جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "تبعیض نژادی" در نشریات گروه "فقه و حقوق"
تکرار جستجوی کلیدواژه «تبعیض نژادی» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
نظریه غالب در منازعه اسرائیل-فلسطین در کشورهای غربی مبتنی بر جریان مسلط رسانه ای به گونه ای سامان یافته که مطابق آن تاسیس اسرائیل به عنوان یک دولت مشروع قابل شناسایی است. جریانی رقیب اما در مقابل این نگاه در همان کشورها سر برآورده است که اسرائیل را همانند دولت آفریقای جنوبی یک نظام مبتنی بر تبعیض نژادی یا آپارتاید می داند. این مقاله به دنبال آن است که منازعه اسرائیل-فلسطین را در محک دو رویکرد حقوق بین الملل حقوق ضد-تبعیض و حقوق بشردوستانه مورد تحلیل قرار دهد و به این سوال پاسخ دهد که کدام رویکرد مبتنی بر اصول حقوق بین الملل بشر قابل دفاع است. سازمان ملل متحد و عمده مراجع حقوق بین الملل با شناسایی نظریه دو دولت و با تکیه بر نظام حقوق بشردوستانه عملا آورده ای برای تامین حقوق فلسطینیان از حقوق بشر عامی چون حق بر شهروندی و تعیین سرنوشت نداشته اند. به نظر می رسد عبور از نظریه دو دولت و در نظر گرفتن هم زمان نظام حقوق بشردوستانه در کنار نظام حقوقی ضد تبعیض بهتر می تواند وضعیت حقوق بشری منازعه اسرائیل و فلسطین را تحلیل کند؛ به گونه ای که شناسایی وضعیت اشغال سرزمینی مطابق حقوق بشردوستانه مانعی برای ضرورت پایان بخشیدن به نظام آپارتاید مبتنی بر تبعیض نژادی و لاجرم اعطای حقوق شهروندی و به خصوص حق بر رای سیاسی به فلسطینیان شود. تجربه جامعه جهانی در برخورد با آفریقای جنوبی و راهکارهای بعد از پایان نظام آپارتاید در فرمول حقوقی قابل قبول و عملیاتی در وضعیت حقوقی اسرائیل فلسطین بسیار راهگشاست.
کلید واژگان: منازعه اسرائیل -فلسطین, حقوق ضد تبعیض, حقوق بشردوستانه, آپارتاید, تبعیض نژادیLegal Studies, Volume:16 Issue: 1, 2024, PP 427 -454The Israeli-Palestinian conflict remains a complex and intractable dispute with profound human rights implications. The dominant approach, grounded in the legal framework of humanitarian law and the two-state solution, has yielded limited progress towards resolving the conflict or securing fundamental Palestinian rights. This paper argues that an alternative framework, based on anti-discrimination law principles, offers a more comprehensive and effective lens for analyzing the conflict and pursuing a just resolution.
IntroductionThe prevailing narrative in Western discourse portrays Israel as a legitimate state established in accordance with international law and bolstered by the UN partition plan in 1947. This narrative emphasizes the Jewish right to self-determination within the newly created state. Palestinians, under this view, are either refugees who should be resettled elsewhere or an occupied population with the future right to establish their own state alongside Israel (the two-state solution).
However, a growing body of scholarship and activism challenges this dominant narrative. This counter-narrative argues that Israel's creation constituted an act of dispossession and displacement of the Palestinian people. It views Israel as an apartheid system marked by systematic discrimination against Palestinians on the basis of race and ethnicity. This systemic discrimination manifests in the denial of Palestinian citizenship rights, including the right to self-determination, voting rights, freedom of movement and expression, and equal access to resources and property ownership.Limitations of the Humanitarian Law ApproachThe dominant approach to the conflict relies heavily on the framework of humanitarian law, particularly the Fourth Geneva Convention. This framework recognizes the occupied status of the Palestinian territories and mandates that Israel, as the occupying power, uphold certain basic rights of the Palestinian population. While these principles are crucial for protecting Palestinians from the immediate harms of occupation, the framework has significant limitations.
Firstly, the humanitarian law framework focuses primarily on regulating the conduct of hostilities and protecting civilians during armed conflict. It has limited capacity to address issues of systemic discrimination and denial of fundamental rights, such as citizenship and self-determination, that lie at the core of the conflict.
Secondly, the humanitarian law framework treats the situation as a temporary one. Its ultimate goal is the cessation of hostilities and eventual withdrawal of the occupying power. It offers a limited vision for a final solution that guarantees lasting peace and full recognition of Palestinian rights.The Potential of an Anti-Discrimination Law ApproachThe anti-discrimination law approach offers a more comprehensive framework for analyzing the Israeli-Palestinian conflict. It draws from international human rights instruments, including the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination (ICERD), to examine the denial of Palestinian citizenship rights. This approach highlights the structural inequalities embedded within the Israeli system that disadvantage Palestinians based on their national origin and ethnicity.
By focusing on citizenship and equality, the anti-discrimination law approach challenges the legitimacy of a system that denies basic rights to a significant portion of its population. It sheds light on the ways in which Israel maintains a Jewish majority state through discriminatory policies and practices in areas such as land allocation, movement restrictions, and access to social services.Similarities to Apartheid South AfricaComparisons have increasingly been drawn between the Israeli-Palestinian situation and the former apartheid regime in South Africa. Both cases share features of racialized systems of domination, where one group enjoys privileges and political power while the other is marginalized and denied basic rights. The South African case provides a historical precedent for dismantling an apartheid system and transitioning to a more inclusive democracy based on equal citizenship.
The international community's successful application of boycotts, divestment, and sanctions (BDS) against South Africa demonstrates the effectiveness of collective action in pressuring a discriminatory state to change course. Advocates for Palestinian rights increasingly utilize the BDS movement as a tool to hold Israel accountable for its violations of international law and human rights principles.Challenges and ConsiderationsWhile the anti-discrimination law approach offers a more promising framework for addressing the Israeli-Palestinian conflict, challenges remain. One key challenge is the entrenched power dynamics and the strong political and financial support Israel receives from some Western countries.
Secondly, achieving a just and sustainable solution will require a willingness on both sides to compromise and negotiate in good faith. Palestinians must be able to exercise their right to self-determination, while legitimate Israeli security concerns must also be addressed.Moving Towards a Just ResolutionThe adoption of an anti-discrimination law approach can be instrumental in guiding international efforts to resolve the conflict. This approach necessitates:
Increased international pressure:The international community needs to hold Israel accountable for its violations of Palestinian rights and international law. This includes actively supporting measures such as the BDS movement and imposing targeted sanctions.
Meaningful negotiations:A genuine commitment to peace requires a return to meaningful negotiations based on the principle of a two-state solution with land swaps, or a single democratic stateKeywords: Israeli-Palestinian Conflict, Anti-Discrimination Law, Humanitarian Law, Apartheid, Racial Discrimination, Citizenship -
در پی بحران دیپلماتیک قطر در سال 2017، امارات مجموعه ای از اقدامات را علیه قطری ها اعمال کرد. در پاسخ به این اقدامات، قطر ضمن طرح دعوا علیه امارات در دیوان بین المللی دادگستری، به نقض کنوانسیون رفع تبعیض نژادی استناد نمود و مدعی تبعیض نژادی بر اساس نسب ملی قطری ها شد. دیوان ضمن صدور قراری در 23 ژوئیه 2018 نتیجه گرفت که مطابق ماده 22 کنوانسیون تبعیض نژادی، صلاحیت اولیه رسیدگی به پرونده را دارد. نکته بحث برانگیز، عدول دیوان از موضع خود مبنی بر داشتن صلاحیت اولیه رسیدگی در این پرونده بود. دیوان در رای 4 فوریه 2021 دادخواست قطر را از حوزه صلاحیت خود خارج دانست. پرسش اصلی پژوهش این است که چه رابطه ای میان تبعیض نژادی بر اساس «نسب ملی» و تبعیض بر اساس «تابعیت فعلی افراد» وفق کنوانسیون رفع تبعیض نژادی وجود دارد؟ مطالعات انجام شده در قالب روش توصیفی- تحلیلی نشان می دهد که اختلافات متعددی پیرامون اصطلاح «نسب ملی» در مذاکرات مقدماتی وجود داشته است که با وجود این، می توان نتیجه گرفت که عبارت «نسب ملی» شامل ملیت فعلی افراد می شود. تفسیر مضیق دیوان از واژه «نسب ملی» از جمله انتقادات وارد بر این رای می باشد.
کلید واژگان: دیوان بین المللی دادگستری, قطر, امارات, تبعیض نژادی, نسب ملیIntroductionFollowing Qatar’s diplomatic crisis in 2017, the UAE implemented a series of measures against Qatar. In response, Qatar filed an application against the UAE at the International Court of Justice (ICJ), citing a violation of the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination (ICERD) and claiming racial discrimination based on the national origin of Qataris. In its order dated July 23, 2018, the ICJ, in accordance with Article 22 of the ICERD, held primary jurisdiction to handle the case. The Court determined that the dispute between the parties was related to the interpretation or application of the Convention. Previous descriptive–analytical examinations show significant disagreements about the scope of racial discrimination during preliminary negotiations, with the term national origin being the focus of debates. It can be inferred that national origin, as included in paragraph 1 of Article 1 of the ICERD, entails discrimination based on current nationality. In this respect, the present research aimed to investigate the relationship between racial discrimination based on national origin and discrimination based on current nationality as elaborated in the ICERD.
Literature ReviewWhile many studies have examined the ICERD and its committee, a conspicuous gap exists in the available literature concerning racial discrimination based on national origin. Moreover, given that ICJ judgment was issued in 2021, there is no serious monograph or article on this specific subject, except a few tangential studies in the legal scholarship. The two articles closely related to the topic are: “Application of the International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination (Qatar v. United Arab Emirates): So Far, So Good?” (Owie, 2020) and “The Role of Committee on the Elimination of Racial Discrimination in the Development of Concepts and Provisions of International Convention on the Elimination of all forms of Racial Discrimination” (MirAbbassi & Hassani, 2020). Materials and MethodsThe current study relied on a descriptive–analytical method, using library research to collect the data from various sources.
Results and DiscussionResearch indicates significant differences in the scope of racial discrimination between the premilitary negotiations and the eventual inclusion of the term national origin in Paragraph (1) of Article (1) of the Convention. It can be inferred that this term in the Convention includes discrimination based on current nationality, hence an instance of national origin. The ICERD, which is the main international human rights document combating racial discrimination, defines racial discrimination and outlines its scope and instances. The definition comprises two elements. First, it shall involve “any distinction, exclusion, restriction or preference . . . which has the purpose or effect of nullifying or impairing the recognition, enjoyment or exercise, on an equal footing, of human rights and fundamental freedoms” (UN General Assembly resolution 2106, p. 2). In other words, actions must lead to discriminatory behavior. Second, discrimination shall be based on prohibited grounds, including “race, colour, descent, or national or ethnic origin” (UN General Assembly resolution 2106, p. 2). However, ambiguities persist regarding the scope and interpretation of the term national origin, as one of the prohibited grounds in the Convention. Disagreements have actually existed among state representatives since drafting the Convention, leading to the ongoing challenges and ambiguities.The Court’s narrow interpretation of national origin and the necessity to address the impact of measures taken against Qatar have drawn criticism. The measures taken by the UAE against Qatari nationals can be considered unilateral coercive measures, violating their rights such as the right to freedom of movement and freedom of communication. Such adverse and negative effects are deemed illegal, as acknowledged by the international documents and reports by the UN Special Rapporteur on the negative impact of the unilateral coercive measures on the enjoyment of human rights. Moreover, since the Convention aims to eliminate all forms of racial discrimination, confirming that the term national origin encompasses current nationality aligns with the Convention’s overall purpose. Conversely, dissenting interpretations that exclude current nationality from the scope of the Convention contradict and undermine the purpose of the ICERD. 6.
ConclusionDespite Qatar’s failure in this case, another legal opportunity remains, that is, the decision of the Committee on the Elimination of Racial Discrimination (CERD). In parallel with similar facts, Qatar filed an application to the CERD. In contrast to the ICJ, the committee upheld its jurisdiction in Qatar’s case against the UAE, which is currently under consideration. The Court’s non-compliance with the CERD’s proposal and the ensuing divergent stances of the two judicial and quasi-judicial bodies introduce a new dimension to the issue. In conclusion, the ICJ shall be recognized as the UN’s primary judicial organ with the authority to settle disputes over the interpretation of the Convention. However, the conflicting views between the ICJ and the CERD, particularly following the Qatar–UAE dispute, necessitate judicial dialogue between the two bodies.
Keywords: international court of justice, Qatar, UAE, Racial Discrimination, National Origin, Nationality -
تبعیض نژادی در یک معنای کلی به مفهوم برتری برخی انسان ها بر برخی دیگر به خاطر نژاد آن هاست. تبعیض نژادی به عنوان یک موضوع در علوم مختلفی ازجمله سیاست، جامعه شناسی، حقوق، روان شناسی و علم اخلاق موردتوجه است. در این پژوهش، جنایت تبعیض نژادی از منظر فقه اسلامی و حقوق بین الملل کیفری با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه گردآوری مدارک و روش اسنادی بررسی شده است. این نوشتار در ابتدا مبنای ممنوعیت تبعیض نژادی از منظر فقه اسلامی و حقوق بین الملل کیفری را به صورت جداگانه بررسی کرده و پس از آن، عناصر تشکیل دهنده ی جنایت تبعیض نژادی (عنصرقانونی، مادی و عنصر معنوی) و اجزای هریک از این عناصر در رابطه با تبعیض نژادی از منظر حقوق بین الملل کیفری و فقه اسلامی به صورت جداگانه، تحلیل شده است. مجازات مجرم، آخرین حلقه در بررسی زنجیره ای حوادث کیفری است که در مورد مرتکبین جنایت تبعیض تحت عنوان ضمانت اجرای جنایت تبعیض نژادی در حقوق بین الملل کیفری و فقه اسلامی در این نوشتار به آن پرداخته شده است. درنهایت، تفاوت ها و شباهت های جنایت تبعیض نژادی در فقه اسلامی و حقوق کیفری بین المللی، ارزیابی شده است.
کلید واژگان: تبعیض نژادی, آپارتاید, جنایت علیه بشریت, فقه اسلامی, حقوق بین الملل کیفریRacial discrimination, in a broad sense, involves the assertion of superiority of certain individuals over others based on their race. This phenomenon is examined across various disciplines, including politics, sociology, law, psychology, and ethics. Using a descriptive-analytical method and documentary analysis, this research explores the crime of racial discrimination from the viewpoints of Islamic jurisprudence and international criminal law. The article begins by separately investigating the foundational principles prohibiting racial discrimination in Islamic jurisprudence and international criminal law. Subsequently, it delves into the constituent elements of the crime, namely the legal, material, and spiritual elements. Each element's components are scrutinized in connection with racial discrimination from both the perspectives of international criminal law and Islamic jurisprudence. The punishment of the perpetrator is the concluding aspect of this exploration into criminal incidents. The article addresses the implementation of the crime of racial discrimination, discussing the guaranteeing of its enforcement in international criminal law and Islamic jurisprudence concerning those who commit the crime of discrimination. Finally, a comparative evaluation of the differences and similarities in the treatment of the crime of racial discrimination in Islamic jurisprudence and international criminal law is presented.
Keywords: racial discrimination, apartheid, crime against humanity, Islamic jurisprudence, international criminal law -
در منشور جهانی حقوق بشر، مسیله «تبعیض نژادی» یکی از مهم ترین و اساسی ترین مفاهیمی است که بیان شده است. تمام اعلامیه های جهانی حقوق بشر از تبعیض نژادی بر مبنای رنگ پوست بشر نهی کرده اند. به رغم دهه های متمادی تلاش جامعه بین المللی، هنوز مظاهر تبعیض نژادی در برخی نقاط جهان و به نحو قابل تاملی در ایالات متحده امریکا پایدار مانده و مظاهر جدیدی از آن بروز نموده است. شاید بتوان اعتراضات مردمی سیاه پوستان و سفیدپوستان امریکا و دیگر کشورها همراه با مستضعفان را نشانه ای از افول تدریجی قدرت نرم تمدن غرب و امریکا در نتیجه تبعیض نژادی قلمداد کرد. این نوشتار کوشیده است با رویکردی تطبیقی تحلیلی به بررسی مسیله «تبعیض نژادی» و کارایی آن در افول تمدن غرب و ایالت متحده امریکا بپردازد.
کلید واژگان: حقوق بشر, سیاه پوستان, افول آمریکا, تبعیض نژادی -
طبق ماده 7 اساسنامه رم، جنایت آپارتاید به اقدامات، سیاستها و رویه های مبتنی بر استیلاء نژادی و تبعیضهای نظاممند (Systematic Racism) اطلاق میگردد. بر اساس این تعریف، آپارتاید وراء مفهوم تاریخی ذیل «رژیم حاکم بر آفریقای جنوبی (1994- 1948)»، به عنوان یک جنایت علیه بشریت همچون شکنجه و بردهداری شناخته میشود. به دلیل برخی شباهتها در نظام حقوقی و همچنین ریشه های تاسیس، دو رژیم صهیونیستی و آپارتاید تا دهه 1990 میلادی به عنوان پدیدههای مشابه در حالت مقایسه قرار گرفته و برخی اسناد بینالمللی نیز این دو را در کنار هم مورد اشاره قرار میدادند. در این نوشتار ضمن برشماری دلایل این مقایسه تاریخی و همچنین سیر افول این روند از سال 1991که با لغو قطعنامه 3379 مجمع عمومی (شناخت صهیونیسم به عنوان نژادپرستی) آغاز گردید، در پرتو تحولات سالهای اخیر که حاکی از رویهای کاملا متفاوت میباشد، امکان بازگشت روند فوق الذکر و شرایط لازم برای شناسایی مجدد رژیم صهیونیستی به عنوان نوعی از آپارتاید، با استفاده از داده های کتابخانه ای و کاربست روش توصیفی تحلیلی، مورد بررسی قرار میگیرد.
کلید واژگان: آپارتاید, تبعیض نژادی, صهیونیسم, اسرائیل, دیوان بین المللی کیفریAccording to Article 7 of the Rome Statute, the crime of Apartheid refers to actions, policies, and courses of conduct with the purpose of maintaining an institutionalized regime of systematic racism and racial domination. Based on this definition, the word "Apartheid" will not only refer to the historical regime of South Africa (1948-1994) but is also recognized as a crime against humanity on par with torture and slavery. Due to certain similarities in legal systems and roots of establishment, Israel and the Apartheid Regime of South Africa have been considered to be analogous in various international documents sponsored by the United Nations until 1991.This study aims to analyze the historical rationale behind this recognition and the reversal of course by the United Nations General Assembly, which was initiated with the revocation of A/RES/3379 resolution (the equation of Zionism with racism). Furthermore, in the light of recent developments on domestic and international levels, it seems several unaligned trends are gaining ground in this respect to reaffirm the previous attribution of the crime of Apartheid to Israel. Through using E-Library data and employing the descriptive-analytical method, the veracity of the said trends, their projection, and their perseverance will be further discussed in this paper.
Keywords: Apartheid, Zionism, Racial discrimination, Israel, International Criminal Court -
مطالعه حقوق اقلیت ها و گروه های قومی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، نشانگر آن است که علیرغم فقدان الگوی مشخص و منسجم و عدم استفاده از مدل های رایج جلب و تایید مشارکت اقلیت ها در این سند حقوقی، حقوق گروه های مذکور به روش های مختلفی مطرح شده و محفوظ مانده است. در قانون اساسی کشورمان سه گروه قومی، اقلیت دینی، اقلیت مذهبی از یکدیگر متمایز شده اند و در حالی که اقلیت قومی با دو گروه دیگر قابل جمع است برای هریک به طور جداگانه حقوقی مطرح شده که باهم جمع پذیرند. در کنار اکثریت مسلمان در کشور ایران، اقلیت های غیر مسلمان نیز وجود دارند که با داشتن تابعیت ایران، از اعضای ملت محسوب می شوند. این مقاله درصدد تبیین حقوق خاص و ویژه اقلیت های دینی در نظام سیاسی ایران است که اقلیت های دینی برای برخورداری از تساوی حقوقی، برای حفظ و پاسداری از خصایص فرهنگی دینی خود خواهان اقداماتی با حمایت دولت هستند که در قوانین ایران به آن پرداخته شده است. در این مقاله بر آن هستیم تا به واکاوی حقوق جامعه اقلیت دینی و مذهبی ایران در تاریخ معاصر بپردازیم که روش گردآوری اطلاعات نیز از طریق کتابخانه ای و فیش برداری می باشد.
کلید واژگان: اقلیت, دینی, مذهبی, قانون اساسی, تبعیض نژادیThe study of the rights of minorities and ethnic groups in the Constitution of the Islamic Republic of Iran shows that despite the lack of a clear and coherent model and the lack of common models for attracting and endorsing the participation of minorities in this legal document, the rights of these groups have been raised and preserved in various ways. . In the constitution of our country, three ethnic groups, religious minority and religious minority, are distinguished from each other, and while the ethnic minority can be combined with two other groups, rights have been proposed for each of them, which can be combined together. In addition to the Muslim majority in Iran, there are non-Muslim minorities who, being Iranian citizens, are considered members of the nation. This article seeks to explain the special rights of religious minorities in the Iranian political system that religious minorities, in order to enjoy legal equality, to preserve and protect their religious cultural characteristics, want government-sponsored measures that are addressed in Iranian law. In this article, we intend to analyze the rights of the religious minority community of Iran in contemporary history, which is also a method of collecting information through libraries and taking notes.
Keywords: Minority, Religion, Constitution, Racial discrimination -
مجله تحقیقات حقوقی، پیاپی 91 (پاییز 1399)، صص 161 -184
تحریک به تبعیض نژادی محل تلاقی آزادی بیان با اصل منع تبعیض است که هر دو از شان و نقش برجسته ای در نظام بین المللی حقوق بشر برخوردارند. اصل منع تبعیض یکی از اصول مبنایی حقوق بشر است و هرگونه تبعیضی از جمله تبعیض نژادی، همه حقوق افراد را تحت الشعاع قرار می دهد و تجربیات تاریخی نظیر جنگ جهانی دوم، نشان می دهد که تحریک به تبعیض نژادی، فضای مستعد ارتکاب جرم علیه گروه ها را ایجاد می کند. آزادی بیان نیز نقش کلیدی در کشف و فهم حقایق، مشارکت عمومی و ارتقای تحمل مخالفان دارد به نحوی که از آن به عنوان سنگ ستون بسیاری از حقوق و آزادیهای یاد می شود. با این حال این آزادی مطلق نیست و در شرایطی قابل تحدید است. یکی از حدود این آزادی، منع تحریک به تبعیض نژادی است که در کنوانسیون بین المللی منع تبعیض نژادی مصوب 1965پیش بینی شده و از دولت ها خواسته شده تا چنین بیان هایی را در حقوق داخلی خود جرم انگاری کنند. این مقاله به مطالعه شرایط تحقق تحریک به تبعیض نژادی و چگونگی تحدید بیان های حاوی تحریک نژادی می پردازد. پرسش اصلی این است که ممنوعیت تحریک به تبعیض نژادی، آزادی بیان را تا کجا و با چه ضوابطی محدود می کند. باتوجه به اهمیت آزادی بیان و جلوگیری از تحدید نامتناسب آن، این ضوابط می بایست دقیق و منجز باشد. بااینحال بررسی رویه کمیته منع تبعیض نژادی نشان می دهد علارغم تلاش این کمیته به ارایه معیارهایی برای تشخیص بیان های تحریک کننده، این معیارها کلی و فاقد ضابطه ای دقیق است. توسعه مفهوم نژاد نیز تشخیص اینگونه بیان ها را دشوارتر می کند.
کلید واژگان: آزادی بیان, تحریک, تبعیض نژادی, حقوق بشرIncitement to racial discrimination is a conflict point between freedom of expression and principle of non-discrimination which both are the main core of international human rights law. Principle of non-discrimination is fundamental in human rights law and any form of discrimination including racial discrimination effects enjoyment and fulfilment of all human rights. Historical experiences including world war 2 shows that incitement to racial discrimination creates a proper atmosphere to commit crime against racial groups. Freedom of expression is also a fundamental right and plays a key role in finding the truth, public partnership and enhancing tolerance. Although it is not an absolute right and it can be a subject of some limitation in certain circumstances. Incitement to racial discrimination is a legitimate limitation of freedom of expression which is prohibited in International Convention on Elimination of All Form of Racial Discrimination (1965). This convention asks state parties to criminalize incitement to racial discrimination in their domestic law. This article studies conditions of realization of incitement to racial discrimination and the way which these expressions must be limited. The main question is that how and up to what point prohibition of incitement to racial discrimination can limit freedom of expression. Due to importance of freedom of information and preventing unproportioned limitation of freedom of expression, there should be accurate criteria for limiting expressions. Although CRC committee tried to introduce criteria for incitement to racial discrimination, they are not accurate. Expansion of race phenomenon made it difficult to distinguish these expressions.
Keywords: Freedom of expression, Incitement, Racial discrimination, Human rights -
کشور میانمار دارای بیشترین تنوع قومی در آسیا میباشد. در حدود چهار درصد جمعیت کشور میانمار یا برمه را مسلمانان تشکیل میدهند که گروه روهینگیا بزرگترین جمعیت مسلمان میباشند. در عین حال این اقلیت قومی-مذهبی یکی از مورد تبعیض واقع شده ترین گروه های حال حاضر در جهان میباشند. بی تابعیتی و آوارگی دو معضل ناشی از نقض حقوق بشر هستند که این جمعیت را در شرایط بسیار آسیب پذیر قرار داده است. علی رغم اینکه وضعیت این گروه از منظر عدالت کیفری مورد توجه و تحلیل حقوقدانان و پژوهشگران ایرانی قرار گرفته است، اما به علل و آثار وضعیت بی تابعیتی و پناهندگی شان کمتر پرداخته شده است. هدف از این مقاله تحلیل ریشه های بی تابعیتی جمعیت روهینگیا در قوانین داخلی میانمار و پیامدهای آن از منظر تعهدات حقوق بشری، و همچنین بررسی مهاجرت اجباری این گروه وآثار آن در اثر اعمال آزار و اذیت در پرتو حقوق پناهندگی میباشد.کلید واژگان: تابعیت, تبعیض نژادی, پناهندگی, آواره داخلی, نقل مکان اجباری
-
در جرم انگاری انکار هولوکاست، به عنوان یکی از موارد محدود کننده آزادی بیان، همواره این سوال به ذهن خطور می کند که آیا نگرشی اینچنین نسبت به انکار یک واقعه تاریخی یا تحلیل و ایراد به زوایای این رخداد، مطابق با موازین حقوق بشر است یا خیر. اهمیت موضوع از آنجا ناشی می شود که مواجه با اعمال محدودیت بر یکی از اساسی ترین حقوق انسانی یعنی حق بر آزادی بیان می شویم. این حق به عنوان پایه و اساس جوامع مبتنی بر نظامهای دموکراتیک، نقشی اساسی در تحقق دیگر حقوق بشری ایفاء می کند. توجه به ساختار جمعیتی و فرهنگ، تاریخ و تمدن کشورها این حقیقت را آشکار می کند که تحولات اجتماعی نقش اساسی در شکل دهی به نیازهای اجتماعی شهروندان داشته و از این نظر در تنظیم روابط آنان با یکدیگر و نیز با حکومت در پرتو تدوین قوانین، دارای مرتبه ای تعیین کننده است. جرم انگاری انکار هولوکاست در این جوامع در راستای حفظ حقوق دیگران و نظم و امنیت عمومی و نیز در قالب مسوولیت پیشگیری از ژنوسید توجیه می شود. در عین اینکه اذعان داریم همواره این امر در راستای اهداف مشروع پیش گفته نبوده و معادلات سیاسی نیز در این خصوص بی تاثیر نبوده اند.کلید واژگان: آزادی بیان, انکار هولوکاست, ژنوسید, تبعیض نژادی, سخنان تنفرآمیز, افترا, حقوق بشر, هولوکاستIn criminalizing Holocaust Denial, as a kind of limitation on Freedom of Expression, always there is a question: is this attitude towards denying a historical fact in accordance with the human rights standards? Freedom of Expression has a fundamental role in democratic countries. It is also effective in benefiting from other human rights. When we take into account the population structure, culture, history and civilization of countries, we understand that social changes have a principal role in shaping social needs and these social changes and needs have a strong effect in legislation. Criminalization of Holocaust Denial in some societies is based upon legitimate aims, such as protection of others' rights, public order, security and responsibility to protect against genocide. Meanwhile we believe that Criminalization of Holocaust Denial is not always based on the aforementioned legitimate goals and in fact it is affected by political factors.Keywords: Freedom of Expression, Holocaust Denial, Genocide, Racial Discrimination, Hated Speech, Human rights
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.