپی هستند و نقوش هندسی فراوان ترین نقش مایه حکاکی شده بر روی مهرهای تپه حصار است. مهرهای تپه حصار از لحاظ گونه شناختی و نقش مایه بیشترین شباهت را با مهرهای شوش و تپه سیلک دارند و در خارج از فلات ایران شباهت هایی با مهرهای بین النهرینی و همچنین، آسیای مرکزی را نان می دهند. با پیشرفت تجارت تغییراتی در کیفیت جنس و نقوش مهرهای تپه حصار ایجاد شده است و در این تغییرات هم عامل ارتباط با اقوام دیگر و هم تغییر تفکر مردمان بومی منطقه می تواند سهیم بوده باشد.
کلید واژگان: مهر, شمایل نگاری, گونه شناسی, دوره مفرغ, تپه حصارIn archaeological terminology, small portable objects made of stone, mud, bone, and metal, usually 1-5 cm in diameter, with carved patterns are called seals. This tool probably had different functions in prehistoric times, but the economic function of the seal is more important. The greatest variety of cylindrical and metal mesh seals can be seen in the Bronze Age. The present article seeks to answer the following questions: What are the characteristics of Tepe Hissar seals in terms of typology and iconography? Are the typological and iconographical changes of the seals of Tepe Hissar related to the arrival of other cultures in this region? Have the cultural and religious evolutions of the native people of the region caused the changes in seals? This research is of documentary type and based on the descriptive-analytical method, which was carried out with the aim of typology and iconography of the seals discovered from Tepe Hissar, Damghan. The seals of the Hissar I and II periods have been often discovered from grave contexts and the seals of the Hissar III period have been often discovered from architectural contexts. This study shows that most of the seals are of the stamp type and most of the engraved patterns are geometric. The seals of Tepe Hissar were made of various stones and materials, some of which were local and some imported from other regions. This shows the extent of commercial and economic activities in Tepe Hissar.
Keywords: Typology, Seal, Iconography, Bronze Age, Tepe Hissar -
کورگان ها یا گورهای کلان سنگی، ازجمله گورهایی هستند که در عصر مفرغ و آهن در محدوده جغرافیایی وسیعی، یعنی شرق اروپا، آسیای میانه، آناتولی و شمال غرب ایران گسترش پیدا می کند. وسعت کورگان ها و اشیائی که از این گورها به دست آمده، نشان دهنده میزان جایگاه اجتماعی شخص متوفی بوده است. تدفین حیوانات نیز سنتی است که در این دوره در مناطقی چون: قفقاز، شرق آناتولی و شمال غرب ایران، افزایش چشمگیری پیدا می کند. هدف از این پژوهش، توضیح و تبیین کورگان ها، گورهای کلان سنگی و سنت قربانی حیوانات برای طبقات اجتماعی خاص در عصر مفرغ است؛ ازجمله پرسش های این پژوهش این است که، آیا در عصر مفرغ روابط تجاری بین منطقه قفقاز جنوبی و شمال غرب ایران وجود داشته است؟ و چرا گورهای کلان سنگی این دوره، در اندازه و تعداد اشیائی که از داخل گورها به دست آمده ، با یک دیگر متفاوت هستند؟ فرضیه پژوهشی حاضر در پاسخ به این پرسش است که با توجه به کشف سرپیکان های ساخته شده از ابسیدین و سفال های نوع ارومیه که از محوطه های عصر مفرغ شمال غرب ایران به دست آمده، می توان گفت در عصر مفرغ بین منطقه قفقاز جنوبی و شمال غرب ایران، روابط نزدیکی برقرار بوده است؛ هم چنین بزرگ بودن اندازه کورگان ها و اشیائی که از داخل این گورها به دست آمده، نشان دهنده جایگاه اجتماعی شخص متوفی بوده است؛ بدین معنی که افراد عادی دارای گورهای سنگ چین ساده و گورهای صندوقی بودند و قبور آن ها فاقد هدایای تدفینی بوده است، ولی افراد سطح بالای جامعه دارای گورهای بسیار وسیع بوده و در کنار صاحب گور، تعداد زیادی هدایای تدفینی به دست آمده است. در این پژوهش با استفاده از مشاهدات عینی و مطالعات کتابخانه ای، به بررسی کورگان های مکشوف از منطقه قفقاز جنوبی و شمال غرب ایران در عصر مفرغ، پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که کورگان های مکشوف از قفقاز جنوبی قدیمی تر از کورگان های به دست آمده از شمال غرب ایران هستند و در عصر مفرغ متاخر ارتباط فرهنگی و تجاری بین این دو منطقه وجود داشته است. بیشترین گورهای کلان سنگی عصر مفرغ متاخر فلات ایران، مربوط به منطقه اصلاندوز و پارس آباد در اردبیل و منطقه اهر و خداآفرین در آذربایجان شرقی است، که اکثر آن ها دارای شکلی مدور هستند و از درون بیشتر این گورها اجساد حیواناتی چون گاو، اسب و سگ به همراه هدایای تدفینی به دست آمده است.
کلید واژگان: کورگان, گورهای کلان سنگی, قفقاز جنوبی, عصر مفرغThe Kurgan and the megalith tombs were common graves in the Bronze and Iron Ages. The vast geographical area is central Europe, central Asia, Anatolia, and Northwest Iran. The size of Kurgans and the objects discovered from these graves represented the deceased’s social status. Animal burial was also common in the late second millennium BC in the Caucasus, Eastern Anatolia, and Northwest Iran. This study explains the Kurgans, megalith tombs, and the traditional victim animals for particular social classes in the Bronze Age. One of the questions in this research is about trade relations between the South Caucasus and Northwest Iran in the Bronze Age. And why the Kurgans of this period in size and number of objects discovered inside graves differ. In answer to these questions, the represented research hypothesis found the Obsidian bows and Urmia ware of the Bronze Age in northwestern Iran. In this period, close relations existed between the South Caucasus and the Northwest of Iran. Also, the large size of the Kurgans and the objects discovered inside these graves represented the deceased’s social status. Ordinary people had a simple coffin grave, and their graves had no funeral gifts. But the high-ranking people in this community have huge graves and, along with the owner, discovered a lot of funeral gifts. The Kurgans of the South Caucasus and Northwest of Iran were studied using observation and library surveys. The results show that the Kurgans discovered in the South Caucasus are older than those in the Northwest of Iran, and in the Late Bronze Age, there was a cultural and commercial connection between the two regions. In the Late Bronze Age, most Kurgans were discovered in the Aslandooz and Pars Abad in Ardabil, Ahar, and Khodaafarin in Eastern Azerbaijan. Most of them had a circular shape, and many of these graves found animals deceased, such as cows, horses, and dogs, with funeral gifts.
Keywords: Bronze Age, Kurgan, Megalith Tombs, South Caucasus -
هزاره سوم پیش ازمیلاد زمانی است که روابط گسترده فرهنگی و اقتصادی و تجاری میان تمدن ایران و دره سند، بین النهرین، خلیج فارس، دریای عمان و آسیای مرکزی برقرار بوده است. هدف مقاله حاضر، بررسی نشانه شناسی فرهنگی و ارتباطات میان محوطه های عصر مفرغ جنوب شرق ایران، با تاکید بر شهرسوخته، شهداد و تپه یحیی است. در این روند، نشانه های مهرها و اثرمهرهای محوطه های ذکر شده در جنوب شرق ایران شامل: شهداد و شهرسوخته براساس مطالعات تطبیقی با محوطه های اصلی در آسیای مرکزی شامل: بلخ، مرو، موندیگاک، آلتین تپه، گنورتپه، داشلی تپه، تغلق، و منطقه اوردوس مورد مطالعه و بررسی قرار خواهند گرفت؛ از این رو، در چارچوب نشانه های موردمطالعه برروی مهرها و اثرمهرها، پیشنهادی مبنی بر وجود ارتباطات فرهنگی موجود میان این مناطق در دوره زمانی موردپژوهش (عصر مفرغ) ارائه می گردد.برهمین اساس، پرسش های پژوهش چنین مطرح شده است؛ بین علائم سفال ها و مهرها چه مشابهت هایی دیده می شود؟ تشابهات فرهنگی بین آثار مناطق جنوب شرقی ایران با نواحی آسیای مرکزی به چه میزان و چگونه بوده است؟ آیا مشابهت های مشهود و مکشوف به هم مرتبط و هدف مشترکی را دنبال می کرده است؟ برهم کنش های فرهنگی می تواند در نتیجه عواملی ایجاد شود که نیازمند بررسی شواهد مادی برجای مانده از جوامع آن دوره است. با توجه به فاصله های موجود میان محوطه های باستانی هزاره سوم پیش ازمیلاد می توان این نشانه ها را نتیجه یک تفکر خاص و هدایت شده دانست که در محوطه های نیمه شرقی فلات ایران ظاهر شده اند؛ به عبارت دیگر، فاصله های جغرافیایی و جا به جایی اندیشه ها از جایی به جای دیگر با توجه به وجود ارتباطات وسیع بازرگانی و تجاری میان این محوطه ها قابل قبول است. این امر نشان می دهد که هم بستگی آسیای مرکزی با مناطق شرقی و هم چنین جنوب شرق ایران و بخشی از فرهنگ هند و اروپایی در عصرمفرغ، می توانسته نشات گرفته از اعتقادات و باورها و اندیشه های مشترک و یکسان باشد.
کلید واژگان: عصرمفرغ, مهر, نشانه شناسی, جنوب شرق ایران, آسیای مرکزیThe third millennium BC marked a period of significant cultural, economic, and commercial exchanges between Iran and neighboring regions, including the Indus Valley, Mesopotamia, the Persian Gulf, the Oman Sea, and Central Asia. This article aims to investigate the cultural semiotics and connections between the Bronze Age sites of Southeast Iran, with an emphasis on Shahr-e Sukhteh, Shahdad, and Tepe Yahya. In this research, the seals and seal impressions of sites in the southeast of Iran, including Shahdad and Shahr-e Sukhteh, will be studied and analyzed based on comparative studies with important sites in Central Asia, including Balkh, Merv, Mondigak, Altintepe, Gonor Tepe, Dashlitepe, Tughlaq, and Ordos region. Therefore, in the framework of the signs studied on seals and seal impressions, a suggestion is made that there have been cultural connections between these regions in the Bronze Age. Based on this, the research questions have been raised as follows: What are the similarities between the motifs of pottery and seals? What are the similarities between the cultural artifacts found in the southeastern region of Iran and the Central Asian region? Were the visible similarities connected and serving a common purpose? Knowing the cultural interactions of these societies requires the study of the material evidence left by them. According to the distances between the ancient sites of the third millennium BC, these signs can be the result of a specific and guided thought that appeared in the sites of the eastern half of the Iranian plateau. The transfer of ideas from one place to another has occurred due to extensive commercial connections between societies. This shows that the cultural interactions between Central Asia and the eastern and southeastern regions of Iran and part of the Indo-European culture in the Bronze Age could have originated from common beliefs and ideas.
Keywords: Bronze Age, Seal, Semiology, Southeastern Iran, Central Asia -
The focus of this work is the archaeometric investigation of a high quality ceramic typical of the Indo-IranianBorderlands in ca. 3300‒2900 BCE. Variously labelled as “Emir Grey” and “Late Shahi Tump” ware, this finegrey ceramic is often considered an elite or prestige product on account of its very thin walls, fine fabric, andpainted designs. In the present paper, thin-section petrography, XRD, and SEM-EDX analyses were carried out ona selection of pottery pieces from the burial contexts at the Chegerdak cemetery of Iranshahr (Baluchestan, Iran).The results shed new light on the production and circulation of the pottery. Most notably, it potentially extendedthe map of its production centers to western Iranian Baluchestan.Keywords: Indo-Iranian Borderlands, Bronze Age, Chegerdak Cemetery, Archaeometry
-
Bashkard is a mountainous hinterland in south-eastern Iran where the two cultural regions -HalīlRūd and Jāzmūriyān-, make it outstanding. In addition to their location, surface finds around the village of Ahven in this county -in particular, the site numbered 044- indicate a chronicle of human settlements and the existence of cultural-trade interactions with HalīlRūd and Jāzmūriyān. The sampled surface potsherds and a few other cultural materials (decorative beads and shells and bronze objects -especially, round and quadrangle stamp seals) there belong to Chalcolithic and Bronze Ages. In terms of the paste colors, the potsherds represent two main groups: orange and gray. The other colors (buff, brown, and reddish gray) are less common. They are decorated with geometrical, plant, and animal motives as well as bold horizontal wavy and straight bands, and incised/scratched lines (perhaps with a sharp item such as a comb); often, one of these techniques and in some cases, both are applied on the potsherds. In terms of form (rim, neck, shoulder, handle, spout, wall/body, pedestal, and bottom) they are classified into commonly used vessels such as bowls, small jugs and jars, tumblers/beakers, and small pots. Exceptionally, a shallow tray and gray pottery of rectangular shape (probably a mold) have been recovered from the surface. Their comparison with well-known southeastern sites shows that Ahven could have predominantly acted as the trade-cultural route of between southeastern establishments and the northern and southern coasts of the Persian Gulf. The author’s archaeological survey of the region is the first attempt to ascertain Chalcolithic and the Bronze Age cultural materials as presented in this article.
Keywords: Bashkard, Ahven, Chalcolithic Age, Bronze Age, potsherds, Typology -
جنوب شرق ایران دارای منظرگاه های متنوع طبیعی است و ازلحاظ باستان شناسی، منظرگاه های شهری و تمدن های مهمی از هزاره سوم پیش از میلاد را در خود جای داده است. یکی از این مناطق، حوزه فرهنگی هلیل رود یا منطقه جیرفت در جنوب استان کرمان است. کشفیات باستان شناسی طی دو دهه گذشته در این منطقه موجب شناسایی و معرفی یک تمدن اولیه شکوفا گردید که تحت عنوان «تمدن جیرفت» شناخته می شود. در سال 1379 حفریات گسترده غیرمجاز در سراسر حوزه فرهنگی هلیل رود صورت گرفت و درپی آن، آسیب جدی به محوطه های باستانی، عمدتا گورستان ها، وارد آمد. در نتیجه این غارت گسترده، اشیای باستانی فراوانی از بافت اصلی خود خارج شد و وارد بازار سیاه شد. تعدادی از این اشیاء خوشبختانه توسط دستگاه های امنیتی کشف شد و داخل موزه های کشور جای گرفته اند. این مقاله به یک شی باستانی بسیار خاص و مهم از تمدن جیرفت می پردازد که از حفریات غیرمجاز به دست آمده است. این شی یک مجسمه سنگی از جنس لاجورد است که با هنرمندی، یک مادر درحال شیردادن به یک نوزاد را نشان می دهد. اگرچه محل کشف دقیق آن مشخص نیست اما طبق ادعای مردم محلی، این شی از گورستان محطوط آباد جیرفت به دست آمده است. محطوط آباد گورستان اصلی شهر عصر مفرغی کنارصندل است که به طور کلی قدمت آن به نیمه دوم هزاره سوم پیش ازمیلاد بازمی گردد. با توجه به این که منابع لاجورد تاکنون در منطقه جیرفت شناسایی نشده است، به احتمال زیاد سنگ لاجورد جهت ساخت این مجسمه وارد شده است و اما مجسمه مذکور در دشت جیرفت تولید شده است. در این پژوهش علاوه بر معرفی دقیق این مجسمه، به جایگاه مجسمه های مشابه در تمدن های اولیه عصر مفرغ از مصر تا بین النهرین و عیلام پرداخته شده است.
کلید واژگان: جنوب شرق ایران, تمدن جیرفت, عصر مفرغ, سنگ لاجورد, الهه مادرSouth-East Iran is a region of great archaeological significance, with diverse physical landscapes and a rich urban phase in the third millennium BCE. Recent archaeological discoveries in the Halil Rud Valley (Kerman province, Iran) brought to light a hitherto unknown civilization, the so-called “Jiroft or Halil Rud Civilization” which generally dates to the third millennium BCE. As a result of the early 2000s’s widespread looting in this region, numerous sites were plundered and severely damaged and thousands of the burial goods ended up on the black market. Although illegal digs in the region have been halted, there are still countless ancient objects in the hands of local people far more than those confiscated. The present paper deals with one of these finds from the Jiroft civilization. It presents a small Bronze Age object; a semi-precious stone statuette at present in the property of a villager living in the surroundings of Jiroft. The statuette comes from illegal excavations in the Halil Rud Valley (Southern Kerman, Iran) and represents a standing female personage. Although the discovery lot of the statuette is unclear, but it probably comes from the plundered cemetery of Mahtotabad (second half of the third millennium BCE), pertaining to the urban center of Konar Sandal. It is made of lapis lazuli, a rock notoriously imported from Afghanistan, but the evidence indicates that it was manufactured in the Jiroft area. This early Bronze Age statuette is discussed with synoptic reviews of other female sculptures in coeval ancient Mesopotamia, Elam and Egypt. Presenting the uncommon iconography of a breastfeeding female, or mother goddess, the statuette hints to an important religious identity, possibly materializing the symbolic role of breast feeding in the adoption of deified kings by goddesses.
Keywords: Southeast Iran, Jiroft Civilization, Bronze Age, Lapis Lazuli, mother goddess -
گورستان خانقاه در روستای خانقاه در شهرستان خلخال از توابع استان اردبیل، که از نظر یافته های تدفینی یکی از شاخص ترین محوطه های گورستانی شمال غرب ایران به شمار می آید؛ زیرا گورهایی از سه دوره فرهنگی عصر مفرغ میانی، عصر آهن و دوره پارتی را ارایه داده است. در گورستان خانقاه، چهار فصل کاوش علمی صورت گرفته، که در پژوهش حاضر به گورهای کاوش شده در فصل سوم به دلیل تنوع دوره های فرهنگی، پرداخته شده است. در طی این فصل، چهار گور باستانی مورد کاوش قرار گرفته که با شماره های 30، 33، 34 و 35 مشخص گردیده اند. گورهای شماره 30 و 33 در عصر مفرغ میانی و گورهای شماره 34 و 35 در عصر آهن I تاریخ گذاری شده اند. گورهای این گورستان از نوع قبور چاله ای بوده که تدفین به صورت تک نفره و دونفره در چاله گور صورت گرفته است. ابعاد چاله گور باتوجه به قامت شخص و نیز فضای موردنیاز برای قرار دادن هدایا در داخل گور، کنده شده است. این پژوهش، ضمن دسته بندی و گونه شناسی سفال ها، به دنبال پاسخ گویی به این پرسش مهم است که همانندی این سفال ها با محوطه های هم زمان در شمال و شمال غرب ایران و محوطه های خارج از مرزهای کنونی ایران را چگونه می توان تفسیر و تبیین نمود؟ پژوهش حاضر به لحاظ کیفی به شیوه توصیفی -تحلیلی و با رویکرد مقایسه ای مورد مطالعه و از منظر داده های تدفینی با آثار سایر محوطه های هم زمان در شمال و شمال غرب ایران و محوطه های خارج از مرزهای سیاسی ایران مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج حاصل، روشن گر ارتباط فرهنگی گورستان خانقاه با محوطه های عصر مفرغ میانی و جدید و عصر آهن I و II است. برای تاریخ گذاری گورهای گورستان خانقاه مدارک و شواهد بسیاری در دست است. نحوه تدفین، شکل و ساختار گورها و گونه شناسی سفال ها و اشیای به دست آمده، تعلق این گورستان به عصر مفرغ میانی تا دوره آهن I و II را اثبات می کند.
کلید واژگان: شمال غرب, گورستان خانقاه, قبور چاله ای, عصر مفرغ, عصر آهنKhaneqah Cemetery, located in Gilavan village in Khalkhal County of Ardabil Province, is one of the most unique cemeteries in the country. Based on burial findings, this cemetery is one of the most significant cemeteries in northwestern Iran, because it presents graves from the three cultural periods of the Middle Bronze Age, Iron Age and Parthian period. Four-season scientific excavations have been carried out in Gilvan cemetery. In the present study, the graves excavated in the third season have been studied. During this season, four ancient graves have been excavated and identified by numbers 30, 33, 34 and 35. Graves 30 and 33 has been dated to the Middle Bronze Age and graves 34 and 35 has been dated to the Iron Age I. The graves of this cemetery are of the type of pit graves in which burials have been done as single and double person in grave pit. The present study has been studied qualitatively in a descriptive-analytical manner and with a comparative approach, and has been compared with the works of other simultaneous sites in the north and northwest of Iran in terms of burial data. The results indicate the cultural relationship with the sites of Middle and New Bronze Age and Iron Age I and II. There is a lot of evidence to date the tombs of Khaneqah Cemetery. The burial method, shape and structure of the graves and the typology of the pottery and objects obtained indicate that this cemetery belongs to the Middle Bronze Age to the Iron Age I and II.
Keywords: Northwest of Iran, Gilavan Cemetery, pit graves, Bronze Age, Iron Age -
Rick Abad Tepe is located north of the Zab River in Northwest of Iran, close to the border with Iraq. The excavation at this archeological site was carried out in the summer of 2019. The materials and evidence obtained from there showed Rick Abad belonged to the Bronze Age, with some monuments not documented yet from any site in the Zab Basin. The Tamarchin passage, west of Piranshahr, connects this region to northern Mesopotamia. This research tries to respond to the following questions: What was the status of Zab Basin settlements in the Bronze Age? How was the regional and extra-regional communication with the surrounding areas? As a matter of fact, seven levels belonging to the Bronze Age were identified in the course of the excavation. In the south of Lake Urmia, Kura-Araxes potteries were less visible; however, typical black-burnished ceramics similar to those of the Kura-Araxes tradition were recovered from some sites. Surprisingly, Painted Orange Ware (POW) and beveled-rim Bowl were seen in the early Bronze Age of the Zab Basin. Furthermore, the impression of the seal from Rick Abad is remarkable as well since this type of object had an administrative function and it is a sign of economic and social activities as well as regional and extra-regional relations. The location of this region between northwest of Iran and the north of Mesopotamia (Iraqi Kurdistan) somehow turned this basin into a meeting place of various cultures. Probably these sites played a key role in trade and commerce, although, they never attained an urban status.Keywords: Northwest Iran, Little Zab basin, Rick Abad tepe, Bronze Age
-
دشت میان کوهی جام با شرایط زیستی مناسب، موقعیت مناسبی را برای شکل گیری استقرارهای انسانی فراهم نموده است. با توجه به محدودیت اطلاعات تاریخی در این بخش از فلات ایران، شناسایی و مطالعه اطلاعات به دست آمده از کاوش های میدانی باستان شناختی برای بازشناسی نسبی ما از خراسان بزرگ از اهمیت بالایی برخوردار است. در این شرایط طی یک برنامه هدف مند علمی با توجه به بررسی های اولیه، مخارتپه در قالب کاوش باستان شناسی به منظور تعیین حریم و عرصه این اثر فرهنگی مورد مطالعه قرار گرفت. این محوطه در حاشیه شرقی شهر کنونی تربت جام و در حریم رودخانه جام رود قرار دارد. داده های به دست آمده حاصل از بررسی روش مند و کاوش در 30 گمانه برای تعیین حریم این محوطه، نتایج ارزشمندی را نشان می دهند. این نوشتار به روش توصیفی-تحلیلی و با بهره جستن از داده های به دست آمده در کاوش باستان شناختی محوطه مخار به نگارش درآمده است. مجموعه ای از داده های به دست آمده (به ویژه داده های سفالی) از کاوش باستان شناختی در یک فرآیند مطالعاتی، دسته بندی، طراحی و گونه شناسی با محوطه های محدوده خراسان بزرگ مورد مطالعه تطبیقی قرار گرفته اند. نتایج اولیه نشان از وقوع یک توالی و تداوم فرهنگی و استقراری دارد که در مخارتپه وجود داشته است. فرهنگ های پیش از تاریخی دوره مفرغ، دوره آهن و هخامنشی و اشکانی در داده های فرهنگی قابل مشاهده هستند. این نوشتار نشان داد که محوطه مخار به عنوان یک نمونه منحصربه فرد در دشت جام با داده هایی متنوع به منظور شناخت فرهنگ های پیش از تاریخی و درک چگونگی گذر به دوران تاریخی در برهه مهم تاریخ هخامنشی قابل اهمیت مطالعاتی است و کاوش های بیشتر و گسترده تر اطلاعاتی بدیع را آشکار خواهد نمود.
کلید واژگان: مخارتپه, دشت تربت جام, دوره مفرغ, دوره هخامنشی, نمازگاه 3 و 4, اشکانیانArchaeologically, the northeast region of Iran is one of the least-known regions in the Iranian Plateau. The reasons for this situation is multifold; some of these include rarity of archaeological investigations, its vastness and the associated restrictions such as desert areas and impassable mountainous areas. The present paper deals with the chronology of and investigations at one of the key sites of the eastern Iran: Tappeh Mokhar. This is site is located to the east of the town of Torbat-e Jam, by the river of Jamroud. Archaeological finds from this site include a vast spectrum of items, including chipped-stone artefacts, ceramics, stone vessels, and clay figurines, of which ceramics are the most numerous. These finds have been recovered from delimitation soundings, and archaeological reconnaissance. The main objective of this paper is to introduce this important, multi-period site through the recovered materials before it suffers from further damage which at present made it as a depot of waster of modern construction materials. In this paper, a classification and typology of the ceramic collection from the site has been provided and then, based on comparative studies, their relative dating has been suggested. This research follows a historical approach and has been fulfilled with a descriptive-comparative method. The main queries are: which periods can be inferred from the studies of the recovered materials of Tappeh Mokhar. What are the characteristics of Mokhar ceramic assemblage and which types of ceramics of which periods can be identified in this assemblage? The preliminary studies of the ceramic assemblage, however, suggest that the site was occupied during Chalcolithic period, Bronze Age, Achaemenid and Parthian periods, and its ceramic types are comparable with sites of the northeast region, Turkmenistan and eastern region, and then with those of north, south, southwest and west of Iran.
Keywords: Tappeh Mokhar, Torbat-eJam Plain, Bronze Age, Namazga 3 & 4, Achaemenid, Parthian -
یکی از نواحی منطقه زاگرس مرکزی که کم ترین مطالعات گاهنگاری در ارتباط با دوره مفرغ در آن صورت گرفته، شرق لرستان است. مطالعات گاهنگاری مربوط به زاگرس مرکزی بیش از هر ناحیه دیگری، در حوضه رودخانه گاماسیاب در نهاوند و کنگاور متمرکز شده است. انطباق گاهنگاری لرستان و دره گاماسیاب در عصر مفرغ با مشکلات عدیده ای مواجه است. از سویی، گاهنگاری منطقه گاماسیاب و کنگاور نیز مربوط به دهه 1970 و 1980 بوده و تاکنون حجم و کیفیت یافته های باستان شناختی این منطقه نیز تغییر نموده است. به منظور روشن نمودن وضعیت گاهنگاری شرق لرستان، در تپه گریران الشتر کاوش لایه نگاری توسط نگارندگان صورت گرفته است. کاوش های صورت گرفته در این محوطه نشان داده که سفال رایج در عصر مفرغ پس از دوره آغاز عیلامی، سفالی منقوش خوش ساخت موسوم به گودین III است. این در حالی است، در حوضه رودخانه گاماسیاب دوره قدیم مفرغ با سفال یانیقی شناخته شده است. بر اساس کاوش صورت گرفته در تپه گریران، به نظر می رسد فرهنگ های رایج در عصر مفرغ لرستان بیش تر با نواحی غرب و جنوب لرستان در ارتباط بوده است. در این ناحیه سفال یانیقی مشاهده نشده یا به ندرت دیده شده است. در این پژوهش با توجه به یافته های به دست آمده از کاوش گریران گاهنگاری منطبق با واقعیت های فرهنگی منطقه تنظیم شده است. بر این اساس، دوره قدیم عصر مفرغ (اوایل تا اواسط هزاره سوم پ.م) در تپه گریران پس از دوره آغاز عیلامی بدون هیچ وقفه ای ادامه یافته است. در این دوره سفال موسوم به فاز های قدیم گودین III (که در گاهنگاری گودین مربوط به دوره میانی عصر مفرغ است) و سفال پلی کروم مفرغ قدیم رواج داشته است. در این پژوهش سعی شده تا به سوالات زیر پاسخ داده شود: وضعیت گاهنگاری شرق لرستان در دوره مفرغ به چه صورتی بوده است؟ و کاوش لایه نگاری تپه گریران چگونه می تواند در اصلاح نواقص گاهنگاری شرق لرستان واقع گردد؟کلید واژگان: عصر مفرغ, گاهنگاری, تپه گریران, شرق لرستان, شرق زاگرس مرکزیEastern Lorestan is one of the regions of the Central Zagros region where the fewest number of chronological studies related to the Bronze Age have been conducted. Chronological studies of the Central Zagros are more concentrated than other areas in the Gamasiab river areas in Nahavand and Kangavar. The chronological framework of Lorestan and Gamasiab valley face many problems concerning the Bronze Age. At present, the chronology of Gamasiab and Kangavar region is related to the 1970 and 1980s and so far, the volume and quality of archaeological findings has changed in this areas. In order to clarrify of the chronological status of East of Lorestan, stratigraphic excavation have been carried out at the mound of Gariran in Aleshtar. Excavations in this area have shown that the common pottery of the Bronze Age after the beginning of the Elamite period is a well-made painted pottery style called Godin III. Meanwhile, in the Gamasiab river basin, the Early Bronze Age is known by the Yaniq style. Based on the excavations at Gariran Tepe, it seems that the common cultures in the Bronze Age of Lorestan were mostly related to the western and southern regions of Lorestan. Yaniq pottery has not been obseved widely in this area. In this study, according to the findings obtained from the excavations at Gariran Tepe, the chronology has been adjusted according to the cultural and regional realities. According to this, the Early Bronze Age (early-to-mid third millennium BCE) has contined without any interruption at Gariran Tepe after the begining of the Elamite period. In this period of pottery, which is common to the old phases of old Godin III (which in Godin’s chronology belongs to the middle period of the Bronze Age) ancient Bronze polychrome pottery. In this study, we have attempted to answer the following questions: What is the chronology of eastern Lorestan during the Bronze Age, and, how can the exploration of Gariran Tepe’s stratigraphy be corrected given the chronological defects of eastern of Lorestan.Keywords: Bronze Age, chronological, Gariran tepe, East of Lorestan, East Central Zagros
-
Animal remains from Taghiabad in the Varamin plain are analyzed, conducted in 2018. This site is located north of Taghiabad and south of Ajorbast villages, Javadabad district in Varamin town. All the excavated bones are of animal origin, and no human bones have been retrieved. This site dates back to the Iron and Bronze ages; in this study, we deal with Bronze Age. Two hills were excavated, which are referred to as Taghiabad 1 and 2. Taghiabad 1 relates to the recent and middle Bronze Ages, containing ten loci (Seven loci of the Late and three loci of the Middle Bronze Age, respectively), and Taghiabad 2 contains three loci of the Late Bronze Age. Burning and cutmarks were found on some of the bones, which cutmarks might be secondary to butchery. This study is based on field, and lab studies on animals remain retrieved from these two hills (Taghiabad 1 and Taghiabad 2). Results show that sheep, goat, cattle, gazelle, equid, deer, and canine in Taghiabad 1 and sheep, cattle, gazelle, and small carnivorous in Taghiabad 2 are the most prevalent findings. The people’s primary sources of meat supplies were sheep, goats, and cattle.Keywords: Animal Species, Subsistence, Bronze Age, Iron age
-
The research argues that a plethora of economic, social, and technological alterations during the Uruk period were perceived by the archeologists to coincide with Susa II. One of the most significant advances of this era is producing a distinct type of pottery called the Beveled Rim Bowl (BRB). It is of paramount importance to the archeology of Southwest Asia owing to the wide range of distribution, abundance, and variety in shape and size. During this period, this type of pottery was discovered in the most important areas of southwestern Iran and the plains of Susiana, Deh Luran, and Ramhormoz from the beginning of the fourth millennium to the beginning of the third millennium BC. Cylindrical seals, clay tablets, counting systems, Banesh trays, tubular and nose handle jars, multicolored pottery, and BRB appeared first in the Southwest and then in other parts of the Iranian plateau. This evidence is among the important features of the analysis of trans-regional relations between Iran and Mesopotamia in the fourth and third millennia BC. The authors of the current research have sought to examine the general distribution of BRB on the eastern half of the Iranian plateau, the purpose of which would be to provide the answer to one fundamental research question, that is, the manner of and the reason for the current distribution of BRB in Tepe Yahya, Tal-i-Iblis, Shahr-i Sokhta, Tappeh Langar, Konar Sandal, and Kalleh Kub Sarayan regions, and the relationship between their production and distribution in this region, and their original production in southern Mesopotamia and south-western Iran. Although a vast range of scholars has employed a superficial approach to declare the cultural, economic, and commercial interactions between these areas and other parts of Iran, including the eastern and south-eastern regions, as the reason for the current distribution of this type of ceramic, specialized research on the temporal differences of the emergence of BRB in different parts of the Iranian plateau has remained elusive. It may be attributed to the fact that the cultural and social developments of Susa II, including the production of BRB in the eastern and south-eastern regions, have chronologically occurred later. This postponement may be explained by the decline in trade routes of the Central Plateau of Iran in the second half of the fourth millennium BC. From the end of the fourth millennium BC and especially from the beginning of the third millennium BC onward, the east, southeast, south, and southwest of Iran became the main corridor for the cultural and commercial interactions with Mesopotamia. Furthermore, the authors seek in this study to comparatively examine the BRB discovered from the areas of Susiana plains and the semi-eastern areas of the Iranian plateau and those of the original birthplace of Southern Mesopotamia in terms of shape, size, application, frequency, and chronology. The findings indicate that the bowls discovered in the mentioned areas have differences and similarities in shape, dimensions, volume, weight, frequency, and function.Keywords: Eastern Half of Iran, Beveled Rim Bowls, Bronze Age, Susiana, Southern Mesopotamia
-
The Iranian Plateau is, in the late 4th millennium B.C., with Mesopotamia and Egypt the birthplace of writing in the World. We propose here to consider the Proto-Elamite (Early Proto-Iranian) and Linear Elamite (Late Proto-Iranian) scripts, not as two different writing systems, but as the same system at two different chronological stages of evolution. Between 3500 and 1850 B.C., the continuous history of writing in Iran may be consequently understood according to 6 distinct phases (I: 3500-3300 B.C.; II: 3300-3000/2900 B.C.; III: 3000/2900-2300 B.C.; IV: 2300-2000 B.C.; V: 2000-1850 B.C.; VI: after 1850 B.C.).Keywords: Iran, Bronze Age, Proto-Elamite writing, Linear Elamite writing, writing system, Hatamti
-
The societies of the northern and southern zones of the “Iranian Central Plateau” flourished during the last quarter of fourth millennium BCE. This floruit was marked by the rise of complex social systems, long distance trade, and new systems for the management of economic activities, such as the “proto-Elamite writing system” (Vidale 2018; Helwing 2019; Fazeli Nashli and Nokandeh 2019). This evidence supports the view that the inhabitants of the Iranian Plateau during this time were connected to each other, represented by a relatively uniform writing system and similar economic organization. However, nowadays we know that the similarity of the “Grey Ware Culture” occurring in Proto-Elamite sites of the north-central Plateau such as Sofalin, Qoli Darvish, Meymanatabad and Sialk also suggests inter-regional contact, beyond the “Proto-Elamite phenomenon” during the last quarter of fourth millennium BCE. The population of the whole of the north Central Plateau appears to have dispersed during the third millennium BCE and current information suggests that most Chalcolithic settlements were gradually abandoned beginning around 3400 BCE, and that the hiatus in settled occupation continued throughout the third millennium BCE. This may be connected with climatic events during the last quarter of the fourth millennium BCE, characterized by aridity and increased aeolian activity, which destabilized the agriculture system. As Vidale postulated (Vidale et al. 2018) the social evolution of the Central Plateau, based on non-centralized networks during the Chalcolithic period and were extinguished shortly after 3000 BC but shaped again shortly which was different from the previous period. This paper will summarize the findings of these excavations and propose a chronological framework for these social and cultural changes from the late fourth to the early 1st millennia BCE. In this paper we document the intra-regional societal developments and inter-regional material culture connections that made the third and second millennia BCE such a dynamic time.Keywords: North Central Plateau, Bronze Age, Pottery, 4.2ka event. Qoli Darvish, Pardis, Estark-Joshqan
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.