به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « صحابه » در نشریات گروه « ادیان و عرفان »

تکرار جستجوی کلیدواژه «صحابه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • ابوطالب محمودزاده*، حسین رجبی، سید جعفر صادقی فدکی

    یکی از مسایل فقهی مورد ابتلا میان فریقین، غیبت مخالف است. در این مقاله کوشیده شده است با روش توصیفی - تحلیلی دیدگاه اهل سنت در برابر غیبت شیعه بررسی شود. تجویزکنندگان غیبت شیعیان معتقدند آنان به دلیل انکار خلافت خلفای سه گانه، قایل شدن به کفر و سب صحابه، کافر هستند و همان گونه که در استثناهای غیبت، غیبت کافر جایز است، غیبت شیعه نیز جایز خواهد بود. در مقابل مخالفان جواز غیبت شیعه معتقدند با تکیه به دلایلی از جمله مسلمان بودن شیعیان، عدم تکفیر ساب صحابه، سرایت نکردن حکم کلی به تک تک افراد، علم نداشتن به حال همه افراد، جواز اقتدا به شیعه، جایز نبودن لعن مسلمان و رعایت مسایل اخلاقی، نمی توان به جواز غیبت شیعه حکم داد

    کلید واژگان: غیبت, شیعه, مخالف, اهل سنت, صحابه}
    Abytaleb Mahmodzadeh *, Hossein Rajabi, Seysd Jafar Sadeghi Fadaki

    A jurisprudential issue addressed by both Shiite and Sunni scholars is whether it is permissible or not to backbite against one’s denominational opponent behind their back. This article adopts the descriptive-analytic method to study the Sunni perspective on the permissibility or impermissibility of backbiting against Shia individuals. Those who permit such backbiting believe that Shias are considered disbelievers due to their denial of the caliphate of the first three caliphs and their cursing and excommunication of the Prophet’s companions. Therefore, since it is permissible to backbite against disbelievers, it is permissible to backbite against Shia individuals. In contrast, those who reject the permissibility of such backbiting rely on the following assumptions: Shias are considered Muslims, those who curse the Prophet’s companions do not necessarily qualify as disbelievers, a general ruling does not necessarily apply to each and every individual, we lack knowledge of the inner states of each individual, it is permissible to perform prayers behind a Shiite imam of congregational prayers, it is impermissible to curse a fellow Muslim, and it is necessary to adhere to moral principles.

    Keywords: backbiting, Shia, denominational opponent, Sunni Muslims, Prophet’s companions}
  • جهانگیر رخشندگان*، سید حمید جزایری، محمدحسن زمانی، مهدی اخلاصی
    از مباحث چالش برانگیز جهان اسلام حکم به تکفیر کسانی است که به سب صحابه می پردازند. در نگاه قایلین به تکفیر هر مسلمانی که صحابه پیامبر (ص) را سب کند، از دین اسلام خارج شده است. در مقابل برخی معتقدند اگرچه سب صحابه امری حرام است؛ اما ارتکاب این حرام کفر فرد سب کننده را در پی ندارد. ازآنجاکه سب صحابه و تکفیر ناشی از آن دستاویزی برای کشتار مسلمانان قرار گرفته است، پرداختن به این مهم امری ضروری به نظر می رسد؛ از این رو سوال شایسته تحقیق آن است که آیا سب صحابه پیامبر (ص) موجب خروج از دین اسلام است؟ در این نوشتار که با روش تحلیلی انتقادی و با استفاده از منابع اهل سنت سامان یافته است، مستندات قایلین به تکفیر مورد بررسی و نقد قرار می گیرد. نتایج بیان از آن است که سب صحابه گرچه عملی حرام است؛ اما موجب خروج از دین اسلام نیست
    کلید واژگان: سب, صحابه, کفر, فقه, تکفیر}
    Jahangir Rakhshandegan *, Seyyed Hamid Jazayeri, Mohammadhassan Zamani, Mehdi Ekhlasi
    The excommunication (takfīr) of individuals who curse the Sahaba (the companions of the Prophet) is a topic of controversy within the Islamic world. According to this perspective, it is believed that any Muslim who engages in such cursing is thereby expelled from the fold of Islam. In contrast, there are others who hold that while it is prohibited to curse the Sahaba, such an action does not lead to the excommunication of the individual who engages in it. Given that the cursing of the Sahaba has been used as a justification for the persecution and killing of Muslims, it is essential to thoroughly examine this matter. Hence, it is of utmost importance to examine whether cursing the Sahaba results in apostasy from Islam. This study adopts an analytic-critical approach, utilizing Sunni sources, to scrutinize the arguments put forth by proponents of the excommunication perspective. The findings of this study lead to the conclusion that although cursing the Sahaba is prohibited, it does not result in excommunication from Islam.
    Keywords: Cursing, Sahaba, disbelief, fiqh (Islamic jurisprudence), excommunication (takfīr)}
  • نفیسه احمدوند*، مهدی فرمانیان، سید مهدی علیزاده موسوی

    مسیله جایگاه و عدالت صحابه از مهم ترین بحث های اعتقادی میان اهل سنت و شیعیان است. زرقاوی، از رهبران سلفیه جهادی، به تبعیت از عموم اهل سنت با توسعه در شمول صحابی و برداشت های سطحی و تفسیر به رای از ظاهر برخی آیات قرآن و احادیث نبی اکرم (ص)، به اثبات عدالت صحابه بر اساس کتاب و سنت معتقد می شود. اما به دنبال یافتن دستاویزی برای تکفیر شیعه، چنین استدلال می کند که عدالت صحابه به نص آیات الاهی و روایات نبوی ثابت است. بنابراین، انکار عدالت صحابه، مستلزم انکار کتاب و سنت و در نتیجه خروج از دین است و شیعیان را با اتهام این انکار تکفیر کرده، به جهاد با آنان حکم می کند. بررسی آیات و روایات، نه تنها ادعای اثبات عدالت صحابه را رد می کند، بلکه نصوص شرعی در جرح صحابه بسیار است. از سوی دیگر، با فرض پذیرش دلالت آیات و روایات بر عدالت صحابه، انکار عدالت صحابه موجب خروج از دین و مجوز تکفیر نیست، زیرا موانع تکفیر نظیر ضروری بودن موضوع انکارشده، وجود یقین، قابلیت تاویل و جهل در نظر گرفته نشده است. بنابراین، تکفیر شیعه در صورتی جایز است که انکار عدالت صحابه مستلزم انکار عامدانه و آگاهانه کتاب و سنت باشد و به نقض شهادتین یا ضروریات دین منجر شود و خروج از دین تلقی گردد.

    کلید واژگان: عدالت, تکفیر, صحابه, سلفیه, سلفیه جهادی, زرقاوی}
    Nafise Ahmadvand *, Mehdy Farmanian, Seyed Mehdy Moosavi

    The status and justice of the Companions are among the most important religious debates between Sunnis and Shiites. Zarghawi, one of the leaders of Salafi Jihadism, while following the majority of Sunnis by expanding the concept of Sahabi (companion), presenting superficial perceptions and opinion-oriented interpretation based on the appearance of some verses of the Quran and hadiths of the Holy Prophet (S), believes that the Sahaba (Companions) based on the Quran and tradition were just. However, after finding a reason for excommunicating the Shiites, he argues that the justice of the Companions is proven through divine verses and prophetic traditions. Therefore, denying the justice of the Companions leads to denying the Quran and tradition and, in turn, leaving the religion. Hence, he excommunicates the Shiites by accusing them of this denial and decrees Jihad against them. Examining the verses and narrations, not only rejects the claim of justice of the Companions but there are many religious texts in which the Companions are criticized. On the other hand, assuming that the verses and narrations indicate the justice of the Companions, denying their justice does not lead to leaving the religion and allowing excommunication, because the obstacles of excommunication, such as the necessity of the denied subject, the existence of certainty, the possibility of interpretation, and ignorance, have not been taken into account. Therefore, it is permissible to excommunicate the Shiites if only the denial of the justice of the Companions leads to a deliberate and conscious denial of the Quran and tradition, and results in the violation of Shahdatayn (two testimonies) or the fundamental Islamic beliefs and practices, and is considered apostasy from the religion.

    Keywords: Justice, Excommunication, companions, Salafism, Salafi Jihadism, Zarghawi}
  • علی خراسانی*
    اهل سنت به دلیل نپذیرفتن امامت و خلافت منصوص، با هدف ایجاد اعتماد و اطمینان به واسطه های انتقال معارف و احکام اسلامی از رسول خدا| به نسل های بعدی، با استناد به شماری از آیات و روایات، نظریه عدالت همه صحابه را مطرح کرده اند. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به نقادی این نظریه پرداخته، به این پرسش پاسخ داده ایم که آیا آیات مرتبط با ایمان صحابه با نظریه عدالت صحابه سازگار است؟ در این مقاله با توجه به آیات مرتبط با نظریه عدالت صحابه، مباحثی مانند سبقت در ایمان، پایداری بر ایمان، پیمان بر ایمان، درجات ایمان، اظهار دروغین ایمان، ضعف در ایمان و انصراف از ایمان بررسی شده اند. نتیجه اینکه پایه نظریه عدالت صحابه مستحکم نیست و صحابه همانند دیگر افراد امت اسلامی به اقتضای خلقت انسانی و شهوات نفسانی در معرض ارتکاب برخی گناهان کبیره بوده اند و بلکه برخی مرتکب آنها نیز شده اند.
    کلید واژگان: صحابه, نظریه عدالت صحابه, ایمان صحابه, قرآن کریم}
    Ali Khorasani *
    Since Sunni Muslims do not accept textually implied imamate and caliphate, they propounded the theory of the righteousness of all the Sahaba—Prophet Muhammad’s companions—in order to establish a trust in the media of conveying Islamic doctrines and rulings from the Prophet to the next generations, and they did so by making a recourse to a number of Quranic verses and hadiths. In this article, I adopt a descriptive and analytic method to criticize the theory. The question here is: Are Quranic verses concerning the Sahaba’s faith compatible with the theory of Sahaba’s righteousness? In this article, we consider Quranic verses associated with the theory, such as those regarding forerunners in faith, persistence on faith, the pledge of faith, degrees of faith, false profession of faith, weakness in faith, and giving up the faith. I conclude that the theory of the Sahaba’s righteousness does not rest on a firm ground. In fact, Sahaba were, just like other followers of Islam, susceptible of major sins as demanded by the human creation and personal desires, and some of them actually committed such sins.
    Keywords: Sahaba, theory of Sahaba’s righteousness, Sahaba’s faith, Quran}
  • حافظ نجفی *

    بقیع، قبرستانی مشهور در شهر مدینه است که بر پایه روایات، دارای فضیلت و جایگاه ممتاز معنوی است و پیامبر خدا9 از سوی خداوند، مامور شده بود پس از هجرت به مدینه، آنجا را به عنوان محل دفن مسلمانان برگزینند و برای دعا و استغفار اموات، به آنجا بروند. در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته، ابتدا دلایل فضیلت و جایگاه ممتاز بقیع بررسی شده و در ادامه، به سیره پیامبر اسلام9 و اهل بیت اطهار: و اصحاب درباره زیارت بقیع و نیز اهتمام آنان به بقیع، اشاره شده است. بررسی روایات و گزارش های تاریخی بیانگر این است که بقیع، به عنوان یک مکان مقدس، همواره مورد توجه و عنایت پیامبر اسلام  بوده و ایشان برخی عبادات و راز و نیاز با خداوند متعال را در آنجا انجام می دادند. آن حضرت مامور بودند اموات مسلمین را در آنجا به خاک بسپارند و برای دفن شدگان آن قبرستان، دعا و استغفار نمایند. خاندان پیامبر و اصحاب نیز با تاسی به رسول الله9 به آن مکان و زیارت دفن شدگان اهتمام جدی داشتند. همین امر باعث شد مسلمانان در طول تاریخ  به بقیع توجه کنند و با هدف زیارت، دعا و استغفار در آنجا حضور یابند.

    کلید واژگان: سیره, پیامبرخدا (ص), اهل بیت:, صحابه, تابعین, زیارت, بقیع}
    Hafez Najafi *

    Baqī is a famous cemetery in the city of Medina, which, according to the narrations, has virtue and a privileged spiritual position; and after migrating to Medina, the Prophet of Islam (S) was instructed by God to choose it as a burial place for Muslims and go there to pray and ask for the forgiveness of the dead. In this article, written in a descriptive-analytical manner, first, the reasons for the virtue and privileged position of Baqī are examined and then the way the Prophet of Islam (S), Ahl al-Bayt (AS), and the Companions visited Baqī and their concern for that cemetery are mentioned. The study of historical narrations and reports shows that Baqī, as a holy place, was always considered by the Prophet of Islam (S) and he performed a part of his worships and prayers of God Almighty in there. He was commissioned to bury the dead of Muslims there and to pray and ask for forgiveness for those buried in that cemetery. Also, the family of the Prophet (S), and following his way, his Companions paid serious attention to the place and pilgrimage of the buried. This has made Muslims pay attention to Baqī throughout history and attend it with the aim of visiting, praying, and asking for forgiveness.

    Keywords: Sīrat, Holy Prophet, Ahl al-Bayt, companions, Followers, Pilgrimage, Baqī}
  • ابراهیم قاسمی*، حمید ملک مکان، حبیب حاتمی کن کبود
    تجدید بنا یکی از موضوعات مهم در مسائل مذهبی به شمار می رود. مهم ترین تجدید بنایی که اباضیه معاصر انجام دادند و البته در آن هم بسیار موفق بودند، بحث اتهام زدایی است. اباضیان هنگامی که با اتهام هایی از طرف مذاهب یا شخصیت ها روبه رو شدند، برای ادامه حیات خود در جهان اسلام ناچار شدند دامان خود را از این گونه اتهامات پاک و منزه کنند. این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی عهده دار است به سه اتهام مهم مهم بپردازد و سخنان اباضیه در رد این اتهامات را تبیین کند: 1. انتساب اباضیه به خوارج، 2. روحیه خشونت طلبی و 3. کراهت از صحابه. گفتنی است این اتهامات بسیار موجب آزرده خاطرشدن اباضیه شده است.
    کلید واژگان: اباضیه, اتهام زدایی, خوارج, خشونت, صحابه}
    Ebrahim Qasemi *, Hamid Malekmakan, Habib Hatami Kankabud
    Reform is one of the important issues in religious matters. The most important reform that the contemporary Ibadiyya have undertaken and has, of course, been very successful is the rejection of accusations. When faced with accusations from sects or personalities, the Ibadis were forced to reject such accusations in order to survive in the Islamic world. This paper, with a descriptive-analytical approach, deals with three important accusations and explains the Ibadis’ remarks in rejecting these accusations: 1. Associating Ibadis with Khawarij, 2. Resorting to violence, and 3. Disdaining the companions of the Prophet. It is to say that these accusations have greatly annoyed the Ibadis.
    Keywords: Ibadiyya, Rejection of accusations, Khawarij, Violence, companions}
  • مریم سعیدیان جزی
    سریه ذات السلاسل، یکی از حوادث مهم تاریخ صدر اسلام است که در سال هشتم هجری رخ داد. برخلاف وجود دلایل و شواهد متعددی که ثابت می کند امام علی بن ابی طالب7 در این سریه حضور فعال داشته، برخی از منابع اسلامی آن را انکار کرده اند. سوال این است که حضور امام علی ع در این سریه چگونه اثبات می شود و این موضوع، چه فواید و ضرورتی دارد؟ دلایل تغافل نویسندگان اسلامی در انکار حضور آن حضرت در این سریه چیست و این امر چه پیامدهایی داشته است؟ سریه ذات السلاسل، نقش مهمی در موضع گیری جریان های مختلف در مواجهه با مسائل مهم جامعه اسلامی مانند جانشینی پیامبر9 و مساله خلافت، فهم آموزه های دینی و جایگاه صحابه دارد و تدابیر و اقدامات پیامبر9 در این سریه، برای ابلاغ امامت خاصه علی7 و رد ادعاهای دیگر بوده است. این امر، سبب شده تا در حین سریه و بعد از آن، ائتلافی علیه پیامبر9 و خاندان ایشان صورت گیرد که نتیجه آن تحریف حقایق به ویژه در روایت و ثبت سیره و مغازی و تغافل نسبت به آموزه های وحیانی، تدابیر پیامبر9و مسائل مهم جامعه اسلامی بوده است. روش تحقیق، مطالعه تاریخی به شیوه تحلیلی، توصیفی و انتقادی است که با استفاده از منابع اسلامی انجام گرفته است.
    کلید واژگان: ذات السلاسل, پیامبر9, امام علی ع, عادیات, صحابه, عمرو بن عاص}
    Dr. Maryam Sa’idiyan Jazi
    The battle of Dhat al-Salasil was one of the important events in early Islam that happened in the eighth year AH. Contrary to the numerous reasons and evidences that prove Imam Ali’s active presence in that battle, some of the Islamic sources have denied it. The question is how Imam Ali’s presence in that battle is proved, and what the benefits of proving it are. What are the reasons for Muslim writers’ denial of Imam Ali’s presence in that battle and what are the consequences of it? Dhat al-Salasil has an important role in various trends in confronting with the important issues of the Islamic society such as succession to the Prophet and the caliphate, understanding religious teachings and the status of the Prophet’s companions, and the Prophet’s tactics and measures in that battle for proclaiming Imam Ali’s special imamate and rejecting others’ claims. This has led to that fact that both amid the battle and after it, a coalition was formed against the Prophet, leading to distortion of facts and specially in quoting and recording the Prophet’s way of life and the battles wherein he was present as well as a negligence of revelational teachings, the Prophet’s tactics, and the important issues of the Islamic society. The research method was historical study in the form of analysis, description and criticism, which was conducted using Islamic sources.
    Keywords: Dhat al-Salasil, the Prophet, Imam Ali, Adiyat, companions, Amr bin As}
  • عباس مصلایی پور یزدی، مجید بشیری *

    مفسران اهل سنت درباره مصداق آیه 43 سوره رعد، دیدگاه های مختلفی را بیان کرده اند، اما یک دیدگاه میان آنان و مفسران شیعه مشترک است. در این آیه خداوند به پیامبرش دستور می دهد: به کسانی که منکر نبوت تو هستند، بگو: خدا و کسی که علم کتاب نزد او است، میان من و شما گواه است. این مفسران مراد از اسم موصول در این آیه یعنی «و من عنده علم الکتاب» را امیرالمومنین علی(ع) می دانند که در شناخت حقانیت قرآن و به تبع آن، درستی ادعای نبوت پیامبر اسلام(ص)، مرجع دیگران معرفی شده است. با توجه به سیاق آیات سوره و نیز روایات فراوانی که از طریق شیعه و سنی در این خصوص نقل و در آنها امام علی(ع) تنها مصداق بارز آن معرفی شده است، این نظر تایید می شود. اما در کنار این دیدگاه، دیدگاه های دیگری نیز از سوی برخی از مفسران مطرح گردیده است که مراد از اسم موصول را افراد دیگری دانسته اند. از جمله شماری از مفسران اهل-سنت گفته اند: مراد آیه، عبدالله بن سلام است، و کتاب را به معنای تورات و انجیل دانسته اند. همچنین افراد دیگری مانند سلمان فارسی و تمیم داری را ذکر کرده اند. اما از آنجا که این سوره مکی است، این نظر نمی تواند صحیح باشد؛ زیرا افراد مذکور سالها بعد، پس از هجرت در مدینه ایمان آورده اند. برخی به قرائتی دیگر از این آیه متوسل شده و «من» را به صورت «من» قرائت و ضمیر «ه» را به خداوند متعال عطف کرده اند، در حالی که دانشمندان به ویژه ادیبان، آن را به دلیل قبح ادبی و عدم فصاحت رد کرده اند و برخی دیگر مراد از آن را مطلق مومنان می دانند.

    کلید واژگان: امیرالمومنین علی(ع), تفسیر تطبیقی, صحابه, آیه 43 سوره رعد}
    Abbas Musallai Pour Yazdi, Majid Bashiri

    Soni interpreters about evidence of 43th verse of Ra’d’s Soorah declared different views but there is one view that is common between Shi’a and Soni interpreters. In this verse God commend to his Prophet: say to those who deny your prophecy: God and who has knowledge of the Book is attest between me and you. These interpreters consider that (من) in this verse (ومن عنده علم الکتاب) refers to Imam Ali (PUH) who has introduced as a reference for people for recognition of Qur’an and prophecy of Holy Prophet (PUH). This idea became confirm because of style of verses of this Soorah and many Hadiths that narrated by Shi’a and Soni that introduce Imam Ali (PUH) as an evidence for it. Nevertheless, beside this view other opinions have declared by certain interpreters that believe this pronoun (Mousool) refers to other persons. Including certain Soni interpreters who said: the aim of this verse is Abdullah Ebn Salam and illustrated the word Book in this verse refers to Bible and Tora. Moreover, certain interpreters think that this verse is referring to other people such as Salman Farsi and Tamim Dari. But because this Soorah is Maki so this idea couldn’t be correct because these people accepted Islam in Madinah after few years. Some interpreters also believed that the pronoun of this verse refers to God. While some scholars especially iterators deny this because is not rhetoric, and some of them think this word refers to pious people (Mo’menin).

    Keywords: Imam Ali (PUH), comparative interpreter, Sahabe, 43 verse of Rad Soorah}
  • احمد بهشتی
    از آن جایی که صحابت پیامبر| برای آن هایی که منحرف نشده اند، فضیلت محسوب می شود، و از آن جایی که همه صحابه در فضیلت یکسان نیستند، این نوشتار در پی این است که به دور از تعصب و جمود، افضل صحابه را شناسائی کند. با توجه به این که برخی به افضلیت ابوبکر رای داده، و احیانا عمر را هم بعد از ابوبکر افضل شمرده اند، در این نوشتار، با استناد به مناظره امیرالمومنین× با ابوبکر و ملاکات مستند و مستدلی که آن حضرت برشمرده، ثابت کرده ایم که آن حضرت بر همه صحابه برتری دارد. به دلایل و ملاکات خواجه طوسی هم اشاره کرده ایم.
    کلید واژگان: پیامبر|, علی(ع), ابوبکر, صحابه, افضل, قرآن, سنت, تاریخ}
    Ahmad Beheshti
    Since companionship with the prophet is superiority for people have not deviated, and since all of the companions don’t have the same superiority, this writing wants to recognize the most excellent of the companions in prejudice and solidity ages. According to some people have voted to Abubakr’s superiority and probably have included Omar as the most excellent of the companions after him, in this writing, on the strength of debate between Amir-al momenin and Abubakr and on the basis of documentary and proved criterions that Imam Ali has enumerated, we demonstrate that he has superiority on all of the companions. Also we have indicated to Khaje Tusi’s reasons and criterions.
    Keywords: Prophet, Ali(a), Abubakr, Companions, The most excellent, Quran, Prophet's Sunna, History}
  • یکی از فضائل برجسته آدمی عقلانیت است. بدون شک، هر که عقلش کامل تر است، بر دیگران برتری دارد. قطعا صحابه پیامبر اعظم| به لحاظ عقلانیت یکسان نیستند. با سیری در معارف اسلامی و آثاری از اندیشمندان معلوم می شود که عقل به یک لحاظ به عقل نظری و عقل عملی، و به لحاظی دیگر به عقل جزئی و عقل کلی، و به لحاظی دیگر به عقل فطری و عقل اکتسابی، و به لحاظی دیگر به عقل قدسی و عقل زمینی قابل انقسام است.
    مدعای این نوشتار این است که امام علی× پس از پیامبر اعظم| به لحاظ عقل نظری و عقل عملی و به لحاظ عقل فطری و کلی و قدسی بر همه صحابه، و طبعا بر همه امت برتری دارد. کوشش شده است که با بررسی شواهد و قرائن و ادله، مساله این مقال اثبات گردد.
    کلید واژگان: عقل نظری و عملی, عقل فطری واکتسابی, عقل کلی و جزئی, عقل زمینی و قدسی, امام علی, صحابه}
    One of the outstanding virtues of human is rationality. Undoubtedly, everyone has a more complete ration, he is superior to the others.
    Certainly, the companions of the great prophet are not identical to rationality.
    With study of moslem thinkers’ works becomes obvious that reason is divided for the one side to theoretical reason and practical reason and for the other side to particular reason and universal reason and the other side to primal and derivative reason and the other side to holy reason and world reason.
    The writing asserts that Imam Ali is superior to all of the companions and naturally to all of the people of nation for the side of theoretical and practical reason and for the side of primal, universal and holy reason, and in witch has been attempted that the claim be proved by evidences and reasons.
    Keywords: Theoretical, practical reason, Primal, derivative reason, Universal, particular reason, world, holy reason, Imam Ali, The companions (Sahabeh)}
  • سیدمحمود سامانی
    با ظهور دین مبین اسلام و انتشار دعوت رسول الله (ص) ، افرادی از اقوام و ملیت های گوناگون که به هر دلیلی در شهرهای مکه مکرمه و مدینه منوره ساکن بودند، مسلمان شده و در زمره صحابه آن حضرت قرارگرفتند. شاید برخی تصورکنندکه از میان ایرانیان جز سلمان فارسی که رنج سختی های سفر را برای گمشده خود به جان خرید و در مدینه مسلمان شد و از پیامبر (ص) افتخار «سلمان منا اهل البیت» را گرفت، آن حضرت صحابه ایرانی دیگری نداشته است، اما با ملاحظه در برخی منابع سیره ا ی و صحابه پژوهی، به تعداد قابل توجهی از صحابه ایرانی تبار برمی خوریم که تا کنون شناسانده نشده و غالبا گمنام هستند. در این نوشتار به معرفی کسانی پرداخته شده که در برخی منابع با منشا و تبار ایرانی شناخته می شوند.
    کلید واژگان: پیامبر (ص), صحابه, ایرانی, یمن, ابناء, بحرین}
  • محمدرضا هدایت پناه
    با توجه به سیر تاریخی حوادث صدر اسلام در ارتباط با عملکرد برخی از بزرگان صحابه، امویان با دستگاه تبلیغاتی خود، چنین وانمود کردند که صحابه رسول خدا پس از ایشان هیچ گونه علقه ای از لحاظ فکری و عاطفی با اهل بیت نداشتند و بلکه صحابه به عنوان یک مجموعه واحد در یک جبهه و اهل بیت در جبهه مقابل بودند. این موضوع، بخصوص پس از حوادث جنگ های جمل و صفین موضوع تقابل را تشدید کرد. اما واقعیت امر چیست؟ آیا حقیقتا صحابه رسول الله مخالف اهل بیت بودند؟ به نظر می رسد با حاکمیت معاویه و امویان، این موضوع دستاویز سیاست مداران اموی بود و آنان با توجه به برخی زمینه ها، فرهنگ تقابل را با تبلیغات زیاد در جامعه توسعه دادند و آن را نهادینه کردند؛ چراکه این موضوع آنان را به هدفشان که قرار دادن اهل بیت در مقابل مسلمانان و در نتیجه، ایجاد تنفر و به حاشیه راندن کامل آنان بود، می رساند. در حالی که بسیاری از بزرگان صحابه، اعم از مهاجران و انصار، دوست دار اهل بیت و مبلغ واقعی آنان بودند و نقش مهمی در گسترش و نهادینه کردن تشیع در میان مسلمانان داشتند. بسیاری از آنان در رکاب امیرالمومنین به شهادت رسیدند و بسیاری هم بر این اعتقاد و محبت به اهل بیت ثابت قدم ماندند. اهل بیت نیز بر خلاف خواست امویان، موضعی مثبت نسبت به صحابه به طور عام صرف نظر از اقلیتی خاص از خود نشان می دادند و از رفتارها و سخنانی که در جهت اهداف امویان بود، اجتناب می کردند و تفرقه افکنان را از خود می راندند. البته این به معنای نادیده گرفتن دشمنی اقلیتی با امیرالمومنین و اهل بیت نیست و تبلیغ این اقلیت به عنوان اکثریت و یا مجموعه واحد (صحابه) و نادیده گرفتن مواضع مثبت اکثریت خطاست. اما امویان خواهان چنین تفسیری بودند؛ آن گونه که از کشته عثمان شعار سیاسی خود را به دست آوردند و اهداف خود را پیش بردند. با این همه، غفلت بخشی از طرف داران هر دو گروه تشیع و تسنن را فراگرفته است و بدون تفکیک گروهی اندک از صحابه، بر طبل توخالی و توهمی فرهنگ تقابل صحابه به طور عام می کوبند.
    کلید واژگان: صحابه, اهل بیت, فرهنگ تقابل, معاویه}
  • بررسی مسائل توسل به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و اولیای دین از منظر قرآن و روایات فریقین
    سیدمصطفی مناقب
    در سده های اخیر افتراق و خصوصمت شدیدی میان مسلمانان درباره مساله توسل به نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم اهل بیت علیهما السلام و اولیای صالح پدیده آمده است, به طوری که مخالفان توسل موافقان را متهم به شرک و موافقان آن مخالفان را محکوم به دشمنی و بیزاری از رسول خدا و خاندان طاهر او کرده اند که نتیجه آن برخوردها موجب شدت تعصبات در طرفین و سلطه بیگانگان بر ممالک اسلامی بود. با ژرف نگری در منابع اسلامی, در می یابیم که توسل اقسام فراوان دارد, بدین ترتیب که بعضی از انواع آن, به اتفاق همه دانشمندان اسلام جایز, برخی حرام و...
    کلید واژگان: وسیله, توسل, فریقین, صحابه, تابعین, اهل سنت, اهل بیت, علیهماالسلام, ابن تیمیه, مراغی و ابن عبدالوهاب}
  • محمد موسی نوری
    تشیع از جریاناتی است که همزمان با ظهور اسلام و توسط پیامبر اکرم شکل گرفت. شواهد معتبر تاریخی و روایی چون حدیث یوم الدار، منزلت، غدیر و... صحت این مطلب را تایید می نماید، از همی روست که گروهی از اصحاب پیامبر همانند سلمان، مقداد، ابوذر و عمار یاسر در همان عصر رسالت به شیعه علی معروف بودند. جریان تشیع در عصر نبوی دارای ویژگی های بارزی چون تعبد و تسلیم در برابر نصوص واردشده از سوی پیامبر زهد و پارسایی و ساده زیستی، شجاعت و جنگجویی در میدان های نبرد ایمان و اعتقاد راسخ و... بود که در پرتو این ویژگی ها از دیگر جریانات بازشناخته می شد.
    کلید واژگان: شیعه و تشیع, جریان, صحابه, عصر نبوی, صحابه شیعی}
    Muhammad Musa Nuri
    Shiism is a current formed simultaneously as Islam itself by the Prophet (p.b.u.h). Authentic traditional and historical evidences such as the tradition the day of Home (yawm ul-dar), Place (manzalah), Ghadir etc... affirm this issue. Because of this fact, a group of the Prophet companions like Salman, Miqdad, Abudhar and Ammar ibn Yasir were famous as Ali's Shia at the time of the Prophet.Shiism in the Prophetic era has characteristics such as it is a sign of Qawami work.The result of this paper shows that in spite of difficulties and strictnesses, Shii poems were dynamic and Qawami had been successful in describing Imam Ali (p.b.u.h) in all the fields of content, imagination and language, and his poems are unique in its kind.and be more organized, but during Iraqis struggles it is seen that each uprising begins, although it causes people awareness and to some extent self-confidence, but defeated. This is because the Iraqi religious leaders have not sufficient despite of some Sunni scholars, the Shia are not from amongst.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال