جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "cognitive-behavioral therapy (cbt)" در نشریات گروه "روانشناسی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «cognitive-behavioral therapy (cbt)» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
Objective
The aim of this study was to compare the effectiveness of residential group therapy based on Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Cognitive Behavioral Therapy (CBT) on meaning in life and marital satisfaction in couples.
Methods and Materials:
This research used a quasi-experimental design with a pre-test, post-test, and control group. The research population consisted of couples who sought counseling at family counseling centers and health houses in Birjand in 2021. From this population, 45 individuals were selected via convenience sampling and were randomly assigned to three groups: control group (15 participants), ACT group (15 participants), and CBT group (15 participants). The intervention sessions for the experimental groups were conducted by the researcher over 18 consecutive weeks, with each session lasting 2 hours. Following the intervention sessions, the Meaning in Life Questionnaire and the Marital Satisfaction Questionnaire were administered as post-tests, and the same questionnaires were administered again three months after the intervention as a follow-up. The results of the three groups were compared at both the post-test and follow-up stages. Statistical methods such as Multivariate Analysis of Variance (MANOVA), given the assumptions for parametric tests, and Analysis of Covariance (ANCOVA) were employed.
FindingsThe results indicated no significant difference in the effectiveness of ACT and CBT group therapies in enhancing meaning in life and marital satisfaction. Additionally, comparisons of the mean scores of the experimental groups at the post-test and follow-up stages showed that the effects of the independent variables persisted in the follow-up stage, with no significant differences between the post-test and follow-up stages.
ConclusionThe study found no significant difference between Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Cognitive Behavioral Therapy (CBT) in improving meaning in life and marital satisfaction. Both therapeutic approaches proved effective, highlighting the potential for their application in enhancing psychological well-being and relationship quality among couples.
Keywords: Residential Group Therapy, Acceptance, Commitment Therapy (ACT), Cognitive Behavioral Therapy (CBT), Meaning In Life, Marital Satisfaction -
مقدمه
با توجه به اهمیت سلامت زندگی زناشویی و نقش شاخصه های عشق ورزی بر روابط زناشویی و لزوم مداخله در این زمینه و انتخاب رویکرد مناسب در این زمینه پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی و رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مدل عشق هاتفیلد در زوجین ناهمسان و نابرابر بود.
روش پژوهش:
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که به صورت پیش آزمون، پس آزمون، با گروه کنترل و پیگیری 1 ماهه انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجینی بود که به مراکز مشاوره و اورژانس اجتماعی بهزیستی شهر تربت جام در سال 1402 مراجعه کردند، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس، 24 زوج (24 مرد و 24 زن) که دارای ملاک های ورود و خروج بودند، به عنوان نمونه انتخاب شده و به طور تصادفی در 3 گروه 8 زوجی (8 مرد و 8 زن) الف، ب و ج (2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند که گروه الف درمان شناختی رفتاری، گروه ب، درمان پذیرش و تعهد را دریافت کردند و گروه ج گروه کنترل بود که درمانی دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد که هر دو گروه درمان شناختی و رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مدل عشق هاتفیلد در زوجین ناهمسان و نابرابر موثر بود، اما این تفاوت در مورد مدل عشق هاتفیلد معنادار نبود. بنابراین می توان از این دو روش در جهت بهبود روابط زناشویی بهره مند شد.
نتیجه گیریبنابراین می توان از هر دو درمان شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می توان در جهت افزایش عشق و رضایت زناشویی بین زوجین بهره مند شد
کلید واژگان: درمان شناختی و رفتاری (CBT), درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT)), زوجین ناهمسان و نابرابر, مدل عشق هاتفیلدIntroductionThe aim of the present study was to compare the effectiveness of cognitive behavioral therapy (CBT) and acceptance and commitment therapy (ACT) on Hatfield's love model in heterosexual and unequal couples.
Research methodThe present research method was a semi-experimental type, which was conducted as a pre-test, post-test, with a control group and a 1-month follow-up. The statistical population of the research included all the couples who referred to the welfare counseling and social emergency centers of Torbat Jam city. Among the statistical population, using the purposeful and available sampling method and based on the score of the Passionate Love Questionnaire by Hatfield and Rapson (1993) in the pre-test, 24 couples (24 men and 24 women) who met the entry and exit criteria were selected to The title of the selected sample, and were randomly replaced in 3 groups of 8 couples (8 men and 8 women) A, B and C (2 experimental groups and one control group) that group A received cognitive behavioral therapy, group B received acceptance and commitment therapy and Group C was the control group that did not receive treatment. In order to analyze the research data, multivariate covariance analysis and post hoc tests such as Benferroni were used.
FindingsData were analyzed with SPSS-22 software. The results showed that both groups of cognitive behavioral therapy (CBT) and acceptance and commitment based therapy (ACT) were effective on Hatfield's love model in unequal couples. But this difference was not significant in Hatfield's love model. Therefore, these two methods can be used to improve marital relations.
ConclusionTherefore, both cognitive behavioral therapy and therapy based on acceptance and commitment can be used to increase love and marital satisfaction between couples.
Keywords: Acceptance, Commitment Therapy (ACT), Cognitive Behavioral Therapy (CBT), Dissimilar, Inequality Couples, Hatfield's Love Model -
IntroductionEffective emotional regulation is crucial for individuals with major depression. This study compares the impact of two intervention methods—repetitive transcranial magnetic stimulation (rTMS) and cognitive-behavioral therapy—on emotional regulation in this population.MethodsConducted as a quasi-experimental, goal-oriented study, we employed a pre-test post-test design with a one-month follow-up for the control group. The sample comprised 39 men and women with major depression purposefully selected from Delaram Sina Psychiatric Hospital in Tehran in 2022. Participants were randomly assigned to three groups: rTMS (13 participants), cognitive-behavioral therapy (13 participants), and a control group (13 participants). The experimental groups received 12 sessions each of their respective interventions, while the control group received no intervention. Demographic characteristics were recorded, and the research tool used was Emotion Regulation Questionnaire (ERQ). Data were analyzed using repeated measures analysis of variance in SPSS version 26.ResultsBoth rTMS and cognitive-behavioral therapy demonstrated effectiveness in emotional regulation, including suppression and reappraisal components, among individuals with depression. Importantly, cognitive-behavioral therapy exhibited greater efficacy in emotional regulation and its suppression and reappraisal components compared to rTMS. Specific p-values or effect sizes are available upon request.ConclusionIn comparing the two intervention methods, cognitive-behavioral therapy emerged as more effective than rTMS in enhancing emotional regulation in individuals with depression. These findings underscore the significance of considering diverse approaches in the treatment of major depression and may have practical implications for clinical practice.Keywords: Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation (Rtms), Cognitive-Behavioral Therapy (CBT), Emotional Regulation, Depression
-
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان فراتشخیصی یکپارچه بر تنظیم هیجانی نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی نوجوانان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر خرم آباد در بازه زمانی آذر ماه 1400 تا تیرماه 1401 بود که توسط روان شناس و روان پزشک تشخیص قطعی اختلال اضطراب فراگیر دریافت کردند. 45 نفر به صورت هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش اول و دوم هریک به ترتیب طی 12 جلسه بصورت دو بار در هفته تحت مداخله درمان فراتشخیصی یکپارچه، و درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ی تنظیم شناختی هیجان (CERQ) (گارنفسکی و کرایج، 2006) بود. تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بونفرونی انجام شد. یافته های بدست آمده نشان داد که هر دو مداخله ی درمان فراتشخیصی یکپارچه و درمان شناختی-رفتاری در مقایسه با گروه گواه به طور معنی داری باعث افزایش تنظیم هیجان سازش یافته و کاهش تنظیم هیجان سازش نایافته می شوند (01/0P<)؛ و تاثیر هر دو روش مداخله تا مرحله پیگیری (2 ماهه) دارای ماندگاری اثر است. همچنین بین میزان اثربخشی دو روش تفاوت معناداری وجود ندارد (01/0<P). بطورکلی با بکارگیری هر یک از رویکردهای درمان شناختی-رفتاری و درمان فراتشخیصی یکپارچه می توان گام مهمی در کاهش آسیب ها و پیامدهای ناشی از عدم تنظیم هیجان برداشت.
کلید واژگان: اضطراب فراگیر, تنظیم هیجانی, درمان فراتشخیصی یکپارچه, درمان شناختی-رفتاری, نوجوانانThe present study aimed to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy(CBT) and unified transdiagnostic treatment on the cognitive-emotional regulation of adolescents with generalized anxiety disorder. The quasi-experimental study was carried out with a pre-test-post-test design, with a control group and a two-month follow-up. The statistical population included all teenagers who were referred to Khorramabad counseling centers between December 1400 and July 1401, and who received a definitive diagnosis of GAD from the psychologist and psychiatrist of the center. 45 people were purposive sampling method selected and placed in two experimental groups and one control group(15 people in each group). The first and second experimental groups, respectively, received unified transdiagnostic treatment and CBT during 12 sessions. The research tools were cognitive emotion regulation questionnaire(GERQ) (Garnefski & et al,2006). The data were analyzed by the method of analysis of variance with repeated measurements and Bonferroni’s post hoc test. The results showed that both unified transdiagnostic treatment and cbt significantly increased adaptive emotion regulation and decreased maladaptive emotion regulation compared to the control group(P<0.01) and the effect of both intervention methods remained until the follow-up stage (2 months). Also, there is no significant difference between the effects of the two methods (P>0.01). Thus, an important step can be taken in reducing the consequences caused by the lack of emotion cognitive regulation in GAD by using any of the therapeutic approaches of CBT and unified transdiagnostic for emotion regulation in adolescents with GAD.
Keywords: generalized anxiety disorder, emotional regulation, unified transdiagnostic treatment, cognitive-behavioral therapy(CBT), adolescents -
هدف
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا در مقایسه با درمان شناختی رفتاری بر اهمال کاری و مسیولیت پذیری دختران نوجوان بود.
روشپژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود؛ و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر متوسط دوم ناحیه 5 اصفهان در سال 1400 بود که پس از غربالگری با پرسشنامه فرسودگی تحصیلی 45 دختر نوجوان به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه آزمایشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا (15 دختر)، گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری (15 دختر) و گروه گواه (15 دختر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایشی بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا محقق ساخته و گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند؛ هر سه گروه به پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (1991) و مسیولیت پذیری کالیفرنیا (1951) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها:
نتایج نشان داد بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا بر نمره اهمال کاری (09/8=F، 007/0 =P) و مسیولیت پذیری (40/9=F، 004/0 =P) و مداخله شناختی رفتاری بر نمره اهمال کاری (51/5=F، 024/0 =P) و مسیولیت پذیری (11/9=F، 005/0 =P) موثراست و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود.
نتیجه گیری:
نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کند که مداخله بسته درمان پذیرش و تعهد واقعیت گرا محقق ساخته و درمان شناختی رفتاری برای افزایش مسیولیت پذیری و کاهش اهمال کاری در نوجوانان روش مناسبی است.
کلید واژگان: پذیرش و تعهد, واقعیت گرا, شناختی-رفتاری, اهمال کاری, مسئولیت پذیریAimThe present study aimed to investigate the effectiveness of the reality-based acceptance and commitment therapy package and cognitive-behavioral therapy in improving procrastination and responsibility in adolescent girls.
MethodsThe study was quasi-experimental with a pretest-posttest design, a control group, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of all second-grade female students in District 5 of Isfahan in 2021. After screening with the academic burnout questionnaire, 45 adolescent girls were selected by the convenience sampling method and were randomly assigned to the experimental group of the reality-based acceptance and commitment therapy package (n=15), the experimental group of cognitive-behavioral therapy (n=15), and a control group (n=15). The experimental group received the researcher-made reality-based acceptance and commitment therapy package and another experimental group received cognitive-behavioral therapy for eight 90-minute sessions, and the control group did not receive any intervention. All three groups answered the Tuckman Procrastination Scale (TPS) (1991), and California Responsibility Scale (1951) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. Data were analyzed using the repeated-measures mixed-model analysis of variance (ANOVA).
ResultsThe Reality-Based Acceptance and Commitment Therapy Package affected the scores of procrastination (F= 8.9, P=0.007) and responsibility (F=9.40, P=0.004); and cognitive-behavioral intervention affected the score of procrastination (F=5.51, P=0.024) and responsibility (F=9.11, P=0.005), and the effects were stable at the follow-up stage.
ConclusionThe research results suggest evidence that the researcher-made reality-based acceptance and commitment therapy package intervention and cognitive-behavioral therapy were appropriate methods to increase responsibility and reduce procrastination in adolescents.
Keywords: Acceptance, Commitment Therapy (ACT), Reality-based, Cognitive-behavioral therapy (CBT), procrastination, Responsibility -
خشونت خانگی نوع خاصی از خشونت است که در سطح خانواده اعمال و منجر به آسیب یا رنج جسمی، روانی و جنسی می شود. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی درمان های شناختی رفتاری(CBT) و هیجان مدار(EFT) بر احساس تنهایی در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران در سال 1398 بودند. جهت نمونه گیری از بین مراکز مشاوره شهر تهران دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد و از بین مراجعین آنها به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. بعد از انتخاب نمونه های واجد شرایط و گزینش تصادفی آنها در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه 20 نفر)، گروه های آزمایشی تحت درمان شناختی رفتاری(CBT) (8 جلسه 90 دقیقه ای) و درمان هیجان مدار(EFT) (8 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ گروه کنترل در لیست انتظار درمان قرار گرفت. بمنظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های خشونت خانگی حاج یحیی و احساس تنهایی Ditommasso, Brannen & Best استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، هر دو درمان های شناختی رفتاری(CBT) و هیجان مدار(EFT) بر کاهش احساس تنهایی در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی اثربخش بودند و این اثر در طول زمان تداوم داشت (0.01p<) و بین اثربخشی و تداوم اثر درمان های شناختی رفتاری(CBT) و هیجان مدار(EFT) بر کاهش احساس تنهایی در زنان متاهل قربانی خشونت خانگی، تفاوت معناداری وجود نداشت (0.05p>). بنابراین با استفاده از این روش های درمانی می توان سلامت روانی زنان متاهل قربانی خشونت خانگی را بهبود بخشید و به کارگیری این روش ها توسط مشاوران و روانشناسان در دادگستری ها، اداره زندان ها، کمیته امداد امام خمینی(ره) و انجمن اولیا و مربیان در آموزش و پرورش توصیه می شود. پیشنهاد می شود
کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری(CBT), درمان هیجان مدار(EFT), احساس تنهایی, خشونت خانگیDomestic violence is a special type of violence that is perpetrated at the family level and leads to physical, psychological and sexual harm or suffering. Considering that violence against women is more and more observed in our country due to social and economic issues, and due to the vulnerability of this group of women whose psychological injuries do not end in the individual and may become social injuries, it is necessary to use Interventions to help improve the mental health of these women are felt more than ever. The aim of this study was to compare the effectiveness of Cognitive Behavioral Therapy (CBT) and Emotional Therapy (EFT) on loneliness in married women victims of domestic violence. The experimental research method with pretest-posttest design was follow-up with the control group. The statistical population of the study included all women victims of domestic violence who referred to counseling centers in Tehran in 1398. For sampling among the counseling centers of Tehran, two centers were randomly selected and among their clients were selected by purposive sampling. Inclusion criteria included, a score higher than the average in the questionnaires of domestic violence against women and feelings of loneliness, being married, having at least 3 years of cohabitation, age range 25-40 years, commitment to participate in all treatment sessions and not Receiving individual counseling and psychological services during participation in treatment sessions and also not having a specific physical or mental illness. Exclusion criteria included remarriage, absence from treatment sessions and unwillingness to continue participating in the study. After selecting the eligible samples and randomly selecting them in the experimental and control groups (20 people in each group), the first experimental group underwent cognitive-behavioral therapy (CBT), the second experimental group under emotion-focused therapy (EFT) and the control group on the waiting list. Were treated. Haj Yahya Domestic Violence and Loneliness Questionnaires Ditommasso, Brannen & Best were used to collect data. The experimental groups underwent cognitive-behavioral therapy (CBT) (8 sessions of 90 minutes) and emotion therapy (EFT) (8 sessions of 90 minutes); The control group was placed on a waiting list for treatment. Data were analyzed using analysis of covariance. The results showed that both cognitive-behavioral (CBT) and emotion-oriented (EFT) therapies were effective in reducing feelings of loneliness in married women victims of domestic violence, and this effect persisted over time (p <0.01) between the effectiveness and persistence of therapeutic effects. There was no significant difference between cognitive-behavioral (CBT) and emotion-oriented (EFT) in reducing loneliness in married women victims of domestic violence (p> 0.05). Therefore, using these treatment methods can improve the mental health of married women victims of domestic violence and the use of these methods by counselors and psychologists in the judiciary, prison administration, Imam Khomeini Relief Committee and the Association of Parents and Educators in education and Breeding is recommended. It is suggested that other similar studies be conducted with different groups of women in domestic violence (especially men affected by domestic violence) in other cities and with different cultures to remove the limitations of the generalizability of the results. Performing follow-up in future research will determine the continued effectiveness of the treatments used.
Keywords: Cognitive Behavioral Therapy (CBT), Emotion-Based Therapy (EFT), Loneliness, Domestic Violence -
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، خودبازداری و نگرش های ناکارآمد در سوء مصرف کنندگان مواد انجام گرفت. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. تعداد 34 مراجعه کننده به مرکز درمانی طلوع واقع در استان لرستان در سال 1398 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکنترلی تانجی، بامیستر و بون (SCS)، خودبازداری وینبرگر و شوارتز (SRS) و نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (DAS) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که بین نمره پس آزمون خودکنترلی، خودبازداری و نگرش های ناکارآمد در گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. 18% خودکنترلی، 39% خودبازداری و 75% نگرش های ناکارآمد بوسیله روش شناختی رفتاری قابل تبیین است. این یافته ها نشان می دهد که درمان شناختی رفتاری می تواند سبب افزایش خودکنترلی و خودبازداری و کاهش نگرش های ناکارآمد در سوء مصرف کنندگان مواد شود. بنابراین درمانگران می توانند از این درمان به عنوان روش مداخله ای استفاده کنند.
کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری, خودبازداری, خودکنترلی, نگرش های ناکارآمدThe current research attempts to study the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on self-control, self-Restraint, and Dysfunctional Attitude in individuals with substance abuse. The research method was quasi-experimental with pretest-posttest, follow-up, and control group design. 34 patients referring to Tolou Medical Center which is located in Lorestan Province were selected in 1398 based on the Convenience Sampling and were randomly divided into the experimental and control groups. In data collecting, Tanji, Banister, and Bon Self-Control Questionnaire (SCS), Weinberger & Schwartz self-Restraint Scale (SRS), and Weissman and Beck’s Dysfunctional Attitude Scale (DAS) were used. Data analysis based on Covariance Analysis demonstrated that there are significant differences between the post-test scores of self-control, self-restraint, and dysfunctional attitude between the control and experimental group. 18% self-control, 39% self-restraint, and 75% dysfunctional attitude can be interpreted by the cognitive-behavioral method. These findings show that cognitive-behavioral therapy can lead to an increase in self-control and self-restraint and a decrease in dysfunctional attitudes in drug abusers. Therefore, therapists can use this therapy as an interventional method.
Keywords: Cognitive Behavioral Therapy (CBT), self-control, self-Restraint, dysfunctional attitudes -
مقدمهچاقی اختلال متابولیکی و سرمنشا مشکلات سلامتی همچون بیماری های قلبی عروقی است. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی درمان های شناختی رفتاری و مبتنی بر ذهن آگاهی در افزایش فعالیت و کاهش وزن افراد چاق مبتلا به بیماری گرفتگی عروق کرونر قلبی بود.روشطرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه افراد چاق مراجعه کننده به کلینیک چاقی بیمارستان سینای تهران بود که هم زمان به بیماری عروق کرونری مبتلا بودند. 45 نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی با درمان شناختی رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی و یک گروه کنترل جای داده شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی بک و شاخص توده بدنی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری گردآوری شد. داده ها با روش تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شدند.یافته هایافته های پژوهش نشان داد، اثرات درون گروهی درباره شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی معنادار بود، اما در ارتباط با اثرات بین گروهی، گروه های آزمایش تنها در فعالیت در اوقات فراغت تفاوت معنادار داشتند.نتیجه گیریبراساس نتایج این مطالعه، می توان این طور بیان کرد که درمان شناختی رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی از طریق تغییر سبک زندگی و نیز شناخت های افراد می تواند منجر به کاهش وزن و افزایش فعالیت در افراد چاق مبتلا به بیماری های قلبی شود.کلید واژگان: چاقی, تنگی عروق کرونر, درمان شناختی رفتاری, درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهیObjectiveObesity as a metabolical disorder is the origin of some health problems such as cardiovascular diseases. The purpose of this study was comparing efficacy of cognitive behavioral therapy and mindfulness-based cognitive therapy on activity and weight in obese individuals with cardiovascular disease.MethodThe design of this semi-experimental research was pre/posttest with control group. Statistical population included all obese patients with cardiovascular disease referred to Sina clinic hospital in Tehran. 45 patients were selected by convenience sampling method and then randomly assigned into three groups. First group received CBT, second group received MBCT and third group considered as control group. Baecke habitual physical activity questionnaire and body mass index (BMI) were used as research tools. Mixed analysis of variance method was used for analyzing. .ResultResults indicated the significant effect of within subject factors in BMI and activity in leisure time, but in between subject factors groups has significant difference only in activity in leisure time, so that CBT and MBCT groups got higher scores in this variable.ConclusionBased on results of this study, it can be said that CBT and MBCT can lead to increase activity in patients with obesity and cardiovascular diseases by changing the life style and cognitions.Keywords: Obesity, Coronary artery stenosis, Heart diseases, Cognitive behavioral therapy (CBT), Mindfulness-based cognitive therapy (MBCT)
-
IntroductionMultiple sclerosis (MS) has a wide range of physiological and neuropsychological symptoms. Over 75% of MS patients complain about fatigue, which for many is one of their most debilitating symptoms, having a substantial impact on their quality of life and ability to carry out day-to-day tasks. Previous investigations on effectiveness of different types of psychotherapy on MS fatigue are so limited, so the aim of this study was to investigate the efficacy of cognitive behavioral therapy (CBT) as a therapy for MS fatigue.MethodUsing convenient sampling, 22 patients with fatigue symptoms (score of ≥5 on Fatigue Scale) were assigned randomly into experimental (n=11) and control (n=11) groups. Subjects in experimental group attended eight 50-minute sessions of weekly CBT based on van Kessels model, whereas the patients in control group attended in eight 50-minute weekly sessions of relaxation training. All the subjects completed the fatigue scale at the end of the therapy and 12 weeks follow-up.ResultsAnalysis of Covariance (ANCOVA) data indicated that the CBT group reported greater reductions in fatigue symptoms, although fatigue scores of both groups were decreased. Fatigue scores of the experimental group were significantly reduced in follow-up assessment.ConclusionResults indicated that cognitive behavioral therapy appears to be a clinically effective treatment for fatigue in MS and could be implemented as complementary therapy for MS patients in order to promote their quality of life.Keywords: Multiple Sclerosis (MS), Cognitive Behavioral Therapy (CBT), Fatigue
-
Background
Irritable bowel syndrome (IBS) is a functional gastrointestinal disorder with chronic abdominal pain, bowel habit variations, and lack of structural causes. Symptom intensity has a statistical relation with patients' quality of life (QOL) and mental health. The first objective of the present study was to develop and provide a therapeutic plan based on cognitive behavioral therapy (CBT) for IBS that was operated for the very first time in Iran. The second objective was to determine the effectiveness of these treatments on IBS symptoms intensity, health-related QOL, and psychological health among patients with IBS.
MethodsThe participants were 15 women with IBS. The participants were diagnosed on the basis of ROME-III diagnosis criteria. The data collection tools consisted of IBS Symptom Severity Scale (IBS-SSS), the Irritable Bowel Syndrome Quality of Life (IBS-QOL) questionnaire, and the Symptom Checklist-90-Revised (SCL-90-R) used to evaluate mental health. Data were collected during the weeks of 0, 4, 12, and 24, during the treatment process. The extracted data was examined statistically via repeated measures MANOVA in SPSS software.
ResultsCBT has a significant effect on IBS symptoms reduction, QOL improvement, and mental health promotion of the patients. The effect of the therapeutic plan persisted until the follow-up stage.
ConclusionAccording to the results, applied CBT can be specifically implemented as an effective treatment for IBS. Therefore, the use of this treatment is advised.
Keywords: Irritable bowel syndrome (IBS), Quality of life (QOL), Mental health, Cognitive behavioral therapy (CBT) -
Background
The aim of this study was to evaluate the efficacy of spiritually augmented psychotherapy (SAPT) on the dysfunctional attitudes of patients with dysthymic disorder.
MethodsA mixed qualitative and quantitative method was used in the present study. SAPT model was prepared in the first phase, and in the second phase, a double-blind randomized clinical trial was performed. The study subjects consisted of 62 patients with dysthymic disorder selected from several clinical centers of Isfahan University of Medical Sciences in Isfahan, Iran. The participants were randomly assigned to 3 experimental groups and 1 control group. The first group received 8 sessions of SAPT treatment, the second group also had 8 sessions of cognitive behavioral therapy (CBT) which was specific to dysthymic disorder, and third group were under antidepressant treatment. The Dysfunctional Attitudes Scale (DAS-26) was used to evaluate all the participants in 4 measurement stages. The data were analyzed using repeated measures MANCOVA.
ResultsFindings showed that SAPT had higher efficacy on the modification of dysfunctional attitudes than CBT and medication (P < 0.05).
ConclusionThese findings supported the efficacy of psychotherapy enriched with cultural structures and spiritual teachings.
Keywords: Psychotherapy, Spiritual, Cognitive-behavioral therapy (CBT), Depression, Dysfunctional attitude -
مقدمهدرمان شناختی رفتاری، به عنوان درمان انتخابی اختلال اضطراب اجتماعی، ضمن حمایت های فزاینده، با نوساناتی نیز همراه بوده است. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر، تعیین و مقایسه اثربخشی و ماندگاری سه الگوی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر «مواجهه با خود»، «مواجهه با موقعیت» و «مواجهه با خود- موقعیت» در درمان این اختلال است.روشدر تحقیق شبه تجربی حاضر، 24 آزمودنی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی براساس نمره مقیاس پرسشنامه هراس اجتماعی و مصاحبه بالینی براساس مصاحبه بالینی ساختاریافته براساس چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انتخاب شدند. 18 نفر از مبتلایان به طور تصادفی به 3 گروه آزمایش (در هر گروه 6 نفر) و 6 نفر به گروه کنترل اختصاص داده شدند و چهار گروه از لحاظ ویژگی های جمعیت شناختی همتا بودند. 3 گروه آزمایش، هریک تحت درمان یکی از سه الگوی درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل در انتظار ماند. آزمودنی ها قبل از شروع و بعد از اتمام، یک ماه و نیم، 4 ماه و یکسال بعد از اتمام مداخله/ انتظار، علاوه بر مقیاس پرسشنامه هراس اجتماعی، مقیاس های مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز، نسخه کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی، مقیاس اضطراب تعامل اجتماعی، مقیاس هراس اجتماعی و مقیاس تصویر خود منفی را تکمیل نمودند.نتایجمقایسه نتایج چهار گروه بر اساس میانگین تفاضل پیش آزمون- پس آزمون، نشان داد که سه الگوی درمان شناختی رفتاری با گروه کنترل تفاوت معناداری داشته اما با یکدیگر تفاوت معناداری نداشته اند. البته میانگین تفاضل گروه مواجهه با خود با گروه کنترل، در تمام متغیرهای وابسته (نمره های 6 مقیاس اضطراب اجتماعی) تفاوت معناداری داشته، درحالی که میانگین تفاضل گروه مواجهه با خود-موقعیت و گروه مواجهه با موقعیت با گروه کنترل، در برخی از مقیاس های شش گانه، تفاوت معنادار را داشته است. یافته ها حاکی از آن است که هر سه الگوی درمانی یادشده دارای ماندگاری اثربخشی بوده اند اما گروه مواجهه با خود، در برخی موارد برتری هایی را نسبت به دو گروه دیگر نشان داده است.بحث و نتیجه گیرینتایج نشان می دهد که هر سه الگوی درمان شناختی رفتاری مذکور می توانند در نمونه بالینی ایرانی به کار گرفته شوند، اما در برخی از شواهد گروه مواجهه با خود نسبت به دو گروه دیگر، وضعیت برتری را در نمونه بالینی ایرانی نشان داده است.کلید واژگان: اختلال اضطراب اجتماعی, درمان شناختی رفتاری, مواجهه با خود, مواجهه با موقعیت, مواجهه با خود-موقعیتBiannual Peer Review Journal of Clinical Psychology & Personality, Volume:13 Issue: 2, 2016, PP 15 -31Anxiety Disorder (SAD) has received increasing supports. Furthermore, it has indicated fluctuations. Therefore, the aim of this research is determination and comparison of efficacy and permanence of three CBT models based on "exposure to self, exposure to situation" and exposure to self-situation" on treatment of SAD.Methodin current quasi-experimental research, 24 subjects with SAD were selected using Social Phobia Inventory (SPIN) and Structured Clinical Interview for Diagnostic and Statistical Manual of mental disorders (SCID-IV). 18 subjects randomly were assigned to three experimental groups (each group included 6 subjects) and 6 subjects were assigned to control group and 4 groups were demographically the same. Three experimental groups received one of the three CBT models and control group waited. Subjects completed SPIN, LSAS-SR, BFNE, SIAS, SPS, and NSPS before, after and 1/5 months, 4/5 months and 1 year after ending of treatment/ waiting.ResultsComparison of the results of 4 groups on the base of the mean of pretest-posttest difference indicated that three experimental groups had significant differences with control group but did not have significant difference with one another. Of course, the mean of difference of the "exposure to self group had significant differences with control group in all dependent variables (the score of 6 scales), whereas, the means of difference of the exposure to self-situation and exposure to situation groups had significant differences with control group in some of the six scales. The results suggest three aforementioned therapeutic models had permanence of efficacy but exposure to self group had superiorities to exposure to self-situation and exposure to situation groups in some scales.Conclusionthree CBT models are useful in Iranian clinical sample but in some evidences, exposure to self group had superiorities to exposure to self-situation and exposure to situation groups in Iranian clinical sample.Keywords: Social anxiety disorder, Cognitive Behavioral Therapy (CBT)
-
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شیوه درمانی EMDR که توسط فرانسین شاپیرو7 مطرح شده بر روی کم خوابی نوع اول شب، اجرا شده است. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از طرح علی مقایسه ای استفاده شد.افراد نمونه شامل 60 نفر بیمار مبتلا به کم خوابی از نوع اول شب، در محدوده سنی 25 تا 50 سال و محدوده تحصیلی دیپلم تا فوق لیسانس از هر دو جنس (30 زن و 30 مرد) بودند. که با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور طبقه بندی و تحلیل داده ها از آزمون t تست و کواواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش EMDR تفاوت معنی دار است که اثربخشی این روش را نشان می دهد. و همینطور بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه شناختی رفتاری تفاوت معنی داری بدست آمد که اثربخشی روش درمان شناختی رفتاری را در بهبود کم خوابی نشان می دهد. ولی تفاوت بین گروه شناختی رفتاری و EMDR معنی دار نبوده است. یعنی می توان روش درمانی EMDR را بعنوان درمانی با اثر بخشی یکسان با CBT در نظر گرفته شود.کلید واژگان: EMDR, CBT, کم خوابی اول شبThe present study examined the effectiveness of EMDR approach by Francine Shapiro on primary insomnia. Causal comparative design was used for testing research hypotheses. Population consisted of 60 patients with primary insomnia, ranging in age from 25 to 50 years, in degree from diploma to master’s, and consisting of both sexes (30 females and 30 males), who were selected using purposive sampling. In order to classify and analyze test data, T-test and covariance were used. Data analysis showed that the pretest and posttest EMDR treatment group showed significant differences in the effectiveness of this approach. Moreover, significant difference was found between pretest and posttest in the cognitive-behavioral group, indicating the efficacy of cognitive-behavioral therapy in treating primary insomnia. However, there was no significant difference between CBT and EMDR groups. In conclusion, the effectiveness of EMDR therapy and CBT may be considered equal.Keywords: Eye Movement Desensitization, Reprocessing (EMDR), Cognitive-Behavioral Therapy (CBT), Primary Insomnia
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.