جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "russia" در نشریات گروه "کتابداری و مدیریت اطلاعات"
تکرار جستجوی کلیدواژه «russia» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
هدف
این مقاله برآن است تا با بهره گیری از منابع دست اول فرازوفرود احداث راه آهن سراسری و انتخاب مسیر آن و نیز رویکرد قدرت های خارجی به ویژه انگلستان در این زمینه را به تصویر بکشد و سیر انتخاب نخستین مسیر خط راه آهن در دوران نخست وزیری و سلطنت رضاشاه را باز نماید.
روش/ رویکرد پژوهش:
در این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب خانه ای، اسناد آرشیوی، و گزارش های مطبوعاتی، موضوع تعیین مسیر راه آهن سراسری ارزیابی می شود.
یافته ها و نتیجه گیری:
براساس این تحقیق روشن می شود که از همان آغاز شروع موضوع راه آهن در ایران، برخی پیشنهادها راه آهن ایران را کریدوری درنظر می گرفتند که اروپا را به شرق آسیا وصل می کرد؛ ولی برخی طرح ها معطوف به ساخت راه آهن سراسری در داخل مرزهای ایران بودند. هرچند در دوران قاجار هرگز تلاشی عملی و جدی برای ساخت راه آهن سراسری در ایران در میان نبود، ولی نمی توان از این واقعیت چشم پوشید که طرح های بسیاری در این زمینه عرضه شد و مباحث نظری فراوانی مطرح شد که برخی از آن ها مانند پیشنهاد های صنیع الدوله به کار ساختن راه آهن سراسری در عصر رضاشاه آمدند. علاوه براین به نظر می رسد که نخستین تلاش جدی دولت ایران برای ساخت راه آهن سراسری، از زمان نخست وزیری وثوق الدوله آغاز شده باشد. شاید مهم ترین دستاورد این تحقیق را بتوان آشکارساختن رویکرد بریتانیا به راه آهن سراسری ایران دانست. بنانشدن راه آهنی که انگلیسی ها درنظر داشتند از قصرشیرین به تهران بکشند و پافشاری مقامات ایرانی بر ساختن راه آهن شمال به جنوب از شکست تلاش های مقامات بریتانیا در این زمینه حکایت دارد. نکته دیگر آن که پافشاری و پیگیری شخص رضاشاه، در بنیادنهادن نخستین راه آهن سراسری در ایران تاثیری به سزا داشت.
کلید واژگان: راه آهن سراسری, قاجار, رضاشاه پهلوی, انگلستان, روسیهPurposeThis article aims to depict the ups and downs of constructing the first national railway of Iran and determining its route at the time of Reza Shah, as well as the approach of foreigners, especially England.
Method and Research Design:
Library resources, archival records, and press reports were studied, described and analyzed.
Findings and ConclusionThe investigations clarified that from the very beginning of the railway construction debates in Iran, some proposals considered Iran's railway as a connecting corridor with Europe and East Asia, whereas the others propose a national railway within the borders of Iran. Although there was never a practical and serious effort to build a national railway in Iran during the Qajar period, we cannot ignore the fact that many plans were presented and considerable theoretical discussions were raised. Some of those proposals, such as Sani al-Dawlahs’, were used to build the national railway at the time of Reza Shah. In addition, it seems that the first serious effort of the Iranian government to build a national railway started at the time of Prime Minister Watouq al-Dawlah. The British were unsuccessful in persuading the Iranian authorities to build a railway from Qasr-Shirin to Tehran, and the Iranian authorities’ insistence on building a north to south railway reveals their failure. Reza Shah’s persistence had a great impact on building the first national railway of Iran.
Keywords: National Railway, Qajar, Reza Shah Pahlavi, England, Russia -
هدفهدف این پژوهش بررسی سویه های توسعه طلبی روسیه از خلیج حسین قلی در شمال تا سرخس در شمال شرق ایران در محدوده زمانی انعقاد قرارداد آخال تا پایان دولت ترازی است. روش/رویکرد پژوهش: روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی و برمبنای اسناد آرشیوی و چاپ شده و هم چنین منابع کتاب خانه ای است.پرسش اصلی این پژوهش این است که چگونه روسیه پس از انعقاد قرارداد آخال به توسعه طلبی ارضی خود در مناطق پیرامون مرزهای مشخص شده در این قرارداد ادامه داد؟فرضیه های پژوهش عبارت اند از: 1. روس ها برای انتزاع اراضی ایران در منطقه شمال و شمال شرق رویه های موازی را دنبال می کردند. 2. طرح روس ها برای انتزاع اراضی ایران در هر دوره ای متفاوت، ولی مستمر بود. یافته ها و نتیجه گیری: روسیه که همواره برای رسیدن به آب های آزاد و تهدید منافع انگلیس، به سرزمین ایران چشم داشت، پس از تصرف مناطق ترکمن نشین و انعقاد قرارداد آخال نیز به روش های مختلف، تغییر خطوط مرزی و توسعه ارضی به سمت ایران را دنبال می کرد. تغییر خودسرانه خطوط مرزی، تحریک ترکمانان به پذیرش تابعیت روس و ادعای مالکیت براساس محل زندگی این طوایف، تصرف زمین های کشاورزی، و خرید مستغلات ازجمله روش های روس ها برای رسیدن به این هدف بود.کلید واژگان: توسعه طلبی ارضی, روسیه, قاجار, آخال, مرزPurposeThis paper investigates the different tchniqueses employed by the Russians to implement their policy of annexing Iranian territory on the southeast of the Caspian Sea following in the late 19th Century until the October Revolution of 1917. Method and Research Design: This study is based on archival and published documents. Findings andConclusionThe Russian emperialism long dreaming to extend its territory southward to outreach to the open sea in rivalary to the British influence in southern Asia, trried ways to expand its presence in the southeast Caspian Sea Iranian territory by calining ownership of bitas a pieces of lands. This took place by, for example, changing the borders, launchimg territorial clains after capturing Turkmen region, provoking Turkmen tribes to call for Russian citizenship, capturing farms, as well as buying real estates.Keywords: land abstracting, Russia, Qajar, Akhal, border
-
هدف
تبیین اهمیت احداث، مرمت و توسعه راه مشهد-عشق آباد و آن در دوره قاجار از 1305 تا 1340ق.
روش/رویکرد پژوهش:
داده ها از اسناد موجود در اداره اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه و سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گردآمده است.
یافته ها و نتیجه گیری:
با کوشش های ابوالقاسم ملک التجار صاحب امتیاز راه و حمایت و پیگیری تاجران و دولت مردان ایرانی، و تجار روسی و سفارت روسیه ساختن این راه تجاری ممکن شد. واکنش و اعتراض برخی مالکان زمین های دو سوی راه و مخالفت برخی تجار مشهدی سبب تغییر مسیر، و دخالت سفارت و تاجران روسیه هم سبب کندی احداث و توسعه آن شد. کمبود امکانات و پول؛ تغییر مسیر راه؛ مطالبه عواض راهداری دیگر علل کندی پیشرفت کار شد. حاج غلام رضا رییس التجار، پسر ابوالقاسم ملک التجار، برای سهولت رفت وآمد مسافران و حمل ونقل کالای بازرگانان مسیر راه را به اندازه نیاز تغییر داد. هرچند این ابتکار در کوتاه مدت برای برخی، زیان اقتصادی درپی داشت، در بلندمدت بر سود تاجران خراسان افزود و به توسعه شهر مشهد کمک کرد.
کلید واژگان: راه تجاری مشهد-عشق آباد, تعمیر و توسعه, تجار و سفارت روسیه, تجار مشهدPurposeDiscusses the importance of the construction and maintenance of the Mashhad-Ashghabad road in the latest years of Qajars (bet. 1887 – 1924). . Method and Research Design: this article has been written relying on the archival sources in the Ministry of Foreign Affairs and Malik National Museum of Iran. The method of the research is based on the historical description and analyzing.
Method and Research Design:
Archival records held at the Ministry of Foreign Affairs and Malek National Museum of Iran congather data.
Findings and Conclusions:
The efforts of Abolqasem Malak-a-Tojjar, the consentionnaire, empowered by the support of a group of Iranian and Russian merchants, some statesmen, and the Russian embassy in Tehran facilitated the construction of the road. However, greviance by a group of landowners on sides of the road, as well as the opposition of some Mashhad merchants led to the slowdown of project. In addition, the lack of road construction equipment, financial shortcomings, and the redirectiond of the road, contributed to the further slowdon. In the short term, the delay caused dinanaccial losses for some. In the long term however, when operational, merchants of Khorasan benefited largly from the road.
Keywords: Trade road Mashhad-Ashgabat, development, restoration, Russia, Mashhadian tradesmen -
هدفبررسی اهداف اقتصادی و تجاری روس ها از راه سازی در شمال و شمال غرب ایران.روشمقاله با روش توصیفی- تحلیلی، و بهره گیری از اسناد موجود در وزارت امور خارجه و سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایرانموضوع راه سازی در شمال و شمال غرب ایران در دوره قاجار، بررسی شده است.
یافته ها ونتایجروس هاکه از دوره صفویه تا اواسط دوره قاجار، سیاست های تصرف اراضی را در شمال و شمال غرب ایران دنبال می کردند، در دوره ناصرالدین شاه، رویکرد خود را به سمت تسلط اقتصادی تغییر دادند. حکومت قاجار برای جلوگیری از این تسلط، سال ها در مقابل پیشنهاد روس ها مبنی بر راه سازی در این مناطق مقاومت کرد. اما در نهایت به دلیلی مشکلات اقتصادی و عدم رشد تجاری،تسلیم روس ها شد و امتیازنامه ساخت راه شوسه تبریز به تهران را به روس ها واگذار کرد. راه سازی در ایران منافع اقتصادی و نظامی زیادی برای روسیه داشت؛ هم راه ورود کالاهای روسیه به ایران را باز کرد و هم شرایط را برای تسلط نظامی روس ها به شمال غرب ایران فراهم کرد.کلید واژگان: دوره قاجار, راه سازی, روسیه, اقتصاد, سیاست, ایران, آذربایجانRussia's policies for securing economic dominance on trade in north and northwestern regions of IranPurposeTo secure their political and economic interests, Russians sought to build roads leading into the North and northwest parts of Iran. This paper looks in historical records to see where these plans led to.
Method and Research Design: Archival records and library materials were examined to collect data.
Findings andConclusionRussian military policy towards Iran changed in the 19th century. Similar to other imperialist powers, Russians regarded control of trade of target countries as important for political and military influence. One strategy they adopted was to build and maintain roads in parts of Iran where they had a military presence. To neutralize this, the Iranian government resisted the Russian's road building projects. But government's revenues diminished seriously. Domestic small businesses were not able compete with Russian trade power. So the Iranian government agreed to the road construction by Russians in North and North West of Iran. This allowed the Russians to acquire economic and military dominance on this region.Keywords: Russia, Qajarids, Trade, Azerbaijan -
هدفهدف پژوهش حاضر، پاسخ به این مسئله است که ناصرالدین شاه و روس ها در قبال راه ارتباطی ایالت گیلان، چه اهداف سیاسی و اقتصادی را دنبال می کردند و تا چه حد در رسیدن به اهداف خود موفق عمل کردند.
روش/ رویکرد پژوهش: در این تحقیق، سعی شده با توجه به منابع دست اول و اسناد، تحلیلی تاریخی اسنادی از بحث ارائه شود.
یافته ها و نتایج پژوهش: دستاوردهای تحقیق نشان می دهد روس ها برای تفوق نظامی و اقتصادی خود در شمال ایران، خواهان احداث راه های ارتباطی بودند؛ ولی در بعد بین المللی با مخالفت انگلیسی ها و در بعد داخلی ایران با مخالفت دولت قاجار مواجه بودند. دولت انگلیس، تسلط ساخت هر نوع راهی در شمال ایران را به ضرر منافع خود در ایران می دانست و دولت قاجار واگذاری این امتیاز استراتژیک را به منزله افزایش قدرت روسیه در شمال ایران و تسلط نظامی روسیه بر پایتخت و شهرهای مرکزی می دانست. در نهایت، بر اثر توافق روسیه و انگلستان در صحنه خارجی و فشار روشنفکران بر ایجاد راه به منظور توسعه اقتصادی، دولت ناصرالدین شاه، در 1893/1310ق.، امتیاز ساخت راه شوسه انزلی به قزوین را به شرکتی روسی به نام «شرکت بیمه و حمل و نقل» واگذار کرد. این راه طی چند سال ساخته شد و نتیجه آن افزایش نفوذ سیاسی روسیه و افزایش صادرات انواع محصولات تجاری به ایران بود.
کلید واژگان: انزلی, شوسه, قزوین, روسیه, راه سازیPurposeTo explore the Russians’ political and economic aims in constructing a road to link the northern territory of Guilan to the central parts of Iran. Method/Research Design: Analysis carried out based on archival resources. Findings andConclusionRussians demanded concession to construct roadways in order to achieve military and economic supremacy in the north of Iran. However، they faced opposition from Britain، as the project was considered to be against the interests of the British in Iran. Qajars themselves were worried about the increase of Russian influence in the north، and in the capital and central regions. Nevertheless، after Russia and Britain signed a treaty، as well as because of the enthusiasm of Iranians for development، Naser Al-Din Shah granted the concession for the construction of a Ghazvin-Anzali road to the Russian «Insurance and Transportation Company» in 1893. The road was built within a few years، and Russian gained the upper hand in the trade and politics of Iran in later years.Keywords: Concession, Russia, Road Construction, Ghajars -
هدفهدف پژوهش حاضر تبیین روابط خان ها و حکام منطقه ماکو با متنفذین آن سوی ارس و سپس حکومت روسیه در ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی می باشد.
روش/ رویکرد پژوهش: این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی، بر پایه اسناد موجود و منابع کتابخانه ای انجام شده و پس از نقد و تحلیل داده های تاریخی به نتیجه گیری پرداخته است.
یافته ها ونتایجبیات های ماکو بعد از آنکه از منطقه ایروان به ماکو کوچانده شدند پیوندهای خود را با متنفذین آن سوی ارس حفظ نمودند. روابط حکام و خوانین ماکو با آن سوی ارس بعد از معاهده ترکمانچای و هم مرز شدن منطقه ماکو با روسیه، به سمت روابط با حکومت روسیه پیش رفت. این مناسبات تابعی از قدرت دولت مرکزی ایران بود، به طوری که هر زمان دولت مرکزی ایران در ضعف بود و نمی توانست بر حکام و خوانین محلی نظارت نماید، گسترش می یافت. مناسبات با آن سوی ارس پس از به قدرت رسیدن مرتضی قلیخان اقبال السلطنه (1316ق) بر خلاف سیاست و خواست دولت مرکزی ایران بسیار گسترش یافت و از حالت خانودگی و اقتصادی به حوزه های سیاسی، نظامی و فرهنگی هم کشیده شد. اهداف خوانین از این روابط از یک سو دائر بر تامین منافع اقتصادی و سیاسی خود و از طرفی به دست آوردن حمایت روسها که در شمال ایران قدرت فزاینده داشتند برای ادامه حکومت در ماکو بود.
کلید واژگان: خانهای ماکو, اقبال السلطنه ماکویی, روابط, روسیه, دولت مرکزی ایرانThe Bayat Makoui Khans were forced to migrate to Maku during the reign of Shah Abbas Safavid II (1642 - 1666) in order to protect this border area under the observation of the rulers of this region. The primary origin and housing of a group of the Bayats of Maku was the Iravan Region. This fact played a key role in the relations of Bayats of Maku with the Qafqaz Region and with other members of the Bayat clan in this region. Gradually، with the weakness of other rulers of the northwestern region of the country and the reduction in the power of the central government of Iran، the Bayats of Maku became the dominating power in the Maku Region. Since Maku came to share borders with Russia and the Ottoman Empire due to the Treaty of Turkmenchay، the Bayats of Maku played an important role in the changes in this region. The members of Bayat clan in Maku، after their initial separation from other members of the clan in Iravan، restored their relations with them. These relations with the other side of Aras became more consistent during the reign of Morteza Gholi Khan Eqbal al-Saltaneh (1899-1923). He developed these relations in order to maintain his reign in Maku. In this paper we discuss the relations of Bayat Makoui rulers and khans with the other side of Aras.Keywords: Khans of Maku, Eqbal al Saltaneh Makoui, relations, Bayat clan, Russia, the other side of Aras -
در طول تاریخ، ایران همواره مورد تهاجم دولت های خارجی از جمله روسیه بوده است. همزمان با ورود نیروهای روسیه به ایران و راه اندازی کنسولگری در شهرهای شمالی از جمله رشت، تبریز و استرآباد، دامنه نفوذ خود را در ایران گسترش دادند. روس ها در نقاط یاد شده، قدرت را در دست داشتند و در امور داخلی شهر دخالت می کردند. به طوری که قدرت واقعی در دست آن ها بود و حتا گاهی حاکم شهر را خود انتخاب می کردند. بتدریج روس ها در صدد تصرف املاک و زمین های مردم برآمدند. آن ها بسیاری از این املاک را خریداری یا اجاره می کردند؛ تا آن جا که بیش تر املاک مرغوب آن مناطق به تصرف شهروندان روسیه در آمده بود. تا جنگ جهانی اول، اداره روس ساز و کارهای لازم را برای تملک اراضی در آن مناطق، در پیش گرفته بود. اما با انقلاب اکتبر 1917 روسیه، روند مزبور بسیار کند گردید و دست اندازی روس ها به اراضی و سرزمین ها، پایان پذیرفت. این مقاله، بر آن است تا به بررسی چگونگی مالکیت روس ها و خرید و فروش اراضی به دست آن ها در سه شهر رشت، تبریز و استرآباد در طی سال های 1318تا 1340 ق./1900 تا 1921 م. بپردازد و به روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اسنادی، به تبیین جوانب مختلف این مساله بپردازد.
کلید واژگان: روسیه, مالکیت, رشت, تبریز, استرآبادIllumination of the Ownership of Russians in Three Cities: Rasht, Tabriz and Astarabad (1900 - 1921)Throughout history, Iran has always been invaded by foreign countries such as Russia. Coincident with the entrance of Russian forces to Iran, and their opening of consulates in northern cities of Iran such as Rasht, Tabriz and Astarabad, the Russians expanded their range of influence in Iran. Russians exerted power in these regions and interfered in the internal affairs of cities. In fact, the real power was in their hands and they even sometimes chose the rulers of the cities themselves. Russians gradually started to seize the real estate and lands of the people. They bought or rented a large part of this real estate. Most of the valuable real estate of these regions was occupied by the Russians. Until the First World War, the Russian administration had special mechanisms for possessing the lands of these regions but after the 1917 Russian Revolution, these mechanisms stopped and the occupation of lands by the Russians was terminated. This article aims to study the patterns of Russian ownership and their buying and selling of lands in three cities i.e. Rasht, Tabriz and Astarabad from 1900 to 1921. The research uses a descriptive-analytic method and relies on library resources and some records to illuminate the different aspects of this issue.Keywords: Russia, ownership, Rasht, Tabriz, Astarabad -
با مرگ مظفرالدین شاه قاجار در 24 ذیقعده 1324 ق./ 18 دی 1285 ش.، ده روز پس از امضایقانون اساسی، پسرش محمدعلی میرزا، 1 به جای او به تخت نشست. او، در زمان ولیعهدی بامشروطه خواهان همداستان شده و سوگند وفاداری نسبت به نظام مشروطه یاد کرده و متنقانون اساسی را امضا کرده بود. البته این، نه از آن رو بود که مشروطه را پذیرفته بود، بلکهتنها راه رسیدن به تاج و تخت بود. کما این که در مراسم تاجگذاری نیت باطنی خود را دربابمشروطه نشان داد و در آن مراسم، از کلیه وزیران، سفیران، نمایندگان سیاسی خارجی، علما،اعیان و اشراف دعوت به عمل آورد، ولی از نمایندگان مجلس شورای ملی کسی در مراسمحضور نداشت (تنها عدهای از نمایندگان، از منزلت طبقاتی از جمله اعیان و اشراف و مالکان واحتمالا از شاهزادگان مدعو بودند). از همین جا بود که عدهای از مشروطه خواهان، به دشمنیاو با مجلس پیب ردند. آغاز سلطنت محمدعلی شاه را، باید آغاز مبارزه میان مشروطه خواهان وعوامل استبداد دانست. وی، از همان ابتدا به فکر برانداختن مجلس و مشروطه بود. او، این مفهومرا قبول نداشت که با کسانی به عنوان نماینده مردم گفتگو کنند. در دوران پادشاهی، بارها بهمخالفت با مشروطه و مشروطه خواهان برخاست و باز، ناچار شد از در مسالمت و آشتی درآید.
ولی این ترفندها نهایتا ثمری نداشت و مشروطه خواهان و مجاهدان را مصمم به کنار گذاشتناو از تاج و تخت کرد. با فتح تهران و پناهنده شدن محمدعلی شاه به سفارت روس، سرانجاموی از ایران خارج و به روسیه رفت. البته علاقه بی حد محمدعلی میرزا به تاج و تخت و حمایتروس ها از او، باعث بازگشت مجددش به ایران شد. در این مقاله، در بازخوانی اسناد موجود درآرشیو ملی ایران، مسائل مربوط به خروج وی از ایران و بازگشتنش را بررسی می کنیم.
کلید واژگان: 1343 ق, _ مشروطه, روسیه, ایران, انگلستان, _ محمدعلی قاجار, شاه ایران, 1289After the death of Mozaffar al-Din Shah, Mohammad Ali Mirza was crowned on the 18th of Dey (solar month) in 1285 and ascended the throne as the new king. He affirmed his hostility to the constitution and constitutionalists by not inviting deputies of the council parliament to the coronation celebration. He resisted constitutionalists during his reign and also after taking refuge in Russia during his exile from Iran. In this article we review his hostility to the constitution from 1290, when he returned Iran through Astar Abad with the assistance of the Russians and his brothers. Also, according to insecurity and wars which occurred in different parts of country as a result of his stance, we consider the consequences this hostility had for him.Keywords: Mohammad Ali Qajar King of Iran 1872, 1925, Russia, National Council Parliament, Mohammad Valie Khan Tonekabonie 1848, 1927 -
در این مقاله سعی شده است به اجمال جایگاه تجارت پوست در مناسبات تجاری ایران و روسیه در عصر قاجار تا اوایل انقلاب مشروطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. اساس تحقیق حاضر، اسناد آرشیوی وزارت خارجه ایران است. موقعیت مناسب ایران در زمینه فراورده های دامی بویژه پوست و پشم از یک طرف و نیاز روسیه به پوست ایران، به توجه ویژه روسیه در این زمینه انجامید. بعد از قرارداد ترکمانچای و ضمیمه تجاری آن، مناسبات بازرگانی ایران و روسیه به تدریج گسترش یافته بر تجارت پوست هم تاثیر گذاشت. مهم ترین مراکز تولید پوست ایران، شیراز، خراسان، اصفهان، قزوین و بخصوص همدان بود. در تمامی این مناطق و دیگر مراکز، بازرگانان روسیه در کنار بازرگانان ایران فعال بودند. در نیمه اول قرن 19م./13ق. نزدیک به 65% پوست صادراتی ایران به روسیه صار می شد. این میزان صادرات باتوجه به گسترش مناسبات تجاری ایران و روسیه در زمان مظفرالدین شاه به حدود نه دهم کل صادرات پوست ایران رسید، تا آن که به تدریج دولت ایران امتیاز تجارت پوست، بویژه پوست بره را دراختیار خود گرفت. با وجود این تجارت پوست بره با روسیه همچنان به قوت خود باقی بوده است.
کلید واژگان: بررسی های تاریخی, روابط بازرگانی, بازرگانی خارجی, تجارت, پوست, قاجاریه, ایران, روسیه, ارامنه, روس هاIn this article an attempt has been made to briefly analyze the status of skin trade between Iran and Russia during the Qajar Era up to the Constitutional Revolution. This research is based on archival records of Iran’s Foreign Ministry. The appropriate status of animal products in Iran, especially skin and wool, on the one hand and Russia’s need for Iranian skin on the other hand, drew Russia’s special attention. After the Treaty of Turkmenchay and its commercial supplement, the trade between Iran and Russia gradually expanded and skin trade was also affected. The most important skin-producing centers in Iran were Shiraz, Khorasan, Esfahan, Qazvin, and especially Hamadan. In all these regions and other centers, Russian merchants worked beside Iranian merchants. In the first half of the 19 th century almost 65% of Iran’s exported skin was exported to Russia. This amount increased to about 90% during Mozafareddin Shah’s kingdom because of the expansion of trade between Iran and Russia, until Iran’s government gradually gained the concession of skin trade, especially trade of lamb’s skin. However, the trade of lamb’s skin between Iran and Russia continued.Keywords: Historical studies, Commercial relations, Foreign commerce, Trade, Skin, Qajar Era, Iran, Russia, Armenians, Russians -
در مقاله حاضر سعی بر این است که ضمن تشریح بسترهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایجاد بانک استقراضی روس، نقش این بانک در اقتصاد ایران مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. با این هدف، سابقه ایجاد بانک در ایران از جمله بانک شاهنشاهی به طور کلی و بانک استقراضی به طور اخص مورد توجه قرار گرفته است. نگارنده با استناد به مفاد قرارداد تنظیم شده و عملکرد بانک مزبور نتیجه می گیرد که دولت روسیه با ایجاد این بانک درصدد تثبیت سلطه سیاسی خود و به نوعی سلطه پایدار اقتصادی بوده است. بانک استقراضی می کوشیده است در قالب فعالیت های اقتصادی منابع مالی ایران را جذب و به روسیه منتقل کند و دولت روسیه نیز با تمام قوا در خدمت آن قرار داشته است. به اعتقاد نگارنده از منظر اقتصاد سیاسی است که می توان دست اندازی های روسیه به ایران را توجیه کرد و به تحلیل جایگاه بانک استقراضی روس به عنوان شعبه ای از ساختار سرمایه داری نوپای روسیه پرداخت. جایگاه بانک استقراضی در اقتصاد و سیاست ایران با طرح موضوعاتی نظیر نقش آن به عنوان ابزار فشار بر نخبگان، تاثیر آن بر تجار و تجارت در ایران، سرمایه گذاری بانک مزبور در صنعت نفت ایران، خروج پول نقره از کشور و کاهش ارزش پول، بانک راه نفوذ اقتصادی - سیاسی روسیه در ایران و کارشکنی این بانک در ایجاد بانک ملی پی گرفته می شود.
کلید واژگان: بانک استقراضی, روسیه, بازار, قدرت انحصاری, آثار اقتصادی, آثار اجتماعی, بازرگانان, بازرگانی خارجی, ایران, سیاست بازدارندگی, توسعه اقتصادی, بانک ملی ایران, قاجاریه, استقلال سیاسی, استقلال اقتصادی, بانک شاهنشاهیIn this article an attempt has been made to explain the economic, political and social fundaments for establishing the Russian Esteqrazi Bank in Iran and to analyze the role of this bank in the economy of Iran. Firstly, the overall history of establishing banks in Iran, such as the Shahanshahi (imperial) bank is presented and the background of establishing the Esteqrazi Bank is discussed. According to the treaty signed between Iran and Russia and the functioning of the Esteqrazi Bank, the author concludes that the Russian government aimed to stabilize its political dominance over Iran and to create some kind of sustainable economic dominance by establishing the Esteqrazi Bank. This bank tried to attract the financial resources of Iran and transfer them to Russia under the veil of economic activities. The author believes that it is from a socio-political viewpoint that the encroachments of Russia upon Iran could be justified and it is from this viewpoint that the role of the Esteqrazi Bank could be analyzed as a branch of the novice capitalistic structure of Russia. The article continues with more information about the status of the Esteqrazi Bank in Iran’s economy and politics by discussing issues such as: the bank’s role as a tool to exert pressure on the elite, its impact on traders and trade in Iran, investment of this bank in Iran’s oil industry, exit of silver money from Iran and devaluation of Iran’s currency, and the bank’s betrayal for establishing Iran’s national bank.Keywords: Esteqrazi Bank, Russia, Bazaar, Monopolized power, Economic impacts, Social impacts, Traders, Foreign trade, Iran, Prevention policy, Economic development, Iran Melli (national), Bank, Qajar Dynasty, Political independence, Economic independence, Shahanshahi, (imperial) Bank -
از اقلام تجاری ایران - که در مناسبات بازرگانی ایران و روسیه جایگاه خاصی داشت - چوب بود. گونه های مختلف درختان شمال ایران در کرانه های دریای خزر، تاثیر مهمی در تجارت ایران عصر قاجار با روسیه بویژه از راه دریای خزر داشت. این مسئله، از اواسط دوره ناصری با گشایش و رونق راه های تجاری شمال و وجود راه آبی عظیم دریای خزر، نمود عینی پیدا کرد و این خود، ناشی از این واقعیت بود که سنگینی محمولات چوبی و انتقال و جابجائی آن، ضرورت راه آبی را ایجاب می کرد. از میان انواع درختان، شمشاد وگردو بیش ترین نقش را در تجارت چوب ایران داشتند. این امر، باعث گردید تا تجار زیادی به تجارت چوب آلات بپردازند. بزرگ ترین امتیازداران چوب جنگل های شمال، برادران کوسیس و تئوفیلاکتوس بودند. آن ها، یونانی تبار و شهروند روسیه بودند و در تجارت چوب شمال ایران، بیش از دو دهه انحصار تجارت چوب را دراختیار داشتند. مقاله حاضر، درصدد ترسیم تجارت چوب ایران به دست برادران کوسیس و تئوفیلاکتوس، از طریق بنادر دریای خزر در عصر قاجار، از 1301- 1325ق./ 1883- 1908م.، براساس اسناد آرشیوی است. نویسنده، ابتدا به شرح وضعیت تجارت چوب پیش از برادران کوسیس و تئوفیلاکتوس، صاحبان تجارتخانه کوسیس پرداخته، آن گاه به بررسی واگذاری امتیاز بهره برداری از جنگل های شمال به ایشان می پردازد. در پایان، پیامدهای این قرارداد مطرح می گردد.
کلید واژگان: بررسی های تاریخی, بازرگانی خارجی, چوب, جنگل ها, گیلان, مازندران, قاجاریه, ناصرالدین قاجار, شاه ایران, 1247, 1313ق, _ روسیه, عصر امتیازات, قراردادهای تجاری, اتباع بیگانه, بازرگانان, تخریب محیط زیست, شرکت کوسیسIn the past, wood was one of the most important trade items between Iran and Russia. Different kinds of trees growing in the north of Iran had an important effect on wood trade during the Qajar dynasty, especially the trade done via the Caspian Sea. In the middle of the Nasseri era, the volume of wood trade significantly increased due to the opening of new sea and land trade routes in the north of Iran. Cassius Brothers and Theophylaktos owned the largest logging concession in the Iranian Caspian forests and had the monopoly of the wood trade of northern Iran for more than two decades. This paper aims to describe Iran’s wood trade by Cassius brothers and Theophylaktos via the Caspian Sea in the Qajar era from 1883 to 1908 according to archival records. Firstly the status of wood trade before the Cassius brothers and Theopylaktos is explained. The article then discusses the granting of the northern forests’ logging concession to them. Finally, the consequences of the concession agreement arc presentedKeywords: Historical studies, Foreign trade, Wood, Forests, Gilan, Mazandaran, Qajar Dynasty, Nassereddin Shah Qajar, Russia, The era of concessions, Trade agreements, Foreign nationals, Traders -
از حوادث مهم قبل از روی کار آمدن قاجارها، اعلام آراکلی خان، حاکم تفلیس در باب خروج اهالی گرجستان از تابعیت ایران و پذیرش تابعیت روسها بوده است، که شاید بتوان آن را سرمنشا جنگهای طولانی ایران و روسیه در دوره قاجار دانست که در نهایت به انعقاد عهدنامه های گلستان و ترکمنچای انجامید. در این میان، بررسی های مختلفی درباره آن رویداد، بویژه از جهت واکنش ایرانیان صورت گرفته است؛ اما اینکه عکس العمل امپراتوری عثمانی نسبت به حادثه چه بوده، سوالی است که پاسخ مستندی به آن داده نشده است. با این پیش فرض، نوشتار حاضر ضمن نگرشی بر سیاست عثمانی در منطقه قفقاز در دوره مورد بحث، به معرفی فرمانی از عبدالحمید دوم، سلطان عثمانی به خدادادخان حاکم تبریز می پردازد که در اعتراض به قرارداد گرجی ها با روسها تنظیم شده و طی آن، همه مسلمانان منطقه را به رویاروئی با این توافق دعوت کرده است.
کلید واژگان: ایران, گرجستان, روسیه, عثمانی, روابط خارجی, قراردادهاBefore Qajars takeover, among other important events, was an announcement made by Georgia’s governor, Arakli Khan, about shifting Georgians citizenship from Iranian to Russian, which was the root cause of protracted wars between Iran and Russia throughout Qajars tenure, ultimately led to Golistan and Turkmanchai accords. At the same time, various researches were made about the event, particularly the reaction of Iranian people toward the Georgian ruler declaration. However, there has been no record depicting the response of the Ottoman Empire. This was an intro to the major discussion about Ottoman Empire policy in the Caucasus region at the same epoch. The article brings forth a decree from Ottoman King, Sultan Abdul Hamid II to Tabriz governor, Khoda Dad Khan, in protest of Georgia-Russia agreement, inciting Muslims across the region to go against the accord.Keywords: Iran, Georgia, Russia, Ottoman, foreign relations, agreements
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.