به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "kush nameh" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «kush nameh» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی kush nameh در مقالات مجلات علمی
  • زهرا اسحقی، احمد فروزانفر*، الهام ملکیان

    نماد و نمادگرایی نقش بسزایی در تصویر آفرینی و انتقال معانی ایفا می کند. رنگ، یکی از اجزای مهم صور خیال و برجسته ترین عنصر حوزه محسوسات و بخش مهمی از زبان نمادین شاعران و نویسندگان ادبیات را تشکیل می دهد. ایرانشاه ابن ابی الخیر از شاعران حماسه پردازی است که از عنصر رنگ در منظومه کوش نامه بهره برده است. در این جستار از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که پربسامدترین رنگ ها به ترتیب سیاه، زرد، سفید، سبز، سرخ، بنفش، آبی، لاجوردی، ارغوانی، کبود است. رنگ سیاه به عنوان نماد ضخامت، سیه روزی، زیبایی معشوق و رنگ زرد با نماد و مرگ، ضعف و ناتوانی، خیانت، قدرت، یاس و رنگ سفید با نماد روشنایی و پاکی و قداست، تقابل سیاه و سپید و رنگ سبز با نماد سلامتی، امید، مقاومت و رنگ سرخ با نماد شور و هیجان برای انتقام گیری، محرک انتقام گیری، معنای عادی، خون، آمادگی برای رزم و پیکار، آگاهی بخشی، علم و معرفت، رویش گیاهان و رنگ بنفش نماد پرچم و درفش در صحنه های جنگ و رنگ آبی نماد پاکی و زلالی و رنگ لاجورد نماد آسمان، توصیف خورشید، آیین و رنگ کبود نماد آمادگی برای جنگ و رنگ ارغوانی نماد مسرت و شادمانی است.

    کلید واژگان: نماد, رنگ, ایرانشاه, کوشنامه
    Zahra Shaghi, Ahmad Forouzanfar *, Elham Malekian

    Symbols and symbolism play a significant role in creating images and conveying meanings. Color is one of the important components of imagination and the most prominent element in the realm of sensations. It forms an important part of the symbolic language of poets and literary writers. Iranshah Ibn Abi al-Khair is one of the epic poets who incorporated the element of color in the Kushnameh poem. The essay utilizes a descriptive-analytical method. The findings of the research indicate that the most frequent colors are black, yellow, white, green, red, purple, blue, azure, and violet. Black color symbolizes thickness, darkness, the beauty of the beloved. Yellow color represents death, weakness, incapacity, betrayal, power, jasmine.White color signifies brightness, purity, holiness, contrast fight, raising awareness, science,  knowledge, growth of plants. Purple  color symbolizes the flag, cover  in war scenes. Blue is a symbol of purity, clarity, preparation for war. Azure symbolizes the sky, describes the sun, religion. Purple represents joy, happiness.

    Keywords: Symbol, Color, Iranshah, Kush-Nameh
  • مریم آیین، حمید طبسی*، نعمت اصفهانی عمران
    دو منظومه حماسی بهمن نامه و کوش نامه، از حماسه های ملی است که بعد از شاهنامه فردوسی و به پیروی از آن در اواخر قرن پنجم و ششم به نظم کشیده شده و در کامل کردن روایات و داستان های شاهنامه نقش به سزایی داشته است. با دقت و تامل در این دو اثر می توان به ضرورت نظم و چاپ آثار پس از شاهنامه در زنده نگه داشتن زبان فارسی و داستان های ایران باستان پی برد که ایرانشاه بن ابی الخیر، با علاقه و دل بستگی تمام به نظم و سرودن آن همت گماشته است. در این دو منظومه حماسی به مناسبت کشمکش ها و کینه توزی های فراوان بین شخصیت های اصلی داستان و دشمنان آن ها با صحنه های متعدد جنگ و نبرد روبرو هستیم؛ به طوری که می توان اصلی ترین شاخصه موجود در بهمن نامه و کوش نامه را مقوله رزم و پیکار دانست و بهترین توصیف های موجود در این دو کتاب را خاص میدان های رزم قلمداد کرد؛ اما در لابه لای این داستان های حماسی به صحنه هایی غنایی و عاشقانه برمی خوریم که درواقع محل تلاقی حماسه و غنا است. این داستان ها در عین حماسی بودن، ویژگی داستان های غنایی را در خود دارند. نویسنده در این پژوهش به شیوه توصیفی- تطبیقی و ابزار کتابخانه ای درصدد آن است تا عشق و جلوه های عاشقانه را در این دو منظومه بررسی نماید، نتایج پژوهش حاکی از آن است که این دو منظومه در عین حال که یک منظومه حماسی می باشند؛ ولی جلوه های عشق و روابط عاشقانه هم در جای جای این دو اثر دیده می شود.
    کلید واژگان: بهمن نامه, حماسه, ادبیات غنایی, عشق, کوش نامه
    Maryam Aein, Hamid Tabasi *, Nemat Esfahani Omran
    The two epic poems Bahman Nameh and Kush Nameh are among the national epics that were organized after Ferdowsi's Shahnameh and following it in the late 5th and 6th centuries and played a significant role in completing the narratives and stories of the Shahnameh. By carefully and reflecting on these two works, one can understand the necessity of ordering and printing the works after the Shahnameh in keeping alive the Persian language and the stories of ancient Iran, which Iranshah bin Abi al-Khair, with all his love and devotion, devoted himself to order and compose it. In these two epic verses, on the occasion of many conflicts and grudges between the main characters of the story and their enemies, we are faced with numerous scenes of war and battle; So that the main characteristic in Bahman Nameh and Kush Nameh can be considered as the category of war and fighting, and the best descriptions in these two books can be considered specific to the battlefields. But in the midst of these epic stories, we come across lyrical and romantic scenes that are actually the meeting place of epic and poetry. These stories, while being epic, have the characteristics of Ghanaian stories. In this research, the author tries to investigate the love effects in these two verses by descriptive-comparative method. The results of the research indicate that these two poems are an epic poem. be; But the manifestations of love and romantic relationships can be seen everywhere in these two works.
    Keywords: Avalanche, epic, lyrical literature, love, Kush-nameh
  • مه دخت شاه بدیع زاده *، رضا اشرف زاده
    کهن الگوها در تجربه های نخستین آدمی ریشه دارند و به این دلیل، در ناخودآگاه فردی و جمعی نوع بشر جای گرفته اند و به صورت پیدا و پنهان در همه شوونات زندگی انسانی بویژه ادبیات (حماسی) که انعکاس دهنده ناخودآگاه فردی و جمعی است، حضور و بروز دارند. بر این پایه، موضوع تحقیق حاضر، نگاهی به شخصیت کوش پیل دندان بر اساس کهن الگوهای مورد نظر یونگ از جمله پیر خردمند و ولادت دوباره است. یونگ برای این دو کهن الگو، مولفه هایی را در نظر گرفته که نمودهای آن در زندگی کوش بازتاب داشته است. مهم ترین نتایج تحقیق حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است، نشان می دهد که هم سو با آراء یونگ، با ظهور کهن الگوی پیر خردمند، شخصیت اصلی داستان یعنی کوش پیل دندان، دچار تحولات معنوی گسترده ای گردیده و در اثر رهنمودهای پیر فرزانه و روشن گری های او، به فردی اخلاق مدار و پای بند به امور روحانی بدل شده است، به طوری که گویی از نو زنده شده و حیات مجددی را تجربه کرده است. اگرچه کوش در ابتدا شخصیتی ضدقهرمان بوده، اما تحت تاثیر تعالیم پیر دانا، بر تاریکی های درونی خود غلبه کرده و پادشاه و قهرمانی مردمی شده است. با توجه به مولفه های کهن الگوهای یادشده در داستان، مراحل زندگی کوش به سه دوره پیش از تحول، آماده سازی برای تحول و نوزایی شخصیتی تقسیم می شود.
    کلید واژگان: کوش نامه, کوش, یونگ, کهن الگوها, پیر خردمند, ولادت دوباره
    mahdokht shahbadizadeh*, rezaa ashrafzadeh
    Archetypes have roots in the first experiences of man and for this reason are placed in man’s individual and collected unconscious. Whether overtly or covertly in all aspects of man’s life especially in epic literature where it reflects the unconscious, archetypes manifest themselves. Based on this fact, the subject of this research is to cast a glance at the character of Kush, the tusked emphasizing the Jungian archetypes of wise old man and rebirth. Jung had regarded certain features for these two archetypes which one finds their reflection in Kush’s life. The most important outcomes of this present research made by descriptive analytic method, show that in accordance with Jung’s ideas with the appearance of wise old man, the main character of the story that is Kush, the tusked undergoes wide spiritual transformation and under the influence of his guidelines and his illuminations Kush turns into an ethical person devoted to spiritual affairs as if reborn to experience a totally new life. Although he had an anti- hero character at first, however under the influence of a wise mentor’s guidance he had overcome his internal darkness and had turned into a king and a popular hero. According to the features mentioned for the two archetypes in the story, the stages of Kush’s life falls into three parts: before transformation, in preparation for the transformation, and rebirth of a new character.
    Keywords: Kush Nameh, Kush, Jung, Archetypes, wise mentor, rebirth
  • فرهاد نادری *، سمیه نادری
    ترامتنیت یک اصطلاح نقدی در نظریه ادبی معاصر است. این نظریه بر آن تاکید دارد که یک اثر ادبی تنها در ارتباط با سایر آثار ادبی تعریف و فهمیده می شود؛ زیرا خالق یک اثر ادبی با تصمیم آفرینش یک اثر، به دنیایی از ارتباط های میان متنی در ذهن خود وارد می شود؛ نویسنده یا شاعر از افکار بسیاری از آثار پیش از خود و یا معاصر با خود تاثیر می پذیرد و این افکار در آفرینش اثر او نقش دارند. یکی از حوزه های مهم در ادبیات ایران، ادب حماسی است که با رویکرد نوین ترامتنیت آن را می توان بررسی کرد و حرف های تازه ای برای مخاطب نسل جدید ارائه داد. شاهنامه فردوسی، بزرگ ترین اثر حماسی ایران است و الگوی ساختاری و محتوایی مناسبی برای آثار بعد از خود بوده است؛ به گونه ای که آثار حماسی بعد از شاهنامه، با بهره گیری خودآگاه یا ناخودآگاه از مضمون و سبک داستانی و روایی آن شکل گرفته اند و الگوی ساختاری آن را در درون خود دارند.
    کوش نامه اثری حماسی تاریخی است که در آن از جنگ های لشکر چین با سپاه ایرانیان سخن به میان می آید. این اثر روایتی دیگر از دشمنان ایرانیان در شاهنامه است. منابع استفاده شده کوش نامه با شاهنامه فردوسی متفاوت است و محتوای متفاوتی را در بر دارد؛ اما بی شک، سراینده آن به طور مستقیم و غیرمستقیم از شاهنامه فردوسی تاثیر پذیرفته است. در این پژوهش، با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی بر این فرضیه تاکید می شود که شاهنامه و کوش نامه را در فضای ترامتنیت می توان بررسی کرد و شعر کوش نامه، در جایگاه زبرمتن، از شعر شاهنامه، در جایگاه زیرمتن، تاثیر پذیرفته است.
    کلید واژگان: شاهنامه, کوش نامه, ادب حماسی, ترامتنیت, ژرار ژنت
    Farhad Naderi *, Somayah Naderi
    Transtexuality is a critical term in the contemporary literary theory, and it is based on the fact that a literary work is defined and understood only in relation to other literary works, since the creator of a literary work enters a world as soon as he decides to create a work of the medium of communication in his mind, and in this case, all the thoughts that the writer or poet takes with himself are involved in his creation of a new work. One of the major areas in the Iranian literature is the epic literature that can be viewed with the new transtextuality approach which may provide the new generation with novel ideas. Shahnameh Ferdowsi, as the greatest epic of Iran, has been a structural pattern and an appropriate content for its later works. In this regard, after Shahnameh, the epic works have progressed consciously or unconsciously through its narrative style and its structural pattern.
    Kush Nameh is a historical epic in which the wars of the Chinese and the Iranian armies were presented. This could be considered to be another narrative of the enemies of Iranians in the Shahnameh. Although the sources used by Kush Nameh differ from Ferdowsi's Shahnameh and contain different content, but undoubtedly, its creator has been directly and indirectly influenced by Ferdowsi's Shahnameh. In this research, based on the descriptive-analytical method, this hypothesis that Kush Nameh and Shahnameh can be viewed through a transtextuality lens (i.e. Kush Nameh as the subtext, and Shahnameh as the super-text) was tested.
    Keywords: Shahnameh, Kush Nameh, Epic Literature, Transtextuality, Gerrard Genette
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال