جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "rijāl science" در نشریات گروه "علوم قرآن و حدیث"
تکرار جستجوی کلیدواژه «rijāl science» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
بررسی راویان و اسناد روایات یکی از معیارهای محدثان مسلمان درارزیابی احادیث بوده است که این امر، موجب تولید داده های انبوه رجالی و به تبع شکلگیری دانش رجال درمیان دانش های حدیثی شده است. دردوران معاصر گاه درواقع نمایی ارزیابی های عالمان رجالی درباره راویان تشکیک شده است. این تردیدها زمانی تشدید می شود که میان مضمون روایات برجای مانده از راوی و داده های رجالی تناقض وجود داشته باشد. اسحاق بن محمد احمر نخعی یکی از راویان شیعی است که از سوی رجالیان متقدم عمدتا به دلیل فساد مذهب و انتساب او به جریان غلات تضعیف شده است. بنابر داده های رجالی متقدم، این گرایش های غالیانه به مضمون ومحتوای کتاب های تالیفی او نیز راه یافته بود، تا آنجا که موجب شد روایات او به سبب ناهمگونی با اندیشه های اصیل امامیه، جعلی و خود او کذاب و دروغگو معرفی شود. این نوشتار می کوشد بااستناد به داده های موجود درمنابع غیررجالی همچون آثار فرق نگاری و تالیفات مسلمانان غیرشیعی و نیز تحلیل داده های فرارجالی، ایده بهره گیری ازاین منابع درارزیابی میزان واقع نمایی گزارش های رجالیان درباره اسحاق احمر را مورد سنجش قرار دهد. ثمره این مطالعه، تایید داده های رجالی با واقعیت های تاریخی سده های میانه است. باتوجه به داده های فرارجالی درباره اسحاق، صحت واعتبار اطلاعات رجالی درکتاب های رجالیان متقدم درباره تضعیف وی و گرایش های غالیانه منسوب به او نتیجه گیری می شود.
کلید واژگان: رجالیان متقدم امامیه, داده های رجالی, اعتبارسنجی اقوال رجالی, داده های فرارجالی, اسحاق بن محمد احمرHadith Sciences, Volume:29 Issue: 1, 2024, PP 90 -115Among the criteria of Muslim Hadith scholras in the evaluation of Hadiths has been the examining of its narrators and chain of the narrators. Despite the great fans of the science of the Rijal and the studies of the Hadith narrators, some Muslim scholars also opposed it for various reasons. One of these reasons is the skepticism about the reality of the Rijal scholars' assessments of the narrators. These doubts are exacerbated when there is a contradiction between the content of the Hadiths left by the narrator and the Rijal data. Ishaq ibn Muhammad al-Ahmar al-Nakha'i is one of the Shiite narrators who has been weakened by the early Rijal scholars mainly due to the corruption of his religion and his affiliation with the Shiite Ghulat movement. This article aims to evaluate the realism of the reports of the Rijal in a library way and by referring to the data in non-Rijal sources such as the works of sectarianism and the works of non-Shiite Muslims as well as analyzing the data of the Imami Shiite scholars of Rijal. The result of this study is the confirmation of Rijal data with the historical facts of the early centuries.
Keywords: Rijal Science, Early Imami Scholars Of Rijal, Rijal Data, Validation Of Rajal', S Judgments, Trans-Rajal Information, Ishaq Ibn Muhammad Al-Ahmar Al-Nakha', I -
سهل بن زیاد آدمی، ملقب به رازی، یکی از راویان کثیرالحدیث شیعه است. این راوی محضر امام جواد و امام هادی و امام حسن عسگریk را درک کرده است. روایات زیادی از این راوی نقل شده است؛ مثلا مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی بیش از 150 مورد بدون واسطه از سهل بن زیاد روایت کرده است. اما درخصوص وثاقت و عدم وثاقت ایشان اختلاف نظر وجود دارد. اهمیت این بررسی در آنجا خودش را نشان می دهد که اثبات وثاقت سهل بن زیاد یا عدم آن تاثیر مهمی در حوزه معارف اعتقادی و فقهی شیعه خواهد گذاشت. برای تحقق این هدف، از شیوه اسنادی و روش توصیفی تحلیلی و در مواردی از روش تطبیقی استفاده شده است. این تحقیق با تتبع در سخنان اندیشمندان و کتاب های رجالی به این حقیقت دست یافت که علت مهم تضعیفات واردشده از ناحیه علمای متقدم در مورد سهل بن زیاد بازتاب دیدگاه سختگیرانه و تعریف مضیق آنان در مورد «غلو» است؛ ولی علمای متاخر تعریفی موسع تر داشته و در مورد غلو با آنان دارای اختلاف نظر بودهاند. ازاین رو از وثاقت سهل بن زیاد دفاع کرده و او را مورد اعتماد دانسته و روایات نقل شده از سهل بن زیاد را پذیرفتهاند. ازاین رو بر مبنای سختگیرانه متقدمین او اهل غلو شمرده شده، اما بر مبنای تعریف موسع متاخرین و معاصرین، او مورد وثوق و اطمینان است. این پژوهش طبق بررسی انجام شده دیدگاه دوم را منصفانه تر می داند و به صرف وجود سهل در سند روایت، نمی توان آن را بی اعتبار دانست.
کلید واژگان: غلو, سهل بن زیاد, علم رجال, وثاقت راویHadith Studies, Volume:15 Issue: 30, 2023, PP 271 -302IntroductionSahl ibn Ziyad Adami, nicknamed Razi, is one of the transmitters of many Shia hadiths. This transmitter has understood the presence of Imam Javad, Imam Hadi, and Imam Hasan Asgari (pbuh). Many traditions have been narrated from this transmitter; for example, Kuleini narrated more than 150 cases directly from Sahl ibn Ziyad in his Kafi book. However, there is a difference of opinion regarding their reliability and lack of reliability. The importance of this study shows that despite the fact that Sahl ibn Ziyad is one of the transmitters of many hadiths and many hadiths have been narrated from him in Kāfī book, most of the jurists have weakened Sahl ibn Ziyad and do not trust his hadiths before Muhaqiq Behbahani.However, Muhaqiq Bihbahani in his "ta'liqat on Manhaj al-Maqal", p. 176 and the book of Masabih al-Zilam, vol. 2, p. 496, seeks to prove the reliability of Sahl ibn Ziyad. After Muhaqiq Behbahani, many researchers have believed in his reliability or at least the validity of his traditions. The question is, what is the basis of weakening Sahl ibn Ziyad? Are these weaknesses true about him? Are the validations made about Sahl ibn Ziyad defensible? The importance of this study is that proving the reliability of Sahl ibn Ziyad or lack of it will have an important impact on the field of Shia religious and jurisprudential education.
MethodologyIn order to achieve this goal, a Isnad and a descriptive and analytical method, and in some cases, a comparative method have been used. Following the views of Rijal books such as Rijāl Ghada'iri, Rijāl Shaykh Tusi, Rijāl Najashi, Rijāl Kashshī, and… we carefully examined the different views about Sahl ibn Ziyad and by comparing them, we explained the basis of the viewpoint of validating and weakening of Sahl ibn Ziyad and the reason for his weaknesses.
Results and DiscussionBy following the words of thinkers and the books of Rijali, we concluded that if we understand the reasons for the weakening of Sahl ibn Ziyad in the words of some great ones such as Kashshī, Ibn Walid, Shaykh Tusi, Ghada'iri, and Najashi, then we can explain their words. For example, Najashi in this sentence: "Kan Zaifa fi Hadith…" (He was very weak in hadith) did not consider Sahl ibn Ziyad to be weak, but attributed the weakness to his hadiths, which shows that he does not accept his method of narrating hadiths, and the phrase «غیر معتمد فیه» (He is unreliable) also indicates the unreliability of Sahl ibn Ziyad in hadiths. Many researchers have come to the phrase «ضعیف فی الحدیث» (weak in hadith) to refer to weakness and trust in messengers. For example, Sahib Jawahar says that Najashi said about Sahl that he is weak in hadith, and Ibn Ghada'iri also said that he narrates weak hadith and relies on the traditions of the messengers. These words do not contradict the validation of Sheikh Tusi and Allameh, because these taunts are about his traditions and not Sahl ibn Ziyad himself. It seems that if the bases of validating and weakening are explained correctly, proving the reliability of Sahl is not a difficult task. The main reason for not attesting to Sahl is his weakening by Ahmad ibn Muhammad ibn Isa Ash'ari, which is a reflection of Qomiein's strict view on "extremism" (Ghuluww); but this view has no scientific basis and is not accepted and confirmed by all the scholars of jurists. Therefore, the weakening that is based on it is also not accepted. In addition, there is much evidence on the reliability of Sahl, the most important of which are: the abundance of traditions about Sahl in important books such as Kafi, the abundance of quotes from great figures, the validation of Sahl ibn Ziyad and his reliability by the contemporary scholars such as Imam Khumeini (ra), Ayatullah Araki, Ayatullah Shubairi Zanjani, and Ayatullah Sobhani. Therefore, despite the accusations and weaknesses that have been made about Sahl, considering the much evidence on his reliability Sahl ibn Ziyad can be considered reliable and his traditions can be trusted, and because of the existence of Sahl ibn Ziyad in the document of a tradition, that tradition cannot be considered invalid.
ConclusionBy following the words of intellectuals and the books of Rijali, I reached the fact that the important reason for weakening Sahl ibn Ziyad Adami by the early scholars is the reflection of their strict view and narrow definition of "extremism" (Ghuluww), but the later scholars had a more extensive definition and different opinions about Ghuluww. Therefore, they defended the reliability of Sahl ibn Ziyad and considered him trustworthy, and accepted the traditions narrated by Sahl ibn Ziyad. Thus, based on the strictness of his predecessors, he is considered a hypocrite, but based on the extended definition of his early and later scholars, he is reliable. This research considers the second point of view to be fairer according to the investigation and it cannot be considered invalid just because of the existence of Sahl in the narrative document.
Keywords: Ghuluww, Sahl ibn Ziyad, Rijāl Science, reliability of the transmitter -
تاریخمندی یا فراتاریخی بودن قرآن و احکام ازجمله مسایلی است که به آن در دوران معاصر به طور ویژه توجه شده است. ازجمله احادیث مستند طرفداران ابدیت شریعت، حدیث «حلال محمد حلال ابدا إلی یوم القیامه و حرامه حرام ابدا إلی یوم القیامه» است که در منابع مختلف شیعه و سنی به صورت های گوناگونی نقل شده است. در کتاب کافی نیز این عبارت در ضمن دو روایت مختلف به کار رفته است که در یکی علاوه بر اشاره به ابدی بودن آموزه های پیامبر، به نفی بدعت های باطل پرداخته و در دیگری نیز به عدم نسخ دین اسلام برخلاف ادیان پیشین اشاره شده است. اما اخیرا یکی از نواندیشان دینی، آیت الله سیدکمال حیدری ادعا کرده است که این دو حدیث، سند صحیحی ندارد و سخنی مشهور است که بر سر زبان ها افتاده و حکم به صحت این حدیث توسط برخی علما نه بر مبنای بررسی سندی، بلکه صرفا به دلیل اعتماد آن ها به علمای متقدم است.باتوجه به نقش بسزای این روایت در مسیله ابدیت شریعت و اهمیت بررسی سندی در اطمینان یافتن از صدور حدیث از معصوم، این نوشتار صرفا به تتبع در اسناد این دو روایت می پردازد و بررسی دلالی و ارتباط آن ها با مسایل ثانویه و فقهی را به پژوهش دیگری واگذار می کند. با وجود بحث و اختلاف درباره بیشتر راویان این دو سند، به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای با استفاده از ادله مختلف نشان داده است که هریک از راویان آن ها موثق و امامی است و این دو روایت، سندی صحیح دارند.کلید واژگان: تاریخمندی و جاودانگی سنت, علم رجال, وثاقت راوی, صحیح, حلال و حرامHistoricity or trans-historicity of the Quran and Islamic law is a highly controversial issue in the contemporary era. One of the narrations cited by advocates of the eternity of Sharia is the hadith "whatever Muḥammad, the Prophet, has made lawful will remain lawful forever up to the Day of Judgement, and whatever he has made unlawful will remain unlawful forever up to the Day of Judgement"; it has been narrated in different forms in both Shia and Sunni hadith sources. In the same way, in the al-Kāfī book, the hadith phrase has been used in two different narrations. One of them refers to the eternity of the Prophet's teachings and rejects false innovations. The other deals with the non-abrogation of Islam, contrary to the previous religions. Still, recently ayatollah Hiydarī, one of the religious intellectuals, has claimed that none of these two hadiths has a sound (ṣaḥīḥ) isnad, and the hadith phrase is only a famous statement that has been on everyone's lips. In his opinion, some scholars' verdict on the authenticity of the phrase is only due to their trust in the earlier scholars and it was not based on its isnad analysis. The hadith phrase has a crucial role in the eternity of sharia. Also, its isnad's analysis is important in making sure that it is a quotation of the infallible Imam. So, using a descriptive-analytical method, this study aims to examine and analyze only the isnads of the two above mentioned traditions. Still, the investigation of their denotation, as well as their relationship to the subsidiary and jurisprudence subjects has been left to another research. The findings suggest that although there are different views about the validity of most of the narrators of these two isnads, based on various proofs, all of them are authenticate and Imami authorities. As a result, both of the hadiths have ṣaḥīḥ isnads.Keywords: Historicity, eternity of the tradition, Rijal science, Authenticity of the narrator, Ṣaḥīḥ, Lawful, unlawful
-
عبدالله بن خداش المهری (البصری) یکی از راویان صاحب تالیف بوده که روایات او در الکافی، تهذیب الاحکام و سایر جوامع روایی انعکاس یافته است. این راوی از سوی نجاشی متهم به غلو گردیده، درحالی که از سوی شیخ کشی توثیق شده و همچنین از مشایخ حدیثی صفوان بن یحیی بوده و از این جهت نیز مشمول توثیقات عام است. در این تحقیق ضمن ارزیابی جایگاه ابن-خداش بین راویان متهم به غلو در رجال نجاشی، از طریق بررسی دقیق اقوال رجال شناسان درباره او و واکاوی اسناد و مضمون روایاتش، به این نتیجه دست می یابیم که اولا ابن خداش جزء راویانی است که مستقیما از سوی نجاشی، متهم به غلو شده، ثانیا با تتبع و بررسی به عمل آمده در روایات موجود از ابن خداش، سخنی که دال برغلو باشد، مشاهده نشد و می توان گفت که روایات او، به فرض صحت انتساب او به غلو، بخوبی گزینش و پالایش شده اند. بعلاوه با توجه به وجود روایات فقهی از او که نقطه مقابل اباحی گری است، و نیز برخی روایات اعتقادی وی که در مخالفت با عقاید غلات می باشد، می توان در نسبت غلو به وی از جنبه هایی، تردید نمود. ثالثا، روایات او دارای مویداتی نیز می باشد، لذا وجود ابن خداش در سند این روایات، باعث کنار گذاشتن این روایات نمی شود.کلید واژگان: عبد الله بن خداش المهری, علم رجال, غلو, توثیقات عامAbdullah Ibn Khidāsh Al-Mahrī (Al-Basrī) was one of the compiler narrators whose narrations have been reflected in Al-Kāfī, Tahzīb Al-Ahkām and other hadith collections. He was accused of exaggeration by Najāshī, while was authenticated by Sheikh Kashī. In addition, he was among hadith masters of Safwān Ibn Yahyā, being consequently subject to common authenticity. Evaluating Ibn Khidāsh’s position among the narrators accused of exaggeration in Najāshī’s Rijāl, this study carefully examined the rijālī scholars’ statements about him and analyzed the sanads and texts of his narrations. It concluded that Ibn Khidāsh belongs to those narrators directly accused of exaggeration by Najāshī. In contrast, in terms of Ibn Khidāsh’s narrations, there is no sentence of exaggeration. So it may conclude that his narrations, if we accept his exaggeration, were not been well selected and refined. In addition, considering the existence of jurisprudential narrations from him, which is against allowance (ibāhi), as well as some of his doctrinal narrations that are in opposition to the beliefs of exaggerators, it may cast doubt on his accusation of exaggeration. Finally, his narrations also have confirmations, i.e. the presence of Ibn Khidāsh in the sanad of these narrations does not cause rejecting such narrations.Keywords: Abdullah Ibn Khidāsh Al-Mahrī, Rijāl science, Exaggeration, Common Authenticity
-
در بررسیهای سندی، عناوین متعدد یک راوی و اشتراک یک اسم بر مصادیق مختلف، از موانع شناسایی هویت راویان است. هدف از این پژوهش شناخت عنوان سلیمان بن جعفر است. این اسم با القاب مختلف در اسناد روایات ذکر شده است. از آنجا که تنها عنوان سلیمان بن جعفر الجعفری در کتب رجالی متقدم موجود بوده و مورد توثیق قرار گرفته است، اتحاد سایر عناوین با این عنوان، موجب توثیق آنها میگردد. طبق بررسیهای انجام شده در این جستار، القاب الجعفی، الجوهری، الحمیری با سلیمان بن جعفر الجعفری مشترک است. الجعفری مطلق نیز زمانی که راوی از امام رضا7 باشد، با این راوی متحد است. سلیمان بن جعفر المروزی نیز مصحف از سلیمان بن حفص المروزی است. بنابراین سلیمان بن جعفر مطلق مشترک بین البصری و الجعفری خواهد بود. اما به نظر میرسد وقتی سلیمان بن جعفر بدون قرینه ذکر شود، منصرف بر الجعفری است.
کلید واژگان: سلیمان بن جعفر, تمییز مشترکات, توحید مختلفات, دانش رجالHadith Sciences, Volume:26 Issue: 4, 2022, PP 181 -205While investigating the isnads, 1) various titles of the same narrator and 2) the homonymous state of a name for different cases are among the obstacles against realizing the identity of the narrators. This study aims at knowing the title Sulaymān ibn Ja‘far. This name has been mentioned with different epithets in the isnad of traditions. Since only Sulaymān ibn Ja‘far al-Ja‘farī was mentioned and authenticated in the early rijal books, the unity (and homonymy) of other epithets with it will cause the authentication of them. According to investigations done in this essay, the epithets of al-Ju‘fī, al-Jawharī, al-Ḥimyarī are shared with Sulaymān ibn Ja‘far al-Ja‘fari. The absolute al-Ja‘farī (with no affix-like additions namely, neither preceded nor followed by something), when narrating from Imam Riḍā (the 8th Shi’a Imam) is this very same narrator. Sulaymān ibn Ja‘far al-Marwazī is a muṣaḥḥaf (misspelling, misreading, etc.) of Sulaymān ibn Ḥafṣ al-Marwazī. Therefore, the absolute version of Sulaymān ibn Ja‘far would be a narrator homonymous with al-Baṣrī and al-Ja‘farī. It seems, however, that Sulaymān ibn Ja‘far - when mentioned without an indication (qarīna) - naturally means al-Ja‘farī.
Keywords: Sulaymān ibn Ja‘far, distinguishing the homonymous names (tamyīz al-mustarakāt), uniting different names of the same narrator (tawḥīd al-mukhtalafāt), Rijal science -
کتاب معجم رجال الحدیث، تالیف آیت الله سید ابو القاسم خویی، با توجه به تاخر تالیف آن نسبت به سایر جوامع رجالی شیعه، در بردارنده آخرین و مهم ترین مباحث و دیدگاه های رجالی شیعه است که مولف در آن به بررسی و نقد آن ها پرداخته است. در این مقاله کوشیده ایم مبانی مختص آیت الله خویی را بیان کنیم. این مبانی را می توان در دو محور کلی طبقه بندی کرد: محور نخست، ناظر به نحوه بهره گیری از منابع است و مواردی مانند وثوق سندی، اطمینان از صدور گزاره های رجالی، اکتفا به منابع شیعی و دست اول، عدم حجیت منابع غیر شیعی را شامل می شود. محور دوم، مربوط به فهم عبارات موجود در منابع و نحوه استنباط از آن هاست و مواردی مانند عدم منافات تخلیط و فسق و عبارت «یعرف و ینکر» با وثاقت راوی، بطلان اصالت عدالت، لزوم شناخته بودن و وثاقت جارح یا معدل، حجیت شهرت تاریخی در جرح و تعدیل و دلالت «مسکون إلی روایته» و «صحیح الحدیث» بر وثاقت راوی را در بر می گیرد.
کلید واژگان: آیت الله خویی, جوامع رجالی شیعه, معجم رجال الحدیث, مبانی رجالی, علم رجالMojam Rijāl al-Hadith, written by Ayatollah Sayyid Abu al-Qasim Khoei, is more recent than other Shi'ite Rijāli communities, and therefore contains the latest and most important Shia Rijāl topics and views that are explored and reviewed by the author. In this paper, attempts have been made to delve into the principles specific to Ayatollah Khoei. These principles can be categorized into two general categories. The first is concerned with how resources are used along with issues such as the credibility of sources, certainty about the issuance of Rijāl propositions, reliance on Shiite and first-hand sources, and lack of authenticity of non-Shi'ite sources. The second deals with understanding the terms discussed in these sources and their interpretation strategy, as well as issues such as consistency of Takhlit, vice, and the phrase “Yoraf and Yonkar” with the narrator's credibility, the invalidation of justice, the necessity of reputation and the trustworthiness of the manipulator or adjustor, the credibility of historical eminence in alteration and the verification of the narrator’s authenticity by “Maskūn alā Revāyateh” and “Sahih al-Hadith”.
Keywords: Ayatollah Khoei, Shiite Rijāl Circles, Mojam Rijāl al-Hadith, Principles of Rijāl, Rijāl Science -
نجاشی و شیخ طوسی از رجالیان مشهور شیعه هستند، بعد از تاسیس مدرسه حله و اعتبارسنجی حدیث بر پایه سند، آراء رجالی نجاشی و شیخ طوسی از اهمیت فراوانی برخوردار گردید. نجاشی و شیخ طوسی بنا بر وظیفه علم رجال، که تعیین وثاقت و ضعف راویان است؛ در کتب خود به برخی جرح و تعدیل ها اشاره کرده اند. ولی گاهی اوقات آرائشان در مورد وثاقت و ضعف یک راوی متعارض شده است. در همین راستا این نوشتار با روش تحلیلی-توصیفی درصدد بررسی چگونگی مواجهه و تعامل آصف محسنی از رجال پژوهان معاصر با این تعارض ها برآمده است. در نهایت این نتیجه حاصل شد که نحوه مواجهه با تعارضات نجاشی و شیخ طوسی، قاعده و قانون خاصی ندارد بلکه بستگی به استنباط و اطمینانی دارد که برای شخص مجتهد و رجال پژوه به وجود می آید. در ضمن هیچ دلیلی محکمی برای ترجیح آراء نجاشی بر شیخ طوسی در دست نیست و نحوه تعامل نسبت به راویان بر حسب اطمینانی که برای پژوهشگر حاصل می شود متفاوت است.کلید واژگان: علم رجال, تعارضات, نجاشی, طوسی, آصف محسنیNajashi and Sheikh Tusi are among the most famous Shi'ite religious scholars. Following the establishment of the Hilla school and the validation of the Hadith based on the document, the views of Rajali Najashi and Sheikh Tusi were of great importance. Najashi and Sheikh Toosi, according to the duty of science of Rijal, which is the determination of the reliability and weakness of the narrators, have referred to some of their admonitions in their books. But sometimes they are confused about the credibility and weakness of a narrator. In this regard, this paper, by analytical-descriptive method, attempts to investigate how Asif-Mohsseni exposed and interacts with contemporary religious scholars with these contradictions. Finally, it was concluded that the way of dealing with the conflicts of Najashi and Sheikh Tusi is not based on a rule or law, but depends on the inference and confidence that exists for the mujtahid and the religious scholars. Meanwhile, there is no strong reason to prefer Najashi's views on Sheikh Tusi, and how the interaction with the narrators varies according to the certainty that the researcher achieves.Keywords: Rijal Science, conflict, Najashi, Tusi, Asef Mohseni
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.