به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "شکوائیه" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «شکوائیه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • نفیسه نصیری، علیرضا فولادی، مرتضی رشیدی*
    مضمون آفرینی های بدیع و تخیل گسترده شاعران سبک هندی، خالق زمینه های موضوعی فراوانی در آثار آن هاست. ساختار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی مذهبی در دوره سبک هندی سبب بروز احساسات، عواطف شخصی و هیجانات درونی شاعران با خیالات دل انگیز در موضوعات مختلف در اشعار این دوره شد که مجموعه ای از انواع ادب غنایی را در آثار آنها بازتاب داده است. تک بیت یکی از اشکال بیان این مضامین است. دیوان شاعران این دوره شامل گسترده ترین مجموعه هایی است که در آن مسایل اخلاقی، عرفانی، عشق ورزی، مذهبی، تعلیمی و اجتماعی با مضمون های بدیع و تازه در قالب کوتاه تک بیت جلوه گری می کند و به طور کلی بسامد ادبیات غنایی نسبت به دیگر انواع ادبی در این قالب چشمگیرتر است. در این مقاله به غنایی بودن تک بیت های سبک هندی و تنوع مضامین غنایی پرداخته شده و موضوعاتی همچون: عشق، عرفان، بث الشکوی، مرثیه، طنز، وطنیات و... در اشعار شاعران این دوره مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است و نتیجه پژوهش نشان می دهد که عشق مجازی، مصطلحات عرفانی، خودستایی شاعران و وطنیات بیشترین بسامد را در میان موضوعات موجود به خود اختصاص داده است.
    کلید واژگان: ادبیات غنایی, سبک هندی, تک بیت, عرفان, شکوائیه
    Nafise Nasiri, Alireza Fouladi, Morteza Rashidi *
    The unique content creation and all-embracing imagination of Indian-style poets have created a variety of thematic contexts in their works, and these thematic contexts have been reflected in the mirror of their poems in different ways. That era’s political, social, cultural, and even religious structures, broadened the poets’ horizons and led the personal feelings, and inner emotions of poets with heartwarming thoughts to be reflected in different subjects in poems of this era and a collection of different lyrical literature emerged in their works. On the other hand, single-couplet is a form of stating these subjects. The poets’ books during this era are the most extensive collections in which ethical, spiritual, love-making, religious, teaching, and social issues with novel and new content show off in a short form of single-couplets and generally, the frequency of lyrical literature is more significant in this form compared to different literary forms. This article has addressed the lyrical aspect of Indian-style’s single-couplets and the variety of lyrical contents and has studied variables such as love, mysticism, pomposity, grievance, threnody, humor, patriotism, mystery, etc. in the poems of this era. The present research results show that virtual love, mysticism terminology, pomposity, and patriotism have the most frequency. The present research method is based on description and analysis.
    Keywords: Indian-style, lyrical literature, Single verse, love, mysticism, Grievance, Pomposity, Patriotism
  • بتول عزیزی جیرآبادی، نرگس اصغری گوار*، علی رمضانی
    بررسی عناصر ادب غنایی و چگونگی کاربرد آن در اشعار شعرای معاصر می تواند ما را به شناخت مفاهیم تازه ای از اندیشه و شعر آن ها سوق دهد. یکی از این مولفه ها «شکواییه» است. بیان درد و رنج، بخش گسترده ای از مضامین شعر و ادب زبان فارسی را تشکیل می دهد. همان طور که می توانیم همه خوشحالی یا احساسات دیگر را تجربه می کنیم، ممکن است گاهی نیز غمگین شده و احساس غم و اندوه را تجربه کنیم. شاعران که روحی لطیف و حساس دارند، بیشترین تاثیر و تاثر را از این حس و حال پذیرفته، دقیق و موشکافانه به این موضوع پرداخته اند. شکواییه در همه ادوار شعر فارسی بوده، اما در شعر معاصر نوع نگرش شعرا به این مضمون به سبب مسایل سیاسی و اجتماعی و پدیدار شدن شعر نو نیمایی متفاوت است. مقاله حاضر به بررسی شکواییه در مجموعه شعر «ماه در مرداب» پرویز خانلری پرداخته است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است. یافته های تحقیق نشان می دهد که غالب دردهای شاعر فردی بوده، اما از انواع دیگر درد نیز از جمله رنج مردم جامعه، فریاد از ضدارزش ها، شکوه از فلک، خفقان سیاسی و عدم آزادی سخن می گوید.
    کلید واژگان: شعر غنایی, شکوائیه, ماه در مرداب, خانلری
    Batoul Azizi Jirabadi, Narges Asghari Ghovar *, Ali Ramazani
    The study of lyrical literature types and their usage in the poems of contemporary poets can help us for understanding novel concepts in poets’ notions and poetries. One of the genres of this category is “complaint”. A great number of themes of the Persian poetries consist of the expression of personal pains and sufferings; human beings can experience sadness and sorrow as well as all other feelings like happiness. Since poets are highly sensitive people, they have been affected the most by this issue and scrutinized it. Although complaints have been used in all the periods of Persian poetry, in contemporary poetry because of political and social issues and the emergence of Nimai modern poetry, poets’ perspectives about them are different. The main purpose of the present study was to examine complaints used in an anthology of poems named “Mah dar mordab” (Moon in Marsh) written by Parviz Khanlari. Although the results of the study indicated that a large portion of the poet’s complaints were personal complaints, there are also cases of other types of complaints in his poems including social sufferings, objection to anti-values, dissatisfaction with life, political repression, and absence of freedom.
    Keywords: lyrical literature, Complaint, Moon in Marsh, Parviz Natel Khanlari
  • طیبه اصغری، ملیحه مهدوی*، مسعود مهدیان
    بث الشکوی یا شکواییه، یکی از مضامین و انواع ادبی فرعی است که به معنی درددل و گلایه کردن از رویدادهای رنج آور و دردناک زندگی و بازگو کننده درد و یاس و تیره روزی گوینده آن است. مسیله مهم آنجاست که اصولا شکواییه ها از نظر موضوع و محتوا متنوعند و نیز عوامل بسیاری از جمله حساسیت ها و شرایط روحی خود شاعر و هچنین عوامل اجتماعی و سیاسی حاکم بر محیط زندگی او بر تنوع مضامین و مفاهیم موجود در گلایه ها تاثیرگذارند. به همین سبب، نویسندگان در مقاله کنونی مساعی خود را صرف ارایه پاسخی متقن و مستدل به این سوال نموده اند که: «مهم ترین درون مایه های شکواییه مثنوی معنوی مبتنی بر چه مضامینی هستند؟» فرضیه مقاله حاکی از وجود سه درونمایه کلان فرهنگی، سیاسی و مذهبی می باشد. یافته های مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی نشان دهنده این موضوع است که شکواییه های فرهنگی شامل مواردی همچون شکایت از حاسدان، حیله گران و متکبران، مقلدان بی هنر، اهل شک، ناسپاسان، خرقه پوشان و ریاکاران است. شکواییه های با مضامین سیاسی شامل مواردی همچون شکایت از حاکمان ظالم، دولت های ستمگر، قدرت طلبان و طالبان ریاست می باشد و در نهایت شکواییه های با مضامین مذهبی شامل مواردی همچون شکایت از مدعیان دیندار و دروغین، شیفتگان دنیا، بی دینان و دین فروشان می شود
    کلید واژگان: جامعه شناسی ادبی, درون مایه های کلان, شکوائیه, مثنوی معنوی, مولوی
    Tayebeh Asghari, Maliheh Mahdavi *, Masoud Mahdian
    Complaint is one of the sub-literary themes and types, which means heartache and complaining about the painful and agonizing events of life and recounting the pain, despair and gloom of its speaker. The important issue is that basically complaints are diverse in terms of subject and content, and many factors such as the sensitivities and mental conditions of the poet himself, as well as the social and political factors governing his life environment, affect the variety of themes and concepts in the complaints. In this article authors try to answer this question: "What are the most important complaint themes of the Rumi in Masnavi-ye-Ma'navi?" The hypothesis of the article indicates the existence of three macro themes, cultural, political and religious. The findings of this article by using a descriptive and analytical method showed that cultural complaints include: complaints about the envious, cunning and arrogant, artless imitators, skeptics, ungrateful, cloak-wearers and hypocrites. Complaints with political themes include: complaints against tyrannical rulers, oppressive governments, power seekers, and finally, Complaints with religious themes include: complaints against religious and false claimants, lovers of the world, irreligious people, and religion sellers.
    Keywords: Literary Sociology, Macro Themes, Complaint, Masnavi-ye-Ma'navi, Rumi
  • فرحناز وطن خواه*، مهدی نوریان

    خواجه مجدالدین همگر (607-686 ق) شاعر عصر اتابکان فارس، خاصه اتابک ابوبکر سعد زنگی است. اگرچه ظهور سعدی را در این دوران سبب غفلت از او و بسیاری از هم عصرانش دانسته اند، توانایی های شعری وی در برخی زمینه ها سزاوار چشم پوشی نیست؛ به ویژه از آن روی که بررسی های همه جانبه شعر شاعر گامی است در راه آشکار شدن زوایای پنهان سیاسی  اجتماعی عصر شاعر. حبسیه سرا بودن مجد از جمله مواردی است که اکثر منابع بدان اشاره کرده اند . فراز و فرود زندگی، با وجود ملک الشعرایی دربار، مجد را چندی به اشارت ممدوح گرفتار حبس و بند کرده است و مشخصه های این امر از فحوای کلام وی نمایان است. در این نوشتار به بررسی اشعار مجد از این زاویه پرداخته ایم. علت، زمان و مدت حبس، اتهام، وصف ظاهری زندان، احوال درونی شاعر و نمونه های شخصی، سیاسی، فلسفی و اجتماعی شکوی در شعر مجد از مباحث این مقاله است.

    کلید واژگان: مجد همگر, حبسیه, شکوائیه, حسب حال, ادبیات غنایی, انواع ادبی
  • اکبر اکرمی ابرقویی، محمود صادق زاده*، هادی حیدر ی نیا
    شکواییه یا بث الشکوی یکی از موضوعات شعر غنایی فارسی است که در قالب های کوتاه، متوسط و بلند به ویژه در قالب های قصیده و غزل سروده می شود. شاعران زیادی به این نوع ادبی روی آوردند و از درد و رنج شخصی یا اجتماع سخن سرایی کردند. ابوالقاسم لاهوتی از شاعران ادبیات سیاسی و کارگری و معترض در دوره مشروطیت به شمار می رود که با جهان بینی خاص خود از این شیوه شاعری برای حمایت از طبقات فرودست جامعه و نیز انتقاد علیه حاکمان مستبد و بی کفایت بهره برده است. ازاین رو شکواییه های لاهوتی هم بازتاب اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی دوره مشروطه است و هم بیانگر نگرش های حزبی و سیاسی وی. در این جستار به شیوه توصیفی - تحلیلی و اسنادی و کمی به بررسی قالب های شعری، شیوه ها و موضوعات مختلف شکواییه های لاهوتی پرداخته می شود. لاهوتی بر مبنای اندیشه ها و هدف های سوسیالیستی و سیاسی خود، به دفاع از منافع کارگران، کشاورزان، رنجبران و محرومان طبقات گوناگون اجتماع می پردازد و از مستبدان داخلی، استعمارگران خارجی، ستمگران، ثروتمندان، استثمارگران، عوام فریبان، دین فروشان، باورهای خرافی، ناآگاهی عمومی و غیره به شدت انتقاد می کند.
    کلید واژگان: مضامین غنایی, شعرکارگری, شکوائیه, لاهوتی
    Akbar Akrami, Dr Hadi Heydariniya
    Shekvaieh )Grievance( is one of the subjects of Persian rich poetry that is written in short, medium and long formats, especially in rhymes and sonnets. Many poets have used this literary genre and have spoken of personal or social sufferings. Abolghasem Lahouti is one of the poets of the political and labor literature and a protester in the Constitutional era who has used this poetic method to support the lower classes of society and to criticize tyrant and incompetent rulers. Lahouti's Grievance reflects both the social and political conditions of the constitutional era and his party and political perspective. This article deals with the poetic forms, methods and subjects of Lahoutian scholars by descriptive, analytical and documentary methods. Based on his socialist and political ideas and goals, defended the interests of workers, farmers, the afflicted and the disadvantaged of the various social classes, and strongly criticized domestic tyrants, oppressors, the rich classes, the exploiters, the demons, the religionists, the superstitious beliefs, demagogue and public ignorance.
    Keywords: Lyrical themes, Labor Poetry, Grievance
  • بیان کریمی اصلی، کرمعلی قدمیاری*، عبدالله طلوعی آذر
    ادبیات و بویژه شعر دوران مشروطیت، غالبا از نوع ادبیات اجتماعی سیاسی، و تصویرگر رنج های جامعه در برهه ای پرشتاب و حساس از تاریخ ایران است. شاعر مشروطه زبان اجتماع و بیانگر دردهای ایشان است. این مصایب، خواه از سوی اهل قدرت و حکومت باشد یا بیرون از آن، در شعر مشروطه بازتاب و نمودی برجسته و گسترده دارد. عمده ترین رسالت شعر مشروطه همراهی با مردم به قصد روشنگری و بیدارگری، نشان دادن اعتراض و خشم علیه ستمگران، و به عبارت دقیق تر مبارزه با استبداد درون و استعمار بیرون است. شکواییه شعری است پرخاشگر و برخاسته از عاطفه خشم و بیانگر انزجار و اعتراض شاعر نسبت به آنچه که منطبق با آرمان های او نیست یا برضد نگرش ها و اهداف اوست. میرزاده عشقی در کنار هیجان پرشور و غلیان عاطفه حساس، چنان دلیر و ظلم ستیز است که سرانجام سودای دست یابی به رسالت و آرمانش به بهای جان او و حذف وی از گردونه استبدادستیزی می انجامد. در این نوشتار با مطالعه، بررسی و تحلیل مضامین شکواییات و دیدگاه های او و نظر اطرافیان و آیندگان برآنیم تا نشان دهیم این شاعر متعهد چگونه و با چه کسانی در می افتد، علیه چه کسانی اعتراض می کند، و چرا و چگونه وی را از صحنه مبارزه کنار می زنند. امری که برای یافتن نقش شعر و ادبیات مشروطه و همچنین ارزش و اهمیت شاعران دوره مشروطه بایسته و سودمند است.
    کلید واژگان: شعر مشروطه, میرزاده عشقی, شکوائیه, مضامین
    Bayan Karimi Asli, Karamali Ghadamyari *, Abdollah Tolloee Azar
    Literature, especially the poetry of the Mashrooteh era, is often of the type of social-political literature, and depicts the sufferings of society at a critical time in the history of Iran. The Mashrooteh poet is expressing agent of society and expresses its pain. These calamities, whether from the government or nongovernmental bases, are reflected in the poetry of the Mashrooteh. The main mission of Mashrooteh poetry is to unite with the people with the intention of notifying and informing, to show protest and anger against the oppressors, and more precisely to fight against internal tyranny and external colonialism. Complaint is a poem that is aggressive and aroused by the emotion of anger and expresses the poet's disgust and protest against what does not correspond to his ideals or is against his attitudes and goals. Mirzadeh Eshghi, along with the passionate excitement and passion of sensitive emotions, is so brave and anti-oppressive that finally longs to achieve his mission and aspiration at the cost of his life and was removed from the circle of anti-authoritarianism. In this article, by studying, examining, and analyzing the themes of his grievances and views and the views of those around him and future generations, we try to show how and with whom this committed poet protested, against whom, and why and how he was removed from the battlefield. This is necessary and useful for finding the role of Mashrooteh poetry and literature and the value and importance of the poets of this period.
    Keywords: Mashrooteh Poetry”, “Mirzadeh Eshghi”, “Themes”, “Complaints
  • علی اصغر باباصفری، نوشین طالب زاده
    ادبیات غنایی به عنوان گسترده‏ترین نوع آثار ادبی، گونه های متنوعی را در خود جای می‏دهد که می‏توان از «شکوائیه» به عنوان گونه‏ای از آن یاد کرد، که در وجود هر انسانی به صورت غریزی وجود دارد و در برابر نارضایتی ‏های زندگی از آن به عنوان ابزار اعتراض استفاده می‏ شود. شاعران حساس ایرانی هم که با دید ظریف خویش به مسائل جامعه و حقایق پیرامون خود می‏نگرند، از این گونه ادبی بسیار استفاده کرده‏اند. در تمام ادوار شعر فارسی، شکوائیه وجود دارد اما پس از انقلاب مشروطه و در شعر معاصر، نحوه شکوه‏گویی نیز تغییرمی‏کند و زبان آن با توجه به شعر امروز ساده‏تر می‏شود. به لحاظ حساسیت زمانی و موضوعی بررسی وپرداختن به مقوله شکوائیه در آثار «استاد شهریار» ضروری به نظر می‏رسد زیرا بسامد شعر شکوایی و تنوع موضوعی آن توسط شهریار،این گونه ادبی را قابل توجه ساخته است. این موضوع در شعر شهریار ذیل پنج عنوان: شکوائیه های شخصی، اجتماعی، فلسفی، سیاسی و عرفانی بررسی و برای هریک نمونه هایی از سروده های وی آورده شده است. با بررسی اشعار شکوائی شهریار این نتیجه به دست می آید که بیشترین میزان شکوائیه ها مربوط به شکوائیه های شخصی و کمترین میزان نیز از آن شکوائیه های عرفانی است. شکوائیه های فلسفی، اجتماعی و سیاسی به ترتیب در رده های دوم تا چهارم قرار می گیرد.
    کلید واژگان: شعر, ادبیات غنایی, شکوائیه, شهریار
  • مهناز حسنی*، داریوش کاظمی
    نوستالژی از اصطلاحاتی است که از علم روانشناسی وارد عرصه ادبیات شده و به صورت شکوه، شکایت یا حسرت و اندوه، بهنوعی در آثار تمامی نویسندگان و شاعران بروز پیدا کرده است. شکوه یکی از موضوعات برجستهای است که بخش قابل ملاحظهای از شعر فارسی را به خود اختصاص داده است و وسیله ابراز موضوعاتی است که گاه آن ها را نمیتوان مستقیم بیان کرد ولی شاعر با شعر خود که زبان گویای اندیشه اوست آن ها را بیان میکند. به یقین هر شاعری تحت تاثیر مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و مذهبی زمان خود شکوائیه هایی را بیان میکند. جستار پیش رو، بر آن است تا به بررسی این پدیده روانی در دیوان وصال شیرازی بپردازد. این پژوهش نشان از آن دارد که اوضاع نابسامان سیاسی و اجتماعی روزگار شاعر، انحطاط هنر و ادب ایرانی، فقر و تنگدستی، عدم توجه به شاعر و بیماری وی باعث شده است که این شاعر با حسرت و نگاهی شکوه آمیز از آن روزگاران یاد کنند.
    کلید واژگان: نوستالژی, شکوائیه, وصال شیرازی, دیوان
  • امید ذاکری کیش
    نفثه المصدور اثر شهاب الدین محمد زیدری نسوی از شاهکارهای نثر فنی، مصنوع و مزین فارسی است. محتوای این کتاب که بدون مقدمه آغاز می شود و به یکباره به انتها می رسد، به نظر می رسد غلیان احساسات نویسنده است که در متنی مخیل با زبانی آهنگین به وقوع پیوسته است. در این مقاله، از دیدگاه نظریه ی نوع ادبی غنایی، محتوای این کتاب مورد بررسی قرار می گیرد. نویسنده همزمان با یادکرد خاطرات عاطفی خود، بدبختی ها، دردها، غم غربت و تنهایی های خود را در هنگام زوال حکومت خوارزمشاهیان، بیان می کند. وی با توصیف احساسات شخصی خود در ارتباط با افراد گوناگون، گونه های شعری غنایی نظیر مرثیه، شکوائیه، هجویه و مدحیه را خلق می کند که با تحلیل ساختار آن ها، غلیان خودجوش احساسات نویسنده آشکار می شود. بنابراین خواننده اغلب با نثر شاعرانه ی آهنگین مواجه می شود که سرشار از شور و هیجان و عاطفه است. در این مقاله که به شیوه ی توصیفی-تحلیلی نگارش یافته است، ابتدا مبانی نوع ادبی غنایی مطرح می شود، سپس محتوای نفثه المصدور از این دیدگاه تحلیل می شود.
    کلید واژگان: نفثه المصدور, نوع ادبی غنایی, مرثیه, مدحیه, شکوائیه, هجویه
    Nafthat-Al-Masdoor by Shahab-Al-Din Mohammad Zeidary Nasavi, is one of the Persian euphuism masterpieces.The book begins without any kind of preamble and ends quite abruptly. It appears that it is the author’s overflow of feelings which is realized in an imaginary text with a rhythmic language. In the present article, the content of this book will be studied from the perspective of lyric theory. The author reminisces his emotionally loaded memories and, simultaneously with his miseries, pains, nostalgia, and loneliness as Kharazmshahian Kingdom was close to its downfall. He creates such poetry genres as elegy, complaint, eulogy, and satire through describing his own feelings towards different people. In fact, a structural analysis of these genres reveals the author’s overflow of feelings. Therefore, the readers are often faced with a poetic and rhythmic prose which is replete with emotions, excitement and passion.
    Keywords: Nafthat, Al, Masdoor, lyric theory, elegy, eulogy, complaint
  • سمیه فرازمند*، سیدمحمود الهام بخش
    با تشکیل حکومتهای ایرانی در قرنهای سوم و چهارم و حمایتهای امرای این حکومتها از شعر فارسی، هر روز تعداد بیشتری به شعر و شاعری روی آوردند. این روند در دوران حکومتهای غیر ایرانی ای که پس از سامانیان بر ایران فرمانروایی کردند، حتی گاه با شدت بیشتری نیز ادامه یافت. داستان پاداشها و امتیازات مختلفی که شاعران در دربارها می یافتند، در منابع تذکره ای و تاریخی ذکر شده است. در عین حال، پیوستن به دربار و تقرب به پادشاهان، رنجها و ناکامی هایی نیز برای شاعران به همراه داشته است. دربار برای شاعران، خطرآفرین بوده، آزادیشان را محدود می کرده و گاه حتی آنان را به تحمل توهینها و آزارها نیز وامی داشته است. در نتیجه این وضعیت، بسیاری از آنان، از شعر و شاعری اظهار بیزاری و حتی عده ای از دربار کناره گیری کردند.
    در این مقاله، ابتدا انواع ناکامی هایی که شاعران را در محدوده زمانی از آغاز شعر فارسی تا حمله مغول، آزرده ساخته، ذکر شده است. این ناکامی ها به ترتیب بسامد عبارتند از: فقر یا نیاز مادی، باز ماندن از سیر و سفر، بی توجهی به شاعران یا عدم توجه کافی به آنان، زندانی شدن، رانده شدن از دربار، مرگ بر اثر ارتباط با دربار، هجو شدن، عزل شدن از مقام خود، تبعید، تعقیب، مصادره اموال و واداشته شدن به کارهای پست. در مرحله بعد، علت وقوع این ناکامی ها بررسی و نشان داده شده است که استبداد حکومتهای این دوره، تغییر شرایط سیاسی و اجتماعی و خست ممدوحان، در کنار عوامل روانی و شخصیتی شاعران درباری و در مواردی اقبال بد، در وقوع این ناکامی ها موثر بوده اند. در ادامه، بازتاب ناکامی های شاعران در شعر آنان بررسی شده است. در این بخش به اعتذاریه ها، شکواییه ها و مفاخره های شاعران که غالبا، حاصل ناکامی های آنان، پرداخته شده است.
    کلید واژگان: شعر مدحی, شاعران درباری, ناکامی شاعران, شکوائیه, مفاخره
    Somayeh Farazmand, * Seyed Mahmood Elhambakhsh
    With the establishment of Iranian governments through the third and fourth centuriesA.H. and their encouragement, more and more poets inclined to poetry. During thereign of non-Iranian governments ruling after the Samanid era, this trend continuedeven more highly than before. So that a great number of scientists and the learnedones in hope for income and profits, began to compose panegyric poems about thekings and dignitaries. One can find some details about the rewards and applaudsgained by the poets at courts in different historical and anthology books. Meanwhile,joining the court and attendance of the kings has caused some sufferings anddisappointments for them, too.The court environment created dangers and limited the freedom of the poets. Inmany cases, it even made them tolerate insults and pains while sometimes they onlyachieved a little sum of money. As a result of this condition which continued moreintensely through the fifth and sixth centuries, we find many poets who displayedhatred towards poetry or even left the court.In this essay, firstly, the variety of disappointments imposed on the poets duringthe period between the rise of Persian poetry and the Mongol invasion is investigated.We can enumerate them according to the quantity and frequency of each one asfollows: Poverty and lack of welfare, disability to travel through the country orabroad being forgotten and lack of attention towards them, being imprisoned,banishment from the court, unexpected death subject to court conditions, beinglampooned, deposal of ones, tenure, going on exile, being under legal pursuance,requisition of patrimony and tolerating base jobs.After that, the cause of these disappointments is studied which shows that thedictatorship of the rulers in this era, the change in political and social conditions, theincrease in the number of poets and the meanness of the patrons along with somepsychological factors in the poet's characters as well as ill fate in some cases haveaffected the appearance of these disappointments. This part also deals with the poemsincluding apology, complaint and self-glorying of the poets mainly caused by theirdisappointments.
    Keywords: Panegyric poem, Court poets, Poet's disappointments, Complaint, Self, glorying
  • سید محمد راستگو، سید محمدفرید راستگوفر
    خاقانی یکی از شگفت ترین شاعران روزگاران است و آثار بازمانده از او بویژه دیوان پر برگ و بارش یکی از ارجمندترین میراث های ادبی و فرهنگی زبان فارسی است. از نگاه شخصیتی نیز شخصیتی شگفت و پارادوکسیکال دارد و آشکارترین نشانه شخصیت پارادوکسیکال او که در دیوانش نیز بازتاب بسیار دارد، از یک سو مفاخره های فزون و فراوان اوست که نشان از شخصیتی خودبین و خودفروش دارد که خود را از همگان برتر می شمارد و از همین روی دیگران را به چیزی نمی گیرد و چه بسا زبان به هجو و نکوهش دیگران حتی نزدیکان خود می گشاید و از دیگرسو، خاکساری ها و خود کم بینی های بسیار او در برابر ارباب زر و زور است که نشان از شخصیتی خود کم بین و گرفتار عقده حقارت دارد که خویش را بسیار ارزان می فروشد و گاه خود را از سگ نیز کم تر می شمارد. در این مقاله این ویژگی شخصیتی و شعری خاقانی، ریشه های روانی آن و مسائل مربوط به آن بررسی می شود گویا خاقانی از این ویژگی منشی خویش ناخرسند بوده و در رنج بوده است و از همین روی بارها از ستایش و کوبیدن در این و آن بیزاری جسته است و چه بسا همین بی زاری، گونه ای تحول شخصیتی در او پدید آورده است.
    کلید واژگان: خاقانی, خود شیفتگی, خود کم بینی, شکوائیه, مفاخره, هجویه
  • علی پیرانی شال، علی حسین غلامی یلقون آقاج
    شکوائیه تعبیری از رنجهای ناشی از مشکلاتی است که انسان در زندگی فردی و اجتماعی خود با آن روبه رو می شود و آن را به زبان می آورد تا تسکین دردهایش باشد. شکوائیه یکی از اغراض شعری ادبیات عربی و از وسیع ترین میدان هائی است که تخیل شاعران در آن جولان می دهد. یکی از مهم ترین مضمونهایی که شاعران عصر عباسی به آن می پرداختند شکوه از زمان بود به طوری که فن دهریات (شکایت از زمان) در این عصر شکل گرفت.
    فن شکوائیه را در شعر اکثر شعراء عصر حدیث نیز می یابیم. حافظ إبراهیم در میان شاعران زمان خود در این فن بر دیگران مقدم است. او طعم یتیمی را چشید و در زندگی دچار پاره ای از مشکلات شد که این مشکلات تاثیر زیادی بر روح او گذاشت و او را نالان ساخت. او از فقر فردی و اجتماعی شکوه می کند و از اقدامات بیگانگان همچون حادثه «دنشوای»، چپاول ثروتهای کشور، طعنه زدن بیگانگان بر مصری ها، جنگ هایی که به وجود آوردند و... می-نالد و شکوه از روزگار را وسیله ای برای تقلیل غمهایش قرار می دهد و روزگار را با نام های مختلفی در شعر خویش می آورد. شکوائیه در اشعار حافظ جایگاه ویژه ای دارد. او پرچمدار شکوائیه عصر خویش و شاعر بی رقیب این عرصه است.
    این بحث بر آن است که به شکایت از شقاوت و فقر و ظلم و روزگار در شعر حافظ إبراهیم بپردازد و ضمن روشن ساختن این شکوه ها به برخی از علل آنها نیز اشاره کند و در این راستا مقاله بر اساس روش وصفی تدوین شده است.
    کلید واژگان: شکوائیه, حافظ ابراهیم, فقر, ظلم, روزگار
    Ali Pirani Shal, Ali Hossein Gholami Yalghon Aghaj
    Complaint is interpreted as sufferings from the problems people confront with in their social and individual life and verbalize them in order to soothe their sufferings. Complaint is one of poetic styles in Arabic literature and has a wide field wherein poet's imaginations move freely. Complaints of the time are among the most important issues that Abbasid poets dealt with and therefore they were formed in that era itself.The art of complaint can be found in poetry of most of the poets of modern times. Hafiz Ibrahim, among contemporary poets, has an edge in this art. He experienced orphanage and suffered lots of problems in his life which have had enough influence on his spirit and made him complain. He complains about individual and social poverty. He complains about alien's attempts such as "Denshvai" incident, their plundering of riches and Egyptian's mistreatment and wars they brought in. He takes complaints as relieving his sadness and brings the epoch with different names in his poems. Complaint has very important place in the poetry of Hafiz. In other words, he is a flag bearer of the art of complaint in his era and has no competitor in this field.The subject aims to focus on the complaining of cruelty, poverty, oppression and epoch in the poetry of Hafiz in order to clarify those complaints and to refer their reasons. The methodology followed in this study is descriptive.
    Keywords: Complaint, Hafiz Ibrahim, Poverty, Oppression, Epoch
  • داریوش کاظمی، نجمه اعظم پور
    شکوائیه، عنوانی است برای اشعاری که مضمون و محتوای آنها شکوه و شکایت از درد و رنج های سراینده آنهاست. این گرایش در آثار تمام بزرگان و به طور کلی در اشعار همه شاعران به نوعی یافت می شود. در آثار برخی از بزرگان شعر فارسی، استخوان بندی آثار را می سازد و یا بخش اصلی اشعار را تحت تاثیر قرار می دهد.
    اهمیت شکوائیه ها بیشتر در شناساندن اوضاع روزگار سرایندگان آنهاست، زیرا علاوه بر آشکار ساختن وضع نامطلوب زندگی شاعر، از جامعه آرمانی او و تضاد ایده های وی با حاکمیت و وابستگی های عوام مردم نیز تصویر روشنی به دست می دهد.
    وقار شیرازی نیز از جمله شاعرانی است که بخش وسیعی از دیوان خود را به این موضوع اختصاص داده؛ به طوری که می توان از خلال این شکوائیه ها به اوضاع اجتماعی،سیاسی،اقتصادی و فرهنگی عصر او پی برد.
    موضوع این پژوهش «بررسی شکوه در دیوان وقار شیرازی» است. در پژوهش حاضر سعی شده است که شکوائیه های دیوان وقار شیرازی مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد و سپس با دسته بندی آنها از لحاظ محتوایی و تجزیه و تحلیل و استنباط آنها،نگرانی ها و دغدغه های شاعر را مورد تحلیل قرار دهیم و به این ترتیب، نه تنها به احوال و رفتار شخصی وی، بلکه با وضعیت جامعه عصر او بیشتر آشنا شویم.
    کلید واژگان: دیوان, وقار شیرازی, شکوائیه
    Dr. Dariush Kazemi, Najmeh Azampour
    Claims is a title for verses that including claims of sores and suffers of the poet. This inclination can be found generally in all of the verses.In the works of some premium Persian poets that make the structure of poem or affect the main portion of the poems.The importance of claims is mostly to present the social and other aspects of the time of the poetry, because more than reveating the undesireable conditions of thepoet.that would present the blessed society and his contradications with the governer and the public dependents would be presented.Vegharshirazi is one of the poets that has considered a condidelable portion of his poems for this matter.So we can find many social.political.economical and cultural aspects of his time.The matters of they survey is studing claims in the verse book of vegharshirazi.We have efforted that study the claims in the verse book of vegharshirazi and then by binding them amaly zing and interpreting the sorrines and sores of the poet.and so not only to become familiar whith his characters and behaviors.but also be familiarized whith the conditions of society in his period of time
    Keywords: Vegharshirazi.versebook.claims
  • کمال موسوی
    مقاله حاضر کوششی است برای بازشناساندن چهره ادبی شیخ الرئیس قاجار آن گونه که درخور و شایسته اوست؛ بویژه تلاشی است برای بیان تسلط او بر واژگان زبان عربی و تبحر وی در به کارگیری کلمات، اصطلاحات و ترکیبات، اعم از صرفی و نحوی و بلاغی که در زبان عربی رایج است. این مهم در اثر غور و تدقیق در شرح و توضیح ابیات قصیده «شکوائیه» او حاصل آمده و جایگاه رفیع شیخ الرئیس را در علوم عربیه و فنون ادبی آشکار می سازد.
    اشارات و تلمیحات به آیات شریفه قرآنی و استشهاد به احادیث نبوی که در جای جای این قصیده دیده می شود، دلالت بر گستره معلومات و وسعت اطلاعات و احاطه او بر مبانی مستحکم اسلامی دارد و مجموعه این خصائص، بر شخصیت والای صاحب قصیده گواهی صادق است.
    کلید واژگان: مدایح نبوی, تولیت آستان قدس رضوی, شعر عربی در ایران, شیخ الرئیس قاجار, شکوائیه
    Dr. Kamal Moosavi
    The main goal of this essay is to reveal the Arabic literary tradition of a great Persian scholar named Sheikh – al – Rais Qajar, The grandson of Fath – Ali Shah Qajar.After completing his studies in various branches of Arabic literature including morphology, syntax and rhetorics, this prince wrote an Arabic ode under the title of " complaint " praising the Prophet – peace be upon him – then complaining to him of some of the then authoritie's rudness to himself. We have translated the
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال