جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "السخریه" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «السخریه» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
الشعر السیاسی شعر یعبر به الشاعر عن انتمائه إلی حزب سیاسی یری فیه آماله، والهجاء السیاسی تعبیر عن موقف الشاعر حیال اعداء الحزب الذی ینتمی إلیه حینما یتعرض لهم بالهجاء، والادب العربی حافل بالوان الهجاء بهذا المعنی. تتناول هذه الدراسه موضوع الهجاء السیاسی فی تجربه ابن بسام البغدادی، وتطمح من خلال المنهج الوصفی التحلیلی ان تکشف العلاقات الموجوده بین السیاسه العباسیه وهجاء الشاعر، فیتم ذلک من خلال دراسه نماذج من اهاجی الشاعر السیاسیه وتحلیلها فنیا، کما تسعی إلی تقدیم دراسه موجزه من موسیقی الاشعار المدروسه الداخلیه منها والخارجیه؛ لیدرک مدی فاعلیه الموسیقی فی تعمیق معنی الهجاء والسخریه ودورها فی إثراء تجربه الشاعر. الظروف السیاسیه والاجتماعیه الخاصه التی عاشها الشاعر فی مجتمع العراق فی القرن الثالث الهجری هیات له فرصه فریده لیتخذ الهجاء منحی لفنه، کما یثبت شاعریته من خلال فنه وهجائه، ویقوم هجاءه بالسخریه اللاذعه، ولیست السخریه عنده اداه للترفیه والتسلیه والتشفی او لإضحاک المتلقین فقط، بل هی اداه لإعلان غضبه ضد السلطه العباسیه، ووسیله لإقذاع رجالها وسط الجماهیر، فلذلک تتخذ اهاجیه طابعا شعبیا، فتدور فی اوساط الشعب.کلید واژگان: الهجاء, السخریه, السیاسه, الشعبیه, ابن بسامPolitical poem is a type in which the poet expresses his political inclination and expresses his ideas and wishes. And political satire is an interpretation of his position against enemies, opposition party or group. By this way, satire is found to be a heritage of Arabic literature. This article discusses the political satire of Ibn Bassam Baghdadi, a third century Hijri poet through a descriptive and analytic method with the aim of finding the relation between Bani-Abbas government and poet's satire. And this is done through studying the samples of the poet's political satires and its technical analysis as well as the inner and outer music in order to understand the amount of music's impression in conceptualizing syllable and enriching poet's literary thought. The special political-social situation of Iraq where the poet lived in the third century provided him an opportunity to choose the satire as a method and style for his literary work. At the same time, his literary character was in line with satire and stabilizes his satire by derision. The poet doesn’t use his satire to amuse or take revenge or make laugh the audience but also for advertising his anger against the Bani-Abbas government and humiliating them among the people. Therefore his satires are people-oriented and they are quoted and spread among them.Keywords: Satire, Satirizing, Political, Humane, Ibn- Bassam
-
تحتوی السخریه فی الادب علی ترکیبه من النقد والهجاء والتهکم والدعابه، وذلک بهدف التعریض بالاشخاص، وتجریحهم، وإبراز مثالبهم وسلبیاتهم والنقائض الجسدیه والرذائل الخلقیه. فإن الادب الساخر فی غایه الامر یهدف إلی إصلاح العیوب وتصحیح المسارات الخاطئه وتقدیم الإعوجاجات السلوکیه. ومع ان عصرا من عصور التاریخ لا یخلو من السخریه، إذ إن السخریه تنبثق من انبثاق حیاه الإنسان، فإنها تزداد ازدهارا فی العصور التی یسود علی ها القلق وتنسد فی ها منافذ الحریه؛ لذلک لو عرفنا حجم النکبه المخیفه التی نکبت بها بلاد إیران والعراق، والموامرات المروعه التی نفذها الإنتداب والإستبداد فیهما ضد الارض والشعب، لادرکنا سر إکثار الشعراء فی هذین البلدین من السخریه ضد المستکبرین والطغاه وإشاعتها. فمن هذا المنطلق یتصدی هذا المقال لدراسه شعر السخریه الذی ظهر فی هذین البلدین لیعرف بالمضامین المشترکه وفق روی تحلیلیه لدی الشاعرین رهی معیری ومحمد مهدی الجواهری. فالسوال الذی یطرح هنا یلخص فیما یلی: ما هی اهم الملامح المشترکه فی شعر السخریه لدی رهی معیری ومحمد مهدی الجواهری التی تحثنا للمقارنه بین هذین الشاعرین؟ فهذا ما سنحاول الإجابه عنه من خلال استعراض وجوه التشابه فی اعمالهما الشعریه بالإعتماد علی المنهج التوصیفی- التحلیلی فی المدرسه الامریکیه التی تسعی للبحث والمقارنه بین العلاقات المتشابهه فی الآداب المختلفه. ومن النتائج التی توصلت لها هذه المقاله یلاحظ مدی ترابط النصوص بعضها ببعض، فالسخریه عند هذین الشاعرین قائمه علی فکره المقابله بین الصدق والکذب، او بین الصحه والزیف، او بین الکمال والنقص، وبعباره مختصره بین ما یکون وما ینبغی ان یکون.
کلید واژگان: الادب المقارن, السخریه, الشعر المعاصر, رهی معیری, محمد مهدی الجواهریSatire in literature contains a combination of eriticism, lousy, sarcams and humor with a view to expose a person or idea or anything and try stripped by highligting negative aspects. Thus, the literary satire aimed at correcting of moral and aesthetic aspecst together. As none of the historical periods was without it, satire emerges with the emergence of human life and always accompanied with humanitarian and social lives. Ironically, these are growing in prominence and prosperity at times of anxiety and clog the ports of freedom. So, as we know the volume of the dreadful calamity that has befallen Iraq and Iran, and terrifying conspiracies by hegemonic and occupying forces in the region, poets of these two countries will also be affected by their plot. This article tries to survey and study the poetry that appeared in literature of Iran and Iraq poets such as Rahi Moayyeri and Mohammad Mehdi al-Jawahiri. So, an attempt is made to compasre these two poets with the help of analytical and descriptive methods and relying on American school of thought.
Keywords: Comparative Literature, Satire, Poetry, Rahi Moayyeri, Mohammad Mehdi Al Jawahiri
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.