به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « اخباری گری » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

تکرار جستجوی کلیدواژه «اخباری گری» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • کاظم استادی

    کتاب «فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب» اثر میرزا حسین نوری (م1320ق)، جنجالی ترین کتاب قرآنی دو قرن اخیر می باشد که در آن حدود هزار روایت مطرح نموده است. با توجه به موقعیت و شخصیت محدث نوری و تاثیرگذاری کتاب وی در مناقشات کلامی میان شیعه و اهل سنت و نیز اهمیت فوق العاده مساله، لازم می نمود تا ماخذشناسی جدید و به روزی که در آن، مشخصات غالب نوشته های پیرامون کتاب فصل الخطاب وجود داشته باشد، در دسترس پژوهشگران قرار گیرد تا با توجه به آن به پاسخگویی به شبهات و تحقیقات جدید در این زمینه بپردازند. در مقاله حاضر، مجموعه ای با حدود یکصد عنوان از منابع پیرامون کتاب فصل الخطاب، با اطلاعات شناسنامه ای، معرفی شده است. 

    کلید واژگان: صیانت قرآن, عدم تحریف قرآن, اخباری گری, کلام عقلی و نقلی, علوم و معارف قرآن و حدیث}
  • حامد مصطفوی فرد، مهدی عبادی

    نظریه شیخ مفید و سیدمرتضی در مواجهه با اخبار آحاد (عدم حجیت اخبار آحاد) به مرور زمان و با از دست رفتن قراین، ناکارآمدی خود را برای سایر اعصار نشان داد و لذا علامه حلی الگوی فکری جدید را ارایه داد و مبنای ارزیابی حدیث را معیارهای سندی قرار داد، اما ایشان و دیگر فقهای از حلقه های متقدم مکتب حله نسبت به سیره عملی پیشینیان بی اعتنا نبودند و عمل فقهای متقدم به یک روایت (شهرت عملی) را جبران کننده ضعف سند آن می دانستند و اینگونه فقاهت این طیف از آثار سوء سندگرایی در امان ماند. اما حلقه های واپسین مکتب حله (حلقه فکری محقق اردبیلی) با وضع قواعد سخت گیرانه در پذیرش سند روایات از یک سو و بی اعتنایی به اقوال و عمل مشهور از سوی دیگر، بسیاری از روایاتی را که پیشینیان در زمره صحاح می گنجاندند را کنار گذاشتند و اینگونه سند را یگانه معیار ارزیابی روایت قرار دادند و این عملکرد خود تبدیل به یکی از مهمترین دلایل پیدایش جنبش اخباری گری و انزوای مکتب اجتهاد در امامیه شد. نگارندگان در اثر پیش رو این سیر تطور نظریه عالمان مکتب حله در مواجهه با نظریه انجبار را به تصویر کشیده اند و از طریق به تبیین چرایی پیدایش اخباری گری پرداخته اند.

    کلید واژگان: نظریه انجبار, شهرت عملی, مکتب حله, علامه حلی, محقق اردبیلی, اخباری گری}
    Hamed Mostafavifard, Mahdi Ebadi

    The theory of Sheikh al-Mofid and Seyyed al-Mortaza about the criteria for accepting hadiths (the lack of authenticity of "al-Khabar al-Vahed") over time and with the loss of evidence of trust in the transmission of narrations, revealed its ineffectiveness to the later generations, and therefore Allameh al-Helli presented a new model And he made the reliability of narrators a criterion for accepting hadith. But he and other jurists, from the first circle of the Helleh School, were not indifferent to the performance of their predecessors and they considered the action of past jurists on a hadith as compensating for the weakness of the chain of that hadith. In this way, the jurisprudence of this spectrum was spared from the evil effects of this theory (the evaluation of the transmitters as the only criterion for the acceptance of hadiths). However, the last circle of the Helleh school (thinking circle of Mohaghegh al-Ardabili) by setting strict rules in accepting the chain of hadiths (on the one hand) and ignoring the performance of past jurists (on the other hand), many hadiths that were accepted by the predecessors knew, they left it and made this evaluation of the narrators of hadith the only criterion for its acceptance. This performance became one of the most important reasons for the emergence of the al-Akhbari school and the isolation of the al-Ijtahad school in the Imamiyyah. In this article, the authors have explained the evolution of the theory of the scholars of the Helleh School in accepting the theory of al-Enjibar and explained its role in the emergence of the school of al-Akhbari.

    Keywords: Theory of Enjebar, The validity of a hadith according to most of the jurists ‎of the past, school of Hillah, Allameh al-Helli, Mohagheg al-Ardabili, school of ‎Al-Akhbari}
  • رجبی ابوذر، سید محمد کاظمی شیخ شبانی*
    اندیشه «اخباری» بعد از شکل گیری تاکنون در میزان تاثیر بر اندیشه عالمان شیعی نوسان داشته است. به ظاهر، با مجاهدت عالمان اصولی، رویکرد اخباری از صحنه تفکر فقهی رخت بربسته است؛ اما واقعیت آن است که این جریان، هم به لحاظ بینشی و هم از نظر کنشی تاثیر خود را برجای گذاشته است. این نگره، در مسیله مهدویت، حضور و تاثیر خود را بر عالمان شیعی به شکل جدی نشان داده است. این تحقیق به تاثیر کنشی و رفتاری اندیشه اخباری بر حوزه مهدویت در دوران معاصر در میان شیعیان اشاره می کند. یافته اصلی پژوهه حاضر آن است که معرفت دینی ظاهرگرایانه اخباری، هم بر کنش فردی و هم بر کنش اجتماعی شیعیان اثر دارد. اجتناب از مسیولیت های اجتماعی، بیان مباحث غیر ضروری، همچون نقل خواب، احوال شخصی امام زمان؟عج؟ و ملاقات گرایی، عزلت گزینی، اخذ تاکتیک سکوت دربرابر تحرکات مستکبرانه غرب؛ ازجمله اثر کنشی اندیشه اخباری است. همچنین به دلیل همین دیدگاه اخباری، اساسا این اندیشه با حضور زنان در جامعه به عنوان فعالیت های اجتماعی در مورد زمینه سازی ظهور مخالفت می کند. پژوهش پیش رو با روش توصیفی- تحلیلی به سنجش اثرگذاری اندیشه اخباری در سلوک و زندگی فردی و اجتماعی برخی از شیعیان معاصر پرداخته است.
    کلید واژگان: اخباری گری, مهدویت, کنش فردی, کنش اجتماعی, سطحی نگری, عالمان شیعی معاصر}
    Abuzar Rajabi, Seyed Mohamad Kazemi Sheykhshabani *
    The rate of impact of “Akhbari” thought on Shiite scholars’ thought has fluctuated since its formation. Seemingly, due to the efforts of fundamentalist scholars, the Akhbari approach has left the field of jurisprudential thought; however, in reality, this movement has had its impact both in terms of insight and action. This view, in the field of Mahdism, has had its impact and presence on the Shiite scholars in a serious way. This paper addresses the action and behavioral influence of Akhbari thought on the field of Mahdism in the contemporary era amongst the Shiites. The main finding of this paper is that the Akhbari egocentric knowledge of religion has its impact on both individual and social actions of the Shiites. Avoiding social responsibilities, expressing futile discussions, such as narration of dreams, personal status of Imam of the Time (a.s), meeting-oriented[1], seclusion, selection of the technique of silence against the arrogant movements of the West are among the action effects of Akhbari thought. Moreover, due to this view, Akhbarism is against the presence of women in the society as the social activists in relation to the preparing the ground for the appearance (of Imam). The following research measures the impact of Akhbari thought on some of the contemporary Shiites’ personal and social behavior and life style.
     
    [1]. Meeting Imam of the Time (a.s) Personally
    Keywords: Akhbarism, Mahdism, individual action, Social action, superficiality, contemporary Shiite scholars}
  • مریم مشهدی علی پور*، مهدی مهریزی، سید محمدعلی ایازی، کاظم قاضی زاده

    آشنایی با دیدگاه ‏های علما، پیش‏نیاز هر گونه داوری درباره دیدگاه اسلام درباره مسئله زن است. یکی از علمای تاثیرگذار در مباحث زنان شیخ حر عاملی است. به‏ طوری که برخی از مسایل زنان، میراث برجای مانده از آراء این عالم اخباری است. در نوشتار حاضر تلاش می‏شود دیدگاه‏ های حدیثی «شیخ حر عاملی» را در مسئله زن و تاثیرات آن بر مباحث زنان بررسی کنیم. با واکاوی آراء حدیثی حر عاملی در مسایل زنان و با مقایسه دیدگاه ‏های وی با علمای قبل از او به این نتیجه می‏رسیم که افزایش تعداد روایات در کتب وی، نوع چینش روایات، نوع باب‏بندی روایات و شرح روایات در مسایل زنان تاثیر به‏ سزایی گذاشته است. به ویژه در تشدید مسایلی چون: مردسالاری، خانه ‏نشینی زنان، تشویق به متعه و تعدد زوجات میتوان تغییرات ایجاد شده را مشاهده کرد.

    کلید واژگان: اخباری‏گری, زن, مردسالاری, متعه, تعدد زوجات, اطاعت از مرد, وسائل الشیعه}
    Maryam Mashhadi *, Mahde Mahreza, MohammadAli Ayazi, Kazem Ghazizadeh

    Familiarity with the Muslim scholars’ viewpoints is the prerequisite of all kinds of judgment about the perspective of Islam on women. One of the influential scholars in the discussions of women is Shaykh al-Ḥurr al-‘Āmilī, to the extent that some of the problems of the women are deemed a bequest from this Akhbārī scholar. It is attempted in the present writing to study the hadith-oriented viewpoints of Shaykh al-Ḥurr al-‘Āmilī in the issue of women and investigate its effects on this issue. By analyzing the hadith-oriented opinions of Shaykh al-Ḥurr al-‘Āmilī in the matter of the women and by comparing his views with those of his predecessors we conclude that the increase of the number of traditions in his books, the arrangement type of traditions, the classification type of traditions and the commentary on the traditions have remarkably affected the issues of the women. These changes can be seen especially when such problems as: male domination, women being confined in their home, encouragement for temporary marriage (mut‘ah) and polygamy are exacerbated.

    Keywords: advocacy of Akhbarism, Women, male domination, temporary marriage, polygamy, obedience to husband, Wasā’il al-Shī‘ah}
  • نعمت الله صفری فروشانی، روح الله صمدی*
    کتاب «حلیه الابرار» پیرامون سیره معصومان؟عهم؟ به قلم محدث قرن11 و12 امامیه، سید هاشم بحرانی است. این کتاب به دلیل شباهت فراوان به کتاب «بحارالانوار»، در بخش تاریخ زندگانی ایمه، جایگاهی همانند آن کتاب را داراست. بخش پایانی کتاب در مجلد پنجم، حاوی روایات مهدویت است. با این که بحرانی در زمینه مهدویت سه کتاب مستقل نوشته است؛ حلیه الابرار جامعیت کم نظیری در موضوعات مختلف مهدویت داشته است. مطالعه مهدویت نگاری بحرانی موجب آگاهی بیش تر از تفکرات مهدوی اخباریان در دوره صفویه -عصر احیای مجدد اخباری گری می شود و همچنین شناسایی ویژگی های حدیث گرایی بحرینی ها را در پی دارد. همچنین بحث از وجود روایات فراوان مهدوی در منابع عامه، آشنایی با منابعی که فعلا مفقود می باشند، ولی نویسنده از آن ها نام برده و چگونگی تاثیر شرایط سیاسی دوره صفویه بر مهدویت نگاری شیعه، از دیگر جهات اهمیت است. بررسی همراه با توجه به سند و متن روایات کتاب، گویای رویکرد اخباری گری حداکثری بحرانی در انتقال مطالب کتابش است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی، با بهره گیری از رویکردهای تاریخی، رجالی و حدیثی همراه است.
    کلید واژگان: مهدویت نگاری, حلیه الابرار, سید هاشم بحرانی, اخباری گری}
    Nematollah Safari Foroushani, Roohollah Samadi *
    The book “Hilyat al-Abrar”, about the life of the infallibles (A.S) is written by Seyyed Hashem Bahrani, the narrator of hadiths at 11th and 12th century after hijrat. Due to its great resemblance to the book “Bahar al-Anwar” in the life history section of the Imams, this book has a similar position. The final part of the book in volume 5 contains Mahdism traditions. Although Bahrani has written three independent books, Hailyat al-Abrar has had unparalleled comprehensiveness in various subjects of Mahdism. The study of Mahdism writings of Bahrani brings about more awareness of the Mahdism thoughts of Akhbarian in the Safavid period- the era of the revival of Akhbarism-. Moreover, it results in identifying the characteristics of Bahraini hadithism. In addition, the other important aspects include the discussion of the existence of many Mahdism traditions in public sources, acquaintance with the sources that are currently missing, but the author mentioned them, and how the political conditions of the Safavid period affected Shiite Mahdism. A review with regard to the document and text of the book indicates the maximum of Ahkbarism approach to convey the contents of his book. The descriptive-analytic research method is accompanied with the historical, authority-related, and hadithi approaches.
    Keywords: Mahdism-writing, Hilyat al-Abrar, Seyyed Hashem Bahrani, Akhbarism}
  • اکرم جعفری *، مهین شریفی اصفهانی، علیرضا دل افکار
    از مباحث جدی حجیت خبر واحد، قاعده تسامح در ادله سنن و چشم پوشی از برخی شرایط اعتبار روایی است. طبق این قاعده خبر غیرثقه در مورد احکام غیرالزام آور قابل پذیرش است و مانند احکام الزامی سخت گیری در سند نیاز نیست. اصل تسامح به شکل غیررسمی میان محدثان اولیه اهل سنت آغاز، سپس با گذر زمان بین شیعیان تبدیل به یک قاعده شد. این مقاله با شیوه توصیفی- تحلیلی به واکاوی عوامل موثر در رویکرد به قاعده تسامح پرداخته و سه عامل روایات، جریان های حدیثی و الگوگیری شیعه از اهل سنت در قاعده معرفی شد. عامل روایات شامل احادیث «من بلغ»، «من رد عنی حدیثا» و «ما جاءکم عنی من خیر» بوده و فحوای آن‏ها دلیلی بر کنار نهادن ارزیابی روایی شد. جریان های نص گرای افراطی برای نقد حدیث جایگاهی قایل نبوده و همه احادیث را معتبر می دانستند. همه روایات سه گانه درمنابع شیعی موجود نبوده و سهل گیری در پذیرش احادیث ضعیف مورد اتفاق همگانی علما نبود و جریان‏های حدیثی موثر در فریقین بیش از دو عامل دیگر در شکل گیری قاعده تسامح سهیم بودند.
    کلید واژگان: قاعده تسامح, ادله سنن, جریان‏های حدیثی, احادیث من بلغ, اخباری گری}
  • محمد مولوی، محمدحسن شاطری
    رسمیت یافتن مذهب تشیع در دوران حکومت صفوی در ایران، در فاصله سده دهم تا نیمه سده دوازدهم هجری، و یکپارچه شدن فضای مذهبی ایران به سود تشیع دوازده امامی تاثیرات گوناگونی در حوزه های مختلف دانش های دینی، از جمله تفسیر قرآن، بر جا نهاد و دگرگونی هایی را در این حوزه موجب شد. برخی از این تحولات عبارت اند از: پیدایش و گسترش جریان اخباری گری در حوزه های علمی شیعه، نگارش گسترده تفاسیر روایی، کم رنگ شدن رویکرد کلامی در تفسیر، رونق یافتن تفسیر فقهی، خرده گیری تند عالمان از جریان خلافت، گرایش به تاویل گرایی، گرایش به فلسفه و به کارگیری آن در تفسیر، پافشاری مفسران بر به کارگیری روایات معصومان (ع) در تفسیر، فاصله گرفتن از مبانی، دیدگاه ها و روش های تفسیری اهل سنت، و گسترش بیش از پیش تاویل گرایی در آیات فضایل. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و مطالعه ژرف کاوانه آثار تفسیری و تاریخی زمان صفویه تحولات تفسیری این دوران را تحلیل کرده است.
    کلید واژگان: حکومت صفویه, تفسیر شیعی, تفسیر سده میانه, تفسیر در سده دهم, اخباری گری}
    Mohammad Molavi, Mohammad Hasan Shateri
    Recognizing the Shiite Doctrine in Safavid dynasty in Iran – from tenth century to the middle of twelfth century – and spreading the religious atmosphere of Twelfth Imamiyah have left various effects on the different fields of religious sciences especially on the Qur'an’s interpretation. As a result, there arose some critical changes. Some of the changes are as follow: appearance and expansion of traditionalism movement in Shiite seminaries, extensive writing of interpretation based on hadiths, fading the theological approaches in the interpretation of the Qur'an, developing the jurisprudential interpretation, harsh blaming of the Shiite scholars on the caliphs, growing tendency toward hermeneutics, tending to philosophy and applying it in interpretation, emphasizing on using the infallibles’ traditions, getting away from basics, viewpoints and methods of Sunni interpretation, and excessive attention toward the verses concerning Imams’ virtues. The present article, by using descriptive - analytical method and deep studying of the exegetical and historical works of Safavid dynasty, has analyzed interpretative changes occurring in this period.
    Keywords: Shiite interpretation, interpretation of middle ages, interpretation of tenth century, traditionalism , Safavid Dynasty}
  • قاسم فائز، محمد شریفی
    در مقطعی از تاریخ شیعه (قرن دهم و یازدهم قمری)، گروهی ظهور کردند که اندیشه های خاصی را اشاعه دادند و در حوزه فقه و عقاید، چالش هایی را ایجاد کردند و به سبب آن به «اخباریان» موسوم شدند. اخباریان، اندیشه های خود را ریشه دار در اصول اصیل اسلام، اعلام می کنند و عالمان کهن شیعه را هم سو با خود می دانند و مخالفان هر اندیشه ای جز عقاید خویش را مردود می شمارند. این پژوهش بر آن است که جریان پیدایش، سیر تطور و تداوم اخباریان و اندیشه آنان را با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از آثار خود اخباریان، به دست آورد.
    اندیشه اخباری گری از زمان پیدایش تا زمان معاصر، شش دوره: پیدایش، إحیا به همراه افراط، اعتدال، افراط مجدد، افول و شکل گیری اخباری گری نوین را به خود دیده است. اخباری گری به معنای گرایش هرچه بیشتر به اخبار، در عصر غیبت، در زمان شیخ صدوق (م. 381 ق) شکل گرفت؛ ولی با اصطلاح مشخص امروزی آن، از قرن 11 هجری و با ظهور محمدامین استرآبادی (م. 1036 ق) احیا شد و پس از فراز و نشیب هایی در زمان وحید بهبهانی (م. 1205 ق) رو به افول نهاد؛ ولی با وجود افول، هنوز روحیه اخباری گری کم و بیش، زنده است و حتی در برخی از اصولیان نیز به چشم می خورد. این مکتب، پس از افول، در قالبها و شکلهای دیگری نمود یافت و رسوباتی از خود بر جای نهاد و اخباری گری نوینی را شکل داد. احتیاط گرایی، احیای برخی مباحث کلامی برخاسته از نگاه محدود و تنش زا و رواج کتاب هایی چون طب القرآن، از جمله نشانه ها و ویژگی های این «نواخباری گری» است. در این میان، عواملی مانند حضور غالب و یا مطرح اخباریان در حوزه های علمیه، تالیف کتب مرجع و منبع، تنوع آثار در قلمروهای گوناگون دانش اسلامی، هم خوانی تفکر اخباری با مذاق عامیانه مذهبی، در تداوم آشکار و پنهان اخباری گری اثرگذار بوده اند.
    کلید واژگان: اخباری گری, نواخباری گری, اخباریان, تاریخ, محمد امین استرآبادی}
  • اخباری گری به مثابه روش اجتهادی (نگاهی به یک پارادکس نما)
    مهدی علی پور
    در این نوشتار در پی توصیف و تحلیل روش مکتب اخباری هستیم. لب و لباب مدعای ما این است که اخباری گری، مانند اصولی گری، یکی از مکاتب اجتهادی مسلمین به طور عام و نیز امامیه به طور خاص است. از این رو، اخباریان صاحب نظر همه از بزرگان امامیه اند و خارجی یا نفوذی و یا از عامه نیستند، بلکه از دل مکتب ائمه و فقهای امامیه برخاستند. از این رو، نه نسبت اخباری گری به مثابه یک روش علمی در کشف حکم، آن چنان ناپسند است که اجتناب از آن بر همگان فرض باشد و نه نبت اصولی گری و انتساب به اصولیان فی نفسه آن قدرها مطلوب. ...
    کلید واژگان: روش اجتهادی, اخباری گری, اصولی گری, مولی امین استرآبادی, فیض کاشانی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال