به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کنشگران سیاسی" در نشریات گروه "علوم اجتماعی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «کنشگران سیاسی» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی کنشگران سیاسی در مقالات مجلات علمی
  • جعفر ملاح، ابوالقاسم حیدرآبادی*، سیف الله فرزانه

    شهرستان بندر گز در حوزه توسعه سیاسی، رشد چشمگیری نداشته و میزان مشارکت سیاسی و فعالیت احزاب سیاسی در آن کم رنگ است. توسعه سیاسی متاثر از عوامل اجتماعی و فرهنگی است که اعتماد سیاسی و باورهای دینی از جمله آنها است. مقاله حاضر با هدف تحلیل اثرات اعتماد سیاسی و باورهای دینی بر توسعه سیاسی انجام شد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و با ابزار پرسشنامه اطلاعات جمع آوری شد. افراد بالای 15 ساله بندر گز به عنوان جامعه آماری انتخاب شده که برابر 36785 نفر است. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران380 نفر است. ابزار سنجش از اعتبار صوری برخوردار بوده و پایایی متغیر توسعه سیاسی برابر با 790/0 است.یافته ها نشان می دهد که میانگین توسعه سیاسی برابر با 01/2 است که عددی بالاتر از حد متوسط می باشد. بعد مشارکت سیاسی با میانگین 31/2 بیشترین میانگین و بعد آزادی سیاسی با میانگین 76/1 کمترین مقدار را در بین ابعاد توسعه سیاسی دارا می باشند. متغیرهای دینداری و اعتماد سیاسی با میزان توسعه سیاسی رابطه مثبت و مستقیمی دارند. نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان می دهد که 9/33 درصد از تغییرات میزان توسعه سیاسی توسط متغیرها تبیین می شود. دینداری کمترین و اعتماد سیاسی بیشترین اثر را بر توسعه سیاسی دارند. بنابراین باید به نقش اعتماد سیاسی و باورهای دینی در افزایش و تسریع توسعه سیاسی بندر گز توجه نمود.

    کلید واژگان: توسعه سیاسی, باورهای دینی, اعتماد سیاسی, کنشگران سیاسی, بندر گز
    Jafar Mallah, Abolghasem Heidarabadi *, Sefollah Farzaneh

    Bandar Gaz city has not grown significantly in the field of political development and the level of political participation and activity of political parties in it is low. Political development is influenced by social and cultural factors, including political trust and religious beliefs. The present article aimed to analyze the effects of political trust and religious beliefs on political development. The research method was survey and information was collected using a questionnaire. All people over 15 years old in Gaz port have been selected as the statistical population, which is equal to 36785 people. The sampling method is multi-stage cluster and the sample size according to Cochran's formula is 380 people. The measurement tool has a formal validity and its reliability for the political development variable is equal to 0.790.The findings show that the average political development is 2.01, which is a higher than average number. The dimension of political participation with an average of 2.31 has the highest average and the dimension of political freedom with an average of 1.76 have the lowest value among the dimensions of political development. The variables of religiosity and political trust have a positive and direct relationship with the level of political development. The results of multivariate regression show that 33.9% of the changes in political development are explained by variables. Religiosity has the least effect and political trust has the most effect on political development. Therefore, the role of political trust and religious beliefs in increasing and accelerating the political development of Gaz port should be considered.

    Keywords: political development, religious beliefs, political trust, Political Activists, Bandar Gaz
  • علی ساعی*، مرضیه ابوذری لطف

    موضوع این مقاله مطالعه تطبیقی دموکراتیزاسیون در ترکیه و ایران از 1906 تا 1913م است. مسئله پژوهش این است که دموکراتیزاسیون در ترکیه و ایران در مرحله دوم، گذار دموکراتیک، پرابلماتیک شده و در هر دو کشور تلاش های ناظر بر تغییرات دموکراتیک در دوره مورد مطالعه به ظهور اقتدارگرایی جدید منجر شده است. با ارایه شواهد تجربی استدلال شده است که ایران، بازگشت به اقتدارگرایی را در 1908م و ترکیه عثمانی در 1913م تجربه کرده است. مدل نظری پژوهش برمبنای رویکرد عاملیت محور، فرموله شده است. ساختار منطقی این مدل دلالت بر آن دارد که دموکراتیزاسیون نتیجه نوع و کیفیت ترکیب سه شرط علی، عاملیت کنشگران سیاسی و کنشگران نظامی و کنشگران خارجی است. پژوهش حاضر با استفاده از روش تطبیقی تاریخی انجام شده است. شواهد تجربی این پژوهش دلالت بر آن دارد که بازگشت به اقتدارگرایی در ترکیه و ایران تحت شرایط ترکیب شروط علی استراتژی سرکوب گرایانه میان کنشگران سیاسی و مداخله خشونت آمیز نظامیان در فرایندهای سیاسی و نیز مداخله سیاسی نظامی کنشگران خارجی در سیاست داخلی رخ داده است.

    کلید واژگان: دموکراتیزاسیون, گذار دموکراتیک, بازگشت به اقتدارگرایی, کنشگران سیاسی, کنشگران نظامی و کنشگران خارجی
    Ali Saei*, Marzieh Abouzari

    This study compares democratization in Iran and Turkey during the periods from 1906 to 1913.  We show that Iranian and Ottoman society experienced the wave of democratization in 1906 and 1908 respectively. We argue that although Iran and Turkey established some fundamental requirements of democratic system such as parliamentary election, Majlis and constitutional law, after a very short time, the countries returned to authoritarianism. Our argument is that the dynamics of the authoritarianism revolve around strategic interactions between the military actors and political elites in the regime and the foreign powers. The strategic choices made by these groups determined the main process of the authoritarianism. This study uses comparative historical analysis. Methodologically,the comparative historical analysis focuses on both historically interpretive and causally analytic.The findings indicate  that the return to authoritarianism in Iran  and Tukey is a result of the combination of three causal conditions,  the suppressive strategy of political actors such as  the dissolution of parliament or the dissolution of opposition parties and the military intervention in politics (military coup or martial law or military suppression: kill or arrest) and  the political-military intervention of  foreign actors in domestic politics such as support for the authoritarian regime or the dissolution of parliament or the suppression of internal actors:kill or arrest.

    Keywords: democratization, democratic transition, return to authoritarianism, political actors, military actors, foreign actors
  • مرضیه ابوذری، علی ساعی*

    موضوع این مقاله مطالعه تطبیقی دموکراتیزاسیون در ایران و ترکیه، مطالعه موردی جنبش مشروطه خواهی در 1906 و 1908 است. مدعای این پژوهش آن است که اگر چه ایران و ترکیه عثمانی، دارای رژیم اقتدارگرای سلطنتی و سلطانی بودند، با این حال به ترتیب در 1906 و 1908  دموکراتیزاسیون را تجربه کردند. از طریق شواهد تجربی استدلال شده است که مرحله اول دموکراتیزاسیون، شکست رژیم اقتدارگرا، در هر دو کشور تحقق یافته است. مدل نظری پژوهش بر رویکرد ترکیب گرایانه استوار است که در آن منابع ساختاری و عاملیتی حضور همرمان دارند.  شواهد تاریخی سازگار با این مدعای نظری ما است که دموکراتیزاسیون نتیجه ترکیب عطفی چندگانه سه شرط علی، توسعه آموزشی و عاملیت کنشگران سیاسی و عاملیت کنشگران اجتماعی است. با فرض توسعه آموزشی، اگر الگوی رابطه میان کنشگران سیاسی و اجتماعی مبتنی بر خلق جنبش مشروطه خواهی، ایتلاف یا مذاکره یا سازش یا تشکیل انجمن های مدنی باشد، موج دموکراتیزاسیون رخ می دهد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تطبیقی تاریخی انجام شده است.

    کلید واژگان: دموکراتیزاسیون, شکست رژیم اقتدارگرا, مدرنیزاسیون, توسعه آموزشی, کنشگران سیاسی, کنشگران اجتماعی
    Marzieh Abouzari, Ali Saeii *

    This study compares democratization in Iran and Turkey. We show that Iranian and Ottoman society experienced the wave of democratization in 1906 and 1908 respectively. Our argument is that democratization is the result of the combination of three causal conditions, educational development and the agency of political actors and the agency of social actors. Theoretically, educational development only can potentially facilitate the process of democratization, but this is dependent on how political elites respond to it. The strategic choices made by the élites determine the main process of democratization. This study uses comparative historical analysis. Methodologically, the comparative historical analysis focuses on both historically interpretive and causally analytic.The findings indicate that the educational development as a structural resource in combination with the strategic choeces of political and social actors such as negotiation or coalition or the creation of a social movement has led to democratization.

    Keywords: Democratization, Regime Breakdown, Modernization, Educational development, Political, Social Actors
  • فریبا شایگان
    اعتماد بین مردم و دولت یکی از عوامل ضروری برای اداره امور بهتر کشور، رشد و توسعه بیشتر و تامین نیازهای مردم است. امروزه دولت ها نمی توانند بدون داشتن حمایت مردمی و پشتوانه اعتماد مردم به تنهایی کشور را اداره نمایند؛ زیرا زمان اداره کشور با زور، اجبار و استبداد به پایان رسیده است. براساس نظریات و تئوری های علمی یکی از عوامل مهم تاثیر گذار بر افزایش اعتماد سیاسی، احساس رضایت از زندگی و رفاه اجتماعی- اقتصادی در بین مردم است.
    این مقاله که برگرفته از تحقیقی است که به روش پیمایشی در سال 1386 در بین 441 نمونه از شهر تهران صورت گرفته، نشان می دهد که اعتماد سیاسی 52% پاسخگویان بالا و 32% درحد متوسط است و اعتماد به نظام سیاسی بالاتر از اعتماد به نهادهای سیاسی و کنشگران سیاسی است. پنج فرضیه طرح شده که در زمینه های نگرش مردم نسبت به دولت، عملکرد سازمان ها برای تامین رفاه اجتماعی آنان، رضایت از زندگی و امید به آینده بودند، تایید شدند. تحقیق نشان داد که اگر دولت خواهان افزایش اعتماد سیاسی است باید در زمینه ایجاد رفاه اجتماعی مردم تلاش بیشتر نموده و رضایت آنان را جلب نماید.
    کلید واژگان: اعتماد سیاسی, رفاه اجتماعی, عملکرد دولت, رضایت از زندگی, نهادهای سیاسی, کنشگران سیاسی
    F. Shaygan
    Political trust of people in the state is a prerequisite for better governing, development and meeting people's needs. While controlling country is no more possible with coercive power, Nowadays state cannot rule without people's trust and protection. Regarding scientific theories, an effective factor on rising political trust is satisfaction of life and social welfare.This article is based on a survey which was gathered from a sample of 441 residents of Tehran in 2007. The data indicates that political trust of 52 percent of respondents is high and 32 percent of them is medium. Also their trust in political regime is more than their trust in political institutions and actors. Five hypotheses which take in to account the people’s attitudes towards state and its performance for providing their Social welfare, life satisfaction and life expectancy are confirmed. Findings show that if state wants to enhance people trust, it has to try for providing them social welfare and meet their satisfaction.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال