جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "مثبت نگری" در نشریات گروه "روانشناسی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «مثبت نگری» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر افسردگی دانش آموزان مبتلا به هموفیلی در شهر زاهدان انجام شد. این پژوهش، از نوع مداخله ای نیمه تجربی همراه با گروه آزمایش و گواه بود. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون - پس آزمون و یک پیگیری دوماهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان متوسطه دوره اول و ابتدایی دوره دوم مبتلا به هموفیلی و عضو انجمن هموفیلی زاهدان در سال 1401 بود. پس از غربالگری، 60 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش آزمون افسردگی کودکان و نوجوانان (C.A.D.S) بود. آموزش مثبت نگری در طی 8 جلسه (هر هفته دو جلسه 120 دقیقه ای) و آزمون پیگیری نیز دو ماه پس از پایان آموزش ها برگزار شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از تاثیر معنادار آموزش مثبت نگری در کاهش افسردگی بیماران هموفیلی و نیز موید ثبات این روان درمانی در مرحله ی پیگیری بود؛ بنابراین در حوزه ی درمان با تاکید بر لزوم استفاده از درمان های روان شناختی جدید و موثر می توان از مثبت نگری با توجه به ماهیت و کارکرد آن استفاده کرد.
کلید واژگان: مثبت نگری, افسردگی, هموفیلی, دانش آموزانJournal of New Strategies in Psychology and Educational Sciences, Volume:6 Issue: 18, 2023, PP 310 -320This study was conducted with the aim of evaluating the effectiveness of optimism on depression in students with hemophilia in Zahedan city. the present study is a semi-experimental interventional study along with experimental and control groups. The subjects in the pre-test and post-test and a two-month follow-up were evaluated. The statistical population included all high school students in the first and early second period with hemophilia members of Hemophilia Association of Zahedan in 1401. After screening, 60 students were selected and randomly assigned to two 30-person groups of experimental and control. The research instrument was Depression Inventory Kids (C.A.D.S). Optimism training was held in 8 sessions (two sessions per week 120 minutes) and follow-up test two months after the end of the training. The information obtained was analyzed using repeated measurement variance analysis. The results showed significant effect of optimism training onreducing depression in patients with hemophilia and confirms the stability of this therapy in the follow-up. In the treatment area with an emphasis on the need for new and effective psychological treatments optimism with regard to its nature and function fortreating clinical disorders could be used.
Keywords: Optimism, Depression, Hemophilia, Students -
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ارتقای دانش، نگرش و عملکرد (KAP)، مبتنی بر توانمندی اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی (ADHD) بر روابط والد-کودک، استرس فرزندپروری و خودکارآمدی انجام شد. مطالعه حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه گواه و از جهت هدف کاربردی است. جامعه مورد مطالعه شامل مادران کودکان 10-6 سال با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در شهر کاشان در سال 1399 بودند که از میان آنان 30 نفر به صورت دردسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار داده شدند. برنامه ارتقای آگاهی، نگرش و عملکرد (KAP) که با رویکردی مثبت نگر به ADHD و با مرور نظام دار پژوهش های مرتبط با توانمندی های روان شناختی این افراد تدوین شده بود، به مادران گروه آزمایشی به صورت انفرادی (3 جلسه) و گروهی (7 جلسه) آموزش داده شد، اما به گروه گواه، آموزشی ارایه نشد. ابزار استفاده شده فرم والدین مقیاس درجه بندی رفتاری (CBRS) و مصاحبه تشخیصی مبتنی بر ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی (DSM5)، مقیاس رابطه والد-کودک (P-CRS)، پرسشنامه خودکارآمدی کودکان (SEQ-C) و مقیاس استرس فرزندپروری (PSS) بود و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد و با نرم افزار SPSS (نسخه 26) انجام گرفت. نتایج تحقیق، تاثیر معنادار اجرای برنامه را بر کاهش استرس فرزندپروری مادران، ارتقای تعامل والد-کودک و خودکارآمدی کودک نشان داد.کلید واژگان: مثبت نگری, نارسایی توجه و بیش فعالی, تعامل, خودکارآمدیThe present study was conducted to investigate the effectiveness of the Knowledge, Attitude, and Practice (KAP) support program with a positive approach to attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) on parent-child interaction, parental stress, and self-efficacy. The current study is a quasi-experiment with a pre-test-post-test design and a follow-up with a control group, which is practical in terms of the purpose of the study. The study population included mothers of children aged 6-10 years with attention deficit/hyperactivity disorder in Kashan city in 2020, of which 30 subjects were randomly selected and divided into two groups of 15 subjects for test and control. The Awareness, Attitude and Practice (KAP) program, developed with a positive approach to ADHD and with a systematic review of research related to the psychological skills of these people, was taught to the mothers of the experimental group individually (3 sessions) and in groups (7 sessions); but the control group was not given training. The instruments used were the parental form of the Behavioral Rating Scale (CBRS) and the diagnostic interview based on the fifth edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM5, the Parent-Child Relationship Scale (P-CRS), Children's Self-Efficacy Questionnaire SEQ-C), (Parenting Stress Scale PSS) and to analyze the data, the method of repeated measures analysis of variance was used, using SPSS 26. The results of the research show that the implementation of the program has a significant impact on the reduction of mothers’ parenting stress and the improvement of parent-child interaction and child self-efficacy.Keywords: Positivizes, Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), interaction, Self-Efficacy
-
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری مبتنی بر خیرباوری بر رضایت از زندگی و امیدواری زنان نابارور انجام شد. در این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل 30 نفر از زنان نابارور که در سال 1398 به کلینیک های ناباروری شهر مشهد مراجعه کرده بودند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل(هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر می باشد. آموزش مثبت نگری مبتنی بر خیرباوری در هشت جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. پرسشنامه ها قبل و بعد از آموزش در هر دو گروه تکمیل شد. به منظور بررسی میزان ماندگاری آموزش ارایه شده، یک ماه پس از آموزش، از هر دو گروه، مجددا آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر حاکی از این بود که رضایت از زندگی و امیدواری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشته است(01/0>p)، و این نتایج تا یک ماه پس از مداخله نیز تداوم یافت. بنابراین آموزش مثبت نگری مبتنی بر خیرباوری یک روش موثر در افزایش رضایت از زندگی و امیدواری زنان نابارور است.کلید واژگان: مثبت نگری, خیرباوری, رضایت از زندگی, امیدواری, ناباروریThe aim of this study was to evaluate the effectiveness of teaching the positive thinking based on belief to good on life satisfaction and hope of infertile women. In this quasi-experimental research with pre-test post-test design with control group, 30 infertile women who referred to infertility clinics in Mashhad in 1398, were selected by available sampling method and divided into experiments and control groups (each group 15 people). The research tools include the satisfaction with life scale (SWLS) and Snyder's Hope Scale. Teaching the positive thinking based on belief to good sessions were conducted in eight sessions for the experimental group. Questionnaires were completed before and after training in both groups. In order to evaluate the duration of the training, one month after the training, both groups were tested again. The results of repeated measures analysis of variance showed that life satisfaction and hope in the experimental group increased significantly compared to the control group (p <0.01), and these results continued up to one month after the intervention. Therefore, positive thinking based on belief to good training is an effective way to increase life satisfaction and hope in infertile women.Keywords: positive thinking, belief to good, Life Satisfaction, Hope, Infertility
-
اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خود مهار گری، خوددلسوزی و دیدگاه فهمی همسر در زنان متاهلهدف
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خودمهارگری،خود دلسوزی و دیدگاه فهمی همسر بر زنان متاهل بود.
روشروش پژوهش شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گواه، طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری تعداد 5606 نفر از زنان متاهل دانشجوی دانشگاه آزاد اراک در سال 1399 بود که 30 نفر از دانشجویان متاهل با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه کاربندی شدند. برنامه آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی در 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت گروهی، برای گروه آزمایش اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودمهارگری تانجنی و همکاران (2004)، پرسشنامه خود دلسوزی نف (2003) و پرسشنامه دیدگاه فهمی همسر لانگ (1990) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.
یافته ها:
نتایج حاکی از آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خود مهارگری (0/038=p و 12/65=F) و خود دلسوزی (0/041=p و 6/88= F)و دیدگاه فهمی همسر (0/038=p و 14/58=F) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.
نتیجه گیری :
یافته ها نشان داد که آموزش مثبت نگری با رویکرد اسلامی بر خودمهارگری و خود دلسوزی و دیدگاه فهمی همسر در زنان متاهل تاثیر داشته است.
کلید واژگان: مثبت نگری, خودمهارگری, خوددلسوزی, دیدگاه فهمیAimThe present study aimed to determine the effectiveness of positivism training, with an Islamic approach, on self-control, self-compassion, and the other dyadic perspective-taking in married women.
MethodThe research method was quasi-experimental with experimental and control groups, a pre-test, post-test design, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of 5606 married female students at Azad University of Arak in 2020, among whom we selected 30 married students using convenience sampling and randomly assigned them to experimental and control groups. We conducted the positivism training program with an Islamic approach in eight 60-minute sessions for the experimental group. We evaluated the data using the Self-Control Scale (2004) by Tangney et al., the Neff self-compassion scale (2003), and Long's other dyadic perspective-taking Scale (ODPT (1990) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. We analyzed the data using repeated measures mixed model analysis of variance (ANOVA).
ResultsThe results indicated the effects of positivism training with an Islamic approach on self-control (p=0.038 and F= 12.659), self-compassion (p=0.0.041 and F= 6.884), and the other dyadic perspective-taking (p=0.038 and F= 14.58), and the stability of the effect at the follow-up stage.
ConclusionThe results indicated that positivism training with an Islamic approach affected self-control, self-compassion, and other dyadic perspective-taking in married women.
Keywords: Positivism, self-control, self-compassion, The other dyadic perspective-taking -
بیماری های مزمن از جمله دیابت در کوتاه مدت با کاهش استقلال و تعامل فرد، بهزیستی ذهنی او را مختل نموده و مشکلاتی را به وجود می آورند. به نظر می رسد مثبت نگری در کمک به این بیماران، نقش موثری را داشته باشد. در این راستا، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطه ی بین مثبت نگری و بهزیستی ذهنی بیماران دیابتی شهرستان بناب انجام گرفت. این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری، کلیه ی اعضای فعال انجمن دیابت شهرستان بناب در سال 1397بودند. از این جامعه، 500 نفر با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها به وسیله ی پرسشنامه ی ویژگی های روان شناسی مثبت نگر رشید (2008)، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه ی بهزیستی ذهنی وارویک ادینبورگ (2007) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS-v25 و LISREL-v8/8 با مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم از مثبت نگری به بهزیستی ذهنی (05/0>p 27/0=β)، مثبت نگری به تاب آوری (01/0>p 83/0=β) و تاب آوری به بهزیستی ذهنی (01/0>p 80/0=β)، از نظر آماری معنی دار بود. همچنین مثبت نگری به طور غیرمستقیم از طریق تاب آوری نیز بر بهزیستی ذهنی تاثیرمثبت و معنادار داشت (01/0>p 66/0=β). اگرچه به خاطر محدودیت ها باید جانب احتیاط را نگه داشت، ولی به نظر می رسد توجه به مدل مثبت نگری، در برنامه درمانی و مشاوره ای بیماران دیابتی مفید باشد.کلید واژگان: مثبت نگری, تاب آوری, بهزیستی ذهنی, دیابتIn the short term, chronic diseases such as diabetes by reducing a person's independence and interaction impair his subjective well-being and cause problems. Positive thinking seems to play an important role in helping these patients. In this regard, the present study conducted to determine the mediating role of resilience in the relationship between Positive thinking and subjective well-being of diabetic patients in Bonab County. This study was a descriptive correlational study using structural equation modeling. The statistical population was all active members of Bonab Diabetes Association in 1397. From this population, 500 people selected by simple random sampling. Data collected with the Rashid Positive Psychotherapy Inventory (2008), the Connor-Davidson Resilience Scale (2003) and the Warwick Edinburgh Subjective Well-being Questionnaire (2007) and were analyzed using SPSS-v25 and LISREL-v8.8 software by structural equation modeling. The results showed that the direct paths from Positive thinking to Subjective well-being (β=0.27, p < 0.05), Positive thinking to resilience (β=0.83, p < 0.01) and resilience to Subjective well-being (β=0.80, p < 0.01) were statistically significant. Indirectly through resilience, Positive thinking also had a positive and significant effect on Subjective well-being (β=0.83, p < 0.01).Due to limitations most be caution exercised, however it seems useful to pay attention to the Positive thinking model in the treatment plan and counseling of diabetic patients.Keywords: positive thinking, resiliency, Subjective well-being, Diabetes
-
هدف
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن بر تحمل پریشانی و رشد شخصی مادران کودکان کم توان ذهنی بود.
روشپژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر یاسوج در سال 1397 بود، که به روش نمونه گیری هدفمند 30 مادر انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 مادر) و گروه کنترل (15 مادر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و رشد فردی روبیتچک (1998) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، تحت تاثیر آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن به شیوه گروهی قرارگرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها:
نتایج نشان داد که آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن در تحمل پریشانی (02/37=F , 001/0=P) و رشد فردی (15/14=F , 001/0=P) مادران موثر بود.
نتیجه گیری:
آموزش مثبت نگری با تاکید بر آیات قرآن یکی از روش های موثر در افزایش تحمل پریشانی و رشد فردی مادران دارای فرزندان کم توان ذهنی است.
کلید واژگان: مثبت نگری, آیات قرآن, تحمل پریشانی, رشدفردیAimThe present study aimed to examine the effectiveness of positivism with an emphasis on Quranic verses in improving distress tolerance and personal growth of mothers with mentally-retarded children.
MethodsThe present quasi-experimental study was a pretest-posttest with a control group. The statistical population consisted of mothers with mentally-retarded children in Yasuj in 2018 and we selected 30 mothers by purposive sampling and randomly assigned them into experimental (n=15) and control (n=15) groups. We used the Distress Tolerance Questionnaires (DTQ) by Simons & Gaher (2005) and the Personal Growth Initiative Scale (PGIS) by Robitschek (1998) to collect data. After performing the pretest, the experimental group received positivism training with an emphasis on Quranic verses in a group for ten 90-minute sessions, but the control group did not receive any intervention. We analyzed data using univariate analysis of covariance (ANCOVA).
ResultsThe results indicated that positivism training with an emphasis on Quranic verses was effective in improving distress tolerance (P=0.001, F=37.02) and personal growth (P=0.001, F=14.15) in mothers.
ConclusionPositivism training with an emphasis on Quranic verses was effective in increasing distress tolerance and personal growth in mothers with mentally-retarded children.
Keywords: Positivism, Quranic verses, Distress tolerance, Personal growth -
مثبت نگری مفهومی است که توجه ویژه ای را در روان شناسی و نیز در دین به خود جلب کرده است. روان شناسی در ابتدای ظهور خود بیشتر توجه خود را معطوف به نقاط منفی وجود انسان مانند درمان بیماری ها و آسیب های روانی می کرد اما اخیرا رویکرد روان شناسی مثبت نگر که یکی از رویکردهای نو ظهور در مکتب روان شناسی است، برخلاف روان شناسی قدیمی به جای تاکید بر بیماری ها و آسیب ها تمرکز خود را روی خصایص و توانمندی های مثبت انسان از قبیل شادکامی، امید، خوشبینی، بهزیستی و دیگر ابعاد وجود انسان معطوف داشته است. همچنین در دین اسلام هم همواره بر مثبت اندیشی و تفکر مثبت جهت بهداشت روان و سلامت عقل تاکیدات فراوانی شده است. بنابراین هدف پژوهش حار بررسی تطبیقی نگاه روان شناسی و اسلام در رابطه با ابعاد و مولفه های مثبت نگری در انسان است. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات تحلیلی- استنتاجی است، به این ترتیب که با جمع آوری اطلاعات از متون اسلامی و روان شناسی، به بررسی مفهوم مثبت نگری و نگرش نسبت به انسان پرداخته شد. به طور کلی می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که بین هسته اصلی معنای روان شناختی مثبت نگری و معنای اسلامی آن نه تنها تفاوت وجود ندارد بلکه در این دو رویکرد نگاه تقریبا مشابهی به مثبت نگری و مثبت اندیشی شده است و از طرفی دیگر، هم در اسلام و هم در روان شناسی اگرچه به جنبه های منفی وجود انسان توجه شده است اما به طور کلی در این دو دیدگاه نگاه تقریبا مثبتی به انسان و ابعاد وجودی آن معطوف است.
کلید واژگان: مثبت نگری, مثبت اندیشی, روان شناسی, اسلام, انسانPositivity and positive thinking is concept that special attention has attracted in psychology and religion. Psychology at the beginning of its emergence more attention to negative points of human existence, such as the treatment of disease and trauma but recently positive psychology prospective which one of the new approaches is in psychology, Unlike traditional psychology, instead of emphasis on diseases and injuries focused on humans positive traits and abilities, such as happiness, hope, optimism, well-being and other aspects of human existence. in the other hand, is seen in Islam is always positivity and positive thinking is the many emphasis has been for mental and mind health. so the purpose of present paper is a comparative study of Islam and psychology view in relate to positivity component and dimensions in human. the method of present study is inductive- analytical research, thus with collecting data from Islamic and psychology texts, to explore the concept of positivity and attitude towards in human. In general, it can be concluded that not only there is no difference between main core of psychological and Islamic meaning of positivity but also in the two approaches there are similar fairly view to positivity and positive thinking and in the other hand In Islam and psychology too, although has been attention to negative aspects of human existence, but in general in two approaches there are positive fairly view to human and its existence dimensions.
Keywords: positivity, positive thinking, psychology, Islam, human -
اثر بخشی آموزش تلفیقی مثبت نگری و تاب آوری بر نگرانی از تصویر بدنی و خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان پسر
هدف پژوهش حاضر، شناسایی اثر آموزش تلفیقی مثبت نگری و تاب آوری، بر نگرانی از تصویر بدنی و خودکارآمدی اجتماعی پسران نوجوان بود. روش این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری تحقیق، شامل همه ی دانش آموزان دبیرستانی پسر پایه ی دهم مشغول به تحصیل در منطقه ی 16 آموزش و پرورش شهر تهران بود. از میان مدارس آن منطقه، یک دبیرستان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از بین کلیه ی دانش آموزان پایه ی دهم آن دبیرستان،30 نفر بر اساس بالاترین نمرات کسب شده در پرسشنامه ی نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران 2005، BICI انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. سپس هر دو گروه به گویه های مقیاس خودکارآمدی در موقعیت های اجتماعی اسمیت و بتز 2000 پاسخ دادند. گروه آزمایشی در 8 جلسه ی حدودا 75 دقیقه ای آموزش تلفیقی مثبت نگری و تاب آوری به صورت هفتگی شرکت کرد اما گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. در پایان دوره، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شده و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش تلفیقی مثبت نگری و تاب آوری در کاهش نگرانی از تصویر بدنی و افزایش خودکارآمدی اجتماعی نوجوان تاثیر معناداری داشته است. می توان نتیجه گرفت که آموزش تلفیقی مثبت نگری و تاب آوری می تواند مداخله ای موثر برای بهبود نگرش به تصویر بدنی و ارتقای خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان باشد.
کلید واژگان: مثبت نگری, تاب آوری, تصویر بدنی, خودکارآمدی اجتماعی, نوجوانان -
هدف از انجام پژوهش، تعیین تاثیر آموزش مثبت نگری بر تاب آوری و افسردگی زنان سالمند مقیم آسایشگاه بود. روش پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، تمام زنان سالمند مقیم آسایشگاه در شهر تهران بود. 30 نفر از سالمندان زن ساکن آسایشگاه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها، دو پرسش نامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون و افسردگی بک بود. از پروتکل آموزشی و راهنمای مثبت نگری گروهی برای آموزش استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد مثبت نگری و تفکرات مثبت سبب کاهش میزان افسردگی و افزایش تاب آوری در زنان سالمند مقیم آسایشگاه می شود. از این رو، در مداخلات در نظر گرفته شده برای این زنان سالمند، می توان از روان شناسی مثبت نگر بهره برد.کلید واژگان: مثبت نگری, تاب آوری, افسردگی, زنان سالمند مقیم آسایشگاهThe purpose of this study was to determine the effect of positive thinking on resilience and depression in female older adults resident in sanatorium. The research method used pre-test, post-test, and control group. The statistical population included all female older adults resident in sanatorium (FOARS) in Tehran city. Thirty FOARS were selected through convenience sampling and were randomly assigned into two experimental and control groups. Data collection tools were Connor-Davidson Resilience Scale and Beck Depression Inventory. Educational protocols and a Group Positive Guidance Guide were used for training. Covariance analysis was used to analyze the data. The results showed that positive attitude and positive thinking reduced depression and increased resilience in FOARS. Hence, in various interventions intended for these elderly women, positive psychological intervention can be included too.Keywords: positive thinking, Resilience, depression, female older adults resident in sanatorium, sanatorium
-
با توجه به تاثیر مثبت اندیشی بر جوانب مختلف زندگی افراد، هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک های دلبستگی و سبک های مقابله با استرس در پیش بینی مثبت نگری دانشجویان بود. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اراک بودند که از بین آنها 160 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. اطلاعات موجود بوسیله آزمون دلبستگی بزرگسال کولینز و رید (RASS) ، آزمون مقابله با موقعیت استرس زا اندلر و پارکر (CISS) ، و پرسش نامه مقیاس حالت عاطفی مثبت و منفی (PANAS) مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیه ها، از آزمون های آماری همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. همچنین، تجزیه و تحلیل دادهای پژوهش حاضر با نرم افزار SPSS-16 صورت گرفت. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و سبک مقابله ای مسئله مدار با مثبت نگری همبستگی مثبت و بین سبک دلبستگی ناایمن و سبک مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار با مثبت نگری همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که سبک دلبستگی ایمن 27 درصد و سبک مقابله ای مسئله مدار 37 درصد از مثبت نگری دانشجویان را پیش بینی می کند. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که سبک دلبستگی و سبک مقابله ای عامل مهمی در پیش بینی مثبت نگری دانشجویان هستند و توجه به نقش تجارب اولیه کودکی و مهارتهای حل مساله در برنامه های آموزشی ضروری است.کلید واژگان: سبک دلبستگی, سبک مقابله با استرس, مثبت نگری, دانشجویانAccording to the impact of positive thinking on various aspects of people's lives, Present research is going to examine the role of attachment styles and coping with stress styles in predicting students' positive thinking. This study was descriptive cross-correlation. The Statically Population of this research was all students of Arak Islamic Azad University that among them 160 people As sample were chosen White available sampling method, The Data were collected by Collins and Reid (RASS) Adult Attachment test and the cope with stressful situation Endler and Parker (CISS) test, and positive and negative emotional state Scale (PANAS) .For data analysis, Pearson correlation and Multivariate regression analysis were used. Also, to present research Data analysis software SPSS-16 were used. The results of Pearson correlation showed that there is a significant positive correlation between secure attachments style and problem-focused coping style with positive thinking and there is a negative correlation between insecure attachment style (Avoidant and ambivalent attachment) and avoidant coping style with positive thinking. Also, Multivariate regression analysis results showed that secure attachment predicts 27 percent and problem-focused coping style predicts 37 of the students' positive thinking.ConclusionBased on the results of this study can be say that Attachment style and coping style are an important factor in predicting students' optimism and attention to the role of early childhood experiences and problem-solving skills in the training programs is necessary.Keywords: attachment styles, coping with stress styles, optimism, students
-
لازمه داشتن پرستاران شایسته در سیستم برای ارائه خدماتی باکیفیت، تنها با به روزکردن سطح دانش و ارتقای سلامت جسم و روان کارکنان مهیا می شود؛ بنابراین هدف پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کفایت اجتماعی و سرسختی سلامت در پرستاران بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. از میان پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اهواز، 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش، 12 جلسه 45 دقیقه ای با روش مثبت نگری، آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه پرسشنامه های کفایت اجتماعی فلنر و سرسختی سلامت گیبهاردت، وندردوف و پال را در پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. داده ها با روش اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند آموزش مثبت نگری به طور معناداری باعث افزایش کفایت اجتماعی و سرسختی سلامت در پس آزمون و پیگیری پرستاران شد. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان از مداخلات مثبت نگر برای ارتقا سلامت روان و کاهش مشکلات روانشناختی پرستاران استفاده کرد.کلید واژگان: مثبت نگری, سرسختی سلامت, کفایت اجتماعیIt is necessary to have qualified nurses in the system to provide quality services, only by updating the level of knowledge and improving the health of the employees and the mental health of the staff. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive training on social competence and health hardiness in nurses. The research method was semi-experimental with pre-test, post-test and follow-up design. From nurses working in educational hospitals in Ahvaz, 30 persons were selected by available sampling method and randomly divided into two equal groups (each group of 15). The experimental group received 12 sessions of 90 minutes with positive training method and the control group received no training. Both groups completed Fellner social competence questionnaires and Gebhardet, Vander Doef, & Paul Health Hardness, in pretest and post-test and follow-up. Data were analyzed by repeated measurement. Findings showed that positive education significantly increased social competence and health hardiness in post-test and follow up nurses. According to the findings of this research, positive interventions can be used to improve mental health and reduce psychological problems of nurses.Keywords: Positive training, Social competence, health hardiness
-
پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت نگری بر افزایش شادکامی و کاهش باورهای غیر منطقی دانش آموزان نابینا انجام گرفت. نمونه مورد پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان نابینا (15 نفر در گروه آزمایش و
15 نفر در گروه گواه) بود که به صورت نمونه گیری در دسترس از یکی از مراکز نابینایان شهر تهران انتخاب و بطور تصادفی در دو گزوه جایگزین شدند. آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه «شادکامی آکسفورد آرجیل و لو» و پرسشنامه «باورهای غیر منطقی جونز» بعنوان پیش آزمون و پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفتند. مداخله 8 جلسه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. جهت سنجش اثر بخشی برنامه آموزشی مثبت نگری بر شادکامی و باورهای غیر منطقی دانش آموزان نابینا از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد که آموزش گروهی مثبت نگری بر شادکامی و باورهای غیر منطقی (ضرورت تایید و حمایت دیگران، انتظار بیش از حد از خود، تمایل به سرزنش خود، واکنش به ناکامی، بی مسئولیتی عاطفی، بیش نگرانی توام با اضطراب، اجتناب از مشکلات، وابستگی به دیگران، نامیدی نسبت به تغییر، کمال گرایی) تاثیر دارد. در نتیجه می توان از روش آموزش مهارت های مثبت نگری به عنوان روشی کارآمد برای افزایش شادکامی و کاهش باورهای غیر منطقی دانش آموزان نابینا استفاده نمود.کلید واژگان: مثبت نگری, شادکامی, باورهای غیر منطقی, نابیناییThis study was conducted for studying effect of positive thinking intervention on happiness and irrational beliefs in blind adolescents. The study population included blind students of Tehran. The study sample consisted of 30 subjects (in experimental group, n=15 and control group, n=15), that were selected using available sampling. All subjects using Oxford Happiness Inventory and Jones Irrational Beliefs test were assessed and randomly divided to two groups of experimental and control. Eight session of intervention was launched and multivariate analysis of covariance method was used for measuring effectiveness of intervention program on blind students. The results suggested that there is significant effect on intervention group in both subjects of optimism on happiness and irrational beliefs (The necessity of others approval and support, high self-expectations, tend to self-blame, reaction to failure, affective irresponsility, too much concern associated with anxiety, avoidance scale of issues, dependency, frustration toward, perfectionism). As a conclusion the article says that the positive thinking skills training method can be used as an efficient way to increase positive thinking, happiness and decrease irrational beliefs in blind students.Keywords: Positive Thinking, happiness, Irrational, Beliefs, Blindness -
هدفبررسی اثربخشی آموزش معنویت درمانی مبتنی بر مثبت نگری بر میزان امید به زندگی و رضایت از زندگی افراد نوجوانروشروش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر شیراز بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر از آنها انتخاب شد و سپس بر اساس تخصیص تصادفی افراد به دو گروه آزمایش و کنترل، (هر گروه 30 نفر) گمارده شدند. آزمودنی-ها به پرسشنامه های امید اسنایدر و مقیاس رضایت از زندگی پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته هانتایج تحلیل کووراریانس تک متغیره نشان داد که آموزش معنویت درمانی بر افزایش امید به زندگی افراد گروه آزمایش تاثیر معناداری داشت (Pکلید واژگان: معنویت درمانی, مثبت نگری, امید به زندگی, رضایت از زندگیPurposeThe purpose of this study was to investigate the effectiveness of spirituality therapy training based on positivity on life expectancy and life satisfaction in adolescents.MethodologyThe Methods of present study was a semi-experimental research and a pretest- posttest design with control group. The statistical population were included all high school students in the first grade (year) in Shiraz city that 60 of them were selected through convenience sampling and then based on random assignment of subjects divided into experimental and control groups (each group include 30 subject). The subjects responded to Snyder Hope questionnaire and life satisfaction. Data was analyzed by using univariate analysis of covariance (ANCOVA) method.
Findings: The univariate analysis of covariance showed that spirituality therapy training had significant effect on increasing life expectancy in experimental group (PKeywords: spirituality therapy, positivity, life expectancy, life satisfaction -
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی دو فن مثبت نگری و حل مسئله از مجموعه فنون رویکرد شناختی رفتاری بر روابط میان فردی نوجوانان دختر انجام شد. روش پژوهش، مطالعه موردی بود. در این مطالعه، یک آزمودنی دختر 17 ساله دانش آموز کلاس سوم دبیرستان که با به کارگیری مصاحبه بالینی، ملاک های تشخیصی DSM-IV و آزمون های تشخیصی؛ پرسشنامه چند جنبه ای مینه سوتا (MMPI)، فهرست بازبینی نشانه های-90- تجدیدنظر شده (SCL-90-R) و مقیاس 16 عاملی شخصیت کتل دارای مشکلات شدیدی درزمینه روابط میان فردی تشخیص داده شد، شرکت نمود. یافته ها آشکارکننده نقش خانواده در بروز، نگهداری و نیز بهبود روابط میان فردی نوجوانان دختر بود. همچنین یافته ها نشان داد که روش ترکیبی حل مسئله و مثبت نگری در بهبود روابط میان فردی نوجوانان دختر کارآمد است. برآمدها نشان گر آن بود که خانواده به عنوان عامل مهم و تاثیرگذار در روابط میان فردی نوجوانان باید در نظر گرفته شود. همچنین با توجه به اینکه بکار بستن این دو فن به جای مجموعه فنون شناختی- رفتاری در بهبود روابط میان فردی نوجوانان دختر اثربخش بود، ازاین رو پژوهش حاضر در راستای صرفه جویی در زمان و هزینه نیز می تواند به کار رود.کلید واژگان: مشاوره خانواده, نوجوانان دختر, روابط میان فردی, مثبت نگری, حل مسئلهThe aim of this study was to evaluate the efficacy of family counseling using elements of cognitive-behavioral therapy (positive thinking and problem solving) on female adolescent's interpersonal relationships. The research method utilized in this research was case study. In this study, the participant was a 17 years-old female third-grade high school student who diagnosed with serious problems in interpersonal relationships. For inclusion in the study, DSM-IV criteria were used, along with clinical interview, as well as Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI), Symptom Chechlist-90-R (SCL-90-R) and Cattle's 16 Personality Factors Questionnaire. Findings indicated the role of family in onset, maintenance, and improvement of interpersonal problems of adolescent girls. In addition, findings showed the effectiveness of combining positive thinking and problem-solving methods in improving interpersonal relationships for the participant. Results indicate that families to be consider as an important element. The results from the present study suggest that providing family counseling based on combined use of positive-thinking and problem-solving (from set of cognitive-behavioral therapy techniques) is a cost- effective intervention to improve interpersonal relationships of adolescent girls.Keywords: adolescents, girls, interpersonal relationships, positive thinking, problem solving
-
مقدمهتحقیقات فراوانی اثربخشی معنویت درمانی را در درمان بیماری های روانی از قبیل افسردگی و اضطراب نشان داده اند و اخیرا از رویکرد معنویت درمانی برای ارتقاء سطح شادکامی و خوشبینی افراد نیز استفاده می شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش معنویت درمانی مبتنی بر مثبت نگری بر افزایش میزان سطح شادکامی و خوشبینی افراد نوجوان بود.روشروش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان سال اول دبیرستان شهر شیراز بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد 60 نفر از آنها انتخاب شد و سپس بر اساس تخصیص تصادفی افراد به دو گروه آزمایش و کنترل، (هر گروه 30 نفر) گمارده شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه های شادکامی آکسفورد و آزمون جهت گیری زندگی (LOT) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل کووراریانس تک متغیره نشان داد که آموزش معنویت درمانی بر افزایش میزان شادکامی افراد گروه آزمایش تاثیر معناداری داشت (P<0/044)، همچنین آموزش معنویت درمانی در افزایش میزان خوشبینی افراد گروه آزمایش نیز تاثیر معناداری داشت(P<0/017).نتیجه گیرییافته ها به طور کلی بیانگر آن است که معنویت درمانی نه تنها در درمان انواع بیماریهای روانی تاثیر دارد بلکه از آن می توان برای افزایش میزان شادکامی و خوشبینی افراد هم استفاده کرد.کلید واژگان: معنویت درمانی, مثبت نگری, شادکامی, خوشبینیIntroductionmany researches have been shown the effectiveness of spirituality therapy in treatment of mental illness such as depression and anxiety and recently from spirituality therapy approach also used for to improvement of the level of individual’s happiness and optimism. Therefore the purpose of this study was to investigate the effectiveness of spirituality therapy training based on positivity on happiness and optimism in adolescents.MethodsThe Methods of present study was a semi-experimental research and a pretest- posttest design with control group. The statistical population were included all high school students in the first grade (year) in Shiraz city that 60 of them were selected through convenience sampling and then based on random assignment of subjects divided into experimental and control groups (each group include 30 subject). The subjects responded to Oxford happiness questionnaire and Life Orientation Test (LOT). the data of research was analyzed using univariate analysis of covariance (ANCOVA) method.Findingthe univariate analysis of covariance showed that spirituality therapy training had significant effect on increasing happiness in experimental group (P<0/044), also Spirituality therapy training to increase optimism experimental group with the significance level (P<0/017).Conclusiongenerally finding showed that spirituality therapy not only in treatment of the types of mental illness was effectiveness but also it can be used for increase the level of happiness and optimism in individuals.Keywords: spirituality therapy, positivity, happiness, Optimism
-
هدف از پژوهش بررسی تاثیر آموزش مثبت نگری بر کیفیت زندگی و کاهش افسردگی، اضطراب و استرس در نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت زاهدان بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه شامل 29 پسر (گروه آزمایش 17 نفر و کنترل 12) بود. نمونه گیری به شیوه سرشماری انجام شد؛ یعنی همه افراد جامعه آماری به عنوان گروه نمونه مورد مطالعه قرار گرفتند. آموزش مثبت نگری به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در طی دو ماه روی گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام جلسات پس آزمون و یک ماه بعد از اتمام جلسات آزمون پیگیری اجرا شد. از پرسشنامه کیفیت زندگی پارکرسون، بروهاد و تس و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس لاویبوند و لاویبوند برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت نگری بر کاهش میانگین نمرات افسردگی، اضطراب و استرس و ارتقای سطح کیفیت زندگی نوجوانان موثر بوده است. بنابراین با توجه به موثر بودن آموزش مثبت نگری برکاهش افسردگی، اضطراب و استرس و ارتقای کیفیت زندگی به دست اندرکاران امور نوجوانان و بزهکاران توصیه می شود برنامه های مبتنی بر آموزش مثبت نگری را برای کاهش افسردگی و اضطراب و افزایش کیفیت زندگی این نوجوانان به کار ببرند.کلید واژگان: مثبت نگری, کیفیت زندگی, افسردگی, اضطراب, استرس, نوجوانانThe aim of the present study was to investigate the effectiveness of positive thinking training on quality of life and reduction of depression, stress and anxiety in delinquent boys of Zahedan Juvenile Correction and Rehabilitation Center (ZJCRC). Method of this research was a quasi-experimental with a design of pretest- posttest- follow up test and with a control group. The sample comprised of 29 boys (17 subjects in experimental group and 12 in control). Method of sampling was the census. That is, all of statistical population were be studied as sample group. Positive thinking training was conducted on the experimental group during 8 sessions with 90 minutes. After the last session the post-test, was conducted and one month after it, the follow-up test. For data gathering, the Quality of Life of Parkerson, Broadhear & Tse et al. and the Depression, Anxiety Stress of Lovibond & Lovibond were used. The results of co-variance analysis showed that the positive thinking training effected on reducing of depression, stress and anxiety and increasing quality of life. Therefore, in regard to effectiveness of positive thinking training on reducing of depression, stress and anxiety and increasing quality of life, it is recommended for Juvenile delinquent trainers to use of the positive thinking training for increasing quality of life and reducing of depression, stress and anxiety in these juveniles.Keywords: positive thinking, quality of life, depression, anxiety, stress, juvenile
-
تغییر جنسیت طلبی یکی از اختلال های هویت جنسی است که با تمایل شدید به اتخاذ هویت جنس مخالف بدون توجه به امتیازهای فرهنگی آن مشخص می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خانواده درمانگری شناختی رفتاری بر درمان تغییر جنسیت طلبی با تاکید بر درمان معنوی صورت گرفته است. روش؛ این پژوهش از نوع مطالعه موردی است و داده ها با روش های مصاحبه بالینی براساس DSM-IV-TR و اجرای آزمون های روان شناختی گردآوری شده اند. در این پژوهش یک آزمودنی پسر 18 ساله با تمایل شدید به تغییر جنسیت شرکت داشته است. فرآیند درمان با مشارکت روان شناس بالینی و روان پزشک و در طی 78 جلسه صورت گرفته است. در جلسات درمانی از روش هایی چون حل مساله، خودبازبینی، مثبت نگری و بازسازی شناختی با تکیه بر اهداف زندگی و بعد معنوی روحی صورت گرفته است. یافته ها در آخرین جلسات درمانی مراجع توانست نقش مردانه را بپذیرد، با دخترها و پسرها روابط عادی برقرار نماید. درمانگران از او خواستند که به ازدواج بیندیشد. به مراجع القا شد که پتانسیل مرد بودن را در خود تقویت کند و از هوش خود در جهت برقراری ارتباط موثر اجتماعی استفاده نماید. بررسی های پس از درمان بر تاثیر معنویت و بعد روحی و خانواده درمانگری شناختی- رفتاری در درمان تغییر جنسیت طلبی دلالت دارد. نتایج حاصل از اجرای مجدد آزمون ها، مصاحبه های بالینی و نظر روان پزشک حاکی از بهبودی کامل مراجع است. نتیجه گیری پژوهش ها نشان داده اند، خانواده در شکل گیری و در نتیجه درمان اختلال های هویت جنسی از جمله تغییر جنسیت طلبی نقش دارند. وجود روابط عمیق مادر با پسر یا پدر با دختر، عدم حضور مادر یا پدر و آرزو برای داشتن فرزند دختر یا پسر و طرح مستمر آن در خانواده از جمله مواردی هستند که احتمالا می توانند در اختلال هویت جنسی موثر واقع شوند و به همین دلیل خانواده درمانگری با تکیه بر روش های روان درمانی معنوی پیشنهاد می شود. براساس این مطالعه کاربرد روش های شناختی- رفتاری در کنار آموزش خانواده با تاکید بر بعد روحی و معنوی در درمان اختلال هویت جنسی موثر واقع شده است. هم سوئی و عدم هم سوئی یافته ها در پایان مورد بحث قرار گرفته است.کلید واژگان: اختلال هویت جنسی, تغییر جنسیت طلبی, خانواده درمانگری شناختی, رفتاری, خودبازبینی, مثبت نگری
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.