به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "imaginaire" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «imaginaire» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • حمیدرضا رحمت جو*

    تخیلات محیط زیستی معاصر یا آن دسته از متون روایی که در آن به نحوی از انحا با روایتی از موضوعی مربوط به محیط زیست سر و کار داریم، در روزگار ما تبدیل به یکی از جایگاه های اصلی مضامین آخرالزمانی شده اند. ترس از آخرالزمان محیط زیستی، فارغ از خاستگاهش، امروزه ترسی همه گیر است و نباید از خاطر برد که محیط زیست به مثابه ی ایدیولوژی بیش از هر زمان دیگری در حال تبدیل شدن به گفتمانی غالب و گاها تمامیت خواه است : نوعی ایدیولوژی که مبشران و انذار دهندگان، کتب مقدس و مومنان و مبارزان مخصوص به خود را داراست. در عین حال اما، به لطف پیشرفت های علوم انسانی و نیز مطالعات ادبی معاصر، مخصوصا مطالعات در زمینه ی بازنمود ها و گفتمان ها، می دانیم که ساخت، انتخاب و چینش تصاویر و یا بازنمود های امر واقع که شکل دهنده ی فهم انسان از واقعیت پیرامونی ست نمی تواند فارغ از میراث و تجارب فرهنگی یک عصر یا یک ملت یا حتی فارغ از پارادایم های علمی یا سیاسی در یک بازه ی زمانی مشخص باشد. در همین معنا، با موضوع قرار دادن بوطیقای آخرالزمان، بر آن شدیم تا ضمن تلاش برای بررسی چند و چون تخیلات آخرالزمانی محیط زیستی در چند اثر ادبی معاصر فرانسه، با تکیه بر ابزارهای نقد ادبی متنی و سبک شناختی و نیز تحلیل گفتمان ادبی تا حد امکان بر جنبه های فرهنگی روایت آخرالزمان روشنی کوچکی بیافکنیم.

    کلید واژگان: بوطیقا, آخرالزمان, تخیل محیط زیستی, ایماژینر, ادبیات و فرهنگ
    Hamidreza Rahmatjou *

    Contemporary eco-fiction namely the narrative texts where it is a question of ecology, or in other words the fictionalization and narration of the ecological subject, has become one of the main spheres of apocalyptic themes. Leaving its origin, the fear of an end of the ecological world is today a common fear and moreover, we must not forget that environmentalism in our world today is becoming a full-fledged ideology (to not say a religion) with its own prophets, its bible, its last judgment etc. Yet, thanks to Gilbert Durand and his studies on the Imaginary, we know that the imagination, more than a psychic faculty capable of producing images, is the faculty of arranging images that humans, in a way or others have appropriated themselves; an arrangement that cannot be independent of the socio-cultural context in which it develops or the political paradigms that dominate not only the social and political scene but also the cultural scene. As a result, by focusing on some extreme contemporary French narrative texts, all falling under what is now called Eco-fiction, we have tried to examine the functioning of what may be called the poetics of the apocalypse in the hope of illuminating cultural issues.

    Keywords: poetic, apocalypse, ecological narratives texts, imaginaire, literature &, culture
  • حمیدرضا رحمتجو*، اسفندیار اسفندی

    رمان معاصر ایرانی، امروز حامل نوعی آگاهی مکانی گشته است. به نظر می رسد که مکان، در این جا : تهران، به طور مداوم و بلافصل، حداقل در پنج رمانی که موضوع مطالعه حاضر هستند، خود را بر تخیل نسل جدید نویسندگان ایرانی تحمیل می کند. این در حالیست که، برای مثال بر خلاف ادبیات معاصر فرانسوی که در آن آگاهی مکانی معمولا در حوزه تخیلات آینده نگارانه و وجودی (مثل مورد ژانر علمی-تخیلی و یا اخیرا مثل مورد تخیلات محیط زیستی)، بسط پیدا می کند، آگاهی نو نسبت به مکان، در ادبیات معاصر ایرانی، به طور خاص و قبل از هر چیز، وارد نوعی نزاع هویتی با ابعاد اجتماعی-تاریخی می شود. مطالعه و بررسی این تحول جدید بر اساس رویکردی در-زمانی (که تحول ژانر رمان از زمان مشروطه به بعد را در نظر می گیرد)، موضوعی بسیار قابل توجه و البته سترگ است. در نتیجه، در مطالعه حاضر، ما توجه خود را به رمان معاصر ایرانی محدود می کنیم با این هدف که خطوط اصلی تخیل مکان را در آن یافته، تفسیر نماییم.

    کلید واژگان: رمان معاصر ایرانی, مکان, تخیل مکان, تهران, ایماژینر
    Hamidreza RAHMATJOU*, Esfandiar ESFANDI

    Le roman iranien d’aujourd’hui témoigne d’une certaine prise de conscience spatiale. L’espace, en l’occurrence Téhéran, ne cesse, au moins dans les cinq romans qui constituent notre corpus d’étude, de hanter l’imaginaire de la jeune génération des romanciers iraniens. Or, il est intéressant de constater qu’à la différence de la littérature française contemporaine par exemple, où la prise de conscience spatiale s’investit plutôt dans les fictions spéculatives et ontologiques (le cas de la science-fiction ou bien, plus récemment des éco-fictions), l’attention portée à la problématique de l’espace dans la littérature iranienne d’aujourd’hui s’inscrit avant toute chose dans un conflit d’identités aux portées sociohistoriques. Interpréter cette phase ultime de l’évolution du roman en Iran à partir d’une perspective diachronique, étant un projet d’envergure, nous nous en tenons, dans la présente étude, à analyser la mise en fiction de l’espace dans le roman iranien d’aujourd’hui dans le but d’en déceler les lignes forces.

    Keywords: Roman iranien contemporain, espace, Fiction de l’espace, Téhéran, imaginaire
  • صالحه کاشفی، نصرت حجازی*

    «زمان» همواره برای آدمی منبع ترس و اضطراب بوده است؛ چرا که گذر زمان او را به مرگ نزدیک می‏سازد. این مقاله در نظر دارد تا با روش تحلیلی نظام تخیلی که ژیلبر دووران تعریف کرده و در کتاب خود به نام ساختارهای مردم‏شناختی نظام تخیلی دسته‏بندی و تبیین کرده است، به این سوال پاسخ دهد که در رمان‏های مارگریت دوراس ترس از گذر زمان چگونه و بر اساس شکل‏گیری چه مجموعه صورت‏های زمانی بازتاب یافته است؟ بدین‏منظور شش رمان از مجموعه رمان‏های نویسنده که در طول سی سال تجربه نویسندگی او (1954م تا 1984م) به دست آمده انتخاب کردیم و با تکیه بر رویکرد مردم‏شناسی دووران که بر دسته‏بندی همگونگی صورت‏های زمانی و همگرایی ساختارهای تصویری نظام تخیلی متکی است، به تحلیل آثار او پرداختیم. به نظر می‏رسد که نظام تخیلی مارگریت دوراس، به رغم نوشتار مسطح و به ظاهر غیرتصویری خود، متبلور از صورت‏های زمانی هولناک است، صورت‏هایی که عمدتا با نمادهای ریخت‏حیوانی، ریخت‏تاریکی و ریخت‏سقوطی بازتاب یافته و نمایانگر جایگاه هستی‏شناسی پریشان‏گونه نویسنده است.

    کلید واژگان: نظام تخیلی, گذر زمان, حیوانیت, تاریکی, سقوط
    Saleheh KASHEFI*, Nosrat HEJAZI

    Le temps a toujours été la source d’angoisse pour l’homme, car l’écoulement du temps le rapproche à la mort. Cet article vise à découvrir par le truchement de la méthode imaginaire proposée par Gilbert Durand et développée dans son ouvrage de référence, Les structures anthropologiques de l’imaginaire, comment et par le biais de quelles images la hantise du temps est reflétée dans les œuvres de Marguerite Duras. Pour ce faire, six romans de la romancière publiés principalement dans une durée assez considérable de trente ans (de 1954 à 1984) sont choisis et analysés selon une approche anthropologique sous-tendue par la classification isotopique des images et des structures figuratives de l’imaginaire. Il ressort que l’imaginaire durassien, malgré son écriture apparemment non figurative, est hautement teintée par les figurations négatives de la temporalité mortelle qui se reflètent majoritairement à travers les symboles de la bestialité, ceux des ténèbres et ceux de la chute, projetant tous son statut ontologique perturbé et sa vision désespérée du monde.

    Keywords: imaginaire, angoisse, fuite du temps, bestialité, ténèbres, Chute
  • نگار مزاری *، سارا سروش
    در این پژوهش رمان ماهی طلایی لوکلزیو مورد مطالعه قرار می گیرد، این نویسنده سرشناس فرانسوی جایزه رنودو و نوبل ادبیات را از آن خود کرده است. مطالعه تصاویر نمادین در رویاپردازی های لیلا، قهرمان زن این رمان نشان خواهد داد که نویسنده چگونه با کمک قوه تخیل سعی در مبارزه با حس نگرانی خود از گذر زمان دارد. این پژوهش تمایلات ناخودآگاه و رویاپردازی هایی را که مدام در خودآگاه نویسنده آشکار می شوند، مورد مطالعه قرار می دهد. با مطالعه تصاویر نمادین که مانند یک واکنش در مقابل هراس از مرگ ظاهر می شوند، مبارزه تخیل نویسنده با گذر زمان دنبال خواهد شد و با بهره گیری از روش نقد ژیلبر دوران، با دسته بندی تصاویر ادبی در منظومه های تخیلی (روزانه، شبانه) و با مطالعه رویاپردازی های قهرمان، گرایش غالب تخیل نویسنده مشخص خواهد شد. ما به تحلیل تصاویری می پردازیم که تشویش و حس نگرانی از مرگ را در نزد نویسنده در زمان خلاقیت ادبی نشان می دهند. با این پژوهش در صدد پاسخ به این سوال هستیم که آیا لوکلزیو با استفاده از قوه تخیل خود که در رویاپردازی های قهرمان منعکس شده است، موفق می شود تا با احساس هراس از مرگ مبارزه کند؟
    کلید واژگان: لوکلزیو, ژیلبر دوران, تخیل, اضطراب, رویاپردازی
    Negar MAZARI *, Sara Soroush
    Le Clézio dont son œuvre Poisson d’or est analysée dans cet article est un écrivain français les plus importants de sa génération qui a reçu le prix Renaudot et le prix Nobel de littérature. L’étude des images symboliques dans les rêveries de Laïla, son héroïne, nous montre comment l’imagination de l’auteur essaie de maîtriser son angoisse devant le passage du temps. Cette recherche propose donc l’étude de l’imagination de l’écrivain, en analysant des pulsions inconscientes, les forces oniriques qui s’épanchent dans la vie consciente de l’auteur. Nous suivons le combat de l’imaginaire de l’écrivain contre le temps, à travers l’étude des images symboliques qui apparaissent comme une réaction devant l’angoisse de la mort. Pour atteindre cet objectif, nous recourrons à la méthode d’analyse des images proposées par Gilbert Durand et nous étudierons l’imaginaire de l’écrivain à travers les images en les classifiant dans les deux régimes de l’imaginaire (diurne et nocturne) ainsi nous définirons le régime dominant de l’imagination de l’écrivain. Nous analyserons les images montrant l’angoisse et la peur au moment de la création littéraire chez cet écrivain. Nous essaierons de répondre à cette question: le romancier permet-il à son personnage principal, Laila, de projeter son angoisse dans l’imaginaire et de surmonter son anxiété face à la mort?
    Keywords: Le Clézio, Gilbert Durand, imaginaire, angoisse, rêveries
  • ژاله کهنمویی پور *، سعیده مرادی گوارشکی
    در این مقاله هدف بررسی رئالیسم جادویی و تاثیر آن در ادبیات معاصر ایران بطور کلی وبه ویژه در آثار محمود دولت آبادی احمد محمود و شهرنوش پارسی پوراست. با توجه به نظریه های موجود درباره این نوع ادبی و با تکیه بر تحلیل چند اثر بیانگر رئالیسم جادویی مقاله به کاربرد این نوع ادبی در رمان فرانسه –ازجمله در اتاری از آناتول فرانس و مارسل امه- در رمان گابریل گارسیا مارکز به عنوان یک نویسنده آمریکای لاتین- و بطور گسترده تر در رمان فارسی می پردازد و سعی برآن است که به سولات زیر پاسخ داده شود: چه تفاوتی بین رئالیسم جادویی و دیگر ژانرهای مشابه وجود دارد؟ چگونه و چرا این نوع ادبی در بین نویسندگان ایرانی محبو بیت پیدا کرد؟
    کلید واژگان: رئالیسم جادویی, رمان فارسی, تخیل, اجتماعی فرهنگی
    Jaleh KAHNAMOUIPOUR *, Saeedeh MORADI GAVARESHKI
    Le présent article est une exploration du genre «réalisme magique» et l’influence de ce genre occidental sur la littérature iranienne contemporaine en général et sur Mahmoud Dowlatabadi, Ahmad Mahmoud et Shahrnoush Parsipour, en particulier. Fondée sur quelques notions du genre en France et sur quelques romans iraniens exhibant des aspects du réalisme magique, informé par des ouvrages théoriques ainsi que des analyses de textes, cette étude vise à éclaircir le fonctionnement du genre, de façon très brève, dans la littérature française, chez des auteurs tels qu’Anatole France et Marcel Aymé, chez Gabriel Garcia Marquez, un des représentants du genre dans la littérature latino-américaine, et de façon plus détaillée, dans la littérature persane contemporaine.
    Pour mener ce travail nous avons essayé de répondre à une série de questions concernant l’apparition du genre dans la littérature française, les différences qui puissent exister entre le réalisme magique et le merveilleux, le comment et le pourquoi de l’introduction de ce genre chez les romanciers iraniens.
    Keywords: réalisme magique, roman iranien, altérité, imaginaire, socioculturel
  • ژروم دوتل*
    مقاله حاضر به معرفی کتاب «واردها، قرن اول و دوم» اثر فردریک ورست که در سال 2011 به چاپ رسیده است، می پردازد. رمان مذکور، گزیده ای از ادبیات مردم ساکن سرزمینی خیالی یعنی واردها می باشد. ویژگی خاص این رمان این است که به یک زبان ابداعی غیر قابل فهم برای خواننده نوشته شده است و سپس به زبان مادری نویسنده یعنی زبان فرانسه ترجمه شده است. در این مقاله، نگارنده سعی دارد با مطالعه بر روی نوآوری در ادبیات، نشان دهد چگونه این اثر غیر قابل طبقه بندی و پست مدرن مسایلی اساسی در ارتباط با ترجمه و خلق اثر هنری مطرح می کند.
    کلید واژگان: زبان, ترجمه, پست مدرنیته, نوآوری, تخیل
    JÉrÔme Dutel Celec*
    Résumé Cet article s’attache à présenter Ward (Ier et IIe siècles) de Frédéric Werst paru en 2011. Ce roman, présenté comme une anthologie de textes d’une civilisation imaginaire, a la particularité d’avoir été écrit dans une langue inventée avant d’être traduit en français, la langue maternelle de l’auteur. A travers une étude sur l’utilisation du néologisme en littérature, nous chercherons à montrer comment cette oeuvre atypique et postmoderne pose avec acuité des questions fondamentales touchant à la traduction et à la création.
    Keywords: langue, traduction, postmodernité, néologisme, imaginaire
  • معصومه احمدی

    مائده های زمینی قبل از هر چیز نوعی ستایش زندگی زمینی است که در جستجوی بهشتی خاکی که در آن انسان به آسایشی ابدی برسد سرگردان است. ولی ژید که اسیر در دام تضادهای درونی خویش است گویی این سرزمین بهشتی را به سادگی نمی تواند بیابد. او اجباره بین قطب های مخالف و متضاد سرگردان می گردد، قطب هایی از دنیای حس واز دنیای نامرئی متافیزیک، تا شاید عناصر ملموس و بنیادینی که بتوانند نوعی هماهنگی و همخوانی در خواسته های درونی وی و انتظاراتش برای ساختن بهشت آرمانی این زمینی را برآورده سازند بیابد. مسیر جستجوی این بهشت آرمانی زمینی، مسیر زنجیرهای از رویاهای شاعرانه است که به پایانی خوش با افقی جهان نگر و به وحدت کل اجزا در کلمه ای واحد می انجامد: جزء واحد.

    کلید واژگان: ژید, چرخه های زمانی, آب, عناصر باشلار, جزء واحد
    Massumeh Ahmadi

    Une apologie de la vie terrestre, « Les Nourritures Terrestres » sont la quête du paradis de repos dans le monde d’ici bas. Mais piégé par ses conflits internes, l’auteur constate que sa terre paradisiaque est bien difficile à accéder. Gide oscille entre les deux pôles que sont le monde sensible et l’invisible pour collecter les éléments censés harmoniser son paradis imaginaire et le réaliser. Ces parcours suivent un trajet de rêve pour aboutir à une fin heureuse donnant sur une vision universelle de la totalité apaisante: le Un-Tout.

    Keywords: Cycles Temporels, Eau, Éléments Bachelardiens, Imaginaire, Un-Tout
  • فریده علوی، فاطمه غلامی

    قبل از هر چیز، کویر فضایی است که از لحاظ جغرافیایی دارای شرایط آب و هوایی خشک و کم آب است. و با همین عنوان معرف مکانی ایده ئال و مناسب برای شکوفایی خلاقیت ادبی می شود. کویر مکانی واقعی و در عین حال ذهنی است که تبدیل به جولانگاه خیال می شود. در پهنه گسترده فضایی تهی و بی انتها، ذهنیت خود را آزادانه به معرض نمایش می گذارد. با این حال نمی بایست تشویش ناشی از گستردگی کویر را نادیده گرفت. تنها پویایی خیال است که با به ارمغان آوردن تسلی و قوت قلب برای ماجراجویانی که مبارزه عینی با گستره های بیابانی را به جان خریده اند، قادر به پاسخ گویی به این حس نگرانی و اضطراب است. چنین رابطه ای به وضوح نزد نویسنده ایرانی، علی شریعتی، به چشم می خورد که در کتاب خود با عنوان کویر، با ظرافت و ریزبینی یک ادیب و حتی یک شاعر، به مضمون بیابان می پردازد. در این مقاله سعی بر آن داریم که در اثر شریعتی، نمونه هایی را بازیابیم که به ما در ارائه انواع پیوندهای بین خیال بشری و کویر، یاری می رسانند.

    کلید واژگان: کویر, خیال, شریعتی, آسمان, شب, تعقل گرایی, باشلار
    Farideh Alavi, Fatemeh Gholami

    Le désert est avant tout un espace géographique caractérisé par l'aridité de son climat. C'est à ce titre qu'il représente un lieu idéal pour l'épanouissement de la créativité littéraire. Lieu à la fois objectif et subjectif, le désert constitue un champ idéal pour le déploiement de l'imaginaire. La subjectivité s'y projette à sa guise, sur toute l'étendue d'un espace vacant, et donc peu contraignant, avec, en arrière plan, l'angoisse suscitée par l'immensité du désert. A ce sentiment oppressant, la dynamique compensatoire de l'imaginaire répond, en apportant quiétude et soulagement aux aventuriers aptes à relever le défi de la traversée concrète des étendues désertiques. Cette association est apparente chez l'écrivain iranien Ali Shariâti dont le livre intitulé Les Déserts introduit la thématique du désert avec l'acuité du regard d’un littéraire, voire d’un poète. Dans cet article nous avons essayé de relever, chez Shariâti, certains indices qui permettent d'étayer les modalités de la relation entre l'imaginaire humain et le désert.

    Keywords: Désert, Imaginaire, Shariâti, Ciel, Nuit, Rationalisme, Bachelard
  • نسرین دخت خطاط، آناهید همپارتیان

    هر شاعر با توجه به فرهنگ، تمدن، سنتها... و مجموعه ای که جامعه بر آن بنا شده است، همچنین «منی» که بر پایه حیات شخصی او در عالم محسوس، ناخود آگاه او، تخیل و زبانش شکل گرفته، افق خویش را ترسیم می کند. بر این اساس، روشی نو در نقد مضمونی ارائه شده است که منطبق بر خصوصیات نوشتار شاعرانه نو (مدرن) است و بر پایه افق دید استوار است. بدین ترتیب که نوشتار را همواره با افق در نظر می گیرد، افقی که نه تنها به فضای بیرون ارجاع می دهد بلکه به درون ضمیر شاعرانه و به فضای متن بر می گردد. در این نگرش که بر پایه علم تاویل یا هرمنوتیک استوار است، زبان وسیله ای خواهد بود برای تفسیر خود و جهان. پدیدارشناسی یکی از پایه های این دیدگاه نسبت به شعر است. بر این اساس، پدیدارشناسی و زبان شناسی دیدگاه های مشترکی پیدا می کنند که بر پایه آنها منتقدین ادبی می توانند ارتباطی میان تاثیرات محسوس و ذهنیت متن برقرار سازند. برای نخستین بار ژان پیر ریشارد به طور ضمنی به ارتباط میان محسوسات و ساختار زبان اشاره کرد. نکته ای که در حال حاضر محور تحقیقات یکی از شاگردان او، میشل کولو قرار گرفته است که در روش او، افق دید هر شاعر بر سه پایه مضمون، روانشناختی و بوتیقا قرار می گیرد.

    کلید واژگان: ساختار, افق, عالم محسوس, پدیدارشناسی, عالم تخیل
    Nasrine KHATTATE, Anahid HEMPARTIAN

    A l’hypothèse formaliste et structuraliste d’une «clôture de texte», s’opposent la pratique et la réflexion des poètes, qui n’ont cessé de lier leur écriture à un horizon. Sensible à la haute fréquence de la mention de l’horizon dans la création poétique, Michel Collot s’est lancé dans la tentative de définir une nouvelle approche de la poésie moderne en restituant l’œuvre dans son horizon. Un horizon qui organise la perception, qui renvoie non seulement à l’espace du dehors, mais aussi à l’espace intérieur de la conscience poétique, et à l’espace du texte lui-même. De par cette aptitude à réunir les trois dimensions de l’expérience poétique, l’horizon apparaît comme une véritable structure, régissant à la fois le rapport au monde, la constitution du sujet, et le fonctionnement du langage. La notion de structure d’horizon, empruntée à la phénoménologie, permet de mieux comprendre lasolidarité qui unit, en poésie, le sujet et l’objet, le visible et l’invisible, l’imaginaire et le réel, l’élaboration d’une structure déterminée et l’ouverture d’une marge inépuisable d’indétermination.

    Keywords: Collot, Horizon, Structure, Monde Sensible, Imaginaire, Phénoménologie
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال