جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "rescue" در نشریات گروه "فقه و حقوق"
تکرار جستجوی کلیدواژه «rescue» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
با افزایش وابستگی کشورها به تامین اساسی ترین نیازهایشان از محل تجارت دریایی، تعداد شناور ها و خطوط کشتی رانی افزایش یافت و این امر بر رشد آمار شناورهایی که در محیط دریا دچار حوادثی همچون تصادم یا آتش سوزی می شدند تاثیر گذاشت. بدین جهت اراده جامعه بین المللی بر آن شد تا با هدف کاهش خسارات وارده از محل مخاطرات دریایی، یک نظام حقوقی بین المللی در جهت تشویق هر چه بیشتر شناورها نسبت به امدادرسانی به یکدیگر در شرایط اضطراری شکل گیرد. این اراده در سال 1910 ختم به تصویب کنوانسیون بروکسل در سال 1989 ختم به تصویب کنوانسیون لندن شد که به موجب این اسناد انجام عملیات امداد و نجات دریایی مورد توجه قرار گرفت. هدف از ارائه تحقیق حاضر پاسخ بدین پرسش است که حقوق داخلی و حقوق بین الملل در خصوص انجام دادن یا امتناع کردن از اجرای عملیات امداد و نجات دریایی چه مواضعی دارد و در کل نظام حقوقی بین المللی حاکم بر تخصیص و پرداخت پاداش ناشی از انجام این عملیات از چه قرار است؟ در این تحقیق نویسندگان از روش توصیفی-تحلیلی و در مواردی از روش تطبیقی استفاده نمودند. نتیجه کلی تحقیق ضمن اشاره به ماهیت اجباری انجام عملیات امداد و نجات دریایی توسط فرمانده شناورها بر این نکته تاکید دارد که پاداش ناشی از انجام این عملیات خطیر تابع شاخص های متعددی بوده و در مجموع، مواضع قانون دریایی ایران منطبق با مقررات کنوانسیون بروکسل است
کلید واژگان: پاداش, عملیات, امداد و نجات, کنوانسیون, حقوق بین المللWith the increasing dependence of countries to provide their most basic needs from maritime trade, the number of vessels and shipping lines increased, and this affected the growth of the number of vessels that suffered accidents such as collisions or fires in the sea. For this reason, the will of the international community was to create an international legal system in order to encourage as many vessels as possible to help each other in emergency situations with the aim of reducing the damages caused by maritime threats. This will Ended with the ratification of the Brussels Convention in 1910. In 1989, it ended with the ratification of the London Convention, according to which maritime rescue operations became the focus of attention. The purpose of presenting the present research is to answer the question of what are the positions of internal law and international law regarding the implementation or refusal of maritime rescue operations and the international legal system as a whole governing the allocation and payment of rewards resulting from the implementation of these operations? In this research, the authors used the descriptive-analytical method and in some cases the comparative method. The general result of the research, while pointing to the mandatory nature of maritime rescue and rescue operations by the commanders of vessels, emphasizes the point that the reward for carrying out these dangerous operations is subject to several indicators and Iran's maritime law is largely in line with the provisions of the Brussels Convention.
Keywords: Reward, Operations, Rescue, Relief, Convention, International Law -
مبانی فقهی وحقوقی جرم انگاری امتناع از امداد ونجات در فرض عدم وجود تکلیف وقرارداد
نهادینه شدن فرهنگ یاری رسانی به شخص در معرض خطر،نیازمند مبانی محکمی است تا بتواند به پشتوانه آنها همیشگی وماندگار باشد.امتناع از یاری رسانی به شخص در معرض خطر مخالف با موازین فقهی وحقوقی و همچنین اخلاقی ومذهبی می باشد و طبق ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین،ترک این وظیفه عام بر اساس مبانی مختلفی جرم انگاری شده وبراساس قاعده« قاعده التعزیر لکل محرم»موجب تعزیر یاری نرسان می شود.پژوهش حاضر به روش توصیفی وتحلیلی وبا هدف بررسی و شناخت مبنا ومرجعی که به واسطه آن،شخص ملزم به حفظ جان دیگری می شود، به این سوال می پردازد که مهمترین مبانی وسرچشمه هایی که حکم به وجوب یاری رسانی را ضروری دانسته کدامند؟امتناع از یاری رسانی به شخص درمعرض خطر از مبانی مختلف حقوقی ازجمله تعاون اجتماعی،احترام به حق حیات طبیعی،اندیشه های سودگرایانه ،اراده دولت ها و انگیزه های اجتماعی سرچشمه می گیرد .از مبانی فقهی نیز می توان به قاعده های فقهی«اعانت بر اثم»،«قاعده لاضرر»،«قاعده التعزیر لکل محرم» و امر به معروف و نهی از منکر اشاره کرد.همچنین می توان با توجه به آیه«إن الله یامر بالعدل و الإحسان »،احسان در معنای لغوی آن را نیز بعنوان یکی از مهمترین منابع فقهی لزوم یاری رسانی به شخص دیگری بر شمرد. یافته های پژوهش،جایگاه امداد ونجات واهمیت وضرورت یاری رسانی به شخص مضطر را در فقه بیان می کند.و از آن جایی که فقه مهمترین منبع حقوقی محسوب می شود لذا جرم انگاری این مورد در ماده واحده از منبع فقهی تغذیه می شود.
کلید واژگان: امتناع, امداد, نجات, مصدومین, جرم انگاری, مبانی فقهی, مبانی حقوقیJurisprudential and legal bases of criminalization of refusal of rescue and rescue in the absence of obligation and contractThe institutionalization of the culture of helping a person in danger needs strong foundations so that it can be based on them permanently and permanently. Refusal to help a person in danger is against jurisprudence and legal as well as moral and religious standards and according to the single article of the penal law Refusal to help the injured, abandoning this common duty is criminalized based on various bases and according to the rule of "Qa'ida al-Ta'azir Lekol Muharram" it is necessary to punish those who help. A person is required to save another's life, he asks the question, what are the most important bases and sources that consider the ruling on the obligation to help necessary? Refusal to help a person in danger is based on various legal bases, including social cooperation, respect for the right to life. Naturally, utilitarian thoughts, the will of governments and social motives originate.From the foundations of jurisprudence, it is possible to refer to the jurisprudential rules of "aiding wrongdoing", "law of harm", "rule of al-Ta'zir for all Muharram" and enjoining what is good and forbidding what is evil. It is also possible to refer to the verse "Innallah Ya'amru bi'al-adl al-ihsan" , ihsan in its literal sense is also considered as one of the most important jurisprudential sources of the need to help another person. The findings of the research show the place of aid and relief and the importance and necessity of helping a distressed person in jurisprudence. Since jurisprudence is considered the most important legal source, therefore, the criminalization of this case in a single article is fed from the jurisprudential source.
Keywords: Refusal, Aid, Rescue, Injured, Criminalization, Jurisprudential Foundations, Legal Foundations -
اهتمام فقه اسلامی به نجات و درمان جان انسان ها بر کسی پوشیده نیست اما میزان اهتمام فقه به نجات و درمان حیوانات و جواز صرف بیت المال در این خصوص، محل تامل و پرسش است. این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی و به اتکای مصادر فقه و مراجعه به مدارک مکتوب، با استناد به ادله معتبر و شواهد فقهی از دیدگاه فریقین به بررسی نجات جان حیوان، قلمروی نجات و صرف بیت المال در حفظ، درمان و نجات حیوانات، پرداخته است. بررسی ها نشان داد که نجات جان حیوان محترم، واجب است. قدرمتیقن در قلمروی نجات حیوانات، شامل حیوانات اهلی دارای ارزش مالی و در اختیار انسان است. در دوره حاضر عدم نجات اغلب حیوانات وحشی به خاطر استفاده در امور علمی و تحقیقاتی یا حفظ حیات وحش طبیعی یا منافع مقصوده محلله دیگر، تضییع مال محسوب می شود و حتی نجاست حیوانات غیرمحترم نیز مانع از نجات نمی شود. همچنین حفظ حیوانات در معرض انقراض، واجب و ذبح آن ها حتی برای خوردن،حرام است. تشکیل نهادهای حفاظت از حیوانات و خدمات درمانی برای حیوانات، مقابله با حیوان آزاری، آموزش و نگهداری از حیوانات امدادی و... از مصارف جایز بیت المال است بلکه در مواردی باید از آن هزینه شود.کلید واژگان: امداد و نجات, نجات حیوان, نفس محترم, مال محترم, حفظ حیوانThe concern of Islamic jurisprudence to save and treat human lives is not unknown to anyone, but the extent of concern of jurisprudence to save and treat animals and the permissibility of spending Beyt al-Māl (public treasury) in this regard is questionable. Using a descriptive-analytical method, this study by virtue of jurisprudence sources, referring to written documents, and based on valid and jurisprudential evidence from the perspective of the two major sects (of Shīʻa and Sunnī)has studied saving the life of an animal, the realm of rescue, and the use of public treasury in preserving, treating, and rescuing animals. Studies showed that it is obligatory to save the life of a respectable animal. Agreed certitude in the realm of animal rescue, includes domestic animals with financial value and the animal that is at the disposal of humans. But in the current era, not saving most of the wild animals which are used for scientific and research purposes, for the preservation of natural wildlife, or for other legal intended interests, is considered a waste of property. Even the impurity of disrespectful animals does not prevent them from being saved. Also, it is obligatory to preserve endangered animals and it is forbidden to slaughter them even for eating. Establishment of animal protection institutions, medical services for animals, combating animal abuse, training and maintenance of rescue animals, etc. are allowed to spent from the public treasury expenditures, but in some cases, they must be spent from the public treasury.Keywords: Relief, Rescue, Animal Rescue, Respected Person, Respected Property, Animal Protection
-
در شرایط پرمخاطره که حیات یا سلامت جسمی نجاتگران را مورد تهدید جدی قرار می دهد، تشخیص وظیفه دینی و قانونی برای نجات جان گرفتاران یا حفظ جان نجاتگران، کاری دشوار است. این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی، دلایل و مستندات فقهی را وارسی کرده و با بازخوانی ادله امداد و نجات پرمخاطره در موقعیت های مختلف، احکام متفاوتی را نتیجه گرفته است. در صورت تساوی نفوس، نجات و درمان واجب نیست؛ زیرا هر دو واجب الحفظ هستند. همچنین به مقتضای حدیث «لاضرر» و تعمیم نهی از عبادات و اطعمه زیان آور به موقعیت ضرر جسمانی، بر نجاتگر واجب نیست که در موقعیت نبود تجهیزات محافظتی به منظور درمان و دفع ضرر از دیگری، خودش متحمل ضرر معتنابه شود. اما با توجه به اطلاقات ادله امداد و نجات، رجحان و استحباب در این شرایط به اثبات رسید. استناد به حدیث «لا عدوی» در نفی قانون سرایت بیماری و ماندن در محیط شیوع بیماری واگیردار، مردود است؛ لکن نجاتگران عرصه طبابت و پرستاری، علاوه بر برخورداری از دانش، تخصص و تجهیزات، طبق تعهد به عنوان الزام ثانوی تا حد امکان باید به درمان بپردازند. اما در صورت ترک نجات در این شرایط، نمی توان حکم به ضمان تارک نجات نمود؛ هرچند فرد، مرتکب معصیت شده است.
کلید واژگان: نجات مصدومان, امداد, درمان, مخاطره, تهلکه, لاضرر, بیماری واگیردار, اضرار به نفس, حفظ نفس, ایثارIt is difficult to discern the religious and legal duty to save the lives of those trapped or to save the lives of rescuers in dangerous situations that seriously threaten the life or physical health of the rescuers. This research has reviewed the reasons and jurisprudential documents in a descriptive-analytical method and concluded different rulings by rereading the evidence of venturous search and rescue in different situations. Rescue and treatment in the case of equality of lives are not obligatory, because both of the lives must be saved. It is not obligatory, according to the necessity of the Ḥadīth (“News” or “Story”) of “prohibition of detriment (Arabic: لا ضرر, Ḥadīth of harm)” and the generalization of harmful worships and food to the situation of physical harm, on the savior to suffer the harm in the absence of protective equipment for the purpose of treating and repel the harm from others. However, according to the absoluteness of the proofs of search and rescue, preference (Arabic: رججان, Rujḥān) and recommendation (Arabic: استحباب, Istiḥbāb) were proved in these conditions. It is rejected to refer to the Ḥadīth of “No Infectiousness (Arabic: لا عدوی)” in denying the contagion of disease and staying in the environment of the outbreak of the contagious disease. However, the rescuers in the field of medicine and nursing, in addition to having knowledge, expertise and equipment, according to the commitment, should provide treatment as much as possible as secondary necessity. However, it is not possible to sentence to the liability of a leaver of rescue in case of failing (abandoning) to rescue in these circumstances, although the leaver has committed a sin.
Keywords: Rescuing injured people, Rescue, Treatment, Venturous, DestructionDestruction (Arabci: تهلکی), Prohibition of detriment (Arabic: لا ضرر, Ḥadīth of harm), Contagious disease, Self-harm (or damaging others), Protection of human, Altruism -
قراردادهای بین المللی نوعی تعهد طرفینی است که بر ذمه ی متعاقدین می باشد. این قراردادها گاهی مالی و تجاری و گاهی غیر آن است. در صورتی که قرارداد بین المللی بین دولت اسلامی که دارای حکومت مشروع است با دولت های غیر مشروع اعم از اسلامی و یا غیر اسلامی در یک موضوع مالی منعقد گردد، شبهاتی را در پی خواهد داشت. این قراردادها گاهی توافقات مالی و گاهی معاملاتی بین الدول را تشکیل می دهد که هر دوی آن ها با چالش های فقهی مواجه می باشد. وضعیت مالکیت دول غیر مشروع بر اموال عامه خصوصا انفال، استفاده نامشروع از وجوه دریافتی توسط دولت های نامشروع و در نتیجه صدق اعانه بر متعهد و... از جمله چالش هایی است که در این نوع تعهدات بروز نموده است. در این تحقیق تلاش بر آن است چالش های مذکور مورد بررسی قرارگرفته و جواز و به لازم الوفا بودن قراردادهای بین المللی پرداخته شود. تبیین معنای اعانه ی بر اثم و بررسی قاعده ی مصلحت تسهیل عمومی و استنقاذ از جمله موارد تحقیق شده در این مقاله می باشد.
کلید واژگان: استنقاذ, اعانه بر اثم, قرارداد بین المللی, مصلحت تسهیل عمومی, معونه ظالمInternational treaties are a kind of obligation of the parties that is the responsibility of the contracting parties. These contracts are sometimes financial and commercial and sometimes other than that. If an international agreement is concluded between an Islamic state that has a legitimate government and illegitimate governments, whether Islamic or non-Islamic, on a financial issue, there will be doubts. These contracts sometimes form financial agreements and sometimes intergovernmental transactions, both of which face jurisprudential challenges. The status of illegitimate state ownership of public property, especially Anfal, the illegitimate use of funds received by illegitimate governments and the consequent validity of donations to the obligor, etc. are among the challenges that have arisen in this type of obligation. In this research, an attempt is made to examine the mentioned challenges and to Terminated contractand the necessity of fulfilling international agreements. Explaining the meaning of contributions to sin and examining the rule of expediency of public facilitation and rescue are among the cases researched in this article.
Keywords: Rescue, Contributions to Sin, International Agreement, Expediency of Public Facilitation, Contributions to Oppressor -
قراردادهای بین المللی نوعی تعهد طرفینی است که بر ذمه ی متعاقدین می باشد. این قراردادها گاهی مالی و تجاری و گاهی غیر آن است. در صورتی که قرارداد بین المللی بین دولت اسلامی که دارای حکومت مشروع است با دولت های غیر مشروع اعم از اسلامی و یا غیر اسلامی در یک موضوع مالی منعقد گردد، شبهاتی را در پی خواهد داشت. این قراردادها گاهی توافقات مالی و گاهی معاملاتی بین الدول را تشکیل می دهد که هر دوی آن ها با چالش های فقهی مواجه می باشد. وضعیت مالکیت دول غیر مشروع بر اموال عامه خصوصا انفال، استفاده نامشروع از وجوه دریافتی توسط دولت های نامشروع و در نتیجه صدق اعانه بر متعهد و... از جمله چالش هایی است که در این نوع تعهدات بروز نموده است. در این تحقیق تلاش بر آن است چالش های مذکور مورد بررسی قرارگرفته و جواز و به لازم الوفا بودن قراردادهای بین المللی پرداخته شود. تبیین معنای اعانه ی بر اثم و بررسی قاعده ی مصلحت تسهیل عمومی و استنقاذ از جمله موارد تحقیق شده در این مقاله می باشد.کلید واژگان: استنقاذ, اعانه بر اثم, قرارداد بین المللی, مصلحت تسهیل عمومی, معونه ظالمInternational treaties are a kind of obligation of the parties that is the responsibility of the contracting parties. These contracts are sometimes financial and commercial and sometimes other than that. If an international agreement is concluded between an Islamic state that has a legitimate government and illegitimate governments, whether Islamic or non-Islamic, on a financial issue, there will be doubts. These contracts sometimes form financial agreements and sometimes intergovernmental transactions, both of which face jurisprudential challenges. The status of illegitimate state ownership of public property, especially Anfal, the illegitimate use of funds received by illegitimate governments and the consequent validity of donations to the obligor, etc. are among the challenges that have arisen in this type of obligation. In this research, an attempt is made to examine the mentioned challenges and to Terminated contractand the necessity of fulfilling international agreements. Explaining the meaning of contributions to sin and examining the rule of expediency of public facilitation and rescue are among the cases researched in this article.Keywords: Rescue, Contributions to Sin, International Agreement, Expediency of Public Facilitation, Contributions to Oppressor
-
نشریه قضاوت، پیاپی 84 (زمستان 1394)، صص 25 -47نجات جان انسان ها به هنگام بروز خطر، از جمله بارزترین اعمال نیکی است که گذشته از اخلاق، دین مبین اسلام نیز سفارش بسیاری به آن کرده است. فقهای امامیه عمدتا در قالب چند مثال نظیر «اطعام مضطر» و «التقاط لقیط» به این موضوع اشاره داشته اند لکن همه جوانب آن مورد بررسی قرار نگرفته است. اگرچه، نظر مشهور فقها بر وجوب حفظ و نجات جان دیگران است اما اکثرا متعرض حکم وضعی ترک این واجب نگردیده اند. در این میان، برخی ضمان تارک را به دلیل عدم استناد مرگ قربانی به ترک فعل او رد کرده اند و معدودی نیز قائل به مسوولیت او شده اند. فقهای معاصر در فرض مذکور، به مسوولیت کیفری فرد خوددار در حد تعزیر بمایراه الحاکم نظر داده اند. تحول مهمی که در این زمینه در فتاوای برخی فقهای معاصر در حال تکوین می باشد تمایل آنها به پذیرش رابطه سببیت عرفی به جای رابطه علیت فلسفی و طبیعی است؛ لذا در آرای این عده، ترک فعل محض نیز می تواند تحت شرایطی موجب استناد مرگ قربانی به رفتار تارک و در نتیجه، ایجاد مسوولیت کیفری و مدنی برای وی شود. در تحولات قانونی نیز همین رویکرد به تایید قانون مجازات اسلامی مصوب 1392رسیده است.کلید واژگان: نجات جان, تکلیف به نجات, خودداری از کمک, ترک فعل, فقه امامیهTo rescue persons in peril is one of the best acts that in addition to ethics, Islam also emphasizes too much on it. The Holy Quran and sayings of Imams are full of commands to assist each other. Shiite scholars have also considered it mainly in the form of some traditional assumptions, for example "the feeding of those who are in distress". In these hypotheses, they have purported requirements of the duty to rescue another in peril in Shiite jurisprudence. The opinion of most jurisconsults is that saving the lives of others in peril is obligatory. However, most of them have not indicated to the remedies of failing to rescue. In the meantime, some contemporary jurists refused the criminal responsibility, while few of them believed in civil responsibility. This article will survey the opinions of Shia' scholars about responsibilities for failing to rescue another in peril. Furthermore, the Islamic Penal Code of 2013 will be studied from this perspective.Keywords: Rescue, Duty to Rescue, Failing to assist, Responsibility for Omission, Shia Jurisprudence
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.