جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "عبد الوهاب البیاتی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «عبد الوهاب البیاتی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
الاسلوب منهج یرکز علی العناصر الاساسیه والداخلیه للعمل الفنی، للکشف عن معاییر الاختراع والابتکار فیه. إن مناقشه اسلوب العمل الادبی وسیله لفهم الآراء والنظره العالمیه والثراء الفنی للعمل الادبی؛ إذ إنها توضح کیفیه تفاعل المولف مع الإمکانات والکفاءه اللغویه التی تظهر فی المستویات المختلفه للغه. یمکن القول بان الاسلوبیه هی إحدی الاسالیب الجدیده التی دخلت مجال الادب لتحلیل النص، بحیث یمکن من خلالها الوصول إلی احسن الفهم للنصوص الادبیه. تحتوی قصیده عذاب الحلاج لعبد الوهاب البیاتی علی سته اجزاء داخلیه تشکل بنیه ذات معنی فی اتصال عضوی، لیتمکن الشاعر من استحضار شخصیه صوفیه کحلاج حتی یشرح تجربته الواعیه لمجتمعه المعاصر. ولذلک تصبح قصیده عذاب الحلاج بنیه ذات معنی تعکس ظروف المجتمع. وفی السیاق ذاته، وبالنظر إلی السمات الاسلوبیه المحدده للقصیده، یهدف هذا المقال إلی التحقیق فی شتی مستویات القصیده، منها الفکریه، والصوتیه، والنحویه، والبلاغیه، من خلال الاعتماد علی المنهج الوصفی التحلیلی القائم علی التفسیر والتحلیل. تشیر نتائج هذا البحث إلی ان قصیده عذاب الحلاج تتکون من سته اقسام داخلیه محزنه، تشکل بنیه ذات معنی فی ارتباط عضوی، بحیث یتمکن الشاعر من استدعاء شخصیه صوفیه بهدف شرح تجربته الواعیه وتقدیم الاستجابه المناسبه لتصرفات مجتمعه المعاصر. وبهذا، تصبح القصیده بنیه ذات معنی داله علی احوال المجتمع. لقد ابدع البیاتی فی هذه القصیده الواقعیه الصوفیه، وترک اسلوبا خاصا قد تجلی فی عده مستویات: لغویه، وادبیه، وفکریه. فإن انسجام المستوی اللغوی والادبی لهذه القصیده مع نظیرتها الفکریه هو من اهم السمات الاسلوبیه لهذه القصیده.
کلید واژگان: الاسلوبیه, عذاب الحلاج, عبد الوهاب البیاتی, البنیویه, المستوی الادبی, المستوی الفکریThe history of the style goes back to the Greeks and Rome. The term style was included in the science of rhetoric and gained the attention of both Aristotle and Plato, as Plato defines it by saying: “Style is similar to a personal trait”. Through the definition that Plato provided for the term style, we notice that style for him is a special characteristic of every human being, as every person has his own style of employing or composing speech however he wants. Style is an acquired characteristic, but it is divided into different degrees. Stylistics in its true sense did not exist in past eras. In the twentieth century, this knowledge, like other literary techniques, was influenced by structural linguistics and acquired a new color and form.Structuralism is a critical approach that relies on reading the text based on strict principles and foundations, because this approach sees in the text a structure with its own rules that organize the distinct elements into a single unit, and its importance is independent of the outside world because concepts and ideas are extracted through reading the text. The structural approach to analyzing literary texts depends on multiple levels, which can be divided into the following headings:Phonetic level: This level depends on the study of letters, their formation, symbols, and their music, such as tone and rhythm.Grammatical level: This stylistic level often deals with the study of words and their organization, the structure of sentences, their composition, and their semantic and aesthetic properties.Morphological level: The purpose of this level is to study words, their verbal structure, and their function in language formation.Semantic level: The purpose of this level is often to analyze direct and indirect meanings and their associated images outside the boundaries of language.Symbolic level: This level studies the symbolism of the word and infers and synthesizes the role played by the previous levels in the new meaning and produces new literary meanings.There are many poets in contemporary Arabic poetry who created a new style in their poetry under the influence of Western schools, especially Structuralism. Among these creative poets with a special style is Al-Bayati, who was one of the pioneers of free poetry and used the niqab technique. This Iraqi poet created poetry in form and content, and his style was distinguished by the use of a mask and a tendency towards Sufism. He may have chosen Sufism as a mechanism to escape from bitter reality. Al-Bayati loved life, the land, spring, and children, and hated death and destruction. His poetry had characteristics such as easy and fresh words, sweet expressions, sincere emotion, and pleasant music, clearly in contrast to the poetry of Adonis.In the present study, the following three research questions are answered by analyzing the poem ‘The Torment of Al-Hallaj’ according to the theory of critical structuralism:1- What are the most important stylistic features of this poem according to critical structural theory?2- What are the most important stylistic elements used in this poem according to critical structural theory?3- Does the poet have special stylistic features in this poem?The hypotheses on which these questions were based are:Among the most important stylistic phenomena of this poem, we can identify the rhythmic structure, morphological structures, syntactic structures, and lexical structure. Each of these structures has specific subgroups.There are many elements that make this poem distinctive in terms of style, including repetition, symbols, intertextuality with myths, religious and historical texts, invocation and mask, inflection, dramatic techniques, and so on.There is a deep thought behind the simple words that sent the poem to the hidden worlds of the human soul where we can hear the cry of a man who understands the eternal suffering of man. Abdul Wahab Al-Bayati is considered one of the creative Arab poets, who was able to tranform life into the dialogue and multiplicity of voices in his poems by evoking the Sufi character in his poems while creating unity between him and the created essence. Al-Bayati brings to life different voices in the text using the mask technique and techniques such as two-way speech and rhetorical statements (interrogative, imperative, exclamation, etc.).
Keywords: Stylistics, The Torment Of Al-Hallaj, Abdul Wahab Al-Bayati, Structuralism, Literary Level, Intellectual Level -
الثناییات الضدیه نوع من البناء النصی یوظفه الشاعر لکشف الانساق الضدیه داخل نصه. هذه البنیه النصیه تعد من اهم الظواهر البیانیه فی شعر البیاتی، وقد وظفها بشکل لافت للنظر لیعبر عن آرایه واحاسیسه. ولم یکن توظیف هذه الثناییات إلا للتعبیر عن التجربه التی عاشها الشاعر، فاستطاع ان یصور لنا العالم بکل مناقضاته. هذه الورقه البحثیه تناولت بمنهجها الوصفی التحلیلی الثناییات الضدیه البارزه فیه، منها ثناییه الموت والحیاه، الانا والآخر، والرحیل والعوده، والحب والثوره، والوطن والمنفی واخیرا ثناییه الازمنه. ومن اهم النتایج التی توصلت إلیها هو ان الثناییات الضدیه فی شعر البیاتی تحررت من ضیق الرویه فی استعمال المفردات المتضاده لفظا مقابل الآخر، واخذت دلالات سیاسیه واجتماعیه مختلفه منها نقد السلطات السیاسیه، ونقد الاوضاع الماساویه التی یعیشه الشعب العراقی. کشفت الدراسه ان الموت فی تفکیر البیاتی لازم للحیاه والتجدد، وذلک لبناء مستقبل زاهر للشعب العراقی بإضفاء دلاله اسطوره ققنوس علی بعض شعره احیانا. فاستطاع البیاتی علی الرغم من تقابل الموت والحیاه ان یعقد علاقه تلازم بینهما من اجل الغرض المذکور. والآخر عمل فی شعر البیاتی لرفض الواقع السیاسی والاجتماعی کما یظهر ذلک فی ثناییه الشاعر / الحلاج، واضفی علی نصه دلالات التلاحم بین الواقع والتاریخ. ولاحظنا ان الشاعر جاء بثناییه الشاعر / الیسوع اختزالا لکل معانی الالم والتضحیه والمکابده حیث یتالم من اجل الآخرین ولیس فی ذاته. وقد عقد البیاتی بین الحب والثوره علاقه تلازمیه فاظهرت النماذج ان الثوره لا تتحقق إلا بالحب. اثبتت الدراسه ایضا ان المعاناه فی الغربه واحتمال الآلام لم تکن إلا بغیه بناء مستقبل زاهر.
کلید واژگان: عبد الوهاب البیاتی, الثنائیات الضدیه, الشعر العربی المعاصر, السیمیائیهDual contrasts are a kind of textual structure that the poet uses to reveal the harmony of contradiction within the text. This type of textual structure is one of the most important forms of expression in the poetry of al-Bayati, and she has used it significantly to express her thoughts, ideas and emotions. The present study, with a descriptive-analytical approach and criterion of Bayati's collection of poetic works, examines some important dual contrasts such as the contrast of death and life, me and the other, travel and return, love and revolution, homeland and exile, and the contrast of times. One of the most important findings of the present study is that the dual confrontations in Bayati's poetry have gone beyond a limited perspective, that is, word-for-word confrontation, and have taken on various political and social implications such as critique of the ruling hegemony and critique of the tragic situation of the Iraqi people. Regarding the contrast between life and death, research has shown that death, from Bayati's point of view, is necessary for the revitalization of Iraq. In contrast to me and the other, it was concluded that the other has played an effective role in expressing Bayati's wishes and desires and thoughts and ideas and deepening her innate will in different situations. In connection with the confrontation between the journey and the return, it was revealed that the Bayati journey was a journey in search of hope and the promised dream. Bayati established a link between love and revolution,
Keywords: binary oppositions, Abd al Wahhab Al-Bayati, Contemporary Arabic Poetry -
لا یکتفی شعراء العرب المعاصرون بالرویه البصریه إزاء ما یرون حولهم من المظاهر الطبیعیه بل یخلقون من عناصرها مواضع هامه تساعدهم فی تشکیل الصوره الفنیه والادبیه لنصهم الشعری. للشاعر العراقی المعاصر عبد الوهاب البیاتی تجربه خاصه فی هذا المجال، فقد حظیت الظواهر الطبیعیه ولاسیما المطر بمکانه بارزه فی شعره بمفاهیمه المتعدده. وبناء علی ذلک کان الشاعر یوظف هذه المفرده للتجدید فی تشکیل صوره الشعریه وإغناها. فالمطر یعد من الوسائل التعبیریه التی اهتم بها البیاتی بکثافه فی عدد ملفت للنظر من قصائده. قد بنی هذا البحث علی اساس المنهج التحلیلی والإحصائی محاولا تبیین الدور الثنائی الذی تلعبه مفرده (المطر) فی دیوان الشاعر موضحا دلالاتها العدیده إیجابا وسلبا. وللمطر فی شعر البیاتی إیحاءات ورموز کثیره عالجنا من الإیجابیات الاخضرار، والثوره، والحیاه، والتجدید، والضیاء ومن السلبیات الموت، والوحده، والتدمیر، والحزن. وقد تبین لنا من دراسه لفظه (المطر) فی قصائد البیاتی انه استخدم هذه الفظه (119) مره فی المجموع، وقد وظفها (58) مره للدلاله علی الإیجابیات و(49) مره للدلاله علی السلبیات، کما جاءت (12) مره فی معناها الحقیقی. وهذا المقدار من استخدام هذه المفرده الرمزیه، ینبعث من رویه الشاعر إزاء الموت والحیاه وعلی إثرهما الیاس والامل الموجودین فی نفسه فی آن معا.کلید واژگان: الشعر العربی المعاصر, عبد الوهاب البیاتی, المطر, الحقول الدلالیه
-
شهرزاد برخاسته از جهان فسون و فسانه هزار و یک شب، در وادی ادبیات معاصر عرب قدم گذارده و ادیبان عرب از شهرزاد همچون نمادی کارا در آثار خود بهره گرفتند. عبدالوهاب البیاتی از جمله شاعرانی است که در حوزه کاربست چهره های اساطیری - تاریخی در شعر نو پیشگام است و شهرزاد از چهره هایی است که او از رمزواره گی اش بهره می گیرد تا از چنبره سنت های نادرست بر زندگی زن در جامعه سنت گرای خود انتقاد کند و مرثیه ای بسراید برای کشوری که در چنگال استبداد و استعمار اسیر است و مویه کند بر انسان شهرزده ای که پیوند خود را با مام طبیعت گسسته و پاکی روح خویش را در پای بت شهرنشینی قربانی کرده است. نگارنده در نوشتار پیش رو بر آن است که با جستار در دفاتر شعری البیاتی نقش آفرینی شهرزاد را در آن ها بررسی و در دلالت های رمزواره وی کاوش نماید. برای تحقق این مهم ابتدا دفترهای شعر البیاتی در جست و جوی نشانی از شهرزاد، خوانده شد. سپس تلاش شد تا از رهگذر واکاوی رشته های پیوند میان متن و شهرزاد روشن شود که وی در هر شعر چگونه نقشی می آفریند و شاعر در ورای کاربست این رمزواره کدامین راز را نهان می دارد. نتیجه تحقیق نشان می دهد که شهرزاد البیاتی از یک سو زن دیروز و امروز جامعه سنتی شاعر است و نماد کشور وی و از دیگر سو نماد زندگی بی آلایش روستایی و پاکی بر باد رفته روح بشری است.کلید واژگان: عبد الوهاب البیاتی, شهرزاد, دلالت نمادینShahrzād is the most famous motif in the world of fairy tales in Arabic Nights which entered the context of contemporary Arab literature. Arab literary figures, poets and writers, have employed Shahrzād as a useful symbol in their works. Abdolwahhāb Bayātiis one of those poet pioneers in the field of application of mythical and historical figures in the contemporary poetry. Shahrzādis one of these figures that Bayātiutilizes as a symbolic motif to criticize the influence of false traditions on the life of women in his conservative society. The poet composes a Jeremiad for a country which is grabbed in the grip of tyranny and colonialism and weeps for the urban man who has broken up with the mom of nature and sacrificed his soul at the feet of the urbanization idol. In the present article, the author aims to review Symbolic Shahrzād’s character by analyzing Abdolwahhāb Bayāti˒s verses and to explore the symbolic implications of Shahrzād. The author also tries to show that Bayāti˒s Shahrzād is a poetess of a traditional society both yesterday and today. On the other hand, she is depicted as the symbol of the author’s country and simple rural life.Keywords: Abdolwahh?b Bay?ti, Shahrz?d, Symbolic implication
-
هذه الورقه تتوخی وعلی ضوء المدرسه الامیرکیه فی الادب المقارن، إنجاز مقارنه بین ملامح المدینه والمجتمع الإنسانی کاهم المضامین الشعریه المشترکه عند شاعر عراقی کبیر کالبیاتی ونظیره الإیرانی احمد شاملو عبر منهج وصفی - تحلیلی وتحاول تحلیل منهجیه توظیف المضمونین فی شعرهما وبیان جوانب اللقاء والخلاف فی طریقه استخدامهما لدی الشاعرین. وذلک بهدف إعطاء کل ذی حق حقه، ولوضع کل شاعر مکانه الخاص به فی ادبه، وفی ضوء استخدام النظره العلمیه والمقاییس الموضوعیه فی هذا التراث العلمی لیتمکن طلاب العلم والادب من الانتفاع به الاستفاده منه. فاهم النتائج العلمیه التی افادتها هذه الدراسه، تاتی فی جانبین اساسیین: 1. الفنی والبنیوی؛ حیث ینشدان فی الشعر الحر إلا ان البیاتی یعد رائدا لهذا النوع من الشعر فی الادب العربی بینما شاملو یعتبر رائد القصیده النثریه فی الادب الفارسی. 2. الموضوعی وهو یشمل: ا: إن ملامح المدینه والمجتمع الإنسانی متواجده وعلی شکل ملحوظ عند کلا الشاعرین غیر ان شاملو له نصیب اوفر فی توظیف المضمونین خاصه عند الحدیث عن المدینه الفاضله. ب: تمثل المدینه دلالات متعدده فی شعرهما لکنه لم تحقق آمالهما لبناء مدینه فاضله مطلوبه فی عالم الواقع. ج: فی معظم الاحیان تاتی صوره المجتمع الإنسانی إیجابیه لدی شاملو وسلبیه عند البیاتی.کلید واژگان: الادب المقارن, المدرسه الامیرکیه, احمد شاملو, عبد الوهاب البیاتی, المدینه والمجتمع الإنسانی
-
پدیده شهر، در بیان رنج های جامعه و همچنین در نمود آرزوی آفرینش ناکجاآباد، نگاه شاعران زیادی را به یکدیگر پیوند داده است. نیشابور، شهری است که در آثار عبد الوهاب البیاتی و محمدرضا شفیعی کدکنی، جایگاه ویژهای دارد. بیاتی به ویژه در مجموعه شعری «الذی یاتی ولا یاتی» و شفیعی در دفتر شعر «در کوچه باغ های نشابور» سیمایی متفاوت از نیشابور را ترسیم نمودهاند. این پژوهش، با رویکردی توصیفی - تحلیلی و با نظر به اصول مکتب ادبیات تطبیقی فرانسه می کوشد تا چگونگی نمود سیمای نیشابور را در شعر البیاتی و شفیعی کدکنی بررسی نماید و همسانی ها و ناهمخوانی های تصویر نیشابور را در رویکرد دو شاعر، مورد بازخوانی و تحلیل قرار دهد. نگارندگان در این نوشتار، برآنند تا با بررسی شهرسروده های بیاتی و شفیعی کدکنی، وجوه اشتراک و افتراق بازتاب یافته در سروده های آنان را در ترسیم شهر و بهویژه شهر نیشابور به بوته بحث و بررسی بگذارند. برآیند پایانی این خوانش تطبیقی، از یک سو حکایت از ترسیم همانند جلوه هایی مانند ترس، تاریکی، درنده خویی، تسلیم، بیم و امید از شهر نزد دو شاعر دارد و از سوی دیگر، نشان از کاربست یک طیف واژگانی مشابه توسط دو سراینده دارد که بهویژه در راستای ترسیم احساس حسرت، دریغ و اندوه آنان نسبت به شهر ستمدیده و به قهقرارفته نیشابور نمود یافته است؛ هرچند گونهای امیدواری به رستاخیز نیشابور و ساخت ناکجاآباد نیز در اشعار دو شاعر، قابل ردیابی است.
کلید واژگان: ادبیات تطبیقی, عبد الوهاب البیاتی, محمدرضا شفیعی کدکنی, نیشابور, ناکجاآباد -
للرمز والقناع حضور مکثف فی شعر عبد الوهاب البیاتی إلا ان معظم رموزه تدخل فی نطاق الرموز الصوفیه ما یدل علی استمداد البیاتی من رموز کبار المتصوفه من امثال فرید الدین العطار وغیرهم کثیرون. یبدو من آثار البیاتی انه تاثر بآراء الادباء الفرس خاصه الادیب الصوفی الشهیر العطار. ربما من الاسباب التی ساعدت علی تاثر البیاتی من العطار تشابه الظروف المعیشیه التی عاناها الشاعران. فکلاهما عاش اوضاع سیاسیه واجتماعیه قاسیه. لو تقصینا اشعار البیاتی لوجدنا انه اهتم بآثار العطار اهتماما بالغا فاخذ المزید من افکاره الصوفیه فی اشعاره إلا ان تاثر البیاتی بالعطار لم یمنع البیاتی من النزوع إلی الحداثه والعصرنه فیمکن القول إن البیاتی جمع النزعه الصوفیه مع الاتجاه الصوفی المتاثر بالعطار.
ترمی هذه الدراسه إلی المقارنه بین اشعار البیاتی والعطار والترکیز علی ان البیاتی استقی من مصدر عرفان العطار العذب حتی الارتواء بالاعتماد علی المنهج الصوفی التحلیلی والذی ینتمی إلی المدرسه الفرنسیه وقد بنیت النتائج ان البیاتی استلهم کثیرا من الافکار الصوفیه لدی العطار الذی یظل منارا مضیئا لسالکی درب العرفان. ولذلک یوجد المزید من المضامین المشترکه بینهما والوجه الممیز بین الشاعرین یتمثل فی انتهاجهما لمسارین مختلفین فی توظیف النزعه العرفانیه عالجناه فی المقال هذا.کلید واژگان: عبد الوهاب البیاتی, العطار النیسابوری, الآراء الصوفیه, الحداثه الشعریه -
توطدت العلاقه بین الشعر والقصه منذ القدیم، بما لم تکن القصه رائجه فی الادب العربی قدیما فنجد شعراء یحکون فی ثنایا اشعارهم حکایات وقصصا. ومع رواج القصه والفنون السردیه اصبحت القصه الشعریه اهم اسالیب البیان الشعری فی الشعر الحدیث کما اصبحت وسیله ناجحه من وسائل القناع والتناص. والقصیده الحره بما تحتوی علی الروح الجماعیه وتتسم بالبنیه الدرامیه علی عکس الشعر القدیم القائم علی الذات الفردیه؛ تقتضی هذه البنیه إلی تشکیل البناء القصصی.
نقصد فی هذه الدراسه تبیین عناصر القصه فی شعر عبد الوهاب البیاتی مهتمین باربع قصائد: «عن وضاح الیمن والحب والموت» وقصیده «موت المتنبی» و«مجنون عائشه» و«عذاب الحلاج» معتمدین المنهج الوصفی – التحلیلی. فقد عنی البیاتی عنایه فائقه بالبناء السردی والدرامی وجاء بالمشکلات السردیه. نجد انه یروی بدل ان یشعره فقد تضافرت فی قصائده القصصیه عناصر القصه فهو کالسارد یتوقف علی الشخصیه ویخرجها من الغنائیه إلی الروائیه ویزودها بانفعالات وابعاد مختلفه کما یهتم بتکوین الحیز القصصی و الزمن. والقصه عنده مکتسبه من التاریخ والادب والاسطوره ویتغذی الشاعر من التاریخ دائما.
کلید واژگان: الدراما, عبد الوهاب البیاتی, القصه, القصیده الحرهPoems and stories have traditionally interacted. We find poets who told stories in their poetry. As the genre of story was not common in Arabic literature، Arab poets used it in their poems. Hover، in spite of the prevalence of stories in modern literature، narrative poetry has been used as a way of poetic expression by poets. Free Arabic poetry and modern Arabic poetry، unlike traditional poetry، which based on monologues، have a dramatic structure، as it encapsulate a collective spirit. Such structure is in need of narration to be in harmony with the collective spirit. This is the reason why such stories have grasped the attention of modern poets. One such poet is Abdulwahab al-Bayati، who was interested in dramatic poetry and odes. So we find narrative features in his poetry and the stories are derived from history، literature and mythology. In this study، we investigate narrative elements in the poetry of Abdulwahab al Bayati. We focus on four famous odes by him. The goal of the study is a qualitative and analytical exploration of narrative elements.Keywords: Narrative Elements, Free Ode, Drama, Abdul Wahab al Bayati -
إن الحزن من الموضوعات الشعریه التی یشع منذ العصر الجاهلی من خلال الاشعار الرثائیه التی تزخر بالعاطفه و المشاعر الحزینه الوجدانیه. لکنه ارتقی منذ العصر الحدیث خاصه منذ الفتره الرومانسیه بحیث لم یکن لیبرز من خلال الابیات الشعریه المعبره عن تجربه شعریه رثائیه فحسب بل اصبح کموقف ذاتی او مزاج فطری یصطحب اکثر الموضوعات الشعریه و یصبغها بطابع حزین. و الشعراء الرواد العراقیون للشعر الحر ای بدر شاکر السیاب و نازک الملائکه و عبد الوهاب البیاتی بما انهم قد مروا فی بدایه مسیرتهم الشعریه بالإتجاه الرومانسی فصار الحزن سمه بارزه تظهر من خلال الموضوعات الشعریه المطروقه عندهم کالحب و الغربه و الموت و.... هذا المقال یاتی لیحدد اولا: العوامل التی تضخم الحزن الرومانسی عند الشعراء الرواد، ثانیا: لیدرس تناسق الصور الفنیه مع التعبیر الحزین الرومانسی و یری اخیرا هل إنهم رغم إتجاهاتهم المختلفه فی مسیرتهم الشعریه حذوا حذو الرومانسیین الکبار ام لا؟کلید واژگان: الموت, عبد الوهاب البیاتی, الحزن, الحب, بدر شاکر السیاب, نازک الملائکه, المدینه, الغربهSorrow is one of the poetic subjects which is frequent since the ignorance period through elegiac poems which are full of kindness and sad motions. But since the recent & new era in particular since he romanticism era it gains progress in such a way that it does not only appear through the poetic couplets which illustrate an experience of poetic elegical sense, but also it becomes of potential nature which sheds light on most of the poetic subjects accompanied with sad issue. Though the famous Iraqi poets belong to free verse poetry such as Badr Shakir al-Sayyāb, Nāzok al-Malāekah and Abdul-Wahhāb al-Bayāti have been in the beginning of their poetic way toward romanticism, sorrow has become a shinning characteristic in their poetic subjects such as love, nostalgia, death and the like. This article is going to restrict: first, the factors which strengthen the flourishing of romantic sorrow in the poetry of famous poets. Second, the harmony of technical illustrations with the romantic sad expressions and finally tries to show that whether these poets in spite of their diverse attitudes through the poetic passage follow the great romantic poets or not.Keywords: sorrow, love, Badr Shakir al Sayyāb, Abdul, Wahhāb al Bayāti, death, Nāzok al Malāekah, nostalgia, city
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.