نقش میانجی تاب آوری در رابطه بین مثبت نگری و بهزیستی ذهنی بیماران دیابتی

بیماری های مزمن از جمله دیابت در کوتاه مدت با کاهش استقلال و تعامل فرد، بهزیستی ذهنی او را مختل نموده و مشکلاتی را به وجود می آورند. به نظر می رسد مثبت نگری در کمک به این بیماران، نقش موثری را داشته باشد. در این راستا، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطه ی بین مثبت نگری و بهزیستی ذهنی بیماران دیابتی شهرستان بناب انجام گرفت. این مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری، کلیه ی اعضای فعال انجمن دیابت شهرستان بناب در سال 1397بودند. از این جامعه، 500 نفر با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها به وسیله ی پرسشنامه ی ویژگی های روان شناسی مثبت نگر رشید (2008)، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه ی بهزیستی ذهنی وارویک ادینبورگ (2007) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS-v25 و LISREL-v8/8 با مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم از مثبت نگری به بهزیستی ذهنی (05/0>p 27/0=β)، مثبت نگری به تاب آوری (01/0>p 83/0=β) و تاب آوری به بهزیستی ذهنی (01/0>p 80/0=β)، از نظر آماری معنی دار بود. همچنین مثبت نگری به طور غیرمستقیم از طریق تاب آوری نیز بر بهزیستی ذهنی تاثیرمثبت و معنادار داشت (01/0>p 66/0=β). اگرچه به خاطر محدودیت ها باید جانب احتیاط را نگه داشت، ولی به نظر می رسد توجه به مدل مثبت نگری، در برنامه درمانی و مشاوره ای بیماران دیابتی مفید باشد.