به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "reflection" در نشریات گروه "فلسفه و کلام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «reflection» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • Hans L.M. Dassen *

    The experience of our conscience belongs in the same category as feeling, thinking and wanting. However, it has a special aspect, namely the presence of other human beings as absolute entities. The process of experience is concerned with the way to best promote your own interests, with how far you will go in actualising your essential characteristics as an absolute entity. The discussion of our urge for survival shows that we can go quite far in that respect, and that to actualise that urge, there are in fact no boundaries; everything is permitted. The same can be said about actualising our other essential characteristics, but the difference is that our need to do so is perhaps less cogently present; it is not our life, or at least not our continued material existence, that is at stake. Nonetheless, we can and may even choose to go to extremes in this respect and thus to give ourselves priority over others. Respect for the interests of others is based on self-respect, which may lead you to decide to subject your dealings with other people to a set of standards for yourself. Here we enter the area of morals and ethics, to which we can attach a complete moral philosophy and on the basis of a belief, a moral theology. At the end of this road is total love of yourself and others, because you have come to realise that it is the only way that can lead to the fourth essential characteristic of human beings as absolute entities, namely self-fulfilment. You will then have developed in a way that allows you to give yourself and others the scope we need as absolute entities (compassion, solidarity). Self-fulfilment is achieved through self-development, i.e. discovering and honing our gifts and talents and thus finding our own identity (development), a process by which the lives of human beings as absolute entities acquire purpose (the search for meaning). Self-fulfilment is self-actualisation, the state that results from the realisation of the essential characteristics of human beings as absolute entities, and it leads to satisfaction derived from ourselves or our activities, a sense of being satisfied with what we have accomplished.

    Keywords: Philosophy, Anthropology, Humanism, Domain Unto Itself, Interdisciplinary, Reflection, Conscience, The Other, Conflict Of Interest, Morals, Ethics, Love
  • مهرداد احمدی*، محمدرضا اسدی
    ارسطو عمل را وقتی به راستی عمل می دانست که برای خود عمل و نه غایتی مترتب بر آن انجام بگیرد. از این رو او میان عمل (پراکسیس) و تولید از این نظر که یکی خود، غایت خویش است و دیگری نه و با نظر محض هم از این جهت که عمل خودآیین نیست، فرقی قایل می شود. هیدگر معتقد است که گرچه تمایز ایجاد شده از سوی ارسطو مفید است ولی کافی نیست؛ چون ممکن است بواسطه عدم تعین جایگاه خود در برابر موجودات و مشخصا در میدان عمل، پدیدار این خود همراه با میدان انضمامی عمل، از رهگذر مفاهیمی چون خودآگاهی بازنمودی، به ذیل نظر فروغلتد و این وضعیتی است که از دیدگاه هیدگر می تواند پدیدار اصیل عمل و میدان آن را بپوشاند. ما در این مقاله کوشیده ایم نشان دهیم که چگونه می توان با تبیین پدیدار نابازنمودی خود و از رهگذر طرح مفهوم بازتاب، مانع از درک پیشینی عمل و میدان های آن، از رهگذر بازنمایی های صوری-منطقی شده و به جای آن فهمی پدیدارشناسانه از پراکسیس را به دست داد.
    کلید واژگان: استعلا, بازنمایی, خود, بازتاب, عمل
    Mehrdad Ahmadi *, Mohammadreza Asadi
    Aristotle assumed Praxis as a comportment with beings which differs from both production and Theoria. Praxis as true action means doing for the sake of doing and not for an end out of the action itself. In the case of the theoretical attitude toward beings Aristotle differs it from Praxis due to the autonomy Theoria carry with itself. Although near Heidegger the Aristotelian conception of action could be appreciated as a pathway to his own project in Being and Time but it is still in need of making clear the relation between self and world. to accomplish the task, we examine the non-representational attitude of Dasein to world, as its own constituting moment, which forms it in projecting own possibilities. We attribute reflection, the term coined by Heidegger, to how Dasein, without representing the self as a logical-formal possibility of his activity, comes to itself in his world-forming transcendence which is called here Praxis.
    Keywords: Transcendence, Praxis, self, reflection
  • فرزاد کیانی*، پروانه ولوی
    بیلدونگ در فلسفه فیشته با ایده های کلی او در فلسفه عملی، بخصوص با تفسیرش از اهمیت وحدت اجتماعی برای شکل دهی به افراد جامعه و تاثیر قواعد اخلاقی در زندگی افراد مرتبط است. همچنین تمایل جهان وطنی فیشته برای شکوفایی انسان ها تحت تاثیر افکارش در پرورش ملت الگو قرار دارد. جهت فکری او در راستای یک نگاه نژادپرستانه نیست و در اندیشه خود افراد را به سمت شکل دهی یک جامعه واحد بوسیله مولفه انسانیت و آزادی ترغیب می کند. فیشته در اندیشه متقدم خود بدنبال این موضوع است که بوسیله امر آزادی یک بیلدونگ اجنماعی در مقام هارمونی میان فردی را شکل دهد و در اندیشه متاخر خود به کمک آزادی و تعریف جدیدی از دانش، می خواهد یک ملت الگو را پرورش دهد که به صورت یک نمونه عینی پیش روی دیگر ملت ها باشد تا از این طریق یک جهان وطن را بوجود آورد. روش این پژوهش کیفی است و با روش اسنادی -تحلیلی به توصیف و تحلیل رابطه آزادی و بیلدونگ در اندیشه فیشته پرداخته شده و داده های پژوهش به شیوه اسنادی گردآوری شده است. نتیجه این پژوهش می خواهد نشان دهد که فیشته با تعریفی که از آزادی انسان و ارتباط آن با بیلدونگ ارایه می کند، غایت انسان را اندیشه مطلق و اراده ای آزاد قرار می دهد که سازنده هارمونی میان افراد است. وقتی محور پرورش و شکوفایی انسان خودآگاهی و آزادی باشد، دیگر غایتی در بیرون وجود ندارد که تضاد به خاطر آن در میان افراد شکل بگیرد و اصل وحدت میان افراد محقق می شود.
    کلید واژگان: ملت, جهان وطن, بیلدونگ, تامل, تفکر
    Kiani Farzad *, Parvane Valavi
    Bildung in Fichte's philosophy is related to his general ideas in practical philosophy, especially with his interpretation of the importance of social unity to shape the members of the society and the influence of moral rules in people's lives. Also, Fichte's cosmopolitan desire for human flourishing is influenced by his thoughts on cultivating a model nation. His thought direction is not in line with a racist point of view and in his thought he encourages people to form a single society with the component of humanity and freedom. In his early thought, Fichte seeks to form a collective Bildung through the issue of freedom in the position of interpersonal harmony, and in his late thought, with the help of freedom and a new definition of knowledge, he wants to cultivate a model nation that is be an objective example in front of other nations in order to create a cosmopolitan world. The method of this research is qualitative, and the description and analysis of the relationship between freedom and Bildung in Fichte's thought has been done with the documentary-analytical method, and the research data has been collected in a documentary way. The result of this research wants to show that Fichte, with his definition of human freedom and its relationship with Bildung, places the ultimate goal of man as absolute thought and free will, which is the creator of harmony between people.
    Keywords: Nation, Cosmopolitan, Bildung, Reflection, Thinking
  • حسین یزدی*
    مسیله ادراک انسان از طریق حصول موجود ذهنی و نسبت حلولی آن با نفس و علم حضوری نفس به موجود ذهنی و انطباق تصویر ذهنی با حقیقت خارجی پاسخی است که از سوی ابن سینا در برابر سوال از چگونگی علم به محسوسات خارجی مطرح شده است. این مقاله در پی چرایی تغییر این تحلیل در حکمت متعالیه به نظریه شهود خارج توسط نفس در مرحله اول و تولد موجود ذهنی از نگاه استقلالی به علم حضوری در مرحله دوم است. مابین دوره بوعلی و ملاصدرا فلاسفه ای ظهور کرده اند که به نظرنویسنده - برخلاف نظر مشهور- اهتمام به رفع اشکال از رای بوعلی داشته اند و برایشان رقیب نظریه بوعلی نبوده است لکن به آراء ایشان نیز اشکالات دیگری وارد است. نگارنده برای بررسی چرایی پیش گفته به سیر تاریخی اما نقادانه این آراء از بوعلی تا صدرالمتالهین می پردازد و چرایی تغییر مختصات تحلیل شناخت محسوسات خارجی در فلسفه ملاصدرا مورد واکاوی قرار می گیرد.
    کلید واژگان: موجود ذهنی, انطباق, حکایت, علم
    HOSSEIN YAZDI *
    The problem of human perception through some mental being and its immanent relation with the soul and the latter’s presential knowledge of the mental being and the correspondence between the mental being and the external reality is indeed the very answer given by Avicenna to the question of the mechanism of the acquisition of knowledge of the external sensory objects. This essay seeks to explain why this analysis changes in Transcendent Theosophy into the theory of intuition by the soul, in the first stage, and the birth of the mental being from the independent notion of the presential knowledge, in the second stage. Amid the era of Avicenna and the era of Mulla Sadra, some philosophers emerged who were devoted to answering the objections against Avicenna’s stance, according to the author’s view, against the mainstream interpretation. The stance of these philosophers was not indeed the rival of Avicenna’s stance though certain objections can be levelled against their stance either. To study the reason of the aforementioned why, the author provides a historical sketch of these ideas from Avicenna to Mulla Sadra in a critical way and assays the reasons of the change in the coordinates of the analysis of the knowledge of the external sensory objects in Mulla Sadra’s philosophy.
    Keywords: Mulla sadra, Avicenna, Mental being, Correspondence, Reflection, Knowledge
  • طلعت ده پهلوان، کاظم استادی*
    اکثر قریب به اتفاق فلاسفه سنتی و اسلامی، قایل به واقع انگاری رنگ هستند و رنگ را موجودی خارجی می دانند و بنا به علوم طبیعی هر دوران و دانش فلسفی خود، به بررسی و تبیین چیستی رنگ همت گمارده اند. نظریه واقع انگاری پیرامون چیستی رنگ، شامل آراء فیلسوفان قبل از ابن سینا و خود وی درباره رنگ می باشد. اما از آنجایی که اقوال فیلسوفان مشایی و اشراقی و متعالیه از ابن سینا تا کنون، تغییرات قابل توجهی نداشته است و با کمی تفاوت، همان عبارات، مطالب و دیدگاه های ابن سینا درباره رنگ، در کتب بعدی نیز منتقل شده است، بنابراین بررسی نظریات ابن سینا درباره چیستی رنگ حایز اهمیت است. در این نوشتار، ضمن اشاره به اقوال فلاسفه سنتی، به نقل و بررسی چیستی رنگ با تاکید بر دیدگاه ابن سینا می پردازیم و ضمن نقد نظریه ابن سینا درباره چیستی رنگ، به ارایه فرضیه جدیدی که چیستی رنگ را ترکیبی از یک فرایند می داند، خواهیم پرداخت.
    کلید واژگان: رنگ, شناخت رنگ, نور, صفت بالقوه, انعکاس, ابن سینا
    Ṭalʾat Dehpahlavan, Kazem Ostadi *
    Most of the traditional and Islamic philosophers believe in the realism of colours and think that the colours are physical properties and according to the natural sciences of every period (era) and their philosophy science has examined and determined the whatness of colours. The theory of realism about the whatness of colours compasses the opinions of philosophers before Avicenna and his opinions himself about colours but since the sayings of Mashaei (Peripatetic), Ishraqi (illuminative) and mutaʿaliyah (transcendent) philosophers from Avicenna by now have not changed notably and with a little change the same statements, subjects and opinions of Avicenna about colours have been transferred to the next books, too. It is important (noticeable) to investigate Avicenna’s opinions about the whatness of colours. Meanwhile presenting the traditional philosophers’ sayings this paper studies and narrates the whatness of colours by emphasizing Avicenna’s opinion; meanwhile, criticizing Avicenna’s opinion about the whatness of colours it is presented a new hypothesis that the whatness of colours is a composition of a process.
    Keywords: Colour, Knowing colour, Light (nūr), The potential attribute, Reflection, Avicenna
  • عمران عباسپور*، حسین احمدی سفیدان

    انقلاب اسلامی ایران از مهم ترین پدیده های تاریخ جهان معاصر است که دستاوردهای مهمی داشته و لذا بررسی بازتاب آن در کشورهای اسلامی از اهمیت بسزایی برخوردار است.

    هدف

    هدف از انجام این تحقیق، بررسی برون دادها و درون دادهای تاثیر انقلاب اسلامی ایران در کشور سوریه بود.

    روش

    برای تحلیل داده ها از روش توصیفی- تحلیلی و نظریه سیستمی استفاده شده است.

    یافته ها

    کشور سوریه به خاطر شرایط ویژه، در تعامل آشکار با انقلاب اسلامی بوده است. پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان برون داد جهانی ایران، در ابعاد مختلف کشور سوریه تاثیرگذار بوده است.

    نتیجه گیری

    درون داد انقلاب اسلامی ایران در سوریه، کنترل و مهار جنبش های اسلامی سوریه و برون داد آن، شکل گیری خط مقاومت قوی برای کنترل و مهار رژیم صهیونیستی و عراق و جلب حمایت ایران برای مقابله با گروه های تکفیری- سلفی است.

    کلید واژگان: بازتاب, انقلاب اسلامی ایران, سوریه, نظریه سیستمی, درون داد, برون داد

    The Islamic revolution of Iran is one of the most important events in contemporary world history, which has made significant achievements and it is important to study the reflections of Islamic revolution in Islamic countries. 

    Objectives

    The purpose of this study is to investigate the input and output of the impact of Islamic Revolution in Syria.

    Method

      The theoretical framework used to analyze collected data is descriptive - analytical method and system theory.

    Results

    The findings of the study showed that Syria has obvious interactions with the Islamic Revolution due to its special circumstances.The victory of the Islamic revolution as a global output has had an impact on different aspects of Syria. 

    Conclusion

    The input of the Islamic Revolution in Syria was the control of the Islamic movements in Syria .The output of the Islamic revolution in Syria was formation of a strong resistance line to control Israel and Iraq.

    Keywords: reflection, islamic revolution of iran, syria, system theory, input, output
  • فریده آفرین*
    مسئله این پژوهش پرسش از چیستی عملکرد و جایگاه نماد در مکانیسم شناخت کانتی است. در نمادگرایی کانتی نوع متفاوتی از تصور یا قاعده تامل القا می شود که روی انواع مفاهیم اثر تازه ای می گذارد. برای اثبات کردن چنین ادعایی، پیشروی تحقیق با تکیه به برخی از جنبه های چارچوب نظری دلوز در درسگفتارهایش درباره کانت و به دو روش ایجابی و سلبی صورت گرفته است. در اولین مرحله به معرفی انواع روابط و تصورات یا حالت های ارایه بین انواع شهود و مفهوم می پردازیم. در این میان به دلیل قرابت های معنای شاکله و نماد به توضیح شاکله سازی مبادرت می کنیم. در ادامه برای فهم ابعاد نماد به زیباشناسی و هنر تکیه می شود. در نتیجه چگونگی تکوین نماد با تاکید بر دو نوع نمادگرایی طبیعی و هنری روشن می گردد. به علاوه رابطه نمادین زیبایی و اخلاق در زیباشناسی کانت به بحث گذاشته می شود. نتیجه مطالعه بخش های مختلف مقاله نشان می دهد، نماد؛ نشانه، نمونه و شاکله نیست. نماد نوعی تصور یا حالت نمایش و قاعده ی تامل است که از بن بست و ورای شاکله سازی در تفکر کانت زاده می شود. ایده های عقل، ایده های زیباشناختی و امر والا و هنر بازنمودی با واسطه نماد به توسع معنایی مفاهیم منجر می شوند و در مواردی مصادیق بیشتری از شهود اولیه به واسطه آنها فراخوانده می شود. نمادهای کانتی بنیاد مکانیسم شناخت را تشکیل نمی دهد به این دلیل که شاکله سازنده این بنیاد است. کانت به نقش نمادها با توجه به شاکله مفاهیم و بن بست شاکله سازی در شناخت پرداخته و در نمادگرایی طبیعی و هنری با تکیه به ایده زیباشناختی به نقش نمادها اشاره کرده است. در تفکر و زیباشناسی این فیلسوف نماد، نحوه ای از نمایشیا تصور است که بر اساس قاعده تامل و اصل تقویم گر بر ابعاد اندیشیدن به انواع مفهوم می افزاید.
    کلید واژگان: کانت, شاکله, نماد, تامل, نمادگرایی, زیباشناسی
    Farideh Afarin *
    In the Kantian symbolism, it seems that there is a different kind of rule or modes of presentations, which sheds new light on a variety of concepts of understanding with references to ideas of reason. In this way, the type of presentation is indicated by the description of the various types of concepts that are presented in intuition in the process of cognition in Kant's philosophy. The first step is the introduction and identification of all kinds of concepts and intuitions in Kant's philosophy so that we can clarify the role of mark and characteristics in his thought. Schematisation is explained through emphasis relation between concepts and pure intuition or spatiotemporal determination in the mechanism of cognition so that the distinction of the schema from the symbol is designated. In the next step, we clarify the role of symbol in the judgment of taste with an emphasis on free and adherent beauty. Consequently, we make bright the judgment like “beauty is the symbol of the morally good”. Finally, let's also clarify how the symbol evolves, with emphasis on two types of natural and artistic symbolism. To define the symbol in Kant's thought, two negative and positive ways have been used. Relying on aesthetics and art is to understand its implications. The result is that the symbol is a kind of reflective rule which will form in a different situation, in Kant's thought. over pure concepts of understanding, ideas of reason with a reflection on the form of new referent or special schema or new intuition and with reference to concepts of understanding lead to an extension in the meaning of the different concepts of understanding in the light of ideas of reason
    Keywords: Kant, Schema, symbol, reflection, symbolism, aesthetics
  • Hans L M Dassen *
    The theoretical basis for the new philosophy was laid by the American philosopher James Joseph Dagenais (1923-1981), who came to the conclusion that philosophical anthropology is not a science, but a domain unto itself, and that a philosophy of man can only come about as a joint undertaking of all sciences, in which the object of study must be man himself. The final explanation of man lies outside all possible scientific views that have ever been formulated, because they lie within the origins of every branch of science, including the science of philosophy. It is the final ground on which the philosophies, of any nature whatsoever, can be practised implicitly or explicitly. The methods of a post-modern philosophical anthropology will have to be based on reflection, on the claim that it is possible to debate differences and contrasts on reasonable grounds, and on the individual responsibility for the decisions we all make for ourselves in respect of changes in body and mind. A post-modern version of Sartre’s creed: man is and always will be what he makes of himself. I have given philosophical anthropology a new concrete substance on the basis of the definition of Jim Dagenais: “a consistent overall vision of man and his world”, so that it can serve as the basis for philosophy and thus as the foundation for human life.
    Keywords: Philosophy, anthropology, domain unto itself, interdisciplinary, reflection
  • سیده اکرم برکاتی*، محمدکاظم علمی سولا
    در این نوشتار به تبیین مفهوم نماد و استعاره در اندیشه ی ریکور پرداخته، سپس تلاش می شود رابطه ی آن دو، در چشم انداز کلی فلسفه ی وی، به نحوی مورد بررسی قرار گیرد که بتواند پاسخگوی سوالات زیر باشد: آیا مفهوم نماد و استعاره در ریکور به یک معنا به کار می روند یا در دو حوزه ی کاملا متفاوت معنا می شوند؟ نحوه ی رابطه ی این دو مفهوم در تفکر ریکور به چه صورت است، آیا ارتباط مفهومی یا کارکردی با یکدیگر دارند؟ ریکور چگونه از هریک از این مفاهیم برای بسط هرمنوتیک خود بهره می برد؟ ریکور ضمن تبیین این مفاهیم، تلاش می کند هر یک را از طریق دیگری معنا نماید و میان آن دو وجه اشتراکی قائل می شود که می تواند سرچشمه ی ارتباط و بسط معنای آن ها باشد. وی با اشاره به ویژگی زبانی بودن نماد و استعاره و از این رو تفسیرپذیر بودن آن ها، میان آن دو کارکرد مشترکی در حوزه های مربوط به معرفت شناسی و هستی شناسی لحاظ می نماید.. باتوجه به محوریت مبحث نماد و استعاره در هرمنوتیک ریکور، پژوهش حاضر می تواند در فهم کلی هرمنوتیک وی و درک تمایز آن با اندیشه ی فلاسفه ی هرمنوتیک دیگر، نقش بنیادینی داشته باشد.
    کلید واژگان: نماد, استعاره, زبان, هرمنوتیک, تامل
    Seyede Akram Barakati *, Mohammd Kazem Elmi Sola
    The present article explains the notion of symbol and metaphor in Ricoeur's philosophy and tries to consider the relation between them in his whole philosophical perspective to answer the following questions: whether this two notions are the same or each one belongs to completely different realms? What kind of relation is there between tham? whether there is any conceptual or functional relation between them? How Ricoeur utilizes anyone of these notions to extend his hermeneutics?
    While explaining these notions, Ricoeur tries to characterize anyone of them through the other, and gets some kind of similarity between the two which can be a source of relation and extension of their meaning. With refering to the linguistic feature of the symbol and metaphor, and thus their interpretative possibility, he thinks a common function between them in the realms of epistemology and ontology.
    The present research by concentrating on the discussion of the symbol and metaphor in Ricoeur's hermeneutics can have a profound influence in total understanding of his hermeneutics and in grasping its distinction from the hermeneutics of the other philosophers.
    Keywords: Symbol, metaphor, language, hermeneutics, reflection
  • زهره معماری *، حمید طالب زاده
    تفکر فلسفی غرب در عصر جدید، تحولی بنیادین پیدا کرد. دکارت با مقدم کردن اندیشه بر وجود، امکان شناخت در بستر وجود را مرتفع کرد و انسان، جهان و خداوند را مبدل به تصور و ایده نمود. در چنین شرایطی، مهم ترین مسئله این است که چگونه می توان به خود، خداوند و جهان شناخت پیدا کرد. تنها راه برای دکارت، حصول شناخت از طریق رفلکشن (reflection) در ایده های فکر، امتداد و کمال بود. از نظر او این کار از طریق شهود عقلانی صورت می گیرد. پس از دکارت، میراث او، یعنی شناخت از طریق رفلکشن، در تفکر غرب باقی ماند و جایگاه بسیار مهمی در شناخت پیدا کرد. هرچند اهمیت نقش رفلکشن در تفکر لاک، بارکلی، لایب نیتس و کانت بسیار آشکار است، اما رفلکشن در تفکر فیشته نقشی بنیادین پیدا می کند. در نظام فلسفی فیشته، شناخت مبتنی بر شهود عقلی است و شهود عقلی بر رفلکشن استوار است. فیشته بر این امر تصریح می کند که «شهود به معنای واقعی فقط برای رفلکشن فلسفی متعین می شود». وی رفلکشن را به روش مبدل می کند. نویسنده درصدد اثبات این مطلب است که روش رفلکتیو در نظام فلسفی فیشته چیزی جز بسط و تحقق نقد اول کانت نیست.
    کلید واژگان: رفلکشن, شناخت, کانت, روش رفلکتیو, فیشته
    Zohre Memari *, Hamid Talebzadeh
    The western philosophical thoughts in modern age underwent basic changes. Because of the priority of thought over being and conversion of human, God and world into idea in Descartes, the question arises that how the knowledge is possible, or in other words, how can we know ourselves, God and the world. As the ideas are not in the same and common existential context, the only way to acquire knowledge, Descartes believes, is reflecting on the ideas namely thought, perfection and extension by intellectual intuition. Reflection as Descarte's heritage, has a prominent position in western thoughts. The role of perfection in the thoughts of Locke, Berkeley, Leibniz and Kant is evident but in Fichte's philosophical system it is so crucial. Knowledge in Fichte's philosophical system is based on intellectual intuition while intellectual intuition is itself based on reflection. Fichte affirms that "Intuition is now determined, though only as such for philosophic reflection ", so he turned the reflection into method. This article investigates the relation between the reflective method of Fichte and Kant's System of thought and shows that the Fichte's philosophical system is nothing but a development and realization of Kant's Critique of pure reason.
    Keywords: Reflection, Cognition, Kant, Reflective method, Fichte
  • محمدباقر قمی

    کانت در نقد قوه حکم نوعی از حکم را به عنوان حکم تاملی معرفی می‌کند که تا پیش از این اثر سابقه‌ای در آثار او نداشته است. او حکم تاملی را در مقابل حکم تعینی به عنوان حکمی که در آن کلی داده نشده است معرفی می‌کند. اما اگر حکم اندراج جزیی تحت کلی است، چگونه حکم تاملی بدون حضور کلی ممکن است؟ حکم تاملی چگونه می‌تواند یک حکم باشد؟ امکان حکم تاملی به گونه‌ای که کانت آن را تبیین می‌کند و تمام بحث حکم زیباشناختی را بر آن مبتنی می‌سازد بسیار مورد تردید قرار گرفته است. مسئله اصلی، امکان سازگاری این حکم با مبادی فلسفه نقد عقل محض است. در این مقاله تلاش می‌کنیم دریابیم اولا، حکم تاملی به چه معناست و تا چه اندازه می‌تواند معنادار باشد و ثانیا، این مفهوم تا چه اندازه در قالب نقد اول قابل تبیین است. بدین منظور، پس از بررسی مختصری در خصوص معنای حکم نزد کانت، ابتدا به بررسی تامل و تامل استعلایی در نقد اول می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که تامل استعلایی در نقد اول تنها به عنوان بخشی از یک حکم تعینی قابل درک است و هرگز نمی‌تواند به عنوان قسمی از حکم در مقابل آن قرار گیرد. سپس به بررسی حکم تاملی چنانچه در نقد سوم تبیین شده است می‌پردازیم. آنچه از این بررسی حاصل می‌شود این است که حکم تاملی نه تنها با اصول فلسفه کانتی سازگار نیست بلکه به عنوان یک حکم نیز چندان قابل درک نیست.

    کلید واژگان: قوه حکم, تامل, تامل استعلایی, حکم تاملی, حکم تعینی
    MohammadBagher Ghomi

    In the [Critique of the Power of Judgment], Kant introduces a new division of judgments. After dividing judgment into determinative and reflective judgments, he says that in the first we have a concept to subsume the particular under it while in the second we do not have such a concept. This definition of reflective judgment is not obvious. Most of the interpreters think that we cannot understand such a judgment,especially in accordance with Kantian principles in the first Critique. In this article we try to understand what constitutes a reflective judgment and what it would mean in the light of Critique of Pure Reason. First, we look at the definition of judgment, reflection and transcendental reflection in the first Critique. Transcendental reflection, as we will see, is only a necessary part of what we can call it now "determinative judgment". Then in the third Critique we find that not only the reflective judgment is not consistent with first Critique`s principles but also its meaning is not fully intelligible. However, it has an important and functional role to play in the third Critique.

    Keywords: Faculty of Judgment, Reflection, Transcendental Reflection, Reflective Judgment, Determinative Judgment
  • لیلا پژوهنده
    مقال? حاضر با طرح جایگاه و نسبت سوال و جواب با گفت وگو (دیالوگ) و حدود معنی شناختی آن آغاز می گردد و سرچشمه های اندیشه مولوی را در این خصوص باز می نمایاند. ادامه مقاله، پیشینه و جایگاه سوال و جواب، دیالوگ و دیالکتیک را با نگاهی تطبیقی در حوزه های هستی شناختی و معرفت شناختی در نظر فیلسوفان یونان، اندیشمندان دنیای معاصر و دیدگاه خاص و جهان نگری مولوی به اختصار بیان می دارد و به نقد و بررسی سوال و جواب به شیوه تحلیلی و با سه رویکرد متفاوت: 1. خاستگاه، ماهیت و ضرورت سوال و جواب 2. انگیزه سوال و جواب 3. سنخیت در سوال و جواب به طرح موضوعات و یافته های ذیل از دیدگاه مولوی می پردازد:برشمردن اندیشه به عنوان سرچشمه پرسش و پاسخ؛ اشاره به معانی، سطوح و ترازهای متفاوت در این حوزه؛ بررسی دلایل اعتراض و انکار مولوی بر عقل فلسفی با وجود تاکید بر ضرورت و سودمندی استدلال و چون و چراهای منطقی؛ نشان دادن راه گذر از تنگنای فلسفه؛ نقد گفتگوی راستین با توجه به غایت، غرض و انگیزه پرسشگری و در نهایت، لزوم سنخیت و نسبت در پرسش و پاسخ در مجموعه روابط و حوزه های مختلف.
    کلید واژگان: اندیشه (عقل), دیالکتیک, سوال و جواب (پرسش و پاسخ), گفت وگو (دیالوگ), مولوی
    Leila Pazhoohandeh
    The present article begins with an articulation of the significance and relation of ‘query and response’ with both dialogue and its semantic perimeters and discloses the sourcesof Rumi’s thinking about this issue. After this taking a comparative stance, this article briefly explores the background and the significance of query and response, dialogue and dialectic as they relate to both ontological and epistemological domains in the view of Greek philosophers, contemporary intellectuals and in particular, the worldview of Rumi and then using the analytic method it deals with the criticism and analysis of the method of query and response with three different approaches: 1) origin, essence and necessity of query and response 2) motivation of query and response 3) compatibility and coherence in the course of query and response from the viewpoint of Rumi with the consideration of appended themes and
    Findings
    consideration of thought(or the process of thinking) as a source of queryand response; allusion to meanings with the consideration that its variation exists at different levels; examination of Rumi’s refutations of the ‘theoretical reason’(ratiō) in spite of his emphasis on the necessity and usefulness of reasoning and logical enquiries; demonstration of the difficulty of traversing the philosopher’s way; criticism of the true dialogue as far as its ultimacy is concerned; aims and motivations of the questioner/asker; and in the end, the need for coherence and proportionality in the process of query and response in various domains and for a variety of relations.
    Keywords: Query, Response, Dialogue, Dialectic, Reflection, Rumi
  • Hakkak
    The problem and the concept of substance are considered to be one of the basic and perennial subjects in philosophy. It takes an important place within philosophy both epistemologically and ontologically, and most philosophers have discussed it in their works. In his book, A Survey Concerning Human Understanding, John Lock, the father of empirical philosophy in England, has discussed the concept of substance and how it is conceptualized in the mind, and through that, he has come to believe in their independent existence. According to him, the concept of substance is originated from a supposition and a rational inference: that the qualities cannot be self-existent. He believes that we have no notion of substance in mind, save a substratum upon which the accidents stand. So the concept of substance is not known through experience at all whether the experience is a sensation or a reflection. Therefore in believing in the concept of substance, Lock has ignored his empirical principles, as he has ignored his empirical method in believing in its objectivity, because he does not believe in any kind of a priori concepts or judgments. In this paper,however, we will offer an empirical understanding of the concept of substance; a point that was not intuited by Lock. In this view, the concept of substance is considered empirical, but believing in its independent existence based on an a priori rational principle is regarded as violating the empirical principle that no a priori principle exists. Thus, on the basis of Lock's empiricism we can believe in the concept of substance but not in its external existence.
    Keywords: substance, Lock, experiment, sensation, reflection
  • محمد نجاتی، آیت الله احمد بهشتی
    شیخ در نمط پایانی اشارات بر خلاف رویکرد سنتی مشایی اش، نگاه متفاوتی به نفس و برخی قوای آن دارد. واکاوی این مساله و برخی قرائن محتمل دیگر نشان می دهد، وی نفس را در دو حوزه وجودی و معرفتی مولفه ایپویا و اشتداد پذیر لحاظ کرده است. اوج هنر ابن سینا را می توان در تلفیق دو حوزه وجودی و معرفتی نفس و لحاظ فرایند اشتداد وجودی آن به عنوان نردبان تعالی معرفتی و وصول نفس به انفعال محض جستجو نمود. درمقاله حاضر با تاکید بر رویکرد خاص شیخ، ابتدا بررسی و مشخص شده است که رویکرد مبتنی بر نفی جوهر شناسی و بدیهی انگاری موضع نهایی وی نبوده است،سپس با استفاده از نگرش تلفیقی ابن سینا، کیفیت تهیاء معرفت اطلاقی برای نفس در حوزه معرفتی حکمت سینوی تبیین شده است.
    کلید واژگان: معرفت شناسی, اطلاق گرایی, پویایی, تجرید, تفکر
    Mohammad Nejati, Ayatollah Ahmad
    Ibn Sina in the final section of his book, Esharat, in contrast to his traditional peripatetical approach, has a different view about soul and its potentials. The analysis of this issue and other possible evidence show that he regards soul as an active and strengthening element in both cognitive and existential domains. His excellent view is the combination of both existential and cognitive aspects of soul, and the consideration of its strengthening process as the cognitive path to perfection. The present study first emphasizes on this particular viewpoint and investigates that his approach towards rejecting the knowledge of essence and considering self evidence has not been his final position. Then the quality of absolute cognitivism for the soul in the cognitive domain of Sinavi’s philosophy is clarified.
    Keywords: Epistemology, Absolutism, Inquiry, Abstraction, Reflection
  • جواد اکبری تختمشلو
    هابرماس نظریه پردازی است که در چهارچوب سنت نظریه انتقادی گام بر می دارد و طی چند دهه حیات فکری خویش، در زمینه مقابله با انواع سلطه ها به خصوص سلطه های فکری که به طور نامحسوسی افراد جوامع را تحت سیطره خود قرار می دهند، تلاش کرده است. او در بخش فعالیت های روش شناختی و فلسفی خود، نقد نگاه پوزیتیویستی و علم گرایانه را که در صدد حاکمیت نگرش کمی و تکنولوژیکی بر تمامی شئونات زندگی آدمی برآمده بود، از جمله نخستین اهداف مهم خویش قرار داد. هابرماس برای این منظور، به تدوین، ارائه و تحلیل نظریه «علایق معرفتی» پرداخت. او در دوره بعدی حیات فکری خود، جهت شفافیت بخشیدن به فلسفه خویش تئوری «عقلانیت ارتباطی» را ارائه و بسط می دهد و بدین وسیله کارایی عقل را در الگوی مفاهمه متقابل تایید، تاکید و تحلیل می کند. هابرماس به جهت غلبه بر انتقادات وارده، در برخی آرای قبلی خود مثل نظریه صدق تجدید نظرهایی را اعمال می کند که در این مقاله، به همراه دیدگاه های مهم معرفت شناختی و فلسفی وی، مورد بحث و بررسی واقع می گردند.
    کلید واژگان: هابرماس, معرفت شناسی, علم گرایی, خود اندیشی, عقل و عقلانیت, صدق
    Javad Akbari
    Habermas is a theorist who is active in the framework of critical theory and he has، in his intellectual life، combated against different dominations، particularly against the intellectual domination which intangibly dominates people. Among his most important goals in his methodology and philosophy was critique of scientism and positivistic attitude that were trying to spread quantitative and technological views in all facets of human life. Habermas for this purpose developed and analyzed the doctrine of «knowledge-constitutive interest». In the next period of his intellectual life، he introduced the theory of «Communicative rationality» to make transparent his philosophy، and thereby to give emphasis on the efficiency of reason in the mutual understanding pattern. Habermas renewed his previous ideas، such as his theory of truth، to overcome criticisms against him. The aforementioned points are discussed in this article along with his important epistemological and philosophical views.
    Keywords: Habermas, epistemology, scientism, Self, reflection, Reason, rationality, truth
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال