جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "درویش" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «درویش» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
«درویش» به معنی فقیر، نیازمند، گدا و مسکین است. هم چنین به زاهدان، عارفان و صوفیانی که به دنیا و هر چه در آن است، بی اعتنا هستند و روی نیازشان فقط به سمت خداست، درویش می گویند. بنابراین، درویش کسی است که خواسته یا ناخواسته، بی چیز و فقیر است. صفت درویش واقعی قناعت و خرسندی است. این پژوهش بر آن است که شخصیت درویش را در قصه نوش آفرین گوهرتاج بر اساس نظریه کهن الگویی یونگ بررسی کند و خوانش نوینی از این داستان ارائه دهد که موجب درک زیرلایه های غریزی، فرهنگی و آرمانی جامعه ایرانی در برهه ای خاص می شود. واکاوی شخصیت درویش به عنوان شخصیتی کلیدی در این داستان و حقیقت روان شناختی او، می تواند این هدف را تقویت کند. ضمن این که تاییدی نیز بر اهمیت داستان های عامیانه از نظر یونگ است. روش تحقیق، تحلیل کیفی و کمی است که با استناد به منابع کتابخانه ای شکل می گیرد. در این قصه، هفت شخصیت هستند که می توان آن ها را با شخصیت درویش تطبیق داد. نقش های کهن الگویی این شخصیت ها به ترتیب بسامد، خویش، نقاب، قهرمان، پیر خردمند، آنیموس و سایه هستند. نقش های اصلی قصه از درویش چهره ای آرمانی ارائه می دهند: قهرمان منجی و پیر خردمندی که گره گشای تمام مشکلات است. بر این اساس، شخصیت درویش در کل از دید عامه، شخصیتی مثبت و محترم بوده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد چگونه مفاهیم برگرفته از باور عامه، نیازها و آرزوهای ناخودآگاه مردم و ساختار سیاسی- فرهنگی جامعه بر شخصیت پردازی داستان (این جا تیپ درویش) اثر می گذارد.کلید واژگان: نقد کهن الگویی, ادبیات عامه, قصه, نوش آفرین گوهرتاج, درویشThe word "driyōš" means poor, needy, beggar, destitute. Also, driyōš refers to ascetics and mystics who are devout from the world and worldly belongings. Therefore, a driyōš refers to a person who, willingly or unwillingly, has nothing and is poor. Of course, "true driyōš" is needy, eager and in need of God. The attribute of such a driyōš is contentment and satisfaction. This study seeks to investigate the character of Driyōš in the story of Noosh Afarin GoharTaj, based on Jung's archetypal theory, and to present a new reading of this story, which leads to the understanding of the instinctive, cultural and idealistic substrata of Iranian society at a particular time. Analyzing the character of Driyōš as a key character in this story and his psychological truth can strengthen this goal; at the same time, it is also a confirmation of the importance of popular stories from Jung's point of view. The research method is a qualitative and quantitative analysis that was formed based on library sources. There are seven characters in this story that can be matched with the character of "Driyōš". These characters can be generally divided into three categories: the hero (self-willed poor), the hero's helper (the true Driyōš), and the anti-hero (Non-Driyōš). The archetypal roles of Driyōš in order of frequency in this story are "self, mask, hero, wise old man, animus and shadow". The character of "Driyōš" has been a positive and respectable character in general. The roles played by this character in the story present him with a likable and ideal face: a savior hero and a pious person with dignity who solves all problems and has a function like the saints of God. The prince (the one who is going to be the king in the future) and pious generous (the religious leader of the community) as the two main pillars of the country, both are driyōš-character and Shiite-religion. The enemy of the hero/prince can be compared to the ostentatious and hypocritical here Driyōšoid. In the end, the prince forms a new and ideal government with the guidance of pious. According to the results of the research, it shows how concepts derived from popular belief, people's unconscious needs and desires, and the political-cultural structure of society affect the characterization of the story (here Driyōš type). Also, the story has emphasized on a certain type of lifestyle, i.e. laziness and abandoning dependencies, trust, relationship and reconciliation of man with the surrounding world (nature and animals) and patience in reaching the goal; And the way and custom of Driyōš is the main way to reach the purpose and knowledge. But it should be noted that these stories are popular, and mysticism and driyōš religion in them are very superficial.Keywords: Archetypal criticism, popular stories, story, Noosh Afarin GoharTaj, driyōš
-
The mysterious East with its representations of Qur'anic and Sufi imagery and allegories was an important conceptual dominant in The Silver Age of Russian poetry. In the present article we analysed the poetic image of Dervish appearing in literary works of Ivan Bunin (traveller's essay “The Bird’s Shadow”, poems “Temjid”, “The Pilgrim”, “The Beggar”) and in Andrei Bely’s travel literature (essay “Dervish”, travel notes “African Diary”). Both authors, being influenced by their travels throughout countries of Eastern Muslim at the beginning of the 20th century, succeeded to capture and include in their poetical system not only the geo-ethnographic and cultural component of this region, but also the Sufi-mystical images and allegories. Being both an exotic and ethnographic image, the Dervish represents a symbolic manifestation of high spirituality, one’s inner faith in truth, soul-searching and renunciation of the material world in an attempt to merge with the Absolute.
Keywords: Sufism, Dervish, Silver Age, Ivan Bunin, Andrey Bely -
یکی از شخصیت هایی که در افسانه های سحرآمیز ایرانی دیده می شود درویش است. درویش در افسانه ی سحرآمیز توانایی های خاصی دارد. وی درمان برخی بیماری ها و مشکلات را می داند و از برخی دانش های پوشیده آگاهی دارد. در افسانه ها علاوه بر درویش یاریگر که به ویژه در تولد قهرمان و راهنمایی او نقش دارد، نوعی درویش شریر نیز در افسانه ها دیده می شود. درویش شریر در افسانه ها نوعی جادوگر است که برای از بین بردن قهرمان تلاش می کند. گاه نیز ممکن است درویش درواقع موجود پلیدی نباشد؛ اما در بخشی از داستان با ایجاد نوعی ابهام درباره نیات خود به صورت مقطعی شخصیتی منفی به نظر برسد که در واقع خیرخواه قهرمان است. به نظر می رسد چهره دوگانه درویش زیرساختی اسطوره ای دارد و شخصیت درویش با برخی خدایان ایران باستان همچون ایزد وایو، آناهیتا و مهر پیوند دارد.
کلید واژگان: درویش, افسانه های سحرآمیز, ادبیات شفاهی, ادبیات عامهOne of the characters seen in Iranian enchanted legends is Darvish. Darvish has certain abilities in the magical myth. He knows the treatment of some diseases and problems, and is aware of some hidden knowledge. In legends, in addition to Darvish Yarigar, who is particularly involved in the hero's birth and guidance, a kind of vicious dervish can also be seen. The vicious Darvish in the legends is a kind of witch who struggles to destroy the hero. At times, Darvish may not actually be a filthy creature, but in part, by creating a kind of ambiguity about his intentions, he seems to be a negative character who is in fact a hero's benevolent. The purpose of this study is to show that the dual face of the legendary Dervish appears to have a mythical infrastructure, and that Darvish's personality is linked to some ancient Iranian gods such as The Wyo, Anahita, and Mehr.
Keywords: Darvish, magical myths, folk mythology, Iranian mythology, mythology -
به گواهی ناقدان و صاحب نظران حوزه اسطوره، "اخیلس" یا "آشیل" نامورترین قهرمان اسطوره ای یونان یاستان در داستان نبرد تروا (Trojan War) است. هومیروس، کهن ترین و مشهورترین حماسه سرای یونانی، در کتاب خود "ایلیاد" که جامع ترین منظومه حماسی مغرب زمین و یونان به شمار می رود، داستان این اسطوره و ماجراجویی های وی را در جنگ تروا به نظم کشیده است. این کتاب بر مجامع فرهنگی و ادبی جهان غرب و شرق تاثیرات شگرفی گذاشته است. در همین راستا، برخی شاعران معاصر عرب نیز همانند سلیمان البستانی (1856) محمود درویش (1941) ، و عبدالعزیز المقالح(1937) غالبا تحت تاثیر ایلیاد هومر، به فراخوانی این اسطوره پرداخته اند. هدف این مقاله نقد و ارزیابی جلوه های حضور اسطوره «آشیل» در شعر شاعران مذکور، بر مبنای نظریه پیر برونل و چگونگی به کارگیری آن در شعر آنان است. دستاورد پژوهش که با اعتماد به روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده، نشان می دهد که اسطوره آشیل در شعر برخی نامبردگان، مانند درویش و مقالح که از شاعران نسل فریاد و حوادث فاجعه بار هزیمت و شکست در سرزمین های عربی هستند، از هیات یک قهرمان جنگی در میدان نبرد تروا به شمایل یک منجی و سفیر سیاسی در میان ملت های عربی در آمده که رهایی بخش انسان معاصر از دردها و رنج های سیاسی – اجتماعی است.
کلید واژگان: شعر معاصر عربی, اسطوره آشیل, اخیل, آخیلس, البستان, درویش, المقالح, جنگ ترواAccording to critics and experts in the field of myth, "Achilles" or "Achilles" is the most immense Greek mythological hero in the Trojan War. Humorous, the oldest and most famous Greek epic, in his book The Iliad, the most comprehensive epic version of the West and the Greeks, is the story of this myth and his adventures in the Trojan War. This book has had tremendous effects on the cultural and literary communities of the West and the East. In the same vein, some contemporary Arab poets, like Suleiman Al-Bustani (1856), Mahmoud Darwish (1941), and Abdul Aziz Al-Maqalah (1937), have often been influenced by Iliad Homer, calling this myth. The purpose of this article is to critique and evaluate the effects of the presence of the myth of "Achilles" in the poetry of the poets, based on Pierre Brunel's theory and how to apply it in their poetry. The research achievement, which has been written with a descriptive-analytical method, shows that the Achilles myth in the poetry of some named, such as Darwish, and the articles that are poets of the generation of screaming and catastrophic events and defeat in Arab lands, The mission of a war hero on the battlefield of Troj, as a sinner and political ambassador among Arab nations, is that the emancipation of contemporary human beings from pain and suffering is political-social.
Keywords: Contemporary Arabic poetry, Achilles mythology, Akhil|Akhilas, Al Bustani|Darwish, Articles, Trojan War -
درویش محمد دهکی از اهالی دهک قزوین، شاعر صوفی مسلک قرن نهم هجری و معاصر جامی و امیرعلیشیر نوایی است. تخلص وی دهکی یا درویش است. از زندگی او اطلاعات دقیقی در دست نیست. نشان مقبره او را در قزوین و نزدیک به شاهزاده حسین داده اند. دیوان باقی مانده از او شامل 15 مخمس، یک مستزاد و نزدیک به 1236 غزل است. از دیوان وی دو نسخه باقی مانده است: نخست نسخه موجود در دانشگاه استانبول که تاریخ کتابت آن 896 ه.ق. است و دیگری نسخه کتابخانه ملی روسیه که احتمالا در قرن یازدهم کتابت شده است. نوشتار حاضر بیانگر نکاتی است که در خلال تصحیح این دیوان حاصل شده است. برای تصحیح دیوان درویش دهکی نسخه استانبول اساس قرار گرفته و با نسخه مسکو مقایسه شده است. شعر دهکی سرشار از لحظات ناب شاعرانه است که با اذعان به تقلید و توجه به شاعران دیگری چون سعدی، سلمان، حافظ، جامی و... توانسته است بیتهای تحسین برانگیزی بسراید و با توجه به زبان عامه و استفاده از تکیه لامها و دقت در جزئیات و کاربرد آرایه ها طلیعه ای برای سبک هندی باشد.کلید واژگان: درویش, دهکی, جامی, قزوین, شعر قرن نهمJournal of the stylistic of Persian poem and prose (Bahar Adab), Volume:11 Issue: 42, 2019, PP 327 -348Darvish Mohammad Dehaki, one of the settlers of Dehak village in the suburbs of Qazvin, was a Sufi poet contemporary of Jāmi and Amir Ali Shir Navāii in the ninth century. Dehaki or Darvish was his pen-Name. There is no certain information of his life. His tomb is said to be in Qazvin near the Shāhzādeh Hosseinˈs. His Diwān includes 15 Mokhammases, one Mostazād and nearly 1236 Ghazals. There are two manuscripts of his Diwān, One in Istanbu l university and the other one in the national library of Russia. The present article consists of the points we gained editing this Diwān. We used the Istanbul manuscript as the basis of this edition and then compared it with the manuscript in Moscow. Dehakiˈs poem is full of pure poetical moments. He has managed to recite admirable poems paying attention to other great poets like Saadi, Salmān, Hāfez , Jāmi and the others. Imitating these poets, using the folkloric language and expressions ,considering the details and also using the rhetorical methods of speech, made him a pioneer to the Indian style of Persian poem.Keywords: Darvish-, Dehaki, J?mi, Qazvin, Poem in the ninth century, Indian style
-
بینامتنی نظریه ای است که با آن می توان میان متن قدیم و جدید ارتباط برقرار کرد و بر غنای اثر ادبی افزود .به این دلیل، این پژوهش در نظر دارد با روش توصیفی و تحلیلی، اثر بینامتنی دینی را با رویکرد مفهومی مقاومت و با تاکید بر نظریه «کریستوا»، در اشعار مقاومت محمود درویش، شاعر فلسطینی، و قیصر امین پور، شاعر ایرانی، را مورد بازبینی قرار دهد. بینامتنی حوزه های بسیاری دارد اما از آنجا که شاعران مذکور دریافته اند قرآن، کتاب های آسمانی و شخصیت های دینی، منبع مهمی برای آزادی انسان ها هستند، با استفاده از بینامتنی دینی مردم را به جهاد علیه دشمن دعوت کرده اند، هرچند درویش از منابع یهودی ومسیحی به صورت نفی متوازی و کلی بیشتر استفاده کرده است و امین پور از نفی متوازی و جزیی بهره برده است .بینامتنی در اشعار درویش نسبت به امین پور، وضوح بیشتری دارد.کاربرد بینامتنی دینی در سه حوزه اسلام، مسیحیت و یهود، بیانگر تعامل دو شاعر با این ادیان است واختلاط دینی که درویش و امین پور در اشعار خود به کاربرده اند، امری است که دولت ها می توانند در سایه آن اختلافات مذهبی خود را کنارگذارند و به نوعی همزیستی مسالمت آمیز دست یابند.کلید واژگان: بینامتنی دینی, درویش, امین پورIntertextuality is a theory that connects old and new texts, and adds to the richness of literary works. Therefore, through a descriptive-analytical method, and with emphasis on Julia Christovas theory, this study aims to conceptually review the effect of religious intertextuality in resistance poetry of Mahmoud Darvish, the Palestinian poet, and Qisar Aminpour, the Iranian poet. Intertextuality involves many areas; however, since these poets have conceived that Quran and other divine books and religious men are the main sources for mans freedom, with the help of religious intertextuality, they have invited people to fight against enemy. Darvish has benefited from Jewish and Christian sources mostly through parallel and general negation, and Aminpour has used the parallel and minute negation. Intertextuality in Darvish poems has more specificity than in those of Aminpour. Using religious intertextuality in three areas of Islam, Christianity, and Jewism represents the two poets interaction with other religions, and this is something that the world needs. The religious integration mentioned by Darvish and Aminpour is an issue in the light of which governments could leave religious conflicts and reach a kind of peaceful coexistence.Keywords: Religious intertextuality, Darvish, Aminpour
-
در متون فارسی میانه، واژه های «درویشی»، «شکوه» و «نیاز» بر فقر و تنگدستی دلالت می کند؛ از این میان «درویش» دارای دو مفهوم متفاوت است. در متون فارسی میانه به تفصیل به مفهوم درویشی پرداخته و تصویری روشن از آن ارائه شده است. بر اساس این متون، درویش از یک سو بر فرد تنگدست دلالت می کند که از وضعیت خود ناخرسند است و از سوی دیگر به فرد وارسته ای دلالت دارد که به دلیل خرسندی، تن و روانش در آرامش به سر می برد؛ این فرد در نوشته های فارسی میانه «درویش راستین» نام دارد. در این پژوهش تلاش بر آن است که مفهوم خاص درویش، یعنی درویش راستین، در متون فارسی میانه بررسی و به این سوالات پاسخ داده شود: درویش راستین به چه کسی گفته می شود، تفاوت درویش راستین و فقیر در چیست و آیا راه و رسم درویشی راستین را در این نوشته ها می توان یافت؟کلید واژگان: درویش, فقر, فارسی میانه, زردشتیانIn the corpus of Persian texts, the word dervish generally represents a person who is satisfied with having few belongings and properties. In the Islamic period, this word exactly corresponds to Sufi. Most of the lexicographers and researchers have mentioned two distinct equivalents for dervish in different Persian texts. On the one hand, dervish means beggar. In this regard, dervish should be considered together with some other words such as pauper, indigent, underprivileged and poor. On the other hand, it denotes Sufis and ascetics who are known as the seekers of the mystic paths or, i. e. seekers of the Tariqah. Therefore, most of the researchers, who use some expressions such as true dervish and ascetic against false dervish and beggar, differentiate these two meanings from each other. It should be noted that the latter group just pretends to be dervish.
In addition, this very same subject and the two aforementioned meanings of dervish can be noticed in the Middle Persian texts. In these writings, dervish has two distinct meanings: first, a poor person who thinks of himself as a miserable one and looks down on wealthy people, and second, a person who is content with what he has and therefore lives happily.
Regarding dervish and its role in ancient Iran, only a few research works has been done, and most of these researches have raised doubts about the existence of such a life in ancient Iran. One of the most important articles about this subject, written by Katayun Mazdapour and entitled The Beginning of Ethics of Dervishes in Iran, is about the background of driyōšīh in ancient Iran. Another noteworthy paper is Dervīš, in the Pre-Islamic Period by Mansour Shaki, which provides useful information about driyōš, particularly from the 6th book of the Dinkard.
In this paper, the concept of true dervish or driyoš ī rāst as appears in the Middle Persian texts, is discussed. It is also tried to answer the following questions: who is driyoš ī rāst in the Middle Persian texts? What specific traits separate the driyoš ī rāst from a poor beggar? Which customs of true driyošīh can be found in the corpora of Middle Persian texts?
The term driyōš ī rāst, in the strictest sense of the word, conveys a humble poor person who is satisfied with what he has, does not look down on wealthy people, and is kind to them. Therefore, the foremost trait of a driyōš in the Middle Persian texts, is satisfaction. The second trait is to respect the affluent persons. A driyōš is self-effacing and right-minded (MP: bowandag-menišn), but the poor and needy ones may abase the rich and behave in an offensive manner (MP: tar-menišnīh).
These two traits, satisfaction (MP: hunsandīh) and self-effacement (MP: bowandag-menišnīh), are the necessary characteristics of a driyōš. In the 6th book of the Dinkard, four traits are enumerated for a driyōš, two of which are apt (MP: cār), namely diligence and moderation (MP: tuxšāgīh ud paymānīgīh), whereas the other two, satisfaction and self-effacement (MP: hunsandīh ud bowandag-menišnīh), are considered necessary (MP: a-cār).
All of these features together help us define a special kind of driyōšīh, i. e. driyōš ī rāst, in the Middle Persian texts. It stands against the general meaning of poor, needy (MP: škōh) who is unsatisfied with his poverty and indigence and craves more wealth and property. Driyōš ī rāst or satisfied and humble dervish is the specific meaning of driyōš in the Middle Persian texts, which, moreover, found its way into the Persian literature.
ÏÑ Çیä ÈÇÒÇÑ ÇÑ ÓæÏیÓÊ ÈÇ ÏÑæیÔ ÎÑÓäÏÓÊ
ÎÏÇیÇ ãäÚãã ÑÏÇä Èå ÏÑæیÔی æ ÎÑÓäÏی
The sole beneficiary in this market is the content dervish
O Lord! Make me so rich to be a satisfied dervish
According to the Middle Persian texts, the true driyōšīh is a useful element in the society, and a driyōš ī rāst has a dignified and respectable position. The benefit of this kind of life is for both the body and the soul. The driyōšīh brings peace and serenity to the body, and it brings freedom from apprehension of the day of reckoning for the soul.
In the Middle Persian texts, the driyōš is depicted as a mighty person who destroys Devil. A person who has willingly chosen the customs of the driyōšīh only for the sake of goodness and acclamation (MP: wehīh ud burzišn), has the power to push Ahriman and all other dēws out of the good creation; such a person will never go to Hell. If we consider the world as the greater cosmos and the man as the minor cosmos, then we can understand that the driyōšs attempts to get rid of greed (MP: āz) and need (MP: niyāz) is a try to reduce the power of evil in the universe, and it is one of the main reasons why he enjoys such a dignified position in the society. Āz, who is the most powerful and dreadful dēw after Ahriman, is the evil power of greed, avarice, lust and gluttony. The primary aim of Āz is satisfaction (MP: hunsandīh) which is a trait of the driyōš. Pushing Āz dēw out of the world is obligatory for all the human beings who are created to fight against Devil.
In the Middle Persian texts, we can find some tales from the lives of Zoroastrian disciples (MP: hērbed) which are narratives of the ascetic lives of driyōšes in the past. These hermits had very simple lives; they collected firewood themselves and carried them on their back, drew water from the well, worked on the farm and ate only from their own wage. They were sometimes educated hērbeds and priests (MP: kard-hērbedstān hērbed) who knew the Avesta and Zand, and performed religious ceremonies; but we should bear in mind that not all the driyōšes were necessarily hērbeds, and not all the hērbeds lived ascetic lives.
However the driyōšes were skilled men (MP: kardagār ud abzārōmand), but curiously there is barely any traces of their names and reputation in the Middle Persian texts. Some instances of their lives can be found in the Middle Persian texts, which show an old rite of the driyōšīh in this country. These stories belong to the ascetic hērbeds who have chosen this type of life and believe in the Zoroastrian faith. Their doctrines and beliefs have been repeated in the Zoroastrian texts: to fight against greed and try to reduce the power of Ahriman.Keywords: driyōš, Middle Persian, Zoroastrian -
تلقی هذه الدراسه نظره علی توظیف الموروث الدینی واستدعاء شخصیه ایوب النبی (القناع) فی شعر الشاعرین المعاصرین، هما؛ محمود درویش وبدر شاکر السیاب، وذلک باستقراء مجموعه من اشعارهما التی استخدما فی ها شخصیه ایوب. ومن الاقنعه الهامه التی استخدمها الشعراء المعاصرین یمکن الإشاره إلی قناع الانبیاء، وخاصه قناع ایوب الذی جاء ذکره فی القرآن، وتمثل هذه الشخصیه الصبر، والحلم. والشعراء المعاصرون استخدموا هذا القناع فی اشعارهم، ومن اهم الشعراء الذین استخدموا هذا القناع فی اشعارهم، یمکن الإشاره إلی محمود درویش وبدر شاکر السیاب. فکل منهما استخدم هذه الشخصیه للتعبیر عن تجربه ما، وکذلک مع النظر إلی بعد من ابعاد هذه الشخصیه. یعانی درویش من احتلال وطنه وتشرده واهله، ویعانی الغربه، فهو استخدم شخصیه ایوب کرمز لاحتمال البلایا والتشرد والغربه. واما السیاب، فهو کان یعانی الالم والمرض، فهو استخدم شخصیه ایوب رمزا لاحتمال الآلام والاوجاع وقبولهما. وتباینت، بالطبع، کیفیه استخدامهما لهذه الشخصیه، وکل منهما، استخدم ملامح من هذه الشخصیه تناسبه وتناسب تجربته وحالاته النفسیهکلید واژگان: القناع, ایوب, درویش, السیاب, الشعر العربی المعاصر, استدعاء الشخصیاتThis study aims to examine the use of religion heritage and application of the prophet job’s character mask. One of the important masks that have been used by contemporary poets is the prophet’s masks, especially the job of which the story exists in the Quran. This character is a symbol of patience. Darvish and Sayyab are the most important poets who used the mask of this character. Each of them used this character to express a special experience. Darvish Who suffered from occupying his country and getting refugee, used job’s character mask as a symbol for tolerance of that hardship. Also, Sayyab Who suffered from his illness and pain, used job’s character mask as a symbol for tolerance of that hardship. However, their ways differ in how to apply this mask in poems of these two poets. Each of them has some traits of this character that are relevant to their own mental conditions.Keywords: Mask, Job, Darvish, Sayyab, Contemporary Arabic Poet, Use of Characters
-
انتخاب پیر، برای پیمودن طریق معرفت و دست یابی به اسرار الهی، از مسایل اساسی در عرفان و صوفیه به حساب می آید. از نظر اهل صوفیه سیر و سلوک در مسیر پر فراز و نشیب بدون بهره گیری از وجود پیری که خود به مرحله کمال در طریقت رسیده، امکان پذیر نیست. در مقاله سعی شده است به بررسی موضوع پیر از دید عارفان، حافظ شیرازی و گومیلیوف شاعر روس که متاثر از تصوف شرقی است و همچنین به دلایل تاثیرپذیری گومیلیوف از حافظ شیرازی در پذیرش پیر پرداخته شود. شمس الدین محمد حافظ شیرازی وجود پیر را برای حل معضلات اسرار آفرینش و تهذیب نفس و همچنین رسیدن به معرفت حق تعالی ضروری می داند، گرچه پیر خاصی را در اشعار خود معرفی نمی کند. گومیلیوف برای خلق نمایشنامه منظوم «فرزند خدا» از موتیوهای شرقی کمک گرفته است و تحت تاثیر تعالیم تصوف اسلامی و نیز اندیشه های حافظ، به موضوع پیر و اهمیت آن برای رسیدن به کمال پرداخته است. با بررسی نمایشنامه «فرزند خدا»، به این مطلب پی می بریم که گومیلیوف درباره پیر نقطه نظرات مشابهی با اهل تصوف و حافظ دارد. پیر گومیلیوف صاحب «حکمت» و عالم به «اسرار هفت آسمان و عناصر اربعه» از جانب خداوند، برای هدایت سالکان است.
کلید واژگان: پیر, درویش, صوفیه, سیر و سلوک, سالک
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.