جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "هورامی" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «هورامی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
تبیین پدیده مطابقه مفعولی به مثابه یکی از خصوصیات بنیادین ساخت های ارگتیو همواره یکی از پرسش های اساسی در رویکردهای زایشی بوده است. در چارچوب رویکرد کلاسیک مفروض در قالب برنامه کمینه گرا، حالت نمایی و مطابقه دو پدیده هم ارزند که هر دو در جریان فرایند اشتقاق نحوی ساخت های زبانی تعیین می شوند با این حال در رویکردهای متاخرتر نظیر رویکرد حالت دهی وابسته، مطابقه همچون فرایندی مرتبط اما مجزا از حالت نمایی در نظر گرفته می شود که بخشی از آن در نحو از طریق سازوکار Agree-Link و بخشی دیگر در سطح رابط صورت آوایی از طریق سازوکار Agree-Copy تکمیل می گردد. مقاله حاضر درصدد است تا با بهره گیری از مفاهیم موجود در رویکرد حالت دهی وابسته و مکانیسم های پسانحوی مرتبط با آن الگوی مطابقه مفعولی را در ساخت های ارگتیو بی نشان در هورامی تحلیل نماید. کفایت تبیینی بالای رویکرد پسانحوی به کار گرفته شده در تحلیل پدیده مطابقه در جستار حاضر مخصوصا در بررسی ساخت های ارگتیویی مشخص می شود که در آن ها نوع تبلور سازه مالک در ساخت های ملکی ای که در جایگاه مفعول مستقیم واقع شده اند به بروز الگوهای متفاوتی از مطابقه منجر می شود؛ بدین صورت که تبلور عنصر مالک به صورت واژه بستی منجر به مطابقه فعل با عنصر مالک می شود و در مقابل، بروز عنصر مالک به صورت گروه اسمی آشکار، موجب مطابقه فعل با سازه مایملک خواهد شد. در این راستا چنین استدلال می شود که در بخش صرفا نحوی فرایند اشتقاق ساخت های کنایی فوق با استفاده از سازوکار Agree-Link سازه هایی که به صورت بالقوه توانایی مطابقه با فعل را دارند با عنوان اهداف موجه تعیین می شود و در قدم بعدی و در بخش پسانحوی از طریق سازوکار Agree-Copy شکل نهایی وند مطابقه تعیین می گردد. علاوه بر موارد فوق، تفاوت الگوی مطابقه در ساخت های مورد بحث نیز از طریق دسترسی فرایندهای پسانحوی به ساخت درونی اهداف موجه توجیه خواهد شد. برای اینکه به بتوان پدیده مطابقه مفعولی را تبیین نمود به مباحث طرح شده دقت نظر فرمایید.کلید واژگان: هورامی, الگوی انطباق کنایی, مطابقه, رویکرد حالت دهی وابسته, حالت وابسته, ساخت ملکی, گروه حالتLanguage Research, Volume:11 Issue: 1, 2020, PP 141 -164Accounting for the verbal agreement and its interaction with case marking in both accusative and ergative alignments have always been an interesting line of investigation in generative syntax. Two main approaches have been proposed in this regard within the general framework of Minimalism. The first one, referred to as the classic approach in the available literature, envisages agreement as a parallel mechanism with case marking, taking place in narrow syntax. The second approach, generally known as dependent case-marking approach, not only separates agreement from case marking, but also analyzes it as a two-step phenomenon being unfolded both in narrow syntax, through Agree-Link, and PF, through Agree-Copy. Employing the theoretical apparatus of the dependent case-marking approach, the present paper seeks to study the patterns of verbal agreement in ergative constructions in Hawrami. The explanatory adequacy of this very approach is specifically observed in the theoretical analysis of a special type of ergative constructions in which the direct object takes the form of a possessive NP. The manner through which the possessor of the direct object is overtly manifested in these ergative constructions can determine the outcome of the verbal agreement: if the possessor is expressed via person-marker clitics, the verb agrees in person and number with the possessor, however, if the possessor is realized as an overt NP, the verb agrees with the possessed element. With the intention of analyzing this pattern, it is argued that in both cases the potential targets which the head of T, and consequently the main verb, can agree with are determined in narrow syntax, through Agree-Link while the ultimate form of the agreement affix is determined post-syntactically via Agree-Copy. More specifically, we maintain that Agree-Copy has a direct access to the internal structure of potential targets, and this very fact plays a vital role in determination of agreement patterns.Keywords: Hawrami, ergative alignment, agreement, Dependent Case Marking, dependent Case, Possessive Constructions, KP
-
نشریه زبان پژوهی، پیاپی 36 (پاییز 1399)، صص 213 -236پژوهش حاضر در تلاش است تا با نگاهی رده شناختی، سیر تحول خوشه همخوانی آغازین /xw/ را در چهار گونه زبانی فارسی، کردی سورانی، هورامی و کردی کلهری مورد بررسی قرار دهد. نظریه ای که در بررسی داده های زبانی پژوهش به کار گرفته شد، نظریه بهینگی موازی (McCarthy, 2008) است. برای گرد آوری داده ها، از منابع کتابخانه ای بهره گرفته شد. بررسی میدانی با مصاحبه از 10 گویشور انجام شد که هریک، از این چهار گونه زبانی استفاده می کردند. در این پژوهش، تغییرات مرتبط با سیر دگرگونی خوشه همخوانی آغازین/xw/ بر پایه چهار محدودیت *Complex Syllable، Maxround، Maxinitial، و Uniformity مورد بررسی قرار گرفت. سپس، رتبه بندی این محدودیت ها در هر یک از زبان ها به دست آمد. پس از انجام تحلیل ها، مشخص شد که به جز کردی سورانی، این گونه های زبانی تمایلی به داشتن هجای پیچیده ندارند و برای جلوگیری از تشکیل چنین هجایی از راهکار ادغام و حذف بهره می برند. با وجود راهکار هر یک از چهارگونه های زبانی، آن چه در این گونه ها دچار تغییر نمی شود، وجود مشخصه گردی است.کلید واژگان: خوشه همخوانی, نظریه بهینگی, سیر تحول آوایی, کردی, فارسی, هورامیLanguage research, Volume:12 Issue: 36, 2020, PP 213 -236Languages change is an inevitable phenomenon which may come with phonological implications. In Optimality Theory, first put forth by Prince and Smolensky (1991), language is seen as an inventory of universal violable constraints, the permutation of which might vary from one language to another. The present study aims to put forward a typological comparison among four Iranian languages of Farsi, Sorani Kurdish, Hawrami, and Kalhori Kurdish in terms of the change they have undergone in initial consonant cluster /xw/ at the beginning of certain words, assuming /xw/ as the proto-form and input. The version of Optimality Theory incorporated in this article is that of the Parallel one (McCarthy, 2008) in which the Generator can enforce unlimited number of modifications to the input. The candidates produced by the Generator, then, go through the filter of the Evaluator, consisting of language-specific permutation of markedness and faithfulness constraints. In order to collect the data, the authors have used librarian sources as well as carrying out field study, interviewing 10 native speakers of each of the aforementioned languages. Since the study is not sociolinguistic in nature, there was no restriction on the age of the consultants. The forms elicited from these native speakers were persistent. The collected data were, then, transcribed and relevant information was extracted through a preliminary observation. It was revealed that with regard to syllables beginning with the consonant cluster /xw/, followed by a vowel, only the following combinations are valid in each of the languages. The assumed input for the three given forms below in each row are /xwa/, /xwɑ/, and /xwi/ respectively. Farsi: [xo], [xɑ], [xi] Sorani Kurdish: [xwi], [xwɑ], [xwi] Hawrami: [wa], [wɑ], [wi] Kalhori Kurdish: [xwa], [xwɑ], [xy] The above forms show the reactions each of the four language under study has regarding how much /xw/ plus a following vowel is tolerated, with Farsi and Hawrami showing no tendency to maintain the cluster, in complete contrast to Sorani Kurdish, in which /xw/ is left intact. One can roughly see the same thing in Kalhori Kurdish, with only one difference of /xwi/ changed into [xy]. The non-back high round vowel of [y] clearly has inherited features from both /w/ and /i/. In this study, the analysis of the diachronic change of /xw/ consonant cluster was conducted considering four constraints of *COMPLEX SYLLABLE, a markedness constraint against any syllable bigger than CVC; MAX(initial), which disfavors any candidate with the initial consonant deleted; MAX[round], a faithful constraint demanding that candidates should retain their round feature; and UNIFORMITY, which demands that candidates avoid coalesce. Through the analysis of the collected data from an Optimality-theoretic point of view, the permutation of these constraints was determined in each of the languages under study as follows: Farsi: Maxinitial, *CS >> Maxrnd>> Uniformity Sorani Kurdish: Maxinitial , Maxrnd, Uniformity>> *CS Hawrami: Maxrnd, *CS, Uniformity>> Maxinitial Kalhori Kurdish: Maxrnd, Maxinitial>> *CS >> Uniformity It can be deduced that except for Sorani Kurdish, these languages opt not to have any complex syllable and use the strategies of coalescence and deletion in order to prevent such syllables from being formed. This is evident in Sorani having all the faithfulness constraints crucially dominating the only markedness constraint of *COMPLEX SYLLABLE, while the same constraint is active and never crucially dominated in the three other languages. Also, Kalhori Kurdish and Farsi are the only languages in which UNIFORMITY is dominated by the other constraints, which results in validating coalescence as a strategy to be adopted so that /xw/ would be avoided. However, regardless of the strategy Farsi, Hawrami, and sometimes Kalhori Kurdish seem to adopt what these languages apparently share is their unwillingness to entirely do away with roundness. Hawrami keeps this feature at the cost of dropping the initial consonant of /x/, as a result of the faithful constraint of MAX(initial) being crucially dominated. Farsi, although merging /w/ and /a/ into [o], retains roundness. Kalhori Kurdish makes use of coalescence, forming the sound [y], which obviously borrows the roundness of the second segment in /xw/. It must be mentioned that in order to come up with a comprehensive analysis, we might need to involve more than these four constraints in some of these languages. However, to simplify the presentation of the analysis, and more importantly, to fixate on the difference these languages have in terms of constraint permutation, this article sticks to these four constraints and shows how the difference in permutation of constraints can lead to phonological systems of languages diverging from one another.Keywords: Consonant Cluster, Optimality theory, Phonolgocial Change, Kurdish, Hawrami, Persian
-
دلدادگی از مفاهیمی است که در تمام اعصار و نزد تمام اقوام جایگاهی ویژه و در ادبیات فولکلور آن ها نقشی محوری داشته است. در این پژوهش، منظور از گورانی، بوم سروده های هورامی است و تعریف خاص ترانه مدنظر نیست. قالب و فرم گورانی ها بیشتر تک بیتی است. هر بیت به تنهایی دارای تمام مفهوم خود است. دلدادگی در کنار احساس ناب طبیعت ستایی و تا حدودی حماسه های وطنی، موضوع تاریخ ادبیات هورامی است. روش مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی و بر اساس پیمایش داده های بومی و تحلیل تک بیت های فولکلور هورامی است. هدف این تحقیق، بررسی مضمون غالب در گورانی های عاشقانه هورامی است. در این روش 50 تک بیت برای نمونه از شهر نودشه انتخاب و بر اساس موضوع پژوهش تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که سهم زنان هورامی در سرایش تعداد زیادی از گورانی های عاشقانه، چنان برجسته است و نمودی عینی دارد که برخی اوقات با اشعار هم تراز مردان در این خصوص پهلو می زند. غم هجران و دوری از یار گوشه ای جدانشدنی از محتوای ابیات گورانی های موردبحث است. زنان در این بومی سروده ها، با سر دادن عاشقانه های تلخ و سوزناک در آشفتگی فضایی بومی، فرهنگ خاص هورامان را به تصویر کشیده اند. در این تک بیت ها عشق و مفهوم آن بیشتر جنبه مادی و زمینی دارد. شاعر با توصیف محبوب، اگرچه گاهی به درجه ای می رسد که خالق محبوب را می ستاید؛ اما این ستایش تنها برای محبوب زمینی است. این مسئله بیانگر نکته های ریز پنهان در روابط اجتماعی و جلوه ای از فرهنگ حاکم در بافت جامعه است.
کلید واژگان: هورامی, گورانی, عشق, سروده های هورامیFalling in love is one of the main concepts which is central in almost all ethnicities and folklore literature. In this study, Gourani is defined as the native poems of Hourami, not in the sense of lyrics. Gourani is mostly in the form of single-verse poem. Each verse embeds all the meaning independently. Falling in love, besides praising the nature and to some extent the national epics, is the main theme of Hourami’s anthology. The study borrows a descriptive-analytic research method based on the survey data and the analysis of the individual folklore verses of Hourami. The aim of the study is to investigate the themes of romantic Gouranis of Hourami. To this end, 50 verses were selected from Noudsheh city and analyzed accordingly. The findings suggest that women of Hourami have such a significant place in a large number of romantic Gouranis that they are sometimes on the same ground to that of the verses about men. One of the main aspects of Gouranis is the sadness evoked because of the distance from the beloved. In these poems, women cry out their bitter and sad love songs in the chaotic conditions of their native land. In these single-verse poems, love has a material and worldly meaning. The poet praises the beloved so much that the creator is praised instead, but this is merely for praising the worldly beloved. This shows the underlying issues in the social relation and the general cultural paradigm of the society.
Keywords: Hourami, Gourani, love, Hourami’s songs -
هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط زبانشناختی میان گورانی، هورامی و کردی در پاسخ به چمنآرا (1390) و بامشادی و همکاران (1393، 1394، 1395، 1396) است. برای این منظور، از دیدگاه صاحبنظران در این زمینه، شواهد زبانشناختی، ادبی و مشاهدات و شم زبانی نگارنده بهره برده شده است. بررسی همه این موارد نشان میدهد که گورانی و هورامی دو دال دارای یک مدلول زبانشناختی واحد، مستقل و متمایز از کردیاند: خلاف تصور عامه، گورانی یا هورامی گونهای کردی نیست، بلکه زبانی مستقل و مجزا متعلق به شاخه غربیشمالی زبانهای ایرانی است که خود دارای گویشهایی است. آنچه سبب شده است گورانی/ هورامی گونهای کردی تلقی شود، صرفا سکونت زبان وران این دو گونه در منطقه جغرافیایی خاصی، اختلاط آن ها و تشابهات زبانی بین آن ها، بهویژه واژگانی و ساخت واژی، ناشی از تاثیر گورانی/ هورامی بر کردی است که تا نیمه دوم قرن نوزدهم زبان رسمی، ادبی و درباری به اصطلاح کردستان بوده است. شکلگیری جنبشهای ملیگرای کردی در دهههای اخیر مبتنی بر مفهوم «دولت ملت» و به تبع آن «یک ملت یک زبان» نیز مزید بر علت بوده است که به همگونی زبانی بیشتر گورانها/ هورامها منجر و مانع خودآگاهی زبانی آن ها شده است.
کلید واژگان: زبان شناسی ایرانی, گورانی, هورامی, کردیThe present research aims at investigating the linguistic relationship between Gorani, Hawrami, and Kurdish in reply to Chaman Ara (1390) and Bamshadi et al (1393, 1394, 1395, 1396). To this end, authorities’ views in this field, linguistic, literary evidence, and the author’s observations and linguistic intuition have been used. The study of all the cases indicates that Gorani and Hawrami are two signifiers with a single linguistic signified, separate and distinct from Kurdish: Gorani or Hawrami is not a Kurdish variety, but a separate language belonging to the northwestern branch of Iranian languages and possessing its own dialects, despite the public image. The cause of considering Gorani/ Hawrami a Kurdish variety has been only the speakersʼ residence of these two varieties in a specific geographical area, their fusion, and the linguistic similarities between the varieties, especially lexical and morphological, resulting from the influence of Gorani/ Hawrami on Kurdish that has been the official, literary, and court language of the so-called Kurdistan until the second part of the 19th century.The development of Kurdish nationalist movements in recent decades based on the notion of "nation- state" and "one nation-one language" in consequence of it, has also aggravated the situation leading to linguistic assimilation of most Gorans/ Hawrams and preventing them from their linguistic self-awareness
Keywords: Some words related to very common, general elements in Gorani (Hawrami), Assimilated Gorani, Hawrami (Kalhori), Kalhori, Fayli, Laki, Lori, and Sorani Kurdish: -
ادیبان و دستورنویسان قدیم در توصیف قاعده مندی های تلفظی فارسی از همخوانی با نام «ذال معجمه» یا «ذال معجم» یاد کرده اند که با آن چه ایشان «دال» تشخیص می داده اند در توزیع تکمیلی بوده است. این همخوان که از قرار معلوم جزو آواهای شایان توجه فارسی و برخی دیگراز زبان های ایرانی بوده، به تدریج در تداول محدود و محدودتر شده، تا بدان جا که گویش شناسان دوره معاصر بازمانده آن را صرفا در جمعی از گونه های زبان های ایرانی جنوب غربی و برخی از گونه های پراکنده در استان فارس یافته ند، و ظاهرا به همین دلیل به آن [d] زاگرسی گفته اند. به هر حال، هیچ یک از آثار در دست رس، از حضور این همخوان در هورامی سخنی به میان نیاورده اند؛ و این در حالی است که اتفاقا این همخوان، هم در مختصه های آواییش، هم در کاربرد گسترده ای که دارد، و هم از جنبه همخوان های زیرساختی ای که با آنها در تناوب است، از آواهای شایان توجه هورامی است. توصیف این همخوان هم جنبه ای منحصر به فرد از نظام آوایی زبان های ایرانی را به زبان شناسان معرفی می کند، هم پرتوی تازه را بر جغرافیای [d] زاگرسی می اندازد. پژوهش حاضر، توصیفی است از [d] زاگرسی در هورامی پاوه، که به شکل یک ناسوده لثوی نرم کامی شده مشاهده می شود. استدلال های ارائه شده که در چهارچوب واج شناسی زایشی معیار و براساس پیکره ای برگرفته از گفتار گویش وران این گونه از هورامی تدوین شده اند، نشان می دهند که این آوا با انفجاری های لثوی بی واک دمیده و واک دار تناوب دارد و در هر یک بازنمایی آوایی ای است که با دخالت قاعده ای واجی ناظر بر نرم شدگی تولید می گردد.
کلید واژگان: هورامی, ناسوده لثوی نرم کامی شده, [d] زاگرسی, دال, ذال معجمه, معجم, واج شناسی زایشیA significant part of the Iranian dialectology literature consists of older researches which are still referred to and utilized; such as Oranski (1960), Mackenzie (1966), Blau (1989a & 1989b). Nonetheless, their achievements need to be re-examined through detailed documentations, within modern theoretical frameworks and methodologies as well. The older studies on Hawrami by western linguists should also be placed in this collection. The speculations about the status of Hawrami within the Iranian languages family have always been needed to be scrutinized and accredited. There is adequate evidence that reveals historical relationship between Hawrami and different Iranian Languages, which in turn furnishes us with new speculations on the status of Hawrami within the Iranian languages. For instance, we can refer to similar behavior of Hawrami and Baluchi in retaining the historical “labialized voiceless uvular fricative” [Xw] in the form of a “labio-velar approximant” [w]; compare: [wQS] ‘good’ and [w«́n+i] ‘blood’ in Hawrami with [wQS] or [wQSS+ín] ‘sweet’ and [w«n] ‘blood’ in Baluchi.Another observation discussed in the present article refers to the geographical area of Zagros, and the similar behavior of Hawrami and some south western varieties of Iranian languages. In the mentioned southwestern varieties, underlying alveolar plosives /d/ and /t/ in certain contexts appear as different variants of a voiced dental fricative [D]. This segment has been called ‘Zagros [d]’ and shown by [d] symbol (Windfhur & Arbor, 1989: 251-262). It is the same segment referred to as ‘Zal/Dal Muˊjam’ in older Persian texts (see Natel Khanlari, 1988:50-52). In the present article, compelling evidence is presented to extend the domain of Zagros [d] in order to include Hawrami as well. But, it should be noted that Zagros [d] or ‘Zal/Dal Muˊjam’ in Hawrami has some differences with the southwestern variants that are explained in detail.In order to maintain validity and reliability, the research is limited to the city of Paveh, which is the largest speech community of Hawrami speakers. The present research, in a descriptive-analytic way, utilizes the theory and methodology of the ‘Rule based Generative phonology’ to explain the regularities under discussion (see Kenstowicz, 1994 and McCarthy, 2007). The problem first discussed in Naghshbandi (1997); nevertheless, its description is not precise and complete. For this reason, in the present article, a new phonetic description of Zagros [d] in Hawrami, its underlying representations, the phonetic context, and an updated analysis and explanation of this phonetic segment are presented. Hence, the following questions are answered here: a) what is the relationship between Hawrami and other varieties of Iranian Languages and what is the status of Hawrami in this regard? b) What is the status of ‘velarized alveolar approximant’ [¨ì] within the sound system of Hawrami?One of the exclusivities of Hawrami sound system is retaining Zagros [d], manifested as ‘velarized alveolar approximant’ [¨ì]. This segment has some relation with /d/ and /t/ in this language variety. This finding can be as evidence for the close relationship of Hawrami with some southwestern varieties; a relationship has not already been paid attention. The relation of ‘velarized alveolar approximant’ [¨ì] with [d] and [t], within the sound system of Hawrami is also explained based on ‘Rule based Generative phonology’. By investigating the corpus, we can find that [¨ì] alternates with [d] and [t].[¨ì] and [d] appear in the following contexts:For example in words: [dwÁrd+i] 'scissors', [/a¨ìÁ] ‘mother’, and [nawí¨ì] ‘Navid (proper noun)’ [¨ì] and [t] appear in the following contexts:For example in words: [goùSt] ‘meat’, [tHutHá]’dog’, [phatlìá] ‘wheat meal’, [góùS+«¨ì] ‘your ear’, and [di+¨ì] ‘you saw him’.Based on ‘corpus internal and external evidence’; and the criteria of ‘frequency of occurrence’, ‘phonetic plausibility’, ‘phonological naturalness’, and ‘universal tendencies’ /d/ and /t/ are conclusively underlying the different realization of [¨ì].In conclusion, [¨ì] in Hawrami is considered as a contextual variant of /d/ and /t/, and it is a remnant of Zagros [d] or ‘Zal/Dal Muˊjam’. This finding proposes new aspects in the relationship between Hawrami and other Iranian languages. It also challenges the claims on the relationship between Hawrami and Caspian border languages or Central varieties.
Keywords: Hawrami, Velarized alveolar approximant, Zagros [d]. Zal, Dal Muˊjam, Generative phonology -
درباره ی تعاریف و تمایزات میان اصطلاحاتی نظیر زبان، گویش و لهجه توافق جامعی میان پژوهشگران حوزه های زبان شناسی و جامعه شناسی زبان وجود ندارد. برخی از پژوهشگران در خصوص مطالعه و بررسی رابطه ی میان زبان و اجتماع، از واژه های جامعه شناسی زبان و یا زبان شناسی اجتماعی استفاده می کنند و بین واژه ها و اصطلاحات مذکور تمایز قایل می شوند؛ در حالی که برخی دیگر آنها را یکی می پندارند. این مساله در خصوص تقسیم بندی زبان کردی نیز وجود دارد و بیشتر پژوهشگران زبان کردی هم درباره ی شاخه ها، گویش ها و لهجه های آن و تعداد و شمار آنها نه تنها اختلاف نظر دارند، بلکه مبنای تقسیمات آنها بیشتر محل و سکونت جغرافیایی و نه مشخصات و عناصر زبانی است. مطالعه ی پیش رو، نخست به اختصار به بررسی تاریخی و جغرافیایی زبان کردی می پردازد و طبقه بندی و تقسیماتی را که از سوی محققین حوزه ی زبان شناسی ارایه شده است، مورد بررسی و نقد قرار می دهد. در پایان، نتیجه گیری می شود که این نوع طبقه بندی دارای ایرادها و اشکالات فراوانی است. همچنین، پیشنهادهایی برای تقسیم بندی نوین در زبان کردی و شاخه های آن آورده می شود.کلید واژگان: زبان کردی, گویش, لهجه, کورمانجی, سورانی, کلهری, هورامیThere is no unanimous agreement among linguists and sociolinguists regarding the definition and distinction among terms and concepts of language, dialect and accent. Even some researchers, who study the relationship between language and society, employ both sociolinguistics and sociology of language differently to make a distinction between both of them, while some other use them interchangeably just to say that both are the same. The same issue can also be observed regarding the Kurdish language division, its branches, dialects, accents, and even the numbers of the branches. That is, most researchers who study Kurdish language are in disagreement regarding not only the definition of the terms and the number of Kurdish branches, dialects and accent but also in the basis on which the the divisions and definitions are done and most of them do it geographically rather than considering linguistics elements and features. This paper, firstly study the historical and geographical aspects of Kurdish language and put under criticism all those Kurdish language divisions done by the researchers in the field of Kurdish language study. Then, the researcher concluded that the current Kurdish language divisions are all suffer serious problems. Finally, the researcher offers new suggestions and directions for future divisions as well as approximate places in which Kurdish language and its major branches are distributed.Keywords: Kurdish language, Dialect, Accent, Kurmanji, Sorani, Kalhuri, Hawrami
-
ساخت شدگی رویکرد جدیدی است که می کوشد تا با تکیه بر مفاهیم بنیادی دستورهای ساخت بنیاد به تبیین تغییرات زبانی بپردازد و از این رهگذر شیوه ی یک دستی برای برخورد با انواع تغییرات رخ داده در زبان های مختلف بدست دهد. مقاله ی حاضر درصدد است تا با بکارگیری سازوکارهای دخیل در فرایند ساخت شدگی، تحلیل جدیدی از شیوه-های بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی بدست دهد. . بر مبنای تحلیل ارائه شده ساخت نشان دار بیان الگوی انطباق کنایی در هورامی که از تکواژ حالت نمای غیرمفعولی بر روی سازه ی فاعل بهره می گیرد و برای اراده ی معانی نشان دار بکار گرفته می شود، در حقیقت ساخت متاخری است که بر اثر اعمال فرایند ساخت شدگی بر طرحواره ی انتزاعی ویژه ای که در این مقاله طرحواره ی انتزاعی مفروض نامیده شده، پدید آمده است.
کلید واژگان: دستور ساخت بنیاد, ساخت شدگی, تغییرات ساختی, الگوی انطباق کنایی, هورامیThe present paper seeks to propose a justified scenario for the evolution of the patterns of showing non-accusative alignment in Hamwrami in terms of Constructionalization. Drawing on purely synchronic features of the marked construction like the pattern of subject marking and also embarking upon the general patterns of alignment changes in Iranian Languages, it is argued that marked construction in Hawrami is in fact created out of another type of construction with a different schema. The increasing use of the clitics as the marker of transitive subject, which is one of the hallmarks of non-accusative alignment in most of the new Iranian Languages, is assumed to be the enabling factor of the constructionalization of marked non-accusative construction in Hawrami
Keywords: construction grammar, constructionalization, constructional change, ergative alignment, Hawrami -
The common residence of Hawrāms and Kurds, as well as some lexical similarities between the two dialects, which arose from the extensive Kurdish borrowing of Hawrāmi throughout history, led to a misapprehension among scholars about the origin of Hawrāmi. Therefore, linguists express different views about the position of H;Qrîmi in the Iranian languages, especially its genetic relation to Kurdish. In the meantime, the distinction between language and dialect within Hawrāmi is still problematic. However, studies show that Hawrāmi, a northwestern branch of New Iranian languages, is an independent language with many dialects or accents and does not belong to Kurdish.
-
حرکت، یکی از بنیادی ترین تجارب بشر است؛ بنابراین، به نظر می رسد این رویداد به صورت مفهومی جهانی در همه زبان های دنیا بازنمایی شود. بر اساس نظریه الگوهای واژگانی شدگی تالمی (1985 و 2000)، زبان ها به لحاظ بازنمایی رویداد حرکت به دو رده تقسیم می شوند: فعل بنیاد و تابع بنیاد. در زبان های فعل بنیاد، جزء هسته ای رویداد حرکت، یعنی مسیر در فعل و شیوه حرکت در تابع بازنمایی می شوند؛ اما در زبان های تابع بنیاد، عکس این اتفاق می افتد. هدف پژوهش حاضر، بررسی جایگاه زبان هورامی در رده شناسی دوگانه تالمی است. بدین منظور، 140 فعل حرکتی (ساده و غیر ساده) هورامی از طریق مصاحبه با 20 گویشور بومی بالای 30 سال گردآوری و تحلیل شده اند. تحلیل داده ها نشان می دهد که زبان هورامی، رده شناسی دوگانه تالمی را به چالش می کشد؛ زیرا عناصر معنایی مسیر و شیوه، تقریبا به یک اندازه در ریشه فعل واژگانی می شوند؛ به عبارت دیگر، هورامی هم ویژگی زبان های فعل بنیاد و هم تابع بنیاد را دارد؛ لذا نمی توان آن را به طور قطع در یکی از دو رده پیشنهادی تالمی قرار داد. بهتر است رفتار آن را در بازنمایی رویداد حرکت با توجه به پیوستار برجستگی شیوه (اسلوبین، 2004) و پیوستار برجستگی مسیر (ایبارتس - آنتونانو، 2004) ارزیابی کرد. به این ترتیب، هورامی در بخش های میانی این دو پیوستار قرار می گیرد، به علاوه، از آنجا که الگوی (حرکت + مسیر + شیوه) سومین الگوی واژگانی شدگی پربسامد در هورامی است، این زبان، دارای ویژگی زبان های دو قطبی (اسلوبین، 2004) نیز است.کلید واژگان: رویداد حرکت, هورامی, الگوهای واژگانی شدگی, پیوستار برجستگی شیوه, پیوستار برجستگی مسیر, زبان دوقطبیMotion is one of the most fundamental human,s experiences. So it seems to be expressed as a universal concept in all languages of the world. According to Talmy,s lexicalization patterns theory(1985, 2000), languages are divided into two types concerning motion expression: verb-framed and satellite-framed. In verb-framed languages the core component of motion event, path, is expressed in verb and the manner of motion in satellite but in satellite-framed languages the reverse of this happens. The aim of this paper is to study the position of the Hawrami language in Talmy,s two-category typology. For this purpose, 140 Hawrami motion verbs (simple and non-simple) have been collected through interview with 20 native speakers over 30 years old and analyzed. Data analysis indicates that the Hawrami language challenges Talmy,s two-category typology since the semantic elements of path and manner are lexicalized in the verb root nearly equally. In other words, Hawrami has the characteristic of both verb-framed and satellite-framed languages and so it cannot be placed exactly in one of Talmy,s two types. It is better that its behavior in expressing motion event be evaluated with regard to the continuum of manner salience (Slobin, 2004) and path salience (Ibarretxe-Antuñano, 2004). Thus Hawrami is placed in the middle parts of these two continuums. Moreover, as the pattern (motion path manner) is the third most frequent lexicalization pattern in Hawrami, this language also has the characteristic of equipollently-framed languages (Slobin, 2004).Keywords: motion event, Hawrami language, lexicalization patterns, the continuum of manner salience, the continuum of path salience, equipollently-framed language
-
مقاله حاضر به بررسی نظام وجهیت در هورامی و افعال وجهی به کار رفته در این زبان می پردازد. پس از آشنایی مختصر با ویژگی های مقوله دستوری- معنایی «وجهیت» و طبقه بندی نظام های وجهی بر مبنای آرای پالمر (1999 & 2001)، ویژ گی های هر یک از افعال وجهی «باید/mašjo »، «شدن/ bijej» و فعل «tāwāj» مورد بررسی قرار می گیرد. از میان افعال وجهی موجود، تنها فعل «بایستن/ mašjo » می تواند برای نشان دادن مرتبه الزام از وجهیت معرفتی (وجهیت استقرایی) و وجهیت تکلیفی مورد استفاده قرار گیرد و در مقابل افعال «bijej» و فعل «tāwāj» تنها بیانگر مرتبه امکان از وجهیت های معرفتی (وجهیت حدسی) و تکلیفی هستند. فعل «bijej» می تواند در برخی موارد برای بیان مرتبه الزام از وجهیت تکلیفی نیز به کار رود با این توضیح که به نسبت فعل «بایستن/ mašjo» اجبار کم تری را متوجه کنش گر می کند. فعل «tāwāj» می تواند برای نشان دادن وجهیت پویا نیز به کار رود. فعل «mašjā » تنها فعلی است که برای اراده معنای وجهیت تکلیفی در گذشته مورد استفاده قرار می گیرد. هیچ یک از افعال وجهی مورد بحث در هورامی توانایی نشان دادن وجهیت گواه نمایی را ندارند.کلید واژگان: افعال وجهی, وجهیت معرفتی, وجهیت تکلیفی, وجهیت پویا, هورامیModality is a grammatical feature which plays a crucial role in determining the ultimate interpretation of propositions. Different languages make use of different linguistic elements like mood, modal auxiliaries, modal verbs, modal adjectives and adverbs for encoding the concept of modality. Despite of its importance in the overall structure of any language, little attention has been paid to the study of modality in Iranian Languages. The present paper focuses on the analysis of the modal auxiliaries in Hawrami. After taking a short look at the concept of modality and getting familiar with the Palmer's (1999, 2001) basic classification of modal systems, these three modals are introduced:"mašjo/mašjā: must", "biey:become", "tāwāy: can". It is argued that among the other modals, only "mašjo" is used to denote the degree of "necessity" in both "epistemic" and "deontic" modal systems. "biey" and "tāwāy", on the other hand, exhibit the concept of "possibility" in "epistemic" and "deontic" systems. Moreover, "biey" and "tāwāy" encode different types of dynamic modality. Although "biey" can also be used to indicate "necessity" in deontic system as well, it imposes less severe obligations on the agent compared to the deontic "mašjo". It is also shown that "mašjā" is the only modal verb which can convey the "deontic" reading in the past tense constructions. None of the aforementioned modal auxiliaries encode evidentiality in Hawrami.Keywords: modal auxiliaries, epistemic modality, deontic modality, dynamic modality, Hawrami
-
مقاله حاضر به بررسی سه تکواژ پربسامد «-ænæ»، «-æwæ» و «-æɾæ» در زبان هورامی (گونه پاوه) می پردازد. ماهیت این تکواژها که به صورت پسوند به اسم می پیوندند و معنایی مشابه حروف اضافه دارند، چندان مشخص نیست. سوال این پژوهش این است که ماهیت این سه تکواژ چیست. در این راستا، نخست تعداد 52 حرف اضافه هورامی استخراج و طبقه بندی شدند، ساخت گروه حرف اضافه دار هورامی مشخص شد، حالت غیرصریح و نشانه های آن معرفی شدند و سه فرضیه مطرح شد که بر اساس آنها این سه تکواژ یا پس اضافه، یا اجزاء تشکیل دهنده حروف اضافه و یا تکواژهای حالت نما هستند. بررسی داده های زبانی نتایجی آن گونه به دست نداد که بتوان یک فرضیه را پذیرفتنی تر از بقیه به شمار آورد. در نهایت سه فرضیه مذکور با جهانی های مطرح شده مرتبط نیز محک زده شدند، اما این رویکرد نیز به نتیجه ای قطعی و متقن منتهی نشد. به نظر می رسد این سه تکواژ بقایای در حال حذف یا تغییر از یک نظام در گذشته زبان هستند، یا نظام پس اضافه ای یا نظام حالت. اظهار نظری دقیق تر از این ممکن نیست و بررسی بیشتری می طلبد.کلید واژگان: هورامی, حرف اضافه, پیش اضافه, پس اضافه, حرف اضافه دوطرفه, حالت غیرصریح, جهانی های زبانIn this paper we have investigated three frequent morphemes in Hawrami of Paveh, namely, -ænæ, -æwæ and -æɾæ. The nature of these morphemes is unknown. They are attached to nouns with a meaning like that of adpositions. We aim to explore what these morphemes are. We first elicited and classified 52 Hawrami prepositions, determined the structure of Hawrami Prepositional Phrase, introduced Oblique case and its markers in Hawrami, and then we put forward three hypotheses regarding the nature of the three morphemes. Based on our hypotheses, the morphemes are either postpositions, part of complex adpositions, or case markers. Analyzing the data we could not decide on the acceptability of either hypotheses. After all, we tried hypotheses with language universals, but this effort did not help, too. It seems that these three morphemes are disappearing or changing remnants of an old system in Hawrami postpositional or case system. We could not make any remark more precise than that.Keywords: Hawrami, Adposition, Preposition, Postposition, Circumposition, Oblique Case, Language Universals
-
مقاله ی پیش رو درصدد است تا با تکیه بر امکانات نظری مفهوم فاز تحلیلی کمینه گرا از ساخت های کنایی نشاندار در گویش هورامی بدست دهد. در این راستا پس از اشاره به ویژگی های رویکرد مشخصه بنیادی که پیش تر برای توجیه خصوصیات منحصر بفرد این دسته از ساخت های زبانی در هورامی ارائه شده و نیز معرفی سازوکارهای دخیل در نظریه ی فاز، در نهایت تحلیل جدیدتری از ساخت های مورد بحث در سایه نظریه فاز بدست داده خواهد شد. مقایسه ی تحلیل های نظری فوق نشان می دهد که قائل شدن به مفهوم فاز و الزامات نظری مترتب بر آن نظیر شرط نفوذناپذیری فاز و صرف نظر از فرضیه ی گرو متمم ساز گسسته و فرافکن های بیشینه ی مبتدا و تاکید که در قالب تحلیل های مشخصه بنیاد این ساخت ها پیشنهاد داده شده اند، تصویری موجزتر و اقتصادی تر از فرایند اشتقاق نحوی ساخت های کنایی نشاندار ارائه می دهد. به لحاظ نظری دستاوردهای مقاله ی حاضر را می توان به مثابه ی تاییدی بر اهمیت اعمال ملاحظات مربوط به نظریه ی فاز در تعیین روند کلی فرایند اشتقاق نحوی ساخت های زبانی در چارچوب برنامه ی کمینه گرا دانست.
کلید واژگان: هورامی, ساخت های کنایی نشاندار, فرضیه ی گروه متمم ساز گسسته, فاز, شرط نفودناپذیری فازLanguage Research, Volume:5 Issue: 2, 2015, PP 113 -132The present paper seeks to present a minimalist account for the derivational process of marked ergative constructions in Hawrami in terms of Phase Theory (Chomsky 2000, 2001, 2004; Radford 2009; Citko2014). This phase-based approach is compared to the former feature-based approach advocated by Karimi Doustan and Naghshbandi (2011). It is argued that using Phase Theory and its related mechanisms and conditions like Phase Impenetrability Condition on the one hand and ignoring Split Cp Hypothesis (Haegeman and Gueron 1999) and the related Focus and Topic projections on the other hand would end up in a more optimal and economic explanation. From a macro theoretical viewpoint the results of this paper lend more empirical support to effects of Phase Theory on generating more optimal explanations in the framework of Minimalist ProgramKeywords: Hawrami, Marked Ergative constructions, Split Cp Hypothesis, Phase Theory, Phase Impenetrability Condition -
پژوهش حاضر با هدف استخراج و مقایسه مدل های ذهنی گویشوران فارسی و هورامی انجام شده است. برای نیل به این هدف، مدل هایی که، به باور نگارندگان، گویشوران فارسی از فعل «خوردن» و گویشوران هورامی از فعل waɾdæj ’خوردن‘ در ذهن خود دارند، استخراج شده و مبنای مقایسه قرار گرفته اند. مدل های به دست آمده، هر دو، تا حدی پیچیده و گسترده و در عین حال عمیقا شبیه هستند تا آنجا که تفاوت آنها قابل چشم پوشی است. هر دو مدل دارای سه الگوی تکرارشونده یکسان هستند. بنابراین، بر اساس استدلال هایی که برمبنای الگوها می توان کرد، معانی مختلفی که دو فعل مذکور، در هر دو زبان، پوشش می دهند، مطابق یکدیگر و یکسان هستند.کلید واژگان: مدل های ذهنی, استدلال, فعل ?خوردن?, فارسی, هورامیIn this paper we aimed at eliciting and comparing the mental models of Persian and Hawrami speakers. For this purpose we drew the models which we believed Persians have in their minds regarding the verb xoɾdæn and Hawramis have regarding the verb waɾdæj. Both models are complicated but as deeply similar as one can neglects their slight differences. Both models have three reiterated patterns in common. Therefore, on the basis of the arguments one can make upon the elicited patterns, we can conclude that the various meanings of the verbs in both languages coincide in many ways.Keywords: Mental Models, Argumentation, The verb to eat', Persian, Hawrami
-
به رغم مطالعات بسیاری که با هدف توصیف مسائل زبان شناختی زبان های ایرانی انجام گرفته اند، مسائل معنی شناختی و مردم شناختی این زبان ها تا حدی مورد غفلت بوده است. این مساله به ویژه در مورد زبان ها و گویش های غرب کشور مصداق پیدا می کند. مطالعه حاضر در پی آن است تا با بهره گیری از مفاهیم نظری موجود در معنی شناسی و انسان شناسی، به ویژه آرای مورداک، واژگان خویشاوندی و مفاهیم مرتبط با آن را در زبان هورامی، گونه ای که در شهر پاوه بدان تکلم می شود، مورد بررسی قرار دهد. در نتیجه این پژوهش تعداد 63 واژه خویشاوندی هورامی، شامل 27 واژه نسبی، 18 واژه سببی، 9 واژه ناتنی و 9 واژه خویشاوندی جمعی، استخراج شده و بر اساس معیارهای مورداک و ارزشهای چندگانه هر کدام طبقه بندی شدند.کلید واژگان: هورامی, واژگان خویشاوندی, نسل, وصلت, فرودDespite many investigations have been done aiming to describe linguistic issues of Iranian languages, their semantic and anthropological issues have somewhat been neglected. This problem specially makes sense for western dialects of the country. The present study, using semantic and anthropologic theoretical concepts, specially those proposed by Murdock, aims to investigate kinship terms and their related concepts in Hawrami of Paveh. The investigation resulted 63 Hawrami kinship terms, including 27 consanguineal, 18 affinal, 9 step and 9 collective kinship terms.Keywords: Hawrami, kinship terms, Generation, Affinity, Collaterality
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.